Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι το μοναδικό που απασχολεί εδώ και μήνες τώρα τον ελληνικό λαό είναι η καταιγίδα μέτρων εξουθενωτικής λιτότητας που ετοιμάζει εναντίον του η κυβέρνηση Παπανδρέου με πρόσχημα το αυξημένο έλλειμμα του προϋπολογισμού, πρωτοστατούσης και της ΕΕ, η οποία διαρκώς παροτρύνει την κυβέρνηση να προβεί σε βαρβαρότητες εναντίον των εργαζομένων και μάλιστα των πιο αδύναμων στρωμάτων τους.
Δικαιολογημένα ο κόσμος ασχολείται αποκλειστικά με το πώς θα μπορέσει να αποτρέψει την απειλούμενη καταβαράθρωση του βιοτικού επιπέδου του, αποκρούοντας τη συνδυασμένη επίθεση κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ.
του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ
Παράλληλα όμως η καταρράκωση του διεθνούς κύρους της χώρας λόγω της χωρίς καμιά αντίσταση συναίνεσης της κυβέρνησης στην υπαγωγή της Ελλάδας σε καθεστώς κηδεμονίας -δηλαδή οικονομικής κατοχής- από την ΕΕ και το ΔΝΤ, έχει αναπότρεπτα και άλλες επιπτώσεις.
Η ανησυχία που διακατέχει ένα μικρό τμήμα των Ελλήνων που μπορεί ακόμη να δείχνει ζωντανό ενδιαφέρον για τα μεγάλα θέματα της εξωτερικής μας πολιτικής, είναι μήπως η οικονομική υποτέλεια της χώρας οδηγήσει και σε εθνικές συμφορές στα ελληνοτουρκικά, στο Κυπριακό, στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων κ.λπ.
Καθόλου αβάσιμοι δεν είναι σχετικοί φόβοι. Η σημερινή Ελλάδα είναι οικονομικά αποδυναμωμένη, εξευτελισμένη. Το διεθνές κύρος της βρίσκεται στο ναδίρ. Η κυβέρνηση δεν δείχνει το παραμικρό σημάδι προβολής αντίστασης, υπακούοντας πειθήνια σε ό,τι υπαγορεύουν οι ξένοι δυνάστες.
Κανείς δεν σέβεται τα δικαιώματα μιας τέτοιας χώρας. Αντιθέτως, όσοι έχουν διεκδικήσεις εναντίον της, δικαίως θεωρούν ότι τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να επιχειρήσουν να αποσπάσουν ό,τι περισσότερο μπορέσουν. Χώρα που βρίσκεται στη σημερινή κατάσταση της Ελλάδας αποτελεί εύκολο θήραμα.
Είμαστε υποχρεωμένοι να ομολογήσουμε ότι κανέναν δεν τρομάζει η κυβέρνηση Παπανδρέου, κανένας δεν τη σέβεται, όταν επιτρέπει σε θρασύτατους υπαλληλίσκους της ΕΕ να συμπεριφέρονται ως ελεγκτές υπουργών και να αυθαδιάζουν, αντί να τους στείλει κλωτσηδόν πίσω στις Βρυξέλλες. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι ζηλέψαμε τόσο πολύ όταν είδαμε έναν απλό Βρετανό ευρωβουλευτή να αποκαλεί δημοσίως μέσα στο ευρωκοινοβούλιο... «βρεγμένη πατσαβούρα» και «υπαλληλάκο τράπεζας» τον πρόεδρο των ηγετών της ΕΕ Χέρμαν βαν Ρομπέι!
Ηπαράδοση αμαχητί της κυβέρνησης στις εντολές της ΕΕ που αφορούν τα οικονομικά και η αποδοχή του καθεστώτος υποτελούς κράτους προοιωνίζονται τα χειρότερα και στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής.
Προσωρινά υφίστανται ορισμένες συγκυρίες που μας ευνοούν ως χώρα, είναι αλήθεια. Η Τουρκία βρίσκεται σε φάση οξυμένης εσωτερικής σύγκρουσης, οπότε πέρα από ορισμένες επιδείξεις ισχύος απέναντί μας δεν αναμένεται να προχωρήσει είτε σε σοβαρότερες προκλήσεις δημιουργίας τετελεσμένων σε κάποιους τομείς είτε σε παγιδευτικές προτάσεις συνδιαλλαγής.
Στο Κυπριακό αφενός η αποχώρηση της ΕΔΕΚ από την κυβέρνηση Χριστόφια και αφετέρου η αναμενόμενη τον άλλο μήνα επικράτηση στον τομέα της τουρκικής κατοχής των ακροδεξιών δυνάμεων στις προεδρικές εκλογές, απομακρύνουν τη δυνατότητα άμεσης επανεμφάνισης κάποιας νέας εκδοχής του απαράδεκτου σχεδίου Ανάν, ίσως και ακόμη χειρότερου.
Οσο για το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, ευτυχώς που ο Κώστας Καραμανλής είχε προλάβει να βάλει το βέτο κατά της ένταξής της στο ΝΑΤΟ, υποχρεώνοντας έτσι και την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να χειριστεί με ανάλογο τρόπο το θέμα της έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων των Σκοπίων με τις Βρυξέλλες αναφορικά με την ΕΕ, απειλώντας να προβάλει η Αθήνα βέτο, αν δεν προηγηθεί η επίλυση του προβλήματος της ονομασίας.
Δεν ισχυριζόμαστε φυσικά ότι είναι αδύνατον να αλλάξει ριζικά στάση η κυβέρνηση Παπανδρέου. Εδώ κάνει στην οικονομία τα ακριβώς αντίθετα από όσα είχε υποσχεθεί προεκλογικά και όσα κατήγγελλε ως αντιπολίτευση! Θεωρούμε όμως μάλλον απίθανο να κάνει τέτοια υποχώρηση σύντομα.
Τουρκία
Η σύγκρουση θα λήξει σύντομα
Λανθασμένη πολιτική εκ μέρους της Αθήνας θα συνιστούσε η υπερεκτίμηση της διαπάλης Ερντογάν - στρατηγών και η χάραξη της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στη βάση εκτιμήσεων περί διαιώνισής της. Η διακυβέρνηση Ερντογάν έχει αποδείξει εμπράκτως τη σταδιακή σύγκλιση μετριοπαθών ισλαμιστών και κεμαλιστών ως προς το περιεχόμενο της πολιτικής τους. Η σημερινή σύγκρουση είναι μεν σοβαρότατη, αλλά αφορά στο ποιος θα έχει το πάνω χέρι στην έκφραση αυτού του συμβιβασμού, που πρακτικά σημαίνει ποιος θα κυβερνά και θα ελέγχει τους μηχανισμούς και τα δυναμικά στηρίγματα της εξουσίας. Δικαίως ο Ερντογάν διεκδικεί την πρωτοκαθεδρία, την οποία βαθμηδόν επιβάλλει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου