ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ 28.10.1940 ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΛΑΟΝ

Προς τον ελληνικόν λαόν,

Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν διά την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της. Μολονότι επεδείξαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην, προς όλους, η Ιταλία μη αναγνωρίζουσα εις ημας το δικαίωμα να ζώμεν ως ελεύθεροι Έλληνες μου εζήτησεν σήμερον την 3ην πρωινήν ώραν, την παράδοσιν τμημάτων του εθνικού εδάφους κατά την ιδίαν αυτής βούλησιν ότι προς κατάληψιν αυτών η κίνησις των στρατευμάτων της. θα ήρχιζε την 6ην πρωινήν. Απήντησα εις τον Ιταλόν Πρέσβυν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ' εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο ως κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας κατά της Ελλάδος.

Έλληνες,

τώρα θα αποδείξωμεν εάν είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας, την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος ας εγερθή σύσσωμον, αγωνισθήτε διά την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά σας, και τα ιεράς μας παραδόσεις.

Νυν υπέρ πάντων ο αγών

Ο Πρόεδρος της Κυβερνήσεως

Ιωάννης Μεταξάς (Γιώργος)                                                            

"ΥΨΩΜΑ 731" ΜΑΡΤΙΟΣ 1941

Μια από τις μεγαλύτερες μάχες του Β’ παγκοσμίου πολέμου έγινε στο «Ύψωμα 731» κοντά στην Κλεισούρα, τον Μάρτιο του 1941. Τη μάχη παρακολούθησε ο ίδιος ο Μουσολίνι από τα απέναντι βουνά, παίζοντας το τελευταίο του χαρτί απέναντι στην Ελλάδα που μέχρι εκείνη τη στιγμή κατέγραφε μόνο νίκες.
Το Ύψωμα 731, το οποίο υπερασπίστηκε το 5ο Σύνταγμα της 1ης Μεραρχίας, ήταν στρατηγικής σημασίας καθώς αποτελο

ύσε το κλειδί για τη διάβαση προς την ενδοχώρα. Δέχθηκε, μέσα σε τρεις μέρες, 18 επιθέσεις από πυροβολικό, αεροπορία, άρματα μάχης και επίλεκτες ιταλικές μονάδες πεζικού.
Σχετικές αναφορές υποστηρίζουν ότι σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν ρίφθησαν τόσα πυρομαχικά όσα στο «Ύψωμα 731» (μόνο την πρώτη μέρα της επίθεσης και για δυόμισι ώρες ρίχτηκαν περίπου 100.000 βλήματα στο μικρό ύψωμα. 11 βλήματα κάθε δευτερόλεπτο. Ασύλληπτο νούμερο!). Το «Ύψωμα 731» (ο αριθμός 731 σημαίνει το υψόμετρο), δεν είναι πια 731 μέτρα. Είναι 726! Χαμήλωσε 5 μέτρα από τους βομβαρδισμούς εκείνων των ημερών. Μέσα σε αυτό το εφιαλτικό σκηνικό, πολέμησαν άνθρωποι μέχρις εσχάτων.
«Επί των κατεχομένων θέσεων θα αμυνθώμεν μέχρις εσχάτων. Ουδείς θα κινηθεί προς τα οπίσω. Ο εχθρός θα διέλθει εκ της τοποθεσίας μας, μόνον όταν αποθάνωμεν άπαντες επί των θέσεών μας». (Διαταγή του Ταγματάρχη Δημητρίου Κασλά, διοικητή του 2ου Τάγματος του 5ου Συντάγματος, που υπερασπίστηκε το "731").
«Όταν εφορμήσαμε την πρώτη φορά κατά του 731, πίστευα ότι δεν θα συναντούσαμε ούτε έναν Έλληνα ζωντανό πάνω στο ύψωμα. Τόσο σφοδροί ήταν οι βομβαρδισμοί που προηγήθηκαν. Όμως εκείνοι ήταν εκεί και μας περίμεναν. Συνέχισα να πιστεύω το ίδιο και στις επόμενες επιθέσεις μας, που πάντα εκδηλώνονταν ύστερα από καταιγιστικά πυρά του πυροβολικού και της αεροπορίας μας. Όμως πάντα μας περίμεναν και μας απέκρουαν. Οι Έλληνες μας περίμεναν όρθιοι μπροστά στα κατεστραμμένα χαρακώματα με τις λόγχες περασμένες στα όπλα τους. Συχνά γελούσαν δυνατά και φώναζαν. Είχαν υπερβεί τον άνθρωπο. Δεν ήταν άνθρωποι πλέον το πιστεύω αυτό, ήταν θηρία». (Αφήγηση Ιταλού έφεδρου ανθυπολοχαγού που συμμετείχε στη μάχη)

«Εκείνοι που στέκονταν τώρα γαντζωμένοι εκεί απάνω μέσα στη νύχτα, δεν έμοιαζαν με πλάσματα ανθρώπινα. Είτανε κάτι σκέλεθρα ντυμένα με κουρέλια, επίδεσμους, φαντάσματα μαυριδερά και αγριεμένα, όλο χώμα και ιδρώτα που παγώνει, μάτι γυαλιστερό από την πείνα, την αγωνία, την πάλη με το Χάρο... Είταν η έβδομη επίθεσή τους για το 731. Το ύψωμα έμπαινε πια, ζωσμένο με φλόγες στο θρύλο» Άγγελος Τερζάκης

Ο Νικηφόρος Βρεττάκος, μας άφησε μια συγκλονιστική εικόνα:
«Είναι περασμένο το μεσημέρι. Το πυροβολικό έχει αραιώσει κάπως τις βολές του, επιτέλους. Μόνο απάνω στο 731 εξακολουθεί να τσακίζει τα δέντρα. Τα πολυβόλα δίνουν και παίρνουν. Τώρα έχουμε περισσότερες ελπίδες. Κάτω στο δρόμο βλέπομε να κατεβαίνουν τα πρώτα φορεία. Τρέχομε.
Μα σε λίγο, μια φωνή γνώριμη περνάει στ’ αυτιά μας.
- Ο Λούης!...
Τρέχουμε κατά πάνω του. Έχει ρίξει ανάρριχτα τη χλαίνη του. Μ’ αγκαλιάζει, με το ένα του χέρι και με φιλάει.
- Αμήν! μου λέει. Γλιτώσαμε. Τώρα πηγαίνω στα Γιάννενα να μου κόψουν τ’ αριστερό χέρι. Κοίταξε, κρέμεται. Έχει φύγει από τον ώμο…
Κι αμέσως το δυνατό γέλιο του πλατάγισε στον αέρα σα να μην είχε συμβεί τίποτα.
- Χα! χα! χα!
Το πρόσωπό του είχε σταφιδώσει από το κρύο. Είναι γιομάτο χώματα και καπνό. Τα ρούχα του από πάνω ως κάτω είναι γεμάτα αίματα. Όπου να ’ναι θα συναντήσουνε τ’ αυτοκίνητα που θα ’ρχονται να τους πάρουν. Εμείς παρακολουθούμε το Λούη από κοντά. Η φωνή μας έχει κοπεί. Καθένας σκέφτεται πώς θα μπορούσε να τον βοηθήσει.
- Άμα θα πάτε στο 731 δε θα προφτάνετε να μετράτε σκοτωμένους.»

Οι Ιταλοί πλήρωσαν βαρύ τίμημα με 12.000 νεκρούς. Από τους ηρωικούς υποστηρικτές του υψώματος «731», 1.243 Έλληνες άφησαν τη ζωή τους εκεί και 4.000 τραυματίστηκαν.
____________________
Η ιστορία του τόπου μας, μας ανήκει. Δεν την παραδίδουμε στους φασίστες.
Τη διδάσκουμε στα παιδιά μας και στα παιδιά των παιδιών μας.

(Στη φωτογραφία, εικόνες του υψώματος μετά τη σφαγή και ο ηρωικός ταγματάρχης Δ. Κασλάς. Η πατρίδα, μετά τον πόλεμο, του ξήλωσε τα γαλόνια του Ταγματάρχη, τον υποβίβασε σε στρατιώτη και τον έστειλε εξορία. Πέθανε το 1966 παραμελημένος και πικραμένος)                                                   ΠΗΓΗ

Δ.Ιατρόπουλος: ΟΧΙ Προδότες!

ΟΧΙ! Προδότες!
Δεν θα την πάρετε αυτή την πατρίδα, δεν θα την ξεπουλήσετε.
Δεν θα σας κάνουμε το χατίρι, δεν θα περάσει το σχέδιό σας να αφελληνίσετε τον τόπο.

ΟΧΙ! Προδότες!
Δεν θα σας αφήσουμε να μαστουρώσετε τη νεολαία μας.
Δεν θα επιτρέψουμε τη διάλυση της χώρας μας, την κατάργηση της ιστορίας μας, την κατασυκοφάντηση των ηρώων μας..

ΟΧΙ! Προδότες!
Δεν θα πεθάνουν αργά-αργά, επειδή εσείς τους έχετε ξεγράψει, οι απόμαχοι γέροντές μας.
Δεν θα δουλεύουνε στα ξένα αφεντικά σας, για μια χούφτα φασόλια οι Συνέλληνες.
Δεν θα ξανακλάψουν τα παιδιά στα συσσίτια.
Δεν θα κλείσουν οι παιδικές χαρές κι οι λαϊκές αγορές.
Δεν θα αδειάσουν οι κερκίδες στα στάδια.
Δεν θα σκουριάσουν οι καμπάνες στις εκκλησίες.
Δεν θα κηδεύουμε κάθε τρεις και λίγο κι από έναν άξιο συμπατριώτη μας που τον ρίξατε απ το μπαλκόνι, που τον ποτίσατε δηλητήριο, που τον πνίξατε τη νύχτα που κοιμότανε..

ΟΧΙ! Προδότες!
Δεν θα σας ανοίξουμε την πόρτα να το σκάσετε.
Δεν θα σας χαριστούμε.
Δεν θα συγχωρέσουμε κανέναν σας.
Δεν θα δείτε Θεού πρόσωπο.
Δεν θα αφήσουμε χλωρό κλαρί από σας, όπου και να δραπετεύσετε.
Στην άκρη της Γης θα σας βρίσκουμε και θα σας τιμωρούμε, μέχρι να λιώσετε στο μαύρο χώμα...

ΟΧΙ! Προδότες!
Δεν υπάρχει λύπηση για σας, που δουλέψατε στα σκοτεινά υπόγεια με τους ξένους πράκτορες, για να ξεπουλήσετε να νησιά μας, να μας πάρετε τα σπίτια μας, να κατακλέψετε τον κόπο μας μιας ολόκληρης ζωής, να στρώσετε το χαλί της πιο φριχτής υποδούλωσης, για να μπούνε τα κοράκια των τοκογλύφων, να αρμέξουνε το πετρέλαιό μας, που κοιμάται στα σπλάχνα των θαλασσών μας, να βγάλουνε με τα βρώμικα νύχια τους, στο χρυσάφι που κοιμάται στα σπλάχνα των βουνών μας, να ξεριζώσουνε με τα άπληστα δόντια τους, την ομορφιά που φωτίζει εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια, ετούτη την ευλογημένη γη, τη δικιά μας γη.
Την ΔΙΚΙΑ μας, το ακούτε προδότες;

ΟΧΙ και πάλι ΟΧΙ, κι άλλη μια φορά λοιπόν ΟΧΙ!
Δεν θα σβήσουμε κανένα και καμιά σας από το μαύρο κατάλογο, όπου και να βυσσοδομήσατε, όποιο πόστο και να ανεβήκατε, όποια πιάτσα κι αν σεργιανίσατε, σ’ όποιαν αγορά κι αν ξεπουλήσατε την πατρίδα.

ΟΧΙ! Προδότες!
Δεν θα δείτε Θεού πρόσωπο.
Δεν θα χαρείτε άσπρη μέρα.
Δεν θα βρείτε πουθενά καταφύγιο και γλυτωμό.
Δεν θα γελάσει τ’ αχείλι σας.
Δεν θα ξαναπαίξετε με τα παιδιά σας.
Δεν θα γλυκαθείτε με τ’ αγγόνια σας.
Δεν θα υπάρξει για σας επιείκεια.
Σας ξέρουμε όλοι, όλους σας και όλες σας, έναν-έναν και μία-μία.
Έχετε καταγραφεί για πάντα στην πιο μαύρη σελίδα της ιστορίας, αυτής της πανένδοξης και πανέμορφης χώρας, που συνωμοτήσατε να την εξαφανίσετε από το χάρτη της Γης..

ΟΧΙ!! Προδότες!
Δεν θα σας αφήσουμε να πάρετε ανάσα, ποτέ και πουθενά, όσο θα ζείτε..

ΟΧΙ! Προδότες!
Δεν πρόκειται να μαζευτούμε κρυφά εμείς, ούτε πρόκειται να σας επιτεθούμε ύπουλα, ούτε κλεφτοπόλεμο θα κάνουμε.
Τίποτε απ αυτά που σας δίδαξαν στα υπόγεια σεμινάρια, τίποτε απ αυτά που φοβόσαστε όλη μέρα κι όλη νύχτα, και έχετε χάσει τον ύπνο σας, δεν θα συμβεί.

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ιδιοκτήτες αυτής εδώ της χώρας, ένα ωραίο πρωί, που δεν είναι καθόλου μακριά, θα συντονιστούμε αστραπιαία και αυθόρμητα, όλες και όλοι, δέκα εκατομμύρια νοματαίοι, νοικοκυραίοι, ψυχές και πνεύματα, και θα βγούμε από τα σπίτια μας, με την υπόσχεση στους νεκρούς μας παππούδες και γιαγιάδες, και στα αγέννητα παιδιά του τόπου μας, ότι δεν θα επιστρέψουμε πάλι, αν πρωτύτερα δεν θα έχουμε ξαναπάρει την πατρίδα στα χέρια μας.

ΟΧΙ! Προδότες!
Δεν θα συμβεί αυτό περίεργα και δύσκολα και εκκωφαντικά.
Πολύ απλά θα γίνει.
Έτσι όπως αρπάζεις το χέρι του πορτοφολά στον ηλεκτρικό, που πήγε να σε ξαφρίσει.
Και στον πρώτο επόμενο σταθμό, την ώρα που ανοίγει η πόρτα, τον πετάς στις γραμμές, και φτύνεις στις παλάμες σου.
Πρώτα για να καθαρίσεις από το άγγιγμά του και μετά για να ξαναπιάσεις το φτυάρι, τον γκασμά, την πέννα, το τιμόνι, και το ποτιστήρι…
Να ξαναμπεί μπροστά αυτή η αγαπημένη πατρίδα…
Τόσο απλά και νοικοκυρεμένα θα γίνουν όλα…

ΠΡΟΔΟΤΕΣ!
ΟΧΙ!

ΠΗΓΗ

ΔΥΟ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΑΔΩΝΙΣ-ΚΑΙΣΑΡΙΟΣ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΠΛΥΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ.ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΗΛΙΘΙΕ ΝΕΟΕΛΛΗΝΑ;

ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΞΕΠΟΥΛΗΜΕΝΟΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ.ΟΙ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΑΣ ΛΕΝΕ.ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΗΛΙΘΙΕ ΝΕΟΕΛΛΗΝΑ;

1940 ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΝΙΚΕΣ ΣΤΟ ΜΕΤΩΠΟ

Η πορεία των ελληνικών στρατιωτικών μονάδων προς το Μέτωπο ήταν γεμάτη κακουχίες. ‘Ομως ο βαρύς χειμώνας, ο ενθουσιασμός του ελληνικού στρατού και τα βουνά της Αλβανίας επιτρέπουν στους ‘Ελληνες όχι μόνον να αντιμετωπίσουν την επίθεση με ιταλική επιτυχία, αλλά και να περάσουν αμέσως στην αντεπίθεση. 

H επίλεκτη μεραρχία των Ιταλών Τζούλια άρχισε στις απόκρημνες βουνοκορφές της βόρειας Πίνδου την επίθεσή της εναντίον της χώρας μας, για να προελάσει γρήγορα προς τα Γιάννενα, όπως πίστευε το Ιταλικό Επιτελείο, και να διευκολύνει τον “άνετο περίπατο” των υπολοίπων ιταλικών μεραρχιών προς την Αθήνα.

Η έκπληξη όμως των “γενναίων” του Μουσολίνι γρήγορα μετατράπηκε σε απογοήτευση, όταν οι ταμπουρωμένοι ‘Ελληνες φαντάροι των φυλακίων, δεν τους προσέφεραν την υποδοχή που ήθελαν, αλλά πυκνά πυρά. Αλήθεια τι υποδοχή περίμεναν; 

Ως γνωστό, το βάρος της άμυνας το έφερε η μεραρχία Ηπείρου, που είχε τη τύχη μόνη από τις μεγάλες δυνάμεις να υπερασπίζεται τη τιμή και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, με κύρια αποστολή “την κάλυψη της κεντρικής Ελλάδος από την κατεύθυνση Ιωάννινα – Ζυγός Μετσόβου” και δευτερεύουσα “την προάσπιση εθνικού εδάφους”, και η οποία με απόφαση του διοικητή της υποστράτηγου Χαράλαμπου Κατσιμήτρου, δεν εγκατέλειψε την προωθημένη αμυντική γραμμή και αγωνίσθηκε χωρίς να παραχωρίσει εθνικό έδαφος. 

Παρατίθεται ένα τμήμα της υπ’ αριθμόν πρωτ. 30904 γενικής διαταγής της VIII Μεραρχίας της 30 Οκτωβρίου 1940. (Υποστράτηγος Χ. Κατσιμήτρος): 

Μαχόμεθα εναντίον εχθρού υπούλου και ανάνδρου όστις άνευ ουδεμιάς αφορμής μας επετέθη αιφνιδιαστικώς ίνα μας υποδουλώσει. 

Μαχόμεθα δια τας εστίας μας και τας οικογενείας μας και δια την ελευθερίαν μας. 

Αξιωματικοί και Οπλίται, κρατήσατε σταθερώς και αποφασιστικώς τας θέσεις και έχετε πάντοτε το βλέμμα προς τα εμπρός, διότι εντός ολίγου θα αναλάβωμεν αντεπίθεσιν ίνα εκδιώξωμεν τον εχθρόν εκ του πατρίου εδάφους το οποίον εμόλυνεν δια της παρουσίας του… 

Εγγύς είναι η ημέρα καθ’ ήν ο άνανδρος και δειλός εχθρός θα ριφθεί εις την θάλασσαν. Κρατήστε ισχυρώς τας θέσεις και τούτο θα πραγματοποιηθεί συντόμως. Η παρούσα να κοινοποιηθεί εις άπαντας τους υφ’ υμάς Αξιωματικούς και οπλίτας. 

Ο Υποστράτηγος Χ.Κατσιμήτρος  Ο δοιηκητής της VIII Μεραρχίας Ηπείρου

Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθεί η ουσιαστική συμβολή στον αγώνα του ηρωικού αποσπάσματος του συνταγματάρχη Δαβάκη, που αμυνόμενος σθεναρά με λίγους στρατιώτες, με πενιχρά μέσα αλλά με μεγάλη αυτοθυσία, απέκρουσε τις αλλεπάλληλες επιθέσεις του εχθρού και έδωσε πολύτιμο χρόνο στον Ελληνικό στρατό να ανασυνταχθεί και να αντεπιτεθεί καταδιώκοντας τους εισβολείς πέρα από τα Αλβανικά σύνορα, στα ιστορικά χώματα της Βορείου Ηπείρου. 

Ο Συνταγματάρχης Κωνσταντίνος Δαβάκης έφιππος 

μπροστά στο στρατηγείο του αποσπάσματος Πίνδου στο Επταχώρι

Αέρα!!!

Κατά την αντεπίθεση της 1ης Νοεμβρίου, από το ηρωικό απόσπασμα Πίνδου επετεύχθη η ανακατάληψη της Γραμμής “Γύφτισσα – Οξυά” συνελήφθησαν τρείς Ιταλοί αξιωματικοί και διακόσιοι είκοσι δύο οπλίτες, και περιήλθαν στα ελληνικά τμήματα 140 άλογα και αρκετά εφόδια, αλλά εκεί άφησε την τελευταία του πνοή και ο πρώτος ‘Ελληνας αξιωματικός του πολέμου, ο Υπολοχαγός Αλέξανδρος Διάκος. 

Στη δυτική Μακεδονία ο ελληνικός στρατός καταλαμβάνει στις 22 Νοεμβρίου την Κορυτσά, ενώ στον κεντρικό τομέα της βόρειας Πίνδου εξουδετερώνει μια ιταλική μεραρχία Αλπινιστών και στον παραλιακό τομέα, όπου οι Ιταλοί είχαν στην αρχή κατορθώσει να εισχωρήσουν σε μεγάλο βάθος, τους υποχρεώνει να εκκενώσουν την κοιλάδα του ποταμού Καλαμά. Στο τέλος του χρόνου οι Ιταλοί βρίσκονται απωθημένοι 60 χιλιόμετρα πέρα από τα ελληνικά σύνορα.

Πρωτοσέλιδο της εφημερίδας Ασύρματος την 22 Νοεμβρίου 1940.

‘Ελληνες στρατιώτες χορεύουν στο χιόνι, γύρω από ένα πυροβόλο

Από τους μεγάλους πανηγυρισμούς της Αθήνας,
για τις νίκες του ελληνικού στρατού εις βάρος
των Ιταλών εισβολέων

Η ιταλική αντεπίθεση που ξεκινά με την έναρξη του νέου έτους δεν έχει αποτέλεσμα. Ο ελληνικός στρατός θα μπει στο Πόγραδετς, στο Αργυρόκαστρο, στη Χιμάρα, στους Αγίους Σαράντα. Σε διάστημα έξι μηνών οι Ιταλοί υφίστανται βαριές ήττες. Δεκαέξι ελληνικές μεραρχίες ακινητοποιούν στην Αλβανία εικοσιεπτά ιταλικές με εξοπλισμό πολύ ανώτερο των ελληνικών.

Πρωτοσέλιδα εφημερίδων αναγγέλουν τις νίκες στη Πρεμετη, 
στους ‘Αγιους Σαράντα, στο Αργυρόκαστρο 

Το εξώφυλλο του περιοδικού LIFE, τεύχος της 16ης Δεκεμβρίου 1940

Η θρυλική αφίσα, έργο της Βάσως Κατράκη, που προτρέπει τις ελληνοπούλες να πλέξουν “για τους στρατιώτες”	Η τραγουδίστρια του Αγώνα, Σοφία Βέμπο. “Παιδιά, της Ελλάδος Παιδιά” τραγουδούσε σε μουσική Μιχάλη Σουγιούλ και στίχους Μίμη Τσιφόρου.
Φρόνημα, τέχνη, τραγούδι, όλες οι αρετές των Ελλήνων μπήκαν και κέρδισαν εκείνον τον πόλεμο..                                                                          ΠΗΓΗ

«Κίνημα» Μητροπολιτών κατά της Χρυσής Αυγής! ΤΩΡΑ ΤΑ ΠΙΑΣΑΜΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΜΑΣ

Ο ένας μετά τον άλλο οι Μητροπολίτες παίρνουν θέση κατά της ακροδεξιάς Χρυσής Αυγής δηλώνοντας ότι ο ρατσισμός, η βία και η ξενοφοβία που καλλιεργεί δεν ταιριάζουν με τη διδασκαλία του Χριστού.
Τον χορό άνοιξε την προηγούμενη βδομάδα ο Μητροπολίτης Σιατίστης Παύλος, αντιδρώντας στις προκλήσεις των στελεχών και των οπαδών του Νίκου Μιχαλολιάκου...

, για να τον ακολουθήσουν τουλάχιστον οκτώ ακόμα Μητροπολίτες με δηλώσεις τους στην εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος της Κυριακής».

Ο Μητροπολίτης Παύλος λέει ξεκάθαρα πως «όποιος τάσσεται στο πλευρό της Χρυσής Αυγής δεν μπορεί να είναι Χριστιανός» και υπενθυμίζει πως «η αδιαφορία του μέσου Γερμανού οδήγησε τον Χίτλερ στην εξουσία».

Να αφήσουν την Εκκλησία και τον Χριστό ήσυχους, καλεί τους χρυσαυγίτες αλλά και όσους δημιούργησαν το πρόβλημα με τη λαθρομετανάστευση ο Μητροπολίτης Κορίνθου Διονύσιος, που τονίζει πως «η Εκκλησία δεν μπορεί να είναι εναντίον των μεταναστών και των ξένων». «Δεν θα παίξουμε το παιχνίδι κανενός. Ούτε δεξιόστροφο ούτε αριστερόστροφο. Τα άκρα δεν ωφελούν» επισημαίνει.

«Οι πρακτικές βίας είναι κατακριτέες» τονίζει ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος, τονίζοντας ότι ο ρατσισμός και το μίσος δεν έχουν καμία σχέση με τη διδασκαλία του Χριστού.

Κατά της Χρυσής Αυγής τάσσεται και ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος, ο οποίος σημειώνει πως δεν συμφωνεί με την άποψη ότι μια μερίδα πολιτών μπορεί να υποκαθιστά το κράτος.

«Ούτε δέχομαι τις βάναυσες συμπεριφορές απέναντι στους μετανάστες» λέει και υπογραμμίζει πως όταν κάποιοι ακραίοι τον ρώτησαν γιατί ταΐζει τους μετανάστς, τους απάντησε ότι «είναι εντολή του Ευαγγελίου». «Η πίστη ανήκει σε όλο το γένος των Ελλήνων», καταλήγει.

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος, που επισημαίνει πως «ο Χριστός δεν διαχώριζε ανάλογα με το χρώμα, το φύλο, την εθνικότητα ή την θρησκεία».

«Δεν μπορούμε να ρίχνουμε τους μετανάστες που εισέρχονται στην χώρα μας στον Καιάδα» υποστηρίζει και ο Μητροπολίτης Δωδώνης Χρυσόστομος, και τονίζει ότι «δεν μπορούμε να συμπεριφερόμαστε στους ξένους σαν είναι κτήνη. Άνθρωποι είναι ανεξάρτητα των πιστεύω τους».

«Η Εκκλησία είναι κατά του ρατσισμού και της βίας» δηλώνει και ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος. «Είμαστε υπέρ της αγάπης, της πίστης και της ενότητας της κοινωνίας» λέει όπως διαβάζουμε στο iefimerida.gr, και υπογραμμίζει πως αρμόδια αρχή για την λαθρομετανάστευση είναι μόνο το ίδιο το Κράτος και η Πολιτεία.

«Όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια μας» σημειώνει και ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος Νικόλαος, τονίζοντας ότι δεν συμφωνεί με τα κόμματα, όπως η Χρυσή Αυγή, που δεν ασπάζονται την χριστιανική πίστη.

«Πρέπει να φερόμεθα ως Χριστιανοί. Τα άκρα δεν ωφελούν» δηλώνει και υπογραμμίζει πως με το να βρίσκονται οι μετανάστες «στο δρόμο ή να ζουν σε άθλιες συνθήκες σε σπίτια-τρώγλες, τους καταδικάζουν».

Λιγότερη φασαρία για τη Χρυσή Αυγή και περισσότερη δουλειά, ζητά ο Μητροπολίτης Χαλκίδας Χρυσόστομος, τονίζοντας ότι «είμαστε όλοι παιδιά του Θεού» ενώ μιλά για διαφήμιση της Χρυσής Αυγής από τα ΜΜΕ.                                                                                                                                ΠΗΓΗ 

Γιάννης Σμαραγδής: Κατασκευαστής εθνικών σούπερμαν!!!ΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΞΕ ΤΟΥΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ.ΞΥΔΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ...

   Κάμποσα χρόνια μετά την ίδρυση του ανίσχυρου προτεκτοράτου που ονομάστηκε Ελλάς, φτιάχτηκε μια επιτροπή για να ονομάσει τους ήρωες του αγώνα του 1821 και να παραδώσει στη λήθη τους προδότες. Τζάμπα κόπος. Η επιτροπή έχρισε «ήρωες» σχεδόν τους πάντες: κι αυτούς που τα βρίσκανε περιστασιακά με τους Τούρκους κλείνοντας συμφωνίες – τα περίφημα «καπάκια» –,
κι εκείνους που αλληλοσφάζονταν στους εμφύλιους πολέμους που μαίνονταν παράλληλα με την επανάσταση, κι όσους φάγανε τα δάνεια της Αγγλίας, και τους άλλους που δεν έτρεχαν να βοηθήσουν αν δεν εισέπρατταν προκαταβολικά «πλερωμές».
Έτσι υπάρχουν σήμερα στη σκιά της Ακρόπολης των Αθηνών δύο δρόμοι: η οδός Οδυσσέα Ανδρούτσου στο Κουκάκι και η οδός Ιωάννη Γκούρα στην Πλάκα. Στις 5 Ιουνίου 1825 τέσσερα «παλικάρια» του Γκούρα λιντσάρανε τον φυλακισμένο στον φράγκικο πύργο (έχει γκρεμιστεί, δεν ήτο κτίσμα του Περικλέους…) της Ακρόπολης Ανδρούτσο. Πετάξανε κάτω το πτώμα διαδίδοντας ότι ο ’Δυσσέας πήγε να δραπετεύσει αλλά έσπασε το σκοινί και σκοτώθηκε. Δύο δρόμοι. Ο ένας με το όνομα του θύματος. Ο άλλος με το όνομα του δολοφόνου. Δίπλα - δίπλα. Ήρωες της ελληνικής φυλής, ιστορικά δικαιωμένοι αμφότεροι!
Θυμήθηκα την ιστορία βλέποντας την ταινία του Γιάννη Σμαραγδή «Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι» για τη ζωή του Ιωάννη Βαρβάκη. Ο νεοεθνικιστικός κινηματογραφικός λόγος του Σμαραγδή τον έχει αναγάγει σε εθνικό κατασκευαστή εύπεπτων μύθων για μαζική κατανάλωση. Όπως ακριβώς τα πορτρέτα των ηρώων του ’21 στα ντουβάρια των σχολικών τάξεων: ο Κολοκοτρώνης πλάι στον Κουντουριώτη, αλλά η φυλακή της Ύδρας στην οποία ο δεύτερος έριξε τον πρώτο το 1824 πουθενά.
Οι μυθιστορηματικά «βιογραφούμενοι» πρωταγωνιστές του – οι κατά Σμαραγδήν Θεοτοκόπουλοι, Σολωμοί, Παπαδιαμάντηδες, Καβάφηδες, Εμπειρίκοι, Βαρβάκηδες κ.ά. – είναι θλιβερά μονοδιάστατοι: μοιραίοι και ωραίοι ως Έλληνες, θαρραλέοι, απόγονοι ευκλεών προγόνων, ευλογημένοι απ’ τον «Θεό των Ελλήνων» (πού ’ν’  τος να σώσει τον περιούσιο λαό απ’ τους μνημονιακούς σωτήρες;), ευφυείς, ξεπερνάνε όλα τα εμπόδια σαν τους σούπερ ήρωες των κόμιξ.
Στερεοτυπικές καρικατούρες. Αγιογραφίες. Άνθρωποι χωρίς αντιφάσεις, χωρίς εκπτώσεις, χωρίς ξεπεσμό – εννιά φορές να πέφτουν και δέκα να σηκώνονται –, χωρίς βάθος, ρε αδελφέ.
Αν ο Σμαραγδής ήθελε πραγματικά να επιτελέσει εθνικό έργο, να προσφέρει κάτι στην αυτογνωσία ημών των συνελλήνων, ας μας έδειχνε τα μούτρα μας στον καθρέφτη. Ας έφτιαχνε ήρωες βουτηγμένους στις αντιφάσεις τους, αληθινούς. Όχι άλλους Έλληνες σούπερμαν. Όχι άλλο φτηνό ποπ-κορν ανακατεμένο με το βούτυρο της «ράτσας», της «φυλής» και άλλες τέτοιες ασυγχώρητες – στα χρόνια του Μιχαλολιάκου και του Κασιδιάρη – επικινδυνότητες.   ΠΗΓΗ

H Μεγάλη Ληστεία της Ελλάδας 1981-2011

Από τον Αθανάσιο Χ. Παπα    Είναι μία βροχερή Τετάρτη του Φεβρουαρίου 1981. Το βράδυ, σε μια ψαροταβέρνα του Χαλανδρίου, στον δρόμο προς Χολαργό, κοντά στο σπίτι του Χαρίλαου Φλωράκη, Γενικού Γραμματέα τότε του ΚΚΕ, συνευρίσκονται οι Ανδρέας Παπανδρέου, αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, Άκης Τσοχατζόπουλος, Γεράσιμος Αρσένης, Κωστής Βαΐτσος, Βάσω Παπανδρέου, Μένιος Κουτσόγιωργας και .....ο μετέπειτα δήμαρχος Χαλανδρίου Νίκος Πέρκιζας. Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι σίγουρος για την εκλογική νίκη του «Κινήματος» στις εκλογές του Οκτωβρίου και η συζήτηση είναι πού θα βρεθούν τα απαραίτητα κεφάλαια για να μοιραστούν στις ορδές των «μη προνομιούχων» που ανυπόμονοι περιμένουν την ώρα της μεγάλης εισβολής. (Διαβάστε το όλο. Θα αυξηθεί κατακόρυφα η οργή σας και δεν θα πιστεύετε τις αποκαλύψεις οι οποίες λόγω του έγκριτου δημοσιογράφου είναι όλες τεκμηριωμένες).

«Πρόεδρε, δεν υπάρχει πρόβλημα», λέει ο Γεράσιμος Αρσένης, μετέπειτα «τσάρος της οικονομίας», στον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. «Το διεθνές σύστημα», επιμένει, «έχει μεγάλη ρευστότητα και θα βρούμε αρκετό χρήμα να φέρουμε στην Ελλάδα. Εξάλλου, τα επιτόκια είναι χαμηλά, όπως και το ελληνικό δημόσιο χρέος. Υπάρχουν έτσι περιθώρια να αντιμετωπίσουμε και αιτήματα για παροχές, αλλά και μία πιθανή φυγή κεφαλαίων στις ξένες τράπεζες από βιομηχάνους και μεγαλοεισαγωγείς…».

«Δηλαδή λεφτά υπάρχουν, Μάκη», τονίζει ευχαριστημένος ο Ανδρέας Παπανδρέου. «Θα μπορέσουμε έτσι να δείξουμε στον λαό ότι μοιράζουμε χρήμα. Ποιος ποτέ θα μάθει ότι αυτό είναι δανεικό… Θα λέμε σε όλους τους τόνους ότι είναι το χρήμα του κατεστημένου, που τώρα ανήκει στους Έλληνες…», προσθέτει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και δείχνει να απολαμβάνει το ουίσκι που πίνει.

«Οι γιαπωνέζικες τράπεζες ψοφάνε να δανείζουν χρήμα στην Ευρώπη, κύριε πρόεδρε», λέει στον Ανδρέα Παπανδρέου ο Κωστής Βαΐτσος, που είχε διεθνή εμπειρία από τη συμβουλευτική θητεία του σε χώρα της Λατινικής Αμερικής. Γνώριζε επίσης ο ίδιος – όπως και ο Ανδρέας Παπανδρέου – ότιστην διεθνή κεφαλαιαγορά κυκλοφορούσε και άφθονο μαύρο αραβικό χρήμα σε πετροδολάρια, που άλλο που δεν ήθελε να τοποθετηθεί σε χώρες όπως η Ελλάδα. Το χρήμα αυτό ήταν καλοδεχούμενο από τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος ήθελε να το χρησιμοποιήσει για να εξαγοράσει στην κυριολεξία ψήφους και οπαδούς, ώστε να μονιμοποιήσει την παραμονή του στην εξουσία. Αυτό ήταν το μεγάλο όραμά του και, για να το αναλύσει κανείς, απαιτούνται πολλές σελίδες.

Με απλά λόγια, λέμε ότι, όταν το 1974 ο Ανδρέας Παπανδρέου ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ, δύο πράγματα τον ενδιέφεραν: Πρώτον, να διαλύσει την μισητή του – όπως είχε αποκαλύψει στον γράφοντα – Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις (ΕΚΝΔ) και, δεύτερον, να καταλάβει την εξουσία. Επειδή μάλιστα γνώριζε ότι δεν θα μπορούσε να καταλάβει την εξουσία υποσχόμενος σοσιαλδημοκρατικού τύπου μεταρρυθμίσεις, οι οποίες εξάλλου ήσαν μέσα στο πρόγραμμα της ΕΚΝΔ, εφάρμοσε μία ριζοσπαστική, λαϊκιστική, τριτοκοσμικού τύπου στρατηγική, αξιοποιώντας τα κατώτατα δυνατά ερείσματα και ένστικτα που μπορεί να διαθέτει ένας λαός.

Σπουδασμένος στην Αμερική και οικονομολόγος, επηρεασμένος από τη σχολή της οικονομετρικής προσέγγισης των πραγμάτων, ο Ανδρέας Παπανδρέου –ο οποίος απεχθανόταν την Ευρώπη και την κουλτούρα της– ήταν ένας πολιτικός με ικανότητα τολμηρών τακτικών ελιγμών, που μπορούσε με άνεση να κινείται στρατηγικά στη βάση ορθολογικών επιλογών. Ένα σημαντικό την εποχή εκείνη στέλεχος του Κινήματος χαρακτήριζε τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ «κινούμενο ηλεκτρονικό υπολογιστή». Μελετούσε κάθε κίνησή του και, κυρίως, στην Αμερική είχε διδαχθεί από ειδικούς επικοινωνιολόγους να καταλαβαίνει την ψυχολογία του όχλου, να συνθηματολογεί και να μπορεί να διαισθάνεται τι θέλει να ακούσει ο ακροατής.

«Ύστερα», γράφει ο Στάμος Ζούλας, «ο Ανδρέας είχε διαπιστώσει ότι στην Ελλάδα η πιθανότητα να αποκτήσει κάποιος δημοσιότητα είναι η εκπροσώπηση απόψεων με τρόπο που να διεγείρει, που να συγκινεί, και ιδιαίτερα σε θέματα που το συναισθηματικό στοιχείο είναι πολύ έντονο». Ακόμη και όσα οι πολιτικοί του αντίπαλοι θεωρούσαν ως ανερμάτιστη πολιτική και οβιδιακές μεταμορφώσεις, στην ουσία δεν ήταν παρά ένας συνειδητός και προσχεδιασμένος τακτικισμός που είχε ως πρωταρχικό –αν όχι αποκλειστικό– στόχο την κατάληψη της εξουσίας»[1]. Και η τελευταία όντως κατελήφθη τον Οκτώβριο του 1981 και έμελλε να κρατήσει, την πρώτη περίοδο, το ΠΑΣΟΚ και τον αρχηγό του στο τιμόνι της χώρας έως τον Ιούλιο του 1989.

2. [Η δημιουργία των μηχανισμών]Εννέα χρόνια παραμονής στην εξουσία ήσαν αρκετά για το ΠΑΣΟΚ και τον ιδρυτή του να δημιουργήσουν αρθρώσεις και καταστάσεις που δύσκολα θα μπορούσαν αρθούν από φιλελεύθερες πολιτικές δυνάμεις. Ακόμα χειρότερα, την πασοκική περίοδο εμπεδώθηκε στην Ελλάδα και μία αντιδραστική τριτοκοσμική ιδεολογία η οποία σήμερα μόνον δεινά επιφυλάσσει στη χώρα. Εξάλλου, η ιδεολογία αυτή, σύμφωνα με τα γνωστά από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα πρότυπα, χρησίμευε ως άλλοθι στους μηχανισμούς που έπαιρναν σάρκα και οστά στην Ελλάδα σε αντικατάσταση του αποκαλούμενου «κράτους της δεξιάς». Μετά λοιπόν την επιχείρηση του Φεβρουαρίου 1982, όταν μία Κυριακή οι πρασινοφρουροί έκαναν δοκιμή πραξικοπήματος, σταδιακά εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα μηχανισμοί του πασοκικού κράτους που δημιουργούσαν και νέες κοινωνικο-οικονομικές αρθρώσεις.




Κοντολογίς, ο Ανδρέας Παπανδρέου επεδίωξε –και σε μεγάλο βαθμό κατάφερε– να δημιουργήσει μία φιλική προς το ΠΑΣΟΚ μεσαία τάξη, εσωστρεφή και εχθρική προς κάθε φιλελεύθερη και ευρωπαϊκή ιδέα. Επρόκειτο για μία τάξη που διψούσε για χρήμα, αλλά ήθελε να το αποκτήσει χωρίς κόπο και, κυρίως, όχι μέσα από μηχανισμούς της αγοράς και του οικονομικού ανταγωνισμού που συνεπάγεται η ελεύθερη οικονομία.

Έτσι, την περίοδο 1981-1985, εισρέουν στην Ελλάδα απίστευτα ποσά, δανεισμένα από ξένες τράπεζες, κυρίως ιαπωνικές, και δαπανώνται ασυστόλως στο όνομα της «καμένης γης», για να εκκολαφθεί η πασοκική εξουσία, η οποία ήταν και σαφέστατου τριτοκοσμικού χαρακτήρα. Την προαναφερόμενη περίοδο, η Ελλάδα δανείστηκε από το εξωτερικό περί τα 50 δισ. δολάρια, παράλληλα δε εισέπραξε και άλλα 26 δισ. δολάρια από κοινοτικές επιδοτήσεις. Μέσα σε μία τετραετία, δηλαδή, η χώρα είχε δεχθεί το ισόποσο ενός έτους Ακαθάριστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ). Όσο για το δημόσιο χρέος της, από 28% του ΑΕΠ το 1980, είχε εκτιναχθεί στο 47,8% στα τέλη του 1985[2]. Είχε, δηλαδή, σχεδόν διπλασιασθεί χωρίς να γίνει στη χώρα ούτε ένα έργο!

Αντιθέτως, η κατανάλωση είχε πάει στα ύψη, με αποτέλεσμα την αλματώδη άνοδο του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών, το έλλειμμα του οποίου έφθασε να αντιπροσωπεύει το 14,5% του ΑΕΠ και να είναι το υψηλότερο κατά κεφαλήν στον κόσμο!

Στο επίπεδο της παραγωγής, όμως, η Ελλάδα υποχωρεί σημαντικά, οι εξαγωγές της παραμένουν στάσιμες, ενώ η βιομηχανία της ξεφτίζει και σταδιακά χάνεται. Το ΠΑΣΟΚ, ωστόσο, εδραιώνεται κοινωνικά και εξαγοράζει ψήφους, συνειδήσεις, συνδικαλιστικές οργανώσεις, αγροτικούς συνεταιρισμούς, δήμους, κοινότητες. Όπως ψιθυρίζεται στους ευρωπαϊκούς διαδρόμους, το «Κίνημα» του Ανδρέα Παπανδρέου αποκτά καθεστωτικό χαρακτήρα και το ότι παραμένει στην Ευρώπη οφείλεται στο χρήμα που εισρέει στην Ελλάδα από τα διάφορα κοινοτικά Ταμεία. Τα τελευταία χρησιμοποιούνται για πλουσιοπάροχες επιδοτήσεις ημέτερων αγροτών, συνδικαλιστών, δημοσιογράφων, επιχειρηματιών, εκδοτών, ανώτερων και ανώτατων στελεχών επιχειρήσεων και, βεβαίως, κομματικών μηχανισμών.

Δημιουργείται έτσι σταδιακά ένα παρακράτος μαφιόζικου τύπου, το οποίο διεισδύει όλο και βαθύτερα στην πολιτική και κυριολεκτικά μολύνει τη δημοκρατία. Απίθανοι και αδίστακτοι εκπρόσωποι αυτού του παρακράτους δημιουργούν δίκτυα επικοινωνίας και επιρροής και αξιοποιούν στο έπακρο μια φαύλη «προοδευτική» δημοσιογραφία και ακόμα πιο φαύλους βαρόνους των μέσων μαζικής επικοινωνίας (ΜΜΕ). Αν δε κατά καιρούς τα σκάνδαλα, οι καταχρήσεις και οι λεηλασίες αυτού του παρακράτους βγαίνουν στη δημοσιότητα, αυτό οφείλεται αποκλειστικά σε εσωτερικούς ανταγωνισμούς και σε προσωπικές έριδες των ανθρώπων που δεσπόζουν στο παρακράτος. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς… Ο Κοσκωτάς, ο Μαυράκης, ο Σταματελάτος, η Αγρέξ, τα καλαμπόκια, η Προμέτ, ο Οργανισμός Ανασυγκροτήσεως Επιχειρήσεων είναι μερικά από τα 200 σκάνδαλα του ΠΑΣΟΚ που είχε καταγράψει ο Γιάννης Λάμψας και είχε περιγράψει αναλυτικά σε άρθρα του στα τότε Επίκαιρα του Γιάννη Πουρνάρα.

Συγκλονιστικά και απολύτως ελεγμένα στοιχεία για εκείνη την περίοδο περιέχονται σε ένα αποκαλυπτικό και πολύ σημαντικό βιβλίο του Δημήτρη Στεργίου, αρχισυντάκτη τουOικονομικού Ταχυδρόμου την εικοσαετία 1979-1999 και διευθυντή σύνταξης του ίδιου περιοδικού το 2000. Στο βιβλίο Το Πολιτικό Δράμα της Ελλάδος 1981-2005[3], ο συγγραφέας προέβλεπε την πτώχευση της χώρας από το 1989, όταν στην ουσία η Ελλάδα είχε απειληθεί με αποβολή από την Ευρωπαϊκή Ένωση – χωρίς να ιδρώσει κανενός το αυτί. Την αποκάλυψη αυτή είχε κάνει ο υπογράφων από τις στήλες του Οικονομικού Ταχυδρόμου, δεχόμενος τόνους ύβρεων λάσπης από τους πραιτοριανούς της «Αλλαγής».
Την ώρα, λοιπόν, που κάποιοι ψάχνουν για «επαχθή χρέη» και παραπλανούν τον κόσμο, θα πρέπει κάποια πράγματα να τα δούμε από κοντά. Ειδικότερα δε θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι σε μία χρεοκοπία δεν υπάρχουν αμέτοχοι – κυρίως όταν η χρεοκοπία είναι απότοκος συλλογικής ληστείας, τους καρπούς της οποίας άλλοι γεύονται περισσότερο, άλλοι λιγότερο και κάποιοι ίσως καθόλου.

3. [Αριθμοί και γεγονότα]Ο υπογράφων δέχεται ότι τα τριανταπέντε τελευταία χρόνια αρκετοί πολιτικοί πλούτισαν και κάποιοι υπερπλούτισαν ασκώντας το επάγγελμα του «εκπροσώπου του λαού». Δέχεται επίσης ότι στο πολιτικό μας σύστημα υπάρχει αυξημένη διαφθορά. Όλα αυτά, σε μία δημοκρατία είναι ανιχνεύσιμα και κολάσιμα. Γι’ αυτό, «επαχθή χρέη» υπάρχουν και αναγνωρίζονται
μόνον στις δικτατορίες τριτοκοσμικού και κομμουνιστικού τύπου. Αντιθέτως, στη δημοκρατία, η διαφάνεια – η οποία είναι και ένας από τους όρους λειτουργίας της – αποτελεί αντίδοτο στη διαφθορά και ενίοτε την αποτρέπει. Ωστόσο, ειδικά στην χώρα μας, υπάρχει μία άλλη, και πραγματική, διάσταση «επαχθούς χρέους» την οποίαν ουδείς τολμά να αναφέρει και, ακόμη περισσότερο, να αναδείξει. Γι’ αυτό, στο παρόν κείμενο θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μία μερική διάσταση αυτού του «επαχθούς χρέους» προβάλλοντας στοιχεία που με πολύ κόπο αναζητήσαμε και καταγράψαμε.

Επισημαίνουμε, έτσι, ότι από το 1979 έως και το 2010 έγιναν στην Ελλάδα 5.280 γενικές και κλαδικές απεργίες, σε ποσοστό 96% του δημοσίου τομέα, με αποτέλεσμα να χαθούν 1.385 ημέρες εργασίας. Σε σημερινά ευρώ, το κόστος αυτών των εργάσιμων ημερών, που είναι 45 τον χρόνο, αντιστοιχεί σε 135 δισ. ευρώ, ήτοι στο 39% του συνολικού δημοσίου χρέους της χώρας ή στο 55% των χρεών των ασφαλιστικών ταμείων. Σημειώνουμε ότι οι απεργούντες ναι μεν δεν προσήλθαν στην εργασία τους, πλην όμως εισέπραξαν το σχετικό ημερήσιο κόστος της τελευταίας – και το συνολικό αυτό ποσόν είναι αδύνατον να υπολογισθεί. Σίγουρα, όμως, σωρευτικά αντιπροσωπεύει κάποια δισεκατομμύρια ευρώ. Οι περισσότερες από τις προαναφερθείσες απεργίες – ο αριθμός των οποίων είναι τριπλάσιος του αντιστοίχου κοινοτικού μέσου όρου πριν τη μεγάλη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (ΕΕ) – είχαν εκβιαστικό χαρακτήρα και κατέληξαν στην απόσπαση απίθανων προνομίων. Τα τελευταία –όπως, για παράδειγμα, τα δωρεάν ταξίδια με την Ολυμπιακή Αεροπορία όλων των μελών των οικογενειών των εργαζομένων (;) στην εταιρεία, στην πρώτη θέση– επιβάρυναν, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, το κόστος παραγωγής της ελληνικής οικονομίας κατά 4% του ΑΕΠ περίπου. Έτσι, σωρευτικά τα τριάντα τελευταία χρόνια η ελληνική οικονομία επιβαρύνθηκε με άλλα 140 δισ. ευρώ, χάνοντας ταυτοχρόνως και σημαντικό μέρος από την ανταγωνιστικότητά της. Στην απώλεια αυτή θα πρέπει να προστεθεί και η κατά 2% σωρευτική επιβάρυνση του ΑΕΠ από τα κλειστά επαγγέλματα, η οποία επίσης υπολογίζεται σε άλλα 120 δισ. ευρώ.

Επίσης, από το 1993, μετά την πτώση της κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, έως και το 2009, προσελήφθησαν στην ευρύτερο δημόσιο τομέα περί τα 600.000 άτομα, με αποτέλεσμα το κόστος του δημόσιου τομέα να επιβαρυνθεί με το απίστευτο ποσόν των 500 δισ. ευρώ – κόστος το οποίο ξεπέρασε κατά τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες το αντίστοιχο μέσο της ΕΕ των 15 χωρών-μελών. Το ποσοστό αυτό σήμερα αντιπροσωπεύει 11 δισ. ευρώ ετησίως και είναι η βασική αιτία της δημιουργίας δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Ακόμα χειρότερα, επιβαρύνει και την εξυπηρέτηση του δημόσιου δανεισμού σε επίπεδα που είναι δύσκολο να υπολογισθούν. Στις παραπάνω απίστευτες επιβαρύνσεις θα πρέπει να προσθέσουμε και την χορήγηση στην Ελλάδα 180.000 συντάξεων με μηδενική ανταπόδοση, οι οποίες σε μία εικοσαετία επιβάρυναν το υπερχρεωμένο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας με 24 δισ. ευρώ, στα οποία θα πρέπει να προστεθούν και κάποια δισεκατομμύρια εφάπαξ. Την περίοδο 1990-2009 καταγράψαμε επίσης για την Αθήνα 180 δήθεν φοιτητικές διαδηλώσεις, οι οποίες κατέληξαν σε καταστροφές δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και σε λεηλασίες πανεπιστημιακών ιδρυμάτων ανυπολογίστου αξίας. Την εικοσαετία αυτή, οι καταστροφές που προκλήθηκαν μόνον στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο υπολογίζονται στα 30 εκατ. ευρώ σωρευτικά, συμπεριλαμβανομένων και των κλοπών επιστημονικού υλικού. Από κοινωνικής δε πλευράς, οι βάρβαρες αυτές εκδηλώσεις οδήγησαν σε απώλειες δεκάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας στο κέντρο της Αθήνας και στο κλείσιμο περίπου 10.000 εμπορικών και άλλων επιχειρήσεων.

Αποκαλυπτικά επίσης στοιχεία για το μέγεθος της μεγάλης ληστείας μπορεί να εντοπίσει κανείς σε ένα θαυμάσιο βιβλίο του αείμνηστου Νικολάου Θέμελη, υπουργού Προεδρίας στην Οικουμενική Κυβέρνηση Ζολώτα το 1990, με τίτλο Τον δρόμον τετέλεκα [4]. Στο βιβλίο αυτό, ο συγγραφέας, που ήταν και πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, περιγράφει τις απίστευτες εμπειρίες του. Σε οποιαδήποτε δημοκρατική και ευνομούμενη χώρα, το βιβλίο αυτό θα είχε προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων και εισαγγελικών επεμβάσεων. Εν Ελλάδι πέρασε απαρατήρητο. Ο λόγος απλός και ευκόλως κατανοητός: ο συγγραφέας περιγράφει όργια καταχρήσεων και σπαταλών στη δημόσια διοίκηση και αναφέρει σοβαρότατες ατασθαλίες σε δήμους και κοινότητες. Ατασθαλίες που, συνολικά, ξεπερνούσαν τα 20 δισ. δραχμές την εποχή εκείνη. Το ποσόν αυτό, βέβαια, ανεβαίνει σε αστρονομικά ύψη αν διαβάσει κανείς τις εκθέσεις του Λ. Ρακιντζή, Επιθεωρητού Δημοσίας Διοικήσεως, ο οποίος, στην γνωστή έκθεσή του, περιγράφει τα σημεία και τέρατα που συμβαίνουν στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, στις πολεοδομίες, στα Ελληνικά Ταχυδρομεία και γενικά σε δημόσιους οργανισμούς. Σύμφωνα με υπολογισμούς του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτύξεως (ΟΟΣΑ), το κόστος της διαφθοράς στην ελληνική δημόσια διοίκηση αντιπροσωπεύει περί το 2% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ) της χώρας, ήτοι, με τα σημερινά δεδομένα, ένα ποσόν της τάξεως των 5 δισ. ευρώ. Έτσι, σε επίπεδο τριακονταετίας, φθάνουμε αισίως τα 120 δισ. ευρώ.

Είναι, λοιπόν, ηλίου φαεινότερον ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι όντως «επαχθές», όχι όμως για τους λόγους που επικαλούνται κάποιοι νομικοί, που, υποκρίνονται ότι τώρα ανακαλύπτουν τον τροχό της διαφθοράς και της γραφειοκρατικής ασυδοσίας. Αυτοί που αναζητούν ενόχους και αποδιοπομπαίους τράγους για το αποκαλούμενο ελληνικό «επαχθές χρέος» και απειλούν με μηνύσεις και άλλα παρόμοια, καλά θα έκαναν να μάθουν …γραφή και ανάγνωση. Το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι το γνήσιο προϊόν της καταληστεύσεως του δημοσίου πλούτου από συντεχνίες, συνεταιρισμούς, συνδικαλιστικά σωματεία, δημόσιες επιχειρήσεις και κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες.

Όλος αυτός δεσμός της ελληνικής, σοβιετικού τύπου, κλεπτοκρατίας δίνει σήμερα τον υπέρ πάντων αγώνα για να καταρρεύσει η χώρα. Είναι η μόνη ελπίδα τους. Διότι, μία ελληνική κατάρρευση θα αφήσει άθικτους όλους τους μηχανισμούς της διαφθοράς και θα ενισχύσει τις εξουσίες των συντεχνιών. Για παράδειγμα, επιχειρηματίες που τροφοδοτούν τις διάφορες φιλολογίες περί επιστροφής στην δραχμή, είναι ξεκάθαρο τι επιδιώκουν. Έχοντας τεράστια χρέη στο εσωτερικό και γερές καταθέσεις στο εξωτερικό, σε περίπτωση που η Ελλάδα επιστρέψει στη δραχμή νομίζουν ότι θα εξοφλήσουν τα χρέη τους σε υποτιμημένες δραχμές, εισάγοντας υπερτιμημένα ευρώ. Θα συμβεί, δηλαδή, ό,τι συνέβη στην πάλαι ποτε Σοβιετική Ένωση, στην οποίαν οι ολιγάρχες της νομενκλατούρας αγόρασαν σχεδόν τα πάντα με υπερτιμημένα έναντι του ρουβλίου δολάρια που είχαν φυγαδεύσει στο εξωτερικό την περίοδο του κομμουνιστικού καθεστώτος. Με το χρήμα αυτό οι ολιγάρχες, όχι μόνον απέκτησαν αμύθητες περιουσίες, αλλά εγκατέστησαν και τις δικές τους πολιτικές εξουσίες. Έτσι, η σημερινή Ρωσία ελέγχεται από τους ολιγάρχες του χρήματος και αυτούς που αποτελούν το πολιτικό τους σκέλος.

Αυτό το μοντέλο «οραματίζονται» κάποιοι και για την Ελλάδα, γι’ αυτό και επιδιώκουν με κάθε μέσον να την αποκόψουν από την Ευρώπη. Δηλαδή, πέρα από τη μεγάλη ληστεία, οι κύκλοι αυτοί επιχειρούν σήμερα και μία πολιτικο-θεσμική ανατροπή. Το θέμα είναι τεράστιο και οι διάφορες πτυχές του θα αναδεικνύονται όλο και πιο αδρά όσο κυλά ο χρόνος. Και ο χρόνος κυλά εφιαλτικά γρήγορα.

Παραπομπές:


[1] Στάμος Ζούλας, Όσα δεν έγραψα…, Καστανιώτη, Αθήνα 2003, σ. 96.νδρόπουλο

[2] Το καλοκαίρι του 1985 η χώρα έφθασε στο χείλος της κατάρρευσης, όπως περιέγραψε ο τότε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Δ. Χαλικιάς. Βλ. τη μαρτυρία του σε συνέντευξη στον Π. Βασιλόπουλο (Οικονομικός Ταχυδρόμος, 8.1.1988), η οποία παρατίθεται στο σχετικό άρθρο μου «Από το 1985 προβλεπόταν η πτώχευση», που είναι διαθέσιμο στο http://tiny.cc/j3jax
[3] Δημήτρης Λ. Στεργίου, Το πολιτικό δράμα της Ελλάδος 1981-2005, Παπαζήση, Αθήνα 2005.
[4] Νικόλαος Θέμελης, Τον δρόμον τετέλεκα, Ι. Σιδέρης, Αθήνα 1998.
κουρδιστο πορτοκαλι                                                                 ΠΗΓΗ

Η ΣΗΜΑΙΑ ΤΟΥ 1912 ΚΥΜΑΤΙΖΕΙ ΞΑΝΑ ΣΤΟΝ ΛΕΥΚΟ ΠΥΡΓΟ

27.10.2012 ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ - Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟ 1912

Ποιες 77 ΔΟΥ κλείνουν τον Ιανουάριο του 2013

Ένα νέο κύμα λουκέτων εφοριών έρχεται από το νέο έτος. Με απόφαση του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα αναστέλλεται από την 14 Ιανουαρίου 2013 η λειτουργία άλλων 77 Δημοσίων Οικονομικών Υπηρεσιών (ΔΟΥ) από τις οποίες οι 14 βρίσκονται στο νομό Αττικής. Με αυτά τα λουκέτα ολοκληρώνεται το κύμα των συγχωνεύσεων εφοριών που θα έχει σαν αποτέλεσμα να κλείσουν συνολικά 127 εφορίες και να παραμείνουν σε λειτουργία οι 120 μαζί με τα 47 Κέντρα Εξυπηρέτησης Φορολογουμένων που θα λειτουργούν σε κωμοπόλεις και μεγάλα χωριά όπου οι εφορίες κλείνουν.
Συγκεκριμένα, από τις 14 Ιανουαρίου αναστέλλεται η λειτουργία των ακόλουθων Δ.Ο.Υ.:
- Αμφιλοχίας και Βόνιτσας (οι αρμοδιότητές τους μεταφέρονται στη Δ.Ο.Υ. Αγρινίου),
- Σπετσών (περνά στη Δ.Ο.Υ. Ναυπλίου),
- Δημητσάνας, Λεωνιδίου και Παράλιου Αστρους (περνούν στη Δ.Ο.Υ. Τρίπολης),
- Ι’ και ΙΑ’ Αθηνών (περνούν στη Δ΄ Αθηνών),
- Ε’ Αθηνών (περνά στη ΣΤ΄ Αθηνών),
- Ζωγράφου (περνά στη ΙΒ΄ Αθηνών),
- Κ΄ Αθηνών (περνά στη Δ.Ο.Υ. Γαλατσίου),
- Χαϊδαρίου (περνά στη Δ.Ο.Υ. Αιγάλεω),
- Β΄ Καλλιθέας (περνά στην Α΄ Καλλιθέας),
- Πετρούπολης (περνά στη Β΄ Περιστερίου),
- Ν. Φιλαδέλφειας (περνά στη Δ.Ο.Υ. Ν. Ιωνίας),
- Αγίου Στεφάνου (περνά στη Δ.Ο.Υ. Κηφισιάς),
- Κέας και Λαυρίου (περνούν στη Δ.Ο.Υ. Κορωπίου),
- Άνδρου (περνά στη Δ.Ο.Υ. Παλλήνης),
- Μεγάρων (περνά στη Δ.Ο.Υ. Ελευσίνας),
- Μήλου (περνά στη Γ΄ Πειραιά),
- Αίγινας, Πόρου και Υδρας (περνούν στην Α΄ Πειραιά),
- Σαλαμίνας (περνά στην Ε΄ Πειραιά),
- Αιγίου και Καλαβρύτων (περνούν στην Α΄ Πατρών),
- Δεσκάτης (περνά στη Δ.Ο.Υ. Γρεβενών),
- Καρπάθου (περνά στη Δ.Ο.Υ. Ρόδου),
- Καλύμνου και Λέρου (περνά στη Δ.Ο.Υ. Κω),
- Διδυμοτείχου (περνά στη Δ.Ο.Υ. Ορεστιάδας),
- Αμαλιάδας, Λεχαινών και Ζαχάρως (περνούν στη Δ.Ο.Υ. Πύργου),
- Αλεξάνδρειας και Νάουσας (περνούν στη Δ.Ο.Υ. Βέροιας),
- Μοιρών (περνά στην Α΄ Ηρακλείου),
- Αγ. Αθανασίου (περνά στη Δ.Ο.Υ. Ιωνίας),
- Τούμπας (περνά στη ΣΤ΄ Θεσσαλονίκης),
- Θ΄ και Ι΄ Θεσσαλονίκης (περνούν στη Δ΄ Θεσσαλονίκης),
- Νεάπολης (περνά στην Ε΄ Θεσσαλονίκης),
- Β΄ Θεσσαλονίκης (περνά στην Α΄ Θεσσαλονίκης),
- Ελευθερούπολης και Θάσου (περνούν στη Δ.Ο.Υ. Καβάλας),
- Β΄ Κέρκυρας και Παξών (περνούν στην Α΄ Κέρκυρας),
- Ιθάκης (περνά στη Δ.Ο.Υ. Αργοστολίου),
- Μυκόνου και Τήνου (περνούν στη Δ.Ο.Υ. Σύρου),
- Θήρας και Πάρου (περνούν στη Δ.Ο.Υ. Νάξου),
- Γυθείου, Μολάων και Κυθήρων (περνούν στη Δ.Ο.Υ. Σπάρτης),
- Ελασσόνας (περνά στην Α΄ Λάρισας),
- Φαρσάλων (περνά στη Β΄ Λάρισας),
- Ιεράπετρας και Σητείας (περνά στη Δ.Ο.Υ. Αγίου Νικολάου),
- Καλλονής και Λήμνου (περνά στη Δ.Ο.Υ. Μυτιλήνης), Αλμυρού,
- Σκιάθου και Σκοπέλου (περνά στη Δ.Ο.Υ. Ν. Ιωνίας Μαγνησίας),
- Κυπαρισσίας και Πύλου (περνούν στη Δ.Ο.Υ. Καλαμάτας),
- Αριδαίας (περνά στη Δ.Ο.Υ. Εδεσσας),
- Αγίου Κηρύκου (περνά στη Δ.Ο.Υ. Σάμου),
- Σιδηροκάστρου και Ηράκλειας (περνά στην Α΄ Σερρών),
- Αμφίκλειας και Αταλάντης (περνά στη Δ.Ο.Υ. Λαμίας),
- Αρναίας (περνά στη Δ.Ο.Υ. Πολυγύρου),
- Ιστιαίας, Καρύστου και Κύμης (περνά στη Δ.Ο.Υ. Χαλκίδας).
Νωρίτερα, στις 19 Νοεμβρίου 2012, μπαίνει λουκέτο στη Δ.Ο.Υ. Ξυλοκάστρου, οι αρμοδιότητες της οποίας μεταφέρονται στη Δ.Ο.Υ. Κορίνθου.

ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΑΣ...

                          Κοιτώ την ελληνική σημαία που κυματίζει έξω στην αυλή μου συνέχεια. Όλοι όσοι έρχονται με ρωτούν την ξέχασες από την τελευταία επέτειο;; εγώ απαντώ μάλλον εσύ την ξέχασες ή μπορεί και να την έθαψες. και ξεκινά η κουβέντα γιατί να κυματίζει όλο το χρόνο;; Η Ελληνική σημαία είναι εκεί για να θυμίζει -ότι όλοι, χρόνια τώρα προσπαθούν να ξεχάσουμε -ότι είμαστε Έλλη

νες και περήφανοι γ αυτό..Η σημαία είναι το χαρακτηριστικό σου απέναντι στους άλλους λαούς. Την κοιτάζω και θέλω να την αρπάξω, να βγω σε όλους τους δρόμους, να τρέχω και να τραγουδώ τον εθνικό ύμνο. Ξέρω, ότι κάποιοι θα με πουν τρελό, ξέρω ότι κάποιοι θα με ρωτήσουν, αν έγινε κάτι ευχάριστο όπως ένα ευρωπαϊκό κύπελο ποδοσφαίρου. Κάποιοι θα συνεχίσουν να πίνουν τον καφέ τους και θα μονολογούν ή μπορεί και να σχολιάζουν ότι η σημαία δεν είναι για να την κρατάς χωρίς λόγο . Κοιτώ την ελληνική σημαία που περήφανα κυματίζει και στέκεται εκεί …..με βροχή, αέρα , με ήλιο και αναρωτιέμαι …..δεν ακούς τη φωνή της που σου μιλά;;; δεν νιώθεις το θρόισμα της;; το ξεθώριασμα της;; και όμως είναι εκεί ψηλά πάνω σε έναν ιστό για να σου θυμίζει πως είσαι ΕΛΛΗΝΑΣ και ως Έλληνας πρέπει να ζήσεις. Γιατί δεν ζεις, φοβάσαι !!!! ναι φοβάσαι!!! Φοβάσαι να σταθείς απέναντι στην ελληνική σου ιστορία και να πεις.....
Ως εδώ η πατρίδα είναι δική μου και δεν μπορείς κανείς να πουλά, να χαρίζει.!!!! Να φωνάξεις ότι δεν μπορείς να με κάνεις να εξαφανισθώ γιατί αν δεν το έχεις καταλάβει εξαφανίζεσαι , δεν σε βλέπω ,δεν σε νιώθω. Φοβάσαι να ονειρευτείς για τα παιδιά σου ένα καλύτερο αύριο σε μια πατρίδα που γέννησε ήρωες, ποιητές, φιλοσόφους, αγίους. Φοβάσαι να μιλήσεις για να μη σε χαρακτηρίσουν ως ακραίο. Φοβάσαι να γράψεις ελληνικά γιατί δεν ξέρεις ορθογραφία άλλα δεν φοβάσαι να τρέξεις να ζητήσεις ρουσφέτι.Φοβάσαι να αφήσεις απλήρωτο λογαριασμό γιατί πρέπει να είμαστε έννομοι και τυπικοί. Φοβάσαι να μιλήσεις στο τηλέφωνο γιατί σε παρακολουθούν, είμαστε όλοι φακελωμένοι αλλά δεν φοβάσαι να πάρεις την κάρτα που θα είσαι παγκόσμιος φακελωμένος.Φοβάσαι μη πεινάσουν τα παιδιά σου αλλά δεν φοβάσαι να χάσεις δυο νησιά.Φοβάσαι να φωνάξεις για το Σύνταγμα σου που παραβιάζεται αλλά δεν φοβάσαι να πουλάς μαγκιά στο δρόμο με παραβιάσεις στοπ και με χειρονομίες
Φοβάσαι να παλέψεις γιατί πίστεψες ότι το ποτάμι κυλά και εσύ παραδόθηκες έτσι απλά στη ροή του. Φοβάσαι ακόμη να σκεφτείς τι θα γίνει αύριο και αυτός ο φόβος σου σε ακινητοποίησε απέναντι στην ιδία σου τη ζωή και στα ίδια σου τα δικαιώματα σ’ αυτήν.
Τι φοβάσαι;;;; Αυτοί που έκλεψαν, είπανε ψέματα, που αδικούν, που μας πουλάνε εμάς και τα παιδιά μας γιατί δεν φοβούνται ;; Τι να φοβηθούν;; αυτοί είναι το σύστημα και ποιος τους κάνει σύστημα ρωτώ Εσύ και εγώ !!! αρα ο φόβος μας τους έκανε ισχυρούς, αυτούς που θέλουν να μας εξαφανίσουν!!!
Φοβάσαι όπου θέλεις και όπου σε συμφέρει το παίζεις μάγκας και ελλληνάρας.Ψάξε να βρεις την ελληνική σημαία κάπου θα έχεις ή μπορεί καμιά μάνα σου ή καμιά γιαγιά σου πάρτην και αγκάλιασε την και θυμήσου πως σαν χτες κάποιος πιλότος χάθηκε γιαυτό το γαλανόλευκο πανί και πως ζωή χωρίς αξίες και ιδανικά ….. ζωή χωρίς όνειρα και αγώνα ………δεν είναι ζωή αλλά απλά επιβίωση. Μη φοβάσαι να ζήσεις !!!!! ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΩΣ ΕΛΛΗΝΑΣ!!!!..                                        ΠΗΓΗ

Η σιδερόφρακτη πρωθυπουργική λογική περί δημοκρατίας…

                                    του Στέλιου Συρμόγλου
Με σκηνικό την αλγεινή εικόνα των δρακόντειων μέτρων πέριξ του ναού του Αγίου Δημητρίου στη θεσσαλονίκη, ο πρωθυπουργός στο Διοικητήριο και κατά τη διάρκεια των εγκαινών έκθεσης κειμηλίων της απελευθέρωσης της πόλης, διάβασε μια… προχειρογραμμένη έκθεση ιδεών, διανθισμένη με τους απαραίτητους στίχους του Ελύτη και του Ρίτσου, για να προσδώσει και το ανάλογο συγκινησιακό στοιχείο…Και μεταξύ των άλλων με την άνεση της …μασκαρεμένης θρασύτητας, μας μίλησε για το “στοίχημα που κερδίζουμε” και για την αδήριτη ανάγκη για ομόνοια και ενότητα του ελληνικού λαού, χωρίς καχυποψία, δίνοντας ταυτόχρονα “μαθήματα δημοκρατίας”, υποσχόμενος για διέξοδο από την κρίση με τη φράση “θα τα καταφέρουμε…”, αλλά και τονίζοντας ότι συναισθάνεται την απόγνωση του λαού…

Να επισημάνω στον Αντώνη Σαμαρά ότι ο ελληνικός λαός, αυτός ο λαός της σιωπής και της αμηχανίας για όσα βιώνει, όσο κι αν έχει χάσει το μέτρο της αξιολόγησης μέσα σ’ ένα νέφος ηθικής και οικονομικής ασφυξίας, ώστε να ταυτίζει τον καλό με το φαύλο και να εθίζεται στις αναθυμιάσεις των σκανδάλων και των ανερμάτιστων πολιτικών πρακτικών, έχει περάσει από την απόγνωση στην αηδία γι αυτό που λέγεται δημόσια ζωή.
Και μπορεί αυτό να αντικρούεται με την όλη παθητική στάση και θέση των πολιτών, με αποτέλεσμα κρίσιμα θέματα της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής να καθορώνται μέσα από τους παραμορφωτικούς φακούς της εξουσιαστικής ιδιοτέλειας, δεν θα αργήσει να αντιληφθεί ότι απαιτείται εθνική αυτογνωσία και αυτοκριτική…Και τότε ο λαός θα αντιδράσει στην ηθική αδιαφορία, την αναισθησία και αναισχυντία των πολιτικών, αλλά και των δημοσιογράφων-παπαγάλων της εξουσίας, που εισάγουν την ηθική ελεφαντίαση, τη χοίρεια αδιαντροπιά των δημαγωγών πολιτικών στο σπίτι μας….
Πώς; Όπως σήμερα. Ανοίγοντας την τηλεόραση και βλέποντας τον πρωθυπουργό της χώρας, σ’ ένα σιδερόφρακτο περιβάλλον γιατί είναι ιδιαίτερα “δημοφιλής” , ώστε να… κινδυνεύει η σωματική του ασφάλεια από τις πιθανές αντιδράσεις των πολιτών, “σημαιοστολισμένο”, ευπρεπή και ιματισμένο, βαθύτατα προβληματισμένο, αλλά και αποφασισμένο, με την “ελαφρά φρενοπάθεια” του τιμητή, να εκφωνεί λόγο γεμάτο ασυνέπεια και φθηνή δημαγωγία, χωρίς να φέρει ίχνος εντροπής στις μαλακές παρειές του για όσα η “πόλις εβόησε” και ο κόσμος καταμαρτυρεί.
Και δεν νοείται με τη “σιδερόφρακτη λογική” του να μας μιλάει περί δημοκρατίας, όταν περιορίζει τον λαό ακόμα και να εορτάσει μια εθνική επέτειο κι όταν προωθεί πρός ψήφιση στη Βουλή νομοσχέδιο σ’ ένα άρθρο, που υποθηκεύει και εξαθλιώνει τη ζωή των πολιτών για πολλά χρόνια…Αυτή είναι η δημοκρατική αντίληψη και το ‘Ηθος του πρωθυπουργού; Εκτός κι αν οικοδομεί, με πρόσχημα το αδιέξοδο της οικονομίας και της…σωτηρίας του λαού, μια καινούργια Ηθική του μη Ηθικού, που σημαίνει μιαν ανήθικη Ηθική! Πρός αυτήν προσανατολίζει, παραδειγματίζει και εθίζει τους πολίτες;
Μπορεί ο λαός να έχει εγκλωβιστεί κατά καιρούς στα παχυλά λόγια, που βγαίνουν από τα στόματα πολλών μεγαλόσχημων και μικρόσχημων… Και να έχει παγιδευτεί στους κυβερνητικούς κρετινισμούς, τους εκφραστές των βλακειών και τους παραλήπτες των πλεοναζόντων παρασήμων που καταλήγουν να πωλούνται στα παλιατίδικα της χώρας…Και μπορεί σήμερα να βιώνει τους…ευτυχισμένους γεωμετριστές του έθνους, που αμακάριστοι, αλλά έμφοβοι, προσβάλλουν βάναυσα την αξιοπρέπειά του, εξαφανίζουν το κοινωνικό κράτος και ενταφιάζουν αξίες και ελπίδες του με μηδενιστικές νεοπλασίες, φαρμακώνοντας τη Ρωμιοσύνη με υψηλόκαρδους πολιτικούς λεονταρισμούς…
Δεν μπορεί στο διηνεκές να ανέχεται μέτρια και παντελώς ανίκανα πολιτικά αναστήματα. Και να θυμήσω στον Αντώνη Σαμαρά ότι ακτινοσκοπώντας το ήθος του τότε τυράννου ο θεήλατος νους του Πλάτωνος, με λέξεις που κτυπούν κατάστηθα τον σύγχρονο “δημοκρατικό” τύραννο, εμβαθύνει στο δούλο και δόλιο Είναι του και στον τρόπο με τον οποίο εξουδετερώνει όσους υποψιάζεται ότι βάζουν εμπόδια στην εξουσία του. Είναι οι ενέργειές του και η ανήθικη Ηθική του, ωστόσο, που τελικά τον θέτουν εκτός εξουσίας!..                                                                                                                          ΠΗΓΗ

"ΚΟΜΦΕΡΑΝΣΙΕ" ΤΟΥ ΣΑΜΑΡΑ Ο ΑΝΘΙΜΟΣ. ΠΡΟΕΤΡΕΠΕ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΝΑ ΤΟΝ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ... ΕΡΓΟ ΤΟΥ!

ΞΥΡΙΣΜΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΠΑΔΕΣ.

Ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης προέτρεψε το χριστεπώνυμο πλήθος μέσα στην εκκλησία να χειροκροτήσει το έργο της κυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά.
Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του ο κ. Άνθιμος αναφέρθηκε στην επαναλειτουργία του υπουργείου Μακεοδνίας - Θράκης. «Ευχαριστούμε πολύ που επαναφέρατε το υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης» είπε ο μητροπολίτης και αφού έκανε μικρή παύση είπε: «Χειροκροτήστε»!
Στη συνέχεια αναφέρθηκε ότι "στηρίζουμε τις προσπάθειες για την αναβάθμιση της ελληνικής οικονομίας" και επισήμανε στους Ευρωπαίους «να αναλογιστούν τις ευθύνες τους απέναντι στην Ελλάδας».                                                                                                                                               ΠΗΓΗ                                                                                                                  Υ.Γ.:Ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΕΙΧΕ ΠΕΙ: ΟΠΟΙΟΣ ΠΑΠΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΘΕΛΕΙ ΞΥΡΙΣΜΑ.ΠΟΣΟ ΔΙΚΙΟ ΕΙΧΕ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ.

Η βούρτσα και η πούτσα

Οι φίλοι αναγνώστες που παρακολουθούν καιρό τώρα το παρόν ιστολόγιο, έχουν αντιληφθεί ασφαλώς, ότι εξ επιλογής προτιμάται και διατηρείται ένας συγκεκριμένος τρόπος γραφής και αποτύπωσης του λόγου. Δεν είμαι ούτε ο Σεφέρης ούτε ο Γιανναράς, αλλά με λίγη θέληση και καθάριο νου είναι εύκολο να γράψεις σωστά Ελληνικά, λιτά κατά βάσιν και φτιασιδωμένα όπου απαιτείται. Γνωρίζω ότι τακτικοί αναγνώστες είναι πολλοί και λίγοι εξ αυτών σχολιάζουν. Σε κάθε περίπτωση σάς ευχαριστώ όλους. Σας ευχαριστώ διότι το ιστολόγιο είναι και αυτό ένας οργανισμός. Δεν πειράζει αν υπάρχουν σχόλια ή όχι. Είναι σαν την ανθρώπινη ανάσα. Το χειμώνα φαίνεται καθαρά ενώ το καλοκαίρι όχι. Ξέρεις, όμως, ότι η ανάσα είναι εκεί, ξέρεις ότι αναπνέεις, αλλιώς είσαι νεκρός.

Επιλέγω να ξεκινήσω έτσι το κείμενό μου διότι ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Έρχονται στιγμές όπου ο λόγος δεν αρκεί ή – τουλάχιστον - δεν αρκεί ο κόσμιος λόγος. Έχει και η υπομονή τα όριά της και τις ταλαντώσεις της. Και σαν την υπομονή… έτσι είναι και ο λόγος. Κάποτε έρχεται η ώρα που μιλάς και άσχημα. Θέλω, λοιπόν, να σας παρακαλέσω να κρίνετε το σημερινό κείμενο έχοντας κατά νου τα ανωτέρω και, αν τυχόν, απογοητεύσω κάποιον, ας είναι σίγουρος ότι δεν το κάνω σκόπιμα. Καλή συνέχεια.

Δεν τολμάει να μιλήσει κανείς περί ιθαγένειας, περί ελληνικής γλώσσας, περί ελληνικού πολιτισμού, αμέσως τον ταυτίζετε με το ΛΑΟΣ ή με τον ακροδεξιό χώρο, ώσπου τελικά κρεμάτε σε όλους μας την ταμπέλα του φασίστα και του ρατσιστή. Λοιπόν, για να τελειώνουμε μια για πάντα:

ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ υπάρχει όταν κάποιος υποστηρίζει ότι εγγενείς λόγοι καθιστούν τους ανθρώπους της λευκής φυλής ανώτερους από εκείνους της μαύρης φυλής. ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ δεν υπάρχει όταν λες ότι ένας πολιτισμός είναι διαφορετικός από κάποιον άλλον. ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ δεν υπάρχει όταν συγκρίνοντας μεταξύ τους τούς 2 πολιτισμούς καταλήξεις στο συμπέρασμα ότι ο ένας υπερτερεί του άλλου. Όταν π.χ. αποδείξεις ότι η επιρροή του ενός φτάνει μέχρι τις μέρες μας ενώ του άλλου εξαφανίστηκε χωρίς να συντρέχει φυσική ή άλλη καταστροφή. ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ δεν είναι να πεις ότι το θέατρο, η πολιτική, η βουλή, η δημοκρατία, οι αρχές διοίκησης της πόλης, οι αρχές που διέπουν τις ανθρώπινες σχέσεις προέρχονται από την Ελλάδα και όχι από αλλού. ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ είναι να υποστηρίξεις ότι εξ ορισμού ο Χριστιανός είναι καλύτερος άνθρωπος από τον Μουσουλμάνο. ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ δεν υπάρχει όταν υποστηρίζεις ότι είναι διαφορετικοί μεταξύ τους και ότι η σύγκρουση των κοσμοθεωριών στις οποίες πιστεύουν, πολύ συχνά προκαλούν ανυπέρβλητα εμπόδια στο στερέωμα μιας κανονικής ανθρώπινης σχέσης. ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ είναι κάθε τι που δέχεσαι αξιωματικά και που αποβαίνει εις όφελος ενός ανθρώπου έναντι κάποιου άλλου. ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ είναι να δέχεσαι ότι υπάρχουν ανώτεροι και κατώτεροι άνθρωποι. ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ δεν είναι να αποδείξεις ότι υπάρχει ανώτερος και κατώτερος τρόπος σκέψης. Πώς να το κάνουμε; ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ είναι να ισχυρίζεσαι ότι επειδή με την βούρτσα μπορείς να βάψεις το ταβάνι τότε η πούτσα πρέπει να καεί στην πυρά. ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ είναι να ισχυρίζεσαι ότι επειδή μόνο με την πούτσα μπορείς να κάνεις παιδιά τότε η βούρτσα πρέπει να πεταχτεί στα σκυλιά. ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ δεν είναι να ισχυριστείς ότι κάθε πράγμα, είναι τόσο χρήσιμο όσο το έργο που επιτελεί άρα κάποιο από τα δύο είναι πολύτιμο.

Γράφουν κάποια κωλόπαιδα στους τοίχους: “ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ Η ΓΗ”. Αν είχαν μάθει πέντε γράμματα σε ένα ταπεινό δημόσιο σχολείο με φιλότιμους δασκάλους, ίσως και να το μπέρδευαν με τα λόγια του Περικλή: “ΑΝΔΡΩΝ ΕΠΙΦΑΝΩΝ ΠΑΣΑ ΓΗ ΤΑΦΟΣ”. Επειδή όμως είτε είναι αγράμματοι είτε καταξοδεύτηκαν σε κάποιο ιδιωτικό κυνοτροφείο, είναι προφανές ότι και αυτοί έχουν μπερδέψει την πούτσα με την βούρτσα. Τι θα πει άραγε “ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ Η ΓΗ”; Είστε μαλάκες. Είστε μαλάκες διότι το μοναδικό πράγμα που - στην κυριολεξία - όπου και να το αφήσεις, σε οποιοδήποτε σημείο του κόσμου και σε οποιαδήποτε εποχή του χρόνου, και το οποίο θα αφομοιωθεί πλήρως είναι το σκατό. Μόνο το σκατό μπορείς να το πετάξεις όπου να ‘ναι και να αφομοιωθεί εντελώς. Απλώς, στην περίπτωσή, η μάνα σας έχεσε στο μαιευτήριο. Μόνο τότε βρίσκει εφαρμογή αυτό που γράφετε στους τοίχους. Και στο κάτω κάτω, αφού δεν οριοθετείστε από σύνορα, γιατί δεν πετάγεστε μέχρι την Τουρκία ή το Ισραήλ και να λαλήσετε “ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ Η ΑΡΜΕΝΙΑ, ΤΟ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ, Η ΣΥΡΙΑ, Η ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΚΑΙ ΟΛΗ Η ΓΗ”; Γιατί προφανώς εκεί θα σας πετάξουν το κωλάντερο έξω όπως έκαναν στον άλλο ευγενή που είχε τέτοιες ανησυχίες, τον σερ τρύπιο-Λώρενς.

Βγαίνουν οι άλλοι οι μαλάκες και συγκρίνουν τους λαθραίους της Ελλάδας με τους Έλληνες μετανάστες της Αμερικής, της Αυστραλίας και της Γερμανίας. Και μερικοί, ακόμα πιο μαλάκες, συγκρίνουν τους λαθραίους με τους Έλληνες που ήρθαν από την Μικρά Ασία το 1922. Και αυτοί, όπως και οι προηγούμενοι, μπερδέψαν την πούτσα με την βούρτσα. Ποια είναι επιτέλους εκείνη η ομοιότητα των λαθραίων με τους Έλληνες που σκορπίστηκαν στα πέρατα της γης; Εκείνη την εποχή, με την βιομηχανία να παράγει ανελλιπώς, ήταν επιβεβλημένη η χρησιμοποίηση επιπλέον εργατικού δυναμικού – όχι μόνο από την Ελλάδα αλλά από πολλές χώρες. Αφετέρου οι Έλληνες μετανάστες αμέσως πριν εισέλθουν στην χώρα και στην παραγωγική διαδικασία, περνούσαν από ενδελεχείς ιατρικές εξετάσεις και από ένα πλήθος σημαντικών – ταπεινωτικών καμιά φορά – ελέγχων ώσπου στο τέλος γινόταν πλήρης καταγραφή στοιχείων. Τι σχέση έχει εκείνο το καθεστώς με το μπουρδέλο που υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα; Υπάρχει κρατικός αξιωματούχος που να γνωρίζει επακριβώς το πλήθος των μεταναστών, υπάρχει έστω ένας καριόλης δημόσιος υπάλληλος που είναι εις θέσιν να συντάξει και να υπογράψει μια έκθεση στην οποία να αναφέρεται ο ακριβής αριθμός των μεταναστών, ο τόπος διαμονής και τα στοιχεία του εργοδότη τους; Υπάρχει ρε γαμώ το σπίτι σας ή δεν υπάρχει;

Γράφουν κάποιοι άλλοι μαλάκες ότι η είσοδος των μεταναστών βοήθησε την ελληνική οικονομία. ΠΩΣ; Μπορεί ένας από εσάς να προσδιορίσει με ακρίβεια ποιο ήταν το θετικό οικονομικό επακόλουθο; Είναι ΕΓΚΛΗΜΑ να ισχυρίζεσαι ότι απαχολούνται στα ελληνικά χωράφια και ότι χωρίς αυτούς το ΙΚΑ θα είχε καταρρεύσει. Δηλαδή πριν τους μετανάστες τι γινόταν; Δεν βοσκούσαν τα γίδια ή δεν είχαμε λεμόνια; Δεν είχε λεμόνια στα μανάβικα ή μήπως λόγω των φτηνών εργατικών φθηνύναν τα λεμόνια; Ίσα ίσα που - και πανάκριβα είναι τα λεμόνια και έρχονται από την Αργεντινή. Αντί να κρεμάσουμε στις πλατείες αυτούς που κατέφαγαν τα αποθεματικά των ταμείων, πασχίζετε να μας πείσετε ότι η ένταξη των μεταναστών στο ΙΚΑ ίσως να φανεί σωτήρια. Παπάρια! Και τί είναι το ΙΚΑ; Κανά καφενείο; Όποιος θέλει μπαίνει και αφήνει και την πόρτα ανοιχτή για να μπει και ο επόμενος; Από τη μια μέρα στην άλλη φτιάχθηκε το ΙΚΑ; Το ΙΚΑ φτιάχτηκε με θυσίες και ιδρώτα των παππούδων μας, των πατεράδων μας και ημών των ιδίων. Γαμώ τα πτυχία σας και γαμώ τα οικονομικά που σπουδάσατε.

Τι θα πει άραγε Μη Κυβερνητική Οργάνωση; Προφανώς μια οργάνωση αυτοδιοίκητη, αυτοσυντήρητη, αυτοτελής και αυτάρκης. Ε μα πώς στο διάολο είναι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις αφού όλες λαμβάνουν κονδύλια από τα υπουργεία; Πάλι κάποιοι μπέρδεψαν την πούτσα με την βούρτσα. Υπάρχει ιδιωτικός υπάλληλος που να εισπράττει μισθό από το δημόσιο; ΟΧΙ. Καλύτερα να μετονομαστείτε σε Κυβερνητικές Οργανώσεις ή σε Κυβερνητικούς Οχετούς ή σε Κυβερνητικές Οδαλίσκες ή σε Κυβερνητικούς Ολετήρες. Άει στο διάολο φασιστόμουτρα, με κρατικά χρήματα πουλάτε ευαισθησίες.

Γράφει ο άλλος ο καραγκιόζης στην Καθημερινή, ο αποτυχημένος οδοντίατρος, γράφει λοιπόν αυτός ο τενεκές ο ξεγάνωτος – ούτε λίγο ούτε πολύ – ότι ο Παλαμάς είναι τουρκοβούλγαρος. Ρε ξεφτιλισμένε, αφού την έγραψες που την έγραψες την μαλακία σου, γιατί δεν γράφεις πώς τελειώνει το ποίημα;

Στ’ όνομα εγώ θα ομώνω ενός Σουλτάνου,
και θα κρατώ ενός Τσάρου το τσεκούρι.
Όσο να βγει απ’ τη γη κανείς Μανιάκης,
κανείς Σκεντέρμπεης απ’ το μνημούρι,
κι απ’ το χαμό κανένας Καραϊσκάκης.

Έννοια σου ωρέ Μπουκάλα, και ο Μανιάκης εδώ είναι, και ο Σκεντέρμπεης ξύπνησε και ο Καραϊσκάκης την βρίσκει τη στράτα του. ‘Ωρα είναι τώρα να πεταχτεί καμιά Θάλεια και να μας πει ότι ο Σκεντέρμπεης είναι αλβανός.

Και δε μας λες ρε Μπουκάλα, επί τη ευκαιρία:

Έχεις γράψει ένα πόνημα με τίτλο: “ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ – ΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ ΞΕΝΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ”

Παραβλέποντας το γεγονός ότι όποιος δεν μπορεί να γράψει αυτομάτως γίνεται κριτικός, όποιος δεν μπορεί να ζωγραφίσει γίνεται κριτικός τέχνης και όποιος δεν μπορεί να οινοποιήσει επιδίδεται στην οινοκριτική, να σε ρωτήσω κάτι;

Γιατί επέλεξες να ασχοληθείς με την Ελληνική τέχνη του Λόγου και όχι – ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ – με την Πακιστανική, την Αφγανή, τη Νιγηριανή, τη Σομαλική, την Αλβανική κ.ο.κ.; Μήπως είσαι φασίστας; Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν λογοτεχνία; Δεν έχουν ποίηση; Καλά αυτοί μαλάκες είναι; Δεν έχουν Όμηρο; Δεν έχουν Σοφοκλή; Έστω ένα Καζαντζάκη; Του πούστη.. ένα Σικελιανό δεν έχουν; Στο κάτω κάτω ας έγραφες μια κριτική περί της υψηλής αίσθησης του καθήκοντος, περί της αυταπάρνησης, περί της φιλίας και των ιδανικών που απορρέουν από αυτήν, περί όλων αυτών που συνθέτουν έναν ευγενικό πολιτισμό όπως αυτός εξυμνείται στην Παλαιά Διαθήκη. Μα τι διάολο; Ούτε οι Ιουδαίοι έχουν τέτοια παραδείγματα; Ολόκληρη Κνωσσό έχτισαν και δεν υπάρχει μια αρχιτεκτονική μελέτη στα Εβραϊκά; Δεν έχεις ακούσει περί της εβραϊκής τέχνης του λόγου; Δεν έχεις δίκιο. Ξέρεις πόσο γλαφυρά και αριστοτεχνικά είναι δοσμένες οι κατάρες στην Παλαιά Διαθήκη;

Ας ρωτήσω και κάτι άλλο. Ας υποθέσουμε ότι το πόνημά σου – και όλα τα υπόλοιπα βιβλία σου – από αύριο κυκλοφορούν ελεύθερα στο ίντερνετ. Ποια στάση θα κρατήσεις; Θα κάνεις μηνύσεις για καταπάτηση πνευματικών δικαιωμάτων και για διαφυγόντα κέρδη; Ω! μικρέ μου Παντελή… Μην είσαι τόσο σκληρός… Γιατί δεν σέβεσαι το ανθρώπινο δικαίωμα όλων των ανθρωπων στην μόρφωση; Έχει και φτωχούς ανθρώπους. Τι σε ενοχλεί αν όλοι αυτοί επιλέξουν να μορφωθούν δωρεάν; Ανθρώπινο δικαίωμα δεν είναι και αυτό; Από τα θεμελιώδη μάλιστα. Ξέρεις τι θα κάνεις πονηρέ; Θα ζητήσεις την προστασία του νόμου ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΚΩΘΩΝΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟ ΤΟΝ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΣΤΕ ΜΟΝΟΝ ΟΤΑΝ ΠΟΝΑΕΙ Η ΤΣΕΠΗ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΟΜΑΡΙ ΣΑΣ. Όταν απειλείται το συμφέρον σας και θίγεται ο εαυτούλης σας, τότε μπορείτε ΜΕ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ να διακρίνετε τι είναι σωστό και τι λάθος, τι είναι νόμιμο και τι παράνομο. Όπως βλέπεις Παντελή τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν μπορούμε να τα βάζουμε στη ζυγαριά κατά πώς μας συμφέρει.

ΤΙ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ, ΤΙ ΛΑΘΡΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ, ΤΙ ΛΑΘΡΟΠΑΤΡΙΔΑΣ. Κάποιοι επιλέγουν να κατοικήσουν στην χώρα μου χωρίς καμιά υποχρέωση και χωρίς κανένα οικονομικό όφελος για εμένα και τους συμπολίτες μου και κάποιοι επιλέγουν να διαβάσουν τα βιβλία σου χωρίς καμιά υποχρέωση και με κανένα οικονομικό όφελος για σένα ή τον εκδοτικό οίκο. ΧΡΗΜΑΤΑ είναι και τα μεν ΧΡΗΜΑΤΑ είναι και τα δε. Τα δικά σας ευρώ είναι πιο στρόγγυλα και τα δικά μας έχουν γωνίες; Όπως ακριβώς θίγεσαι εσύ από την οικονομική αταξία έτσι ΑΚΡΙΒΩΣ θίγομαι εγώ και οι συμπολίτες μου από την μείωση της συλλογικής μας περιουσίας όπως αυτή μοιράζεται εξίσου σε όλους τους Έλληνες .

Είναι ή δεν είναι το ίδιο; Πρέπει να αποφασίσεις. Βέβαια, ίσως να είναι λίγο δύσκολο να αποφασίσεις διότι μάλλον και εσύ μπέρδεψες την πούτσα με την βούρτσα.

Και για να τελειώνει κάποτε αυτό το παραμύθι.

Είστε κομπλεξικοί διότι έχετε απόλυτη συναίσθηση της ασημαντότητάς σας. Τον καιρό που δίδασκαν και μαγαλουργούσαν ο Καβάφης και ο Παλαμάς, ο Κάλβος και ο Παπαδιαμάντης, ο Καζαντζάκης και ο Βάρναλης, ο Σεφέρης, ο Σικελιανός και τόσοι άλλοι ογκόλιθοι της λογοτεχνίας και της ποίησης, ούτε το μελάνι για να βρέξουν την πένα τους δεν θα σας εμπιστεύονταν. Είστε τόσο ασήμαντοι, τόσο - μα τόσο - ελάχιστοι, τόσο αφόρητα μικροί, τόσο μικροσκοπικοί που αν σας χέσει η μύγα θα πνιγείτε στο σκατό. Αλλά τι να περιμένει κανείς; Τι να περιμένει κανείς όταν ο διανοητικά ανάπηρος που παριστάνει τον πρωθυπουργό της χώρας μπερδεύει το πηλίκο με το πηλήκιο και δεν αντιδρά κανείς εκτός από τον Γιανναρά; Όταν στην θέση του πρωθυπουργού βρίσκεται ένας διανοητικά ανεπαρκής και εγκεφαλικά αφανισμένος, τι μπορεί να περιμένει κανείς από τους υποτελείς του; Και μην προστρέξουν οι βιαστικοί να με απειλήσουν με μηνύσεις διότι ο Γιανναράς τον αποκάλεσε ΑΝΕΛΛΗΝΙΣΤΟ. Θαρρώ ότι είναι μεγαλύτερη προσβολή αυτή.

Όλα αυτά τα κάνετε διότι βρίσκετε και τα κάνετε. Σε ένα δάσος με γερόκορμα πεύκα, με λυγερά κυπαρίσσια και αειθαλείς βελανιδιές, στο χώμα ενός τέτοιου δάσους δεν υπάρχει χώρος ούτε για αγκάθια, ούτε για τσουκνίδες ούτε για βάτα. Σε ένα τέτοιο δάσος τραγουδάει ό άνεμος που ξεκινάει από το Αιγαίο και τις ακρογιαλιές του Ομήρου, χαϊδεύει τα χρυσά σύννεφα του Δία, κατεβαίνει στον κάμπο των Μυρμιδόνων και πάλι λοξοδρομεί ανεβαίνοντας στην κορφή των Θεών και από εκεί πάνω φυσάει σε όλη την Ελλάδα. Φυσάει από τη γη του Πύρρου μέχρι τον Μίνωα και από την Σπάρτη μέχρι την Μακεδονία του Αλέξανδρου και τα Άβδηρα του Δημόκριτου. Φυσάει και θα σας πάρει και θα σας σηκώσει.

Χάθηκε το δάσος και βάλτωσε ο τόπος. Χάθηκαν τα κυπαρίσσια και φουντώσαν τα καλάμια. Χάθηκε η ευθύτητα και άνθισε η ευλυγισία. Πέθαναν οι ποιητές μας και ξεπετάχτηκαν οι κριτικοί. Φτηνοί άνθρωποι, φτηνά γραψίματα. Πεθάναν οι φιάλες και μείνανε οι φελλοί. Χάθηκαν τα μπουκάλια με το ακριβό κρασί και μείναμε Μπουκάλα.

Ρε σύρτε και γαμηθείτε μην το κάνει κανείς άλλος για σας.                        ΠΗΓΗ