Αχ, δεν μπορώ… δεν τους αντέχω πια… μου έχουνε κάνει τη συνείδηση κουρέλι…
Γυρνάω νύχτα στο σπίτι μου, η γυναίκα… κουρασμένη, μπαϊλτισμένη, τρελαμένη… και κει που πάω να χαλαρώσω λιγάκι στο ίντερνετ… να ακούσω δηλαδη κανα τραγουδάκι στο γιου τιουμπ… να πω καμιά μαλακία με τις φίλες μου… να το παίξω και λίγο γκόμενα στους σαλιάρηδες… να κάνω και κανα φλερτ, που λέει ο λόγος… γιατί από το δουλειά-σπίτι, σπίτι-δουλειά, κοντεύω να ξεχάσω το απαυτό μου… και κει τέλος πάντων, που ως ενεργή πολίτης κι εγώ, διεκδικώ τα δικαιώματα μου στην ξάπλα, να σου και μου πετάγεται μπροστά, ο χρυσαυγίτης της ημέρας!
Και μου κάνει τα νεύρα σαν μαδημένες μαργαρίτες…
Αμάν πια, μ' αυτούς τους χρυσαυγίτες...
Τη μια σου θυμίζουνε τις Θερμοπύλες, την άλλη σου ξύνουνε τη μνήμη για τον Μελιγαλά, την παρ’άλλη σου μετράνε τις αυτοκτονίες… αμάν, πια!
Πες μου εσύ τώρα… πως να ακουμπήσεις ήσυχη τη συνείδηση σου στον καναπέ, πώς να απλώσεις τα κουρασμένα σου πόδια στις μαξιλάρες και πώς να κοτσάρεις πέντε στιχάκια στο φέησμπουκ, για να πάρεις πεντακόσια λάϊκ και δεκατρία καμάκια, να σου ανέβει το ηθικό…
Και τους βρίσκεις παντού, ρε πούστη μου!
Στο φέησμπουκ, στο τουίτερ, στα μπλογκς, παντού.
Καλά, δεν έχουν άλλη δουλειά να κάνουν αυτά τα κωλόπαιδα, από το να μιλάνε για την πατρίδα, για τον θάνατο του έθνους μας, για την παραποίηση της ιστορίας μας, για την ευθύνη του Έλληνα, για το ρημαδιό της ζωής μας, για τη βία του λαθρέποικου και για την απραξία τη δικιά μας?
Όχι, ρε… Δεν γουστάρω να με ξυπνάτε… Δεν θέλω να με κάνετε να συλλογιέμαι, δεν αντέχω να θυμάμαι… Αρκετά μαρτύρια τραβάω στη δουλειά μου όλη μέρα… Απαιτώ να μπαίνω στη μπανιέρα μου και στο λάπτοπ μου, για να χαλαρώσω… Δεν μπορείτε να μου αναστατώνετε εσείς τις ελάχιστες ώρες σχόλης που διαθέτω… Εντάξει?
Τώρα θα μου πεις… γιατί σκούζεις έτσι, κυρά μου? Σάμπως σε υποχρεώνει κανένας να ανοίγεις ιστοσελίδες και να διαβάζεις το τι γράφει ο κάθε εξεγερμένος, που αρνείται να αποδεχτεί τον αργό θάνατο ενός έθνους?
Αμα δεν γουστάρεις τις σελίδες τους, μην κάνεις κλικ κι άστους να λένε ότι θέλουν… κι άμα σ’ ενοχλει να τους βλέπεις μπροστά σου στο φ/β, διέγραφε τους, να τελειώνεις… Έτσι κι αλλιως, στην τηλεόραση σου δεν πρόκειται να σε ενοχλήσουν… Σιγά μην βγάνει ποτέ χρυσαυγίτη η Σία Κοσσιώνη…
Ναι… δεν λέω… μπορείς να τους κλείσεις κι εσύ το στόμα, όπως τους το κλείνουν τα κανάλια, για να μην χαλάσει η ατμόσφαιρα στα τούρκικα σήριαλ… Μπορείς ακόμα και να τους στερήσεις την ελευθερία τους, όπως το έκαμαν ο κ. Αθανασίου με την κ. Κλάπα…
Σωστά!
Μπορείς να τα κάμεις όλα αυτά και επιπλέον να σφραγίσεις αυτιά και μάτια, για να μην βλέπεις το τι συμβαίνει γύρω σου, ώστε να αναπαύεσαι ήσυχη-ήσυχη στις οθόνες της ζωής σου, με ιντερνετικά στιχάκια και «μην αρχίζεις τη μουρμούρα»
Έλα όμως που έρχεται αυτός ο διάολος, η συνείδηση και σε πιάνει από το αυτί, όπως κάνανε παλιά οι δάσκαλοι κι έτσι μαθαίναμε και λίγα γράμματα…
Διότι, εντάξει… δεν τους ακούς, δεν τους διαβάζεις, δεν τους συναναστρέφεσαι… Τους αποκλείεις από παντού, όπως αποκλείανε άλλοτε τους κομμουνιστές… Εν ανάγκη ψηφίζεις ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για να τους στείλουνε όλους στη Μακρόνησο, να ησυχάσουμε από δαύτους…
Με την πραγματικότητα όμως γύρω σου, τι θα κάνεις?
Κι εγώ σε ρωτάω… Μπαίνεις στο λεωφορείο στις επτά το πρωί και είσαι η μόνη Ελληνίδα ανάμεσα σε είκοσι μουσουλμάνους κι άλλους τόσους αλβανούς… Κι αρχίζεις να νιώθεις σαν εβραία πουτάνα σε συγκέντρωση του ναζιστικού κόμματος στη Νυρεμβέργη… Και τέλος πάντων φτάνεις στον προορισμό σου και κατεβαίνεις από το λεωφορείο, παίρνοντας βαθιές ανάσες για να σου φύγει κάπως η αλβανίλα… Κι όπως περπατάς αγουροξυπνημένη για να πας στη δουλειά σου, βλέπεις παντού γύρω σου γυναίκες με μαντίλες, σαν να βρίσκεσαι στο Δ΄χαλιφάτο… Και τις κοιτάζεις έτσι που προχωράνε κοιτάζοντας χάμου στο πεζοδρόμιο κι αναρωτιέσαι, γιατί ρε πούστη μου, η δικιά μας γενιά έδωσε αγώνες για την απελευθέρωση της γυναίκας και για την ισότητα ανδρών και γυναικών? Για να γεμίσει ο κόσμος μας μπούρκες και φερετζέδες?
Και τότε προς τι όλα εκείνα τα ωραία λόγια για την «θρησκεία που είναι το όπιο των λαών» και για το «τέλος της εκμετάλλευσης της γυναίκας από τον άντρα» και για την κοινωνία των πολιτών, όταν τελικά ο κόσμος που έφτιαξες αποτελείται από φονταμενταλιστές του Προφήτη και από μαυριδερά καθάρματα που δεν το χουν σε τίποτα να σε σφάξουν για να σου πάρουν μία κάμερα… Δηλαδή, δεν κατάλαβα? Ποια ανεξαρτησία και ποια ελευθερία κατακτήσαμε, όταν ο κάθε ένας πολίτης στερείται το πιο βασικό αγαθό της ελευθερίας, το να κυκλοφορεί ασφαλής στους δρόμους της πόλης του, χωρίς να αγωνιά για το αν έχει φορέσει το τσίγκινο σώβρακο ή για το αν θα του αρπάξουν την τσάντα στην επόμενη γωνία?
Κι όλα εκείνα τα ωραία που λέγαμε κάποτε για την πολιτιστική αναβάθμιση της κοινωνίας μας και για τις πλατείες μας που θα γινόντουσαν σκηνές για θεατράκια του δρόμου? Εδώ καταντήσαμε τις πόλεις μας κέντρα διερχομένων τζιχαντιστών και τους εαυτούς μας στόχους των αλβανικών καλάσνικοφ! Ποιος πολιτισμός και ποια πολυπολιτισμικότητα, που έτσι και κάμεις μια βόλτα στο παλιό πανέμορφο κάποτε Μεταξουργείο, σου ρχεται να ξεράσεις από την ασιατική μπόχα και από την αφρικανική ασκήμια…
Μωρε, σας το λέω εγώ, που ούτε ρατσίστρια είμαι, ούτε χρυσαυγίτισσα, ούτε κολλημένη, ούτε τίποτα… Τα ίδια τα όνειρα μας ξεφτιλίσαμε… τις ίδιες μας τις προσδοκίες… Κι αν είχαμε πάρει ως έλληνες μια κάποια πορεία για να δημιουργήσουμε έναν καλύτερο κόσμο, αν τέλος πάντων, είχαμε αρχίσει να βάνουμε στις μουσικές μας χατζηδάκιδες και στα διαβάσματα μας σεφέρηδες, με τόση πολιτισμική καφρίλα που μας κατσικώθηκε εδώ πέρα, γυρίσαμε και μεις πίσω στο ο άντρας «γαμάει και δέρνει» ενώ η γυναίκα κάθεται στο σπίτι και περιμένει πότε θα γυρίσει ο αφέντης για να του φορέσει τις παντοφλίτσες του.
Άσε πια αυτή η βυζοβίζιον!
Η Ελλάδα οπισθοδρόμησε σε αισθητικό και πολιτιστικό επίπεδο Τιράνων…
Και να ‘τανε μόνον αυτά? Για βάλε κάτω την ανεργία, που παραγγέλνεις μια πίτσα και σου τη φέρνει πακιστανός! Γιατί, ρε? Χαθήκανε τα ελληνάκια να βγάλουν ένα μεροκάματο στο σουβλατζίδικο, στη λαϊκή, στα βενζινάδικα, στο κάθε μαγαζάκι, που πάνε και μου προσλαμβάνουνε τους κογκολέζους και τις αλβανίδες? Αλλά βέβαια… άμα ο πάσα ένας βουλγαροαφγανοσουδανέζος, μπαίνει με το έτσι θέλω στη χώρα και δεν πλερώνει ούτε ΔΕΗ, ούτε εφορία, ούτε ασφάλιση, ούτε τίποτα, φυσικά και θα πάει να δουλέψει με 10 ευρώ μεροκάματο, ξεφτιλίζοντας έτσι την αξία της εργασίας. Κι ακόμα πιο φυσικά θα προτιμήσει να προσλάβει αυτόν ο μαγαζάτορας, αντί να προσλάβει τον γιο μου, που θα πρέπει να του πληρώνει και ΙΚΑ.
Κι ύστερα σου λένε οι γραμματείς και οι συριζαίοι, προστατεύουμε τα εργασιακά δικαιώματα. Ποια εργασιακά δικαιώματα ρε κόπανοι, που σκοπεύετε να μας κουβαλήσετε εδώ μέσα 10.000.000 λαθραίους και να τους φτιάξετε και τζαμιά σε κάθε συνοικία, να έχουν να προσεύχονται? Μ’ αυτά και μ’ αυτά ξαναγυρίσαμε στον εργασιακό μεσαίωνα, αλλά εσείς, τα συνδικαλιστικά καθάρματα βολευτήκατε μια χαρά…
Κι είναι κι άλλα… Πολλά και φρικιαστικά άλλα… Γιατί έρχονται και σου λένε η αδελφωσύνη των λαών και να ανοίξουμε τα σύνορα και να ζούμε όλοι σαν αδερφάκια…
Ναι?
Για πήγαινε ρε μάγκα στην Αλβανία και τόλμα να μιλήσεις ελληνικά, να δεις που πάει ο χαρούμενος αδερφικός κόσμος σου. Μπορεί να σε πατήσουνε και με αυτοκίνητο, όπως έκαμαν σε κείνο το παλληκάρι στη Χιμμάρα και δεν βγήκε κανένας σας να πει μια κουβέντα.
Κι αν δεν σ’ αρέσει η Αλβανία, για δοκίμασε να πας στα αραβικά εμιράτα και να κατέβεις από το αεροπλάνο χωρίς φερετζέ, να δεις για πότε θα σε στείλουνε πίσω πακέτο, εσένα που μιλάς για αδερφωσύνες και δεν βλέπεις πέρα από τη μύτη σου…
Όχι κυρά μου, αυτοί οι ωραίοι κόσμοι των ανοιχτών συνόρων είναι καλοί για αγγέλους.
Αν μιλάμε όμως για την περίπτωση μας, το πιο σωστό είναι το: «μάθανε πως γαμιόμαστε και πλάκωσαν κι οι γύφτοι…»
Άσε το άλλο… Που έχουνε λυσάξει να καταργήσουνε τα έθνη/κράτη. Γιατί ρε παιδιά να μην υπάρχει πια Ελλάδα και ελληνική ιστορία και Έλληνες που αγαπάνε και την ιστορία τους και την πατρίδα τους. Δεν κατάλαβα… Ποιοι φτιάξανε όλα αυτά, που έρχονται και τα απολαμβάνουν τώρα στη λάθρα οι αλβανοκογκολεζοι… Ποιοι φτιάξανε ρε τα νοσοκομεία μας, τα σχολεία μας, τις παιδικές χαρές μας, τους δρόμους μας, τις αγορές μας, τις εκκλησιές μας, τους παιδικούς μας σταθμούς, τις κοινωνικές μας πρόνοιες, τα πάντα όλα?
Πλήρωσε ποτέ το αλβαναριό για να χτιστεί ένα σχολείο? Πλήρωσε ο Πακιστανός για να φτιαχτεί ένας παιδικός σταθμός? Πλήρωσε ο κογκολέζος για να δημιουργηθεί ένα γήπεδο?
Γιατί λοιπόν αυτός να είναι πρώτος και καλύτερος παντού και μεις που τα έχουμε φτιάξει όλα αυτά, να ερχόμαστε τελευταίοι και καταϊδρωμένοι?
Ποιος διασφάλισε ρε τα οχτάωρα και τα δικαιώματα στις απεργίες και την κοινωνική πρόνοια και τις συντάξεις και όλα όσα μας βοηθούσαν να ζούμε ανθρώπινα?
Το έθνος/κράτος δεν τα έφτιαξε?
Ο Έλληνας στην Ελλάδα, ο Βρετανός στη Βρετανία και ο Γάλλος στη Γαλλία, δεν δημιουργήσανε καλύτερες τέλος πάντων συνθήκες ζωής από ότι τον μεσαίωνα?
Η παγκοσμιοποίηση σας και η πολυπολιτισμικότητα σας, τι σκατά έφτιαξε, εξόν από το να μας γυρίσει πίσω στην εποχή του Ντίκενς και του Όλιβερ Τουίστ?
Να, αυτά έρχονται και σου θυμίζουνε οι χρυσαυγίτες και δεν σ’ αφήνουν να απολαύσεις ούτε ένα καμάκι στο φέησμπουκ.
Κι είναι οι μόνοι που τολμάνε να τα λένε αυτά, ρε γαμώτο… Γιατί όλα τα παπαγαλάκια των καναλιών [μα, όλα] σε παραμυθιάζουν από το πρωί ίσαμε το βράδυ. Κι ακούς εσύ συριζαίους και νεοδημοκράτες στα πάνελ του Αυτιά και σου ρχεται να ξεράσεις. Για ποιους έλληνες έχουν το θράσος να μιλάνε οι κοπρίτες, που έτσι και τους αφήσεις να βάνουν μπροστά τα σχέδια τους, οι Τούρκοι θα φτάσουνε μέχρι τη Λάρισα και οι Σκοπιανοί μέχρι τον Πύργο [τα υπόλοιπα θα τα αφήσουν στους Αλβανούς]
Μπορείς λοιπόν να μην κλικάρεις στον χρυσαυγίτη της ημέρας?
Αλλά, να… Πως διάτανο να αντέξεις την αλήθεια, όταν γυρνάς με τα πόδια ρημαγμένα από δωδεκα ώρες δουλειά και το μυαλό μολυσμένο από όλες τις μαλακίες που είδες κι άκουσες την ημέρα?
Εγώ ρε παιδιά είμαι ένα απλο κορίτσι του λαού. Ούτε ιστορία θέλω να μάθω τώρα στα σαράντα μου, ούτε γεωπολιτική, ούτε κοινωνιολογία, ούτε φιλοσοφία, ούτε πολιτική. Έρχεστε τώρα εσείς οι χρυσαυγίτες και μου αναστατώνετε τη νιρβάνα μου. Κι από πάνω έχω και την πραγματικότητα, που δεν αφήνει τη συνείδηση μου να σας διαγράψει από το οπτικό μου πεδίο.
Ε λοιπόν, τρελαίνομαι η γυναίκα. Και δεν ξέρω πώς να συμπεριφερθώ. Να σας κατατάξω στους εγκληματίες, όπως μου πιπιλάει το μυαλό η Χούκλη και ο Πρετεντέρης ή να πω: «μπράβο, ρε! Να και πέντε Έλληνες που έχουν το θάρρος να αντιστέκονται…»
Αλλά άμα το πω αυτό, τότε πέστε μου μετά εσείς πως θα ησυχάσει η συνείδηση μου, που εγώ θα γράφω παπαριές στο φέησμπουκ κι εσάς θα σας σέρνουν στους Κορυδαλλούς και στα μακρονήσια.
Δεν ξέρω… Πραγματικά δεν ξέρω πώς να το χειριστώ… Απ τη μια δεν θέλω, δεν αντέχω, δεν δύναμαι… να φορτωθώ και άλλα άγχη και άλλες ενοχές και άλλες αγωνίες… κι από την άλλη, μου βγαίνει μπροστά αυτή η σκρόφα η συνείδηση μου και μου φωνάζει… Τι αράζεις μωρή τρελαμένη, που σε λίγα χρόνια τα παιδιά σου θα φεύγουνε από την Ελλάδα, για να μένουν εδώ οι αφγανοσουδανέζοι…
Αφού τώρα τελευταία, κάθε φορά που πέφτω απάνω σε έναν εξεγερμένο χρυσαυγίτη, θυμαμαι τον Μεγάλο μας Σωκράτη και το τι είχε απαντήσει στους κατηγόρους του, όταν τον είχαν ρωτήσει για τον ρόλο του στην κοινωνία της Αθήνας…
Εγώ τους είχε πει ο Σωκράτης, δεν είμαι τίποτε άλλο από μια αλογόμυιγα που δεν σας επιτρέπει να ησυχάσετε βουτηγμένοι μέσα στην άγνοια σας… κι όταν πάει να σας πάρει εντελώς ο ύπνος, έρχομαι και σας τσιγκλάω…
Τέτοιοι μου φαίνεται είναι κι οι χρυσαυγίτες κι αυτός είναι ο ρόλος τους ανάμεσα σ’ εμάς τους μισοκοιμισμένους… Να μας τσιγκλάνε για να μην μας πάρει μια και καλή ο ύπνος και ξυπνήσουμε ένα πρωί και δούμε καμιά τουρκικη σημαία να κυματίζει στον παρθενώνα, όπως είδαμε τη σκοπιανή σημαία να κυματίζει στον Όλυμπο και την αλβανική να κυματίζει στο κέντρο της Θεσσαλονίκης…
Τελικά, η μόνη που μπορεί να μας σώσει από δαύτους είναι η κ. Σπυράκη, που δήλωσε ότι θα εξαφανίσει κάθε ελεύθερη φωνή από το διαδίκτυο, ώστε να μπορούμε κι εμείς οι κουρασμένες, να απολαύσουμε τον ύπνο μας.
Αλλιώς θα πρέπει να εξαφανισουμε οριστικά τις συνειδήσεις μας…
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου