Ο θεός Διόνυσος κρατών Αλέκτορα και αυγό, τα σύμβολα της ψυχής και της αναγέννησης.
Κατά καιρούς, οτιδήποτε καινό εισάγεται σε μία κοινωνία δημιουργεί κενά και αντιδράσεις είτε από τους άρχοντες είτε από τον ίδιο το λαό. Οι μεν άρχοντες αντιδρούν για να μη χάσουν την κουτάλα ο δε λαός για να μην τον πιάσουν και καλά κορόιδο.
Όταν η εισαγωγή μιας νέας σκέψης ή ενός νέου και αγνώστου αντικειμένου γίνεται απότομα, ο εισηγητής ή ο "εισαγωγέας" συνήθως την πατάει (βλέπε Σωκράτης και καινά δαιμόνια ή Καποδίστριας και γεώμηλα) .
Τη μεγαλύτερη "μαγκιά" την έκανε ο Χριστιανισμός, που σταδιακά πήρε θέση στη ζωή και στις καρδιές των ελλήνων, ενσωματώνοντας αργά και σταθερά, πανάρχαια ελληνικά έθιμα υιοθετώντας τα και ταξινομώντας τα κατά είδος και κατά εποχή.
Δύναμαι να πω πως αυτή η ενσωμάτωση έγινε τόσο επιτυχημένα που ακόμη και σήμερα πάρα πολλοί έλληνες, αγνοούν το γεγονός ότι δεν υπάρχει χριστιανικό έθιμο που να μην έχει τη βάση του σε κάποιο αρχαιοελληνικό.
Ένα λοιπόν από τα έθιμα είναι και το έθιμο των αυγών. Το αυγό στην αρχαία ελληνική θρησκευτική-μυστικιστική ζωή και παράδοση είχε μία πολύ σημαίνουσα θέση. Υπήρξε πάντοτε σύμβολο ζωής και αναγέννησης. Βρέθηκαν σε πανάρχαιους τάφους αυγά, ακόμη και αυγά στρουθοκαμήλου, τεράστια και σκαλισμένα με τέχνη περισσή. Αγγεία, νεκρικές στήλες, όπου εικονίζεται ο Αλέκτωρ της Περσεφόνης (θεά της Κρίσεως) που θα λαλήσει και θα αναστήσει τον "κοιμώμενο".
Επίσης το αυγό αναφέρεται στην αρχαία ελληνική γραμματεία ως σύμβολον της δημιουργίας και του σύμπαντος.
ωόν-όφις.jpg Ο όφις που συμβολίζει την ενέργεια τυλιγμένος γύρω από το αυγό που συμβολίζει το σύμπαν. Εικόνα χαρακτηριστική των Ορφικών μυστηρίων.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου