ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟΝ ΕΣΤΙΝ ΑΙΩΝΙΟΝ
Κυάμων απέχου, εμψύχων απέχου, χελιδόνα οικία μη δέχου,
επί χοίνικι μη καθέζου, αποδημών της οικίας μη επιστρέφου,ερινύες γαρ μετέρχονται,
αλεκτριόνα τρέφε μεν, μη θύε δε,
μηνί γαρ και Ηλίω καθιέρωται, δαδίω θάκον μη απόμασσε,
μολόχην επιφύτευε μεν, μη έσθιε δε, τα πεσόντα μη αναιρείσθαι,καρδίαν μη τρώγε, εν οδώ μη σχίζε,
παρά λύχνον μη εσοπτρίζου, παρά θυσία μη ονυχίζου,
μη τρώγε διά της ευωνύμου, μη εσθίειν επί δίφρου,
τας λεωφόρους μη βαδίζειν, στέφανον μη τίλλειν,
άρτον μη καταγνύειν, μη το πυρ τη μάχαιρα σκαλεύειν,
μηδέ φοίνικα φυτεύειν, μη πλεονεκτείν,
θεών εικόνας εν δακτυλίοις μη φορείν.
Δακτύλιον μη φόρει, εγκέφαλον μη έσθιε,
εις ιερόν ου δει εκτρέπεσθαι, ου γαρ πάρεργον δει ποιείσθαι τον Θεόν,φεύγε όπλον παρά γυναικός παρεχόμενον,
δει τον δεξιόν υποδείσθαι πρότερον,προτίμα το σχήμα και βήμα του σχήμα και τριώβολον,
θύειν χρή ανυπόδητον και πρός τα ιερά προσιέναι,
ερυθρίνον μη προσλαμβάνου, γαλήν φεύγε,
μη λέγειν άνευ φωτός, γλώσσης προ των άλλων κράτει θεοίς επόμενος, προς Ήλιον τεταμένος μη ούρει,
ανέμων πνεόντων την Ηχώ προσκύνει,
μελανούρου απέχου, χθονίων γαρ εστί θεών,
αποκαρμάτων σων και απονυχισμάτων κατάπτυε,
στρωμάτων αναστάς, συνέλισσε αυτά και τον τόπο συνστόρνυε, εν εορτή μήτε κείρεσθαι, μήτε ονυχίζεσθαι
δεξιάν μη παντί ραδίως έμβαλλε, ασχέτω γέλωτι μη έχεσθαι, ζυγόν μη υπέρβαινε, εις τα όρια φθάσας, μη επίστρεφε.
Τι εστίν αι των Μακάρων νήσοι;Ήλιος και Σελήνη.
Τι εστί το εν Δελφοίς Μαντείον;Τετρακτύς.
Τι το δικαιότατον;Θύειν.
Τι το σοφότατον;Αριθμός, δεύτερον δε ο τοις πράγμασιν τα ονόματα θέμενος.
Τι το σοφότατον παρ' ημίν;Ιατρική.
Τι κάλλιστον;Αρμονία.
Τι κράτιστον;Γνώμη.
Τι άριστον;Ευδαιμονία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου