Μαθαίνω πως το σύστημα κατέρρευσε επειδή δεν υπήρξαν πολιτικές ικανές
που να δημιουργήσουν κάτι διαφορετικό ή επειδή δεν υπήρξαν ικανοί
πολιτικοί για να παράξουν πολιτικό έργο. Παραμύθια και μάλιστα με τον
δράκο να βρίσκεται μεταξύ των νησιών Κέιμαν και των Ελβετικών Άλπεων.
Ούτε πολιτικές, ούτε πολιτικοί ικανοί δεν υπήρξαν, επειδή δεν υπήρξε
ιδεολογία. Για να είμαστε ακριβείς, δεν υπήρξε ποτέ σε ετούτη την χώρα
ιδεολογία. Φληναφήματα και ιδεολογικά ρετάλια χρησιμοποιήθηκαν για
χτίσουν την βιτρίνα ενός σαθρού πολιτικού οικοδομήματος, που περισσότερο
έμοιαζε με χαβούζα, παρά με οτιδήποτε άλλο.
Η μόνη πολιτική που παράχθηκε στην Ελλάδα, ήταν η πολιτική της εξαγοράς
συνειδήσεων και της παραγωγής ανήθικων πολιτών. Και αυτοί που εξαγόραζαν
το έκαναν με λεφτά των εξαγορασθέντων (μέσω «μαύρων» δανείων), ενώ η
ανηθικότητα υπήρξε ο βασικός πυλώνας στήριξης πωλητή και αγοραστή στο
εμπόριο της πολιτικής άγρας ψήφων.
Αυτή ακριβώς η πολιτική ισχύει και σήμερα. Δεν έχει σημασία εάν άλλαξαν
τα πρόσωπα. Το μηδενικό ιδεολογικό περιβάλλον μέσα στο οποίο ανδρώθηκαν
οι σημερινοί κομματικά προβαλλόμενοι, είναι εκείνο το κομματικό
–μηδενικής ηθικής- περιβάλλον που επί δεκαετίες τοποθετούσε τα στοιχεία
διάλυσης της χώρας και της κοινωνίας.
Το πρόβλημά μας, λοιπόν, δεν είναι τίποτε περισσότερο από το χθες και
τίποτε λιγότερο από το σήμερα, που αποτελεί την φυσική συνέχεια εκείνων
που λάμπρυναν με την παρουσία τους το ιδεολογικό, πολιτικό, οικονομικό
και κοινωνικό κενό που έντεχνα δημιουργούσαν στην χώρα. Φτάσαμε έτσι στο
σημείο ιδεοληπτικοί -και όχι ιδεολόγοι- να χειρίζονται το σήμερα και το
αύριο μιάς χώρας που αφού την υπέσκαψαν πλήρως, κατέρρευσε παταγωδώς,
ενώ οι υπεύθυνοι συνεχίζουν αδιάκοπα το ίδιο έργο προσπαθώντας να
πείσουν πως δημιουργούν, ενώ στην πραγματικότητα ξεπουλάνε τα
εναπομείναντα μπάζα.
Και η λύση; Ποια είναι η λύση που μπορεί να δοθεί; Αυτό αναρωτιούνται
σήμερα όλοι. Και περιμένουν από κάποιον επώνυμο να τους προσφέρει τη
λύση, αγνοώντας πως ο επώνυμος συμμετείχε στο πρόβλημα. Η λύση, είτε μας
αρέσει είτε όχι, θα δοθεί από εμάς. Και η λύση δεν θα βρεθεί από
καναπέδες. Ούτε φυσικά από τις «κονσερβοποιημένες» ιδεολογίες που
παρήγαγε το σύστημα για να μας ελέγχει. Η λύση είμαστε εμείς οι ίδιοι. Η
συμπεριφορά μας και η ηθική που έχουμε –ή καλούμαστε να αποκτήσουμε- ως
πολιτικά όντα.
Για πολλούς λόγους, δεν είναι λίγοι εκείνοι που δεν μπορούν να
κατανοήσουν πως το «τέρας» που μας απειλεί θρέφεται από εμάς, οι οποίοι
προστρέχουμε να ικανοποιήσουμε τις ορέξεις του προσφέροντας τις σάρκες
μας και τις εντολές του προσφέροντας τις σάρκες των παιδιών μας. Το δικό
μας «όχι» είναι αυτό που θα ξεσκεπάσει το θέατρο που σήμερα
(ξανα)παίζεται μπροστά μας. Η δική μας λογική είναι αυτή που θα επιβάλει
την ολική επαναφορά σε μία κοινωνία αρχών, με πραγματικούς κανόνες
ισότητας και ισονομίας, με νόμους χωρίς παράθυρα και χωρίς επαγγελματίες
διασώστες και πολιτικούς. Είναι ουτοπικό να πιστεύουμε πως θα
διασωθούμε χωρίς να προσπαθήσουμε και πως θα ζήσουμε σε ένα καλύτερο
αύριο χωρίς να κάνουμε τίποτε για να γίνει πραγματικότητα αυτό που
επιθυμούμε.
Σήμερα, είμαστε μπροστά σε μία κρεατομηχανή, που πρόκειται να αλέσει
τμηματικά την ζωή όλων μας. Το παραγόμενο προϊόν θα γίνει αντικείμενο
πλουτισμού εκείνων που με πολύ μεγάλη υπομονή φρόντισαν να υλοποιηθούν
όλα όσα σήμερα συμβαίνουν. Και είναι δική μας η απόφαση αν θα
προχωρήσουμε προς αυτή την κρεατομηχανή για να μας αλέσει ή για να την
διαλύσουμε… Εκτός και αν παραδεχθούμε πως είμαστε κρέας για κατανάλωση… ή
ονειρευόμαστε πως κάποια στιγμή, κάτι θα συμβεί και κάποιος θα μας
σώσει… Κι επειδή πολυδιαφημίστηκε το ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, να
είστε σίγουροι πως αν δεν κάνουμε κάτι, θα προηγηθούμε του θανάτου της
ελπίδας… κι αυτό επειδή οι έμποροι της ανηθικότητας είναι βέβαιο πως δεν
διαθέτουν την ηθική για να μας διασώσουν… ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου