ΕΦΥΓΕ Ο "ΜΗΤΣΑΡΑΣ" ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ

  Πέθανε ξαφνικά ο «Μητσάρας», εμβληματική μορφή των γηπέδων και όχι μόνο, ένας άνθρωπος που κατάφερνε να βρίσκεται πάντα μέσα στο τηλεοπτικό πλάνο. Τον τελευταίο καιρό έδινε το παρόν και σε κοινωνικούς αγώνες.  Μέχρι στιγμής δεν έχουν γίνει γνωστές περισσότερες λεπτομέρειες για τα αίτια του θανάτου του.    

 Ιστορία έγραψαν τα έξυπνα πλακάτ που κουβαλούσε μαζί του στα γήπεδα και στις πλατείες.



Για το θάνατο του Μητσάρα έγραψε και ο αντιδήμαρχος Καλλιθέας στο Facebook: «ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!!!ΕΦΥΓΕ Ο ΜΗΤΣΑΡΑΣ ΜΑΣ ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΑΘΟΡΥΒΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΕΙ!!!!Η ΦΙΓΟΥΡΑ ΤΟΥ ΟΜΩΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΕΔΩ ΧΑΡΑΓΜΕΝΗ ΠΑΝΤΟΥ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΣΤΑ ΠΑΡΚΑ ΣΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ...ΑΛΛΑ ΠΡΟΠΑΝΤΩΝ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ!!!ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ Η ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΘΑ ΛΕΙΨΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΛΛΙΘΕΑΤΕΣ ΑΠΟ 3ΧΡ ΩΣ 103!!!!ΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕ ΤΟΝ <<ΜΗΤΣΑΡΑ>>ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ..ΤΩΝ ΦΥΛΛΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΕΝΔΡΩΝ!!!!ΤΟΝ ΚΑΤΕΠΙΛΟΓΗΝ <<ΑΣΤΕΓΟ>>ΠΟΥ ΠΕΡΙΦΡΟΝΟΥΣΕ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΑΓΑΘΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΛΑΚΑΤ ΠΟΥ ΚΟΥΒΑΛΟΥΣΕ ΣΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΣΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΚΑΥΤΗΡΙΑΖΕ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!!!ΕΥΦΥΗΣ ΒΑΘΙΑ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΣ ΕΝΑΣ ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΟΧΙ ΜΕ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΟ ΠΛΑΚΑΤ..ΟΠΟΥ ΚΑΜΕΡΑ ΚΑΙ ΟΜΗΤΣΑΡΑΣ ΓΙΑ << ΔΙΑΣΠΟΡΑ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ!!!>>ΚΑΛΟ ΤΑΞΕΙΔΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΜΗΤΣΑΡΑ!!!Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΣΕ ΚΑΤΑΤΑΞΕΙ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ ΟΡΑΜΑΤΙΣΘΗΚΕΣ ΣΤΗ ΓΗ!!ΕΚΤΙΜΗΣΕΣ ΟΡΘΑ ΤΗΝ ΕΠΙΓΕΙΑ ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ ΓΙΑΥΤΟ ΚΑΙ<<ΕΓΡΑΨΕΣ>>ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ !!ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙΑ Η ΑΝΑΠΑΥΣΗ...ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΦΙΛΕ....»  











ΠΗΓΗ

ΣΚΥΛΕΣ

Η σκύλα λογίζεται ως το πιο πιστό ζώο, για τον άνθρωπο [όχι όμως και για τον σκύλο...]
Αναφέρονται περιπτώσεις σκύλων, που μείνανε νηστικές επί ημέρες,θρηνώντας τον θάνατο του αφεντικού τους. 

Εξαιτίας αυτής της βαθιάς και τυφλής πίστης της σκύλας, προς το χέρι που την ταϊζει, δικαιούμεθα να ονοματίσουμε τιμητικώς και μεταφορικώς: "σκύλα", μια γυναίκα, που υπηρετεί πιστά τα αφεντικά της..

Παραδείγματος χάριν η κυρία της φωτογραφίας, από πάνου...
Προτού να μπει στην υπηρεσία του μνημονιακού καθεστώτος, κυκλοφορούσε αδέσποτη στα κανάλια, αλυχτώντας κατά των αδικιών που προκαλούσε στους δυστυχείς ελληνόφωνους, το μνημόνιον.
Μετά που την περιμάζεψαν οι μνημονιακοί φιλόζωοι και της έδωκαν να φάει ωμό κρέας από τους χιλιάδες αυτόχειρες/θύματα της πολιτικής τους, έγινε η πιο άγρια φύλακας των συμφερόντων τους.
Πιο αιμοβόρα ακόμα και από το τον άλλο σκύλο, τον κ. Άδωνι Γεωργιάδη...

Προσφάτως, η εικονιζόμενη ανωτέρω σκύλα, εκδήλωσε για άλλη μια φορά την πίστη της στα αφεντικά της, διαφορίζοντας σαφώς τους τσγγάνους από το ανθρώπινο είδος.
Συγκεκριμένα, βγήκε και δήλωσε σε γνωστό τηλεοπτικό σταθμό για σκύλες, ότι: "δίπλα στους Ρομά του Χαλανδρίου μένουν και άνθρωποι!"
Εννοώντας προφανώς, ότι το γυφταριό των βορείων προαστείων, πρέπει επειγόντως να μεταφερθεί σε τόπο όπου δεν διαμένουν άνθρωποι, όπως φερειπείν τα Μέγαρα [ή άλλα δυτικά προάστεια!]

Σημειώνω εδώ, με πάσαν επιφύλαξιν, το ότι η κυρία σκύλα είναι μία από αυτές που καραψηφίσανε τον αντιρατσιστικό νόμο, ο οποίος μας υποχρεώνει όλους εμάς τους υπόλοιπους, να αποκαλούμε τους τσιγγάνους "ρομα", αντί για τσιγγάνους ή γύφτους ή τουρκόγυφτους ή αθίγγανους.
Κι όμως, ο χαρακτηρισμός "ρομά" [που στη γλώσσα των αθίγγανων σημαίνει άνθρωπος ή άντρας ή σύζυγος] στερεί από αυτόν τον αρχαίο νομαδικό λαό το δικαίωμα να προσδιορίζεται μέσα από την ιστορία του, που σε όλη την Ευρώπη σημαδεύεται από λέξεις παράγωγα του "άθικτος" ή του Αιγύπτιος [π.χ. gidanes, gypsies κ.ο.κ.]
Για να μην πω ότι με τον χαρακτηρισμό "γύφτος" [εκ του "Αιγύπτιος"] έχουν γραφτεί ωραιότατα κείμενα ή τραγούδια για τους τσιγγάνους, από ανθρώπους που θαύμαζαν την γύφτικη ζωή.
Τρανό παράδειγμα, ο δωδεκάλογος του γύφτου του Κωστή Παλαμά.

Ε λοιπόν, η κυρία σκύλα του πολυπολιτισμικού καθεστώτος θεωρεί τον Κωστή Παλαμά ρατσιστή [και θα τον τιμωρούσε, αν είχε την ατυχία να ζει σημερα] αλλά δεν θεωρεί τους "ρομά" της ανθρώπους!
Τι να πει κανείς?
Σκύλες!

Α, και κάτι ακόμα...
Οι πολύ κακές γλώσσες, που φυσικά δεν υιοθετώ τις σπερμολογίες τους] λέγουν ότι στο προσωπικό της μπλογκ, που δεν διαβάζει κανένας, αφθονούν οι διαφημίσεις από κρατικοδίαιτους οργανισμούς.
Φαίνεται ότι όσο πιο δυνατά γαβγίζει μια σκύλα, τόσο πιο καλής ποιότητας ελληνική σάρκα, την ταϊζουν τα αφεντικά της [από τα κομμάτια των μνημονιοκατεστραμμένων ελληνόφωνων]



Ο προσεκτικός παρατηρητής μπορεί εύκολα να διαπιστώσει ότι το χαμόγελο μιας σκύλας βγαίνει βεβιασμένο και σφιχτό..
Κι αυτό φυσικά, προκειμένου για μια φύλακα σκύλα, είναι απαραίτητο, διότι πρέπει να αποτρέπει τους επίδοξους κλέφτες να εισέρχονται στον χώρο που φυλάσσει.
Αρα δεν μπορεί να τους ενθαρρύνει με αβίαστα και ειλικρινή χαμόγελα...

Όταν όμως μια πιστή σκύλα της αριστεράς χαμογελάει σαν κόμπρα, τότε δημιουργούνται ανησυχίες...

Υποτίθεται ότι η αριστερά είναι προορισμένη να πάρει την εξουσία για να ανασάνει ο κοσμάκης.
Αυτό βεβαίως το ξέρει ο κοσμάκης, δεν είναι όμως βέβαιο ότι το ξέρει και η αριστερά.
Και για να έρθουμε στη συγκεκριμένη σκύλα, έχει πράγματι αποδείξει πέραν πάσης αμφιβολίας τη βαθιά πίστη της, στις ιδέες της αριστεράς εργαζόμενη στο υπουργείο του κ. Ακη Τσοχατζόπουλου και συντρώγοντας όλως τυχείως με μεγαλοπαράγοντες του αμαρτωλού ελληνικού ποδοσφαίρου και της εγχώριας οικονομικοκοινωνικής ελίτ.
Συνεπώς μπορεί να είναι κανείς βέβαιος ότι θα συνεχίσει να γαβγίζει υπερ των δικαιωμάτων των "εργαζομένων", όταν θα βρεθεί μαζί με την υπόλοιπη αγέλη στην εξουσία, ωστόσο δεν είναι διόλου βέβαιο τι εννοεί όταν μιλάει για εργαζόμενους [όπως δεν είναι διόλου βέβαιο ότι οι γκριμάτσες που κάμει μπροστα στον τηλεοπτικό φακό είναι χαμόγελα ή υποσχέσεις θανάτου...]

Διότι το πιθανότερο είναι ότι μιλώντας για εργαζόμενους, η κυρία σκύλα εννοεί τον κομματικό στρατό της σκυλίσιας αριστεράς, που ιστορικά συνηθίζει να εξαργυρώνει την πίστη του με διορισμούς στο δημόσιο.
Όσον αφορά τον ιδιωτικό τομέα, επίσης δεν είναι διόλου βέβαιο ότι εννοεί τους ελληνόφωνους εργαζόμενους, που θα την ψηφίσουν για να τους κάμει τον μισθό 751 ευρά.
Πιο πιθανό το βρίσκω να εννοεί τους αλβανοκογκολέζους εργαζόμενους, για τους οποίους η εν λόγω πιστή σκύλα της πολυπολιτισμικότητας και της παγκοσμιοποίησης, θα φροντίσει ώστε να ξεπεράσουν τα 5.000.000 μέσα σε μία εβδομάδα, από τη λαμπρή ημέρα που το σκυλολόι της θα αρπάξει την εξουσία...       

Όχι δηλαδή ότι και με τα άλλα σκυλιά του καθεστώτος θα μπουν εδώ μέσα λιγότεροι "παράτυποι" μετανάστες, ωστόσο το σκυλολόι της αριστεράς έχει αποδείξει ότι εξυπηρετεί με τον καλύτερο τροπο τις προσταγές των αφεντικών του [αυτωνών στους οποίους επενδύει ας πούμε ο κ. Μηλιός]
Βάσει λοιπόν της παλαιάς αρχής ότι κανένα αντίγραφο δεν μπορεί να συναγωνιστεί το πρωτοτυπο   το βρίσκω πολύ φυσικό, οι ρεπροντουκσιόν πολυπολιτιμσικοί, τύπου Ντινόπουλου και Αδωνι Γεωργιαδη, να μην τα καταφέρουν να αντικαταστήσουν ολόκληρο τον ελληνικό λαό με αφροασιατικές μάζες, όπως θα το πετύχει σε χρονο ρεκόρ μια κυβέρνηση της αριστεράς [και μάλιστα σε συνεργασια με τα ποτάμια του κ.Μπομπολα...]  


Αν δεν ήταν τηλεοπτική σταρ,θα ήταν μια πολύ επιτυχημένη κομμώτρια.
Αν ήταν φαγητό, θα ήταν διπλό πιτόγυρο με μπόλικο τζατζίκι.
Αν δεν ήταν δημόσια φίρμα, θα ήταν η μυστική συμμαχία μεταξύ του κίτς και της καρακατσουλιού.
Κι αν τη γυρίζανε σε όπερα,θα ήταν η μαντάμ Παντοφλάϊ  

Ωστόσο η εικονιζόμενη κυρία, έχει τάξει στον εαυτό της να φυλάει τις καθεστωτικές θερμοπύλες, έως τηλεοπτικού της θανάτου.
Συνεπώς, αν δεν ήταν όλα αυτά που το καθεστώς την έχει προγραμματίσει να είναι, θα ήταν μια εξαιρετικά πιστή σκύλα...

Προσφάτως έκλεψε την παράσταση, όταν σε συνέντευξη που πήρε από τον κ.Τζήμερο, άρχισε να ξαφνικά να τον γαυγίζει, επειδή ο άνθρωπος μίλησε για δήμευση περιουσίας εξαιτίας του γνωστού μας ΕΝΦΙΑ.
Ούτε λίγο, ούτε πολύ η κυρία σκύλα του πέταξε κατάμουτρα, ότι θα έπρεπε να κατασχεθούν τα σπίτια όσων δεν πλήρωσαν ΕΝΦΙΑ και να δοθούν στους Γερμανούς, για να ξεχρεώσουμε!

Δηλαδή μιλάμε, η γυναίκα όχι απλά γαυγίζει αλλά δαγκώνει κιόλας!

Η αλήθεια είναι ότι το καθεστώς δεν φταίει σε τίποτα αν ο πάσα ένας [ή η πάσα μία] από το σκυλολόι των αρπαχτικών του, δαγκώνει πιο άγρια από όσο ενδεχομένως θα το ήθελαν τα αφεντικά του.
Θυμηθείτε τον κ. Αδωνι Γεωργιαδη, που δημιουργησε ολόκληρο θέμα, λέγοντας ότι θα πάρει τα λεφτά του από την τράπεζα, αν τυχόν βγει η αριστερά στην εξουσία.
Προφανώς ο κ. Γεωργιάδης λόγω υπερβάλλοντος ζήλου, ξεπέρασε τα όρια αλυχτίσματος και ξεσήκωσε με τα γαβγίσματα του, ολόκληρη τη γειτονιά.
Κάπως έτσι και η πιστή σκύλα του καθεστώτος, που άφησε άφωνο ακόμα και τον νεοφιλελεύθερο κ. Τζήμερο, μιλωντας για τους δυστυχείς αστέγους του ΕΝΦΙΑ, σαν να ήσαν σκουλήκια...


Το βασικό προσόν μιας πιστής σκύλας, είναι να αποδεικνύει την πίστη της στο αφεντικό της, σε καθημερινή βάση και με πάσαν αφορμή.

Τα καθημερινά δελτία ειδήσεων των καθεστωτικών καναλιών πρέπει να είναι μια πραγματική δοκιμασία για το σκυλολόι των λεγόμενων "δημοσιογράφων", που από απλά παπαγαλάκια πρέπει να μεταμορφωθούν σε μαντρόσκυλα.
Ελάχιστοι υγιείς άνθρωποι θα άντεχαν να ξεστομίζουν από το πρωί ίσαμε το βράδυ τόσο χοντρά ψέμματα και τόσες παρανοϊκές αρλούμπες, που προσβάλλουν και τη δική τους νοημοσύνη αλλά και τη νοημοσύνη όσων τους ακούνε.
Φρονώ ότι το μόνο που σώζει τις πιστές σκύλες του καθεστώτος;,για να μην καταλήξουν στα ναρκωτικά, εξαιτίας του καθημερινού βιασμού της αλήθειας, είναι η ανακουφιστική βεβαιότητα, ότι έτσι κι αλλιώς απευθύνονται σε κάφρους.

Κι είναι γεγονός ότι αν ένας άνθρωπος ανοίγει την τηλεόραση του για να ακούσει "ειδήσεις" από την εικονιζόμενη κυρία ή από άλλες, εξίσου πιστές σκύλες του καθεστώτος, θα πρέπει ή να πάσχει από σύνδρομο Ντάουν ή ο εγκέφαλος του να έχει βλαφτεί ανεπανόρθωτα, από αδιάκοπο τηλεοπτικό αυνανισμό [ο οποίος ως γνωστόν λειτουργεί εθιστικά]

Όσο χαμηλό όμως και αν είναι το επίπεδο του πόπολου στο οποίο απευθύνονται τα γαβγίσματα της όποιας κυρίας τηλεσκύλας, δεν το θεωρώ καθόλου εύκολο να πείθει σε καθημερινή βάση τιον εαυτό της, ώστε να λέει τόσο χοντρές μαλακίες σαν αυτές που λέει.
Γιατί, εξόν από το ότι η θηριώδης προπαγάνδα που ξαμολάνε στους αποχαυνωμένους ηλίθιους μπορεί να σκοτώσει ακόμα και πολιτικό βούβαλο, τίθεται και το ζήτημα της διχασμένης προσωπικότητας.
Όταν για παράδειγμα μια πιστή σκύλα της λεγόμενης δημοσιογραφίας, απευθύνει τα προκατασκευασμένα ερωτήματα της στους κέρβερους των "δελτίων των οχτώ" , σαν τον κ. Μπάμπη Παπαδημητρίου ας πούμε, γνωρίζει πολύ καλά το τι συμβαίνει στην πραγματικότητα.
Και το γνωρίζει επειδή η ίδια είναι βαθιά χωμενη στην εξουσία ως τις τρίχες της ξανθιάς κεφαλής της.

Τα αφεντικά της όμως την ταϊζουν για να λεει ψεμματα. Συνεπώς μια πιστή σκύλα του καθεστώτος οφείλει σε καθημερινή βάση να αναβιώνει τον διχασμό του δρος Τζέκυλ και του Μίστερ Χάυντ.
Από τη μια να ακούει τις εκμυστηρεύσεις των πάσης φύσεως πληροφοριοδοτών της και των παρατρεχάμενων της εξουσίας [οι οποίες μπορεί να την κάμουν να θέλει να ξεράσει] κι από την άλλη να παραμυθιάζει το πόπολο, με τα προκατασκευασμένα δελτία που της δίνουν να εκφωνεί.
Είναι δηλαδη σαν μια αληθινή σκύλα,που βλέπει το αφεντικό της να σφίγγει το σχοινί γύρω από το λαιμό ενός ανθρωπάκου και αυτή πρέπει να χυμήξει στον κρεμασμένο για να τον δαγκώσει κιόλας...
Δεν είναι εύκολο.
Ή τουλάχιστον δεν είναι εύκολο για ανθρώπους που μπορεί ακόμα να διαθέτουν κάτι τις ελάχιστο, σαν ίχνος συνείδησης.

Φαίνεται όμως ότι πιο πολύ συνείδηση μπορεί να έχει μια σκυλα [που καμιά φορά γυρνάει και δαγκώνει τα αφεντικά της], παρά το είδος του "ανθρώπου" που εκπροσωπούν οι κυρίες σκυλες της καθεστωτικής προπαγάνδας.
Κι όχι τίποτε άλλο...\
Αλλά θα πρεπει να εξαναγκάζουν τον εαυτό τους κάθε ημέρα,κάθε ώρα,κάθε στιγμή, να ξεχνούν τις χιλιάδες ανθρώπων που τίναξαν τα μυαλά τους στο αέρα, για να μασάνε αυτές τα κόκαλα που τους ρίχνουν οι αφεντάδες του κόσμου τούτου.
Αλλά θα μου πεις, τι σου φταίνε οι κακόμοιρες οι σκύλες, και της βρίζεις έτσι χοντρα...   

Ζητώ λοιπόν δημοσίως συγνώμη από τις σκύλες, που τις υποβίβασα τόσο,συγκρίνοντας τες με το ανθρώπινο σκυλολόι του καθεστώτος...  
ΠΗΓΗ

ΑΜΑΝ ΠΙΑ, Μ' ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΕΣ

Αχ, δεν μπορώ… δεν τους αντέχω πια… μου έχουνε κάνει τη συνείδηση κουρέλι…
Γυρνάω νύχτα στο σπίτι μου, η γυναίκα… κουρασμένη, μπαϊλτισμένη, τρελαμένη… και κει που πάω να χαλαρώσω λιγάκι στο ίντερνετ… να ακούσω δηλαδη κανα τραγουδάκι στο γιου τιουμπ… να πω καμιά μαλακία με τις φίλες μου… να το παίξω και λίγο γκόμενα στους σαλιάρηδες… να κάνω και κανα φλερτ, που λέει ο λόγος… γιατί από το δουλειά-σπίτι, σπίτι-δουλειά, κοντεύω να ξεχάσω το απαυτό μου… και κει τέλος πάντων, που ως ενεργή πολίτης κι εγώ, διεκδικώ τα δικαιώματα μου στην ξάπλα, να σου και μου πετάγεται  μπροστά, ο χρυσαυγίτης της ημέρας!
Και μου κάνει τα νεύρα σαν μαδημένες μαργαρίτες…
Αμάν πια, μ' αυτούς τους χρυσαυγίτες... 

Τη μια σου θυμίζουνε τις Θερμοπύλες, την άλλη σου ξύνουνε τη μνήμη για τον Μελιγαλά, την παρ’άλλη σου μετράνε τις αυτοκτονίες… αμάν, πια!
Πες μου εσύ τώρα… πως να ακουμπήσεις ήσυχη τη συνείδηση σου στον καναπέ, πώς να απλώσεις τα κουρασμένα σου πόδια στις μαξιλάρες και πώς να κοτσάρεις πέντε στιχάκια στο φέησμπουκ, για να πάρεις πεντακόσια λάϊκ και δεκατρία καμάκια,  να σου ανέβει το ηθικό…
Και τους βρίσκεις παντού, ρε πούστη μου!
Στο φέησμπουκ, στο τουίτερ, στα μπλογκς, παντού.
Καλά, δεν έχουν άλλη δουλειά να κάνουν αυτά τα κωλόπαιδα, από το να μιλάνε για την πατρίδα, για τον θάνατο του έθνους μας, για την παραποίηση της ιστορίας μας, για την ευθύνη του Έλληνα, για το ρημαδιό της ζωής μας, για τη βία του λαθρέποικου και για την απραξία τη δικιά μας?
Όχι, ρε… Δεν γουστάρω να με ξυπνάτε… Δεν θέλω να με κάνετε να συλλογιέμαι, δεν αντέχω να θυμάμαι… Αρκετά μαρτύρια τραβάω στη δουλειά μου όλη μέρα… Απαιτώ να μπαίνω στη μπανιέρα μου και στο λάπτοπ μου, για να χαλαρώσω… Δεν μπορείτε να μου αναστατώνετε εσείς τις ελάχιστες ώρες σχόλης που διαθέτω… Εντάξει?

Τώρα θα μου πεις… γιατί σκούζεις έτσι, κυρά μου? Σάμπως σε υποχρεώνει κανένας να ανοίγεις ιστοσελίδες και να διαβάζεις το τι γράφει ο κάθε εξεγερμένος, που αρνείται να αποδεχτεί τον αργό θάνατο ενός έθνους?
Αμα δεν γουστάρεις τις σελίδες τους, μην κάνεις κλικ κι άστους να λένε ότι θέλουν… κι άμα σ’ ενοχλει να τους βλέπεις μπροστά σου στο φ/β, διέγραφε τους, να τελειώνεις… Έτσι κι αλλιως, στην τηλεόραση σου δεν πρόκειται να σε ενοχλήσουν… Σιγά μην βγάνει ποτέ χρυσαυγίτη η Σία Κοσσιώνη…

Ναι… δεν λέω… μπορείς να τους κλείσεις κι εσύ το στόμα, όπως τους το κλείνουν τα κανάλια, για να μην χαλάσει η ατμόσφαιρα στα τούρκικα σήριαλ… Μπορείς ακόμα και να τους στερήσεις την ελευθερία τους, όπως το έκαμαν ο κ. Αθανασίου με την κ. Κλάπα…
Σωστά!
Μπορείς να τα κάμεις όλα αυτά και επιπλέον να σφραγίσεις αυτιά και μάτια, για να μην βλέπεις το τι συμβαίνει γύρω σου, ώστε να αναπαύεσαι ήσυχη-ήσυχη στις οθόνες της ζωής σου, με ιντερνετικά στιχάκια και «μην αρχίζεις τη μουρμούρα»
Έλα όμως που έρχεται αυτός ο διάολος, η συνείδηση και σε πιάνει από το αυτί, όπως κάνανε παλιά οι δάσκαλοι κι έτσι μαθαίναμε και λίγα γράμματα…

Διότι, εντάξει… δεν τους ακούς, δεν τους διαβάζεις, δεν τους συναναστρέφεσαι… Τους αποκλείεις από παντού, όπως αποκλείανε άλλοτε τους κομμουνιστές… Εν ανάγκη ψηφίζεις ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για να τους στείλουνε όλους στη Μακρόνησο, να ησυχάσουμε από δαύτους…
Με την πραγματικότητα όμως γύρω σου, τι θα κάνεις?
Κι εγώ σε ρωτάω… Μπαίνεις στο λεωφορείο στις επτά το πρωί και είσαι η μόνη Ελληνίδα ανάμεσα σε είκοσι μουσουλμάνους κι άλλους τόσους αλβανούς… Κι αρχίζεις να νιώθεις σαν εβραία πουτάνα σε συγκέντρωση του ναζιστικού κόμματος στη Νυρεμβέργη… Και τέλος πάντων φτάνεις στον προορισμό σου και κατεβαίνεις από το λεωφορείο, παίρνοντας βαθιές ανάσες για να σου φύγει κάπως η αλβανίλα… Κι όπως περπατάς αγουροξυπνημένη για να πας στη δουλειά σου, βλέπεις παντού γύρω σου γυναίκες με μαντίλες, σαν να βρίσκεσαι στο  Δ΄χαλιφάτο… Και τις κοιτάζεις έτσι που προχωράνε κοιτάζοντας χάμου στο πεζοδρόμιο κι αναρωτιέσαι, γιατί ρε πούστη μου, η δικιά μας γενιά έδωσε αγώνες για την απελευθέρωση της γυναίκας και για την ισότητα ανδρών και γυναικών? Για να γεμίσει ο κόσμος μας μπούρκες και φερετζέδες?
Και τότε προς τι όλα εκείνα τα ωραία λόγια για την «θρησκεία που είναι το όπιο των λαών» και για το «τέλος της εκμετάλλευσης της γυναίκας από τον άντρα» και για την κοινωνία των πολιτών, όταν τελικά ο κόσμος που έφτιαξες αποτελείται από φονταμενταλιστές του Προφήτη και από μαυριδερά καθάρματα που δεν το χουν σε τίποτα να σε σφάξουν για να σου πάρουν μία κάμερα… Δηλαδή, δεν κατάλαβα? Ποια ανεξαρτησία και ποια ελευθερία κατακτήσαμε, όταν ο κάθε ένας πολίτης στερείται το πιο βασικό αγαθό της ελευθερίας, το να κυκλοφορεί ασφαλής στους δρόμους της πόλης του, χωρίς να αγωνιά για το αν έχει φορέσει το τσίγκινο σώβρακο ή για το αν θα του αρπάξουν την τσάντα στην επόμενη γωνία?

Κι όλα εκείνα τα ωραία που λέγαμε κάποτε για την πολιτιστική αναβάθμιση της κοινωνίας μας και για τις πλατείες μας που θα γινόντουσαν σκηνές για θεατράκια του δρόμου? Εδώ καταντήσαμε τις πόλεις μας κέντρα διερχομένων τζιχαντιστών και τους εαυτούς μας στόχους των αλβανικών καλάσνικοφ! Ποιος πολιτισμός και ποια πολυπολιτισμικότητα, που έτσι και κάμεις μια βόλτα στο παλιό πανέμορφο κάποτε Μεταξουργείο, σου ρχεται να ξεράσεις από την ασιατική μπόχα και από την αφρικανική ασκήμια…
Μωρε, σας το λέω εγώ, που ούτε ρατσίστρια είμαι, ούτε χρυσαυγίτισσα, ούτε κολλημένη, ούτε τίποτα… Τα ίδια τα όνειρα μας ξεφτιλίσαμε… τις ίδιες μας τις προσδοκίες… Κι αν είχαμε πάρει ως έλληνες μια κάποια πορεία για να δημιουργήσουμε έναν καλύτερο κόσμο, αν τέλος πάντων, είχαμε αρχίσει να βάνουμε στις μουσικές μας χατζηδάκιδες και στα διαβάσματα μας σεφέρηδες, με τόση πολιτισμική καφρίλα που μας κατσικώθηκε εδώ πέρα, γυρίσαμε και μεις πίσω στο ο άντρας «γαμάει και δέρνει» ενώ η γυναίκα κάθεται στο σπίτι και περιμένει πότε θα γυρίσει ο αφέντης για να του φορέσει τις παντοφλίτσες του.
Άσε πια αυτή η βυζοβίζιον!
Η Ελλάδα οπισθοδρόμησε σε αισθητικό και πολιτιστικό επίπεδο Τιράνων…

Και να ‘τανε μόνον αυτά? Για βάλε κάτω την ανεργία, που παραγγέλνεις μια πίτσα και σου τη φέρνει πακιστανός! Γιατί, ρε? Χαθήκανε τα ελληνάκια να βγάλουν ένα μεροκάματο στο σουβλατζίδικο, στη λαϊκή, στα βενζινάδικα, στο κάθε μαγαζάκι, που πάνε και μου προσλαμβάνουνε τους κογκολέζους και τις αλβανίδες? Αλλά βέβαια… άμα ο πάσα ένας βουλγαροαφγανοσουδανέζος, μπαίνει με το έτσι θέλω στη χώρα και δεν πλερώνει ούτε ΔΕΗ, ούτε εφορία, ούτε ασφάλιση, ούτε τίποτα, φυσικά και θα πάει να δουλέψει με 10 ευρώ μεροκάματο, ξεφτιλίζοντας έτσι την αξία της εργασίας. Κι ακόμα πιο φυσικά θα προτιμήσει να προσλάβει αυτόν ο μαγαζάτορας, αντί να προσλάβει τον γιο μου, που θα πρέπει να του πληρώνει και ΙΚΑ.
Κι ύστερα σου λένε οι γραμματείς και οι συριζαίοι, προστατεύουμε τα εργασιακά δικαιώματα. Ποια εργασιακά δικαιώματα ρε κόπανοι, που σκοπεύετε να μας κουβαλήσετε εδώ μέσα 10.000.000 λαθραίους και να τους φτιάξετε και τζαμιά σε κάθε συνοικία, να έχουν να προσεύχονται? Μ’ αυτά και μ’ αυτά ξαναγυρίσαμε στον εργασιακό μεσαίωνα, αλλά εσείς, τα συνδικαλιστικά καθάρματα βολευτήκατε μια χαρά…

Κι είναι κι άλλα… Πολλά και φρικιαστικά άλλα… Γιατί έρχονται και σου λένε η αδελφωσύνη των λαών και να ανοίξουμε τα σύνορα και να ζούμε όλοι σαν αδερφάκια…
Ναι?
Για πήγαινε ρε μάγκα στην Αλβανία και τόλμα να μιλήσεις ελληνικά, να δεις που πάει ο χαρούμενος αδερφικός κόσμος σου. Μπορεί να σε πατήσουνε και με αυτοκίνητο, όπως έκαμαν σε κείνο το παλληκάρι στη Χιμμάρα και δεν βγήκε κανένας σας να πει μια κουβέντα.  
Κι αν δεν σ’ αρέσει η Αλβανία, για δοκίμασε να πας στα αραβικά εμιράτα και να κατέβεις από το αεροπλάνο χωρίς φερετζέ, να δεις για πότε θα σε στείλουνε πίσω πακέτο, εσένα που μιλάς για αδερφωσύνες και δεν βλέπεις πέρα από τη μύτη σου…
Όχι κυρά μου, αυτοί οι ωραίοι κόσμοι των ανοιχτών συνόρων είναι καλοί για αγγέλους.
Αν μιλάμε όμως για την περίπτωση μας, το πιο σωστό είναι το: «μάθανε πως γαμιόμαστε και πλάκωσαν κι οι γύφτοι…»

Άσε το άλλο… Που έχουνε λυσάξει να καταργήσουνε τα έθνη/κράτη. Γιατί ρε παιδιά να μην υπάρχει πια Ελλάδα και ελληνική ιστορία και Έλληνες που αγαπάνε και την ιστορία τους και την πατρίδα τους. Δεν κατάλαβα… Ποιοι φτιάξανε όλα αυτά, που έρχονται και τα απολαμβάνουν τώρα στη λάθρα οι αλβανοκογκολεζοι… Ποιοι φτιάξανε ρε τα νοσοκομεία μας, τα σχολεία μας, τις παιδικές χαρές μας, τους δρόμους μας, τις αγορές μας, τις εκκλησιές μας, τους παιδικούς μας σταθμούς, τις κοινωνικές μας πρόνοιες, τα πάντα όλα?
Πλήρωσε ποτέ το αλβαναριό για να χτιστεί ένα σχολείο? Πλήρωσε ο Πακιστανός για να φτιαχτεί ένας παιδικός σταθμός? Πλήρωσε ο κογκολέζος για να δημιουργηθεί ένα γήπεδο?
Γιατί λοιπόν αυτός να είναι πρώτος και καλύτερος παντού και μεις που τα έχουμε φτιάξει όλα αυτά, να ερχόμαστε τελευταίοι και καταϊδρωμένοι?
Ποιος διασφάλισε ρε τα οχτάωρα και τα δικαιώματα στις απεργίες και την κοινωνική πρόνοια και τις συντάξεις και όλα όσα μας βοηθούσαν να ζούμε ανθρώπινα?              
Το έθνος/κράτος δεν τα έφτιαξε?
Ο Έλληνας στην Ελλάδα, ο Βρετανός στη Βρετανία και ο Γάλλος στη Γαλλία, δεν δημιουργήσανε καλύτερες τέλος πάντων συνθήκες ζωής από ότι τον μεσαίωνα? 
Η παγκοσμιοποίηση σας και η πολυπολιτισμικότητα σας, τι σκατά έφτιαξε, εξόν από το να μας γυρίσει πίσω στην εποχή του Ντίκενς και του Όλιβερ Τουίστ?

Να, αυτά έρχονται και σου θυμίζουνε οι χρυσαυγίτες και δεν σ’ αφήνουν να απολαύσεις ούτε ένα καμάκι στο φέησμπουκ.
Κι είναι οι μόνοι που τολμάνε να τα λένε αυτά, ρε γαμώτο… Γιατί όλα τα παπαγαλάκια των καναλιών [μα, όλα] σε παραμυθιάζουν από το πρωί ίσαμε το βράδυ. Κι ακούς εσύ συριζαίους και νεοδημοκράτες στα πάνελ του Αυτιά και σου ρχεται να ξεράσεις. Για ποιους έλληνες έχουν το θράσος να μιλάνε οι κοπρίτες, που έτσι και τους αφήσεις να βάνουν μπροστά τα σχέδια τους, οι Τούρκοι θα φτάσουνε μέχρι τη Λάρισα και οι Σκοπιανοί μέχρι τον Πύργο [τα υπόλοιπα θα τα αφήσουν στους Αλβανούς]
Μπορείς λοιπόν να μην κλικάρεις στον χρυσαυγίτη της ημέρας?

Αλλά, να… Πως διάτανο να αντέξεις την αλήθεια, όταν γυρνάς με τα πόδια ρημαγμένα από δωδεκα ώρες δουλειά και το μυαλό μολυσμένο από όλες τις μαλακίες που είδες κι άκουσες την ημέρα?
Εγώ ρε παιδιά είμαι ένα απλο κορίτσι του λαού. Ούτε ιστορία θέλω να μάθω τώρα στα σαράντα μου, ούτε γεωπολιτική, ούτε κοινωνιολογία, ούτε φιλοσοφία, ούτε πολιτική. Έρχεστε τώρα εσείς οι χρυσαυγίτες και μου αναστατώνετε τη νιρβάνα μου. Κι από πάνω έχω και την πραγματικότητα, που δεν αφήνει τη συνείδηση μου να σας διαγράψει από το οπτικό μου πεδίο.
Ε λοιπόν, τρελαίνομαι η γυναίκα. Και δεν ξέρω πώς να συμπεριφερθώ. Να σας κατατάξω στους εγκληματίες, όπως μου πιπιλάει το μυαλό η Χούκλη και ο Πρετεντέρης ή να πω: «μπράβο, ρε! Να και πέντε Έλληνες που έχουν το θάρρος να αντιστέκονται…»
Αλλά άμα το πω αυτό, τότε πέστε μου μετά εσείς πως θα ησυχάσει η συνείδηση μου, που εγώ θα γράφω παπαριές στο φέησμπουκ κι εσάς θα σας σέρνουν στους Κορυδαλλούς και στα μακρονήσια.           
Δεν ξέρω… Πραγματικά δεν ξέρω πώς να το χειριστώ… Απ τη μια δεν θέλω, δεν αντέχω, δεν δύναμαι… να φορτωθώ και άλλα άγχη και άλλες ενοχές και άλλες αγωνίες… κι από την άλλη, μου βγαίνει μπροστά αυτή η σκρόφα η συνείδηση μου και μου φωνάζει… Τι αράζεις μωρή τρελαμένη, που σε λίγα χρόνια τα παιδιά σου θα φεύγουνε από την Ελλάδα, για να μένουν εδώ οι αφγανοσουδανέζοι…
Αφού τώρα τελευταία, κάθε φορά που πέφτω απάνω σε έναν εξεγερμένο χρυσαυγίτη, θυμαμαι τον Μεγάλο μας Σωκράτη και το τι είχε απαντήσει στους κατηγόρους του, όταν τον είχαν ρωτήσει για τον ρόλο του στην κοινωνία της Αθήνας…
Εγώ τους είχε πει ο Σωκράτης, δεν είμαι τίποτε άλλο από μια αλογόμυιγα που δεν σας επιτρέπει να ησυχάσετε βουτηγμένοι μέσα στην άγνοια σας… κι όταν πάει να σας πάρει εντελώς ο ύπνος, έρχομαι και σας τσιγκλάω…

Τέτοιοι μου φαίνεται είναι κι οι χρυσαυγίτες κι αυτός είναι ο ρόλος τους ανάμεσα σ’ εμάς τους μισοκοιμισμένους… Να μας τσιγκλάνε για να μην μας πάρει μια και καλή ο ύπνος και ξυπνήσουμε ένα πρωί και δούμε καμιά τουρκικη σημαία να κυματίζει στον παρθενώνα, όπως είδαμε τη σκοπιανή σημαία να κυματίζει στον Όλυμπο και την αλβανική να κυματίζει στο κέντρο της Θεσσαλονίκης…

Τελικά, η μόνη που μπορεί να μας σώσει από δαύτους είναι η κ. Σπυράκη, που δήλωσε ότι θα εξαφανίσει κάθε ελεύθερη φωνή από το διαδίκτυο, ώστε να μπορούμε κι εμείς οι κουρασμένες, να απολαύσουμε τον ύπνο μας.
Αλλιώς θα πρέπει να εξαφανισουμε οριστικά τις συνειδήσεις μας…  
ΠΗΓΗ

ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΚΑΙ ΕΞΑΓΟΡΑ ΒΟΜΒΑ ΣΤΑ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ.ΠΟΙΟ ΑΓΟΡΑΖΕΙ Ο ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ !!!!

Στην αποχώρησή της από την ελληνική αγορά προσανατολίζεται η Makro

Η εταιρία που δραστηριοποιείται στη χονδρική και είναι μέλος του Γερμανικού Ομίλου Metro. Η εταιρία που παρουσιάζει ζημιογόνα αποτελέσματα διαπραγματεύεται την πώληση του δικτύου της με τη Σκλαβενίτης η οποία έχει αποφασίσει να εισέλθει και στην αγορά χονδρικής.

Η Makro στην Ελλάδα έχει 12 σημεία πώλησης και παρά τις σημαντικού ύψους πωλήσεις που ξεπερνούν σε ετήσια βάση τα 300 εκ Ευρώ δεν πετυχαίνει θετικό αποτέλεσμα. Είναι χαρακτηριστικό ότι έχει συσσωρευμένες ζημίες που ξεπερνούν τα 22 εκ Ευρώ.

Από την άλλη πλευρά η χρηματοοικονομική της εικόνα είναι ιδιαίτερα ικανοποιητική καθώς έχει μηδενικό δανεισμό και ουσιαστικά το πρόβλημα των ζημιογόνων αποτελεσμάτων προκύπτει από το χαμηλό περιθώριο κέρδους. Αξίζει να σημειωθεί ότι η επικείμενη εξαγορά της makro από τη Σκλαβενίτης έρχεται αμέσως μετά την εξαγορά της αλυσίδας Χαλκιαδάκης στην Κρήτη από τον όμιλο Βερόπουλου.

Το γεγονός αυτό δείχνει τη νέα στρατηγική της εταιρίας που βγαίνει για πρώτη φορά εκτός Αθηνών και ταυτόχρονα μπαίνει στη χονδρική πώληση.

ΠΗΓΗ

ΜΕ ΟΛΟ ΤΟ ΣΕΒΑΣΜΟ...

Ωραία τα παραμύθια σου, παππού. Σε σένα μιλάω, το παιδί της Κατοχής. Σε σένα ντε, που μεγάλωσες χωρίς παπούτσι, όπως διηγήσε στα καφενεία και στο εγγόνι σου όταν το έχεις αγκαλιά . Εσύ, που είδες το πατρικό σου ως παιδί να γίνεται στάχτη από τις γερμανικές οβίδες και σε σένα που μεγάλωσες ως τελευταίος της γενιάς σου όταν οι ξιφολόγχες έσκιζαν την κοιλιά της μάνας σου. Σε σένα που ανάμεσα στα συντρίμμια της πόλης σου από τους βομβαρδισμούς κρυβόσουν κάτω από την φούστα της μάνας σου για να προφυλαχτείς. Τελικά, ρε παππού, είναι αληθινά τα όσα έζησες ή φούμαρα πουλάς χρόνια τώρα;
Πώς είναι δυνατόν εσύ να έχεις περάσει όλα αυτά και στην τελευταία ευθεία της ζωής σου να σκιάζεσαι από χαρτιά και νόμους στεκόμενος στην ουρά ενός νέου συσσιτίου με το χαράτσι στο χέρι για να σου δοθεί απλόχερα από τον τρομοκράτη μία μερίδα παραπάνω τρόμος; 
Κάτι πάει στραβά, παππού, με αυτά που διηγήσε ότι έκανες και με τις πράξεις  που βλέπουμε να κάνεις τώρα μπροστά στα μάτια μας. Από τις 5 τα ξημερώματα στέκεσαι στα ταμεία των εφοριών, της ΔΕΗ, των τραπεζών κρατώντας στο χέρι σου λογαριασμούς από το δικό σου σπίτι και από το σπίτι των παιδιών σου, που έχουν να δουν μεροκάματο χρόνια. Αλήθεια, ρε παππού, σκέφτηκες έστω και μία φορά ότι αντί να στηρίξεις την επόμενη γενιά να γυρίσει ανάποδα το τραπέζι των καταστροφικών διαπραγματεύσεων, εσύ συντηρείς την κατάσταση με το να πληρώνεις με την σύνταξή σου; 
Πώς είναι δυνατόν να έχεις δει τους δικούς σου γονείς να χτίζουν μέσα στα συντρίμμια το ίδιο τους το σπίτι και να αφήνεις τον κάθε λίγδα χαρτογιακά να σε απειλεί με ειδοποίηση προ κατάσχεσης; Τι έχεις να χάσεις, παππού; Την μίζερη σύνταξη των 650 ευρώ που την κόβεις στα δέκα κομμάτια έχοντας πρώτα πληρώσει τους φόρους απέναντι σε ένα κράτος που ούτε για την μάνα σου έκλαψε, ούτε για τον πατέρα σου που εκτελέστηκε, ούτε για τα μεροκάματα του τρόμου που έκανες ξυπνώντας από τις 3 το βράδυ στημένος και πάλι σε μια ουρά περιμένοντας το λεωφορείο να σε πάει στην οικοδομή ή στο εργοστάσιο; Τι έγινε, ρε παππού, η λεβεντιά σου; Συρρικνώθηκε μένοντας άγρυπνος ολόκληρες νύχτες σκεπτόμενος πώς θα αντιμετωπίσεις το καθίκι του δημοσίου που με μια σφραγίδα σε περιμένει να σε πετάξει έξω από το σπίτι σου; Το σπίτι σου, παππού, εκείνο που σου στέρησε ταξίδια στον κόσμο, γλέντια που πόθησες, όνειρα που τα έβαλες στο μπαουλοντίβανο βάζοντας πάνω του, χρόνια πριν, να κοιμηθεί ο μεγάλος γιος της οικογένειας λόγω στενότητας χώρου.
Τι διάολο δίδαξες τα παιδιά σου, ρε παππού, που αντί να τρομάζουν μην πάθει κάτι η υγεία σου και σε χάσουν, τρέμουν μην πεθάνεις και χαθεί η σύνταξη που τα συντηρεί; Πώς κατάφερες να βάζουν την αξιοπρέπεια και την λεβεντιά κάτω από το συνολικό ποσό της σύνταξής σου; Πώς κατάφερες, ρε παππού, εσύ που περπατούσες 5 ώρες για να βρεις μία ασπιρίνη, να κάθεσαι στο φαρμακείο σε μια άλλη ουρά βαζοντας την βέρα σου ενέχυρο για ένα κουτί χάπια πιέσεως. Πώς κατεβάζεις το κεφάλι σαν να είσαι ο τιμωρημένος μιας χώρας -που μην ξεχνάς- εσύ την έχτισες από την μια άκρη της Ελλάδας μέχρι την άλλη.
Πού είσαι ρε παππού, που με περηφάνια έμπαινες στα καράβια να σε πάνε στην εξορία ή στα τρένα που σε στοίβαζαν για να υπηρετήσεις την πατρίδα στον Έβρο, στην Νέα Σάντα, στο Νευροκόπι και στην Λήμνο καταχείμωνο; Πού είναι εκείνο το βλέμμα που όταν έμπαινες στο σπίτι χωρίς μεροκάματο και ψωμί έφθανε να χορτάσει όλη η οικογένεια για μια εβδομάδα; 
Πώς ανέχεσαι να ξεφτιλίζεσαι σε τηλεοπτικά παράθυρα ως «κακομοίρα μάζα» κουνώντας στα τρεμάμενα, σακατεμένα χέρια σου ληξιπρόθεσμους λογαριασμούς; Από ποιον ζητάς την δικαιοσύνη, παππού, από την τηλεοπτική δικτατορία που σε θυμάται κάνοντάς σε θέαμα όταν λιποθυμάς στην εφορία, όταν πεθαίνεις στην ουρά του ΙΚΑ, όταν καταγράφουν την απόγνωσή σου σε βρώμικα ράντζα νοσοκομείων μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσουν τα εκλογικά προγνωστικά των ψηφισμένων εκτελεστών σου;
Το δικό μας εφιαλτικό παραμύθι παππού, θα έχει διάρκεια όσο εσύ θα κάνεις πίσω για την γαμημένη συνταξούλα σου, για την δήθεν κάλυψη της φαρμακευτική σου αγωγής, για τις δήθεν δωρεάν εξετάσεις σου, για τον στημένο επικήδειο που ετοιμάζουν τα παιδιά σου εφόσον ακόμη θεωρείς ότι σε αγαπάνε επειδή ζεις και όχι επειδή εσύ τα ζεις. 
Δεν σου άξιζε αυτό το τέλος παππού. Δεν σου άξιζε.-

ΠΗΓΗ

ΘΑ ΧΥΘΕΙ ΑΙΜΑ

Θα χυθεί αίμα και δεν θα είναι των πραγματικών ενόχων. Δεν θα στηθεί κανείς από τους φανερούς
υπαίτιους των καθημερινών τραγωδιών εκατομμυρίων Ελλήνων σε κανένα εδώλιο κατηγορουμένου και σε καμία γκιλοτίνα. Το αίμα θα είναι του γείτονα, του συγγενή, του άγνωστου καθημερινού ανθρώπου που μάς σπρώχνει αλαφιασμένος στον δρόμο λόγω του οικονομικού του αδιεξόδου. Η μη έγκαιρη αντίδραση του λαού και η μη απονομή δικαιοσύνης θα φέρει το μαχαίρι στο χέρι και από εκεί σε αυτόν που είναι η αφορμή, πολλές φορές η κατά φαντασία αφορμή, και όχι η αιτία.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι στην λαϊκή βάση της Ελλάδας ζουν πλέον δύο τάξεις και αυτές δημιουργήθηκαν από την συνειδητοποιημένη πολιτική γραμμή της άρχουσας τάξης. Η τάξη αυτών που ακόμη εισπράττουν δουλεύοντας ή έχοντας σίγουρο το μισθό ή την σύνταξη και η τάξη αυτών που τα έχουν χάσει όλα και περιμένουν την ολοκληρωτική καταστροφή τους. Δύο ταχύτητες οικογενειών σε σπίτια που μέχρι πριν 5 χρόνια δεν τους χώριζε τίποτε. Ακόμη και μέσα σε μια 2μελη οικογένεια έχουμε πλέον δύο κοινωνικές τάξεις: Ο φέρων το μεροκάματο και ο φέρων την απραξία.
Η μη ύπαρξη κοινωνικής συνοχής εδώ και αρκετό καιρό έχει γίνει καθημερινότητα στην συμβίωση σχέσεων, οικογενειών, πολυκατοικιών, γειτονιών, χωριών και πόλεων. Θα χυθεί αίμα και δεν θα είναι αίμα ούτε επανάστασης, ούτε εμφυλίου. Θα είναι αίμα προσωπικό από διένεξη που ξεκίνησε όταν μπήκε η διαχωριστική γραμμή του “θα πάρω καινούργιο αυτοκίνητο” και του “δεν έχω ούτε για τσιγάρα”.
Ο έχων απέναντι στον αναγκαστικά απεγνωσμένο. Ο εργαζόμενος απέναντι στο τεμπέλη που βρήκε αφορμή την κρίση να επιχειρηματολογήσει. Ο τεμπέλης κρατικοδίαιτος απέναντι στον κατεστραμμένο πρώην επαγγελματία ή εργάτη. Ο ηλίθιος απέναντι στον ρεαλιστή.
Τελειώνουν και οι τελευταίες οικονομίες, όπως τελειώνει και η περίοδος χάριτος των κυβερνώντων απέναντι στον λαό. Θα αρχίσουν οι κατασχέσεις κινητών και ακινήτων όπως και οι πλειστηριασμοί με ρυθμούς που δεν τους φανταζόμαστε. Θα αρχίσει το κατέβασμα του διακόπτη του ηλεκτρισμού και της ύδρευσης με ταχύτητα φωτός. Το ένα διαμέρισμα θα πλένει σε σκάφη την στιγμή που από το διπλανό διαμέρισμα θα ακούγεται το νερό να τρέχει, το πλυντήριο να πλένει και τον λέβητα να είναι σε συνεχή λειτουργία. Αυτές θα είναι οι αφορμές που θα χυθεί αίμα. Τόσο απίστευτες, μα τόσο πραγματικές.
Ο ένας με δανεικό ποδήλατο και ο άλλος με το οικογενειακό αυτοκίνητο με μόνο έναν επιβάτη. Ο ένας μαυρισμένος από τα καλοκαιρινά μπάνια του και ο άλλος κάτασπρος σαν το γάλα λες και πέρασε το καλοκαίρι στην Σιβηρία. Θα βγουν τα μαχαίρια για τόσο ασήμαντες αφορμές που όμως στην βάση είναι η αιτία διότι δεν έπεσε με τη μία αυτό το ανθρώπινο ντόμιμο αλλά σταδιακά και μελετημένα. Και όταν έπεσαν τα πρώτα ντόμινο, τα πιο απομακρυσμένα από τον κίνδυνο δεν έδωσαν καμία σημασία. Όσο όμως δεν αντιδρούσαν για την πτώση του διπλανού τόσο οι παίκτες του πολιτικού παιχνιδιού έσπρωχναν με το δάχτυλο και την διπλανή ανθρώπινη συστάδα. Και το παιχνίδι συνεχίζεται.....
Όσο όμως θα κρατιούνται κάποια πιόνια όρθια μόνο και μόνο για την στήριξη του συστήματος τα πεσμένα πιόνια έχουν μπει ήδη στην διαδικασία της ζωώδους επιβίωσης χωρίς όμως δυστυχώς τους αυστηρούς νόμους της ζούγκλας. Με τους νόμους του ανθρώπου, που πέρα από την επιβίωση, έχασε την εγωιστική περηφάνια.Του ανθρώπου που σταμάτησε να βλέπει τον διπλανό με την μάσκα του συνανθρώπου και τον αντιμετωπίζει ως εχθρό του είδους του.
Ως μονάδα ηττήθηκε, θύμωσε, πείνασε, αδικήθηκε, ζήλεψε και ως μονάδα ενστικτωδώς θα κάνει ο,τιδήποτε για να μείνει ζωντανή. Όσα τα ονόματα των ανέργων και των χρεωμένων τόσα και τα είδη προς εξαφάνιση που θεωρούν ότι ζουν σε ένα περιβάλλον εχθρικό, το ίδιο που πριν λίγο καιρό από δική τους επιλογή το έβλεπαν ως το ιδανικό. Γνωρίζοντας ότι την αιτία της κατάστασής τους δεν μπορεί να την αντιμετωπίσουν θα πάρουν το αίμα τους πίσω από αυτόν που ακόμα με το παρόν σύστημα καταφέρνει να ζει μια ζωή ανάλογη με αυτή της προ “κρίσης” ή έχει την ψυχραιμία να αντιμετωπίζει τον καθημερινό θάνατό του αξιοπρεπώς.
Θα χυθεί αίμα και δεν θα είναι πάντα αυτό που κυλάει στις φλέβες αλλά και αυτό που κυλάει στην ψυχή. Θα σπάσουν δεσμοί αίματος, δεσμοί συναισθημάτων και ολόκληρων δεκαετιών σχέσεις ανθρώπων. Δεν θα είναι ο πιο δυνατός αυτός που θα κάνει την αρχή αλλά ο πιο αδύναμος που τελικά έβλεπε τις σχέσεις των ανθρώπων αλλά και τον ίδιο τον άνθρωπο ως δεκανίκι για την μέχρι σήμερα ζωή του. Το δεκανίκι πρέπει να πληρώσει το τίμημα αφού τώρα δεν μπορεί να τον στηρίξει.
Με τις σφουγγαρίστρες θα μαζεύουμε τα υπολείμματα της κάθε σφαγής έχοντας κιλά αποδεικτικών στοιχείων μέσα σε πλαστικούς κουβάδες ότι η αιτία της εθνικής μας κατάντιας ήταν πάντα προσωπική υπόθεση.
ΠΗΓΗ

ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ...ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ

Γράψε τέλος σε ό,τι νόμιζες ότι ήξερες και προπάντων σε αυτό που νόμιζες ότι ήσουν ικανός να κάνεις. Το σύστημα σε χαρακτήρισε δεινόσαυρο. Δεν έχει σημασία η ηλικία που κουβαλά ο καθένας μας, αλλά ούτε και η οποιαδήποτε εξειδίκευση έχει. Άλλαξαν όλα τριγύρω εκτός από εμάς τους ίδιους. Δεν ταιριάζουμε στη νέα εποχή, στη νέα τάξη πραγμάτων, στα νέα που εισέβαλαν στην χώρα. Δεν είναι τα καινούργια παπούτσια που μάς “χτυπάνε”, είναι τα πόδια μας πολύ μεγάλα για να χωρέσουν σε αυτά. Έτσι, ή θα τα φοράμε κουτσαίνοντας μέχρι να μάς χώσουν στην κάσα ή θα αυτοακρωτηριάσουμε τα πόδια μας μπαίνοντας στην ομάδα αναπήρων του νέου κόσμου που έχει αρχίσει. Αυτός ο κόσμος δεν επιτρέπει ξυπόλητους. Τελεία και παύλα.


Για το ποιος φταίει δεν χρειάζονται αναλύσεις και μεγάλες κουβέντες. Κοίτα από το μπαλκόνι σου ποιος στο δρόμο περπατά ανάλαφρα με τα λουστρινένια made in EU υποδήματα και θα είσαι σίγουρος για τον ένοχο. Όποιος δεν κουτσαίνει, αυτός σε κατέστησε υποχρεωτικά ανάπηρο. Πολλές φορές δεν χρειάζεται να βγεις καν στο μπαλκόνι. Ακόμη και μέσα στο σπίτι σου -στην υπερεκτιμημένη οικογένειά σου- την ώρα του κυριακάτικου τραπεζιού, σκύψε και κοίτα κάτω από τραπέζι. Σε παράταξη θα δεις τα πόδια που προσαρμόστηκαν.
Δεν είναι το θέμα χρημάτων που κάνει τη διαφορά, είναι η νοοτροπία των πολλών που άλλαξε σταθερά και ήσυχα από το 2010 μέχρι σήμερα. Δεν είναι ο μισθός και η αδιαμαρτύρητη πληρωμή φόρων, αλλά η ευκολία να είναι τα “καλά παιδιά” βρέξει-χιονίσει. Μην τους σταμπάρει το σύστημα και τους στείλει στο εκτελεστικό απόσπασμα! Μην γυρίσει το μάτι του πάνω τους ο Πανόπτης και δεν προλάβουν να κρυφτούν. Κοινώς, χέστηδες, είτε έχουν θυρίδες σε τράπεζες, είτε συμπληρώνουν χαρτιά για επίδομα “ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος”. Φοβούνται την Ελευθερία περισσότερο από τον Θάνατο και θέλουν να καλύψουν την δειλία τους στριμωγμένοι κάτω από μία σημαία φωνάζοντας με πάθος αλλά κρυμμένοι στο πλήθος “Ελευθερία ή Θάνατος”. Τόσο χέστηδες.
Τούς βλέπεις με τα καινούργια τους παπούτσια να σπρώχνονται, άλλοι ανάλαφροι κι άλλοι κουτσοί, να είναι μπροστά-μπροστά στην πρώτη γραμμή πληρωμών αποδεικνύοντας ότι σε μια πολεμική σύρραξη θα έκαναν τα πάντα να μπουν στην πρώτη γραμμή λιποτακτών.
Δεν παίζει ρόλο αν ο μισθός είναι κρατικός ή από άγριο μεροκάματο. Δεν έχει σημασία αν τα χρήματα που θα δώσεις στο Κράτος θα είναι λυγδιασμένα από το πολύωρο ξύσιμο των αχαμνών σε ένα γραφείο ή λερωμένα από ασβέστη και γράσο. Το αποτέλεσμα είναι ότι στην ίδια πρώτη σειρά στέκονται να δώσουν τον οβολό τους για την “ελευθερία”.
Δεν περνά στιγμή από το μυαλό τους ότι κατάφεραν μετά την Δημοκρατία να καταστήσουν και την Ελευθερία πουτάνα με το ζόρι. Όποιος τα “σκάει” την απολαμβάνει για ένα λεπτό. Μόνο ένα λεπτό διότι το Κράτος-νταβατζής έχει ήδη βρει και άλλους λόγους για πληρωμή να σου επιβάλλει πριν ακόμη ντυθείς και δέσεις τα καινούργια σου παπούτσια έχοντας τελειώσει την γρήγορη συνουσία στα μπουρδέλα-ταμεία των εισπρακτικών ιδρυμάτων. 'Ενα λεπτό κρατάει η Ελευθερία σου: Από την ώρα που ο εισπράκτορας παίρνει τον οβολό σου κι εσύ το αποδεικτικό έγγραφο στα χέρια σου. Μέτρα τις αποδείξεις είσπραξης που σου παρέδωσε το Κράτος από το 2010 μέχρι σήμερα και άθροισε τα λεπτά εικονικής ελευθερίας σου.
Όσον αφορά την πραγματική Ελευθερία είναι σαν αυτόν τον τόπο. Έχει ψηλά και άγρια βουνά. Δεν περπατιούνται με καινούργια λουστρίνια ακόμα κι αν δε σε “χτυπάνε”, ούτε δείχνουν την αξιοθρήνητη ελεημοσύνη να δεχθούν να τα ανέβεις με δεκανίκια.
ΠΗΓΗ