Η ΗΡΩΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΙΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Στη σημερινή εποχή του κατήφορου, της ανευθυνότητας, του ψεύδους, της απάτης, της ατιμωρησίας και της ηθικής παρακμής, μορφές, όπως αυτή του σπουδαίου φιλολόγου και φιλοσόφου Ιωάννη Συκουτρή (1901-1937), έρχονται από τα βάθη του χρόνου, πάντα ζωντανές και πάντα επίκαιρες, για να μας θυμίσουν θεμελιώδεις αξίες και διδάγματα ζωής…

Παραθέτω αποσπάσματα από κείμενό του σχετικά με τον ηρωικό τρόπο ζωής, παρμένο από σειρά μαθημάτων του στην Ελευθέρα Σχολή Κοινωνικής Προνοίας. Αξίζει να δώσουμε προσοχή σε μερικές αρετές, που, αν υπήρχαν σήμερα σε μεγαλύτερο βαθμό και σε περισσότερους ανθρώπους, θα αρκούσαν ίσως για να αποφύγουμε το θλιβερό κατάντημα των ημερών μας…

[ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η σύνταξη και η ορθογραφία ακολουθεί το πρωτότυπο κείμενο.]

"…[Ο ηρωικός άνθρωπος]…αισθάνεται πως είναι διαλεγμένος από την Μοίραν ως αγωνιστής και ως μάρτυς – περισσότερον ως μάρτυς, αφού την επιτυχίαν δεν τη μετρεί με αποτελέσματ’ άμεσα, με αριθμούς και μεγέθη, δεν την μετρεί καν διόλου. Είναι το αλεξικέραυνον, που θα συγκεντρώση επάνω του (θα προσελκύση μάλλον εθελουσίως) όλας τας καταιγίδας και όλα τ’ αστροπελέκια, δια να προστατευθούν τα κατοικητήρια των ειρηνικών ανθρώπων. Αλλά θα το κάνη όχι από πνεύμ’ αλτρουισμού και εθελοθυσίας υπέρ των άλλων. Εις την ετοιμότητα του κινδύνου τον σύρει με ακαταμάχητον έλξιν η αισθητική, θα έλεγα, γοητεία του κινδύνου, η συναίσθησις ότ’ είναι προνόμιον των εκλεκτών (όχι καθήκον ή πράξις φιλανθρωπίας) να συντρίβωνται υπέρ των άλλων, υπό των άλλων – το εκλεκτότερον προνόμιον!

Ο ηρωικός άνθρωπος δεν είναι το άνθος, δεν είν’ ο καρπός – αυτά αντιπροσωπεύουν το παρόν και του παρόντος την ανεπιφύλακτον χαράν. Είναι ο σπόρος που θα ταφή και θα σαπίση, δια να αναφανή το άνθισμα και το κάρπισμα. Είν’ εκείνος που θάπτεται δια να εορτασθή η ανάστασις, και ανάστασις χωρίς ταφήν δεν υπάρχει.

Αλλ’ ο ηρωικός άνθρωπος δεν δείχνεται εις την συντριβήν του μόνον, ή και εις την ετοιμότητα έστω προς συντριβήν. Ειδεμή, η ηρωική αντίληψις θα ήτον ιδεώδες θανάτου μόνον, όχι μορφή ζωής – και τι ζωής! Ο ηρωικός άνθρωπος, και μόνον αυτός, ζη έντονα και πλούσια ολόκληρον την Ζωήν. Αλλά το να ζήση έντονα δεν σημαίνει δι’ αυτόν ό,τι συνήθως νοούμεν με την έκφρασιν αυτήν: να δοκιμάζη άφθονα και δυνατά τας απολαύσεις και τας ηδονάς της Ζωής.

Δεν τας αγνοεί βέβαια τας απολαύσεις της Ζωής ο ηρωικός άνθρωπος, αλλά τας δοκιμάζει τόσον, όσον χρειάζεται να τας ξεπεράση, τας γνωρίζει τόσον, ώστε να εννοή, ότι κατά βάθος παραλύουν μάλλον την δύναμιν του ανθρώπου, και ας του χαρίζουν την ψευδαισθησίαν της εντατικότητος και της πλησμονής. Έπειτα τας απολαύσεις αναζητεί εκείνος που ζητεί να πάρη από την Ζωήν, όχι εκείνος που έχει να της δώση – και σε πλουτίζει όχι το να παίρνης αλλά το να δίδης…

…Πράγματι ο πόλεμος και ο κίνδυνος είναι το στοιχείον του, η απαραίτητος τροφή του. Ο πόλεμος, λέγω, και η νίκη, όχ’ η επιτυχία. Η επιτυχία δεν είναι πάντοτε νίκη. Είναι νίκη εξωτερική, εξωτερικός πλουτισμός εις επιτεύγματα και κέρδη…Αλλ’ ο ηρωικός ζητεί την νίκην εκείνου που χαίρεται το ότι επολέμησε, το ότι εκινδύνευσε, το ότι αντέστη, την νίκην ως ευκαιρίαν μόνον να ζήση εντόνους και αγωνιώδεις στιγμάς. Και παρόμοια νίκη συνυπάρχει κάλλιστα με την αποτυχίαν εις τους αντικειμενικούς σκοπούς, καθώς η αποτυχία των 300 εις τας Θερμοπύλας…

…Αλλ’ επιτυχία σημαίνει πραγματοποίησις σκοπού, που ευρίσκετ’ έξω μας, και εκείνος έχει μέσα του τον σκοπόν και το νόημα της υπάρξεώς του. Απέναντι αυτού τίποτε δεν μετρεί, ούτ’ η ζωή του ούτ’ η ευτυχία του…

…Οι πολλοί καμαρώνουν δι’ όσους κινδύνους απέφυγαν, όχι δι’ όσους υπεβλήθησαν. Περιγράφουν τας επιτυχίας που επραγματοποίησαν, και υπερηφανεύονται δια την εξυπνάδα των. Αλλά δια τον ηρωικόν άνθρωπον, το είδαμεν: η επιτυχία δεν αποτελεί ούτε κριτήριον ούτε ιδεώδες. Ιδεώδες του και κριτήριον: να ζήση δυνατός και ωραίος. Και είναι γενναιότερον και ωραιότερον ν’ αδικηθής παρά ν’ αδικήσης, να εξαπατηθής παρά να εξαπατήσης.

Άλλωστε προς τι να εξαπατήση; Εξαπατούν οι ετεροκεντρικοί, αυτοί που ασχολούνται διαρκώς με τους άλλους, δια να τους αντιγράφουν ή να τους φθονούν, ή και τα δύο μαζί…Ο ηρωικός όμως αποτελεί ο ίδιος κέντρον του εαυτού του, ελεύθερος εις την απομόνωσίν του, αριστοκρατικός με την απόστασιν εις την οποίαν κρατεί τους άλλους, απτόητος με το θάρρος της προσωπικής του γνώμης και της προσωπικής του ευθύνης, υπερήφανος μέσα εις το άβατον τέμενος της μοναξιάς του…

…Και όμως σπείρει άφθονα τα γεννήματα του νου του. Τα σπείρει, διότι δεν ημπορεί να κάνη διαφορετικά, όπως το δέντρον που τινάζει τους καρπούς του σαν ωριμάσουν, είτ’ ευρίσκοντ’ από κάτω είτε όχι αυτοί που θα τους είναι χρήσιμοι…

…Υπερήφανος είναι, όχι εγωιστής. Δι’ αυτό σπαταλά τον εαυτόν του. Η ευτυχία του είναι να δαπανά, ακριβέστερον ακόμη: να δαπανάται. Ανεξάντλητος όπως είναι, δεν ξέρει αριθμητικήν. Είναι τόσον πλούσιος, ώστε θ’ αναπληρώση εύκολα (το ξέρει) κάθε ζημίαν. Προς τι λοιπόν να την υπολογίζη; Υπολογίζει ο πτωχός. Ο πλούσιος κλείνει τα μάτια, απλώνει το χέρι, και σκορπά…Όσα και να σκορπίση, πάντοτ’ εκ του περισσεύματος θα είναι.

Εκ του περισσεύματος αντλεί και η μεγαλοδωρία του ηρωικού ανθρώπου. Αφρόντιστα και αδίστακτα σπαταλά τα πλούτη του, την δραστηριότητά του, την υγείαν του, την ρωμαλεότητα της ψυχής και του νου του. Σκορπά την αγάπην του χωρίς ανταλλάγματα, έτοιμος να πληρώση εκείνους που θα θελήσουν να την δεχθούν. Σκορπά τας συγκινήσεις, τους ενθουσιασμούς και τη φλόγα, τα κάλλη και τα ρίγη της ψυχής του…

…Και είν’ η χαρά του να σκορπά: όλα τ’ αγαθά της γης τα εκτιμά όχι ως κτήματα, αλλ’ ως χρήματα (με την αρχαίαν σημασίαν της λέξεως, εκ του χρώμαι), ως δαπανήματα δηλαδή. Ή μάλλον πιστεύει πως αγαθά δεν είναι. Γίνονται αγαθά, αφ’ ης στιγμής και εφ’ όσον δαπανώνται.

Εις την εργασίαν του καθυποβάλλεται με ανεπιφύλακτον προθυμίαν. Την δέχεται αυτονόητα και χαρωπά, αφού είναι κάτι βαρύ και δύσκολον, αφού ζωή σημαίνει δι’ αυτόν δράσις και κάματος. Εργάζεται από την επιθυμίαν να χρησιμοποιή τας δυνάμεις του σώματος και της ψυχής εις έργα δύσκολα, εργάζετ’ αισθητικώς, καθώς ένας αθλητής…

…Η ζωή ενός ανθρώπου, καθώς αυτού που περιέγραψα, δεν ημπορεί παρά να είναι σύντομος…Σύντομος, διότι ο ηρωικός άνθρωπος περνά ολόκληρον την ζωήν του εις το πολυκίνδυνον μέτωπον του πολέμου. Σύντομος, διότι πάντοτε είναι, από την μοίραν του και μόνην οδηγούμενος, ερασιθάνατος.

Βαδίζει προς τον θάνατον όχι δια να αναπαυθή, όχι διότι εβαρέθηκε την ζωήν, όχι διότι εδειλίασεν ενώπιον αυτής, όχι από μαρασμόν και εξάντλησιν των δυνάμεών του. Ο ηρωικός άνθρωπος δεν υφίσταται τον θάνατον. Δι’ αυτόν και ο θάνατος ακόμη δεν είναι πάσχειν, είναι πράττειν. Είναι η τελευταία πράξις, με την οποίαν επισφραγίζει όλας του τας άλλας πράξεις. Τους δίδει αυτή το νόημα. Διότι και η Ζωή όλη είναι μία διαρκής αρχή, και η αρχή το νόημά της αντλεί από το τέλος, του οποίου είν’ η αρχή. Και είναι το τέλος ο θάνατος, αλλά και η τελείωσις.

Αλλ’ ο πληθωρισμός της ζωής είναι τόσος μέσα του, ώστε και ο θάνατός του δεν είν’ εκμηδένισις πλέον. Μεστώνει από περιεχόμενον, από ηθικήν αναγκαιότητα, πλημμυρίζει από την χαράν και την ωραιότητα μιας τελευταίας νίκης – παρόμοια με τον ήλιον, ο οποίος, κλίνων προς την δύσιν, ενδύεται την πορφυράν του μεγαλοπρέπειαν…"

ΠΗΓΗ

Κωνσταντίνος Πλεύρης στο Αρτ 18-12-12

Στα ίχνη των Χαμένων Χρωμάτων Πολύχρωμα Μάρμαρα της Αρχαίας Ελλάδας.

                                    Πολύχρωμα Μάρμαρα της Αρχαίας Ελλάδας.

"Το πόσο υπέροχα ήταν ζωγραφισμένη κάποτε η Ελληνική αρχιτεκτονική το μαρτυρεί ο Πλάτων. Οι επιγραφές επίσης μαρτυρούν ότι η πολύχρωμα ζωγραφική ήταν πολύτιμη όσο και η εργασία του γλύπτη. Παρ' όλα αυτά τα χρώματα δεν επέζησαν στις χιλιετίες. Μόνον κάποια ίχνη σώζονται στους πόρους του μαρμάρμου. Η ταινία μας οδηγεί στους φημισμένους ιστορικούς χώρους της Ελλάδας: απο την Σάμο, στο φημισμένο νεκροταφείο της Αθήνας, στην Ακρόπολη, στους Δελφούς, στην Αίγινα. Οι αναλύσεις των καταλοίπων χρώματος βοηθούν, πέρα απο την ανασύνθεση του αρχαίου χρωματισμού, και στο να γνωρίσουμε την αρχαία σημασία εκπληκτικών έργων τέχνης"

Περιοδικό "αρχαιολογία", 2009.

Στα άδυτα της αρχαιοελληνικής τεχνογνωσίας

                                  - Α΄ μέρος -
αρχαία ελληνική μηχανική τεχνολογία Ήφαιστος Δαίδαλος Ίκαρος λαβύρινθος πτητικές μηχανές Τάλως
ελληνιστική εποχή Αλεξάνδρεια Σεράπειον Βουλευτήριον Φάρος Αλεξάνδρειας υδραυλική υδροδυναμική βαλλιστική ναυπηγική καταπελτική πολιορκητική μετρητική αστρονομία γεωγραφία Βυζάντιο Αρχιμήδης Ήρων ο Αλεξανδρεύς Κτησίβιος Φίλων Αθηναίος
ΜΕΤΡΗΤΙΚΗ
Αναξιμένης Ευπαλίνος Ευπαλίνειο Όρυγμα διόπτρα οδόμετρο αστρολάβος Απολλωνίου σφαιρικός αστρολάβος του Ευδόξου γνώμονας Ερατοσθένης
Αριστοτέλης ζυγός επιμήκης βραχύς μοχλός Βιτρούβιος
διόπτρα Ήρωνος αζιμούθιο
προσομοίωση ουράνιας σφαίρας μηχανισμός Αντικυθήρων γρανάζια
βυζαντινό ρολόι ημερολόγιο
επίπεδο ηλιακό ρολόι γνώμων
ηλιακό ρολόι Φιλίππων βραχιόνιος αστρολάβος Ιππάρχου
βυζαντινός αστρολάβος Ίππαρχος στερεογραφική προβολή Πτολεμαίος γωνιόμετρο ραδιόμετρο
υδραυλικό ρολόι Κτησιβίου
ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ
σήματα φωτιάς Όμηρος Παλαμήδης δίκτυα
φρυκτωρίες καθρέφτες
υδραυλικός τηλέγραφος Αινεία
πυρσεία Πολύβιος Κλεόξενος Δημόκλειτος οπτικός διόπτρα τηλέγραφος άγαρον πυρ
ακουστικός τηλέγραφος Μέγας Αλέξανδρος κέρας
- Β΄ μέρος -
αυτόματα Ήρωνος Πνευματικά Αυτοματοποιητική
κινητά σταθερά αυτόματα θέατρα
κινητό αυτόματο Ήρωνος κινητοί ναοί βωμοί είδωλα κλεψύδρα
σφαίρα Αιόλου ατμομηχανή αιολόσφαιρα
αυτόματη κρήνη
αυτόματες πύλες ναού
ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΊΑ
κοχλίας Αρχιμήδη
πρέσσα λαδιού Ήρωνος
εμβολοφόρος αντλία Κτησιβίου
αλυσιδωτή αντλία Φίλωνος
ανυψωτική μηχανή νερού Περαχώρας
ανυψωτική μηχανή Ήρωνος γερανός τροχαλία βαρούλκο
ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΑ
μεταλλείο Λαυρίου
πρόπλασμα επιγραφής Ελευσίνος
μπρούτζινοι σύνδεσμοι κράμα κασσίτερος χαλκός
πλυντήριο μεταλλευμάτων άργυρος 

Θεὸν ἀεί γεωμετρεῖν : Αρχιμήδης

ΟΛΥΜΠΟΣ ,ΟΙ ΘΕΟΙ ΔΕΝ ΕΦΥΓΑΝ ΠΟΤΕ .(Πλήρης Ταινία)

ΔΥΟ ΗΛΙΟΙ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ:ΤΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

BLACK ΜΠΕΕ :Την ταινία αυτή πρέπει να τη δει κάθε φωτισμένος Ελληνας διότι θα τον βοηθήσει να κατανοήσει τις ρίζες του.

H βραβευμένη ταινία ντοκιμαντέρ του Θοδωρή Μαραγκού που αφηγείται την ιστορία του Δημητράκη.Η ταινία αυτή ενόχλησε το ευσεβές χριστιανικό πλήθος με αποτέλεσμα να θαφτεί και να μη τη γνωρίζει κανένας. Την ταινία αυτή πρέπει να τη δει κάθε φωτισμένος Ελληνας διότι θα τον βοηθήσει να κατανοήσει τις ρίζες του .

Ο Π.ΚΑΜΜΕΝΟΣ ΣΤΟΝ Γ.ΑΥΤΙΑ 29.12.2012

Σοφία Παπανδρέου: Άδικη η διαγραφή Παπακωνσταντίνου.Χάθηκε η έννοια της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης.ΑΧΑΧΟΥΧΑ ΠΟΤΕ ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΟΣΙΛΟΓΟΥΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ;

Μπορεί ο Γιώργος Παπανδρέου να πήρε αποστάσεις από τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου, αλλά η αδελφή του Σοφία φαίνεται να έχει άλλη γνώμη. Στη σελίδα της στο facebook έγραψε ότι ήταν άδικη η διαγραφή του πρώην υπουργού Οικονομικών και ότι με αυτή χάθηκε κάθε έννοια δημοκρατίας στο κόμμα.

Τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που είναι "φίλοι" της στη σελίδα κοινωνικής δικτύωσης έτριβαν τα μάτια τους μόλις είδαν τη σχετική ανάρτηση. Τόσο που μερικοί σκέφτηκαν μήπως έχει δημιουργηθεί κάποιος πλαστός λογαριασμός, αλλά είδαν ότι ακολουθούσαν ανακοινώσεις από το ΠΑΣΟΚ Μόντρεαλ, όπου κατοικεί τα τελευταία χρόνια η Σοφία...                                                                                                                                                     ΠΗΓΗ

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΝΟΣ ΔΟΣΙΛΟΓΟΥ Ο ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟ 2012.Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΣ ΠΑΝΤΩΣ ΠΡΟΔΟΤΗ...

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΝΟΣ ΔΟΣΙΛΟΓΟΥ

Έχει το θράσος να απευθύνεται στον ελληνικό λαό και να το παίζει αδιάφθορος. Ποιος; Ο πολιτικός που έχει συνδυάσει το όνομα του με αποστασίες, πολιτικές προδοσίες και εθνικά επιζήμιες ενέργειες με χείριστη αυτή της ανοιχτής πύλης των συνόρων με την μαζική επέλαση των Αλβανών στην Ελλάδα. Ο πολιτικός που μίλαγε αποδεδειγμένα με τον δοσίλογο Μιχάλη Χριστοφοράκο και αργότερα βγήκαν στοιχεία στο φως για εμπλοκή συνεργατών του σε δοσοληψίες με τη Siemens, κάνει τον ήρωα που θα κλείσει τους κακούς στη φυλακή.
Όλο το άρθρο του Αντώνη Σαμαρά στην εφημερίδα "Ελεύθερος Τύπος".
«Κάθε Πρωτοχρονιά είναι ευκαιρία να κάνουμε απολογισμό για το παρελθόν και σχέδια για το μέλλον...
Αλλά για μας τους Ελληνες αυτή η Πρωτοχρονιά είναι διαφορετική:
Δεν κάνουμε πια σκέτο "απολογισμό" για το παρελθόν...
Κόβουμε τα δεσμά με ό,τι μας κράταγε πίσω!
Δεν κάνουμε μόνο σχέδια για το μέλλον...
Ετοιμάζουμε άλματα στο μέλλον!
Τη χρονιά που πέρασε, το 2012, διαψεύσαμε τις χειρότερες προβλέψεις για την Ελλάδα: Μας είχαν "ξεγραμμένους"! Ολο και περισσότεροι προεξοφλούσαν ότι η Ελλάδα θα βουλιάξει, θα απομονωθεί, θα βγει από την ευρωζώνη, θα θυσιαστεί ως η "Ιφιγένεια" της Ευρώπης, θα μετατραπεί σε παράδειγμα προς αποφυγήν για όλους...
Οι διεθνείς αγορές και οι εταιρίες στοιχημάτων, ακόμα, πόνταραν στην καταστροφή της Ελλάδας!
Μέσα σε λίγους μήνες τους κάναμε να χάσουν το στοίχημα! Διαψεύσαμε τις "Κασσάνδρες". Και σήμερα όλο και περισσότεροι ποντάρουν ότι θα τα καταφέρουμε...
Πείσαμε ότι μπορούμε να βγούμε από την κρίση χρέους. Εξασφαλίσαμε μοναδικούς στην Ιστορία όρους δανεισμού. Δείξαμε ότι μπορούμε να κάνουμε μεταρρυθμίσεις και τομές που θα επιτρέψουν στη χώρα να σταθεί πάλι στα πόδια της και στους Eλληνες να πάρουν τη μοίρα τους στα χέρια τους.
Μέσα σε πέντε μήνες τολμήσαμε ό,τι δεν διανοήθηκε κανείς όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Τη χρονιά που πέρασε, διαψεύσαμε τις χειρότερες προσδοκίες για την Ελλάδα.
Τη χρονιά που αρχίζει, το 2013, θα ξεπεράσουμε τις καλύτερες προσδοκίες για την Ελλάδα και τους Eλληνες...
- Hδη, ξεπληρώνουμε όλα όσα χρωστά το Δημόσιο στους πολίτες του εδώ και τρία χρόνια.
- Hδη, αποκαθιστούμε την ομαλή λειτουργία των τραπεζών, για να υπάρχει ρευστότητα στην αγορά.
- Hδη, εξασφαλίζουμε ότι τα χρήματα που θα μπουν στην ελληνική οικονομία μέσα στους επόμενους 12 μήνες θα είναι περισσότερα απ' όσα θα βγουν λόγω λιτότητας. Κι αυτό θα συμβεί για πρώτη φορά εδώ και τρία χρόνια...
- Hδη, η ανταγωνιστικότητα της χώρας σε όλους τους δείκτες διεθνούς κατάταξης κάνει άλματα προς τα πάνω...
- Hδη, η ασφάλεια του πολίτη εμπεδώνεται, ενώ οι πρώτες "κουκούλες" άρχισαν να βγαίνουν.
- Hδη, πάρθηκαν τα πρώτα μέτρα για τον έλεγχο της λαθρομετανάστευσης, ήδη αρχίσαμε να «ανακαταλαμβάνουμε» τις πόλεις μας και τα αποτελέσματα άρχισαν να φαίνονται...
- Ηδη, η ασυλία των "επωνύμων" τελειώνει και μαζί το καθεστώς ατιμωρησίας των ισχυρών...
Μένουν να γίνουν ακόμα πολλά. Τα πιο σημαντικά:
- Η επανεκκίνηση της οικονομίας, με επενδύσεις και θέσεις εργασίας. Ωστε να αρχίσει να απορροφάται η ανεργία.
- Η εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας. Ωστε η Ελλάδα να αξιοποιήσει τον πλούτο και τη γεωπολιτική της θέση και να αντιμετωπισθεί όχι ως "βαρίδι" πια, αλλά ως πολύτιμος εταίρος για τους φίλους της...
- Η αποκατάσταση των αδικιών με προτεραιότητα στους πιο αδύναμους και με έμφαση στην Υγεία, στην Παιδεία και στην απλούστερη, δίκαιη και αναπτυξιακή φορολογία.
Και βλέπουμε πλέον το φαινόμενο, στην επιτυχία του Ελληνα να ποντάρουν σήμερα όσοι προεξοφλούσαν μέχρι χθες την καταστροφή της Ελλάδας!
- Hδη, διαψεύσαμε τους χειρότερους φόβους τους.
Τώρα θα ξεπεράσουμε τις καλύτερες προσδοκίες τους.
- O,τι πετύχαμε το καταφέραμε γιατί πιστεύουμε στην Ελλάδα και στο μέλλον της. Και γιατί στηριχθήκαμε στην ενότητα της ελληνικής κοινωνίας.
- O,τι σχεδιάζουμε θα το καταφέρουμε, εφόσον όλοι οι Eλληνες πιστέψουν στις δυνάμεις τους και μείνουμε ενωμένοι μέσα στις δυσκολίες.
Το 2012 ήταν "χρονιά καμπής" για την Ελλάδα. Ανακόψαμε την πορεία προς την καταστροφή και θέσαμε τις βάσεις για την ανάκαμψη της χώρας.
Το 2013 θα είναι "χρονιά άλματος" προς το μέλλον. Για την αναγέννηση της πατρίδας μας.
Ενωμένοι αποφύγαμε τα χειρότερα.
Ακόμα πιο ενωμένοι, θα πετύχουμε τα καλύτερα...»
Αρθρο ντροπής που θα το κρίνει κι αυτό η ιστορία και ο ελληνικός λαός.                                                                                  ΠΗΓΗ

Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΜΑΣ ΜΑΛΑΚΑΣ ΚΑΛΟΠΕΡΝΑΕΙ ΣΤΑ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΑ ΜΑΛΑΚΑ ΝΕΟΕΛΛΗΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΦΑΣ...

                   

Ο Βουλευτής βρέθηκε με τη σύζυγό του στην απονομή του Τσαλίκη...
Φαίνεται πως τα "σε σε σε σε" του λαικού βάρδου άναψαν το ζεύγος!                                                    ΠΗΓΗ

Ν.ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗΣ:"ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ.ΝΑ ΔΙΚΑΣΤΟΥΝ ΓΙΑ ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΑΠΟ ΤΟ '74"

                                    «Οι ασυλίες και τα τοιαύτα επιβάλλεται να καταργηθούν»

Πρέπει να δικαστούν για εσχάτη προδοσία όλοι οι πρωθυπουργοί και οι υπουργοί Οικονομικών από το ’74 που έχουν διαχειριστεί δημόσιο χρήμα και έχουν κάνει ατασθαλίες...


«Ζούμε σε απόλυτη δικτατορία. Από τη στιγμή που πληρώνουμε κρατικούς λειτουργούς κι αυτοί μας κλέβουν, τότε τι περιμένετε; 

Στους λειτουργούς συμπεριλαμβάνω και τις "επίλεκτες" ομάδες των υποτιθέμενων αστυνομικών, οι οποίοι είναι μπράβοι της εξουσίας και καταστέλλουν οποιαδήποτε διαδήλωση του λαού ρίχνοντας δακρυγόνα» δηλώνει ο Νότης Σφακιανάκης στην εφημερίδα Espresso και συμπληρώνει «Οι ασυλίες και τα τοιαύτα επιβάλλεται να καταργηθούν.

Είναι δυνατόν να έχει ασυλία ο "ο υπάλληλος" μας βουλευτής και να μην έχει ο εργοδότης;

Αν η δικαιοσύνη αποφανθεί ισόβια δεσμά για κάποιους, τότε να εκτίσουν την ποινή τους ισόβια κι όχι δεκαπέντε χρόνια. Μόνο ο Παπαδόπουλος και ο Ντερτιλής έμειναν ισόβια».

Στην ερώτηση αν είναι υπέρμαχος της δικτατορίας, απαντά: «Τότε αυτά που έκαναν οι προαναφερθέντες ήταν τα πρέποντα και γι’αυτό είχε μπει μια τάξη στη φαυλότητα του παρελθόντος. Μετά τη δικτατορία ξανάρχισε χειρότερος φαύλος κύκλος.

Αν έρθουμε στο σήμερα συμφωνώ με κάποιους ανθρώπους και τις θέσεις τους ανεξάρτητα αν ανήκουν στον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, τη Χρυσή Αυγή ή τους Ανεξάρτητους Έλληνες. Μιλάω πάντα υπέρ του δικαίου, απ’ όπου κι αν προέρχεται».

Ερωτηθείς για το αν έχουν αλλοιώσει την Ελλάδα οι λαθρομετανάστες, δηλώνει: «Στο μέγιστο βαθμό. Αν ερχόταν νόμιμα συγκεκριμένος αριθμός αλλοδαπών, τότε δεν θα υπήρχε αυτό το μπαστάρδεμα.

Ο ανεξέλεγκτος αριθμός έλυσε τη σφικτή γροθιά των ηθών, των αξιών, του πολιτισμού που είχε μέχρι τότε η ελληνική κοινωνία».

Σε ό,τι αφορά το χαράτσι της ΔΕΗ δηλώνει ότι δεν το πληρώνει αφού δεν το οφείλει. «Δεν πληρώνω κάτι που δεν οφείλω. Εδώ δικαιώνομαι ακόμα μια φορά, αφού πριν από λίγες μέρες κρίθηκε αντισυνταγματικό το μέτρο.

Και τώρα που θα πάει στην εφορία, πάλι αντισυνταγματικό θα κριθεί γιατί απαγορεύεται η διπλή φορολόγηση».

Στην ερώτηση αν έχει δοκιμάσει ποτέ μαριχουάνα ο Νότης Σφακιανάκης απαντά καταφατικά: «Στην εφηβεία που δούλευα νύχτα κάπνιζα τσιγάρο. Και ήταν πιο εύκολο να δοκιμάσω κάποιες ουσίες. Έτσι λοιπόν το δοκίμασα, δεν μου άρεσε, το σταμάτησα».

Όσο για το αν αφιερώνει χρόνο για να γυμνάζει το σώμα του, ο Ν. Σφακιανάκης δηλώνει ότι γυμνάζει μόνο το… μυαλό του.

«Γυμνάζω μόνο το μυαλό μου. Το αλκοόλ δεν μου αρέσει. Πίνω μόνο ένα ποτηράκι κόκκινο κρασί. Δεν γυμνάζω τη φωνή μου παρά μόνο στο κέντρο και στο στούντιο.

Στο καμαρίνι πριν βγω θα πιω ένα ρόφημα», καταλήγει ο κ. Σφακιανάκης.                                             ΠΗΓΗ

Julius Evola: Περί του "εβραϊκού ζητήματος"

«ΤΡΕΙΣ ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΕΒΡΑΪΚΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ» – 1938:

“..Στην Ιταλία το «Εβραϊκό Ζήτημα» δεν είναι πολύ αισθητό, με εξαίρεση ότι αφορά σε άλλες χώρες και περισσότερο στις γερμανικές χώρες, όπου όπως όλοι γνωρίζουν, αυτό το ζήτημα προξενεί σήμερα βαθιές αντιθέσεις στο ιδεολογικό πεδίο, αλλά επίσης στο κοινωνικό και πολιτικό πεδίο.

Οι τελευταίοι πρόσφατοι νόμοι στην Γερμανία (εμπνευσμένοι από τον Γκαίριγκ) καταδεικνύουν το ακραίο αποτέλεσμα αυτών των τάσεων (απαγορεύεται όχι μόνον ο γάμος μεταξύ Εβραίων και μη Εβραίων, αλλά ακόμη και η ίδια η συγκατοίκησή τους τέθηκε σε απαγόρευση, ενώ οι Εβραίοι ή και όποιοι ήσαν ήδη έγγαμοι με Εβραίους αποκλείονται απόλυτα από οποιαδήποτε οργανισμό του εθνικοσοσιαλιστικού κράτους).

Το Εβραϊκό Ζήτημα έχει αρκετές πολύ παλαιές και ......επίσης μερικές φορές αινιγματικές καταβολές. Ο αντισημιτισμός είναι ένα δρώμενο που συνόδεψε σχεδόν όλες τις φάσεις της δυτικής ιστορίας. Οπότε μία εκτίμηση του Εβραϊκού Ζητήματος για την Ιταλία (πέραν εκείνης λόγω περιέργειας), δεν στερείται ενδιαφέροντος. Μάλιστα το γεγονός ότι στην Ιταλία δεν είναι παρούσες εκείνες οι ειδικές περιστάσεις οι οποίες έχουν προκαλέσει τις πλέον άμεσες και άκαμπτες μορφές του αντισημιτισμού, επιτρέπει να εκτιμηθεί το προαναφερόμενο ζήτημα με μεγαλύτερη ηρεμία και μεγαλύτερη αντικειμενικότητα.

Ως συμπερασματική κρίση λέμε εν συντομία ότι, σήμερα ο αντισημιτισμός χαρακτηρίζεται από την έλλειψη μιας πραγματικά γενικής άποψης των αναγκαίων δογματικών και ιστορικών προϋποθέσεων, ώστε να είναι αληθινά ικανός να δικαιολογήσει τις πρακτικές κοινωνικές και πολιτικές αντισημιτικές στάσεις, ακολουθώντας μια συμπερασματική διαδικασία. Σε ότι μας αφορά θεωρούμε πως ένας αντισημιτισμός δεν στερείται λόγο ύπαρξης, όμως η αδυναμία και η σύγχυση των παρεχομένων κυριάρχων επιχειρημάτων των αντισημιτών, μαζί με το βίαιο επιμέρους πνεύμα τους, καταλήγουν να προξενούν το αντίθετο αποτέλεσμα, εγείροντας την υποψία σε κάθε ουδέτερο παρατηρητή ότι, όλα τους ανάγονται σε μονόπλευρες στάσεις και κατευθυνόμενες υπαγορεύσεις, αντί σε αληθινές αρχές οι οποίες ενέχουν εφαρμόσιμα πρακτικά ενδιαφέροντα.

Έτσι, σ’ αυτές μας τις σημειώσεις προτείνουμε την διαδικασία μιας λεπτομερούς εξέτασης των αληθινών λόγων μέσω των οποίων μπορεί να υποστηριχθεί μια αντισημιτική τοποθέτηση. Σημειώνεται ότι εφόσον σήμερα υφίσταται (με έναν ιδιαίτερα ευαίσθητο τρόπο) ένας εβραϊκός κίνδυνος στο χρηματοοικονομικό πεδίο και στην οικονομία γενικότερα, υπάρχει επίσης ένας εβραϊκός κίνδυνος στο πεδίο της ηθικής, καθώς τελικά και σε εκείνα της πνευματικότητας, της θρησκείας, της κοσμοθεώρησης, δηλαδή σε όλα εκείνα των πεδία που συνδέονται με τον σημιτισμό και πρωτίστως με τους Εβραίους, αποκτώντας έναν ξεχωριστό αποτρόπαιο χαρακτήρα για τους άλλους λαούς της λευκής φυλής. Συνεπώς θα εξετάσουμε το ζήτημα ολοκληρωτικά στις τρεις πτυχές του και θα τις παραθέσουμε σε διαδοχικά κείμενα : πρώτον την πνευματική ή θρησκευτική, δεύτερον την ηθικοπολιτιστική και τελικά την οικονομικοκοινωνική και πολιτική. Τα σημεία αναφοράς θα μας παρασχεθούν φυσικά από τους Γερμανούς συγγραφείς, περισσότερο εξειδικευμένους στο θέμα αυτό και πιο χαρακτηριστικούς για τον «μύθο» τον οποίο υποστηρίζουν. Όμως θα προσπαθήσουμε να επανεκτιμήσουμε όλα αυτά με τον πλέον απρόσωπο πιθανό τρόπο, εξαιρώντας κάθε στοιχείο το οποίο στερείται την ικανότητα να αναχθεί στο σχέδιο ενός καθαρού δόγματος.

Υπάρχει εν γένει μια κοσμοθεώρηση, μια θεώρηση της ζωής και του «ιερού» ειδικά σημιτική ; Αυτό είναι το θεμελιώδες σημείο. Όπως όλοι γνωρίζουν, η λέξη «σημιτικός» επάγει μιαν ευρύτερη έννοια σε σχέση με την απλούστερη λέξη «εβραϊκός» και αυτήν θα χρησιμοποιήσουμε με πρόθεση εδώ. Πιστεύουμε πράγματι ότι το καθ’ εαυτό εβραϊκό στοιχείο δεν μπορεί να διαχωριστεί ξεκάθαρα από τον γενικό τύπο του διάχυτου από την αρχαιότητα πολιτισμού σε ολόκληρη την ανατολική λεκάνη της Μεσογείου, από την Μικρά Ασία έως τα όρια της Αραβίας, όσο κι αν είναι δυνητικά αξιοσημείωτες οι διαφορές ανάμεσα στους ξεχωριστούς σημιτικούς λαούς. Δίχως μια πλήρη εξέταση του σημιτικού πνεύματος, είναι καταδικασμένα να μας διαφύγουν ποικίλα ουσιώδη χαρακτηριστικά του ίδιου εβραϊκού πνεύματος, τα οποία είναι δραστικά στους πλέον πρόσφατους καιρούς. Κάποιοι συγγραφείς οι οποίοι επεξέτειναν ένα καθαρά βιολογικό φυλετισμό και τοποθετήθηκαν στο πεδίο του τύπου πολιτισμού, συνεκτιμώντας την φυλή – π.χ. ο Κλάους και πιο πρόσφατα ο Γκύντερ – πραγματευόμενοι γενικά αυτό που έχουν ονομάσει «πολιτισμός της λεβαντίνικης ψυχής» (της προσθιοασιατικής ψυχής) κατέληξαν κατά το μάλλον ή ήττον σ’ αυτό το σημείο. Κατά το μάλλον ή ήττον οι λαοί που συμμετέχουν σ’ αυτήν την ψυχή είναι οι σημιτικοί λαοί.

Όμως ποια στοιχεία διαθέτουμε ώστε να είμαστε ικανοί να θεωρήσουμε ως κατώτερες, την θρησκευτική πνευματικότητα και τις θρησκευτικές μορφές που αντιστοιχούν στους Σημίτες; Εδώ οι ιδέες των αντισημιτών είναι ολότελα ξεκάθαρες και σύμφωνες. Για να είμαστε πράγματι ικανοί να πούμε τι αρνητικό έχει το σημιτικό πνεύμα, θα πρέπει να ξεκινήσουμε καθορίζοντας αντ’ αυτού εκείνα τα οποία θεωρούνται πως είναι θετικά σε ότι αφορά στο πνεύμα. Οι αντισημίτες κατατρίβονται πολύ περισσότερο με την αντίθεση, την πολεμική, παρά με την κατάφαση κι αυτή τους η μέριμνα επ’ ονόματι αυτού που αρνούνται και καταδικάζουν είναι αντιφατική και πολύ συχνά αβέβαιη. Έτσι κάποιοι απ΄ αυτούς αναφέρονται στον καθολικισμό (π.χ. ο Μέλερ φαν ντε Μπρυκ), άλλοι στο Βόρειο Προτεσταντισμό (Τσάμπερλαιν, Βολφ), ενώ άλλοι πάλι σ’ έναν ύποπτο παγανισμό (Ρόζενμπεργκ, Ρέβεντλοφ) ή σε εθνικολαϊκά ιδεώδη (Λούντεντορφ). Η αδυναμία παρόμοιων τοποθετήσεων προκύπτει ήδη από το γεγονός ότι, αντί να μας οδηγούν αληθινά σε έναν αυθεντικό πνευματικό πόλο και στην πράγματι καθαρή κατάσταση, όλα αυτά τα σημεία αναφοράς συνιστούν χρονολογικά ιστορικές ιδέες κατοπινές από τους πρώτους σημιτικούς πολιτισμούς και εν μέρει επηρεασμένες από στοιχεία προερχόμενα από αυτούς.

 Φυσικά στην βάση κάθε αντισημιτισμού βρίσκεται η αντίθεση μεταξύ του σημιτικού και του αρίου πνεύματος. Αλλά για να φθάσουμε σε κάποιο σοβαρό πόρισμα δεν μπορεί να περιοριστούμε στο να προσδώσουμε στο «άριο» ένα ευρύ φυλετικό θεμέλιο, το οποίο μας παρέχει μόνον ένα αρνητικό, πολεμικό -απορριπτικό περιεχόμενο, συνιστάμενο μόνον από κάθε τι το οποίο γενικά δεν είναι «εβραϊκό». Αντίθετα, πρέπει να μπορούμε να καθορίσουμε την «αριανικότητα» ως μια θετική οικουμενική ιδέα, που αντιπαραθέτει πραγματικά τον τύπο της θεότητας, της λατρείας, του θρησκευτικού συναισθήματος και της κοσμοθεώρησης προς όλα εκείνα που αναφέρονται στους σημιτικούς πολιτισμούς και κατόπιν ιδιαίτερα στους Εβραίους.

Παρά με αυτό το κατά το πλείστον φυσιοκρατικό σχέδιο, πρέπει να μπορούμε να ανακάμψουμε με ένα άλλο, στο οποίο ανταποκρίνονται οι ιδέες των φιλολόγων και των ιστορικών της μετάπτωσης του αιώνα και περισσότερο εκείνες της σχολής του Μαξ Μύλερ, σχετικά με την θεμελιώδη ενότητα των πολιτισμών, των θρησκειών, των συμβόλων και των μύθων του πολιτισμού ινδογερμανικής (συνώνυμο του ινδοευρωπαϊκής ή άριας) καταγωγής. Πρέπει να επιδιώξουμε να συνδέσουμε τέτοιες ιδέες με κάποιες πιο πρόσφατες του Βιρτ, ο οποίος, προσπάθησε -αν και συχνά με σοβαρές συγχύσεις -να εστιάσει στις πτυχές ενός μοναδικού αρχέγονου προ-Βόρειου (θα λέγαμε «υπερβόρειου») πολιτισμού ως αυθεντικού υποβάθρου των πιο πρόσφατων διαφόρων ινδογερμανικών πολιτισμών, δίχως τελικά να απορρίπτουμε τις λαμπρές εμπνεύσεις του Μπαχόφεν περί του ανταγωνισμού μεταξύ των «ηλιακών» (ουρανίων) πολιτισμών και των «σεληνιακών» (ή τελλουρικών) πολιτισμών, μεταξύ κοινωνιών προερχομένων από την αρσενική αρχή και κοινωνιών προερχομένων από την θηλυκή-μητρική αρχή (γυναικοκρατία).

 Είναι φανερό ότι εδώ δεν μπορούμε να προχωρήσουμε σε μιαν έρευνα τέτοιου είδους, την οποία ήδη διενεργήσαμε σε ένα από τα έργα μας («Εξέγερση ενάντια στον σύγχρονο κόσμο» – Μιλάνο 1935). Θα περιοριστούμε λοιπόν στην αναπαραγωγή των συμπερασμάτων που υπογραμμίζουν τον τύπο εκείνης της πνευματικότητας, την οποία μπορούμε να αποκαλούμε εξίσου «ηλιακή», «άρια» ή «αρσενική», η οποία αποκλείει «εξ αντιθέτου» εκείνα τα οποία πράγματι αντιστοιχούν στο σημιτικό πνεύμα.

Μία καταφατική στάση απέναντι του θείου προσιδίαζε Στους Aρίους -Arya- (ο σανσκριτικός όρος που σημαίνει τους «ευγενείς», δεν αφορά μόνον στην εξ αίματος φυλή, αλλά επίσης και ουσιαστικά και σε εκείνη του πνεύματος). Πίσω από τα μυθολογικά τους σύμβολα που αντιστοιχούν στον λαμπερό ουρανό κρύβεται η αίσθηση της «ασώματης αρρενωπότητας του φωτός» και της «ηλιακής δόξας», δηλαδή της νικηφόρας πνευματικής ανδρείας, καθώς εκείνες οι φυλές όχι μόνο πίστευαν στην αληθινή ύπαρξη μιας υπερ-ανθρωπότητας, μιας γενεαλογίας αθανάτων και θεϊκών ηρώων, αλλά συχνά απέδιδαν σε μια τέτοια γενεαλογία μιαν υπεροχή και μιαν ακαταμάχητη δύναμη που αφορούσε σε αυτές τις υπερφυσικές δυνάμεις.

Συνεπώς προς τα ανωτέρω, οι Άριοι είχαν περισσότερο ως χαρακτηριστικό τους ιδεώδες το ηγεμονικό-βασιλικό ιδεώδες παρά το ιερατικό, είχαν δηλαδή αυτό το ιδεώδες που εκφράζεται από τον καταφάσκοντα πολεμιστή παρά από τον αφοσιωμένο αναχωρητή, περισσότερο με το «ήθος» απ’ ότι με το «πάθος». Στις απαρχές της προϊστορίας ο βασιλιάς-ηγέτης προερχόταν από τους ιερείς, καθώς σε αυτούς κατ’ εξοχή και όχι στους υπολοίπους αποδιδόταν η κατοχή της μυστικής δύναμης που καθόριζε όχι μόνο την «τύχη» της φυλής, αλλά επίσης και την αποτελεσματικότητα των τελετουργιών που ήσαν αντιληπτές ως πραγματικές και αντικειμενικές επενέργειες στις υπερφυσικές δυνάμεις. Βασισμένη σ’ αυτήν την αντίληψη η ιδέα του «βασιλείου»¨έχει έναν ιερό χαρακτήρα και συνεπώς, λίγο έως πολύ, οικουμενικό. Από την ινδο-άρια αντίληψη του Τσακραβάρτιν, του «οικουμενικού κυβερνήτη», περνώντας στην ιρανο-άρια ιδέα του οικουμενικού βασιλείου των «πιστών» του «θεού του φωτός», αγγίζοντας τα «ηλιακά» θεμέλια της ρωμαϊκής «αυτοκρατορικής αιωνιότητος» (aeternitas imperii) και τελικά την μεσαιωνική γιβελλινική ιδέα της «Αγίας Αυτοκρατορίας» (sacrum imperium), η τάση να μορφοποιηθεί ένα οικουμενικό σώμα στην αφ’ υψηλού δύναμη – της οποίας οι Άριοι θεωρούσαν τους εαυτούς τους ως κατ’ εξοχήν φορείς – εμφανίστηκε πάντοτε στους αρίους πολιτισμούς ή στους πολιτισμούς αρίου τύπου.

Κατά δεύτερον, μεταξύ των Αρίων, τα υψηλότερα και προνομιούχα κέντρα της αθανασίας – Η βόρεια Βαλχάλλα, η αχαιοδωρική «νήσος των Μακάρων», ο ουρανός του Ινδρα μεταξύ των Ινδογερμανών της Ινδίας – ήσαν σαφώς περισσότερο προσιτά στους Ήρωες παρά στους Αγίους, με τον ίδιο τρόπο που η αφοσιωμένη και προσευχόμενη υπηρεσία του θείου εκδήλωνε την τελετουργία –αντιληπτή πρέπει να επαναλάβουμε- ως σαφή επιχείρηση απαραίτητη σε ότι αφορά το θείο.

Η κατάκτηση της αθανασίας ή της γνώσης εμπεριείχε ανδρεία χαρακτηριστικά. Εδώ όπου ο Αδάμ του σημιτικού μύθου εμφανίζεται ως καταραμένος επειδή προσπάθησε να αρπάξει από το θείο δέντρο, ο άριος μύθος για ανάλογες περιπέτειες αποδίδει στο πρόσωπο των ηρώων όπως για παράδειγμα ο Ηρακλής, ο Ιάσων, ο Μίθρας και ο Σιγκούρντ, μια κατάληξη νικηφόρα και αθανασιογόνα.

Επιπλέον στον «ηρωικό» κόσμο το ύψιστο άριο ιδεώδες είναι εκείνο το «Ολύμπιο» ιδεώδες των ολοκληρωμένων, αμετάβλητων ουσιών, απομακρυσμένων από τον κατώτερο κόσμο του γίγνεσθαι, αυτόφωτων όπως ο ήλιος και οι διάπυρες φύσεις. Οι πεμπτουσίες των σημιτικών θεών είναι ουσιαστικά συνιστώσες θεών που αλλάζουν, που έχουν γέννηση και πάθος, «ετήσιων» θεών, οι οποίοι όπως η βλάστηση υφίστανται τον νόμο του θανάτου και της αναγέννησης. Το άριο σύμβολο είναι ηλιακό, με την έννοια μιας καθαρότητας που είναι δύναμη και μιας δύναμης που είναι καθαρότητα. Μία ακτινοβόλα φύση η οποία –επαναλαμβάνουμε- είναι αυτόφωτη σε αντίθεση με το σεληνιακό (θηλυκό) σύμβολο, δηλαδή το σύμβολο μιας φύσης φωτεινής όσο αντανακλά και απορροφά το κυρίαρχο φως ενός κέντρου που κείτεται έξω από αυτήν. Τελικά σε ότι αφορά στις αντίστοιχες ηθικές αρχές, είναι χαρακτηριστικά άριες οι αρχές αφενός της ελευθερίας και της προσωπικότητας και αφετέρου της πίστης και της τιμής. Ο Άριος αρέσκεται στην ανεξαρτησία και στην διαφορά, έχει απέχθεια για κάθε μικροπρέπεια, αλλά αυτό δεν τον αποτρέπει από το να υπακούει ανδρεία, να αναγνωρίζει έναν αρχηγό, να έχει την υπερηφάνεια να τον υπηρετεί, ακολουθώντας έναν ελεύθερα σταθεροποιημένο δεσμό, πολεμικό, απρόσβλητο από ενδιαφέρον προς όλα αυτά που μπορούν να πουληθούν και να αγορασθούν και γενικά να καθοριστούν με όρους του χρυσού.

Οι Άριοι της Ινδίας έλεγαν Bhakti, οι Ρωμαίοι fides, στον Μεσαίωνα επανελάμβαναν fides – πίστις, ενώ Trust, Treue ήταν οι λέξεις της τάξης του φεουδαρχικού καθεστώτος. Στις μιθραϊκές θρησκευτικές κοινότητες η αρχή της αδελφότητας στηρίχθηκε πάνω απ’ όλα στην ανδρεία αλληλεγγύη των στρατιωτών, ταγμένων σ’ έναν μοναδικό σκοπό (άλλωστε «στρατιώτης» – miles ήταν ο τίτλος ενός βαθμού της μιθραϊκής μύησης). Ήδη οι Άριοι της αρχαίας Περσίας, μέχρι την εποχή του Αλεξάνδρου, γνώριζαν το καθήκον της μη βεβήλωσης των προσώπων και των πράξεών τους, καθώς επίσης και των ίδιων των σκέψεών τους προς τους αρχηγούς τους, αντιληπτούς ως υπερβατικές υπάρξεις. Όχι κάποια βία, αλλά μια πνευματική πίστη (Dharma και Bhakti) θεμελίωσε μεταξύ των Αρίων της Ινδίας μέσα από την ιεραρχία της το ίδιο το καθεστώς των καστών. Η σοβαρή και αυστηρή συμπεριφορά, ελεύθερη από μυστικισμό, δύσπιστη προς κάθε εγκατάλειψη της ψυχής, η συμπεριφορά που εκδηλωνόταν στις σχέσεις μεταξύ του ρωμαίου πολίτη (civis) και πατέρα (pater) και στις θεότητες τους, έχει τα ίδια χαρακτηριστικά της αρχαίας δωρικο-αχαϊκής τελετουργίας και της «βασιλικής» και κυριαρχικής στάσης των βραχμάνων -ή «ηλιακής κάστας»- της πρώτης βεδικής περιόδου ή των μαζδεϊκών ιερέων (Atharvan).

Με τα ανωτέρω, έχει αποδοθεί το θεμελιώδες σημείο της αναφοράς μας, αν και ιδιαίτερα περιληπτικά. Κρατήστε κατά νου τα περιγράμματα μιας ιδεώδους αντίθεσης, ώστε να εξυπηρετήσουν ως κεντρικός συνδετικός ιστός μεταξύ όλων αυτών τα οποία η ιστορική πραγματικότητα και η ολοκληρωμένη κατάσταση των πολιτισμών συχνά μας δείχνουν σε μια μεικτή κατάσταση, καθώς για περιόδους που δεν είναι απόλυτα αρχέγονες, θα ήταν αφηρημένο να θέλουμε να επανεύρουμε σε κάποιο σημείο το Άριο ή το Σημιτικό στοιχείο σε απόλυτα καθαρή κατάσταση.”  ΠΗΓΗ

Π.ΚΑΜΜΕΝΟΣ:ΔΕΝ ΘΑ ΔΙΑΦΥΓΕΤΕ.. ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΤΕ ΑΚΡΙΒΑ... ΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΛΗ Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Τότε που έπαιρνες την ψήφο εμπιστοσύνης Σαμαρά και Βενιζέλου με την κάλυψη του υπουργού της κυβέρνησης Παπαδήμου....

Τότε που ο Σαμαράς σου ορκιζόταν οτι θα σε καλύψει και δεν θα σε παραπέμψει με τον Γιωργάκη μέσω της "μίας και μόνης εξεταστικής"...

Ήμουν εγώ ο "γραφικός'' που έλεγα με τα "περιθωριακά μπλόκ" για τα εκγλήματα που διαπράτετε και για τις "χαμένες λίστες"....

Με είπες τότε τζάμπα μάγκα στη Βουλή όπως φαίνεται στο βίντεο...

Τώρα θα έχεις την δυνατότητα να γίνεις βαρύμαγκας εκεί που θα πάς...

Και έρχεται και όλη η παρέα ΟΛΗ και το εννοώ ΟΛΗ, μαζί με τους τουρίστες...........

ΔΕΝ ΘΑ ΔΙΑΦΥΓΕΤΕ..
ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΤΕ ΑΚΡΙΒΑ...
ΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΛΗ Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ

ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ


ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΟΙ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ

ΒΑΣΩ ΒΟΥΓΙΟΥΚΑ:"Το εθνόσημο δεν πουλιέται"...(Βίντεο)

Κατερίνα Ακριβοπούλου: Ο Γιώργος Παπανδρέου πίσω από τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου! Βλέπει ειδικό δικαστήριο.

Κόλαφος για άλλη μια φορά η Κατερίνα Ακριβοπούλου για τον ρόλο Παπανδρέου – Παπακωνσταντίνου. Μία από τις ελάχιστες φωνές που δεν προσκύνησαν στην παντοδυναμία του καθεστώτος Παπανδρέου και σήμερα έχει κάθε λόγο να νιώθει δικαιωμένη.

Για την “διάψευση” Παπακωνσταντίνου: Ας τα πει στο δικαστήριο!

Για τις ευθύνες του Γιώργου Παπανδρέου: “Ο πατέρας του πήγε στο ειδικό δικαστήριο ακριβώς επειδή κάλυψε τον Κουτσόγιωργα”!

Δεν μπορούμε να μιλάμε μόνο για τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου όταν είχε πολιτικό προϊστάμενο. Όλοι γνωρίζουμε πως αυτά τα δύο χρόνια ο Παπακωνσταντίνου και ο Παπανδρέου έκαναν ότι ήθελαν. Ειδικά ο Παπακωνσταντίνου καταστρατηγούσε ακόμα και κοινοβουλευτικές διαδικασίες ενώ δεν έδινε λόγο σε κανέναν για τις ενέργειες του! Όλα αυτά με την ανοχή του πολιτικού του προϊσταμένου που γίνεται πλέον συνενοχή!                                      ΠΗΓΗ

Ανέλπιδη κοινωνία..

ανατρέχει κανείς πίσω στον χρόνο και διαπιστώνει πως ο άνθρωπος ως μιμητικό όν,  σχηματίζει συμπεριφορές που αρχικά ίσως φαίνονται ριζοσπαστικές, ενώ στην συνέχεια γίνονται ομαδικές (επαναστάσεις)..
άλλες φορές, απλά συμπεριφέρεται με συγκεκριμένο τρόπο στην καθημερινότητα του ως προς την οικονομία, την καλλιέργεια και την ηθική που πάντα -όπως και να το ψάξει κανείς- γίνεται πάντα ομαδικός τρόπος..κάποτε λοιπόν καλλιέργησαν την γή και ακολούθησαν κι άλλοι το ίδιο παράδειγμα..
κάποτε ασχολήθηκαν με ανταλλαγή προϊόντων και ακολούθησαν κι άλλοι δημιουργώντας το εμπόριο..
κάποτε κάποιος έφτιαξε μια βάρκα και αναπτύχθηκε η ναυτιλία, κάποτε το ψάρεμα, κάποτε το νόμισμα κ.ο.κεκείνο που πάντα “οργάνωνε” μια κοινωνία, ήταν η επικοινωνία.. ο λόγος που βλέπουμε ταυτόχρονα αλλαγές στις συμπεριφορές και στις συνήθειες των ανθρώπων, ήταν πάντα ένας.. η επικοινωνία..
κι ο λόγος που βλέπουμε ταυτόχρονα πάνω στον πλανήτη διαφορετικές κοινωνίες να έχουν διαφορετικές συνήθειες, ήθη, ασχολίες, οικονομία, τρόπο διαβίωσης και άλλα, είναι πάντα η μη επικοινωνία μεταξύ τους..
γι αυτό την ίδια χρονική στιγμή, κάποτε υπήρχαν ανθρωποφάγοι σε ένα μέρος της γής, σε ένα άλλο φιλόσοφοι και σε ένα άλλο βιοτέχνες, έμποροι, κατακτητές, τροφοσυλλέκτες και κυνηγοί (κατα κύριο τρόπο διαβίωσης)..
όλα αυτά που η ιστορία μας διδάσκει, είναι πολύ χρήσιμα για να διαπιστώσουμε εκείνο που αρχικά είπα..
πως ο άνθρωπος ως μιμητικό όν,  σχηματίζει συμπεριφορές που αρχικά ίσως φαίνονται ριζοσπαστικές, ενώ στην συνέχεια γίνονται ομαδικές (επαναστάσεις)..
όταν δε, οι συμπεριφορές διαφορετικών κοινωνιών αντάμωναν -και οι ίδιες οι κοινωνίες-, τότε ή υπήρχε συνεργασία μεταξύ αυτών σε επίπεδο ανταλλαγών γνώσεων, εμπορίου και άλλα, είτε υπήρχε σύγκρουση μεταξύ αυτών, λόγω διαφορετικού επιπέδου ανάπτυξης , ηθικής και λογικής..
ενίοτε, η μία κοινωνία ενσωμάτωνε την άλλη διαφοροποιώντας ακόμη και η ίδια τον τρόπο της ώστε η νέα κοινωνία που δημιουργούνταν να είναι ισορροπημένη μεταξύ των δύο..
αυτό ονομάσαμε εξέλιξη, ανάπτυξη και τελικά εκσυγχρονισμό..
αυτές οι σκέψεις είναι πολύ απλοϊκά δοσμένες τώρα ώστε να κατανοήσουμε πώς οι κοινωνίες διαμορφώνονται..
σήμερα, ζούμε σε μιά κοινωνία την οποία έχουμε ονομάσει δημοκρατίκη..
ζούμε σε ένα κράτος πρόνοιας, στήριξης των πολιτών, με παιδεία, με ανεπτυγμένο εμπόριο, οικονομία και πολλά πολλά άλλα..
μα για να δούμε λίγο..
ποιά πρόνοια;
ποιά στήριξη των πολιτών;
ποιά παιδεία;
ποιό εμπόριο;
ποιά οικονομία;
και τελικά ποιά δημοκρατία;
πρόνοια που;
πάρα πολλοί συνάνθρωποι μας για πάρα πολλά έτη πλήρωναν ασφάλεια στο ικα και στο πρώην τεβε και οπουδήποτε αλλού..
τα τελευταία έτη, μετά την κρίση, αδυνατούν να έχουν τα βασικά, πόσο μάλλον το να αντέξουν την αποπληρωμή των ασφαλιστικών τους υποχρεώσεων..
ξαφνικά έγιναν αναξιόπιστοι, κακοπληρωτές και αναξιοπρεπείς..
λές και το θέλησαν.. πού είναι λοιπόν η πρόνοια;
πρόνοια σημαίνει προνοώ..
στήριξη των πολιτών πού;
βλέπουμε συναθρώπους μας να κοιμούνται στα χαρτόκουτα..
να τρώνε απο τους κάδους σκουπιδιών.. πολίτες οι οποίοι είναι της διπλανής πόρτας, ή μάλλον ήταν της διπλανής πόρτας μέχρι λίγο καιρό πρίν.. η πόρτα χάθηκε και έμεινε το πεζοδρόμιο, ο δρόμος, το παγκάκι..
αυτό δεν λέγεται στήριξη..
παιδεία που;
σε σχολειά που δεν έχουν βιβλία και λαμβάνουν οι μαθητές φωτοτυπίες; σε σχολειά που η σκέψη απαγορεύεται;
σε σχολειά που η τυποποίηση είναι θέσφατο;
σε σχολειά που δεν υπάρχει καν θέρμανση και παγωμένα σώματα προσπαθούν να λάβουν την άθλια αυτή τυποποίηση σκέψης;
αυτό δεν λέγεται παιδεία..
εμπόριο πού;
έχουν νεκρώσει τα πάντα.. ο λεγόμενος τζίρος βρίσκεται όχι πλέον στο κόκκινο αλλά στο μαύρο..
και το κράτος, μπορεί να έχει κάποια πακέτα απο το εξωτερικό, αλλά για να δώσει χρήματα για καταπληκτικές ιδέες δημιουργίας θέσεων εργασίας και εισροής χρήματος στην εγχώρια αγορά, είναι τόσο βραδυκίνητο και όποιος τολμήσει να προσπαθήσει να κάνει ένα νέο ξεκίνημα, θα βρεθεί ενώπιον ενός δαιδαλώδους λαβυρίνθου που τα πάντα είναι απαγορευτικά..
έτσι όλα πάνε χαμένα και το χρήμα που μας προσφέρουν οι εκ του εξωτερικού “χρηματοδότες” επιστρέφει ανεκμετάλευτο..
αυτό δεν λέγεται εμπόριο..
οικονομία πού;
ειδικός δεν χρειάζεται να είναι κανείς για να διαπιστώσει πως όταν μειώνονται μισθοί συντάξεις, ακόμη και μισθοί στον ιδιωτικό τομέα, τότε έχει το κράτος μείωση εσόδων..
το χρήμα δεν κυκλοφορεί στην εγχώρια αγορά, οι επιχειρήσεις πέφτουν η μία πίσω απο την άλλη, η ανεργία χτυπάει κόκκινα ως μαύρα..
τα νοικοκυριά δεν αντέχουν πλέον απο χρέη του παρελθόντος, κανείς δεν είναι εντάξει στις υποχρεώσεις του και όλα καταρρέουν σαν χάρτινος πύργος..
αυτό δεν λέγεται οικονομία..
δημοκρατία πού;
ο Κύριος Ρουπακιώτης είπε..
“δεν έγραψα τίποτε απο αυτά που υπέγραψα”. “ας μου βρείτε έστω κι έναν υπουργό που έγραψε κάποιο νομοσχέδιο που υπογράψαμε για τα νέα μέτρα”.
τι σημαίνει αυτό;
όλα ήρθαν έτοιμα γραμμένα απο το εξωτερικό;
από το χέρι του θεού;
κάποιος εκεί πάνω βλέπει οράματα, τα συγγράφει και τα στέλνει στο ελληνικό κοινοβούλιο για υπογραφή;
κάποιος υπεύθυνος τέλος πάντων να απαντήσει..
κάνω παράκληση σε κάθε υπεύθυνο σε τούτη την χώρα..
είναι αυτό δημοκρατία;
απαντήστε σας παρακαλώ και σας προκαλώ..
ζούμε σε μια υπέροχη χώρα..
τεράστια σε αξία χώρα..
με ελάχιστους (μικρότατους) στην εξουσία..
τα τελευταία χρόνια με τρομάζει το γεγονός πως όλοι οι Άξιοι που γνωρίζω, είτε γνώρισα κάποτε στην ζωή μου, δεν θέλουν να αναμιχθούν στα πολιτικά πράγματα της κοινωνίας..
ακόμη πιό λυπηρό είναι το ότι όλοι οι άχρηστοι και ελάχιστοι (σε μικρότητα και ικανότητες) επιθυμούν την συμμετοχή τους στην πολιτική..
όλοι όμως αυτοί θα αναγκαστούν να εμπλακούν στα πολεμικά πράγματα της κοινωνίας.. διότι θα έρθουν αργά η γρήγορα..
εκείνο που χάθηκε απο την σημερινή κοινωνία είναι η ελπίδα..
κι έγινε άπελπις κοινωνία..
όμως, η ιστορία μας έχει διδάξει πως πάντα υπάρχουν λιγοστοί που ανατρέπουν.. το σημερινό σύστημα θα ανατραπεί θέλει δεν θέλει..
δεν ξέρω πότε, μα θα γίνει θέλει δεν θέλει..
η ελπίδα μπορεί να χάθηκε απο την κοινωνία μα όχι και απο τα μέλη που την απαρτίζουν..
κι αυτό θα νικήσει στο τέλος..
ΠΗΓΗ

Ευρωπαϊκό Ομοσπονδιακό Κράτος: ο Μέγας εχθρός του Ελληνισμού

Κάθε μέρα που περνά ο Ελληνικός Λαός αρχίζει να συνειδητοποιεί τον μέγα κίνδυνο που ελλοχεύει για το Έθνος μας από την ομοσπονδιακή ευρωπαϊκή πανούκλα. Επί πολλές δεκαετίες πέρασε απαρατήρητο το σχέδιο διαλύσεως των Εθνών της Ευρωπαϊκής Ηπείρου από τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών.

Ο Ελληνικός Λαός χωρίς άξιους πολιτικούς ηγέτες και δημοσιογράφους να τον ενημερώσουν για το τί συνέπειες θα υποστεί το Ιερό μας Έθνος από την ευρωπαϊκή ομοσπονδία έμεινε ανυπεράσπιστος μπροστά στην ιταμή προπαγάνδα των ευρωλιγούρηδων.

Όταν ακόμη και οι εθνικιστές πολιτικοί μιλούν για μία «Ευρώπη των Εθνών» σε αντιδιαστολή με την «Ευρώπη των λαών», το μόνο που κάνουν είναι να αυτοεξευτελίζονται και να αμβλύνουν έτι περαιτέρω την Εθνική συνείδηση του Λαού μας. Διότι Ευρώπη των Εθνών σημαίνει πάλι κρατική ομοσπονδία. Το αν θα είναι κρατική ομοσπονδία εθνών ή λαών, είναι ήσσονος σημασίας.

Μείζονος σημασίας είναι ότι οι αρκετοί εθνικιστές πολιτικοί ανά την Ευρώπη, δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι για τους κοσμοπολίτες το ζήτημα «Ευρώπη των εθνών ή Ευρώπη των λαών», είναι καθαρά ζήτημα χρόνου. Ήτοι, πόσος χρόνος θα χρειαστεί για να συντελεστεί πλήρως η αφομοίωση και η ομογενοποίηση των εθνών/λαών της Ευρώπης σε ένα ομοσπονδιακό κράτος.    

Αδιάψευστος απόδειξις της πολιτικής ανηθικότητος των Σκωτσέζων, Καταλανών και Φλαμανδών εθνικιστικών κομμάτων, είναι ότι ενώ ζητούν απόσχιση από το Βρετανικό, Ισπανικό, και Βελγικό κράτος αντιστοίχως, την ίδια στιγμή δηλώνουν φανατικοί δούλοι της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

Οι Σκωτσέζοι μετά από τόσους αιώνες ηρωικών αγώνων κατά της Αγγλικής αποικιοκρατίας, θέλουν να αποσχιστούν από τους Άγγλους για να παραδώσουν αμαχητί την εθνική τους κυριαρχία στο 4^ο Ράιχ και στους γραφειοκράτες των Βρυξελλών. Οποία κατάπτωσις!

Με αποτέλεσμα τον ιδεολογικό αγώνα κατά του Ευρωπαϊκού ιμπεριαλιστικού υπερκράτους να τον δίνουν κάποιοι φιλελεύθεροι οπαδοί της Θάτσερ (http://www.brugesgroup.com), μεμονωμένοι κορυφαίοι πολιτικοί όπως ο Τσέχος πρόεδρος Václav Klaus, και αρκετοί κομμουνιστές.

Όμως οι μεν κομμουνιστές διεξάγουν τον ιδεολογικό πόλεμο όχι υπέρ των Εθνών της Ευρώπης αλλά λόγω αντικαπιταλιστικών αντανακλαστικών, οι δε φιλελεύθεροι επειδή ως ατομιστές το πολιτικό τους ένστικτο εξεγείρεται εναντίον παντός υπερτροφικού κρατικού μορφώματος. 

Συνεπώς και οι δύο, κομμουνιστές και φιλελεύθεροι, δεν έχουν πρόβλημα με την παγκοσμιοποίηση. Αρκεί να γίνει με τους δικούς τους όρους. Για τους μέν, με σοσιαλιστικούς όρους, για τους δε, με όρους ελεύθερης αγοράς.

Απομένει μία ολιγάριθμη φράξια πολεμιστών-διανοουμένων (έχω την τιμή να ανήκω), η οποία πολεμά το Ευρωπαϊκό ιμπεριαλιστικό κράτος και απαιτεί την κατάλυσή του, για να διασωθεί η Ευρωπαϊκή ποικιλομορφία Λαών, Εθνών, Φυλών, Θρησκειών, Γλωσσών, και  Πολιτισμών.        

Γιατί το απαιτούμε; Διότι Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση σημαίνει τον αφανισμό του Ελληνικού Έθνους δια της ενσωματώσεώς του στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η κατάλυση του κράτους είναι δεδομένη. Την βλέπουμε να διεξάγεται μπροστά στα μάτια μας. Αλλά η αφομοίωση και εξάλειψη του Έθνους μας θα είναι πιό αργή διαδικασία.

Προκειμένου να μην καταστεί μη-αντιστρέψιμος η απορρόφηση της Ελλάδος, πρέπει να οξύνουμε την ευρωπαϊκή κρίση. Να κλυδωνίσουμε τους θεσμούς της. Να καίμε τις σημαίες του απεχθούς ιμπεριαλισμού της Ε.Ε. Να επικηρύξουμε τους οικονομικούς δολοφόνους της Τρόικα. Να αποκαλύψουμε στους Λαούς ποιός ήταν και πώς σκόπευε να δολοφονήσει τα Έθνη της Ευρώπης ο Richard Nicolaus Coudenhove Kalergi, επικεφαλής του αποικιοκρατικού κινήματος της Πανευρώπης.

Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση σημαίνει την εγκαθίδρυση ενός ομοσπονδιακού ιμπεριαλιστικού μορφώματος όπου θα υπάρχει ένας ύμνος, ένας στρατός, ένα κράτος, ένας πρόεδρος, μία γλώσσα, ένα σύνταγμα, ένα νόμισμα, μία θρησκεία.

Βασικός στόχος του ομοσπονδιακού κράτους των Βρυξελλών είναι η διάλυση και ο αφανισμός των Εθνών-Κρατών της Ευρώπης. 

Το προπαγανδιστικό σύνθημα «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση», σημαίνει ευρωπαϊκή ΑΦΟΜΟΙΩΣΗ. Αφομοίωση των Ελλήνων στην Ευρώπη. Σημαίνει αφελληνισμό των Ελλήνων.

Σήμερα στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο έχουμε διαφορά φάσεως με τον υπόλοιπο κόσμο. Παντού διαλύονται αυτοκρατορίες, αλλά εδώ γίνεται προσπάθεια να κτιστεί μία νέα.

Διαλύθηκε η σοβιετική αυτοκρατορία, η οθωμανική, η αυστροουγγρική, η βρετανική, η βυζαντινή, η περσική, η ρωμαϊκή, η αραβική, η μογγολική αυτοκρατορία. Όλες κατέρρευσαν. Αλλά οι εχθροί της Ευρώπης προσπαθούν να κτίσουν μία γερμανο-γαλλική αυτοκρατορία. Απλώς αλλάζουν το περιτύλιγμα.

Την ίδια στιγμή ο κόσμος παραμένει σε μεγάλο βαθμό πολιτικώς ασταθής. Εθνοφυλετικές και εθνοθρησκευτικές διενέξεις που δεν έχουν διευθετηθεί, αποτυχημένα κράτη (failed states), εξάπλωση των πυρηνικών όπλων, μεσσιανικές ιδεολογίες, τρομοκρατία και ωργανωμένο έγκλημα, έσχατη ένδεια και νέα κύματα διεθνούς μεταναστεύσεως, σκληρός ανταγωνισμός για πρόσβαση στις πρώτες ύλες, πόλεμος για τον έλεγχο υδάτων, καθώς και μια ωρολογιακή βόμβα που ονομάζεται υπερθέρμανση του πλανήτου.

Σαν να μην έφτανε ο ανησυχητικώς μακροσκελής κατάλογος προκλήσεων, η Ιστορία μας διδάσκει ότι η μετάβαση από μια πολιτική τάξη στην επομένη σπανίως γίνεται ειρηνικώς.

Η Ευρώπη δεν βρίσκεται πλέον στο επίκεντρο των πολιτικών εξελίξεων. Η ισχύς έχει μετατοπιστεί αλλού, κυρίως προς Ανατολάς.

Το ειδικό βάρος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, υπολογιζόμενο με όρους πληθυσμού, εισοδήματος και εμπορίου, μειώνεται σταθερώς εδώ και δύο δεκαετίες, χωρίς να υπάρχουν σημάδια ανασχέσεως. Η Ε.Ε. δεν ασκεί πλέον επιρροή στις μεγάλες δυνάμεις, και αύριο θα υπολογίζεται ακόμη λιγώτερο.

Αυτή η κατάσταση είναι μη-αναστρέψιμος καθώς η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει απαρνηθεί τους τρεις βασικούς στυλοβάτες μίας κοινωνίας: την παραγωγή, την φυλή, και τον πολιτισμό.

Στην Ε.Ε. έχει επικρατήσει το δόγμα της παγκοσμιοποιήσεως με αποτέλεσμα οι ιθύνοντες να αδιαφορούν για την βιομηχανική παραγωγή επί Ευρωπαϊκού εδάφους, να αδιαφορούν για την δημογραφική ευρωστία των Εθνών της Ευρώπης, να αδιαφορούν για την πολιτιστική ταυτότητα των λαών της Ευρώπης.

Εργοστάσια μετακομίζουν στην Ασία. Ορδές τριτοκοσμικών φυλών εισβάλλουν στην Ευρώπη. Πολυπολιτισμικά ιδεολογήματα με σαφώς ανθελληνικό και αντι-ευρωπαϊκό  πρόσημο πλημμυρίζουν τις πόλεις της Ευρώπης.

Το μέλλον προδιαγράφεται ζοφερό αν δεν κινητοποιηθούμε άμεσα. Το υπό σύστασιν ομοσπονδιακό κράτος θα αποτελέσει την ταφόπλακα των Εθνών της Ευρώπης. Κινητήριος δύναμις του ομοσπονδιακού κράτους είναι οι τραπεζίτες, οι κοσμοπολίτες, και οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών.

Η δημιουργία του θα αποδυναμώσει έτι περαιτέρω την βιομηχανική, δημογραφική και πολιτισμική βάση της Ευρώπης. Σκοπός του είναι η οικονομική εξαθλίωση, η φυλετική επιμειξία, και ο πολιτισμικός συγκρητισμός προκειμένου να αφανιστεί η ιερά ποικιλομορφία των Εθνών, Φυλών, Πολιτισμών, Θρησκειών, Γλωσσών, Οικονομιών, και ανεξαρτήτων Κρατών της Ευρώπης.

Ως Έλληνες έχουμε τρία άμεσα καθήκοντα να εκπληρώσουμε:

Πρώτον, να μην αφομοιωθούμε ως Έθνος στην ομοσπονδιακή πανούκλα του γαλλογερμανικού άξονος.

Δεύτερον, να ανακτήσουμε την Εθνική μας Ανεξαρτησία και να αποκαταστήσουμε τις διμερείς μας σχέσεις με άλλα κράτη αποκηρύσσοντες τον γαλλο-γερμανικό ιμπεριαλισμό.    

Τρίτον, να υπερασπιστούμε την Ελληνική παραγωγική βάση, την Ελληνική δημογραφική ευρωστία, και τον Ελληνικό Πολιτισμό.

Είναι χρέος όλων των πατριωτών διανοουμένων να σαλπίσουν τους Παιάνες του Ιερού Πολέμου κατά της νέας αποικιοκρατίας του ιμπεριαλιστικού και μισελληνικού κράτους των Βρυξελλών.     ΠΗΓΗ

Μετά την εξαφάνιση των εισοδημάτων έρχονται οι καταθέσεις και τελικά τα ακίνητά μας.

Ο κόσμος έχει στεγνώσει από ρευστό. Εκτός από τις αναγκαίες και πιεστικές αγορές συγκεκριμένων προϊόντων και υπηρεσιών, τίποτε άλλο δεν κινείται για τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Για να πληρωθούν οι όλο και πιο πολύ αυξανόμενοι (όσο δεν αντιδρά ο λαός) φόροι και τέλη, ο κόσμος οδηγείται στο να...

κάνει ήδη αναλήψεις από τα όποια χρήματα έχει ακόμα στις τράπεζες.

Μετά την σκληρή εσωτερική υποτίμηση και την έλλειψη ρευστότητας, που οδήγησαν στο φαύλο κύκλο της ύφεσης, τώρα περάσαμε στη μείωση των καταθέσεων στους τραπεζικούς λογαριασμούς για την πληρωμή φόρων και για επιβίωση. Όσο ακόμα οι Έλληνες έχουν κατατεθειμένα χρήματα, τόσο τρόϊκα και ελληνικό Δημόσιο δεν πρόκειται να ησυχάσουν. Μάλιστα η τρόϊκα πρότεινε τώρα να κατάσχονται απευθείας, εντελώς φασιστικά, οι τραπεζικές καταθέσεις των Ελλήνων που θα τύχει να μην μπορούν να ανταποκριθούν στους υπέρογκους φόρους, χωρίς καν το δικαίωμα να ακουστούν πρώτα.

Αναρωτιόμαστε αν οι υπεύθυνοι έχουν υπολογίσει ότι με τέτοιες ολοκληρωτικές τακτικές, ενδέχεται να οδηγήσουν σε νέα φυγάδευση από τη χώρα χρημάτων που είναι νόμιμα σε καταθέσεις. Εκείνοι όμως που έχουν μικροποσά και δεν μπορούν ή δεν θέλουν να φυγαδεύσουν τα χρήματά τους τι θα απογίνουν; Προφανώς, είτε θα κατασχεθούν, είτε  θα τα καταβάλουν όλα στους υπέρογκους και αντισυνταγματικούς φόρους, αλλά και για την αναγκαία επιβίωσή τους, μέχρι την εξάντληση των καταθέσεων και την πλήρη εξαθλίωση.

Και που πηγαίνουν όλοι αυτοί οι φόροι; Πηγαίνουν στον «Ειδικό Λογαριασμό» που ελέγχουν οι δανειστές και από τον οποίο εξοφλούνται πρώτα οι ίδιοι. Οι δανειστές όμως, μαζί με το ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι εκείνοι που χρέωσαν τον ελληνικό λαό, προκειμένου να ανακεφαλαιοποιήσουν τις τράπεζες. Επομένως εμμέσως πλην σαφώς, όταν γίνεται μια ανάληψη για να πληρωθεί ο φόρος, στην ουσία και με την μεσολάβηση του κρατικού καταναγκασμού, οι καταθέσεις μας, μέσω του κύκλου αυτού, πηγαίνουν κατά ένα μέρος στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών!!!

Μετά το τέλος των όποιων καταθέσεων (όπως είχαμε προβλέψει ήδη από το 2010), αναγκαστικά θα περάσουμε στις κατασχέσεις ή στο ξεπούλημα έναντι ευτελούς τιμήματος των ακινήτων μας που φτιάξαμε με τόσους κόπους και όνειρα, καθόσον η ιδιοκτησία στην Ελλάδα, ως ατομικό δικαίωμα, έχει στην ουσία καταργηθεί από το ίδιο το Σύνταγμα που μετέτρεψε τους Έλληνες σε κατόχους ακινήτων και όχι σε ιδιοκτήτες.

Τα χειρότερα λοιπόν δεν τα έχουμε δει ακόμα.

Είπαμε, η κρίση γεννά ευκαιρίες, αλλά για ποιους; Αυτό θα πρέπει να το απαντήσει ο ίδιος ο λαός, εφόσον καταφέρει να σηκωθεί από τον καναπέ που τον έχουν καθηλώσει, πριν εξαθλιωθεί εντελώς.                                                                                                                              ΠΗΓΗ

ΣΥΡΙΖΩΝΥΜΕ ΛΙΑΠΗ ΝΑ ΠΑΣ ΝΑ ΞΥΡΙΣΤΕΙΣ... ΑΧΝΑ ΔΕΝ ΒΓΑΖΟΥΝ ΟΙ ΠΛΗΡΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΛΑΥΡΕΝΤΙΑΔΗ...

Παρακολουθώ τις καθημερινές αποκαλύψεις των ΜΜΕ για τον Λαυρέντη Λαυρεντιάδη και φρίττω: Οι πάντες (δεξιοί και αριστεροί) δεν βγάζουν άχνα για τις στενότατες σχέσεις του μεγαλοαπατεώνα επιχειρηματία με τον Ιερώνυμο Λιάπη και τον Σκλάβο Βαρθολομαίο. Ο «Στόχος» με δεκάδες δημοσιεύματά του από το σωτήριον έτος 2008 που ο Λιάπης απένειμε στον Λαυρεντιάδη το Ανώτατο Παράσημο της Ελλαδικής Εκκλησίας μέχρι πρόσφατα, προειδοποιούσε τον Άγιο Αθηνών ότι ο Λαυρέντης είναι πολύ χειρότερος απατεών από τον Κοσκωτά και πως η Εκκλησία θα είναι εκτεθειμένη για 50 χρόνια στην χλεύη των Αντιχρίστων, που τον έκανε «Μέγα Ευεργέτη» της…

Σπεύδω αμέσως να θυμίσω τα γεγονότα που βοούν από μόνα τους… Η πρώτη γκάφα του Λιάπη συνέβη το σωτήριον έτος 2008, όταν βράβευσε τον φίλο του τον Λαυρεντιάδη και τον μέντορά του Πέτρο Κυριακίδη με τον «Χρυσούν Σταυρόν του Αποστόλου Παύλου», για τις πολυετείς υπηρεσίες τους προς την Εκκλησία… Από το 2008 μέχρι το καλοκαίρι του 2012, ο Ραδιοσταθμός της Εκκλησίας» 89,5 FM διαφήμιζε 200 φορές την ημέρα τα χριστιανικά βιβλία που εξέδιδαν σωρηδόν ο «Αρμός» και οι λοιποί εκδοτικοί οίκοι του καταζητούμενου μεγαλοαπατεώνα Πέτρου Κυριακίδη… Την Τετάρτη 7 Ιουλίου 2010, η Αρχιεπισκοπή Αθηνών παρουσίασε στην Παλαιά Βουλή την νέα φιλανθρωπική της οργάνωση που ονομάζεται «Αποστολή». Παρόντος του τότε πρωθυπουργού της Ελλάδος, Τζέφρυ Παπανδρέου, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος Λιάπης στην ομιλία του ευχαρίστησε πλειστάκις τον παριστάμενο επιχειρηματία Λαυρέντη Λαυρεντιάδη, για την οικονομική βοήθεια που προσέφερε στην «Αποστολή» και τον απεκάλεσε «Μεγάλο Ευεργέτη της Αρχιεπισκοπής». Εκατό ημέρες αργότερα, την Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010, παρουσία του «παππού της Λεϊλά», Καρόλου Παπούλια, έγιναν τα εγκαίνια του νέου πενταώροφου κτηρίου της «Αποστολής» στον Νέο Κόσμο. Μεγάλος Δωρητής ήταν ο κ. 38χρονος κ. Λαυρεντιάδης, τον οποίο ο Αρχιεπίσκοπος εξυμνούσε καθ’ όλη την διάρκεια της τελετής και τελικά τον βράβευσε με το Ανώτατο Παράσημο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, που είναι το Μετάλλιο του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου. Σημειωτέον ότι το πολυπόθητο μετάλλιο απένειμε στον κ. Λαυρεντιάδη ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας!

Το πενταώροφο κτήριο της «Αποστολής» στον Νέο Κόσμο απ’ όπου ξεκινούν όλες οι φιλανθρωπίες της Ελλαδικής Εκκλησίας προς τους Λαθρομετανάστες είναι εξ ολοκλήρου δωρεά του Λαυρεντιάδη από τα κλεμμένα... Μετά την προχθεσινή ατιμωτική φυλάκιση του φιλαράκου του τού Λαυρέντη, τι θα κάνει ο Συριζώνυμος Λιάπης; Οι Ιεροί Κανόνες είναι σαφέστατοι: Η Εκκλησία δεν δέχεται χρήματα και δωρεές που προέρχονται από πορνεία, κλοπή και κάθε είδους παρόμοια αμαρτωλή δραστηριότητα. Ιερώνυμε Λιάπη, πήρες στον λαιμό σου ολόκληρη την Ελλαδική Εκκλησία. Πρίν σε ξυρίσουν οι αγαναχτισμένοι Χριστιανοί, τρέχα να μονάσεις σε κανένα μοναστήρι για το υπόλοιπο του βίου σου, διότι ο κόσμος που πεινάει θα σού ρίχνει ροχάλες όπου σε συναντάει: Για να ταΐζεις τους αγαπημένους σου Λαθρομετανάστες δεχόσουν δωρεές εκατομμυρίων και βράβευες ως «Μεγάλους Ευεργέτες της Αρχιεπισκοπής» τους Λαυρεντιάδηδες και τους Κυριακίδηδες, που μπροστά τους ο Κοσκωτάς είναι κορασίδα του Παρθεναγωγείου…                                                                                  ΠΗΓΗ

ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ...ΘΑ ΚΑΝΕΤΕ ΚΑΜΙΑ ΠΟΡΕΙΑ,ΘΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΕΤΕ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ;

Με εορταστικό μποναμά απολύσεις περνάνε τις γιορτές οι εργαζόμενοι στο «Ριζοσπάστη», την εφημερίδα του ΚΚΕ με ιστορία στην ανυποχώρητη υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Τώρα ήρθε η ώρα να φάει τα παιδιά της. Tην Παρασκευή 21/12/2012 ανακοινώθηκαν οι τρεις πρώτες απολύσεις. Απολύθηκαν ο Δημήτρης Μηλάκας (έκανε για το «Ρ» το Ρεπορτάζ του υπουργείου Εξωτερικών επί 22 χρόνια), η Ρούλα Μπανάκου (έκανε για 15 χρόνια το Πειραϊκό Ρεπορτάζ στο «Ρ») και ο Ανδρέας Παγανόπουλος (έκανε για τον «Ρ» επί 20 χρόνια Αθλητικό Ρεπορτάζ). Αυτοί είναι οι πρώτοι.
Σύμφωνα με τις εξαγγελίες της διεύθυνσης της εφημερίδας οι απολύσεις θα έχουν μαζικό χαρακτήρα. Αναμένεται να ακολουθήσουν και άλλες μέχρι την παραμονή της αργίας της πρωτοχρονιάς, για να καλυφθεί το «πλάνο» του Δεκεμβρίου. Το επόμενο διάστημα προβλέπεται να απολυθεί περίπου το μισό προσωπικό, δηλαδή σχεδόν το σύνολο των μη κομματικών μελών και από τα κομματικά μέλη οι μη αρεστοί στην ηγετική ομάδα που κατέχει τα τελευταία χρόνια το ιστορικό Κόμμα.
Στο Ριζοσπάστη μέχρι τις 21/12/2012 εργαζόντουσαν 83 δημοσιογράφοι (περιλαμβάνονται και οι ανταποκριτές), από αυτούς οι μισοί και παραπάνω είναι μέλη του ΚΚΕ και σχεδόν 40 είναι μη μέλη. Σύμφωνα με μια αποστροφή του λόγου του διευθυντή του «Ρ» και μέλους του ΠΓ του ΚΚΕ Στέφανου Λουκά που έχει αναλάβει αυτή την αποστολή «τον Ριζοσπάστη μπορώ να τον βγάζω μόνο με 40 μέλη του Κόμματος και κνίτες». Αυτό είναι το πλάνο των απολύσεων που έχει βάλει η ηγεσία του ΚΚΕ χωρίς να δίνει άλλα στοιχεία.
Οι απολύσεις που κάνει το ΚΚΕ σε Τυποεκδοτική, 902 και Ριζοσπάστη θα μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητες μέσα σε αυτό το μνημονιακό κυκεώνα κατεδάφισης δικαιωμάτων και κατακτήσεων του λαού. Το οδυνηρό και απογοητευτικό για το σύνολο του λαού είναι ότι το ΚΚΕ από τη θέση του εργοδότη εφαρμόζει με τον πιο σκληρό και απάνθρωπο τρόπο τις αντεργατικές πολιτικές. Περίμενε κρατώντας απλήρωτους τους εργαζόμενους για 5 μήνες, να μπουν σε εφαρμογή οι νέες αντεργατικές διατάξεις για τις απολύσεις που περιλαμβάνει το τρίτο μνημόνιο, που κατά τα άλλα τις καταψήφισε στη Βουλή, για να θέσει σε εφαρμογή το σχέδιο του. «Οι απολύσεις θα γίνουν με βάση αυτά που προβλέπει σήμερα ο νόμος» είπε με κυνικότητα ο Στέφανος Λουκάς, στους εργαζόμενους του «Ρ». Αυτό σημαίνει απολύσεις 5% του προσωπικού το μήνα και ψαλιδισμένες αποζημιώσεις. Δεν παρέλειψε να πει ότι «εγώ αν ήμουν στη θέση σας θα δήλωνα παραίτηση», δηλαδή προτρέπει σε αποχώρηση χωρίς αποζημίωση.
Η πρόκληση εκ μέρους της ηγεσίας του ΚΚΕ ξεπερνάει τα στενά όρια του Περισσού. Αυτή η συμπεριφορά υπονομεύει τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης. Το ΚΚΕ μετατρέπεται από «αποκούμπι» του λαού σε «δεκανίκι» της εργοδοσίας, σε άλλοθι της αστικής τάξης, για αυτό και του κάνουν τα στραβά μάτια. Νομιμοποιεί πολιτικά τον κάθε εργοδότη να απολύει στο όνομα της κρίσης επικαλούμενος το παράδειγμα του ΚΚΕ. Τώρα όλοι οι εργοδότες θα μπορούν να λένε «αφού το ΚΚΕ κάνει απολύσεις τι ζητάτε από εμάς;».
Προκαλώντας ακόμα παραπέρα και ξεπερνώντας κάθε όριο θράσους και απανθρωπιάς η ηγεσία του ΚΚΕ απολύει μέσα στις γιορτές. Ας κάνει κάποιος μια σύγκριση, ανατρέχοντας στις σελίδες του «Ρ» και στα αντίστοιχα ρεπορτάζ για απολύσεις που κάνουν οι αστοί εργοδότες. Δε μένει εδώ. Στις θέσεις που παρουσίασε η ΚΕ για το Συνέδριο του Κόμματος προβλέπεται στο καταστατικό ότι όσοι εργάζονται στις κομματικές επιχειρήσεις, στα μέσα ενημέρωσης και στις υπηρεσίες του ΚΚΕ θα πληρώνονται με τον «μέσο μισθό» του ιδιωτικού τομέα. Μια περίοδο που το εργατικό κίνημα δίνει μάχες για να σώσει συλλογικές και κλαδικές συμβάσεις, δέχεται πισώπλατη μαχαιριά από εκεί που δεν το περίμενε. Η εργοδοσία του Περισσού στέλνοντας μήνυμα στους άλλους εργοδότες, λέει, δεν τηρώ κλαδικές συμβάσεις και καθορίζω εγώ τους μισθούς που θα δίνω στους δικούς μου εργαζόμενους. Είναι μπροστά και από τα τρία μνημόνια από τη συγκυβέρνηση και την Τρόικα.
Απολυμένοι και υπό απόλυση εργαζόμενοι του «Ρ», είτε είμαστε μέλη του ΚΚΕ είτε όχι, που σεβαστήκαμε και σεβόμαστε το «Ριζοσπάστη» και αυτό που εκφράζει και υπηρετεί μέσα από την ιστορική του πορεία, βάλαμε πλάτες και σε δύσκολες περιόδους, υπηρετήσαμε με συνέπεια και αυτοθυσία την δημοσιογραφία στο όνομα της αποκάλυψης της αλήθειας και της υπεράσπισης των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης, τέλος δεχθήκαμε αδιαμαρτύρητα να μην πληρωνόμαστε τους τελευταίους 5 μήνες και ήμασταν διατεθειμένοι να βάλουμε πλάτη για να στηρίξουμε το Ριζοσπάστη αλλά και το ΚΚΕ να ξεπεράσει τα προβλήματα του, τώρα είμαστε αντιμέτωποι με αυτό που πάντα πολεμούσαμε και βλέπαμε να έρχεται από την απέναντι όχθη.
Καλούμε ΤΩΡΑ την ΕΣΗΕΑ που μέχρι στιγμής κάνει ότι δεν ξέρει και δεν άκουσε τίποτα, να πράξει τα δέοντα. Η υπόθεση των εργαζομένων στο «Ριζοσπάστη» είναι υπόθεση του συνδικαλιστικού κινήματος.


 ΠΗΓΗ

ΟΝΟΜΑΤΟΔΟΣΙΑ 12 ΜΗΝΩΝ

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ :
Ο πρώτος μήνας του χρόνου πήρε το όνομά του από τον...



 θεό των Ρωμαίων, τον Ιανό (Janus). Ο Ιανός ήταν θεός με δύο πρόσωπα, τα οποία κοίταζαν σε αντίθετες κατευθύνσεις, γι αυτό τον αποκαλούσαν και Janus bifrons δηλαδή διπρόσωπο Ιανό.
Τα δυο του πρόσωπα συμβόλιζαν την αρχή και το τέλος, τη νιότη και το γήρας, την είσοδο και την έξοδο. Γι αυτό και του αφιέρωσαν τον Ιανουάριο που σαν πρώτος μήνας του χρόνου, κοίταζε προς τον προηγούμενο χρόνο και προς τον επόμενο.


ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ :
Το όνομά του προέρχεται από το λατινικό ρήμα februare που σημαίνει καθαρίζω, εξαγνίζω. Ήταν αφιερωμένος στο θεό του Άδη Φέβρουο και στους νεκρούς γι αυτό και στη διάρκεια του οι Ρωμαίοι διοργάνωναν τελετές καθαρμών και εξαγνισμών. Με το παλαιότερο ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ο τελευταίος μήνας του χρόνου και οι άνθρωποι έπρεπε να μπουν στον καινούργιο χρόνο καθαροί και αμόλυντοι. Με την καθιέρωση του Ιουλιανού ημερολογίου το 46 π.Χ. περιορίστηκαν οι ημέρες του από 30 σε 29 και την εποχή του αυτοκράτορα Αύγουστου του αφαιρέθηκε άλλη μια μέρα η οποία προστέθηκε στον Αύγουστο και έτσι έχει 28 ημέρες, και 29 κάθε τέσσερα χρόνια, οπότε το έτος αντί 365 ημέρες έχει 366 και ονομάζεται δίσεκτο από το bis sextus (δις έκτη) δηλαδή δύο φορές η 24η του μήνα που ήταν η έκτη μέρα πριν από τις Καλένδες του Μαρτίου.
Εμείς, τον λέμε Φλεβάρη επειδή τότε ανοίγουν οι φλέβες της γης, δηλαδή αναβρύουν πολλά νερά, τον λέμε και Κουτσοφλέβαρο, επειδή έχει λιγότερες μέρες.


ΜΑΡΤΙΟΣ :
Κατά το αρχαίο ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ο πρώτος μήνας του χρόνου και ονομαζόταν Primus. Μετά το 46 π.Χ. ονομάστηκε Μάρτιος, έγινε ο τρίτος μήνας του χρόνου, αφιερωμένος στον θεό Μαρς που αρχικά ήταν ο θεός της γονιμότητας και των αγρών αλλά αργότερα ταυτίστηκε με τον Άρη θεό του πολέμου. Ήταν πατέρας του Ρέμου και του Ρωμύλου και γενάρχης των Ρωμαίων. Είναι ο πρώτος μήνας της Άνοιξης και στις 21 Μαρτίου είναι η εαρινή ισημερία.
Οι Έλληνες του έχουν δώσει πολλά ονόματα, όπως «ανοιξιάτης» επειδή φέρνει την άνοιξη, «γδάρτης», «παλουκοκαύτης» και «πεντάγνωμος» επειδή ο καιρός είναι άστατος, «βαγγελιώτης» από τη γιορτή του Ευαγγελισμού, «πενταγιόματο» (δηλ. πέντε γεύματα) στην ορεινή Πελοπόννησο. Την 1η του Μάρτη, τα παιδιά δένουν στο χέρι τους το «μάρτη» ή «μαρτιά» ένα κορδόνι από κόκκινη και άσπρη κλωστή, για να μη τα κάψει ο μαρτιάτικος ήλιος.


ΑΠΡΙΛΙΟΣ :
Είναι ο τέταρτος μήνας του χρόνου. Το όνομά του προέρχεται από το λατινικό ρήμα aperio που σημαίνει «ανοίγω» γιατί τότε ανοίγει ο καιρός και ανθίζουν τα λουλούδια. Ήταν αφιερωμένος στην θεά Αφροδίτη.
Τον λέμε Ανοιξιάτη, Λαμπριάτη από τη μεγάλη γιορτή του Πάσχα και Αϊγιωργίτη από την γιορτή του Αγίου Γεωργίου.
Την Πρωταπριλιά συνηθίζουμε να λέμε αθώα ψέματα και να κάνουμε ανώδυνες φάρσες, ένα έθιμο που μας έχει έρθει από τη δυτική Ευρώπη και που έγινε περισσότερο γνωστό περί το 1880 μέσω της «Εφημερίδας» του Κορομηλά.


ΜΑΪΟΣ :
Ο πέμπτος μήνας του χρόνου πήρε το όνομά του από την ρωμαϊκή θεότητα Maja (Μάγια). Το όνομα Maja προήλθε από τη λέξη Μαία (τροφός) τη μητέρα του θεού Ερμή στον οποίο ήταν αφιερωμένος.Είναι ο μήνας των λουλουδιών και την 1η Μαΐου πλέκουμε στεφάνια με λουλούδια και τα κρεμάμε στις εξώπορτες μέχρι τις 24 Ιουνίου που τα καίμε στις φωτιές του Άι- Γιάννη.
Η Πρωτομαγιά έχει χαρακτηριστεί ως παγκόσμια ημέρα αργίας και διεκδικήσεων των εργατών γι αυτό την ονομάζουμε και «Εργατική Πρωτομαγιά». Τη 2η Κυριακή του Μαΐου είναι η «Γιορτή της Μητέρας».
Κατά το τριήμερο 21-23 γίνονται «Τα Αναστενάρια» προς τιμή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Στο τελετουργικό τους περιλαμβάνουν εκστατικούς χορούς, πομπικές περιφορές εικονισμάτων αλλά κυρίως πυροβασία δηλαδή περπάτημα πάνω σε αναμμένα κάρβουνα. Τον λένε και Κερασάρη γιατί τότε βγαίνουν τα κεράσια.


ΙΟΥΝΙΟΣ :
Ο έκτος μήνας του έτους, ήταν αφιερωμένος από τους Ρωμαίους στη θεά Juno (Ήρα), σύζυγο του Jupiter (Δίας), προστάτιδα του οίκου και του γάμου. Κατά μία άλλη εκδοχή, πήρε το όνομά του από τον Λεύκιο Ιούνιο Βρούτο. Αυτός ανέτρεψε τον βασιλιά Ταρκύνιο τον Υπερήφανο το 510 π.Χ., εγκαθίδρυσε τον θεσμό της Υπατείας, θεμελίωσε τη Δημοκρατία και έγινε ο πρώτος Ύπατος της Ρώμης.
Στις 21 Ιουνίου είναι το θερινό ηλιοστάσιο, οπότε ξεκινά επίσημα το καλοκαίρι, ενώ έχουμε τη μεγαλύτερη σε διάρκεια ημέρα στο βόρειο ημισφαίριο και την μικρότερη στο νότιο.
Λέγεται θεριστής γιατί κατά τη διάρκεια του γίνεται ο θερισμός του σταριού, ορνιαστής ή ρινιαστής γιατί γίνεται τεχνητή γονιμοποίηση των ήμερων συκιών με ορνιούς δηλαδή καρπούς άγριας συκιάς.


ΙΟΥΛΙΟΣ :
Ο έβδομος μήνας του έτους έχει 31 ημέρες και είναι αφιερωμένος στον Ιούλιο Καίσαρα ο οποίος θεωρείται ένας από τους τρεις μεγάλους στρατηλάτες του αρχαίου κόσμου.Ήταν εξαιρετικά ευφυής πολιτικός, στρατιωτικός, νομοθέτης, ρήτορας, ιστορικός, ανέβηκε σε όλα τα αξιώματα και άφησε σημαντικό έργο.
Τον Ιούλιο, οι Ρωμαίοι τον έλεγαν Quintilis επειδή κατά το ημερολόγιο του Νουμά Πομπιλίου ήταν ο πέμπτος μήνας του έτους με πρώτο το Μάρτιο. Το 153 π.Χ. ως πρώτη ημέρα του έτους ορίστηκε η 1η Ιανουαρίου.
Το 46π.Χ., ο Ιούλιος Καίσαρας ανέθεσε στον Σωσιγένη να αναμορφώσει το ρωμαϊκό ημερολόγιο το οποίο βασιζόταν στις φάσεις της σελήνης αλλά οι ατέλειες που είχε, είχαν σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθούν μεγάλες αποκλίσεις στην εαρινή ισημερία. Στο νέο ημερολόγιο, που ονομάστηκε Ιουλιανό, προστέθηκαν 80 ημέρες που δεν είχαν καταμετρηθεί και το έτος 46 ονομάστηκε «έτος σύγχυσης» διότι είχε 445 ημέρες.
Ο Ιούλιος είναι ένας μήνας με πολλές γιορτές και πανηγύρια, όπως της Αγίας Κυριακής στις 7, της Αγίας Μαρίνας στις 17 που είναι προστάτιδα των παιδιών, του Προφήτη Ηλία στις 20, της Αγίας Παρασκευής στις 26 που προστατεύει τα μάτια, του Αγίου Παντελεήμονα στις 27. Τον λέμε και Αλωνάρη επειδή κατά τη διάρκειά του γίνεται το αλώνισμα του σταριού.


ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ :
Ο Αύγουστος οφείλει το όνομά του στον αυτοκράτορα Οκταβιανό ο οποίος τιμήθηκε από την Σύγκλητο με το προσωνύμιο Αύγουστος που σημαίνει σεβαστός. Η ηγεμονία του ήταν η αφετηρία μιας σχετικά ειρηνικής περιόδου για την αυτοκρατορία που έγινε γνωστή ως Pax Romana. Δημιούργησε μεγάλο έργο, όπως κατασκευή οδικού δικτύου, μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, ώθηση στα γράμματα και τις τέχνες,συγκρότηση μόνιμου στρατού κ.λπ. Ο Οκταβιανός ήταν ανιψιός του Ιούλιου Καίσαρα και εξίσου σημαντική προσωπικότητα με εκείνον. Του αφιέρωσαν τον μήνα Sextilis (έκτος) των Ρωμαίων στον οποίο έδωσαν 31 ημέρες (γιατί θεωρούσαν ότι ήταν υποτιμητικό να έχει λιγότερες ημέρες από τον Ιούλιο), παίρνοντας μία ημέρα από τον Φεβρουάριο ο οποίος έτσι έμεινε με 28 ημέρες.
Τον Αύγουστο γίνονταν παλαιότερα προγνώσεις του καιρού με τα «μερομήνια», δηλαδή το πρώτο δωδεκαήμερο του Αυγούστου χρησίμευε για να προβλέψουν τον καιρό όλης της χρονιάς. Έτσι τα καιρικά φαινόμενα της 1ης Αυγούστου θα ήταν ο καιρός που θα επικρατούσε το Σεπτέμβρη, της 2ης Αυγούστου του Οκτώβρη κ.λπ.
Τον Αύγουστο τον λέμε και Συκολόγο γιατί τότε ωριμάζουν τα σύκα αλλά και Δριμάρη από τις δρίμες (ξωτικά) που τις 6 πρώτες μέρες του Αυγούστου επηρεάζουν τα νερά και τότε δεν πρέπει να κολυμπάς ή να πλένεις ρούχα.
Ο Αύγουστος είναι ο μήνας της Παναγίας με τη μεγάλη γιορτή του Δεκαπενταύγουστου.


ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ :
Ο Σεπτέμβριος κατείχε την έβδομη θέση στη σειρά των μηνών, όπως δείχνει και το όνομά του καθώς septem στα λατινικά σημαίνει επτά. Όταν όμως καθιερώθηκε το ιουλιανό ημερολόγιο με πρώτο μήνα του έτους τον Ιανουάριο ο Σεπτέμβριος έγινε ένατος.
Η 1η του Σεπτέμβρη θεωρείται η αρχή του εκκλησιαστικού έτους, αποτελεί την Αρχή της Ινδίκτου, από την λατινική λέξη indictio (επιβολή φόρου), την οποία εισήγαγε ο Καίσαρας Αύγουστος όταν διέταξε να γίνει γενική απογραφή των κατοίκων του Ρωμαϊκού κράτους και να εισπραχθούν φόροι την 1η του Σεπτέμβρη. Η Ινδικτιώνα είναι τρόπος μέτρησης του χρόνου ανά 15ετίες με αφετηρία την γέννηση του Χριστού ή από το 3 π.Χ. Η 23η του Σεπτέμβρη, γενέθλια ημέρα του αυτοκράτορα της Ρώμης Οκταβιανού, καθορίστηκε ως Πρωτοχρονιά και ως Αρχή της Ινδίκτου. Η Εκκλησία σ’ αυτή την Πρωτοχρονιά τοποθέτησε τη γιορτή της σύλληψης του Προδρόμου, που αποτελεί το πρώτο γεγονός της ευαγγελικής ιστορίας, ενώ το 462 μ.Χ. η εκκλησιαστική Πρωτοχρονιά μετατέθηκε την 1η Σεπτεμβρίου για πρακτικούς λόγους.
Τον Σεπτέμβριο αρχίζει και το γεωργικό έτος καθώς τότε ξεκινούν όλες οι αγροτικές εργασίες. Λέγεται και Τρυγητής γιατί τότε γίνεται ο τρύγος των αμπελιών ενώ αρχίζει η σπορά και το όργωμα. Στις 2 του Σεπτέμβρη είναι η γιορτή του Αγίου Μάμα που θεωρείται προστάτης των βοσκών.
Στις 14 του Σεπτέμβρη είναι η μεγάλη γιορτή της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού. Στις 23 του μήνα είναι η φθινοπωρινή ισημερία και η νύχτα θα έχει μεγαλύτερη διάρκεια από την ημέρα έως την εαρινή ισημερία.


ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ :
Από την λέξη octo που σημαίνει οκτώ πήρα ο Οκτώβριος το όνομά του μια και στο παλαιό ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ο όγδοος μήνας. Το 46 π.Χ. με την αλλαγή του ημερολογίου έγινε ο δέκατος μήνας αλλά κράτησε το όνομά του.
Το Ιουλιανό ημερολόγιο είχε απόκλιση μίας ημέρας κάθε 128 χρόνια από το πραγματικό τροπικό έτος και έτσι το 1582 καταμετρήθηκαν 10 ημέρες απόκλισης, οπότε ο Πάπας Γρηγόριος ο 13ος θέσπισε το Γρηγοριανό ημερολόγιο τον Οκτώβριο του 1582 και την 4η Οκτωβρίου αυτού του έτους την διαδέχτηκε η 15η Οκτωβρίου αντί της 5ης για να αφαιρεθούν οι 10 ημέρες οι οποίες είχαν καταμετρηθεί χωρίς ωστόσο να έχουν διανυθεί και να επανέλθει η εαρινή ισημερία στην 21η Μαρτίου.
Τον Οκτώβριο τον λέμε και Βροχάρη για τις ευεργετικές για τους γεωργούς βροχές του. Ακόμα τον ονομάζουμε Σποριά ή Σπαρτό γιατί αρχίζει η σπορά στους αγρούς, αλλά και Άι-Δημητριάτη για τη μεγάλη γιορτή του Αγίου Δημητρίου.
Ο Οκτώβριος είναι ο μήνας των χρυσανθέμων.


ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ :
Είναι ο ενδέκατος μήνας του έτους σύμφωνα με το τωρινό ημερολόγιο, αλλά κατά το παλαιό ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ο ένατος μήνας γι αυτό και το όνομά του προέρχεται από τον αριθμό εννέα που στα λατινικά είναι novem. Είναι ο τελευταίος μήνας του φθινοπώρου και ο μήνας που αρχίζει η συγκομιδή της ελιάς ενώ τελειώνει η σπορά και τα κοπάδια κατεβαίνουν στα χειμαδιά τους να ξεχειμωνιάσουν. Το πρώτο δεκαπενθήμερο του Νοέμβρη βασιλεύει η Πούλια (πλειάδες) γεγονός που σηματοδοτεί τον ερχομό του χειμώνα.
Τον λέμε Κρασομηνά γιατί ανοίγονται τα καινούργια κρασιά, Ανακατωμένο για τον άστατο καιρό του, Χαμένο γιατί είναι μεγάλες οι νύχτες του και οι μικρότερες στη διάρκεια του έτους οι μέρες του, αλλά και Αρχαγγελίτη από τη μεγάλη γιορτή των Αρχαγγέλων Γαβριήλ και Μιχαήλ στις 8 Νοεμβρίου.
Έχει πάρα πολλές θρησκευτικές γιορτές όπως του Αγίου Μηνά, των Αγίων Αναργύρων, των Αγίων Ακινδύνων, του Αγίου Φιλίππου, του Αγίου Ανδρέα, τα Εισόδια της Θεοτόκου, της Αγίας Αικατερίνης κ.λπ.


ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ :
Ο τελευταίος μήνας του έτους, ο πρώτος του χειμώνα, ο δέκατος του παλιού ρωμαϊκού ημερολογίου από όπου πήρε και το όνομά του. Decem στα λατινικά είναι το δέκα. Είναι ένας μήνας γεμάτος από γιορτές, του Αγίου Νικολάου, του Αγίου Σάββα, της Αγίας Βαρβάρας, του Αγίου Σπυρίδωνα, του Αγίου Ελευθερίου και άλλες με μεγαλύτερη την γιορτή της γέννησης του Χριστού, τα Χριστούγεννα στις 25 του μήνα.
Τον λένε και Χιονιά, Ασπρομηνά, Χριστουγεννιάτη, Χριστιανάρη, Δεκέμπρη, Άι-Νικολιάτη.
Είναι ο μήνας με τις λιγότερες ώρες φωτός στο βόρειο ημισφαίριο και τις περισσότερες ώρες φωτός στο νότιο ημισφαίριο μια και ο ήλιος έχει τώρα τη μεγαλύτερη απόκλιση νότια του Ισημερινού. Στις 22 του μηνός είναι το χειμερινό ηλιοστάσιο οπότε η απόκλιση του ήλιου νότια του Ισημερινού αρχίζει να λιγοστεύει και έτσι αρχίζει να μεγαλώνει η ημέρα και να μικραίνει η νύχτα.
Κατά την παράδοση στις 25 του μήνα ξεχύνονται οι καλλικάντζαροι στον επάνω κόσμο και παραμένουν μέχρι τα Φώτα οπότε εξαφανίζονται με τον αγιασμό των υδάτων. Είναι δαιμόνια τα οποία βγαίνουν από τη γη αυτό το δωδεκαήμερο που τα νερά είναι αβάπτιστα για να πειράξουν τους ανθρώπους. Φοβούνται τις φωτιές και τα κουδούνια, γι αυτό σε πολλές περιοχές της Ελλάδας ανάβουν φωτιές και τραγουδάνε χτυπώντας κουδούνια.

ΠΗΓΗ