ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ

ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ

Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2013

Η "Αγια Σοφιά" της ΑΕΚ πόνεσε τους Τούρκους

Άρθρο της Milliyet γεμάτο προκλήσεις και ειρωνείες



Η παρουσίαση της "Αγια Σοφιάς" έκανε αίσθηση στη γειτονική Τουρκία. Όπως αποδεικνύεται ο Τύπος της χώρας παρακολούθησε στενά το θέμα και είναι ξεκάθαρο πως οι αναφορές του νέου γηπέδου της ΑΕΚ στο "Ναό των Ναών" αλλά και το έντονο χρώμα από την Πόλη που είχε η παρουσίαση τους... πόνεσε.

Χαρακτηριστικό είναι το άρθρο της μεγάλης πολιτικής εφημερίδας Milliyet όπου σε προκλητικό ύφος και με ειρωνικά σχόλια γίνεται αναφορά στην παρουσίαση της "Αγια Σοφιάς". "Πριν από λίγες μέρες η ΑΕΚ (η οποία κατά σύμπτωση έχει τα ίδια χρώματα με την Ιστανμπούλσπορ) παρουσίασε τα σχέδια του νέου της γηπέδου. Η εκδήλωση ήταν ό,τι τρομερότερο για έναν Τούρκο εθνικιστή. Δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα χειρότερο από αυτό.

Μόνο το όνομα είναι αρκετό, η "Αγια Σοφία". Ναι ακριβώς έτσι. Οι εκκλησίες από την Κωνσταντινούπολη αναγκάστηκαν να φύγουν όμως το νέο γήπεδο θα εξασφαλίζει το πνεύμα τους" αναφέρει μεταξύ άλλων το άρθρο το οποίο κάνει ιδιαίτερη αναφορά στο γεγονός ότι στην παρουσίαση υπήρχαν εικόνες από την Πόλη (ακούστηκε και τραγούδι του Καζαντζίδη για την Κωνσταντινούπολη, αναφέρει) αλλά και στο μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχη. Στέκεται ιδιαίτερα στο γεγονός ότι οι θύρες θα έχουν ονόματα ελληνικών πόλεων στην Ανατολίας και του Πόντου ενώ αυτό που φαίνεται πως πείραξε περισσότερο τους Τούρκους είναι τα... τείχη του νέου γηπέδου.

"Προσέξτε τώρα. Το γήπεδο εξωτερικά θα είναι όπως τα τείχη της Κωνσταντινούπολης. Τείχη σε μια πιο σύγχρονη μορφή τους. Υπήρχε μάλιστα και σλόγκαν: Αυτά τα τείχη δεν θα πέσουν ποτέ ξανά. Πως;" γράφει χαρακτηριστικά ο αρθρογράφος και κλείνει με ένα ειρωνικό σχόλιο: "Αν έχετε το όνειο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας αυτοί έχουν εμμονή με το Βυζάντιο. Είναι το όνειρο τους. Ένα γήπεδο που θα περιτριγυρίζεται από τείχη; Ο κόσμος δεν μπορεί παρά να χαμογελάσει. Αναρωτιέμαι αν θα βάλουν και τάφρους γεμάτους με νερό" καταλήγει το κείμενο.

Η "Αγια Σοφιά" ενόχλησε πριν καν μπει ο θεμέλιος λίθος. Φανταστείτε όταν τα... τείχη της θα ορθωθούν στη Νέα Φιλαδέλφεια.
ΠΗΓΗ

ΧΤΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΙΣΤΩΝ


του Δημήτρη Παπαγεωργίου

Η διοργάνωση του τουρνουά “White Rex” στην Ρώμη, τον μήνα που πέρασε, ήταν για μία ομάδα ανθρώπων ιδιαίτερα σημαντική. Το ίδιο χρονικό διάστημα και με βάση άλλες εθνικιστικές ομάδες πραγματοποιήθηκε στην Ρώμη μία εκδήλωση διαμαρτυρίας για τα γεγονότα στην Συρία.
Κοινή συνιστώσα και στις δύο εκδηλώσεις, πέρα από τον “εθνικιστικό” πολιτικό λόγο και την ιδεολογική κατεύθυνση των συμμετεχόντων ήταν ο πανευρωπαϊκός τους χαρακτήρας. Και στις δύο εκδηλώσεις συμμετείχαν εθνικιστές από μία πλειάδα χωρών της Ευρώπης, σε σημείο που και οι δύο εκδηλώσεις μπορούν άνετα να χαρακτηρισθούν ως πανευρωπαϊκές και όχι ιταλικές, παρόλο που έλαβαν χώρα σε ιταλικό έδαφος. Εάν εγώ π.χ. βρισκόμουν σε κάποια από αυτές τις εκδηλώσεις, ως Έλληνας εθνικιστής δεν θα αισθανόμουν ότι βρίσκομαι μεταξύ ξένων. Θα αισθανόμουν ότι βρίσκομαι μεταξύ συμπατριωτών μου. Γιατί;
Εδώ προκύπτει ένα θέμα με τον ορισμό του “εθνικιστή” φυσικά. Σύμφωνα με τον προερχόμενο από τον γαλλικό διαφωτισμό όρο του εθνικιστή με την έννοια του υπερασπιζόμενου το έθνος κράτος στο οποίο ανήκει έναντι όλων των υπολοίπων εθνών-κρατών, φαίνεται να προκύπτει ένα οξύμωρο. Το οποίο πολλές φορές εκμεταλλεύεται η αριστερά στην χώρα στην οποία ζούμε. Έχω συζητήσει πολλές φορές με ιδεολογικά προσκείμενους σε αυτό που αποκαλούμε εθνικιστικός χώρος το πώς αντιλαμβάνεται ένας Έλληνας εθνικιστής έναν Ιταλό εθνικιστή, έναν Ρώσο εθνικιστή, έναν Τσέχο ή έναν Δανό εθνικιστή. Σύμφωνα με την κρατούσα στην ελληνική κοινωνία άποψη, αλλά και σύμφωνα με την κρατούσα στον εθνικιστικό χώρο άποψη που υιοθετούν όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα και οι οργανώσεις του ελληνικού κράτους ο Έλληνας εθνικιστής καλείται πάντα να υπηρετήσει τα συμφέροντα του ελληνικού κράτους σε προτεραιότητα. Τι είναι όμως το “έθνος” σύμφωνα με τον κλασσικό ορισμό του; Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο: “το ελληνικόν εόν όμαιμόν τε και ομόγλωσσον και θεών ιδρύματα κοινά και θυσίαι ήθεά τε ομότροπα” (Ηρόδοτος, Ουρανία 144). Δηλαδή: “Υπάρχει και το ελληνικό έθνος από το ίδιο αίμα και με την ίδια γλώσσα μ΄ εμάς, με το οποίο έχουμε κοινά ιερά των θεών και κοινές θυσίες και ήθη κοινά”.
Ας το αναλύσουμε λίγο και ας το πάρουμε ανάποδα. Ήθη κοινά. Με ποιους έχω περισσότερα ήθη κοινά; Με το έθνος στο οποίο ανήκω βιολογικά; Τον ελληνικό λαό; Που αποτελείται από όλους αυτούς των οποίων τα ήθη μπορούν να συμπιεστούν στο τρίπτυχο φραπέ – δουλειά – ποτό; Ή με αυτούς με τους οποίους χωρίς να έχω ποτέ γνωριστεί μπορώ να φανταστώ την καθημερινότητά τους, ιδωμένη μέσα από τον εθνικιστικό λόγο και την βιωματική εμπειρία του εθνικιστικού αγώνα; Με ποιόν μπορώ να επικοινωνήσω ουσιαστικότερα και βαθύτερα; Με έναν Ιταλό εθνικιστή που έχει βιώσει λίγο πολύ τις ίδιες αγωνίες και σκέψεις με εμένα, τις ίδιες ίσως διώξεις, που βλέπει καθαρά τα ίδια προβλήματα που βλέπω κι εγώ; Ή με έναν αποχαυνωμένο Έλληνα είτε αυτός είναι μπολσεβίκος είτε είναι από το κομμάτι των χαζοχαρούμενων γιάπηδων που λατρεύει με συνοπτικές διαδικασίες το εγώ του; Ακόμη και τα... ρούχα που φοράμε, ο τρόπος που περπατάμε ή κουρευόμαστε είναι πιο πιθανόν να ομοιάζουν. Νομίζω οι δικές μου τουλάχιστον απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα επαρκούν για να ξεκαθαρίσουν το ζήτημα των ηθών.
Ας πάμε στις κοινές θυσίες. Και θα αυθαιρετήσω εδώ, απομακρύνοντας την έννοια των θυσιών όπως τις εννοούσε ο Ηρόδοτος ως θρησκευτική τελετή, παρόλο που είμαι βέβαιος ότι ο τρόπος που βιώνουμε την θρησκεία είναι κοινός. Θα αναφερθώ στην θυσία με την έννοια που αυτή λαμβάνει ως προσωπικό κόστος για κάτι μεγαλύτερο. Και σε αυτό το σημείο τα κοινά μου με έναν Ισπανό, έναν Γάλλο ή έναν Νορβηγό είναι και πάλι πολύ περισσότερα από ότι με έναν Έλληνα. Το γεγονός ότι τόσο εγώ όσο και αυτός μπορούμε να καυχώμεθα ότι θυσιάζουμε κάτι από εμάς – ό,τι και εάν είναι αυτό ιδιοκτησία μας ή κομμάτι του εαυτού μας για κάτι καλύτερο - μας κάνει από μόνο του συμμετέχοντες στις ίδιες θυσίες, στις οποίες ποτέ δεν θα μπορούν να μπουν αυτοί οι μη μετέχοντες στην διαδικασία του ιδεολογικού και πολιτικού αγώνα.
Εδώ προκύπτει το ζήτημα του “ομόγλωσσου”. Στο οποίο πολύ δύσκολα μπορεί κανείς να πει κάτι προς υπεράσπιση αυτού που ισχυρίζομαι. Οι γλώσσες μας είναι διαφορετικές. Ή μήπως όχι και τόσο; Η ελληνική καθώς και όλες οι Ευρωπαϊκές γλώσσες γλωσσολογικά ανήκουν σε μία κοινή συνισταμένη. Την Ινδοευρωπαϊκή. Και είναι συγγενείς μεταξύ τους. Αλλά αυτό δεν έχει τόσο νόημα. Η ουσία είναι ότι πάντα – όποτε έχω βρεθεί με Ευρωπαίους εθνικιστές – έχω καταφέρει να συνεννοηθώ μαζί τους με τον έναν ή τον άλλον τρόπο και να πούμε πολύ περισσότερα πράγματα από ό,τι λέω με τον διπλανό μου στην πολυκατοικία ή στο λεωφορείο!

Όσο για το όμαιμον, είναι πλέον ξεκάθαρο ότι μέσα στον κυκεώνα της παγκοσμιοποίησης που βιώνουμε οι Ευρωπαίοι μπορούν να γίνουν αντιληπτοί ως φυλετικά μας αδέλφια αν όχι ξαδέλφια. Γνωρίζω ότι πολλοί θα αντιδράσουν σε αυτό. Λίγη σημασία έχει. Το “Έθνος Ανάδελφον” του Σαρτζετάκη αποτελεί για μένα προσωπικά μία λανθασμένη προσέγγιση. Όχι ότι δεν υπάρχουν διαφοροποιήσεις, αλλά αυτές είναι πολύ μικρές μπροστά στην πλημμυρίδα ασιατών και αφρικανών που μετατρέπεται στους νέους κατοίκους της Ευρώπης.
Πέραν αυτού όμως πολύ περισσότερο από όλα τα υπόλοιπα, αυτό που με δένει με τους Ευρωπαίους εθνικιστές είναι το ότι έχουν τα ίδια ακριβώς προβλήματα με εμένα. Οι χώρες τους καθοδηγούνται από τις ίδιες διεφθαρμένες ελίτ, αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα εκχώρησης του φυσικού τους χώρου στους εισβολείς και δέχονται την ίδια πίεση από τα κατεστημένα των χωρών τους. Όλα αυτά για τι τα λέω;
Γιατί είναι πεποίθησή μου πλέον ότι για να επιβιώσουν τα έθνη της Ευρώπης, βιολογικά, πολιτισμικά και ως κυρίαρχα στην ήπειρο της Ευρώπης, είναι ανάγκη τα Ευρωπαϊκά Έθνη να λειτουργήσουν από κοινού. Πώς θα γίνει αυτό; Μέσω των συμφωνιών των διεφθαρμένων ελίτ που τυραννούν τις χώρες μας; Σαφώς και όχι! Ή μήπως των κλασσικών “εθνικιστών – κρατιστών”, οι οποίοι δεν θέλουν να χάσουν ευκαιρία για να προωθήσουν τα συμφέροντα του Έθνους – κράτους εις βάρος κάποιου άλλου, συνεργαζόμενοι μάλιστα γι' αυτό και με εξωευρωπαϊκά έθνη-κράτη;
Ο μοναδικός τρόπος που μπορεί να συμβεί αυτό, είναι το να χτίσουμε το Έθνος των Εθνικιστών. Δεν είναι εύκολη δουλειά. Η διαδικασία όμως έχει ήδη αρχίσει. Διανοούμενοι του εθνικιστικού χώρου όπως ο Faye αλλά και άλλοι μιλούν είτε για Ευρωπαϊκό Εθνικισμό, είτε για λευκό εθνικισμό περιλαμβάνοντας και τους λευκούς πληθυσμούς εκτός Ευρώπης. Ομάδες και κινήματα σε ολόκληρη την Ευρώπη συνεργάζονται μεταξύ τους στην καθημερινότητα και μιλώντας για προάσπιση του συλλογικού μας πολιτισμού και του συνόλου των λαών μας ως κοινού. Γάλλοι πατριώτες υιοθετούν ως κληρονομιά τους το Λάμδα των Σπαρτιατών, όπως είδατε σε προηγούμενα τεύχη. Έτσι και εγώ θεωρώ κληρονομιά μου μαζί με την Ακρόπολη και το Κολοσσιαίο και τον Γκαίτε και τον Pound. Και αυτό συνεχίζεται. Είμαστε κληρονόμοι ενός πολιτισμού χιλιετιών.
Ως Ευρωπαίος ο κάθε Έλληνες έχει μία κληρονομιά να υπερασπιστεί. Θα το κάνει; Οι καμπάνες του Ευρωπαϊκού εθνικισμού σημαίνουν σε όλη την Ευρώπη. Τις χτυπούν οι νέοι εθνικιστές. Έχει σημασία αν είναι Γάλλοι, Ρουμάνοι, Ιταλοί η Σουηδοί; Ανήκουν στο έθνος των εθνικιστών.


Του Δημήτρη Παπαγεωργίου
Δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό Πάτρια, τεύχος 36 (Ιούλιος – Αύγουστος 2013)
ΠΗΓΗ

ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΕΙ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΑΝΕΒΑΣΕ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ Γ.ΦΟΥΝΤΟΥΛΗ


Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

ΠΡΟΤΑΣΗ ΔΥΣΠΙΣΤΙΑΣ ΜΕ 297 ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΕΚΤΗ.Τι προβλέπει το άρθρo 142 του Κανονισμού της Βουλής


Κανονισμός της Βουλής

'Αρθρo 142: Πρόταση δυσπιστίας
1. H Boυλή μπoρεί με απόφασή της να απoσύρει την εμπιστoσύνη της από την Kυβέρνηση ή από μέλoς της ύστερα από πρόταση δυσπιστίας. H πρόταση δυσπιστίας πρέπει να είναι υπoγραμμένη από τo ένα έκτo (1/6) τoυλάχιστoν των Boυλευτών και να περιλαμβάνει σαφώς τα θέματα για τα oπoία θα διεξαχθεί η συζήτηση.
2. H πρόταση δυσπιστίας υπoβάλλεται στoν Πρόεδρo σε δημόσια συνεδρίαση της Boυλής.
3. Aν διαπιστωθεί ότι η πρόταση υπoγράφεται από τoν ελάχιστo απαιτoύμενo αριθμό Boυλευτών, η Boυλή διακόπτει τις εργασίες της για δύo ημέρες, εκτός αν η Kυβέρνηση ζητήσει να αρχίσει αμέσως η συζήτηση για την πρόταση δυσπιστίας.
4. Mε την επιφύλαξη της ευχέρειας πoυ παρέχει η πρoηγoύμενη παράγραφoς στην Kυβέρνηση, η συζήτηση για την πρόταση δυσπιστίας αρχίζει δύo ημέρες μετά την υπoβoλή της και τελειώνει τo αργότερo τη δωδεκάτη νυκτερινή της τρίτης ημέρας από την έναρξή της με oνoμαστική ψηφoφoρία, πoυ διεξάγεται σύμφωνα με την παράγραφo 3 τoυ πρoηγoύμενoυ άρθρoυ.
ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Βουλή: Προτάσεις εμπιστοσύνης και δυσπιστίας
Τα άρθρα 141 και 142 του Κανονισμού της Βουλής
5. H συζήτηση αρχίζει με την oμιλία δύo Boυλευτών από εκείνoυς πoυ υπoγράφoυν την πρόταση δυσπιστίας και oρίζoνται με ανάλoγη εφαρμoγή τoυ άρθρoυ 91 παρ. 5. H εγγραφή των άλλων oμιλητών γίνεται έως τo τέλoς της oμιλίας των δύo Boυλευτών τoυ πρoηγoύμενoυ εδαφίoυ. Kατά τα λoιπά η συζήτηση και η ψηφoφoρία διεξάγoνται σύμφωνα με τις παραγράφoυς 3 έως 5 τoυ πρoηγoύμενoυ άρθρoυ.
6. Πρόταση δυσπιστίας δεν μπoρεί να υπoβληθεί πριν περάσει εξάμηνo από την απόρριψη πρoηγoύμενης όμoιας πρότασης, εκτός αν υπoγράφεται από την απόλυτη πλειoψηφία τoυ όλoυ αριθμoύ των Boυλευτών.
7. Πρόταση δυσπιστίας γίνεται δεκτή μόνo αν εγκριθεί από την απόλυτη πλειoψηφία τoυ όλoυ αριθμoύ των Boυλευτών.

ΔΕΣ ΤΗΝ ΦΩΤΟ ΚΛΑΨΕ ΚΑΙ ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΠΡΟΒΑΤΟ;

Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013

Ο νέος Ναός της ΑΕΚ είναι μεγαλείο! (video-φωτο) Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΓΗΠΕΔΟΥ ΤΗΣ ΑΕΚ

Δέος και συγκίνηση στην παρουσίαση του νέου γηπέδου της ΑΕΚ! «Ερχόμαστε», είπε ο Δημήτρης Μελισσανίδης για το γήπεδο που θα είναι 32.000-34.000 θέσεων.
Ο νέος Ναός της ΑΕΚ είναι μεγαλείο! (video)
Σε  κλίμα έντονης συγκίνησης, η ΑΕΚ παρουσίασε το πρότζεκτ του νέου γηπέδου της ΑΕΚ και του Μουσείου Προσφυγικού Ελληνισμού στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών του ιδρύματος Ωνάση. Άνθρωποι συνδεδεμένοι με την ιστορία της Ένωσης βρέθηκαν εκεί, ακούγοντας τον Δημήτρη Μελισσανίδη, τους επικεφαλής του γηπέδου, αλλά και τον Πατριάρχη Δράμας να μιλούν για την ιστορία και την κληρονομιά της ομάδας, που θα αποτυπωθεί στο νέο γήπεδο. Την παρουσίαση έκανε το Νίκος Ευαγγελάτος, ενώ συχνά η αίθουσα δονήθηκε από συνθήματα! To gazzetta.gr έδωσε το παρών και σε αυτή την ιστορική στιγμή για την ΑΕΚ, αφού σας παρουσίασε το νέο σπίτι της Ενωσης με live εικόνα και ήχο και νιώσατε μέσα από τον υπολογιστή σας πως είσασταν και εσείς εκεί!

Η εκδήλωση ξεκίνησε με μικρή καθυστέρηση και αφού οπαδοί από τα... πάνω διαζώματα ξεκίνησαν το τραγούδι! Ο Μελισσανίδης ήταν από την αρχή χαμογελαστός και υποδεχόταν προσωπικά τους καλεσμένου, όπως τη δήμαρχο Νέας Φιλαδέλφειας, Ευτυχία Αποστολάκη, η οποία στηρίζει από την αρχή το εγχείρημα. Οι Σταύρος Αδαμίδης, Ντέμης Νικολαΐδης, Ανδρέας Δημητρέλος, Πέτρος Παππάς, Γκίκας Γκούμας και Πόλυς Χατζηιωάννου, Τάκης Κανελλόπουλος αλλά και ο Νίκος Νοτιάς έδωσαν το παρών στη «Στέγη». Ο Δέλλας, Λυμπερόπουλος, ο Μπάγεβιτς και ο Μπορμπόκης εκπροσώπησαν το ποδοσφαιρικό τμήμα, ενώ από τους παίκτες ήταν εκεί οι Κορδέρο, Ντακόλ, Μπρέσεβιτς, Γεωργέας, Σταθάκης, Παυλής, Τσιρίλο, Ανάκογλου, Πλατέλλας, Πόποβιτς και Ρόβας. Σε όποιον έμπαινε στην αίθουσα, δινόταν μια κονκάρδα που έγραφε «είμαι μέσα»! Μετά τις δηλώσεις, έπαιξε ένα συγκινητικό βίντεο για το νέο γήπεδο, με πρωταγωνιστή τον Κώστα Βουτσά και ένα πιτσιρίκι, όπου γινόταν αναδρομή στην ιστορία της Ένωσης, η οποία κατέληγε στο νέο γήπεδο.

«Η αρχή της αναγέννησης!»

Το λόγο αρχικά πήρε ο πρόεδρος της Ερασιτεχνικής, Κωνσταντίνος Κοτσάτος, που μίλησε για τις διαδικασίες που «τρέχει» η ερασιτεχνική. «Δεν θα πω πάλι ότι είναι ιστορική μέρα. Κάθε μέρα από το καλοκαίρι είναι, από τότε που υποβιβάστηκε η ομάδα. Εκφράζω την συγκρατημένη αισιοδοξία μου για το σχέδιο του γηπέδου που εκπόνησε ο κ.Μελισσανίδης. Δεν αρκεί όμως μόνο αυτό. Πρέπει όλοι οι ΑΕΚτζήδες να συστρατευθούν και να κάνουμε το όνειρο πραγματικότητα. Δεν είναι εύκολα τα πράγματα. Υπάρχει η γραφειοκρατία, αλλά μπορώ να διαβεβαιώσω ότι είμαστε μια δυνατή ομάδα που δεν θα κωλώσουμε να το πω και Πειραιώτικα. Θα κάνουμε ότι πρέπει για να ξαναγυρίσουμε σπίτι μας. Η Ερασιτεχνική είναι η Μάνα ΑΕΚ. Όλα ξεκίνησαν από αυτήν. Επί πολλά χρόνια είχε την ευθύνη όλων των τμημάτων και από το 1979 με τελευταίο τον Μπάρλο, είμαι πάλι πρόεδρος όλων των τμημάτων της ΑΕΚ.
Eνα δώρο για το νέο γήπεδο της ΑΕΚ (pic)
Είναι απλά η αρχή της αναγέννησης. Ζητώ από τους ΑΕΚτζήδες να στηρίξουν την Ερασιτεχνική ΑΕΚ, η οποία αναγεννάτε από τις στάχτες σας. Το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς, αλλά υπάρχουν και τα άλλα τμήματα όπως το μπάσκετ και ο στίβος που δίνουν μεγάλες χαρές. Κλείνοντας ότι πρέπει οι ΑΕΚτζήδες να είμαστε περήφανοι εντός και εκτός γηπέδων. Η ΑΕΚ δεν είναι απλά μια ομάδα, πρεσβεύει προσφυγιά, χαμένες πατρίδες και θέλει να αναγεννήσει το μέλλον της. Θέλει να γίνει παράδειγμα και για την χώρα που περνά κρίση».
Ο αρχιτέκτονας, Θανάσης Κυρατσούς τόνισε:  «Ευχαριστώ την ηγεσία και την οικογένεια της ΑΕΚ για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε. Η ΑΕΚ είναι ένας ξεχωριστός αθλητικός σύλλογος, μια μεγάλη ποδοσφαιρική και συλλογική οντότητα. Μια Ένωση που με τα στοιχεία της υπερβαίνει τα στενά όρια ενός δήμου, μιας πόλης, μιας περιφέρειας και προσδίδει μια ανεπανάληπτη αναφορά, άρρηκτα δεμένη με την ιστορία του ελληνισμού και της Ελλάδος», τόνισε ενώ αναφέρθηκε στη μελέτη για ένα πολυδιάστατο έργο. Μίλησε για την αρχιτεκτονική σκέψη του χριστιανικού ελληνισμού και τη βυζαντινή αρχιτεκτονική και έκανε λόγο για ένα «πολυδύναμο σύγχρονο κέντρο με αναφορά στον αθλητισμό, αλλά και την ιστορία και τον πολιτισμό, σε ισορροπία με το περιβάλλον της πόλης». Στη συνέχεια, ήταν η σειρά του «Τίγρη»...

Αναλυτικά τα όσα δήλωσε ο Δημήτρης Μελισσανίδης:

«Σας ευχαριστώ για την παρουσία σας στην ιστορική για την ΑΕΚ εκδήλωση, η οποία σφραγίζει την πορεία για το αύριο, 83 χρόνια και τέσσερις μέρες από το πρώτο παιχνίδι της ομάδας στην πατρογονική έδρα των ιδρυτών μας στη Νέα Φιλαδέλφεια και έξι μήνες πριν τη συμπλήρωση των 90 χρόνων από την ίδρυσή της, είμαστε στην ευχάριστη θέση να παρουσιάσουμε το μεγάλο όνειρο όλων μας, να ξεκινήσουμε την αντίστροφή μέτρηση για επιστροφή στη γη των προγόνων μας, που πότισαν με το αίμα και τον ιδρώτα του μετά το 1927. Όταν μια χούφτα πρόσφυγες κατάφεραν να μετατρέψουν σε ποδοσφαιρικό γήπεδο την έκταση που τους παραχωρήθηκε για τα ξεριζωμένα παιδιά και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή που εκείνοι ονόμασαν Νέα Φιλαδέλφεια τα όνειρά τους για μια καλύτερη ζωή.

Αυτούς τους ανθρώπους τιμάμε σήμερα, που μας παρέδωσαν το ιδανικό που λέγεται ΑΕΚ, που κατά καιρούς προδώσαμε, αλλά έφτασε η μέρα της δικαίωσης. Όσο κια να δυσκολεύονται οι αντίπαλοί μας να καταλάβουν, τους είναι δύσκολο και δεν τους παρεξηγούμε, η ΑΕΚ είναι είναι πολύ περισσότερο από μια ποδοσφαιρική ομάδα και το γήπεδό της δεν θα μπορούσε να είναι κάτι λιγότερο. Το νέο μας γήπεδο πρέπει να ενσαρκώσει την τεράστια ιστορία της ομάδας και να έχει σημείο αναφοράς τις βυζαντινές και προσφυγικές καταβολές της. Όπως η ΑΕΚ, έτσι καιτο γήπεδο έπρεπε να εκπροσωπεί την τεράστια ιστορία της ομάδας, τον προσφυγικό ελληνισμό και να ενσαρκώνει τις καταβολές. Μετά την καταστροφή έρχεται η αναγέννηση και αυτή τη φορά τα τείχη θα είναι ψηλά, απόρθητα. Το κάστρο αυτό δεν θα πέσει και ο δικέφαλος θα επιστρέψει πιο προστατευμένος από ποτέ.

Το κάστρο έτσι δεν θα έχει αρίθμηση στις θύρες του. Κάθε θύρα θα πάριε το όνομά της από πόλεις της Μικράς Ασίας, από πόλεις του ελληνισμού της Ανατολής. Από την Έφεσο, τη Μίλητο, το Αϊβαλί (διακοπή από συνθήματα). Στη δική μας Φιλαδέλφεια θα διατηρήσουμε μόνο τη θύρα 21 και τα όσα συμβολίζει για τον οπαδό της ΑΕΚ. Κυρίες και κύριοι, οι ιδρυτές μας δεν χρειάστηκαν την παραμικρή βοήθεια για το γήπεδο που αποτέλεσε σημείο αναφοράς. Ούτε εμείς θα χρειαστούμε. Αυτή τη φορά το σπίτι μας θα το φτιάξουμε μόνοι μας και μαζί. Με την Ένωση 1924, θα έχει μετόχους του φίλους και τους φιλάθλους της. Θα ανήκει στην ΑΕΚ και κανέναν άλλον. Ο καθένας μπορεί να πάριε μέρος στην ΑΜΚ με τις δικές του δυνάμεις. Πολλά από λίγους και λίγα από πολλούς, αυτός είναι ο στόχος. Πρέπει όλοι μαζί, όπως και η ΑΕΚ δεν έχει ιδιοκτήτες, έτσι και το γήπεδο δεν θα έχει. Η ΑΕΚ είναι ιδανικό, είναι πάνω από πρόωσης, ιδιοκτήτες και εταιρείες. Η ΑΕΚ είναι ιστορία, όχι εταιρεία. Το γήπεδο θα ανήκει στην ΑΕΚ και τον κόσμο. Αυτά τα τείχη θα τα σηκώσουμε ψηλά, όπως πριν από 83 χρόνια οι πρόγονοι μας τον πρώτο μαντρότοιχο από υλικά που που περίσσεψαν από τις προσφυγικές κατοικίες. Αυτή τη φορά θα δώσουμε στο όνειρο σάρκα και οστά, αλλά πιο γρήγορα.

Έχουμε πίσω μας 90 χρόνια ιστορίας και υπερηφάνειας. Αμέτρητες σελίδες δόξας γραμμένες σε αυτό το γήπεδο που και πάλι θα φτιάξουμε. Όλοι εμείς είμαστε ΑΕΚ πιο πολύ στα δύσκολα από ό,τι στα εύκολα και τα δύσκολα είναι μπροστά. Ο δρόμος ανοίγει από το γήπεδο, από το ποίο έχετε πάρει μια μικρή γεύση. Ήδη έχει προκηρυχθεί ΑΜΚ 30 εκατομμύρια ευρώ. Είναι δεδομένοι ότι θ καλυφθεί από όλους, είναι δεδομένο επίσης ότι τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν θα επιστραφούν αν μία στο εκατομμύριο υπάρξει το παραμικρό πρόβλημα. Θα απαιτηθεί η βοήθεια όλων και είμαι σίγουρους ότι όσο το έργο προχωράει η δικέφαλος 1924 θα καλύψει οποιαδήποτε αύξηση. Δεν είναι υπόθεση του Μελισσανίδη το νέο γήπεδο, ακόμα κι αν βάλω τα περισσότερα χρήματα.

Ήρθε η στιγμή της αλήθειας για όλους. Τώρα θα φανεί ποιοι αγαπούν την ΑΕΚ και δεν νομίζω ότι μπορεί να υπάρχει οικονομικά ισχυρός φίλος της ομάδα που θα απουσιάζει από το κάλεσμα. Προς το παρόν ευχαριστώ πρώτα και πάνω από όλους τον Πατριάρχη για την ευλογία και την οικονομική στήριξη στην ομάδα. Επίσης, ευχαριστώ τον Δήμαρχο και το Δ.Σ της Νέας Φιλαδέλφειας, καθώς και τους πρωτεργάτες στο έργο, τον Πέτρο Παππά και τον Πόλυ Χατζηιωάννου, που μαζί ξεκινήσαμε την ιδέα και τους άλλους βασικούς χρηματοδότες που σε λίγο θα τους μάθετε. Είμαι βέβαιος για τη συμμετοχή του απλού φίλαθλου της ΑΕΚ, είμαστε όλοι σύμμαχοι στο όνειρο. Οι δυνάμεις όλων πρέπει να ενωθούν. Μι λίγα από πολλούς και πολλά από όλους, μόνο τότε θα μπορούμε να μπούμε με ασφάλεια στο στολίδι μας και θα κάνουμε περήφανους αυτούς που κληρονομήσαμε την αγάπη τους για αυτό το μεγάλο και σπουδαίο που λέγεται ΑΕΚ. Μόνο τότε θα φανούμε αντάξιοι των προγόνων μας.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στο ίδρυμα Ωνάση για την οικονομική στήριξη, τη φιλοξενία και την συνεργασία. Το όνομα του θα υπάρχει στο γήπεδο. Το σύνθημα μας, μην ξεχνάτε, είναι ότι ερχόμαστε. Θα επιστρέψουμε, αλλά σε ένα διαφορετικό τοπίο στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Γιατί πρέπει να αλλάξει το τοπίο για να επιστρέψει η ελληνική οικογένεια στις κερκίδες. Αλλιώς δεν θα έχουν σημασία οι προσπάθειες για το γήπεδο. Αυτό πρέπει να το κάνουμε όλοι μαζί. Το ποδόσφαιρο πρέπει να μας ενώσει. Σας ευχαριστώ».

Τον θεμέλιο λίθο ο Πατριάρχης!
Ο Μητροπολίτης Δράμας μετέφερε το μήνυμα του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, τις ευχές και τις ευλογίες του. Έκανε λόγο για συμμετοχή στους πνευματικούς αγώνες της ζωής. Αναφέρθηκε στον «εσωτερικό αγώνα της ψυχής και την τήρηση των κανόνων», υποστηρίζοντας ότι όσοι διηγούνται στα παιδιά τους τα κατορθώματά τους θα αισθάνονται «μεγαλύτερη χαρά για την πνευματική νίκη, που δεν θυσίασαν το ήθος τους για χάρη της σκοπιμότητας». Παράλληλα, αποκάλυψε ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο θέλει να βάλει το θεμέλιο λίθο και για αυτό προσφέρει 50.000 ευρώ στην ΠΑΕ! Μίλησε, δε, με τα καλύτερα λόγια για τον Δημήτρη Μελισσανίδη, ενώ προκάλεσε συγκίνηση όταν είπε ότι οι γονείς του Ζώρας και Βέρα, θα είναι υπερήφανοι.

Ο Δημήτρης Ανδριόπουλος, πρότζεκτ μάνατζερ του γηπέδου δήλωσε : «Η υλοποίηση αυτού του έργου είναι μια απόλυτα ομαδική δουλειά και εγώ εκπροσωπώ μια πολύ μεγάλη ομάδα πουσυνεργάζεται εδώ και καιρό για το έργο. Όπως είναι γνωστό, για το σπίτι μας αποφασίζουμε εμείς, ο ο αρχιτέκτονας και η πολεοδομία. Για να φτιάξει η ΑΕΚ το σπίτι της είναι διαφορετική προσέγγιση. Θα πρέπει ο δήμος, η περιφέρεια, η πολιτεία, το ερασιτεχνικό σωματείο, οι φίλαθλοι και θα επιμείνω, οι φίλοι της ΑΕΚ σε όλη την Ελλάδα και τον κόσμο να συνεργαστούν. Όχι μόνο στο ξεκίνημα αλλά στη διάρκεια του έργου, ώστε να το δούμε να πραγματοποιείται σε ένα χρονοδιάγραμμα. Τα γήπεδα ήταν διαφορετικά από τις δεκαετίες του  '40 '50 '60 και με απαρχή το Άμστερνταμ Αρίνα το '96-'97 άρχισε να αλλάζει η μορφή και η δομή των γηπέδων. Τα γήπεδα από χώροι που παιζόταν ποδόσφαιρο και υπήρχε αντιπαράθεση άρχισαν να γίνονται χώροι υψηλών παραστάσεων και θεάματος.

 Ο καθένας από εμάς βλέπει το ματς, καταναλώνει,μιλάει για δουλειές περνάει χρόνο με οικογένεια του κοκ. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι η Γιουβέντους. Στην Ελλάδα προσπαθούμε τα τελευταία χρονιά με απαρχή την Ολυμπιάδα να ακολουθήσουμε το μοντέλο και  έχουν γίνει κάποια βήματα. Κάποια ολοκληρώθηκαν, αλλά δεν προχώρησαν. Από την αρχή είπαμε να σχεδιάσουμε κάτι που να έχει άξιες. Αυτό που σχεδιάζεται πραγματικά έχεινα κάνει με το σεβασμό προς το θεατή όσον φορά τις εγκαταστάσεις με τα δύο μουσεία, αυτό της ομάδας και το κυριότερο αυτό της προσφυγιάς που θα γίνει εκεί. Δεύτερος πυλώνας μας είναι ο πολιτισμός. Πρόκειται για την τιμή που έχει να κάνει  η οικογένεια της ΑΕΚ. Ένα σοβαρό ζήτημα που απασχολεί όλους, με απόλυτο σεβασμό στο περιβάλλον.

Όλοι γνωρίζουμε ότι το ακίνητο ΑΕΚ βρίσκεται σε ιδιαίτερο σημείο. Η Νέα Φιλαδέλφεια τότε είχε άριστο πολεοδομικό σχεδιασμό που αποτυπώνεται σε φωτογραφίες της εποχής. Ο χώρος είναι δίπλα με το περίφημο άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας. Είναι περίπου δύο φορές το μέγεθος του Εθνικού Κήπου και στα πλαίσια της παρέμβασης της περιοχής αυτό το πάρκο μπορεί να γίνει από τα δεσπόζοντα στην Αττική. Μπορεί το έργο το γηπέδου της ΑΕΚ, το άλσος και η ανάπλαση της περιοχής να αλλάξει τα δεδομένα των δήμων. Βρίσκεται κοντά η στάση του τρένου και η γραμμή 4 πολύ σύντομα θα βρίσκεται στο σταθμό του Περισσού. Τα Μέσα σταθερής τροχιάς θα αλλάξουν τις λειτουργίες της περιοχής. Το έργο είναι της τάξεως των 65 εκ ευρώ. Θα πιστοποιηθεί με γήπεδο 4 αστέρων FIFA-UEFA, 32-34.000 θέσεις, 40 σουίτες, 30 πύλες εισόδου και τουρνικέ 5 διαφορετικούς τύπους καθισμάτων 2 μεγάλα σκορ γουότς, 1500 θέσεις στάθμευσης και διπλά αποδυτήρια ώστε να μπορεί να γίνεται τουρνουά ποδοσφαίρου με 4 ομάδες.

 Επιπλέον θα γίνει μια προσπάθεια το κριτήριο αυτό να είναι ένα από τα πρώτα πράσινα χαρακτηρισμένα γήπεδα στην Ελλάδα , με ό,τι σημαίνει αυτό. Την Κυριακή είναι ο μαραθώνιος και η οικογένεια της ΑΕΚ έχει να διανύσει έναν μαραθώνιο για το έργο αυτό. Η λογική όλων μας είναι με προσεκτικές ενέργειες να τερματίσουμε, δηλαδή να γίνει το έργο, να μην αναλωθούμε σε ανακοινώσεις και βιαστικές ενέργειες. Να γίνουν προσεκτικά βήματα. Έχουν ξεκινήσει οι μελέτες, ο δήμος θέλει επί της αρχής να γίνει το έργο. Συστάθηκε και η δικέφαλος ΑΕ που όλη η οικογένεια της ΑΕΚ θα συνεισφέρει. Η περιφέρεια πολύ έγκαιρα ανακοίνωσε και δεσμεύτηκε για τα 20 εκατομμύρια. Έχει γίνει ανακοίνωση αύξησης ΜΚ, κατατέθηκε ο φάκελός στο δήμο και έγινε και η πρώτη τεχνική συνάντηση με την περιφέρεια χτες και θα ακολουθήσουν κι άλλες. Υπάρχουν ζητήματα και για το μέλλον. Το έργο πρέπει εγκριθεί από τις υπηρεσίες της ΓΓΑ, πρέπει να υποστηριχθεί με θεσμικό τρόπο και αυτή η οργάνωση βρίσκεται σε εξέλιξη. Οι μελέτες εκπονούνται ώστε κάποια στιγμή ναι βγει οικοδομική άδεια. Η έναρξη έχει οριστεί για το '2014 και η λήξη για το 15-15. Ακόμα δεν είμαστε απόλυτα σαφείς για τις δεσμεύσεις ημερομηνιών, εξελίσσονται ενέργειες που μπλέκονται όλοι οι φορείς που λέγαμε και υπάρχουν απρόοπτα και καθυστερήσεις. Στη Ελλάδα μιλάμε για μπουλντόζα. Θέλει ο κόσμος να δει την μπουλντόζα μέσα.

Και θέλω όλοι ναι σκεφτούμε καλά τις μπουλτόζες που μπήκαν και το όνειρο δεν έγινε και άλλες που μπήκαν και δεν σταμάτησε. Σε εμάς η έννοια είναι όταν μπει η μπουλντόζα, θα σταματήσει με την ολοκλήρωση του έργου και με τους χιλιάδες ανθρώπους της ΑΕΚ να χειροκροτούν τη σέντρα ενός παιχνιδιού.. Επειδή τα έργα είναι δύσκολα, σύνθετα και ο κόσμος δεν θα καταλάβαινε  τα εγχειρήματα.

Για να καταλάβουμε τα μεγέθη: Θα χρησιμοποιηθούν 6600 μπετονιέρες, το στέγαστρο μόνο του θα μπορούσε να καλύψει 50 γήπεδα τένις. Τα καθίσματα αν έμπαιναν σε τρενάκι  θα έφταναν από τη Σύρο μέχρι τη Μύκονο. Το σίδερο2000 τόνοι και κάτω σε ράγες είναι η γραμμή Κηφισιά-Πειραιάς. Θα χρησιμοποιηθεί 300 χιλιόμετρα καλώδιο όλων των ειδών αυτά συνδέουν το γήπεδο με αυτό της αρχαίας Ολυμπίας! Επίσης θα έχουμε 35,000 μέτρα σωληνώσεων.

Όσον αφορά τη συνεισφορά στο δήμο και την πολιτεία και την κοινωνία. Έχει να δώσει το έργο δουλειά όσο θα υλοποιείται σε 1500-2000 άνεργους ανθρώπους. ΘΑ υπάρξουν 200-400  μόνιμες θέσεις εργασίας όταν θα λειτουργήσει. Άμεσες, συν τις έμμεσες που δεν μπορούν να υπολογιστούν. Θα λύσει σοβαρό πρόβλημα των δημοτών για τις θέσεις στάθμευσης. Το έργο δεν είναι ένα γήπεδο. Είναι μια μεγάλη ανάπλαση, μια αστική παρέμβαση. Θ αλλάξει το δήμο που ξέρουμε τόσα χρόνια, θα αυξήσει τα έσοδα και το έργο και όλοι εμπλεκόμενοι θα παράξουν 11 εκ ευρώ σε ΦΠΑ για κράτος. 10 για φόρο εισοδήματος, 2.5 για ασφαλιστικές. Ποιος θα μπορούσε να μην θέλει ένα τέτοιο γήπεδο;»





Η παρουσίαση του γηπέδου της ΑΕΚ σε εικόνες














ΠΗΓΗ

Αδέλφια του Γιώργου Φουντούλη.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...


Αδέλφια του Γιώργου Φουντούλη.

Σαν πατέρας του Γιώργου θέλω να σας; Ευχαριστήσω μέσα από τα βάθη της ραγισμένης αλλά περήφανης καρδιάς μου για την συμπαράσταση και την στάση σας μετά την άνανδρη δολοφονία του Γιώργου του Μάνου και τον βαρύτατο τραυματισμό του Αλέξανδρου .

Θέλω να μιλήσω σαν πατέρας για το παιδί του. Τον συνοδεύσατε με τις τιμές που του άξιζαν στον δρόμο για την αθανασία. Δεν δώσατε το δικαίωμα σε κανένα να καπηλευτεί την θυσία του. Είμαι περήφανος για τις ιδέες του και τον Πατριωτισμό του.

Είδα πως έβαλε τα στήθια του μπροστά ανοίγοντας τα χέρια για να προστατεύσει τα αδέρφια του. Δεν είμαι εγώ που θα ακυρώσω τις ιδέες και τα πιστεύω του Γιώργου.

Ξέρω πως έχει ξεκινήσει απο αυτούς που χειρίζονται και τους χειρίζεται η εξουσία προσπάθεια σπίλωσης του ονόματός του.

Θα τον πουν φασίστα , νεοναζί και θα χρησιμοποιήσουν όλα αυτά τα επίθετα που ακούμε συνεχώς από τα κατευθυνόμενα μέσα ενημέρωσης.

Με αφήνει παντελώς αδιάφορο. Εγώ ξέρω τι λεβέντη μεγάλωσα με τις αξίες και τις αρχές που με μεγάλωσε και εμένα ο πατέρας μου. Τις ίδιες αξίες μεταλαμπάδευσα και εγώ στο παιδί μου.

Έγινε ένας περήφανος ΕΛΛΗΝΑΣ που ήθελε να ζήσει σε μια καλύτερη ΕΛΛΑΔΑ.

Χωρίς κλέφτες απατεώνες λωποδύτες που βλέπουν τους Έλληνες σαν αριθμούς και τους ρημάζουν τις ζωές όπως τους προστάζουν οι διεθνείς τοκογλύφοι που θεωρούν την Ελλάδα αποικία τους.

ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΙΜΑ. ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΑΙ ΑΝΕΞΞΑΡΤΗΤΗ ΟΧΙ ΜΕ ΒΙΑ ΑΛΛΑ ΜΕ ΔΙΑΛΟΓΟ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ όπως θα επιθυμούσε και ο Γιώργος μας.


Λ. Φουντούλης

Η ΜΑΥΡΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ


Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

Έστειλα σήμερα το πρωί αίτημα φιλίας μέσω του Facebook στον Λάμπρο Φουντούλη, πατέρα του Γιώργου Φουντούλη του μέλους της Χρυσής Αυγής που δολοφονήθηκε την περασμένη Παρασκευή από άγνωστους, προφανώς ακροαριστερούς ένοπλους επαναστάτες, μπροστά στα γραφεία του κόμματος στο Ηράκλειο Αττικής. Ήταν το ελάχιστο που μπορούσα να κάνω απέναντι στο εμφύλιο μίσος που καλλιεργεί η μαύρη Αριστερά, αυτή που εκπροσωπείται από τη δήλωση «Δεν θλίβομαι το ίδιο με τον φόνο ενός φασίστα και ενός αντιφασίστα. Αυτή είναι η πολιτική μου και δεν την αλλάζω. Ούτε με δολοφονίες» (εδώ). Σε τι διαφέρει άραγε αυτή η αριστερή δήλωση από τη δεξιά δήλωση «Δεν θλίβομαι το ίδιο με τον φόνο ενός μετανάστη και ενός Έλληνα»;

Η απάντηση της εμφυλιοπολεμικής Αριστεράς είναι, υποθέτω, πως οι μετανάστες δεν θα φέρουν το φασισμό στη χώρα μας, όπως θα κάνουν οι φασίστες. Αν όμως ο μετανάστης που δολοφονήθηκε ήταν φασίστας; Ποιος ξέρει τα πολιτικά φρονήματα και τις αξίες των μεταναστών; Αρκεί η ιδιότητα του μετανάστη να κάνει το έγκλημα περισσότερο αποτρόπαιο; Πέρα από αυτό, αν εμείς στην παρουσία του φασίστα βλέπουμε την απειλή για τη δημοκρατία, οι αντίπαλοι βλέπουν στο μετανάστη την απειλή για την καθαρότητα του έθνους.

Ας αντιπαρέλθουμε το γεγονός ότι για τους επαναστάτες η «δημοκρατία» είναι φορμαλιστική έννοια, η επανάστασή τους τούς ενδιαφέρει και ο αντιφασισμός είναι το πρόσχημα για να συσπειρώσουν γύρω τους χρήσιμους ηλίθιους δημοκράτες. Ας υποθέσουμε ότι τους ενδιαφέρει η δημοκρατία και ότι είμαστε σύμμαχοι στον αγώνα να υπερασπιστούμε τις αξίες της δημοκρατίας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων απέναντι στο φασισμό και στο ρατσισμό. Περιλαμβάνει αυτή η υπεράσπιση και φόνους ώστε να φθάνουμε στο σημείο να «λυπόμαστε λιγότερο» για τους θανάτους των φασιστών από τους φόνους των δικών μας;

Στους πολέμους, η αξία «ανθρώπινη ζωή» υποβαθμίζεται, οι άνθρωποι δεν λυπούνται για τον θάνατο των αντιπάλων, αντιθέτως χαίρονται: όσο περισσότεροι από αυτούς εξοντωθούν, τόσο περισσότεροι από τους δικούς μας θα σωθούν. Η αριθμητική είναι απλή και εντέλει περιέχει την απλή σκέψη «ας σκοτώσω, πριν σκοτωθώ». Ανάμεσα στο «δεν λυπάμαι τόσο» και στο «χαίρομαι» η απόσταση δεν είναι τεράστια και την έχουμε διανύσει πολλές φορές, όταν η 17Ν ή άλλες οργανώσεις δολοφονούσαν βασανιστές, αστυνομικούς, Αμερικανούς, επιχειρηματίες – ή όταν πρόσφατα δολοφονήθηκε ο αντιφασίστας Παύλος Φύσσας. Βρισκόμαστε σε πόλεμο όλα αυτά τα χρόνια;

Όποιος έχει διαβάσει προκηρύξεις τρομοκρατικών οργανώσεων ή απλώς έχει περάσει βόλτα από τα Εξάρχεια και έχει διαβάσει αναρχοαυτόνομες αφίσες, διαπιστώνει πως υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν πως βρισκόμαστε μονίμως σε πόλεμο κατά του κεφαλαίου, του κράτους, του συστήματος και άλλων δεινών της ανθρωπότητας. Αλλά αυτοί είναι ελάχιστοι, ενώ τα αισθήματα «λιγότερης λύπης» ή ικανοποίησης από πολιτικές δολοφονίες τα νιώθουν πολλοί, πάρα πολλοί, έστω και αν δημόσια έχουν το θάρρος να τα εκφράσουν λίγοι. Που θα πει, ότι πράγματι βρισκόμαστε σε πόλεμο – όταν κάποιες ιδέες κυριαρχούν γίνονται πραγματικότητα, υλική δύναμη, το έχει πει και ο Μαρξ. Υλική δύναμη που διαιωνίζει την αλυσίδα των δολοφονιών και την κατάσταση πολέμου, εμφύλιου πολέμου.

Μέχρι στιγμής, από τα κόμματα του Κοινοβουλίου μόνο η Χ.Α. έχει δηλώσει πως βρισκόμαστε σε εμφύλιο πόλεμο, αναφερόμενη στη βία που ασκεί η Άκρα Αριστερά. Τα υπόλοιπα κόμματα κατηγορούν το ένα το άλλο, με εμφυλιοπολεμική ορολογία, ότι ανασύρουν τον εμφύλιο πόλεμο στο προσκήνιο – το άρθρο που παρέθεσα παραπάνω, παραδέχεται και αυτό εμμέσως πλην σαφώς ότι σε τέτοια κατάσταση βρισκόμαστε, για τούτο δεν πρέπει να λυπόμαστε πολύ για τους θανάτους των αντιπάλων. Το να χαιρόμαστε, θα το γράψουν οι ανήκοντες στη μαύρη αριστερά όταν οι φασίστες θα είναι θύματα με αντιφασίστες σε οδομαχίες, όταν και οι δικοί μας θα κινδυνεύουν, οπότε θα είναι ξεκάθαρο πως προέχει η προστασία της ζωής των δικών μας έναντι των αντιπάλων.

Μπορεί και να μην το γράψουν όμως, για λόγους τακτικής – γιατί είναι σαφές πως όλους αυτούς, εκτός από τη βιαιότητα του χαρακτήρα τους, τους διακατέχει η ηλίθια έπαρση του «μηχανοδηγού της ιστορίας», αυτού που έχει πιάσει την Ιστορία από τα βυζιά, μια που είναι θηλυκού γένους, και την οδηγεί εκεί που θέλει. Προωθούν το Επαναστατικό Σχέδιο της νοσηρής φαντασίας τους αναλύοντας την πραγματικότητα ως στρατηγοί και υποδεικνύοντας στους μεγάλους παίκτες τι να κάνουν για να έρθει σε πέρας το Σχέδιο – το δικό τους σχέδιο.

Μέρος του Σχεδίου είναι το να έχουν συμπαραστάτες χρήσιμους ηλίθιους δημοκράτες πείθοντάς τους πως υπάρχει μόνο ένας κίνδυνος, ο φασισμός, γιατί υπάρχει μόνο ένα άκρο. Αυτό στο οποίο βρίσκονται ο ίδιοι, αυτό που πιστεύει πως είμαστε σε εμφύλιο πόλεμο και άρα πρέπει να έχουμε λιγότερες απώλειες από τους άλλους, πρέπει να κρύβεται ως την κατάλληλη στιγμή, τότε που θα μετρά μόνο η δύναμη, η άμετρη χαρά της φυσικής εξόντωσης του αντίπαλου και όχι ηθικολογίες του τύπου «λιγότερη λύπη».

Τουλάχιστον η Χρυσή Αυγή δήλωσε χωρίς επιφυλάξεις λύπη για το θάνατο του Παύλου Φύσσα – ξέρει καλύτερα από τους ηλίθιους αριστερούς επαναστάτες πώς να συγκεντρώνει δυνάμεις, υποσχόμενη νόμο και τάξη.

Πολλοί παράφρονες πολιτικοί ή στρατηγοί ονειρεύτηκαν πως θα είναι οι επόμενοι Μεγαλέξαντροι, Ναπολέοντες, Χίτλερ, Στάλιν. Άλλοι παράφρονες, διανοούμενοι αυτοί, όπως ο δύστυχος Μακιαβέλι, ονειρεύτηκαν να γίνουν οι συμβουλάτορές τους, οι eminences grises, οι πραγματικές κινητήριες δυνάμεις της ιστορίας πίσω από τους «μεγάλους άνδρες». Στη χώρα μας αυτή την εποχή της κρίσης έχει γεμίσει ο τόπος από δαύτους και στα δύο άκρα, τρεις στη δεκάρα αγοράζεις. Είναι φθηνοί όχι μόνο λόγω της υπερπροσφοράς αλλά και γιατί αυτή είναι η αξία τους, μηδαμινή. Τέτοια ήταν και η αξία της 17Ν και για τούτο κατέφευγε στις δολοφονίες: οι μπουρδολογίες των προκηρύξεών της δεν θα διαβάζονταν από κανέναν αν δεν ήσαν βαμμένες με αίμα, αν δεν ήσαν επικήδειοι εκφωνούμενοι στο βάθρο των σκοτωμένων.

Στην πραγματικότητα, δεν κινδυνεύουμε από τα δύο άκρα: κινδυνεύουμε από την προτροπή σε βία που περιέχουν όροι όπως «λαθρομετανάστης» ή «δωσίλογος» που κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο. Αυτός ο λόγος δίνει αξιοπιστία στο λόγο των παραφρόνων.

Σαν υστερόγραφο, να σημειώσω πως ο Λάμπρος Φουντούλης δέχθηκε το αίτημα φιλίας που έστειλα και στον «τοίχο» του στο Facebook έγραψα τα εξής:

«Κύριε Φουντούλη, τα θερμά μου συλλυπητήρια για το θάνατο του γιου σας. Παρηγορηθείτε με τη σκέψη πως ίσως η άνανδρη δολοφονία του να συνεγείρει τις συνειδήσεις και να είναι η τελευταία στη μακριά αλυσίδα νεκρών από πολιτική βία. Αυτό δεν θα φέρει πίσω τον Γιώργο σας, αλλά τουλάχιστον δεν θα νιώσουν άλλοι γονείς τον ίδιο πόνο με εσάς. Λιγότερος πόνος στην κοινωνία μας, θα μας κάνει όλους καλύτερους, ελπίζω. Να είστε καλά εσείς και όλη η οικογένειά σας, να τον θυμάστε πάντα, να ζει μέσα σας».

Ελπίζω να πράξουν και άλλοι αντιφασίστες το ίδιο – οι πραγματικοί αντιφασίστες, αυτοί που δεν λυπόμαστε λιγότερο για τις πολιτικές δολοφονίες επειδή θύτες είναι οι μαύροι αριστεροί.




Από τις Εκδόσεις Επίκεντρο κυκλοφορεί το νέο βιβλίο του Δημήτρη Ψυχογιού «Η Πολιτική Βία στην Ελληνική Κοινωνία».
Δοκίμιο που αναδεικνύει τις πολιτιστικές ρίζες της πολιτικής βίας στην Ελλάδα, που έχει τη βιαιότερη ιστορία από όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα τελευταία 70 χρόνια.
ΠΗΓΗ

Κ. Πλεύρης "Η αλήθεια για Εβραίους-Γερμανούς"


ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑ!!!! ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΩΝ 2 ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΘΝΙΚΙΣΤΩΝ

Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2013

Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΕ.Κατ’ αρχήν συμφωνία για το ποδόσφαιρο μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.


PODOSFAIRO-KYPROS01-05NOVEMBER2013
Toυ Αριστείδη Βικέτου

Σε  κατ΄αρχήν  διευθέτηση για θέματα ποδοσφαίρου στην Κύπρο μεταξύ ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων επιτεύχθηκε σήμερα στην Ζυρίχη , όπου υπογράφηκε έγγραφο από την Κυπριακή και την Τουρκοκυπριακή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου . Η συμφωνία θα οριστικοποιηθεί, εφόσον εγκριθεί στις Γενικές Συνελεύσεις των δύο ομοσπονδιών.

Σύμφωνα με το έγγραφο η Κυπριακή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου (ΚΟΠ) θα είναι η Υπεύθυνη Αρχή για την οργάνωση, τη διαχείριση και τον έλεγχο του ποδοσφαίρου στην Κύπρο, αλλά και τις διεθνείς ποδοσφαιρικές δραστηριότητες εντός αυτής.

Στη συνάντηση πήραν μέρος ο πρόεδρος της FIFA, Ζεπ Μπλάτερ ο αντίστοιχος της UEFA, Μισέλ Πλατινί. Τις δύο ομοσπονδίες εκπροσώπησαν οι Κώστας Κουτσοκούμνης(επικεφαλής) 1ος Αναπληρωτής Πρόεδρος κ. Γιώργος Κούμας, ο 2ος Αναπληρωτής Πρόεδρος κ. Ανδρέας Σάντης και ο 2ος Αντιπρόεδρος κ. Νίκος Νικολάου από πλευράς Κύπρου. Ενώ από τους τουρκοκύπριους οι Χασάν Σέρτογλου(επικεφαλής), Ορκούν Καμάλι, Χασάν Μπαλμάν και Ζερόμ Σαμπάν.

Η συμφωνία προνοεί όπως η Τ/Κ Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου ενταχθεί στην ΚΟΠ σαν Ομοσπονδία, σύμφωνα με τους κανονισμούς και το καταστατικό της ΚΟΠ. Επιπλέον, η Κυπριακή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου (ΚΟΠ) θα συνεχίσει να είναι μέλος της FIFA και της UEFA και το αρμόδιο όργανο, υπεύθυνο για την οργάνωση, τον έλεγχο και τη διαχείριση του ποδοσφαίρου στην Κύπρο, καθώς επίσης το Όργανο, το οποίο είναι υπεύθυνο για διεθνείς ποδοσφαιρικές δραστηριότητες στην Κύπρο.

Οι δύο πλευρές έχουν επίσης συμφωνήσει στη δημιουργία μιας Διαρκούς Οργανωτικής Επιτροπής (Steering Committee) η οποία θα δουλέψει για την εφαρμογή της Συμφωνίας.

Η συμφωνία, η οποία στηρίζεται στα Καταστατικά της FIFA και της UEFA, αφορά αποκλειστικά και μόνον θέματα που έχουν να κάνουνε με  το ποδόσφαιρο και στοχεύει στην  ενοποίηση και τη διευκόλυνση της προόδου του ποδοσφαίρου στην Κύπρο μέσα σε πνεύμα εμπιστοσύνης, αμοιβαίου σεβασμού και καλής θέλησης μεταξύ των δύο ποδοσφαιρικών κοινοτήτων του νησιού.

Ο πρόεδρος της ΚΟΠ δήλωσε:«Σήμερα, είναι μια ιστορική μέρα για το ποδόσφαιρο την Κύπρο αλλά και για τον Κυπριακό λαό γενικότερα.

Μετά από σχεδόν 60 χρόνια διαχωρισμού, τώρα είναι δυνατό να ενώσουμε και πάλι το ποδόσφαιρο».

Την άποψη πως η ΚΟΠ και τη Τ/Κ Ομοσπονδία, με την υπογραφή της σημερινής συμφωνίας, αποτελούν ένα εξαιρετικό παράδειγμα για όλο τον κόσμο, για το πως το ποδοσφαιρο μπορεί να φέρει κοντά τους ανθρώπους,  εξέφρασε ο Πρόεδρος της FIFA κ.  Σεπ Μπλάτερ:

Ο Πρόεδρος της UEFA κ. Μισέλ Πλατινί προέβει στο ακόλουθο σχόλιο:”Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι υπέροχο. Χαιρετίζω το θάρρος και την αποφασιστικότητα των δύο πλευρών για την αποφασιστικότητα και το θάρρος τους να φτάσουν σε αυτό το σημείο που έχουν φτάσει. Ως Πρόεδρος της UEFA, είμαι ευτυχής για αυτό που έχει γίνει σήμερα’.

Ανακοίνωση  της Προεδρίας της Δημοκρατίας
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης εκφράζει βαθειά ικανοποίηση για την υπογραφή, σήμερα, στη Ζυρίχη, συμφωνίας μεταξύ της ΚΟΠ και της  Τουρκοκυπριακής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου, για προσωρινή διευθέτηση σχετικά με το ποδόσφαιρο στην Κύπρο. Η συμφωνία επετεύχθη με την ενεργό εμπλοκή της FIFA και της UEFA.
Η συμφωνία, η οποία προνοεί ένταξη της Τουρκοκυπριακής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου στην ΚΟΠ, που αποτελεί την υπεύθυνη Aρχή για τη διοργάνωση, διαχείριση και έλεγχο του ποδοσφαίρου στην Κύπρο, έχει την πλήρη στήριξη του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος τη θεωρεί ως θετική και ελπιδοφόρα εξέλιξη.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκφράζει την ευχή, η εφαρμογή της συμφωνίας, μετά την έγκρισή της από τις Γενικές Συνελεύσεις της ΚΟΠ και της Τουρκοκυπριακής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου, να οδηγήσει βαθμιαία στην ενοποίηση του κυπριακού ποδοσφαίρου.
ΠΗΓΗ

ΠΑΤΕΡΑΣ ΦΟΥΝΤΟΥΛΗ : Τιμώ τις ιδέες του γιού μου


3 τόνους χρυσές λίρες πούλησαν οι Έλληνες τους τελευταίους 15 μήνες!


Η σφοδρή οικονομική κρίση που επί πέντε χρόνια σαρώνει τη χώρα, έχει φέρει τα πάνω-κάτω και στην αγορά του «Βασιλιά των μετάλλων». Έπειτα από μια «θερμή περίοδο» έντονης ζήτησης για χρυσές λίρες, το ενδιαφέρον έχει πλέον εξασθενήσει σημαντικά. Παράλληλα όμως, ολοένα και περισσότεροι Έλληνες σπεύδουν να πουλήσουν λίρες, είτε για να εξασφαλίσουν τους αναγκαίους πόρους διαβίωσης, είτε για να πληρώσουν τα «χαράτσια» της εφορίας και να εξοφλήσουν λογαριασμούς της ΔΕΗ.
Με βάση μια σειρά από επίσημα στοιχεία, αλλά και με την προσθήκη ορισμένων εκτιμήσεων και πληροφοριών που γίνονται από ανθρώπους της αγοράς, υπολογίζεται ότι στους τελευταίους 15 μήνες οι Έλληνες πούλησαν πάνω από 400.000 χρυσές λίρες. Το βάρος των οποίων σε καθαρό χρυσάφι είναι σχεδόν 3 τόνοι… Η δε αξία τους, εκτιμάται ότι ξεπερνά τα 100 εκατ. ευρώ…
Όπως όλα δείχνουν, περίπου οι μισές από αυτές τις συναλλαγές, έγιναν στα χιλιάδες ενεχυροδανειστήρια που έχουν «φυτρώσει» σαν τα μανιτάρια σε κάθε σημείο της χώρας, ενώ ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν εγείρει αρκετά ερωτήματα. Τα σύγχρονα αυτά «σαράφικα» που εμπορεύονται το χρυσό και τις… ανάγκες του κόσμου για μετρητά, εκτιμάται ότι έχουν μερίδιο ισάξιο τουλάχιστον, με αυτό της νόμιμης τραπεζικής αγοράς. Το οποίο και κατέχουν η Τράπεζα της Ελλάδος (που παραδοσιακά δραστηριοποιείται στις αγοραπωλησίες λιρών) καθώς επίσης και η Τράπεζα Πειραιώς που μπήκε «στο παιχνίδι» την τελευταία διετία.
Τα επίσημα στοιχεία τα οποία και προέρχονται από την Κεντρική Τράπεζα της χώρας δείχνουν ξεκάθαρα τις μεγάλες ανατροπές που συντελούνται ελέω κρίσης.
• Στο 9μηνο της εφετινής χρονιάς οι αγορές λιρών που έγιναν από ιδιώτες, ήταν μειωμένες κατά 40,4% σε σύγκριση με το αντίστοιχο περσινό διάστημα. Τα απόλυτα νούμερα δείχνουν ότι από την αρχή του 2013 έως και τα τέλη του περασμένου Σεπτεμβρίου, οι Έλληνες αγόρασαν 46.542 λίρες, ενώ στο 9μηνο του 2013 είχαν αγοράσει 78.085 χρυσές λίρες…
• Από την άλλη πλευρά, οι ιδιώτες Έλληνες πούλησαν στα γκισέ της Τραπέζης της Ελλάδος 81.105 χρυσές λίρες το εφετινό 9μηνο, ενώ στο αντίστοιχο διάστημα του 2012 είχαν πουλήσει 71.571 λίρες. Πρόκειται για μια ποσοστιαία αύξηση κατά 13,3%.
Πέραν τούτων, τα τέλη του περσινού Ιουνίου θεωρούνται ως κομβικό σημείο για την αλλαγή της συμπεριφοράς των Ελλήνων απέναντι στις χρυσές λίρες που αποτελούν την πιο «ευέλικτη» μορφή κατοχής χρυσού. Έως τότε, η ζήτηση ήταν καταφανώς μεγαλύτερη από την προσφορά, αφού πολλοί ήταν εκείνοι που αναζητούσαν ένα ασφαλές καταφύγιο μπροστά στο κίνδυνο της δημοσιονομικής κατάρρευσης και στο εφιαλτικό ενδεχόμενο επιστροφής στη δραχμή. Μετά λοιπόν από τις περσινές εθνικές εκλογές και το σχηματισμό (της τριτοκομματικής αρχικά) κυβέρνησης, οι φόβοι για άμεση έξοδο από το ευρώ εκτονώθηκαν και μαζί μ’ αυτούς περιορίστηκε δραστικά και η ζήτηση για χρυσές λίρες. Με εξαίρεση τον περασμένο Απρίλιο, όταν στον απόηχο των δραματικών γεγονότων με το «κούρεμα» των καταθέσεων στην Κύπρο, υπήρξε αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για αγορά λιρών, που βαθμιαία όμως υποχώρησε.
Πάντα με βάση τα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος, από τα τέλη του Ιουνίου, του 2012 έως τα τέλη Σεπτεμβρίου του 2013, οι πωλήσεις λιρών που έγιναν από ιδιώτες Έλληνες άγγιξαν τα 140.000 κομμάτια, ενώ στο ίδιο 15μηνο οι αγορές αφορούσαν περίπου 65.000 χρυσές λίρες. Το άνοιγμα της ψαλίδας είναι πασιφανές, με τους πωλητές να έχουν την πρωτοκαθεδρία, ενώ στο παρελθόν συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο.
Σε αντίθεση με την Κεντρική Τράπεζα της χώρας, η Τράπεζα Πειραιώς δεν δημοσιοποιεί επίσημα στοιχεία. Πηγές της Τράπεζας αναφέρουν «εξωδίκως» ότι η ζήτηση έχει υποχωρήσει σημαντικά σε σχέση με το παρελθόν. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι περισσότεροι πελάτες της Πειραιώς χρησιμοποιούν την Τράπεζα όταν θέλουν να αγοράσουν χρυσές λίρες και πολύ λιγότερο όταν θέλουν να τις πουλήσουν. Η συγκεκριμένη Τράπεζα όταν πρόκειται να αγοράσει λίρες από το κοινό, ορίζει πρώτα ειδικούς εκτιμητές για να αποφανθούν για τη γνησιότητά τους. Στα καταστήματα της επαρχίας, οι αποστολές ειδικών εκτιμητών σημαίνουν και αναπόφευκτη καθυστέρηση. Από την άλλη πλευρά, η Τράπεζα της Ελλάδος πουλάει λίρες στο κοινό τόσο από το κεντρικό της κατάστημα στην Αθήνα, όσο και από τα 17 υποκαταστήματα που βρίσκονται σε διάφορες άλλες πόλεις.
Ωστόσο, η Τράπεζα της Ελλάδος κάνει αγορές λιρών από ιδιώτες, μόνο στο κεντρικό της… Με όλα αυτά, όσοι θέλουν να πουλήσουν λίρες, θεωρούν ευκολότερη λύση τους «εμπόρους χρυσού» που βρίσκονται σχεδόν σε κάθε γωνιά. Έστω κι αν μπορεί να τους προσφερθούν χαμηλότερες ή και «σκοτωμένες» τιμές… Υπό αυτό το πρίσμα θεώρησης των εξελίξεων υπολογίζεται ότι στους τελευταίους 15 μήνες οι Έλληνες πούλησαν περίπου 200.000 χρυσές λίρες στην Τράπεζα της Ελλάδος και την Πειραιώς και τουλάχιστον άλλες τόσες στα κατά τόπους ενεχυροδανειστήρια, τα οποία αγοράζουν βέβαια και κάθε είδους τιμαλφή.
Αν ληφθεί υπόψιν ότι η χρυσή λίρα ζυγίζει 7,988 γραμμάρια και περιέχει χρυσό 7,32 γραμμαρίων, τότε οι συνολικές πωλήσεις του τελευταίου 15μηνου, αγγίζουν τους 3 τόνους σε καθαρό χρυσάφι…
Πάντα με βάση τις εκτιμήσεις που γίνονται από ανθρώπους της αγοράς, ο όγκος αυτών των πωλήσεων αντιστοιχεί στο 38% των αγορών που είχαν την εποχή της μεγάλης ζήτησης. Διότι από την αρχή του 2009 έως τα τέλη Ιουνίου του 2012, εκτιμάται ότι οι Έλληνες αγόρασαν (για… ασφάλεια, αλλά και για εναλλακτική, κερδοφόρα επιλογή) περίπου 1,1 εκατ. χρυσές λίρες, συνολικού βάρους 8 τόνων, σε καθαρό χρυσό…
Κατά τη γνώμη των ειδικών, η παρατεταμένη κρίση, σε συνδυασμό με τη μεγάλη βουτιά που έχει κάνει ο χρυσός, έχουν περιορίσει τη ζήτηση και έχουν αυξήσει τις πωλήσεις λιρών.
Είναι ενδεικτικό, ότι στη σκληρή, μνημονιακή πενταετία η ανεργία έχει χτυπήσει κόκκινο, ο παραγόμενος πλούτος στην Ελλάδα (ΑΕΠ) έχει μειωθεί κατά 25% αθροιστικά, ενώ 75 δισ. ευρώ λιγότερες είναι οι καταθέσεις στις τράπεζες. Εξ’ ανάγκης λοιπόν και αφού χρησιμοποιήθηκαν τα όποια αποταμιευτικά κεφάλαια για βιοποριστικές ανάγκες, άρχισαν να ρευστοποιούνται και λίρες. Όσοι γνωρίζουν περισσότερα, λένε ότι κανονικά εκείνοι που εκποιούν λίρες είναι μεγαλύτερης ηλικίας άτομα, που τις είχαν αποκτήσει πριν από πολλά χρόνια. Αναφέρουν μάλιστα όταν τους ρωτούν, ότι πουλάνε λίρες για να συμπληρώσουν τις συντάξεις τους, ή να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους στην εφορία, ή να εξοφλήσουν λογαριασμούς της ΔΕΗ. Μια άλλη, πολύ μικρότερη κατηγορία πωλητών, εκποιεί λίρες γιατί φοβάται ότι οι τιμές τους θα πέσουν ακόμη χαμηλότερα και θέλει να «κλειδώσει» κέρδη από μακροχρόνια διακράτηση.
Στην αντίπερα όχθη, οι λιγοστοί αγοραστές θεωρούν ότι είναι ευκαιρία για τοποθετήσεις, ενώ παράλληλα πιστεύουν ότι είναι προτιμότερο να κατέχουν χρυσό, παρά μετρητά στην Τράπεζα σε τέτοιους ταραγμένους καιρούς…
ΠΗΓΗ

WIFI FREE BY ANTONAKIS TELECO-ΜΟΥΝΙ-CATIOΝ...


Ο ΔΟΣΙΛΟΓΟΣ Σαμαράς αγαπάει και "ξεπλένει" τον ΔΟΣΙΛΟΓΟ Βενιζέλο..



Kρίμα! Πάνω που ο πρωθυπουργός θα σου δώσει ασύρματο ίντερνετ, ο υπουργός του θα σου πάρει το σπίτι...


Μαγεμένος έμεινε πάλι ο ελληνικός λαός βλέποντας τον πρωθυπουργό του να μοιράζει όραμα και ελπίδα στη σκληρή τηλεοπτική συνέντευξη που παραχώρησε στον.... Πρετεντέρη.

Έλληνα. Ναι, μπορεί να είσαι άνεργος. Μπορεί να δουλεύεις δωδεκάωρα για 400 ευρώ. Μπορεί να μην έχεις να δώσεις γάλα στα παιδιά σου. Μπορεί να κινδυνεύεις να χάσεις το σπίτι σου. Αλλά κάνε υπομονή. Σε κάνα χρόνο από τώρα, ο Σαμαράς θα σου δώσει τζάμπα ασύρματο ίντερνετ.

Και θα είναι ειρωνεία πάνω που θα μπαίνεις στο wifi δίκτυο του Σαμαρά από το σπίτι σου, να έρθει ο Στουρνάρας και να σου πάρει το σπίτι...

Ο Γιάννης Πρετεντέρης για ακόμη μία φορά τα έδωσε όλα και στρίμωξε απίστευτα τον πρωθυπουργό (το μόνο που δεν τον ρώτησε είναι αν μπορεί να απαντάει μόνος του ο Αντώνης για να μην τον ενοχλεί με ερωτήσεις).

Το ΧΩΝΙ, όμως, έχει να σχολιάσει κάποια πράγματα γύρω από τα όσα είπε ο κύριος Σαμαράς που ο δημοσιογράφος του Mega θα... ξεχάσει να του πει.

Αν. Σαμαράς: «Δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να επιτρέψω η δημοκρατία να υποκύψει στην εγκληματική βία. Δεν υπάρχει κανένας εμφύλιος. Οι Έλληνες είναι ενωμένοι κατά της βίας. Θα έλεγα ότι είναι λαϊκή εντολή αυτή, λαϊκή απαίτηση. Όπως είναι και ξεκάθαρη η θέση της κυβέρνησης να είμαστε ανελέητοι εναντίον των πρωταιτίων».
Το ΧΩΝΙ: Και σίγουρα για την έξαρση της βίας δε φταίτε εσείς και τα μνημόνια που εφαρμόζετε στον δύσμοιρο κοσμάκη. Όχι. Το είπε, εξάλλου, και ο... Κεδίκογλου της Μέρκελ!

Αν. Σαμαράς: «Αυτό που απαιτείται σήμερα στην Ελλάδα, που έχει το πρόβλημα της κρίσης και πρέπει να βγει από την κρίση γρήγορα, είναι να υπάρχει σταθερότητα και πάνω απ' όλα εμπιστοσύνη τόσο των Ελλήνων στον τόπο μας, όσο και των ξένων στην Ελλάδα. Κι αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο».
Το ΧΩΝΙ: Ήμαρτον πια με τη... δουλοπρέπεια. Ποιος ΗΓΕΤΗΣ άλλης χώρας βγαίνει ΔΙΑΡΚΩΣ και τονίζει ότι έχει σημασία να εμπιστεύονται οι ξένοι την πατρίδα του; Σε μία σοβαρή, δημοκρατική χώρα, κύριε Σαμαρά, σημασία έχει να εμπιστεύονται οι πολίτες το κράτος. Όχι οι Γερμανοί τον Σταϊκούρα.

Αν. Σαμαράς: «Η βία είναι μία και πρέπει να καταδικάζεται, τα κόμματα πρέπει να καταγγέλλουν τις πράξεις βίας αλλά και τις ακραίες συμπεριφορές που οδηγούν στην βία. Δεν μπορεί να καλεί τον κόσμο να ανατρέψει την κυβέρνηση. Εύχομαι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να απομονώνει και να καταγγέλλει κάθε ακραία συμπεριφορά».
Το ΧΩΝΙ: Θα έρθουν και οι εκλογές, πρωθυπουργέ. Εκεί να δεις... ακραίες συμπεριφορές από αυτούς που κάποτε σε πίστεψαν όταν έβγαζες πύρινους αντιμνημονιακούς λόγους και τώρα - έχεις το θράσος να - αποκαλείς άκρο όσους συνεχίζουν να πιστεύουν ότι η ανατροπή των μνημονίων (και των δούλων τους) είναι μόνόδρομος.

Αν. Σαμαράς: «Διαπραγμάτευση είναι ότι κατορθώσαμε να κάνουμε το μεγαλύτερο κούρεμα που έχει γίνει ποτέ στον πλανήτη, 146 δισεκατομμύρια. Το λέω αυτό γιατί διαπραγμάτευση είναι για παράδειγμα και το γεγονός ότι κατορθώσαμε να πάρουμε το ΦΠΑ όπου δεν άφηναν με τίποτα, για την εστίαση μιλάω, να κατεβεί από το 23% στο 13%. Κι αυτό το πετύχαμε».
Το ΧΩΝΙ:  Όσον αφορά το πρώτο σκέλος: Πόσα χρωστούσαμε και πόσα χρωστάμε; Όσον αφορά το δεύτερο: 4.000 οι αυτοκτονίες και πανηγυρίζετε ακόμη επειδή ρίξατε 10% τον ΦΠΑ στα... σουβλάκια.

Αν. Σαμαράς: «Και να το πω να το ακούσει ο κόσμος, 25% έχουμε χάσει στο εισόδημα, στο ΑΕΠ, την παραγωγή και αν προσθέσετε πληθωρισμό κι αν προσθέστε φόρους, έχει χάσει ο μέσος Έλληνας ένα διαθέσιμο εισόδημα 40%. Επομένως η κάθε τρόικα και ο κάθε ξένος πρέπει να σέβονται -και κατά την άποψή μου δεν ήρθε κανένας να μας πει ότι δεν το σέβεται- αλλά πρέπει να σέβεται αυτές τις θυσίες που ήδη έχουν γίνει».
Το ΧΩΝΙ:  Ε, καλά που το είπες και το... άκουσε ο κόσμος. Ο κόσμος το ξέρει, κύριε Σαμαρά, γιατί το ζει στο πετσί του ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ. Δεν περιμένει να του το πείτε εσείς, τρία χρόνια μετά, μέσω του Πρετεντέρη. Και κάτι άλλο: πριν από τους ξένους, εσείς οι ίδιοι θα έπρεπε να σέβεστε αυτόν τον λαό.

Αν. Σαμαράς: «Ξέρετε που προσωπικά, χτίζω τη δική μας την αξιοπιστία; Και πού είναι εκεί που δεν περίμενε κανένας την Ελλάδα να το πετύχει; Πρωτογενές πλεόνασμα: Επιτρέψτε μου , θα μας ακούει πολύς κόσμος σήμερα, να πω στον κόσμο τι θα πει: Έχεις ένα σπίτι, έχεις έσοδα 10, έξοδα 9. Αυτό πετύχαμε. Να έχουμε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, μετά από πάρα πολλά χρόνια περισσότερα έσοδα από δαπάνες»
Το ΧΩΝΙ: Το κάνουν πολλά σπίτια αυτό, κύριε Σαμαρά. Παίρνουν 500 ευρώ, δίνουν 300 στο νοίκι και 190 στη ΔΕΗ. Δεν πληρώνουν φόρους, δάνεια, λογαριασμούς, δεν αγοράζουν... φαγητό, δεν κάνουν ψώνια. Και έχουν και 10 ευρώ πρωτογενές. Θρίαμβος!

Αν. Σαμαράς: «Δεν υπάρχει πίεση για νέο μνημόνιο. Ορισμένοι στην Ευρώπη μιλούν για προέκταση του υπάρχοντος μνημονίου λόγω του ότι μέχρι το πρώτο τρίμηνο του 2016 θα συνεχίσει να μας δανείζει το ΔΝΤ».
Το ΧΩΝΙ: Α, μάλιστα! Ορίστε, ρε αχάριστοι Έλληνες! Δεν πάμε σε νέο μνημόνιο. Απλώς, θα... επιμηκύνουμε το υπάρχον! Αυτό θα πει... επαναδιαπραγμάτευση μνημονίου, μπράβο κύριε Σαμαρά.

Αν. Σαμαράς: «Η κοινωνία έχει εξαντλήσει τα όριά της στο φορολογική απόδοση, πλην φοροφυγάδων βεβαίως, που και με αυτούς δεν ξέρω πόσοι έχουν μειωθεί, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Εγώ είμαι ο θεωρητικός θερμός υποστηρικτής και εύχομαι αυτό να γίνει και πράξη, της άποψης ότι στην Ελλάδα ο φόρος είναι πολύ υψηλότερος από ό,τι πρέπει, πρέπει να πάει παράδειγμα των κερδών των επιχειρήσεων και τα λοιπά για όλες τις επιχειρήσεις στο 15% παντού. Δεν μπορεί η Τουρκία να έχει χαμηλότερα από το δικό μας».
Το ΧΩΝΙ:  Επιτέλους, στέρεος πολιτικός λόγος. Να τα πείτε αυτά κύριε Σαμαρά σε αυτόν που κυβερνάει αυτόν τον τόπο!

Αν. Σαμαράς: «η κυβέρνηση, θα προχωρήσει στην εγκατάσταση και παροχή δωρεάν wi-fi internet σε όλη την ελληνική επικράτεια μέσα στο επόμενο έτος»
Το ΧΩΝΙ: Για να έχει ο Γεωργιάδης πρόσβαση στο twitter για να προσβάλει τη νοημοσύνη μας όπου κι αν βρίσκεται;

Αν. Σαμαράς: «Ο Στουρνάρας μιλάει ευθέως, δεν κρύβει, ούτε κρύβεται. Και πιστεύω ότι ο Στουρνάρας σε 15 μήνες βοήθησε πάρα πολύ και γυρίσαμε το καράβι. Εγώ πραγματικά θεωρώ ότι έχει βάλει την σφραγίδα του κυρίως γιατί είναι κατασκευαστικά ο τύπος του ανθρώπου που δεν πιστεύει στο πολιτικό κόστος. Τον στηρίζω. Και ο Βενιζέλος τον στηρίζει».
Το ΧΩΝΙ:  Ο λαός δε σας στηρίζει. Και δε στηρίζει και τον Βενιζέλο.

Αν. Σαμαράς: «Ασφαλώς, η χώρα θα βγει από το Μνημόνιο. Δεν θέλω να κάνω ακριβείς προβλέψεις και τα λοιπά».
Το ΧΩΝΙ:  Και τα ρέστα, να 'ουμε.

Αν. Σαμαράς: «πλησιάζει όλο και περισσότερο η στιγμή που τα πράγματα θα είναι καλά. Πλην ατυχήματος».
Το ΧΩΝΙ:  Δηλαδή; Να μην έχει σήμα το wi fi;

ΠΗΓΗ

ΔΩΡΕΑΝ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!!! ΗΡΘΕ Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΠΡΟΔΟΤΗ ΓΙΟΥΠΙ !!!!


ΑΚΟΥΩ...ΘΟΡΥΒΟΥΣ... του Γ.Καλαμίτση



   Γράφει o Γιάννης Καλαμίτσης
ΟΛΗ ΝΥΧΤΑ ΕΒΡΕΧΕ. Και συνέχισε να βρέχει μέχρι και το μεσημέρι της ημέρας που είχε ξημερώσει. Από το μεσημέρι και μετά σταμάτησε η βροχή και άρχισε ο αέρας.

Οταν φυσάει τόσο δυνατά, με οχτώ και εννιά μποφόρ, το σπίτι τρίζει και ακούγονται διάφοροι θόρυβοι. Κάτι χτυπούσε. Προσπαθούσα να καταλάβω από πού προερχόταν αυτός ο θόρυβος. Κοίταξα ένα ένα όλα τα παραθυρόφυλλα και μία μία όλες τις πόρτες. Ηταν όλα καλά κλεισμένα. Αλλά το χτύπημα συνεχιζόταν. Μπορεί να ήταν και ιδέα μου, επειδή, τον τελευταίο καιρό, ακούω συνεχώς θορύβους.

Εχω ακούσει να λένε για την «μπότα του κατακτητή». Ζουν ακόμη πολλοί Ελληνες που έζησαν την Κατοχή και τη θυμούνται. Αλλά και πολλοί σύγχρονοι, μικρότεροι σε ηλικία, συμπατριώτες μας χρησιμοποιούν αυτή τη φράση, ειδικά τώρα που μιλάμε για την τρόικα και τις επισκέψεις των ελεγκτών της. Τι θόρυβο να κάνει η μπότα του κατακτητή; Λέτε να ήταν αυτό το ντούκου ντούκου που άκουγα, αφού δεν χτυπούσε κανένα παραθυρόφυλλο;

Οταν πλησιάζει η καταστροφή, τι θόρυβο κάνει; Οταν απομακρύνονται νησίδες, που εμείς τις λέμε Ιμια και οι Συριζαίοι συμφωνούν με τους Τούρκους και τις λένε «Καρντάκ», τι θόρυβο κάνουν; Είναι τόσο δυνατός ώστε να τον ακούν όλοι οι Ελληνες ή συλλαμβάνεται μόνον από λίγα αφτιά και γι’ αυτό οι περισσότεροι κοιμούνται ανέμελοι. Τον ύπνο του δικαίου, λένε... Αυτοί που κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου, ροχαλίζουν κιόλας; Κάνουν θόρυβο; Ρωτώ, επειδή πολύ ροχαλητό νομίζω πως ακούω και πρέπει να είναι από τους εφησυχασμένους συμπατριώτες μου. Κι εγώ λέω πως δεν γίνεται να ακούς να μιλούν για δύο εκατομμύρια ανέργους που δεν θα ξαναβρούν ποτέ δουλειά, να ακούς για διακόσιες πενήντα χιλιάδες Ελληνες που περιμένουν από κάποιες οργανώσεις και την Εκκλησία ένα πιάτο φαΐ κάθε ημέρα κι εσύ να νομίζει πως κοιμάσαι τον ύπνο του δικαίου!

Δεν είναι δυνατόν να ακούς για είκοσι ή τριάντα χιλιάδες άστεγους που κοιμούνται στα πεζοδρόμια κι εσύ να νομίζεις πως κοιμάσαι τον ύπνο του δικαίου και να ροχαλίζεις κιόλας!
Ελληνες κρυώνουν, παγώνουν, ανάβουν τζάκια και μαγκάλια, πεθαίνουν από το κρύο ή τις αναθυμιάσεις, κι εσύ κοιμάσαι και ροχαλίζεις.

Ακούω τον θόρυβο που κάνει το ροχαλητό σου τώρα που κοιμάσαι, ανέμελος, τον ύπνο του αδίκου.
ΠΗΓΗ

ΞΥΠΝΑ... WAKE UP...


Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2013

Ezra Pound: The Seafarer


Ezra Weston Loomis Pound (Hailey, 30 ottobre 1885 -- Venezia, 1º novembre 1972)


Ezra Pound - The Cantos - Canto I


Ezra Pound. WITH USURA (ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΑ) Canto XLV.

(
With usura hath no man a house of good stone
each block cut smooth and well fitting
that delight might cover their face,

with usura

hath no man a painted paradise on his church wall
harpes et luthes
or where virgin receiveth message
and halo projects from incision,

with usura

seeth no man Gonzaga his heirs and his concubines
no picture is made to endure nor to live with
but it is made to sell and sell quickly

with usura, sin against nature,
is thy bread ever more of stale rags
is thy bread dry as paper,
with no mountain wheat, no strong flour

with usura the line grows thick

with usura is no clear demarcation
and no man can find site for his dwelling
Stone cutter is kept from his stone
weaver is kept from his loom

with usura

wool comes not to market
sheep bringeth no gain with usura
Usura is a murrain, usura
blunteth the needle in the the maid's hand
and stoppeth the spinner's cunning. Pietro Lombardo
came not by usura
Duccio came not by usura
nor Pier della Francesca; Zuan Bellin' not by usura
nor was "La Callunia" painted.
Came not by usura Angelico; came not Ambrogio Praedis,
No church of cut stone signed: Adamo me fecit.
Not by usura St. Trophime

Not by usura St. Hilaire,

Usura rusteth the chisel
It rusteth the craft and the craftsman
It gnaweth the thread in the loom
None learneth to weave gold in her pattern;
Azure hath a canker by usura; cramoisi is unbroidered
Emerald findeth no Memling

Usura slayeth the child in the womb
It stayeth the young man's courting
It hath brought palsey to bed, lyeth
between the young bride and her bridegroom

conta naturam

They have brought whores for Eleusis
Corpses are set to banquet

at behest of usura.

Η υπόθεση του Ezra Pound

  «Άρχισα να γερνώ από τότε που κατάλαβα ότι είχα μπλεχτεί σε ένα αδιάκοπο παιχνίδι.
   Ο χρόνος με κυνηγούσε. Με άφηνε αποσβολωμένο.
   Ο χρόνος ζούσε στα περίχωρα. Εγώ ζούσα στην πόλη.
   Εγώ ζω στην πόλη και ο χρόνος με πρόλαβε»
Ezra Pound

Ποια είναι η ποιο σημαντική φυσιογνωμία της Αμερικανικής λογοτεχνίας; Είναι ένας άντρας του οποίου το όνομα και το έργο σήμερα στη χώρα του, είναι άγνωστο, υπήρξε επίσης σπουδαίος πατριώτης. Αυτός ο μεγάλος ποιητής, ο οποίος υπήρξε δημιουργός πολλών έργων κι ο οποίος επηρέασε και υποστήριξε πολλοί περισσότερους συγγραφείς από οποιονδήποτε άλλον στην ιστορία μας, είναι ο Ezra Pound. Αγνοημένος από τους Αμερικανούς, στους οποίους αφιέρωσε τη ζωή του, ο Ezra Pound πέθανε εξόριστος στη Βενετία (Ιταλία), 1η Νοεμβρίου του 1972.

Εξαιτίας του αγώνα του ενάντια στους παγκόσμιους τοκογλύφους, ο Ezra Pound πέρασε 13 χρόνια σε ένα ψυχιατρείο σαν America’s Unknown Prisoner (Άγνωστος Φυλακισμένος της Αμερικής). Υπήρξε το πιο γνωστό από τα πολλά θύματα της Κομμουνιστικής τακτικής όντας πολιτικός αντίπαλος, κατηγορήθηκε για εσχάτη προδοσία και πέρασε 13 χρόνια περιορισμένος, χωρίς να έχει καταδικασθεί, σε αυτό που ο ίδιος ονόμαζε «η τρύπα του Διαβόλου». Εγώ και μερικοί ακόμη, ελλείψει χρημάτων, κάναμε ότι μπορούσαμε για να κινητοποιήσουμε το ενδιαφέρον των Αμερικανών πολιτών για τη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρισκόταν κι έτσι, το 1958, καταφέραμε την απόσυρση των κατηγοριών.

Καμία πατρίδα για τον Πατριώτη: Όταν ο Pound αφέθηκε ελεύθερος κανένα Πανεπιστήμιο, οργάνωση ή εκδοτικός οίκος δεν ενδιαφέρθηκε ή προσφέρθηκε να δώσει σε αυτόν το γίγαντα της λογοτεχνίας μια θέση στην Αμερική. Τα Πανεπιστήμια μας, τα οποία είχαν ανοίξει τις πόρτες τους κατά τη δεκαετία του 1930 σε μια πλειάδα ατόμων που είτε δεν μπορούσε να ενταχθεί κοινωνικά είτε αντιμετώπιζε προβλήματα είτε ήταν Κομμουνιστές οι οποίοι είχαν εξοριστεί από διάφορες Ευρωπαϊκές πόλεις, δεν είχαν καμία θέση γι αυτό το γηγενή συγγραφέα, ακόμη κι αν αυτός ήταν παγκοσμίως γνωστός για τη μεγάλη επιρροή που είχε ασκήσει στην παγκόσμια Λογοτεχνία. Ακόμη και σήμερα τα Πανεπιστήμιά μας προσφέρουν ακριβοπληρωμένες θέσεις σε «πρόσφυγες» από την πρώην Σοβιετική Ένωση, όπως στον Josip Brodsky, ο οποίος εξορίστηκε από τη Ρωσία και ανέλαβε θέση στο Πανεπιστήμιο του Michigan.

Οι αμερικανοί πολίτες είναι τόσο αποτροπιασμένοι με τα Πανεπιστήμιά μας και τις ξένες εισροές στο επίπεδο οργάνωσης και μετάδοσης της γνώσεις, που φεύγουν από αυτά, μην αντέχοντας την οικονομική επιβάρυνση. Η νεολαία της Αμερικής, αποφεύγοντας το ξένο δηλητήριο σε αυτές στις σχολές, που έχουν μετατραπεί σε τρελάδικα διοικούμενα από προσωπικό με ανάλογη ανατροφή, που διακηρύττει πως τα ναρκωτικά και το χωρίς όρια και περιορισμούς σεξ είναι η μοναδικά αναγκαία μορφή εκπαίδευσης που χρειάζεται κάποιος προτού γίνει μέλος την επιβλητική νεολαία της Angelas Davis Communist. Στην αμερικανική εκπαίδευση μπορεί να επέλθει κάθαρση, μόνο μέσω της επιστροφής στην παράδοση των σπουδαίων αμερικανών ηγετών μας, όπως ο Ezra Pound.

Ο Ezra, οδηγήθηκε στο Νοσοκομείο της ST. Elizabeth με την κατηγορία της βίαιης συμπεριφοράς και προδοσίας της πατρίδας του, όταν επέστρεψε στην Αμερική το 1939 για μια αποστολή ειρήνης. Για 30 χρόνια είχε ζήσει στην Ευρώπη, επειδή δεν άντεχε να ζήσει στη δική του χώρα με το πενιχρό εισόδημα που κέρδιζε ως συγγραφέας. Όντας πολιτικός κρατούμενος στην Ουάσινγκτον με πλήρωνε 10 δολάρια τη βδομάδα για να δουλεύω σ’ ένα βιβλίο του οποίου είχε τα δικαιώματα, το History of Federal Reserve System. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο ποσό που εισέπραξα ποτέ στα 25 χρόνια της συγγραφικής μου πορείας στην Αμερική.

Παρ’ όλα τα 28 του χρόνια ο Ezra δεν είχε δικό του σπίτι, αυτοκίνητο ή τηλεόραση. Σπανίως κέρδιζε όσο ο μέσος Νεοϋορκέζος ως το προς το ζην, ενώ το 1939, όταν η σύζυγός του έλαβε ένα χρηματικό ποσό από κάποιο μακρινό συγγενή, δε δίστασε να χρησιμοποιήσει αυτά τα χρήματα για να έρθει στην Αμερική, για να μας προειδοποιήσει να μην αναμειχθούμε στον πόλεμο που θα έπληττε την Ευρώπη, όπως είχαμε κάνει το 1917. Αν οι Αμερικανοί είχαμε ακολουθήσει τις συμβουλές του θα είχαμε σώσει 3 δις δολάρια και πολλές χιλιάδες αμερικάνικες ψυχές.

Η Εβραϊκή Κουρτίνα: Η προειδοποίηση του Ezra δεν έφτασε ποτέ στον αμερικανικό λαό. Όταν έφτασε στη Ν. Υόρκη το 1939, του αρνήθηκαν να μιλήσει στο ραδιόφωνο και τότε συνειδητοποίησε πως ήταν αδύνατο να διαπεράσει την Εβραϊκή Κουρτίνα. Τότε πήγε στην Ουάσινγκτον όπου ήρθε σε επαφή με ένα μεγάλο αριθμό πολιτικών. Άκουσαν την έκκλησή του, αλλά αγνόησαν τις προειδοποιήσεις του και αργότερα ψηφίστηκε να σταλούν θωρηκτά στη Βρετανία.

Ο Pound επέστρεψε στην Ιταλία όπου διέμενε για πάνω από μία δεκαετία. Έχαιρε μεγάλου σεβασμού εκεί λόγω του ότι είχε «αναστήσει» τον Βιβάλντι που ήταν γνωστός ως ο Ιταλός Μπαχ, και υπήρξε ενεργό μέλος πολλών πολιτιστικών προσπαθειών. Δεν είχε αναμιχθεί ποτέ με την πολιτική και σε αντίθεση με τα ψέματα που διαδόθηκαν στην Αμερική, δεν υποστήριξε ποτέ το Φασιστικό Κόμμα.

Ο Pound, αιτήθηκε για ραδιοφωνική εκπομπή στο Radio Italy, με σκοπό να μεταφέρει μήνυμα ειρήνης σε όλο τον κόσμο. Οι Ιταλοί υπεύθυνοι γνωρίζοντας πως δεν είχε εγκαταλείψει ποτέ την Αμερικανική υπηκοότητα και ότι προσφάτως είχε επιστρέψει από την Ουάσινγκτον, υποψιάστηκαν πως θα μετέφερε κωδικοποιημένα μηνύματα. Παρόλο που ο Pound διακινδύνευσε τη ζωή του και ήταν ύποπτος για κατασκοπεία, δε δίστασε στιγμή. Έκανε διάφορες αναμεταδόσεις πολλές φορές τη βδομάδα μέχρι το βομβαρδισμό του Pearl Harbor, οπότε ο ίδιος και η σύζυγός του αποφάσισαν να επιστρέψουν στις ΗΠΑ.

Persona non Grata: Όταν πήγε στην Αμερικανική Πρεσβεία να κάνει αίτημα για τις βίζες τους, ένας δεξιάς ιδεολογίας υπάλληλος τον ενημέρωσε πως λόγω των αναμεταδόσεών του θεωρούνταν Person non Grata στις ΗΠΑ και ότι το αίτημα για βίζα δεν μπορούσε να υλοποιηθεί. Όντας μη σχετικός με τις γραφειοκρατικές διαδικασίες και μην έχοντας συνειδητοποιήσει ότι η πρεσβεία της Αμερικής ήταν σε μια αφόρητη προ-κομμουνιστική κατάσταση, ο Ezra δέχτηκε αυτή την τελείως αβάσιμη απόφαση.

Όπως πολλοί άνθρωποι, έτσι κι ο υπεύθυνος υπάλληλος, θεωρούσε ότι ο Ezra είχε εγκαταλείψει την αμερικανική υπηκοότητα, πολλά χρόνια πριν, κι έτσι έμεινε έκπληκτος όταν ανακάλυψε ότι ήταν ακόμα αμερικανός πολίτης. Ο υπάλληλος είπε ότι το πρώτο πράγμα που του ήρθε στο νου, ήταν ότι ο Pound δε γνώριζε κανέναν στον οποίο θα μπορούσε να κάνει έφεση γι’ αλλαγή της απόφασης. Έτσι εκείνος παρέμεινε στην Ιταλία και μερικές βδομάδες αργότερα έμαθε ότι η Αμερική είχε εμπλακεί στον πόλεμο, μετά το βομβαρδισμό του Pearl Harbor, μετά την πασιφανή συνωμοσία του Ρούσβελτ και του Μπάρροους. Στις 29 Ιανουαρίου του 1942, αναμετέδωσε από το Radio Italy:

«Επίσημα αρχεία του FBI «Oι HΠA είναι εδώ και μήνες παράνομα στον πόλεμο, κάτι που αποτελεί εγκληματική πράξη του Προέδρου, του οποίου η ψυχική κατάσταση δεν ήταν, απ’ όσο μπορώ να συμπεράνω, σε καλή κατάσταση. Δεν έκανε όλα όσα θα περίμενε κανείς από τη δική του θέση υπευθυνότητας.»

Μετά την απελευθέρωση του Pound το 1958, το Chicago Tribune, σημείωσε πως ο Ezra Pound είχε περάσει από ψυχιατρική εξέταση, κάτι όμως που δεν ίσχυε για το Ρούσβελτ .

Στις 22 Ιουλίου του 1942, από τα επίσημα αρχεία του FBI, ο Pound αναμετέδωσε:

«Λοιπόν, σας γέμισαν με ψέματα 20 χρόνια τώρα και συνεχίζουν και το κάνουν μέσω των Mr. Squirmy και Mr. Slime, μέσω του BBC Radio και όλων των Εβραϊκών ραδιοφώνων των Schenectady, New York and Boston—και η Boston που υπήρξε πόλη της Αμερικής από όταν είχε το μέγεθος του Rapallo.»

Το Τμήμα Δικαιοσύνης τον παρέπεμψε με τη δικαιολογία της εσχάτης προδοσίας κι όταν ο Αμερικανικός Στρατός συνέτριψε τις Ιταλικές δυνάμεις, ο Pound μετέτρεψε τον εαυτό του στον πρώτο Αμερικανό φρουρό. Οι στρατιώτες δεν τον γνώριζαν, αλλά οι αξιωματικοί τους τον ήξεραν, κι αμέσως τον έστειλαν στο διαβόητο στρατόπεδο της Pisa, όπου ήταν έγκλειστοι οι πιο περιβόητοι βιαστές και δολοφόνοι που ανέμεναν την εκτέλεσή τους.

Ένα ειδικό σιδερένιο κλουβί διαμορφώθηκε για τον Pound στην αυλή, σε κοινή θέα των υπόλοιπων κρατουμένων, λόγω του ότι ο συγγραφέας ήταν μια σημαντική προσωπικότητα. Από το ανοιχτό κλουβί του, ο Ezra παρακολούθησε τον ιδιωτικό απαγχονισμό του Lousi Till,  o oποίος βάναυσα βίασε και σκότωσε δύο νεαρά κορίτσια. Αργότερα ο γιος του Till, Emmitt, σκοτώθηκε στο Μισισίπι και οι New York Times πως «ο πατέρας του είχε πεθάνει ως ήρωας πολεμώντας για την πατρίδα του». Ο Pound με είχε ενημερώσει για ο ιστορικό του Till, αλλά οι εφημερίδες αρνήθηκαν να δημοσιεύσουν την ιστορία, κι έτσι, ακόμη και σήμερα αυτός ο άνθρωπος θεωρείται ένας «ήρωας».

Εκτεθειμένος στις παγωμένες νύχτες, μέσα στο κλουβί, ο Ezra υπέφερε από σωματική εξάντληση κι έτσι οδηγήθηκε στην Ουάσινγκτον για να παραπεμφεί σε δίκη. Αυτοί που τον είχαν οδηγήσει ως εκεί, υπέθεταν πως θα δικαστεί με συνοπτικές διαδικασίες κι έπειτα θα εκτελεσθεί. Οι Εβραίοι δικηγόροι από το Τμήμα Δικαιοσύνης είπαν στον Pound αρχικά θα έπρεπε να αναιρέσει όσα είχε πει για το Ρούσβελτ και τους Εβραίους. Παρόλο που ήταν άρρωστος εκείνος αρνήθηκε. Μου είπε κάποια χρόνια αργότερα

«Επέμεινα να εμείνω σε όσα είχα πει. Ήταν τότε που συνειδητοποίησα ότι ποτέ δε θα υπάρξει αληθινή δίκη».

Ο Σίγουρος Τρόπος: οι Εβραίοι είχαν ακολουθήσει τις ίδιες τεχνικές με τις οποίες είχαν διαπρέψει στη Σοβιετική Ρωσία. Ο πολιτικός κρατούμενος είχε πρώτα εκτεθεί σε απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης και όντας ανίκανος να αντισταθεί θα ριχνόταν έρμαιο στο δικαστήριο, όπου και δημόσια, θα αναιρούσε όσα είχε πει κι έπειτα θα συλλαμβάνονταν και θα εκτελούνταν. Ο Pound τους τρομοκράτησε με την άρνησή του να λάβει μέρος σε αυτό το θέατρο. Το Τμήμα Δικαιοσύνης τότε, δεν μπορούσε να κάνει μια δίκη ανάλογη με αυτών στη Μόσχα, αν το θύμα αρνούνταν να συμμετάσχει στο παιχνίδι τους.

Ένας παγκόσμια διάσημος ποιητής, καταθέτοντας στο ανοιχτό δικαστήριο και λέγοντας για τις προσπάθειές του να αποτρέψει το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και κρίνοντας το Jew Radio της Αμερικής θα μπορούσε να θεωρηθεί κυρίαρχος της κατάστασης. Το Τμήμα Δικαιοσύνης τότε ανέτρεξε στο Βιβλίο των Σοβιετικών Κανονισμών (Soviet Book of Rules) βρήκε μια εναλλακτική λύση. Ο Ezra Pound κρίθηκε πως είχε το ακαταλόγιστο από κυβερνητικούς ψυχιάτρους και παραπέμφθηκε στο ομοσπονδιακό άσυλο στην Ουάσινγκτον, στο νοσοκομείο της St. Elizabeth. Σε αυτό το ‘‘πρωτόγονο’’ φρενοκομείο, κάθε λεπτή ευαισθησία θα μπορούσε να μετατραπεί μέσα σε λίγους μήνες σε ανέλπιδη παρανοϊκότητα.

Οι Εβραίοι δικηγόροι απέτυχαν να λυγίσουν τη μεγάλη δύναμη του χαρακτήρα του Pound. Η ανυπότακτη θέλησή του που τον είχε σώσει από την Pisa τον κρατούσε τώρα κάτω από χειρότερες συνθήκες. Για να τον κάνει να λυγίσει, το Τμήμα Δικαιοσύνης δεν ενημέρωσε την οικογένειά του για το που βρισκόταν. Ο γιος του, Omar, έχοντας υπηρετήσει στις στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ στην Ιταλία, δε γνώριζε που βρισκόταν ο πατέρας του για πολλούς μήνες και η γυναίκα του ενημερώθηκε από τις εφημερίδες για την παραμονή του στην Ουάσινγκτον. Στην αρχή της αρνήθηκαν τη βίζα, αλλά ένας ξάρδερφός της, ο οποίος κατείχε θέση στα γραφεία του Βρετανικού Στρατού, παρενέβη κι έτσι κατάφερε να μεταβεί στην Ουάσινγκτον.

Της είπαν τότε πως ο σύζυγός της ήταν πολύ επιθετικός για να δεχτεί επισκέπτες, αλλά εκείνη επέμενε κι έτσι μεταφέρθηκε στο τμήμα κράτησης του Pound που ήταν η πιο βίαιη μονάδα κράτησης του νοσοκομείου. Τον βρήκε ήρεμο, παρόλο που περιτριγυριζόταν από οξείες κραυγές παρανοϊκών. Λίγους μήνες αργότερα ο T.S.Eliot κατέφθασε από την Αγγλία. Τρόμαξε από τον περιβάλλον του εγκλεισμού του Pound και με τις διασυνδέσεις του κατάφερε και τον μετέφερε σε άλλη πτέρυγα με καλύτερες συνθήκες, όπου και σιγά σιγά άρχισε να ανακάμπτει και η υγεία του. Συνέχισε τη δουλειά του στο Cantos και συνέχισε έχοντας μεγάλη ανταπόκριση από πολλές σπουδαίες προσωπικότητες. Το 1949 κέρδισε το βραβείο Bollinger. Όμως η κατακραυγή του Εβραϊκού τύπου ο οποίος συχνά αναφερόταν σε εκείνον ως ο «τρελός προδότης» κατάφερε μέσω του διασυρμού του στα ΜΜΕ να αναιρέσει τη βράβευσή του.

Ο λόγος του Hemingway: Μετά τη φυλάκιση του Pound και για περισσότερο από μία δεκαετία, ένας από τους μαθητές του, ο νοβελίστας Hemingway, πρότεινε πως είχε έρθει ο καιρός να αφεθεί ελεύθερος. Ο Hemingway τον οποίο ο Pound είχε βοηθήσει πάρα πολύ, είχε χτίσει τη φήμη του ως συγγραφέας κολακεύοντας πριν τους εβραίους δημοσιογράφους στη Ν. Υόρκη ανθρώπους σαν τους Winchell Sobel και Earl Wilson. Τώρα όλοι είχαν στραφεί προς εκείνον λόγω του αιτήματός του και αργότερα τον κατηγόρησαν.

Το Τμήμα Δικαιοσύνης δε μπορούσε να κάνει κάτι, διότι ο Ezra είχε απαρνηθεί το δικαίωμά του να επιστρέψει στις ΗΠΑ. Αυτό ήταν αποτέλεσμα της υποτιθέμενης προδοσίας του. Επίσης, οι μεταφράσεις των λόγων του ήταν τόσο φτωχές που δε μπορούσαν να θεωρηθούν αποδεικτικά στοιχεία. Επίσης ο Τύπος από τις συνεχείς αναφορές του σε αυτόν, ως ο «τρελός προδότης», διασφάλισε πως δε θα μπορούσε να έχει μία δίκαιη δίκη. Επίσης, όταν ο Pound, μου είπε το 1947 ότι η μόνη περίπτωση του να αθωωθεί ήταν η Κυβέρνηση να αποσύρει όλες τις κατηγορίες, έμεινε έκπληκτος.

Δεν πιστεύω πως ένας αβοήθητος φυλακισμένος σε ένα ψυχιατρείο, θα μπορούσε να υπαγορεύσει τους όρους του σε μια τόσο ισχυρή ομάδα συνωμοτών. Μετά από μια δεκαετία και παραπάνω, οι εβραίοι δικηγόροι στο Τμήμα Δικαιοσύνης συμφώνησαν με τους όρους του. Με εξαίρεση το Rudolf Hess, ο Pound, ήταν ο μόνος πολιτικός κρατούμενος του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου που βρισκόταν ακόμα στη φυλακή. Όπως και ο Hess, είχε διαπράξει το υπέρτατο έγκλημα, είχε διακηρύξει την ειρήνη. Το Τμήμα Δικαιοσύνης κάλεσε ως επικεφαλή τον δεξιάς ιδεολογίας Robert Frost, και απέσυρε όλες τις κατηγορίες.

Η υπόθεση του Ezra Pound αποδεικνύει ότι τα βιολογικά παράσιτα κυρίευσαν τον έλεγχο της διανοητικής διαδικασίας των ανθρώπων. Στο πέρας της ζωής του, ο Ezra έζησε ως άγιος, θυσιάζοντας τα πάντα για τον αμερικανικό λαό. Τα παράσιτα αυτά μας απέκλεισαν από το να γνωρίζουμε το έργο του. Πολλοί άλλοι πατριώτες φυλακίστηκαν πολεμώντας τον κομμουνισμό, άντρες όπως oι William Dudley Pelley, George Sylvester Viereck, Ellis O. Jones και άλλοι, αλλά κανείς δεν παρέμεινε τόσο στη φυλακή όσο ο Pound. Όταν δημοσίευσα τη βιβλιογραφική συγγραφική παραγωγή του έργου του το 1961, δεν εντάχθηκε σε καμιά βιβλιογραφική πατριωτική έκδοση.

Το μάθημα είναι απλό. έχουμε αποκοπεί από τις ρίζες μας λόγω των παρασίτων και το μόνο που μπορούμε να περιμένουμε είναι να μαραθούμε και να πεθάνουμε αν αποτύχουμε να επανακτήσουμε τον έλεγχο του περιβάλλοντός μας.-

by Eustace Mullins
Ezra Pound (1)Ezra Pound (5)
Ezra Pound (6)Ezra Pound (9)
Ezra Pound (7)Ezra Pound (8)

Αφορισμοί του Ezra Pound

Σκλάβος είναι αυτός που περιμένει να έρθει κάποιος να τον ελευθερώσει.

Αν κάποιος μάθει καλά Ελληνικά, μπορεί να βρει σχεδόν ολόκληρη την ποίηση στον Όμηρο.

Μπορείς να καταλάβεις τον κακό κριτικό από το γεγονός ότι αρχίζει και μιλά για τον ποιητή και όχι για το ποίημα.

Ποιητές, που δεν τους ενδιαφέρει η μουσική, είναι -ή γίνονται- κακοί ποιητές.

Ο ναός είναι ιερός επειδή δεν είναι προς πώλησιν.

Μεγαλοφυΐα είναι η ικανότητα να μπορείς να δεις δέκα πράγματα όταν ο κανονικός άνθρωπος βλέπει ένα.

Ποτέ δεν γνώρισα κάποιον που να άξιζε μια δεκάρα που να μην ήταν ευέξαπτος.

Δεν υπάρχει κανένας λόγος να αγαπά κάποιος το ίδιο βιβλίο στα δεκαοκτώ και στα σαράντα οκτώ του χρόνια.

Η μουσική αρχίζει να ατροφεί όταν απομακρύνεται πολύ από το χορό. Η ποίηση αρχίζει να ατροφεί όταν απομακρύνεται πολύ από τη μουσική.

Η μεγάλη λογοτεχνία είναι απλά γλώσσα φορτισμένη με νόημα στον ύψιστο βαθμό.

Κανένας άνθρωπος δεν καταλαβαίνει ένα βαθυστόχαστο βιβλίο μέχρι να έχει δει και να έχει ζήσει τουλάχιστον ένα μέρος από το περιεχόμενό του.

Ezra Pound «Ἀπὸ τὶς διακηρύξεις τοῦ Εἰκονισμοῦ»

«Εικονα» έιναι ο,τι παρουσιάζει τὸ πνευματικὸ καὶ συναισθηματικὸ σύμπλεγμα μιᾶς χρονικῆς στιγμῆς.

   Χρησιμοποιῶ τὸν ὄρο «σύμπλεγμα» περισσότερο μὲ τὴν τεχνικὴ ἔννοια ποὺ τοῦ ἔδωσαν νεότεροι ψυχολόγοι, ὅπως ὁ Χάρτ, μολονότι ἴσως δὲν συμφωνῶ ἀπολύτως μαζί τους.

   Εἶναι ἡ ἀκαριαία παρουσίαση ἑνὸς τέτοιου «συμπλέγματος» ποὺ παρέχει τὸ αἴσθημα τῆς αἰφνίδιας

ἀπελευθέρωσης· ἐκεῖνο τὸ αἴσθημα ἐλευθερίας ἀπὸ τοὺς περιορισμοὺς τοῦ χρόνου καὶ τοῦ χώρου· ἐκεῖνο τὸ αἴσθημα τῆς αἰφνίδιας ἀνάτασης, ποὺ βιώνουμε ἐμπρὸς στὰ κορυφαῖα ἔργα τῆς τέχνης.

Εἶναι προτιμότερο νὰ δημιουργήσει κανεὶς μιὰ Εἰκόνα σ’ ὅλη του τὴ ζωὴ παρὰ νὰ γράψει ὀγκώδη ἔργα.

   Ὅλ’ αὐτά, πάντως, ἴσως μερικοὶ τὰ θεωρήσουν συζητήσιμα. Ἐπείγουσα ἀνάγκη εἶναι νὰ φτιάξουμε ΕΝΑΝ ΚΑΤΑΛΟΓΟ ΑΠΟ ΜΗ γιὰ ὅσους ξεκινοῦν νὰ γράφουν στίχους. Δὲν μπορῶ νὰ τὰ στριμώξω ὅλ’ αὐτὰ σ’ ἕναν μωσαϊκὸ δεκάλογο. Γιὰ ἀρχή, ἂς ἀναλογιστοῦμε τὶς τρεῖς προϋποθέσεις (τὰ αἰτήματα τῆς ἄμεσης μεταχείρισης, τῆς λεκτικῆς οἰκονομίας καὶ τῆς ἀκολούθησης τῆς μουσικῆς φράσης) ὄχι ὡς δόγμα –ποτὲ μὴν ἐκλαμβάνεις κάτι ὡς δόγμα– ἀλλὰ ὡς τὸ πόρισμα ἑνὸς μακροῦ στοχασμοῦ, ποὺ κι ἂν ἀκόμη εἶναι στοχασμὸς κάποιου ἄλλου, εἶναι ἐνδεχομένως ἀξιοπρόσεκτος.

   Μὴ δίνεις σημασία στὴν κριτικὴ ἀνθρώπων ποὺ δὲν ἔχουν γράψει ποτὲ οἱ ἴδιοι κάτι ἀξιόλογο. Συλλογίσου τὴν ἀπόσταση ἀνάμεσα στὸ ἀληθινὸ ἔργο τῶν Ἑλλήνων λυρικῶν καὶ δραματουργῶν καὶ στὶς θεωρίες ποὺ σκαρφίστηκαν οἱ Ἑλληνολατίνοι γραμματικοὶ γιὰ νὰ ἐξηγήσουν τὴ μετρική τους.

A Few Don’ts by an Imagiste, 1913





ΠΗΓΗ

48 ΩΡΕΣ ΜΕΤΑ.ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ.


Γράφει ο Δ. Παπαγεωργίου

Το βράδυ της Παρασκευής.
Την πρώτη στιγμή που άκουσα την είδηση, μπήκα σε μία κατάσταση άρνησης. Κυκλοφόρησε κάπως έτσι: “Πυροβολισμοί με δύο νεκρούς κοντά σε γραφεία της Χρυσής Αυγής”. Ήθελα να πιστέψω ότι ήταν κάτι που τυχαία έγινε εκεί, ότι ήταν κάτι της νύκτας που έτυχε να γίνει κοντά στα γραφεία της Χ.Α. Να το ακούσω λίγο αργότερα και να ανακουφιστώ. Γιατί είχα αρχίσει να βράζω.
Μέσα στο αυτοκίνητο καθώς πήγαινα στο Αστυνομικό Τμήμα, έβαλα ραδιόφωνο. Εκεί δυστυχώς, βγήκα από την κατάσταση άρνησης, πολύ γρήγορα.
Ένοιωθα σαν με είχαν δείρει. Μιλώντας με φίλους και γνωστούς άκουγα τα ίδια. Η υπόλοιπη ώρα, μέχρι να γυρίσω στο σπίτι ήταν αρκετά θολή. Θυμάμαι απλά ότι ήθελα να ανοίξω την πόρτα του αυτοκινήτου, να βγω έξω και να περπατήσω.
Στο μυαλό μου είχε κολλήσει ένα μουσικό κομμάτι. Το οποίο αναφερόταν, στην Ιταλία των ετών του μολύβου. Κάτι το οποίο επέτεινε η συνέντευξη του Μάκη Βορίδη, στο ραδιόφωνο όπου αυτό που επανέλαβε ήταν το ότι η κυβέρνηση δεν θα αφήσει την Ελλάδα να μετατραπεί σε Ιταλία εκείνων των ετών. Κάτι πολύ εντυπωσιακό, αμέσως μετά από μία τέτοια δολοφονία. Γιατί ο χαρακτηρισμός των “ετών του μολύβου” δεν προήλθε από κάποιο χουλιγκανίστικο μαχαίρωμα, αλλά από την εκτεταμένη χρήση σφαιρών. Κάτι που μόλις είχε γίνει. Και κάτι που στην Ελλάδα γίνεται εδώ και αρκετά χρόνια. Πέφτουν σφαίρες. Από μία συγκεκριμένη πλευρά.
Η τακτική που η κυβέρνηση θα ακολουθούσε έγινε ξεκάθαρη μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Η επαναδιατύπωση της θεωρίας των δύο άκρων, ενισχυμένη.
Η λογική των "δύο άκρων" όμως μπάζει. Από το δήθεν άκρο της Χ.Α. μιας χαμηλής έντασης παραβατικότητα με ένα spike αν θέλετε με την δολοφονία εν θερμώ στην μέση ενός καυγά στον δρόμο, με μαχαίρι. Ένας χαζός ο οποίος δεν προσπάθησε καν να διαφύγει.Τα υπόλοιπα “εγκλήματα” της Χρυσής Αυγής, εάν τελικά αποδειχθούν “ένοχοι” κάποιοι γι' αυτά συγκεκριμένα. Αρπαγή ενός μικροφώνου από δήμαρχο, επίθεση σε ... πάγκο λαϊκής και τα λοιπά γνωστά.
Και από την άλλη πλευρά οργανωμένοι hitmen, με μηχανή, διαφυγές, ομάδες υποστήριξης, όπλα και εν ψυχρώ εκτελέσεις πεσμένων στο έδαφος. Και με διασυνδέσεις με τον ποινικό κόσμο, που αποδεικνύονται π.χ. μέσω της χρήσης “στελεχών” του αντιεξουσιαστικού χώρου για δολοφονίες επιχειρηματιών
Και στην μέση οι άχρηστοι που δεν μπορούν να προστατέψουν στόχους τους οποίους όπως οι ίδιοι λένε ανέμεναν ότι θα χτυπηθούν. Οι οποίοι εν τω μεταξύ, για πάνω από έναν μήνα έκαναν ό,τι μπορούσαν προκειμένου να αποδείξουν την ύπαρξη ενός οπλοστασίου της Χρυσής Αυγής, το οποίο ποτέ δεν βρέθηκε. Τι ακούστηκε; Τερατολογίες! Σε πόσα σπίτια εισέβαλε η αστυνομία; 70 σύμφωνα με τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις, με βάση τις ανακοινώσεις της ΕΛΑΣ. Κι' όμως τζίφος. Τίποτε δεν βρέθηκε. Κάποια κυνηγετικά χωρίς άδεια, από τα περίπου 100.000 που υπάρχουν στην Ελλάδα, των οποίων απλά οι άδειες δεν ανανεώθηκαν μετά την αλλαγή του νόμου.
Με απλά λόγια, ο μόνος λόγος που η Ελλάδα δεν είναι αυτή την στιγμή Ιταλία των ετών του μολύβου, είναι ότι υπάρχει μόνον μία πλευρά με όπλα και εμπειρία στο να τα χρησιμοποιεί. Τόσο απλά. Και παρόλα αυτά η κυβέρνηση, εκ του αποτελέσματος απέτυχε στο να την περιορίσει. Ό,τι και αν λένε τώρα τα κυβερνητικά στελέχη, αυτή είναι η αλήθεια.
Και απέτυχε, διότι έβαλε την πολιτική σκοπιμότητα της αποδυνάμωσης της Χρυσής Αυγής, που κλέβει ψηφαλάκια από την ΝΔ ως προτεραιότητα έναντι της καταστολής του αντάρτικου πόλεως. Του πιο ηλίθιου ίσως αντάρτικου πόλεως στην σύγχρονη ιστορία του δυτικού κόσμου, που γίνεται από εφήβους που αποτυγχάνουν σε ένα τρομακτικά μεγάλο ποσοστό των “άμεσων δρασεών” τους. Και το οποίο όμως επιβιώνει, χάρις στην πολιτιστική ομπρέλα προστασίας που απολαμβάνουν αυτοί ακριβώς οι άνθρωποι.

Η αντίδραση της “λογικής” αριστεράς
Ήταν αναμενόμενο ότι θα υπήρχαν κάποιοι στην άκρα αριστερά, οι οποίοι δημόσια θα εξέφραζαν την χαρά τους για το τι συνέβη. "Για τον Παύλο Φύσα δεν φτάνουν μόνο δύο - όλοι οι Ναζί στο νεκροτομείο". Σύνθημα που φώναζαν οι αντιφασίστες σε πορεία στο Γαλάτσι. Και πολλές ακόμη άρρωστες τέτοιες περιπτώσεις στις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Φυσικά, ο εγκωμιασμός εγκλήματος, δεν τιμωρείται στην χώρα μας παρά μόνον αν αφορά τα “ναζιστικά” εγκλήματα, όπως πληροφορούμαστε από τον αντιρατσιστικό νόμο που κατατέθηκε την ημέρα δολοφονίας των δύο παιδιών από τον αρμόδιο υπουργό στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους.
Αυτές όμως δεν είναι περιπτώσεις με τις οποίες μπορούμε να ασχοληθούμε σοβαρά. Γιατί πρόκειται είτε για αιμοβόρους ανθρώπους, γαλουχημένους με το σύνθημα ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ, που αποζητούν το αίμα, είτε για ζηλωτές. Ζηλωτές που υπάρχουν μπόλικοι στην αριστερά, αφού αυτή έχει μετατραπεί για ένα μεγάλο κομμάτι των οπαδών της σε θρησκεία.
Αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο είναι η “κοσμική” αριστερά, η υποτιθέμενη “λογική” όπως αυτή εκφράζεται από κόμματα αλλά και πολύ σημαντικότερο από μη-κομματικοποιημένους “opinion makers”.
Σε γενικές γραμμές η αντίδραση ήταν μια αντιγραφή της αντίδρασης του ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η αντίδρασή τους βρίσκεται στο πώς αυτή η διπλή (παραλίγο τριπλή) δολοφονία επηρεάζει την πολιτική τους ατζέντα, και κατά πόσο διευκολύνει ή δυσκολεύει την πάλη τους ενάντια στον φασισμό. Και εάν ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι αυτός που είναι, και αν ο κ. Πέτρος Κωνσταντίνου είναι γνωστός, η ωμή αλήθεια είναι ότι στην συγκεκριμένη περίπτωση αυτό το περιθωριακό κόμμα που βρίσκεται πιθανώς στην ζωή λόγω της εσωκομματικής αντιπολίτευση στον Αλέξη Τσίπρα έδωσε τον τόνο για τις αντιδράσεις του συνόλου της mainstream αριστεράς.
Από την “κυβερνητική αριστερά” του σαλονιού, με την κ. Μαρία Γιαννακάκη να δηλώνει ότι πρόκειται περί ξεκαθαρίσματος λογαριασμών και να προσδιορίζει τα θύματα ως... υπόκοσμο, ερχόμενη σε αντίθεση ακόμη και με την ίδια την ανακοίνωση του κόμματός της. Όταν όμως η συγκεκριμένη βουλευτής, στην προσωπική της σελίδα στο facebook, έχει σαν κεντρική φωτογραφία το σύνθημα Europe Against Neonazis, καταλαβαίνει το γιατί αισθάνθηκε την ανάγκη να “καλύψει” με τέτοιο τρόπο την επίθεση, ενσπείροντας αμφιβολίες για τα κίνητρά της.
Στην ίδια γραμμή μιλώντας για προβοκάτσια κινήθηκε και το ΚΚΕ. Φυσικά εδώ κανείς δεν περίμενε κάτι διαφορετικό, καθώς η πορεία αυτού του μονολιθικού κόμματος είναι πιο προβλέψιμη και από πιάνο που πέφτει από τον πρώτο όροφο. Αυτό που κάνει εντύπωση είναι η αφομοιωτική του δύναμη, καθώς μέχρι και η συνεργαζόμενη Λιάνα Κανέλλη, που συνήθως έχει κάτι παραπάνω να πι, ακολούθησε κατά πόδας αυτή ακριβώς την στάση.
Από εκεί και πέρα ιδιαίτερη αξία έχουν οι αντιδράσεις των opinion makers της αριστεράς. Διαβάζοντας κανείς τον Στέλιο Κούλογλου στο tvxs.gr καταλαβαίνει τις προθέσεις. Δεν υπάρχει αριστερή τρομοκρατία στην Ελλάδα. Αυτοί που κατέβηκαν – τίγκα στην κόκα όπως με πληροφόρησε αυτόπτης μάρτυρας (τυχαία σύμπτωση με τους αντιεξουσιαστές εκτελεστές στην Κύπρο)- φωνάζοντας “φασίστες ήρθαμε” ήταν όργανα του παρακράτους. Απλή και ευθεία αμφισβήτηση του τι έγινε. Δημιουργία “άλλοθι” για τις μάζες που δεν έχουν τα balls να αποδεχθούν την βία.
Στο protagon.gr o Niko Ago, μας πληροφορεί ότι ήταν επιθυμία εάν όχι επιδίωξη της Χρυσής Αυγής αυτή η επίθεση. Και πώς πρέπει να θρηνούμε, διότι τώρα η Χ.Α. δεν αναφέρεται από τα μήντια ως εγκληματική οργάνωση. Ακολουθώντας την γραμμή του ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην ουσία, μετατοπίζει το ενδιαφέρον. Και δεν είναι ο μόνος.
Στον ίδιο άξονα, προχωρώντας παραπέρα έχουμε την λογική του cui bono, που χρησιμοποιήθηκε ανάμεσα από άλλους και από την μετακινούμενη κάτοικο-φαντομά Μαρίνα Βήχου. Σε άρθρο της στο tvxs.gr (η πολυφωνία εντυπωσιάζει – ναι είναι σαρκασμός) θέτει μια σειρά από ερωτήματα. Και καλά κάνει. Και ακολουθούν αρκετοί ακόμη που αυτή την φορά αφήνουν χώρο σε “θεωρίες συνομωσίας). Εάν όμως η λογική του cui bono ως προς την ηθική αυτουργία ισχύει στην περίπτωση των δύο χρυσαυγιτών, γιατί να μην ισχύει στην περίπτωση του ηρωοποιημένου Παύλου Φύσσα;
Θα μπορούσε κανείς να συνεχίσει να αναλύει για ώρες τις αντιδράσεις της αριστεράς. Όπως θα μπορούσε να πει αρκετά και για την έλλειψη οιασδήποτε αντίδρασης από τους “θεσμούς” της Πολιτείας, όπως π.χ. τον λαλίστατο σε άλλες περιπτώσεις Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή τον Αντώνη Σαμαρά που ενάμιση μήνα πριν γύρναγε τον κόσμο, προκειμένου να ξεκαθαρίσει την στάση της πολιτείας έναντι των χρυσαυγιτών. Δεν έχει ιδιαίτερο νόημα. Αυτά, για οποιονδήποτε έχει βιώσει στο πετσί του την πραγματικότητα αποτελούν λεπτομέρειες.
Δύο γραμμές αξίζουν για την στάση του Γρηγόρη Βαλλιανάτου. Ο οποίος είτε από φυσική απέχθεια στην βία, είτε λόγω κάποιας ανάγκης να διαφέρει (και σ' αυτό) είπε ότι “σήμερα είμαστε όλοι χρυσαυγίτες”. Δέχθηκε αρκετές επιθέσεις από την αριστερά.


Το συμπέρασμα
Με λίγα λόγια; Ακόμη και αν σε λίγους μήνες ή χρόνια καίνε τους χρυσαυγίτες (ή οιονδήποτε “φασίστα”) ζωντανούς σε κάθε δεύτερο φανάρι της Βασιλίσσης Σοφίας, οι ενσυνείδητοι διαμορφωτές γνώμης της χώρας, θα ανησυχούν μήπως αλλάξει η πολιτική ατζέντα ή μήπως σκοτωθεί κανένας “άνθρωπος” (κατά Πρετεντέρη)!
Είμαστε για το σύστημα, όσοι δεν αποδεχόμαστε να μπούμε εντός των ορίων της πολιτικής τους ορθότητας παιδιά ενός κατώτερου θεού. Όσο πιο γρήγορα το αποδεχθούμε τόσο καλύτερα. Και εάν κόμματα του εθνικιστικού χώρου ζητούν ψυχραιμία, έχουν δίκιο να το κάνουν. Γιατί το μέλλον τους είναι ο πολιτικός αγώνας. Ο οποίος απαιτεί την δυνατότητα να απευθύνονται στο σύνολο του ελληνικού λαού. Από εκεί και πέρα όμως, ο εθνικιστικός πατριωτικός χώρος θα πρέπει να αντιμετωπίσει με ρεαλισμό την πραγματικότητα. Και αυτή η πραγματικότητα είναι ότι εμείς είμαστε οι σύγχρονοι “αιρετικοί”. Και ως εκ τούτου υπάρχουν δύο δρόμοι για τον καθένα από εμάς. Ή θα πάρουμε τον δρόμο για τα σπίτια μας και την ιδιωτεία, έστω υπό το κάλυμμα μιας “δήθεν” απασχόλησης, η θα οπλιστούμε με υπομονή και επιμονή. Και θα αφήσουμε πίσω μας, οποιεσδήποτε ψευδαίσθησης περί “δικαίου”, “δικαιοσύνης”, “γενικού καλού” και όλα τα υπόλοιπα. Δυστυχώς η ριζοσπαστικοποίηση του χώρου μας έγινε με λάθος τρόπο και πρότυπα. Υπάρχει όμως χώρος και χρόνος για διορθώσεις χάρις στην ύπαρξη μιας τεράστιας μάζας συμπαθών προς εμάς, που ας είμαστε ειλικρινείς κατάφερε να κινητοποιήσει η Χ.Α. μέσω της δημιουργίας μιας κρίσιμης μάζας που έγινε χιονοστιβάδα. Το εάν αυτή η χιονοστιβάδα θα σκοτώσει εμάς, ή θα σαρώσει το πολιτικό σύστημα είναι κάτι που ακόμη θέλει πολύ χρόνο για να γίνει φανερό.

Τελειώνοντας, θα παραθέσω τους στίχους από ένα μουσικό κομμάτι που μου έρχονται στο μυαλό για τα δύο παιδιά. Στίχοι που νομίζω ότι θα ήθελαν οι ίδιοι να πουν στις κοπέλες τους.
“Όχι αγάπη μου, εγώ δεν τα παρατώ
είμαι ένας άνδρας δεν θα παραδοθώ
εσύ με αγαπάς και αγαπάς και τα ιδανικά μου
καλύτερα νεκρός παρά δειλός
καλύτερα νεκρός παρά πουλημένος
όχι αγάπη μου δεν μπορεί να θέλεις εσύ να υποχωρήσω
όχι αγάπη μου εσύ ξέρεις το πεπρωμένο μου
ναι το ξέρω ότι θα έχω ένα άσχημο τέλος
νοσοκομείο ή κάτω απ' την γή
δικαστήριο ή στην φυλακή
αλλά δεν με ενδιαφέρει
εσύ αγάπη μου πρέπει να με βοηθήσεις
να μου δίνεις θάρρος όταν φοβάμαι
πρέπει να μου δώσεις θάρρος
και αν υποχωρήσω δείξε μου όλη σου την περιφρόνηση"

ΥΓ
Περίμενα να περάσουν 48 ώρες για να κάτσω να γράψω την άποψή μου για τα όσα έγιναν το βράδυ της Παρασκευής. Για τρείς λόγους. Ο πρώτος ήταν ότι κατ' αρχάς ήμουν σε ένα μικρό σόκ.
Στις 7 το βράδυ της Παρασκευής, μόλις τελείωνα το γράψιμο της ημέρας και ετοιμαζόμουν να φύγω για να πάω στο Αστυνομικό Τμήμα να δώσω το παρών όπως κάνω κάθε 1η και 15η κάθε μήνα, διότι το ελληνικό κράτος μου έχει επιβάλλει περιοριστικούς όρους, προκειμένου να διασφαλίσει είτε ότι δεν θα δραπετεύσω για να αποφύγω την δίκη, είτε ότι δεν θα συνεχίσω την “επικίνδυνη” δράση μου κατά της κοινωνίας. Όταν άκουσα τι έγινε έπρεπε να φύγω και ευτυχώς δεν μπορούσα να κάτσω να γράψω.
Ο δεύτερος λόγος, όταν επέστρεψα ήταν ότι αυτά που ήθελα να γράψω μπορεί να υπερέβαιναν τα όρια της ψυχραιμίας. Και καθώς φέρω την ευθύνη του επώνυμου δημόσιου λόγου, μπορεί να εξέθετα όχι τόσο εμένα, αλλά έναν κύκλο ανθρώπων με τους οποίους συνεργάζομαι σε διάφορα επίπεδα.
Ο τρίτος λόγος που περίμενα 48 ώρες ήταν το ότι περίμενα να δω τις αντιδράσεις των μήντια αλλά και της καθωσπρεπισμένης αριστεράς, όπως αυτή εκφράζεται από έναν εσμό “προοδευτικών” ανθρώπων. Όχι ότι περίμενα κάτι διαφορετικό από αυτό που ακολούθησε. Αλλά έπρεπε να βεβαιωθώ.
Λένε ότι στην πολιτική, η αμεσότητα της αντίδρασης έχει σχεδόν τόση σημασία όσο η ποιότητα της ίδιας της αντίδρασης. Πραγματικά αισθάνομαι ανακουφισμένος που δεν έχω κάποια πολιτική υποχρέωση ή θέση και έτσι μπορώ να γράψω τώρα.
ΠΗΓΗ