ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ

ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ

Σάββατο 18 Ιουνίου 2011

Επιστολή-φωτιά στον Μπεγλίτη. Ποιοί καλούν τους ένστολους να είναι σε ετοιμότητα!



Η πρώτη επιστολή που λαμβάνει ο νέος ΥΕΘΑ Πάνος Μπεγλίτης είναι ιδιαίτερα σκληρή στο περιεχόμενό της και αφορά όλο το πολιτικό σύστημα. Η ΑΝΕΑΕΔ με ανοιχτή επιστολή προς το πρωθυπουργό,το πρόεδρο της Βουλής,το πρόεδρο του Αρείου Πάγου και τον ΥΕΘΑ,λέει πολύ σκληρές αλήθειες όχι μόνο για τις ΕΔ αλλά γενικότερα για την πολιτική πραγματικότητα.

Κάνει ευθέως λόγο για παραβίαση του Συντάγματος απότ την κυβερνητική πλειοψηφία,μέσω των δανειακών συμβάσεων που υπέγραψε,αλλά και για εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Οι απόστρατοι της ΑΝΕΑΕΔ,δηλώνουν ότι επαγρυπνούν ως ενεργοί πολίτες της χώρας και καλούν τους εν ενεργεία αξιωματικούς να “βρίσκονται σε πλήρη υπηρεσιακή ετοιμότητα για την προάσπιση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Πατρίδας μας και να μη παραχωρήσουν νομιμότητα σε καμία πολιτική πράξη οποιασδήποτε εξουσίας, η οποία θα αντιστρατεύεται τους νόμους του Ελληνικού κράτους αλλά πάνω απ’ όλα δεν θα υπηρετεί πιστά το Σύνταγμα της Χώρας”.

Όλη η επιστολή:
Πειραιάς 17 Ιουνίου 2011
- Τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος κ. Γ. Α. Παπανδρέου ως εκπρόσωπο της Εκτελεστικής Εξουσίας
- Τον Πρόεδρο της Βουλής κ. Φ. Πετσάλνικο ως εκπρόσωπο της Νομοθετικής Εξουσίας
- Τον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου κ. Γ. Καλαμίδα ως εκπρόσωπο της Δικαστικής Εξουσίας
- Τον Υπουργό Εθνικής Αμύνης κ. Π. Μπεγλίτη ως αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων
ΕΝΩΠΙΟΝ TOY ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ
(Μόνου κατά το Σύνταγμα δικαιουμένου και υποχρεωμένου να αντιστέκεται με κάθε μέσον εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία. Άρθρο 120 παρ. 4Σ).

Κατά γενική ομολογία, η πολιτική ηγεσία του τόπου μας, τα τελευταία τριάντα πέντε περίπου χρόνια, ασκώντας άφρονα πολιτική, οδήγησε τη χώρα σε μία πλασματική ανάπτυξη, από την οποία επωφελήθηκαν οι συγγενείς και οι φίλοι των πολιτικών προσώπων που άσκησαν εξουσία. Μάλιστα, αυτή η πολιτική ηγεσία δεν δίσταζε να:
  • Παραδίδει την αρχηγία των Ενόπλων Δυνάμεων σε κομματικούς της φίλους, εκφυλίζοντας παράλληλα τη μαχητικότητα και τον ρόλο τους να υπεραμυνθούν των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, με τη διασπορά του στερεότυπου οπίου «τίποτα δεν πρόκειται να γίνει!".
    Δημιουργεί το περιβάλλον στο οποίο ικανότατοι Αξιωματικοί:
  1. Είτε αποστρατεύονταν ακούσια με ανυπόστατες αιτιάσεις,
  2. Είτε μη ανεχόμενοι την αναξιοκρατία και τον κομματικό ραγιαδισμό που επέβαλαν οι διορισμένοι «ηγέτες», υπέβαλαν τις παραιτήσεις τους προσπαθώντας να διατηρήσουν στο ακέραιο την αξιοπρέπεια τους.
  • Κατασπαταλά τους αμυντικούς προϋπολογισμούς σε αμφισβητούμενης αποτελεσματικότητας και καθομολογούμενης αδιαφάνειας εξοπλιστικά προγράμματα, χωρίς να εξασφαλίζεται η υποστήριξή τους, ενώ παράλληλα οι μόνιμοι και έφεδροι στρατιωτικοί, συνέχιζαν να λειτουργούν, εργάζονται και ζουν σε συνθήκες του προηγούμενου αιώνα.
  • Εξαφανίζει τη γνώση και τον επαγγελματισμό από τα καίρια σημεία της διοικητικής μηχανής, οργώνοντας το καλύτερο χωράφι για την ευδοκίμηση της διαφθοράς.
Η τακτική αυτή ακολουθήθηκε και στον υπόλοιπο δημόσιο βίο της χώρας, με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε σε πρωτοφανή φαινόμενα διαφθοράς, τα οποία η κάθε πλευρά εκμεταλλευόταν ανάλογα, προκειμένου να καταλάβει την εξουσία και να συνεχίσει την καταστροφή της.
Σε αυτά τα 35 χρόνια, μεθοδευμένα καταστράφηκε κάθε παραγωγική υποδομή, ενώ η Παιδεία μας εξαρθρώθηκε συθέμελα επ’ ωφελεία της παραπαιδείας που και αυτή είναι στρατευμένη στον ευνουχισμό των Πανελλαδικών. Το Δημόσιο έγινε ο μόνος εργοδότης και επενδυτής. Οι νέοι παραδόθηκαν «άοπλοι» στον «σύγχρονο» τρόπο ζωής, ο οποίος μεταξύ των άλλων συμπεριελάμβανε και την διαρκή προσπάθεια να τους εξασφαλίσει μία θέση στο Δημόσιο, προκειμένου να καλυφθεί το μεγάλο έλλειμμα της κρατικής εξουσίας να ανοίξει νέους ορίζοντες και προοπτικές για τους νέους με επιθυμίες και οράματα.

Τραγική κατάληξη να ζούμε σήμερα ένα νέο κύμα μεταναστών με την διαφορά όμως, ότι αυτή την ώρα δεν μεταναστεύουν τα εργατικά χέρια, αφού αυτά μας προσφέρονται σε αφθονία από χώρες αμφιβόλων σκοπιμοτήτων αλλά οι πνευματικοί μας άνθρωποι με ιδιαίτερες ικανότητες. Αυτοί δηλαδή στους οποίους επενδύσαμε τα τελευταία χρόνια την πρόοδο και αλλαγή της πατρίδας μας.

Συνεπώς, ήταν απολύτως βέβαιο ότι θα φθάναμε στην σημερινή κατάσταση. Μόνο που εκείνοι που ασκούσαν την εξουσία παραπλανούσαν με ψεύτικες υποσχέσεις, με ψευδή παραστατικά τους πολίτες, τους αποπροσανατόλιζαν από τα πραγματικά προβλήματα της καθημερινότητας τους, υποσχόμενοι «καλύτερες ημέρες». Είναι οι ίδιοι που και σήμερα έρχονται να υποσχεθούν στον αγανακτισμένο και διαμαρτυρόμενο λαό, ότι κάνουν ότι μπορούν για να «σώσουν» την χώρα από την καταστροφή. Την καταστροφή στην οποία εκείνοι την οδήγησαν, ενώ είναι φανερό, ότι τα μέτρα που λαμβάνονται δεν οδηγούν στην διάσωση αλλά στην καταβαράθρωση της Ελληνικής κοινωνίας και του κράτους. Άλλωστε την αποτυχία τους συνομολογούν και οι ίδιοι πλέον.

Ανεξάρτητα όμως από τυχόν λάθος επιλογές της πολιτικής παρατάξεως που ασκεί σήμερα την εκτελεστική εξουσία και διαθέτει στην Βουλή την κοινοβουλευτική αυτοδυναμία, με την υπογραφή των διεθνών συμβάσεων, τις οποίες έχει παραχωρήσει να διαχειρίζεται αποκλειστικά ο υπουργός οικονομικών της Κυβερνήσεως, υπογράφοντας εξ ονόματος της Βουλής, έχει παραβιάσει, εν γνώσει της, συνταγματικές διατάξεις αναφορικά με την λειτουργία του πολιτεύματος (άρθρο 28 παρ. Σ).

Με την εφαρμογή των δανειακών συμβάσεων εκχωρήθηκαν δικαιώματα του Κράτους στους δανειστές του και παραδόθηκε η οικονομική ανάπτυξη της χώρας σ' εκείνους, ενώ είναι ευθύνη και υποχρέωση του Κράτους (άρθρο 106 Σ), να εδραιώσει την κοινωνική ειρήνη, να προστατεύσει το γενικό συμφέρον και να διασφαλίσει, ότι η ιδιωτική οικονομική πρωτοβουλία δεν θα αναπτυχθεί εις βάρος της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ή εις βάρος της εθνικής οικονομίας.

Έτσι με την υπογραφή της δανειακής συμβάσεως έχει εκχωρήσει, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις, κυριαρχικά δικαιώματα στους δανειστές της χώρας, αφού έχει αποποιηθεί την δυνατότητα εξευρέσεως άλλου τρόπον αποπληρωμής των δανείων. Ενεχυρίασε στους ίδιους κάθε παραγωγική της δυνατότητα, φυσικό ή ορυκτό πλούτο, ενώ διαπραγματεύεται την πώληση της ακίνητης περιουσίας της πατρίδας, και μάλιστα όχι με τους νόμους της αγοράς αλλά με προνομιακούς υπέρ των δανειστών όρους και προϋποθέσεις.

Όπως ήταν φυσικό με τον τρόπο που έχει επιλέξει να ασκεί την εξουσία της η πολιτική παράταξη που υφάρπαξε για μία ακόμη φορά την λαϊκή εντολή, υποσχόμενη ημέρες πλήρεις υλικών προνομίων, έχει προκαλέσει αναταραχή στο εσωτερικό και θυμηδία στο εξωτερικό. Έχει για μία ακόμη φορά καθηλώσει τις ελπίδες του Έθνους μας για ανάταξη και πρόοδο και έχει φέρει προ των πυλών νέα εθνική συμφορά, είτε με την πιθανολόγηση μιας εξευτελιστικής εθνικής χρεοκοπίας είτε με την παράδοση άνευ όρων εθνικού εδάφους χάριν αποπληρωμής χρέους, το οποίο η ανόητη και χωρίς όρους διαχρονική καιροσκόπος πολιτική, έχει δημιουργήσει.

Με την παρούσα αναφορά μας, την οποία απευθύνουμε προς τον Ελληνικό Λαό και την κοινοποιούμε στην Εκτελεστική, την Νομοθετική και Δικαστική Εξουσία της Χώρας, θέλουμε να κάνουμε γνωστό σε όλους εκείνους που θεωρούν, ότι η Πατρίδα είναι αποκλειστικά δική τους υπόθεση και μπορούν να την διαχειρισθούν για μία ακόμη φορά χωρίς τον οφειλόμενο προς αυτήν σεβασμό, ασκώντας βιαίως Συνταγματικές εκτροπές, ότι είμαστε παρόντες στην κρίσιμη για το Έθνος στιγμή.

Παρακολουθούμε και αγρυπνούμε μαζί με τον Ελληνικό λαό, όπως οφείλουμε, αφού, πλέον όλων των άλλων, έχουμε δώσει και όρκο προς την Πατρίδα να τηρούμε το Σύνταγμα και τους Νόμους του Κράτους, γεγονός που δεν έχουμε λησμονήσει μετά την αποστρατεία μας, μιας και εξακολουθούμε να είμαστε ενεργοί πολίτες. Υπενθυμίζουμε στους συμπολίτες μας ότι είμαστε σάρκα από τη σάρκα τους και τους επισημαίνουμε το αυτονόητο. Είμαστε συναγωνιστές τους.

Στην αναγνωρισμένη κατά το Σύνταγμα εξουσία δηλώνουμε, ότι θα πράξουμε αυτό που μας αναλογεί ώστε με νόμιμες ενέργειες όλοι εκείνοι που ταπεινώνουν την Χώρα διεθνώς και διαμελίζουν τη σάρκα της, να λογοδοτήσουν σε Δικαστές ανεξάρτητους και αφοσιωμένους στο καθήκον τους.

Υποσχόμεθα ότι δεν θα ανεχθούμε άλλη ταπείνωση του Έθνους και θα συνταχθούμε με τις μικρές μας δυνάμεις, μαζί με τον Ελληνικό Λαό, σε κάθε νόμιμη ενέργεια που μόνο σκοπό θα έχει να μη ζήσει ο λαός μας στο εξής, ημέρες προσβολής και ανώφελης θυσίας.

Τέλος απευθυνόμενοι προς τους εν ενεργεία συναδέλφους μας τους παρακαλούμε να βρίσκονται σε πλήρη υπηρεσιακή ετοιμότητα για την προάσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Πατρίδας μας και να μη παραχωρήσουν νομιμότητα σε καμία πολιτική πράξη οποιασδήποτε εξουσίας, η οποία θα αντιστρατεύεται τους νόμους του Ελληνικού κράτους αλλά πάνω απ’ όλα δεν θα υπηρετεί πιστά το Σύνταγμα της Χώρας.

Για το Διοικητικό Συμβούλιο
Η Αναπλ. Γενικός Γραμματέας
Άννα Βλαχοπούλου Αξιωματικός Π.Ν. ε.α.
Ο Πρόεδρος
Εμμανουήλ Σαρτζετάκης Αξιωματικός Π.Ν. ε.α.                                                                   ΠΗΓΗ:kostasxan.blogspot.com

Η Παγίδα των Ιδιωτικοποιήσεων



  • Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος
H εθνική κυριαρχία ενός κράτους, όπως συνήθως αποκαλείται η πλήρης αυτονομία του, είναι δυνατόν να καταλυθεί από αρνητικές εξελίξεις στο εσωτερικό του, χωρίς να είναι απαραίτητη η στρατιωτική εισβολή στην επικράτεια του

Η χώρα μας βρίσκεται ακόμη μία φορά στο μάτι του κυκλώνα – επίσης, «η μάχη των μαχών» με στόχο την επικράτηση του νεοφιλελεύθερου δόγματος στην Ευρώπη, φαίνεται ότι θα διεξαχθεί εντός των συνόρων της.


Ειδικότερα, η Ελλάδα είναι ίσως η μοναδική χώρα που «αμύνεται» ακόμη σθεναρά, έχοντας αφενός μεν τη σημαντικότερη αναλογικά δημόσια περιουσία μεταξύ των χωρών της δύσης, αφετέρου τον «ιό της ελευθερίας» στο DNA της. Επομένως, τόσο τα διλήμματα που θα τοποθετηθούν στους Έλληνες, όσο και οι εκβιασμοί που θα ασκηθούν (άρθρο μας), θα κλιμακώνονται διαρκώς – ενώ εμείς δεν πρέπει να υποτιμάμε, αλλά ούτε και να υπερτιμάμε τις δυνατότητες μας.

Οφείλουμε δε σε κάθε περίπτωση να θυμόμαστε ότι, το πρόβλημα της χώρας μας δεν λύνεται με τον επί πλέον δανεισμό της - με ή χωρίς τη συμμετοχή των ιδιωτών (τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία κλπ.). Εάν δεν ανταλλάσσουμε, εάν δεν εξοφλούμε δηλαδή σταδιακά τα παλαιά δάνεια μας με καινούργια, χαμηλού επιτοκίου, αφού οι τόκοι είναι το βασικότερο πρόβλημα μας (σύντομα θα πλησιάσουν το 50% των εσόδων του προϋπολογισμού), δεν θα κερδίσουμε τον πόλεμο.

Εκτός αυτού, εάν δεν επιλυθούν παράλληλα τα βασικά προβλήματα της οικονομίας μας (αρνητικό ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών, μη λειτουργικός δημόσιος τομέας, καταπολέμηση της διαφθοράς, περιορισμός της γραφειοκρατίας, ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, κρατικοποίηση της κεντρικής τράπεζας κλπ.), δεν πρόκειται ποτέ να βγούμε από το τέλμα.

Σε σχέση τώρα με το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων, τις οποίες προσπαθούν να μας επιβάλλουν με κάθε τρόπο, τα εξής:

Η ΕΘΝΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΩΝ

“Στόχος οφείλει να είναι η απόλυτα ισορροπημένη σχέση μεταξύ του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα μίας χώρας, έτσι ώστε να προστατεύεται η αυτονομία του κράτους για την ασφάλεια των Πολιτών του - οι οποίοι το εμπιστεύθηκαν, αναθέτοντας τη δημόσια διοίκηση στους Θεσμούς του. Η εθνική κυριαρχία ενός κράτους, όπως συνήθως αποκαλείται η πλήρης αυτονομία του, είναι δυνατόν να καταλυθεί από αρνητικές εξελίξεις στο εσωτερικό του, ιδίως δε στην οικονομία του – χωρίς να είναι απαραίτητη η στρατιωτική εισβολή στην «επικράτεια» του”.

Το παραπάνω κείμενο, ελαφρά διαμορφωμένο, προέρχεται από έναν πολύ γνωστό Γερμανό νομικό, ο οποίος είναι ταυτόχρονα μέλος του συνταγματικού δικαστηρίου της χώρας του. Ο καθηγητής συμπληρώνει έμμεσα ότι, η Γερμανία είναι πλέον αντιμέτωπη με ένα τεράστιο πρόβλημα, έχοντας εκποιήσει το μεγαλύτερο μέρος της δημόσιας περιουσίας της – γεγονός που ήδη πληρώνουν ακριβά οι Πολίτες της, μέσω της αυξημένης φορολόγησης τους, καθώς επίσης της συνεχούς μείωσης της κοινωνικής πρόνοιας, σε συνδυασμό με τη σταδιακή υποβάθμιση των υπηρεσιών στην Παιδεία, στην Υγεία και αλλού.

Από τις διαπιστώσεις αυτές συμπεραίνουμε ότι, η λειτουργία των επιχειρήσεων με αποκλειστικό στόχο το κέρδος, η οποία είναι χωρίς καμία αμφιβολία «θεμιτή» για τον ιδιωτικό τομέα, δεν μπορεί να θεωρηθεί κατάλληλη για εκείνους τους τομείς, οι οποίοι αφορούν το σύνολο μίας κοινωνίας – για τους κοινωφελείς. Οι «περιοχές» αυτές οφείλουν να λειτουργούν από το Δημόσιο μίας χώρας, με στόχο τη φροντίδα των Πολιτών της και όχι το κέρδος.

Η σημερινή εξέλιξη λοιπόν, η απαίτηση δηλαδή της ιδιωτικοποίησης όλων των κλάδων της οικονομίας μίας χώρας, στην οποία συνηγορούν τόσο η ΕΕ, όσο και οι τρεις βασικοί διεθνείς οργανισμοί (ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου), είναι σε πλήρη αντίθεση με τα συμφέροντα της πλειοψηφίας των Πολιτών.

Ειδικότερα, εάν το κράτος «αποσυρθεί» τόσο από την ιδιοκτησία, όσο και από τη διαχείριση των κοινωφελών επιχειρήσεων, χάνει μεταξύ άλλων τη δυνατότητα του να ασκεί Πολιτική. Δηλαδή, δεν είναι πλέον η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση αυτή η οποία δίνει τις κατευθύνσεις, διαμορφώνει και αναπτύσσει την κοινωνία, αλλά οι ιδιώτες – οι οποίοι ουσιαστικά διοικούν απολυταρχικά, χωρίς να λογοδοτούν στους Πολίτες, με αποκλειστικό στόχο το κέρδος.

Σαν έμμεσο επακόλουθο των ιδιωτικοποιήσεων, το κράτος αδυνατεί πλέον να επιβάλλει μία δίκαιη αναδιανομή των εισοδημάτων και να κατευθύνει την Οικονομία επειδή, μεταξύ άλλων, δεν μπορεί να τοποθετήσει τις εταιρείες του ή τη Ζήτηση των απασχολουμένων του «στη ζυγαριά» - εκτός του ότι γίνεται ταυτόχρονα «εκβιάσιμο», εκ μέρους του Καρτέλ.

Για παράδειγμα, θα μπορούσαν οι ιδιώτες στον τομέα της ενέργειας, να διατηρήσουν χαμηλή τεχνητά την προσφορά (όπως συνέβη στην Καλιφόρνια), έτσι ώστε να αυξήσουν τις τιμές – με δυσμενέστατα αποτελέσματα τόσο για το δημόσιο, όσο και για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις ή τα νοικοκυριά. Το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί με την ύδρευση, με τα λιμάνια, με τις δημόσιες συγκοινωνίες και με τις επικοινωνίες. Στην περίπτωση αυτή, είναι προφανώς αδύνατον να μιλάει κανείς για «αυτονομία» του κράτους – πόσο μάλλον για εθνική κυριαρχία, ειδικά όταν οι ιδιώτες-επιχειρηματίες είναι ξένες πολυεθνικές.

Ένα δεύτερο, γνωστό σε όλους μας παράδειγμα, είναι οι ιδιωτικές αμερικανικές εταιρείες αξιολόγησης – οι τρεις πανίσχυρες «αδελφές». Εάν οποιοδήποτε κράτος, συμπεριλαμβανομένων των Η.Π.Α., της Γαλλίας και της Γερμανίας, αρνηθεί να ακολουθήσει τις εντολές τους, έρχεται αντιμέτωπο με την υποτίμηση της πιστοληπτικής του ικανότητας – η οποία επιβαρύνει με δισεκατομμύρια επί πλέον τόκους τον προϋπολογισμό του.

Συμπερασματικά λοιπόν, από την πλευρά του εκάστοτε Συντάγματος θα έπρεπε να μην επιτρέπεται οτιδήποτε μπορεί να αμφισβητήσει την αυτοδυναμία, την εθνική κυριαρχία καλύτερα ενός κράτους, από όπου και αν αυτό προέρχεται. Επομένως, οφείλει να απαγορεύεται συνταγματικά η ιδιωτικοποίηση των κοινωφελών επιχειρήσεων, η οποία ουσιαστικά ισοδυναμεί με την εκχώρηση της αυτονομίας του κράτους στους ιδιώτες – με την αποκρατικοποίηση της εξουσίας και με την κατάλυση της Δημοκρατίας.

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΩΝ

Ο ορισμός «ιδιωτικοποίηση» υιοθετήθηκε ουσιαστικά μετά τις βρετανικές εκλογές του 1979 και την εκλογή της M.Thatcher - η οποία έθεσε σε λειτουργία ένα ευρύτατο πρόγραμμα «εκποίησης» των δημοσίων επιχειρήσεων της χώρας της, «κατατροπώνοντας» τα εργατικά συνδικάτα.

Παρά το ότι όμως τα αποτελέσματα των ενεργειών της Βρετανίδας πρωθυπουργού οδήγησαν αρχικά την οικονομία της χώρας της σε μεγάλη ανάπτυξη, η μετέπειτα υπερχρέωση της (το συνολικό χρέος της Μ. Βρετανίας σήμερα, δημόσιο και ιδιωτικό, υπερβαίνει το 500% του ΑΕΠ της) απέδειξε ότι, οι ιδιωτικοποιήσεις δεν είναι συνώνυμες με τη μακροπρόθεσμη ευημερία. Οι αποκρατικοποιήσεις τώρα, με την ευρύτερη έννοια τους, διαχωρίζονται στους εξής υποτομείς:

(α) Υλική ιδιωτικοποίηση: Αφορά την εκχώρηση των συμμετοχών του κράτους σε επιχειρήσεις, οι οποίες είναι ουσιαστικά δημόσιες (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ κλπ.). Εάν το κράτος πουλήσει το σύνολο των εταιρικών μεριδίων του, το 100% δηλαδή, τότε αναφερόμαστε σε μία πραγματική ιδιωτικοποίηση ή σε μία ιδιωτικοποίηση με τη στενή έννοια του όρου. Στην περίπτωση αυτή είναι εμφανές ότι δεν αναφερόμαστε στην αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, αλλά στην εκποίηση της.

(β) Φιλελευθεροποίηση: Εδώ εννοούμε «αναδιαρθρώσεις» και ευρύτερες αλλαγές στους τομείς των έργων υποδομής. Η αποκλειστική χρήση εκ μέρους του δημοσίου των μονοπωλιακών υποδομών, των δικτύων καλύτερα (τραίνα, ύδρευση, τηλεπικοινωνίες, ηλεκτρισμός), εκχωρείται και στους ιδιώτες - οι οποίοι ανταγωνίζονται τις, επίσης από το δημόσιο παρεχόμενες, υπηρεσίες, χωρίς να τους ανήκουν τα δίκτυα. Πρόκειται λοιπόν για την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας από τους ιδιώτες, χωρίς να απαιτείται η εκποίηση της.

(γ) Οργανωτική ιδιωτικοποίηση: Έτσι ορίζονται όλες εκείνες οι στρατηγικές, οι οποίες υιοθετούνται για την αύξηση της παραγωγικότητας, καθώς επίσης για τη μείωση του κόστους των δημοσίων επιχειρήσεων - οι οποίες διευθύνονται από το δημόσιο, αλλά με ιδιωτικοοικονομικά πλέον κριτήρια. Η οργανωτική αυτή αλλαγή, η οποία θεωρείται ως ο ιδανικός τρόπος «ιδιωτικοποίησης», μπορεί να επιτευχθεί, χωρίς να απαιτηθεί η ενοικίαση των δικτύων, η χρήση τους από ιδιώτες ή η πώληση των κρατικών επιχειρήσεων. Εδώ αναφερόμαστε προφανώς στην αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, από το ίδιο το Δημόσιο.

Οι υπερασπιστές των ιδιωτικοποιήσεων

Συνεχίζοντας, η «ορθότητα» της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων τεκμηριώνεται εκ μέρους των υπερασπιστών της από την πεποίθηση τους ότι, το μερίδιο του δημοσίου οφείλει να περιορίζεται, προς όφελος του ιδιωτικού τομέα, επειδή ο τελευταίος (ιδιώτες) είναι πιο αποτελεσματικός. Σύμφωνα με πολλούς από αυτούς, η ιδιωτικοποίηση μπορεί τότε μόνο να είναι επιτυχημένη, όταν το κράτος ορίζει τους κανόνες, επιβλέπει την πιστή εφαρμογή τους και εγγυάται τον ανταγωνισμό.

Από την πλευρά αυτή, θεωρείται μάλλον αδιανόητη η αντικατάσταση των κρατικών μονοπωλίων από ιδιωτικά μονοπώλια τα οποία, μεταξύ άλλων, έχουν μοναδικό σκοπό το κέρδος. Επομένως, το κράτος πρέπει να φροντίζει για τη διατήρηση ενός λειτουργικού ανταγωνισμού μεταξύ των επιχειρήσεων, τις οποίες «εκχωρεί» σε ιδιώτες.

Εάν όμως το κράτος ιδιωτικοποιεί τις επιχειρήσεις επειδή δεν έχει την ικανότητα να τις διαχειριστεί σωστά, τότε πως είναι δυνατόν να δεχθούμε ότι μπορεί να τις ελέγχει; Από την άλλη πλευρά, ιδίως όσον αφορά τις μεγάλες επιχειρήσεις (ΔΕΗ, ΟΤΕ κλπ.), δεν είναι αυτονόητο το ότι μπορούν να εξαγοραστούν, λόγω κόστους, κεφαλαιακών και λοιπών αναγκών, μόνο από τις υπερμεγέθεις πολυεθνικές, οι οποίες συνήθως δημιουργούν ολιγοπώλια; Αυτό δεν έχει αποδειχθεί στη Γερμανία, στη Μ. Βρετανία, στις Η.Π.Α. και αλλού;

Οι αντίπαλοι των ιδιωτικοποιήσεων

Οι αντίπαλοι τώρα των ιδιωτικοποιήσεων (Attac κλπ.), έχουν την πάγια άποψη ότι, δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε τους τομείς της «δημόσιας φροντίδας» (Παιδεία, Υγεία, Συγκοινωνίες, Λιμάνια, Ενέργεια και Ύδρευση) στον ιδιωτικό τομέα, επειδή εξυπηρετούν ανάγκες, οι οποίες ευρίσκονται σε αντίθεση με τους κανόνες λειτουργίας της ελεύθερης αγοράς - οπότε δεν μπορούν να διαχειρίζονται με κριτήρια απόδοσης, αλλά ούτε και να αξιολογούνται με γνώμονα το κέρδος.

Για παράδειγμα, εάν οι ζημιογόνες συγκοινωνίες της Ελλάδας πωλούνταν σε ιδιώτες, η πρώτη ενέργεια των νέων ιδιοκτητών τους θα ήταν η αύξηση των εισιτηρίων, αδιαφορώντας για το «κοινωνικό κόστος», έτσι ώστε να εξασφαλισθεί η κερδοφορία τους – ενώ ενδεχομένως θα απαιτούσαν ταυτόχρονα την κρατική επιδότηση τους (οπότε θα συνέχιζαν να επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό, αλλά με διαφορετικό τρόπο, μη αντιληπτό από τους Πολίτες).

Οι εμπειρίες των ιδιωτικοποιήσεων

Περαιτέρω, οι μέχρι σήμερα εμπειρίες από την ιδιωτικοποίηση των κοινωφελών επιχειρήσεων, έχουν αποδείξει ότι, αφενός μεν το Δημόσιο συνεχίζει να υπερχρεώνεται (Η.Π.Α., Μ. Βρετανία, Γερμανία κλπ.), αφετέρου οι υπηρεσίες των ιδιωτών γίνονται πολύ πιο ακριβές, ενώ καταλύεται σταδιακά το κοινωνικό κράτος – μέχρι εκείνη τη στιγμή που ολοκληρώνεται η αποκρατικοποίηση της εξουσίας, εκ μέρους των πολυεθνικών και των διεθνών τοκογλύφων.

Εκτός αυτού τόσο στη Γερμανία (η οποία προσπαθεί πια να επανακρατικοποιήσει επιχειρήσεις ηλεκτρικής ενέργειας), όσο στην Αυστρία ή στη Μ. Βρετανία, η οποία ιδιωτικοποίησε τα πάντα, οι εμπειρίες δεν είναι οι καλύτερες (στην υπερχρεωμένη Ιαπωνία επίσης, ειδικά μετά την καταστροφή της Fukushima, την οποία προκάλεσε η ιδιωτική Tepco).

Ειδικότερα, η ιδιωτικοποίηση των βρετανικών σιδηροδρόμων αφενός μεν είχε σαν αποτέλεσμα να πληρώνει πολύ περισσότερα ο Βρετανός φορολογούμενος, αφετέρου οδήγησε σε βαριά ατυχήματα και εκτροχιασμούς τραίνων, επειδή οι ενέργειες συντήρησης του δικτύου ήταν ελλιπείς, για λόγους κόστους και απόδοσης (το ίδιο ουσιαστικά έγινε και στην Ιαπωνία). Έτσι λοιπόν, η Μ. Βρετανία αναγκάσθηκε να αγοράσει ξανά το δίκτυο από τους ιδιώτες – γεγονός που σε τελική ανάλυση της κόστισε πολλαπλάσια.

Κλείνοντας, η άμεση Δημοκρατία της Ελβετίας έχει αποφύγει εντελώς αυτές τις παγίδες, επειδή αφενός μεν δεν έχει ιδιωτικοποιήσει καμία δημόσια επιχείρηση της, αφετέρου έχει επιλέξει την αναδιοργάνωση τους με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια («οργανωτική ιδιωτικοποίηση») - εμπιστευόμενη τη διαχείριση και την ιδιοκτησία τους στα καντόνια και στις κοινότητες της, στους Πολίτες της.

Το γεγονός αυτό τεκμηριώνει πως δεν είναι «αξιωματικά» ανίκανος, δεν είναι εκ φύσεως δηλαδή ανεπαρκής ο εκάστοτε κρατικός μηχανισμός. Ανίκανες και ανεπαρκείς μπορεί να είναι κάποιες κυβερνήσεις, οι οποίες στελεχώνονται με διεφθαρμένους πολιτικούς - οι οποίοι δεν διαθέτουν τις απαιτούμενες δεξιότητες. Σε καμία περίπτωση λοιπόν η Πολιτική εν γένει, η οποία είναι η μοναδική προστασία μας απέναντι στην οικονομική εξουσία. Τέλος, με κριτήριο την Ελβετία συμπεραίνεται ότι, η Άμεση Δημοκρατία δεν ταιριάζει με τις αποκρατικοποιήσεις, οι οποίες ουσιαστικά εμποδίζουν την επικράτηση της.

ΤΟ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

Η εκλεγμένη κυβέρνηση μας (ουσιαστικά μη παρεξηγήσιμη αφού θέλει αλλά δεν μπορεί, επιλέγοντας από ανάγκη την πιστή υποταγή της στις εντολές της σκιώδους), στα πλαίσια των ενεργειών εκφοβισμού των Ελλήνων, έδωσε στη δημοσιότητα έναν πενταετή προϋπολογισμό, τον οποίο «βάφτισε» κατά τα marketing-πρότυπα των Η.Π.Α., «μεσοπρόθεσμο σχέδιο».

Ο προϋπολογισμός αυτός έχει, για πρώτη φορά σε παγκόσμια κλίμακα, τρεις διαφορετικές «εκδοχές»: (α) χωρίς παρεμβάσεις, (β) με παρεμβάσεις, (γ) με παρεμβάσεις και αποκρατικοποιήσεις (όπου με την ειδική λέξη «παρεμβάσεις» υπονοούνται τα νέα φοροεισπρακτικά και λοιπά μέτρα)

Χωρίς να αναλωθούμε σε λεπτομέρειες, αφού ο προϋπολογισμός είναι στο σύνολο του φανερά «εκφοβιστικής κατεύθυνσης», με στόχο το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας σε εξευτελιστικές τιμές, καθώς επίσης τη λεηλασία της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων, θα αναφερθούμε στα μεγέθη του «χωρίς παρεμβάσεις» – στο «σενάριο βάσης» δηλαδή, όπως ορίζεται χαριτωμένα από τους συνδίκους του διαβόλου (Πίνακας Ι).
Μεγέθη
2011
2012
2013
2014
2015






Έσοδα
55.501
54.591
54.814
54.397
54.859
Πρωτογενείς δαπ.
53.468
52.375
53.493
52.660
53.053
Τόκοι
16.002
16.900
20.500
24.400
28.000
Σύνολο δαπανών
81.389
81.277
86.483
88.423
92.956
Έλλειμμα Γ.Κ.
-23.552
-27.499
-30.909
-33.595
-36.183
Έλλειμμα / ΑΕΠ
-10,4%
-12,0%
-13,1%
-13,8%
-14,4%
ΑΕΠ*
225.400
228.400
235.500
242.900
251.900
Χρέος ΓΚ
364.105
399.253
432.378
465.614
501.078
Χρέος / ΑΕΠ
160,6%
174,8%
183,6%
191,7%
198,9%






Μισθοί, συντάξεις**
22.018
21,585
21.622
21.673
21.729

Σημείωση: Τα έσοδα καλύπτουν πλήρως τις πρωτογενείς δαπάνες, αυτές δηλαδή χωρίς τους τόκους. Επομένως τόσο οι μισθοί, όσο και οι συντάξεις, δεν πληρώνονται από το δανεισμό μας.
* ΑΕΠ 2009: 235.017 ΑΕΠ 2010: 230.173
** Συμπεριλαμβάνονται στις πρωτογενείς δαπάνες
Πηγή: Μεσοπρόθεσμο από 10.06.2011

Όπως συμπεραίνουμε από τον Πίνακα Ι, τα έσοδα θα μειωθούν ελαφρά σε σχέση με το 2011, παρά την άνοδο του ΑΕΠ (!) - για λόγους που είναι δύσκολο να μην θεωρηθούν «γκεμπελικοί». Εάν όμως στα 225 δις € ΑΕΠ τα έσοδα είναι 55,5 δις €, ήτοι 24,66%, τότε αναρωτιέται κανείς γιατί το 2015 θα μειωθούν στο 21,8%; Εάν απλά παραμείνουν ποσοστιαία ως έχουν (χωρίς νέα υφεσιακά μέτρα κλπ.), δεν θα ανέλθουν στα 62 δις €, αντί 54,8 δις που αναφέρει ο προϋπολογισμός; Αυτό δεν θα περιόριζε αυτόματα τόσο τα ελλείμματα, όσο και το χρέος;

Περαιτέρω, εάν δεν ληφθούν νέα μέτρα, καθώς επίσης εάν δεν ξεπουληθούν οι κερδοφόρες δημόσιες επιχειρήσεις, δεν θα είναι μεγαλύτερη η αύξηση του ΑΕΠ και των εσόδων (μερίσματα κλπ.); Γιατί λοιπόν το ΑΕΠ στο «μεσοπρόθεσμο», με ή χωρίς «παρεμβάσεις», παραμένει στο ίδιο ύψος; Δεν είναι απλούστατα ντροπή να υποτιμούν οι εισβολείς σε τέτοιο βαθμό τη νοημοσύνη μας; Τέλος, είναι δυνατόν ποτέ να επιβιώσει ένα κράτος πληρώνοντας το 50% των εσόδων του για τόκους, σε τοκογλύφους που δεν θέλουν να περιορίσουν τα κέρδη τους (επιτόκια), αλλά προτιμούν να το λεηλατήσουν;

ΟΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Ανεξάρτητα τώρα από τις παραπάνω «εκτροπές» του προϋπολογισμού, οι οποίες είναι κάτι περισσότερο από εκνευριστικές, όσον αφορά τη βασική «σύλληψη» τους, εμείς οφείλουμε να αναλύσουμε οικονομικά, εάν πράγματι η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να εκποιήσει τις δημόσιες επιχειρήσεις της, για να καλύψει τα χρέη της – εάν δηλαδή κάτι τέτοιο θα ήταν πρακτικά ωφέλιμο, παρά το ότι θα ήταν απολύτως αρνητικό για την εθνική μας κυριαρχία, για τη Δημοκρατία, καθώς επίσης για το κοινωνικό κράτος.

Καταρχάς λοιπόν, είναι δεδομένο ότι η Ελλάδα είναι εγκλωβισμένη σε μία βαθιά ύφεση - αφενός μεν λόγω της ελλειμματικής διαχείρισης της κρίσης χρέους από τις προηγούμενες κυβερνήσεις της, αφετέρου ένεκα της καταστροφικής πρόκλησης-διαχείρισης της κρίσης δανεισμού, εκ μέρους της παρούσας (άρθρο μας). Τα δραστικά μέτρα λιτότητας δε (μειώσεις δαπανών και μισθών), καθώς επίσης οι υπερβολικές αυξήσεις της φορολογίας, περιορίζουν ακόμη περισσότερο το ΑΕΠ μας - γεγονός που δυσχεραίνει επί πλέον τις προσπάθειες μείωσης των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού και την αποτελεσματική εξυγίανση της οικονομίας μας.

Στα πλαίσια αυτά η «Τρόικα», οι δυτικές δυνάμεις δηλαδή, οι τοκογλύφοι και το ΔΝΤ, θέλουν να μας υποχρεώσουν να εκποιήσουμε τη δημόσια περιουσία μας, υπαγορεύοντας στην κυβέρνηση μας ένα ευρύτατο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, το οποίο συμπεριλαμβάνει όλες τις κερδοφόρες, κοινωφελείς και μη επιχειρήσεις, καθώς επίσης τεράστιες εκτάσεις γης, άδειες εκμετάλλευσης κερδοφόρων υπηρεσιών, δικαιώματα στο υπέδαφος και πολλά άλλα – έναν κυριολεκτικά τρομακτικό «πίνακα ξεπουλήματος», ο οποίος συνοδεύει το «μεσοπρόθεσμο υποτέλειας και κατοχής» που κατέθεσε η κυβέρνηση. Παράλληλα, επιθυμούν να εγκατασταθούν επίσημα στη χώρα μας, όπως ακριβώς συνέβη στην Τουρκία (1875-1927, 2001 και εντεύθεν), έτσι ώστε να εισπράττουν τα έσοδα από τους φόρους, την ανάπτυξη και τις ιδιωτικοποιήσεις.

Θεωρητικά τώρα, με την περιουσία του Δημοσίου να υπολογίζεται στα 300-400 δις €, θα μπορούσε να καλυφθεί το δημόσιο χρέος μας, ύψους περίπου 360 δις €, στο μεγαλύτερο μέρος του. Φυσικά το χρέος μίας χώρας μπορεί να αντιπαρατεθεί με τα περιουσιακά στοιχεία της, σε έναν κρατικό Ισολογισμό, όπως έχουμε αναφέρει σε πολλά άρθρα μας – ενώ η αξία των συγκεκριμένων περιουσιακών στοιχείων εξαρτάται ουσιαστικά από την απόδοση τους, από την αξιοποίηση και την κερδοφορία τους δηλαδή (κάτι που έχει «αμεληθεί» εγκληματικά από όλες τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις μας, οδηγώντας στην απαξίωση ένα μεγάλο μέρος τους).

Όταν όμως πουλάει κανείς περιουσιακά στοιχεία, περιορίζει μεν τα χρέη του στο παρόν, αλλά ταυτόχρονα μειώνει τα έσοδα του στο μέλλον – όπως ακριβώς συμβαίνει και με τις επιχειρήσεις. Για παράδειγμα, εάν η Ελλάδα πουλήσει τη ΔΕΗ, θα εισπράξει σήμερα ένα ποσόν της τάξης των 1,2 δις € (συμμετοχή του δημοσίου κατά 51,5%), αλλά θα χάνει μερίσματα ύψους περί τα 260 εκ. € ετήσια – ενώ η πολυεθνική που θα την εξαγοράσει, θα πληρώνει αφενός μεν λιγότερους φόρους (δια της γνωστής μεθόδου της φοροαποφυγής), αφετέρου θα μειώσει το προσωπικό, επιβαρύνοντας τα δημόσια ταμεία τουλάχιστον με 50-100 εκ. € ετήσια (επιδόματα ανεργίας κλπ.).

Επομένως, παρά το ότι μειώνεται προς στιγμήν το δημόσιο χρέος, επιβαρύνεται στο άμεσο μέλλον ο προϋπολογισμός, τα ελλείμματα του οποίου «εκβάλλουν» ξανά στο χρέος – στην περίπτωση της ΔΕΗ τουλάχιστον με 400 εκ. ετησίως. Από το γεγονός αυτό συμπεραίνεται ότι, τα όποια οφέλη της ιδιωτικοποίησης της θα είναι βραχυπρόθεσμα – ενώ για όλους τους Έλληνες θα σημάνει επί πλέον, σημαντική αύξηση των τιμών ενέργειας (θα διπλασιάζονταν σύντομα, όπως συμβαίνει στη Μ. Βρετανία, στη Γερμανία και αλλού), οπότε μείωση των πραγματικών εισοδημάτων τους.

Ταυτόχρονα, οι Πολίτες θα αναγκάζονταν να επιβαρυνθούν στο μέλλον με υψηλότερους φόρους, έτσι ώστε να καλύψουν τα εκλιπόντα έσοδα της ΔΕΗ –παράλληλα με την αδυναμία «εθνικής» ανάπτυξης της οικονομίας, λόγω έλλειψης δικών μας εταιρειών (κάτι που θα επιδείνωνε αναμφίβολα το δείκτη χρέους προς ΑΕΠ).

Το γεγονός αυτό είναι γνωστό στους επενδυτές (αγορές), οι οποίοι βέβαια το λαμβάνουν σοβαρά υπόψη - αξιολογώντας δυσμενέστερα την πιστοληπτική ικανότητα εκείνης της χώρας, η οποία εκποιεί τις δημόσιες επιχειρήσεις της (πόσο μάλλον σε περιόδους ύφεσης και απαξίωσης του χρηματιστηρίου).

Οι αγορές λοιπόν θα μας εμπιστεύονταν και θα μας δάνειζαν μόνο εάν θα συνεχίζαμε να έχουμε περιουσία - αρκεί βέβαια να τη διαχειριζόμαστε σωστά και κερδοφόρα, έτσι ώστε να αυξάνεται η «χρηματιστηριακή» της αξία. Αντίθετα, εάν τελικά εκποιήσουμε τη δημόσια περιουσία μας, ειδικά στις σημερινές εξευτελιστικές τιμές (το 30% του ΟΤΕ πουλήθηκε περί τα 4 δις € πριν από μερικά έτη, ενώ το 10% μόλις για 400 εκ. € σήμερα), δύσκολα θα δανειοδοτηθούμε από τις αγορές - παραμένοντας για μεγάλο χρονικό διάστημα στον «ορό του ΔΝΤ».

Ολοκληρώνοντας, παρά το ότι αναμφίβολα οι ιδιωτικοποιήσεις των δημοσίων επιχειρήσεων μειώνουν την πολιτική διαφθορά και το πελατειακό κράτος, οι αρνητικές επιπτώσεις τους στην Οικονομία (μακροπρόθεσμα) είναι τεράστιες. Πρόκειται για έμμεσες φορολογικές επιβαρύνσεις, οι οποίες προκαλούν την υποτίμηση της πιστοληπτικής αξιολόγησης των κρατών, ακόμη μεγαλύτερες υφέσεις, καθώς επίσης την απόλυτη εξαθλίωση της μεγαλύτερης μερίδας των εργαζομένων.

Η ΕΛΛΑΔΑ, ΟΙ ΑΓΟΡΕΣ ΚΑΙ Η ΕΚΤ

Αφού λοιπόν ο μεσοπρόθεσμος προϋπολογισμός που κατέθεσε η κυβέρνηση είναι καταδικασμένος σε αποτυχία, οι ιδιωτικοποιήσεις θα είναι αρνητικές στο μέλλον (αν και την επόμενη τριετία με δυσκολία θα ξεπεράσουν έσοδα ύψους 10 δις € - ουσιαστικά μόλις τους τόκους ενός εξαμήνου), ενώ οι αγορές το γνωρίζουν επακριβώς, οπότε δεν πρόκειται να τις «ξεγελάσουν» τα «μεσοπρόθεσμα» πυροτεχνήματα της Ελλάδας, τότε γιατί επιμένει η Τρόικα, παρά τις επικίνδυνες αντιδράσεις των Πολιτών;

Μήπως επειδή η ελληνική «ασφαλιστική βόμβα μεγατόνων» στα θεμέλια της Ευρωζώνης δεν έχει ακόμη εξουδετερωθεί, μετά από ένα χρόνο, ή λόγω του ότι η ΕΚΤ έχει εκτεθεί πολύ στα Ελληνικά ομόλογα, μετά το συνεχή δανεισμό των τραπεζών μας;

Επιθυμώντας να αποφύγουμε εκείνες τις υποθέσεις, οι οποίες οδηγούν συνήθως σε εσφαλμένα συμπεράσματα, θέλουμε καταρχήν να επισημάνουμε ότι, δεν είναι πλέον σίγουρη η περαιτέρω δανειοδότηση της Ελλάδας – ειδικά εάν ψηφιστεί το εγκληματικό μεσοπρόθεσμο που της επιβλήθηκε από τη σκιώδη κυβέρνηση της.

Κατά την άποψη μας, οι αγορές δεν πρόκειται να το εκτιμήσουν θετικά, αφού θα θεωρήσουν ότι κάτι άλλο κρύβεται πίσω από το συγκεκριμένο «τέχνασμα αποπροσανατολισμού» τους (άρθρο μας). Άλλωστε, η συνεχιζόμενη πώληση των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου τόσο από τις γερμανικές, όσο και από τις γαλλικές τράπεζες, δεν μπορεί να σημαίνει ότι πιστεύουν στη μελλοντική δανειοδότηση της Ελλάδας.

Συνεχίζοντας, χωρίς να αναφερθούμε στα τεράστια προβλήματα της Fed, της Τράπεζας της Αγγλίας (BoE) και της Ιαπωνικής κεντρικής τράπεζας (BoJ), τα οποία έχουμε αναλύσει στο παρελθόν, θα περιορισθούμε στην ΕΚΤ.

Σύμφωνα λοιπόν με το Spiegel, στον κατάλογο των εγγυήσεων της ΕΚΤ για την παροχή δανείων, βρίσκει κανείς ένα πορτογαλικό ομόλογο από το 1943, το οποίο οφείλει να πληρωθεί στις 31.12.9999 – σε 8.000 έτη δηλαδή (!). Εν τούτοις, το ομόλογο αυτό είναι πολύτιμο για την κεντρική τράπεζα της Πορτογαλίας, αφού χρησιμεύει σαν εγγύηση στην ΕΚΤ, με βάση την οποία λαμβάνει σήμερα ρευστότητα σε Ευρώ – πόσο μάλλον όταν οι διεθνείς αγορές παροχής δανείων σε τράπεζες της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας, της Ελλάδας, του Βελγίου κλπ. είναι σχεδόν κλειστές, για τις συγκεκριμένες χώρες.

Ένα μεγάλο μέρος των εγγυήσεων λοιπόν που κατέχει η ΕΚΤ, είναι «αμφιβόλου αξίας» – αφού ουσιαστικά είναι η «κακή τράπεζα» (bad bank) του ευρωπαϊκού νομισματικού συστήματος, έχοντας συγκεντρώσει στα βιβλία της τοξικά ομόλογα «αξίας» πολλών δισεκατομμυρίων. Το ίδιο συμβαίνει φυσικά και στις υπόλοιπες κεντρικές τράπεζες των χωρών-μελών της Ευρωζώνης, καθώς επίσης στις εμπορικές – ένα πρόβλημα ανυπολόγιστων διαστάσεων για το χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Ειδικότερα, η ΕΚΤ έχει δεχθεί σαν εγγύηση για την παροχή χρημάτων προς τις ευρωπαϊκές τράπεζες, δομημένα ομόλογα (ABS, Asset-Backed Securities), συνολικής «αξίας» 480 δις € - ενώ παράλληλα διαθέτει στα βιβλία της ακόμη 360 δις €, τα οποία έχει εγγράψει σαν «μη χρησιμοποιήσιμα χρηματοπιστωτικά μέσα». Επί πλέον αυτών, έχει στην κατοχή της ομόλογα δημοσίου της Πορτογαλίας, της Ισπανίας, της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Ιταλίας κλπ., «αμφιβόλου αξίας» - παρά το ότι παρέχει στις τράπεζες ρευστότητα χαμηλότερη από την ονομαστική τους αξία. Επίσης, οφείλει στις κεντρικές τράπεζες των πλεονασματικών χωρών (κυρίως στην Bundesbank) τεράστια ποσά, τα οποία δεν θα έπρεπε να χρωστάει (target-2).

Τέλος στα «βιβλία» της ΕΚΤ, στο ενεργητικό της δηλαδή, «εγγράφονται» ακόμη «υποσχετικές οφειλών», τις οποίες έχουν ουσιαστικά «ξεφορτώσει» οι ευρωπαϊκές τράπεζες, ενώ δεν διαπραγματεύονται στην ελεύθερη αγορά. Πρόκειται για τιτλοποιήσεις δανείων, σύμφωνα με τις οποίες, εάν για παράδειγμα χρεοκοπήσει μία γερμανική επιχείρηση παραγωγής εργαλείων, η ΕΚΤ θα πρέπει να απαιτήσει από αυτήν την επιστροφή των δανείων – αφού η ΕΚΤ έχει χρηματοδοτήσει τα δανείστρια γερμανική τράπεζα, μέσω της κεντρικής της, λαμβάνοντας τις απαιτήσεις της γερμανικής τράπεζας σαν εγγύηση(!).

Πρόκειται λοιπόν για μία «πιστωτική πυραμίδα» τεραστίων διαστάσεων, τάξης μεγέθους τουλάχιστον 1,5 τρις € (αντίστοιχες «λειτουργούν» από την Fed, από την BoE, από την BoJ κλπ.) η οποία, εάν καταρρεύσει, θα τυλίξει ολόκληρο τον πλανήτη στις φλόγες. Αρκεί να αντιληφθεί κανείς ότι το κεφάλαιο της ΕΚΤ μόλις αυξήθηκε στα 10 δις €, με τις πιστώσεις που παρέχει στο μέγεθος που αναφέραμε (άνω του 1 τρις €), για να καταλάβει το μέγεθος του προβλήματος.

Στα πλαίσια αυτά είναι εμφανές πως η ελληνική βόμβα είναι πια το μικρότερο πρόβλημα όλων. Αντίθετα, είναι πολύ πιθανόν να «δρομολογηθεί» μεθοδικά η χρεοκοπία της Ελλάδας, εάν αποφασισθεί να χρησιμοποιηθεί η χώρα μας ως θυσία για τον καθησυχασμό, για τον κατευνασμό καλύτερα των αγορών – αφού μόνο τότε θα υποχρεώνονταν οι υπόλοιπες χώρες, μεταξύ των οποίων και οι Η.Π.Α., στην αποδοχή των μέτρων λιτότητας (εάν όχι στην αποκρατικοποίηση της εξουσίας), τα οποία πλέον απαιτούν οι αχόρταγες, δικτατορικές αγορές.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Κατά την υποκειμενική μας άποψη, η Ελλάδα δεν έχει απολύτως κανένα λόγο σήμερα να ιδιωτικοποιήσει τη δημόσια περιουσία της – ούτε εθνικό, ούτε οικονομικό, ούτε στρατηγικό, ούτε απλά «βιοποριστικό». Μία ενδεχόμενη αποκρατικοποίηση, σύμφωνα με το «μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα» που κατατέθηκε, αφενός μεν δεν θα χρησίμευε καθόλου στη χώρα μας, αφετέρου θα προκαλούσε ακριβώς το αντίθετο – την ελεγχόμενη χρεοκοπία της, καθώς επίσης την «υποδούλωση» μίας λεηλατημένης πλέον και εξαθλιωμένης χώρας, η οποία θα προσφερόταν ως θυσία στους «Βασιλείς» των αγορών.

Χωρίς φυσικά να είμαστε απόλυτοι, εάν δεν διώξουμε άμεσα τους εισβολείς, παρά τα τεράστια προβλήματα που θα αντιμετωπίσουμε στη συνέχεια (η χρεοκοπία, σε συνδυασμό με την απομόνωση, θα ήταν εξαιρετικά οδυνηρές εμπειρίες), δεν πρόκειται να αποφύγουμε το μοιραίο – τη «λογική» δηλαδή της «στυμμένης λεμονόκουπας».

Αντίθετα μάλιστα, εάν αναλάβουμε όλοι μαζί το ρίσκο, παραμένοντας φυσικά στη ζώνη του Ευρώ, αλλά χωρίς να εγκαταλείψουμε το μέλλον της πλούσιας, πολλαπλά προικισμένης χώρας μας στα χέρια μίας κυβέρνησης που μάλλον «θέλει, αλλά δεν μπορεί», έχουμε κάποιες αμυδρές ελπίδες ελεύθερης επιβίωσης – έστω και με χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο, για κάποια χρόνια.

Άλλωστε, “δεν πρέπει ποτέ να αφήνει κανείς να συνεχίζεται μία ανωμαλία για να αποφύγει τον πόλεμο, επειδή δεν τον αποφεύγει τελικά, αλλά μόνο αλλάζουν οι συνθήκες προς όφελος των αντιπάλων του” (N.Machiavelli).
Βασίλης Βιλιάρδος (copyright) Αθήνα, 12. Ιουνίου 2011ΠΗΓΗ:kostasxan.blogspot.com

Προσπαθούν να ενοχοποιήσουν τους Έλληνες πολίτες επειδή δεν συναινούν στην εξαφάνισή τους!



Τα ανδράποδα των τραπεζών, τα υποχείρια και οι ηγέτες της επίθεσης κατά της Ελλάδας, διαβλέποντας την τραγική ήττα τους, κατανοώντας πως ο ρόλος και ο σκοπός τους έγινε απολύτως κατανοητός, προσπαθούν τώρα να στρέψουν τα αίτια του -έτσι κι αλλιώς αποδεδειγμένα αποτυχημένου- "προγράμματός" τους στους Έλληνες πολίτες.

Προσπαθούν τα γελοία αυτά ανθρωπάρια να εκφοβίσουν, να τρομοκρατήσουν και να ποδηγετήσουν τους Έλληνες πολίτες, επιείοντάς τους την... χρεοκοπία!!! Ναι, την χρεοκοπία -που έτσι κι αλλιώς την έχουν συμφωνήσει να γίνει σε 3 ή 4 χρόνια, όπως ομολόγησε ο άρτι υπουργοποιηθείς κ. Κουκουλόπουλος- που σημαίνει στάση πληρωμών της Ελλάδας προς τους ίδιους που σήμερα τολμούν με περίσιο θράσος να απειλούν τον Ελληνικό λαό, αφού τα υποπόδιά τους (βλ. κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου) δεν κατάφεραν να πείσουν το θύμα (δηλαδή τον Ελληνικό λαό) πως "όλα γίνονται για το καλό του"!!!

Είναι τόσος ο τρόμος που έχει καταλάβει τους διεθνείς οικονομικούς τρομοκράτες, που τους αναγκάζει να περνάνε μπροστά από την "κουρτίνα" που τους κρύβει. Όχι, δεν είναι τα χρήματα που θα χάσουν (αν και γι αυτούς τους υπανθρώπους είναι προτιμότερο να χάσουν ένα χέρι τους παρά ένα δολάριο ή ένα ευρώ...) αυτά που τους απασχολούν. Για τους ίδιους τους σημερινούς κατακτητές της Ελλάδας, είναι θέμα άκρως ζωτικό, αφού απειλείται η αίγλη τους, απειλείται η ισχύς τους και καταρρίπτεται η εικόνα της παντοδυναμίας που έχουν επιβάλει διεθνώς...

Γνωρίζουν πάρα πολύ καλά τα μέλη αυτής της διεθνούς συμμορίας, πως εάν το πείραμα κατάληψης μίας δυτικής χώρας (στην περίπτωση αυτή το πείραμα γίνεται στην Ελλάδα) αποτύχει, τότε η στρατηγική και ο σχεδιασμός που ακολούθησαν επί δεκαετίες και με πολύ "χαρτί" που έριξαν για να "πείσουν" πολιτικούς επιρρεπείς στην "ατασθαλία", θα γίνουν καπνός...

Γνωρίζουν οι διεθνείς αυτοί συμμορίτες πως η περίπτωση αποτυχίας στο πείραμα της Ελλάδας θα ξεσηκώσει και άλλους λαούς που έχουν μπει στην ουρά αναμονής και περιμένουν την καταστροφή τους.

Γνωρίζει η διεθνής "αλήτ" πως το θέμα στην Ελλάδα είναι πλέον "ζωής και θανάτου" για τους ίδιους... Σκόπευαν στον θάνατο ενός λαού, αλλά αυτός ο λαός τους βγήκε περισσότερο ατίθασος, ανθεκτικός και "τρελός" από όσο περίμεναν, αν και προσπάθησαν πάρα πολύ να εξαφανίσουν αυτά τα χαρακτηριστικά... Είναι γνωστή εξάλλου η ρήση του Σίσιντζερ (όπως θα έλεγε και η κυρία Μπακογιάννη) στην οποία ζητά επιτακτικά την ισοπέδωση των χαρακτηριστικών που προσδιορίζουν τους Έλληνες...

Και τι κάνουν πάνω στον πανικό τους αυτά τα γλοιώδη υποκείμενα που είναι ενδεδυμένα με την μορφή ανθρώπων; Προσπαθούν να αποποιηθούν την ευθύνη τους, γνωρίζοντας πλέον πως πρέπει να απομακρυνθούν πολύ γρήγορα από τον τόπο του εγκλήματος. Παρ' όλα αυτά με "βολές" επιχειρούν ακόμη και τώρα να κάμψουν τους Έλληνες πολίτες...

Διαβάστε με προσοχή το κείμενο με τις θέσεις ενός από τους υπανθρώπους που επιβουλεύονται την κατοχή της πατρίδας μας. Διαβάστε και αναλογιστείτε όχι μόνο τον πανικό που τον έχει καταβάλει, αλλά και την αγωνιώδη προσπάθειά του να επαναφέρει την "πλάστιγγα του τρόμου" υπέρ των συμφερόντων του, υπέρ των ανθρώπων - υπαλλήλων στους οποίους έχει αναταθεί το έργο εξολόθρευσης μίας ολόκληρης χώρας...
Απίθανο να αποφύγει η Ελλάδα την χρεοκοπία, εάν πρώτα δεν κάνει μεγαλύτερες προσπάθειες, δήλωσε ο οικονομολόγος Daniel Gross, επισημαίνοντας ότι το πρόγραμμα προσαρμογής θα πετύχει μόνο αν συμπράξει ο λαός και ο κρατικός μηχανισμός.
Η διάσωση της Ελλάδας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ίδια, υποστηρίζει ο οικονομολόγος Daniel Gross, διευθυντής του Κέντρου Μελετών Ευρωπαϊκής Πολιτικής, CEPS, διαπιστώνοντας μεγάλες ομοιότητες μεταξύ των περιπτώσεων Ελλάδας και Αργεντινής.
Στην Αργεντινή, οι όροι που έθεσε το ΔΝΤ για να βοηθήσει τη χώρα αμφισβητήθηκαν από τους πολίτες. Οι διαδηλώσεις πήραν μορφή χιονοστιβάδας με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να μην είναι σε θέση να υλοποιήσει τα προγράμματα του ΔΝΤ. Η χρεοκοπία ήταν αναπόφευκτη, μολονότι και σχέδια υπήρχαν. Απλά η κοινωνία δεν συνέπραξε.
«Ας πάρουμε την περίπτωση της Ελλάδας. Έχουμε έναν εξαιρετικό υπουργό Οικονομικών και έναν πρωθυπουργό καλών προθέσεων, οι οποίοι υπέγραψαν ότι εντός ενός έτους θα είχαν εφαρμόσει ορισμένα πράγματα. Οι σχετικοί νόμοι είχαν ψηφιστεί από το κοινοβούλιο, αλλά λείπει ο μηχανισμός που θα εφαρμόσει τους νόμους. Επίσης δεν συνέπραξε ο λαός και για τον λόγο αυτόν δεν πέτυχε το πρόγραμμα. Αυτή είναι η κατάσταση που έχει προκύψει στην Ελλάδα. Εάν η ίδια η χώρα δεν κάνει αυτά που πρέπει, δεν μπορεί κανείς να τη σώσει», επισημαίνει ο Gross.
Μήπως πρέπει να πει κάποιος στον κύριο Gross ότι υπάρχει σοβαρή πιθανότητα οι Έλληνες να μην επιθυμούν την διάσωση των τραπεζών, των τζογαδόρων και των οικονομικών δολοφόνων της Ελλάδας;
Μήπως υπάρχει κανείς που μπορεί να πει στον λαλίστατο αυτό φερέφωνο των τραπεζών, ότι οι Έλληνες επιθυμούν την διάσωση και όχι την πώληση της πατρίδας τους;
Μήπως μπορεί κανείς να πει στον ωμό προπαγανδιστή των τραπεζικών συμφερόντων, πως οι Έλληνες μπορεί να έχουν αποφασίσει να τιμωρήσουν παραδειγματικά εκείνους που τόλμησαν να απειλήσουν με κατοχή την χώρα τους;
Μήπως μπορεί κανείς να πει στον οικονομολόγο αυτό, ότι οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί και έχουν το απόλυτο δικαίωμα να αποφασίζουν για τους εαυτούς τους, τη στιγμή που τα αφεντικά του κυρίου Gross θέλουν να τους στερήσουν σε βάθος άγνωστου χρόνου (μερικές δεκαετίες) την ελευθερία και την αξιοπρέπεια;

Ή μήπως είναι πάρα πολλές οι άγνωστες λέξεις για τον κύριο Gross και τους οικονομολόγους του είδους του: Άνθρωπος, Πατρίδα, Ελευθερία, Δημοκρατία, Αξιοπρέπεια, Ιδανικά, Ήθος...

Η τρομολογανεία των όψιμων δολοφόνων της χώρας μας, δεν θα περάσει. Επιχείρησαν ποικιλοτρόπως να κατακτήσουν την χώρα μας. Πάντοτε υπήρξε το ίδιο αποτέλεσμα. Γνώρισαν τον όλεθρο... και την διεθνή απαξίωση.
Φαίνεται,λοιπόν, πως η μοίρα έχει δώσει βαρύ ρόλο σε ετούτη την πολύπαθη πατρίδα που την λένε Ελλάδα...
Και φαίνεται πως στο αίμα των Ελλήνων υπάρχει κάτι που δεν αντέχει, δεν ανέχεται και δεν επιτρέπει σε υπανθρώπους και άλλα θλιβερά μιάσματα - κακοτεχνίες της ανθρώπινης φύσης να επιτίθενται σε έννοιες που ετούτη η χώρα παρέδωσε στον πλανήτη...

Κωνσταντίνος

ΥΓ: Κύριε Gross, εάν οι κύριοι Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου είναι τόσο πολύτιμοι και ικανοί, σας τους πουλάμε (με ρητό συμβόλαιο-μνημόνιο, με βάση το Αγγλικό Δίκαιο, μη επιστροφής τους, για οποιοδήποτε λόγο), για να "φτιάξουν" την δική σας πατρίδα, την δική σας οικονομία, την δική σας κοινωνία... Σας τους δίνουμε με το ευτελές και τυπικό αντίτιμο του ενός (1) ευρώ. Και αν δεν έχετε, δεν πειράζει. Σας τους χαρίζουμε... με ένα μικρό επιτόκιο του 5,2%!!! Αυτοί αξίζουν σε εσάς, όχι στους Έλληνες... Για να συνενοούμαστε, επιτέλους!                                                                          ΠΗΓΗ:kostasxan.blogspot.com

Και τώρα ετοιμάζεται το "ναρκωτικό της Πλατείας"...



Αφού "τελείωσαν" με τη νέα κυβέρνηση, αφού πάρθηκαν οι καρέκλες και έκλεισαν τα στόματα των "διαφωνούντων", αφού το κυβερνών κόμμα ηρέμησε και είναι όλοι έτοιμοι να ψηφίσουν το Μεσοπρόθεσμο και οτιδήποτε άλλο τους πούνε, προκειμένου να πάνε για "διακοπές χωρίς ενοχές" και με πολλά χαμόγελα, νιώθοντας υπερήφανοι που μπόρεσαν να αποφύγουν το πρόβλημα για μία ακόμη φορά, μένει το θέμα των "αγανακτισμένων"...

Πρέπει όλοι αυτοί που διαμαρτύρονται ακόμη (όλως παραδόξως για τον κάθε Πάγκαλο...) και δεν έχει κατορθωθεί να τρομοκρατηθούν, να διασπαστούν ή να... βαρεθούν (όλα αυτά χαρακτηρίζονται μέθοδοι προς "εκτόνωση" από τα διάφορα Παγκαλοειδή...) να σταματήσουν να ενοχλούν τους καλοβολεμένους κυβερνητικούς που έχουν βολέψει τους πισινούς τους στους θώκους της εξουσίας που τους παρεδόθησαν...

Επείγειται οι "αγανακτισμένοι" να επιστρέψουν στα σπίτια τους ή να "δρομολογηθούν" προς τις παραλίες... (φυσικά όχι τις ίδιες παραλίες που θα απολαύσουν τις διακοπές τους οι κυβερνώντες της τροϊκανής κυβέρνησης). Και αυτή η "μεταστροφή" του οργισμένου πλήθους των Ελλήνων πρέπει να γίνει άμεσα... Και προς αυτόν τον σκοπό, με σαφή κατεύθυνση και απολύτως συντεταγμένα, άρχισαν τα κυβερνητικά παπαγαλοειδή να γράφουν για... ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ!!!

Δηλαδή, περνούν ένα αίσθημα νίκης, μεταβάλουν τον ορίζοντα του αγώνα των πολιτών για την οριστική σύγκρουση με την σημερινή κυβέρνηση, στον Σεπτέμβριο. Λένε, λοιπόν τα παπαγαλοειδή ότι δεν υπάρχει λόγος συνέχειας των διαμαρτυριών στις πλατείες, αφού έχουν αποφασιστεί εκλογές για τον Σεπτέμβριο!!! Μέχρι τότε μπορούμε όλοι εμείς που είμαστε αγανακτισμένοι, να απολαύσουμε τον καύσωνα ή την δροσιά των Ελληνικών παραλιών. Μάλιστα, διοχετεύουν και μία αύξηση(!) των μισθών στα 701 ευρώ, για να υπάρχει και κίνητρο εφησυχασμού για ευχάριστς διακοπές των πολιτών...!

Δεν μας θέλουν στις πλατείες. Τρέμουν το Σύνταγμα. Έχουμε γίνει ο εφιάλτης τους που προσπαθούν διακαώς να αποφύγουν... Μας ταΐζουν με το ναρκωτικό της σάπιας καθεστωτικής δημοκρατίας τους, προσπαθούν να μας κοιμίσουν για να μπορέσουν ανενόχλητοι να συνεχίσουν το έγκλημά τους... Και είναι δεδομένο πως το έγκλημα θα συνεχιστεί, αφού η Βουλή (ξέρετε, εκείνο το κτίριο που μας κοστίζει 200 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο) θα συνεχίσει να εργάζεται και να απεργάζεται νόμους, άρθρα και προεδρικά διαράγματα αφανισμού της πατρίδας μας, αλλά και όλων των Ελλήνων...

Τους είμαστε εμπόδιο στην απόλαυση της εξουσίας που έχουν καταλάβει. Το καθεστώς δεν μπορεί, δεν ανέχεται, δεν αντέχει να το απειλούμε. Το καθεστώς μας θέλει βολικούς, βουλιμικούς και εν γένει σε κατάσταση καθεστωτικής ύπνωσης, για να μπορέσει να μας βιάσει κατά φύση και παρά φύση...

Και το "χάπι" για να κοιμηθούμε ονομάζεται εκλογές!!! Τις εκλογές που απέφυγε μέχρι τώρα ο κατοχικός τροϊκανός πρωθυπουργός, θα τις ανακοινώσει τον Σεπτέμβριο, μας λένε οι παπαγάλοι!!! Και γιατί να τις ανακοινώσει τότε; Επειδή θα έχει μαυρίσει από τις διακοπές του και υπολογίζει στο να μην τον αναγνωρίσουμε και να τον ψηφίσουμε ως νέο πρόσωπο της πολιτικής;

Τα γελοία καθεστωτικά παπαγαλάκια εμμένουν στο να μας πείσουν ότι "δεν υπάρχει πλέον λόγος διαμαρτυριών", αφού η δημοκρατία του Παπανδρέου θα κάνει εκλογές τον Σεπτέμβριο... Είναι μεγάλη υπόθεση η προπαγάνδα! Και αυτή την άθλια δουλειά ανέλαβαν να φέρουν εις πέρας και εις βάρος ολόκληρης της πατρίδας, γνωστοί και άγνωστοι εφιάλτες των κλασσικών ΜΜΕ, αλλά και του διαδικτύου...

Ε, λοιπόν, σε πείσμα όλων, οι πλατείες δεν θα αδειάσουν. Είναι πολύ όμορφα το καλοκαίρι, να απολαμβάνεις τον έναστρο ουρανό και να χτίζεις τον δρόμο που θα σε οδηγήσει σε ένα καλύτερο αύριο...

Είναι πολύ καλύτερα από την λάσπη στην οποία θέλει να μας ρίξει το καθεστώς Παπανδρέου...

Δεν συμφωνείτε;

Πάντως, για τους δυσπιστούντες περί της προπαγάνδας για την απομάκρυνση των Ελλήνων από τις πλατείες, δαβάστε το ακόλουθο δημοσιογραφικό απαύγασμα εξυπηρέτησης του καθεστωτικού γκαιμπελισμού:
Πόσο μακριά θα πάει λοιπόν αυτή η Κυβέρνηση; Η πολιτική λογική λέει ότι ο Γιώργος Παπανδρέου προχώρησε στη συγκρότηση ενός αμιγώς εκλογικού σχήματος, μάλλον τρίμηνης διάρκειας. Με προφανή στόχο, να ξεπεράσει τον δύσκολο κάβο του καλοκαιριού, να επιχειρήσει τη δημοσκοπική ανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ, και να προχωρήσει τον Σεπτέμβριο σε εκλογές, προσδοκώντας ότι θα βρίσκεται έστω… μισή ψήφο μπροστά. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος ως αντιπρόεδρος, δημιουργεί την αίσθηση της «συγκυβέρνησης». Και στέλνει το μήνυμα ότι το Μαξίμου πλέον θα «ελέγχεται» και από τα υπόλοιπα κορυφαία στελέχη.
Πάλι… ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ως Υπουργός Οικονομικών πλέον, δημιουργεί την προσδοκία της καταδίκης και ανατροπής της καταστροφικής πολιτικής που ακολούθησε στο σκέλος των δημοσιονομικών μεγεθών ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Ξεκινάει από αφετηρία περιόδου χάριτος, που μέχρι να εξαντληθεί… θα έχουν στηθεί οι κάλπες.
Με τον Δημήτρη Ρέππα στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, δηλαδή στο… δημόσιο, ο Γιώργος Παπανδρέου θέλει να καθησυχάσει τους δημοσίους υπαλλήλους. Ο νέος Υπουργός άλλωστε, ήταν ο μόνος που βγήκε τόσο ξεκάθαρα να ταχθεί κατά των απολύσεων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Εκεί δηλαδή όπου υπάρχει το “βαθύ ΠΑΣΟΚ”.
Όσο για την παρουσία του Ηλία Μόσιαλου στη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου, υπηρετεί την ανάγκη ανανέωσης της εικόνας. Και στην πολιτική, η εικόνα κρίνει τις εντυπώσεις. Ο πρόεδρος του ΙΣΤΑΜΕ μάλιστα, είναι βαθιά «πολιτικό ον», με αυτοτελή σκέψη. Δεν θα χρειάζεται δηλαδή… ραβασάκι, όπως συνέβαινε με τον Γιώργο Πεταλωτή.
Οι παραπάνω παράμετροι μαρτυρούν ότι ο Γιώργος Παπανδρέου ξεδιπλώνει στρατηγική 100 ημερών. Εξασφαλίζει την εκταμίευση της 5ης δόσης, αλλά και βοήθειας άνω των 120 δισεκατομμυρίων ευρώ, μέχρι το 2014. Στέλνει την κοινωνία για τα «μπάνια του λαού», καθησυχάζοντάς την ότι το Ταμείο το ελέγχει πλέον ο αξιόπιστος Ευάγγελος Βενιζέλος, και όχι ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Προχωρεί στην… καθυστέρηση της φορολογικής επιδρομής.
Και τον Σεπτέμβριο, λίγο πριν η κοινωνία ξαναβγεί στους δρόμους και γεμίσει τις πλατείες από αγανάκτηση, κάνει εκλογές. Ελπίζοντας ότι το στρατήγημα θα έχει αποδώσει…


Αφού λοιπόν κακοποιούν τη λογική μας και ονειρεύονται να μας διαλύσουν, ας τους κάνουμε τα όνειρα εφιάλτες...

Εμείς χτίζουμε μία Νέα Ελλάδα, με όραμα, με ηθικές αξίες και πίστη στο Θεό. Αυτοί ποτίζουν την παλιά και ποικιλοτρόπως βιασμένη χώρα που την μετέτρεψαν χώρο προς πώληση...
Ας δούμε ποιός θα επικρατήσει.
Το ηθικό και δίκαιο ή το ανήθικο και παράνομο;
Η αλήθεια ή το ψέμα;
Η πατρίδα ή οι μεσίτες της Νέας Τάξης;

Εμείς είμαστε στις πλατείες για τα παιδιά μας, για την πατρίδα και τον Θεό!
Αυτοί κρύβονται στα γραφεία τους επιθυμώντας να καταστρέψουν τα παιδιά μας, να πουλήσουν την πατρίδα μας και να "πουλήσουν" τον Θεό, το χρήμα!

Στη μάχη αυτή είνα χαμένοι. Απλά, δεν θέλουν να το πιστέψουν...


Κωνσταντίνος                                                                                                                                             ΠΗΓΗ:kostasxan.blogspot.com

Το ελικόπτερο χωράει μόνο 25 από τα 41 μέλη της κυβέρνησης

(Πατριδογνωσία Ανασχηματισμού)

Η Βάσω χθες ήταν αποκαλυπτική:

«Η Κοινοβουλευτική Ομάδα, παρά τις απίθανες δυσλειτουργίες της κυβέρνησης, σε στήριξε και ψήφισε πρωτοφανούς σκληρότητας μέτρα για τον κόσμο. Απίθανη κοροϊδία του οικονομικού επιτελείου επί 18 μήνες και το στήριζες συνεχώς. Μια χώρα πτωχευμένη δεν λύνει το πρόβλημα με δάνεια. Τι είδους διαπραγμάτευση είχαμε; Δεν ενημερωνόμαστε. Ο Ομπάμα δεν μας αγάπησε ξαφνικά. Οδηγήσαμε την χώρα σε τρομερή ύφεση. Αντί να κινητοποιήσουμε τις υγιείς δυνάμεις της χώρας, καταφέραμε το σύνολο της κοινωνίας εναντίον μας. Υπάρχει πρόβλημα ασφάλειας συνολικά. Πρέπει να αναλάβεις μέρος της ευθύνης. Κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Να αποφύγουμε τις εκλογές, αν μπορούμε. Στην κυβέρνηση που θα κάνεις, να αλλάξεις. Λειτουργείς με παρέες-κυβερνητική επιτροπή και θεσμικά όργανα. Διαφορετικά, θα συρθούμε σε εκλογές».

Θαυμάστε πως η «δημοκρατική παράταξη» τιμά τη βούληση του ελληνικού λαού. Όταν δεν την ευνοούν οι συγκυρίες οι εκλογές είναι «σύρσιμο», πρέπει να αποφεύγονται πάση θυσία .

Τον είπε κλικαδόρο εν ολίγοις και του ζήτησε να αλλάξει παρέες…

Το άγχος της ήταν μήπως την υπουργοποιήσει πάνω στην αναμπουμπούλα και του τα είπε χύμα και στον ενικό…

Μήπως η Βάσω υποπτεύεται από τη συμπεριφορά του ότι το παιντί έχει μπλέξει;

Ακούγεται ότι ήθελε να γιορτάσει τα γενέθλια του με ένα ξέφρενο ρέιβ πάρτυ, αλλά δεν τον άφησε η μαμά του…
Άσε που πλέον μιλάει σαν τον Μητσοτάκη…
Ο Πάγκαλος έσπασε τη σιωπή του και είδε Ιουλιανά από τις 16 Ιουνίου !
Για το λόγο αυτό παρέμεινε Αντιπρόεδρος. Και για να μην μπατάρει το ελικόπτερο με τον Βενιζέλο στην άλλη πλευρά.
Οι πραιτοριανοί νέο ’65. Τότε υπήρχε βασιλιάς που συμμετείχε στην εκτροπή.
Και το Συγκρότημα που εδώ και 30 χρόνια σας στηρίζει είχε παίξει το ρόλο του τότε.

Το 2011 ο «βασιλιάς» είναι ο πρωθυπουργός και είναι γυμνός.
Και καταλήγει σε μια Κυβέρνηση με πρωταγωνιστή το Βενιζέλο !!!
Θα του εκχωρήσει και τις εξουσίες του;
Η νέα Κυβέρνηση είναι ένα ολιγομελές σχήμα 41 ατόμων (!!!) με ελάχιστα νέα πρόσωπα.
Το Σινούκ χωράει 25. Οι υπόλοιποι θα φύγουν με ταξί…
Ευτυχώς τη νέα εξωτερική πολιτική δεν θα την εκφράσει ο  κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, καθώς το Συγκρότημα έλεγε χθες ότι μετακινείται κατά πάσα πιθανότητα στο υπουργείο Εξωτερικών !!!
Και τα σύνορα της Ελλάδας θα μετακινούνταν στη γραμμή Παγασητικού-Αμβρακικού…

Αλλά το έθνος αγωνιά; Ο Δρούτσας τι θα γίνει;  H Μπιρμπίλη; Η Άννα του Νταλάρα;

Δεν υπάρχει αξιοκρατία σε αυτόν το τόπο.

Κι ο Πεταλωτής υφυπουργός Δικαιοσύνης; Κατάφωρη αδικία…

Μέσα σε είκοσι μήνες ο Γιώργος Παπανδρέου και το περιβάλλον του ανέπτυξαν όλες τις παθογένειες πολύχρονης παραμονής στην εξουσία. Τώρα είναι ολοφάνερο ότι ξεμένουν και από εφεδρείες. Μέχρι και ο Μιλτιάδης Παπαϊωάννου επιστρατεύτηκε….

Ας ελπίσουμε ότι σύντομα θα μας προσφέρουν τη μοναδική διέξοδο που υπάρχει: γενικές εκλογές.
Μικρός Οδυσσέας                                                                                                                                    ΠΗΓΗ:www.antinews.gr

Παρασκευή 17 Ιουνίου 2011

ΣΕ ΠΟΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ… ΣΕ ΠΟΙΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ… ΣΕ ΠΟΙΟ ΛΑΟ ΘΑ ΟΡΚΙΣΤΕΙΤΕ ΑΘΛΙΟΙ ΑΠΟΣΤΑΤΕΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΥΠΟΣΤΑΣΗΣ???


Αν όλοι τούτοι που χθες προσπάθησαν να κερδίσουν το δικό τους θλιβερό ρόλο στην επικοινωνιακή παράσταση, μοχθούσαν αληθινά για το καλό αυτού του λαού, θα ανέκοπταν το εφιαλτικό έργο  του προσκυνημένου πρωθυπουργού τους. Δε θα διευκόλυναν την ολοκλήρωση των καταστροφικών και αντεθνικών του επιλογών με τις βολικές παραιτήσεις τους.
γράφει ο Reporto
Το βέβαιο είναι πως και αυτή η (νέα???) κυβέρνηση υπήρξε προϊόν μιας επικίνδυνης αρχηγοκεντρικής πολιτικής αγυρτείας.
Ένας πολιτικά αφερέγγυος πρωθυπουργός…
Ένα επικίνδυνο επικοινωνιακό δημιούργημα με μηδενική πλέον πολιτική αξιοπιστία…
Ένας πολιτικός έκπτωτος μέσα στο ίδιο του το κόμμα, πλήρως απαξιωμένος και χρεοκοπημένος στη συνείδηση της Ελληνικής κοινωνίας, δεν είχε το θάρρος να κάνει το αυτονόητο.
Και το αυτονόητο ήταν να στρέψει το πιστόλι με το οποίο επί μήνες απειλούσε την κοινωνία ολόκληρη, στον κρόταφό του, και να απαλλάξει οριστικά τον τόπο μας από τη θλιβερή και ντροπιαστική πολιτική του παρουσία.
Σ ένα κρεσέντο υποκρισίας τόσο ο ίδιος όσο και οι κομπάρσοι του πολιτικού ραγιαδισμού που στήριξαν τις αποφάσεις του και τις επιλογές του, ανακάτεψαν τα πλέον μπαγιάτικα πολιτικά υλικά για να δημιουργήσουν ένα φρεσκοσερβιρισμένο κυβερνητικό σχήμα, προσβλέποντας στην «αναβαθμισμένη» πολιτική εξαπάτηση.
Οι «αποστάτες» και οι «ήρωες» σφιχταγκαλιάστηκαν...

Οι «αποφασισμένοι» και οι «φοβισμένοι» συμπορεύτηκαν…
Οι του «πατριωτικού» συνοδοιπόρησαν με κείνους της «ρευστής εθνικής συνείδησης» με ένα και μόνο στόχο:
Το πλιάτσικο της κυβερνητικής εξουσίας…
Την παράταση ζωής στον επί της ουσίας έκπτωτο κυβερνητικό θίασο…
Και την απρόσκοπτη και χωρίς ανακοπές συνέχιση της εντεταλμένης υπηρεσίας που σύσσωμοι ανέλαβαν να εκτελέσουν, με στόχο τη διασφάλιση των νταβατζήδων, την καταβαράθρωση της Ελληνικής κοινωνίας, και την υλοποίηση του εφιαλτικού κοινωνικού project της παγκόσμιας διακυβέρνησης και την πλανητική εφαρμογή του με όχημα την πολύπαθη Ελληνική κοινωνία.
Πίσω από τις μεγαλοστομίες των «ανταρτών» και τα φανφαρόνικα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα των παραιτημένων, αυτή η αλήθεια δεν είναι καθόλου εύκολο να αποσιωπηθεί.
Οι φωνές «διαμαρτυρίας» έκριναν τη …μαεστρία της πολιτικής εξαπάτησης και όχι την ουσία της εφαρμοζόμενης πολιτικής.
Οι «συνειδήσεις» του καθωσπρεπισμού, απέδωσαν τις βουλευτικές έδρες στο κόμμα που τις εξέλεξε και όχι στην κοινωνία που τις ανέδειξε και που επένδυσε σε ελπίδα και υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα.
Αν όλοι τούτοι που χθες προσπάθησαν να κερδίσουν το δικό τους θλιβερό ρόλο στην επικοινωνιακή παράσταση, μοχθούσαν αληθινά για το καλό αυτού του λαού, θα ανέκοπταν το εφιαλτικό έργο  του προσκυνημένου πρωθυπουργού τους. Δε θα διευκόλυναν την ολοκλήρωση των καταστροφικών και αντεθνικών του επιλογών με τις βολικές παραιτήσεις τους.
Αν όλοι αυτοί οι «ιστορικοί» και οι «πατροπαράδοτοι» «ηγέτες» είχαν ένα δράμι έγνοιας για το αύριο αυτής της κοινωνίας που καταδυναστεύεται, δε θα κατέφευγαν στην επίκληση της «ευθύνης» προκειμένου να ολοκληρωθεί το έγκλημα, αλλά θα ανέτρεπαν με τρόπο παραδειγματικό τον πρωτεργάτη αυτής της γενικευμένης καταστροφής, και θα τον οδηγούσαν στο Γουδί εκεί που είναι και ο τελευταίος πολιτικός προορισμός του.
Όμως δεν το έκαναν…
Τίποτε απ όλα αυτά δεν έκαναν. Γιατί για τίποτε απ όσα υποκρίνονται δε νοιάστηκαν πραγματικά.
Γι αυτό και είναι όλοι τους το ίδιο συνένοχοι, το ίδιο συνυπεύθυνοι, απόλυτα ταυτισμένοι στο έγκλημα σε βάρος της Ελληνικής κοινωνίας.
Σήμερα ο νέος θίασος δόθηκε στη δημοσιότητα. Σε λίγο θα ορκιστεί.
Σε ποια πατρίδα άραγε??? Σ αυτήν που ξεπουλάνε καθημερινά στο χρηματιστήριο των νταβατζήδων???
Σε ποιο Σύνταγμα άραγε??? Σε κείνο που τσαλαπάτησαν και μετέτρεψαν σε πατσαβούρα για να προωθήσουν τις εθνοκτόνες τους πολιτικές???
Στο όνομα ποιού λαού άραγε??? Σ αυτόν που καταδικάζουν καθημερινά στη δυστυχία, την αβεβαιότητα και σε ανομολόγητες εθνικές συμφορές που ακόμη δεν τολμάμε ούτε να τις φανταστούμε???                                                                                                                               ΠΗΓΗ:ellinikoforum.blogspot.com