Θνησιγενής κυβέρνηση χωρίς λαϊκή νομιμοποίηση

Η μόνη ευχάριστη εικόνα της ημέρας. Ο ΓΑΠ εγκαταλείπει οριστικά το Μαξίμου

• Πώς θα συμπλεύσουν ο Πάγκαλος με στελέχη της ΝΔ και του ΛΑΟΣ;

Ώδινεν όρος και έτεκεν μυν. Αυτό θα μπορούσε να είναι το πρώτο σχόλιο για τη νέα κυβέρνηση η οποία είναι η παλιά… επιτυχημένη ομάδα του ΠΑΣΟΚ μου μας έφερε στο χάλι αυτό, ολίγον ΝΔ (όπως λέμε ολίγον έγκυος) και κάτι απολειφάδια από τον Χερ Καρατζαφέρη ο οποίος είναι τελικά ο κερδισμένος της όλης υπόθεσης. Αλλά γι’ αυτό θα μιλήσουμε παρακάτω.
Ο Λουκάς Παπαδήμος, λοιπόν, καλείται να κυβερνήσει μια ακυβέρνητη πολιτεία και να τιθασεύσει διάφορες πολιτικές ομάδες, την ίδια ώρα όμως που ο ίδιος έχει αποδομήσει τους πολιτικούς. «Εγώ δεν είμαι πολιτικός», είπε στην πρώτη του δήλωση, επιχειρώντας προφανώς να διαχωρίσει τον εαυτό του και τους λοιπούς τεχνοκράτες από το … παλαιό πολιτικό σύστημα. “Εγώ δεν είμαι σαν τους πολιτικούς” ήθελε να πεί στην πραγματικότητα.
Την ίδια στιγμή οι γνωστοί μεγαλόσχημοι αναλυτές στον Σκάι, λένε ότι τέλειωσε το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα και έχουν το σκοπό τους. Θέλουν με κάθε τρόπο να επιβάλουν τους δικούς τους εντολοδόχους πρωθυπουργούς που δεν έχουν ούτε τη νομιμοποίηση της κάλπης, ούτε καν έχουν εκτεθεί στον ενεργό πολιτικό στίβο.
Είναι σαφές ότι και ο κ. Παπαδήμος και οι διαπλεκόμενοι υποστηρικτές του επιχειρούν να εκμεταλλευτούν την οργή του κόσμου για τους πολιτικούς, τους οποίους προσπαθούν να πετάξουν σαν στυμμένη λεμονόκουπα τώρα που χρεοκόπησαν κι αυτοί, αφού όμως τους εκμεταλλεύτηκαν επί δεκαετίες για να κάνουν περιουσίες. Όμως η οργή δεν ήταν τυφλή, αλλά προέκυψε τους τελευταίους 20 μήνες της καταστροφικής διακυβέρνησης του κ. Παπανδρέου.
Και επειδή η διαπλοκή και το εκδοτικό κατεστημένο τα κατάφερναν πολύ καλά αυτά τα χρόνια στις ισορροπίες κορυφής, αλλά με τον λαό δεν τα πήγαιναν ποτέ καλά θα πούμε και κάτι ακόμα: Η υπομονή του κόσμου έχει εξαντληθεί με όλους και με όλα και από τα γιαούρτια και τα αυγά δε θα γλιτώσουν ούτε τα σινιέ… ευρωπαϊκό κοστούμι. Ας εκμεταλλευτεί λοιπόν η νέα κυβέρνηση τις λίγες ημέρες που θα της χαρίσει η βιολογική ανάγκη του κόσμου για λίγη ανάπαυλα και μετά να ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει τα χειρότερα
Πρόκειται για μια θνησιγενή κυβέρνηση χωρίς συνταηγματική και λαϊκή νομιμοποίηση την οποία ήδη ο λαός αποστρέφεται. Την δουλίτσα τους ήρθαν να κάνουν και μετά θα εξαφανιστούν. Εδώ είναι Βαλκάνια δεν είναι παίξε γέλασε για να μας φορέσουν μεσήλικες γιάπηδες δεύτερης διαλογής τεχνοκρατικά κουστούμια
Κατά τα λοιπά, ξεχωρίζουν ορισμένα στοιχεία στη νέα κυβέρνηση:

• Κατ’ αρχάς να πούμε για τον ΛΑΟΣ και τα στελέχη που επέβαλε στην κυβέρνηση. Ο κ. Μάκης Βορίδης, κουμπάρος του Λεπέν, φλέρταρε εντόνως με τη ΝΔ για καιρό, αναβαπτίστηκε στον Καρατζαφέρη και τώρα αναλαμβάνει το Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων. Σκεφτείτε μόνο τη διαπλοκή που περιμένει πως και πως το μοίρασμα των δημόσιων έργων. Ένα βραχύβιο και αναλώσιμο υπουργό ήθελαν προκειμένου να κάνουν τις δουλειές τους. Ερωτηματικό παραμένει η στάση του κ. Βορίδη στην απελευθέρωση των ταξί και φορτηγών. Θα το προχωρήσει το νομοσχέδιο ή θα ανατραπεί πλήρως η πολιτική Ραγκούση;
• Δύο άλλα στελέχη του ΛΑΟΣ, ο Δονείς, Μπουμπούκος. Γεωργιάδης και το Αστέρι της πολιτικής Αστέριος Ροντούλης αναλαμβάνουν ο ένας το Ναυτιλίας και ο άλλος το υφυπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης με αρμοδιότητα τη ζωική παραγωγή. Φαίνεται ότι ξέρει από ζώα αφού είχε αποκαλέσει τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, συντρόφους του τώρα στο υπουργικό συμβούλιο, «γομάρια». Ο δε Αδωνις Γεωργιάδης, θα έχει πολύ καλά… νταραβέρια με τους εφοπλιστές, ενώ θα μπορεί και η Μπουμπούκα του να σπάσει καμιά σαμπάνια σε νεότευκτα πλοία.
• Κατά τα λοιπά πρέπει να προσέξουμε τα εξής: Το οικονομικό επιτελείο μένει το ίδιο παρά την προσθήκη του αξιόλογου κ. Μουρμούρα. Δηλαδή ήταν τόσο επιτυχημένο, τόσο ευχαριστημένοι όλοι από τα έσοδα που κράτησαν τον κ. Βενιζέλο, τον κ. Οικονόμου και τον κ. Σαχινίδη για να ολοκληρώσουν το θεάρεστο έργο τους;
• Δράμα για τον Γ. Ραγκούση ο οποίος σε λίγους μήνες από δεξί χέρι και υπερυπουργός υποβιβάστηκε αρχικά στο υποδομών όπου τον σταύρωσαν οι ταξιτζήδες και τώρα πήγε να κάνει την ορντινάτσα του Αβραμόπουλου. Ομοίως και ο φέρελπις κ. Μόσιαλος που δεν πρόλαβε να χαρεί την υπουργοποίησή του και εξαφανίστηκε, προφανώς διότι ο Γ. Παπανδρέου δυσαρεστήθηκε επειδή συμπαρατάχτηκε με το κίνημα κατά του δημοψηφίσματος. Ίσως και γιατί είχαν εξοργιστεί βουλευτές γιατί είχε θίξει τα βουλευτικά τους προνόμια.
• Έμεινε ο Θ. Πάγκαλος, κι αυτό είναι θαύμα. Προφανώς ο κ. Παπαδήμος τον θέλει μέσα στην κυβέρνηση παρά έξω και να τον βρίζει μέρα – νύχτα. Το ερώτημα είναι πώς θα συμπλεύσουν ο κ. Πάγκαλος με στελέχη της ΝΔ και του ΛΑΟΣ που μέχρι τώρα βρίζονταν ασυστόλως.
• Στην κυβέρνηση έμεινε πλέον ένας κηπουρός, ο Π. Γερουλάνος, όλοι οι άλλοι έχουν πάει σπίτι τους. Έμειναν στις θέσεις του και δύο από την τρόικα, η Α. Διαμαντοπούλου και ο Α. Λοβέρδος.

Το πρόβλημα το έχει εδώ που τα λέμε και η ΝΔ η οποία καλείται να συγκυβερνήσει με ανθρώπους που είχε βάλει για τα καλά στο στόχαστρο και δικαίως. Ας πούμε π.χ. ότι ο κ. Παπακωνσταντίνου φέρνει ένα νομοσχέδιο και η ΝΔ διαφωνεί. Πώς θα κάνει κριτική στον άνθρωπο που μέχρι και ειδικό δικαστήριο είχε ζητήσει; Το ίδιο και στον κ. Βενιζέλο που τον είχε πατήσει κάτω τις τελευταίες εβδομάδες.
ΠΗΓΗ:kostasxan.blogspot.com

Αυτή τη συμφωνία (EFSF) θα την υπογράψετε κ. Βουλευτές ;;

Δείτε τι γράφαμε στις 12 Αυγ.201 ... Εκχώρησαν την εθνική κυριαρχία και τώρα ψάχνουν για νομιμοποίηση και συνενόχους...

Προσέξτε τώρα τι γίνεται...

Η νέα δανειακή σύμβαση δεν θα έχει τη μορφή της πρώτης σύμβασης ,καθώς «ο διακανονισμός γίνεται μέσω EFSF»
Την σύμβαση EFSF όμως την έχει ήδη υπογράψει ο Παπακωνσταντίνου από 7/6/2010.
Ας δούμε όμως δυο επίμαχες παραγράφους (15 και 16) του EFSF.

15. MISCELLANEOUS

(1) If any one or more of the provisions contained in this Agreement should be or become fully or in part invalid, illegal or unenforceable in any respect under any applicable law, the validity, legality and enforceability of the remaining provisions contained in this Agreement shall not be affected or impaired thereby. Provisions which are fully or in part invalid, illegal or unenforceable shall be interpreted and thus implemented according to the spirit and purpose of this Agreement.
(2) The Preamble to this Agreement forms an integral part of this Agreement.
(3)Each of the Parties hereby irrevocably and unconditionally waives all immunity to which it is or may become entitled, in respect of itself or its assets or revenues, from legal proceedings in relation to this Agreement including, without limitation, immunity from suit, judgment or other order, from attachment, arrest, detention or injunction prior to judgment, and from any form of execution and enforcement against it, its assets or revenues after judgment to the extent not prohibited by mandatory law.

Και στα ελληνικά:

Κάθε ένα από τα συμβαλλόμενα μέρη με την παρούσα ο αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή, και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν το απαγορεύει αναγκαστικός νόμος.

 
Σας θυμίζει τίποτα η πιο πάνω απίστευτη παράγραφος-δέσμευση ;

Eίναι ακριβώς ίδια, πιστή αντιγραφή αντίστοιχης παραγράφου της δανειακής σύμβασης !!!

Δείτε τώρα τι γράφει η επόμενη παράγραφος του EFSF

Η σύμβαση διέπεται από το Αγγλικό δίκαιο...

16.GOVERNING LAW AND JURISDICTION
(1) This Agreement and any non-contractual obligations arising out of or in connection with it shall be governed by and shall be construed in accordance with English law.
(2) Any dispute arising from or in the context of this Agreement shall be settled amicably. In the absence of such amicable agreement, the euro-area Member States agree that to the extent it constitutes a dispute between them only, it shall be submitted to the exclusive jurisdiction of the Court of Justice of the European Union. To the extent there is a dispute between one or more euroarea Member States and EFSF, the Parties agree to submit the dispute to the exclusive jurisdiction of the Courts of the Grand Duchy of Luxembourg.

Η δανειακή σύμβαση, η ταφόπλακα της εθνικής μας κυριαρχίας σας θυμίζουμε ότι δεν πέρασε ποτέ από την Βουλή...Απλά την είχαν επισυνάψει σαν συνημμένο !!
Όμως την σύμβαση EFSF την έχει ήδη υπογράψει ο Παπακωνσταντίνου από 7/6/2010.
Τώρα λοιπόν και σύμφωνα με τις αποφάσεις της Ε.Ε θα πάμε σε νέα σύμβαση με βάση το EFSF.
Η σύμβαση όμως αυτή θα πρέπει να περάσει από την βουλή και στην συνέχεια να υπογραφεί.
Έλα όμως, που ο Παπακωνσταντίνου έχει ήδη υπογράψει την EFSF και τους απαράδεκτους όρους που απεμπολούν την εθνική κυριαρχία..
Για αυτό ο Βενιζέλος προσπαθούσε να μην χρεωθεί μόνος την όλη ιστορία και να νομιμοποιήσει τόσο την δανειακή, την συμφωνία EFSF, όσο και την νέα σύμβαση δανεισμού.

Συνταγματολόγος είναι, φιλόδοξος είναι και για αυτό άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο, να χρειάζονται 180 ψήφοι για την επικύρωσή της νέας σύμβασης.                                                                                                                                                         ΠΗΓΗ:exomatiakaivlepo.blogspot.com

Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά, πατέρα; Για την κυβέρνηση των αρίστων που εγκαθίσταται στο Μαξίμου; Δεν πάει να γ****θεί;

Εξαιρετικό! από το e-cynical
ΡΟΜΠΕΣ ΞΕΚΟΥΜΠΩΤΕΣ…
Χρειάζεται καμιά παραπάνω απόδειξη ότι η κυρίαρχη ιδεολογία της κοινωνίας είναι η ιδεολογία της κυρίαρχης τάξης;
Έχει κανείς αμφιβολία ότι η κυρίαρχη αυτή ιδεολογία ενσταλάζεται στην κοινωνία από τα ΜΜΕ, κάνοντάς την μόνο δια της επανάληψης και της αυθυποβολής, να πιστεύει ότι μοιράζεται τις ίδιες λαχτάρες και τα ίδια συμφέροντα με τις χαριτωμένες, μα ακριβοπληρωμένες κοπελούδες, αυθεντικές ή μη ως προς αυτό, και με τα γεμάτα αυτοπεποίθηση και ευθυκρισία παλικάρια, αυθεντικά ή μη, των τηλεοπτικών παραθύρων;

Πώς γίνεται τότε, και οι τυχαίοι άνθρωποι που συναντάς στα μικρομάγαζα της καθημερινότητάς σου, την καλημέρα τους να σού την απευθύνουν μαζί μ’ ένα βαθύ κι αληθινό αναστεναγμό ανακούφισης; Ανακούφιση, για ποιο πράγμα αναρωτιέσαι;
Για την κουλτούρα συνεννόησης που απέκτησε επιτέλους το πολιτικό προσωπικό;
Χεστήκαμε!
Για την κυβέρνηση των αρίστων που εγκαθίσταται στο Μαξίμου;
ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΝΑ ΓΑΜΗΘΕΙ!
Για την επιτυχή εφαρμογή των μνημονιακών μέτρων, των περσινών και των προπέρσινων, των φετινών και των μελλοντικών;
Και γιατί η ανακούφιση της Μέρκελ, της Όλγας, της Κριστίν και της Πόπης, σώνει και καλά να γίνεται και ανακούφιση της Λίλης που δεν ξέρει αν αύριο θα έχει κι αυτή μεροκάματο, μιας και ο άντρας της έπαψε εδώ και ένα χρόνο να έχει;
Πώς γίνεται κι η Λίλη ν’ ανησυχεί για την άνοδο των σπρεντς και να μένει απαθής στην άνοδο των δεικτών ανεργίας;
Είναι ίσως γιατί η Όλγα, η Σία, και η Πόπη κινδυνεύουν πιο πολύ από τα σπρεντς και καθόλου από την ανεργία;
Το ίδιο κι αν πάμε παραπέρα στην Ιταλία. Γιατί χαίροντα οι Ιταλοί με την αποχώρηση του Μπερλουσκόνι;
Για να ‘χουνε αξιοπρεπή πρωθυπουργό, έστω και με τσέπη τρύπια;
Κι απ’ την άλλη, γιατί στο κάτω κάτω να χαίρονται κι οι αγορές;
Τι νομίζουν ότι θα πάρουν με μια Ελλάδα να έχει δώσει τα ρέστα της, με μια Ιταλία να ετοιμάζεται να δώσει τα δικά της, και με την κάθε μια Ισπανία, Πορτογαλία και Γαλλία να έχουν μπει στον προθάλαμο εκτέλεσης της δικής τους θανατικής ποινής;
Κι απορώ…Θα υπάρχει στο τέλος κάποιος εδώ πάνω να χαρεί                                                       ΠΗΓΗ:olympia.gr

Χαράς Ευαγγέλια, ο "σωτήρας" εγεννήθη

Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα

Χαράς Ευαγγέλια! Αν και πλησιάζουμε τα Χριστούγεννα με το Γολγοθά των Παθών έγινε ξαφνικά Ανάσταση. Εγεννήθη ο Σωτήρ! Παρά φύσιν. Το όνομα αυτού: Λουκάς Παπαδήμος.

Αναγαλλίασαν οι τρεις μάγοι με τα «δώρα», οι Τροϊκανοί.
Η Μέρκελ και ο Σαρκοζί με όλο τους το συνάφι (Όλι Ρεν, Σόιμπλε, Ρομπάι κ.λπ) ανοίγουν σαμπάνιες στην υγεία των κορόιδων.

Ποια είναι αυτά τα κορόιδα; Όχι. Δεν τα ξέρετε, γιατί ζείτε με στερεότυπα. Δεν είναι ο ελληνικός λαός. Όχι, δεν είναι! Δεν είναι η εργατική τάξη. Όχι, δεν είναι! Δεν είναι ούτε η μεσαία τάξη, ούτε οι μισθωτοί και συνταξιούχοι.

Είναι τα φτωχά λαϊκά στρώματα, που δεν έκλεψαν και δε λήστεψαν. Είναι τα λαϊκά στρώματα, που απαρνήθηκαν να ακούσουν τις σειρήνες και να γίνουν γλείφτες, απατεώνες και λωποδύτες. Ενάντια στο ρεύμα. Ενάντια στα θέλγητρα της μίζας και της ρεμούλας των πελατειακών σχέσεων της εξουσίας. Είναι όλοι αυτοί που δεν τα έφαγαν μαζί με τον Πάγκαλο.

Είναι αυτοί που φύλαξαν Θερμοπύλες. Κι’ ας πέρασαν τελικά οι βάρβαροι, όπως λέει ο ποιητής.

Δεν περνάει κρίση ο καπιταλισμός, όπως μας παραμυθιάζουν διάφοροι διανοούμενοι. Η υπερσυγκέντρωση του κεφαλαίου σε μια ελάχιστη δράκα μεγιστάνων του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου αποτελεί ένα επιπλέον προχωρημένο στάδιο του καπιταλιστικού συστήματος.
Ο καπιταλισμός δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα. Το τόνισε και ο ισπανός φιλόσοφος Σαντιάγκο Αλμπα Ρίκο: «Ο καπιταλισμός επιβιώνει, ή ακόμα και ενισχύεται, με τις ανθρώπινες συμφορές».
Βασίζεται στην πολιτική καταπίεση, την ταξική εκμετάλλευση και την πολιτιστική αλλοτρίωση.

Ο δικομματισμός στην Ελλάδα, που βασίζεται στους δύο πολιτικούς εκπροσώπους του κομπραδόρικου και παρασιτικού κεφαλαίου ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία, κατήγαγε πάλι λαμπρή νίκη, ενάντια στην παραδοσιακή και ανανεωτική Αριστερά, που παραπαίει στο περιθώριο, χωρίς δυνατότητα να παρέμβει στα γεγονότα.

Η ιδεολογική ηγεμονία του κομπραδόρικου και παρασιτικού κεφαλαίου έκανε το θαύμα της.

Το είπε και το τόνισε ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο αρχιτέκτονας της διαφθοράς και ολετήρας της Ελλάδας, Αυτός που έβαλε τα θεμέλια της σημερινής κακοδαιμονίας, ο δάσκαλος που δίδασκε και νόμο δεν εκράττει, ιδιοφυής ων, σε κάποιο λόγο του είπε και τα εξής αυτονόητα: «Στις χώρες που βρίσκονται στο περιθώριο του παγκόσμιου καπιταλισμού, η ντόπια μεγαλοαστική τάξη, υποτελής, δορυφορική και διαβρωμένη από το πολυεθνικό μονοπωλιακό κεφάλαιο, όσες αντιδικίες κι αν έχει μαζί του, στα κρίσιμα θέματα θα μιλήσει με τη ‘φωνή του κυρίου της’».

Για το λόγο αυτό και ο Μίκης Θεοδωράκης σε άρθρο του με τίτλο: «Το χρήμα και η αποθέωσή του», τονίζει: «Έτσι και σήμερα είμαι βέβαιος ότι το 90% των όσων αρνητικών φαινομένων συγκλονίζουν τον τόπο μας, προέρχονται από ξένα κέντρα και τα εγχώρια όργανά τους, για να αποπροσανατολίσουν και να παραλύσουν τον λαό μας, να τον διαιρέσουν και να τον εκβαρβαρίσουν, να τον καταστήσουν άβουλο υποχείριο στα στρατηγικά και οικονομικά τους συμφέροντα». (21.9.2009).

Ε, λοιπόν μίλησε η ντόπια μεγαλοαστική και αστική τάξη.

Τα εξωθεσμικά κέντρα εντός και εκτός Ελλάδας θριαμβολογούν.

Οι διαπλεκόμενοι με τα Μέσα Μαζικής αποχαύνωσης και αποβλάκωσης θα επιτελέσουν πάλι το γκεμπελικό τους έργο της διαστροφής και της απάτης. Οι εξαιρέσεις πάντοτε επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Το σύστημα, που φαινόταν να κλονίζεται, βρήκε πάλι την ισορροπία του.
Το πειραματόζωο Ελλάς, επέζησε, για χάρη του ντόπιου και αλλοδαπού κεφαλαίου και εις βάρος των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, που δεν έχουν πια που την κεφαλήν κλείναι.

Ο Σωτήρας μετά από μια επώδυνη κοφορία εγεννήθη.

Το όνομα αυτού: Λουκάς Παπαδήμος. Ο εκλεκτός του Σημίτη, που μας έβαλε με απάτη και ταχυδακτυλουργία στο εξοντωτικό Ευρώ. Ο άριστος του Κολεγίου και των διεθνών τραπεζών.

Το σύστημα σύσσωμο του ψάλλει το «ωσαννά». Ο λαός το «η ζωή εν τάφω».                                    ΠΗΓΗ:kostasxan.blogspot.com

Ο … κ. Κανένας έγινε επιτέλους πρωθυπουργός!

Θα ξεκινήσω με ένα ερώτημα που θα πλανάται για καιρό πάνω από την Ελλάδα και που ίσως σημαδέψει την πολιτική ζωή του τόπου:
Εκτός από την πολιτική συμφωνία Παπανδρέου – Σαμαρά για κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας με… εθνοσωτήρα τον Λ. Παπαδήμο, υπάρχει άλλος τρόπος για να πάμε σε εκλογές;
Δηλαδή, αν ο κ. Παπαδήμος μετά τις 19 Φεβρουαρίου πει ότι δεν τέλειωσε το έργο του και ζητήσει να παραμείνει πρωθυπουργός για άλλα δύο χρόνια, ποιος θα τον εμποδίσει να το κάνει;
Ας υποθέσουμε ότι το ΠΑΣΟΚ κάνει ανφέρ, καταπατά τη συμφωνία που είναι στα λόγια και στηρίξει όλη η Κ.Ο. του τον κ. Παπαδήμο ως πρωθυπουργό μακράς πνοής. Τι θα κάνει η ΝΔ και το ΛΑ.Ο.Σ., θα πάρουν τους υπουργούς τους και θα φύγουν; Ε και, θα απαντήσει ο κ. Παπαδήμος και θα συνεχίσει να κυβερνά με τις πλάτες του ΠΑΣΟΚ.
Το παραπάνω ερώτημα τίθεται για ένα απλούστατο λόγο. Γιατί βλέπουμε μακριά. Βλέπουμε π.χ. ότι ίσως και την Κυριακή θα βγει μια δημοσκόπηση που θα δείχνει ότι ο ελληνικός λαός είναι συντριπτικά υπέρ του νέου πρωθυπουργού. Θα έχουμε ένα γκάλοπ – αγιογραφία του κ. Παπαδήμου, ένα «δωράκι» των νταβατζήδων και της εγχώριας πολιτικής και επιχειρηματικής νομενκλατούρας στον μεγάλο τραπεζίτη που ήρθε για να σώσει τη χώρα.
Βλέπουμε επίσης ότι σε λίγο καιρό θα έρθουν κι άλλες δημοσκοπήσεις που θα δείχνουν ότι η νέα κυβέρνηση έχει την αποδοχή του ελληνικού λαού ενώ τα άλλα κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ θα βρίσκονται στο στόχαστρο των πολιτών. Δεν αποκλείεται μάλιστα να ξεκινήσουν και οι αναλύσεις για το πόσο απαρχαιωμένα είναι τα δύο μεγάλα κόμματα, πώς δεν μπορούν να δώσουν απαντήσεις στα προβλήματα του κόσμου, σε αντίθεση με τους τεχνοκράτες που έχουν «πρόσωπο» στην Ευρώπης και τις αγορές.
Βλέπουμε τέλος, ότι οι Ευρωπαίοι φίλοι του κ. Παπαδήμου, ίσως του κάνουν κανένα δωράκι, π.χ. να χαλαρώσει κάπως το ζωνάρι στον ελληνικό λαό, να του δώσουν λεφτά για έργα χωρίς κρατική χρηματοδότηση ή να τους επιτρέψουν να μειώσει π.χ. τον ΦΠΑ. Φανταστείτε μόνο το πάρτι που θα γίνει εδώ στην Ελλάδα και τους ύμνους προς τον κ. Παπαδήμο που πήγε στην Ευρώπης και διαπραγματεύτηκε με σθένος τα δίκαια του ελληνικού λαού.
Άντε μετά να βγάλεις τον κύριο Κανένα από τον πρωθυπουργικό θώκο, ειδικά αν έχει ο ίδιος φροντίσει να αποζημιώσει τα μέσα ενημέρωσης και τους εκδότες με έργα και άλλες χάρες – ανταπόδοση για τη στήριξη που του παρείχαν.
Το “κ. Κανένας” δεν είναι ειρωνικό. Επειδή στην πραγματικότητα η πρωθυπουργία Παπαδήμου είναι και αποτέλεσμα της επίμονης προώθησης μέσω των δημοσκοπήσεων του “κανένας για πρωθυπουργός”.
Κι άντε μετά να ζητήσει η ΝΔ εκλογές με όλο τον κόσμο στραμμένο στο νέο σωτήρα της πατρίδας.
Με όλα αυτά που γράφουμε δε λέμε να υπονομευτεί πριν καν ξεκινήσει η νέα κυβέρνηση. Προέχει η πατρίδα, και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε.
Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπέρτατος κριτής όλων είναι ο ελληνικός λαός και οι κάλπες είναι η μοναδική περίπτωση για την κάθαρση του πολιτικού σκηνικού.
Τι θα κάνει ο Σαμαράς, θα το βρει μόνος του. Όμως, δεν  μπορεί σε καμιά περίπτωση να εγκαταλείψει την προσπάθεια, τόσο αυτός όσο και τα άλλα κόμματα, για… αποπασοκοποίηση της πολιτικής σκηνής.
Και έχουν γίνει λάθη, η αυτοκριτική δεν είναι κακό αρκεί να οδηγεί σε λύσεις που θα μας βγάλουν από το αδιέξοδο.
Αριστερός Ψάλτης
Πριν αλέκτορα φωνήσαι, να και οι πρώτες δημοσκοπήσεις. Χθες η ΝΕΤ έβγαλε γκάλοπ σύμφωνα με το οποίο πάνω από 8 στους 10 Έλληνες λένε ότι η νέα κυβέρνηση θα επιτύχει τους στόχους της. Απίστευτα πράγματα συμβαίνουν σ’ αυτή τη χώρα.                                                                                ΠΗΓΗ:www.antinews.gr

Ανοικτή επιστολή προς τον νέο πρωθυπουργό.

                                                                               Κύριε Παπαδήμο, αρχικά δεν θα σας συγχαρώ για την τοποθέτησή σας, καθώς δεν ήταν απόφαση του λαού, αλλά απόφαση ανθρώπων που έχουν χάσει κάθε νομιμοποίηση. Από την στιγμή όμως που είσαστε σε αυτή τη θέση, οφείλω να σας εξηγήσω και εγώ δύο πράγματα. Να σας πω πρώτα ότι ως άνθρωπος δεν έχω κανένα προσωπικό πρόβλημα μαζί σας, αλλά:

1ον: Είστε υπάλληλός μου, αν και δεν σας προσέλαβα εγώ αλλά κάποιοι συμφώνησαν να σας προσλάβω. Οπότε δεν έχετε νομιμοποίηση.

2ον: Δεν σκοπεύω να συμμετέχω στην στήριξη αυτής της κυβέρνησης. Αντίθετα θα προσπαθήσω με κάθε ηθικό (νόμιμο ή μη) μέσο που έχω στην διάθεσή μου να δυσκολέψω το έργο της με μόνο σκοπό την συντομότερη προσφυγή στις κάλπες.

3ον: Δεν με ενδιαφέρουν οι ανοησίες περί "όσο γρηγορότερα τελειώσουμε το έργο, τόσο γρηγορότερα θα γίνουν εκλογές". Αντίθετα θα πρέπει να γίνουν όσο τον δυνατόν γρηγορότερα εκλογές ώστε να υπάρχει η ελάχιστη νομιμοποίηση για ολοκλήρωση οποιουδήποτε έργου, πόσο μάλλον ενός που δεσμεύει τις επόμενες γενιές.
Νομίζω εξηγήθηκα.                                                                                                                           ΠΗΓΗ:vaspersview.blogspot.com                                                                                           

Στην Παγκόσμια μυστική ελιτίστικη κυβερνηση ο Λουκάς Παπαδήμος!

Γράφει η Πόπη Σουφλή

Ζούμε μέρες απόλυτης παράνοιας, με μια κυβέρνηση απόλυτα υποταγμένη στα ξένα συμφέροντα, ετοιμάζεται να φέρει ως πρωθυπουργό τον Λουκά Παπαδήμο, πρόσωπο που συμμετέχει στην Τριμερη Επιτροπή μιας Παγκόσμιας Μυστικής ελιτίστικης κυβέρνησης. Και αυτό, με την νέα μορφή της.."κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας" χέρι - χέρι με τον Αντώνη Σαμαρά.

Μιλάμε για την απόλυτη ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ.

Τα στοιχεία που πριν λάβαμε πριν λίγο από ανώνυμο αναγνώστη μας, τον οποίον και ευχαριστούμε δημόσια κι ας μην τον γνωρίζουμε, είναι συγκλόνιστικά. Δείτε τα ονόματα... και βγάλτε τα δικά σας νοήματα.

Υ.Γ. Τώρα γίνεται αντιληπτό, γιατί ο τηλεοπτικός σταθμός SKY, προέβαλε με τόσο σθένος τον Λουκά Παπαδήμο...

Η ΤΡΙΜΕΡΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗ (TRILATERAL COMMISION) ΕΝΑ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΠΙΛΝΤΕΜΠΕΡΓΚ

Η ύπαρξη της ελιτίστικης αυτής οργάνωσης, της οποίας ηγούνται οι David και Laurance Rockefeller, είναι αναμφισβήτητη και δεν είναι αποκύημα κάποιας συνωμοσιολογικής θεωρίας. Πρωτοεμφανίστηκε το 1973 και από τότε μέχρι σήμερα, κάθε χρόνο, τα μέλη της, μια δράκα από τους πιο ισχυρούς και πλούσιους χρηματιστές, βιομηχάνους, βαρόνους των media και πολιτικούς από τη Βόρεια Αμερική, τη Δυτική Ευρώπη και την Ιαπωνία, συνέρχονται σ' ένα μυστικό κονκλάβιο και αποφασίζουν για τις τύχες του κόσμου. Ορισμένοι τους αποκαλούν "η μυστική κυβέρνηση", "το κατεστημένο", "η παγκόσμια ελίτ" .

Η ιδέα του Ροκφέλερ για τη δημιουργία της ...
επιτροπής, του προέκυψε αφότου διάβασε ένα βιβλίο του Μπρεζίνσκι (Zbignew Brzezinski) με τον τίτλο Βetween Two Ages (Ανάμεσα σε δύο εποχές), όπου πρότεινε μια πολύ μεγάλου εύρους συμμαχία μεταξύ της Βόρειας Αμερικής, της Δυτικής Ευρώπης και της Ιαπωνίας - εξ ου και ο όρος "Τριμερής"..

Στην κυβέρνηση Κάρτερ συμμετείχε ο Zbignew Brzezinski ως Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας, ο άνθρωπος που θεωρείται πνευματικός πατέρας της Τριμερούς. Και επίσης οι «Walter Mondale, Cyrus Vance, Harold Brown W.Michael Blumenthal, Andrew Young κ.ά.
Σύμφωνα με τις φήμες οι τραπεζίτες και το ΙΜF (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) ενθαρρύνουν την καλλιέργεια και τη διάδοση των ναρκωτικών. Αυτός είναι μάλλον ο λόγος που η κουλτούρα των ναρκωτικών διαδόθηκε ευρύτατα μετά την απόκτηση του ελέγχου της αμερικανικής κυβέρνησης από την Τριμερή, επί Τζιμι Κάρτερ.

Πολλοί συνωμοσιολόγοι επίσης πιστεύουν πως τα μέλη της Τριμερούς, της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ και του CFR αποτελούν ένα και μοναδικό δίκτυο της ελίτ που προωθεί την παγκοσμιοποίηση και αυτό είναι αλήθεια αν λάβουμε υπ’ όψιν μας την ομιλία του David Rockefeller στην συνάντηση της τριμερούς Επιτροπής τον Ιούνιο του 1991:
"Ευχαριστούμε το “Washington Post” το “New York Time”το “Time Magazine”και άλλες μεγάλες εκδόσεις, των οποίων οι διευθυντές είχαν παρευρεθεί στις συγκεντρώσεις μας και τήρησαν τις υποσχέσεις τους για διακριτικότητα, για σχεδόν 40 χρόνια. Αλλά τώρα, το έργο έχει γίνει πιο εξεζητημένο και είναι έτοιμο να προχωρήσει προς μία παγκόσμια κυβέρνηση. Η υπερεθνική ηγεμονία μιάς διανοητικής ελίτ σε συνεργασία με τους διεθνείς τραπεζίτες είναι, σίγουρα, προτιμότερη από την αυτοδιάθεση που εφαρμόστηκε στους περασμένους αιώνες. " ΠΗΓΗ:attikanea.blogspot.com

Λουκάς Παπαδήμος> Ο γείτονας του Δημ. Ρέππα στο Παλαιό Ψυχικό και οι άνθρωποί του στα ΜΜΕ...

Από τον Βασίλη Μπόνιο

Στην οδό Στρατηγού Καλλάρη στο Παλαιό Ψυχικό, κοντά στο Δημαρχείο  της περιοχής, διαμένει εδώ και χρόνια ο Δημήτρης Ρέππας, ο υπουργός και πρώην οδοντίατρος στα Εξάρχεια.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ είναι ένας από τους εμπνευστές του δημοψηφίσματος που  γκρέμισε τον Παπανδρέου από τη πρωθυπουργία!

Ο Δημήτρης Ρέππας θα είναι από σήμερα μεσοτοιχία με τον νέο πρωθυπουργό της χώρας Λουκά Παπαδήμο.

Στον ίδιο καταπράσινο δρόμο και στο διπλανό νούμερο βρίσκεται η κατοικία του Λουκά Παπαδήμου. Που να φανταζόταν ο Παπαδήμος ότι μια ιδέα του γείτονά του Μήτσου Ρέππα από την Αρακδία,  θα τον έστελνε στο Μαξίμου.

Τις τελευταίες ώρες που ο Λουκάς Παπαδήμος βρέθηκε στην Αθήνα να περιμένει το τηλέφωνο των Παπανδρέου-Σαμαρά, τα διάφορα παπαγαλάκια του-κυρίως οικονομικοί συντάκτες  από αυτούς που έχουν μετατρέψει το ρεπορτάζ  τους σε χοντρή μπίζνα-έβγαιναν στα ραδιόφωνα και έπλεκαν το εγχώμιο του «σπουδαίου ευρωπαιστή τεχνοκράτη που είναι μποέμ τύπος και κοσμοπολίτης».

Καθώς λοιπόν ο Παπαδήμος με καταγωγή από τη Δεσφίνα Φωκίδας  περίμενε το τηλεφώνημα που άργησε να έλθει τουλάχιστο δύο μεγαλοεκδότες, ένας αρχηγός κόμματος και 5 βουλευτές από τα δύο μεγάλα κόμματα πρόλαβαν και συναντήθηκαν μαζί του.

Για τους πολυδανεισμένους εκδότες,  παραδοσιακούς και νεόπλουτους,  ο Λουκάς Παπαδήμος, είναι η τελευταία σανίδα σωτηρίας. Κι αυτό γιατί οι τράπεζες που τους έχουν δανείσει κινδυνεύουν από στιγμή σε στιγμή να κρατικοποιηθούν και να περάσουν και τα ΜΜΕ των ίδιων στα χέρια του κράτους! Τρέμουν αυτή την ιδέα, πιστέψτε με…

Είναι όμως ο Λουκάς Παπαδήμος αναμάρτητος; Δεν θα το λέγαμε. Ήταν διοικητής της ΤτΕ όταν η χώρα μπήκε στη μεθυστική δίνη του χρηματιστηρίου. Από ορισμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ τού καταλογίζεται ότι άργησε πάρα πολύ να μιλήσει προκειμένου να προστατεύσει τους άσχετους «επενδυτές». Το έκανε τον Σεπτέμβρη του ’99, όταν η εφημερίδα «Καθημερινή» βγήκε με τίτλο «SOS Παπαδήμου προς επενδυτές».

Στη δήλωσή του έκανε λόγο για «διευρυνόμενη αναντιστοιχία μεταξύ της αύξησης των τιμών των μετοχών πολλών επιχειρήσεων και της προσδοκώμενης ανόδου της κερδοφορίας τους κατά τα επόμενα έτη». Σύμφωνα με τους εκ των υστέρων επικριτές του, ουδέποτε απολογήθηκε για το ότι δεν μίλησε τουλάχιστον ένα χρόνο νωρίτερα, αφού η φούσκα ήταν εμφανής.

Δεύτερο γεγονός, η πρόσφατη κοινοτική αμφισβήτηση των στατιστικών στοιχείων της Ελλάδας. Στον κ. Παπαδήμο ορισμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ απευθύνουν ακόμα και σήμερα την πρόκληση ότι δεν έχει απαντήσει εάν τα στοιχεία που ετοίμασε για την εισαγωγή της Ελλάδα στο ευρώ ήταν κανονικά ή αποτέλεσμα δημιουργικής λογιστικής, καθώς και για τις συνθήκες υπό τις οποίες συνήφθησαν –και αν– τα λεγόμενα τα «κρυφά δάνεια» της περιόδου 2001 από την Goldman Sachs.

Ο κ. Παπαδήµος έχει πολύ «βαρύ» βιογραφικό: Σπούδασε στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας Μασαχουσέτης. Μεταπτυχιακό στην Ηλεκτρολογία-Μηχανολογία και διδακτορικό στα Οικονοµικά.

Καθηγητής Οικονοµικών στο Κολούµπια στη Ν.Υ. Οικονοµικός εµπειρογνώµων στην Οµοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (Federal Reserve Bank) στη Βοστόνη και µέλος του Συµβουλίου Οικονοµικών Εµπειρογνωµόνων (ΣΟΕ) του υπουργείου Εθνικής Οικονοµίας. Πρόεδρος της µόνιµης υποεπιτροπής Νοµισµατικής Πολιτικής των Διοικητών των Κεντρικών Τραπεζών της ΕΟΚ το 1993, πρόεδρος της Υποεπιτροπής Νοµισµατικής Πολιτικής του Ευρωπαϊκού Νοµισµατικού Ιδρύµατος, επικεφαλής της Επιτροπής του Καταστατικού της ΕΚΤ, µέλος επιτροπών, όπως εκείνης του Αγγελόπουλου το ’89 για τη σταθεροποίηση της οικονοµίας και της επιτροπής Schneider το ’90 για τα ερευνητικά προγράµµατα της Ε.Ε. Υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος το 1993 και διοικητής το 1994. Θεωρείται ότι βοήθησε σηµαντικά τότε στην πορεία της Ελλάδας προς την ΟΝΕ.

Από το 2002 διατέλεσε αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Το 2006 έγινε τακτικό Μέλος της Ακαδηµίας Αθηνών!                                                                                                           ΠΗΓΗ:www.kourdistoportocali.com

Στον καναπέ μας εμείς.

Εντάξει, τα ΜΜΕ έκαναν τη δουλειά τους. Διορίστηκε ο νέος πρωθυπουργός της Ελλάδας!!, Τα κανάλια αποσύρθηκαν από το Προεδρικό Μέγαρο και εμείς, που παρακολουθούσαμε με αγωνία στις τηλεοπτικές οθόνες, για το ποιος θα μας σώσει, ας παραμείνουμε στον καναπέ μας. Εξάλλου σε λίγο αρχίζουν και τα τουρκικά σήριαλ. Ας εκπολιτιστούμε επ’ ευκαιρία.

«Η δημοκρατία ενίκησε», που έλεγε και κάποιος τύπος από το παρελθόν. Σήμερα τα παπαγαλάκια στα ΜΜΕ....

μας έλεγαν από το πρωϊ ότι το 70% του λαού θέλει Παπαδήμο για πρωθυπουργό. Προφανώς έχουν τηλεπαθητικές ιδιότητες.

Το αστείο είναι, γιατί περί αστείου πρόκειται βέβαια, ότι ο κοινοβουλευτισμός, έφερε κάποιον εξωκοινοβουλευτικό για να τον σώσει από την κατάρρευση.

Καληνύχτα δημοκρατία.

Κρίμα που γεννήθηκες εδώ. 

ΠΗΓΗ:hassapis-peter.blogspot.com

Αντώνη Σαμαρά : Fiat iustitia, et pereat mundus

του netakias.wordpress.com
Fiat iustitia, et pereat mundus = Ας Αποδοθεί Δικαιoσύνη κι ας τελειώσει ο Κόσμος!
Να δω σε μερικούς να κόβεται ο βήχας, που μας έχουν σίγουρους.
Να δω μερικά βραχιολάκια, να φοράνε κάποιοι που διακινούν CDS.
Κι ας τρώω ψωμί κι ελιά, αν και δεν νομίζω ότι μας ζορίσουν άλλο.
Η πολιτική είναι μια διελκυστίνδα, μέχρι τώρα αφήναμε λάσκα μόνο εμείς, μήπως ήρθε η ώρα να τεντώσουμε το σχοινί;
” Θα με ρωτήσετε … Γιατί γλυκύτερο θάνατο και όχι γλυκυτέρα ζωή ; …Διότι συγχωριανοί, είμαστε βέβαια Έλληνες και οι Έλληνες αγαπάμε τη ζωή, αλλά είμαστε και χριστιανοί και ως Έλληνες χριστιανοί πρέπει να σκεφτόμαστε πώς θα αποθάνωμεν και όχι πώς θα ζήσωμεν ” Ι.Καμπανέλη
Καλά είναι τα Καγιέν, αλλά υπάρχει και το φιλότιμο.
Δηλαδή να μην δίνουμε δικαίωμα στον άλλο να μας προσβάλλει.                                                       ΠΗΓΗ:olympia.gr  

Ας διαλυθεί η Ευρωζώνη. ΑΣ ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ.

Πριν από λίγο ο γνωστός Όλι Ρεν, απαντώντας στην άρνηση Σαμαρά να υπογράψει στο συμβόλαιο θανάτου και αιχμαλωσίας της Ελλάδας, με τις γνωστές πέντε υπογραφές, απαίτησε και πάλι να υπογράψει και ο Σαμαράς, διαφορετικά εκβίασε και πάλι με την ξεφτιλισμένη 6^η δόση..

Υπενθυμίζουμε ότι το απόγευμα ο Αντώνης Σαμαράς, σε απάντηση της απίστευτης και εξευτελιστικής απαίτησης....

της ΕΕ για την πενταπλή υπογραφή, έκανε μια δήλωση Εθνικής Αξιοπρέπειας η οποία έχει ως εξής: «Υπάρχει εθνική αξιοπρέπεια. Εχω προ καιρού εξηγήσει γιατί η συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου είναι αναπόφευκτη. Τις δηλώσεις αυτές δεν επιτρέπω σε κανέναν να τις θέσει σε αμφιβολία».

Ας ελπίσουμε ότι αυτή τη φορά δεν θα κάνει πίσω ο Αντώνης Σαμαράς και θα είμαστε όλοι μαζί του. Αν θέλει η ΕΕ να μας δώσει την 6^η δόση ας μας την δώσει. Διαφορετικά ας μας πτωχεύσει η ίδια με δική της ενέργεια. Υπάρχει και κάποιο όριο στην ελληνική υπερηφάνεια.

Το πειραματόζωο – Έλληνας λέει: Ας πάει η Ευρωζώνη στο διάολο….

ΠΗΓΗ:hassapis-peter.blogspot.com

Αντώνη Σαμαρά ΚΑΝΤΑ ΟΛΑ ΠΟΥΤΑΝΑ !

Ναι, όπως σου το ΄γραφουμε. Δεν είναι ώρα για καθωσπρεπισμούς. 

Σου επέβαλλαν "για να σωθεί η πατρίδα" να κάνεις μια κωλοτούμπα με την αποδοχή της νέας δανειακής σύμβασης. Είπες το ναι και μετά σου ζήτησαν να πείς "ναι" και σε κυβέρνηση συνεργασίας. Οι άλλοι που γκάριζαν τόσους μήνες "έλα Αντώνη να τα βρούμε", εξαφανίστηκαν και λένε αμπελοφιλοσοφίες.

Μετά -αφού είπες και το δεύτερο ναι με τον όρο "εκλογές στις 19 Φεβρουαρίου"- σου είπαν "πες ναι και σε εκλογές αργότερα". Ξαναείπες ναι, για τη σωτηρία της πατρίδας.  Αλλά ...

ο σκοπός τους είναι να σε σύρουν στην άβυσσο μαζί τους κι όχι να σωθεί η πατρίδα. Μετά ήρθε ο Όλι Ρεν και σου είπε: "δεν μου αρκούν αυτά, θέλω και την υπογραφή του Σαμαρά"!!!

Πού ακούστηκε ρε να ζητούν την υπογραφή του προέδρου ενός κόμματος της αντιπολίτευσης;

Με ποιά λογική; Με τη λογική ότι θα είσαι ο επόμενος πρωθυπουργός μήπως; Μα όλοι ξέρουν ότι δεν θα πάρεις αυτοδυναμία και θα αναγκαστείς ίσως να συγκυβερνήσεις με τον Τσίπρα και την Παπαρήγα για κάποιο διάστημα. Γιατί δεν ζητά ο Όλι Ρεν και τη δική τους υπογραφή; Γιατί δεν λέει "αν δεν υπογράψει η Παπαρήγα, δεν παίρνετε το δάνειο"; Προδικάζει το εκλογικό αποτέλεσμα;

Αντώνη Σαμαρά, το αίτημα του Όλι Ρεν, είναι κάτι παραπάνω από εξευτελιστικό και προσχηματικό.

Ήρθε η ώρα να ακολουθήσεις την τακτική Μπουτάρη και να τους πείς, χωρίς κανέναν δισταγμό, ένα φαρδύ - πλατύ "ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΘΕΙΤΕ ΡΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ" !

Ναι, έτσι όπως σου το γράφω. Χωρίς ευγένειες, χωρίς διπλωματικό τακτ, χωρίς ενδοιασμούς.

Αν συνεχίσεις να διολισθαίνεις σε λίγο θα σου ζητήσουν και λίγο κώλο. Θα τον δώσεις κι αυτόν, για να μη σου χρεώσουν την καταστροφή; Την καταστροφή που καλλιεργεί το ΠΑΣΟΚ με τις εγκληματικές του πολιτικές και τις υπογραφές του επί 2 χρόνια -χωρίς να ρωτήσει κανέναν-, θα την χρεωθείς εσύ, για να έρθει ο Γιωργάκης, μετά από 3-4 χρόνια, καθαρός, λουσμένος και σινιαρισμένος να ξανασώσει τη χώρα;

Αντώνη, ο Θουκιδίδης είπε ότι:

"ο ισχυρός προσωρεί μέχρι εκεί που του επιτρέπει η δύναμή του και

ο αδύναμος υποχωρεί μέχρι εκεί που του επιβάλλει η αδυναμία του"

Αν συνεχίσεις τις πρακτικές του YES για να σωθεί η πατρίδα, ούτε η πατρίδα θα σωθεί, ούτε εσύ, ούτε κανείς από μας.

Αν συνεχίσεις να προσπαθείς να δείξεις ότι θέλεις να λειτουργείς σοβαρά και υπέυθυνα, κανείς δεν θα το εκτιμήσει και κανείς δεν θα το σεβαστεί. Οι άνθρωποι είναι αδίστακτοι ! 

Όταν φτάνουν στο σημείο να σου ζητούν τώρα που είσαι απλά ένας από τους 6 πολιτικούς αρχηγούς, τέτοια ξεφτιλίκια, τι μέλλον μπορεί να έχεις ως Πρωθυπουργός; Τότε που θα έχεις πραγματικά την ευθύνη!

Αντώνη Σαμαρά, μην γίνεσαι ένα ακόμη υπάκουο παιδί των νταβαντζήδων, των μεγαλοδημοσιογράφων, των τραπεζιτών και των ναζιστών της Ε.Ε. Αυτά που σου ζητούν, είναι απολύτως άσχετα με τη θεσμική σου θέση και θα είσαι για πάντα σκλάβος αφεντικών. Και μείς μαζί για πολλά πολλά χρόνια, χωρίς να ερωτηθούμε αν η αλυσίδα μας θα είναι από χαλκό ή από χρυσό.

Θυμήσου τον Ρήγα Φερραίο :

καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή,

παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή

και γράψτους στα αρχίδια σου ! Φτάνει πιά με τους εκβιασμούς, δεν θα ζήσουμε όλη τη ζωή μας εκβιαζόμενοι. Αντώνη διέλυσέ τα όλα ! Φτάνει με την υπεύθυνη στάση, κανείς δεν θα σου πεί "ευχαριστώ".                                                                                                                         ΠΗΓΗ:taxalia.blogspot.com                  

Πολιτική χούντα και βλέπουμε…

Ποιος νόμος που ψήφισε η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι σύμφωνα με το Σύνταγμα; Μόνο ένας! Αυτός σχετικά με την Παιδεία… Κανένας άλλος…! Κι αυτό, επειδή οι νόμοι που ψηφίζονται με τη μορφή πολυνομοσχεδίων, καταπατούν βασική αρχή του Συντάγματος η οποία αναφέρει πως μία κυβέρνηση δεν μπορεί να νομοθετεί επί κρίσιμων εθνικών θεμάτων, επηρεάζοντας την πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας πέραν του διαστήματος της διακυβέρνησής της, παρά μόνο εάν εξασφαλίζει κατ΄ ελάχιστο 180 ψήφους στην Βουλή.

Επειδή, λοιπόν, η παρούσα κυβέρνηση μονίμως νομοθετεί επηρεάζοντας καταλυτικά χρονικές περιόδους πολύ μακρύτερα της θητείας της (υπάρχει η επίσημη αποδοχή των 10 χρόνων αλλά ήδη γίνονται αναφορές για 30 και πλέον χρόνια), όλα τα νομοσχέδιά της είναι αντισυνταγματικά, δηλαδή παράνομα. Η κυβέρνηση που παρανομεί εκβιάζει και απαιτεί από τον Ελληνικό λαό να αποδέχεται τις παράνομες αποφάσεις της…!

Και για όσους δεν το έχουν μέχρι στιγμής καταλάβει, στην Ελλάδα υπάρχει μία πολιτική χούντα. Μία πολιτική χούντα που ελίσσεται, εξελίσσεται, μεταμορφώνεται και απειλεί σε μόνιμη βάση τους Έλληνες πολίτες. Η τελευταία μεταμόρφωση της κυβέρνησης Παπανδρέου, ονομάζεται «συγκυβέρνηση» και ουσιαστικά αποτελεί ένα ακόμη βήμα να κερδίσει χρόνο. Μόνο που σε αυτό το βήμα θα αναλάβει επισήμως υπάλληλος του ΔΝΤ για να κυβερνήσει την Ελλάδα (αποτελεί πάγια τακτική του ΔΝΤ να τοποθετεί υπαλλήλους του ως πρωθυπουργούς σε χώρες που «καταλαμβάνει»). Σε αυτό το νέο «σχήμα», η κατοχική κυβέρνηση μεταλλάσσεται σε πολιτική χούντα, παραγκωνίζοντας την γνώμη του λαού και επικυρώνει με την μέγιστη Συνταγματική άνεση όλες τις παρανομίες της προηγούμενης κυβέρνησης.

Και αυτό θα είναι μόνο η αρχή… Αφού πέρα από τον κόλαφο των νέων μέτρων, ενδέχεται μετά το πολιτικό πραξικόπημα (που έχει ήδη συμβεί από την κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου), να ενεργοποιηθούν «φαντάσματα» του παρελθόντος και να έχουμε διαφόρων μορφών «πραξικοπήματα»…

Το πραγματικό μαρτύριο για τους πολίτες και την Δημοκρατία μόλις τώρα αρχίζει…

Αναγνώστης

ΠΗΓΗ:kostasxan.blogspot.com

Πολίτες στα όπλα!

Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

Υπό τις εντολές των δανειστών και των τοκογλύφων, γίνεται Πραξικόπημα εις βάρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Αυτήν τη στιγμή συντελείται ένα Πραξικόπημα εις βάρος της Δημοκρατίας και της ίδιας της πατρίδας μας. Η σύμπραξη του Παπανδρέου με τον Σαμαρά είναι καθαρά πραξικοπηματική πράξη, εφόσον δεν μπορεί να υπάρξει νόμιμη Κυβέρνηση χωρίς τη λαϊκή νομιμοποίηση ...Δεν μπορεί να υπάρξει Κυβέρνηση με μόνο "εφόδιο" τη σύμπραξη δύο κομματαρχών ...Δεν μπορεί να υπάρξει Πρωθυπουργός της Ελλάδας με τις δύο "ψήφους" των δύο κομματαρχών. Δεν μπορεί να υπάρξει Κυβέρνηση, η οποία δεν πήρε "εντολή" σχηματισμού από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με τον τρόπο που προβλέπεται από το Σύνταγμα.

Κανένα "επείγον περιστατικό" ή "εθνική ανάγκη" —πλην της πολεμικής σύρραξης— δεν αναγνωρίζεται από τη Συνταγματική λειτουργία ως "άλλοθι" της αλλοίωσης της λειτουργίας της Δημοκρατίας μας ...Αυτό, δηλαδή, το οποίο σήμερα προσπαθούν να μας επιβάλουν τα δύο αγράμματα ανθρωποειδή του Κολεγίου. Με "άλλοθι" το γνωστό φόβητρο του "επείγοντος" και των απειλών των δανειστών, η συμμορία του Κολεγίου προσπαθεί να καταλύσει τη Δημοκρατία μας.

Γιατί υπάρχει κατάλυση του Συντάγματος; Γιατί απλούστατα "νοθεύεται" η βούληση του ελληνικού λαού. Νοθεύεται η λειτουργία της εκλογικής διαδικασίας, που είναι το θεμέλιο της δημοκρατικής λειτουργίας και η εγγύηση της λαϊκής κυριαρχίας.

Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για να καταλάβει ο αναγνώστης το εγκληματικό της όλης διαδικασίας της δήθεν "συναίνεσης". Συναίνεση εντός της Βουλής και ερήμην του λαού δεν υπάρχει στη Συνταγματική λογική. Το Σύνταγμα δεν επιτρέπει σε κανέναν να παρακάμπτει τον λαό. Στη Συνταγματική λογική υπάρχει η έννοια της "απόλυτης λαϊκής κυριαρχίας". Μιας κυριαρχίας, η οποία "εκφράζεται" με την εκλογική διαδικασία και μέσω της οποίας ο λαός "αποφαίνεται" με τον πιο απόλυτο και κατηγορηματικό τρόπο.

Ο λαός, μέσω των εκλογών, αποφασίζει τόσο για το κόμμα που θα τον κυβερνήσει όσο και για το κόμμα το οποίο θα λάβει τον ρόλο του βασικού "ελεγκτή" του και το οποίο είναι η Αξιωματική Αντιπολίτευση. Αποφασίζει για τη "σειρά" με την οποία θα διεκδικηθεί η εξουσία, αν για τον οποιονδήποτε λόγο προκύψει πρόβλημα και ο πρώτος δεν μπορεί ν' ανταποκριθεί στο καθήκον που του ανέθεσε ο λαός. Ο ρόλος, δηλαδή, της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης δεν είναι διακοσμητικός. Όσο σημαντικός και διακριτός είναι ο ρόλος της Κυβέρνησης, άλλο τόσο σημαντικός και διακριτός είναι και ο ρόλος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Ο λαός αποφασίζει για το ποιος θα τον κυβερνήσει, αλλά αποφασίζει και γι' αυτόν που θα πάρει την κύρια ευθύνη για τον έλεγχό του. Η Αξιωματική Αντιπολίτευση έχει θεσμικό ρόλο στη λειτουργία της Δημοκρατίας μας. Δεν είναι το "απόκομμα" αυτού που περίσσεψε και δεν έλαβε την εξουσία. Δεν είναι τα "ρέστα", που τα χρησιμοποιούμε όταν δεν μας "φτάνουν" τα "ψιλά", για να εξασφαλίσουμε πλειοψηφία.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Το εξής απλό. Όταν έγιναν οι τελευταίες εκλογές, ο ελληνικός λαός αποφάσισε να τον κυβερνήσει το ΠΑΣΟΚ και να ελέγχεται από τη ΝΔ. Όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα, το ΠΑΣΟΚ και ο αρχηγός του πήραν την "εντολή" του λαού από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, για να συνθέσουν κυβέρνηση. Την εντολή σχηματισμού Κυβέρνησης την πήρε το ΠΑΣΟΚ και ο αρχηγός του. Συνέθεσε κυβέρνηση, όπως προβλεπόταν, και στη συνέχεια απέκτησε τη νομιμότητα που απαιτεί το Σύνταγμα με την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής.

Η Κυβέρνηση, δηλαδή, είναι του ΠΑΣΟΚ, γιατί αυτό έλαβε την "εντολή" του λαού από τα χέρια του Προέδρου της Δημοκρατίας. Η παραίτηση του αρχηγού του δεν σημαίνει αυτόματα παραίτηση της Κυβέρνησης του εντολοδόχου κόμματος. Ένας αρχηγός μπορεί να αρρωστήσει ή να σκοτωθεί σε ένα ατύχημα, χωρίς αυτό να σημάνει απώλεια της "εντολής" για το κόμμα του. Αυτό είναι κάτι, το οποίο το έχουμε δει να συμβαίνει στο πρόσφατο παρελθόν με την περίπτωση της ασθένειας του Ανδρέα Παπανδρέου.

Εφόσον δεν χάνει τη "δεδηλωμένη" μέσα στη Βουλή, η "εντολή" παραμένει στα χέρια του κόμματος που την έχει λάβει. Αν χαθεί η "δεδηλωμένη", δεν ψάχνουμε για τα συμπληρωματικά αποκόμματα, που μιλήσαμε πιο πάνω. Η Κυβέρνηση συνήθως "πέφτει" και πάει σε εκλογές, όχι επειδή είναι υποχρεωτικό, αλλά γιατί συνήθως το κόμμα που την φέρει σε αυτήν τη δυνατότητά του εξαντλεί την όποια εξουσία τού απομένει. Συνήθως αρνείται να επιστρέψει την "εντολή" που έλαβε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και άρα στην πιθανότητα να πάει αυτήν η "εντολή" στο δεύτερο κόμμα. Με την εξουσία που του απομένει οδηγεί στις εκλογές, για να διεκδικήσει νέα εντολή από τον ίδιο τον λαό, εφόσον έχασε την "εμπιστοσύνη" της Βουλής.

Σήμερα, αυτό το οποίο βλέπουμε είναι όχι μόνον πρωτοφανές, αλλά και παράνομο. Το κόμμα, το οποίο έχει την "εντολή" σχηματισμού Κυβέρνησης, δεν χάνει τη "δεδηλωμένη" και ταυτόχρονα επιχειρεί να "μοιραστεί" την εκτελεστική εξουσία με την Αξιωματική Αντιπολίτευση.

Αυτό είναι όχι απλά παράνομο, αλλά Πραξικοπηματικό. Γιατί; Γιατί η νέα Κυβέρνηση δεν έχει καμία νομιμότητα. Δεν έχει καμία νομιμότητα, γιατί απλούστατα δεν έχει απολέσει τη νομιμότητά της η προηγούμενη. Για να απολέσει τη νομιμότητά της η προηγούμενη, θα πρέπει να επιστρέψει την "εντολή" που έλαβε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αυτά, δηλαδή, τα περί συναινετικών διαδικασιών και άλλων ηλιθιοτήτων, υπάρχουν μόνον στα μυαλά των ηλιθίων και των Πραξικοπηματιών. Όλα αυτά είναι παράνομα και παράλογα, γιατί το γεγονός ότι ο Παπανδρέου και ο Σαμαράς "συσκέπτονται" από κοινού δεν σημαίνει τίποτε στο πρακτικό επίπεδο. Όποια Κυβέρνηση και να προκύψει από τη "συνεργασία" τους, θα εξακολουθεί να είναι ΠΑΣΟΚ, γιατί το ΠΑΣΟΚ φέρει την "εντολή" σχηματισμού Κυβέρνησης. Όσα "πόστα" κι αν δοθούν στη ΝΔ, η ίδια δεν θα συμμετέχει σ' αυτήν την Κυβέρνηση, γιατί απλούστατα ο λαός τής έδωσε τον ρόλο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Εφόσον λοιπόν αυτοί θέλουν να σχηματίσουν Κυβέρνηση συνεργασίας, θα πρέπει ν' ακολουθηθεί διαφορετική διαδικασία. Είτε θα πρέπει να μας οδηγήσουν σε εκλογές, ζητώντας την "εντολή" του λαού, ενώνοντας τις δυνάμεις τους ως "συνασπισμός", είτε να συνεχίσουν το "παιχνίδι" των "εντολών", το οποίο προκύπτει από τις προηγούμενες εκλογές. Σε μια τέτοια περίπτωση θα πρέπει ν' αρχίσει ξανά το μετεκλογικό προεδρικό "παιχνίδι" των διερευνητικών "εντολών". Εφόσον δεν αναζητούν μια νέα λαϊκή "εντολή", θα ξεκινήσουν το "παιχνίδι" με βάση την τελευταία που τους δόθηκε.

Απλά πράγματα. Το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να επιστρέψει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας την "εντολή" σχηματισμού Κυβέρνησης και αυτός ν' αρχίσει το προβλεπόμενο από το Σύνταγμα "παιχνίδι". Να δώσει την "εντολή" στη δεύτερη ΝΔ, για να σχηματίσει δική της Κυβέρνηση. Αν η ΝΔ δεν θέλει να σχηματίσει τέτοια Κυβέρνηση, φοβούμενη να φορτωθεί μόνη της το "κόστος" των "αμαρτιών" του Γιωργάκη, θα πρέπει να "επιστρέψει" την "εντολή" και πάλι στον Πρόεδρο. Ο Πρόεδρος και πάλι, όπως επιβάλει το Σύνταγμα, θα αναζητήσει τον τρίτο, τον τέταρτο κ.ο.κ.. Η "εντολή", δηλαδή, θα "περάσει" από το ΚΚΕ, το ΛΑΟΣ, τον Συνασπισμό, για να "ξαναγυρίσει" στον Πρόεδρο. Όλα τα κόμματα, τα οποία συμμετείχαν στις εκλογές —και όχι αυτά τα οποία "δημιουργήθηκαν" εντός της Βουλής μετεκλογικά— έχουν δικαίωμα να λάβουν την "εντολή" από τον Πρόεδρο.

Άσχετα λοιπόν με τον αριθμό των βουλευτών, που θα ψηφίζουν μια τέτοια Κυβέρνηση "ψευδοσυνεργασίας", αυτή θα ανήκει στο κόμμα που έχει την "εντολή". Αν βρεθούν δηλαδή 151 βουλευτές να ψηφίσουν την Κυβέρνηση της ΝΔ, θα είναι τέτοια, ακόμα κι αν οι περισσότεροι βουλευτές που την ψήφισαν θα είναι ΠΑΣΟΚ ή οτιδήποτε άλλο. Το ίδιο θα συμβεί και με τον οποιονδήποτε κληθεί ν' αναλάβει και να πάρει την "ψήφο εμπιστοσύνης" της Βουλής. Ακόμα κι αν συμφωνήσουν όλοι να ψηφίσουν τον Τσίπρα για Πρωθυπουργό, η Κυβέρνηση θα είναι του Συνασπισμού και όχι αυτών που την ψήφισαν. Η "εντολή" πάντα παραμένει στα χέρια αυτού, που την πήρε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Μόνον αν δεν θέλει κανένας από αυτούς ν' αναλάβει ως κόμμα την Κυβέρνηση, τότε ξεκινάει η διαδικασία από την αρχή και μπορεί να συζητηθεί η περίπτωση Κυβέρνησης Συνεργασίας, η οποία δεν θα είναι ούτε ΠΑΣΟΚ ούτε ΝΔ ...Μια Οικουμενική Κυβέρνηση, στην οποία θα συμμετέχουν όλα τα κόμματα της Βουλής, όπως αυτήν του '89. Το Σύνταγμα, δηλαδή, προβλέπει αυτόν τον "κύκλο", προκειμένου να εμποδίζει Πραξικοπηματικές πράξεις των "μεγάλων" της Βουλής.

Το Σύνταγμα δεν είναι "κουτό", για να δίνει τη δυνατότητα σε κάποιους "μεγαλοκομματάρχες" να καταλύουν τη Δημοκρατία ...Ιδιώτες, που κάθε φορά θα λειτουργούν υπέρ των συμφερόντων τους και εις βάρος της Δημοκρατίας ...Ιδιώτες, που, με μια τεράστια ισχύ εντός της Βουλής, θα επικαλούνται εθνικούς κινδύνους ή απειλή εξωγήινων, για ν' αποφύγουν ακόμα και την εκλογική διαδικασία. Να επικαλούνται ακόμα και λόγους "οικονομίας", για ν' αποφεύγουν να δώσουν τον λόγο στον λαό. Αυτά δεν γίνονται ποτέ, γιατί το Σύνταγμα δεν τα επιτρέπει.

Γι' αυτόν τον λόγο κάνει αυτούς τους "κύκλους" των "εντολών". Χρησιμοποιεί το σύνολο του "εύρους" της Βουλής, ώστε σε περίπτωση Πραξικοπήματος να υπάρχει συνυπευθυνότητα του συνόλου της, ώστε να μην υπάρχει ούτε ίχνος δημοκρατικής "νομιμοποίησης".

Επιπλέον αυτήν η συνταγματική "απαίτηση" δυσκολεύει δραματικά το εγχείρημα, εφόσον δεν έχουν όλοι μέσα στη Βουλή τα ίδια συμφέροντα. Ως εκ τούτου οι "συνεργασίες" ή οι "μεγάλοι συνασπισμοί" γίνονται πριν τις εκλογές και όχι μετά από αυτές ...Γίνονται από τους πολιτικούς και τις ψηφίζει ο λαός και όχι εντός της Βουλής μετά τις εκλογές. Συνασπισμοί εντός Βουλής γίνονται μόνον μετά από τον "κύκλο" που αναφέραμε και ποτέ πριν από αυτόν. Πριν από αυτόν τον "κύκλο" μόνον εκτός Βουλής και προεκλογικά μπορεί να γίνει.

Το ζητούμενο πάντα είναι ο λαός ν' αποφασίζει τι ακριβώς θα αντιπροσωπεύουν μέσα στη Βουλή αυτοί οι Συνασπισμοί και όχι οι κομματάρχες μόνοι τους. Τα κόμματα, τα οποία συμμετέχουν σε αυτούς τους συνασπισμούς, είναι πραγματικά και δοκιμασμένα στην "πυρά" των εκλογών και όχι της "πλάκας", που φτιάχνονται σε υπόγεια και σαλόνια σαν αυτό της Μπακογιάννη ή του Κουβέλη.

Αν λοιπόν τολμήσουν τα δύο αγράμματα κι ανεπάγγελτα ανθρωποειδή του Κολεγίου με τη βοήθεια του "συναδέρφου" τους Προέδρου της Δημοκρατίας να καταλύσουν το Σύνταγμα, ας γνωρίζουν από τώρα ότι θα υποστούν τις συνέπειες αυτού του εγκλήματος. Απλά πράγματα. Σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να συλληφθούν από τις αρμόδιες αρχές όλοι οι Πραξικοπηματίες και στην περίπτωσή μας οι Παπούλιας, Παπανδρέου, Σαμαράς και Παπαδήμος.

Αν δεν μπορούν οι αρχές να τους συλλάβουν, ο λαός πρέπει ν' αναλάβει τον ρόλο του ...Τον προβλεπόμενο από το Σύνταγμα ρόλο του, που είναι να προστατεύσει το Σύνταγμα με όλα τα μέσα ...Τον προβλεπόμενο ρόλο, που "θωρακίζει" νομικά τον πολίτη στο τελευταίο άρθρο του. Σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει ο λαός ν' αναζητήσει και να συλλάβει ζωντανούς ή νεκρούς όλους τους Πραξικοπηματίες.

Ο κάθε πολίτης έχει την υποχρέωση και όχι απλά το δικαίωμα, όπου βρει κάποιον από αυτούς τους τρεις, να τον συλλάβει ζωντανό και αν αυτό δεν είναι δυνατό, να τον εκτελέσει επιτόπου. Οι Πραξικοπηματίες σε αυτήν την περίπτωση δεν είναι κάτι το διαφορετικό από τον Καντάφι. Όπως συνελήφθη από τους όχλους ο Καντάφι, έτσι και οι Έλληνες πρέπει να τους συλλάβουν με το δικαίωμα να τους χειριστούν κατά βούληση και χωρίς καμία ποινική ή άλλη συνέπεια ...Ο Καντάφι, ο οποίος "έφυγε" σφαγμένος σαν γουρούνι, εφόσον, για να τον ατιμάσουν, του έκοψαν με μαχαίρι τον σφικτήρα του πρωκτού του. Αυτός είναι ο θάνατος που περιμένει τον οποιονδήποτε επιχειρεί να προδώσει τον λαό και βρίσκεται απέναντί του.

Σε περίπτωση που αυτοί οι Πραξικοπηματίες προλάβουν και πάρουν "ψήφο" εμπιστοσύνης από τη Βουλή των Ελλήνων, μετατρέπουν το σύνολο της Βουλής σε Πραξικοπηματική και άρα μη νόμιμη. Σε αυτήν την περίπτωση ο Ναός της Δημοκρατίας χάνει την ιερότητά του και μετατρέπεται σε ένα απλό κτίριο ...Ένα κτίριο, όπου θα στεγάζεται το "Κωλοχανείο" του Φασισμού. Την επόμενη φορά, που θα μαζευτούν κατά χιλιάδες οι Έλληνες μπροστά από αυτό το άντρο της παρανομίας, μπορούν όχι απλά να το απειλήσουν με εισβολή, αλλά νομιμοποιούνται να του βάλουν φωτιά και να το ισοπεδώσουν μαζί με όλους όσους βρίσκονται εντός του.

Κανένα έλεος στους φασίστες και στα δουλικά των τοκογλύφων.

Η Μεταπολίτευση, που μας οδήγησε στη σημερινή αθλιότητα, παίζει τα τελευταία της "χαρτιά" και αυτό είναι επικίνδυνο. Επικίνδυνο όμως όχι μόνον για τον λαό, αλλά και γι' αυτούς που θα τολμήσουν να θέσουν σε κίνδυνο την ασφάλειά του. Δεν είναι δυνατόν τα "τσιράκια" των τοκογλύφων να μας απειλούν με Πραξικόπημα. Δεν είναι δυνατόν οι υπάλληλοι των τοκογλύφων, όπως ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς ή ο Παπαδήμος, να μας υπόσχονται δήθεν "σωτηρία", θυσιάζοντας όχι μόνον τη Δημοκρατία μας, αλλά την ίδια την πατρίδα μας.

Ανάξιοι να ονομαζόμαστε "Έλληνες" θα είμαστε, αν δεν τους σταματήσουμε.

 

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο - ΕΑΜ Β’

http://eamb-ydrohoos.blogspot.com

Υ.Γ. 1

Οι κατά τον νόμο υπεύθυνοι να προλάβουν και να ελέγξουν όλα αυτά τα συνταγματικά εγκλήματα εν τη γενέσει τους είναι οι ηγέτες της Δικαιοσύνης. Αν δεν κινηθούν εντός εικοσιτετραώρου, προκειμένου να συλληφθούν οι Πραξικοπηματίες και να οδηγηθούν ενώπιον της Δικαιοσύνης, τότε θα πρέπει να λογαριάζονται και οι ίδιοι ως συνεργάτες τους.

Υ.Γ. 2

Οι βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου ας "ξυπνήσουν" επιτέλους και ας κάνουν το καθήκον τους. Ας κάνουν το καθήκον τους απέναντι στον λαό που τους ψήφισε και να μην γίνονται άβουλα υποχείρια της προδοτικής συμμορίας του Κολεγίου Αθηνών. Αν δεν σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, δεν θα μπορούν να σταθούν σε κανένα "ύψος", εφόσον θα τους "ψάχνει" ο λαός ...και όχι για να τους δοξάσει. Ας δουν μερικά βίντεο με το τέλος του Καντάφι και είναι σίγουρο ότι θα έρθουν στα "ίσα" τους.

Υ.Γ. 3

Τώρα εξηγείται γιατί το ΠΑΣΟΚ προχώρησε πριν από λίγες ημέρες σε "αποκεφαλισμό" της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων και της Αστυνομίας χωρίς η ΝΔ ν' αντιδράσει σχεδόν καθόλου. Κανονισμένα τα είχαν οι Πραξικοπηματίες, προκειμένου να μην υπάρχει ούτε η θεωρητική πιθανότητα να βρουν μπροστά τους αντίδραση. Οι Χούντες δεν είναι μόνον στρατιωτικές ...Είναι και πολιτικές.                        ΠΗΓΗ:eamb-ydrohoos.blogspot.com

Κάρολος Παπούλιας, αμετανόητος κομματάνθρωπος

Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

Αμετανόητος κομματάνθρωπος, ανεπαρκής πρόεδρος και κακός άνθρωπος ...μέχρι τέλους.

Αυτό, το οποίο είδαμε στη Θεσσαλονίκη την 28^η Οκτωβρίου, ήταν το φυσικό αποτέλεσμα μιας μεγάλης "κατάχρησης". Μιας ακόμα "κατάχρησης" τού σε πολλές αμαρτίες περιπεσόντα πολιτικού κόσμου. Η άμεση συνέπεια μιας από τις άπειρες "καταχρήσεις" που έχει κάνει ο πολιτικός κόσμος της μεταπολίτευσης. Σε φυσιολογικές συνθήκες δεν θα έπρεπε να συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο. Γιατί; Γιατί θεωρητικά έχει φροντίσει γι' αυτό ο νομοθέτης ...Ο σοφός νομοθέτης και συντάκτης ενός σοφού συνταγματικού νόμου ...Του συνταγματικού νόμου, ο οποίος προσδιορίζει τα χαρακτηριστικά του Προέδρου της Δημοκρατίας ...Του προσώπου, που θα ενσαρκώσει αυτόν τον θεσμό της Ελληνικής Πολιτείας ...Του προσώπου, που θα είναι "ένα" με τον λαό ως "άριστος" πολίτης και όχι "απέναντι" από τον λαό σαν "πρώτος" εξουσιαστής.

Εφόσον λοιπόν το σοφό Σύνταγμα θεωρητικά φροντίζει να μην υπάρχουν "τριβές" μεταξύ του λαού και των "συμβόλων" του Πολιτεύματός του, κάπου αλλού πρέπει να υπάρχει το πρόβλημα. Για να έρθει λοιπόν σε "σύγκρουση" ο ίδιος ο λαός με ένα "σύμβολο" της Ελληνικής Δημοκρατίας, όπως είναι ο Πρόεδρός της, θα πρέπει να έχει γίνει κάποιο λάθος στο πρόσωπο που το εκφράζει. Δεν είναι δυνατόν ένας λαός, ο οποίος έχυσε το αίμα του για τη Δημοκρατία, να θέλει να την "υποσκάψει". Δεν είναι δυνατόν ένας λαός, ο οποίος αγωνίστηκε εναντίον αυθαίρετων τυράννων και κληρονομικών βασιλέων, για να "ζήσει" όπως δικαιούται, να θέλει ν' "αυτοκτονήσει", αμφισβητώντας τον "δικό" του άνθρωπο.

Αυτό, δηλαδή, το οποίο "πυροδότησε" το πρόβλημα που είδαμε, δεν είναι ούτε η οργή του κόσμου αλλά ούτε η ουσία του θεσμού της θέσης του Προέδρου της Δημοκρατίας. Οι Έλληνες δεν παραφρόνησαν ξαφνικά, ώστε να στραφούν εναντίον της Δημοκρατίας και ενός εκ των κορυφαίων συμβόλων της. Αυτό, το οποίο πυροδότησε το πρόβλημα, είναι ο ίδιος ο Παπούλιας ως πρόσωπο ...Ο πολιτικός Παπούλιας ...Ο πρώην Υπουργός του ΠΑΣΟΚ Παπούλιας ...Ο "διασκεδαστής" της οικογένειας Παπανδρέου Παπούλιας  ...Ο δανειστής του Ανδρέα Παπούλιας ...Ο συγκολυμβητής της Δήμητρας Λιάνη Παπούλιας ...Ο άεργος, ανεπάγγελτος και ελέω κράτους "εισοδηματίας" Παπούλιας.

Το πρόβλημα, δηλαδή, εκδηλώθηκε εξαιτίας της πολιτικής "προέλευσης" του προσώπου, το οποίο φέρει το Ύπατο αξίωμα της ελληνικής Πολιτείας ...Εξαιτίας μιας ευδιάκριτης κομματικής "ταυτότητας" ενός προσώπου, το οποίο, για να εκτελέσει το καθήκον του, απαιτείται να είναι πολιτικά ουδέτερο και να αφορά εξίσου ολόκληρη την κοινωνία. Αυτό ακριβώς είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ...Ένας "ουδέτερος" άνθρωπος, ο οποίος δεν μπορεί να προκαλέσει και άρα να διχάσει την κοινωνία με την ίδια του την ύπαρξη ...Ο πρώτος και πολύ σημαντικός "ουδέτερος" άνθρωπος της χώρας ...Ένας απλός πολίτης, που για τον οποιονδήποτε λόγο "αρίστευσε" στην κοινωνία και η Βουλή των αντιπροσώπων του λαού αναγνώρισε αυτήν την "αριστεία" του και τον τοποθέτησε σε αυτήν τη θέση.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, δηλαδή, πρέπει να είναι ένας κοινός πολίτης, ο οποίος απλά να έχει "διακριθεί" στη ζωή του. Να είναι ένας διάσημος επιστήμων, για παράδειγμα. Να είναι ένας διάσημος καλλιτέχνης. Αν η κοινωνία μας δεν έχει τέτοιους διάσημους και ισχυρούς άνδρες, θα μπορούσε να έχει ως Πρόεδρό της έναν απλά υποδειγματικό πολίτη. Έναν ευσυνείδητο γιατρό, ο οποίος έγινε γνωστός για τον αλτρουισμό και την ανιδιοτέλειά του. Έναν δίκαιο και νομοταγή εργοστασιάρχη, ο οποίος προτιμά να μειώνει τα κέρδη του για ένα καθαρό περιβάλλον ή για να έχει ικανοποιημένους εργαζόμενους. Έναν φιλόπονο εργάτη, ο οποίος διακρίθηκε για την ευσυνειδησία που χαρακτήριζε τον εργασιακό του βίο. Τον οποιοδήποτε, δηλαδή, πολίτη, ο οποίος θα εξέφραζε με τη ζωή του αυτό, το οποίο η κοινωνία μας θα ήθελε να περάσει ως πρότυπο στα υπόλοιπα μέλη της.

Αυτό ακριβώς προβλέπεται από το Σύνταγμα να είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ...Να είναι ένας από εμάς ...Ακόμα κι αν δεν είναι διάσημος, να είναι ένα υπόδειγμα πολίτη ...Να είναι με τον τρόπο του ένας σπουδαίος άνθρωπος από τη δική μας "πλευρά" και όχι απ’ αυτήν της εξουσίας ...Ένας άνθρωπος, ο οποίος, ακόμα κι αν δεν κατάφερε να γίνει κάτι πολύ σημαντικό, κατάφερε και έκανε τρόπο ζωής αυτά, τα οποία θέλει η κοινωνία μας να κάνουμε όλοι μας ...Ένα σπουδαίο πρόσωπο, που όμως είναι "ένα" με την κοινωνία μας ως τέλειο "δείγμα" της και όχι ένα γνωστό πρόσωπο, το οποίο ανήκει στην εξουσία και άρα βρίσκεται "απέναντι" από την κοινωνία ...Ένα πρόσωπο, που φύση και θέση χαίρεται όταν χαίρεται η κοινωνία και υποφέρει όταν υποφέρει η κοινωνία.

Συμβαίνει όμως αυτό, το οποίο λέμε σήμερα; Είναι τέτοιο πρόσωπο ο Παπούλιας; Όχι βέβαια. Βρίσκεται όμως στη θέση του Προέδρου, εξαιτίας ενός ακόμα λάθους του πολιτικού μας συστήματος, το οποίο θεώρησε αυθαίρετα ότι και αυτή η "θέση" ήταν δικό του "κεκτημένο". Προφανώς, για τους πολιτικούς μας, σπουδαίοι άνθρωποι και υποδειγματικοί πολίτες μέσα στην κοινωνία δεν υπάρχουν άλλοι εκτός από τους ίδιους. Το σύνολο σχεδόν των Προέδρων της Ελληνικής Δημοκρατίας της μεταπολίτευσης "αποδεικνύει" ότι μόνον οι πολιτικοί είναι "άριστοι" στην κοινωνία μας. Κανένας άλλος δεν "αριστεύει" σ' αυτήν την κοινωνία πέραν των πολιτικών.

Αυτή είναι η κατάχρησή τους και σ' αυτήν αναφερόμαστε. Δεν έφταναν στους πολιτικούς μας όλα τα άλλα που μοιράζονταν μεταξύ τους με τον γνωστό αναξιοκρατικό τρόπο, αλλά ήθελαν κι αυτό που για λόγους εντυπώσεων θα μπορούσαν να το αποδώσουν και στον απλό λαό και δεν το έκαναν. Ένα τέτοιο πρόσωπο, το οποίο εκφράζει τα άθλια "κεκτημένα" του αισχρά κομματικοποιημένου πολιτικού μας κόσμου, είναι και ο Παπούλιας. Ένα πρόσωπο διαβλητό από όλες τις απόψεις. Ένα πρόσωπο, το οποίο "κουβαλάει" πάνω του όλη την παθογένεια του πολιτικού μας συστήματος και βέβαια όλα τα αρνητικά του "φορτία". Ένα πρόσωπο, το οποίο τοποθετήθηκε στη θέση του από τα κόμματα, επειδή συνέφερε τα ίδια και δεν προέκυψε από την κοινωνία, επειδή διακρίθηκε το ίδιο. Γι' αυτόν τον λόγο θεωρούμε τον ίδιο τον Παπούλια ως το αίτιο που ξέσπασε αυτή η σύγκρουση, που οδήγησε στη ματαίωση της εορταστικής παρέλασης.

Ο Παπούλιας ήταν το πραγματικό πρόβλημα στη Θεσσαλονίκη, εφόσον ο κόσμος μέχρι τέλους έδειξε ότι ήθελε να "γιορτάσει" την επέτειό του. Ήθελε να τιμήσει τους ήρωές του. Το απέδειξε ότι το ήθελε, εφόσον χειροκρότησε με πάθος τα "υπολείμματα" της παρέλασης, η οποία ακολούθησε της άτακτης φυγής των "επισήμων". Το απέδειξε όταν έκανε μόνος του στην "άκρη", για να τιμήσει αυτούς που ήθελε. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, η παρέλαση της 28^ης Οκτωβρίου δεν ματαιώθηκε. Έγινε, αλλά όχι στις διαστάσεις που είχε αρχικά προετοιμαστεί και χωρίς τους προσκεκλημένους που επίσης είχαν αρχικά προσδιοριστεί.

Αυτό ήθελε να κάνει ο κόσμος και αυτό έκανε. "Γούστο και καπέλο του..." όπως θα έλεγε και ο μαγκάκος της πλατείας. Κυρίαρχος είναι και ό,τι θέλει κάνει. Σε μια δύσκολη στιγμή γι' αυτόν, δεν ήθελε να γιορτάσει τη μεγάλη του γιορτή μ' αυτούς που θεωρεί ότι τον κλέβουν και τον βασανίζουν. Δεν ήθελε να μοιραστεί την όποια χαρά του με κανέναν από αυτούς που τον κλέβουν. Σε αυτό το σημείο έπαιξε ρόλο ο Παπούλιας ...Ο Παπούλιας, όπως κι αν εξεταστεί η περίπτωσή του, ανήκει σε εκείνο το ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο ο λαός θεωρεί ότι καί τον έκλεψε καί τον βασάνισε.

Αυτό είναι το πρόβλημα. Το ότι βρέθηκε ένα πολιτικό πρόσωπο να φέρει την ιδιότητα του Προέδρου της Δημοκρατίας ήταν το πραγματικό αίτιο αυτής της σύγκρουσης. Ένα πολιτικό πρόσωπο, το οποίο, όπως είπαμε, όχι απλά δεν είναι αμέτοχο στα όσα αρνητικά συμβαίνουν στην κοινωνία, αλλά πάνω του "αποτυπώνεται" το σύνολο της παθογένειας της μεταπολίτευσης. Ό,τι κακό μπορεί ν' αποδοθεί σε έναν πολιτικό της μεταπολίτευσης, ο Παπούλιας μπορεί να το πάρει "πάνω" του στην ακραία του μορφή. Είναι ο απόλυτος σχεδόν εκφραστής του συνόλου της πάγιας και άθλιας πρακτικής που ακολουθήθηκε καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης και το οποίο φάνηκε σήμερα τόσο έντονα, γιατί απλά σήμερα είναι δύσκολα τα πράγματα.

Αυτή βέβαια είναι και η ατυχία αυτού του προσώπου. Η ατυχία του Παπούλια οφείλεται στη δυσκολία των καιρών. Ενώ δεν διέφερε σε τίποτε από τους προκατόχους του, αυτός πήρε την "ντροπή" της "αποβολής", γιατί οι καιροί δεν είναι ίδιοι. Εξαιτίας της ατυχίας του έγινε ο πρώτος Πρόεδρος του Έθνους, ο οποίος αποβλήθηκε από εθνικό εορτασμό, γιατί αυτός είχε την ατυχία να είναι πρόεδρος τώρα, που έχουν γίνει δύσκολα τα πράγματα. Λογικό είναι αυτό. Οι νόμοι και οι θεσμοί, όπως και τα καράβια, κρίνονται για την αξία τους στα δύσκολα ...Κρίνονται στις "τρικυμίες", όπου καλούνται ν' αντέξουν όλες τις δυνάμεις που θα ασκηθούν πάνω τους.

Η επιλογή Παπούλια δοκιμάστηκε στην "τρικυμία" της Θεσσαλονίκης και όπως ήταν φυσικό "ναυάγησε". Ο Πρόεδρος, που έπρεπε να ηρεμεί και να καθησυχάζει τους δημοκράτες πολίτες, έγινε ένα κόκκινο "πανί", που τους εξόργισε. Η πάγια δηλαδή πολιτική των κομμάτων στο θέμα της επιλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας δοκιμάστηκε στη Θεσσαλονίκη, γιατί τώρα έχουμε την κοινωνική "τρικυμία". Σε κανονικές συνθήκες λοιπόν ο κόσμος ποτέ δεν θα διέκοπτε μια τέτοια "δική" του εκδήλωση. Σε κανονικές συνθήκες, που σημαίνει ότι θα γιόρταζε "μόνος" του τη δική του γιορτή με έναν "δικό" του πρόεδρο ...Με έναν πρόεδρο "φυσιολογικό". Δεν θα είχαμε αντίδραση, αν ο πολιτικός κόσμος φρόντιζε να έχουμε έναν Πρόεδρο, όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα.

Γιατί είμαστε τόσο σίγουροι γι’ αυτό το οποίο ισχυριζόμαστε; Γιατί ο κόσμος έχει διαφορά πάντα με τη διαχειριστική εξουσία και όχι με τα σύμβολα του δημοκρατικού πολιτεύματός του. Ο κόσμος έχει πρόβλημα με την εξουσία και αυτή εκφράζεται από την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό. Έχει πρόβλημα με τον άθλιο Πρωθυπουργό, που, γνωρίζοντας τι σκέφτεται ο λαός για το πρόσωπό του, δεν τολμά να τον "συναντήσει" ούτε καν στις "γιορτές" του ...Τον άφαντο Πρωθυπουργό, ο οποίος στη μεγαλύτερη εθνική γιορτή δεν γιόρτασε με τον ελληνισμό, αλλά πήρε έναν στρατό αστυνομικών και πήγε στην Κρήτη, για να λύσει τα προβλήματα της Αφρικής ...Τον προδότη Έλληνα, ο οποίος αισθάνεται πιο ασφαλής ανάμεσα σε ξένους παρά ανάμεσα σε Έλληνες. Με αυτόν τον Πρωθυπουργό έχει πρόβλημα ο κόσμος, γιατί αυτός ασκεί την εξουσία. Θεωρητικά με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας δεν θα έπρεπε να έχει πρόβλημα, γιατί, ως πρόσωπο, θα έπρεπε να ήταν μακριά από το πρόβλημα.

Όμως, το "θεωρητικό", όπως βλέπουμε σήμερα, απέχει πολύ από το "πρακτικό" και δυστυχώς γι' αυτούς, λόγω των οικονομικών συγκυριών, φαίνεται περισσότερο από ποτέ. Υπάρχει Έλληνας πολίτης, που θα θεωρεί ότι ο Παπούλιας είναι μακριά από το "πρόβλημα"; Όχι βέβαια. Ο Παπούλιας όχι απλά δεν είναι μακριά από το "πρόβλημα", αλλά είναι και ο ίδιος ένα μέρος του προβλήματος. Είναι πολιτικός. Είναι πολιτικός και μάλιστα της εποχής της διαφθοράς. Είναι πολιτικός από εκείνους που τα "έφαγαν" και τώρα μας "στέλνουν" τον "λογαριασμό". Είναι πολιτικός από εκείνους που εξακολουθούν να τα "τρώνε" και δεν τους έχουν αγγίξει τα δικά τους "λάθη".

...Ειδικά ο Παπούλιας, που είναι πολιτικός της πιο χυδαίας εκδοχής της μεταπολίτευσης ...Της εκδοχής των ανάξιων, οι οποίοι προσπερνούσαν τους άξιους ...Της εκδοχής των απόντων δειλών, οι οποίοι "καπέλωναν" τους πραγματικούς αντιστασιακούς ...Της εκδοχής των άεργων σοσιαλιστών, οι οποίοι αναλάμβαναν να μπουν επικεφαλής των εργαζομένων ...Της εποχής της "καμαρίλας" και των "αυλικών", οι οποίοι έγλειφαν ιδιώτες κομματάρχες και έτρωγαν δημόσιο χρήμα ...Της εκδοχής που, όποιος βουτούσε στις πισίνες με τον Ανδρέα και τις γκόμενές του, ζούσε πλούσια ελέω κράτους. Αξέχαστες θα μείνουν στον κόσμο οι φωτογραφίες του άεργου Παπούλια μέσα στην πισίνα με τη Μιμή και άλλους διάσημους άεργους, οι οποίοι παρίσταναν τα πολιτικά πρόσωπα.

Τέτοιος ήταν και ο Παπούλιας. Ένας άεργος, ο οποίος παρίστανε το πολιτικό πρόσωπο, επειδή αυτό βόλευε τα πολιτικά αφεντικά του. Επειδή ο Ανδρέας χρωστούσε, εμείς έπρεπε να πληρώνουμε. Επειδή ο Ανδρέας ήθελε να κάνει την "πλάκα" του, ο Παπούλιας μάς έγινε πολιτικός. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, ο Παπούλιας ήταν ένας διασκεδαστής αυτών, που μας "βύθισαν" στα χρέη και αυτοί τον πλήρωναν με κρατικά οφίτσια ...Ένας χρήσιμος άνθρωπος μόνον για τα αφεντικά του ...Το σίγουρο άλλοθί τους ...Το άλλοθί τους απέναντι στις γυναίκες τους, όταν ξενοκοιμόντουσαν ή το άλλοθι απέναντι στον λαό, όταν αγόραζαν τα παράνομα σπίτια των pampers ...Το σίγουρο "άλλοθι" αν κάποτε, εκτός από γυναίκες και ψηφοφόρους, κάποιοι από αυτούς θα τολμούσαν να προδώσουν και την πατρίδα.

Σε όλα "μέσα" ήταν και εξακολουθεί να είναι ο Παπούλιας. Ήταν κορυφαίος υπουργός των κυβερνήσεων, που "διέλυσαν" την πατρίδα και τον κόσμο. Ήταν υπουργός των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ όλων των εποχών. Υπουργός τόσο του Ανδρέα όσο και του Σημίτη. Κορυφαίος υπουργός τόσο της περιόδου των Pampers όσο και της περιόδου της Siemens. Εκλεκτός του Γιωργάκη ως επιλογή του κόμματος για την προεδρεία της Δημοκρατίας.

Ο απόλυτος ορισμός του κομματάνθρωπου της μεταπολίτευσης και δη του πασόκου. Ενώ όμως ο κόσμος "διαλύθηκε" και υποφέρει από τη φτώχεια, εξαιτίας όλων αυτών των ανάξιων και των τεμπελχανάδων, οι ίδιοι δεν πληρώνουν το κόστος. Ο ίδιος ο Παπούλιας ακόμα ζει το "όνειρό" του, που είναι σχεδόν "αμερικανικό", αν σκεφτεί κάποιος ότι εισπράττει πιο πολλά κι απ' τον Ομπάμα. Και όμως, αυτός ο άνθρωπος με αυτήν την προφανή ευθύνη δεν φέρθηκε ταπεινά μπροστά στη δίκαιη οργή του κόσμου.

Δεν έσκυψε το κεφάλι και ν' αποχωρήσει ταπεινά από τον χώρο των επισήμων της παρέλασης ...Να δηλώσει μόνον ένα χαμηλόφωνο "κατανοώ" και να τσακιστεί να φύγει ...Να δηλώσει ένα πνιγμένο "συμπάσχω" και να μην τολμήσει να κοιτάξει καν τον κόσμο στα μάτια ...Να δηλώσει, έστω και υποκριτικά, ότι συμμετέχει και ο ίδιος στην οργή του κόσμου, επειδή ταυτίζεται μ' αυτόν ...Να δηλώσει ότι καμία γιορτή εθνικής "αναζωογόνησης" δεν έχει νόημα και αξία, όταν το ίδιο το έθνος πενθεί και "αργοπεθαίνει" ...Να δηλώσει ότι η ίδια η χαρά του λαού είναι η μόνη και πραγματική εθνική γιορτή και όχι οι παρελάσεις ...Η χαρά, που, μόνον όταν αυτή υπάρχει, μπορεί να υπάρχει και γιορτή.

Τίποτε από αυτά δεν έκανε ο πάλαι ποτέ κολαούζος του Ανδρέα. Στην πραγματικότητα, αν έδειχνε ταπεινότητα και παρέμενε στη θέση του όρθιος και με το κεφάλι κατεβασμένο, η παρέλαση θα γινόταν. Ο κόσμος θα έδειχνε μεγαλοψυχία και δεν θα τον απέβαλε. Είναι γνωστό πόσο εύκολα ξεγελιέται ο κόσμος και πόσο εύκολα "ξεχνάει" τα πάντα με τέτοιους θεατρινισμούς ...Και όμως. Αυτός ο άνθρωπος, ο οποίος, εξαιτίας του "χιούμορ" της ιστορίας, βρέθηκε σε αυτήν την υψηλή θέση σε μια από τις πιο δύσκολες στιγμές της ιστορίας μας, δεν φέρθηκε καν ανθρωπινά ...Δεν φέρθηκε καν πονηρά απέναντι σ' αυτόν που τον πληρώνει και ο ίδιος υποφέρει ...Φέρθηκε αλαζονικά.

Σαν μια νέα "Αντουανέτα" έδειξε ν' "απορεί" γιατί ο κόσμος διαμαρτύρεται ..."Αντουανέτα" ...και μάλιστα κακομαθημένη, όταν εισπράττει σχεδόν τριακόσιες χιλιάδες ευρώ τον χρόνο και καλείται να "συναισθανθεί" έναν λαό, ο οποίος πρέπει να ζήσει με μισθούς τετρακοσίων ευρώ και υποφέρει πλέον από φτώχεια ..."Αντουανέτα", που πρέπει να κάνει ειδικές δίαιτες, για να περιορίσει τα τριγλικερίδια, τη στιγμή που πρέπει να "γιορτάσει" την εθνική μας γιορτή με παιδιά που λιποθυμάνε στα σχολεία από ασιτία. Αυτή η "Αντουανέτα" έδειξε ν' απορεί γιατί ο λαός δεν θέλει να "γιορτάσει" τη μεγάλη του γιορτή μ' αυτόν. Δεν έδειξε να καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί εύκολα να γίνει μια "γιορτή" των πεινασμένων με έναν "χορτάτο" επικεφαλής.

Έφτασε στο σημείο να πάρει προσωπικά το ζήτημα και μάλιστα να θυμώσει ...Θύμωσε ο "άναξ" ...Θύμωσε ο "ελάχιστος" της πραγματικής κοινωνίας με την ίδια την κοινωνία. Στην αρχή --και όσο καθυστερούσε η έναρξη της παρέλασης-- χασκογελούσε πάνω στον "θρόνο" του, γιατί δεν είχε καταλάβει το μέγεθος του προβλήματος και μετά θύμωσε. Νόμισε ότι θα του "περάσει" του λαού και ότι η παρέλαση τελικά θα γίνει. Όταν διαπίστωσε ότι δεν θα γινόταν, ο τίποτας θύμωσε με το παν. Δεν έδειξε ούτε για μία στιγμή καμία διάθεση αυτοκριτικής. Όχι απλά δεν έκανε αυτόν τον κόπο, αλλά ζήτησε και τα "ρέστα" από τον κόσμο. Εμφανίστηκε προσβεβλημένος όχι ως άνθρωπος αλλά ως θεσμός ...Όχι ως Παπούλιας, αλλά ως Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Μέσα στο θολωμένο και πανικοβλημένο μυαλό του είδε εκείνη την ώρα τον ίδιο του τον εαυτό σαν "θεσμό". Δεν εξηγείται διαφορετικά το παραλήρημά του. Μπερδεύτηκε από τις λιμουζίνες, τα παλάτια και τα φιλέτα που απολαμβάνει ελέω λαού και "ζαλίστηκε". Υποφέροντας από μια μίξη προχωρημένου αλσχάιμερ και όψιμου λουδοβικισμού, νόμισε ότι ο ίδιος, ως πρόσωπο, είναι ο θεσμός και όχι ότι ενσαρκώνει έναν θεσμό ..."L'Etat c'est a moi" ένα πράγμα. Το αξιοθρήνητο γεροντάκι νόμισε πως, όταν κάποιος αμφισβητεί τον συγκολυμβητή της Μιμής, βρίζει την ίδια τη Δημοκρατία και τους θεσμούς της.

Μιλάμε για τραγική άγνοια. Κανένας στη Θεσσαλονίκη δεν προσέβαλε τον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας. Τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ως θεσμό μπορεί να τον "προσβάλει" κάποιος με συγκεκριμένους τρόπους. Δεν είναι εύκολο να τον προσβάλεις, γιατί από τη φύση του είναι θωρακισμένος ο θεσμός. Ειδικά οι απλοί πολίτες δεν μπορούν να το κάνουν αυτό σχεδόν με τίποτε. Στη χειρότερη για τον Πρόεδρο περίπτωση μπορούν να μαζευτούν και να φωνάζουν "ζήτω ο βασιλεύς" ή "ζήτω η πάπισσα του Περισσού" ...Να φωνάζουν υπέρ του "αντιπάλου" θεσμού μέχρι να τους μαζέψει η αστυνομία ή να απομακρυνθεί ο Πρόεδρος, χωρίς την παραμικρή συνέπεια για το κύρος της θέσης του. 

Αν, δηλαδή, θέλουμε να δούμε σε ποιές περιπτώσεις υπάρχει προσβολή του θεσμού, θα πρέπει να γνωρίζουμε τις ανάγκες αυτού του θεσμού σε σχέση με τις πραγματικές αντιπαλότητές του. Τον θεσμό μπορεί να τον προσβάλει κάποιος με τη μη τήρηση του Πρωτοκόλλου. Αν σε μια επίσημη δημόσια εκδήλωση βάλεις τον Πρόεδρο να καθίσει πίσω από τον αρχηγό των Προσκόπων και δίπλα στις εθελόντριες νοσοκόμες, προσβάλεις τον θεσμό. Αν σε μια διεθνή εκδήλωση κάποιος ξένος δεν του αποδίδει τις τιμές που του πρέπουν ως αρχηγό του ελληνικού κράτους, τον προσβάλει ως θεσμό. Μόνον σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει και επιβάλλεται να επεμβαίνει το κράτος, για να προστατεύσει τον θεσμό και βέβαια και το πρόσωπο που το εκφράζει.

Στην πραγματικότητα, δηλαδή, η νομική "προστασία", που απολαμβάνει ο Πρόεδρος, αφορά οργανωμένους πολιτικούς μηχανισμούς, οι οποίοι δρουν αντιδημοκρατικά και όχι κοινούς πολίτες, οι οποίοι στη χειρότερη περίπτωση μπορούν να συνθέσουν ανοργάνωτους όχλους. Το Σύνταγμα, δηλαδή, που τον προστατεύει, στην πραγματικότητα προστατεύει τη Δημοκρατία από ανθρώπους, οι οποίοι οργανωμένα θα μπορούσαν μέσω μιας επίθεσης στον Πρόεδρο να επιτεθούν στην ίδια τη Δημοκρατία, για να επιτύχουν τους αντιδημοκρατικούς τους στόχους. Οι όχλοι είναι "ανεγκέφαλοι" και ως εκ τούτου δεν είναι ούτε οργανωμένοι ούτε έχουν στόχους.

Τι απ' όλα αυτά έγινε στη Θεσσαλονίκη; Στη Θεσσαλονίκη κάποιοι λίγοι πολίτες, υπό καθεστώς οχλαγωγίας, αποκάλεσαν τον Παπούλια προδότη και μάλιστα δημοσιοποιώντας επί τόπου τα όποια επιχειρήματά τους. Λίγοι εξοργισμένοι πολίτες, που μπορεί να ήταν και θερμοκέφαλοι, οι οποίοι έλεγαν αυτά που έλεγαν μόνο και μόνο γιατί κάπου έπρεπε να εκτονώσουν την οργή τους. Δικό του θέμα ήταν ο χειρισμός αυτών των πολιτών. Μόνος του θα αποφάσιζε αν θα τους αγνοούσε, δείχνοντας μεγαλοψυχία ή αν θα τους δίωκε νομικά. Απλά πράγματα. Το να κατηγορεί ένας πολίτης το πρόσωπο του Προέδρου, δεν είναι το ίδιο με το να αμφισβητεί το αξίωμά του. Άλλωστε δεν είναι περίεργο να υπάρχουν και τέτοιου είδους κατηγορίες, εφόσον το πρόσωπο είναι άνθρωπος και μπορεί και να "δικαιούται" αυτές τις κατηγορίες. Θητεία εκτελεί και τον αφορούν όλα τα ανθρώπινα, χωρίς αυτά να "μολύνουν" τον θεσμό.

Γι' αυτόν τον λόγο υπάρχουν και τα δικαστήρια και οι νόμοι περί συκοφαντίας. Το πρόσωπο δεν είναι "ιερή αγελάδα", που δεν μπορεί να αυτοπροστατευτεί και ως εκ τούτου πρέπει να το κάνει το κράτος. Δεν είναι η "ζώνη της Παναγίας", που πρέπει να την προστατεύουν οι τρίτοι, γιατί δεν μπορεί να αυτοπροστατευτεί. Το πρόσωπο καί κρίση καί δικαιώματα έχει. Όταν ακόμα κι ένας κοινός πολίτης δεν συκοφαντείται αδίκως, γιατί αυτό έχει κόστος για τον συκοφάντη, αντιλαμβανόμαστε ότι τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα για τον οποιονδήποτε τολμήσει να συκοφαντήσει έναν πρόεδρο.

Μέσα στα πλαίσια της Δημοκρατίας μπορεί να κατηγορηθεί ο Πρόεδρος ως πρόσωπο, γιατί τον αφορούν όλα τα ανθρώπινα. Μπορεί υπευθύνως --και λαμβάνοντας υπόψη του όλες τις συνέπειες-- να το κάνει ο κάθε πολίτης, εφόσον θεωρητικά ο πρόεδρος μπορεί να είναι και προδότης και κλέφτης ή ακόμα και παιδεραστής και γενικά ότι μπορεί να είναι ο κάθε άνθρωπος. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι υπάρχει αντιδημοκρατική επίθεση κατά του θεσμού. Αν ένας Πρόεδρος είναι παιδεραστής, δεν σημαίνει ότι η Δημοκρατία έχει παιδεραστικές τάσεις. Ο πολίτης, ο οποίος τα καταγγέλλει, είναι υπεύθυνος για τον λόγο του και τα δικαστήρια είναι υπεύθυνα για τις αποφάσεις τους.

Ο Παπούλιας όλα αυτά τα έχει μπερδεμένα στο μυαλό του. Ως νέος Λουδοβίκος, νόμισε ότι είναι ένας μικρός "Δαλάι Λάμα" της Δημοκρατίας μας ...Ο "εκλεκτός", "επουράνιος" και "μοναδικός" εκφραστής της. Τι είπε αυτό το άτομο; Είπε κάτι το μοναδικό κι ανεπανάληπτο, το οποίο θα πρέπει να περάσει στην ιστορία. Κατηγόρησε τον λαό ότι "καταπάτησε" δημόσιο χώρο. Κατηγόρησε τον ιδιοκτήτη ότι έκανε χρήση της ιδιοκτησίας του. Μεθυσμένος να ήταν, τέτοια ηλιθιότητα δεν θα εκστόμιζε. Ο Πρώτος πολίτης της Ελληνικής Δημοκρατίας αμφισβήτησε τα κυριαρχικά δικαιώματα του ελληνικού λαού. Αυτός, ο οποίος στο όνομα του λαού κάθεται σε μια εξέδρα σε έναν δημόσιο χώρο, αμφισβήτησε την κυριαρχία του λαού στον ίδιο χώρο. 

Δεν σταμάτησε όμως εκεί. Έχοντας χάσει κάθε έλεγχο, συνέχισε το παραλήρημα, γιατί ήταν θυμωμένος με τον λαό και στη συγκεκριμένη περίπτωση με τον λαό της Θεσσαλονίκης. Συγκεκριμενοποίησε την επίθεσή του ο "αθάνατος". Νόμισε ότι αυτός ο ίδιος "τιμά" τη Θεσσαλονίκη με την παρουσία του στην παρέλασή της, αγνοώντας ότι αυτή η πράξη είναι ένα από τα τυπικά καθήκοντα του Προέδρου. Ενώ είναι έθιμο να παρίσταται ο Πρόεδρος στη μεγάλη παρέλαση της Θεσσαλονίκης, ο "γαλαζοαίματος" Παπούλιας νόμισε ότι είναι κάτι σαν προσωπική του επιλογή να "τιμήσει" την πόλη της Θεσσαλονίκης ...Έχει ανάγκη η Θεσσαλονίκη να την "τιμήσει" ο Παπούλιας ο "αντιστασιακός" αρχικά της χολέρας και στη συνέχεια της χολιστερίνης ...Ο άεργος και ανεπάγγελτος κηφήνας.

Στο θολωμένο του μυαλό μάλλον "βλέπει" ότι του "χρωστάμε", παρά το αντίθετο. Ο "δανειστής" του Ανδρέα νόμιζε ότι εκτός από τους Παπανδρέου τού χρωστάμε και όλοι εμείς οι υπόλοιποι. Τι μας είπε ο απερίγραπτος αυτός ανθρωπάκος; Ότι, όχι απλά δεν είναι "προδότης", όπως κάποιοι τον κατηγόρησαν, αλλά σχεδόν εκ γενετής "ήρωας". Θυμήθηκε την πρώτη και τελευταία φορά που έκανε κάτι για τον κόσμο, χωρίς να τον "τιμολογήσει". Θυμήθηκε ότι έκανε αντίσταση στα δεκατρία του, αν προσθαφαιρέσει κάποιος ημερομηνίες. Έκανε αντίσταση στα δεκατρία του, αλλά έναν λόγο αντίδρασης δεν τόλμησε να πει, όταν η Μπενάκη τού είπε ότι αναλαμβάνει το Ύπατο Αξίωμα του ελληνικού κράτους σε μια εποχή όπου θα περιοριστούν τα κυριαρχικά του δικαιώματα.

Τότε ο γεράκος δεν αντέδρασε. Τα "σάλια" τού έτρεχαν για τη θέση που του έδιναν και δεν έβγαιναν τα "φωνήεντα" από το στόμα του "αντιστασιακού". Στα δεκατρία του καταλάβαινε τον ιμπεριαλισμό, αλλά στα ογδόντα του δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει να περιφέρονται οι αλλοδαποί τροϊκανοί στα ελληνικά υπουργεία. Αμούστακο και άπειρο παιδί καταλάβαινε παραπάνω απ' όσα καταλαβαίνει σήμερα φορτωμένος με εμπειρίες και με προϋπηρεσία στο υπουργείο εξωτερικών. Επειδή ακριβώς όλοι θυμούνται τον γραικυλισμό του απέναντι στη Μπενάκη και κανένας δεν μπορεί να τον δει ως αντιστασιακό, ανέλαβε μόνος του να μας το "υπενθυμίσει".

Δεν τόλμησε να μηνύσει κανέναν Θεσσαλονικιό για συκοφαντία και "έπλεξε" μόνος του το "εγκώμιό" του με τα ελάχιστα μέσα που μπορούσε να χρησιμοποιήσει ...Με τα ελάχιστα που έχει κάνει στη ζωή του και για τα οποία παραμένει ελάχιστος. Πάλι καλά δεν μας είπε ότι στον αγώνα του, για να "ρίξει" τη Χούντα, αναγκαζόταν να τρώει με δικά του χρήματα σε φτηνά εστιατόρια της Γερμανίας, γιατί, ως γνωστόν, τα ακριβά εστιατόρια τα γνώρισε με το δημόσιο χρήμα. Ελάχιστος είναι ο Παπούλιας. Όχι Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έπρεπε να είναι σήμερα, αλλά ούτε καν συνταξιούχος της κοινωνικής πρόνοιας ως ανεπάγγελτος και συνειδητοποιημένος τεμπελχανάς που είναι.

Διορισμένος είναι σε μια θέση, που, για να "πληρωθεί", δεν απαιτείται κανένα συγκεκριμένο προσόν, απλά και μόνο γιατί ο νομοθέτης επέλεξε να αφορά όλους τους πολίτες της αγαπημένης Δημοκρατίας μας ...Μια θέση, στην οποία, εξαιτίας των πολιτικών, φτάσαμε στο σημείο να μπορεί να διοριστεί ο καθένας αν κάνει "τούμπες", για να διασκεδάζουν οι Κωστάκηδες, οι Γιωργάκηδες και οι Ντορούλες του δικομματισμού. Κάπου εκεί μπερδεύτηκε ο Καρολάκος.

Καταλαμβάνοντας με "μέσον" τη θέση του "Αρίστου", νόμισε πως είναι πραγματικά "άριστος". Νόμισε ότι πραγματικά "αρίστευσε" και έψαξε βαθιά μέσα στη μνήμη του για να το βρει. Μπερδεύτηκε ο κακομοίρης και έψαχνε να βρει κάτι να το δικαιολογήσει ...Οτιδήποτε. Γι' αυτό θυμήθηκε την αντίστασή του στα χρόνια της παρθενίας του. Θυμήθηκε την εποχή, που, λόγω ηλικίας, μόνο τις λερωμένες πάνες του μπορούσε να πετάει στους κατακτητές. Θυμήθηκε αυτά τα λίγα και μακρινά, αλλά δεν θυμήθηκε τα πολλά και πολύ πιο κοντινά. Το ότι σχεδόν έναν αιώνα ζωής τον έχει βγάλει εις υγεία του κορόιδου, προφανώς το ξέχασε.

Ξέχασε ότι το μόνο που κατάφερε από μόνος του στην "ιδιωτική" του ζωή ήταν να είναι άεργος, διασκεδαστής και κολαούζος του Ανδρέα ...Αυτός, που, όταν δεν κουβαλούσε τις πετσέτες του Ανδρέα, κουβαλούσε τις κιλότες των φιλενάδων του ...Ο επαγγελματικά αποτυχημένος και ουσιαστικά άεργος Κάρολος ξέχασε ότι μόνον στη "δημόσια" ζωή χόρτασε "παντεσπάνι" ...Το ίδιο "παντεσπάνι" που εξακολουθεί ο ίδιος ν' απολαμβάνει ακόμα και σήμερα που ο κόσμος πεινάει ...Το "παντεσπάνι" που θολώνει τα μυαλά και προκαλεί "ντελίριο" σε όλων των ειδών τις "Αντουανέτες" αυτού του κόσμου.

Γι' αυτόν τον λόγο μίλησε ως διορισμένος κομματάνθρωπος. Μίλησε όχι ως Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, η οποία βιώνει μια πρωτοφανή τραγωδία, αλλά ως εκπρόσωπος τύπου του κόμματος που τον τάισε. Εν αγνοία του αποκάλυψε ότι γνωρίζει τι ενοχλεί τον κόσμο, αλλά δεν "συμφωνεί" μ' αυτόν. Δεν συμφωνεί, γιατί απλούστατα δεν είναι "ένα" με τον κόσμο. Δηλώνει την άποψή του ως πολιτικό πρόσωπο, γιατί απλούστατα δεν είναι αυθεντικός Πρόεδρος. Στην πραγματικότητα αυτός ο ίδιος είναι ο μόνος άνθρωπος που στη Θεσσαλονίκη εξύβρισε τον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας. Αποτελεί ύβρη για τον θεσμό του Προέδρου και τη λειτουργία της Δημοκρατίας μας να παίρνει ο Πρόεδρος πολιτική θέση ...και αυτό έκανε ο Παπούλιας.

Απαράδεκτη ηθικά και παράνομη συνταγματικά πολιτική θέση είναι η δήλωση του Παπούλια για το "Μεσοπρόθεσμο". Συνταγματικό πραξικόπημα είναι η εκτίμησή του ότι πρόκειται για ένα "καλό" αποτέλεσμα. Δεν είναι δουλειά του Προέδρου να κρίνει και να αξιολογεί κυβερνητικές επιλογές. Αυτά δεν γίνονται ούτε στις "Μπανανίες". Όπως στη βασιλευόμενη δημοκρατία απαγορεύεται να παίρνει θέση ο βασιλιάς για πολιτικά ζητήματα, έτσι στην προεδρευόμενη δημοκρατία απαγορεύεται το ίδιο για τον Πρόεδρο. Ο θεωρητικά ουδέτερος Πρόεδρος απαγορεύεται να παίρνει πολιτικές θέσεις, γιατί αυτές κρίνονται και διχάζουν τον λαό, ενώ ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν πρέπει να προκαλεί αυτά τα φαινόμενα.

Αυτό ήταν το απαγορευμένο όριο που ξεπέρασε ο Παπούλιας, απειλώντας μόνος του το κύρος του θεσμού που ενσαρκώνει. Ανέλαβε τον πολιτικό ρόλο να υπερασπιστεί τις επιλογές μιας συγκεκριμένης κυβέρνησης, η οποία μάλιστα βρίσκεται σε σύγκρουση όχι μόνον με τους πολιτικούς της αντιπάλους, αλλά και με τους ίδιους τους ψηφοφόρους της. Αυτήν την κυβέρνηση, η οποία βρίσκεται καθαρά "απέναντι" στον λαό, πήγε να υπερασπιστεί ο Παπούλιας, περνώντας κι αυτός "απέναντι". Τι μας είπε; Αυτά, τα οποία συνέφεραν τον ίδιο και το κομματικό ή το πολιτικό σινάφι του. Δεν τον ενδιαφέρει τίποτε άλλο. Το ότι αυτό το "Μεσοπρόθεσμο" θα μας βυθίσει στη φτώχεια και θα μας περικόψει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, είναι μέσα στην έννοια του "καλού" αποτελέσματος. Το ότι στη δική του θητεία "καταφθάνουν" ξένοι "ύπατοι" και "ανθύπατοι", για να μας κυβερνήσουν, δεν τον απασχολεί.

Τον Παπούλια τον απασχολεί να ψηφιστεί το "Μεσοπρόθεσμο", γιατί έχει και ο ίδιος προσωπικά συμφέροντα από αυτό. Μόνον με την ψήφιση αυτού του "Μεσοπρόθεσμου" μπορεί αυτός να είναι ήσυχος ότι θα παίρνει τα εκατομμύρια ευρώ σε μισθό. Από εκεί και πέρα τον απασχολεί μόνον η προσωπική του ματαιοδοξία ...Τον απασχολεί να γίνει η παρέλαση, για να έχει τη δυνατότητα να παραστήσει τον Πρόεδρο και να απολαύσει τη θέασή της από τον "θρόνο" του ...Να απολαύσει την "αποθέωσή" του και ο κόσμος να χειροκροτά έναν Κάρολο, τον οποίο στην πραγματικότητα δεν θα έπρεπε να τον γνωρίζει ούτε ο θυρωρός του.

Δεν μιλάμε τυχαία για θυρωρούς, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Κάρολος είναι της ίδιας μεγάλης "πολιτικής" φουρνιάς με τον Κατσιφάρα, ο οποίος είπε το περίφημο γνωμικό με τους θυρωρούς ...Της φουρνιάς της αναξιοκρατίας και του γλειψίματος, που μας έφερε στη σημερινή αθλιότητα και την εθνική υποταγή. Απλά ο Κατσιφάρας είχε την ατυχή έμπνευση να λέει τα ανέκδοτά του στη Μαργαρίτα και "χάθηκε", ενώ ο "σοφός" Κάρολος τα έλεγε στον Ανδρέα και "διέπρεψε". Τόσο μεγάλη αμοιβή για stad comedy ούτε στο Λας Βέγκας δεν έχει δοθεί. Αυτός ο κωμικός θύμωσε με τον κόσμο και τον μάλωσε.

Ο λαός, όμως, μπορεί να μην έχει τις απόλυτες συνταγματικές γνώσεις, αλλά έχει ένα αλάθητο ένστικτο. Δεν θύμωσε με αυτόν τον θλιβερό γέροντα πριν ή κατά τη διάρκεια του προβλήματος που προέκυψε στην παρέλαση. Θύμωσε με τις απαράδεκτες πολιτικές δηλώσεις του και εκεί χάλασε το κλίμα για τον Παπούλια. Ενώ, μέχρι να γίνουν αυτές οι δηλώσεις, πολλοί πολίτες μπορεί να έβλεπαν και τον ίδιο τον Παπούλια σαν ένα από τα παράπλευρα θύματα της κυβερνητικής πολιτικής, μετά τις δηλώσεις του τον έβλεπαν ως συνυπεύθυνο αυτής της πολιτικής. Ενώ αρχικά τον έβλεπαν σαν "αθώο" θύμα της πολιτικής του Γιωργάκη, ξαφνικά τον είδαν ως συνεργάτη και άρα συνένοχο του Γιωργάκη.

Τότε ήταν που πανικοβλήθηκε σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος. Τότε κατάλαβαν όλοι οι πολιτικοί μας ότι ο άσχετος Παπούλιας έκανε μια τεράστια "γκάφα", που απειλούσε όλες τις πολιτικές "παράγκες" της χώρας. Τότε έσπευσε αυτός ο πολιτικός κόσμος να προστατεύσει τον Κάρολο. Όταν λέμε "σύσσωμος", εννοούμε "σύσσωμος" ...Στο σύνολο του φάσματος. Μιλάμε για την απόλυτη ομοψυχία. Από το ΚΚΕ μέχρι την άκρα Δεξιά όλοι εξέφρασαν την ίδια άποψη ...Από τον Καρατζαφέρη μέχρι τον Τσίπρα και την πάπισα του Περισσού, όλοι είπαν το ίδιο "ποίημα".

Γιατί το έκαναν αυτό; Για συντεχνιακούς λόγους. Για να μην ανοίξει το θέμα του Προέδρου της Δημοκρατίας και του ρόλου του στη Δημοκρατία μας ...Ενός ρόλου, τον οποίο οι ίδιοι με τις επιλογές τους κατέστησαν "διακοσμητικό", ενώ δεν είναι ...Ενός ρόλου πολύ σημαντικού στα τωρινά χρόνια της σημερινής εθνικής υποταγής και της ανάγκης για αντίσταση. Τον υπερασπίστηκαν με απίστευτο πάθος, για να μην χάσει η συντεχνία τους το "δικαίωμα" να διορίζει τον Πρόεδρο, επιλέγοντας το πρόσωπο αποκλειστικά ανάμεσα από το δυναμικό της ...Για να μην χάσει τον έλεγχο αυτού του θεσμού ...Έναν έλεγχο, που, αν χαθεί, θα την απειλήσει. Χωρίς τον έλεγχο της Προεδρίας της Δημοκρατίας πολλοί από τους σημερινούς πολιτικούς μας θα έπρεπε να είναι φυλακή ή στην καλύτερη περίπτωση να έχουν εγκαταλείψει ως άχρηστοι τον πολιτικό χώρο.

Αν είχαμε σωστούς Πρόεδρους σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, ούτε στο "Μεσοπρόθεσμο" θα φτάναμε σήμερα ούτε θα μας "δούλευαν" οι κλέφτες και τα λαμόγια της πολιτικής. Αν είχαμε σωστούς Προέδρους, δεν θα είχαμε ούτε τις ασυλίες ούτε τα προνόμια των πολιτικών ...Δεν θα είχαμε ούτε τους βενιζελικούς νόμους περί "ευθύνης υπουργών" ούτε τις "εισβολές" των "υπάτων" στην πατρίδα μας. Αν είχαμε σωστούς Προέδρους, δεν θα μεταβιβαζόταν το σύνολο της δημόσιας περιουσίας σε μια Ανώνυμη Εταιρεία, η οποία ελέγχεται από τους δανειστές μας και τους σύγχρονους δωσίλογους. Με υπογραφή του Προέδρου έγιναν όλα αυτά, τα οποία μας θυμίζουν την περίοδο της ναζιστικής κατοχής.

 Αν ήταν στοιχειωδώς έντιμος ο Παπούλιας, θα παραιτούνταν όταν ο Γιωργάκης θα του πήγαινε για υπογραφή το "Μεσοπρόθεσμο", το οποίο παραδίδει τη χώρα στους "δανειστές" της. Ως "ένα" με τον λαό, θα δήλωνε αναρμόδιος και αδύναμος να υπογράψει την παράδοση της χώρας στους ξένους, επειδή αυτό αποφάσισε μόνος του ένας άνθρωπος ...ακόμα κι αν αυτός ο άνθρωπος ήταν ο Πρωθυπουργός της χώρας. Το ίδιο θα έπρεπε να κάνει και όταν ο Βενιζέλος τού πήγε προς υπογραφή την ίδρυση της Εταιρείας Αποκρατικοποιήσεων. Το διάβασε το καταστατικό αυτής της εταιρείας πριν το υπογράψει;

Ακριβώς εκείνη την εποχή έπρεπε να κάνει το καθήκον του ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Να παραιτούνταν, για να οδηγήσει τον τόπο σε εκλογές, προκειμένου ν' αποφασίσει ο ίδιος ο λαός αυτά, τα οποία είναι αρμοδιότητά του ν' αποφασίσει μόνος του ...Να αποφασίσει ο λαός για την τύχη του λαοπλάνου πολιτικού, ο οποίος φώναζε ότι "λεφτά υπάρχουν" και την ίδια ώρα βρισκόταν σε συνεννοήσεις με τον Στρος Καν ...Να ακυρώσει το "ψέμα" του Παπανδρέου, που του επέτρεψε να κερδίσει τις εκλογές, για να παραδώσει τη χώρα στους τοκογλύφους ...Για "πατριωτικούς" λόγους, όπως μας είπε, γιατί δεν "γνώριζε" την κατάσταση της οικονομίας ο συνομιλητής τού Στρος Καν και "εκλεκτός" της Goldman Sachs, που "μαγείρευε" τα στοιχεία αυτής της οικονομίας.

Πώς όμως θα το έκανε αυτό ο Κάρολος, όταν χρωστάει στην οικογένεια Παπανδρέου όλη του την ύπαρξη. Αυτός όχι μόνον δεν απειλούσε με παραίτηση, αλλά "έτρεχε" να μαζέψει και τους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς, προκειμένου αυτοί να μην αντιδρούν στις μεθοδεύσεις του "υπαλλήλου" της Goldman Sachs. Λειτουργώντας ως "κομματάρχης" επαρχίας, παρακαλούσε τους υπόλοιπους αρχηγούς να στηρίξουν το μνημόνιο. Τηλέφωνα έπαιρνε στους αρχηγούς, σαν να ήταν η γραμματέας του Γιώργου. Φερόμενος ως πολιτικός συγκεκριμένου κόμματος, αναζητούσε τον "συμβιβασμό", προκειμένου να μην φθαρεί το κόμμα, στο οποίο "χρωστούσε" όχι απλά τη θέση του αλλά την ύπαρξή του.

Αυτός ο ανεπαρκής άνθρωπος, πολίτης και πρόεδρος είναι αυτός, ο οποίος μάλωσε αρχικά τον κόσμο της Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια ολόκληρο τον ελληνικό λαό ...Αυτός, ο οποίος με την ύπαρξή του όχι μόνον απειλεί, αλλά στην κυριολεξία "λερώνει" τον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας ...Αυτός, ο οποίος με τη θλιβερή του ύπαρξη μπορεί να ξύπνησε "νοσταλγίες" σε βασιλόφρονες και χουντικούς. Μιλάμε για επικίνδυνα πράγματα. Αν η Δημοκρατία είχε πάντα τέτοιους εκφραστές, ποτέ δεν θα έφτανε η αγάπη του λαού για να την προστατεύσει. Αν η Δημοκρατία έχει τέτοιους "πρώτους" πολίτες, ούτε με τανκς δεν προστατεύεται. Εξαιτίας τέτοιων "δημοκρατών" πολλοί θα βλέπουν με συμπάθεια όχι μόνον τους "Συνταγματάρχες", αλλά όλους τους υπόλοιπους ένστολους κληρονόμους.

Ο Παπούλιας, από τη στιγμή που επέλεξε να φερθεί ως πολιτικός, δεν έχει πλέον θέση στο Μέγαρο της Ηρώδου του Αττικού. Από τη στιγμή που ήρθε σε σύγκρουση με τον κόσμο, αυτοακυρώθηκε. Θα πρέπει να κάνει την ανάγκη φιλοτιμία και να παραιτηθεί. Αφού δεν το έκανε όταν του έδινε ο Γιωργάκης το Μνημόνιο να το υπογράψει, θα πρέπει να το κάνει σήμερα, που ο κόσμος τον "σπρώχνει" στην παραίτηση. Δεν έχει νόημα να κάθεται στη θέση του. Εφόσον ο ίδιος δεν εκτιμά τον λαό, του οποίου θεωρητικά ηγείται --και πλέον ισχύει και το αντίστροφο--, δεν υπάρχει λόγος να το "ταλαιπωρεί" το θέμα. Ας παραιτηθεί κι ας προκαλέσει με την πράξη του εκλογές. Να αποφασίσει ο κόσμος για τον μέλλον τόσο το δικό του όσο και της πατρίδας του. Να γίνει, έστω και την ύστατη στιγμή, χρήσιμος για τον κόσμο ...Να γίνει έστω και άθελά του χρήσιμος για τη Δημοκρατία.

Σε κάθε περίπτωση όμως θα πρέπει να γνωρίζει από τώρα το εξής απλό για την περίπτωσή του. Αν ο κόσμος τού φέρθηκε "σκληρά", όπως νομίζει, δεν έχει ιδέα για το πώς θα του φερθεί στο εγγύς μέλλον η ιστορία. Ο κόσμος είναι "μαλακός" και δεν έχει καλή "μνήμη". Η ιστορία αντίθετα είναι "σκληρή" και έχει μια "μνήμη" εφιαλτική για τους ανάξιους. Αυτή η ιστορία, όταν θα τον κρίνει, θα τον "πονέσει". Γιατί; Γιατί η ιστορία έχει κάτι μεγάλους "κουβάδες", όπου πετάει χωρίς δεύτερη σκέψη τα σκουπίδια της

 ..."Κουβάδες" τεράστιους, οι οποίοι μοιάζουν με "πισίνες" και που ονομάζονται "σκουπιδοτενεκέδες" και οι οποίοι σύντομα θα αφορούν τον "αντιστασιακό" Παπούλια ...Τον "αντιστασιακό" Παπούλια του και την παρέα του. Τουλάχιστον δεν θα αισθάνεται μοναξιά εκεί όπου θα τον στείλει η ιστορία. Μέσα στα "λύματα" της ιστορίας θα "κολυμπάει" όλη η "παλιοπαρέα" της γιαλαντζί "αντίστασης" και του πολυτελούς "σοσιαλισμού". Θέμα χρόνου είναι να καταρρεύσει η μεταπολίτευση. Η μεταπολίτευση των φίλων και των κολλητών του Καντάφι. Μεγάλα γλέντια. Στην ίδια πισίνα Καντάφι, Παπούλιας, Γιωργάκης και Μιμή.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο - ΕΑΜ Β’

Υ.Γ.

Δημοσιοποιούμε αυτό το κείμενο με μια μικρή "καθυστέρηση", γιατί έπρεπε να περιμένουμε να δούμε τις τοποθετήσεις τού συνόλου του κομματικού φάσματος ...Να δούμε πώς θα αντιδράσει όλη η πολιτική "συμμορία" της μεταπολίτευσης στην αθλιότητα του Παπούλια. Επειδή λοιπόν οι καιροί είναι ύποπτοι και κάποιοι "χαμαιλέοντες" προσαρμόζονται στις ανάγκες των καιρών, έπρεπε να περιμένουμε. Τώρα, που είδαμε ποιος ισχυρίζεται τι, θεωρούμε ότι είναι ασφαλές να δημοσιοποιήσουμε και τη δική μας άποψη για το ζήτημα.                                                                                                                                                  ΠΗΓΗ:eamb-ydrohoos.blogspot.com