ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ

ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ

Σάββατο 19 Απριλίου 2014

ΠΕΦΤΟΥΝ ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΤΩΝ ΑΜΟΡΑΛΙΣΤΩΝ


Διαβάζω στις καθημερινές εφημερίδες πως το ψηφοδέλτιο των ευρωεκλογών της Μνημονιακής Νέας Δημοκρατίας θα «κοσμούν» ο Κυριάκος Βελόπουλος (ψήφισε ως βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ το πρώτο Μνημόνιο), ο Γιώργος Κύρτσος (συμμετείχε στις Εθνικές εκλογές Μαΐου και Ιουνίου του 2012 με το ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΛΑ.Ο.Σ) και η Νίκη Τζαβέλα (Ευρωβουλευτής, εκλεγείσα με το ευρωψηφοδέλτιο του ΛΑ.Ο.Σ το 2009).


Του Παναγιώτη Αποστόλου

Θα συνυπολογίσουμε πως ήδη στη ΝΔ κατά το πρόσφατο παρελθόν προσχώρησαν οι πρώην Βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ, Μάκης Βορίδης (κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ) και Άδωνις Γεωργιάδης (υπουργός Υγείας της δικομματικής σημερινής συγκυβερνήσεως ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) καθώς επίσης, οι πρώην Βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ, Πλεύρης, Μαρκάκης, Ροντούλης, Ανατολάκης.

Σε αυτές τις πολιτικές μεταλλάξεις χωρίς καμιά ντροπή, υπάρχει ένα πολύ σοβαρό κοινό σημείο που όλους αυτούς τους ενώνει. Όλοι οι προαναφερόμενοι ήταν και εξακολουθούν να είναι πολιτικοί καιροσκόποι, αμοραλιστές, νεοφιλελεύθεροι και νεοταξίτες. Η πολιτική τους σκέψη δεν διαμορφώνεται από την ανιδιοτελή αγάπη προς την πατρίδα και την προσφορά προς τον Ελληνικό λαό, αλλά διαμορφώνεται από μια υπέρμετρη αλαζονική στόχευση, που δεν είναι άλλη από την ανάδειξή τους σε θώκους της εξουσίας από όπου θα αντλούν προβολή και οικονομική ευρωστία.

Κάποτε, με τους περισσότερους εξ αυτών συμπορευτήκαμε στο Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό. Σε ένα κόμμα που στην ιδεολογική του ταυτότητα είχε σε πρωτεύουσα θέση τον πατριωτισμό προς την πατρίδα και το λαό της. Σε ένα κόμμα που ως προμετωπίδα είχε το σύνθημα «ρήξη και ανατροπή στο σάπιο κατεστημένο». Σε ένα κόμμα που πολεμούσε το σαθρό πολιτικό Σύστημα το οποίο ήταν υποταγμένο στους μεγαλοεκδότες, μεγαλοεργολάβους που λυμαίνονταν το δημόσιο χρήμα. Μαζί, κάποτε πολεμούσαμε τους Λαμπράκηδες, τους Μπομπολαίους κ.α. από το ίδιο πολιτικό μετερίζι. Από εκείνο το μετερίζι που μας ένωσε ο όρκος αγώνος που δώσαμε ως σύνορκοι: «Ορκίζομαι να εργάζομαι για το καλό του Έθνους και την ευημερία του λαού μας. Δεσμεύομαι εις την τήρηση των κανόνων της Ορθοδοξίας, της οποίας την πορεία θεωρώ αμετακλήτως κοινή και αδιαίρετη με αυτή της πατρίδος. Να κρατήσω ζωντανές τις προγονικές αξίες και παραδόσεις. Να διαφυλάσσω τις παρακαταθήκες και επιταγές των αγωνιστών της εθνεγερσίας, υποσχόμενος συνέπεια και συνέχεια στο έργο τους. Να υπερασπιστώ την ανεξαρτησία- αυτονομία – αυθυπαρξία της χώρας έναντι της παγκοσμιοποίησης, της νέας τάξης πραγμάτων και κάθε επιβουλής από όπου και αν προέρχεται. Για μια Ελλάδα μεγάλη, ισχυρή, ελεύθερη, ανεξάρτητη, κυρίαρχη και δυνατή σε ανατολή, βορά, νότο και δύση. Το έθνος και ο λαός να προτάσσονται και αυτής της ζωής μου. Ο Θεός ας στηρίζει τους αγώνες μας προς Δόξα της πατρίδος και της Πίστεως μας».

Κατά το παρελθόν πολλές φορές κατάγγειλα στα επίσημα όργανα του κόμματος και στον ίδιο τον Πρόεδρο του ΛΑ.Ο.Σ, Γιώργο Καρατζαφέρη, όντας τότε ο υπογράφων υψηλόβαθμο στέλεχος του ΛΑ.Ο.Σ, όλους όσους παραπάνω αναφέρω.

Πιο συγκεκριμένα: Με συνεχείς επιστολές μου – οι οποίες πολλάκις έχουν δημοσιευθεί – κατήγγειλα τους όψιμους πατριώτες Γεωργιάδη και Βορίδη πως ως Βουλευτές ενός Πατριωτικού και Λαϊκού κόμματος, έγιναν κήρυκες του νεοφιλελευθερισμού με ακραίες διατυπώσεις νεοταξισμού και με αυτή τη ρητορική τους προσπάθησαν να το μετατρέψουν σε κόμμα της μεγαλοαστικής τάξης. Κατήγγειλα επίσης, στον αρχηγό του κόμματος πως η πολιτική ιστορία διδάσκει ότι τα κόμματα πρέπει για να μην αντιμετωπίσουν αδιέξοδα στο μέλλον και που θα τα οδηγήσουν στην εξαφάνισή τους, θα πρέπει να ακολουθούν με συνέπεια την χαραγμένη ιδεολογική και πολιτική τους γραμμή, η οποία μάλιστα είχε ζυμωθεί και αποφασισθεί από τα ιδεολογικά συνέδρια του κόμματος. Αποτέλεσμα, οι Γεωργιάδης – Βορίδης «πέρασαν» την γραμμή τους, ο Καρατζαφέρης τους υπερασπιζόταν, αγνοώντας τον υπογράφοντα και ο ΛΑ.Ο.Σ διαλύθηκε!!!


Δυο μήνες πριν από τις ευρωεκλογές του 2009 (7 Ιουνίου) ο Γιώργος Καρατζαφέρης, επέλεξε τη Νίκη Τζαβέλα, προκειμένου να «κοσμήσει» την πρώτη θέση στο ευρωψηφοδέλτιο του ΛΑ.Ο.Σ. Μόλις ανακοινώθηκε αυτή η υποψηφιότητα, διατύπωσα στον Πρόεδρο του ΛΑ.Ο.Σ, σε συνάντηση που είχα μαζί του, την έντονη διαφωνία μου γι΄ αυτή την προσβλητική προς τα στελέχη μας και τη λαϊκή μας βάση, προσωπική του επιλογή, δλδ της Νίκης Τζαβέλα. Στις οργισμένες δε, αιτιάσεις μου, απάντησε αποφεύγοντας να με κοιτάξει στα μάτια και κοιτώντας προς το ανοικτό παράθυρο, ό,τι: «Η Τζαβέλα είναι το κλειδί που θα μου ανοίξει την πόρτα του συστήματος». Και πως μπορούσε να είναι αλλιώς, όταν η Νίκη Τζαβέλα υπήρξε π. Βουλευτής Επικρατείας της Ν.Δ, αντιπρόεδρος της Intracom, αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Κόκκαλη, διευθύντρια της διεθνούς ανάπτυξης του ΑΝΤ1 για τα Βαλκάνια και σύμβουλος του Μ. Κυριακού στον ΑΝΤ1, συνεργάτης της οικογένειας Λάτση, σύμβουλος του επιχειρηματία Ε. Μυτιληναίου. Δηλαδή, όπως όλοι καταλαβαίνουμε, η Νίκη Τζαβέλα ήταν εκείνο το αξιόπιστο πρόσωπο του επιχειρηματικού κεφαλαίου των εργολάβων Δημοσίων έργων και «διαμορφωτών» της κοινής γνώμης της πατρίδος μας.

Πριν από τις Εθνικές εκλογές του Μαΐου 2012, όταν αυτοβούλως ο Γιώργος Καρατζαφέρης συμπεριέλαβε στην πρώτη θέση του ψηφοδελτίου του ΛΑ.Ο.Σ, τον νεοφιλελεύθερο - άνθρωπο των αγορών - Γιώργο Κύρτσο, του απέστειλα επιστολή η οποία μεταξύ άλλων ανέφερε: «Έτσι, η έλλειψη οποιουδήποτε προγραμματισμού, η ανυπαρξία περιφερειακής και κεντρικής οργάνωσης καθώς επίσης, η πολιτική και ηθική εξόντωση των πιο ικανών στελεχών σου, αποτελούν τις βασικές αιτίες της σημερινής κατάστασης. Με μοναδικούς συνεργάτες σου, τους νεοφιλελεύθερους νεοταξίτες, Νίκη Τζαβέλα και Γιώργο Κύρτσο καθώς επίσης όλες εκείνες τις διαχρονικές καταστροφικές αποκλειστικές φίλες σου, που διαχρονικά διοικούσαν το κόμμα, δεν ήταν ποτέ φυσικά δυνατόν, να παραχθεί αξιόπιστος πολιτικός λόγος, ικανός να συσπειρώσει τον ευρύτερο πατριωτικό χώρο. Όμως, ο εθνικοπατριωτικός χώρος δεν πρόκειται να εξαφανιστεί ούτε να ταυτιστεί με τις εγγενείς αδυναμίες τις δικές σου και του στενού σου περίγυρου». Το αποτέλεσμα ήταν ο κόσμος να «γυρίσει» την πλάτη σε τέτοιες επιλογές και βέβαια ο ΛΑ.Ο.Σ να διαλυθεί!!!

Ωστόσο, παρ΄ ότι στην πολυετή πολιτική διαδρομή μου, έχω δει και έχω διαπιστώσει αφάνταστες και απίστευτες μεταλλάξεις ανθρώπων, εν τούτοις δεν μπορώ να πιστέψω πως ο Κυριάκος Βελόπουλος θα μπορούσε να είναι υποψήφιος με το ευρωψηφοδέλτιο της ΝΔ. Όμως, παρ΄ ότι ο ίδιος με ανάρτηση στον προσωπικό λογαριασμό του στο twitter, ανακοίνωσε πως τελικά δεν θα θέσει υποψηφιότητα στις ευρωεκλογές με το κόμμα της ΝΔ, γιατί δέχτηκε αντιδράσεις από τον λαό που τον στηρίζει επί 20ετία, εν τούτοις για μένα είναι ήδη κατακριτέος από τη στιγμή που το σκέφτηκε και μόνο. Γιατί, θα του θυμίσω πως το «δις εξαμαρτείν, ουκ ανδρός σοφού». Και το ιστορικό αυτό ατόπημα το έχει διαπράξει και κατά το παρελθόν.
 Τότε, τον Μάιο το 2012 πριν από τις Εθνικές εκλογές, που ο σημερινός Πρωθυπουργός της χώρας, Αντώνης Σαμαράς, σήμανε πανστρατιά των δεξιών δυνάμεων και ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα, μετά τους πρώην βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ Θάνο Πλεύρη και Γιώργο Ανατολάκη, και ο Κυριάκος Βελόπουλος, όπως και ο Παύλος Μαρκάκης. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε με τον Αντώνη Σαμαρά στα γραφεία της ΝΔ στη Λεωφόρο Συγγρού. Βέβαια, προηγήθηκαν διαδικαστικές συναντήσεις στο σπίτι του Θανάση Μπούρα, Γενικού Γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ, στην Κηφισιά.

Θα πρέπει όμως, να γνωρίζει ο Κυριάκος Βελόπουλος πως είναι ένοχος από τη στιγμή που ως σκέψη και μόνο πέρασε από το μυαλό του η προσχώρηση στη Μνημονιακή ΝΔ, του κόμματος δηλαδή, των διεθνών αγορών, του κόμματος που συνεταιρίζεται με τους τοκογλύφους-δανειστές μας, του κόμματος που έχει εξαθλιώσει τον Ελληνικό λαό, του κόμματος που έχει απεμπολήσει και έχει εκχωρήσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδος μας, του κόμματος που συνειδητά έχει δημιουργήσει Γενοκτονία του Έθνους μας.

Γιατί, γνωρίζει πολύ καλά ο Κυριάκος Βελόπουλος, πως «άπαξ προδότης, πάντα προδότης», όπως εκείνος είπε, στον φίλο του Άδωνι Γεωργιάδη σε ζωντανή εκπομπή της Έλλης Στάη, στις 23 Απριλίου 2012, προ των εκλογών! Τότε που υπεραμυνόταν των θέσεων του ΛΑ.Ο.Σ και του Καρατζαφέρη με την ελπίδα πως θα είναι και πάλι Βουλευτής. Τότε που θεωρούσε, πως δεν μπορεί να συνομιλεί με αυτούς τους ανθρώπους οι οποίοι θέλουν να ξεπουλήσουν και να αποκρατικοποιήσουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας.

Παρασκευή 18 Απριλίου 2014

ΕΒΡΑΙΚΟ ΠΑΣΧΑ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΠΑΣΧΑ


Εβραϊκό Πεσάχ - Χριστιανικό Πάσχα
Σταχυολόγηση στοιχείων μίσους
και ακραίου φασισμού-ρατσισμού...

Οι σύγχρονοι Έλληνες θεωρούν, ότι «το Πάσχα είναι Ελληνική γιορτή». Το Πάσχα όμως, ήταν και είναι σημαντικότατη Εβραϊκή γιορτή, που δεν έχει καμμία σχέση με την Ελλάδα και την Ελληνική παράδοση. Επί πλέον δεν πρόκειται περί γιορτής αγάπης, όπως προπαγανδίζεται, αλλά περί γιορτής μίσους, ρατσισμού και απειλών.

Όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα οι ιερείς ψάλλουν στις εκκλησίες ύμνους, που εκθειάζουν κάθε τι το Eβραϊκό, ενώ παράλληλα εξαπολύουν απειλές.
«Τριώδιο»Ειδικότερα στο «Τριώδιο», που ψέλνεται στους χριστιανικούς ναούς όλη την περίοδο της Σαρακοστής, περιέχονται πολλές ύβρεις, κατάρες, συκοφαντίες και απαράδεκτοι αναθεματισμοί κατά του Ελληνικού Πολιτισμού.
Μια αποτρόπαια «ανθολογία» κειμένων
Το άρθρο αυτό εστιάζεται στην τελευταία προ του Πάσχα «Μεγάλη Εβδομάδα», δηλ. από την Κυριακή των Βαΐων μέχρι το Μεγάλο Σάββατο. Επιλέξαμε και σας παρουσιάζουμε μόνο τα αποσπάσματα, που διαβάζονται στις εκκλησίες. Εντύπωση προκαλεί η κατ' επανάληψη υμνολογία του Εβραϊκού στοιχείου. Οι λέξεις που ακούγονται συχνά συνοδευόμενες από κοσμητικά επίθετα και καλολογικά στοιχεία είναι: Σιών, Ισραήλ και Ιερουσαλήμ. Ο,τιδήποτε άλλο, που δεν έχει σχέση με το Ισραήλ, καθυβρίζεται κι απειλείται. Ένα μικρό δείγμα για του λόγου το αληθές:


Κυριακή των Βαΐων


«Ιδού ο Βασιλεύς σου, Σιών.» (Στον Μικρό Εσπερινό, ήχος πλ. δ΄.)
«Λαμπρύνου, η Σιών, η νέα, και βαΐοις ανύμνει μετά παίδων· ιδού ο Βασιλεύς σου, σώζων προς πάθος έρχεται.» (Στον Μικρό Εσπερινό, ήχος β΄, οίκος του Ευφραθά.)
«Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος, Βασιλεύς του Ισραήλ.» (Στον Μεγάλο Εσπερινό, ήχος πλ. β΄ και εις τον Λιτό, Στιχηρό Ιδιόμελον, ήχος α΄.)

[ Η λέξη Ωσαννά είναι Εβραϊκή και σημαίνει «δεόμαστε στο Θεό για τη σωτηρία». Ομοίως καθαρά Εβραϊκές είναι και οι συχνά χρησιμοποιούμενες λέξεις Μεσσίας, Αμήν και Αλληλούια. Μεσσίας σημαίνει «κεχρισμένος», «Χριστός». Αμήν σημαίνει «μακάρι», «σίγουρα», «είθε να γίνει». Αλληλούια σημαίνει «δόξα στο Γιαχβέ» («Ωρολόγιον το Μεγα», έκδοση Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος 1983, σελ. 17). Η λέξη Ιησούς επίσης αποτελεί απόδοση του Εβραϊκού Γιεσουά, που σημαίνει «ο Γιαχβέ είναι η σωτηρία».]


«Ο ηγαπημένος Ισραήλ» (στον Μεγάλο Εσπερινό, ήχος πλ. β΄) και «τω ηγαπημένω Ισραήλ» (τροπάριο στον Όρθρο).
«Διό ευφραίνεται θυγάτηρ Σιών.» (Στον Μεγάλο Εσπερινό, ήχος β΄.)
«Χαίρε, ευφραίνου, πόλις Σιών.» (Στον Μεγάλο Εσπερινό και στο Λυχνικό, ήχος πλ. δ΄.)
«Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από του Κυρίου· ως χόρτος γαρ πυρί έσεσθαι απεξηραμμένοι.» (Στον Όρθρο, αντίφωνο των αναβαθμών του δ ήχου.)
«Ευφράνθητι Ιερουσαλήμ· και πανηγυρίσατε οι αγαπώντες Σιών.» (Στον Όρθρο, καταβασία, ο διασώσας εν πυρί, ωδή η΄, ο ειρμός.)
«Αίνεσιν Εκκλησία οσίων τω ενοικούντι Σιών σοι Χριστέ, προσφέρει· εν σοι, Ισραήλ, τω ποιητή αυτού, χαίρει.» (Από τροπάριο στον Όρθρο.)
«Άσατε λαοί, θεοπρεπώς εν Σιών, και ευχήν απόδοτε Χριστώ εν Ιερουσαλήμ.» (Ομοίως.)
«Ασύγκριτος υπάρχει ευπρέπεια εν Σιών.» (Ομοίως.)
«Κύριος παρέστη· Σιών γαρ εξελέξατο.» (Ομοίως.)
«Σιών Θεού όρος το άγιον, και Ιερουσαλήμ.» (Όμοίως.)
«Ισραήλ του Θεού το βασίλειον.» (Ομοίως.)
«Θεοπρεπώς σε, Βασιλεύ Ισραήλ.» (Ομοίως.)
«Ο Βασιλεύς σου, Σιών.» (Ομοίως.)
«Ο Θεός σου, χαίρε, Σιών, σφόδρα, εβασίλευσεν εις τους αιώνας Χριστός.» (Ομοίως.)
«Ποιμήν ημών Χριστός ο Βασιλεύς Ισραήλ. Υπόδεξαι, Ιουδαία, τον Βασιλέα.» (Στο Απόδειπνο, ωδή θ΄, αλλότριον των μητέρων.)
Την Κυριακή των Βαΐων διαβάζονται επίσης το απαράδεκτο για τους Έλληνες απόσπασμα του Ζαχαρία «εξεγερώ τα τέκνα σου, Σιών, επί τα τέκνα των Ελλήνων» (Ζαχ. θ΄, 9-15), ένα του Σοφονίου κι ένα του Ιεζεκιήλ, που μιλάνε για λύτρωση του Ισραήλ από τους εχθρούς του Κρητικούς, επαναλαμβάνοντας τα «χαίρε σφόδρα, θύγατερ Σιών» κι άλλα παρόμοια» (Σοφ. γ΄, 14-19).
«Τριώδιο»Η χρήση τον λειτουργικού βιβλίου «Τριώδιον» αρχίζει «αλά Εβραϊκά», δηλαδή το Σάββατο βράδυ, παραμονή της Κυριακής του Τελώνου και του Φαρισαίου και τελειώνει το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου. Ονομάσθηκε Τριώδιον διότι αρχικά οι ομάδες των τροπαρίων είχαν τρεις ωδές. Στις 536 σελίδες του, που καλύπτουν περίοδο εβδομήντα ημερών, καθυβρίζεται κάθε τι το ελληνικό, υμνολογείται η Σιών, το Ισραήλ, η Ιερουσαλήμ κι ο,τιδήποτε Εβραϊκό, ενώ παράλληλα κηρύσσεται άπλετο μίσος. Για παράδειγμα:



«Μάλλον δε Πυθαγόραν και Κρόνον και Απόλλωνα η τίνα των άλλων θεών, ων τον βίον εζήλωσας, τερπόμενος ταις ασελγείαις αυτών.» (Κυριακή της Ορθοδοξίας)
«Τα των Ελλήνων δυσσεβή δόγματα... ανάθεμα.» (Συνοδικόν της Ορθοδοξίας)
«Τοις τα ελληνικά διεξιούσι μαθήματα... ανάθεμα.» (ομοίως)
«Σοφούς και ρήτορας ως μωρούς απελέγξαντες τη γνώσει.» (Πέμπτη της β΄ εβδομάδος.)


Μεγάλη Δευτέρα
Τη Μεγάλη Δευτέρα αρχίζει να ψάλλεται στις εκκλησίες ένα μεγάλο corpus κειμένων, το όποιο βρίζει και απειλεί κάθε άλλον λαό -εκτός του περιουσίου:

«Ευρεθείη η χειρ σου πάσι τοις εχθροίς σου, η δεξιά σου εύροι πάντας τους μισούντάς σε. Ότι θήσεις αυτούς εις κλίβανον πυρός, εις καιρόν του προσώπου σου· Κυριος εν οργή αυτού συνταράξει αυτούς, και καταφάγεται αυτούς πυρ.» (Ψαλμός Κ΄.)

«Ότι συ επάταξας πάντας τους εχθραίνοντάς μοι ματαίως, οδόντας αμαρτωλών συνέτριψας» (Ψαλμός Γ΄.)

«Επ΄ εμέ διήλθον αι οργαί σου, οι φοβερισμοί σου εξετάραξάν με.» (Ψαλμός ΠΖ'.)

«Κύριος τους φοβούμενους αυτόν.» (Ψαλμός ΡΒ΄.)

Το αποκορύφωμα της σκληρότητας και της εκδίκησης (της άδικης εκδίκησης) περιγράφεται στο επεισόδιο με τη συκιά, που βρήκε στο δρόμο του ο Ιησούς, την καταράστηκε κι εκείνη ξεράθηκε, επειδή δεν βρήκε σύκα να φάει∙ και να φαντασθεί κάνεις ότι «δεν ήταν ο καιρός των σύκων» («κατά Ματθαίον» κα΄ 18-20, «κατά Μάρκον», ια΄ 13-14, 20-23). Διαβάζεται τη Μεγάλη Δευτέρα το πρωί.

Εδώ δεν πρόκειται μόνον για κακία και κακοήθεια (τι του έφταιγε η συκιά, την οποία επί τέλους δεν είχε καν φυτέψει αυτός;). Υπεισέρχεται επί πλέον κι ο παράγων παραφροσύνη. Γιατί μόνον ένας παράφρων απαιτεί να βρει ώριμα σύκα, όταν δεν είναι ο καιρός της καρποφορίας. Το θαύμα θα ήταν να πέρναγαν την άλλη ημέρα, κι η συκιά να ήταν γεμάτη σύκα. Τέτοια κακία, εναντίον μάλιστα άψυχου πράγματος, μόνον σε ένα ιστορικό ανάλογο καταγράφηκε: στο μαστίγωμα της θάλασσας στον Ελλήσποντο για τιμωρία για τη θαλασσοταραχή από τον Πέρση βασιλιά κατά τα Μηδικά.

Το σύκο είναι θρεπτικότατος καρπός, γεμάτος σπέρματα και έχει σχήμα όρχεως. Η συκή, μακρόβιος, που πολλαπλασιάζεται εύκολα με όλους τους τρόπους, ήταν στην αρχαία Ελλάδα σύμβολο της γονιμότητας και του Διονύσου, ένα προσωνύμιο του οποίου ήταν Συκίτης (Αθήναιος, 3.14.15.) Το μίσος του Ιησού επομένως προφανώς δεν στρεφόταν άμεσα εναντίον του δέντρου, αλλά εναντίον αυτού που το δέντρο συμβόλιζε: του θεού Διονύσου. (Περισσότερα για το μίσος, το διχασμό και τον μισελληνισμό των κηρυγμάτων του Ιησού υπάρχουν στο σχετικό άρθρο: Ιησούς: Κήρυκας μίσους, διχασμού και μισελληνισμού.)

Τη Μεγάλη Δευτέρα διαβάζονται επίσης αποσπάσματα από την Βίβλο γεμάτα εξωπραγματικές ιστορίες (Ιεζεκιήλ α΄, 1-20, Ιώβ α΄, 1-12) κι ένα απόσπασμα από την Έξοδο (α', 1-20), στο όποιο παρατίθενται πλείστα ονόματα «υιών του Ισραήλ εισπορευομένων εις Αίγυπτον» (Ιακώβ, Ρουβήμ, Συμεών, Λευί, Ιούδα, Ισσάχαρ, Ζαβουλών, Βενιαμίν, Δαν, Νεφθαλείμ, Γαδ, Ασήρ). Τι σχέση έχουν οι Έλληνες να ασχολούνται με το ποιοι υιοί του Ισραήλ εισπορεύτηκαν στην Αίγυπτο, να το ψέλνουν στις εκκλησίες κι επί πλέον να το θεωρούν ιερό τους κείμενο; (Κείμενα από την «Έξοδο», τον «Ιεζεκιήλ» και τον «Ιώβ» διαβάζονται και άλλες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας.)

Ολόκληρη τη Μεγάλη Εβδομάδα επίσης ψάλλεται ο Ψαλμός Ν΄, στον όποιο μεταξύ των άλλων αναφέρεται: «Αγάθυνον, Κυριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ». (Πρόκειται περί εξαιρετικά δημοφιλούς ψαλμού· είναι ο ψαλμός εκείνος, που πρέπει να απαγγέλλει πολλές φορές ο πιστός σαν τιμωρία για τυχόν «παρεκκλίσεις» του, όπως προβλέπεται στο «Πηδάλιον».)
Αποσπάσματα ύμνων ενδεικτικών τον χριστιανικού μίσους, που ψάλλονται κατά τον Εσπερινό της Κυριακής των Βαΐων.


Μεγάλη Τρίτη

«Κάθου εκ δεξιών μου έως άν θω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου.» (Στον Όρθρο, από το «κατά Ματθαίον», κβ΄, 44.)

«Ελπισάτω Ισραήλ επί τον Κύριον.» (Στον Όρθρο, προκείμενον, ήχος δ΄, ψαλμός ΡΛ΄).


Μεγάλη Τετάρτη

«Ευλογήσαι σε Κυριος εκ Σιών» (Στον Όρθρο, «προκείμενον», ήχος πλ. β΄, ψαλμός ΡΛΓ΄.)

«Οι φοβούμενοι τον Κύριον, ευλογήσατε τον Κυριον. Αινείτε το όνομα Κυρίου, αινείτε, δούλοι, Κύριον.» (Στον Όρθρο, «προκείμενον», ήχος β΄, ψαλμός ΡΛΔ΄.)

«Εις οδόν εθνών μη απέλθητε, και εις πόλιν Σαμαριτών μη εισέλθητε· πορεύεσθε δε μάλλον προς τα πρόβατα τα απολωλότα οίκου Ισραήλ.», ι΄, 1-2, 5-8.)

«Ουκ έστι καλόν λαβείν τον άρτον των τέκνων και βαλείν τοις κυναρί-οις» (Απόσπασμα από το «κατά Ματθαίον», ιε', 21-28.) Το κυναρίοις (σκυλιά) αναφέρεται στους Έλληνες. Πρόκειται για μία καταπληκτική ιστορία, που περιγράφεται κι από τον Μάρκο (ζ΄, 25-30) κι αφορά στη θεραπεία της κόρης μιας «Ελληνίδος, Συροφοίνισσας το γένος·» (Μαρκ. ζ΄, 26). [Εδώ θέλει αρκετή προσοχή, γιατί μόνο το πρωτότυπο κείμενο μιλάει για Ελληνίδα. Αν διαβάζετε το κείμενο στη νεοελληνική απόδοση των χριστιανών μεταφραστών, κατά κανόνα μεταφράζεται το «Ελληνίδα» σε «ειδωλολάτρις», οπότε ο ανυποψίαστος αναγνώστης προσπερνάει το κείμενο, χωρίς να αντιληφθεί την πραγματική σημασία του.]

Η γυναίκα αυτή λοιπόν έπεσε στα πόδια του Ιησού παρακαλώντας τον να θεραπεύσει την άρρωστη κόρη της, καθότι ο Ιησούς εμφανίζεται κατ' εξοχήν ως θεραπευτής. Ποια ήταν όμως η αντίδραση του Ιησού; «Κι εκείνος δεν της αποκρίθηκε ούτε μία λέξη. Και τότε οι μαθητές τον πλησίασαν και του είπαν διώξε την, γιατί φωνάζει από πίσω μας. Κι εκείνος τους αποκρίθηκε: "Δεν είμαι σταλμένος παρά μόνο για τα χαμένα πρόβατα του οίκου του Ισραήλ. Δεν είναι σωστό να παίρνεις το ψωμί από τα παιδιά και να το δίνεις στα σκυλιά".» (Ματθ. ιε΄,26 και Μαρκ. ζ΄, 27-28.) «Ναι, Κύριε», του απάντησε τότε η γυναίκα, «αλλά και τα σκυλιά τρώνε από τα ψίχουλα που πέφτουν κάτω από το τραπέζι των κυρίων τους». Τότε μόνον ικανοποιήθηκε αυτός, και «θεραπεύτηκε η κόρη της από την ώρα εκείνη». Η συμπεριφορά του «Υιού του θεού» στο περιστατικό αυτό δεν εγείρει καμμία αμφιβολία, είναι σαφέστατη: Θεωρεί τους Έλληνες σκυλιά, που δεν αξίζει να τρώνε ούτε τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους, των Εβραίων.

Πέραν αυτού όμως μια τέτοια συμπεριφορά γεννά κι ορισμένα επί πλέον ερωτήματα. Η πρώτη αντίδραση του, όπως είδαμε, ήταν να αρνηθεί την θεραπεία. Οι αρχαίοι Έλληνες ιατροί, άλλα και οι σύγχρονοι, ορκίζονται τον περίφημο «Όρκο του Ιπποκράτη», στον όποιο συνομολογούν, πως θα ασκήσουν την τέχνη τους σε κάθε έναν που θα τους το ζητήσει, είτε αυτός είναι άνδρας, είτε γυναίκα, είτε ελεύθερος, είτε δούλος. Σε κανένα σημείο του Όρκου δεν υπάρχει περιορισμός της άσκησης του επαγγέλματος τους, επειδή ο ασθενής είναι αλλόφυλος η αλλόθρησκος. Ο Ιπποκράτης ούτε καν το σκέφτεται να κάνει τέτοιου είδους διακρίσεις. Ο Ιησούς όχι μόνο το σκέφτεται, αλλά και το εφαρμόζει. Η θεραπευτική δεινότητα του Ιησού ήταν τελικά περιορισμένη σε ποσότητα, και όταν παρείχε μερικά «ψίχουλα» σε κάποιον αλλόφυλο, αυτό σήμαινε, ότι τα στερούσε από τα «χαμένα πρόβατα του Ισραήλ»;


Μεγάλη Πέμπτη

«Οι μακαριστοί, εν τη Σιών.» (Από τροπάριο στον Όρθρο.)

«Ότι τάδε λέγει Κυριος τω λαώ μου Ίσραήλ.» (Απόσπασμα από τον Ιερεμία, ια΄18-23 και ιβ΄ 1-5, 9-11, 14-15.)

«Ο πρωτότοκος υιός μου Ισραήλ.» (Ιδιόμελον, ήχος γ΄, ψαλλόμενον την εσπέρα.)

«Πάσα κτίσις ηλλοιούτο φόβω.» (Απόστιχο ιδιόμελο, ήχος α΄.)

«Φοβος και τρόμος επέπεσε τη κτίσει.» (Δοξαστικόν, ήχος πλ. δ'.)

Αποσπάσματα από την «Έξοδο» και τον «Ιώβ» εξακολουθούν να διαβάζονται και τη Μ. Πέμπτη, όπως κάθε ήμερα, αλλά ο Ιεζεκιήλ έχει αντικατασταθεί από τον «Ιερεμία».


Μεγάλη Παρασκευή

«Tότε λαλήσει προς αυτούς εν οργή αυτού και εν τω θυμώ αυτού ταράξει αυτούς.» «Aίτησαι παρ' εμού, και δώσω σοι έθνη την κληρονομίαν σου.» «Ποιμανείς αυτούς εν ράβδω σιδηρά, ως σκεύη κεραμέως συντρίψεις αυτούς.» «Δουλεύσατε τω Κυρίω εν φόβω και αγαλλιάσθε αυτώ εν τρόμω» (Ώρα πρώτη, αποσπάσματα άπο τον ψαλμό ΚΑ'.)
«Επί τον Ισραήλ του Θεού.» (Απόσπασμα από την «προς Γαλατάς επιστολή», στ΄ 14-18.)
«Πάσα η κτίσις ηλλοιούτο φόβω.» (Την εσπέρα, ήχος α΄.)


Μεγάλο Σάββατο

«Χαίρε σφόδρα, θύγατερ Σιών, κήρυσσε, θύγατερ Ιερουσαλήμ· ευφραίνου και κατατέρπου εξ όλης της καρδίας σου, θύγατερ Ιερουσαλήμ. Λελύτρωταί σε εκ χειρός εχθρών σου Βασιλεύς Ισραήλ» (Απόσπασμα Σοφονίου, γ΄ 8-15, την εσπέρα- το ίδιο που είχε διαβαστεί και την Κυριακή των Βαΐων.)

«Ευλογείτε, Ανανία, Αζαρία και Μισαήλ, τον Κυριον.» (Από τον "Ύμνο των Τριών Παίδων.) Είναι τόσο σημαντικοί για την Ελλάδα ο Ανανίας, ο Αζαρίας κι ο Μισαήλ, τους οποίους επικαλούνται το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου οι ιερείς;

Στις δώδεκα τα μεσάνυκτα ψάλλεται το «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών», ο παιάνας της Χριστιανοσύνης, ο όποιος προοιμιάζεται με απειλές κι εκδικήσεις: «Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού και φυγέτωσαν από προσώπου αυτού οι μισούντες αυτόν... Ως εκλείπει καπνός εκλειπέτωσαν, ως τήκεται κηρός από προσώπου πυρός, ούτως απολούνται οι αμαρτωλοί από προσώπου του Θεού και οι δίκαιοι ευφρανθήτωσαν.»


Το Εβραϊκό ιστορικό της γιορτής του Πάσχα

Η αρχή του Πάσχα ανάγεται μεν στους Αιγυπτίους, που γιόρταζαν την Εαρινή Ισημερία, τότε που η ήμερα αρχίζει να γίνεται μεγαλύτερη από τη νύκτα: πισάχ, δηλαδή «διάβαση», έλεγαν τη γιορτή τους οι Αιγύπτιοι, δηλαδή διάβαση του Ήλιου από τον Ισημερινό. Όμως οι Εβραίοι εν τέλει ιδιοποιήθηκαν και διέσωσαν αυτό το έθιμο∙ στη γλώσσα τους λέγεται Πεσάχ («πέρασμα») ή Γιορτή των Αζύμων (Λουκ. κβ΄,1) και εξακολουθεί να είναι η σπουδαιότερη γιορτή τους.

Σύμφωνα με την Βίβλο το Πάσχα ορίσθηκε από το Θεό, θεσπίστηκε από τον Μωυσή και καθιερώθηκε σε ανάμνηση της εξόδου των Εβραίων από την Αίγυπτο και το πέρασμα τους από την Ερυθρά Θάλασσα («Έξοδος», κεφ. ιβ΄). Λέγεται και Πάσχα των Ιουδαίων (Ιωάν. β΄,13, ια΄, 55) ή Πάσχα του Κυρίου (Γιαχβέ, «Έξοδος» ιβ΄, 11). Γιορτάζεται την πρώτη πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία. Η «εξήγηση» ελληνορθόδοξων κύκλων, πως η λέξη Πάσχα προέρχεται από το ελληνικό ρήμα πάσχω, στερείται σοβαρότητας. Η λέξη Πάσχα είναι εξελληνισμός της Εβραϊκής λέξης πεσάχ.

«Θελω πατάξει παν πρωτότοκον εν τη γη της Αιγύπτου από ανθρώπου έως κτήνους», διεμήνυσε στους Εβραίους ο Γιαχβέ («Έξοδος, ιβ΄ 12). Προκειμένου να το πετύχει αυτό, τους παράγγειλε πρώτα να σφάξουν ένα αρνί και να το φάνε το βράδυ με άζυμα και πικρά χόρτα και μετά με το αίμα του να βάψουν το ανώφλιο και τους δύο παραστάτες των θυρών των σπιτιών τους, ώστε «ο Κύριος θέλει παρατρέξει την θύραν και δεν θέλει αφήσει τον εξολοθρευτήν να εισέλθη εις τας οικίας σας, δια να πατάξη». Τελικά «ο Κύριος επάταξε παν πρωτότοκον εν τη γη της Αιγύπτου από του πρωτοτόκου του Φαραώ, όστις κάθηται επί του θρόνου αυτού, έως του πρωτοτόκου του αιχμαλώτου, του εν τω δεσμωτηρίω∙ και πάντα τα πρωτότοκα των κτηνών... Δεν ήτο οικία εις την οποίαν δεν υπήρχε νεκρός». Όλες αυτές οι θεόπνευστες ενέργειες, που περιγράφονται με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες στο ιβ΄ κεφάλαιο της «Εξόδου» της Βίβλου, γιορτάζονται την ημέρα του Πάσχα.

Αυτό το Εβραϊκό Πάσχα ο Ιησούς ούτε κατήργησε, ούτε υποτίμησε, τουναντίον πήρε τους μαθητές του και ανέβηκε στα Ιεροσόλυμα -το τρίτο και τελευταίο έτος του δημόσιου βίου του-, για να το γιορτάσουν σαν νομοταγείς Εβραίοι (Μαρκ. 14,1, Λουκ. 22,1, Ιωάν. 2,23).

Όλες οι περιγραφές της Καινής Διαθήκης μιλούν ξεκάθαρα, ότι τα γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδος εξελιχθήκαν την εβδομάδα που προηγήθηκε από το Πάσχα των Εβραίων. Ο λεγόμενος Μυστικός Δείπνος ήταν το πασχαλινό τραπέζι για τον εορτασμό του εβραϊκού Πάσχα από τον Ιησού και τους μαθητές του. «Ο Ιησούς απέστειλε τον Πέτρο και τον Ιωάννη λέγοντας: "Πηγαίνετε να ετοιμάσετε να φάμε για το Πάσχα".» (Λουκ. 22,8.) «Οι μαθητές έκαναν όπως τους πρόσταξε ο Ιησούς κι ετοίμασαν το Πάσχα.» (Ματθ. 26, 19.)

Το Πάσχα των Εβραίων κατά το έτος εκείνο γιορτάστηκε ημέρα Σάββατο, ενώ η υποτιθέμενη ανάσταση σύμφωνα με τους ευαγγελιστές (Ματθ. 28,1, Μαρκ. 16,1, Λουκ. 24,1, Ιωάν. 20,1) έγινε την επομένη ήμερα («μία των Σαββάτων»), που αργότερα ονομάστηκε Κυριακή. Από εκεί πήραν την ονομασία τους και οι άλλες ήμερες της εβδομάδας (Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη κ.τ.λ.).

Στην Α΄ Οικουμενική Συνοδό της Νίκαιας (325 μ.Χ.) καθορίστηκαν τα του εορτασμού του χριστιανικού Πεσάχ. Συγκεκριμένα αποφασίστηκε να γιορτάζεται η ανάσταση του Ιησού. Ως ημερομηνία καθορίστηκε η πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία, ώστε το χριστιανικό Πάσχα και να αποτελεί συνέχεια της Εβραϊκής παράδοσης του Πεσάχ, αλλά και να μην συμπίπτει την ίδια ακριβώς μέρα με το Εβραϊκό.

Σύμφωνα με τους χριστιανούς ο Ιησούς γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου, οπότε κάθε 25 Δεκεμβρίου γιορτάζεται η γέννηση του. Την όγδοη ήμερα έγινε η περιτομή του, οπότε λογικά γιορτάζεται την 1η Ιανουαρίου. Το ίδιο γίνεται και για όλες τις άλλες γιορτές. Αυτό που δεν έχει σταθερή ημερομηνία είναι το Πάσχα. Κάποια μέρα της Άνοιξης όμως, πιστεύουν, ο Ιησούς αναστήθηκε. Πότε ήταν αυτή η ήμερα; Γιατί δεν μελέτησαν οι Πατέρες τις Γραφές τους, δεν ζήτησαν και την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, ώστε να αποφασίσουν ποια ημερομηνία έγινε η ανάσταση; Γιορτάζοντας κάθε χρόνο σε άλλη ημερομηνία, μόνο από σύμπτωση μπορεί να ταυτίσουν την ημέρα της υποτιθέμενης ανάστασης με την ήμερα του εορτασμού της. Η Εβραϊκή καταγωγή του Πάσχα είναι καθαρά ο λόγος, που δεν εορτάζεται σε συγκεκριμένη ημερομηνία, άλλα είναι κινητή εορτή.

Οι σύγχρονοι Έλληνες χριστιανοί τηρούν με θρησκευτική ευλάβεια τους Εβραϊκούς συμβολισμούς του Πάσχα, δηλαδή:

Το βασικό στοιχείο του, το ψητό αρνί, που έσφαξαν οι Εβραίοι κατ' εντολή του Θεού: Αρνί τρώνε από τότε κατ' έθιμο κάθε Πάσχα οι Εβραίοι.

Τα αυγά, που συμβολίζουν το ναό της Ιερουσαλήμ, όπου γίνονταν οι θυσίες.

Το κόκκινο χρώμα, που συμβολίζει το αίμα του αρνιού, που έβαψαν τις θύρες τους οι Εβραίοι.


Εμπλεγμένοι οι Έλληνες στη σχιζοφρένεια του ελληνοχριστιανικού ιδεολογήματος γιορτάζουν εν αγνοία τους το αιμοσταγές Πεσάχ υμνολογώντας στις εκκλησίες ο,τιδήποτε Εβραϊκό, καθυβρίζοντας, παράλληλα τους εαυτούς τους και τον πολιτισμό των προγόνων τους. Νομίζουν δε, ότι αποτελεί γιορτή αγάπης και πιστεύουν ότι τα Εβραϊκά έθιμά του αποτελούν γνήσια κι αναπόσπαστα στοιχεία της Ελληνικής Παράδοσης.

Τραγική ειρωνεία και εθνικό κώμα.

Κίμων Ελευθερίου

Εβραϊκή οικογένεια γύρω από το πασχαλινό τραπέζι
Εβραϊκή οικογένεια γύρω από το πασχαλινό τραπέζι

Εβραϊκή οικογένεια γύρω από το πασχαλινό τραπέζι. Πρώτα πλένουν καλά τα χέρια τους, απαγγέλλουν προσευχές, πίνουν από ένα ποτήρι κρασί, που κάνει το γύρο του τραπεζίου κι ύστερα ο πατέρας ευλογεί, τεμαχίζει και μοιράζει τον άρτο. Πάντα στο Eβραϊκό πασχαλινό τραπέζι υπάρχουν τα σύμβολα της ιστορίας του Eβραϊκού Πάσχα: ένα από αυτά είναι το αυγό. Ένα καλά βρασμένο ολόκληρο αυγό συμβολίζει το ναό της Ιερουσαλήμ, οπού γίνονταν οι θυσίες. Το βασικότερο όμως στοιχείο του εβραϊκού Πάσχα είναι το αρνί. (Φωτογραφία από Ελληνικό σχολικό βιβλίο Θρησκευτικών.)

ΠΗΓΗ

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΠΑΤΡΙΔΑ


Ὦ λιγοστοί, ὦ διαλεχτοί! Κ ΠΑΛΑΜΑΣ



Ὢ λιγοστοί, Ὢ διαλεχτοί!
Ὢ λιγοστοὶ κι ὢ διαλεχτοὶ κι ἀρίφνητοι αὔριο ἴσως!
Εἶναι μία ἀλήθεια κάτου ἐδῶ ποὺ τὴ χτυπάει τὸ μίσος,
εἶν᾿ ἐδῶ πέρα μία Ὀμορφιὰ ποὺ ἡ καταφρόνια δένει,
κι εἶν᾿ ἐδῶ πέρα μία Ἀρετὴ δειλὴ καὶ ντροπιασμένη.
Ὢ νέοι, ὢ πρωτοξύπνητοι στὸ φῶς, χαρὲς τ᾿ Ἀπρίλη,
ἀπὸ τοὺς πράσινους κορμοὺς γινοντ᾿ οἱ ἄσπροι στύλοι!
Στὴ χώρα ἐσεῖς οἱ λειτουργοὶ κι οἱ λατρευτάδες εἶστε·
δὲ φτάνει· ἐμπρὸς! γιὰ τοὺς Θεούς, ὢ νέοι, πολεμεῖστε.

Κωστής Παλαμάς

Ποίημα πρόκληση του Παλαμά στη νεολαία…Ή ακόμα καλύτερα ποίημα πρόσκληση του μεγάλου ποιητή στους στυλοβάτες μιας χώρας να ορθώσουν το ανάστημά τους και να αγωνιστούν. Να πολεμήσουν για να διεκδικήσουν ένα μέλλον καλύτερο για την πατρίδα τους. Να πολεμήσουν για ιδανικά θεϊκά: για την δόξα και την τιμή της πατρίδας τους!
ΠΗΓΗ

Πέμπτη 17 Απριλίου 2014

ΜΟΙΡΑΣΕ ΤΡΟΦΙΜΑ ΣΗΜΕΡΑ Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΣΑΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ...























Το αυγό στην αρχαία ελληνική παράδοση



Ο θεός Διόνυσος κρατών Αλέκτορα και αυγό, τα σύμβολα της ψυχής και της αναγέννησης.

Κατά καιρούς, οτιδήποτε καινό εισάγεται σε μία κοινωνία δημιουργεί κενά και αντιδράσεις είτε από τους άρχοντες είτε από τον ίδιο το λαό. Οι μεν άρχοντες αντιδρούν για να μη χάσουν την κουτάλα ο δε λαός για να μην τον πιάσουν και καλά κορόιδο.
Όταν η εισαγωγή μιας νέας σκέψης ή ενός νέου και αγνώστου αντικειμένου γίνεται απότομα, ο εισηγητής ή ο "εισαγωγέας" συνήθως την πατάει (βλέπε Σωκράτης και καινά δαιμόνια ή Καποδίστριας και γεώμηλα) .
Τη μεγαλύτερη "μαγκιά" την έκανε ο Χριστιανισμός, που σταδιακά πήρε θέση στη ζωή και στις καρδιές των ελλήνων, ενσωματώνοντας αργά και σταθερά, πανάρχαια ελληνικά έθιμα υιοθετώντας τα και ταξινομώντας τα κατά είδος και κατά εποχή.
Δύναμαι να πω πως αυτή η ενσωμάτωση έγινε τόσο επιτυχημένα που ακόμη και σήμερα πάρα πολλοί έλληνες, αγνοούν το γεγονός ότι δεν υπάρχει χριστιανικό έθιμο που να μην έχει τη βάση του σε κάποιο αρχαιοελληνικό.
Ένα λοιπόν από τα έθιμα είναι και το έθιμο των αυγών. Το αυγό στην αρχαία ελληνική θρησκευτική-μυστικιστική ζωή και παράδοση είχε μία πολύ σημαίνουσα θέση. Υπήρξε πάντοτε σύμβολο ζωής και αναγέννησης. Βρέθηκαν σε πανάρχαιους τάφους αυγά, ακόμη και αυγά στρουθοκαμήλου, τεράστια και σκαλισμένα με τέχνη περισσή. Αγγεία, νεκρικές στήλες, όπου εικονίζεται ο Αλέκτωρ της Περσεφόνης (θεά της Κρίσεως) που θα λαλήσει και θα αναστήσει τον "κοιμώμενο".
Επίσης το αυγό αναφέρεται στην αρχαία ελληνική γραμματεία ως σύμβολον της δημιουργίας και του σύμπαντος.

ωόν-όφις.jpg Ο όφις που συμβολίζει την ενέργεια τυλιγμένος γύρω από το αυγό που συμβολίζει το σύμπαν. Εικόνα χαρακτηριστική των Ορφικών μυστηρίων.
ΠΗΓΗ

Τετάρτη 16 Απριλίου 2014

ΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΤΟΥ ΠΑΟΚ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΜΑΥΡΙΣΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΖΑΓΟΡΑΚΗ ΥΠΟΨ.ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΩΣΙΛΟΓΟΥΣ ΤΗΣ ΝΔ

paok
Σκληρή ανακοίνωση με βαρύτατους χαρακτηρισμούς με αφορμή την υποψηφιότητα του Θοδωρή Ζαγοράκη στο ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας για τις ευρωεκλογές, εξέδωσαν έξι οργανωμένοι σύνδεσμοι του ΠΑΟΚ. Η ανακοίνωση αναφέρει τα εξής:

“Τον Ιούνιο του 2007 σε υποδεχθήκαμε μετά Βαΐων και κλάδων να μπεις μπροστά.

Να ξεβρωμίσουμε από το τρύπημα δεκαετιών, να πάρουμε στα χέρια μας αυτή τη χειμαρρώδη δύναμη που λέγεται κόσμος του Π.Α.Ο.Κ., την ακατανίκητη ορμή αντίστασης απέναντι σε κάθε τι στημένο και παρακμιακό που σκοπίμως κρατούσε τον Σύλλογο δέσμιο μικροσυμφερόντων και τον καταδίκαζε στη μετριότητα, φοβούμενος

την ε(ξε)γερσή του.

Ζητήσαμε ως αντίτιμο μόνο την εντιμότητά σου. Ούτε τα λεφτά σου (;), ούτε τ’ ονομά σου. Σου ζητήσαμε να φερθείς φιλότιμα και αντρίκεια, όπως σου φέρθηκαν αυτοί που σε ξεπροβόδιζαν χοροπηδώντας στη βροχή ένα βροχερό απόγευμα στην Ξάνθη, αυτοί που σε επισκέπτονταν στην Αγγλία και σου φερθήκανε όπως φέρονται σε αδερφό σε γαλαρία, αυτοί που έκαναν «μούχτι» τις βλαχομαγκιές σου με την φανέλα της κούλας 44 μέσα στην Τούμπα ως αντίπαλος.

Η ιστορία διέψευσε την τυφλή πίστη μας ότι αγαπάς άδολα τον Π.Α.Ο.Κ. Τα γεγονότα γνωστά και καταγραπτέα από την Ιστορία. Αποδείχθηκε πόσο τίμησες την επιταγή που σου παραδώσαμε εν λευκώ να καθαρίσεις τον ΠΑΟΚ, όταν σε πιάσανε τα ψυχολογικά σου τον Οκτώβρη του 2009 που παράτησες τον Σύλλογο στα δύσκολα για να γυρίσεις ξανά τον Γενάρη του 2010, λες και ο Π.Α.Ο.Κ. ήταν μαγαζάκι σκυλάδικης συνάθροισης απελπισμένων αγροτών που επισκέπτεσαι συχνά, όταν αποφάσισες να χαντακώσεις την ομάδα προσλαμβάνοντας με δικά μας λεφτά τον υπάλληλο του Κόκκαλη να σου κάνει τις δουλειές με τα κουμπαράκια στην Κρήτη χρεώνοντας τον Σύλλογο και ανοίγοντας το δρόμο για την σφαγή στο κλεάνθης σκουλικίδης (για την οποία ακόμα περιμένουμε να αντιδράσεις), όταν μαζευτήκαμε 10.000 κόσμος στην Καμάρα και σου ζητήσαμε τα ονόματα αυτών που παρελκυστικά σου υπόσχονται λύση για τα χρέη και ακόμα μας τα δίνεις, όταν όρισες αντιπρόεδρο στο σπίτι μας τον τύπο που του έσπαγες επιταγές της ΠΑΕ ΠΑΟΚ ξεχνώντας επιμελώς ότι ήσουν διορισμένος διαχειριστής και όχι μεγαλομέτοχος για να πράττεις με αποφασίζουμε και διατάζουμε, όταν βούλιαξες την μπουτίκ – παραμάγαζο των ευρύτερων συγγενών σου, όταν …όταν … όταν…η λίστα ανεξάντλητη.

Και αφού τιμωρήθηκες στην ανυπαρξία σου φεύγοντας, περιοριζόμενος σε ρόλο καλησπεράκια στην νέα σου δουλειά (η δουλειά δεν είναι ντροπή), χθες μόλις το βράδυ σφίγγεις το χέρι της γνωστής μαριονέτας, λιμανίσιου χρηματοδοτούμενου (παλαιόθεν-τότε που έριχνε κυβερνήσεις με τις ευλογίες του σωματείου με 2 προέδρους στη φυλακή) που παριστάνει τον πρωθυπουργό του κρατιδίου και αποκαλεί τον ΠΑΟΚ μπαογκ περιπαικτικά σε επίσκεψή του σε ΔΕΘ, του ανεπάγγελτου το κόμμα του οποίου, μεταξύ άλλων μνημονιακών, έχει καταδικάσει χιλιάδες ψυχές να ζούνε στην σκιά της ανέχειας και να εξασφαλίζει σίτιση από τους κάδους των σκουπιδιών, επιδιώκοντας καταφανώς οπαδική ψήφο και επιρροή πολιτικής σκοπιμότητας, παίζοντας για άλλη μια φορά το δουλικό υποτακτικό παιχνίδι των εκάστοτε εντολέων σου.

Σφίγγεις το χέρι του δικομματικού μετώπου που σε χειροτόνησε, όταν αυτό έχει οδηγήσει κατά συναυτουργία 1.500 συνανθρώπους μας στην αυτοκτονία, όταν αυτό έχει δωρίσει 2,6 δισεκατομύρια δραχμές με φωτογραφική διάταξη του Υπουργού των Οικονομικών τον Δεκέμβρη του 1990 στο Τουρκολίμανο, του ίδιου κόμματος που τον Μάρτη του 2009, επί δικιάς σου προεδρίας, τάισε ληγμένα χημικά έξω από τον Ναό χιλιάδες ΠΑΟΚτσήδων, τρομοκρατώντας και εκδιώκοντας μικρά ΠΑΟΚτσάκια από το σπίτι τους, το κόμμα και τον συνασπισμό κομμάτων που χάρισε εκατομύρια ευρώ με άρθρα 44 και 99, σε δεκάδες ΠΑΕ και αρνείται πεισματικά, όχι να χαρίσει, αλλά να ρυθμίσει τα χρέη της ομάδας που σε ανέδειξε.

Αυτό το σκυλολόι προσκύνησες τολμώντας να ζητάς και στήριξη από το λαό.

Άκου λοιπόν (μεταμφιεσμένε) σκύλε που μάλλον εξαρχής ήσουν γατί και αργήσαμε να σε καταλάβουμε. Ο Π.Α.Ο.Κ. και οι οπαδοί του αποτάσσουν τους υπαλλήλους των τραπεζιτών που γονάτισαν τούτο τον τόπο, δεν τους ψηφίζουν, αλλά τους καταβαραθρώνουν και τους πολεμούνε μέχρι ενός. Είσαι το ίδιο ανεπιθύμητος σε μας, όσο είναι η λαίλαπα των μνημονίων και αυτών που διασπάθισαν τον ιδρώτα του κοσμάκη και τολμούνε ακόμα και σήμερα να μιλάνε για ευήμερη εξέλιξη, τη στιγμή που γύρισαν το βιοτικό επίπεδο του κόσμου 30 χρόνια πίσω.

Ο ΠΑΟΚ δεν υποστηρίζει κανένα κόμμα, είναι εναντίον όλων, ο ΠΑΟΚ δεν διαπραγματεύεται την αξιοπρέπειά του και την μετωπική του σύγκρουση με την καθεστηκυία τάξη, ούτε ζητιανεύει παρασκήνια. Δεν μας νοιάζει ποιοι σε στηρίζουν και η μπίζνα κανενός, ούτε τρώμε την παραμύθα των νεόδμητων site της παρακμής και της παραπληροφόρησης που μύρισαν μεδούλι και άρχισαν τον ψεκασμό υποστήριξής σου. Απαγορεύουμε δια ροπάλου να εκμεταλλεύεσαι τα ιερά 4 γράμματα . Σε εγκαταλείπουμε στην (γραφική) μοίρα σου.

ΥΓ 1 Ο αρχι-αληταράς του ανέκδοτου που λέγεται «ελληνικός αθλητισμός», ο κατά δική του ομολογία καθηγητής της αλητείας, ομολόγησε σε απστροφή του λόγου του χτες φόρα παρτίδα και ανερυθρίαστα ότι πάνε να πιάσουν κορόιδα τον κόσμο με βάση την ομάδα που υποστηρίζει: «εγώ εκπροσωπώ τους αρειανούς, πήραμε και αυτόν για να μαζέψει τους ΠΑΟΚτσήδες».

Αυτό από μόνο του τα λέει όλα και για τον ρεβολούσιον και για τα κόμματα που τον στηρίζουν, τα ίδια κόμματα που κλείνουν ξαφνικά το μάτι στον Μώραλη και τον Πόλντο για τη δημαρχία Πειραιά. Ο νοών, νοείτω… Καλούμε τον κόσμο του ΠΑΟΚ να μαυρίσει τον Ζαγοράκη μέχρι τελικής πτώσης ως ΚΑΤΑΧΡΑΣΤΗ των προσδοκιών του, ως ΠΡΟΔΟΤΗ των ονείρων του και τώρα και ως ΥΠΗΡΕΤΗ του πιο καταστροφικού, αισχρού και αυταρχικού πολιτικού συνονθυλεύματος που κυβέρνησε την Ελλάδα μεταπολεμικά και την έχει φέρει στην απόλυτη παρακμή και στη διάλυση κάθε έννοιας κοινωνίας.

ΥΓ 2 Εμείς σκύλε που ήσουνα γατί, πολεμάμε για έναν ΠΑΟΚ ψηλά, υπηρετώντας το Σύλλογο με καρδιά και φωτιά. Ο δρόμος αύριο οδηγεί στο σπίτι μας, σε έναν ακόμα από τους χιλιάδες αγώνες ενάντια στην σαπίλα αυτών με τους οποίους διάλεξες να συμπορευτείς. Αύριο θα πάρει την απάντησή της η αγαπημένη ομάδα του πρωθυπουργίσκου υπό επιτήρηση που στηρίζεις. Δεν θα μας αποπροσανατολίσεις, δεν θα ασχοληθούμε ξανά με τα θλιβερά μονοπάτια σου. Είμαστε πιο δυνατοί από ποτέ και ο εχθρός είναι ο ίδιος. Καθρέπτης του, το σωματείο των γερμανών πρακτορίσκων, γεννοβολιό ναύσταθμου αεροπλανοφόρων.”

Σ.Φ. Π.Α.Ο.Κ. ΠΑΝΝΕΛΗΝΙΟΣ ΑΘΗΝΩΝ,ΚΑΒΑΛΑΣ,ΤΡΙΑΝΔΡΙΑΣ,ΣΕΡΡΩΝ,ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

Δευτέρα 14 Απριλίου 2014

Ο Η.ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΟ CHANNEL 9 ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ

Η συνέντευξη του Ηλία Παναγιώταρου στο αυστραλιανό κανάλι CHANNEL 9 και την εκπομπή 60 MINUTES.

Κυριακή 13 Απριλίου 2014

“300: Η άνοδος της αυτοκρατορίας”: Μία κριτική


Πριν λίγες εβδομάδες, έκανε την πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες η ταινία “300: Η άνοδος της αυτοκρατορίας”. Η συνέχεια της κινηματογραφικής μεταφοράς του γνωστού κόμικ “300”, που έχει ως θέμα του τη μάχη των Θερμοπυλών. Η τεράστια επιτυχία της πρώτης ταινίας, που μεταφράζεται σε εκατομμύρια δολαρίων από τις εισπράξεις, ήταν σχεδόν σίγουρο ότι θα οδηγούσε τους παραγωγούς στη δημιουργία μίας δεύτερης ταινίας. Το ζητούμενο, για τους περισσότερους λάτρεις της ιστορίας και του επικού, ήταν το κατά πόσο αυτή η κινηματογραφική συνέχεια θα στεκόταν στο επίπεδο που έθεσε η πρώτη ταινία, σε αισθητικό, κινηματογραφικό και σεναριακό αποτέλεσμα.

Αν και η δεύτερη ταινία βασίζεται επίσης στη δουλειά του Frank Miller και πιο συγκεκριμένα στο ανέκδοτο, ακόμη, κόμικ με τίτλο “Ξέρξης”, ωστόσο ο δημιουργός δεν είχε καμία απολύτως συμμετοχή σε αυτή, σε αντίθεση με την πρώτη. Πάντως, σε γενικές γραμμές, “η άνοδος της αυτοκρατορίας” σκηνοθετικά και αισθητικά καταφέρνει και κινείται στο ίδιο ύφος με την πρώτη ταινία. Μάλιστα, οι σκηνές με τις μάχες είναι περισσότερες, πιο άγριες και πιο αιματηρές. Ιδιαίτερα στην τρισδιάστατη προβολή, ο θεατής σχεδόν νιώθει τις σταγόνες αίματος να πέφτουν πάνω του.

Πολλοί από αυτούς που είδαν την ταινία σχολίασαν αρνητικά ότι παραποιεί την πραγματική ιστορία. Αυτό που πρέπει να γίνει αντιληπτό από όλους είναι ότι δεν περιμένουμε από το Hollywood να μας μάθει ιστορία. Σίγουρα, ο Δαρείος δεν πέθανε από βέλος του Θεμιστοκλή στη μάχη του Μαραθώνα, ούτε βέβαια η ναυμαχία της Σαλαμίνας κρίθηκε από τις σπαρτιάτικες τριήρεις, των οποίων ηγούνταν η γυναίκα του Λεωνίδα. Καλώς ή κακώς, οι ταινίες που βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα έχουν την “κινηματογραφική αδεία” να παραλλάξουν τα πρόσωπα και τις πράξεις τους, ώστε το αποτέλεσμα να ικανοποιεί τον σκηνοθέτη και φυσικά να εξυπηρετεί την πλοκή και την εμπορικότητα της ταινίας. Μπορεί σε αρκετούς να μην αρέσει αυτή η διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας, αλλά αυτοί είναι οι κανόνες αυτού που ονομάζεται show-business. Το κατά πόσο θα μπορούσε να αποδοθεί με ακρίβεια η ελληνική ιστορία σε κινηματογραφικές παραγωγές τέτοιας κλίμακας είναι ένα άλλο θέμα, που αφορά την πολιτική βούληση, τον ρόλο του υπουργείου πολιτισμού και του κέντρου ελληνικού κινηματογράφου, την εύρεση κονδυλίων και χορηγιών και πολλές άλλες παραμέτρους.

Από τη στιγμή που δεν παρουσιάζει κάποια χονδροειδή στρέβλωση, όπως για παράδειγμα το να προβάλλει κάποιον αφρικανικής καταγωγής ηθοποιό ως Έλληνα πολεμιστή, τότε μπορεί να ειπωθεί ότι η ταινία απλά παραλλάσσει αλλά δεν παραχαράζει την ιστορία. Ακόμη όμως και με αυτή τη μορφή της μπορεί να έχει θετικό αντίκτυπο, αποτελώντας την αφορμή για πολλούς νέους σε όλο τον κόσμο να μελετήσουν τα πραγματικά γεγονότα των περσικών πολέμων, αναζητώντας την αλήθεια στις ιστορικές πηγές, δημιουργώντας έτσι εν δυνάμει νέους φιλέλληνες και λάτρεις του ελληνικού πολιτισμού της αρχαιότητας.

Εκτός, όμως, από την ιστορική πιστότητα της ταινίας, ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο, που γίνεται προσπάθεια να αναδειχθεί από την παραγωγή, είναι η εξύψωση του αθηναϊκού δημοκρατικού ιδεώδους, όπως φυσικά το αντιλαμβάνεται αυτή. Έτσι λοιπόν, εκτός από την κεντρική σύγκρουση με τους βάρβαρους Πέρσες, που αυτή τη φορά αντιμετωπίζονται εκ μέρους των Ελλήνων από τους Αθηναίους, με αρχηγό τον στρατηγό Θεμιστοκλή, παράλληλα, εξελίσσεται και μία άλλη σύγκρουση, αυτή της δημοκρατικής Αθήνας και της στρατοκρατικής Σπάρτης. Στην ταινία παρουσιάζονται με διακριτικό τρόπο οι διαφορές ανάμεσα σε αυτές τις δύο πόλεις - κράτη, όσον αφορά στον τρόπο λήψης των αποφάσεων, καθώς και στον τρόπο ζωής των κατοίκων τους. Όπως θα περιμέναμε, η λιτή και σκληροτράχηλη ζωή των Λακεδαιμόνιων παρουσιάζεται αρνητικά. Αυτή η παρουσίαση, όμως, αναιρείται στο τέλος από την ίδια την πλοκή της ταινίας, καθώς οι Σπαρτιάτες είναι αυτοί που σώζουν τους Αθηναίους και φυσικά ολόκληρη την Ελλάδα.

Βέβαια, το σημαντικότερο στοιχείο σε μία ταινία, μακριά από τα ειδικά εφέ και το ποιος είναι πρωταγωνιστής ή σκηνοθέτης, είναι το ποια μηνύματα μεταφέρει και τι αισθήματα δημιουργεί στον θεατή που θα τη δει. Σε μία κινηματογραφική βιομηχανία, που κυριαρχείται από παραγωγές που στοχεύουν στην αποχαύνωση του σύγχρονου ανθρώπου, προσφέροντάς του φθηνά θεάματα, παρά τα υψηλά κόστη παραγωγής, αυτή η ταινία, όπως και η πρώτη της σειράς, διαφέρουν ριζικά. Αποτελούν μειονότητα για έναν σύγχρονο κινηματογράφο που ενοχοποιεί τον Λευκό άνθρωπο, παρουσιάζει τη γυναίκα με χυδαίο τρόπο και τον άντρα με θηλυπρεπή συμπεριφορά, ηρωοποιεί εγκληματικές και σχιζοφρενικές συμπεριφορές και προβάλλει ως μοναδικούς υπερασπιστές του καλού αμερικάνικα πρότυπα - προϊόντα τύπου Batman και Spiderman. Ξεχωρίζουν γιατί μεταφέρουν στον θεατή αξίες και ιδανικά που η παγκοσμιοποίηση προσπαθεί λυσσαλέα να εξαφανίσει. Απέναντι στις σημερινές πολυπολιτισμικές κοινωνίες προβάλλουν ομοιογενείς φυλετικά κοινότητες, όπου τα άτομα έχουν έντονη εθνική συνείδηση, ισχυρούς δεσμούς μεταξύ τους και ακλόνητη πίστη στα ήθη και στις παραδόσεις τους. Προβάλλουν τη γυναίκα ως μάνα, πιστή σύζυγο, ακόμη και ικανότατη πολεμίστρια. Παρουσιάζουν τους άνδρες να έχουν ως πρωταρχικό γνώρισμα την πολεμική αρετή και να είναι έτοιμοι να πεθάνουν μαχόμενοι για την ελευθερία.

Το ιστορικό των Μηδικών πολέμων και η τραγικότητα της ανυπέρβλητης θυσίας του βασιλιά Λεωνίδα και των 300 Σπαρτιατών, παρά τις όποιες ανακρίβειες και τις όποιες αναπόφευκτες “αμερικανιές” συναντάμε στην ταινία, εκπέμπει μηνύματα στον θεατή τα οποία είναι σήμερα υπό εξαφάνιση. Γι' αυτό ίσως και αρκετοί κριτικοί εκφράστηκαν μειωτικά για την ταινία. Παραθέτουμε ένα τέτοιο απόσπασμα: “Το πρόβλημα ωστόσο δεν είναι οι ίδιες οι ανακρίβειες, αλλά το ότι έχουν δομηθεί πάνω σε μια άθλια και φασίζουσα αισθητική μίσους. Οι αξίες της Αθηναϊκής Δημοκρατίας αντικαθίστανται από την ιδεολογία της «πολεμικής αρετής», της δύναμης και της τόλμης, η οποία ισοπεδώνει κάθε έννοια πολιτισμού. Αυτό που κυριαρχεί στους «300» είναι η ισχύς του Πολέμου και όχι η στρατηγική του Πολιτισμού”.

Την απάντηση στα παραπάνω δίνει ο Αισχύλος, ο πατέρας της τραγωδίας, που είχε πολεμήσει και μάλιστα είχε διακριθεί στον Μαραθώνα, στη Σαλαμίνα και στις Πλαταιές. Μία από τις πνευματικές κορυφές της ανθρωπότητας θεωρεί ότι μεγαλύτερο επίτευγμα στη ζωή του δεν είναι τα αθάνατα έργα του, που αναγνωρίζονται σήμερα παγκοσμίως, αλλά το ότι υπήρξε πολεμιστής. Αυτή η αξία που έδινε ο Αισχύλος στην πολεμική του δράση στην υπηρεσία της πατρίδας δύναται να εκτιμηθεί στο κείμενο του επιτύμβιου επιγράμματος, που ο ίδιος συνέθεσε και έγραφε: “Το γιο του Ευφορίωνα, τον Αθηναίο Αισχύλο, κρύβει νεκρό το μνήμα αυτό της Γέλας με τα στάρια. Την άξια νιότη του θα ειπεί του Μαραθώνα το άλσος και ο Μήδος ο ακούρευτος, οπού καλά την ξέρει”.

Καταλήγοντας, πιστεύουμε ότι, παρ' όλες τις αδυναμίες της, η “άνοδος της αυτοκρατορίας” παραμένει κατά βάση πιστή στο μήνυμα του αγώνα “υπέρ βωμών και εστιών”, που αποτελεί και την ουσία των Μηδικών, στέκεται στο ύψος της σχετικά με το επίπεδο που έθεσε η πρώτη ταινία των “τριακοσίων” και προσφέρει στον τηλεθεατή μία εμπειρία διαφορετική από αυτή που μας έχει συνηθίσει ο σύγχρονος σκουπιδότοπος του Hollywood.

του Κ. Παπαδόπουλου
ΠΗΓΗ

Κ.ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΓΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ

Γ.ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ :ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΓΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ

ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΟΙΞΕ ΣΗΜΕΡΑ.