Arthur Laffer: ΑΝ ΗΜΟΥΝ ΕΛΛΗΝΑΣ ΘΑ ΦΟΡΟΔΙΕΦΕΥΓΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ

Πεπεισμένος ότι θα μπορούσε να φέρει την ευημερία στην Ελλάδα, εφόσον αλλάξει το φορολογικό μοντέλο εμφανίζεται ο διεθνούς φήμης οικονομολόγος Arthur Laffer. Μιλώντας αποκλειστικά στο insider.gr τάσσεται αναφανδόν κατά της υπερφορολόγισης, λέγοντας μάλιστα ότι «αν ήμουν Έλληνας, θα έκλεβα την εφορία κάθε μέρα», καθώς οι φόροι που επιβάλλονται στη χώρα είναι ανήθικοι. Παράλληλα, τάσσεται υπέρ της μη εξυπηρέτησης του χρέους, ακόμα και αν αυτό σημαίνει Grexit, αντιπροτείνοντας τη μετατροπή της Ελλάδα σε έναν φορολογικό παράδεισο, στα πρότυπα του Χονγκ Κονγκ.

Ως απάντηση στα παραπάνω, δηλώνει «παρών» στην προσπάθεια οικονομικής ανασυγκρότησης της χώρας, εκτιμώντας ότι θα μπορούσε να δημιουργήσει «μια ευημερία στην Ελλάδα που θα είναι αξεπέραστη».

Για τον Δρ. Laffer η Ελλάδα είναι «ο άρρωστος ασθενής της Ευρώπης» και όπως τονίζει χαρακτηριστικά, «δεν υπάρχει κάτι που να προτιμά περισσότερο ένας γιατρός από έναν πολύ άρρωστο ασθενή. Γιατί τότε αποδεικνύεται αν η θεραπεία είναι σωστή».


Σας έχουν δεμένους με αλυσίδες στο έδαφος σαν τον Γκιούλιβερ. Και πρέπει να τις αποτινάξετε και να πετάξετε με τα δικά σας φτερά

Αναφερόμενος στον τρόπο διάσωσης της Ελλάδας, ξεκαθαρίζει ότι «όλοι οι φόροι είναι κακοί, κάποιοι χειρότεροι από άλλους». Έτσι, αντί του ισχύοντος φορολογικού μοντέλου προτείνει έναν χαμηλό, διευρυμένο, ενιαίο φορολογικό συντελεστή, «ώστε να δίνετε όσο το δυνατόν λιγότερα κίνητρα να φοροδιαφύγουν και τα ελάχιστα δυνατά μέρη όπου μπορούν να κρύψουν το εισόδημά τους, προκειμένου να αποφύγουν τη φορολογία» Σε απόλυτες τιμές θεωρεί «ταβάνι» το 20% στον ενιαίο φόρος εισοδήματος και αντίστοιχα θα διαμόρφωνε το ΦΠΑ στο 20%.

Αντίστοιχα, τάσσεται κατά της υπερφορολόγησης των υψηλών εισοδημάτων, καθώς, όπως αναφέρει «αν φορολογήσετε τους πλούσιους και δώσετε τα χρήματα στους φτωχούς, θα έχετε πολλούς φτωχούς και κανέναν πλούσιο».

«Διαβατήριο» προς την ευημερία είναι για τον Δρ. Laffer η απλοποίηση σε φορολογικό και ρυθμιστικό επίπεδο, μέσω του οποίου θα περιοριστεί η κρατική παρέμβαση. «Μπορείτε να δημιουργήσετε ευημερία με έναν απλό φορολογικό κώδικα, με έναν απλό κώδικα δαπανών, απλό ρυθμιστικό πλαίσιο και να φύγετε» Στον αντίποδα, όπως αναφέρει, «δεν μπορείτε κάνετε μια οικονομία να ευημερήσει μέσω των φόρων. Δεν γίνεται. Είναι νόμος της φύσης».

Υπέρ του Grexit

Στο μέτωπο των σχέσεων με τους Ευρωπαίους Εταίρους, ο  Δρ. Laffer προτείνει την μη εξυπηρέτηση του χρέους, ακόμη και αν αυτό σημαίνει έξοδο από την Ευρωζώνη, ή και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μάλιστα, επιρρίπτει ευθύνες τόσο στις ελληνικές κυβερνήσεις όσο και στους Ευρωπαίους για τη σημερινή, μη βιώσιμη κατάσταση. «Είχατε διεφθαρμένες κυβερνήσεις για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και σε συνεργασία με την υπόλοιπη Ευρώπη δανειστήκατε υπερβολικά και τώρα σας έχει απομείνει ένα πολύ μεγάλο χρέος και σας πνίγει. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να μην πληρώσετε το χρέος. Αυτό συνάφθηκε από μια διεφθαρμένη διοίκηση και αν σημαίνει ότι θα φύγετε από την Ε.Ε., ας φύγετε».

«Σας έχουν δεμένους με αλυσίδες στο έδαφος σαν τον Γκιούλιβερ. Και πρέπει να αποτινάξετε τις αλυσίδες και να πετάξετε με τα δικά σας φτερά». Τονίζει, προτείνοντας τη μετατροπή της χώρας σε έναν φορολογικό παράδεισο. «Αν ήμουν στη θέση σας, θα έφευγα σήμερα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και θα δημιουργούσα μια πλούσια Ελλάδα. Μπορείτε να φανταστείτε τι θα συνέβαινε στην Ελλάδα αν την μετατρέπατε σε έναν φορολογικό παράδεισο όπως το Χονγκ Κονγκ; Όλος ο κόσμος θα ζήλευε την Ελλάδα. Και μπορείτε να το κάνετε τώρα».

Αναγνωρίζει πάντως ότι η διαδικασία αυτή –παρότι αναγκαία- θα είναι και επίπονη. «Θα πρέπει να αλλάξετε τις δομές και αυτό είναι πολιτικά πολύ δύσκολο. Και θα υπάρξει μια περίοδος μεγάλων αναταραχών κατά την οποία οι άνθρωποι θα είναι πολύ δυσαρεστημένοι. … Αν είσαι αλκοολικός θα πρέπει να περάσεις μια περίοδο απεξάρτησης, η οποία είναι πολύ δυσάρεστη.

Τέλος, ενώ αναγνωρίζει την ανάγκη ύπαρξης κοινωνικού κράτους για συγκεκριμένες ομάδες, θέτει σαφή όρια στο ρόλο του. «Όταν το κοινωνικό κράτος προκαλεί τη φτώχεια, την οποία προσπαθεί να μετριάσει με κοινωνικές παροχές, το έχεις παρακάνει. … Όταν είναι πιο δελεαστικό να ζεις με κοινωνικά επιδόματα αντί να δουλεύεις, το έχεις παρακάνει».

ΠΗΓΗ

ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΠΟΥ ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΙ ΩΣ ΙΑΠΩΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ

Οι Πολιτιστικοί Μαρξιστές συνεχίζουν να στοχοποιούν την Ιαπωνία για το ότι είναι Ιαπωνική. Μια από τις μεθόδους τους είναι τα μωρά που τα έχουν κάνει σημαία. Δακρύβρεχτες ιστορίες σχεδιασμένες να προκαλέσουν συμπάθεια για τους κακόμοιρους τους αιτούντες άσυλο, αλλά το ενδιαφέρον τους δεν είναι τόσο για τον πρόσφυγα ή την οικογένειά του αλλά για να κάνουν την Ιαπωνία λιγότερο Ιαπωνική. Ο δε αγγλόγλωσσος τύπος στην Ιαπωνία είναι ανηλεής και η σημερινή τρέλα στον τύπο του Πολιτιστικού Μαρξισμού είναι τα παιδιά των προσφύγων των οποίων απορρίφθηκαν οι αιτήσεις.



Η τελευταία περίπτωση είναι ο Γκουρσεβάκ Σινγκ. Νομίζει ότι είναι Ιάπωνας. Δεν είναι Ιάπωνας. Το ότι γεννήθηκε στην Ιαπωνία ήταν ζήτημα τύχης, ή ακριβέστερα, σκόπιμη πράξη των λαθρομεταναστών γονιών του.
Όπως η Ινδία είναι έκφραση των λαών της και των θρησκειών της, έτσι και η Ιαπωνία είναι αντικατοπτρισμός του μοναδικού της λαού και του μοναδικού της πολιτισμού.

 Η Ιαπωνία είναι έθνος κράτος. Είναι ένα έθνος, ένας λαός, ένα πολίτευμα, ένας πολιτισμός. Η Ιαπωνία θέλει να παραμείνει Ιαπωνική, αλλά ο Γκουρσεβάκ Σίνγκ θέλει να το αλλάξει αυτό. Είναι Ινδός, Σιχ και Νοτιοασιάτης. Δεν μοιάζει με Ιάπωνα, δεν συμμετέχει στην ιαπωνική κουλτούρα, δεν ντύνεται ιαπωνικά, δεν ασκεί τα καθήκοντα της ιαπωνικής θρησκείας και παρά το γεγονός ότι μιλά ιαπωνικά, δεν είναι Ιάπωνας.
Η Ιαπωνία αντιμετωπίζει τη μετανάστευση με γνώμονα το συμφέρον του Ιαπωνικού λαού, της κουλτούρας και του έθνους. Αλλά πολλοί θέλουν να επιβάλουν τον πολυπολιτισμό και την αναρχία στην Ιαπωνία και στου Ιάπωνες, ακριβώς όπως οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι θέλουν να καταστρέψουν τη Λευκή Δύση και τον Χριστιανισμό με τη μετανάστευση, την πολυπολιτισμικότητα και την ποικιλομορφία:
Ο Γκουρσεβάκ Σίνγκ έγραψε την πρώτη του επιστολή στον υπουργό δικαιοσύνης της Ιαπωνίας όταν ήταν 10 ετών. Σχεδόν επτά χρόνια μετά, ακόμη γράφει. Συνολικά έχει γράψει πάνω από 50 επιστολές…
Οι γονείς του Γκουρσεβάκ που είναι Σιχ, έφυγαν για την Ιαπωνία από την Ινδία τη δεκαετία του 1990. Για πολλά χρόνια, ζούσαν χωρίς βίζα, λαθραία, μέχρι που τέθηκαν σε ένα καθεστώς που είναι γνωστό ως «προσωρινή άδεια» το 2001. Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να μένουν στην Ιαπωνία για όσο χρόνο εξετάζεται η αίτησή τους για άσυλο.
Ο Γκουρσεβάκ που δεν έχει φύγει ποτέ από την Ιαπωνία, έχει κληρονομήσει το καθεστώς της προσωρινής άδειας και όλους τους περιορισμούς που συνδέονται με αυτήν. Η μοίρα αυτή τον έχει εκθέσει μαζί με άλλα 500 παιδιά που βρίσκονται στη δύσκολη κατάσταση να ζουν σε διαρκή αβεβαιότητα. [βλ. άρθρο. Η Ιαπωνία αφήνει τους αιτούντες άσυλο που απορρίφθηκαν και τα παιδιά τους που γεννήθηκαν στη χώρα με δύσκολες επιλογές, The Japan Times/Reuters, 24 Νοεμβρίου, 2016.]
Οι αρθρογράφοι θρηνούν ότι οι Ιάπωνες φαίνεται ότι κρατούν σκληρή στάση εναντίον της ποικιλομορφίας:
Σε όλο το ιαπωνικό πολιτικό φάσμα, υπάρχει ευρεία υποστήριξη για να διατηρηθούν τα φράγματα της μετανάστευσης ψηλά. Πέρυσι, ο Πρωθυπουργός Σίνζο Άμπε είπε ότι η λύση στα δημογραφικά προβλήματα της Ιαπωνίας είναι να εντάξουν περισσότερες γυναίκες και ηλικιωμένους στο εργατικό δυναμικό και όχι να χαλαρώσουν τους νόμους της χώρας για τη μετανάστευση.
Υπάρχουν σοβαροί λόγοι για αυτό. Η οικογένεια Σίνγκ βρίσκεται στην Ιαπωνία εδώ και 20 χρόνια και ούτε ο πατέρας Σινκγ ούτε η μητέρα Σινκ νοιάστηκαν να μάθουν Ιαπωνικά, αλλά απαιτούν οι Ιάπωνες να παραδώσουν την κυριαρχία τους και την κουλτούρα τους σ’ αυτούς τους απρόσκλητους εισβολείς:
Το πρώτο μέρος της συνάντησης ακολούθησε το πρότυπο των προηγούμενων συναντήσεων, είπε ο Μπάρπουρ. Μιλώντας μέσω ενός διερμηνέα Πουντζάμπι, ένας αξιωματούχος για τη μετανάστευση ρωτούσε τους Σίνγκ για τη ζωή τους και ιδιαίτερα για το πώς βιοπορίζονταν.
Οι Σινγκ νοιάζονται περισσότερο να παραμείνουν Ινδοί στην Ιαπωνία παρά να ενσωματωθούν στην κουλτούρα της χώρας:
«Είπα ότι δεν μπορούσαμε να αφήσουμε τα παιδιά μας, γιατί είναι ακόμη μικρά» θυμήθηκε ο Μπάρπουρ. «Και έχουν θρησκευτικές ανάγκες όπως μια δίαιτα για χορτοφάγους και να φοράνε τουρμπάνια…
Μια τηλεόραση εκπέμπει προσευχές Σιχ ζωντανά από τον Χρυσό Ναό στο Αμριτσάρ, προπύργιο της θρησκείας των Σιχ στη Βόρεια Ινδία…
Πρόσφατα μια Κυριακή του Σεπτεμβρίου, ο Μπαρπούρ, θρησκευτικός αρχηγός στην τοπική κοινωνία Σιχ, ήταν επικεφαλής στις προσευχές σε έναν ναό στο Τόκυο. Ο Γκουρσεβάκ έπαιζε την τάμπλα (τα παραδοσιακά τύμπανα που χρησιμοποιούνται στις τελετές), καθώς η μητέρα του και οι αδελφές του έψελναν προσευχές. Αργότερα, σέρβιραν πιάτα με αχνιστές “ντάαλ” (φακές) και “τσαπάτις” (ψωμί πίττα) στο εκκλησίασμα των 60 ανθρώπων.
Οι Σίνγκ είναι πολύ απαιτητικοί από την Ιαπωνία και τους Ιάπωνες, αλλά θέλουν να δημιουργήσουν μια μικρή Ινδία μέσα στην Ιαπωνία και όχι να προσπαθήσουν να γίνουν Ιάπωνες. Και αυτό δεν είναι αποδεκτό από τους Ιάπωνες.
Σοφά ο ιαπωνικός νόμος περί εθνικότητας δεν προβλέπει υπηκοότητα λόγω γέννησης – η απλή γέννηση δεν κάνει Ιάπωνα πολίτη ένα άτομο που γεννιέται στην Ιαπωνία εκτός αν οι γονείς του είναι Ιάπωνες. Αυτό είναι ιδιαίτερα σοφό διότι απαγορεύει τους λαθρομετανάστες να αγκιστρώνονται στην Ιαπωνία γεννώντας παιδιά.
Και σοφό διότι ακόμη και ο Γκουρσεβάκ που μιλά Ιαπωνικά δεν θέλει να γίνει Ιάπωνας, θέλει να παραμείνει Ινδός.

Φωτό: Ο Γκουρσεβάκ Σίνκγ

Ο Γκουρσεβάκ Σίνκγ, δεν είναι Ιάπωνας με καμία έννοια Και αυτό εφαρμόζεται σε όλους τους λαθρομετανάστες, όχι μόνο αυτούς που είναι φυλετικά και από εξωτερική εμφάνιση μη Ιάπωνες:
Ένας Ταϊλανδός έφηβος που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ιαπωνία έχασε σε μια έφεση εναντίον της απόφασης ενός κατώτερου δικαστηρίου που διατήρησε την εντολή απέλασής του, τονίζοντας την βαθιά απροθυμία της χώρας να αποδεχθεί μη Ιάπωνες, ενώ ο πληθυσμός της γηράσκει και μειώνεται.
Το Ανώτερο Δικαστήριο του Τόκιο αποφάσισε ότι ο Ουτινάν Γουόν, ένας 16χρονος μαθητής Λυκείου χωρίς βίζα, πρέπει να εγκαταλείψει την Ιαπωνία. Η μητέρα του Γουόν είχε ήδη φύγει από την Ιαπωνία αφού οι δικαστές του κατώτερου δικαστηρίου είπαν ότι ο γιος της θα μπορούσε να κερδίσει την υπηκοότητα αν αυτή επέστρεφε στην Ταϊλάνδη. [Βλ. άρθρο Δικαστήριο στο Τόκιο διατηρεί την εντολή απέλασης για Ταϊλανδό έφηβο που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ιαπωνία,The Japan Times/Reuters, 6-12-2016]
Αντίθετα με τον Γκουρσεβάκ Σινγκ, ο Ουτινάν Γουόν μπορεί να περάσει από πλευράς εξωτερικής εμφάνισης ως Ιάπωνας, όπως πολλοί Κορεάτες μετανάστες μετά από πολλές γενιές, αλλά παραμένουν στα μάτια των Ιαπώνων Κορεάτες. Και ο Γουόν είναι Ταϊλανδός όπως δείχνει το όνομά του, όχι Ιάπωνας. Δεν μπορεί να γίνει Ιάπωνας στα μάτια των Ιαπώνων.
Φωτό : Ουτινάν Γουόν, Σε έναν ξένο δείχνει Ιάπωνας, αλλά οι Ιάπωνες ξέρουν καλύτερα Και τόσο προβληματισμένοι είναι οι Ιάπωνες για το έθνος τους που ακόμη και τα δικαστήρια της Ιαπωνίας υποστηρίζουν τη συνεχή ύπαρξη της Ιαπωνίας και των Ιαπώνων:
Οι δικαστές του Ανωτέρου Δικαστηρίου είπαν σε γραπτή απόφασή τους: «Πρέπει να πούμε ότι η απόφαση (του κατώτερου δικαστηρίου) και εντολή απέλασης είναι νομικά ορθές.»
Αν και ο Γουόν δεν διαβάζει και δεν γράφει Ταϊλανδέζικα, μπορεί να μιλήσει τη γλώσσα και είναι αρκετά νέος για να προσαρμοστεί στη ζωή πίσω στην Ταϊλάνδη, είπαν οι δικαστές.
Η Ιαπωνία είναι υπερήφανη που είναι μια κοινωνία συναίνεσης. Όλη η συμπεριφορά και οι πράξεις τους από την παιδική ηλικία και μετά κρίνονται από άλλους όσον αφορά πόσο η συμπεριφορά αυτή συμβάλλει στα επικρατούντα ήθη και τις κοινές αξίες. Η πολυπολιτισμικότητα δεν συμβάλλει σε μια ειρηνική, ασφαλή και αρμονική Ιαπωνία. Στην Ιαπωνία, οι δικαστές δεν είναι εχθροί του έθνους και υποστηρίζουν την πολιτική και κοινωνική αρμονία που υπάρχει τόσο στην παραδοσιακή όσο και στη σύγχρονη Ιαπωνία, αντίθετα με τη δική μας χώρα.
Επειδή η Ιαπωνία δεν διοικείται από δικαστές που αναμιγνύονται στους μεταναστευτικούς νόμους, διαταράσσουν τη φυλετική αρμονία στην Ιαπωνία και καταστρέφουν το έθνος εκ των έσω. Βέβαια, υπάρχουν ελάχιστοι ακτιβιστές του Πολιτιστικού Μαρξισμού στην Ιαπωνία που υποστηρίζουν τους λαθρομετανάστες.
Αυτό είναι το μάθημα για τον εκλεγέντα Πρόεδρο Ντόναλτ Τραμπ και τον Γενικό Εισαγγελέα Jefferson Sessions. Το Δικαστικό Σώμα πρέπει να ευθυγραμμιστεί με τους ορθά απονεμόμενους μεταναστευτικούς νόμους και να προστατέψει το έθνος. Και η ιθαγένεια με βάση το δίκαιο του εδάφους και η μετανάστευση πρέπει να σταματήσουν καθώς είναι το μέτωπο από το οποίο αναδύεται η σύγκρουση σε οποιαδήποτε κοινωνία. Η κοινωνική και πολιτική αρμονία της Ιαπωνίας είναι μαθήματα που πρέπει να πάρουμε, ότι η πολυπολιτισμικότητα σκοτώνει όχι μόνο τα άτομα αλλά ολόκληρες κοινωνίες. Και αν δείξετε αυτοσυγκράτηση με τα μωρά που τα κάνουν σημαία, μπορείτε να κερδίσετε τη μάχη για μια ασφαλή Αμερική. Αυτός είναι ο λόγος που δεν υπάρχει μουσουλμανική τρομοκρατία ή εκτεταμένη εγκληματικότητα στην Ιαπωνία. Υπάρχει κοινωνική αρμονία μέσω της συναίνεσης και της φυλετικής ενότητας.

ΠΗΓΗ
ΠΗΓΗ

Η ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΟΥΣΙΟΛΟΓΙΟ

 

Όταν ένα υπερχρεωμένο κράτος δεν δηλώνει επίσημα την πτώχευση του, προσπαθώντας ανόητα να καλύψει τα παλαιά του χρέη με νέα, τότε χρεοκοπούν σταδιακά οι Πολίτες του – οι οποίοι κυριολεκτικά ληστεύονται μετατρεπόμενοι σε σκλάβους χρέους στο διηνεκές, ενώ δεν είναι ασφαλή ούτε τα χρυσά τους δόντια.

.

«Στο «Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ», το οποίο αναφερόταν μεταφορικά στα πολυάριθμα σοβιετικά στρατόπεδα συγκέντρωσης αντιφρονούντων, ο Σολζενίτσιν περιγράφει μία περίοδο όπου το σοβιετικό καθεστώς, λόγω έλλειψης πόρων, είχε ξεκινήσει μία εκστρατεία για τον εντοπισμό και την κατάσχεση του χρυσού που κατείχαν οι Πολίτες. 

Κοσμήματα, φυλακτά και χρυσά δόντια αφαιρέθηκαν. Όταν πλέον είχαν εντοπιστεί όλα τα αποθέματα χρυσού, το καθεστώς απήγαγε μέλη των οικογενειών – με την υπόσχεση ότι θα τα απελευθερώσει όταν η οικογένεια παραδώσει κάποια ποσότητα χρυσού, υπολογισμένη με τα τεκμήρια της εποχής.

Στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου του, ο Σολζενίτσιν προσπαθεί να εξηγήσει πώς το πράγματι ηρωικό έθνος των Ρώσων, ανέχτηκε τέτοιου είδους δεσποτισμό – καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι, το Έθνος είναι το μόνο υπεύθυνο για τα δεινά που πέρασε, δηλαδή ο λαός«.

.

Άποψη

Όπως έχουμε ήδη αναφέρει (ανάλυση), ο Γ. Παπανδρέου ανατράπηκε μετά από τις πιέσεις που ασκήθηκαν εκ μέρους της γερμανίδας καγκελαρίου, καθώς επίσης του Γάλλου προέδρου – ενώ ο «Βρούτος» ήταν ο τότε υπουργός οικονομικών του, ο οποίος έβαλλε ουσιαστικά την ταφόπλακα στην Ελλάδα.

Εν προκειμένω ο άνθρωπος αυτός, χωρίς να γνωρίζουμε βέβαια γιατί έκανε το «έγκλημα», υπεξαίρεσε την εξουσία και συμμάχησε/συνθηκολόγησε με τους δανειστές – υπογράφοντας την υπαγωγή των ομολόγων της χώρας στο αγγλικό δίκαιο, την απαγόρευση της μετατροπής του εξωτερικού χρέους σε εθνικό νόμισμα, καθώς επίσης την υποθήκευση ολόκληρης της Ελλάδας. Όλα αυτά σε μία χρονική στιγμή που οι δανειστές φοβόντουσαν όσο τίποτα άλλο μία ελληνική χρεοκοπία – η οποία μπορεί μεν να ήταν επώδυνη, αλλά θα έβαζε οριστικό τέλος στα μαρτύρια, ενώ θα οδηγούσε τη χώρα στην έξοδο από την κρίση, ενδεχομένως με ένα δικό της εθνικό νόμισμα.

Ειδικότερα, τότε θα μπορούσε η χώρα να προβεί σε αναβολή πληρωμών, να μετατρέψει όλο το εξωτερικό της χρέος σε δραχμές και στη συνέχεια να το πληρώνει στο δικό της νόμισμα – οπότε η υποτίμηση του δεν θα επιβάρυνε μόνο την ίδια αλλά, επίσης, τους δανειστές της, ενώ το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος των Ελλήνων θα μειωνόταν πληθωριστικά.

Επομένως, αυτός που δολοφόνησε τελικά την Ελλάδα ή, καλύτερα, αυτός που της έδωσε τη χαριστική βολή, δεν ήταν ούτε ο κ. Παπανδρέου, ούτε οι προηγούμενες κυβερνήσεις – αλλά ο υπουργός που τον ανέτρεψε, για λόγους που μόνο ο ίδιος γνωρίζει (φυσικά πρόκειται για την υποκειμενική μας άποψη).

Έκτοτε η Ελλάδα ήταν και θα είναι έρμαιο των δανειστών, χάθηκε εντελώς η εθνική της κυριαρχία, η οικονομία της πηγαίνει και θα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, ενώ μόνο τυχόν μαζική εξέγερση των Πολιτών της θα μπορούσε ίσως να αλλάξει τα δεδομένα – κάτι που όμως πολύ δύσκολα θα συμβεί, αφού πλέον οι Έλληνες ελέγχονται πλήρως από τις δυνάμεις κατοχής, έχοντας πια συμβιβαστεί και σκύψει το κεφάλι.

Στα πλαίσια αυτά, όταν ο συμπαθέστατος κατά τα άλλα κ. Βενιζέλος ισχυρίζεται ότι, απάλλαξε την Ελλάδα από δημόσιο χρέος 106 δις € σε ονομαστική αξία, συν 100 δις € σε παρούσα αξία, ενώ ισοδυναμεί με κούρεμα που προβαλλόμενο στο 2060 (!) με σημερινά επιτόκια Πορτογαλίας ισοδυναμεί με 1,33 τρις € (πηγή), μόνο θλίψη μπορεί να προκαλέσει – επειδή, εκτός από τον εντελώς αυθαίρετο υπολογισμό του, ο οποίος είναι δικαιολογημένος αφού δεν έχει καμία σχέση με τα οικονομικά, αυτό που έχει σημασία είναι τα ανταλλάγματα που έδωσε.

Ξεκινώντας από τη χρεοκοπία των τραπεζών που προκάλεσε με τη συμμετοχή τους στη διαγραφή, από την αντίστοιχη των ασφαλιστικών και λοιπών οργανισμών του δημοσίου, καθώς επίσης από τις ζημίες των εγχώριων ομολογιούχων, έχουμε την άποψη ότι κανένα ποσόν, ακόμη και το υποθετικό των 1,33 τρις €, δεν μπορεί να αντισταθμίσει την ολοκληρωτική απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας – τα κλειδιά της χώρας που παρέδωσε στους δανειστές της, χωρίς καν να ρωτήσει προηγουμένως τους Έλληνες.

Εκτός αυτού, κανένα ποσόν δεν μπορεί ασφαλώς να δικαιολογήσει την υποδούλωση της πατρίδας μας τουλάχιστον για τα επόμενα 99 χρόνια – ούτε όλα όσα θα υποφέρουν οι Έλληνες, αφού όταν δεν χρεοκοπεί επίσημα μία χώρα, χρεοκοπούν σταδιακά και επώδυνα οι Πολίτες της. Ακόμη και ένας ανόητος καταλαβαίνει δε ότι, εάν δεν είχε μεσολαβήσει το έγκλημα του PSI (άρθρο), το οποίο είχαμε χαρακτηρίσει τότε ως «Πύρρειο χρεοκοπία», η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να καταδικαστεί από τους «Θεσμούς» στη σημερινή κυλιόμενη πτώχευση – αφού τότε είχε ακόμη βιώσιμες λύσεις στη διάθεση της, τις οποίες «έκαψε» ανεύθυνα (αν και υποθέτουμε ακούσια, λόγω άγνοιας) ο τότε υπουργός.

Οι υλικές ζημίες τώρα που προκάλεσε η απαλλαγή της Ελλάδας από ένα μέρος του χρέους εκ μέρους του κ. Βενιζέλου, έχουν ήδη φτάσει στο 1 τρις €, με κριτήριο τη μείωση της αξίας των περιουσιακών στοιχείων των Ελλήνων σύμφωνα με την ΕΚΤ (πηγή) – στα οποία οφείλει να συνυπολογίσει κανείς την τεράστια απώλεια των εισοδημάτων (άνω του 50%), την κατάρρευση των χρηματιστηριακών τιμών, τη χρεοκοπία 250.000 επιχειρήσεων, την ανεργία, την εξορία 500.000 νέων κόστους άνω των 100 δις € για τη χώρα κοκ.

Όσον αφορά δε τις ψυχικές ζημίες, το ποσόν είναι ανυπολόγιστο – ενώ θα επιβαρύνει πολλές γενιές Ελλήνων, ακόμη και αυτών που θα γεννηθούν πολύ αργότερα. Άξιζε λοιπόν αυτή την καταστροφή η αυθαίρετη υπογραφή του υπουργού, μέσω της οποίας τοποθετήθηκε η ταφόπλακα στην πατρίδα μας; Πιστεύουμε πως όχι, ενώ είμαστε βέβαιοι πως το έχει συνειδητοποιήσει πια και ο ίδιος – αλλιώς δεν θα προσπαθούσε «με νύχια και με δόντια» να αποδείξει πως το μαύρο είναι άσπρο.

Σε κάθε περίπτωση, το να καταδικάζεις μία χώρα στη χρεοκοπία, μεταβιβάζοντας όλα της τα περιουσιακά στοιχεία στους δανειστές σε εξευτελιστικές τιμές, καθώς επίσης το να υπολογίζεις το θεωρητικό «κέρδος» της μετά από 40 χρόνια λόγω της πληρωμής λιγότερων τόκων που ασφαλώς θα αδυνατούσε να εξυπηρετήσει και όχι τις βραχυπρόθεσμες ζημίες της, είναι το άκρον άωτο της ανοησίας – ενώ όσο ικανός και αν είναι κανείς ως νομικός, δεν σημαίνει ότι μπορεί να αντικαταστήσει έναν οδοντίατρο στην εξαγωγή δοντιών. Όταν το κάνει, τότε λογικά προβαίνει σε έγκλημα – ακούσιο προφανώς, ένεκα άγνοιας της διαφορετικής επιστήμης.

Περαιτέρω, ένα ακόμη αποτέλεσμα της υπογραφής του PSI θα είναι η φορολόγηση των περιουσιακών στοιχείων των Ελλήνων, για να εξυπηρετηθεί το δημόσιο χρέος – έχοντας την εντύπωση πως για αυτόν ακριβώς το λόγο δρομολογείται το περιουσιολόγιο, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Εν προκειμένω υπενθυμίζουμε τα εξής:

Η δήμευση μέρους της ιδιοκτησίας των Ελλήνων  

Έχουμε την άποψη πως θα επιλεχθεί κάποια στιγμή παγκοσμίως η επιβολή φόρου στα περιουσιακά στοιχεία όλων αυτών που δεν θα μπορέσουν να το αποφύγουν – με την έννοια πως αδυνατούν να τα διατηρήσουν σε φορολογικούς παραδείσους ή σε άλλες ασφαλείς τοποθεσίες και εταιρικές κατασκευές, όπως η ελίτ του 1%. Για να συμβεί όμως αυτό θα πρέπει να προηγηθεί ένα πείραμα, έτσι ώστε να διερευνηθούν τυχόν επιπλοκές – ενώ το γεγονός ότι, η Ελλάδα έχει χρησιμοποιηθεί επανειλημμένα ως πειραματόζωο, οδηγεί στο συμπέρασμα πως το πείραμα θα διενεργηθεί ξανά στην πατρίδα μας.

Στα πλαίσια αυτά, η πρόθεση του υπουργείου οικονομικών να δηλωθούν, καθώς επίσης να καταγραφούν όλα τα είδη της ιδιωτικής περιουσίας το Φεβρουάριο του 2017, έτσι ώστε να χρησιμοποιηθούν όλα όσα δεν κατασχεθούν και πλειστηριαστούν για την εξυπηρέτηση του υπέρογκου δημοσίου χρέους μέσω της φορολόγησης τους (πηγή), δεν είναι απίθανο να αποτελεί την αφετηρία του πειράματος – το οποίο, εάν έχει τελικά επιτυχία, θα εφαρμοσθεί σε όλες τις άλλες υπερχρεωμένες χώρες. Διαφορετικά πάντως δεν εξηγείται η επιμονή στο περιουσιολόγιο, όσο καλοπροαίρετος και αν είναι κανείς.

Σύμφωνα τώρα με την παραπάνω πηγή, περισσότεροι από 8.500.000 Έλληνες θα κληθούν να δηλώσουν όλα τα ακίνητα και κινητά τους περιουσιακά στοιχεία, εντός και εκτός της ελληνικής επικράτειας – ακόμη και τα μετρητά χρήματα που έχουν στα σπίτια τους μέχρι το τελευταίο Σεντ, τα έργα τέχνης, τα κοσμήματα κοκ. Εκτός αυτού θα πρέπει να δηλώνουν τις μεταβολές στα περιουσιακά τους στοιχεία, όταν αυτές συμβαίνουν και όχι μία φορά ετήσια, όπως συνηθίζεται παντού – γεγονός που σημαίνει ότι, όταν αγοράζουν ή πουλούν κάτι, θα είναι υποχρεωμένοι μέσα σε ένα μήνα να υποβάλλουν δήλωση τροποποίησης, ενημερώνοντας άμεσα τις φορολογικές αρχές.

Συνεχίζοντας, ο λόγος που έχει επιλεχθεί η Ελλάδα για το εν λόγω πείραμα, είναι αφενός μεν η παντελής έλλειψη αντίδρασης εκ μέρους των Πολιτών της στη μεγαλύτερη ληστεία όλων των εποχών που συντελείται στην επικράτεια της, αφετέρου η φτωχοποίηση της συντριπτικής πλειοψηφίας μέσω του εκ προμελέτης εγκλήματος των μνημονίων – η οποία θα ολοκληρωθεί, με τις μαζικές κατασχέσεις και με τους πλειστηριασμούς που θα ακολουθήσουν.

Εξαιτίας αυτής ακριβώς της φτωχοποίησης και επειδή η φτώχεια είναι συγκριτικό μέγεθος (νοιώθουμε φτωχοί μόνο όταν ο διπλανός μας είναι πλουσιότερος), θεωρείται πως η πλειοψηφία θα αντιμετωπίσει χαιρέκακα την επιβολή φόρου σε όλους όσους θα διαθέτουν ακόμη περιουσιακά στοιχεία – οπότε όχι μόνο δεν θα εξεγερθεί αλλά, αντίθετα, θα χαρεί ενδόμυχα με αυτήν την εξέλιξη, αφού δεν θα είναι η μοναδική που θα υποφέρει.

Φυσικά έχει προηγηθεί η «αυτό-ενοχοποίηση» των Πολιτών οι οποίοι, χειραγωγούμενοι επιδέξια μέσω των ΜΜΕ, έχουν πεισθεί ανόητα πως σε αυτούς οφείλεται η υπερχρέωση της χώρας τους, μεταξύ άλλων επειδή αυτοί ψήφιζαν τους διεφθαρμένους πολιτικούς – οπότε είναι δίκαιο και σωστό να πληρώσουν το τίμημα που τους ζητείται από τους δανειστές. Ακόμη χειρότερα, παρά το ότι το τίμημα είναι υπέρογκο και απάνθρωπο – ενώ ασφαλώς δεν οφείλεται στους ίδιους, ιδίως μετά το 2010, όπως άλλωστε επιβεβαίωσε το ΔΝΤ (ανάλυση).

Η τελευταία ερώτηση τώρα δεν είναι άλλη, από το ποσοστό της φορολόγησης της ιδιωτικής περιουσίας, το οποίο θα μπορούσε να επιβληθεί – κάτι που όμως θα εξαρτηθεί από το ύψος της, καθώς επίσης από την επιδιωκόμενη μείωση του δημοσίου χρέους. Για παράδειγμα, εάν τα συνολικά, ελεύθερα βαρών ιδιωτικά περιουσιακά στοιχεία της Ελλάδας θα ήταν 600 δις € και το χρέος θα έπρεπε να περιορισθεί στο 90% του ΑΕΠ (στα 160 δις € περίπου), από τα σημερινά 330 δις €, τότε το ποσοστό θα οριζόταν γύρω στο 30% – ποσόν που θα επιβαλλόταν μεν εφάπαξ, αλλά θα εξοφλούταν σε βάθος χρόνου.

Επίλογος

Επανερχόμενοι στην εισαγωγή του κειμένου, υπενθυμίζοντας πως ανάλογες καταστάσεις συνόδευσαν τη δραστηριοποίηση του ΔΝΤ στη Νότια Κορέα, όπου οι Πολίτες της έδιναν στο κράτος ακόμη και τα χρυσά τους δόντια, ο Ρώσος συγγραφέας κατέληξε τότε στο συμπέρασμα ότι, το Έθνος του ήταν υπεύθυνο για τα δεινά που πέρασε – δηλαδή ο λαός, επειδή τα ανεχόταν αδιαμαρτύρητα και δεν επαναστατούσε.

Ουσιαστικά λοιπόν κατηγορούσε τους Ρώσους για τη συλλογική τους αποχαύνωση – θεωρώντας ότι σιωπούσαν όπως τα πρόβατα που οδηγούνταν στη σφαγή. Προφανώς εμείς δεν μπορούμε να γνωρίζουμε εάν είχε δίκιο ή άδικο, ή εάν οι Έλληνες σήμερα συμπεριφέρονται σωστά, ανεχόμενοι τα πάντα χωρίς καμία διαμαρτυρία – με αποτέλεσμα να μην προσφέρουν καν στις κυβερνήσεις τους την αντίδραση τους ως όπλο, για να διαπραγματευθούν καλύτερα με τους δανειστές.

Αυτό που όμως γνωρίζουμε είναι το ότι, όταν ένα υπερχρεωμένο κράτος δεν δηλώνει επίσημα την πτώχευση του, προσπαθώντας ανόητα να καλύψει τα παλαιά του χρέη με νέα, τότε χρεοκοπούν σταδιακά οι Πολίτες του – οι οποίοι κυριολεκτικά ληστεύονται μετατρεπόμενοι σε σκλάβους χρέους στο διηνεκές, ενώ δεν είναι ασφαλή ούτε τα χρυσά τους δόντια.

ΠΗΓΗ