Χαρά Νικοπούλου: Ἑλλάδα εἶμαι δημιούργημά σου…

Ἑλλάδα εἶμαι δημιούργημά σου. Μοῦ εἶπες πὼς εἶμαι τυχερή, γιατί δὲν γνώρισα τὴ Xούντα… Μὰ μὲ ὑποχρέωσες νὰ ζῶ σὲ μία δημοκρατία ποὺ τὴ χούντα τῆς κρατοῦσαν καλὰ οἱ δημοκράτες πολιτικοί της.
Μοῦ ἔμαθες τὰ πρῶτα Ἑλληνικά, με δασεῖες-περισπωμένες,… μὰ πρὶν καλὰ-καλὰ τὰ μάθω τὰ κατήργησες. Ενῶ ἤμουν Δευτέρα δημοτικοῦ… Μὲ ἕντυσες μὲ μπλὲ ποδιά… αὐτὴ γιὰ τὸ….σχολεῖο μὲ τ’ ἄσπρο γιακαδάκι… κι ὅταν ἄρχισε νὰ μοῦ ἀρέσει τὴν κατήργησες.
Πάντα γιὰ τὸ καλό μου, χωρὶς νὰ μὲ ρωτήσεις…

Μὲ ἔμαθες νὰ λέω τὸν ἐθνικὸ ὕμνο καὶ πλήρωνες δασκάλους γιὰ νὰ μὲ μάθουν πὼς τιμιότερον ἁπάντων ἐστι ἡ πατρίς. Μὰ σὰν μεγάλωσα ἄφησες τὴ σημαία νὰ χαθεῖ στὸν βράχο τῶν Ἰμίων…
Μὲ ἔβαλες νὰ μάθω ἱστορία γιὰ νὰ μπῶ στὸ πανεπιστήμιο καὶ ἀρχαία ἑλληνικά.
Μὰ σήμερά μου λὲς πὼς ἡ Μακεδονία εἶναι τὰ Σκόπια καὶ ἡ Θράκη μας Τουρκία…
Σὰν ἔγινα ἔφηβη μὲ ἔβαλες νὰ δῶ τὸν Λάλα ἁλυσοδεμένο νὰ χάνει τὴ ζωή του γιὰ ἐσένα…
Καὶ σήμερα ἐσὺ δίνεις ἰθαγένεια στὸν κάθε ἀλλοδαπὸ μὰ ὄχι στὸν Ἕλληνα τὸν σταυρό… γιὰ φαντάσου…
Μοῦ δίδαξες σὰν ἥρωα καὶ ἐθνάρχη τὸν Βενιζέλο… μὰ σὰν ἔγινα δασκάλα τὸν βρῆκα νὰ προδίδει ἐσένα Ἕλληνα …θυμᾶσαι τὸν Γενάρη τοῦ 34…ἐκεῖ στὴ Σουηδία… προτείνει γιὰ τὸ Νόμπελ τῆς Εἰρήνης τὸν σφαγέα τῶν προγονῶν μου Κεμάλ…!!!
Μοῦ ζήτησες νὰ ἔχω κριτικὴ σκέψη… μὰ ἔκοψες τὴν ἔκθεση ὡς μάθημα καὶ λογοκρίνεις τὴ σκέψη μου… Βλέπεις ἐγὼ γιὰ ἐσένα εἶμαι ἀκραία…
Μοῦ ἔμαθες στὸ σχολεῖο πὼς πρέπει νὰ ὑπάρχει ἀξιοκρατία κι ὅταν σου ζήτησα νὰ μὲ ἀφήσεις στοῦ χάρτη τὴν πινέζα… ἐκεῖ στὸ Δέρειο… κι ὄχι στὸ Κολωνάκι… μὲ ἀνάγκασες νὰ βάλω μέσο τὸν πατέρα μου γιὰ νὰ μὴ μὲ διώξεις ἀπὸ ἐκεῖ…
Μοῦ ἔμαθες προσευχή… μὰ τώρα πιὰ μόνο γιὰ Χριστὸ δὲ θὲς νὰ μοῦ μιλήσεις..
Σοὺ ζήτησα νὰ πάω στὴν πρώτη τὴ γραμμὴ καὶ μ’ ἄφησες μονάχη… Μοῦ ἔμαθες ὅμως καλὰ πὼς…τὸ Προξενεῖο κι ὄχι ἐσὺ εἶναι ἐκεῖ καὶ ἔχει ὄνομα… ἐ;. Ἰλμή. ἐ;. Ἀπτουραχήμ..ἐ;… Ἀλή..ἐ;. Μουαρέμ. ἐ;…
Μοῦ ζήτησες νὰ ἐργάζομαι σκληρά… γιὰ ἐθελοντισμὸ μιλοῦσες… μὰ ὅταν τὸ ‘κανα κι αὐτὸ ἔστειλες τοὺς ”δραγουμάνους” νὰ μοῦ ποῦν πὼς δὲ θέλουν νὰ κάνω ἐπιπλέον μαθήματα στὰ πομακόπουλα γιατί σὲ ἐνοχλεῖ… τὰ παίρνω βλέπεις ἀπὸ τὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Προξενείου…
Καὶ ἐγώ… ἐγὼ μεγάλωνα μέσα σὲ μία ἀντίφαση… στὸ μαῦρο καὶ τὸ ἄσπρο… Μὰ χθὲς βρέθηκα κάτω στὸ ὑπόγειο τοῦ σχολείου… σὲ εἶδα ἐκεῖ κάτω Ἑλλάδα… ἤσουν ἐκεῖ… πίσω ἀπ’ τὶς κούτες σκονισμένη… κοιτῶ τὸ ἄγαλμα τοῦ Ἀλέξανδρου ἀραχνιασμένο… μόνο ἐγὼ καὶ ἐσύ…ἡ προτομὴ τοῦ μέγα Ἀλέξανδρου…
Δάκρυσα… πόνεσα…μὰ σὲ ἄκουσα Ἑλλάδα ἀπ’ τὴ φωνή του…
”Ποιὸς εἶναι ἐθνάρχης” μὲ ρωτᾶ…”ὁ Βενιζέλος;.. ποιὸς ἀγωνίζεται σκληρά… ὁ Γιῶργος ἀπ’ τὰ ξένα;
Γιὰ σκέψου ἐσὺ δασκάλα… μὲ ξαναρωτᾶ… ἂν τώρα ἐδῶ μέσα, ἀπὸ τὴν πόρτα ἔμπαινε καὶ ἐρχόταν κι ὁ Κολοκοτρώνης… καὶ μᾶς ρωτοῦσες καὶ τοὺς δύο ποιὸ μέρος τῆς Ἑλλάδας θὰ θυσιάζαμε στὸ χθὲς γιὰ χάρη τῆς εἰρήνης… Μακεδονία ἢ Ἤπειρο… Θράκη ἢ τὸ Αἰγαῖο…
Ἀναλογίσου ἐσὺ δασκάλα… θὰ τὸ σκεφτόμασταν πολύ; Τί νὰ διαπραγματευτῶ… τὴ γῆ μου ἢ τὸ νερό μου;… μὰ ἐσὺ δασκάλα δίδαξες ἐκεῖνον ὡς ἐθνάρχη… καὶ ὄχι ἐμᾶς …ἐμᾶς κλειδώνεις στὰ ”μπουντρούμια”…
Ἑλλάδα μὲς στὶς ἀντιφάσεις σου… ξεχνᾶς τὰ σύνορά σου καὶ τὸν ἐχθρὸ ποτίζεις ἐδῶ μέσα… προδότες ἑλληνόφωνοι… διαλέξτε ἐπιτέλους τὸν Λεωνίδα ἀρχηγό…ἢ μήπως ἐφιάλτη;… κι ἱστορία θὰ φερθεῖ ἀνάλογα εἰς τὸν καθένα…
Γέμισαν τάφοι μὲ κορμιὰ πιλότων… γιατί ἔχουμε εἰρήνη!!! Γέμισε καὶ ἡ βουλὴ ἑλληνόφωνους ἀπ’ τὴν ἑλληνοτουρκικὴ φιλία…
Φτάνει, δὲ θέλω πιὰ νὰ ἀκούω τὴ φωνή σας …γιατί πιστεύω στὸ ἔθνος μου κι ὄχι στὸ ”nation” ποὺ θὰ ‘λεγε καὶ ὁ ”μέγας” ὁ Γιωργάκης… τὸ ἔθνος εἶναι ἑλληνικό, εἶναι ἦθος καὶ ἔθος ρωμιοσύνης… τὸ ”nation” εἶναι ἡ ”φύση” του… ἐκ γενετῆς προδότης…
Κι’ ἂν ὅλα αὐτὰ δὲ σ’ ἄρεσαν ”λόγιε”, ”πολιτικὲ” δημοκρατίας, νὰ τὸ θυμᾶσαι …
εἶμαι δημιούργημα τῆς πιὸ παράλογης… δικῆς σου ἀναρχίας..

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ

Ιστορία της ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ, από την αρχαιότητα μέχρι το 1913

________________________________________
Aρχαία Απολλωνίας

Η πόλη ιδρύθηκε το 588 π.X, από 'Έλληνες της Κέρκυρας και της Κορίνθου. Διαδραμάτισε σημαντικό εμποροοικονομικό και πολιτιστικό ρόλο, σε ολόκληρο το χώρο της Βορείου Ηπείρου. Σήμερα τα διάσπαρτα αρχαία ερείπια, μαρτυρούν την ελληνικότητα ολόκληρης της περιοχής.
________________________________________
Από τα πανάρχαια χρόνια, ο Βορειοηπειρωτικός χώρος κατοικείται από τους ΧΑΟΝΕΣ, τους ΑΝΤΙΝΤΑΝΕΣ, τους ΑΒΑΝΤΕΣ και τους ΠΑΡΑΥΑΙΟΥΣ, οι οποίοι συνδέονται με τα νότια ηπειρωτικά φύλα (τους ΜΟΛΟΣΣΟΥΣ, τους ΘΕΣΠΡΩΤΟΥΣ, τους ΑΘΑΜΑΝΕΣ, τους ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥΣ κ.α). με κοινές δοξασίες και με κοινή ιστορική πορεία. Με τα φύλα αυτά και την ΕΛΛΗΝΙΚΗ καταγωγή τους, ασχολούνται οι ιστορικοί και οι συγγραφείς της αρχαιότητας. Ο ΗΡΟΔΟΤΟΣ, ο ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ, ο ΗΣΙΟΔΟΣ, ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ, ο ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ, ο ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ, ο ΣΤΡΑΒΩΝ, ο ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΒΥΖΑΝΤΙΟΣ και άλλοι, οι οποίοι ΤΟΝΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΦΥΛΕΤΙΚΗ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΩΝ ΙΛΛΥΡΙΩΝ (πρόγονοι συγχρόνων Αλβανών). Ο Θουκυδίδης προσδιορίζει σαν όριο μεταξύ Ελλήνων και Ιλλυριών την Επίδαμνο, ενώ ο Στράβωνας τον Γενούσο ποταμό. Ο Πτολεμαίος Κλαύδιος, έλεγε "ΑΡΧΕΓΟΝΟΣ ΕΛΛΑΣ ΗΠΕΙΡΟΣ" δηλαδή η 'Ήπειρος με το θρησκευτικό κέντρο της Δωδώνης, ήταν ή αρχή (ρίζα) της Ελλάδος .
Οι Ιλλυριοί σύμφωνα με τα αρχαιολογικά δεδομένα, έφτασαν με ΕΠΙΔΡΟΜΕΣ μέχρι τo Γενούσο ποταμό, απωθηθέντες στη συνέχεια από τους 'Έλληνες του αποικισμού (Επίδαμνος, Απολλωνία). Η ονομασία "ΑΛΒΑΝΟΙ" εμφανίζεται στις ιστορικές πηγές, στα 1080 μ.Χ. Στον ίδιο χώρο η αρχαιολογική σκαπάνη ανασκάπτει ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ, που άκμασαν μέχρι τους ρωμαϊκούς χρόνους. Τέτοιες πόλεις ήταν η ΦΟΙΝΙΚΗ, η ΕΚΑΤΟΜΠΕΔΟΣ, το ΒΟΥΘΡΩΤΟ, η ΑΝΤΙΓΟΝΕΙΑ (ΤΕΠΕΛΕΝΙ) ο ΠΥΛΩΔΗΣ ΛΙΜΗΝ, η ΠΑΛΑΙΣΤΗ (ΠΑΛΑΣΣΑ, ΔΡΥΜΑΔΕΣ), η ΧΕΙΜΑΡΡΑ, η ΠΑΝΟΡΜΟΣ, το ΟΙΝΙΟΝ (ΚΑΝΙΝΑ), η ΑΝΤΙΠΑΤΡΕΙΑ (ΒΕΡΑΤΙ), η ΕΠΙΔΑΜΝΟΣ (ΔΥΡΡΑΧΙΟ - Αποικία των Κορινθίων) η ΟΓΧΗΣΜΟΣ (ΑΓΙΟΙ ΣΑΡΑΝΤΑ), το ΩΡΙΚΟ, η ΒΥΛΛΙΣ (ανατολικά Αυλώνος) και η ΑΠΟΛΛΩΝΙΑ (ΦΙΕΡΙ - Αποικία Κερκυραίων). Το 232 π.Χ οι Χάονες, δημιουργούν με έδρα τη Φοινίκη το "ΚΟΙΝΟ ΤΩΝ ΗΠΕΙΡΩΤΩΝ". ('Ένα είδος, -αρχαίας- ομοσπονδίας των ηπειρωτικών πόλεων). Μοναδική στρατιωτική μορφή της Ηπείρου, υπήρξε ο βασιλιάς των Μολοσσών ΠΥΡΡΟΣ, γνωστός για την εκστρατεία του στην Νότιο Ιταλία, προς ενίσχυση των Ελλήνων της Μεγάλης Ελλάδος (Τάρας). Το 167 π.Χ, η 'Ήπειρος περνάει στη Ρωμαϊκή κυριαρχία, με ανυπολόγιστες καταστροφές των πόλεών της και του πολιτισμού της, από τους Ρωμαίους εισβολείς.
Κατά τους Μεσαιωνικούς και Βυζαντινούς χρόνους, ολόκληρη η 'Ηπειρος υπέστη επιδρομές διαφόρων εισβολέων, από το βορρά και τη δύση. Πολλοί βυζαντινοί αυτοκράτορες (Ιουστινιανός, Βασίλειος Β' κ.α.) επιδεικνύουν ζωηρό ενδιαφέρον για τη περιοχή. Κατασκευάζουν κάστρα και οχυρώνουν τις πόλεις. Από τον 1ο αιώνα μ.Χ, ο Χριστιανισμός εξαπλώνεται στην Ήπειρο και δημιουργούνται ΕΠΙΣΚΟΠΕΣ και ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΙΣ ενώ, ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ είναι οι ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ στις εκκλησιές και τα μοναστήρια, που αποτελούν -όσες διεσώθησαν- μνημεία της βυζαντινής αρχιτεκτονικής και τέχνης . Μετά την άλωση της ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ από τους Φράγκους (1204), ιδρύεται το ΔΕΣΠΟΤΑΤΟ της ΗΠΕΙΡΟΥ , με κυριαρχία από την 'Άρτα μέχρι και το Δυρράχιο. Η 'Ηπειρος διατηρεί ΑΚΕΡΑΙΟ τον ΕΛΛΗΝΙΚΟ της ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ.
Από το 1449, αρχίζει η μακρόχρονη περίοδος της τουρκοκρατίας. Μια περίοδος καταστροφών, λεηλασιών και σφαγών, για τον ελληνικό πληθυσμό. Οι βίαιοι εξισλαμισμοί του 17ου και 18ου αιώνα (περιοχές Δελβίνου, Πρεμετής, Αργυροκάστρου, Κουρβελεσίου) ανακόπτονται από τη δράση του Ισαποστόλου Κοσμά του Αιτωλού (1714-1779). Ο σημερινός μουσουλμανικός πληθυσμός της Βορείου Ηπείρου, είναι αποτέλεσμα των βίαιων εξισλαμισμών των χρόνων της τουρκοκρατίας. Χαρακτηριστικό είναι ότι σήμερα δεκάδες μουσουλμάνοι, βαπτίζονται ορθόδοξοι χριστιανοί, επιστρέφοντας στις ρίζες και στις παραδόσεις τους.
Πολλά επαναστατικά κινήματα για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού ξεσπούν και πνίγονται στο αίμα (1585, 1650 Δέλβινο, 1684,1798,1771 Χειμάρρα, 1878 Χειμάρρα, 'Άγιοι Σαράντα, 1769 Μοσχόπολη κ.α.). Κατά την τουρκοκρατία, εξελίχθηκε στη Βόρειο 'Ήπειρο, ένα από τα σημαντικότερα κέντρα του υπόδουλου Ελληνισμού. Η ΜΟΣΧΟΠΟΛΗ με την Ακαδημία, τις Βιβλιοθήκες, το πρώτο ελληνικό τυπογραφείο (μετά την Κωνσταντινούπολη) και τις εκδόσεις βιβλίων, πρόσφερε σημαντικές υπηρεσίες στην προσπάθεια εθνικής αφύπνισης του Ελληνισμού . Το πνευματικό αυτό κέντρο, καταστράφηκε ολοκληρωτικά το 1769, από τους Τουρκαλβανούς. Βορειοηπειρώτες μετείχαν και στον αγώνα της εθνεγερσίας του 1821 , σε διάφορες μάχες και πολεμικά γεγονότα (πολιορκία Μεσολογγίου, Μάχη Πέτρας κα), ακόμα και στη Κρήτη (1827). Σημαντική είναι επίσης η συμβολή των εύπορων Ηπειρωτών και Βορειοηπειρωτών, στη συγκρότηση και οργάνωση του ελληνικού κράτους.Οι ευεργεσίες των Ζαππαίων (Ζάππειο Μέγαρο), του Αρσάκη (Αρσάκειο), του Μπάκα και του Αβέρωφ (Πολυτεχνείο, Καλλιμάρμαρο στάδιο κα) ακόμα κοσμούν την Αθήνα .
Κατά τους βαλκανικούς πολέμους (1912-1913) η Ελλάδα, απελευθερώνει το μεγαλύτερο τμήμα της ενιαίας Ηπείρου. 'Όμως, οι πολιτικές σκοπιμότητες και τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων της εποχής (κυρίως της Ιταλίας και της Αυστρίας) παραχωρούν το βόρειο τμήμα της Ηπείρου -που είχε απελευθερωθεί από τα ελληνικά στρατεύματα- στην ΑΛΒΑΝΙΑ ("Πρωτόκολλο Φλωρεντίας" 17-12-1913) προκειμένου να αποκτήσει ικανοποιητική επικράτεια, το νεοσύστατο αλβανικό κράτος. Μια ενέργεια που -κυριολεκτικά- αγνόησε επιδεικτικά τις προσδοκίες και τα οράματα του ελληνικού πληθυσμού της περιοχής. Το βορειοηπειρωτικό ζήτημα, στην άδικη απόφαση της "Φλωρεντίας", έχει τις ρίζες του.
________________________________________

Τι είναι το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα
Η 'Ήπειρος με πολιτιστικό κέντρο το "ΜΑΝΤΕΙΟ της ΔΩΔΩΝΗΣ" κατοικήθηκε από τα πανάρχαια χρόνια με ελληνικά φύλα. Από τότε και μέχρι το 1913, ο ηπειρωτικός χώρος, ήταν ένας και αδιαίρετος. 'Άρχιζε απ' τον Αμβρακικό κόλπο στη Πρέβεζα και τελείωνε στο ποταμό Γενούσο (αλβανικά Σκούμπι).
Το 1908 ο ΙΣΜΑΗΛ ΚΕΜΑΛ ΒΕΗ (πρωτεργάτης της εθνικής αλβανικής αφύπνισης) ζήτησε από τον 'Έλληνα Πρωθυπουργό Θεοτόκη, την ΠΡΟΕΛΑΣΗ του Ελληνικού Στρατού, μέχρι την Αυλώνα, καθορίζοντας τη πόλη, σύνορο Ελλάδος και Αλβανίας (τα σύνορα αυτά, δε τα δέχτηκε αργότερα η πρεσβευτική διάσκεψη και η Διεθνής Επιτροπή Ελέγχου)
Το 1912 -και μετά από 482 χρόνια αβάστακτης τουρκικής κατοχής- η Ελλάδα απελευθέρωσε το μεγαλύτερο τμήμα της Ηπείρου (γραμμή βόρεια Χειμάρρας, Τεπελενίου, Πόγραδετς) . Ο ελληνικός πληθυσμός της περιοχής, πίστεψε πως ήρθε επιτέλους η ώρα, να γευθεί και αυτός τη χαρά της λευτεριάς, στην αγκαλιά της μητέρας πατρίδας. Γελάστηκε όμως, αφού οι αποφάσεις -και τα συμφέροντα- των μεγάλων δυνάμεων της εποχής, δεν έλαβαν καθόλου υπόψιν τους, τις προσδοκίες του και τους αιώνιους πόθους του.
Με το "Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας" (17-2-1913) το βόρειο τμήμα της -ήδη απελευθερωμένης- Ηπείρου (περιοχή βόρεια των Φιλιατών, Δελβινακίου, Κονίτσης) παραχωρήθηκε στο ΝΕΟΣΥΣΤΑΤΟ ΑΛΒΑΝΙΚΟ κράτος, προκειμένου να αποκτήσει αυτό ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΙΚΗ εδαφική επικράτεια. Μια άδικη απόφαση, χωρίς προηγούμενο. Τότε δημιουργείται και ο όρος "Βόρειος 'Ήπειρος", που ουσιαστικά είναι πολιτικός και όχι γεωγραφικός .                                                                                    ΠΗΓΗ

Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΣΠΑΡΤΙΑΤΗΣ:Πηγαίνω να πεθάνω αύριο.

Εγώ ο Αγαθοκλής, Σπαρτιάτης στρατιώτης, φυλάω το πέρασμα τών Θερμοπυλών. Πηγαίνω να πεθάνω αύριο και γράφω αυτά τα λόγια, κάτω από το φώς ενός πυρσού, περιμένοντας το ξημέρωμα ...

Πηγαίνω να πεθάνω αύριο και γράφω αυτά τα λόγια, κάτω από το φώς ενός πυρσού, περιμένοντας το ξημέρωμα.

Συλλογίζομαι ότι η φαντασμαγορία τών αστεριών και η λάμψη τους είναι πολύ διαφορετική από το σκοτάδι που περιβάλλει τα πτώματα που βρίσκονται μπροστά μου.Οι ίδιες λάμψεις που όμως είναι χρωματισμένες με την κόκκινη λάσπη που ποδοπατώ και που η στυφή τους μυρωδιά με αηδιάζει τόσο όσο και η γνώση του ότι αύριο θα είμαι ένας από αυτούς.

Εγώ ο Αγαθοκλής, Σπαρτιάτης στρατιώτης, φυλάω το πέρασμα τών Θερμοπυλών.

Ξέρω ότι σήμερα είμαστε περικυκλωμένοι και ότι ο τόπος αυτός θα είναι ο τάφος μου και ενώ το σκέπτομαι το στομάχι μου νοιώθει το κρύο, σαν ήδη να έχει εισβάλει η ψύχρα τού θανάτου στο σώμα μου.

Γι’ αυτό γράφω προσεκτικά και κάνοντας το τα χέρια μου σταματούν να τρέμουν και οι φόβοι μου σβήνουν. Όχι, δεν θα προσπαθήσω να φύγω μέσα στο σκοτάδι, αντίθετα γράφω και τα λόγια μου αυτά θα μιλούν όταν θα είμαι νεκρός. Θα σας εξηγήσουν γιατί δέχομαι το πεπρωμένο μου, έτσι ώστε να κάνουν κατανοητά τα κίνητρα εκείνων που περιμένουν το θάνατο εδώ.

Εμείς, οι Σπαρτιάτες τού Λεωνίδα, φρουροί τού βασιλιά, λένε ότι είμαστε οι μόνοι άνδρες οι οποίοι είχαν επιλεγεί μεταξύ εκείνων που έχουν τη μεγαλύτερη περιφρόνηση για τον πλούτο και την πολυτέλεια, και δεν αφεθήκαμε ποτέ να διαφθαρούμε απ’ το χρυσό, αλλά σας λέω ειλικρινά ότι όποιος ισχυρισθεί κάτι τέτοιο ψεύδεται.

Στην Κόρινθο, για πρώτη φορά είδαμε χρυσό και ασήμι σε αφθονία και σιγά - σιγά αρχίσαμε να ανυπομονούμε για τη λεία, όμως πολύ γρήγορα αντικρίσαμε αδελφό να μαλώνει με τον αδερφό του για ένα ασημένιο κύπελλο, ή τους άνδρες που είχαν πολεμήσει μαζί, να μαλώνουν για μια σκλάβα με πράσινα μάτια.

Ο Λεωνίδας μας είδε κυριευμένους από την απληστία, και μας κάλεσε στην αγορά. Εκεί, έριξε ό,τι του αναλογούσε στο έδαφος και είπε: «Eδώ είναι το μερίδιό μου, αλληλοσκοτωθείτε για να το πάρετε».

Εμείς, οι τριακόσιοι άνδρες τής φρουράς του, ντροπιασμένοι, ρίξαμε κάτω το πλούτο μας με τον ίδιο τρόπο.

Από εκείνο το βράδυ βγήκαμε μέσα από το μαρμάρινο ανάκτορο και κοιμόμαστε έξω από την πόλη κάτω από λινές σκηνές μας. Όλοι οι άνδρες τού στρατού της Σπάρτης μας επαίνεσαν και είπαν: «Αυτοί είναι οι μόνοι άνδρες που δεν είναι δυνατόν να δωροδοκηθούν.»

Όμως για να μοιραστούμε το χρυσό δεν μας ενδιέφερε πλέον, επειδή είδαμε την τιμή της χλιδής που μας φάνηκε τόσο υψηλή, ώστε ούτε και ένας από τους τριακοσίους είχε το κουράγιο να παραμείνει στην πόλη.

Έτσι, όταν αναγνωρίσαμε τον Ξέρξη, πάνω στο λόφο, ντυμένο με μετάξι δεμένο με πολύτιμους λίθους, τον υποτιμήσαμε.

Βέβαια, το ίδιο βράδυ αυτός μας πρόσφερε ένα τεράστιο φορτίο χρυσού, προκειμένου να φύγουμε από το πέρασμα και νοιώσαμε πάλι το σκουλήκι της απληστίας μέσα μας και νομίζω ότι ο καθένας αισθάνθηκε την επιθυμία του πλούτου, ώστε να εγκαταλείψει τον αγωνιστικό χώρο προκειμένου να ζήσει, αλλά ο Λεωνίδας στήθηκε πάλι μπροστά μας.

Αυτός μας γνωρίζει και γι 'αυτό δεν μίλησε για την τιμή, για τη δόξα ή για την Πατρίδα, γιατί ήξερε ότι αυτή τη φορά αυτοί οι ορισμοί θα ήταν κούφιες λέξεις στα αυτιά μας μπροστά στη λέξη ζωή.

«Ίσως κάποιος θέλει να συνεχίζει να ζει στην Κόρινθο - είπε – και όποιος θέλει μπορεί να λάβει το μερίδιό του και να μ' αφήσει. Σε όποιον θα το κάνει τού προτείνω να φορτώσει πολύ χρυσό προκειμένου να ξεχάσει τα πρόσωπα τών φίλων που θα αφήσει πίσω του και για του χρησιμεύσει ακόμα προκειμένου να ξεχάσει το αίμα αυτών που θα πεθάνουν για την προδοσία του, πέρα εκεί στο στενό πέρασμα».

Αυτό δήλωσε, μετά κοίταζε σιωπηλός ενώ κανείς δεν κινήθηκε και κανένας από μας δεν πέταξε τα όπλα και ότι για μια στιγμή, μόνο για μια στιγμή, θα χαιρόταν να είναι εκεί μαζί με τον βασιλιά μας.

Αυτό συνέβη και όποιος λέει αλλιώς, αξίζει να πεθάνει!

Για εμάς, τους Σπαρτιάτες τού Λεωνίδα, φρουρούς τού βασιλιά, λένε ότι είμαστε άνδρες μεγάλης αξίας, που δεν φοβούνται το θάνατο και περιφρονούν τη λεπίδα των όπλων τού εχθρού.

Εγώ, αλήθεια σας λέω, ότι όποιος το λέει αυτό ψεύδεται επειδή βλέποντας το στρατόπεδο τού εχθρού, γεμάτο με όπλα, σφίγγει η καρδιά από φόβο στο κόψιμο της λεπίδας και στον πόνο από τις πληγές του, όμως περισσότερο από αυτόν τον πόνο φοβόμαστε την περιφρόνηση από τον φίλο που αγωνίζεται στο πλευρό μας, τη ντροπή της γυναίκας που περιμένει την επιστροφή μας ή την απόρριψη από τον γέροντα που κάποτε πολέμησε για μας.

Για όλα αυτά, κυριαρχούμε πάνω στους φόβους και ο αγώνας μας διακατέχεται από μια άγρια μανία που λάμπει στα μάτια μας, αλλά αυτή η έκφραση δεν είναι το μίσος για τον εχθρό αλλά για τον φόβο, που φαίνεται ότι πάντα περπατάει δίπλα μας και ότι ο καθένας μας μπορεί να είναι ο επόμενος.

Έτσι είναι και όποιος λέει αλλιώς, αξίζει να πεθάνει!

Για εμάς, τους Σπαρτιάτες τού Λεωνίδα, φρουρούς τού βασιλιά, λένε ότι είμαστε άνδρες έντιμοι που αγωνίζονται για την ελευθερία των Ελλήνων πολιτών, τη δικαιοσύνη και τους νόμους, όμως την αλήθεια σας λέω, όποιος το λέει ψεύδεται.

Αύριο τα ξημερώματα θα αδράξουμε τις ασπίδες μας και, αφού θα έχουμε στα χέρια τα δόρατα, θα ακουστούν οι ύμνοι μας τού πολέμου να αντηχούν στο κάθε μας βήμα και θα επιτεθούμε ενάντια στις ορδές των βαρβάρων.

Εγώ θα προχωρώ, αγκώνα με αγκώνα, διατηρώντας τη θέση μου στη σφιχτή φάλαγγα και θα αισθανθώ τη ζεστασιά από το φώς τού ήλιου, τη μυρωδιά του σιδήρου, τον ιδρώτα των ανδρών, και θα ξέρω ότι όλα αυτά θα τα κάνω για τελευταία φορά.

Η λόγχη μου θα καλυφθεί με αίμα και θα σκοτώσει δέκα βαρβάρους, ή εκατό, ή χίλιους, αλλά αυτό λίγο θα χρησιμεύσει, γιατί κοιλιά μου θα είναι διάτρητη από τις λόγχες τού εχθρού και θα πεθάνω. Όμως δεν θα το κάνω για την ελευθερία των Ελλήνων, ούτε για τη δικαιοσύνη και το νόμο, και ακόμη δεν θα πεθάνω ούτε για τη Σπάρτη. Θα πεθάνω για να μη με δώ σκλάβο, σέρνοντας τις αλυσίδες της δουλείας στις ερήμους της Μ. Ανατολής.

Πεθαίνω για να εκδικηθώ τον Αγησίλαο, τον φίλο μου, που είδα χθές το πτώμα του τρυπημένο από ένα βέλος αιγυπτιακό, θα πεθάνω μαζί με τον Aγχίλοχο που έχει καλύψει το πλευρό μου με την ασπίδα του σε δέκα μάχες, και αύριο θα με καλύψει για τελευταία φορά, θα πεθάνω για τον Λεωνίδα, ο οποίος μας οδηγεί στο θάνατο, αλλά και που τού είμαστε ευγνώμονες γιατί πρώτα μας έκανε άνδρες!

Αύριο, όταν θα πέσει η νύχτα, η φρουρά τού βασιλιά Λεωνίδα θα καταλήξει απλά ένας σωρός από νεκρούς, στη συνέχεια μια χούφτα από οστά και στη συνέχεια τίποτα.

Ίσως κάποτε, όταν θα ξεχαστεί το όνομα της Σπάρτης, αλλά και όταν η τεράστια αυτοκρατορία του βασιλιά των βασιλιάδων θα πέσει στη λήθη, κάποιος θα θυμάται τη θυσία μας και θα δεί ότι με τον θάνατό μας γίναμε γενναίοι και πιστοί και ακόμα όλα όσα δεν μπορέσαμε να γίνουμε στη ζωή και στη συνέχεια να πεί:

«Οι Σπαρτιάτες της φρουράς τού βασιλιά Λεωνίδα πέθαναν εδώ και πολύ καιρό, αλλά η μνήμη τους είναι αθάνατη.»

Έτσι θα είναι και όποιος λέει αλλιώς, αξίζει να πεθάνει!

Ένας από τους τριακόσιους.

Μετάφραση κειμένου τού Dr. Carlo Boccadifuoco  από τα Ιταλικά.

ΔΩΡΙΚΟΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ:Ο αρχαιότερος χαιρετισμός

Από τη μακρινή αρχαιότητα, όλες οι ανθρώπινες κοινωνίες συνήθιζαν να χρησιμοποιούν διάφορες χειραψίες και χαιρετισμούς, τόσο ως συμβολική ένδειξη αναγνώρισης, όσο και ως έκφραση αλληλοσεβασμού. Κάθε λαός έχει καθιερώσει στις παραδόσεις του συγκεκριμένες μορφές χαιρετισμών, οι οποίες με τη μεγάλη τους ποικιλία εμπλουτίζουν τον κάθε λαϊκό πολιτισμό.

Κατά κανόνα οι συμβολικές αυτές χειρονομίες, οι χειραψίες και οι χαιρετισμοί γίνονται με τη χρήση των χεριών. Άλλωστε, οι ίδιες αυτές λέξεις έχουν ως κύριο συνθετικό τους τη λέξη "χέρι". Συνήθως, κάποια προσφώνηση, όπως π.χ. το "χαίρε", συνοδεύει κάθε χαιρετισμό, θέλοντας να δηλώσει χαρά, υγεία, καλή διάθεση.

Σε σημαντικές στιγμές της κοινωνικής ζωής παρατηρούνται πολλοί και διαφορετικοί τρόποι χειραψιών και χαιρετισμών, όπως για παράδειγμα στις τελετές γάμου, τελετές αποδοχής των νέων και των εφήβων στις παραδοσιακές κοινωνίες, σε υποσχέσεις και ορκωμοσίες και σε ανάλογου τύπου εκδηλώσεις. Είναι τεράστια η ποικιλομορφία χαιρετισμών και χειραψιών που εντοπίζονται στις ανθρώπινες κοινωνίες. Και δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο του ανθρώπου. Επιστήμονες έχουν αποδείξει ότι πολλά ζώα χρησιμοποιούν χαιρετισμούς και χειρονομίες ως μέσο κοινωνικής αναγνώρισης και επικοινωνίας μεταξύ τους.

Σε αυτή τη μεγάλη ποικιλία ανθρώπινων χαιρετισμών, υπάρχει ένας που φαίνεται ότι είναι ο αρχαιότερος από όλους, αλλά και ο πιο διαδεδομένος σε όλες τις κοινωνίες, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Όλοι σχεδόν οι αρχαίοι πολιτισμοί τον χρησιμοποίησαν, όπως αποδεικνύουν οι αρχαιολογικές έρευνες και η ιστορική μελέτη. Πρόκειται για το χαιρετισμό που γίνεται με το δεξί χέρι υψωμένο λίγο πάνω από το ύψος του ώμου και την παλάμη τεντωμένη.

Ακόμα και σήμερα, όποιο μέρος του κόσμου και να επισκεφτούμε, θα δούμε ότι, όταν ένας άνθρωπος βλέπει ένα φίλο από μακριά, σηκώνει το χέρι του με τεντωμένη την παλάμη για να του πει ένα «γεια», σε ένδειξη καλής διάθεσης, φιλίας και σεβασμού.

Ασφαλώς για αυτό το λόγο, το επιστημονικό επιτελείο της ΝΑSΑ στις ΗΠΑ, διάλεξε αυτόν το χαιρετισμό, όταν έψαχνε για μια εικόνα αρκετά αντιπροσωπευτική της ανθρωπότητας ώστε να την στείλει στο διάστημα, χαραγμένη σε μια πλάκα ταυτότητας, σύμφωνα με την πρόταση του αστρονόμου Carl Sagan. Η πλάκα αυτή τοποθετήθηκε στο Pioneer 10, του οποίου αποστολή είναι να ταξιδεύει σε μακρινά αστέρια, αναζητώντας πιθανά νοήμονα όντα σε κάποιο απομακρυσμένο πλανήτη για να τους μεταβιβάσει ένα μήνυμα ειρήνης και φιλίας.

Οι Έλληνες, οι λαοί της Μεσοποταμίας, οι Ινδοί και οι Θιβετιανοί, οι Κέλτες, οι Ρωμαίοι, οι πρώτοι Χριστιανοί, οι Ιππότες του Μεσαίωνα, ακόμα και οι Ινδιάνοι της αρχαίας Αμερικής χρησιμοποίησαν αυτόν το χαιρετισμό, σε ένδειξη σεβασμού προς κάτι ανώτερο, σε ένδειξη ειρήνης και φιλίας.

Στην πρόσφατη ευρωπαϊκή ιστορία αναβίωσε ο αρχαίος χαιρετισμός, στην Ελλάδα με το καθεστώς της 4ης Αυγούστου, στην Ιταλία με το φασιστικό καθεστώς, στην Ισπανία με το καθεστώς του Φράνκο και στην Γερμανία με το εθνικοσοσιαλιστικό. Ταυτόχρονα χρησιμοποιήθηκε από εθνικιστικά κινήματα όλης της Ευρώπης, από την Αγγλία και την Ιρλανδία ως την Ρουμανία, αλλά και από ευρωπαϊκής καταγωγής αμερικάνους. Με την λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και την ήττα του Άξονα ο αρχαίος αυτός χαιρετισμός κατηγορήθηκε άδικα και δαιμονοποιήθηκε.

Εντούτοις ο πανάρχαιος αυτός χαιρετισμός με το δεξί χέρι είναι μια παγκόσμια πρακτική. Ποιος όμως είναι ο λόγος αυτής της παγκόσμιας χρήσης ενός τόσου αρχαίου χαιρετισμού; Γιατί τον χρησιμοποίησαν και τον χρησιμοποιούν ακόμα, έστω και ασυνείδητα, τόσοι λαοί; Την εξήγηση μπορεί να μας τη δώσει η σύγχρονη επιστήμη.

Σύμφωνα με τις θεωρίες της σύγχρονης ιατρικής, το ανθρώπινο σώμα λειτουργεί σαν μια ηλεκτρική μπαταρία που παράγει ηλεκτρικό και μαγνητικό ρεύμα. Ο Βελονισμός και άλλες εναλλακτικές ιατρικές βασίζονται σε αυτό το γεγονός για να πετύχουν αξιοθαύμαστες θεραπείες. Η ίδια η πολικότητα του εγκεφάλου μας καθορίζει μια αντίστοιχη βιο-ενεργειακή πολικότητα στον ηλεκτρομαγνητισμό του σώματος. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο το γεγονός ότι τις ανθρώπινες πράξεις "θετικού τύπου", όπως το να προσφέρουμε κάτι σε κάποιον, να γράψουμε, να χειριστούμε εργαλεία, κλπ. τις κάνουμε με το δεξί χέρι, το θετικά φορτισμένο. Από εκεί προέρχεται και η έννοια του δεξιοτέχνη και του επι-δέξιου. Το δεξί χέρι λοιπόν, δίκαια καλείται να παίξει ένα σημαντικό ρόλο στον πιο αρχαίο και παγκόσμια διαδεδομένο ανθρώπινο χαιρετισμό. Ένα χαιρετισμό που, όπως μας έχει δείξει ο ιστορία, μπορούμε να πούμε ότι χρησιμοποιούταν από άτομα τις ίδιας φυλής ως δήλωσης σεβασμού, φιλίας και αγάπης.

Ο λεγόμενος «ναζιστικός» χαιρετισμός, είναι ο κατεξοχήν ΔΩΡΙΚΟΣ χαιρετισμός προς τον Ανατέλλοντα Ήλιο, ένας χαιρετισμός διαμέσου του οποίου ο ανθρώπινος οργανισμός μπορούσε να αντλήσει ενεργειακές δυνάμεις από τον Ήλιο, ανυψωνόμενος σε ανώτερες πνευματικές καταστάσεις και νοητικά πεδία . Ο χαιρετισμός αυτός, αποδιδόμενος με τεταμένο το δεξί χέρι, υπήρξε ο πιο συνηθισμένος τρόπος χαιρετισμού μεταξύ των προγόνων μας και συμβόλιζε επίσης ότι ο χαιρετών σε καιρό πολέμου υψώνει το χέρι για να λάβει το όπλο να πολεμήσει και σε καιρό ειρήνης για να λάβει το εργαλείο να εργαστεί.

Ο χαιρετισμός της υψώσεως της δεξιάς χειρός, ξεκινάει από την αρχαία Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα από τις Δωρικές και Πελασγικές κοινωνίες. Φαίνεται να πρωτοεμφανίζεται κατά τις ιερουργίες στις οποίες οι ιερείς χαιρετούσαν με αυτόν τον τρόπο τα αγάλματα των θεών. Όταν λεγόταν η φράση «Χαίρε (τάδε θεέ ή τάδε θεά)» τότε ύψωναν την δεξιά χείρα, σε ένδειξη σεβασμού. Χαρακτηριστικό αυτού του χαιρετισμού, είναι ότι η παλάμη δεικνύεται προς το χαιρετιζόμενο πρόσωπο. Ο λόγος είναι ότι με αυτόν τον τρόπο έδειχναν οι ιερείς την καθαρότητα των προθέσεών τους. Για να γίνει αυτό, θα έπρεπε πρώτα να έχουν πλύνει καλά τα χέρια τους. Παράλληλα, χαιρετώντας με αυτόν τον τρόπο, έδειχναν προς τους θεούς ότι ήταν και καθαροί ψυχικά απέναντί τους.


Στην συνέχεια, αυτός ο χαιρετισμός επεκτάθηκε και στο κατώτερο ιερατείο, όταν αυτό απήυθηνε χαιρετισμό προς το ανώτερο και ανώτατο ιεράτευμα. Με την πάροδο των ετών, ο χαιρετισμός αυτός πέρασε και στην πολιτική ζωή. Τιμώμενα πρόσωπα ήταν οι θεοί και οι βασιλείς. Από εκεί πέρασε και στον στρατό, όπου οι υφιστάμενοι χαιρετούσαν με αυτόν τον τρόπο τους προϊσταμένους τους. Για παράδειγμα, όταν ένας αξιωματικός του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήθελα να τον χαιρετήσει, στέκονταν με σεβασμό εμπρός του κρατώντας το κράνος του στο αριστερό χέρι, ύψωνε το δεξί χέρι λέγοντας: «χαίρε Αλέξανδρε, βασιλεύ των Μακεδόνων!». Τότε ο Αλέξανδρος, ανταπέδιδε τον χαιρετισμό και στην συνέχεια συζητούσαν αυτό που ήθελαν. Επίσης, υπήρχε κι άλλος ένας συμβολισμός σε αυτό: σε καιρό πολέμου, η ύψωση της χειρός ήταν ένδειξη ότι ο πρατάσων την χείρα ήταν έτοιμος να λάβει όπλο να πολεμήσει. Εν καιρώ ειρήνης ήταν δείγμα ετοιμότητος προς εργασία...

Ο σεβασμός στους θεσμούς στην αρχαία Ελλάδα, ήταν κάτι το πολύ σημαντικό. Όπως επίσης ήταν πολύ σημαντικό το θέμα της εμπιστοσύνης. Για τους λόγους που αναφέρθηκαν πιο πάνω (καθαρότητα προθέσεων κ.α.), ο χαιρετισμός αυτός ήταν μία αρχή ένδειξης καλής πίστης, πάνω στην οποία μπορεί να βασιστεί η εμπιστοσύνη. Όπως είδαμε, η λέξη που συνόδευε αυτόν τον χαιρετισμό ήταν το «χαίρε». Ο χαιρετισμός έμελλε να περάσει στην άλλη πλευρά του Ιονίου Πελάγους και να καταλήξει στην Ρώμη. Ήταν λογικό, διότι η Ρώμη εκτός του ότι είχε επηρεαστεί πολύ από την Ελλάδα, τα περισσότερα πρόσωπα του πολιτικού και του στρατιωτικού κόσμου είχαν Ελληνική καταγωγή. Η λέξη που συνόδευε την ύψωση της δεξιάς χειρός, ήταν το «ave», που στην Λατινική γλώσσα ερμηνεύεται ως «χαίρε» (ave Caesar! = χαίρε Καίσαρ!). Έτσι, στην Ιταλία ο χαιρετισμός είναι γνωστός ως "ρωμαϊκός".


Τα χρόνια πέρασαν κι ο χαιρετισμός αυτός, παρέμεινε στην συνείδηση του λαού και ειδικά των Ελλήνων, ως ένα αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας.


Σύμφωνα με το 'Αρθρο 30 των Γενικών Διατάξεων του Κανονισμού Εσωτερικής Υπηρεσίας του Καθεστώτος της 4ης Αυγούστου του Ιωάννη Μεταξά:

Ο χαιρετισμός αποδίδεται δια ζωηράς προτάσεως της δεξιάς χειρός τεταμένης με δακτυλους υψωμένους και την παλάμη εις το ύψος του δεξιού οφθαλμού, κατά το πρότυπον του καθαρώς Ελληνικού (Δωρικού) χαιρετισμού.

                                    

Τέλος, έχει καθιερωθεί παγκοσμίως εδώ και έναν αιώνα τουλάχιστον, ο συμβολικός χαιρετισμός των αριστερών κινημάτων να είναι η αριστερή γροθιά υψωμένη και ο συμβολικός χαιρετισμός των Εθνικιστικών κινημάτων η δεξιά χείρα τεταμένη. Και αναμενόμενα, οι κυρίαρχοι δαιμονοποίησαν αυτό που φοβούνται.                                                                                                 ΠΗΓΗ

ΜΗΝ ΠΕΤΑΤΕ ΤΙΣ ΦΛΟΥΔΕΣ ΛΕΜΟΝΙΟΥ

Πολλοί επαγγελματίες σε εστιατόρια και χώρους μαζικής εστίασης καταναλώνουν ΟΛΟΚΛΗΡΟ το λεμόνι δίχως να πετούν τίποτε.

Πως μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ολόκληρο το λεμόνι χωρίς να πετάξουμε τίποτε?

Απλά. Τοποθετήστε το λεμόνι στην κατάψυξη. Όταν το λεμόνι παγώσει , πάρτε τον τρίφτη σας, και τρίψτε ολόκληρο το λεμόνι (δεν χρειάζεται να το ξεφλουδίσετε! Όπως τρίβουμε το λεμόνι στα γλυκά) και ρίξτε το πάνω σε όλα ΟΛΑ σας τα φαγητά.

Τοποθετήστε το μέσα στο ουίσκυ σας, το κρασί σας, την σαλάτα, τα γλυκά, τον καφέ τα φαγητά, στο παγωτό γενικά ΠΑΝΤΟΥ!



Το λεμόνι θα δώσει σε όλα μια ανέλπιστα καλή γεύση. Κυρίως κάτι που σίγουρα δεν έχετε δοκιμάσει ποτε.

Οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουν μόνο την πορτοκαλάδα σαν πηγή βιταμίνης c. ΟΧΙ ΠΙΑ! Τώρα που μάθατα αυτό το μυστικό του λεμονιού μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε παντού.

· Ποιο είναι το κύριο πλεονέκτημα της χρήσης ολόκληρου του λεμονιού? (εκτός του ότι πετάτε λιγότερα σκουπίδια κι ότι βελτιώνει την γεύση σε όλα σας τα ροφήματα και φαγητά):

ΥΓΕΙΑ = Οι φλούδες λεμονιού περιέχουν 5 έως 10 φορές περισσότερες βιταμίνες από ότι ο χυμός του λεμονιού και δυστυχώς εμείς αυτό το τμήμα το πετάμε….. Οι φλούδες του λεμονιού έχουν την δυνατότητα να ανανεώνουν τα κύτταρα του σώματος μας με το να εκτοπίζουν τα τοξικά στοιχεία που εισέρχονται στον οργανισμό μας από τις τροφές και το περιβάλλον.

ΤΟ ΛΕΜΟΝΙ= Το κίτρο που περιέχει είναι ένα μαγικό συστατικό καθώς σκοτώνει τα καρκινικά κύτταρα!!!! ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ ΟΤΙ ΕΊΝΑΙ 10.000 ΦΟΡΕΣ ΠΙΟ ΙΣΧΥΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ????? Γιατί δεν το γνωρίζουμε αυτό? Γιατί οι φαρμακευτικές έχουν τεράστια κέρδη με το να κατασκευάζουν φάρμακα καταπολέμησης του καρκίνου αλλά και να κατασκευάζουν προιόντα από την φλούδα του λεμονιού (κοσμετολογία) με αποτέλεσμα να επωφελούνται οικονομικά.


Βοηθήστε τους φίλους κι αγαπημένους σας ανθρώπους μεταδίδοντας τους αυτή την πληροφορία εξηγώντας τους πόσο ευεργετική είναι η φλούδα του λεμονιού για την υγεία τους!


Σκεφτείτε πόσοι άνθρωποι πεθαίνουν από καρκίνο καθημερινά στον πλανήτη αλλά ταυτόχρονα και τι τεράστιο κέρδος βγάζουν οι φαρμακευτικές παράγοντες ψεύτικες ελπίδες ίασης.


Τα δέντρα του κίτρου έχουν μια τεράστια γκάμα κατηγοριών. Από λεμονια, πορτοκάλια, γκρέιπφρουτ, lime κλπ.

Μπορείτε όλα να τα καταναλώνετε με διαφορετικούς τρόπους. Μπορείτε να τα τρώτε ωμά, σε χυμό, σε σορμπέ, σε γλυκά κλπ

ΟΜΩΣ ο ευεργετικότερος τρόπος είναι να τρίβετε την φλούδα τους στο φαγητό σας ωμή!!!! ΜΟΝΟ αυτή η μέθοδος καταπολεμά όλους τους όγκους αλλά και τις κύστες στο ανθρώπινο σώμα.


Η λεμονιά σαν δέντρο έχει αποδειχτεί σωτήρια για όλους τους τύπους καρκίνου! Έχει ταυτόχρονα και μια τεράστια αντιμικροβιακή δράση κυρίως ως προς τους μύκητες, βακτήρια, μικρόβια, παράσιτα, σκουλήκια.

Το λεμόνι ρυθμίζει άψογα την αρτηριακή πίεση και είναι φυσικό αντικαταθλιπτικό!!!! Ταυτόχρονα καταπολεμά το στρες και τις νευρικές διαταραχές.


Η πηγή αυτής της πληροφορίας έρχεται από μια τεράστια φαρμακευτική εταιρία που αναφέρει πως έχουν γίνει πάνω από 20 μακροπρόθεσμα εργαστηριακά τεστ από το 1970 μέχρι και σήμερα που απέδειξαν την συντριπτική δράση κι επιτυχία του λεμονιού στην καταπολέμηση των καρκινικών κυττάρων κυρίως στο δέρμα, σε 12 τύπους καρκίνου όπως : παχέος εντέρου, στήθους, προστάτη, πνευμόνων και παγκρέατος.


Τα στοιχεία του λεμονιού έχουν 10.000 φορές ισχυρότερη δράση από την ουσία Adriamycin που χρησιμοποιείται ευρέως σε όλα τα φάρμακα χημειοθεραπείας παγκοσμίως.


ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΟΛΩΝ ΣΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΛΕΜΟΝΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΕΝΩ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΑ ΚΑΡΚΙΝΙΚΑ ΚΥΤΤΑΡΑ ΔΕΝ ΒΛΑΠΤΕΙ ΤΑ ΥΓΙΗ ΚΥΤΤΑΡΑ!!!!! Κάτι που η χημειοθεραπεία έχει παταγωδώς αποτύχει…..

Οι ασθένειες που βγάζει το σώμα μας δεν είναι απαραίτητα κληρονομικές από τα γονίδια μας αλλά μάλλον είναι αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε και αντιδρούμε στο περιβάλλον μας: (Bruce Lipton Phd)                                                                                                           ΠΗΓΗ

Ο εκπολιτισμός των βαρβάρων: η Ελληνίδα πριγκίπισσα ΘΕΟΦΑΝΩ είναι η αιτία που ο γερμανικός λαός ανήκει στους πολιτισμένους λαούς της δύσης!

Για να τελειώνουμε με τους "πολιτισμενους" .. και το ποιος χρωστάει σε ποιόν..

Ο εκπολιτισμός των βαρβάρων: η Ελληνίδα πριγκίπισσα ΘΕΟΦΑΝΩ είναι η αιτία που ο γερμανικός λαός ανήκει στους πολιτισμένους λαούς της δύσης!

Με αφορμή τις συζητήσεις,τα απανωτά προσβλητικά δημοσιεύματα και δηλώσεις από την πλευρά της Γερμανίας, που αφορούν για τη χώρα μας, μου ήρθε στο μυαλό ένα άγνωστο στο ευρύ κοινό ιστορικό επεισόδιο των ελληνογερμανικών σχέσεων.

Εννοείται πως και αυτοί που μας κυβερνούν δεν συνηθίζουν να κάνουν αναφορές σε ιστορικά γεγονότα… και ανέχονται τα.... πάντα από τον πολιτικοοικονομικό υπόκοσμο της Δύσης σε βάρος της πατρίδας μας.

Να κάνουμε μια παρένθεση εδώ και να πούμε πως οι Δυτικοί της εποχής, ουσιαστικά βάρβαροι με υποτυπώδη πολιτισμό, ζούσαν σφάζοντες και σφαζόμενοι, έβλεπαν με φθόνο το Βυζάντιο.

Τους αρχηγούς των βαρβάρων της Δύσης ενοχλούσε, ανάμεσα σε άλλα, το γεγονός ότι ο Βυζαντινός Αυτοκράτωρ στην Ελληνική Ανατολή, ήταν η αυθεντική και αδιάκοπη συνέχεια του Ελληνικού πολιτισμού που έδωσε τα φώτα του, στη μετέπειτα ρωμαική αυτοκρατορία, στην οποία οι ίδιοι πάσχιζαν να μοιάσουν και να μιμηθούν.

Παρακαλούσαν λοιπόν τον Πάπα να τους δώσει κανένα τίτλο για να έχουν και κάποια νομιμοποίηση στα μάτια των υπηκόων τους.

Αλλά ας πάμε στο θέμα:

Τον καιρό που βασίλευε ο Αυτοκράτωρ Νικηφόρος Φωκάς (963 – 969), ο οποίος μη ξεχνάμε ελευθέρωσε την Κρήτη από τους Άραβες (και είχε το προσωνύμιο «pallida mors saracenorum», δηλαδή «ο χλωμός θάνατος των Σαρακηνών»), ήρθε στην Κωνσταντινούπολη απεσταλμένος από τον Γερμανό ηγεμόνα της εποχής Όθωνα (otto der grosse 962- 973) ένας επίσκοπος για να ζητήσει από τον Αυτοκράτορα την Βυζαντινή πριγκίπισσα Θεοφανώ για σύζυγο του γιού του, Όθωνος Β’.

Πολύ ωραία παραθέτει τα γεγονότα ο Γάλλος ιστορικός Γουσταύος Σλουμπερζέ:
«Ήρθε λοιπόν ο απεσταλμένος στην Κωνσταντινούπολη, είδε τον Αυτοκράτορα και του είπε: «Ο Αυτοκράτωρ της Γερμανίας Όθων, θέλει την πριγκίπισσα Θεοφανώ για σύζυγο του γιού του…».

Ο Νικηφόρος Φωκάς τον διέκοψε στα λατινικά: «incredible audito», δηλαδή απίστευτο που το ακούω.. Και μετά συνέχισε στα ελληνικά. «Αυτοκράτωρ είμαι μόνο εγώ. Ο Όθων είναι αρχηγός βαρβάρων…» Και έριξε στη φυλακή τον επίσκοπο.

Μετά από καιρό, ο διάδοχος του Νικηφόρου, ο Ιωάννης Τσιμισκής για πολιτικούς λόγους συνήνεσε στο γάμο… (τη Θεοφανώ) συνόδευσαν στη Γερμανία πλήθος Ελλήνων επιστημόνων, τεχνικών πχ. Υποδηματοποιοί, ράπτες, χρυσοχόοι, οικοδόμοι, ζωγράφοι, νομικοί, γιατροί κ.τ.λ..

Δηλαδή η τεχνολογία και ο πολιτισμός της εποχής, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στα ανάκτορα που έκτισε στη Θεοφανώ (δημιουργός του ονομαζόμενου «Γοτθικού ρυθμού», που είναι βυζαντινός περισσότερο μυτερός, για να γλυστρούν τα χιόνια) και τους οποίους παρακολουθούσαν και εδιδάσκοντο οι Γερμανοί.

Η Θεοφανώ, ωραιοτάτη και πολύ μορφωμένη, διαπαιδαγώγησε το γιό της Όθωνα Γ’ τόσο ώστε απεκλήθη «θαύμα του κόσμου» (mirabilia mundi).

Από το γάμο Θεοφανούς – Όθωνος Β’ εγεννήθη ο Όθων Γ’, ο οποίος λόγω θανάτου του πατέρα του ανήλθε στο θρόνο σε ηλικία 3 ετών μόλις, με Αντιβασίλισσα τη μητέρα του, που ουσιαστικά κυβέρνησε τη Γερμανία (972 – 983), την οποία και εκπολίτισε, όπως παραδέχεται ο Γερμανός ιστορικός Φ. Σλόσσερ.»

Μια Βυζαντινή Πριγκίπισσα εκπολιτίζει τη Δύση. Ιδιαίτερα τη Γερμανία

Γεώργιος Ν. Καλαματιανός

Ἀπερίγραπτη ἦταν ἡ χαρά τοῦ βασιλιά της Γερμανίας Ὄθωνα Α´, ὅταν ἐπιτέλους πληροφορήθηκε ὅτι ὁ αὐτοκράτορας τοῦ Βυζαντίου Ἰωάννης Τσιμισκής δέχθηκε την πρότασή του νά συνδεθοῦν με συγγένεια οἱ δύο δυναστεῖες.

Η πριγκίπισσα Θεοφανώ, ἡ ἀδελφή τοῦ Βασιλείου, πού ἀργότερα ἐπονομάσθηκε Βουλγαροκτόνος, θα παντρευόταν τό διάδοχο της Γερμανίας Ὄθωνα.

Τήν πολύ μεγάλη χαρά τοῦ βασιλιά της Γερμανίας καί τῶν ὑπηκόων του γιά την τιμή πού ἔπαιρναν μέ τό συνοικέσιο ἐκεῖνο φανερώνουν μερικές λεπτομέρειες τῶν γάμων τοῦ Ὄθωνα μέ τή Θεοφανώ.

Οἱ ἀνώτεροι Γερμανοί μεγιστάνες μέ ἐπικεφαλής τόν ἐπίσκοπο Θευδέριχο, πού ἦταν συγγενής τοῦ βασιλιά εἶχαν πάει στην Κωνσταντινούπολη, γιά νά κανονίσουν το θέμα αὐτό.

Ὁ Ὄθωνας δεχόταν νά καταπαύσει τις ἐχθροπραξίες κατά τῶν κτήσεων τοῦ Βυζαντίου στήν Κάτω Ἰταλία καί νά ἀναγνωρίσει τά ἐκεῖ δικαιώματα τοῦ αὐτοκράτορα (τοῦ Βυζαντίου). Ἔτσι ὁ Τσιμισκής ἔμενε μέ ἐλεύθερα τά χέρια νά καταπολεμήσει τούς ἐχθρούς του στήν Ἀνατολή.

Ἡ Θεοφανώ μέ τή συνοδεία τῶν Γερμανῶν ἀναχώρησε ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη και ἔφθασε στή Ρώμη, ὅπου τήν περίμεναν ὁ πεθερός καί ὁ γαμπρός. Ἐκεῖ, στό μεγαλοπρεπή ναό τοῦ Ἁγίου Πέτρου, τελέσθηκε τό μυστήριο τοῦ γάμου ἀπό τόν Πάπα Ἰωάννη ΙΓ´, στίς14 Ἀπριλίου 972 μ.Χ. (Δέν εἶχε ἐπέλθει τό σχίσμα τῶν Ἐκκλησιῶν ἀκόμη).

Οἱ γάμοι ἐκεῖνοι τοῦ Ὄθωνα καί της Θεοφανώς ἦταν πρωτοφανές γεγονός γιά τή Δύση κατά τό μεσαίωνα. 

Ὅλοι οἱ μεγιστάνες της Γερμανίας καί της Ἰταλίας ἦταν προσκεκλημένοι, ἄπειρο δέ πλήθος λαοῦ συγκεντρώθηκε μέσα στό μεγαλύτερο ναό τοῦ Χριστιανισμοῦ.

Τόσο πολύ ἐνθουσιάσθηκε ὁ βασιλιάς Ὄθων Α´, ὥστε δώρισε μέ ἐπίσημο ἔγγραφο στή νύφη του τίς ἐπαρχίες Ἰστρία καί Πεσκάρα τᾹς Ἰταλίας, μερικά νησιά στίς Κάτω Χῶρες καί πολλά κτήματα κοντά στό Ρήνο στή Γερμανία.

Οἱ λεπτομέρειες τῶν βασιλικῶν γάμων πού ἀναφέραμε, γιά μας σήμερα δέν ἔχουν βέβαια σημασία. Μεγάλη ὅμως ἱστορική σημασία ἔχει ἡ δράση της πριγκίπισσας καί ἀργότερα βασίλισσας Θεοφανώς.

Ἡ μόλις δεκαοχτάχρονη Ἑλληνίδα πριγκίπισσα διακρινόταν ὄχι μόνο γιά τή σωματική ὡραιότητα, ἀλλά καί γιά τήν πνευματική μόρφωση καί προπαντός γιά τήν ψυχική εὐγένεια.

Οἱ μεγαλοπρεπείς τελετές καί ἡ γενναιοδωρία τοῦ πεθεροῦ της δέν τή θάμπωσαν. Ἐκείνη ἔβλεπε ὅτι ἔφευγε ἀπό τήν τότε πρωτεύουσα τοῦ πολιτισμοῦ καί μετέβαινε σέ μία χώρα, ὅπου βασίλευε πυκνό σκοτάδι ἀμάθειας. Ἀντιλαμβανόταν λοιπόν ὅτι εἶχε μεγάλο ἔργο να κάνει.

Στή νέα πατρίδα της ὄχι μόνο Πανεπιστήμιο ἀνάλογο πρός τό περίφημο Πανδιδακτήριο τᾹς Κωνσταντινουπόλεως δεν ὑπήρχε, ἀλλά ἦταν σπάνιο φαινόμενο να συναντήσει κανείς ἄνθρωπο μορφωμένο.

Ἐλάχιστοι ἀνώτεροι κληρικοί ἤξεραν ἀνάγνωση καί γραφή, οἱ δέ εὐγενείς ζοῦσαν σε ἐρημικούς πύργους καί ἀ σχολοῦνταν μόνο μέ τίς πολεμικές ἀσκήσεις καί τό κυνήγι.


Καί οἱ πόλεις σέ ἕναν κάτοικο της Κωνσταντινουπόλεως ἔδιναν τήν ἐντύπωση μεγάλων ἀλλά φτωχῶν χωριῶν.

Ὁ αὐτοκράτορας (τοῦ Βυζαντίου) εἶχε στείλει ὡς συνοδούς της πριγκίπισσας μερικούς Ἕλληνες σοφούς, οἱ ὁποῖοι γιά πρώτη φορά δίδαξαν τά ἑλληνικά γράμματα στους ἀμαθείς Γερμανούς καί τούς ἄλλους ὑπηκόους τοῦ Ὄθωνα.

Ὅταν δέ οἱ κάτοικοι της Δύσεως μπόρεσαν νά μελετήσουν τους ἀρχαίους Ἕλληνες συγγραφεῖς, ἄρχισαν νά παρουσιάζουν μικρή στήν ἀρχή καί μεγαλύτερη ἀργότερα πνευματική πρόοδο.

Ἡ κομψότητα της ἐνδυμασίας, ἡ εὐγένεια τῶν τρόπων καί προπαντός ἡ φιλανθρωπία, πού ἦταν πολύ ἀνεπτυγμένη στό Βυζάντιο, ἔφθασαν στή Δύση ἀπό τη Θεοφανώ.

Οἱ ὑπήκοοι τοῦ Ὄθωνα ἀγάπησαν τή νεαρή πριγκίπισσα, γιατί ἐκτιμήσανε τά μεγάλα ψυχικά της χαρίσματα. Καί μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου, ὅταν ἔβλεπαν τά πολλά καλά πού ὄφειλε ἡ πατρίδα τους σ’ αὐτή, ἡ ἀγάπη τους μεταβλήθηκε σέ πραγματική λατρεία.

Ἕνα χρόνο μετά τό γάμο πέθανε ὁ Ὄθωνας Α´ καί ἔγινε βασιλιάς ὁ Ὄθωνας Β´, ὁ σύζυγος τᾹς Θεοφανώς. Ἀλλά καί κεῖνος ἔζησε λίγα χρόνια καί ἡ Θεοφανώ ἔμεινε χήρα καί ἐπίτροπος τοῦ γιοῦ τᾹς Ὄθωνα Γ´ ἀρκετά νέα ἀκόμη.

Μέ ἀληθινή βασιλική ἀξιοπρέπεια κατέπνιξε τόν πόνο της γιά τόν πρόωρο θάνατο τοῦ συζύγου της καί ἀφοσιώθηκε στην ἀνατροφή τοῦ ἀνήλικου βασιλιά-γιοῦ της καί στόν ἐκπολιτισμό τοῦ λαοῦ.

Ἡ Γερμανία ἦταν πλέον γι’ αὐτή ἡ πατρίδα, γιά την ὁποία ὄφειλε νά μήν ὑπολογίζει οὔτε κόπους οὔτε χρήματα.

Γιά νά πετύχει τό μεγάλο σκοπό της ἡ Θεοφανώ, ἔπρεπε νά ζητάει διαρκῶς τή βοήθεια της πρώτης πατρίδας της, τοῦ Βυζαντίου.

Ἀλλά χρειαζόταν καί ἀνθρώπους, πού θά βρίσκονταν ἐκεῖ. Κάλεσε λοιπόν ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη σοφούς καί ὀργανωτές τῶν διαφόρων ὑπηρεσιῶν καί τῶν φιλανθρωπικῶν ἱδρυμάτων.

Τά καλά ἀποτελέσματα τοῦ ἐκπολιτιστικοῦ ἔργου της Θεοφανώς δέν ἄργησαν νά φανοῦν.

Οἱ λαοί της Δύσεως καί μαζί μέ αὐτούς ὅλοι οἱ σημερινοί λαοί τοῦ κόσμου, πού ἀργότερα φωτίστηκαν ἀπό τή Δύση, πόση εὐγνωμοσύνη ὀφείλουν στήν Ἑλληνίδα πριγκίπισσα καί  βασίλισσα της Γερμανίας, Θεοφανώ!

Καί ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες τιμούμε τό ὄνομα της ἀντάξιας ἀδελφής τοῦ Βασιλείου Βουλγαροκτόνου, γιατί ὡς πραγματική Χριστιανή και Ἑλληνίδα ὑπήρξε μία μεγάλη εὐεργέτης της ἀνθρωπότητας. ΠΗΓΗ

Ο Οργασμός στην αρχαία Ελλάδα.

Η Συνουσία στην αρχαία Ελλάδα Αποσπασματική αποκάλυψη Ιερών Διδαχών

(αποκαλύπτεται ένα ελάχιστο μέρος των Ιερών Διδαχών περί της συνουσίας,

δεδομένου ότι το όλον πρέπει να παραμείνει "άμωλο").

Η γενική εντύπωση που επικρατεί σήμερα στο κοινωνικό σύνολο για την σχέση των αρχαίων Ελλήνων με την ένοια της συνουσίας - ερωτικής πράξης, είναι ότι σε εκείνα τα χρόνια επικρατούσε η "ασυδοσία" και το "ζωώδες σεξουαλικό ένστικτο". Όπως είναι φυσικό, εκατοντάδες σελίδες έχουν γραφεί επί του θέματος. Το δε χειρότερο όλων είναι ότι οι έχοντες άγνοιαν περί του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, εκμεταλλεύονται τις εικόνες στα αγγεία, προκειμένου να επιδείξουν μία "αιτιολογημένη αυτοδιάθεση προς τα ζωώδη πάθη". Σε αυτό το μικρό κείμενο, θα αποκαλύψουμε ένα ΜΙΚΡΟ μόνο μέρος της Ιεράς Διδαχής περί της συνουσιαστικής συνεύρεσης, όπως αυτή διδάσκονταν στα "άδυτα" των Ελευσινίων Μυστηρίων, αλλά και στις Ιέρειες της Αφροδίτης. Οι αποκαλύψεις προέρχονται από τα κεκρυμμένα κείμενα, με την σχετική άδεια των φυλάκων της γνώσης.

Η έννοια της "συνουσίας", είναι μία πολύ σημαντική παράμετρος στην κατανόηση της ερωτικής πράξης. Κατά τα αρχαία κεκρυμμένα κείμενα, συνουσία= η συνένωση δύο ουσιών: της άρρενος και της θύλεως. Ο τρόπος επίτευξης αυτής της συνένωσης, είναι η ερωτική δραστηριότητα. Υπάρχει σαφής διαχωρισμός μεταξύ συνουσίας, έρωτος και γαμικής πράξεως. Ο έρως, αποτελεί την βαθύτερη έννοια της εκτίμισης προς ένα πρόσωπο ή αντικείμενο (π.χ. ερασιτέχνης= έρως + τέχνη= εκείνος που αγαπάει με πάθος την τέχνη του). Κατ' αυτήν την έννοια, η παιδεραστία λαμβάνει άλλη διάσταση στην αρχαία Ελλάδα, αφού ο ερώμενος τον μαθητή, είναι εκείνος που αγαπάει πολύ τον μαθητή του και αφοσιώνει χρόνο στην διαπαιδαγώγησή του. Από την άλλη, ο ερώμενος τον διδάσκαλον, είναι εκείνος που αγαπάει πολύ τον διδάσκαλό του για τα όσα τον διδάσκει. Ως εκ τούτου, η νομιμοποίησις της παιδεραστίας, ΔΕΝ υφίσταται στην αρχαία Ελλάδα. Χαρακτηριστικός είναι ο Νόμος του Σόλωνος για την παιδεραστία (με την σημερινή της έννοια): "Eάν κάποιος ωθήσει σε ασέλγεια ελεύθερο παίδα, να καταγγέλλεται ενώπιον των θεσμοθετών από εκείνον που έχει την κηδεμονίαν του παιδός, αφού προηγουμένως αναγράψει στην μήνυση την ποινή που θεωρεί άξια για τον δράστη. Aν δε ο μηνυθείς καταδικασθεί, να παραδοθεί στους ένδεκα και να θανατωθεί αυθημερόν." Μιλάμε για θανατική καταδίκη του παιδεραστή.Το αυτό ισχύει και για την ομοφυλοφιλία. Η καθ' αυτώ ερωτική συνεύρεση μεταξύ δύο ανδρών, ήταν καταδικαστέα. Ο Πλάτων στον Νόμο 636, αναφέρει χαρακτηριστικά:"Είναι λοιπόν κατανοητό ότι η φύσις ωθεί τα θηλυκά να είναι σε επαφή με τα αρσενικά από την γέννησή τους, και η ηδονή σε αυτά είναι φανερό ότι έχει δοθεί σύμφωνα με την φύσιν, ενώ (η επαφή) των αρσενικών με τα αρσενικά και θηλυκών με τα θηλυκά ενάντια στην φύσιν (παρά φύσιν)". Με αυτό, καταρρίπτεται και ο παράμυθος της αποδοχής της ομοφυλοφιλίας.

Τι όμως συνέβαινε στ' αλήθεια; Η Ιερή Διδασκαλία είναι σαφής. Οι άνθρωποι είναι όντα κοινωνικά. Η αγάπη προς τον συνάνθρωπό μας, πρέπει να δίδεται εμπράκτως. Ένας εκ των τρόπων είναι η συνουσία. Η συνουσία αποτελεί το απόγειο του θαυμασμού του "ανώτερου εαυτού" του συνανθρώπου μας. Αντίθετα, η ερωτική πράξης ως μέσον ικανοποίησης και ηδονής αποκλειστικά, αποτελεί έκφραση του "ζωώδους ενστίκτου". Ο άνθρωπος, δεν δύναται να ομοιάζει των ζώων, ως έλλογο ών που είναι, αλλά να είναι ανώτερο. Τα ζώα έρχονται σε ερωτική επαφή, προκειμένου να διαιωνιστούν. Ο δε άνθρωπος έχει ως στόχο, όχι μόνο την διαιώνιση, αλλά και την πνευματική αναβάθμιση. Η συνουσία, ως μέσο έκφρασης θαυμασμού στον συνάνθρωπο, ενώνει τις δύο φύσεις, ανάγοντάς τες σε υπερκόσμια οντότητα. Την στιγμή δε του οργασμού, ο ανθρώπινος εγκέφαλος συναντά την (ας μου επιτραπεί η έκφρασις) θέωση. Πράγματι, είναι επιστημονικώς αποδεδειγμένο ότι κατά την διάρκεια του οργασμού, ο ανθρώπινος εγκέφαλος περνάει στο στάδιο που οι βουδδισταί αποκαλούν "νιρβάνα" και οι Έλληνες αποκαλούμε "υπέρτατη ανύψωση". Αντίθετα, ο οργασμός στην απλή ερωτική συνεύρεση, ΔΕΝ μπορεί να φτάσει σε σημεία "υπέρτατης ανύψωσης" τον εγκέφαλο, αλλά μόνον να αποδόσει μία ζωώδη ηδονική ανακούφιση, οπότε και ο άνθρωπος σε αυτήν την περίπτωση, δεν διαφέρει σε τίποτα από τα ζώα. Υποβιβάζεται αυτόματα από την ανώτερη κλίμακα της βιολογικής ύπαρξης, σε ένα άλογο κατώτερο ον.
Μπορεί η συνουσιαστική συνεύρεση να επηρεάσει την καθημερινότητά μας;

Όπως προανεφέρθη, ο οργασμός κατά την διάρκεια της συνουσίας, αναβιβάζει το ανθρώπινο πνεύμα. Υπάρχει (κατά τις Ιερές Διδαχές), άμεση συνάφεια μεταξύ του τρόπου που ένα ζεύγος συνουσιάζεται, με το πως συμπεριφέρεται στην καθημερινότητά του (σπίτι, δουλειά, κοινωνικές συναναστροφές, κ.ο.κ.). Δηλαδή, αν το ζεύγος έρχεται σε επαφή με έναν τρόπο (π.χ. τον κλασσικό απλό), τότε, ο εγκέφαλός του δεν είναι σε θέση να απασχοληθεί ενεργά με το κοινωνικό σύνολο. Ο τρόπος σκέψης του είναι απλός και δεν είναι σε θέση να επιλύσει περίπλοκα προβλήματα, να συναναστραφεί με το κοινωνικό σύνολο, ή ακόμη και να συζητήσει διάφορα θέματα. Αντίθετα, όταν στην συνεύρεση υπάρχει ποικιλία, τότε ο εγκέφαλος ασχολείται περισσότερο και είναι πιο έτοιμος για τα πιο περίπλοκα θέματα. Το κοινωνικό status από την εποχή της κατάρρευσης του αρχαιοελληνικού πνεύματος (και παρακαλώ να μην γίνει αυτό αφορμή για σχόλια), αλλά και τα εκκλησιαστικά δεδομένα τα οποία συμπορεύονταν με το κρατικό συμφέρον, "απηγόρευσαν" την "συνουσιακή ποικιλία" ως "παρα φύσιν" και στην συνέχεια προσπάθησαν να επιβάλλουν την ερωτική συνεύρεση ως μέσον διαιώνισης του ανθρωπίνου είδους, εξαναγκάζοντας τον άνθρωπο να μην διαφέρει από τα ζώα αλλά και να μην σκέπτεται. Αντίθετα, βλέπουμε ότι η συνουσία στην αρχαία Ελλάδα, εξύψωνε το πνεύμα και "έδενε" τους ανθρώπους μεταξύ τους.

Μία "κατάρα" που συνόδευε το αρχαίο Ελληνικό πνεύμα, ήταν τα λεγόμενα... "όργια". Δηλαδή η ομαδική συνουσιαστική συνεύρεση. Πολλοί συνεπέραναν ότι αντικειμενικός σκοπός των οργίων ήταν η ζωώδης έκφραση της σεξουαλικότητος. Οι Ιερές Διδαχές των τελετουργικών της Αφροδίτης όμως, έρχονται να μας δείξουν το αντίθετο. Όπως είδαμε παραπάνω, η συνουσία ενώνει τις δύο ανθρώπινες φύσεις, εξυψώνει το πνεύμα και συσφίγγει τις σχέσεις του ζεύγους. Στα συγκεκριμένα όργια, υπήρχε το βασικό στοιχείο του καθαρμού. Οι συμμετέχοντες, ήταν "μύστες" και "μυημένοι". Περνούσαν από ένα στάδιο σωματικού και πνευματικού καθαρμού, μετά τον οποίο ερχόταν σε συνουσιαστική συνεύρεση μεταξύ τους. Η "ομάδα" αυτή γίνονταν πιο ισχυρή. Οι δε συμμετέχοντες, ήταν μέλη του κοινωνικού συνόλου, με εξέχουσες θέσεις. Η ομαδική αναβίβαση του πνεύματος, βοηθάει την αναβίβαση του κοινωνικού συνόλου. Όλα αυτά όμως, υπό το πρίσμα του αγνού θαυμασμού του υπέρτατου κάλλους της ανθρωπίνου ψυχής και του ανθρωπίνου πνεύματος. Η μυστικιστική διδασκαλία που προέρχονταν από την πράξη αυτή, παρέμενε εντός του κύκλου μυστών - μυημένων, οι οποίοι γνωρίζονταν μεταξύ τους και δεν "διεσκόρπιζαν" τα μυστικά στο ευρύ κοινό. Ο λόγος ήταν απλός: το ευρύ κοινωνικό σύνολο, δεν ήταν έυκολο να συγκρατηθεί. Τότε, όπως και σήμερα, υπήρχαν αρκετοί αδαείς οι οποίοι κινούμενοι από τα κατώτατα ζωώδη ένστικτά τους, μπορούσαν κάλλιστα να προκαλέσουν όργια με την δήθεν θρησκευτική ιδεοληψία, προκειμένου να ικανοποιήσουν απλά και μόνο τα ταπεινά τους ένστικτα.

Φυσικά δεν εξέλειπαν ούτε οι ομοφυλόφιλοι, ούτε οι παιδεραστές. Αυτοί όμως τιμωρούνταν αυστηρά. Εκείνο που προκάλεσε την μανία της αμόρφωτης μάζας, ήταν η δήθεν ομοφυλοφιλία. Η λατρεία του (όπως προείπαμε) υπέρτατου εαυτού του ανθρώπου, σε συνεργασία με την λατρεία του ανθρωπίνου σώματος ως πλαίσιο προστασίας της ψυχής και του πνεύματος (νους υγιής εν σώνατι υγιεί), επέφεραν και τον αισθησιακού τύπου θαυμασμό ατόμων του ιδίου φύλου. Επιτρέπονταν η έμπρακτη ένδειξη θαυμασμού στο σώμα ομοφύλου, αλλά όχι στο σημείο ερωτικής συνεύρεσης. Αυτό εκλήφθηκε ως ομοφυλοφιλία από πολλούς και το χειρότερο είναι ότι σήμερα ακόμη, οι ομάδες ομοφυλοφίλων παίρνουν ως παράδειγμα την αρχαιοελληνική αγνη λατρεία του σώματος και της ψυχής, ως παράδειγμα για να εξωτερικεύσουν τις παρά φύσιν επιθυμίες τους. Οι Ιερές Διδαχές, παρουσιάζουν έναν μακροσκελή κατάλογο "αισθησιακών" και "συνουσιαστικών" πράξεων που αναβιβάζουν το πνεύμα και ενδυναμώνουν τον νου, χωρίς να αγγίζουν καν τα όρια του χυδαίου ή του  πρόστυχου. Αντιθέτως, ο απόλυτος σεβασμός της προσωπικότητας των συμμετεχόντων, καθώς και ο σεβασμός απέναντι στο σώμα και την διάνοια, γίνεται κατά πολύ εμφανής.

Εν κατακλείδει, η συνουσία στην αρχαία Ελλάδα, δεν ήταν μέσον σεξουαλικής ικανοποίησης, αλλά μέσον αναβάθμισης του ανθρώπου στην βιολογική κλίμακα. Δεν είναι τυχαίο που οι ετέρες στην αρχαία Αθήνα είχαν τόση μεγάλη απήχηση. ΔΕΝ ήταν απλά πόρνες ή ερωμένες. Ήταν εκείνες που συνδύαζαν την Μυστική Ιερή Διδαχή της Υπέρτατης Συνουσίας, με την ανθρώπινη συντροφιά και παρουσία. Δεν είναι επίσης τυχαίο που οι αρχαίοι Έλληνες ήταν τόσο "δεμένοι" στα όρια της πόλεως - κράτους και ενεργούσαν ως ένα σώμα. Δεν είναι επίσης τυχαίο, που οι Ιερές Διδαχές παραμένουν κεκρυμμένες ακόμη και σήμερα από το ευρύ κοινωνικό σύνολο.

Ας περάσουμε σε συγκεκριμένες διευκρινήσεις επί του κειμένου.

Ετυμολογικώς:

Συνουσία: η συνένωση δύο ουσιών

Έρως: η μεγάλη και ανιδιοτελής αγάπη προς κάτι ή κάποιον

Γαμέω - ῶ: συνουσιάζομαι (η έκφραση συνήθως χρησιμοποιούνταν για να υποδείξει την ερωτική συνεύρεση με την σύζυγο)

Παιδεραστής: Εκείνος που αγαπάει πάρα πολύ και ανιδιοτελώς ένα παιδί.

Παιδόφιλος: Εκείνος που προσβλέπει ερωτικά σε ένα παιδί.

Ομοφυλόφιλος: Εκείνος που επιθυμεί (φιλέω - ώ= επιθυμώ πολύ) άτομα του ιδίου φύλου

Κίναιδος: ο "κινών την αιδώ", ο αναίσχυντος. Χωρίζονταν σε Καταπυγών (= αυτός που σήμερα θα αποκαλούσαμε "παθητικός ομοφυλόφιλος) και Αρσενοκοίτης (αυτός που σήμερα θα αποκαλούσαμε "ενεργητικός ομοφυλόφιλος")

Θέωση: Η πνευματική - ψυχική κατάσταση του ατόμου, που του επιτρέπει να φθάσει πολύ κοντα στο αρχέγονο υπέρτατο νόημα της συνύπαρξης με το θείο - θεϊκό.

Καθαρμός: Καθαρισμός. Η συγκεκριμένη λέξη χρησιμοποιούνταν για τον εσωτερικό (πνευματικό - ψυχικό) καθαρισμό του ατόμου, εξ' ου και η γνωστή "καρκινική" φράση: "ΝΙΨΟΝΑΝΟΜΗΜΑΤΑΜΗΜΟΝΑΝΟΨΙΝ" (= Νίψον ανομήματα μή μόναν όψιν= να πλένεις και τις αμαρτίες σου, όχι μόνο το πρόσωπό σου). Ήταν βασική πρϋπόθεση συμμετοχής στην όποια τελετουργία.

Φύσιν: Το Αντικειμενικά φυσιολογικό. Κάθε ενέργεια που συνάδει με το Αντικειμενικά Φυσιολογικό λογίζεται ως "κατά φύσιν", ενώ κάθε ενέργεια που είναι αντίθετο στο Αντικειμενικά Φυσιολογικό, λογίζεται ως "παρά φύσιν".

Χρησιμοποιήσαμε τις φράσεις: "κλασσικός, απλός τρόπος συνεύρεσης", "συνουσιακή ποικιλία", "υπέρτατη ανύψωση" και "ζωώδη ηδονική ανακούφιση". Είναι αναγκαίο και πρέπον να τα ερμηνεύσουμε, προς αποφυγήν προβληματισμών:

κλασσικός, απλός τρόπος συνεύρεσης: Πρόκειται για τον γενικώς αποδεκτό τρόπο συνεύρεσης ενός ζεύγους που στην καθομιλουμένη (ας μου επιτραπεί η έκφραση) αποκαλείται ειρωνικώς "ιεραποστολικός". Αυτός ο τρόπος που είναι και ο πλέον συνηθισμένος γίνεται και χωρίς καν να υπάρχει επιθυμία προς το έτερο πρόσωπο ή πάθος.

συνουσιακή ποικιλία: εννοούμε την εναλλαγή ερωτικών "στάσεων". Με αυτόν τον τρόπο, κινείται ο εγκέφαλος στο τι θα μπορούσε να ικανοποιήσει και τους δύο συνευρισκόμενους. Είναι σημαντικό, διότι τα εγκεφαλικά κύτταρα ενεργοποιούνται ταυτόχρονα σε πολλά σημεία του εγκεφάλου και τηρεί τον ίδιο τον εγκέφαλο σε εγγρήγορση. Έχει παρατηρηθεί πως τα άτομα που υποβάλλουν τον εαυτό τους σε αυτήν τη διαδικασία, διατηρούν την εγγρήγορση του εγκεφάλου τους και στις καθημερινές τους δραστηριότητες και συναλλαγές.

υπέρτατη ανύψωση: Πρόκειται για την διαδικασία όπου το πνεύμα μας οδηγείται στην (έστω και προσωρινή) θέωση (βλ. λήμμα πιο πάνω)

ζωώδη ηδονική ανακούφιση: Πρόκειται για την έκφραση του ηδονικού πάθους ως σωματική ανάγκη. Τα ζώα, νοιώθοντας μόνο την ανάγκη της διαιώνισης του είδους τους, ή την ανάγκη "ανακούφισης" συνευρίσκονται χωρίς συναίσθημα ή απώτερο σκοπό. Αντιθέτως, ο άνθρωπος ως το μόνο στην ουσία ον που δύναται να συνευρίσκεται 365 (+1) ημέρες τον χρόνο με το ταίρι του, δεν αποσκοπεί ΜΟΝΟΝ στην διαιώνιση του είδους, αλλά και στην προαναφερθείσα θέωση. Τα εγκεφαλικά κύτταρα, συνεργάζονται προς αυτό, ενώ το ηδονικό μέρος του εγκεφάλου, που συνορεύει με το γνωστικό, κινητοποιεί τις αισθήσεις προς επίτευξη του σκοπού αυτό. Επομένως, κάθε άλλο, θεωρείται (και είναι) ζωώδης ηδονική ανακούφιση.

Ανέκαθεν ο άνθρωπος ασχολούνταν με την ηδονή σε όλες τις εκφάνσεις. Γευστική, ερωτική, οπτική, ακουστική κ.ο.κ. Εν τούτοις, η μόνη ηδονή που πραγματικά φαίνεται να κατευνάζει το πνεύμα, είναι η ερωτική - συνουσιαστική. Και τούτο, διότι συνδιάζει ΟΛΑ τα υπόλοιπα είδη ηδονών: Γευστική (φιλιά κ.ο.κ.), Οπτική (βλέπουμε το αντικείμενο του πόθου μας), Ακουστική (ακόυμε ανάσα, βογγητά κ.ο.κ.), Αφής (αγγίζουμε το αντικείμενο του πόθου μας με χάδια κ.ο.κ.), Αισθητική (η αίσθηση που μας προκαλεί ο συνδυασμός του φιλιού, του αγγίγματος, του χαδιού κ.ο.κ.). Όλα τα είδη των ηδονών, έχουν να κάνουν με τις πέντε αισθήσεις, οι οποίες μπαίνουν όλες σε "λειτουργία" κατά την διάρκεια της συνουσίας. Παράλληλα όμως, λειτουργεί και η αίσθηση προσφοράς προς το ταίρι μας (πάντα όταν έχουμε να κάνουμε με συνουσία κι όχι με ζωώδη ανακούφιση), οπότε επεισέρχεται και το επιθυμητικό. Ο εγκέφαλος κυριολεκτικά "παίρνει φωτιά" και εργάζεται πυρετωδώς. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να λειτουργεί έτσι καθ' όλη την διάρκεια του 24ώρου, οπότε και το άτομο (ασχέτως φύλου), βρίσκεται πάντα σε εγγρήγορση. Όντας σε εγγρήγορση, δύναται να είναι πολύ κοινωνικό, να έχει υψηλό δείκτη νοημοσύνης και παράλληλα να επιλύει δύσκολα και πολύπλοκα προβλήματα. Αυτό ήταν ένα θέμα και στην πολιτική. Σήμερα, όταν κάποιος πολιτικός δεν σκέπτεται ορθά, συνηθίζουμε να λέμε "πάλι δεν γ---- το βράδυ", ή "αυτός/η είναι ανοργασμικός/ή". Πράγματι! Η έλλειψη συνουσίας, επηρρεάζει αρνητικά τον εγκέφαλο. Όντως ένας πολιτικός που δεν σκέπτεται ορθά, δεν έχει ορθή και υγιή συνουσιαστική ζωή. Δεν σημαίνει ότι δεν συνευρίσκεται, αλλά ότι δεν πράττει συνουσία. Μπορεί να συνευρίσκεται πολύ τακτικά, αλλά να εκφράζει αποκλειστικά και μόνο τα ζωώδη ένστικτα που αναφέραμε παραπάνω.

Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι οι αρχαίοι Έλληνες κι ειδικά οι Ιέρειες της Αφροδίτης αλλά και των Μυστηριακών Ιερατείων, ποερνούσαν από ορισμένα στάδια μύησης στα μυστικά της συνουσίας. Το θέμα δεν είναι απλό του τύπου "σε βλέπω - με βλέπεις, σε θέλω - με θέλεις, συνουσιαστήκαμε". Χρειάζεται γνώση, πνευματική προσέγγιση και ειδικές "ασκήσεις" εκμάθησης της ανώτερης ομορφιάς (= πνευματικής - ψυχικής) του κάθε ατόμου. Επίσης γίνονταν "μαθήματα" ερωτογενών ζωνών (το περιβόητο Κάμα Σούτρα, βασίστηκε στις Ελληνικές Διδαχές περί συνουσίας) και τρόπων επέκτασης του χρόνου της συνουσίας. Όλα αυτά με απώτερο σκοπό την πνευματική ανάταση. Αυτά είχαν ως αποτέλεσμα το ζευγάρι να παραμένει ενωμένο ως τα βαθειά γεράματα (δεδομένου ότι οι ψυχές τους γίνονταν μία) αλλά ακόμη και να "δένονται" μεταξύ τους ολόκληρες ομάδες και να δρουν ως ένα σώμα, μία ψυχή, ένα πνεύμα. Δηλαδή τα προαναφερθέντα τόσο σε αυτό το κείμενο, όσο και στο προηγούμενο, δεν είναι κάτι που μπορούμε να το πραγματοποιήσουμε από μόνοι μας, αν δεν το διδαχθούμε. Κι όλες αυτές οι διδαχές, θα βγαίνουν στο φως (δυστυχώς ή ευτυχώς) με το σταγονόμετρο, εώς ότου μπορέσουμε να κατανοήσουμε το βαθυτερο νόημά τους και να τα εφαρμόσουμε με απόλυτη και άδολη γνώση του τι κάνουμε.                                                            ΠΗΓΗ

Ανεξάρτητοι Έλληνες: Νέα μνημονιακή κυβέρνηση

«Η Ελλάδα δυστυχώς απέκτησε μια νέα μνημονιακή κυβέρνηση» αναφέρουν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες σε ανακοίνωσή τους, όπου επισημαίνουν πως «την απαρτίζουν υπογράψαντες επιστολές και ψηφίσαντες Μνημόνια και επαχθείς και επονείδιστες Δανειακές Συμβάσεις, εκχωρώντας την εθνική κυριαρχία της χώρας».
Το κόμμα προσθέτει πως «συμμετέχουν εκπρόσωποι των τραπεζών που υπηρετούν το σύστημα των τοκογλύφων διεθνών συναδέλφων τους, απομυζώντας ακόμα και το αίμα του ελληνικού λαού. Την πλαισιώνουν οι ένοχοι της απόλυτης δυστυχίας που απλώθηκε σε κάθε ελληνική οικογένεια και που αποφάσισαν (τους προειδοποιούμε, μάταια) να κρυφτούν πίσω από την ασυλία».
Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες δηλώνουν ότι «δεν θα επιτρέψουν στην κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου με μνημονιακό Δούρειο Ίππο τον Φώτη Κουβέλη, να συνεχίσουν το προσυμφωνημένο σχέδιο της παράδοσης της Ελλάδας στη Νέα Τάξη Πραγμάτων και στη ηθική, οικονομική και φυσική εξόντωση των Ελλήνων». Συγκεκριμένα, προαναγγέλλουν «σκληρό και ανυποχώρητο αγώνα από τα έδρανα του Κοινοβουλίου, μαζί με όλους τους Ανεξάρτητους Έλληνες των Κινημάτων, του Διαδικτύου, των Πλατειών, της ανεργίας και της κάθε δοκιμαζόμενης μικρομεσαίας επιχείρησης και ελληνικής οικογένειας».

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΗΛΙΟΝ

Κραταιέ ἃναξ τοῦ φωτός! Το ἰδικόν σου φῶς πληροῖ τᾶς ἐκτάσεις και το πᾶν προς σε ὀφείλει τήν ὓπαρξίν του. Εἶσαι ὁ σωτήρ πάσης ὑπάρξεως, διότι ἂνευ σοῦ οὐδέν θα ὑπήρχεν. Χαῖρε Φοῖβε!

Ὃταν προβάλλης Φοῖβε, το ἒρεβος ὑποχωρεῖ και ἀναγεννᾶται ἡ Φύσις, ὃταν τάς θείας σου ακτῖνας ἀποστέλλης πρός τούς κοιμωμένους κόσμους, ὃπως ἐγείρης αὐτούς. Αἱ Μοῦσαι σου, Κλειώ, Εὐτέρπη, Θάλεια, Μελπομένη, Τερψιχόρη, Ἐρατώ, Πολύμνια, Οὐρανία καὶ Καλλιόπη, σκορποῦσι τᾶς θείας σου ακτῖνας καὶ ὁ νοῦς τοῦ κόσμου λαμβάνει ἰσχύν. Χαῖρε Φοῖβε!

Σὺ ἰσχυρὲ Βασιλεῦ ταῆς Φὐσεως ἐγέννησες πᾶσας τὰς μορφὰς καὶ πρὸς σὲ πᾶσαι αἰ μορφαὶ ὀφείλουν τὴν ὓπαρξιν τῶν. Σὺ ἒδωσες ταὸν Λὸγον, ὃστις ἐγέννησε ταὸν Νοῦν καὶ μόνον διὰ τοῦ ἰδικοῦ σου φωτὸς ἀντιλαμβανόμεθα ταῶν μορφῶν τοῦ ἀπείρου καὶ λαμβάνομεν γνῶσιν ὃτι ὐπάρχει ζωή. Χαῖρε Φοῖβε!

Πρὸς σὲ Φοῖβε, ἒχομεν καθῆκον νὰ ἀποτείμωμεν τὰς εὐχαριστίας μας, διότι ἐσὺ εἶσαι ὀ μόνος ἂρχων τὸν ὁποῖον πρέπει νὰ ἀναγνωρίζωμεν ὡς γονέα ἡμῶν. Καταδέξου, λοπὸν ἂρχων, ταῶν εὐχαριστιῶν μας καὶ περίβαλλον ἡμᾶς διά τῶν θείων σου Μουσῶν, ἀφοῦ τῆ σῆ ἐπιδαψιλεύσει, ἐγνωρίσαμεν τὸ αἲτιον τῆς ὑπάρξεώς μας. Χαῖρε Φοῖβε!

Φοῖβε Ἣλιε, τὸ ἰδικόν σου πνεῦμα ἐγέννησεν τὴν ἀντίληψιν καὶ ἐξ αὐτοῦ οἰ κόσμοι ἒλαβον τὴν ἰσχύν τῆς νοήσεως των. Ἂν δὲν ὑπῆρχες, τὸ ἒρεβος δὲν θα παρήγαγε νοῦν. Ἐὰν δὲν ἒρριπτες πρὸς ἡμᾶς τὰς ἀκτῖνας σου, δὲν θὰ εἲχομεν ἀντίληψιν. Ἐὰν δὲν περιέβαλλες ἡμᾶς, θὰ εἲμεθα τυφλοί. Γνῶσιν δὲν θὰ εἲχομεν. Ἐν σοῖ ὁ ἂπειρος Θεὸς ἐνεργεῖ, διότι ἡ ἰδική σου μορφὴ εἶναι άπείρως τελειοτέρα. Χαῖρε Φοῖβε!

Οἱ μὴ πρὸς σὲ τὸ πνεῦμα των ἀφειρώσαντες, ἀπώλεσαν αὐτό, διότι τὸ ἒρεβος κατέφαγε τὴν ἰσχύν των. Ὃσοι ἠρνήθησαν Σέ, ἀρχων τοῦ φωτός, ἀπέθανον ἀδόξως. Ὁ νοῦς των οὐδὲν τῶν θείων τῆς Φύσεως ἀντελήφθη καὶ ἐλάτρευσαν ὃ,τι δὲν ἐπλῆροι τὸ πᾶν ζωῆς καὶ χαρᾶς. Χαῖρε Φοῖβε!

Ὃταν Φοῖβε ἐξαποστέλλης τὴν θείαν ἐκείνην Μοῦσαν, ἣτις μεταδίδει εἰς ἡμᾶς τῆν ἒννοιαν τοῦ ἀπείρου καὶ τοῦ φωτός αὐτοῦ, ὧ πόσον αἰσθανόμεθα ὃτι σὺ μόνον εἶσαι ὁ ἂρχων τῆς ζωῆς καὶ ὃτι Σύ μόνον περικλείεις εἰς τὰς θείας σου ἀκτίνας ἐκείνο τὸ οποῖον σώζει καὶ ζωοποιεῖ τοὺς κόσμους.Ὃσον τις Φοῖβε, πρὸς σὲ τείνει τὸ πνεύμα του κατὰ τοσοῦτον ἀνακαλύπτει ἐν σοῖ θείας μυσταγωγίας, ἐν αἷς τὸ πνεῦμα μυεῖται τὸν λόγον τῆς ὑπάρξεώς του καὶ τὸν τρόπον τοῦ ὑπατάσσειν διὰ τῆς θελήσεώς του τὸν θάνατον. Χαῖρε Φοῖβε!

Η Μοῦσα σου Οὐρανία, ἡ ἀπείρως γαλουχούσα ἡμᾶς εἰς τὰ θεῖα σου μυστηκά, ἡ μεταρσιοῦσα τᾶς Ψυχᾶς ἡμῶν εἰς τὰ θεῖα σου ὓψη, μᾶς ἐνέπνευσεν ὃπως σὲ χαιρετήσωμεν τὴν στιγμὴν ταύτην καθ' ἣν πᾶσαι αἳ Μοῦσαι σου γεννῶσιν ἐν ταῖς ἀνθρωπίναις καρδίαις τὸν θεῖον ἐκείνον πόθον τῆς ἀναγεννήσεώς των καὶ ἀποκαθιστῶσιν αὐτὰς εἰς τὸ γλυκὺ ἐκεῖνο ἆσμα, τὸ ὁποῖον διαρκῶς ὑπενθυμίζει εἰς τὴν ἀνθρωπότητα, ὃτι πρέπει διαρκῶς νὰ δρᾶ ἶνα διαρκῶς ὑπάρχη. Χαῖρε Φοῖβε!

Ὧ πόσον Φοῖβε εἶναι γλυκεία ἢ ἐντολή αὐτή! Δι' αὐτῆς ἀείποτε τὸ πνεῦμα ἡμῶν ἐνισχύθη. Δι' αὐτῆς θὰ ὑπάρξωμεν καὶ τοῦτο μᾶς ἐγγυᾶται τὸ θεῖον σου φῶς, τὸ ὁποῖον ἀεὶ θὰ πυρπολῆ τὰς αἰσθήσεις ἡμῶν πρὸς τὸ μέγα της Ἀγάπης καθῆκον. Αἰσθανόμεθα ὃτι εἲμεθα εὐτυχεῖς θεῖε Φοῖβε, διότι ἀπευθυνόμεθα πρὸς Σὲ τὴν στιγμὴν ταὐτην. Χαῖρε Φοῖβε!

Εἲμεθα εὐτυχεῖς διότι τώρα, πλειότερον πάσης ἂλλης ἐποχῆς σκορπᾶς τὸ θεῖον ἂρωμά σου ἐπὶ τῶν μορφῶν τῆς Φύσεως, διὰ τοῦ ὁποίου ἐγείρεις ἡμᾶς ἐκ τῆς νάρκης καὶ φέρεις ἡμᾶς εἰς τὴν συναίσθησιν τῆς ἱερᾶς ἀγάπης καὶ σωτηρίας ταύτης τῶν ἀνθρώπων πηγῆς. Χαῖρε ὦ ἀπόλυτε τοῦ φωτός ἂρχων!

Τὰ τέκνα σου λατρεύουσι τὸν πατέρα αὐτῶν καὶ ἡ ἱερά δάφνη πλέκει στεφάνους νὰ στέψη αὐτά, ἐὰν ποτὲ τὸ θεῖον ὂνομά σου δὲν βλασφημήσωσιν.

Σ. Νάγος                                                                                                                                                 ΠΗΓΗ

"Γι όλα φταίει η Χρυσή Αυγή;"

Η ηθοποιός Ελένη Λιάσκα μέσα από την σελίδα της στο facebook έβγαλε την οργή και την αγανάκτησή κι απαντά σε όλους εκείνους που κατηγορούν την Χρυσή Αυγή. Είναι μια νέα κοπέλα, γνωστή από τα σίριαλ "Καφέ της Χαράς" αλλά κι άλλα πολλά, που δεν βλέπει διέξοδο σε αυτή τη χώρα. Σας...
μεταφέρουμε τι έγραψε:                                             "Συναγερμός. Η δημοκρατία κινδυνεύει .Οι βουλευτές μας .Οι άνθρωποι που έκαναν τόσο υπερήφανη την ελλαδα υποφέρουν κάτω από την δεσποτική τυρανία του συστήματος της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Και γιατί να μην το κάνουν άλλωστε;Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ κυβερνούσε τόσα χρόνια και χρεοκόπησε την ελλαδα .Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ άδειασε τα ταμεία του κράτους με αποτέλεσμα οι ελληνες να μην έχουν ούτε καν φάρμακα. Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ γέμισε την ελλαδα με μετανάστες τους έκανε νόμιμους για να μπορούν να σκοτώνουν και να σφάζουν και να βιάζουν ελληνες και ελληνιδες .Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ πούλησε την ελλαδα στους γερμανους και στους γαλλους. Αυτό κάτω από άλλες συνθήκες θα μπορούσε να ήταν αστείο και γραφικό. Δυστυχώς όμως το σύστημα προσπαθεί να μας το περάσει για αλήθεια...

Ανοίξτε τις τηλεοράσεις ,και δείτε το. Τα ραδιόφωνα;Το ίδιο.

Ας σκεφτούμε κάτι όμως:Αυτά τα ραδιόφωνα και τα κανάλια μέσα στην τόσο μεγάλη οικονομική κρίση,που βρίσκουν τα λεφτά για να επιβιώσουν;Και τι πολιτικές εξυπηρετούν για να δικαιολογήσουν την οικονομική ενίσχυση;

Για όλα λοιπόν φταίει όχι ο..ΣΥΡΙΖΑ αλλά η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ .Μάλιστα. Για κάποιους πλέον είναι ξεκάθαρο, για άλλους όχι τόσο. Θα το πούμε λοιπόν καθαρά.

Ο μόνος λόγος που ξαναγιναν εκλογές ήταν η ελπίδα να μην μπει η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ στο κοτέτσι με τα χρυσά αυγά. Στην βουλή. Για να μην φωνάζει .Γιατί ,τους έμπειρους πολιτικάντηδες μπορείς να εξαγοράσεις με χρήματα και δόξα. Τα νέα παιδιά με μια καθαρή εθνική ιδεολογία που έχουν στόχους και όνειρα και δεν έχουν προλάβει να διαβρωθούν από το σύστημα ,πως τα εξαγοράζεις;Πως εξαγοράζεις τη σιωπή τους;Την συνενοχή τους;

Δεν τα εξαγοράζεις. Και απόδειξη ήταν αυτό που έγινε στα στούντιο του ΑΝΤ1.

Του την είχαν στημένη ήταν ολοφάνερο. Ήξεραν ότι είναι παρορμητικός νέος και ότι πιστεύει πως έχει το δίκιο με το μέρος του. Φώναξαν λοιπόν το ανάλογο πάνελ, με την μετρ του είδους στο να εξαγριώνει κόσμο Κανέλλη και την Δούρου με την οποία υπήρχε μεγάλο προηγούμενο.

Το σκηνικό στήθηκε και περίμεναν να αρχίσει η παράσταση.

Το ελπιδοφόρο είναι πως ο κόσμος τους κατάλαβε στην πλειοψηφία του. Το ευτυχές είναι πως ο κόσμος είδε την Κανέλλη να σηκώνεται πρώτη και να πουλάει τσαμπουκά. Άκουσε την Δουρου να “ψέλνει” ύμνους υπέρ του συστήματος που υπηρετεί πιστά τόσα χρόνια και να κατακεραυνώνει την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ...

500 χρόνια κ. Δούρου μας γύρισαν ήδη, μας γύρισαν οι μέντορες σας, οι συνάδελφοι σας και η βουλή μέσα στην οποία ο λαός σας ψήφισε για να τον υπηρετείτε και όχι για να πάρουν τα μυαλά σας αέρα."                                                                                                                                                        ΠΗΓΗ

ΕΠΙΜΕΝΟΥΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ...

Ο Γιάννης Παπαδόπουλος άρχισε την ημέρα του
νωρίς βάζοντας το ξυπνητήρι του

(MADE IN JAPAN) για τις 6 το πρωί ...
Έφτιαξε τον καφέ του σε ένα "μπρίκι"
(MADE IN TURKEY)
Ξυρίστηκε με την ηλεκτρική του μηχανή
(MADE IN GERMANY)
Έβαλε το πουκάμισό του
(MADE IN SRI LANKA),
Τα jeans με φίρμα
(MADE IN SINGAPORE)
Παπούτσια
(MADE IN ITALY)
Έφτιαξε τα αυγά του στην καινούργια ηλεκτρική συσκευή
(MADE IN INDIA)
Έριξε μία ματιά στο "laptop" κομπιούτερ του
(MADE IN MEXICO)
Ήλεγξε τα emails του κοιτάζοντας συγχρόνως το ρολόι του
(MADE IN TAIWAN).
Μετά κλείδωσε την πόρτα
(MADE IN USA),
μπήκε στο αυτοκίνητό του
(MADE IN FRANCE)
το γέμισε με βενζίνη
(από SAUDI ARABIA)
και συνέχισε το ψάξιμο για μια καλή δουλειά στην ΕΛΛΑΔΑ.
Στο τέλος μιάς ακόμα άκαρπης και αποκαρδιωτικής προσπάθειας για εύρεση εργασίας και αφού εκτύπωσε μερικά ακόμα αντίγραφα συστατικών επιστολών σε εκτυπωτή
(made in MALAYSIA),
ο Γιάννης αποφάσισε να ξεκουραστεί λίγο. Έβαλε τις παντούφλες του
(MADE IN BRAZIL),
ένα ποτήρι κρασί
(MADE IN FRANCE)
και άνοιξε την τηλεόραση
(MADE IN INDONESIA).
Μετά σκεφτόταν γιατί δεν μπορούσε να βρεί μιά καλή δουλειά στην ΕΛΛΑΔΑ...                                                                                             ΠΗΓΗ

Το σύστημα Σημίτη επιλέγει τον τσάρο της Οικονομίας. Β. ΡΑΠΑΝΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Στελέχη της παγκόσμιας επενδυτικής τράπεζας Nomura σχολίαζαν την επομένη των ελληνικών εκλογών πως το πρόσωπο που θα αναλάβει το υπουργείο Οικονομικών στην κυβέρνηση Σαμαρά, είναι πιο σημαντικό ακόμη και από αυτό του πρωθυπουργού. Μάλιστα διέρρεαν 5 ονόματα ανάμεσα στα οποία και αυτά των Βασίλη Ράπανου και Λουκά Παπαδήμου. Το κοινό χαρακτηριστικό των 5 η στενή σχέση με τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη, τις κυβερνήσεις του οποίου υπηρέτησαν από δαφορετικά πόστα. Η πρόσφατη Έκθεση της Εθνικής Τράπεζας για την βιβλική καταστροφή που θα προκαλούσε η επιστροφή στη δραχμή, της οποίας ο συντάκτης -όπως απεκάλυψε το «Κουρδιστό Πορτοκάλι»- υπήρξε στέλεχος του ΔΝΤ φαίνεται ότι λειτούργησε θετικά για τον επικεφαλής της. Το όνομα του Βασίλη Ράπανου παίζει δυνατά για τη θέση του υπ. Οικονομικών. Αντιλαμβάνεστε ότι θα υπάρξει σκληρή επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου με τον κ. Ράπανο, ως τσάρο της Οικονομίας. Ο ίδιος είχε συνδέσει το όνομά του τόσο με την είσοδο της χώρας τστην ΟΝΕ-την οποία χαρακτηρίζουν πλέον «αλχημία» οι επικεφαλής της ευρωζώνης-όσο και με καυτές περιόδους οργανισμών όπως ο ΟΤΕ. Ο δημοσιογράφος ΣεραφεΊμ Κοτρώτσος είχε γράψει για την περίφημη ομάδα του Σικάγου: Ο μακαρίτης Θόδωρος Καρατζάς, ο “πατριάρχης” της Εθνικής Τράπεζας, υπήρξε ο βασικός σύμβουλος του τότε πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη. Στην ίδια “παρέα” ήταν ο Λουκάς Παπαδήμος (ΤτΕ), ο Σταύρος Θωμαδάκης του Χρηματιστηρίου (όπου έγινε το μεγάλο “παιχνίδι” που πτώχυνε μερικά εκατομμύρια αφελείς μικροεπενδυτές), ο Βασίλης Ράπανος, ως επικεφαλής του Σώματος Οικονομικών Εμπειρογνωμώνων, ο Γιάννης Στουρνάρας (τώρα στο ΙΟΒΕ, εκ των τακτικότερων συνομιλητών της τρόϊκας και άτυπος σύμβουλος του Παπαδήμου κατά το 7μηνο της πρωθυπουργίας του), ο Απόστολος Ταμβακάκης, ο αδελφός του οποίου είναι τώρα είναι εκ των ηγετικών στελεχών μεγάλης τράπεζας και μερικά ακόμα ισχυρά τραπεζικά στελέχη -τα επονομαζόμενα golden boys.
Ο Βασίλης Θ Ράπανος γεννήθηκε στην Κω το 1947. Είναι καθηγητής στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πήρε το πτυχίο στη Διοίκηση Επιχειρήσεων από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο (ΑΣΟΕΕ) το 1975, Master’s από το Πανεπιστήμιο Lakehead του Καναδά (1978) και το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο Queen’s του Καναδά (1982). Εργάστηκε στο Κέντρο Προγραμματισμού (ΚΕΠΕ), αρχικά ως βοηθός ερευνών και αργότερα ως ερευνητής και από το 1992 διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Οικονομική ανάλυση και Δημόσια Οικονομική. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα είναι στο χώρο της φορολογίας, του ρόλου του κράτους στην οικονομία γενικότερα και τα οικονομικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρώ.
Εκτός από την ερευνητική και ακαδημαϊκή του δραστηριότητα ο κ. Ράπανος υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις στο Ελληνικό Δημόσιο, όπως Σύμβουλος στο Υπουργείο Οικονομικών, Σύμβουλος στη Μόνιμη Αντιπροσωπία της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και Αναπληρωτής Μόνιμος Αντιπρόσωπος στην Αντιπροσωπεία της Ελλάδας στον ΟΟΣΑ Από το 1995 έως το 1998 υπηρέτησε αρχικά ως Υποδιοικητής και μετά ως Διοικητής της Εθνικής Κτηματικής Τράπεζας της Ελλάδος, μέχρι το 1998, οπότε έγινε η συγχώνευση της Τράπεζας με την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος. Την περίοδο 1998 έως το 2000 ήταν Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΟΤΕ. Από το 2000 έως το 2004 ήταν Πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων στο Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών. Από το 2007 έως και σήμερα ήταν Επιστημονικός συνεργάτης του Ινστιτούτου Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ), παράλληλα με την ιδιότητα του Προέδρου του Δ.Σ. της Εθνικής και πρόεδρος της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών.                                                              ΠΗΓΗ