Jafar ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

Ὁ «ἀγαπημένος» σου …μαλ@κας!

«Ἀγαπημένε μου Ἕλληνα, εἶσαι πολὺ μαλ@κας….»



Αὐτά, καθὼς κι ἄλλα, ἀνάλογα, διαβάζω ἐδῶ καὶ χρόνια δεξιὰ κι ἀριστερά.
Ὁ μαλ@κας Ἕλλην, ποὺ δὲν σηκώνεται ἀπὸ τὸν καναπέ του…
Ὁ πρόβατος Ἕλλην, ποὺ δὲν ἀποφασίζει νὰ ἐπαναστατήσῃ…
Ὁ λαγὸς Ἕλλην, ποὺ μόλις εἶδε τὰ ΜΑΤ τσακίστηκε νὰ ἐξαφανισθῇ…



Ἔ, ὅλα κι ὅλα…
Ἔως ἐδῶ καὶ μὴ παρέκει!!!
Φθάνει πιά.
Ἀρκεῖ!!!
Τέλος…
Μπορεῖ ὁ κάθε ἕνας νὰ γράφῃ καὶ νὰ λέῃ ὅ,τι τοῦ κατεβάσῃ ἡ κούτρα, ἀλλὰ ἄς μαζέψῃ τὰ κουλά του ἀπὸ τὸν Ἕλληνα.
Διότι ὄχι μόνον δὲν ἀντιλαμβάνται τὸ τὶ σημαίνει Ἕλλην, ἀλλὰ ἔχουν πέσῃ ΟΛΟΙ στὴν ἴδιαν παγίδα. Κατηγοροῦν τὸν συνάνθρωπό τους, ἀδυνατῶντας νὰ καταλάβουν πὼς εἶναι ἁπλῶς ὁ …καθρέπτης τους!



Νὰ ἐξηγηθῶ… Ἤ καλλίτερα, νὰ ἐξηγηθῶ μέσα ἀπὸ ἕνα παράδειγμα, γιὰ ἀρχή.
Βγαίνει ὁ ἄλλος ἀπὸ τὴν ἡσυχία του καὶ πάει σὲ μίαν διαδήλωσιν.
Ἄς ποῦμε, ἄνευ κόμματος καὶ χρώματος. (Πρᾶγμα σπάνιον!!!)
Γιατί πάει; Μὰ διότι ἔχει νοιώσῃ στὸ πετσί του τὴν βία ποὺ τοῦ ἀσκοῦν. Εἶτε πρόκειται, σπανιότερα, γιὰ βία σωματική, εἶτε γιὰ βία κοινωνική. Ἤ ἀκόμη καὶ συναισθηματική. Πάει ὅμως γιὰ τὸν ἑαυτόν του. Καὶ πηγαίνοντας κουβαλᾶ μαζύ του καὶ κάποιαν ἐλπίδα.
Ὁποιανδήποτε ἐλπίδα…  Γιὰ τὴν ἀκρίβεια ἐὰν δὲν κουβαλᾶ ἐλπίδα δὲν βγαίνει ἀπὸ τὴν ἥσυχη ζωούλα του!!!
Ἐλπίδα γιὰ καλλίτερη ζωή… Ἐλπίδα γιὰ διάσωσιν τοῦ ἤδη ὑπάρχοντος ἐπιπέδου τῆς ζωῆς του… Ἐλπίδα γιὰ ἀλλαγὴ κοινωνικῶν ἤ πολιτικῶν δεδομένων…  Ἐλπίδα γιὰ ἀνεύρεσιν ἐργασίας… Ἐλπίδα γιὰ ἐπιβίωσιν… Ἐλπίδα γιὰ δημοκρατία… Γιὰ δικαιοσύνη… Γιὰ ἰσότητα… Γιὰ ἰσονομία… Γιὰ ὅλα αὐτὰ μαζύ… Γιὰ νά…
Μίαν ἐλπίδα τέλος πάντων.
Δὲν βγαίνεις ἀπὸ τὴν ἡσυχία σου, τὴν βολή σου, τὴν ἡρεμία σου ἐὰν δὲν ὑπάρχῃ κάποιο κίνητρο ποὺ θὰ σὲ τραβήξῃ ἔξω ἀπὸ τὰ τοῦ οἴκου σου. Κάτι θέλεις… Κάτι ζητᾶς… Κάπου στοχεύεις… Τὸ ποῦ στοχεύεις ὅμως εἶναι προσωπικὴ ὑπόθεσις τοῦ κάθε ἑνός.
(Κι ἀφήνω συνειδητῶς ἔξω ἀπὸ τὶς ὑποθέσεις μου τοὺς ἐντεταλμένους, τὰ κομματόσκυλα καὶ τοὺς ἐπιτηρητές!!!)



Καί ποῦ πάει;
Πάει ἐκεῖ ποὺ μαζεύονται κι ἄλλοι. Πάει γιὰ νὰ γίνουν πολλοί.
Πάει γιὰ νὰ μπορέσῃ νὰ βρῇ συμμάχους στὸ νὰ πραγματοποιήσῃ τοὺς στόχους του. Νὰ βρῇ τρόπο νὰ κάνῃ τὶς ἐλπίδες του πραγματικότητα. Νὰ διατηρήσῃ τελικῶς τὶς ἐλπίδες του ζωντανές… Νὰ βρῇ τὸ κουράγιο νὰ παλέψῃ γιὰ τὰ ὄνειρά του, ἐλπίζοντας πὼς θὰ τὰ καταφέρῃ. Καὶ φωνάζει καὶ κτυπιέται καὶ τρώει κάποιες φορὲς ξύλο…. Εἰσπνέει χημικά, καταπίνει δηλητήρια, πλημμυρίζει ἀπὸ τὸ αἷμα του…
Κι ὅμως, εἶναι ἐκεῖ καὶ πάει καὶ ξαναπάει, γνωρίζοντας πὼς τοῦ τὴν ἔχουν στημένη… Ἀλλὰ γιὰ ὅσο διάστημα διατηρεῖ τὶς ἐλπίδες του θὰ ἐξακολουθήσῃ νὰ συμμετέχῃ σὲ ὅσες περισσότερες δράσεις κι ἀντιδράσεις μπορεῖ. Διότι ἡ ἐλπὶς εἶναι ἡ κινητήριος δύναμίς του. Ξεπερνᾶ τοὺς ὅποιους εὐσεβεῖς πόθους του καὶ κρατᾶ ζωντανὴ τὴν σφοδρὴ ἐπιθυμία του.
Θὰ σταματήσῃ ὅμως νὰ συμμετέχῃ ὅταν θὰ διαπιστώσῃ πὼς τελείωσαν οἱ ἐλπίδες… Ὅταν θὰ βεβαιωθῇ πὼς δὲν ἔχει νόημα… Ἤ ὅταν θὰ παραιτηθῇ… Ἤ, κάτι ποὺ λίγοι ἀντιλαμβάνονται γιὰ τὴν ὥρα, ὅταν θὰ διαπιστώσῃ πὼς δὲν ἔφθασε ἀκόμη ἡ ὥρα γιὰ τὴν ἀλλαγὴ καὶ τὴν ἀνατροπὴ ποὺ ἐπιθυμοῦσε, διότι ἡ ἀνατροπὴ ἔχει ἄλλες ἀφετηρίες…
Κάτι σὰν καὶ τώρα δῆλα δή…
Ἤ τοὐλάχιστον κάτι σὰν κι αὐτὸ ποὺ ἀντιλαμβανόμαστε πὼς συμβαίνει τώρα…



Ἄς κάνω ὅμως λίγες …ἀναδρομές. Προσωπικές…
Ἕναν μήνα πρὸ τῶν ἐκλογῶν τοῦ Μαΐου 2012, περνοῦσα ἔξω ἀπὸ ἕνα Πνευματικὸ Κέντρο.
Κόσμος καὶ λαὸς ἐκεῖ. Κυρίως μεσήλικες ἔως …«ξέχασαν νὰ πεθάνουν» (Ὅπως λέει καὶ ἡ Ἀθηνᾶ!!!).
Μὰ αὐτὸ ποὺ τράβηξε τὴν προσοχή μου ἦταν οἱ …«μυστικοί».
Ἄν καὶ γενικῶς δὲν εἶμαι πολὺ παρατηρητική, οὔτε καὶ γνωρίζω κάτι ἀπὸ …«μυστικούς», αὐτοὺς δὲν γινόταν. Τοὺς ἀντελήφθῃν ἀμέσως… Λὲς καὶ φώναζε τὸ σῶμα τους γιὰ τὸ εἶδος τους…



Γιατί εἶχε μαζευτῇ τόσος λαός;
Μὰ περίμεναν ἕνα …σημαίνον πρόσωπο τῆς βο(υ)λῆς, ἀπὸ τὸν χῶρο τοῦ μΠατΣοΚ, νὰ ἔλθῃ νὰ τοὺς μιλήσῃ. (Δὲν τὸ γνώριζα στὴν ἀρχή!)
Κι ὅπως ἡ λιακάδα ἦταν εὐχάριστη, τοὺς ἔβλεπες ἀραγμένους-ἁπλωμένους στὰ παγκάκια νὰ περιμένουν τὸν …«ἥρωά» τους!!!
Τὸ …κνώδαλο!!!



Τέλος πάντων, ὅπως στάθηκα νὰ παρατηρήσω τὸ …«φαινόμενον», βλέπω ἀπὸ τὴν ἀπέναντι πλευρὰ τοῦ δρόμου νὰ πλησιάζουν τρία ἄτομα, μὲ σημαῖες τοῦ τΣΥΡΙΖΑ στὰ χέρια καὶ μὲ γεμάτα τὰ ῥοῦχα τους ἀπὸ αὐτοκόλλητα ἐπίσης τοῦ τΣΥΡΙΖΑ, φωνάζοντας: «ζῶα… ζῶα… πρόβατα…»… Βλέπετε ἀκόμη δὲν εἶχα ἀντιληφθῇ πὼς πρόκειται γιὰ χειροκροτητὲς κάποιου μΠατΣοΚοῦ… Διότι οἱ μΠατΣοΚοι δὲν ἔφεραν διακρικτιά…
Οἱ τΣΥΡΙΖΑῖοι ὅμως ἔφεραν ἐπιδεικτικῶς…
Λίγα λεπτὰ ὅμως ἀργότερα, ποὺ ἔφθασε ὁ …«Μεσσίας» τους, προσγειώθηκα στὴν πραγματικότητα. Τὰ πάντα μπῆκαν στὴν θέσιν τους καὶ οἱ ἀπορίες ἔπαυσαν.
Τὸ μόνον ποὺ μὲ ἀπασχολοῦσε ἦταν οἱ φωνὲς τῶν τριῶν ἀτόμων, μὲ τὶς σημαῖες, τὰ αὐτοκόλλητα καὶ τὶς φανατισμένες φωνές τους:  «ζῶα… ζῶα… πρόβατα…»…
Καὶ ἡ γνωστὴ ἀπορία μου..
Γιατί αὐτοί πού περίμεναν νά ἀκούσουν τόν …«Μεσσία» τους ἦσαν πρόβατα καί ζῶα καί οἱ ἄλλοι πού τούς ἔβριζαν δέν ἦσαν;
Μήπως τελικῶς «πρόβατο» καί «ζῶον» εἶναι αὐτός πού ἁπλῶς …διαφωνεῖ μέ τήν δική μας ὀπτική ἤ πού ἁπλῶς διατηρεῖ …διαφορετικές ἐλπίδες ἀπό τίς δικές μας;



Τὸ δεύτερο περιστατικὸν ἀφορᾷ στὸ Σύνταγμα.
Κάποιες φορὲς ποὺ βρέθηκα ἐκεῖ, παρετήρησα μερικὰ πολὺ ἐνδιαφέροντα στοιχεῖα.
Ἄλλες στιγμὲς ὁ κόσμος ἦταν πολὺς κι ἄλλες λίγος.
Αὐτὸ ὅμως ποὺ μὲ ἔκανε νὰ ἀναρωτηθῶ γιὰ κάποια ζητήματα δὲν ἦταν ὁ ἀριθμὸς τῶν προσώπων ποὺ συγκεντρωνόταν ἀλλὰ δύο ἄλλες λεπτομέρειες. Τὸ ἕνα σημεῖον λοιπὸν ἦταν ἡ ἀγωνία ἀρκετῶν νὰ ἐλέγξουν τὶς κινητοποιήσεις  τῶν συγκεντρωθέντων, πρὸς ἴδιον ὄφελος φυσικά!!!
Τὸ ἄλλο σημεῖον, στὸν ἀντίποδα,  ἐκφραζόταν ἁπλῶς …ἀντιδρῶντας!!!
Ἡ ἄρνησις τοῦ κόσμου νὰ ἐλεγχθῇ, ἀπὸ τοὺς ἐπιδόξους χειραγωγούς του, ἦταν τὸ γενικὸ συμπέρασμα ὅλων τῶν παρισταμένων.. Ἔβλεπες γενικῶς τόση ἔντασιν καὶ πρὸς τὴν μία καὶ πρὸς τὴν ἄλλην κατεύθυνσιν, ποὺ τελικῶς σὲ ἔπιαναν τὰ γέλια.
Ἀρκετὲς φορὲς περπάτησα μέσα στὸ πλῆθος, στὴν «ἄνω» καὶ στὴν «κάτω» πλατεία, παρατηρῶντας τὶς ἐκφράσεις τῶν συνανθρώπων μου. Ἄκουγα τὰ πάντα ἀλλὰ οὐδὲ ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς εἶχε διαθέσεις συνεργασίας μὲ τὴν μία ἤ τὴν ἄλλην φωνή. Αὐτὸ ποὺ ΟΛΟΙ ἤθελαν (πλὴν ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων) ἦταν νὰ ἀποκοποῦν ἀπὸ κάθε τὶ ποὺ θὰ προσπαθοῦσε νὰ τοὺς χειραγωγήσῃ!!!



Τέλος, τὸ τρίτον περιστατικόν, ἀφορᾷ στὴν μανία ποὺ (ὅλοι μας) ἔχουμε καὶ μᾶς ὑπαγορεύει πὼς ΜΟΝΟΝ ΕΜΕΙΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!!! Ἔχουμε τὸ …παπικὸν ἀλάθητον, τὴν καλλιτέρα ἰδεολογία, τὸ τελειότερο κόμμα…
Καὶ οὐδέποτε σταθήκαμε νὰ ἀναρωτηθοῦμε γιὰ τὸ ἐὰν ἀκόμη καὶ ἡ δική μας ὀπτική, αὐτὴ τοῦ ἀφυπνισμένου (;;;) εἶναι ἱκανὴ κι ἀξία νὰ μᾶς ἀνοίξῃ δρόμους ἤ ἁπλῶς ἐπαναλαμβάνουμε συμπεριφορὲς ποὺ ἄλλοι, πρὶν ἀπὸ ἐμᾶς, ἔχουν προγραμματίσῃ, ἀποκλειστικῶς γιὰ ἐμᾶς.



Χά…
Καί πῶς συνδέονται οἱ ἐλπίδες τοῦ «ἀφυπνισμένου» μέ τίς συμπεριφορές μίας ὁλοκλήρου κοινωνίας;
Ἐδῶ μᾶς θέλω…
Γιατί αὐτή ἡ κοινωνία τήν μία γεμίζει τίς πλατεῖες καί τήν ἄλλην κρύβεται στά στεγανά της; Ἔ; Ἔχασε τήν ἐλπίδα της; Ἔχασε τά κίνητρά της; Ἔχασε τούς λόγους ὑπάρξεῶς της; Εἶναι αὐτοκτονική; Εἶναι αὐτοκαταστροφική; Ἤ μήπως γνωρίζει κάτι πού ἡ κοινή μας λογική ἀρνεῖται νά ἀποδεχθῇ;



Πρὶν νὰ καταθέσω τὶς σκέψεις μου, θὰ κάνω μίαν ἀκόμη ἀναφορὰ στοὺς νόμους τῆς Φύσεως. Αὐτούς, ποὺ οὔτως ἤ ἄλλως, ἰσχύουν, κι ἄς ἀρνούμαστε νὰ τοὺς συνειδητοποιήσουμε.
Στὴν Φύσιν λοιπὸν δὲν ὑπάρχει κάτι λιγότερο ἀπὸ τὴν ….Ἀξιοκρατία ἤ Ἀριστοκρατία.
Στὴν ἀγέλη τῶν λεόντων δὲν διαβουλεύονται οἱ λέοντες ὧρες καὶ ἡμέρες πρὸ κειμένου νὰ ἀποφασίσουν γιὰ τὸ ἐὰν αὐτὸ ἤ τὸ ἄλλο ἤ τὸ παράλλο πρέπει νὰ πράξῃ ἡ ἀγέλη. Στὴν ἀγέλη τῶν λεόντων πάει ἐμπρὸς ὁ Ἕνας λέων, ποὺ ἔχει κερδίσῃ τὸ δικαίωμα νὰ ἡγεῖται. Κι αὐτὸ τὸ δικαίωμα τὸ κέρδισε λόγῳ τῆς …Ἀνάγκης. Εἶναι ἀποδεδειγμένα ὁ ἱκανότερος νὰ ἡγηθῇ. Ἔχει περάσῃ καὶ μέσα ἀπὸ τὸν θάνατον, κάποιες φορές, πρὸ κειμένου νὰ διατηρήσῃ τὴν ἡγεσίαν.
Στὴν οἰκογένειά μας δὲν ἡγοῦνται ὅλα τὰ μέλη. Δὲν ἰσχύουν δημοκρατικὰ συστήματα. Κάποιος, αὐτὸς ποὺ πληρώνει συνήθως, ἀλλὰ ὄχι ἀπαραιτήτως, ἔχει τὸ γενικὸν πρόσταγμα. Ἐὰν ἐπικρατήσῃ πολυφωνία, κάτι ποὺ σήμερα συχνὰ παρατηροῦμε, ἡ οἰκογένεια καταλήγει …πτερὸν στὸν ἄνεμον!!! (Ποὺ ἰσχύει!!!)
Σὲ μίαν ἐπιχείρησιν δὲν ἀποφασίζουν οἱ ὑπάλληλοι ἤ οἱ ἐργάτες. Ἀποφασίζει ὁ γενικὸς διευθυντὴς ἤ ὁ ἰδιοκτήτης. Ἐὰν ὑπῆρχε πολυφωνία τότε δὲν θὰ ὑπῆρχε ἐπιχείρησις.



Ἀκριβῶς αὐτοὺς τοὺς νόμους, τοὺς Φυσικοὺς Νόμους, ΟΛΟΙ μας τοὺς ἀντιλαμβανόμεθα βαθύτατα.
Ἄν καὶ τοὺς ἀντιλαμβανόμεθε ὅμως, ἐδῶ ἔρχεται ἡ … λογική μας(;;;) , γιὰ νὰ τοὺς καταστρατηγήσῃ.
Ναί, ἀντιλαμβανόμεθα πὼς στὴν Φύσιν εἶναι ἔτσι. Ἀλλὰ στὴν ἀνθρώπινον κοινωνία εἶναι ἀλλοιῶς. Δὲν ἔχει σημασία τὸ ἐὰν διαβιοῦμε παρὰ φύσιν ἀλλὰ τὸ ἐὰν θὰ ἐπιβεβαιώσουμε τὰ ὅποια πιστεύω μας…
Ἡ …λογική μας (;;;) λοιπὸν μᾶς ὑπαγορεύῃ πὼς πρέπει νὰ ἰσχύσῃ ἡ δημοκρατία, ἡ ἰσότης*, ἡ πολυφωνία. Ἀλλὰ ἄν καὶ λεκτικῶς συνηγοροῦμε πρὸς αὐτὴν τὴν κατεύθυνσιν, οὐσιαστικῶς τὴν …ὑποσκάπτουμε, μὲ τὶς πράξεις μας, διότι ἀντιλαμβανόμεθα, περισσότερο μὲ τὴν διαίσθησιν παρὰ μὲ τὴν λογική μας, πὼς κάτι τέτοιο εἶναι καταστροφικό. (Ὅπου λαλοῦν πολλὰ κοκκόρια…!!!)
Ἡ πραγματικὴ ἀνάγκη τῆς κοινωνίας μας εἶναι ἕνας ἱκανὸς ἡγέτης, μὲ ὑψηλὴ πατριωτικὴ συνείδησιν καὶ μὲ τὴν θέλησιν νὰ ἀναλάβῃ τὴν εὐθύνη νὰ ξελασπώσῃ τὴν βαλτωμένη μας κοινωνία.
Κι ἐδῶ τελειώνουν τὰ πάντα…. Μὰ τὰ πάντα….
Διότι ἐὰν δὲν γνωρίζουμε τὸ …τέλος, εἶναι ἀδύνατον νὰ ξεκινήσουμε ἀπὸ τὴν …ἀρχή!



Διότι, γιὰ παράδειγμα, ἐὰν δὲν ὑπάρχῃ βροχή, δὲν ὑπάρχει ΑΝΑΓΚΗ κατασκευῆς ὀμπρέλας.
Ἐὰν δὲν ὑπάρχῃ κρύο, δὲν ὑπάρχει ΑΝΑΓΚΗ κατασκευῆς συστήματος θερμάνσεως.
Ἐὰν δὲν ὑπάρχῃ δίψα, δὲν ὑπάρχει ΑΝΑΓΚΗ ἀναζητήσεως ὑδάτων γιὰ νὰ ξεδιψάσομεν. Αὐτὰ τὰ γνωρίζουμε…
Ἀλλά…

…Ἀλλὰ κατὰ τὴν ἰδίαν λογική, ἐὰν δὲν ὑπάρχῃ ἀδιέξοδον, δὲν ὑπάρχει ΑΝΑΓΚΗ ἐξόδου.
Ἐὰν δὲν ὑπάρξῃ ὁ πάτος, δὲν ὑπάρχει ἡ ΑΝΑΓΚΗ τῆς ἀνόδου.
Ἐὰν δὲν ὑπάρξῃ ἡ καταστροφή, δὲν ὑπάρχῃ ἡ ΑΝΑΓΚΗ τῆς δημιουργίας.

Κι ἐδῶ τὸ σταματῶ…
Νομίζω εἶναι σαφές…
Τὰ προβλήματα τὰ γνωρίζουμε. Δὲν ἔχουν νόημα οἱ διαπιστώσεις. Τὸ μόνον ποὺ χρειαζόμαστε εἶναι ἡ συνειδητοποίησις πὼς δὲν θὰ βγοῦμε ἀπὸ τὸ τέλμα ἐὰν δὲν ὑπάρξῃ ΚΟΙΝΗ διαπίστωσις τοῦ τέλματος. Ἡ διαπίστωσις ὁδηγεῖ στὴν ἀναζήτησιν λύσεων…
…Καὶ μόνον αὐτό!



Ἀλλὰ ἐδῶ ἀρχίζουν τὰ …«περίεργα»!!! Αὐτὰ δῆλα δὴ ποὺ θὰ κρατήσουν κάποιον μέσα ἤ ἔξω ἀπὸ τὰ τοῦ οἴκου του.
Αὐτὸς ποὺ ἀποφασίζει νὰ κατεβῇ σὲ κάποιαν διαδήλωσιν ἀντιλαμβάνεται τὸ ἔλλειμμα δικαιοσύνης καὶ θέλει νὰ παλέψῃ, ἐλπίζοντας φυσικὰ πὼς θὰ τὸ ἀλλάξῃ. Ἐὰν κατεβαίνῃ κάποιος σὲ διαδηλώσεις συμμετέχει μόνον  ὅταν  ἐλπίζῃ σὲ κάποιο ἀποτέλεσμα.
Ἐὰν θεωρῇ πὼς τὸ παιχνίδι εἶναι χαμένο, δὲν βγαίνει ἀπὸ τὴν βολή του.
Σὲ αὐτὸ νομίζω πὼς συμφωνοῦμε ὅλοι μας.
Ὅμως γιατί ἔπαψε ὁ συνάνθρωπός μας νά ἀγωνίζεται καί σιγά σιγά κάθε ἐκδήλωσις, διαμαρτυρία, ἀντίστασις φθίνει;

Θυμᾶστε αὐτήν τήν σκηνή:

Ὁ «ἀγαπημένος» σου ...μαλ@κας!2Εἶναι μία ἀπὸ τὶς πολλές, τὶς πάρα πολλὲς ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ ποὺ ἔχουμε ζήσῃ τὰ τελευταῖα χρόνια.
Εἶναι οἱ παλληκαράδες τοῦ ΠΑΜΕ (κι ΕΛΑ γιὰ καφὲ καὶ περιφρούρησιν τῆς βο(υ)λῆς) ποὺ ΠΡΟΔΩΣΑΝ!!!
Σὰν κι αὐτοὺς ΠΡΟΔΩΣΑΝ οἱ παλληκαράδες τῆς ΑΔΕΔΥ, τῆς ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, τῆς ΟΛΜΕ τῆς ΕΛΜΕ, τῆς ΓΣΕΕ… Ὅλοι ΠΡΟΔΩΣΑΝ!!!
Πρόδωσαν τὰ μΠατΣοΚια. Πρόδωσαν τὰ τΣΥΡΙΖΑιόπαιδα. Πρόδωσαν τὰ ΝουΔουΛαρόπαιδα. Πρόδωσαν τὰ ΔΗΜΑΡόπουλα. Πρόδωσαν τὰ ΛΑΟΣόπουλα. Πρόδωσαν τὰ Χρυσαυγητόπουλα… Ὅλοι, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο, ΠΡΟΔΩΣΑΝ!!!
Ἄλλος πρόδωσε τὴν πορεία πρὸς τὴν βο(υ)λή, εἶτε καλῶντας κι ἐνισχύοντας τοὺς «γνωστοὺς-ἀγνώστους» (;;;) εἶτε κοπανῶντας την πρὶν ἐμφανιστοῦν (ὤωωω ῥὲ μαντικὲς ἱκανότητες!!!), εἶτε ἀκόμη κι ἐμποδίζοντας τοὺς διαδηλωτὲς νὰ εἰσέλθουν στὴν βο(υ)λή. (Ὅπως οἱ εἰκονιζόμενοι παραπάνω!)
Ἄλλος πρόδωσε διότι τὴν ψῆφο  ποὺ ἔλαβε στὶς ἐκλογὲς τὴν ἀγνόησε καὶ συνεργάστηκε μὲ τὸν κατακτητή.
Ἄλλος πρόδωσε διὰ τῆς σιωπῆς του ἤ τῆς μὴ παραιτήσεῶς του.
Ὅλοι, ἄλλος λιγότερο κι ἄλλος περισσότερο, πρόδωσαν. Καὶ ἐμεῖς τὸ γνωρίζουμε…

Ἀκόμη κι αὐτοὶ ποὺ ἀκόμη ἐμφανίζονται σὲ κάποιες διαδηλώσεις, φαίνονται τοὐλάχιστον ….γραφικοὶ στὰ μάτια μας, τώρα πιά, διότι οὔτε τοὺς σκοπούς, γιὰ τοὺς ὁποίους ὑποτίθεται διαδηλώνουν, δὲν ἐξυπηρετοῦν…
Κι ἔτσι βλέπουμε τὴν ΓΣΕΕ νὰ διοργανώνῃ συγκέντρωσιν στὴν Θεσσαλονίκη καὶ νὰ μὴν ἐμφανίζονται οὔτε οἱ …διοργανωτές.
Ἤ βλέπουμε τὸν τΣΥΡΙΖΑ νὰ ὀργανώνῃ συγκέντρωσιν ἔξω ἀπὸ τὴν βο(υ)λὴ καὶ νὰ μὴν ἐμφανίζονται οὔτε τὰ …κομματόσκυλά του.
Ἤ βλέπουμε νὰ ψηφίζονται στὴν βο(υ)λὴ μέτρα, κι ἄλλα μέτρα, κι ἄλλα τόσα μέτρα, καὶ πολλὰ ἄλλα μέτρα, ποὺ οὐσιαστικῶς προεξοφλοῦν τὴν θανατική μας καταδίκη, ἀλλὰ ἐμεῖς ἀρνούμεθα ἀκόμη καὶ νὰ …ἀσχοληθοῦμε μὲ τέτοια ζητήματα!!!
Πολλῶ δὲ μᾶλλον νὰ ἐξέλθουμε γιὰ νὰ ἀντιδράσουμε…
Ἔτσι δέν εἶναι;

Ὄχι, δὲν εἶναι ἔτσι!!!
Εἶναι τελείως διαφορετικά!!!
Εἶναι τόσο διαφορετικά, ποὺ ἐὰν συνειδητοποιήσουμε τὴν παγίδα ποὺ πέφτουμε, θὰ ἀλλάξουμε ΟΛΟΙ τὴν …θεώρησίν μας γιὰ τὰ πάντα!
Διότι τελικῶς δὲν μᾶς φταίει ποὺ ὁ ἄλλος, ὁ ὁποιοσδήποτε ἄλλος, εἶναι στὸ καναπέ του, ἀλλὰ τὸ ὅ,τι ΕΜΕΙΣ ΑΚΟΜΗ ΔΕΝ ΒΓΗΚΑΜΕ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΝ ΔΡΟΜΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΒΡΗΚΑΜΕ ΤΟΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΝ ΗΓΕΤΗ!!!
ΑΚΟΜΗ!!!Φωνάζοντας καὶ ὑψώνοντας τὸ δάκτυλο, δεικνύοντας τὸν ὁποιονδήποτε ἀπέναντί μας, δὲν συνειδητοποιοῦμε πὼς τὰ τέσσερα δάκτυλα ποὺ ἀπομένουν δεικνύουν ἐμᾶς!!!
Δὲν θέλουμε νὰ ἀποφασίσουμε πὼς τὸ πρόβλημά μας δὲν εἶναι ἡ ἀπουσία τῶν συνανθρώπων μας ἀπὸ τὶς συγκεντρώσεις ἀλλὰ τὸ ὅ,τι οἱ φερόμενοι ὡς ἡγέτες, στοὺς ὁποίους κρεμάσαμε τὶς ὅποιες ἐλπίδες μας μᾶς πρόδωσαν, πρὶν κἄν νὰ ξεκινήσουμε τὸν ἀγῶνα γιὰ τὴν ἐλευθερία. Ἦσαν προγραμματισμένοι νὰ μᾶς προδώσουν, πρὸ κειμένου νὰ αἰσθανθοῦμε ἀνίκανοι, μόνοι μας, ἀπελπισμένοι… Ἦταν ἕνας προαναγγελθεὶς θάνατος, ὄχι δικός μας, ἀλλὰ τοῦ πολιτικοῦ κατεστημένου, πρὸ κειμένου νὰ ἀποδομήσουμε μέσα μας ἀρχικῶς, αὐτὲς τὶς εἰκόνες ποὺ ἐδῶ καὶ δύο αἰῶνες μᾶς ἔχουν ἐμφυτεύσῃ σὰν δικές μας, καταδικές μας πεποιθήσεις.
Ἀγνοοῦμε, διότι κάποιοι μερίμνησαν ἐπισταμένως, πὼς οἱ πρῶτοι ποὺ μίλησαν γιὰ δημοκρατία σὲ αὐτὸν τὸν τόπο, ἐν μέσῳ ἐπαναστάσεως, μαχῶν, σφαγῶν ἦσαν τὰ ὄργανα τῶν Ἄγγλων καὶ τῶν Γάλλων Μαυροκορδάτος καὶ Κωλλέττης, ποὺ «ὅλως τυχαίως» κατάφεραν νὰ ἐλέγχουν, ἔως σήμερα, τὰ πολιτικὰ δρώμενα τῆς χώρας. (Κι ὄχι μόνον φυσικά!!!)
Ἀδυνατοῦμε νὰ συνδέσουμε τὶς ΜΚΟ τοῦ Σόρος στὴν χώρα μας, ποὺ πασχίζουν μὲ ὅλα τα …ἀθέμιτα μέσα, νὰ ἐκδημοκρατίσουν τὴν χερσόνησον τοῦ Αἵμου. Διὰ τῆς ψυχολογικῆς βίας, τῆς παραπληροφορήσεως καὶ τῆς προπαγάνδας.
Καὶ τελικῶς, ἐὰν κάτσουμε νὰ δοῦμε μὲ ἐντιμότητα τὸν ἑαυτόν μας στὰ μάτια, θὰ παραδεχθοῦμε πὼς δὲν φταίει ἡ στάσις τῶν ἄλλων ἀλλὰ τὸ ὅτι ΕΜΕΙΣ πάυσαμε νὰ πιστεύουμε σὲ λύσεις ποὺ μᾶς προσφέρονται ἕτοιμες, πακεταρισμένες, πανομοιότυπες μὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ ἔως τώρα μᾶς κατέστρεψαν.

Ἡ μεγαλυτέρα μας ἀπογοήτευσις τελικῶς δὲν προεκλήθῃ ἀπὸ τὴν μὴ συμμετοχὴ τῶν γύρω μας στὶς διάφορες προγραμματισμένες, προκαθορισμένες (καὶ τελικῶς ἐλεγχόμενες) συγκεντρώσεις ἀλλὰ στὸ ὅ,τι αὐτὸ γιὰ τὸ ὁποῖο καλούμαστε νὰ παλέψουμε δὲν εἶναι αὐτὸ ποὺ χρειαζόμαστε στὴν πραγματικότητα.

Ποιό εἶναι;
Ἔχει σημασία; Θὰ τὸ βροῦμε… Διότι πρῶτα ξεκινᾶ ὁ ἄνθρωπος νὰ ἀναγνωρίσῃ τὸ ΤΙ ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕΙ καὶ μετὰ περνᾶ στὸ νὰ καθορίσῃ τὸ τὶ τοῦ ἀρέσει!!!
Αὐτὴν τὴν στιγμὴ σημαντικότερον ὅλων δὲν εἶναι νὰ βροῦμε τὸ ποιὸς ἤ ποιοὶ θὰ λύσουν τὸ πρόβλημα, ἀλλὰ τὸ νὰ συνεδητοποιήσουμε ΟΛΟΙ πὼς αὐτό, ἤ ἐκεῖνο, ἤ τὸ ἄλλο εἶναι τὸ πρόβλημα. Δὲν γίνεται, γιὰ παράδειγμα, δικό μου πρόβλημα νὰ εἶναι ἡ ἄδεια τσέπη μου, δικό σου πρόβλημα ἡ προπαγάνδα τῶν Βαρδαρσκανῶν καὶ τοῦ ἄλλου πρόβλημα τὸ ὅ,τι δὲν τοῦ …ἔκατσε ἡ πιτσιρίκα. Οὔτε γίνεται νὰ τραβῶ ἐγὼ ἀπὸ ἐδῶ τὴν «ἐπανάστασιν», ἐσὺ ἀπὸ ἐκεῖ κι ὁ ἄλλος ἀπὸ τὴν ἄλλην. Γιὰ νὰ γίνῃ ἐπανάστασις ἀληθινή, κι ὄχι καραγκιοζιλίκια, σὰν αὐτὰ ποὺ διαρκῶς βλέπουμε νὰ ἐπαναλαμβάνονται,  ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ νὰ ἔχουμε κοινὸ πρόβλημα, κοινὴ στόχευσιν καὶ τελικῶς κοινὴ λύσιν. Δῆλα δὴ πρέπει ἡ ΑΝΑΓΚΗ νὰ εἶναι κοινὴ γιὰ ὅλους.
Δῆλα δὴ πρέπει νὰ ἔχουμε ΟΛΟΙ μας ἀποῤῤίψῃ τὰ ἴδια κακὰ καὶ νὰ ἔχουμε ἀναγνωρίσῃ ὡς ἀναγκαῖα ἐπίσης τὰ ἴδια βήματα.
Δῆλα δὴ πρέπει ὅλοι μας, ἀπὸ τὴν ἀρχή, νὰ ξανά-ἀνακαλύψουμε τὸν …τροχό!!! Τὸν ἴδιο τροχό. Γιὰ τὸ ἴδιο ὄχημα. Ὄχι τὸν τροχὸ γιὰ τὴν ἅμαξα ἐγώ, γιὰ τὸ τραῖνο ἐσὺ καὶ γιὰ τὸ ἀεροπλάνο ὁ ἄλλος.
Παράλογον;
Ναί, καλά… Σιγὰ μὴν σᾶς πιστέψω….
Ἐγὼ βλέπω ἄλλα… Καὶ ζῶ μὲ ἄλλα…

Ἔτσι θὰ γίνῃ καὶ πάλι Πατρίδα μας ἡ Ἑλλάς!

Ἔγραφα παραπάνω λοιπὸν πὼς ἡ ΑΝΑΓΚΗ τῆς καλύψεῶς μας ἀπὸ τὴν βροχὴ μᾶς ὁδηγεῖ στὴν κατασκευὴ τῆς ὀμπρέλας.
Ἔ λοιπόν, ἡ ΑΝΑΓΚΗ ἀντιμετωπίσεως τοῦ ἐχθροῦ, τοῦ ὅποιου ΚΟΙΝΟΥ ἐχθροῦ, θὰ ἀναδείξῃ καὶ τὸν ἡγέτη ἀλλὰ καὶ τὶς λύσεις τῶν προβλημάτων.

Δέν τό βλέπετε νά συμβαίνῃ;
Δὲν πειράζει…
Γιὰ τὴν ὥρα αὐτὸ ποὺ συμβαίνει, καὶ κάποιους ἀπογοητεύει, εἶναι ἡ ἀποδόμησις. Δὲν ἔχουμε ἀκόμη πιάσῃ τὸν πάτο μας..
Κοντεύουμε ὅμως…
Ἔ, τότε, ὅταν θὰ πιάσουμε τὸν πᾶτο, τότε ἀκριβῶς θὰ δοῦμε καὶ τὸ ποιός, ποῦ, πῶς, πότε, γιατί, μὲ ποιὸν τρόπο νὰ κληθῇ γιὰ νὰ λύσῃ τὰ προβλήματα.

Ἔως τότε οἱ Ἕλληνες δὲν κοιμοῦνται… Ἁπλῶς ξεκουράζονται, συνειδητοποιοῦν τὰ νέα τους δεδομένα καὶ προετοιμάζονται…
Εἶναι λοιπὸν ντροπὴ νὰ θεωροῦμε τὴν μάχη χαμένη, ὅταν ἡ μάχη ἀκόμη δὲν ἔχει ὁρισθῇ.
Διότι γιὰ τὴν ὤρα ὅποια κίνησις «ἐπαναστατική» συμβαίνει εἶναι καπελωμένη, προγραμματισμένη καὶ καλοσχεδιασμένη… Καὶ φυσικὰ θὰ καταλήξῃ στὸ ἴδιο, ἴσως καὶ σὲ χειρότερον ἐπίπεδον ἀπὸ αὐτὸ ποὺ εἴμαστε σήμερα, ἐὰν τῆς δόσουμε εὐκαιρίες νὰ ἐξελιχθῇ…
Γιὰ νὰ ἀλλάξῃς κάτι, τὸ ὁ,τιδήποτε, πρέπει νὰ ἔχῃς ἐκ τῶν προτέρων ἀποφασίσῃ μὲ τὶ θὰ τὸ ἀντικαταστήσῃς. Δὲν ξεκινᾶς ἔτσι κι ὅπου σὲ πάει ὁ …Χάρος.
Δὲν ξεκινᾶς νὰ πετάξῃς τὰ παλαιά σου παπούτσια, ὅσο κατεστραμένα κι ἐὰν εἶναι, ἐὰν δὲν ἔχῃς βρῇ κάτι γιὰ νὰ τὰ ἀλλάξῃς. Ἀκόμη καὶ …τσόκαρα!!!

Φιλονόη

Σημείωσις ἕνα

Ἔχω δῆ ἀνθρώπους ποὺ δὲν θὰ παρατοῦσαν τὴν τηλεόρασίν τους γιὰ καμμίαν δύναμιν καὶ κανέναν θεό, νὰ στέκουν στὸ Σύνταγμα καὶ νὰ σφυρίζουν, μὲ ὅλην την δύναμίν τους, πανέτοιμοι νὰ ὁρμήξουν κατὰ οἱδουδήποτε θὰ στεκόταν ἐμπόδιον στὸν δρόμο τους..
Ἔχω δῇ ἄλλους, ποὺ δὲν θὰ πίστευε κάποιος πὼς ἔχουν ζωὴ μέσα τους, νὰ ὀρθώνουν ἀνάστημα ἐμπρὸς στὰ ΜΑΤ καὶ νὰ περιφρονοῦν τὴν ἐξουσία τους.
Ἔχω δῇ παιδιά, παιδιὰ ἀπαίδευτα, νὰ ἀντιλαμβάνονται τὸ ποιὸς εἶναι ὁ δρόμος τους.
Δὲν γίνεται λοιπὸν μὲ τέτοιον θησαυρὸ νὰ μὴν ἐπιτύχουμε.
Γιὰ νὰ πᾶς ὅμως στὴν μάχη πρέπει νὰ εἶσαι καλὰ προετοιμασμένος.
Πρέπει καὶ στρατηγὸ νὰ ἔχῃς καὶ ἀξιωματικοὺς καὶ στράτευμα καλὰ ἐκπαιδευμένο καὶ ὑπάκουον.
Ἐὰν κάποιο σημεῖον τῆς κλίμακος δὲν λειτουργῇ σωστά, τότε ἡ μάχη εἶναι χαμένη πρὶν τὴν ἔναρξίν της.

Σημείωσις δύο.

 Ξέρετε πόσους ἔχω δῇ πού «παλεύουν» γιά ἕνα καλλίτερο αὔριο, πού πιστεύουν σέ αὐτόν τόν λαό, πού περιμένουν ἀπό αὐτόν τόν λαό τά καλλίτερα ἀλλά ἐξακολουθοῦν νά τόν θεωροῦν «ὄχλο», «πλῆθος», «μᾶζα»;  Ἄς μὴν τὸ ἀναλύσουμε περισσότερο σήμερα…

Σημείωσις τρία.

Ἔ, ψίτ, «μεγάλε»… Ἐσὺ καλέ, ποὺ ξεκινᾶς μὲ τὸ μειλίχιο ὑφάκι, γιὰ νὰ καταλήξῃς σὲ ἀπόλυτον ἀπαξίωσιν. Ὁ μόνος μαλ@κας ἐδῶ γύρω εἶσαι ἐσύ… Ναί, ἐσύ… Ξέρεις γιατί; Διότι ἐὰν πράγματι πίστευες στὴν ἀνατροπὴ θὰ εἶχες ἀνατρέψῃ τὰ πάντα. Ἀλλὰ μιμεῖσαι καὶ ἐπαναλαμβάνῃς αὐτὰ ποὺ σοῦ ἔμαθαν, καὶ τὰ ὁποῖα καθημερινῶς καυτηριάζεις ὡς ἐγκληματικὰ λάθη.
Ξεκίνα… Ξεκίνα ντέ… Ξεκίνα ὅμως καθαρός, σὰν Ἕλλην στρατιώτης, πολίτης, ὁπλίτης, Ἄνθρωπος, Ἐπιστήμων, Θεός, δίχως ψέμματα, κουκοῦλες, περιτυλίγματα καὶ λοιπὲς ἀερολογίες. Ἡ σωτηρία τῆς Πατρίδος εἶναι πρῶτα ἀπὸ ὅλα δική σου ὑπόθεσις. Μὴν περιμένεις ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Μὴν πασχίζεις νὰ πείσῃς ἄλλους. Μὴ προσπαθεῖς νὰ τραβήξῃς κι ἄλλους κοντά σου. Δικός σου εἶναι ὁ δρόμος.
Εἶσαι ΜΟΝΟΣ σου!!! Ξεκίνα καὶ γίνε ἡγέτης μου… Ἐὰν δὲν μπορῇς, ἀπλῶς βγᾶλε τὸν σκασμό!!! Θορυβεῖς ἀσκόπως! Κι ἐνοχλεῖς… Πολὺ ἐνοχλεῖς…
Ἔτσι κι ἀλλοιῶς, ἐφ΄ὅσον προέρχεσαι ἀπὸ τὰ μπάζα, θὰ καταφέρῃς …ΤΙΠΟΤΑ καὶ φυσικὰ στὰ μπάζα θὰ καταλήξῃς!!
Διότι δὲν φταίει ὁ μαλ@κας ἀλλὰ ὁ ἡγέτης ποὺ ἀκόμη δὲν ἦλθε, διότι δὲν τὸν ὑπεχρέωσε ἡ Ἀνάγκη!



*Ἄλλο ἰσότης κι ἄλλο ἰσονομία. Αὐτὴν τὴν διαφορὰ δύσκολα τὴν ἀντιλαμβάνονται τὰ παπαγαλάκια τοῦ Σόρος ποὺ σκίζονται γιὰ τὶς δημοκρατίες τῶν λαῶν.
ΠΗΓΗ

O ΣΥΡΙΖΑ προς την κυβέρνηση: Έξω η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ από εκλογές & φυλακίσεις!

Με ένα άρθρο-σοκ στην ΑΥΓΗ την κομματική εφημερίδα του, ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί την κυβέρνηση, να μην επιτρέψει την συμμετοχή του Λαϊκού Συνδέσμου-Χρυσή Αυγή στις ευρωεκλογές γιατί είναι βέβαιο ότι θα είναι ... τρίτο κόμμα (η αίσθηση στην κοινή γνώμη είναι ότι μάλλον πάει για δεύτερο κόμμα στις ευρωεκλογές...).

Σημειώνουν ότι δεν αρκεί η πολιτική αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής και σημειώνει ο αρθρογράφος ότι"Δεν υπάρχει τρόπος να γυρίσουμε στην προ κρίσης "κανονικότητα" για να ηττηθεί ως διά μαγείας η Χ.Α. Τώρα, μέσα στην κρίση, εγκαίρως πριν σηκώσει πάλι κεφάλι, πρέπει να υποχωρήσει. Τώρα είναι η απειλή".

ΠΗΓΗ

ΤΟ "ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ" ΤΟΥ ΛΑΘΡΟΤΖΑΦΑΡ ΚΑΙ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΟΒΑΤΑ

Στο παραπάνω βίντεο είδαμε μια οικογένεια Ελλήνων τον οποίων το παιδάκι τους χρειάζεται μεταμόσχευση του μυελού των οστών . Στο ίδιο κάθισμα δίπλα τους έξω από το ιατρείο κάθεται και ένας «ευπαθείς» οικονομικός μετανάστης από κάποια χώρα της Ασίας που στην συνέχεια ανακοινώνεται από τον γιατρό ότι αυτός θα είναι ο δότης του μυελού στην μικρούλα που το χρειάζεται.

Σύμφωνα με τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων η αναζήτηση ιστοσυμβατού δότη ξεκινάει από το στενό οικογενειακό περιβάλλον (κυρίως αδέλφια) του ασθενούς αφού ο ιστικός τύπος κάθε ατόμου κληρονομείται από τους γονείς του. Εάν δεν βρεθεί δότης στην άμεση οικογένεια τότε αρχίζει η διαδικασία αναζήτησης σε μη συγγενείς δότες. Η εύρεση μη συγγενούς ιστοσυμβατού δότη γίνεται μέσα από μια παγκόσμια «δεξαμενή» (BMDW – Bone Marrow Donors Worldwide) δοτών, όπου είναι συγκεντρωμένοι οι εθελοντές δότες μυελού των οστών από όλον τον κόσμο και η οποία ανανεώνεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Η αναζήτηση μέσω της Διεθνούς «Δεξαμενής» γίνεται ανάμεσα από ένα σύνολο περισσοτέρων από 15 εκατομμύρια δοτών οι οποίοι συνεχώς αυξάνονται. Η πιθανότητα λοιπόν συμβατότητας δύο τυχαίων ατόμων κυμαίνεται από 1:20.000 έως και 1:1.000.000.

Είναι λοιπόν φανερό ότι αυτό το βίντεο δεν κάνει τίποτα άλλο από το να προσπαθεί να μας παρουσιάσει αυτούς σαν καλούς και φιλεύσπλαχνους. Άλλωστε οι όμοιοι τους έδειξαν ποσό φιλάνθρωποι είναι... Προσφάτως σε νοσοκομείο στην Συρία οι χρηματοδοτούμενοι «επαναστάτες» επιτέθηκαν σε νοσοκομείο αρχικά με όχημα βόμβα και μετά εκτέλεσαν τους γιατρούς του νοσοκομείου επειδή έκαναν εμβόλια στα παιδιά πράγμα αντίθετο με τις εντολές του Ισλάμ. Στην πατρίδα μας λοιπόν οι «ευπαθείς» έχουν δείξει ούκ ο λίγες φορές δείγματα του πολιτισμού τους.

 Πόσοι Έλληνες δεν έχουν βρει φρικτό θάνατο στα χεριά τους , όπως ο Μάνος Καντάρης, ή έχουν κακοποιηθεί φρικτά ψυχικά και σεξουαλικά όπως η μικρή Μυρτώ. Έχουν αυξήσει κατακόρυφα τους δείκτες εγκληματικότητας κατέχοντας τα πρωτεία στην διακίνηση και στην εμπορεία ναρκωτικών, στην μαστροπεία ακόμα και σε απαγωγές ατόμων σε κυκλώματα διακίνησης ανθρωπίνων οργάνων. Άλλοι πάλι πουλούν την πραμάτεια τους σε κάθε πολυσύχναστο δρόμο μπροστά από τα μαγαζιά των Ελλήνων τα οποία φυτοζωούν εξαιτίας του παραεμπορίου αλλά και τις μηδενικής αντιμετώπισης και καταστολής των δραστηριοτήτων αυτών με αποτέλεσμα οι επιχειρήσεις τους να κλείνουν η μια πίσω απ την άλλη οδηγώντας σε ακόμα βαθύτερη ύφεση την ελληνική οικογένεια που φτάνει σε σημείο να μην μπορεί να θρέψει τα παιδιά της.

 Ο συνδυασμός αυτών των καταστάσεων οδηγεί αναπόφευκτα στην γκετοποίηση περιοχών και σε πολλές περιπτώσεις απώλειας του έλεγχου αυτών από την κεντρική εξουσία που εν καιρώ οδηγεί στην επιβολή νέων νόμων (σαρία) σε αυτές άλλωστε είναι πρόσφατες οι εικόνες με το μαστίγωμα ισλαμιστών με κοφτερές λάμες στον Πειραιά. Καλό λοιπόν θα είναι οι προσκυνημένοι κυβερνόντες αντί να προσπαθούν μέσω προβοκατόρικων και ,σε επιπέδου παρουσίασης ,αστείων βίντεο να μας παρουσιάσουν ένα ανθρώπινο πρόσωπο των λαθρομεταναστών να αναλάβουν δράση και να τους απελάσουν άμεσα όλους.

Αλλιώς έρχεται σύντομα η μέρα που και οι λαθροεισβολείς αλλά και όσοι κερδίζουν από την παρουσία τους εδώ θα οδηγηθούν οι μεν εκτός των συνόρων της πατρίδας μας και οι δε στο εδώλιο του δικαστηρίου.

ΖΗΤΩ Η ΑΘΑΝΑΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΥΛΗ

ΠΗΓΗ

"Μάστρε μου πεθαίνω. Ζήτω η Ελλάς!" ΜΙΧΑΗΛ ΓΕΩΡΓΑΛΛΑΣ

Το 1935, στο κατεχόμενο σήμερα χωριό Μαραθόβουνο, γεννήθηκε ο Μιχαήλ (Μάκης) Γεωργάλλας. Στις 31 Δεκεμβρίου 1956 ο 21χρονος Μάκης ξεψυχούσε με το όνομα της Μάνας Ελλάδας στα χείλη…

Φοιτούσε ακόμη στο Παγκύπριο Γυμνάσιο, όταν πρωτοστατούσε σε μαχητικές διαδηλώσεις κατά των αποικιοκρατών. Δεν μπορούσε η ελληνική του ψυχή να δεχτεί πως η Κύπρος ήταν σκλαβωμένη. Σε κάθε χριστιανική και εθνική κίνηση μέσα ήταν κι ο Μάκης. Συνελήφθηκε και κλείστηκε στα κρατητήρια της Κοκκινοτριμιθιάς. Μα πώς μπορούσε να χωρέσει η ελεύθερη ψυχή του στις φυλακές εκείνες; Με μεγάλη τόλμη πέτυχε να δραπετεύσει στις 13 Σεπτεμβρίου 1956 και να καταφύγει στα βουνά. Αμέσως μετά, κατάφερε να ενωθεί με την ομάδα του Γρηγόρη Αυξεντίου, όπου παρέμεινε μέχρι το θάνατό του, τρεις μήνες αργότερα.

Ο Αρχηγός Γρίβας, χαρακτηρίζει τον Γεωργάλλα «γενναίο παλικάρι, αγνός και ενθουσιώδης αγωνιστής, όστις, μολονότι λαμπρού ήθους και εξαιρέτου επιδόσεως, απεβλήθη, ως μη ώφειλε, του Σχολείου, εις το οποίο εφοίτα, λόγω της ζωηρής συμμετοχής τους εις τας μαθητικάς πατριωτικάς εκδηλώσεις».

Η ομάδα του Αυξεντίου καταδιωκόταν από τους Άγγλους και μετακινείτο συνεχώς. Το βράδυ της 30ης προς 31 Δεκεμβρίου 1956 βρισκόταν στο χωριό Ζωοπηγή της επαρχίας Λεμεσού, στο σπίτι του Μηνά Κωνσταντίνου. Το πρωί της 30ης Δεκεμβρίου είχαν φτάσει στο χωριό Εγγλέζοι και διενήργησαν έρευνες άνευ αποτελέσματος. Γύρω όμως στα μεσάνυχτα, κατέφθασε ιδιωτικό ταξί και σταμάτησε έξω από το σπίτι του Μηνά, 20 περίπου μέτρα από την κρύπτη των ανταρτών. Οι επιβαίνοντες άρχισαν να χτυπούν τη θύρα του σπιτιού. Ο Αυξεντίου, νομίζοντας ότι ήταν μαντατοφόροι της ΕΟΚΑ, έστειλε τον Μηνά να ανοίξει. Ανοίγοντας βρέθηκε αντιμέτωπος με 5 πάνοπλα άτομα. 2 Τούρκους και 3 αργυρώνητους προδότες στην υπηρεσία των Άγγλων. Αυτοί ήταν οι Ανδρέας Φοινιώτης, Τσούκας και Λιμνιάτης. Κάποιος απ΄ αυτούς πλησίασε τον Μηνά και του είπε δήθεν εμπιστευτικά να ειδοποιήσει αμέσως τους αντάρτες που ήταν στο χωρίο να φύγουν, γιατί σε 10 λεπτά θα κατέφθανε στρατός. Ο Μηνάς αντελήφθη το τέχνασμα και έτσι άρχισε να προσποιείται άγνοια.

Οι 5 πράκτορες των Άγγλων αφού κατάλαβαν ότι δεν ήταν δυνατόν να πετύχουν κάτι με το καλό, άρχισαν να απειλούν το Μηνά για να τους αποκαλύψει που βρίσκονταν όπλα και βόμβες. Όταν άρχισαν να γίνονται πολύ απειλητικοί, ο Μηνάς, για να ειδοποιήσει την ομάδα των ανταρτών, που βρίσκονταν στην παρακείμενη οικία άρχισε να φωνάζει ζητώντας βοήθεια. Ο Αυξεντίου, ο οποίος άκουσε τις φωνές, αποφάσισε να τον απαγκιστρώσει από τους πράκτορες των Άγγλων για να τον σώσει, γιατί ο Μηνάς Κωνσταντίνου ήταν άριστο στέλεχος της ΕΟΚΑ και επιπλέον, γνώριζε πολλά μυστικά της Οργάνωσης. Έτσι ο Αυξεντίου και ο Γεωργάλλας, οπλισμένοι με Τόμιγκαν, προχώρησαν προς τους 5 πράκτορες και όταν έφτασαν σε απόσταση 15 μέτρων ήταν έτοιμοι να πυροβολήσουν. Όμως, ο Μηνάς βρισκόταν στο βαλλιστικό πεδίο τους… Περίμεναν λίγο να μετακινηθεί ο Μηνάς. Οι πράκτορες των Άγγλων όμως, αντιλήφθηκαν τους 2 αντάρτες και όταν μετακινήθηκε ο Μηνάς, ακούστηκε μια ριπή και ο Γεωργάλλας έπεσε πληγωμένος βαριά. Αυτός που πυροβόλησε ήταν ο Τούρκος. Αμέσως ο Αυξεντίου ανταπέδωσε τα πυρά προς το μέρος που φάνηκε η λάμψη και το εχθρικό αυτόματο σίγησε, αφού είχε σκοτωθεί ο κάτοχός του.

Για μερικά λεπτά έγινε ανταλλαγή πυρών αλλά οι πράκτορες των Εγγλέζων κατάφεραν να διαφύγουν μπαίνοντας στο ταξί. Ο Γεωργάλλας τραυματισμένος βαριά, σύρθηκε σιγά σιγά και χάραξε μια γραμμή με το αίμα του, από το γεφύρι του χωριού, όπου τραυματίσθηκε, μέχρι το σπίτι του Μηνά.

Πριν πεθάνει, ο Αυξεντίου έτρεξε κι αγκάλιασε το Μάκη. Ο νεαρός ήρωας κατάφερε να ψελλίσει: «Μάστρε μου πεθαίνω. Ζήτω η Ελλάς».

Βιαστικά η ομάδα του Αυξεντίου έθαψε τον ήρωα στο νεκροταφείο του χωριού. Ήταν ακόμη άγρια μεσάνυχτα, όταν έφεραν κρυφά τον ιερέα του χωριού να τελέσει την κηδεία. Η αντάρτικη ομάδα που αποτελείτο από 6 άτομα ετοιμαζόταν τώρα να φύγει από το χωριό, γιατί αναμενόταν η άφιξη ισχυρής δύναμης Εγγλέζικων στρατευμάτων. Έπρεπε τα παλικάρια να φύγουν προτού έλθουν βρετανικές ενισχύσεις. Μέσα στο σκοτάδι εξαφανίστηκαν οι αντάρτες στη βουνοκορφή Παπούτσα.

Λίγο αργότερα αγγλικές δυνάμεις έφτασαν στο χωριό. Βρήκαν μόνο το νιόσκαφτο τάφο του νεαρού ήρωα με το άψυχο κορμί του να κείται σ’ αυτόν.

Στην άκρη του χωριού Ζωοπηγή, κοντά στο γεφύρι του κύριου δρόμου, εκεί που ξεψύχησε ο Μάκης Γεωργάλλας, ένα μνημείο στέκεται σήμερα για να θυμίζει σε όλους μας τη θυσία του ήρωα. Όταν κάποια μέρα περάσεις από εκεί, αγαπητέ αναγνώστη, κάνε μια σύντομη στάση και κατέβα από το αυτοκίνητο. Κοίταξε το μνημείο και βάλε το σταυρό σου. Ιερός είναι ο τόπος εκείνος και κάθε τόπος όπου έδωσαν τη ζωή τους οι νέοι της Κύπρου.

Νέοι, με ψυχή από καθαρό ατόφιο ελληνικό χρυσάφι! Νέοι, που τις γιορτινές μέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς βρίσκονταν αγκαλιά με τα όπλα τους αντί με τους συγγενείς.

Νέοι, με ιδανικά και με ακλόνητη πίστη στην Ελλάδα και στην Ένωση.

Δόξα και Τιμή στους αγωνιστές της ΕΟΚΑ.

Δόξα και τιμή στους αθάνατους ήρωές μας!

Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΥΣ ΑΣΤΕΓΟΥΣ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΥ

“ΈΝΑ ΚΕΡΑΚΙ ΣΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΜΑΝΟ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΙΚΟ, ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ!”

Πρωτοχρονιά 2014 ώρα 1.38 μετά τα μεσάνυχτα. Η Αθήνα γιορτάζει την έλευση του νέου έτους εν μέσω φοροκαταιγίδας και μνημονίου.

Κάποιοι βέβαια, δεν καταφέρνουν να γιορτάσουν! Είναι οι χιλιάδες Έλληνες άστεγοι της Αθήνας…

Με τις θερμοκρασίες να βρίσκονται σε χαμηλά επίπεδα, κλιμάκιο βουλευτών και συναγωνιστές της Τ.Ο. Αθήνας της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, επισκέφθηκαν τους αστέγους της πλατείας Ελευθερίας (Κουμουνδούρου), ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΝΤΡΙΚΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ, προσφέροντάς τους μερίδες φαγητού, γλυκά και κουβέρτες.

Λίγα μέτρα από την κίνηση της Λ. Πειραιώς, επάνω στην πλατεία, αυτοί οι άνθρωποι έχουν στήσει τα καταλύματα τους με ότι υλικό φανταστεί ανθρώπου νους! Χαρτόκουτα, παλέτες, οτιδήποτε μπορεί να προστατεύσει τους ανθρώπους από βροχή, χιόνι, αέρα, ήλιο έχει επιστρατευτεί, αφού μέριμνα στέγης έχει προβλεφθεί από την συγκυβέρνηση των ΣαμαροΒενιζέλων ΜΟΝΟ για τους λαθρομετανάστες!

Είναι γνωστό, όμως, πως όπου χτυπάει καρδιά Ελληνική που χρειάζεται την στήριξή μας, εκεί θα βρίσκεται πάντα η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ! Και δεσμευόμαστε πως δεν θα σταματήσουμε εδώ, αλλά τέτοιες δράσεις αλληλεγγύης θα συνεχίσουν.

Ο Σύριζα, και τα άλλα κόμματα απ΄ότι φαίνεται δεν νοιάζονται ή δεν τους φτάνουν τα εκατομμύρια ευρώ της κρατικής επιχορήγησης, που μοιράστηκαν πρόσφατα, για να σταθούν δίπλα στους Έλληνες! Και ας λένε, ειδικά στον ΣΥΡΙΖΑ, υποκριτικά, πως: “παρακρατούν χρήματα από τους Βουλευτές τους “για τους φτωχούς”. Ποιους φτωχούς; 

Δεν νοιάζονται μήπως, γιατί οι συγκεκριμένοι είναι Έλληνες;

ΠΗΓΗ

ΑΥΤΟΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ...ΕΜΕΙΣ ΑΣ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ!..

 Τα λεφτά τελείωσαν από πέρσι.
     Είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού ότι δεν υπάρχει πιά ρευστότης χρήματος.

     Κι αυτοί το ξέρουν. Και επιμένουν να σε χρεώνουν κι άλλο, κι άλλο, κι ακόμα περισσότερο! Γιατί;
     Μα, γιατί ήρθε η ώρα και της υπόλοιπης περιουσίας..
      Όταν θα σου κατάσχουν το ακίνητο ή οτιδήποτε άλλο, να στο κατάσχουν για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο ''χρέος''.  Για να μην έχεις καμιά ελπίδα ότι θα περισσέψει κάτι απ' την εκποίηση. Κι αν είναι δυνατόν, να τους χρωστάς ακόμα κι άλλα!

     Θίχτηκε λέει ο ''πρωθυπουργός'', αυτό το τίποτα που γέρνει, πως του ειρωνευόμαστε το success story!  ''Ποιός σας είπε ότι τελειώσαμε;'' διεμήνυσε.
     Πράγματι!
     Η αλητεία δεν τελειώνει ποτέ!
     Ο δωσιλογισμός και το ξεπούλημα των απατεώνων, τέλος δεν έχει!

     Ο θάνατος της Υγείας, της Παιδείας, των εργασιακών δικαιωμάτων..
     ..η απορρύθμιση της κοινωνίας,
     ..η φτωχοποίηση του λαού, και η μετατροπή του σε σκλάβο του μεροκάματου,
     ..η εκποίηση των υγειών κρατικών επιχειρήσεων, η παραχώρηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών,
     σημαίνει γι αυτούς πλούτο, μίζες, προμήθειες, ΕΞΟΥΣΙΑ!

     Κλέβουν, αρπάζουν και με τα δυό τα χέρια! Δεν θα διακινδύνευαν αλλοιώς το τομάρι τους, παρά μόνον για ένα τόσο υψηλό τίμημα!

     Ήρθε η ώρα να δούμε την αλήθεια και να πράξουμε αναλόγως:
     Δεν πρόκειται για πολιτικούς! Πρόκειται για τομάρια με τσέπες..
     Μία μνημονιακή ληστοσυμμορία που παριστάνει το πολιτικό προσωπικό..

     Θάρθει η ώρα, ίσως μετά από χρόνια, που θα αποκαλυφθούν όλα: οι εκβιασμοί, οι μίζες, οι υποσχέσεις, οι διαπλεκόμενες ''κονόμες'', Η ΑΣΥΛΛΗΠΤΗ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ, όλα!
     Όπως τώρα αποκαλύπτονται όσα γίνανε επί εποχής του εκσυγχρονιστικού απατεωνισμού!
     Μα θάναι αργά!

     Μας ''βομβαρδίζουν'' με μονόδρομους!
     Αλλά ο μόνος μονόδρομος που υπάρχει για την χώρα και τον λαό, είναι το γκρέμισμα κι η εξαφάνισή τους..

     Αυτοί συνεχίζουν..
     Εμείς ας αρχίσουμε!..
     ΠΗΓΗ

Αν τον λέγαν Ατεντοκούμπο… κάτι θα γινόταν! Όμως είναι Έλληνας ΑΜΕΑ, λέγεται Ανδρεαδάκης, αριστούχος

Αν τον λέγαν Ατεντοκούμπο… κάτι θα γινόταν!  Όμως είναι Έλληνας ΑΜΕΑ, λέγεται Ανδρεαδάκης, αριστούχος, ικανός για εργασία και το κράτος του απαγόρευσε να εργασθεί. Υπουργός, η οποία θεώρησε καλό να τα “πετάξει έξω” σε επίσημη… λέμε τώρα… επίσκεψη στην Τουρκιά, απαξίωσε και να τον δεχθεί!


Σπουδαστή με σύνδρομο Down έκοψε το υπουργείου Τουρισμού!

Στον… Καιάδα αποφάσισε να ρίξει η Διεύθυνση Τουριστικής
Εκπαίδευσης του υπουργείου Τουρισμού τον 21χρονο Ιάκωβο Ανδρεαδάκη επειδή πάσχει από σύνδρομο Down. Ο νεαρός Ιάκωβος ήταν το πρώτο παιδί, πανελλαδικά, με σύνδρομο Down που τον Ιούνιο του 2013 ολοκλήρωσε τη Γ’ τάξη του Γενικού Λυκείου με 18,8, αποφάσισε να κάνει τα χαρτιά του για να φοιτήσει στο ΙΕΚ Τουριστικών Επαγγελμάτων Αναβύσσου και συγκεκριμένα στον τομέα «Ξενοδοχειακές υπηρεσίες και τροφοδοσία».

Στον… Καιάδα αποφάσισε να ρίξει η Διεύθυνση Τουριστικής Εκπαίδευσης του υπουργείου Τουρισμού τον 21χρονο Ιάκωβο Ανδρεαδάκη επειδή πάσχει από σύνδρομο Down. Ο νεαρός Ιάκωβος ήταν το πρώτο παιδί, πανελλαδικά, με σύνδρομο Down που τον Ιούνιο του 2013 ολοκλήρωσε τη Γ’ τάξη του Γενικού Λυκείου με 18,8, αποφάσισε να κάνει τα χαρτιά του για να φοιτήσει στο ΙΕΚ Τουριστικών Επαγγελμάτων Αναβύσσου και συγκεκριμένα στον τομέα «Ξενοδοχειακές υπηρεσίες και τροφοδοσία».

Με μια μονοκονδυλιά, όμως, η τριμελής επιτροπή του υπουργείου Τουρισμού αποφάσισε να αφαιρέσει το δικαίωμα της ίσης μεταχείρισης για τον Ιάκωβο. Η επίσημη δικαιολογία από πλευράς τους; Βάσει του νόμου 3699/2008 τα παιδιά με βαριές περιπτώσεις νοητικής καθυστέρησης φοιτούν σε ειδικά σχολεία και ειδικές επαγγελματικές σχολές, γεγονός που δεν ισχύει για τη σχολή τουριστικών επαγγελμάτων…

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Η μητέρα του Ιάκωβου, Ειρήνη Γράψια καταθέτει όλα τα χαρτιά στο ΙΕΚ Αναβύσσου, ακόμα και από τα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ) τον περασμένο Ιούλιο, όταν και βγήκε η προκήρυξη. Μάλιστα, ο -κατά ένα χρόνο- μικρότερος αδελφός του Ιάκωβου, Παναγιώτης, είχε αποφασίσει να διακόψει για δύο χρόνια τη φοίτησή του στην ΑΣΟΕΕ για να εκτελέσει χρέη συνοδού του αδελφού του και να τον κατευθύνει κατά τη διαδικασία της εκπαίδευσης, ώστε να μην επιβαρυνθεί η σχολή. Όταν έρχεται η στιγμή, που η επιτροπή εξετάζει τους υποψηφίους, ο Ιάκωβος περνά 15ος στους 25 συνολικά, που αφορούσαν στην ειδικότητα «Ξενοδοχειακές υπηρεσίες και τροφοδοσία». Όταν, όμως, φτάνει ο καιρός να απευθυνθούν στη γραμματεία του ΙΕΚ για τα περαιτέρω, ο διευθυντής τους ενημερώνει πως θα πρέπει να καταθέσει ερώτηση στην αντίστοιχη διεύθυνση του υπουργείου, για το αν μπορεί τελικά ο Ιάκωβος να φοιτήσει στο ΙΕΚ. Το υπουργείο βασίζεται στο νόμο 3699/2008 για να αποφανθεί πως παιδιά με βαριές περιπτώσεις νοητικής καθυστέρησης φοιτούν σε ειδικά σχολεία και ειδικές επαγγελματικές σχολές, κάτι που δεν είναι η σχολή τουριστικών επαγγελμάτων. Μόνο που ο συγκεκριμένος νόμος αναφέρεται στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση και όχι στη μεταλυκειακή, στην οποία εντάσσονται τα ΙΕΚ!
Όλα αυτά, βέβαια, για τον 21 ετών Ιάκωβο. Το πρώτο παιδί, πανελλαδικά, με σύνδρομο Down που τελείωσε γενικό δημοτικό, γενικό γυμνάσιο και γενικό Λύκειο με 18,8. Από 10 ετών πηγαίνει σε κατασκήνωση με τυπικά αναπτυσσόμενα παιδιά. Κάνει καθημερινά 35 χιλιόμετρα ποδήλατο (από τον Άγιο Κοσμά μέχρι τον Αστέρα Βουλιαγμένης και πίσω μέσα σε δύο ώρες). Κολυμπάει ένα χιλιόμετρο στο κολυμβητήριο του Αλίμου και τρέχει 5 χιλιόμετρα σε 33 λεπτά και 26 δεύτερα. Κάνει ασκήσεις που τον βοηθούν τόσο στη φυσιολογία του όσο και στην οργάνωση των δύο ημισφαιρίων του εγκεφάλου του. Το παιδί αυτό είναι η «βαριά περίπτωση νοητικής καθυστέρησης» που επικαλέστηκαν από το υπουργείο, ώστε να του αφαιρέσουν τη δυνατότητα συμμετοχής στο ΙΕΚ. Και, μάλιστα, την ίδια στιγμή που σε άλλο ΙΕΚ φοιτά παιδί με αισθητηριακό πρόβλημα (κώφωση), έχοντας στο πλευρό του συνοδό για τη νοηματική!

ΟΤΑΝ Ο ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΟΥΣ ΑΠΟΣΤΟΜΩΣΕ

Η ανερμάτιστη απόφαση από πλευράς υπουργείου, όπως ήταν φυσικό, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από συλλόγους ΑμεΑ. Μάλιστα, η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Αναπήρων (ΣΕΑΑΝ) από κοινού με τον Ενιαίο Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων Αττικής και Νήσων, το Συνδικάτο Επισιτισμού – Τουρισμού – Ξενοδοχείων Αττικής, τον Ιάκωβο, τη μητέρα του και τον αδελφό του, Παναγιώτη πραγματοποίησαν στις 14 Νοεμβρίου διαμαρτυρία στο υπουργείο Τουρισμού, πετυχαίνοντας, τελικά, να συναντηθούν με τον Γενικό Γραμματέα, Αναστάσιο Λιάσκο. Στη συνάντηση παρέστη και η προϊσταμένη της γενικής Διεύθυνσης Τουρισμού, Κωνσταντίνα Μπόγρη, που με την υπογραφή της επισφράγισε τον αποκλεισμό του Ιάκωβου.

Η κυρία Μπόγρη θέλοντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα αποφάσισε να διαβάσει στους παριστάμενους μια από τις γνωματεύσεις ειδικών για τον Ιάκωβο, για να καταλήξει διερωτώμενη: «Πώς είναι δυνατόν αυτό το παιδί, που έχει τέτοια προβλήματα, να πάρει παραγγελία;». «Ο κύριος θα πει θέλω κρέας με πατάτες» ήταν η αποστομωτική απάντηση από πλευράς Ιάκωβου, όπου άφησε άναυδους όλους όσοι βρίσκονταν την ώρα εκείνη στο γραφείο!

«Τα παιδιά με σύνδρομο Down δεν μπαίνουν στα γενικά εκπαιδευτικά πλαίσια, είτε στην ίδια την οικογένεια σαν ζητιάνοι, παρακαλώντας για οίκτο. Έχουν και αυτά να δώσουν θετικά στοιχεία στους γύρω τους με το παράδειγμά τους και τον ώριμο προβληματισμό που προκαλούν. Πράγματα, που για εμάς είναι δεδομένα, αυτά τα παιδιά αγωνίζονται καθημερινά επίμονα και επίπονα για να τα αποκτήσουν, θα πρέπει, λοιπόν, να διδασκόμαστε από τον αγώνα τους.

 Αντ’ αυτού, το κράτος μας αναγκάζει να “σπάμε τοίχους”» υπογραμμίζει η μητέρα του Ιάκωβου στο ΧΩΝΙ, για να συνεχίσει ο αδελφός του Παναγιώτης. «Δίπλα στον Ιάκωβο αναπτύξαμε περαιτέρω δεξιότητες και εμείς, τα αδέλφια του. Αν κάτι λοιπόν μας έχει μάθει τα τελευταία χρόνια ο Ιάκωβος, είναι ότι πρέπει να αγωνιζόμαστε στη ζωή μας. Και επειδή όταν επιμένεις για κάτι, στο τέλος το καταφέρνεις, θα αγωνιστούμε μέχρι τέλους για να μπει στο ΙΕΚ».
ΠΗΓΗ

Σταυρούλα Τσολακίδου:Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΝΕΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ ΣΤΟ ΣΚΑΚΙ !!!!

Από σήμερα η Σταυρούλα Τσολακίδου φέρει τον τίτλο της παγκόσμιας πρωταθλήτριας και το όνομά της θα μνημονεύεται… όσο υπάρχει σκάκι! Ο επίλογος στο Αλ Αϊν των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων γράφτηκε με χρυσά γράμματα χάρη σ’ αυτήν τη χαρισματική σκακίστρια του ΣΟ Καβάλας που κατέκτησε την 1η θέση στην κατηγορία κοριτσιών -14 ετών.

Με την εκ των υστέρων γνώση, η παίκτρια με την οποία ισοβάθμησε, ήταν αυτή που της χάρισε το χρυσό μετάλλιο. Η Μπαχόρα Αμπντουσατόροβα από το Ουζμπεκιστάν νίκησε την πρωτοπόρο Άννα Βασένινα από τη Ρωσία και την καθήλωσε στους 8,5 βαθμούς. Με την παραπάνω παρτίδα να έχει λήξει, η Τσολακίδου πάλευε μόνο για τη νίκη εναντίον της Γκιουνάι Μαμαντζάντα από το Αζερμπαϊτζάν ώστε να πάει κι αυτή στους 9 βαθμούς, όπως η Αμπντουσατόροβα. Η δική της μάχη ήταν συναρπαστική και το «ματ» έγινε, αλλά το θρίλερ δεν τέλειωνε εκεί. Από τη στιγμή που οι δύο παίκτριες δεν είχαν αναμετρηθεί μεταξύ τους (1ο κριτήριο ισοβαθμίας) και είχαν σημειώσει συνολικά ίδιο αριθμό νικών (2ο κριτήριο ισοβαθμίας), τα πάντα θα τα έκρινε το Bucholtz-cut: Ένας πολύπλοκος συντελεστής που προκύπτει από το σύνολο των βαθμών που κέρδισαν οι 11 σκακίστριες τις οποίες αντιμετώπισαν στη διοργάνωση, αλλά χωρίς να υπολογίζονται οι δύο καλύτερες και οι δύο χειρότερες. Το αποτέλεσμα έφερε σε θέση ισχύος την Σταυρούλα: 50-49 και οι πανηγυρισμοί έχουν ήδη ξεκινήσει!
Όταν τον Ιανουάριο του 2011, στην εκδήλωση για την  κοπή της βασιλόπιτας του συλλόγου, ο Βασίλης Θεοδωρίδης αποκάλεσε για πρώτη φορά την Σταυρούλα Τσολακίδου «διάδοχο της Άννας Μαρίας Μπότσαρη», λίγοι από τους παρευρισκόμενους πήραν τοις μετρητοίς τα λόγια του. Η μικρή παίκτρια του ΣΟ Καβάλας ήταν ακόμη στην αρχή της διαδρομής.

Ο έμπειρος παράγοντας δεν απέδωσε τον τίτλο τυχαία ή πάνω στον ενθουσιασμό του. Στο πρόσωπο της τότε πρωταθλήτριας Ελλάδας στα κορίτσια -10 ετών είχε διακρίνει ένα γνήσιο ταλέντο με προοπτική να εξελιχθεί σε σκακίστρια μεγάλης ακτινοβολίας.

Η άγνωστη, για τους πολλούς, πορεία της ξεκίνησε στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας. Η γεννημένη στις 24 Μαρτίου 2000, Σταυρούλα Τσολακίδου, αναδείχθηκε για πρώτη φορά πρωταθλήτρια Ελλάδας το 2009 στην κατηγορία κοριτσιών -10 ετών, τίτλο που τον υπερασπίστηκε με επιτυχία το καλοκαίρι του 2010. Χάρη σ’ αυτόν εκπροσώπησε την Ελλάδα στα Παγκόσμια νεανικά πρωταθλήματα εκείνης της χρονιάς που έγιναν στη Χαλκιδική και κατέκτησε την 6η θέση στις 10χρονες. Τρία χρόνια μετά, στην ίδια διοργάνωση αλλά σε άλλη κατηγορία, θα ανέβαινε στην κορυφή!

Το Γενάρη του 2012, αναδείχθηκε 2η στο Πανελλήνιο νεανίδων -18 ετών. Σε Παγκόσμιο πήγε και πέρυσι, στο Μάριμπορ, και κατετάγη 18η στις 12χρονες. Ήταν η εποχή που έδινε τις μεγάλες μάχες με τη συνομήλική της, Αναστασία Αβραμίδου, για την πρωτοκαθεδρία στη χώρα αλλά έμενε δυο φορές δεύτερη (2011, 2012) χάνοντας στις λεπτομέρειες το πρωτάθλημα στην κατηγορία -12 ετών. Κι όμως, στο «ένας εναντίον ενός» η Σταυρούλα ήταν ανώτερη της παίκτριας που αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης το Σεπτέμβριο του 2012. Αυτό φάνηκε αργότερα σε δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις: πέρυσι το Δεκέμβριο στο Πανελλήνιο ομαδικό παίδων- κορασίδων που ο ΣΟ Καβάλας πήρε τον τίτλο βάζοντας από κάτω την Πνευματική Στέγη Περιστερίου και φέτος το καλοκαίρι στην αντίστοιχη μονομαχία των δύο ομάδων για το πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής. Στις παραπάνω δύο διοργανώσεις η μικρή Καβαλιώτισσα έκανε μόνο νίκες: «5 στα 5» και «7 στα 7»!!!

Με όλες αυτές τις επιτυχίες, το ΕΛΟ της ανέβηκε κατακόρυφα κι από τις 1571 μονάδες του Μαρτίου 2010 έφτασε, με κάποιες αυξομειώσεις ενδιάμεσα, στις 1900 μονάδες στις αρχές του 2013. Ωστόσο, η «έκρηξη» ήρθε το φετινό καλοκαίρι.

Η Τσολακίδου έχει αρχίσει να ξεδιπλώνει τις μεγάλες της ικανότητες και στο οικογενειακό περιβάλλον, που κοιτούν πιο μακριά, παίρνεται η απόφαση να παίξει στην κατηγορία αγοριών -16 ετών του Πανελληνίου πρωταθλήματος κι όχι σ’ αυτήν των κοριτσιών -14 ετών που πέρα από την κλασική μονομαχία με την Αβραμίδου δεν έχει κάτι να της προσφέρει για την αγωνιστική της πρόοδο. Σοφή κίνηση. Ξεκινώντας από τα προκριματικά της περιφέρειας για το Πανελλήνιο ανοιχτό πρωτάθλημα γυναικών, η Σταυρούλα δίνει μια σειρά πολλών και δυνατών αγώνων, από τον Ιούνιο μέχρι το Σεπτέμβριο: Α’ Εθνική, Πανελλήνια νεανικά, Οπεν Καβάλας, «Ίσθμια», τουρνουά Νίκαιας. Αυτό που είχε πει ο πατέρας της, γίνεται πραγματικότητα: Η Τσολακίδου απομυθοποιεί τα «διχίλιαρα» ΕΛΟ, κάνει νίκες με πολύ δυνατούς αντιπάλους, παίρνει και το Πανελλήνιο ανοιχτό πρωτάθλημα γυναικών στο Βραχάτι, κάνει και δυνατή προπόνηση νικώντας σε τουρνουά blitz/ rapid σε Καβάλα και Θάσο.

Το ΕΛΟ έχει τιναχθεί από τις 1922 στις 2073 μονάδες. Το μέταλλο είναι, πλέον, έτοιμο και το μεγάλο βήμα δεν αργεί να γίνει: Καλείται στην εθνική ομάδα γυναικών και το Νοέμβριο πάει στη Βαρσοβία για το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Εκεί κάνει ονειρεμένο ξεκίνημα και ενθουσιάζει τους πάντες με τις 4 συνεχόμενες νίκες της κόντρα σε παίκτριες καταξιωμένες. Γυρνώντας, πλουσιότερη σε εμπειρίες και παραστάσεις, βοηθάει το σύλλογο στο Πανελλήνιο ομαδικό παίδων- κορασίδων που διοργανώνει η Καβάλα (4ος ο ΣΟΚ) και φεύγει για το Αλ Αϊν όπου έγραψε το -προς το παρόν- τελευταίο, λαμπρό, κεφάλαιο της ιστορίας.

Με το ΕΛΟ της να έχει φτάσει, πια, στο 2132, είναι αυτήν τη στιγμή το Νο1 σε Ελλάδα/ Ευρώπη και το Νο3 στον κόσμο στα κορίτσια -14 ετών, καθώς επίσης το Νο10 μεταξύ των Ελληνίδων σκακιστριών, ανεξαρτήτου ηλικίας. Φυσικά, όλα αυτά τα εντυπωσιακά νούμερα, τα έχει υπερκεράσει σήμερα το χρυσό μετάλλιο. Ο πολύ μεγάλος τίτλος που της έλειπε και που θα τη συνοδεύει, πλέον, εφ’ όρου ζωής. Κι είμαστε ακόμη στην αρχή της διαδρομής.
ΠΗΓΗ

Γιατί όπως το πάνε θα βγάλουν πρώτο κόμμα τη Χρυσή Αυγή

του Στρατή Μαζίδη
Εισηγήσεις να τεθεί εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή διαβάζουμε πως δέχεται ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς ενώ άρχισαν να κυκλοφορούν σενάρια περί νέων επικείμενων συλλήψεων.

Νομίζω ότι καλύτερος τρόπος να βγει η Χρυσή Αυγή πρώτο κόμμα - με τα σημερινά δεδομένα και πολιτικά κόμματα - δεν υπάρχει.

Είναι εντελώς ανόητο να επιχειρήσεις να θέσεις εκτός νόμου κάτι που μπορεί σε μια ώρα να ξαναστηθεί νομιμότατα με άλλο όνομα, καταστατικό κτλ. Επιπλέον δε βρισκόμαστε στο 1980 με μια κυβερνητικά ελεγχόμενη τηλε-ραδιοφωνία, μερικά συγκεκριμένα εκδοτικά συγκροτήματα και δίχως το ίντερνετ όπου τα πάντα διαδίδονται ταχύτατα. Μόνο μια μερίδα του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να το έχει καταλάβει πολύ καλά αυτό.

Κλείνεις λοιπόν σήμερα τη Χρυσή Αυγή του 17% και της δεύτερης θέσης των κρυφών δημοσκοπήσεων και έχεις αύριο το Ασημένιο Απόγευμα του 22%.

Όσον αφορά τις επικείμενες νέες συλλήψεις που λογικά θα γίνουν όταν κριθεί πολιτικά πως εξυπηρετεί, ούτε αυτές πείθουν. Το γιατί δεν είναι εύκολο να το εντοπίσεις με βεβαιότατα. Νομίζω όμως ότι χρειάζεται σε μια τέτοια προσπάθεια να εστιάσει κανείς σε τρία σημεία:

α. υπάρχει μέρος της κοινής γνώμης που το θεωρεί στημένη επιχείρηση για να αντιμετωπίστει η άνοδός της

β. ότι ο νυν πολιτικός κόσμος που το παίζει οπαδός της νομιμότητας είναι βουτηγμένος στα σκάνδαλα και τις μίζες κι επομένως εξαρχής δεν πείθει για τις καλές του προθέσεις

γ. η χρονική στιγμή των επιχειρήσεων

δ. πως ενοχλεί περισσότερο τον κόσμο να τον κυβερνούν οσφυοκάμπτες, μιζαρισμένοι ή διαπλεκόμενοι που του ρουφάνε το αίμα παρά νταγκλαράδες μουστακαλήδες της νύχτας που σαφέστατα την πλειοψηφία τους δε θα την έβαζες σπίτι σου.

Ο κόσμος είναι οργισμένος από την πείνα, τη φτώχεια, την εγκληματικότητα, την ανεργία, την ενδοτικότητα, τα πολιτικά σκάνδαλα, τους αποτυχημένους πολιτευτές που πιάνουν δημόσια πόστα, την κάθαρση που δεν επέρχεται, το καθαρό πολιτικά καινούριο που δε διαφαίνεται στον ορίζοντα.

Δεν έχει τίποτε να χάσει κάνοντάς τα όλα λαμπόγυαλο.

Αυτό δεν το κατανούν τα πολιτικά κόμματα και ούτε φαίνεται να έχουν μελετήσει την παγκόσμια ιστορία τόσο όσο να καταλάβουν που οδηγούν τη χώρα με τις πρακτικές τους.

Ο κίνδυνος του ναζισμού, διότι φασισμός ήδη υπάρχει όταν πχ σου βάζουν φοροενοικιοστάσιο, δεν αποτρέπεται με νομοθετικές πράξεις και χολυγουντιανές συλλήψεις. Ο ασθενής δε γίνεται καλά πατώντας την κοιλιά του και λέγοντας "δεν έχω τίποτε" αλλά υποβάλλεται, εάν το θέλει φυσικά, σε θεραπεία.

Η Χρυσή Αυγή ανέβηκε για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Θέλει να ασχοληθεί κανείς με αυτούς;
ΠΗΓΗ

365 ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ

365 αποφθέγματα by moisis112233

Ή ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ Ή ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ

ΈΘΝΟΣ - ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ
ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΦΡΟΝΗΜΑ

Πρωτοπρ. Γεωργίου Μεταλληνού,
Καθηγητού Πανεπιστημίου


1. Με το κείμενο αυτό θα προσπαθήσω να δώσω απάντηση στο ερώτημα: Γιατί η Ορθοδοξία -«καθ' ό Ορθοδοξία», φυσικά- δεν μπορεί να είναι εθνικιστική.

Δεν θα επιχειρηθεί, βέβαια, εδώ αποσαφήνιση των όρων: έθνος, εθνισμός, πατριωτισμός, εθνικισμός. Διότι, παρά τη συχνή κακοποίηση τους, στην καθημερινή χρήση, λίγο ή πολύ έχουν περιεχόμενο κοινά αποδεκτό. "Έτσι, οι όροι πατριωτισμός και φιλοπατρία εκφράζουν κάτι σαφές και, όπως πιστεύω, καθολικά δεκτό· την αγάπη προς την πατρίδα, ως τόπο της στενότερης ή ευρύτερης καταγωγής, κάτι πού καταφάσκει και η ορθόδοξη παράδοση δια στόματος του αγίου Γρηγορίου του θεολόγου (4ος αι.): «Μητέρα τιμάν των οσίων (=είναι ιερό να τιμά κανείς τη μητέρα του)· μήτηρ δε άλλη μεν άλλου, κοινή δε πάντων (μήτηρ) πατρίς» (Επιστ. 37). Το μόνο, πού πρέπει να δηλωθεί, είναι η σαφής διαφοροποίηση στο κείμενο αυτό των ορών «εθνισμός» και «εθνικισμός», διότι ο μεν πρώτος ταυτίζεται με τον «πατριωτισμό», ο δεύτερος όμως κρύβει τη νόσο του μισαλλόδοξου φανατισμού, με όλες τις ευνόητες ταυτίσεις και προεκτάσεις.

2. Η στάση απέναντι στο «έθνος» και στην «πατρίδα» στο χώρο των κατά παράδοση ορθοδόξων λαών είναι μεν ενσωματωμένη σ' αυτό, πού δηλώνει εκκλησιαστικά ο όρος «ορθόδοξο φρόνημα» (πρβλ. Ρωμ. 7,27), ως το περιεχόμενο της συνειδήσεως τους, προϋποθέτει, όμως, τη χριστιανική νοηματοδότηση του όρου «έθνος», ήδη στην αρχή της εμφανίσεως της Εκκλησίας στην ιστορική σκηνή, ως σώματος και κοινωνίας. "Έτσι, «έθνη» αποκαλούνται στην Καινή Διαθήκη, όπως και στη σύγχρονη της εβραϊκή κοινωνία, οι ειδωλολάτρες - εθνικοί, οι μη Ιουδαίοι και μη χριστιανοί. Αυτό εννοεί π.χ. ο Χριστός στην «επί του όρους» ομιλία, λέγοντας:  «πάντα γαρ ταύτα τα έθνη επιζητεί» (Ματθ. 6,32). Την ίδια έννοια έχει και ο λόγος για «έλληνες» στο Ιωάν. 12, 20. Πρόκειται για «εθνικούς» (ειδωλολάτρες) προσηλύτους (Π. Ν. Τρεμπέλα, Υπόμνημα εις το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον, σ. 448/9). Αυτό πρέπει να υπογραμμισθεί για τους σημερινούς εθνικιστές, οι όποιοι, στηριζόμενοι σε ανεπιστημονικές μυθοπλασίες, βλέπουν στο χωρίο αυτό πράγματα άσχετα προς την ιστορική αλήθεια.

Ο Χριστός παραδόθηκε στα «έθνη» (=εθνικούς) (Ματθ. 20, 19). Η εντολή του, όμως, μετά την ανάσταση του είναι «πορευθέντες, μαθητεύσατε (=κάμετε μαθητές - χριστιανούς) πάντα τα έθνη» (=λαούς) (Ματθ. 28, 19). Σ' όλες αυτές τις περιπτώσεις ο όρος «έθνος» (ή «έθνη») έχει κυρίως πνευματική - θρησκευτική και όχι φυλετική σημασία. Σημαντικό, όμως, είναι, ότι ήδη στην Κ.Δ. χρησιμοποιείται ο όρος «έθνος», πάλι με πνευματική έννοια, αλλά για να δηλώσει το σώμα των πιστών, το «λαό του Θεού», το «έθνος άγιον» (Α' Πέτρ. 2, 9). «Έθνος άγιον» και «λαός του Θεού» ταυτίζονται νοηματικά και σημαίνουν το «σώμα Χριστού», την Εκκλησία, με υπόβαθρο καθαρά α-φυλετικό.

Έτσι, οδηγούμεθα στο Γαλ. 3, 27 ε., όπου ορίζεται από τον Απ. Παύλο, ότι οι βαπτισμένοι «εις Χριστόν» (=όσοι «πέθαναν» και αναγεννήθηκαν στο σώμα του Χριστού) έχουν ντυθεί τον Χριστό και, έτσι, «ουκ ένι Ιουδαίος ή Έλλην». Μέσα στην Εκκλησία δεν υπάρχουν πια διαφορές (φυλετικές - ταξικές), αφού η ιδιότητα του μέλους της Εκκλησίας ενώνει, ενώ οι όποιες άλλες ιδιότητες χωρίζουν. Όλα αυτά όμως (όπως και στο Κολ. 3, 11) σε πλαίσια καθαρά υπερεθνικά και αφυλετικά. Οι πιστοί είναι ίσοι ενώπιον του Θεού, ο Οποίος εξ άλλου δεν είναι «προσωπολήπτης», αφού «εν παντί έθνει ο φοβούμενος αυτόν και εργαζόμενος δικαιοσύνην δεκτός αυτώ εστίν» (Πράξ. 10,34). Η πέτρεια έννοια «έθνος άγιον» ταυτίζεται με τον παύλειο όρο «λαός Θεού» (π.χ. Β' Κορ. 6, 16: «...και έσομαι αυτών θεός και αυτοί έσονται μοι λαός». Πρβλ. Α' Πέτρ. 2, 9: «Υμείς δε γένος εκλεκτόν..., οί ποτέ ου λαός, νυν δε λαός Θεού», όπου υπεισέρχεται και ο όρος «γένος», δηλωτικός της νέας -πνευματικής καταγωγής από το «δεύτερο Αδάμ» και γενάρχη της νέας ανθρωπότητας, τον Ιησού Χριστό).

Όλ' αυτά τα χωρία, πού ενδεικτικά αναφέρθηκαν, σχετίζονται με το νέο έθνος - γένος - λαό, το «σώμα» του Χριστού, πού δεν υποκαθιστά τις οποιεσδήποτε ανθρώπινες και ιστορικές σχέσεις, αφού ανάγει σε μια νέα όχι μόνο ενδοϊστορική, αλλά συνάμα και υπεριστορική πραγματικότητα, σε ένα νέο Θεανθρώπινο κόσμο, πού ενώνει τους λαούς της γης σε μια ενότητα, θεμελιωμένη στην άκτιστη «θεία Βασιλεία» (χάρη). Ο χαρακτηρισμός των χριστιανών το 6' αιώνα «τρίτον γένος» (genus tertium) ενσαρκώνει τη νέα αυτή συνείδηση και την υπέρβαση των φυλετικών διαιρέσεων, αφού οι «αναγεννημένοι» μέσα από την πνευματική «κοιλία» της Εκκλησίας, το βαπτιστήριο (ή την κολυμβήθρα), κληρονομούν από τον Χριστό μια νέα-διαφορετική φύση, πού καταργεί την «πεσούσα» φύση του παλαιού Αδάμ.

Αυτά είναι τα θεμέλια της χριστιανικής ανθρωπολογίας, πού ενεργοποιούνται με την ενσωμάτωση του ανθρώπου στην Εκκλησία. Οι ιστορικές - ενδοκοσμικές σχέσεις δεν αναιρούνται, αλλά υπερβαίνονται και ιεραρχούνται. Ο Βαρνάβας, έτσι, και ως απόστολος και συνεργάτης του Παύλου, χαρακτηρίζεται «κύπριος τω γένει» (Πράξ. 4,36), ο ίδιος δε ο Παύλος δεν αποποιείται την καταγωγή του (Γαλ. 1,13 ε.), αφού ο θεός των Χριστιανών, ο «πατήρ» του Ιησού Χριστού (Α΄ Ιωάν. 2, 23), «εποίησεν εξ ενός αίματος πάν έθνος ανθρώπων κατοικείν επί παντός προσώπου της γης, ορίσας... τας οροθεσίας της κατοικίας αυτών» (Πράξ. 17, 25 ε.). Με αυτά δηλώνεται η ενότητα του ανθρωπίνου γένους λόγω της κοινής ΟΛΩΝ καταγωγής («εξ ενός» αίματος ή ανθρώπου) και άρα το αβάσιμο και αντιχριστιανικό του φυλετισμού.

Οι διαμορφωμένες ιστορικά -και μέσα στη δυναμική της πτώσεως- «εθνότητες» και οι οποιεσδήποτε ανάμεσα τους διαφορές - διακρίσεις δεν προέρχονται από τον ένα και δημιουργό θεό, αλλά από την αμαρτία. Αυτό εκφράζει ως πανορθόδοξο βίωμα το «κοντάκιο» της Πεντηκοστής: «Ότε καταβάς τας γλώσσας συνέχεε, διεμέριζεν έθνη ο "Ύψιστος· ότε του πυρός τας γλώσσας διένειμεν, εις ενότητα πάντας εκάλεσε...». Αντιπαρατίθενται σ' αυτό το γεγονός της Βαβέλ (Γεν. κεφ. 11) και της Πεντηκοστής (Πράξ. 2, 1 ε.). Στο πνεύμα της Πεντηκοστής (Πράξ. 2,1 έ.) ζει η Εκκλησία, στην αυθεντική της έκφραση, ως Ορθοδοξία.
Ο όρος «έθνος», μαζί με τα συνώνυμα του, αποφορτίζεται εκκλησιαστικά από το παλαιό νόημα του και αναφορτίζεται (=ενέργεια πού χαρακτηρίζει όλη τη θεολογική γλώσσα του Χριστιανισμού) με έννοια πνευματική - πολιτιστική, στα όρια της νέας υπαρξιακής και υπαρκτικής γεννήσεως των Χριστιανών (βλ. Ιωάν. 1,13: «οί εκ Θεού εγεννήθησαν»). Αυτή η νέα συνείδηση και πραγματικότητα εκφράζεται στην Αποκάλυψη (κεφ. 5, 9-10): «...Άξιος ει λαβείν το βιβλίον και ανοίξαι τας σφραγίδας αυτού, ότι εσφάγης και ηγόρασας τω Θεώ ημάς εν τω αίματί σου εκ πάσης φυλής και γλώσσης και λαού και έθνους». Η Εκκλησία, ως σώμα Χριστού, είναι ο νέος κόσμος, η νέα «εν Χριστώ» κοινωνία.

3. Ιστορική πραγμάτωση της νέας αυτής συνειδήσεως υπήρξε η αυτοκρατορία της Νέας Ρώμης (Ρωμανία / Βυζάντιο). Το «Βυζάντιο», παρ' όλες τις ανθρώπινες ατέλειες και αμαρτίες, νοείται ως μία «Μεγάλη Εκκλησία», μέσα στην οποία προσκομίζεται συνεχώς η ανθρώπινη αμαρτία - αποτυχία, για να μεταμορφωθεί, με τη μετάνοια και την άκτιστη χάρη, σε ζωή εν Χριστώ. Βυζαντινολόγοι, όπως ο Στ. Ράνσιμαν (Βυζαντινή θεοκρατία, Αθήνα 1982) μπόρεσαν να δουν έτσι το «Βυζάντιο», ερμηνεύοντας το «εκ των ένδον» και όχι με τα φραγκολατινικά κριτήρια της αλλοτριωμένης χριστιανικότητας και ελληνικότητας. Στο Χριστιανικό Κράτος της Ρωμανίας συνεχίζεται πληθυσμιακά η δομή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας: ένας μεγάλος αριθμός λαοτήτων συνθέτει την αυτοκρατορία, ή, αν θέλουμε, κοινοπολιτεία, συνιστώντας εκ των πραγμάτων μία τρισύνθετη ενότητα: πολιτιστική (παρά τις τοπικές ιδιαιτερότητες), κρατική και πνευματική. Ο ελληνιστικός πολιτισμός, ο ρωμαϊκός κρατικός φορέας και η νέα συνείδηση, η Ορθοδοξία, συνθέτουν το «Γένος των Ρωμαίων», δηλαδή των Ορθοδόξων πολιτών της Νέας Ρώμης. Κατά κάποιο τρόπο, η Ρωμαίικη Αυτοκρατορία γίνεται το «πανδοχείο» της ιστορίας (βλ. Λουκ. 10, 24), ενσαρκώνοντας τον αναμενόμενο νέο κόσμο, στα όρια της θεανθρωπότητας. Αυτό είναι βέβαια αισθητό, όπου σώζεται το ορθόδοξο - πατερικό φρόνημα.

Όλες οι λαότητες της αυτοκρατορίας θα συνδέονται με την κοινή πίστη (ως φρόνημα), σε μια νέα συγγένεια, την εν Χριστώ παγ-γένεια των Ρωμαίων, με σημείο αναφοράς όχι την Παλαιά, αλλά τη Νέα Ρώμη - Κωνσταντινούπολη. Τα «εθνικά» ονόματα δεν διέκριναν τις λαότητες διαιρετικά, αλλά υποδήλωναν τις επαρχίες (αυτό σημαίνει ο όρος «έθνος» στον 34ο αποστολικό κανόνα) και τις γλωσσικές ομάδες. (Η Ρωμανία ποτέ δεν επεδίωξε γλωσσική ομοιομορφία). Η Ορθοδοξία ήταν ο πανενωτικός σύνδεσμος των Ρωμαίων. Και αυτό βιωνόταν εντονότερα, οπού η σχέση με την «πατερικότητα» ήταν ισχυρότερη. Γι' αυτό και το «εθνικό» όνομα «ρωμαίος» ταυτίσθηκε με το περιεχόμενο της νέας «εθνικής» συνειδήσεως, δηλαδή την πίστη. Ρωμαίος (δηλαδή Νεο-Ρωμαίος ή Ρωμηός) σημαίνει ορθόδοξος. Η μακραίωνη διαπάλη μεταξύ Φραγκο-γερμανικού κόσμου και Ρωμαίικης Ανατολής επικεντρώθηκε γι' αυτό στη διεκδίκηση από τους Δυτικούς του ονόματος «ρωμαίος», ταυτόσημου με το «ορθόδοξος», ενώ στη Χριστιανική Ανατολή προσέδωσαν τα ονόματα «Γραικία» και «Γραικός», δηλωτικά όχι του «ελληνισμού» και της «ελληνικότητας», όπως αφελώς θέλουν κάποιοι να πιστεύουν. "Απλά σημαίνουν: «χώρα των μη (γνησίων) Ρωμαίων και αποσχισθέντων αιρετικών». Βέβαια, αυτά όλα μας τα ξεκαθάρισε με την πρωτοπορειακή επιστημονική ερευνά του ο π. Ι. Ρωμανίδης, αλλά είναι ανάγκη να αναρριπίζονται, διότι δεν έχουν συνειδητοποιηθεί ακόμη από πολλούς ή απορρίπτονται ασυζητητί από τους ευρωπαΐζοντες.

Οι λαοί της Ρωμανίας / Βυζαντίου, ανάλογα με το βαθμό ορθοδοξοποιήσεώς τους, υπερβαίνοντας το κριτήριο της καταγωγής, εντάσσονταν σε μια άλλη ενότητα, στο εκκλησιαστικό σώμα. Η εκκλησιαστική δε ενότητα επιβίωσε αδιατάρακτα στις σχέσεις των Ορθοδόξων ως το 19ο αιώνα και την έξαρση των εθνι(κι)σμών. Όταν η πατριαρχική εγκύκλιος του 1848 ονομάζει το «λαό» (δηλ. σύνολο το ορθόδοξο εκκλησιαστικό σώμα) «φύλακα» της Ορθοδοξίας, εκφράζει αυτή τη συνεχιζόμενη πραγματικότητα της Ρωμανίας, την υπερφυλετική ενότητα με δάση την πίστη. Αυτή την ενότητα διασπούσε (και διασπά) η αίρεση (κάθε αίρεση) ως νόθευση και, γι' αυτό, απόρριψη της Ορθοδοξίας. Η απόρριψη δε της Ορθοδοξίας είχε ως συνέπεια την ανάπτυξη αντεθνικού ρόλου, όπως συνέβη λ.χ. με τους λεγόμενους «μονοφυσίτες» στα ανατολικά και νότια σύνορα της αυτοκρατορίας ή με τους Βογομίλους στη Βαλκανική (συνεννοήσεις με Νορμανδούς) κλπ.

Πρέπει δε εδώ να λεχθεί, ότι τα σπέρματα του νεωτέρου εθνικισμού απαντούν στις αρχαίες αιρέσεις και στην αιρετίζουσα διανόηση με την αναίρεση εκ μέρους των της ορθόδοξης καθολικότητας. Έτσι, χωρίς κανένα δισταγμό οι άγιοι Πατέρες αναφέρονταν -και αναφέρονται- στους αγίους του προφητικού Ιουδαϊσμού (Ησαΐα, Μωυσή, Δαβίδ). Ο Έλληνας - καπαδόκης Γρηγόριος Νύσσης θα προβάλλει λ. χ. τον Μωυσή ως πρότυπο θεουμένου. Οι άγιοι Εφραίμ και Ισαάκ, καύχημα της Ορθοδοξίας, ήσαν Σύροι, όπως σήμερα ως σέμνωμα της Ορθοδοξίας θεωρούμε και μεις, οι «εκ καταγωγής» Έλληνες, τον άγιο Σεραφείμ του Σαρώφ ή τον άγιο Σάββα τον Σέρβο. Οι αιρετικοί, όμως, (π.χ. οι Αρειανοί), προετοιμάζοντας την εμφάνιση του αυτοκράτορα Ιουλιανού, θα στρέφονται «μονιστικά» στους αρχαίους "Έλληνες φιλοσόφους, ταυτιζόμενοι κατά κάποιο τρόπο με τους σημερινούς εθνικιστές - αρχαιολάτρες, πού απορρίπτουν την Παλαιά Διαθήκη ως «εβραϊκό» (!) βιβλίο και τους "Αγίους της (Προφήτες) ως «εβραίους». Η Π.Δ., όμως, αγία Γραφή ημών των Χριστιανών, οι Προφήτες άγιοι της πίστεως μας, ισόκυροι με τους Αποστόλους και τους Πατέρες μας, οι δε άγιοι Μακκαβαίοι παίδες μαζί με την αγία μητέρα τους Σολομονή και το δάσκαλο τους Ελεάζαρο τιμώνται ως άγιοι της Ορθοδοξίας την 1η Αυγούστου, διότι τα κριτήρια της Ορθοδοξίας ακριβώς δεν είναι εθνικιστικά, αλλά υπερεθνικά.

Η αίρεση πάντα θα αρνείται την καθολικότητα και, συνεπώς, και την υπερεθνικότητα, κινούμενη σε πλαίσια σαφώς φυλετικά και εθνικιστικά. Αυτό είναι ευδιάκριτο στην πορεία της «χριστιανικής» Ευρώπης και του δυτικού κόσμου ευρύτερα. Η αλλοτρίωση στην πίστη, μετά την εκφράγκευσή της, θα έχει στο χώρο της εθνικής συνειδήσεως σοβαρότατες συνέπειες. Ο όρος «έθνος» θα αποβεί στη Δύση φυλετική κατηγορία (nation - gens). Τι άλλο εκφράζει η «Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του γερμανικού έθνους»; Ο Φραγκογερμανικός ρατσισμός, μάλιστα, θα έχει ως βάση το σώμα των «ευγενών», με την τάξη των οποίων θα ταυτισθεί τελικά το «έθνος» (αυτή την έννοια έχει ο όρος «έθνος - nation» στο Λούθηρο). Αναστροφή της πυραμίδας θα γίνει στη Γαλλική Επανάσταση (1789) -στην αρχή της βέβαια- όπου κατά τον Αββά Sieyes ο όρος «nation» ταυτίζεται με την «τρίτη τάξη», χωρίς όμως αλλαγή νοοτροπίας.

4. Η Ορθόδοξη καθολικότητα είναι η μήτρα, στην οποία κυοφορείται η υπερεθνικότητα. Ο μεγάλος ρωμηός πολιτικός του 19ου αιώνα, ο ληξουριώτης ριζοσπάστης Γεώργιος Τυπάλδος - Ιακωβάτος (1813-1882), συνήθιζε να λέγει: «Είμεθα πρώτα Χριστιανοί (ορθόδοξοι) και μετά Έλληνες», αποκρούοντας το εθνικιστικό σύνθημα των Βενετσιάνων κατακτητών και του νησιού του: «semo prima Veneziani e poi Christiani». Το υπερεθνικό, όμως, στην Ορθοδοξία δεν αναιρεί το εθνικό. Δεν είναι «ανεθνική» η ορθόδοξη πίστη. Δεν καταργεί το εθνικό στοιχείο, αλλά και δεν το αφήνει να λειτουργεί διασπαστικά. Όπου και όταν είναι ακμαίο το ορθόδοξο φρόνημα, εκεί βιώνεται η οικουμενικότητα και ρωμαίικη παναδελφότητα· όπου όμως επικρατεί η ενδοκοσμική προοπτική και εσχατολογία, εκεί κατισχύει η εθνικότητα ως φυλετισμός.

Η διαχρονικότητα αυτής της ορθόδοξης συνείδησης επιβεβαιώνεται από δύο κείμενα, που απέχουν μεταξύ τους 16 αιώνες, την Προς Διόγνητο Επιστολή (β' αι.) και τις Διδαχές του αγίου Κοσμά του Αιτωλού (ιη' αι.). Στο πρώτο κείμενο ορίζεται, ότι οι Χριστιανοί «πατρίδας οικούσιν ιδίας, αλλ' ως πάροικοι· μετέχουσι πάντων ως πολίται, και πάνθ' υπομένουσιν ως ξένοι- πάσα ξένη πατρίς εστίν αυτών και πάσα πατρίς ξένη». Δεν παύουν, δηλαδή, να είναι «πολίτες» (και πατριώτες), αλλά δεν δένονται με την προσωρινότητα του κόσμου. Αυτό το πνεύμα εκφράζει και ο Πατροκοσμάς: «η πατρίδα μου η ψεύτικη, η γήινη και ματαία, είναι από του Αγίου Άρτης και από την επαρχίαν Αποκούρου... Ημείς, Χριστιανοί μου, δεν έχομεν εδώ πατρίδα. Δια τούτο και ο θεός μας έβαλεν τον νουν εις το επάνω μέρος, δια να στοχαζώμεθα πάντοτε την ουράνιον βασιλείαν, την αληθινήν πατρίδα μας». "Έτσι σκέπτονται οι αυθεντικά ορθόδοξοι, δηλ. οι "Άγιοι. Η σκέψη δε αυτή δεν είναι προφανώς εθνικιστική, αλλά ούτε και διεθνιστική. Διότι, όπως ελέχθη, δεν καταργείται ο εθνισμός και η εθνότητα, αλλά ιεραρχείται στο «πραγματικό», που είναι το αιώνιο. Και κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον Πατροκοσμά για «εθνική μειοδοσία»!

Η Εκκλησία, ως εν Χριστώ κοινωνία, με τη λατρεία της κυρίως, διασώζει, εις πείσμα της πολιτικής και διπλωματίας, την ενότητα και οικουμενικότητα της Ρωμανίας / Βυζαντίου, με ενωτικό σύνδεσμο την ορθόδοξη πίστη. Γι' αυτό και παραμένει η Εκκλησία, ως σώμα, «το Βυζάντιο μετά το Βυζάντιο» (Νικ. Γιόργκα). Η Ρωμαίικη αυτοκρατορία συνεχίζεται με ένα άλλο τρόπο υπάρξεως μέσα στην Εκκλησία και μαζί η υπερεθνικότητα και υπερφυλετικότητά της. Μόνο, όταν αποδυναμώνεται η εσωτερική σχέση με την ορθόδοξη παράδοση, τότε ανατρέπονται αυτές οι ισορροπίες.
5. Έχει, όμως, ιδιαίτερη σημασία το γεγονός, ότι ο «φυλετισμός» (ρατσιστικός εθνικισμός) καταδικάσθηκε συνοδικά στην Κωνσταντινούπολη το 1872, με αφορμή τις πρώτες εκρηκτικές εκφάνσεις του εθνικισμού στη Βαλκανική, το πραξικοπηματικό Ελλαδικό αυτοκέφαλο (1833) και τη Βουλγαρική Εξαρχία (1870). Πρέπει δε να λεχθεί στη συνάφεια αυτή, ότι εμείς οι "Έλληνες, κινούμενοι στο σύνδρομο του εξευρωπαϊσμού, καταλύσαμε πρώτοι την υπερεθνική παράδοση της Ρωμηοσύνης, οι πολιτικές δε Ηγεσίες των ορθοδόξων εθνών της Βαλκανικής ακολουθούν με σχολαστική ακρίβεια όλες τις πολιτειοκρατικές αυθαιρεσίες του ελλαδικού χώρου, χρησιμοποιώντας τες μόνιμα ως προηγούμενο. Και αυτό πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη, όταν διαμαρτυρόμενα για συμπεριφορές, όπως αυτή του Μπερίσα, έναντι του ελληνικού στοιχείου της Αλβανίας...

Η Σύνοδος του 1872 αντιμετώπισε τον εθνοφυλετισμό (εθνικισμό) ως αίρεση. Βέβαια, αναφέρεται στο «βουλγαρικόν ζήτημα», διότι το «ελλαδικόν» είχε «λυθεί» το 1850. Ο φυλετισμός χαρακτηρίζεται ασυμβίβαστος με την Ορθοδοξία, ως προβολή της φυλής και του έθνους εις βάρος της πίστεως, με συνέπεια τη διάσπαση της ενότητας της Εκκλησίας. Το κείμενο είναι σαφές: καταδικάζει τις φυλετικές διακρίσεις και εθνικές έριδες και τις διχοστασίες, πού αναιρούν την «ενότητα της πίστεως». Ο φυλετισμός (εθνικισμός) καταδικάζεται ως «καινή δόξα», «ξένος» προς την ορθόδοξη παράδοση και «νεωτερική λύμη». Η Εκκλησία -υποστηρίζεται- δεν μπορεί να γίνει ποτέ «εθνική», δηλαδή «φυλετική». Και αυτό, πράγματι, ήταν το καίριο πρόβλημα για τη βαλκανική πραγματικότητα το 19ο αιώνα, όταν, με την επίδραση της Γαλλικής Επανάστασης και των ευρωπαϊκών εθνικισμών, η αναφορά δεν ήταν πια στην «εν Ελλάδι», στην «εν Βουλγαρία» ή στην «εν Σερβία» Ορθοδοξία, αλλά στην «ελληνική» (όχι: ελλαδική), στη βουλγαρική και στη σερβική Ορθοδοξία.

Η Ορθοδοξία, έτσι, από παράγων ενότητας και συνοχής, γίνεται δύναμη διασπάσεως, διότι φιλτράρεται με τις εθνικιστικές ιδέες, πού υποτάσσουν την καθολικότητα της πίστεως στην εθνικιστική - φυλετική ιδέα. Το λεγόμενο «μακεδονικό» ή, καλύτερα, «σκοπιανό» και το «βορειοηπειρωτικό» συναρτώνται με τον εθνικισμό της Βαλκανικής, που περιθωριοποιεί την πίστη ή την υποτάσσει στις εθνικιστικές σκοπιμότητες. Είναι επίκαιρος εδώ κα'ι πάλι ο λόγος του Γ. Ιακωβάτου: «Οι Αλβανοί της Ηπείρου (όταν είναι) ορθόδοξοι, είναι "Έλληνες· άμα εισεχώρησεν ο όφις του παπισμού εις την Αλβανίαν, και το ήμισυ αυτής εγένετο παπικόν, δεν είναι "Έλληνες»! Και σ' άλλο σημείο: «Άνευ θρησκείας (εννοεί: ορθοδοξίας), Φράγκοι, Αλβανοί, Βλάχοι. Μετά θρησκείας ομογενείς» (δηλ. του ιδίου γένους, ορθόδοξοι και "Έλληνες). "Έχει μεγάλη σημασία, ότι τη συνοδική απόφαση του 1872 υπέγραψαν και πρώην Οικουμενικοί Πατριάρχες, αλλά και οι Πατριάρχες Αλεξανδρείας Σωφρόνιος και Αντιοχείας Ιερόθεος και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Σωφρόνιος. Οπότε το κείμενο έλαβε πανορθόδοξη σημασία.

6. Από τις προϋποθέσεις αυτές προσδιορίζεται η δυναμική, πού μπορεί να αναπτύξει η Ορθοδοξία στη σημερινή κρίση του ευρωπαϊκού και βαλκανικού χώρου. Η Ορθοδοξία, όμως, προϋποθέτει ορθοδόξους, πατερικό δηλαδή φρόνημα και καθολικότητα σκέψης. Η ορθοδοξολογία είναι εύκολη, ακόμη και για πολιτικούς, πού την αγνοούν ή την απορρίπτουν με την πολιτική ή και τη βιωτή τους. Η Ορθοδοξία, όμως, μόνο μέσα στην εν Χριστώ ελευθερία μπορεί να λειτουργήσει και να αποβεί ευεργετική στα ορθόδοξα έθνη. Η υπογραφή της Ορθοδοξίας σε οποιαδήποτε πολιτική την αποδυναμώνει, πολύ δε περισσότερο η ταύτιση της με οποιαδήποτε πολιτική ή ιδεολογία. Διότι η Ορθοδοξία ιδεολογικοποιούμενη αποορθοδοξοποιειται. Η Ορθοδοξία είναι Χριστοκεντρικό φρόνημα και συνείδηση, πού ενσαρκώνεται σε τρόπο ζωής, και μόνο μέσα στα όρια αυτά της αγιοπνευματικής εμπειρίας μπορεί να παραμείνει δύναμη ενοποιητική και να αναπτύξει την ενωτική δυναμική της.

Αυτήν ακριβώς την παράδοση ενσαρκώνει -και σήμερα- ο τόσο σκανδαλιστικός, για όσους έχασαν την επαφή με την ορθόδοξη παράδοση, λόγος του Σεβασμιωτάτου Επισκόπου Μπάτσκας και Νοβισάντ και Καθηγητού Πανεπιστημίου Ειρηναίου (Μπούλοβιτς): «Εγώ Σέρβος γεννήθηκα και "Έλληνας θα πεθάνω». Οι ολιγότερο ευρωπαϊκά εξελιγμένοι ή προσανατολισμένοι ορθόδοξοι αδελφοί μας στα Βαλκάνια και οι Ρωμαιορθόδοξοι (ρουμ-ορτοντόξ) της Εγγύς και Μέσης Ανατολής συνεχίζουν να ζουν συνειδησιακά στην πανενότητα του ρωμαίικου - ορθοδόξου Γένους. Έτσι, ενώ οι πολιτικές επιλογές των ηγεσιών τους ενίοτε λειτουργούν διασπαστικά, η ρωμαίικη - ορθόδοξη συνείδηση δημιουργεί ενότητα υπερεθνική, με τη συνεχή αδελφοποίηση όλων των Ορθοδόξων μέσα στο Κυριακό Σώμα, την Εκκλησία.

Μέσα στην Εκκλησία και δια της Ορθοδοξίας ζουν η Ρωμανία και η ενότητα της. Γύρω από την Αγία Τράπεζα και με τη συμμετοχή στην Ευχαριστιακή σύναξη και σύνολη τη ζωή της Εκκλησίας πραγματώνεται η υπερεθνική ενότητά μας στα όρια της «κατά Θεόν πατρίδος». Ο λόγος του Σεβασμ. Ειρηναίου δηλώνει, πάνω απ' όλα, την αρμονική και ισόρροπη σύνδεση εθνικότητας και υπερεθνικότητας (ή υπερεθνότητας), μέσα στην αγιοπνευματική ζωή και σχέση και όχι απλά στις «ορθοδοξολογίες» και τις προτάσεις για «ορθόδοξα τόξα» των ορθοδοξολογούντων και, Ίσως, αγνοούντων παντάπασι την Ορθοδοξία ως ζωή «εν Χριστώ» και εν «Αγίω Πνεύματι». Χωρίς πατερικό φρόνημα και εμπειρία, κάθε λόγος για την Ορθοδοξία είναι απλή πολιτική και γι' αυτό δεν πείθει τους Ορθοδόξους.

Μέσα στην αγιοπνευματική ατμόσφαιρα της Ορθοδοξίας, ο Σέρβος, πράγματι, είναι "Έλληνας και ο Έλληνας Σέρβος, αλλά και Αφρικανός και Ασιάτης και Αμερικανός και Ευρωπαίος. Στην τραγωδία της τέως Γιουγκοσλαβίας ο "Έλληνας Ορθόδοξος δεν συμπάσχει με τους Σέρβους, διότι παραδοσιακά και αυτοί είναι ορθόδοξοι, αλλά διότι (και όταν...) είναι «εν δικαίω», αγωνιζόμενοι για την ιστορική ύπαρξη και συνέχεια τους. Το ίδιο, δεν συμπαριστάμεθα μόνο στους Βορειοηπειρώτες, επειδή είναι "Έλληνες, αλλά σ' όλους τους Αλβανούς Ορθοδόξους, διότι αδικούνται. Η ορθόδοξη συνείδηση είναι, εξ άλλου, υπέρ των μουσουλμάνων, όταν και αυτοί αδικούνται και καταπιέζονται. "Αν δεν ενεργεί έτσι η ορθόδοξη συνείδηση, δεν μπορεί να είναι ορθόδοξη. Γι' αυτό δεν μπορούν να υπάρξουν ποτέ συμπαγή και μονοδιάστατα «ορθόδοξα τόξα», όπως τα θέλουν οι πολιτικοί, ενεργούντες κατά κανόνα με κοσμικό πνεύμα και προϋποθέσεις. Σε τελευταία ανάλυση, πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι δεν υπάρχουν σήμερα «ορθόδοξοι λαοί» ή «ορθόδοξες κυβερνήσεις», πού μπορούν να ενεργούν καθολικά «ορθοδόξως», αλλά μόνο ορθόδοξα πρόσωπα στους λαούς και ίσως και σε κυβερνήσεις, και μόνο αυτά μπορούν να ενεργήσουν ορθόδοξα. Όπως, όμως, η χωρίς ορθόδοξους προϋποθέσεις ορθοδοξολογία αποβαίνει επιβλαβής για την Ορθοδοξία, το ίδιο και η θρησκειοποίηση της Ορθοδοξίας, συμπορευόμενη σε μας τους νεο-έλληνες με την αρχαιοπληξία και ελληνομανία, βοηθεί την ανάπτυξη του εθνικισμού - ρατσισμού, οδηγώντας στην απορθοδοξοποίηση του λαού μας.

Όπως, όμως, αποδεικνύουν τα πράγματα, δεν εργάζονται μόνο οι αρχαιόπληκτοι εθνικιστές εναντίον του αληθινού πατριωτισμού - εθνισμού, αλλά και πολλοί αθεράπευτα ευρωπαϊστές. Ενώ όλο το 19ο και 20ό αιώνα η Ευρώπη καλλιεργούσε την εθνι(κιστι)κή υστερία στα Βαλκάνια, για να μπορεί να έχει εύχρηστα προτεκτοράτα, σήμερα, μέσα στην προοπτική της Ενωμένης Ευρώπης, χρησιμοποιώντας ως όργανα κάποιους κονδυλοφόρους του δημοσιογραφικού, αλλά και του επιστημονικού χώρου, επιδιώκει να αμβλύνει, ώσπου να το νεκρώσει, το εθνικό-πατριωτικό φρόνημα, ενώ κύκλοι της εμμένουν πεισματικά στον εθνικισμό - ρατσισμό τους.

Είναι ανάγκη, συνεπώς, να συνειδητοποιήσουν και οι Έλληνες «εθνικιστές», ότι με την τακτική τους συμπλέουν, τελικά, με τον ευρωπαϊκό εθνικισμό - ρατσισμό, δολοφονώντας τον αυθεντικό πατριωτισμό, πού θεμελιώνεται μόνο στην άδολη φιλανθρωπία της Ορθοδοξίας των Αγίων μας. Παράλληλα, όμως, βλάπτουν και την υπερεθνική ρωμαίικη ενότητα του Ελληνισμού με την υποτίμηση της Ορθοδοξίας των Αγίων μας. Παράλληλα, όμως, βλάπτουν και την υπερεθνική ρωμαίικη ενότητα του Ελληνισμού με την υποτίμηση της Ορθοδοξίας ή την «εθνικοποίηση» της, δηλαδή τη διαστρέβλωση της κατ' εξοχήν ενοποιητικής μας δύναμης στους δύσκολους καιρούς μας. Τελικά ο με αυτή την έννοια «εθνικισμός» δεν αποβαίνει αρνητική δύναμη μόνο για την πίστη και παράδοση μας, αλλά και για το ίδιο το "Έθνος, το όποιο διατείνεται ότι θέλει να προφυλάξει.

ΠΗΓΗ