Μικαήλ Παχόμοβ, σε ιδιωτικό γκαράζ στο προάστιο Νογκίνσκι.
Ο 36χρονος, Μικαήλ Παχόμοβ, που είχε απαχθεί στις 12 Φεβρουαρίου,
ανήκε στο κόμμα του προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν, ενώ ήταν ιδιαίτερα
δημοφιλής στην περιοχή Λιπέτσκ στη νότια Μόσχα.
Κατά πληροφορίες, εις βάρος του βουλευτή εκκρεμούσαν απλήρωτα χρέη.
Σύμφωνα με το ρωσικό ειδησεογραφικό πρακτορείο «RIA Novosti» που
επικαλείται εκπρόσωπο της ρωσικής ερευνητικής Αρχής, οι Αρχές έχουν
συγκεντρώσει αρκετά στοιχεία από τον τόπο του εγκλήματος, ώστε να
εντοπιστούν οι δράστες.
Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρας, το θύμα εθεάθη μαζί με άλλους τρεις
άντρες που τον έσπρωξαν μέσα σε ένα Ι.Χ. ενώ την επόμενη ημέρα οι
αστυνομικές Αρχές συνέλαβαν τον οδηγό και το συνοδηγό ενός οχήματος
Hyundai, στο οποίο βρέθηκαν τα υπάρχοντα του βουλευτή.
Δέκα συλλήψεις έχουν γίνει μέχρι στιγμής, ωστόσο βασικός ύποπτος
είναι ο 40χρονος, Γιεβγκένι Κχαριτόνοβ, που είναι στέλεχος της επίσημης
υπηρεσίας κοινής ωφελείας για τη στέγαση στη Μόσχα.
ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ
Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2013
Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013
«Έφυγε» από τη ζωή ο εκδότης της Ελεύθερης Ώρας, Γ. Μιχαλόπουλος
Σε ηλικία 75 ετών έφυγε από τη ζωή σήμερα ο δημοσιογράφος και εκδότης της εφημερίδας «Ελεύθερη Ώρα», Γρηγόρης Μιχαλόπουλος.
Ο Γρηγόρης Μιχαλόπουλος γεννήθηκε στην Τρίπολη το 1938. Αφού ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές πήρε το πτυχίο της Παντείου Σχολής. Τη δημοσιογραφική του σταδιοδρομία ξεκίνησε από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» το 1965. Στη συνέχεια εργάστηκε στον «ΕΘΝΙΚΟ ΚΗΡΥΚΑ», ενώ από το 1981 υπήρξε εκδότης της εφημερίδας «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ».
Η νεκρώσιμος ακολουθία θα ψαλλεί τη Δευτέρα, 25 Φεβρουαρίου 2013 στις 11.00 το πρωί στον Ιερό Ναό Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτη.
Ο Γρηγόρης Μιχαλόπουλος γεννήθηκε στην Τρίπολη το 1938. Αφού ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές πήρε το πτυχίο της Παντείου Σχολής. Τη δημοσιογραφική του σταδιοδρομία ξεκίνησε από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» το 1965. Στη συνέχεια εργάστηκε στον «ΕΘΝΙΚΟ ΚΗΡΥΚΑ», ενώ από το 1981 υπήρξε εκδότης της εφημερίδας «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ».
Η νεκρώσιμος ακολουθία θα ψαλλεί τη Δευτέρα, 25 Φεβρουαρίου 2013 στις 11.00 το πρωί στον Ιερό Ναό Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτη.
ΠΡΟΚΑΛΕΙ Ο ΔΟΣΙΛΟΓΟΣ GAP ΠΟΥ ΑΝΤΙ ΝΑ ΣΑΠΙΖΕΙ ΣΤΗΝ ΚΡΕΜΑΛΑ ΤΡΙΓΥΡΝΑΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ...ΑΚΟΜΑ."ΔΕΝ ΗΤΑΝ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ".
«Οι δυναστείες συνήθως δεν εκλέγονται. Εγώ υπήρξα πάντα δημοκρατικά εκλεγμένος στη ζωή μου. Πάλεψα μάλιστα για δημοκρατικές αλλαγές στο κόμμα μου, όπως η άμεση εκλογή. Εκλέχτηκα δύο φορές έτσι». Ξεχνώντας να θυμίσει ότι την πρώτη φορά ήταν ο μοναδικός υποψήφιος κάτι που συνηθίζεται στο ΠΑΣΟΚ.
«Και ξέρετε, υπάρχουν οικογένειες και οικογένειες. Ο δικός μου παππούς πήγε έξι φορές εξορία και φυλακή -παραλίγο να τον εκτελέσουν κιόλας- παλεύοντας για τη Δημοκρατία. Ο πατέρας μου και αυτός δύο φορές. Επομένως, δεν ήταν ποτέ υπόθεση μίας δυναστείας, ήταν ένας συνεχής αγώνας για τη Δημοκρατία». Αυτό είναι άσχετο με τον χαρακηρισμό δυναστεία, πολλές από αυτές έχουν κυνηγηθεί στην Ιστορία, επιβίωναν και κάθονταν ξανά στον θρόνο τους.
Με αυτά τα λόγια επέλεξε να απαντήσει σε ερώτηση που δέχθηκε μιλώντας στο Columbia ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου και αφορούσε τη δυναστεία στην οποία ανήκει.
Ρωτήθηκε επίσης γιατί δεν λέει ότι «στην Ελλάδα τα κάναμε θάλασσα πριν το 2009» και δεν το παραδέχθηκε:
«Τα κάναμε θάλασσα σε διάφορες περιόδους» είπε, υποστηρίζοντας όμως ότι αυτό είπε στην αρχή όταν μίλησε για πολλή σπατάλη και διαφθορά στην Ελλάδα, κάτι για το οποίο κατηγορήθηκε. Δηλαδή το ότι ανέβασε τα Spread της χώρας στον ... Σείριο με όλα αυτά που έλεγε στο εξωτερικό μέσα σε δύο μήνες, ήταν έξυπνη πολιτική κίνηση κατά τον ίδιο, και θα πρέπει να του είμαστε ευγνόμωνες. Όσο για την "θάλασσα" σε διάφορες περιόδους να του θυμίσουμε ότι ήταν υπουργός σχεδόν σε ΟΛΕΣ.
«Αλλά το είπα γιατί ήθελα να τα αλλάξω αυτά, όχι να τα κρύψω. Και αρχίσαμε πράγματι τις αλλαγές. Ηλεκτρονική συνταγογράφηση, όλες οι δημόσιες δαπάνες στο διαδίκτυο, απόλυτη αξιοκρατία στις προσλήψεις στο δημόσιο ακόμη και ανοικτή πρόσκληση ενδιαφέροντος για θέσεις ευθύνης», συνέχισε, εκμυστηρευόμενος ότι αυτό που τον στενοχωρεί είναι ότι «η λιτότητα δημιούργησε πόνο που επιβράδυνε τις μεταρρυθμίσεις». Προφανώς δεν μπορούσε να κατανοήσει, ότι όλα αυτά τα κακώς κείμενα δεν αλλάζουν σε μια μέρα, και σίγουρα όχι "γδέρνοντας" αυτούς που σε εμπιστεύτηκαν (κακώς) να τους οδηγήσεις στην ευμάρεια που μόλις λίους μήνες πριν τους υποσχέθηκες.
«Εχουμε λοιπόν ως χώρα τις ευθύνες μας, αλλά υπάρχουν και αλλού ευθύνες», είπε ο πρώην πρωθυπουργός.
Γενικώς και αορίστως διαχέουμε τις ευθύνες και είμαστε όλοι ευχαριστημένοι, και ο πρώην πρωθυπουργός έξω από το "κάδρο". Όσο για το ότι ήταν εκλεγμένος, αυτό θα μπορούσε να το επιτύχει ο οποιοσδήποτε, όταν έχει όλη την τηλεόραση με το μέρος του και φυσικά τάζει στους πάντες ότι "λεφτά υπάρχουν". Και ναι, όταν μια οικογένεια σε διάστημα μισού αιώνα έχει ήδη τρεις πρωθυπυργούς,χαρακτηρίζεται ως δυναστεία, ή απλά μια πολύ "τυχερή" οικογένεια.ΠΗΓΗ
ΚΥΠΡΟΣ; ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ...
Το συντριπτικό ποσοστό των Κυπρίων, ένα απίστευτο 72,34%, ψήφισε υπέρ του σχεδίου Ανάν, ψηφίζοντας τους δύο μειοδότες ανανιστές, Αναστασιάδη και Μαλά.
Ψήφισε ταυτόχρονα, υπέρ του τουρκικού επεκτατισμού, υπέρ των σχεδιασμών της Νέας Τάξης για το λαβωμένο νησί, κατά της κληρονομιάς των αγωνιστών της ΕΟΚΑ, κατά της παρακαταθήκης του Τάσου Παπαδόπουλου, κατά του Γρηγόρη Αυξεντίου, κατά του τελευταίου μας εθνικού ήρωα, Σολωμό Σολωμού, κατά όλων αυτών για τα οποία χρόνια και χρόνια, Κύπριοι δημοκράτες αγωνιστές, σπατάλησαν τη ζωή τους.
Το 72% του κυπριακού Λαού, έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα, παγκάλειου τύπου:
Μαζί τα φάγαμε. Γι αυτό, από εδώ και εμπρός, ότι φάμε, ότι πιούμε και ότι….
Το 72% του κυπριακού Λαού αποφάσισε να κάνει μια τρομακτική επιλογή.
Ούτε καν μια ισορροπημένη πρόταση, μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων της Κύπρου, για να «κρατάει πισινή». Ούτε καν για το στοιχειώδες συμφέρον του. Ούτε καν για την αξιοπρέπειά του. Ούτε καν για να κρατήσει τα προσχήματα, απέναντι στο αίμα των ηρώων που χύθηκε για την ελευθερία και τη δημοκρατία, το οποίο σήμερα και το 72%, απολαμβάνει.
Οι προσκυνημένοι περίσσεψαν. Οι αγωνιούντες και αγωνιζόμενοι λίγοι.
Όπως γίνονταν πάντα σε τούτον τον δυστυχισμένο τόπο που η πλειοψηφία του, έσκυψε το κεφάλι στον Τούρκο για εκατονταετηρίδες, έστειλε τα παιδιά της λεία στους μπέηδες, στις ξενιτιές και στην σκλαβιά.
Απλά, πολύ απλά, με την ετυμηγορία της αυτή η πλειοψηφία των Κυπρίων, λέει σε κάθε τόνο και με ένταση: Καληνύχτα Κύπρος.
Οι λίγοι γενναίοι και περήφανοι που απέμειναν, να μην χάνουν το κουράγιο τους.
Όπως δεν το έχασαν γενιές και γενιές που πάλεψαν και μάτωσαν, τόσο στο νησί, όσο και στον εθνικό κορμό. Εμείς τουλάχιστον του Πατριωτικού Μετώπου, θα είμαστε όπως πάντοτε, μαζί τους.
Όσο για τους πολλούς του 72%, ας είναι έτοιμοι να πληρώσουν το ακριβές αντίτιμο της επιλογής τους.
Όπως όλα δείχνουν, θα είναι σύντομα όλο δικό τους και θα εκφράζεται στη γλώσσα που διακαώς επιθυμούν να εντάξουν στο λεξιλόγιό τους:
Αι σιχτιρ μπουρντάν, ιτόουλ ιτισί, πις γιουνανού. Το άκουσαν το ’74, θα το ξανακούσουν σύντομα. Να είναι σίγουροι…
Υ.Γ. Οι νεολαίοι του Πατριωτικού Μετώπου, έφτιαξαν και αφιερώνουν στο 72%, το βίντεο που ακολουθεί.ΠΗΓΗ
Ψήφισε ταυτόχρονα, υπέρ του τουρκικού επεκτατισμού, υπέρ των σχεδιασμών της Νέας Τάξης για το λαβωμένο νησί, κατά της κληρονομιάς των αγωνιστών της ΕΟΚΑ, κατά της παρακαταθήκης του Τάσου Παπαδόπουλου, κατά του Γρηγόρη Αυξεντίου, κατά του τελευταίου μας εθνικού ήρωα, Σολωμό Σολωμού, κατά όλων αυτών για τα οποία χρόνια και χρόνια, Κύπριοι δημοκράτες αγωνιστές, σπατάλησαν τη ζωή τους.
Το 72% του κυπριακού Λαού, έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα, παγκάλειου τύπου:
Μαζί τα φάγαμε. Γι αυτό, από εδώ και εμπρός, ότι φάμε, ότι πιούμε και ότι….
Το 72% του κυπριακού Λαού αποφάσισε να κάνει μια τρομακτική επιλογή.
Ούτε καν μια ισορροπημένη πρόταση, μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων της Κύπρου, για να «κρατάει πισινή». Ούτε καν για το στοιχειώδες συμφέρον του. Ούτε καν για την αξιοπρέπειά του. Ούτε καν για να κρατήσει τα προσχήματα, απέναντι στο αίμα των ηρώων που χύθηκε για την ελευθερία και τη δημοκρατία, το οποίο σήμερα και το 72%, απολαμβάνει.
Οι προσκυνημένοι περίσσεψαν. Οι αγωνιούντες και αγωνιζόμενοι λίγοι.
Όπως γίνονταν πάντα σε τούτον τον δυστυχισμένο τόπο που η πλειοψηφία του, έσκυψε το κεφάλι στον Τούρκο για εκατονταετηρίδες, έστειλε τα παιδιά της λεία στους μπέηδες, στις ξενιτιές και στην σκλαβιά.
Απλά, πολύ απλά, με την ετυμηγορία της αυτή η πλειοψηφία των Κυπρίων, λέει σε κάθε τόνο και με ένταση: Καληνύχτα Κύπρος.
Οι λίγοι γενναίοι και περήφανοι που απέμειναν, να μην χάνουν το κουράγιο τους.
Όπως δεν το έχασαν γενιές και γενιές που πάλεψαν και μάτωσαν, τόσο στο νησί, όσο και στον εθνικό κορμό. Εμείς τουλάχιστον του Πατριωτικού Μετώπου, θα είμαστε όπως πάντοτε, μαζί τους.
Όσο για τους πολλούς του 72%, ας είναι έτοιμοι να πληρώσουν το ακριβές αντίτιμο της επιλογής τους.
Όπως όλα δείχνουν, θα είναι σύντομα όλο δικό τους και θα εκφράζεται στη γλώσσα που διακαώς επιθυμούν να εντάξουν στο λεξιλόγιό τους:
Αι σιχτιρ μπουρντάν, ιτόουλ ιτισί, πις γιουνανού. Το άκουσαν το ’74, θα το ξανακούσουν σύντομα. Να είναι σίγουροι…
Υ.Γ. Οι νεολαίοι του Πατριωτικού Μετώπου, έφτιαξαν και αφιερώνουν στο 72%, το βίντεο που ακολουθεί.ΠΗΓΗ
“Μπολσεβίκοι” στο πλευρό της κυβέρνησης! “Προειδοποιούν” τους κατοίκους οι εργάτες της Ελληνικός Χρυσός!
Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη (αρκεί να υπηρετεί πιστά τα συμφέροντα του νταβατζή και του τραπεζίτη). Κοίτα να δεις που θα μάθουμε την πραγματική ιστορία στην πράξη, μετά από έναν αιώνα βαυκαλισμού και ιδεοληψίας…
Νομίζατε ότι ο πρωθυπουργός επικαλείτο για πλάκα τον Λένιν στην βουλή; Λάθος. Έτσι, μετά τον υπουργό ΠΡΟΠΟ, την διαπλοκή, τα κανάλια, τους μεγαλοδημοσιογράφους, στον “αγώνα” συκοφάντησης των αγωνιζόμενων κατοίκων μπαίνουν και οι …εργάτες!
Εδώ υπάρχει τεράστιο θέμα αρχής. Εάν το προσεγγίσουμε …Λενινιστικά, οι βιιομηχανικοί εργάτες ήταν το μακρύ χέρι της νεόδμητης εξουσίας που εξόντωνε (κυριολεκτικά) ότι αντιστεκόταν. Αγρότες, άλλους εργάτες, βιοτέχνες κλπ. Γι’ αυτό και το ΚΚΕ έσπευσε να καταδικάσει.
Εάν όμως το προσεγγίσουμε Μαοϊκά, μπορούμε αυτόματα να εξηγήσουμε τον τρόμο του συστήματος για την ενέργεια στις Σκουριές. Ενώ για παράδειγμα την υπόθεση των Πυρήνων την προσέγγισαν ως Life Style, με γεροντοκόρες της νομενκλατούρας, με ΒΠ κλπ, οι “δράστες” στις Σκουριές δαιμονοποιήθηκαν από όλους τους αρμούς του συστήματος. Με ψεύδη, συκοφαντίες, τερατολογίες κλπ.
Γιατί για παράδειγμα όταν παρακρατικοί είχαν κάψει ζωντανούς με μολότοφ μία εργάτρια λαϊκής, έναν οικονομικό μετανάστη εργαζόμενο σε πάγκο και έναν εργάτη που πήγε να βοηθήσει, δεν υπήρξε καμμία ευαισθητοποίηση, όταν όμως κάποιοι υποστήριξαν ότι “τους έλουσαν με βενζίνη και ΘΑ τους έβαζαν φωτιά” σείστηκε το σύμπαν;
Η εξήγηση είναι απλή. Στην σοσιαληστρική Ελλάδα της διαπλοκής, το Λενινιστικό μοντέλο είναι αρωγός της εξουσίας. Με δύο φράγκα παραπάνω, ο “εργάτης”, καταστρέφει δημόσια περιουσία, συνυπογράφει ως συνδικάλας συμβάσεις ντροπής, γίνεται βουλευτής, υπουργός και εξαθλιώνει όλη την κοινωνία.
Το Μαοϊκό μοντέλο όμως, είναι πραγματικός κίνδυνος για το σύστημα. Από την περιφέρεια, οργανωμένες κοινωνίες εξεγείρονται μαζικά και συνθλίβουν την αστική (χωροταξικά) εξουσία, με ότι την εκφράζει. Ακόμα και το αστικό παρακράτος. Στην Ελλάδα άλλωστε, το Μαοϊκό μοντέλο είναι εφαρμοσμένο σε κάθε αυθεντική λαϊκή εξέγερση, με απώγειο την Εθνική επανάσταση του 1821. Γι’ αυτό και οι αγώνες στην Κερατέα, στις Σκουριές, οπουδήποτε ο παπάς πολεμά δίπλα στον κομμουνιστή, θα αποτελεί τον πρώτο στόχο του κράτους. Αντίθετα τα “αντάρτικα πόλης” είναι το κερασάκι στην εξουσιαστική “τούρτα”, που όλοι θυμόμαστε πως χρησιμοποιήθηκε από τα σοσιαληστικά καθεστώτα Παπανδρέου – Σημίτη.
Εφ’ όσον ο Έλληνας Πούτιν αργεί, ο Έλληνας Μάο αποτελεί εφιάλτη. Γι’ αυτό και η λυσσαλέα πολεμική.ΠΗΓΗ
Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013
ΔΟΣΙΛΟΓΕ ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΟ Θὰ ἐπιπλέῃς γιὰ λίγο ἀκόμη, ὅπως κάθε φελλὸς καὶ κάθε κ@@ράδα. Ἔτσι, γιὰ νὰ μᾶς ὑπενθυμίζῃς πὼς τὰ περιττώματα βρωμοῦν πολὺ πρὶν ἀρχίσῃ ἡ κάθαρσις.
Εἶπα λοιπὸν νὰ σὲ ἀκούσω.
Στρώθηκα μὲ ὑπομονή, φόρεσα τὸ καλό μου χαμογελο, ἀπεφάσισα νὰ μαζέψω ὅλην τὴν ὑπομονή μου καὶ κάπως τὰ κατάφερα.
Ἀλλὰ ἀμέσως μετά, ὅταν ἔφθασες νὰ οὐρλιάζῃς γιὰ τοὺς ἐπενδυτὲς ποὺ χάνουμε, μοῦ ἀνέβηκε τὸ αἷμα στὸ κεφάλι.
Σὲ γνώριζα γιὰ φιλόδοξο, ὑπερφίαλο, φαντασμένο… Ἀλλά καί τόσο μά τόσο ἀνθέλληνα; Ὄχι, ἔως ἐδῶ… Τὸ παρακάνες…
(γιὰ ὅσους ἔχουν γερὰ νεῦρα καὶ ἀπέραντη ὑπομονή ἄς τὸ παλέψουν!!!)
Γιατί βρέ ἄσχετε καί ἀπολίτιστε καί ἀνθέλληνα ἔφυγε ὁ ἐμίρης τοῦ Κατᾶρ; Γιατί πιάσαμε νά τόν πρήζουμε μέ τήν γραφειοκρατία ἤ γιατί ἤθελε νά ἀποψιλώσῃ ἕνα ὁλόκληρο νησί ἀπό τά δεντράκια του;
Διάβαζε νὰ μαθαίνῃς ἀστοιχείωτε:
Εμίρης του Κατάρ: «Εσείς στην Ελλάδα ψάχνετε για μαζοχιστές, όχι για επενδυτές»
Ο δήμαρχος της Ιθάκης Ιωάννης Κασσιανός αποκαλύπτει τι του διεμήνυσε ο απεσταλμένος του Εμίρη του Κατάρ Χαμάντ μπιν Χαλίφα αλ- Θανί, ανακοινώνοντας του ότι αποσύρει οριστικά το ενδιαφέρον του για την αγορά συμπλέγματος νησίδων στο Ιόνιο,στην περιοχή μεταξύ Κεφαλλονιάς και Ιθάκης προκειμένου να πραγματοποιήσει επένδυση με επίκεντρο το νησί Οξυά.Οπως αποκαλύπτει σήμερα η εβδομαδιαία εφημερίδα Realnews, ο απεσταλμένος του είπε επί λέξη: «Ο εμίρης μου ζήτησε να σας πω ότι στην Ελλάδα δεν ψάχνετε για επενδυτές, αλλά για μαζοχιστές». Και συμπλήρωσε, πριν φύγει: «Και τώρα παρακολουθήστε τα πουρνάρια να μεγαλώνουν».
Η εξέλιξη αυτή που σημειώθηκε λίγες μόλις ημέρες μετά την επίσκεψη του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά,επικεφαλής πολυμελούς αντιπροσωπείας υπουργών και κορυφαίων επιχειρηματιών, στο Εμιράτο οφείλεται στο γεγονός ότι το δασαρχείο Κεφαλλονιάς απαγόρευσε στον Εμίρη να χτίσει τα οικοδομήματα που ήθελε στο νησί καθώς το συγκεκριμένο κομμάτι που είχε επιλεγεί είναι χαρακτηρισμένο ως δασικό.
Να σημειωθεί ότι ο Εμίρης του Κατάρ είχε δώσει προκαταβολή για την αγορά και εκκρεμούσε η έγκριση της μεταβίβασης από τα υπουργεία Αγροτικής Ανάπτυξης και Ναυτιλίας.
Τέλος,σύμφωνα πάντα με τον δήμαρχο Ιθάκης,ο Εμίρης του Κατάρ είχε υποσχεθεί ότι θα έκανε στην Ιθάκη ένα μεγάλο δώρο. Θα έφερνε νερό στο νησί».
πηγή
Θά ἔφερνε νεράκι στήν Ἰθάκη λοιπόν μεγαλεπίβολο τίποτα; Σοβαρά; Καί τί κάνεις ἐσύ τόσα χρόνια, παρέα μέ δημάρχους καί κοτζαμπάσηδες καί λοιπούς κουδουνισμένους; Πίνεται τό νερό; Ἤ μήπως τό ξεπουλᾶτε ὅσο ὅσο δεξιά κι ἀριστερά;
Σούργελο. (Ἄς μὴν ἀναφερθῶ φυσικὰ στὸν δήμαρχο καὶ στὸ …κατάλληλον στήσιμο ποὺ ἔκανε ἐμπρὸς σὲ ἕναν ἐμίρη, ὁ ὁποῖος θὰ ἔφερνε λέει νεράκι, ἀλλὰ αὐτὸς τόσον καιρὸ λειτουργεῖ ὡς διακοσμητικὸν στοιχεῖον!!!)
Ἀλλὰ ἔχουμε καὶ συνέχεια.
Μίλησες γιὰ 5000 θέσεις ἐργασίας, ἀπὸ τὶς ἐπενδύσεις τῆς «Ἑλληνικὸς χρυσός», στὴν Χαλκιδική.
Θά δουλέψῃ ποιός, πότε καί ποῦ; Ἕλληνες; Στά ὀρυχεία; Καί ποιοί θά εἶναι; Οἱ ἀπελπισμένοι; Αὐτοί πού τούς κλέψατε τήν γῆ, τούς δηλητηριάζετε τό νερό καί τούς ἀποκόβετε ἀπό τό πράσινο; Αὐτές τίς συνθῆκες βρέ ἀπέραντο τίποτα, βρέ ἀνεγκέφαλο ἀνθελληνικό κατάλοιπο ὀνειρεύεσαι γιά τήν Πατρίδα πού σέ γέννησε καί σέ μεγάλωσε καί σέ ταΐζῃ ἀκόμη;
Ἀλήθεια, αὐτή ἡ περιβόητη ἐπένδυσις ποὺ ἀνέφερες, γιὰ τὴν Κρήτη, γιατί δέν τήν ἀναλύεις κάπως περισσότερο; Γιατί γιά παράδειγμα δέν λές πώς οἱ ἐπενδυτές θά καταστρέψουν ἐν τελῶς τό Φοινικόδασος ἐμμέσως κι ἀμέσως; Γιατί δέν λές πώς περισσότερο ἀπό μίαν εἰκοσαετία πασχίζουν νά ἁρπάξουν αὐτό τό φιλέτο ἀλλά κάποιοι ῥομαντικοί ἀκόμη τό παλεύουν; Γιατί δέν λές πώς μαζύ μέ τήν περιβαλλοντική καταστροφή θά ἐξαφανισθῇ καί ἡ ἡσυχία τῶν κατοίκων; Μόνον οἱ περισσότερες ἀπὸ 750 πισίνες ποὺ σχεδιάζονται νὰ κατασκευαστοῦν, εἶναι ἀπόδειξις τῆς μεγάλης κι ἀνεπανόρθωτης παρεμβάσεως ποὺ θὰ φέρῃ ἡ …«ἐπένδυσις»!!! Ἤ μήπως σέ ἐνδιαφέρει γιά νά πηγαίνῃς μέ τήν μπουμπούκα διακοπές ὁπότε ἄς πάῃ καί τό …παλιόδασος;
Θές μήπως νά σοῦ πῶ μεγαλεπήβολον τίποτα πώς ἤδη ἀρχίζεις κι ἐνοχλεῖς; Πώς περισσότερο θόρυβο κάνεις ἐσύ παρά ὅλα τά ἄλλα κουδουνισμένα παρέα; Πώς τό θράσος σου ἔχει ὑπερβῇ κάθε ὅριον; Πώς ἔχεις μπλέξει τά αὐγά μέ τά πασχάλια;
Ἀλήθεια, αὐτή ἡ ἱστορία μέ τήν ἐμπλοκή τῆς ἀγαπημένης σου μπουμπούκας στήν περιβόητη λίστα, μήπως μαρτυρᾶ πόσο χωμένος μέσα στήν βρώμα εἶσαι;
Πῶς μωρέ ἀνύπαρκτον ἀνθρωπάριον θά γίνουν ἐπενδύσεις στήν χώρα; Μέ τό νά σᾶς ἀκουμπήσῃ ὁ ἐμίρης 500 κι ἐσύ νά πᾶς νά κάνῃς δωράκια καί τραπεζώματα γιά νά τό παίζῃς μάγκας; Ἤ μήπως ἀφήνοντας διψασμένη μίαν ὁλόκληρη χώρα, ἐφ΄ ὅσον ἔχετε ἤδη ξεπουλήσῃ τὰ ἱερά μας ὕδατα, θά φωνάξῃς τούς ἰδοκτῆτες τῆς «Ἑλληνικός χρυσός» νά στήσουν μηχανήματα μέ κερματοδέκτες, πρό κειμένου νά πίνουμε, ἐπὶ πληρωμῇ φυσικά, πέντε σταγόνες ΔΙΚΟΥ μας νεροῦ τήν ἡμέρα;
Ἀφρική δέν θέλετε νά μᾶς κάνετε; Γιά αὐτήν τήν προσαρμογή δέν μιλοῦσες πρό μερικῶν ἡμερῶν;
Ἀλήθεια, πόσους φόρους θά λαμβάνῃ τό Ἑλληνικό δημόσιον; Πόσον χρυσό; Γιὰ νὰ μᾶς πῇς…
Κι ἀπὸ τὴν ἄλλην… Προσωπικῶς δὲν γνώριζα τὶς τόσο μεγάλες σας ἐπιτυχίες στὰ οἰκονομικά! Ἀξιοθαύμαστες πράγματι!!! Κι ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλὰ φαντάζομαι κάποιο τμῆμα αὐτῶν τῶν δανεικῶν θὰ πέσουν καὶ στὴν ἀγορά…
Ἤ ὄχι;
Ἤ θά ξαναπᾶν στά ταμεῖα τῶν τραπεζῶν καί θά μᾶς βάλετε, ὡς συνήθως, νά πληρώσουμε τόν λογαριασμό;
Οὔ νὰ μοῦ χαθῇς… Τιποτένιε.
Ἀλλὰ ξέχασα…
Θὰ ἐπιπλέῃς γιὰ λίγο ἀκόμη, ὅπως κάθε φελλὸς καὶ κάθε κ@@ράδα.
Ἔτσι, γιὰ νὰ μᾶς ὑπενθυμίζῃς πὼς τὰ περιττώματα βρωμοῦν πολὺ πρὶν ἀρχίσῃ ἡ κάθαρσις.
Φιλονόη.
Υ.Γ.1. Εἶσαι καὶ εἰσηγητὴς τῆς ΝΔούλας, τρομάρα σου.
Υ.Γ.2. Μὴν μὲ ὑπολογίζῃς μέσα στὴν κοινωνία ποὺ ἀνεφέρθῃς. Ἐγὼ θέλω νὰ καταρεύσῃ τὸ μπουρδέλο σας καὶ νὰ εἶσαι μέσα. Μαζὺ μὲ τὶς ἄλλες τσατσάδες. Καὶ φυσικὰ νὰ σᾶς πλακώσῃ!!! Ὅλους!
Υ.Γ.3. Γιατί τώρα ἐγώ πιστεύω πώς στήν Χαλκιδική εἰδικῶς ἔχει βάλει τό χεράκι του τό παρακράτος; Γιατί κάτι μέσα μου μοῦ λέει πώς ὁ κύριος ἐπενδυτής, ποὺ δὲν εἶναι φυσικὰ ὁ Μπόμπολας, θά λάβῃ τό ἐν λευκῷ ἀκόμη καί γιά νά σκοτώνῃ, ἐφ΄ ὅσον κάποιοι τόν «ἐνόχλησαν»; Ἔ; Γιατί μοῦ βρωμᾶ τόσο πολύ αὐτό τό κομμάτι τῶν «ἀναταραχῶν»;
Υ.Γ.4. Ἀλήθεια βρέ ἀπίστευτε, γιατί ἀπενεργοποίησες τά σχόλια στό παραπάνω ταινιάκι; Δέν ἀντέχεις ἄλλο βρίσιμο;
ΠΗΓΗ
Δε θα αφήσουν βραχονησίδα ... χωρίς τη γαλανόλευκη!ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟΥΣ ΚΡΗΤΙΚΟΥΣ!!!
Μια ομάδα Ηρακλειωτών ξεκίνησε από την Ντία και σκοπεύει να φθάσει ... ως τη Σαμοθράκη!
Η αρχή έγινε από την Ντία, όμως οι τέσσερις Ηρακλειώτες είναι
αποφασισμένοι να μην αφήσουν ελληνική βραχονησίδα χωρίς τη γαλανόλευκη
σημαία. Ο Μανόλης Μιζεράκης, ο Αντώνης Τσαπίνος, ο Γιώργος Παπουτσάκης
και ο Μανόλης Βαρδάκης αποφάσισαν να μην αφήσουν κανένα να κάμψει το
πατριωτικό φρόνημα των Ελλήνων και να εκφράσει ... διεκδικήσεις, κι έτσι
ετοιμάζονται να φθάσουν ... ως και τη Σαμοθράκη, προκειμένου να μη
μείνει καμία ελληνική βραχονησίδα χωρίς ελληνικό "σημάδι".
Στις φωτογραφίες που εξασφάλισε το Cretalive, βλέπετε τους τέσσερις Ηρακλειώτες, με φόντο το απέραντο γαλάζιο, να υψώνουν με υπερηφάνεια την ελληνική σημαία, ενέργεια που σκοπεύουν να επαναλάβουν όσες φορές χρειαστεί!ΠΗΓΗ
Στις φωτογραφίες που εξασφάλισε το Cretalive, βλέπετε τους τέσσερις Ηρακλειώτες, με φόντο το απέραντο γαλάζιο, να υψώνουν με υπερηφάνεια την ελληνική σημαία, ενέργεια που σκοπεύουν να επαναλάβουν όσες φορές χρειαστεί!ΠΗΓΗ
Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΗ ΜΑΝΙΑ ΑΠΟΤΥΠΩΜΕΝΗ ΣΕ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ…
Μετά τη γνωστή φωτογραφία με τα σκοτωμένα παιδάκια των Παλαιστινίων, που αποτυπώνει την απίστευτη σιωνιστική θηριωδία και βγήκε φωτογραφία της χρονιάς για το 2012, μια ακόμα φωτογραφία, που επιδεικνύει την δολοφονική μανία των σιωνιστών κυκλοφορεί και σοκάρει την πολιτισμένη ανθρωπότητα.
Πρόκειται για μια φωτογραφία που ανέβασε ο 20χρονος Ισραηλινός στρατιωτικός Μορ Οστρόφσκι στο πρόγραμμα Instagram και δείχνει το κεφάλι ενός ανύποπτου παιδιού της Παλαιστίνης που βάδιζε στο δρόμο, στο στόχαστρο του όπλου του! Μετά το σάλο που προκλήθηκε, ο στρατιώτης υποστήριξε πως δεν έβγαλε ο ίδιος την φωτογραφία αλλά την ανέβασε από το Ίντερνετ, ενώ εκπρόσωπος των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων, σε μια προσπάθεια να υποβαθμίσει το γεγονός, ανέφερε ότι ίσως η φωτογραφία δεν είναι… αυθεντική.
Να σημειώσουμε πως δεν είναι η πρώτη φορά που ανάλογης σαδιστικής-δολοφονικής μανίας φωτογραφίες των σιωνιστών έχουν αναρτηθεί στο διαδίκτυο.
Κάτι ανάλογο είχε συμβεί όταν η στρατιωτίνα Ίντεν Άμπεργκιλ δημοσίευσε στο Facebook φωτογραφίες της με παλαιστινίους κρατούμενους που είχαν δεμένα τα χέρια και καλυμμένα τα μάτια, περιγράφοντας το περιστατικό ως «την καλύτερη στιγμή της ζωής της»!
(ΥΓ): Ας μην στενοχωριούνται οι σιωνιστές, γιατί -για μία ακόμη φορά- εκτέθηκαν. Με την προβολή από τα σιωνιστοκρατούμενα ΜΜΕ δυο-τριών ταινιών για το ολοκαύτωμα, όλα θα ξεχαστούν…ΠΗΓΗ
Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΘΑΡΡΟΥΣ. ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΙΣΤΗΣ ΕΧΟΥΝ ΠΛΕΟΝ.
Ο ελληνικός λαός είναι ταπεινωμένος, σαστισμένος, φοβισμένος
αλλά ταυτόχρονα είναι απρόθυμος και ψυλλιασμένος. Απρόθυμος να κάνει άχρηστες
κινήσεις πλέον, και ψυλλιασμένος στα σκουπίδια που του πετάνε στη μούρη όσοι
έχουν σχηματίσει την αντίληψη πως είναι ο τέλειος μ@λάκας.
Ίσως μοιάζει υπερβολικά αισιόδοξο να ονομάζει κανείς το λαό
που βυθίζεται στις περιπέτειες του Σουλεΐμάν, στα βλακώδη ριάλυτι, στα δελτία
ειδήσεων για λοβοτομημένους , που ψηφίζει ακόμα όσους τον εκτελούν, που
περιμένει υπομονετικά στις ουρές για τα χαράτσια, «ψυλιασμένο», όμως σκεφτείτε
το καλύτερα.
Ο Έλληνας στην ουσία δεν υπήρξε ποτέ αγαθιάρης. Και μόνο να
λέμε αυτή την έκφραση για τους ευατούς μας, μας έρχονται γέλια. Έλληνας κι αγαθιάρης
είναι σχήμα οξύμωρο. Άλλωστε κι οι «φίλοι» μας Ευρωπαίοι μας σούρανε πολλά,
-λαμόγια, κλέφτες, τεμπέληδες, πονηροί, ψεύτες, παρτάκηδες- αλλά αθώους δεν μας
θεώρησε ποτέ κανένας.
Μυαλό υπάρχει και περισσεύει. Τσαντίλα ατελείωτη. Κομμένα
χέρια από τα εκατομμύρια ψηφοφόρους – πελάτες των δυο δεινοσαύρων, αμέτρητα.
Συνειδητοποίηση πως μαζί τα φάγαμε αλλά εμείς φάγαμε τα ψίχουλα κάτω από το
τραπέζι ενώ επάνω ξεκοκαλιαζόταν χωρίς έλεος το σώμα ολόκληρης της πατρίδας, κι
αυτό το ξέρουμε.
Η εποχή της αθωότητας στην Ελλάδα, του ήθους και του κάλλους
έχει τελειώσει κάτι...αιώνες πριν. Το ίδιο και η πίστη. Αυτό που λείπει σήμερα από τον ελληνικό λαό
δεν είναι ούτε το θάρρος, ούτε η οργή, ούτε η ικανότητα να παλέψει για τα
ιδανικά του.
Το μεγάλο μας πρόβλημα είναι πως μας λείπουν ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ
ΙΔΑΝΙΚΑ που αξίζει κάποιος να θυσιάσει το χρόνο του και τη ζωή του γι΄αυτά. Ακριβώς
επειδή δεν είμαστε αγαθιάρηδες, δεν μας κουνάει κανείς από το καναπέ εκτός κι
αν μας έχει πείσει πως έχει πραγματικά κάτι το αξιόλογο να προτείνει κι όχι
μπούρδες. Το ότι μετατρέπουμε τη ζωή μας σε μια αποθήκη γεμάτη από σκουπίδια
δεν σημαίνει πως έχουμε πιστέψει πως δεν είναι σκουπίδια αλλά λουλούδια.
Είμαστε συνειδητοποιημένοι σκουπιδοσυλλέκτες.
Οι Έλληνες δεν είμαστε δειλοί. Είμαστε δύσπιστοι ή μάλλον
τώρα πια απόλυτα άπιστοι. Στο ότι, οποιοσδήποτε θεός ή άνθρωπος λέει αλήθεια.
Μέσα μας καίει πάντα η φλόγα η οποία όμως έχει μάθει πια να εκτονώνεται στις
όσο το δυνατόν πιο ανώδυνες (πνευματικά) ασχολίες. Οι Έλληνες πάλεψαν με τα
θηρία σε όλη τους την ιστορία κι ίσως εδώ και μερικά χρόνια ζήτησαν απλά το
«ραχάτι» τους, τη πολυτέλεια να μην σκέπτονται, να μην δημιουργούν, να μην
θέλουν να αποδείξουν τίποτα και σε κανέναν. Σαν τον γιο που τρώει τα έτοιμα από
το πατέρα του που έφτυσε αίμα για να τα φτιάξει.
Πολλές φορές ο αδιάφορος, ο παρτάκιας, ο πονηρός, είναι απλά
κάποιος που δεν έχει εμπιστοσύνη ούτε στη μάνα που τον γέννησε και τρέχει να
κάνει το κουμάντο του με οποιοδήποτε τρόπο, για να σώσει το τομάρι του. Είναι
εκείνος που συνειδητοποιεί πως γύρω του τα περισσότερα είναι ψεύτικα και δεν
αξίζει να θυσιάσει στάλα από το αίμα του για να τα υπερασπίσει.
Στη χώρα αυτή πάντα μαζί με τους μεγαλύτερους ήρωες,
περπάταγαν στα ίδια μονοπάτια και οι μεγαλύτεροι Εφιάλτες. Σε όλα υπερβολικοί
ήμασταν πάντα. Όπως στις τραγωδίες μας. Τα πάθη μας τύραννοι, η αυτοθυσία μας
χωρίς όριο, η πονηριά μας άπιαστη, η ευφυΐα μας ανεξάντλητη αλλά μπορούσε με
τον ίδιο ρυθμό να χρησιμοποιείται τη μια για να δημιουργεί θαύματα και την άλλη
για να διαπράττει τα πιο έντεχνα εγκλήματα....
Ο Έλληνας δεν απεργεί, δεν κατεβαίνει σε πορείες, δεν
συνδικαλίζεται, δεν αγωνίζεται γιατί δεν έχει κέφι να το κάνει. Επειδή δεν
πιστεύει. Σε τίποτα και σε κανέναν πλέον.
Ο Έλληνας δεν είναι υποταγμένος αλλά βαθιά προδομένος. Από
όλους αυτούς που πίστεψε και τον διέψευσαν και κυρίως από τον ίδιο του τον
εαυτό που συγκρούεται ασταμάτητα ανάμεσα σε κάτι μεγαλειώδες που ήταν και
χάθηκε κι αυτό που κατάντησε. Η σκιά του εαυτού του.
Αντίθετα με άλλους λαούς που συνεχίζουν να ψάχνουν τον άγιο
Βασίλη, το πασχαλινό κουνελάκι και το καλό
κυνηγό που θα σκοτώσει το κακό λύκο, εμείς έχουμε εγκαταλείψει αυτή την
αναζήτηση προ πολλού. Ίσως κάτι να παίχτηκε κάπου εκεί στο τέλος του τελευταίου
μεγάλου πολέμου. Κι ο τελευταίος εθνικός σπαραγμός ίσως ξεζούμισε και τα
τελευταία ψίχουλα μεγαλείου από μέσα μας.
Οι τελευταίοι πιστοί σήμερα είτε πολιτικών είτε θρησκευτικών
ιδεών, μοιάζουν περισσότερο σαν να εκπληρώνουν ένα δυσάρεστο καθήκον παρά σαν
ενθουσιώδεις πολεμιστές της πίστης τους. Μαζί με το κεράκι στην εκκλησία
κατεβάζουν καντήλια ολημερίς, μαζί με τα πανώ που κρατάνε σαν αγγαρεία στα
χέρια, κοιτάζουν στραβά τα ζόμπι που εκπροσωπούν τα στρατόπεδα τους. Όσοι ακόμα
στην Ελλάδα πιστεύουν σε κάτι από όλα αυτά που σερβίρονται, από τους ίδιους και
τους ίδιους βρυκόλακες που ρήμαξαν το τόπο και κάθε ελπίδα, είναι περισσότερο
ιδεοληπτικοί παρά ιδεολόγοι.
Ο Σουλειμάν δεν είναι τηλεοπτικό ίνδαλμα για κανένα Έλληνα,
γραμμένο τον έχει κανονικά ο θεατής αλλά τυχαίνει να έχει γραμμένα και τα
ντόπια τηλεοπτικά δρώμενα οπότε μια ή άλλη είναι τι θα δει. Αδιάφορο. Κάτι να υπάρχει στην οθόνη όταν
γεμίζει ο καναπές. Το ριάλιτυ είναι γελοίο αλλά ο καραγκιόζης δεν υπάρχει πια,
ούτε ο Κλούβιος με τη Σουβλίτσα, ούτε η θεία Λένα, ούτε ο μικρός ήρωας, ούτε οπότε τι ριάλιτυ, τι δελτίο ειδήσεων, τι
αποκλειστική έρευνα... μια από τα ίδια δεν είναι κατά βάθος? Ναι το διάβασμα
ενός βιβλίου είναι αξιόλογη απασχόληση αλλά το τσατάρισμα στον υπολογιστή, η
φραπεδιά και τα σκυλάδικα της καψούρας είναι πιο... ανώδυνα. mañana θα κάνουμε κάτι άλλο, σήμερα άστο...
Με απλά λόγια ο Έλληνας ξέρει πως μέσα του δεν έχει αγγέλους
και κουδουνάκια αλλά δαίμονες. Το γνωρίζει. Ακόμα κι ο τελευταίος κάτοικος του
πιο απομακρυσμένου χωριού εδώ σ΄αυτό το τόπο μιλάει με τους δαίμονές τους και
ξέρει πολύ καλά ότι υπάρχουν. Αλλά κάπου στο βάθος της ιστορίας του πίσω, ενώ
είχε βρει μοναδικούς κι ανεπανάληπτους τρόπους να τσακίζει αυτά τα δαιμόνια, να
τα υποτάσσει και να τα βάζει να δουλεύουν για όφελός του, έχασε το νήμα
(βοήθησαν πάρα πολλοί γι΄αυτό...)
Έτσι σήμερα είναι πάντα ο ίδιος αλλά με ένα μεγάλο
μειονέκτημα.
Έχει ξεχάσει ποιος είναι και τι είναι ικανός να κάνει.
Και το χειρότερο πείθει σιγά σιγά τον εαυτό του πως τίποτα
δεν είναι και πως τίποτα δεν είναι ικανός να κάνει, γιατί οι ίδιοι που του
έκλεψαν κάθε δυνατότητα να θυμηθεί, οι ίδιοι τον βομβαρδίζουν με την αντίληψη
πως όσα νόμιζε ήταν μπαρούφες, παραμύθια, ευσεβείς πόθοι αλλά ψεύτικοι,
ανυπόστατες αντιλήψεις.
Ίσως αυτό να είναι και το τελευταίο χαρτί που μπορούν να
παίξουν πάνω μας. Να προσπαθήσουν να μας πείσουν πως δεν ξέρουμε να παίζουμε
και να πάμε πάσο...
Ας βγούμε γρήγορα από τη ΜΕΓΑΛΗ ΜΠΛΟΦΑ. Το ότι δεν
πιστεύουμε κανέναν είναι τελικά το σοφότερο πράγμα που κάνουμε αυτή τη στιγμή.
Το ζήτημα όμως είναι να συμμαζευτούμε και να γεννήσουμε νέες ιδέες. Αυτό δεν
κάναμε πάντα? Από το τίποτα δεν χτίζαμε θαύματα?
Από μια πέτρα που έπεφτε στη γη δεν γεννηθήκαμε? Ίσως οι περισσότεροι να ζουν στο
απόλυτο σκοτάδι αλλά υπάρχουν πολλοί περισσότεροι από όσους φαντάζεστε που
έχουν ξυπνήσει. Το κακό είναι πως είναι διάσπαρτοι και παλεύουν μονάχοι. Η
Ελλάδα όμως είναι ένας μικρός χώρος, νοιώθω πως κάπου όλες αυτά τα ελεύθερα
πνεύματα αργά ή γρήγορα θα συναντηθούν.
Η απλά παραμυθιάζομαι. Ναι παραμυθιάζομαι κι εγώ, αλλά άλλο
το να πιστεύεις σε παραμύθια κι άλλο σε ψέμματα. Η μεγάλη δύναμη που μπορούμε
να αντλήσουμε από μέσα μας είναι να θυμηθούμε την ικανότητά μας να πλάθουμε
μύθους κι όχι ψέμματα.
Όταν αρχίσουν να γεννιούνται ξανά ηρωικοί αφηγητές κι όχι
ανόητοι παπαγάλοι κάτι θα αρχίσει να κινείται γύρω μας....
Ας θυμηθούμε κάποιους υπέροχους λόγους του ποιητή, γιατί
σ΄αυτό το τόπο εκτός από υπαλλήλους της εκάστοτε τρόικα και τους υπηρέτες των
τοκογλύφων, γεννήθηκαν και Λιαντίνηδες...
Το ελληνικό μέτρο «το γνώθι σαυτόν»
Το ελληνικό μέτρο
είναι η ήρεμη αποδοχή από τον έλληνα της απάνθρωπης φύσης. Αποδοχή που έχει
υψωθεί στη σφαίρα της πράξης. Δεν πρέπει να μας ξεγελά, που μέσα σ' αυτόν το
γαλήνιο όρο φαίνεται πως λείπει η δραματική διάσταση. Μήπως είδε τάχα κανείς
την κτηνωδία της φύσης στο λουλούδι που ανοίγει, στο πουλί που λαλεί, στο
κορίτσι που λούζεται;
Χωρίς το δραματικό του
στοιχείο το ελληνικό μέτρο θα 'ταν ένας πολεμιστής σε γυναικωνίτη. Ο Ηρακλής,
ας πούμε, στα κομμωτήρια της Ομφάλης με τις λυδές παλλακίδες που του φορούσαν
τα πασουμάκια'.
Ύστερα το «γνώθι
σαυτόν», που οδηγεί στο ελληνικό μέτρο, πρέπει να το κατανοούμε σαν γνώθι
σαυτόν της πράξης. Στους έλληνες το γνώθι σαυτόν το υπαγόρεψε η ανάγκη,
γυμνώνοντας ως το κόκαλο τον άνθρωπο, να φανερωθεί το έσχατο πρόσωπο της
ύπαρξης του, που σαν όπλο θα αντιμετώπιζε το έσχατο πρόσωπο της φύσης, το
απάνθρωπο, όπως τό'χε φανερώσει το ελληνικό φως. Δεν ειναι τυχαίο πως το γνώθι
σαυτόν ήταν χαραγμένο στους Δελφούς, στο ιερό του θεού του φωτός.
Τελικά το γνώθι σαυτόν
και το ελληνικό μέτρο, το «έδιζησάμην έμεωυτόν» και οι «Έρινύες της Δίκης» για
να μιλήσω τη γλώσσα του Ηράκλειτου, δεν είναι ο νόμος αλλά το ήθος των ελλήνων.
Ο νόμος που οδηγεί σ' αυτό το ήθος, η θεωρία που οδηγεί σ' αυτή την πράξη,
ειναι η γνώση τους για τη δύναμη της ανάγκης. Η χωρίς την ύβρι και την ατίμωση,
δηλαδή, υποταγή του έλληνα στην κτηνωδία της φύσης.
Μιλώ για κείνα τα
αμεταμέλητα «έα, έα» και για κείνα τα μυριετή «αίαΐ, αΐαϊ» που μας έρχουνται
ακόμη από το μυθικό βράχο του Καυκάσου, καθώς τα ξεστομίζει ο καρφωμένος
Προμηθέας: «Ωχού, ωχού» και «αλλίμονο, αλλίμονο.ΠΗΓΗ
Δ.ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ:"Βιβλία που δεν είναι νοητό να μην υπάρχουν στην ατομική βιβλιοθήκη του δάσκαλου"
Α. Για τα Νέα Ελληνικά 1. Πολίτου Ν., Εκλογαί από τα τραγούδια του ελληνικού λαού.
2. Σολωμού Δ., Άπαντα. Επιμέλεια – Σημειώσεις υπό Λίνου Πολίτη. Τόμοι 2 + Παράρτημα.
3. Καβάφη Κ., Ποιήματα. Επιμ. Γ. Π. Σαββίδη. Τόμοι 2.
4. Παπαδιαμάντη Α., Άπαντα. Επιμ. Τριανταφυλλόπουλου, Τόμοι 5.
5. Κορνάρου Β., Ερωτόκριτος. Εκδ. Ξανθουδίδη.
6. Χορτάτζη Γ., Ερωφίλη.
7. Κάλβου Α., Ωδαί, Εκδ. Ρ.Μ. Pontani.
8. Μακρυγιάννη, Απομνημονεύματα. Εισαγωγή Γ. Βλαχογιάννη, βιβλία 4 με Πρόλογο και Επίλογο.
9. Μυριβήλη Σ., α’) Η ζωή εν τάφω
β’) Ο Βασίλης ο Αρβανίτης
γ’) Η Παναγιά η Γοργόνα
10. Βάρναλη Κ., α') Το φως που καίει
β’) Σκλάβοι πολιορκημένοι
γ’) Ποιήματα
δ’) Η αληθινή απολογία του Σωκράτη.
11. Σεφέρη Γ., α’) Δοκιμές. Τόμοι 2
β’) Ποιήματα
γ’) Έξι νύχτες στην Ακρόπολη
12. Παλαμά Κ., α’) Τρισεύγενη
β’) Θάνατος Παλικαριού
γ’) Ο δωδεκάλογος του Γύφτου
13. Καζαντζάκη Ν., α’) Βίος και πολιτεία τον Αλέξη Ζορμπά.
β’) Αναφορά στο Γκρέκο
14. Ελύτη Ο., α’) Έξη και μία τύψεις για τον ουρανό
β’) Το Φωτόδεντρο και η δέκατη τέταρτη Ομορφιά.
γ’) Το άξιον εστί
δ’) Άσμα ηρωικό και πένθιμο
ε’) Προσανατολισμοί.
15. Ανωνύμου, Ελληνική Νομαρχία.
16. Κολοκοτρώνη, Απομνημονεύματα. Καταγραφή Τερτσέτη.
17. Βυζαντίου Δ., Βαβυλωνία.
18. Ροΐδη Ε., Πάπισσα Ιωάννα.
19. Φωτιάδη Δ., Καραϊσκάκης.
20. Καρυωτάκη Κ., Άπαντα. Επιμ. Γ.Π. Σαββίδη. Τόμοι 2.
21. Κονδυλάκης Ι., Ο Πατούχας
22. Εμπειρίκου Α., α’) Οκτάνα
β’) Υψικάμινος
γ’) Ενδοχώρα
23. Σικελιανού Α., Αντίδωρο (Επιτομή)
24. Ψυχάρη Γ., Το ταξίδι μου.
25. Αποστολάκη Γ., Η ποίηση στη ζωή μας.
26. Δημαρά Κ.Θ., Ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας.
27. Περάνθη Μ., Μεγάλη Ελληνική Ανθολογία της ποιήσεως. Από την Άλωση ως σήμερα.
28. Παπαρρηγοπούλου Κ., Ιστορία του Ελληνικού Έθνους.
29. Εκδοτική Αθηνών, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους.
30. Εκδοτική Αθηνών, Ελληνική Μυθολογία.
Β. Για τα Αρχαία Ελληνικά
31. Όμηρος
α’) Iliad. Εκδ. Allen-Monro. 2 τόμοι Οξφόρδη.
β’) Odyssey. Εκδ. Allen. 2 τόμοι. Οξφόρδη.
γ’) Hymni. Εκδ. Allen. 1 τόμος. Οξφόρδη.
δ’) Ιλιάδα-Όδύσσεια. Μετάφρ. Καζαντζάκη-Κακριδή.
ε’) Οδύσσεια. Μετάφρ. Ζ. Σίδερη.
32. Ησίοδος
α’) Theogonia, Opera et dies. Εκδ. Solmen. Οξφόρδη.
β’) Άπαντα. Εισαγωγή - κείμενο - σχόλια - κριτικό υπόμνημα υπό Κ. Σίττλ.
33. Προσωκρατικοί
Die Fragmente der Vorsokratiker, Εκδ. Diels-Kranz. 2 τόμοι.
34. Πίνδαρος
α’) Carmina. Εκδ. Bowra. Οξφόρδη.
β’) Επίνικοι. Μετάφρ. Θ. Βορέα. 4 τόμοι.
35. Λυρικοί. Lyrica Graeca selecta. Εκδ. Page, Οξφόρδη.
36. Αισχύλος
α’) Septem Tragoediae. Εκδ. Murray, Οξφόρδη.
β’) Οι τραγωδίες του Αισχύλου. Μετάφρ. Γ. Γρυπάρη, 2 τόμοι.
37. Σοφοκλής
α’) Fabulae. Εκδ. Pearson, Οξφόρδη.
β’) Οι τραγωδίες του Σοφοκλέους. Μετάφρ. Γ. Γρυπάρη, 2 τόμοι.
38. Ευριπίδης
α’) Fabulae. Εκδ. Murray, 3 τόμοι. Οξφόρδη.
39. Αριστοφάνης
α’) Comediae. Εκδ. Hall-Gelbert, τόμοι 3, Οξφόρδη.
β’) Οι κωμωδίες του Αριστοφάνη, Μετάφρ. Θ. Σταύρου.
40. Ηρόδοτος
α’) Historiae. Εκδ. Hude. 2 τόμοι. Οξφόρδη.
β’) Ιστορίαι. Μετάφρ. Α. Βλάχου. 3 τόμοι.
41. Θουκυδίδης
α’) Ξυγγραφή. Εκδ. Stuart-Jones και Powell. 2 τόμοι. Οξφόρδη
β’) Ιστορία. Μετάφρ. Ελ. Βενιζέλου.
42. Ξενοφών
Opera. Εκδ. Marchant, 5 τόμοι. Οξφόρδη.
43. Πλάτων
α’) Opera. Εκδ. Burnet, 5 τόμοι. Οξφόρδη.
β’) Συμπόσιον υπό Ι. Συκουτρή.
γ’) Πολιτεία υπό Κ. Γεωργούλη.
δ’) Φαίδρος υπό Ι. Θεοδωρακόπουλου.
44. Αριστοτέλης
α’) Τα μετά τα Φυσικά. Εκδ. Jaeger. Οξφόρδη.
β’) Τα μετά τα Φυσικά. Μετάφρ. Κ. Γεωργούλη.
γ’) Περί Ποιητικής υπό Συκουτρή-Μενάρδου.
δ’) Γεωργούλη Κ., Αριστοτέλης ο Σταγιρίτης.
45. Πλούταρχος
α’) Βίοι παράλληλοι. Εκδ. Sintenis. 5 τόμοι. Λειψία.
β’) Βίοι παράλληλοι. Βιβλιοθήκη Ζαχαρόπουλου. 5 τόμοι (οι μισοί βιογραφούμενοι).
46. Λουκιανός
α’) Opera. Εκδ. Macleod. 4 τόμοι. Οξφόρδη.
β’) Άπαντα. Μετάφρ. Ι. Κονδυλάκη.
47. Επίκουρος
Θεοδωρίδη Χ., Επίκουρος. Η αληθινή όψη του αρχαίου κόσμου.
48. Λουκρήτιος.
Περί της φύσεως των πραγμάτων. Μετάφρ. Κ. Θεοτόκη.
49. Liddel-Scott, Μέγα λεξικόν της ελληνικής γλώσσης. Μετάφρ. Μόσχου – Κωνσταντινίδου. 5 τόμοι.
50. Σταματάκου Ι., Λεξικόν της αρχαίας ελληνικής γλώσσης.
51. Lesky A., Ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας. Μετάφρ. Α. Τσοπανάκη.
52. Τσούντα Χ., Ιστορία της αρχαίας ελληνικής τέχνης.
(Ο κατάλογος αυτός υπάρχει στο βιβλίο του Δ. Λιαντίνη "Τα Ελληνικά")ΠΗΓΗ
2. Σολωμού Δ., Άπαντα. Επιμέλεια – Σημειώσεις υπό Λίνου Πολίτη. Τόμοι 2 + Παράρτημα.
3. Καβάφη Κ., Ποιήματα. Επιμ. Γ. Π. Σαββίδη. Τόμοι 2.
4. Παπαδιαμάντη Α., Άπαντα. Επιμ. Τριανταφυλλόπουλου, Τόμοι 5.
5. Κορνάρου Β., Ερωτόκριτος. Εκδ. Ξανθουδίδη.
6. Χορτάτζη Γ., Ερωφίλη.
7. Κάλβου Α., Ωδαί, Εκδ. Ρ.Μ. Pontani.
8. Μακρυγιάννη, Απομνημονεύματα. Εισαγωγή Γ. Βλαχογιάννη, βιβλία 4 με Πρόλογο και Επίλογο.
9. Μυριβήλη Σ., α’) Η ζωή εν τάφω
β’) Ο Βασίλης ο Αρβανίτης
γ’) Η Παναγιά η Γοργόνα
10. Βάρναλη Κ., α') Το φως που καίει
β’) Σκλάβοι πολιορκημένοι
γ’) Ποιήματα
δ’) Η αληθινή απολογία του Σωκράτη.
11. Σεφέρη Γ., α’) Δοκιμές. Τόμοι 2
β’) Ποιήματα
γ’) Έξι νύχτες στην Ακρόπολη
12. Παλαμά Κ., α’) Τρισεύγενη
β’) Θάνατος Παλικαριού
γ’) Ο δωδεκάλογος του Γύφτου
13. Καζαντζάκη Ν., α’) Βίος και πολιτεία τον Αλέξη Ζορμπά.
β’) Αναφορά στο Γκρέκο
14. Ελύτη Ο., α’) Έξη και μία τύψεις για τον ουρανό
β’) Το Φωτόδεντρο και η δέκατη τέταρτη Ομορφιά.
γ’) Το άξιον εστί
δ’) Άσμα ηρωικό και πένθιμο
ε’) Προσανατολισμοί.
15. Ανωνύμου, Ελληνική Νομαρχία.
16. Κολοκοτρώνη, Απομνημονεύματα. Καταγραφή Τερτσέτη.
17. Βυζαντίου Δ., Βαβυλωνία.
18. Ροΐδη Ε., Πάπισσα Ιωάννα.
19. Φωτιάδη Δ., Καραϊσκάκης.
20. Καρυωτάκη Κ., Άπαντα. Επιμ. Γ.Π. Σαββίδη. Τόμοι 2.
21. Κονδυλάκης Ι., Ο Πατούχας
22. Εμπειρίκου Α., α’) Οκτάνα
β’) Υψικάμινος
γ’) Ενδοχώρα
23. Σικελιανού Α., Αντίδωρο (Επιτομή)
24. Ψυχάρη Γ., Το ταξίδι μου.
25. Αποστολάκη Γ., Η ποίηση στη ζωή μας.
26. Δημαρά Κ.Θ., Ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας.
27. Περάνθη Μ., Μεγάλη Ελληνική Ανθολογία της ποιήσεως. Από την Άλωση ως σήμερα.
28. Παπαρρηγοπούλου Κ., Ιστορία του Ελληνικού Έθνους.
29. Εκδοτική Αθηνών, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους.
30. Εκδοτική Αθηνών, Ελληνική Μυθολογία.
Β. Για τα Αρχαία Ελληνικά
31. Όμηρος
α’) Iliad. Εκδ. Allen-Monro. 2 τόμοι Οξφόρδη.
β’) Odyssey. Εκδ. Allen. 2 τόμοι. Οξφόρδη.
γ’) Hymni. Εκδ. Allen. 1 τόμος. Οξφόρδη.
δ’) Ιλιάδα-Όδύσσεια. Μετάφρ. Καζαντζάκη-Κακριδή.
ε’) Οδύσσεια. Μετάφρ. Ζ. Σίδερη.
32. Ησίοδος
α’) Theogonia, Opera et dies. Εκδ. Solmen. Οξφόρδη.
β’) Άπαντα. Εισαγωγή - κείμενο - σχόλια - κριτικό υπόμνημα υπό Κ. Σίττλ.
33. Προσωκρατικοί
Die Fragmente der Vorsokratiker, Εκδ. Diels-Kranz. 2 τόμοι.
34. Πίνδαρος
α’) Carmina. Εκδ. Bowra. Οξφόρδη.
β’) Επίνικοι. Μετάφρ. Θ. Βορέα. 4 τόμοι.
35. Λυρικοί. Lyrica Graeca selecta. Εκδ. Page, Οξφόρδη.
36. Αισχύλος
α’) Septem Tragoediae. Εκδ. Murray, Οξφόρδη.
β’) Οι τραγωδίες του Αισχύλου. Μετάφρ. Γ. Γρυπάρη, 2 τόμοι.
37. Σοφοκλής
α’) Fabulae. Εκδ. Pearson, Οξφόρδη.
β’) Οι τραγωδίες του Σοφοκλέους. Μετάφρ. Γ. Γρυπάρη, 2 τόμοι.
38. Ευριπίδης
α’) Fabulae. Εκδ. Murray, 3 τόμοι. Οξφόρδη.
39. Αριστοφάνης
α’) Comediae. Εκδ. Hall-Gelbert, τόμοι 3, Οξφόρδη.
β’) Οι κωμωδίες του Αριστοφάνη, Μετάφρ. Θ. Σταύρου.
40. Ηρόδοτος
α’) Historiae. Εκδ. Hude. 2 τόμοι. Οξφόρδη.
β’) Ιστορίαι. Μετάφρ. Α. Βλάχου. 3 τόμοι.
41. Θουκυδίδης
α’) Ξυγγραφή. Εκδ. Stuart-Jones και Powell. 2 τόμοι. Οξφόρδη
β’) Ιστορία. Μετάφρ. Ελ. Βενιζέλου.
42. Ξενοφών
Opera. Εκδ. Marchant, 5 τόμοι. Οξφόρδη.
43. Πλάτων
α’) Opera. Εκδ. Burnet, 5 τόμοι. Οξφόρδη.
β’) Συμπόσιον υπό Ι. Συκουτρή.
γ’) Πολιτεία υπό Κ. Γεωργούλη.
δ’) Φαίδρος υπό Ι. Θεοδωρακόπουλου.
44. Αριστοτέλης
α’) Τα μετά τα Φυσικά. Εκδ. Jaeger. Οξφόρδη.
β’) Τα μετά τα Φυσικά. Μετάφρ. Κ. Γεωργούλη.
γ’) Περί Ποιητικής υπό Συκουτρή-Μενάρδου.
δ’) Γεωργούλη Κ., Αριστοτέλης ο Σταγιρίτης.
45. Πλούταρχος
α’) Βίοι παράλληλοι. Εκδ. Sintenis. 5 τόμοι. Λειψία.
β’) Βίοι παράλληλοι. Βιβλιοθήκη Ζαχαρόπουλου. 5 τόμοι (οι μισοί βιογραφούμενοι).
46. Λουκιανός
α’) Opera. Εκδ. Macleod. 4 τόμοι. Οξφόρδη.
β’) Άπαντα. Μετάφρ. Ι. Κονδυλάκη.
47. Επίκουρος
Θεοδωρίδη Χ., Επίκουρος. Η αληθινή όψη του αρχαίου κόσμου.
48. Λουκρήτιος.
Περί της φύσεως των πραγμάτων. Μετάφρ. Κ. Θεοτόκη.
49. Liddel-Scott, Μέγα λεξικόν της ελληνικής γλώσσης. Μετάφρ. Μόσχου – Κωνσταντινίδου. 5 τόμοι.
50. Σταματάκου Ι., Λεξικόν της αρχαίας ελληνικής γλώσσης.
51. Lesky A., Ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας. Μετάφρ. Α. Τσοπανάκη.
52. Τσούντα Χ., Ιστορία της αρχαίας ελληνικής τέχνης.
(Ο κατάλογος αυτός υπάρχει στο βιβλίο του Δ. Λιαντίνη "Τα Ελληνικά")ΠΗΓΗ
Ανεπαρκές το σχέδιο «Αθηνά», λένε οι πρόεδροι των ΤΕΙ
Τις ανησυχίες, τους προβληματισμούς και τις επιφυλάξεις τους για το
σχέδιο αναδιάρθρωσης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (σχέδιο «Αθηνά»)
εξέφρασαν οι πρόεδροι των Τεχνολογικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων (ΤΕΙ)
κατά τη διάρκεια της Συνόδου τους.
Οι πρόεδροι έκριναν το σχέδιο «Αθηνά» ως «ανεπαρκές» προσθέτοντας ότι οι προτάσεις του «πλήττουν ευθέως και ουσιαστικά μονομερώς την Ανώτατη Τεχνολογική Εκπαίδευση της χώρας».
Συγκεκριμένα, οι πρόεδροι των ΤΕΙ αναφέρουν στο ψήφισμα που εξέδωσαν:
- Στις προτεινόμενες μετακινήσεις Τμημάτων, μεγάλος αριθμός φοιτητών των ΤΕΙ δεν θα ολοκληρώσει τις σπουδές του, κάτω από την πίεση της σημερινής οικονομικής συγκυρίας.
- Αποδομούνται προγράμματα σπουδών και επαγγελματικά δικαιώματα, που δημιουργήθηκαν σε βάθος χρόνου και με υψηλό κόστος.
- Οι πολλαπλές συγχωνεύσεις και η φανερή πλέον υποβάθμιση των τίτλων καταδεικνύουν τη μονομερή κατεύθυνση του «σχεδίου Αθηνά».
Οι πρόεδροι των ΤΕΙ ζητούν να ολοκληρωθεί ο διάλογος για το θέμα με θεσμικές διαδικασίες, με συμμετοχή της ΑΔΙΠ (Αρχή Διασφάλισης Ποιότητας Ανώτατης Εκπαίδευσης) και του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας και να αποσυνδεθεί η ολοκλήρωση του «Σχεδίου Αθηνά» από τις εισαγωγικές εξετάσεις του 2013, ώστε να ενσωματωθούν, όπως σημειώνουν, στο φετινό μηχανογραφικό για τους υποψηφίους μόνο οι αλλαγές που θα γίνουν αποδεκτές από τις διοικήσεις των Ιδρυμάτων.
Εξάλλου, υπογραμμίζουν, είναι αδύνατη η εφαρμογή των μεταβολών που προτείνει το σχέδιο «Αθηνά» μέσα στο διάστημα των ολίγων μηνών μέχρι το Σεπτέμβριο του 2013 (προεδρικά διατάγματα, αλλαγές προγραμμάτων, μετακινήσεις εργαστηρίων, φοιτητών κ.λπ.).
Παράλληλα, οι πρόεδροι των ΤΕΙ συζήτησαν και τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα Τεχνολογικά Ιδρύματα και σημείωσαν: «Οι προϋπολογισμοί των Ιδρυμάτων για το 2013 ευρίσκονται σε κατάφωρη αναντιστοιχία με τις πραγματικές ανάγκες. Η δραματική μείωση του σχετικού προϋπολογισμού στο 50% και πλέον δεν είναι αποδεκτή. Η μείωση των κονδυλίων για λειτουργικές δαπάνες θα δημιουργήσει αδυναμία ακόμη και στην κάλυψη πάγιων λειτουργικών εξόδων».
Μετά τους πρυτάνεις των πανεπιστημίων και οι πρόεδροι των ΤΕΙ εντόπισαν προβλήματα με τις αρμοδιότητες των μελών των νέων Συμβουλίων Διοίκησης, ζητώντας αποσαφήνιση των αρμοδιοτήτων και διευκρινίσεις.ΠΗΓΗ
Οι πρόεδροι έκριναν το σχέδιο «Αθηνά» ως «ανεπαρκές» προσθέτοντας ότι οι προτάσεις του «πλήττουν ευθέως και ουσιαστικά μονομερώς την Ανώτατη Τεχνολογική Εκπαίδευση της χώρας».
Συγκεκριμένα, οι πρόεδροι των ΤΕΙ αναφέρουν στο ψήφισμα που εξέδωσαν:
- Στις προτεινόμενες μετακινήσεις Τμημάτων, μεγάλος αριθμός φοιτητών των ΤΕΙ δεν θα ολοκληρώσει τις σπουδές του, κάτω από την πίεση της σημερινής οικονομικής συγκυρίας.
- Αποδομούνται προγράμματα σπουδών και επαγγελματικά δικαιώματα, που δημιουργήθηκαν σε βάθος χρόνου και με υψηλό κόστος.
- Οι πολλαπλές συγχωνεύσεις και η φανερή πλέον υποβάθμιση των τίτλων καταδεικνύουν τη μονομερή κατεύθυνση του «σχεδίου Αθηνά».
Οι πρόεδροι των ΤΕΙ ζητούν να ολοκληρωθεί ο διάλογος για το θέμα με θεσμικές διαδικασίες, με συμμετοχή της ΑΔΙΠ (Αρχή Διασφάλισης Ποιότητας Ανώτατης Εκπαίδευσης) και του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας και να αποσυνδεθεί η ολοκλήρωση του «Σχεδίου Αθηνά» από τις εισαγωγικές εξετάσεις του 2013, ώστε να ενσωματωθούν, όπως σημειώνουν, στο φετινό μηχανογραφικό για τους υποψηφίους μόνο οι αλλαγές που θα γίνουν αποδεκτές από τις διοικήσεις των Ιδρυμάτων.
Εξάλλου, υπογραμμίζουν, είναι αδύνατη η εφαρμογή των μεταβολών που προτείνει το σχέδιο «Αθηνά» μέσα στο διάστημα των ολίγων μηνών μέχρι το Σεπτέμβριο του 2013 (προεδρικά διατάγματα, αλλαγές προγραμμάτων, μετακινήσεις εργαστηρίων, φοιτητών κ.λπ.).
Παράλληλα, οι πρόεδροι των ΤΕΙ συζήτησαν και τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα Τεχνολογικά Ιδρύματα και σημείωσαν: «Οι προϋπολογισμοί των Ιδρυμάτων για το 2013 ευρίσκονται σε κατάφωρη αναντιστοιχία με τις πραγματικές ανάγκες. Η δραματική μείωση του σχετικού προϋπολογισμού στο 50% και πλέον δεν είναι αποδεκτή. Η μείωση των κονδυλίων για λειτουργικές δαπάνες θα δημιουργήσει αδυναμία ακόμη και στην κάλυψη πάγιων λειτουργικών εξόδων».
Μετά τους πρυτάνεις των πανεπιστημίων και οι πρόεδροι των ΤΕΙ εντόπισαν προβλήματα με τις αρμοδιότητες των μελών των νέων Συμβουλίων Διοίκησης, ζητώντας αποσαφήνιση των αρμοδιοτήτων και διευκρινίσεις.ΠΗΓΗ
ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΑΠΟ ΑΡΓΥΡΗ ΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟ
- Παραδέχεται πως η κυβέρνηση εκβιάστηκε.
- Παραδέχεται πως η κυβέρνηση ενέδωσε στον εκβιασμό των δανειστών.
- Για να δικαιολογηθεί μάλιστα υιοθετεί τον πυπήνα της προπαγάνδας που επαναλαμβάνεται και διαχέεται στην κοινωνία από τα εξαγορασμένα Μ.Μ.Ε..
Όταν λοιπόν αποδέχεσαι πως ως εκπρόσωπος του ελληνικού λαού ενέδωσες στους εκβιασμούς κι έδωσες το λόγο σου σε ξένα συμφέροντα να εφαρμόσεις την πολιτική που αυτούς βολεύει κι όχι τον ελληνικό λαό, αυτόματα επαληθεύεις τον ορισμό του ΔΟΣΙΛΟΓΟΥ.
Στη συνέχεια αποδέχεσαι πως η πολιτική αυτή είναι επιζήμια για τη χώρα, αλλά παρόλαυτά συνεχίζεις να την εφαρμόζεις, άρα είσαι ΣΥΝΕΡΓΟΣ.
ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΠΕΡΓΙΕΣ
Η παντελής έλλειψη συντονισμού των πατριωτών, πολιτικών
κομμάτων, και οργανώσεων στις απεργίες άφησε ανοιχτό το πεδίο για να
αλωθεί από την αριστερά και το παρακράτος, οι απεργιακές κινητοποιήσεις
των Ελλήνων. Οι εθνικιστές φοβούμενοι επεισόδια και προβοκάτσιες
απουσιάζουν παντελώς από τα τεκτενόμενα παρόλο που στέκονται στο πλευρό
των απεργών.
Αυτή η έλλειψη συντονισμού δείχνει οτι ο πατριωτικός χώρος συθλιβώμενος στις προσωπικές διαφορές προτιμάει να μένει απαθείς τραβώντας ο καθένας τον δικό του δρόμο, και αφήνοντας ανυπεράσπιστο τον απλό λαό στους κοινωνικούς αγώνες.
Είναι βέβαιο οτι αν οργανωνόταν μπλοκ πατριωτικό από όλους τους φορείς και τα 'έντυπα θα είμασταν χιλιάδες στο σύνταγμα και φυσικά δεν θα μας μίλαγε κανείς. Και απο την άλλη δεν μπορεί ο φόβος των επεισοδίων, και της σύρραξις να μας κρατά μακριά απο τους κοινωνικούς αγώνες του λαού.
Αποτέλεσμα αυτού είναι και το σημερινό γεγονός οτι ενας πολίτης που κράταγε ελληνική σημαία μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη ξυλοκοπήθηκε απο αναρχικούς και αριστεριστές, επειδή αυτή θεώρησαν οτι όποιος έχει ελληνική σημαία είναι και "φασίστας". Το βασικό όμως ήταν, πως αυτός ο αγνός πολίτης ήταν ανυπεράσπιστος και μόνος.ΠΗΓΗ
Αυτή η έλλειψη συντονισμού δείχνει οτι ο πατριωτικός χώρος συθλιβώμενος στις προσωπικές διαφορές προτιμάει να μένει απαθείς τραβώντας ο καθένας τον δικό του δρόμο, και αφήνοντας ανυπεράσπιστο τον απλό λαό στους κοινωνικούς αγώνες.
Είναι βέβαιο οτι αν οργανωνόταν μπλοκ πατριωτικό από όλους τους φορείς και τα 'έντυπα θα είμασταν χιλιάδες στο σύνταγμα και φυσικά δεν θα μας μίλαγε κανείς. Και απο την άλλη δεν μπορεί ο φόβος των επεισοδίων, και της σύρραξις να μας κρατά μακριά απο τους κοινωνικούς αγώνες του λαού.
Αποτέλεσμα αυτού είναι και το σημερινό γεγονός οτι ενας πολίτης που κράταγε ελληνική σημαία μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη ξυλοκοπήθηκε απο αναρχικούς και αριστεριστές, επειδή αυτή θεώρησαν οτι όποιος έχει ελληνική σημαία είναι και "φασίστας". Το βασικό όμως ήταν, πως αυτός ο αγνός πολίτης ήταν ανυπεράσπιστος και μόνος.ΠΗΓΗ
Έζρα Πάουντ: Το βιβλίο-δυναμίτης ενός πεφωτισμένου φασίστα
Ενδεχομένως να τον έχουν γνωρίσει οι πιο υποψιασμένοι ως έναν από
τους μεγαλύτερους ποιητές του μοντερνισμού, δημιουργό των Cantos, αλλά
και ως εξαιρετικά ανιξιχνίαστη περίπτωση ιστορικής φυσιογνωμίας που
συνδέθηκε με τη μουσολινική Ιταλία σε βαθμό παρεξηγήσεως.
Το ανεξιχνίαστο της περίπτωσής του έρχεται να διαλευκάνει ή, αντιστρόφως, να επιτείνει ένα πολύ σπουδαίο μικρό δοκίμιό του, που κυκλοφορεί στα ελληνικά από το 2009 στη σειρά «Αρχείο Β' Παγκοσμίου Πολέμου» των εκδόσεων Περίπλους σε μετάφραση και ερμηνευτικά σχόλια του ιστορικού Ιωάννη Κωτούλα και με διαφωτιστικότατο πρόλογο του καθηγητή Αγγλικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου New Brunswick Δημήτρη Τρυφωνόπουλου.
«Ενώ οι ΗΠΑ βρίσκονταν σε πόλεμο με την Ιταλία και το Ολοκαύτωμα βρισκόταν σε εξέλιξη, ο Αμερικανός ποιητής Έζρα Πάουντ (1885-1972) πραγματοποιούσε εκπομπές στο ραδιοφωνικό σταθμό της Ρώμης αποκηρύσσοντας τον πρόεδρο Ρούζβελτ, προτρέποντας τους Αμερικανούς να μην πολεμήσουν και αναφερόταν με εμμονή σε εβραϊκές συνωμοσίες και στη συμβολή των τραπεζών στην υποκίνηση του πολέμου», γράφει ο Δημήτρης Τρυφωνόπουλος στον πρόλογο του βιβλίου, προσθέτοντας: «Το έργο η Αμερική και οι αιτίες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου είναι ένα από τα κείμενα του Πάουντ, όπου ο Αμερικανός ποιητής υποστηρίζει την εγκυρότητα της εξαιρετικά προσωπικής του ανάγνωσης της οικονομικής ιστορίας – μία ανάγνωση που έλαβε τη μορφή διαγγελμάτων από τον ραδιοφωνικό σταθμό της Ρώμης προς τους Αμερικανούς στρατιώτες και που τελικά προκάλεσε τον εγκλεισμό του επί δεκατρία σχεδόν έτη σε ένα άσυλο παραφρόνων».
Βαρύ τίμημα για τις αδιάσειστες ιδεολογικές γραμμές μιας ισχυρής προσωπικότητας που «περπάτησε» τόσο χρονικά όσο και χωρικά στη σπονδυλική στήλη του 20ου αιώνα και στιγματίστηκε όσο κανείς άλλος από τη λατρεία του για ένα πολιτικό σύστημα που θα μπορούσε να ονομαστεί «πεφωτισμένη αρχή»: «Ο βασικός λόγος για τη λατρεία που έτρεφε ο Πάουντ προς τον Μουσολίνι ήταν η απέχθειά του για τη λαϊκή δημοκρατία και η προτίμησή του σε ριζοσπαστικές ακροδεξιές απόψεις που τόνιζαν τη σημασία του χαρισματικού ηγέτη».
Πίσω από το μικρό αυτό βιβλίο, αλλά και από πολλά ποιήματά του, «σιγοκαίει» το έντονο ενδιαφέρον του, ήδη από το 1931, για τη μελέτη των οικονομικών θεωριών και κυρίως του φαινομένου έκδοσης της πίστωσης από τις τράπεζες που τους έδινε το μονοπώλιο επί της πίστωσης και του νομίσματος. Ο Πάουντ «παραθέτει την "αληθινή" ιστορία των ΗΠΑ... Η αξιοποίηση της αμερικανικής λαϊκίστικης πολιτικής παράδοσης τον οδηγεί χωρίς περιστροφές στην άποψη ότι "ο πόλεμος αυτός [ενν. Η αμερικανική επανάσταση] αποτελεί, όπως [όπως όλοι οι πόλεμοι] εκδήλωση του επίγειου πολέμου ανάμεσα στους τοκογλύφους και τους χωρικούς, ανάμεσα στους κυρίαρχους του χρήματος και σε οποιονδήποτε πραγματοποιεί μία τίμια καθημερινή εργασία με το μυαλό ή τα χέρια του"» [από τον πρόλογο της έκδοσης].
Η Αμερικανική Επανάσταση προκλήθηκε από την τακτική της Τράπεζας της Αγγλίας...
Οι αξίες της Επανάστασης προδόθηκαν από τον Χάμιλτον και τα οικονομικά συμφέροντα...
Το κακό ξεκίνησε με την ίδρυση της Τράπεζας της Αγγλίας το 1694 και με το μονοπώλιό της στην έκδοση του χρήματος...
Η αμερικανική ιστορία είναι η απόδειξη πως οι πόλεμοι προκαλούνται για να προκύψουν χρέη και να κερδοσκοπήσουν οι τοκογλύφοι...
Κάθε επανάσταση τελικά προδίδεται...
Αυτές είμαι μερικές μονάχα από τις μύριες αφοριστικές αποφάνσεις ενός υπέρλαμπρου – μέχρι συσκοτίσεως – νου, που είχε καταλάβει πως ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος δεν οφειλόταν σε κάποια ιδιοτροπία εκ μέρους του Μουσολίνι ή του Χίτλερ, αλλά στη στρατηγική των τραπεζών, των πιστωτών και των τοκογλύφων.
Όπως, επίσης, είχε κατανοήσει σε βάθος πως το πρόβλημα του ανθρώπου δεν ήταν ποτέ οντολογικό, αλλά ωμά οικονομικό, για να μην πούμε νομισματικό...
ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Ο Ezra Pound γεννήθηκε στο Hailey του Αϊντάχο (1885), μεγάλωσε στο Wyncote της Πενσυλβανίας και φοίτησε στο κολέγιο του Χάμιλτον και στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανίας. Δίδαξε για λίγο γαλλικά και ισπανικά στο Κολέγιο Wabash της Ιντιάνα και απολύθηκε γιατί ένα βράδυ πρόσφερε στέγη σε μια απένταρη χορεύτρια. Αμέσως ξενιτεύτηκε στην Ευρώπη (1907). Έμεινε ένα χρόνο στη Βενετία, όπου τύπωσε (1908) την πρώτη του συλλογή "A lune spento" . Τον ίδιο χρόνο εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο και άρχισε να εμφανίζεται με προκλητική εμφάνιση στα καλλιτεχνικά σαλόνια. Εκεί τύπωσε τις συλλογές του: "Personae" και "Exultations" (1909), πρωτοστατώντας στο αμερικάνικο ποιητικό κίνημα του "εικονισμού" που καθιέρωνε μια ποίηση λιτή, απέριττη αντικειμενική και ελλειπτική. Το 1914 παντρεύτηκε τη Dorothy Shakespear, απόχτησε από το γάμο του ένα γιο (1926) κι αργότερα την εγκατέλειψε για να συνδεθεί εως το τέλος της ζωής του με την πιανίστα Όλγα Rudge, ερωμένη και πιστή του φίλη. Καρπός του δεσμού τους υπήρξε η κόρη του πριγκήπισσα Mary de Rachewiltz. Την εποχή εκείνη παρεκίνησε τον Τζόυς και τον Έλιοτ να τυπώσουν τα έργα τους και μάλιστα περιέκοψε σχεδόν τη μισή "Έρημη χώρα" του Έλιοτ και της έδωσε την τελική της μορφή. Παράλληλα ασχολήθηκε και με τη μουσική. Συνέθεσε (μουσική και λιμπρέτο) την όπερα "Francois Villon" και ήταν από τους πρώτους που ανακάλυψαν στον αιώνα μας τον Βιβάλντι. Φύση αντιφατική με τραγικές μεταπτώσεις από την τρυφερότητα έως την αυτοκαταστροφή, μπορούσε να βοηθάει από το υστέρημα του τους φίλους του ή να αναπτύσει μια δική του οικονομική θεωρία περί κοινωνικής πίστεως, να μελετά επί χρόνια νεκρές γλώσσες για να μεταφράζει ή να παραφράζει αρχαία κείμενα από το πρωτότυπο ή να φωνασκεί υπέρ του Μουσολίνι και κατά των Εβραίων από το ραδιοφωνικό σταθμό της Ρώμης. Αυτές οι τακτικές εκπομπές συνεχίστηκαν σ΄ όλο το διάστημα του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου. Ακολούθησε η σύλληψή του (1945) από τα αμερικάνικα στρατεύματα που απελευθέρωσαν την Ιταλία, η απομόνωσή του σ΄ ένα ξέσκεπο κλουβί με συρματοπλέγματα στην Πίζα και η μεταφορά του στην Ουάσιγκτον (1945) για να δικαστεί επί προδοσία. Κρίθηκε διανοητικά ακατάλληλος για δίκη και κλείστηκε σε ψυχιατρική κλινική. Αποφυλακίστηκε (1958) και ξαναγύρισε τον ίδιο χρόνο στην Ιταλία. Πέθανε στη Βενετία, στις 2 Νοεμβρίου 1972.
Το ανεξιχνίαστο της περίπτωσής του έρχεται να διαλευκάνει ή, αντιστρόφως, να επιτείνει ένα πολύ σπουδαίο μικρό δοκίμιό του, που κυκλοφορεί στα ελληνικά από το 2009 στη σειρά «Αρχείο Β' Παγκοσμίου Πολέμου» των εκδόσεων Περίπλους σε μετάφραση και ερμηνευτικά σχόλια του ιστορικού Ιωάννη Κωτούλα και με διαφωτιστικότατο πρόλογο του καθηγητή Αγγλικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου New Brunswick Δημήτρη Τρυφωνόπουλου.
«Ενώ οι ΗΠΑ βρίσκονταν σε πόλεμο με την Ιταλία και το Ολοκαύτωμα βρισκόταν σε εξέλιξη, ο Αμερικανός ποιητής Έζρα Πάουντ (1885-1972) πραγματοποιούσε εκπομπές στο ραδιοφωνικό σταθμό της Ρώμης αποκηρύσσοντας τον πρόεδρο Ρούζβελτ, προτρέποντας τους Αμερικανούς να μην πολεμήσουν και αναφερόταν με εμμονή σε εβραϊκές συνωμοσίες και στη συμβολή των τραπεζών στην υποκίνηση του πολέμου», γράφει ο Δημήτρης Τρυφωνόπουλος στον πρόλογο του βιβλίου, προσθέτοντας: «Το έργο η Αμερική και οι αιτίες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου είναι ένα από τα κείμενα του Πάουντ, όπου ο Αμερικανός ποιητής υποστηρίζει την εγκυρότητα της εξαιρετικά προσωπικής του ανάγνωσης της οικονομικής ιστορίας – μία ανάγνωση που έλαβε τη μορφή διαγγελμάτων από τον ραδιοφωνικό σταθμό της Ρώμης προς τους Αμερικανούς στρατιώτες και που τελικά προκάλεσε τον εγκλεισμό του επί δεκατρία σχεδόν έτη σε ένα άσυλο παραφρόνων».
Βαρύ τίμημα για τις αδιάσειστες ιδεολογικές γραμμές μιας ισχυρής προσωπικότητας που «περπάτησε» τόσο χρονικά όσο και χωρικά στη σπονδυλική στήλη του 20ου αιώνα και στιγματίστηκε όσο κανείς άλλος από τη λατρεία του για ένα πολιτικό σύστημα που θα μπορούσε να ονομαστεί «πεφωτισμένη αρχή»: «Ο βασικός λόγος για τη λατρεία που έτρεφε ο Πάουντ προς τον Μουσολίνι ήταν η απέχθειά του για τη λαϊκή δημοκρατία και η προτίμησή του σε ριζοσπαστικές ακροδεξιές απόψεις που τόνιζαν τη σημασία του χαρισματικού ηγέτη».
Πίσω από το μικρό αυτό βιβλίο, αλλά και από πολλά ποιήματά του, «σιγοκαίει» το έντονο ενδιαφέρον του, ήδη από το 1931, για τη μελέτη των οικονομικών θεωριών και κυρίως του φαινομένου έκδοσης της πίστωσης από τις τράπεζες που τους έδινε το μονοπώλιο επί της πίστωσης και του νομίσματος. Ο Πάουντ «παραθέτει την "αληθινή" ιστορία των ΗΠΑ... Η αξιοποίηση της αμερικανικής λαϊκίστικης πολιτικής παράδοσης τον οδηγεί χωρίς περιστροφές στην άποψη ότι "ο πόλεμος αυτός [ενν. Η αμερικανική επανάσταση] αποτελεί, όπως [όπως όλοι οι πόλεμοι] εκδήλωση του επίγειου πολέμου ανάμεσα στους τοκογλύφους και τους χωρικούς, ανάμεσα στους κυρίαρχους του χρήματος και σε οποιονδήποτε πραγματοποιεί μία τίμια καθημερινή εργασία με το μυαλό ή τα χέρια του"» [από τον πρόλογο της έκδοσης].
Η Αμερικανική Επανάσταση προκλήθηκε από την τακτική της Τράπεζας της Αγγλίας...
Οι αξίες της Επανάστασης προδόθηκαν από τον Χάμιλτον και τα οικονομικά συμφέροντα...
Το κακό ξεκίνησε με την ίδρυση της Τράπεζας της Αγγλίας το 1694 και με το μονοπώλιό της στην έκδοση του χρήματος...
Η αμερικανική ιστορία είναι η απόδειξη πως οι πόλεμοι προκαλούνται για να προκύψουν χρέη και να κερδοσκοπήσουν οι τοκογλύφοι...
Κάθε επανάσταση τελικά προδίδεται...
Αυτές είμαι μερικές μονάχα από τις μύριες αφοριστικές αποφάνσεις ενός υπέρλαμπρου – μέχρι συσκοτίσεως – νου, που είχε καταλάβει πως ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος δεν οφειλόταν σε κάποια ιδιοτροπία εκ μέρους του Μουσολίνι ή του Χίτλερ, αλλά στη στρατηγική των τραπεζών, των πιστωτών και των τοκογλύφων.
Όπως, επίσης, είχε κατανοήσει σε βάθος πως το πρόβλημα του ανθρώπου δεν ήταν ποτέ οντολογικό, αλλά ωμά οικονομικό, για να μην πούμε νομισματικό...
ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Ο Ezra Pound γεννήθηκε στο Hailey του Αϊντάχο (1885), μεγάλωσε στο Wyncote της Πενσυλβανίας και φοίτησε στο κολέγιο του Χάμιλτον και στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανίας. Δίδαξε για λίγο γαλλικά και ισπανικά στο Κολέγιο Wabash της Ιντιάνα και απολύθηκε γιατί ένα βράδυ πρόσφερε στέγη σε μια απένταρη χορεύτρια. Αμέσως ξενιτεύτηκε στην Ευρώπη (1907). Έμεινε ένα χρόνο στη Βενετία, όπου τύπωσε (1908) την πρώτη του συλλογή "A lune spento" . Τον ίδιο χρόνο εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο και άρχισε να εμφανίζεται με προκλητική εμφάνιση στα καλλιτεχνικά σαλόνια. Εκεί τύπωσε τις συλλογές του: "Personae" και "Exultations" (1909), πρωτοστατώντας στο αμερικάνικο ποιητικό κίνημα του "εικονισμού" που καθιέρωνε μια ποίηση λιτή, απέριττη αντικειμενική και ελλειπτική. Το 1914 παντρεύτηκε τη Dorothy Shakespear, απόχτησε από το γάμο του ένα γιο (1926) κι αργότερα την εγκατέλειψε για να συνδεθεί εως το τέλος της ζωής του με την πιανίστα Όλγα Rudge, ερωμένη και πιστή του φίλη. Καρπός του δεσμού τους υπήρξε η κόρη του πριγκήπισσα Mary de Rachewiltz. Την εποχή εκείνη παρεκίνησε τον Τζόυς και τον Έλιοτ να τυπώσουν τα έργα τους και μάλιστα περιέκοψε σχεδόν τη μισή "Έρημη χώρα" του Έλιοτ και της έδωσε την τελική της μορφή. Παράλληλα ασχολήθηκε και με τη μουσική. Συνέθεσε (μουσική και λιμπρέτο) την όπερα "Francois Villon" και ήταν από τους πρώτους που ανακάλυψαν στον αιώνα μας τον Βιβάλντι. Φύση αντιφατική με τραγικές μεταπτώσεις από την τρυφερότητα έως την αυτοκαταστροφή, μπορούσε να βοηθάει από το υστέρημα του τους φίλους του ή να αναπτύσει μια δική του οικονομική θεωρία περί κοινωνικής πίστεως, να μελετά επί χρόνια νεκρές γλώσσες για να μεταφράζει ή να παραφράζει αρχαία κείμενα από το πρωτότυπο ή να φωνασκεί υπέρ του Μουσολίνι και κατά των Εβραίων από το ραδιοφωνικό σταθμό της Ρώμης. Αυτές οι τακτικές εκπομπές συνεχίστηκαν σ΄ όλο το διάστημα του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου. Ακολούθησε η σύλληψή του (1945) από τα αμερικάνικα στρατεύματα που απελευθέρωσαν την Ιταλία, η απομόνωσή του σ΄ ένα ξέσκεπο κλουβί με συρματοπλέγματα στην Πίζα και η μεταφορά του στην Ουάσιγκτον (1945) για να δικαστεί επί προδοσία. Κρίθηκε διανοητικά ακατάλληλος για δίκη και κλείστηκε σε ψυχιατρική κλινική. Αποφυλακίστηκε (1958) και ξαναγύρισε τον ίδιο χρόνο στην Ιταλία. Πέθανε στη Βενετία, στις 2 Νοεμβρίου 1972.
Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΣΥΝΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΤΟΝ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΠΡΟΣ ΤΟ ΓΟΥΔΗ
Είναι
γνωστές οι χρόνιες πολύ καλές σχέσεις της Ελλάδας με την Γαλλία.
Μάλιστα, αυτές οι σχέσεις ήταν αγαστές σε πολλά επίπεδα. Όμως, ήταν
αλήθεια τόσο φίλοι μας οι Γάλλοι ή μήπως η (αποδεδειγμένη σε κρίσιμους
τομείς) φιλία στηριζόταν και σε οικονομικά ανταλλάγματα εκ μέρους των
Αθηνών; Προφανώς, και χωρίς να αμφισβητούμε την φιλία των γάλλων
πολιτών, οι γαλλικές κυβερνήσεις προσέφεραν εξυπηρετήσεις στην Ελλάδα
έναντι κάποιων αγορών, κυρίως στρατιωτικού εξοπλισμού. Όμως, άλλο η
φιλία και οι σχέσεις δούναι και λαβείν και άλλο η δήλωση του Αντώνη
Σαμαρά ο οποίος στη συνάντησή του με τον Γάλλο Πρόεδρο κ. Ολάντ,
αναφερόμενος στους υδρογονάνθρακες της Ελλάδας, μίλησε επί λέξει για
"πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ευρώπης, ευρωπαϊκές πηγές και ευρωπαϊκούς
υδρογονάνθρακες..."!!!
Ακόμη
και εάν δεχθούμε πως πρόκειται για μία διπλωματική δήλωση, η οποία
απευθύνεται προς όλους τους ενδιαφερόμενους για τον Ελληνικό ορυκτό
ενεργειακό πλούτο, ο κ. Σαμαράς θα έπρεπε να λάβει πολύ σοβαρά τα
«απότοκα» αυτής της δήλωσης και θα έπρεπε να έχει προετοιμάσει
καταλλήλως την χώρα «δια παν ενδεχόμενο»… Και, δυστυχώς, αυτό δεν
συνέβη, οπότε η συγκεκριμένη δήλωση του φερόμενου και ως πρωθυπουργού
της χώρας δεν είναι διπλωματική κίνηση, αλλά μία ειλικρινής κατάθεση των
προθέσεων του κ. Σαμαρά, αλλά και της οπτικής γωνίας της σημερινής
κυβέρνησης της χώρας. Ίσως κάποιος θα έπρεπε να πει στον κ. Σαμαρά πως
οι υδρογονάνθρακες (και όχι μόνο) που έγινε –επιτέλους- γνωστή η ύπαρξή
τους, ανήκουν στην Ελλάδα και στον Ελληνικό λαό. Εάν ο ίδιος έχει κάποια
προσωπική πετρελαιοπηγή, μπορεί να την ονομάσει ή να την χαρακτηρίσει
όπως θέλει…
Εμείς,
αναρωτιόμαστε, για το πώς είναι δυνατόν να γίνεται αυτή η δήλωση περί
«πλουτοπαραγωγικών πηγών της Ευρώπης», όταν η Ευρώπη δεν έχει
επιφορτισθεί καμία ευθύνη (έστω και στο πνεύμα της έμπρακτης
αλληλεγγύης) για τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα.
Η
Ευρώπη αφήνει έκθετη την Ελλάδα στην επιθετικότητα της Άγκυρας, χωρίς
να τολμά να ανεβάσει τους τόνους προς τον τούρκο πρωθυπουργό, ενώ
μετέχει στον υπερ-εξοπλισμό της Τουρκίας…
Η
Ευρώπη, γνωρίζοντας πως η οικονομική θέση της Ελλάδας έχει ξεπεράσει
κάθε παρόμοια περίπτωση διεθνώς, εμμένει στην εφαρμογή καταστροφικών
πολιτικών και οικονομικών μέτρων, αποστέλλοντας νόμους από τις Βρυξέλλες
στα πειθήνια όργανα της κυβέρνησης των Αθηνών, καταστρατηγώντας το
Σύνταγμα της Ελλάδας και δημιουργώντας συνθήκες διάλυσης της χώρας…
Φυσικά, όλα αυτά οι ευρωπαίοι «φίλοι», «εταίροι» και «σύμμαχοι» τα
κάνουν επειδή έχουν τα δικά τους οφέλη, στα οποία αποκλειστικά
αποσκοπούν, διαγράφοντας τις ευθύνες τους για τα όσα συμβαίνουν αυτή τη
στιγμή στην Ελλάδα.
Η
Ευρώπη δημιουργεί συνθήκες διάλυσης της Ελληνικής κοινωνίας,
επιμένοντας στην μετατροπή της Ελλάδας σε μία ανοιχτή φυλακή, στην
μετατροπή της σε ισλαμική χώρα –ελέω λαθρομεταναστών-, ενώ την ίδια
στιγμή οδηγεί στην δολοφονία των Ελλήνων πολιτών μέσω των «όρων» και
εκτρωματικών νομοθετημάτων σχετικά με την υγεία και τις κοινωνικές
παροχές.
Η
Ευρώπη, εξάλλου, είναι αυτή που σήμερα δανείζει την Ελλάδα, με όρους
τέτοιους που το χρέος έχει γίνει μεγαλύτερο από ότι ήταν το 2009…
Ε,
λοιπόν, κύριε Σαμαρά, μετά από όλα αυτά (και άλλα πολλά περισσότερα που
έχουν συμβεί ήδη ή έχουν προγραμματισθεί να υλοποιηθούν) η τοποθέτησή
σας είναι πλέον του δέοντος φιλο-ευρωπαϊκή και τείνει να γίνει εφάμιλλη
των επιδιώξεων πολυεθνικών εταιρειών, τραπεζών και άλλων πολιτικών
εκτρωμάτων (βλ. το 4ο Ράιχ της Μερκελικής Γερμανίας), που
εκμεταλλεύθηκαν τις συγκυρίες και βρίσκοντας ή προωθώντας τους
«βολικούς» πολιτικούς, κατόρθωσαν και μετέτρεψαν την κρίση σε μία
θαυμάσια ευκαιρία.
Ίσως,
θα έπρεπε να ξεκαθαριστεί στον φερόμενο ως πρωθυπουργό της Ελλάδας, πως
δεν έχει κανένα δικαίωμα να υπογράφει ή να αναφέρει οτιδήποτε εκθέτει
σε κίνδυνο την περιουσία των Ελλήνων πολιτών, δηλαδή όλα όσα
συμπεριλαμβάνονται μέσα στην Ελληνική Επικράτεια. Οι εθνικές ΠΩΛΗΤΙΚΕΣ τελείωσαν και οι σχετικοί "ντίλερς" θα λάβουν λίαν συντόμως τα... δέοντα. Εάν
και εφόσον ο ίδιος επιθυμεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες εκείνων που
δημιούργησαν τις κατάλληλες συνθήκες και που εναγωνίως περιμένουν την
πλήρη κατάπτωση της χώρας, προκειμένου να υφαρπάξουν (το έχουν κάνει
πολλές φορές στο παρελθόν) με ποικίλους τρόπους, τον πλούτο της Ελλάδας,
θα πρέπει να γνωρίζει πως δεν πρόκειται να τον κρίνει απλά η ιστορία,
αλλά θα βρεθεί ενώπιον του Ελληνικού λαού, με ευθύνες οι οποίες δεν θα
του στερήσουν απλά την ελευθερία του. Και θα πρέπει να γνωρίζει πως ο δρόμος που ακολουθεί δεν οδηγεί στον Κορυδαλλό, αλλά στου Γουδή...
Ενδεχομένως
ο κύριος Σαμαράς επιθυμεί να αντιμετωπίζει τον Ελληνική λαό ως υποζύγιο
και θέλει να το «σαμαρώσει» και να του φορτώσει το πλήθος των πολιτικών
και οικονομικών ανομημάτων του πολιτικού συστήματος μέσα στο οποίο ο
ίδιος εκτράφηκε, ανδρώθηκε και του οποίου σήμερα ηγείται. Αυτό όμως δεν
σημαίνει πως εάν κάποια στιγμή αναλάβει τις «πολιτικές ευθύνες» του, θα…
εξαγνιστεί. Οι πολιτικές ευθύνες τελείωσαν, κύριε Σαμαρά. Εδώ και
αρκετά χρόνια όλα λογίζονται ως «ποινικές ευθύνες», οι οποίες και θα
αποδοθούν με παραδειγματικό τρόπο (προς αποφυγή μελλοντικής επαναλήψεώς
τους) την επομένη ημέρα της επιστροφής στην Δημοκρατία και στην
ομαλότητα…
Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2013
1.000 και 93 νύχτες δεν είναι αρκετές;;; 1.093 νύχτες που όμοιες δεν έχει ζήσει κανένας λαός της Δύσης.
Χίλιες και ενενηντατρείς νύχτες
πέρασαν από την αποφράδα εκείνη μέρα , που ο τέως Πρωθυπουργός Γιώργος
Παπανδρέου, βγήκε από το Καστελόριζο να προαναγγείλει ουσιαστικά, το
δράμα του Ελληνικού λαού! Προανήγγειλε στην ουσία την είσοδο της χώρας
στο αποικιοκρατικό καθεστώς ! Και μάλιστα προανήγγειλε την έλευση
του ΔΝΤ στην Ελλάδα μετά από μυστικές διαπραγματεύσεις! Γι αυτό και στο
βίντεο που ακολουθεί, με την ομιλία του, πουθενά μα πουθενά δεν αναφέρει
τις λέξεις «Διεθνές Νομιασματικό Ταμείο»! Πουθενά! Ενώ ο ίδιος το
γνωρίζει πολύ καλά!! Η δήλωσή του αυτή βλέπετε, σκηνοθετήθηκε από
ειδικούς , όχι τόσο ως μήνυμα προς τον Ελληνικό λαό αλλά κυρίως, ως
μήνυμα προς τον τραπεζικό Οίκο Ρόθτσιλντ, και την Μπούντενσμπανκ!
Μιλά για «Ιθάκες» για «αγορές» για
«οξυγόνο» «Δικαιοσύνη» «ανάπτυξη» και ένα σωρό άλλα φαιδρά τα οποία είχε
ξεπουλήσει τόσο ο ίδιος όσο και οι υπόλοιποι που τον διαδέχτηκαν, πριν
από πολλά χρόνια!1093 νύχτες πέρασαν από εκείνη τη μέρα που ο ΓΑΠ διάλεξε το Καστελόριζο, «το διεθνές έμβλημα του νέου Eldorado», για να δηλώσει σε όλες τις κατευθύνσεις πως «εδώ υπάρχει πολύ χρήμα και θα σας το δώσω … κοψοχρονιά»!!!
1093 νύχτες πέρασαν από τότε και σχεδόν ένα εκατομμύριο άνθρωποι έμειναν άνεργοι!
1093 νύχτες πέρασαν για να καταστραφεί ολοσχερώς η ραχοκοκαλιά της Ελληνικής οικονομίας , η μικρομεσαία επιχείρηση!
1093 νύχτες πέρασαν, για να δώσουν τέλος στη ζωή τους πάνω από 4.000 συνάνθρωποί μας!
1093 νύχτες πέρασαν για να καταστραφεί πλήρως ο δημόσιος τομέας, να απαξιωθεί η περιουσία του και να ξεπουληθεί φτηνά στα κοράκια
1093 νύχτες, γεμάτες τρόμο, αγωνία για το τι ξημερώνει η επόμενη μέρα για τα παιδιά μας!
1093 νύχτες, που όλοι αυτοί εξακολουθούν να παίζουν στα ζάρια το μέλλον ενός ολάκερου λαού!
1093 νύχτες εκβιασμών από ανθρωπάρια όπως ο Πολ Τόμσεν
1093 νύχτες απειλών από τους Γκαουλάϊτερ της Μέρκελ όπως ο Χορστ Ράιχενμπαχ
1093 νύχτες εγκλωβισμού του τραπεζικού συστήματος της χώρας από τον Μπομπ Τράα
1093 νύχτες «μαστίγιο και καρότο» από την συμμορία των «ΑΑΑ» της Μέρκελ και των υπολοίπων διεθνών γκάνγκστερ.
1093 νύχτες απόλυτης υποταγής του πολιτικού συστήματος σε όλους αυτούς
1093 νύχτες ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ των πολιτικών που εντέλλονται στο όνομα του … Ελληνικού λαού, να ξεπουλήσουν όλα αυτά που κατακτήσαμε με αίμα σε αλλεπάλληλους πολέμους, στους Banksters.
1093 νύχτες διακυβέρνησης από απατεώνες που δεν θα διστάσουν να κυβερνήσουν τη χώρα ακόμη κι αν αποκτήσουμε μια … άλλη σημαία!
1093 νύχτες, χωρίς κανάλια και ενημέρωση, γιατί όλα ελέγχονται απόλυτα
1093 νύχτες, στις οποίες επιχειρούν άλλοτε με πολύ ξύλο κι άλλοτε με πλύση εγκεφάλου, να πείσουν τον Ελληνα ότι όλα αυτά γίνονται για το καλό του!!!
Αναρωτιέμαι, πόσες νύχτες πρέπει να περάσουν ακόμη, για να καταλάβουμε ότι ΠΡΕΠΕΙ να τους πετάξουμε στη θάλασσα;;;
Εύχομαι μέσα από την ψυχή μου, «αύριο» να ξημερώσει μια καλή μέρα για όλους μας!!!!ΠΗΓΗ
ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΦΤΙΑΞΑΜΕ ΚΙ ΑΥΤΟΥΣ
ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΛΑΘΗ
Στίχοι: Χρήστος Γιαννόπουλος
Μουσική: Χρήστος Γιαννακόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Χριστίνα Μαραγκόζη
Εμείς οι Έλληνες που λες
μέσα σε νόθες εποχές
στης γης το σταυροδρόμι
Εδώ στον όμφαλο της γης
ξένου πλανήτη θα γενείς
κι άλλου κόσμου απογόνοι
Εμείς οι Έλληνες που λες
μόνοι ανοίγουμε πληγές
και ποιος θα τις γιατρέψει
Μα είναι αρκετή μια μουσική
να μας λιγώσει την ψυχή
και να μας ταξιδέψει
Εμείς οι Έλληνες που λες
ονειροπόλοι εραστές
χανόμαστε τα βράδια
Χιλιάδες χρόνια ναυαγοί
με μια μανία για φυγή
σε άγνωστα φεγγάρια
Εμείς οι Έλληνες που λες
ονειροπόλοι εραστές
χανόμαστε τα βράδια
Εμείς οι Έλληνες που λες
με ένα μυαλό διαμπερές
και στην καρδιά ένα αγκάθι
Δεν προσκυνάμε τους Θεούς
γιατί τους φτιάξαμε κι αυτούς
με τα δικά μας λάθη
Εμείς οι Έλληνες που λες
μια ποιητές μια πειρατές
Έλληνες στους αιώνες
Μες σε υπόγειες στοές
μας παραχάραξαν το χθες
στου κόσμου τις οθόνες
Εμείς οι Έλληνες που λες
ονειροπόλοι εραστές
χανόμαστε τα βράδια
Χιλιάδες χρόνια ναυαγοί
με μια μανία για φυγή
σε άγνωστα φεγγάρια
Εμείς οι Έλληνες που λες
μόνοι ανοίγουμε πληγές
και ποιος να τις γιατρέψει
Μα είναι αρκετή μια μουσική
να μας λιγώσει την ψυχή
και να μας ταξιδέψει
ΟΙ ΚΥΠΡΙΟΙ ΨΗΦΙΣΑΝ... ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Πεντακάθαρο ήταν το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών στην Κύπρο και προδικάζει την τελική έκβαση στον δεύτερο γύρο της ερχόμενης Κυριακής. Νέος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας θα εκλεγεί ο δεξιός Νίκος Αναστασιάδης, ο οποίος προχτές πήρε το 45,46% των ψήφων.
Αντίπαλός του θα είναι ο επίτηδες ορισθείς από το ΑΚΕΛ για να ηττηθεί σίγουρα (!) Σταύρος Μαλάς. Ο... «ευρείας απήχησης» Μαλάς πήρε μόλις 26,91%, μη κατορθώνοντας να συσπειρώσει ούτε καν τους ψηφοφόρους του ΑΚΕΛ, το οποίο στις βουλευτικές εκλογές είχε πάρει 32%. Ο Στ. Μαλάς μόλις και μετά βίας πέτυχε να ξεπεράσει τον τρίτο υποψήφιο Γιώργο Λιλλήκα, ο οποίος αν και υποστηριζόταν επισήμως μόνο από την ΕΔΕΚ που δεν έχει ούτε καν το 10% των ψήφων, κέρδισε το 24,93% των ψήφων. Υστέρησε έτσι μόνο 2 εκατοστιαίες μονάδες από τον υποψήφιο του ΑΚΕΛ, ενώ η διαφορά ΑΚΕΛ - ΕΔΕΚ είναι πάνω από... 20 εκατοστιαίες μονάδες! Αυτά όμως ελάχιστη σημασία έχουν. Εντελώς δευτερεύουσα και παροδική.
Η πολιτική ουσία βρίσκεται στο γεγονός ότι όσο και αν η νίκη του Ν. Αναστασιάδη ήταν απολύτως αναμενόμενη, πρόκειται για εξέλιξη που από τη στιγμή που θα επιβεβαιωθεί στις κάλπες την Κυριακή, θα βάλει πολύ βαριά τη σφραγίδα της στην πορεία της Κύπρου από εδώ και πέρα. Οσο και αν ακούγεται βαρύγδουπο, η εκλογή Αναστασιάδη θα αλλάξει εντελώς το σκηνικό και το πλαίσιο των πολιτικών εξελίξεων μέσα στην Κύπρο, ενώ θα τινάξει πιθανότατα στον αέρα και τις παραδοσιακά στενές σχέσεις της Λευκωσίας με τη Μόσχα. Ο Νίκος Αναστασιάδης είναι άνθρωπος με θέσεις πασίγνωστες στην Κύπρο. Δεν τις έχει κρύψει ποτέ και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κανείς να τον κατηγορήσει ότι υφάρπαξε την ψήφο των πολιτών κρύβοντας τα όσα σκέπτεται. Δικαιούται να διακηρύττει ότι η ψήφος στο πρόσωπό του είναι ψήφος στις απόψεις και στις θέσεις του.
Ο Ν. Αναστασιάδης υποστήριξε με πάθος το σχέδιο Ανάν και προσπάθησε με όλες του τις δυνάμεις να πείσει τους Κυπρίους να το αποδεχθούν, ασχέτως του ότι αυτοί το απέρριψαν με πλειοψηφία... τριών τετάρτων (!) ως απαράδεκτα ευνοϊκό για την Τουρκία. Ο πιθανότατος πρόεδρος της Κύπρου τάσσεται επίσης αναφανδόν υπέρ της αποδοχής οποιουδήποτε όρου απαιτήσουν οι Γερμανοί για την επιβολή καθεστώτος Μνημονίου στην Κύπρο, συμπεριλαμβανομένης της εκποίησης όλης της δημόσιας περιουσίας και των απολύσεων δημοσίων υπαλλήλων. Με άλλα λόγια, υπερψηφίζοντας τον Ν. Αναστασιάδη οι Κύπριοι γνωρίζουν άριστα ότι ψηφίζουν υπέρ της υπαγωγής της χώρας τους σε καθεστώς μνημονιακής υποτέλειας, αλλά και υπέρ της εφαρμογής κάποιας νέας εκδοχής του σχεδίου Ανάν, αν το απαιτήσουν οι Αμερικανοί ή οι Ευρωπαίοι.
Αυτά όμως συνιστούν εντελώς νέα κατάσταση στο εσωτερικό και νέες συμμαχίες στο εξωτερικό, αλλά και σοβαρές ανακατατάξεις σχετικά με το Κυπριακό μέσα στην ίδια την Ελλάδα. Αν οι Κύπριοι π.χ. θελήσουν, αποδεχόμενοι κάποια λύση τύπου Ανάν στο Κυπριακό, να γίνουν έμμεσο εξάρτημα της Τουρκίας, προφανώς και δεν μπορούν να περιμένουν από την Ελλάδα βοήθεια, αν σε κάποια υστερότερη φάση διαπιστώσουν τι έγκλημα έχουν διαπράξει εναντίον του ίδιου τους του εαυτού. Τους νέους τους φίλους η Κύπρος θα πρέπει να τους βρει στο στρατόπεδο των φιλοτουρκικών ή ενδοτικών δυνάμεων. Οι Κύπριοι γνωρίζουν επίσης ότι το Μνημόνιο στην Κύπρο θα έχει πρώτο στόχο τη διάλυση του υπερμεγέθους τραπεζικού συστήματος του νησιού, ώστε οι καταθέσεις των Ρώσων και άλλων ολιγαρχών και γκάνγκστερ από τις χώρες του πρώην «υπαρκτού σοσιαλισμού» να φύγουν από την Κύπρο και να κατευθυνθούν στην Αγγλία, στη Γαλλία, στο Λουξεμβούργο ή στην Ελβετία.
Μήνες τώρα οι Γερμανοί διαφημίζουν ότι η επιβολή Μνημονίου στην Κύπρο θα σημάνει πριν από όλα... κατάσχεση των καταθέσεων των Ρώσων και όλων των καταθετών που δεν είναι υπήκοοι κράτους της ΕΕ! Αλλά και για τους πολίτες της ΕΕ, κατάσχεση όποιου ποσού ξεπερνά τις 100.000 ευρώ! Πρέπει να είναι τρελός κάποιος ξένος πλούσιος για να αφήνει τα λεφτά του σε κυπριακή τράπεζα υπό το κράτος τέτοιας απειλής, ότι θα του τα κατασχέσουν! Αν όμως φύγουν οι καταθέσεις από τις κυπριακές τράπεζες, τότε η κυπριακή οικονομία καταρρέει αμέσως. Το εννοούμε κυριολεκτικά και το αποδεικνύουν οι αριθμοί: ενώ το ΑΕΠ της Κύπρου ανέρχεται σε περίπου 18 δισεκατομμύρια ευρώ, οι καταθέσεις στις κυπριακές τράπεζες ανέρχονται σε περίπου... 70 δισ. ευρώ!!! Τέσσερις φορές το ΑΕΠ είναι οι καταθέσεις! Τι άλλο να πούμε; Οψόμεθα, λοιπόν... ΠΗΓΗ
Πεντακάθαρο ήταν το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών στην Κύπρο και προδικάζει την τελική έκβαση στον δεύτερο γύρο της ερχόμενης Κυριακής. Νέος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας θα εκλεγεί ο δεξιός Νίκος Αναστασιάδης, ο οποίος προχτές πήρε το 45,46% των ψήφων.
Αντίπαλός του θα είναι ο επίτηδες ορισθείς από το ΑΚΕΛ για να ηττηθεί σίγουρα (!) Σταύρος Μαλάς. Ο... «ευρείας απήχησης» Μαλάς πήρε μόλις 26,91%, μη κατορθώνοντας να συσπειρώσει ούτε καν τους ψηφοφόρους του ΑΚΕΛ, το οποίο στις βουλευτικές εκλογές είχε πάρει 32%. Ο Στ. Μαλάς μόλις και μετά βίας πέτυχε να ξεπεράσει τον τρίτο υποψήφιο Γιώργο Λιλλήκα, ο οποίος αν και υποστηριζόταν επισήμως μόνο από την ΕΔΕΚ που δεν έχει ούτε καν το 10% των ψήφων, κέρδισε το 24,93% των ψήφων. Υστέρησε έτσι μόνο 2 εκατοστιαίες μονάδες από τον υποψήφιο του ΑΚΕΛ, ενώ η διαφορά ΑΚΕΛ - ΕΔΕΚ είναι πάνω από... 20 εκατοστιαίες μονάδες! Αυτά όμως ελάχιστη σημασία έχουν. Εντελώς δευτερεύουσα και παροδική.
Η πολιτική ουσία βρίσκεται στο γεγονός ότι όσο και αν η νίκη του Ν. Αναστασιάδη ήταν απολύτως αναμενόμενη, πρόκειται για εξέλιξη που από τη στιγμή που θα επιβεβαιωθεί στις κάλπες την Κυριακή, θα βάλει πολύ βαριά τη σφραγίδα της στην πορεία της Κύπρου από εδώ και πέρα. Οσο και αν ακούγεται βαρύγδουπο, η εκλογή Αναστασιάδη θα αλλάξει εντελώς το σκηνικό και το πλαίσιο των πολιτικών εξελίξεων μέσα στην Κύπρο, ενώ θα τινάξει πιθανότατα στον αέρα και τις παραδοσιακά στενές σχέσεις της Λευκωσίας με τη Μόσχα. Ο Νίκος Αναστασιάδης είναι άνθρωπος με θέσεις πασίγνωστες στην Κύπρο. Δεν τις έχει κρύψει ποτέ και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κανείς να τον κατηγορήσει ότι υφάρπαξε την ψήφο των πολιτών κρύβοντας τα όσα σκέπτεται. Δικαιούται να διακηρύττει ότι η ψήφος στο πρόσωπό του είναι ψήφος στις απόψεις και στις θέσεις του.
Ο Ν. Αναστασιάδης υποστήριξε με πάθος το σχέδιο Ανάν και προσπάθησε με όλες του τις δυνάμεις να πείσει τους Κυπρίους να το αποδεχθούν, ασχέτως του ότι αυτοί το απέρριψαν με πλειοψηφία... τριών τετάρτων (!) ως απαράδεκτα ευνοϊκό για την Τουρκία. Ο πιθανότατος πρόεδρος της Κύπρου τάσσεται επίσης αναφανδόν υπέρ της αποδοχής οποιουδήποτε όρου απαιτήσουν οι Γερμανοί για την επιβολή καθεστώτος Μνημονίου στην Κύπρο, συμπεριλαμβανομένης της εκποίησης όλης της δημόσιας περιουσίας και των απολύσεων δημοσίων υπαλλήλων. Με άλλα λόγια, υπερψηφίζοντας τον Ν. Αναστασιάδη οι Κύπριοι γνωρίζουν άριστα ότι ψηφίζουν υπέρ της υπαγωγής της χώρας τους σε καθεστώς μνημονιακής υποτέλειας, αλλά και υπέρ της εφαρμογής κάποιας νέας εκδοχής του σχεδίου Ανάν, αν το απαιτήσουν οι Αμερικανοί ή οι Ευρωπαίοι.
Αυτά όμως συνιστούν εντελώς νέα κατάσταση στο εσωτερικό και νέες συμμαχίες στο εξωτερικό, αλλά και σοβαρές ανακατατάξεις σχετικά με το Κυπριακό μέσα στην ίδια την Ελλάδα. Αν οι Κύπριοι π.χ. θελήσουν, αποδεχόμενοι κάποια λύση τύπου Ανάν στο Κυπριακό, να γίνουν έμμεσο εξάρτημα της Τουρκίας, προφανώς και δεν μπορούν να περιμένουν από την Ελλάδα βοήθεια, αν σε κάποια υστερότερη φάση διαπιστώσουν τι έγκλημα έχουν διαπράξει εναντίον του ίδιου τους του εαυτού. Τους νέους τους φίλους η Κύπρος θα πρέπει να τους βρει στο στρατόπεδο των φιλοτουρκικών ή ενδοτικών δυνάμεων. Οι Κύπριοι γνωρίζουν επίσης ότι το Μνημόνιο στην Κύπρο θα έχει πρώτο στόχο τη διάλυση του υπερμεγέθους τραπεζικού συστήματος του νησιού, ώστε οι καταθέσεις των Ρώσων και άλλων ολιγαρχών και γκάνγκστερ από τις χώρες του πρώην «υπαρκτού σοσιαλισμού» να φύγουν από την Κύπρο και να κατευθυνθούν στην Αγγλία, στη Γαλλία, στο Λουξεμβούργο ή στην Ελβετία.
Μήνες τώρα οι Γερμανοί διαφημίζουν ότι η επιβολή Μνημονίου στην Κύπρο θα σημάνει πριν από όλα... κατάσχεση των καταθέσεων των Ρώσων και όλων των καταθετών που δεν είναι υπήκοοι κράτους της ΕΕ! Αλλά και για τους πολίτες της ΕΕ, κατάσχεση όποιου ποσού ξεπερνά τις 100.000 ευρώ! Πρέπει να είναι τρελός κάποιος ξένος πλούσιος για να αφήνει τα λεφτά του σε κυπριακή τράπεζα υπό το κράτος τέτοιας απειλής, ότι θα του τα κατασχέσουν! Αν όμως φύγουν οι καταθέσεις από τις κυπριακές τράπεζες, τότε η κυπριακή οικονομία καταρρέει αμέσως. Το εννοούμε κυριολεκτικά και το αποδεικνύουν οι αριθμοί: ενώ το ΑΕΠ της Κύπρου ανέρχεται σε περίπου 18 δισεκατομμύρια ευρώ, οι καταθέσεις στις κυπριακές τράπεζες ανέρχονται σε περίπου... 70 δισ. ευρώ!!! Τέσσερις φορές το ΑΕΠ είναι οι καταθέσεις! Τι άλλο να πούμε; Οψόμεθα, λοιπόν... ΠΗΓΗ
ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟ ΝΑΔΙΡ
Το γυαλί που καλύπτει την τηλεοπτική δημοκρατία δεν είναι αλεξίσφαιρο
αντιθέτως όσο περνάει ο καιρός και όλοι αυτοί, που πριν ένα χρόνο
κρυβόταν σε τρύπες φοβούμενοι την καθαρή οργή του λαού και τώρα αφήνουν
την γλώσσα τους να γίνεται πιο αναιδής από πριν, αυτό το γυαλί γίνεται
όλο και πιο εύθραυστο. Όσο κάθονται μπροστά σε κάμερες και εκτοξεύουν
δημοκρατικές τρομοκρατικές ενέργειες εναντίον ενός ανθρώπου που ζει σε
ένα σπίτι ψυγείο, που το ψυγείο του είναι άδειο, που το άδειο έχει πάρει
την όψη του μέλλοντός του, αυτό το γυαλί που χρόνια τώρα είναι η ασπίδα
του κάθε πολιτικού θρασύδειλου θα θρυμματιστεί.
Και εκεί, που ο θεωρών την ζωή του παιχνιδάκι στα χέρια όλων των αριστεροδεξιοκεντρώων πολιτικάντηδων θα νομίζει ότι όλα τελείωσαν για αυτόν, θα διαπεράσει το αόρατο σύνορο μεταξύ αυτού και του πρωταγωνιστή της τηλεοπτικής δημοκρατίας. Θα τον λιώσει ακριβώς όπως ο πρόγονός του έλιωνε την πέτρα με το χέρι και έχτισε τούτο το σπίτι που τώρα καλείται να παραδώσει αμαχητί τα κλειδιά γιατί έτσι γουστάρει ο τηλεοπτικός δημοκράτης. Τα υλικά ανοικοδόμησης αυτής της χώρας δεν είναι κοινοτικά κονδύλια, δεν είναι Κυριακές εκλογικής αναμέτρησης, δεν είναι ιδεολογίες, δεν είναι ο αιματοβαμμένος ευρωπαϊκός πολιτισμός που προσκυνάς μπροστά του ξεχνώντας τι σού στέρησε. Τα υλικά ανοικοδόμησης που θα συλλέξεις ένα βράδυ - όπως τα άλλα τα παγερά που ζεις- είναι οι μαριονέτες που κουνάνε τα χεράκια τους μέσα στο τηλεοπτικό κουτί και φέρουν το όνομα «δημοκρατικά εκλεγμένος». Αυτές είναι η λάσπη που θα φτιάξεις και πάλι το σπιτικό που λέγεται Ελευθερία.
Είναι σίγουρο ότι οι εξουσιαστές σου εκεί που την έφθασαν την κατάσταση δεν μπορούν να την γυρίσουν πίσω. Θεωρούν ότι πέρασαν όλα τα τεστ αντοχής με εσένα ως όχημα να χτυπάς από τοίχο σε τοίχο χωρίς έλεος και σιγούρεψαν ότι μέχρι εκεί μπορεί να φθάσει ένας οργισμένος, απογοητευμένος, νικημένος πολίτης αυτής της χώρας. Κάθε φορά που εσύ έχανες έδαφος στις μάχες για τα καταπατημένα σου δικαιώματα, άλλοτε με την στρατηγική του συστήματος των πολιτικών αναχωμάτων με την ταμπέλα «Αριστερός» και άλλοτε με την ιδέα ότι είσαι μόνος απέναντι σε μυριάδες, αυτά τα ανθρωπάρια δυνάμωναν, ενώ την ώρα που εσύ σκεφτόσουν να βάλεις τέλος στην ζωή σου, έτριβαν τα χέρια τους όλα μαζί. Όλα μαζί, ανεξαρτήτου πολιτικού χώρου. Κάθε απόγνωση και ένα ποσοστό παραπάνω στις πληρωμένες τους δημοσκοπήσεις. Δεν κονταροχτυπιούνται για σένα αλλά με προστασία εσένα.
Σε πέρασαν από πολλά κρας τεστ και για αυτό με την σιγουριά πλέον ότι μέχρι εδώ ήσουν, παίρνουν πόζα πίσω από την οθόνη και σε δουλεύουν ψιλό γαζί. Σε κάνουν να νιώθεις ένοχος. Ένοχος για την ζωή που έζησες, για τα όνειρα που έκανες, για το σπίτι που έφτιαξες, για τα ταξίδια που έλεγες ότι θα πας, για τις αγωνίες που πέρασες, για τις δημιουργίες σου, για τα ιδρωμένα μεροκάματά σου, ακόμα και για τα παιδιά που γέννησες. Σε βάζουν με τους απάνθρωπους νόμους να απολογείσαι μπροστά στον κάθε γκρίζο δημοσιοϋπαλληλίσκο επειδή ακόμα ζεις και δεν έχεις περάσει θηλιά στο λαιμό σου. Ένοχος που αναπνέεις, ένοχος που αυτοκτόνησες. Ένοχος που ουρλιάζεις, ένοχος που μένεις σιωπηλός.
Όλα όμως θα φθάσουν στο τέλος ακριβώς την στιγμή που αυτοί θα ολοκληρώσουν το σχέδιο που δουλεύουν δεκαετίες και που ο κάθε μη συμβιβασμένος πολίτης θα τα έχει χάσει όλα. Θα είναι η στιγμή που θα κατανοήσουμε όλοι μας ότι οι απειλές τις οποίες δεχόμασταν από ανθρώπους που για μεροκάματο είχαν το ξέσκισμα της δικής μας ζωής με την κομματική δημοκρατία τους για αντιπερισπασμό, ήταν μόνο μία σαπουνόφουσκα. Άγνωστο γιατί θα πρέπει να φθάσεις στο Ναδίρ των αντοχών σου για να κατανοήσεις ότι τζάμπα τα έχασες όλα, και όσα δημιούργησες αλλά περισσότερο τα πολύτιμά σου χρόνια που πέρασαν σαν ζάρια όχι στα δικά σου χέρια μα στα αδούλευτα χέρια καταστροφέων ζωών. Δεν υπήρχε ποτέ κάτι ανίκητο απέναντι, υπήρχε μόνο ένα τηλεοπτικό είδωλο που νόμιζες ότι είναι άθραυστο και αδιαπέραστο από την οργή σου. Ένα πραγματικό Τίποτα ντυμένο με κουστουμάκι, πληρωμένο με πακέτα ευρωπαϊκά και αμερικάνικα, ένας άδειος τενεκές που για να υπάρχει θα έπρεπε εσύ να πιστέψεις ότι ήταν τα Πάντα.
Όταν θα διαπεράσει, λοιπόν, το χέρι σου την οθόνη και θα πιάσεις τον λαιμό αυτού που νομίζει ότι νίκησε, όταν θα συνθλίψεις μέσα στην χούφτα σου αυτή την ξύλινη προγραμματισμένη μαριονέτα θα καταλάβεις ότι τα Πάντα σε αυτό το παιχνίδι, ακόμα και τη ζωή αυτής της ξύλινης, άψυχης πολιτικής κούκλας, δεν τα κινούσε κανείς άλλος παρά μόνο ΕΣΥ. ΠΗΓΗ
Και εκεί, που ο θεωρών την ζωή του παιχνιδάκι στα χέρια όλων των αριστεροδεξιοκεντρώων πολιτικάντηδων θα νομίζει ότι όλα τελείωσαν για αυτόν, θα διαπεράσει το αόρατο σύνορο μεταξύ αυτού και του πρωταγωνιστή της τηλεοπτικής δημοκρατίας. Θα τον λιώσει ακριβώς όπως ο πρόγονός του έλιωνε την πέτρα με το χέρι και έχτισε τούτο το σπίτι που τώρα καλείται να παραδώσει αμαχητί τα κλειδιά γιατί έτσι γουστάρει ο τηλεοπτικός δημοκράτης. Τα υλικά ανοικοδόμησης αυτής της χώρας δεν είναι κοινοτικά κονδύλια, δεν είναι Κυριακές εκλογικής αναμέτρησης, δεν είναι ιδεολογίες, δεν είναι ο αιματοβαμμένος ευρωπαϊκός πολιτισμός που προσκυνάς μπροστά του ξεχνώντας τι σού στέρησε. Τα υλικά ανοικοδόμησης που θα συλλέξεις ένα βράδυ - όπως τα άλλα τα παγερά που ζεις- είναι οι μαριονέτες που κουνάνε τα χεράκια τους μέσα στο τηλεοπτικό κουτί και φέρουν το όνομα «δημοκρατικά εκλεγμένος». Αυτές είναι η λάσπη που θα φτιάξεις και πάλι το σπιτικό που λέγεται Ελευθερία.
Είναι σίγουρο ότι οι εξουσιαστές σου εκεί που την έφθασαν την κατάσταση δεν μπορούν να την γυρίσουν πίσω. Θεωρούν ότι πέρασαν όλα τα τεστ αντοχής με εσένα ως όχημα να χτυπάς από τοίχο σε τοίχο χωρίς έλεος και σιγούρεψαν ότι μέχρι εκεί μπορεί να φθάσει ένας οργισμένος, απογοητευμένος, νικημένος πολίτης αυτής της χώρας. Κάθε φορά που εσύ έχανες έδαφος στις μάχες για τα καταπατημένα σου δικαιώματα, άλλοτε με την στρατηγική του συστήματος των πολιτικών αναχωμάτων με την ταμπέλα «Αριστερός» και άλλοτε με την ιδέα ότι είσαι μόνος απέναντι σε μυριάδες, αυτά τα ανθρωπάρια δυνάμωναν, ενώ την ώρα που εσύ σκεφτόσουν να βάλεις τέλος στην ζωή σου, έτριβαν τα χέρια τους όλα μαζί. Όλα μαζί, ανεξαρτήτου πολιτικού χώρου. Κάθε απόγνωση και ένα ποσοστό παραπάνω στις πληρωμένες τους δημοσκοπήσεις. Δεν κονταροχτυπιούνται για σένα αλλά με προστασία εσένα.
Σε πέρασαν από πολλά κρας τεστ και για αυτό με την σιγουριά πλέον ότι μέχρι εδώ ήσουν, παίρνουν πόζα πίσω από την οθόνη και σε δουλεύουν ψιλό γαζί. Σε κάνουν να νιώθεις ένοχος. Ένοχος για την ζωή που έζησες, για τα όνειρα που έκανες, για το σπίτι που έφτιαξες, για τα ταξίδια που έλεγες ότι θα πας, για τις αγωνίες που πέρασες, για τις δημιουργίες σου, για τα ιδρωμένα μεροκάματά σου, ακόμα και για τα παιδιά που γέννησες. Σε βάζουν με τους απάνθρωπους νόμους να απολογείσαι μπροστά στον κάθε γκρίζο δημοσιοϋπαλληλίσκο επειδή ακόμα ζεις και δεν έχεις περάσει θηλιά στο λαιμό σου. Ένοχος που αναπνέεις, ένοχος που αυτοκτόνησες. Ένοχος που ουρλιάζεις, ένοχος που μένεις σιωπηλός.
Όλα όμως θα φθάσουν στο τέλος ακριβώς την στιγμή που αυτοί θα ολοκληρώσουν το σχέδιο που δουλεύουν δεκαετίες και που ο κάθε μη συμβιβασμένος πολίτης θα τα έχει χάσει όλα. Θα είναι η στιγμή που θα κατανοήσουμε όλοι μας ότι οι απειλές τις οποίες δεχόμασταν από ανθρώπους που για μεροκάματο είχαν το ξέσκισμα της δικής μας ζωής με την κομματική δημοκρατία τους για αντιπερισπασμό, ήταν μόνο μία σαπουνόφουσκα. Άγνωστο γιατί θα πρέπει να φθάσεις στο Ναδίρ των αντοχών σου για να κατανοήσεις ότι τζάμπα τα έχασες όλα, και όσα δημιούργησες αλλά περισσότερο τα πολύτιμά σου χρόνια που πέρασαν σαν ζάρια όχι στα δικά σου χέρια μα στα αδούλευτα χέρια καταστροφέων ζωών. Δεν υπήρχε ποτέ κάτι ανίκητο απέναντι, υπήρχε μόνο ένα τηλεοπτικό είδωλο που νόμιζες ότι είναι άθραυστο και αδιαπέραστο από την οργή σου. Ένα πραγματικό Τίποτα ντυμένο με κουστουμάκι, πληρωμένο με πακέτα ευρωπαϊκά και αμερικάνικα, ένας άδειος τενεκές που για να υπάρχει θα έπρεπε εσύ να πιστέψεις ότι ήταν τα Πάντα.
Όταν θα διαπεράσει, λοιπόν, το χέρι σου την οθόνη και θα πιάσεις τον λαιμό αυτού που νομίζει ότι νίκησε, όταν θα συνθλίψεις μέσα στην χούφτα σου αυτή την ξύλινη προγραμματισμένη μαριονέτα θα καταλάβεις ότι τα Πάντα σε αυτό το παιχνίδι, ακόμα και τη ζωή αυτής της ξύλινης, άψυχης πολιτικής κούκλας, δεν τα κινούσε κανείς άλλος παρά μόνο ΕΣΥ. ΠΗΓΗ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)