ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ

ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ

Παρασκευή 5 Αυγούστου 2011

ΠΑΝΟΣ ΚΑΜΜΕΝΟΣ: Είδατε την δίκη του Μουμπάρακ; Αυτό περιμένει τον κύριο Παπανδρέου και τ’ αδέλφια του.


https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI5NfzDIS7JR95ALJrgFAntcc6ziHJ0OhVQyD_q0FkaAjgUXsxGiEEFoxq6Y_UiBNrqPWrtjrmhpVsVKQuEfATz2nb1mt405VxRkE73QOrW5FKoHO8zQilkI-PRpCtwPBx30qn5HLo-DE/s200/kammenos.jpg

Άμεση η αντίδραση του Πάνου Καμμένου μετά το φιάσκο για τα υποβρύχια. Μετά την βόμβα που εξαπέλυσε το πρωί στο Άλτερ, παραλληλίζοντας τον σοσιαλιστή Μουμπάρακ με την οικογένεια Παπανδρέου, συνέχισε στο ραδιόφωνο του Real.
  • Ήμουν ο πρώτος που έφερα στην επιφάνεια το σκάνδαλο από το 1998. Αυτό που έγινε σήμερα στην βουλή, μετά από 13 χρόνια που χρειάστηκαν για να επιβεβαιώσουν τις καταγγελίες μου, ήταν μία κωμωδία, την ίδια στιγμή που κάθε Ελληνική οικογένεια ζει μία τραγωδία στην καθημερινότητα της.
  • Μου απαγόρευσαν να μιλήσω για το μεσοπρόθεσμο φοβούμενοι τις αποκαλύψεις μου για τα CDS.
  • Δεν είμαι σε θέση πλέον να εκπροσωπήσω τους ανθρώπους που με έστειλαν στη βουλή. Ο Ελληνικός λαός πρέπει να προστατεύσει πλέον την τήρηση του Συντάγματος… Το Σύνταγμα καταργήθηκε από μία νέα Γερμανική κατοχή.
Ακούστε τις δηλώσεις του Πάνου Καμμένου κάνοντας κλικ ΕΔΩ
ΠΗΓΗ:olympia.gr

Πέμπτη 4 Αυγούστου 2011

ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ:Συμβουλές για έναν ηθικό βίο



ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ, ΠΡΟΣ ΔΗΜΟΝΙΚΟΝ
"Στο έργο αυτό, παρατίθενται διάφορες πρακτικές διδαχές του Ισοκράτη προς κάποιον Δημόνικο για το πως θα πρέπει να είναι ένας ορθός και ηθικός τρόπος ζωής."

Κανένα να μη κάνεις φίλον πρότου εξετάσης πώς έχει συμπεριφερθή προς τους παλαιούς του φίλους· διότι πρέπει να προβλέπης ότι θα συμπεριφερθή και προς σε, όπως συμπεριεφέρθη προς εκείνους. Να γίνεσαι μεν βραδέως φίλος, αφού δε γίνης φίλος να μένης πιστός εις την φιλίαν. Διότι είναι εξ ίσου απρεπές να μη έχης κανένα φίλον και να αλλάζης πολλούς φίλους συχνά. Να μη δοκιμάζης τους φίλους σου κατά τοιούτον τρόπον ώστε εκ της δοκιμής ταύτης να προέρχεται διά σε ζημία, μήτε όμως να θέλης να έχης τους φίλους σου αδοκιμάστους. Τούτο δε θα κατορθώσης, αν προσποιείσαι ενώπιον αυτών ότι έχεις ανάγκας τας οποίας δεν έχεις· [25] να ανακοινώνης εις αυτούς ζητήματα, τα οποία δύνανται να κοινολογηθούν, παρουσιάζων αυτά ως μυστικά· αν διαψευσθής εις τας ελπίδας σου, δεν θα υποστής εκ τούτου καμμίαν ζημίαν, εάν δε αι ελπίδες σου επιβεβαιωθούν, θα έχης ασφαλεστέραν γνώσιν του χαρακτήρος των φίλων σου. Να δοκιμάζης τους φίλους εις τας δυστυχίας και εις τους κοινούς κινδύνους· διότι τον μεν χρυσόν δοκιμάζομεν εις το πυρ, τους δε φίλους διακρίνομεν εις τας ατυχίας. Θα τηρήσης την αρίστην στάσιν απέναντι των φίλων σου, αν δεν περιμένης ούτοι να σου γνωρίσουν τας ανάγκας των, αλλ' αν αυθορμήτως έλθης εις βοήθειάν των, όταν αι περιστάσεις το επιβάλλουν.

[26] Να νομίζης ότι είναι εξ ίσου επαίσχυντον να νικάσαι υπό των εχθρών σου εις το κακόν και να φαίνεσαι κατώτερος των φίλων σου εις τας ευεργεσίας που σου κάμνουν. Να θεωρής ως αληθείς φίλους όχι μόνον εκείνους που λυπούνται διά τας δυστυχίας σου, αλλά και εκείνους οι οποίοι δεν σε φθονούν διά την ευτυχίαν σου· διότι πολλοί λυπούνται μεν μαζί με τους φίλους των διά τας ατυχίας των, αλλά τους φθονούν, όταν ευτυχούν. Να ενθυμήσαι τους απόντας φίλους σου ενώπιον των παρόντων, διά να φαίνεσαι ότι ουδέ τούτους λησμονείς, όταν είναι απόντες.

[27] Να θέλης να είσαι όσον αφορά την ενδυμασίαν σου φιλόκαλος και όχι καλλωπιστής. Είναι δε ίδιον γνώρισμα του μεν φιλοκάλου η μεγαλοπρέπεια, του δε καλλωπιστού το εξεζητημένον (η επίδειξις, ίνα κινηθή η περιέργεια των άλλων). Να αγαπάς ουχί την υπερβολικήν αύξησιν των υπαρχόντων αγαθών, αλλά την μετρίαν απόλαυσιν τούτων. Να καταφρονής τους φιλοχρημάτους, οι οποίοι ζητούν να συσσωρεύουν θησαυρούς και δεν γνωρίζουν να απολαύσουν εκείνους που έχουν· διότι ούτοι πάσχουν κάτι παρόμοιον με εκείνους οι οποίοι αγοράζουν ωραίον ίππον, ενώ γνωρίζουν να ιππεύουν κακώς.

[28] Προσπάθει να καθιστάς τον πλούτον σου προσοδοφόρον και χρήσιμον· είναι δε ο πλούτος χρήσιμος μεν εις τους επιθυμούντας να μεταχειρίζωνται τούτον ελευθερίως, προσοδοφόρος δε εις τους δυναμένους να αποκτούν κτήματα προσοδοφόρα. Να εκτιμάς την υπάρχουσαν περιουσίαν διά δύο λόγους, και διά να δύνασαι να πληρώσης μέγα πρόστιμον και διά να βοηθής χρηστόν φίλον όταν δυστυχή· διά τας άλλας δε ανάγκας της ζωής σου να μη προσκολλάσαι εις αυτήν υπερβολικά, αλλά να την αγαπάς με μέτρον.



Πρωτότυπο Κείμενο

Μηδένα φίλον ποιοῦ, πρὶν ἂν ἐξετάσῃς πῶς κέχρηται τοῖς πρότερον φίλοις· ἔλπιζε γὰρ αὐτὸν καὶ περὶ σὲ γενέσθαι τοιοῦτον, οἷος καὶ περὶ ἐκείνους γέγονε. βραδέως μὲν φίλος γίγνου, γενόμενος δὲ πειρῶ διαμένειν· ὁμοίως γὰρ αἰσχρὸν μηδένα φίλον ἔχειν καὶ πολλοὺς ἑταίρους μεταλλάττειν. μήτε μετὰ βλάβης πειρῶ τῶν φίλων, μήτ’ ἄπειρος εἶναι τῶν ἑταίρων θέλε. τοῦτο δὲ ποιήσεις, ἐὰν μὴ δεόμενος τὸ δεῖσθαι προσποιῇ. [25] περὶ τῶν ῥητῶν ὡς ἀπορρήτων ἀνακοινοῦ· μὴ τυχὼν μὲν γὰρ οὐδὲν βλαβήσει, τυχὼν δὲ μᾶλλον αὐτῶν τὸν τρόπον ἐπιστήσει. δοκίμαζε τοὺς φίλους ἔκ τε τῆς περὶ τὸν βίον ἀτυχίας καὶ τῆς ἐν τοῖς κινδύνοις κοινωνίας· τὸ μὲν γὰρ χρυσίον ἐν τῷ πυρὶ βασανίζομεν, τοὺς δὲ φίλους ἐν ταῖς ἀτυχίαις διαγιγνώσκομεν. οὕτως ἄριστα χρήσει τοῖς φίλοις, ἐὰν μὴ προσμένῃς τὰς παρ’ ἐκείνων δεήσεις, ἀλλ’ αὐτεπάγγελτος αὐτοῖς ἐν τοῖς καιροῖς βοηθῇς.

[26] ὁμοίως αἰσχρὸν εἶναι νόμιζε τῶν ἐχθρῶν νικᾶσθαι ταῖς κακοποιίαις καὶ τῶν φίλων ἡττᾶσθαι ταῖς εὐεργεσίαις. ἀποδέχου τῶν ἑταίρων μὴ μόνον τοὺς ἐπὶ τοῖς κακοῖς δυσχεραίνοντας, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐπὶ τοῖς ἀγαθοῖς μὴ φθονοῦντας· πολλοὶ γὰρ ἀτυχοῦσι μὲν τοῖς φίλοις συνάχθονται, καλῶς δὲ πράττουσι φθονοῦσι. τῶν ἀπόντων φίλων μέμνησο πρὸς τοὺς παρόντας, ἵνα δοκῇς μηδὲ τούτων ἀπόντων ὀλιγωρεῖν.

[27] Εἶναι βούλου τὰ περὶ τὴν ἐσθῆτα φιλόκαλος, ἀλλὰ μὴ καλλωπιστής. ἔστι δὲ φιλοκάλου μὲν τὸ μεγαλοπρεπές, καλλωπιστοῦ δὲ τὸ περίεργον. Ἀγάπα τῶν ὑπαρχόντων ἀγαθῶν μὴ τὴν ὑπερβάλλουσαν κτῆσιν ἀλλὰ τὴν μετρίαν ἀπόλαυσιν. καταφρόνει τῶν περὶ τὸν πλοῦτον σπουδαζόντων μέν, χρῆσθαι δὲ τοῖς ὑπάρχουσι μὴ δυναμένων· παραπλήσιον γὰρ οἱ τοιοῦτοι πάσχουσιν, ὥσπερ ἂν εἴ τις ἵππον κτήσαιτο καλὸν κακῶς ἱππεύειν ἐπιστάμενος.

[28] πειρῶ τὸν πλοῦτον χρήματα καὶ κτήματα κατασκευάζειν. ἔστι δὲ χρήματα μὲν τοῖς ἀπολαύειν ἐπισταμένοις, κτήματα δὲ τοῖς κτᾶσθαι δυναμένοις. τίμα τὴν ὑπάρχουσαν οὐσίαν δυοῖν ἕνεκεν, τοῦ τε ζημίαν μεγάλην ἐκτῖσαι δύνασθαι, καὶ τοῦ φίλῳ σπουδαίῳ δυστυχοῦντι βοηθῆσαι· πρὸς δὲ τὸν ἄλλον βίον μηδὲν ὑπερβαλλόντως ἀλλὰ μετρίως αὐτὴν ἀγάπα.


Μτφρ. Κ.Θ. Αραπόπουλος. 1950. Ισοκράτους Προς Δημόνικον, Προς Νικοκλέα, Νικοκλής ή Κύπριοι.
Αρχαίον κείμενον, εισαγωγή, μετάφρασις, σημειώσεις. Αθήνα: Πάπυρος.

Τετάρτη 3 Αυγούστου 2011

Δημήτρης Λιαντίνης:Ο Ελληνικός πεσιμισμός


Θα αναλύσουμε τα τέσσερα σημεία που δείχνουν την κακή πορεία της παιδείας μας.

Το πρώτο σημείο της άγνοιας και της πλάνης είναι ότι δεν μας έ­μαθαν ποτές, πως οι έλληνες στάθηκαν ένας κόσμος άκρα μελαγ­χολικός. Το καθημέρα των ελλήνων είναι το όρος Σίπυλο της Νιόβης, ό­που όλες οι βρύσες στάζουνε λύπη. Η λιγνή Ελλάδα ήταν μία κλαίου­σα ιτιά. Εδώ ως και τα ζώα μύρουνται και δακρύζουν. Θυμήσου, για παράδειγμα, τα δάκρυα που χύνανε τα άλογα του Αχιλλέα [Ομήρου, Ρ 437-8].

Στη χλωρίδα του ελληνικού στοχασμού βασιλεύουν τα κλαδιά των νεκρών. Το κυπαρίσσι και ο ασφόδελος. Ούτε πριν ούτε μετά, κανένας λαός δεν ερεύνησε τα άγνωστα της φύσης και τα μυστήρια της ψυχής, για να φτάσει το βαθύ σκοτάδι και το συμπαγές μηδέν που φτάσανε οι έλληνες.

Κανένας λαός δεν βυθίστηκε όσο οι έλληνες στη μαύρη χολή του απαίσιου και της ματαιότητας. Μαύρη χολή. Μελαγχολία αλλιώς. Βούδας, Σοπενχάουερ και όλες οι φιλοσοφίες του πεσσιμισμού και της άρνησης, μπροστά στον καημό των ελλήνων είναι αθλοπαι­διές και αθύρματα. Και καμία θεωρία που υψώθηκε στο γενικό δεν άφηκε να της ξε­φύγουν τόσες φωνές αίρεσης, παράπονου, και απόγνωσης, όσο η κο­σμοθεωρία των ελλήνων.

Οι έλληνες είναι οι αυτουργοί, οι πρωτουργοί, και οι δημιουργοί του θρήνου και της σφοδρής σιωπής. Πρώτοι αυτοί δουλέψανε το νόημα της μοίρας και της συμφοράς. Σε σχέση με τον άνθρωπο, το άδικο το είδαν σε κλίμακα πανανθρώπινη. Και σε σχέση με τον κό­σμο, το κακό το είδαν σε κλίμακα παγκόσμια. Το κακό που είδαν οι έλληνες στη φύση η σύγχρονη φυσική το ονόμασε εντροπία, και τό ‘κλεισε στο δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής.

Είναι παράξενο που ετούτος ο Καύκασος της μοναξιάς και του πά­γου φαίνεται πως δεν φαίνεται στα έργα και στα λόγια τους. Καθώς τα καράβια τους ταξιδεύουν στις γλαυκοκύανες θάλασσες, το μαγνάδι της επιφάνειας δεν αφήνει να φανεί πουθενά, ότι σε ό­λους εκείνους τους πλησίστιους πλόες λάμνει η βέβαιη αίσθηση και η βέβαιη γνώση τους για το κακό του κόσμου και για το άδικο του ανθρώπου.

Από ένα σημείο μάλιστα και πέρα αυτό το παράξενο γίνεται θαυμαστό. Γιατί όλος εκείνος ο κόσμος του θρήνου μετουσιώνεται σε κατανόηση και σε πικρή περηφάνεια. Γίνεται δηλαδή η ελληνική τέχνη. Γίνεται εγκαρτέρηση, ήμερη κυριαρχία του λόγου στο άλογο, ό­ραση και εννόηση της βαθύτερης οργάνωσης του σύμπαντος. Γίνεται το μελαγχολικό μειδίαμα ενός μελλοθάνατου που βλέπει ότι πεθαίνει. Δεν αφήνεται όμως στην παρηγοριά που προσφέρεται να του δώσει ο λόγος των γύρω του ότι θα ζήσει χρόνια ακόμη.

Αυτός ο μεταπλασμός της μελαγχολίας των ελλήνων σε τέχνη εί­ναι καίριας σημασίας. Γιατί άλλαξε το ποιόν και την υφή της. Τη μετέτρεψε από άρνηση σε δύναμη, και από εγκατάλειψη σε καρτερία. Έγινε δηλαδή ένας πεσσιμισμός χαρούμενος. Μία δυστυχία, που ωστόσο βρίσκει να χαίρεται. Αυτή την αιχμηρή κορυφογραμμή της χαρμολύπης, που οι έλληνες την περπατούν πολύ προσεχτικά, ο Ό­μηρος τη λέει «δακρυόεν γελάν» [Ομήρου Ζ 484].

Από ένα πανίσχυρο αποθεματικό θέσεων που μιλούν για τη με­λαγχολία των ελλήνων, θα φέρω δύο δημώδεις μαρτυρίες και μία λόγια κατάθεση, για να δειχτεί ο όγκος και το βάρος της ελληνικής λύπης.

Λένε, λοιπόν, πως κάποτε έγινε ένας αγώνας [Το γνωστό Certamen Homeri et Hesiodi] ανάμεσα στον Ό­μηρο και στον Ησίοδο για το πρωτείο. Να κριθεί, τέλος πάντων, στους έλληνες, ποιος από τους δύο μεγαλύτερους είναι ο πιο μεγάλος. Η επιτροπή κρίσης, εκεί κάπου στην Αυλίδα ή στις Θήβες, κάθι­σε με σεβασμό τους δύο σοφούς στο θρονί τους, και άρχισε να τους ερωτά. Ήθελαν να μετρήσουν, ποιος θα δώσει τις πιο φρόνιμες α­ποκρίσεις στα ζητήματα.

Ρωτήσανε τον Ησίοδο, και αποκρίθηκε ζυγιασμένα. Οι θέσεις που έλαβε, φανέρωναν τον άνθρωπο με την πλούσια πείρα που έζησε στον κόσμο ζωντανός. Που έκαμε, και έπαθε, και έμαθε.

Ρωτήσανε και τον Όμηρο. Ο γλυκός αοιδός με τη λευκή κεφαλή και τα άδεια μάτια, που κάποια ερμηνεία θέλει να επιμένει πως έχα­σε το φως του γιατί δεν άντεξε το πολύ κακό που αντίκρυσε στον κόσμο, τους άκουσε μειλίχια.

Πες μας, λοιπόν, αστέρι στις θάλασσες και ήλιε στα βουνά, του είπανε. Πες μας, ποιο είναι το μεγαλύτερο στον άνθρωπο καλό. «Άριστο σε όλους και σε όλες», αποκρίθηκε ο Όμηρος, «είναι ο άθρωπος ποτέ να μη γεννιέται!».

Η επιτροπή έμεινε καγκελόξυλο. Ένας πονηρός όμως ανάμεσα στους κριτές, ένας ελληνικά πονηρός, ένας μικρός Οδυσσέας, σκόρ­πισε την ταραχή που γέννησε η σπαθιά του Ομήρου με μια δεύτερη ερώτηση.

Κανένας, του λέει, δεν μας ζήτησε γνώμη, αν θέλουμε να μας γεν­νήσει ή όχι. Να μας ειπείς, λοιπόν, ποιο είναι το δεύτερο στον άν­θρωπο καλό, που να το κρατά και στο χέρι. Το πάντων αιρετώτατον. Εκείνο που να μπορούμε δηλαδή να το διαλέγουμε κιόλας.

«Το δεύτερο στον άνθρωπο καλό», είπε ο Όμηρος, «είναι όταν γεν­νηθεί ο άνθρωπος, αμέσως να πεθαίνει» [Homeri opera, υπό T.W. Allen. Εκδ. Οξφόρδης, τόμος V, σ. 288: «αρχήν μεν μη φύναι επιχθονίοισιν άριστον· φύντα δ’ όμως ώκιστα πύλας Αίδαο περήσαι.»].

Αυτή η απόκριση κρύβει τη βία της ανάγκης και την αλυπησιά του χάρου. Και κάνει τον Όμηρο να γίνεται ο πρώτος τιμητής του θεού, όπως ο Κάιν είναι ο πρώτος φονιάς του ανθρώπου. Όσο και να εξερευνά κανείς στη χώρα του θρήνου, δεν θα βρει πικρότερη θέση. Όπως δεν πρόκειται να βρει γυναίκα πιο ωραία από την ωραία Ελένη, που και κείνη την έπλασε ο Όμηρος. Ωστόσο εμείς μπορούμε να γνωρίζουμε πως πίσω από τον Όμη­ρο δεν μιλάει ο Όμηρος, αλλά το συλλογικό πνεύμα της Ελλάδας.

Τα λόγια του είναι η δημοτική απήχηση του πνεύματος ενός λαού απάνου σ’ ένα ερώτημα που αγωνίζεται να κλείσει όλα του ανθρώ­που τα υπάρχοντα. Είναι μία απόκριση ίδια με τη λύση που προσπα­θεί να δώσει σήμερα η θεωρία του ενιαίου πεδίου, όπου μέσα σ’ ένα τύπο οι φυσικοί αγωνίζουνται να κλείσουν όλους τους νόμους της φύσης. Άλλωστε το ξέρουμε, διακόσιους χρόνους τώρα κοντά, πως ο Όμηρος δεν υπήρξε. Το αθάνατο όνομά του είναι το δημοτικό τρα­γούδι των παλαιών ελλήνων.

Στα ίδια πατήματα βρίσκεται και η ιστορία που σώθηκε στα Απο­σπάσματα του Αριστοτέλη, και σ’ ένα κείμενο του Πλουτάρχου. Εί­ναι μάλιστα σημαδιακό, που η ιδέα αρχίζει με τον Όμηρο, την εκκίνηση, περνάει από τον Αριστοτέλη, το τέρμα της κλασικής Ελ­λάδας, και τελειώνει στον Πλούταρχο, την κατακλείδα του ελληνι­κού κόσμου.

Και να μη λησμονούμε ότι ο Πλούταρχος είναι μία επιβλητική μορ­φή στην Ελλάδα. Ρουσσώ, Γκαίτε, και Ναπολέων τον είχαν ολοζωής στο μαξιλάρι τους.

Κυνηγούσε, λέει η αφήγηση [Rose V., Aristotelis qui ferebantur Librorum Fragmenta, Lipsiae 1886, 40, 1481b], ο βασιλιάς Μίδας αγρίμια στα όρη της Μακεδονίας. Εκεί, αποσταμένος, έγειρε στη ρίζα ενός δρυ να συνεφέρει. Τότες ήταν που είδε δίπλα του το Σιληνό να κοιμάται.

Έχω την ευκαιρία, συλλογίστηκε ο ξύπνιος βασιλιάς. Και πιάνει το δαίμονα, και τον δένει με το σκοινί, να μη φύγει. Λέει:

— Εγώ θα σ’ απολύσω, αλλά πρώτα να μου ειπείς.

— Πες το μου, να στο ειπώ, κι απέ να μ’ αφήσεις να φύγω, του λέει ο αρχισάτυρος. Κι ούτε χρειαζόταν να με δέσεις, για να σου ειπώ.

— Εξήγα μου, λοιπόν. Εσύ που κρέμεσαι ανάμεσα ουρανού και γης, και γνωρίζεις πράγματα που δεν τα φτάνει ανθρώπου νους. Ε­ξήγα μου, γιατί χρόνους τώρα τυραννιέμαι, και πάω να κρεπάρω. Ποιο είναι το μεγαλύτερο στον άνθρωπο καλό;

Ο Σιληνός αλαφιάστηκε. Τον συνεπήρε το ξάφνιασμα, ιδιοτρόπησε, κοίταξε πέρα.

— Λύσε με να πηγαίνω, του λέει, και τράβα στο καλό σου. Ρωτάς πράγματα που δεν απαντιούνται.

Ο Μίδας εστάθηκε.

— Κι αν δε μου αποκριθείς, του λέει, σ’ αυτό που σ’ ερωτώ, δεν έχεις λευτεριά. Εδώ στο δέντρο θα μείνεις δεντρωμένος. Όσο να σε λύσει ο λιμός, και να σε κατελύσει ο λύκος.

Θύμωσε τότε ο δαίμονας. Τίναξε βίαια τα χέρια του ψηλά, πέσανε τα δεσμά. Έστρεψε και κοίταξε τον άνθρωπο βλοσυρά, κι όλα τα γύρω μυρίσανε θειάφι. Το θείο συνεπήρε τον τόπο. Ο Μίδας, του πάρθηκε η μιλιά, κι έπεσε κατά γης. Και τότε ο Σιληνός, τον επετίμησε:

- «Δαίμονος επιπόνου και τύχης χαλεπής εφήμερον σπέρμα, τι με βιάζεσθε λέγειν, ά υμίν άρειον μη γνώναι;»

μ’ ερωτάς, συνεχίζει,

«τί εστι το βέλτιστον τοις ανθρώποις, και τί τών πάντων αιρετώτατον»· μάθε το λοιπόν, και σκάσε:

«μετ’ αγνοίας των οικείων κακών αλυπότατος ο βίος. Άριστον γαρ πάσι και πάσαις το μη γενέσθαι. Δεύτερον δε το γενομένους αποθανείν ως τάχιστα» [Πλουτάρχου, Παραμυθητικός προς Απολλώνιον, 115 d].

Εντελώς ομοιότυπη για τον πεσσιμισμό των ελλήνων με τις δημο­τικές μαρτυρίες του Ομήρου, του Αριστοτέλους και του Πλουτάρχου, είναι και η προσωπική κατάθεση του Σοφοκλή που γίνεται με το στό­μα του χορού στο βασιλιά Οιδίποδα:

Μη φύναι τον άπαντα νι­-
κά λόγον· το δ’, επεί φανήι,
βήναι κείσ’ οπόθεν περ ή-
κει πολύ δεύτερον ως τάχιστα.

(Το πιο καλύτερο απ’ όλα θε νά ‘τανε
να μην είχε κανείς γεννηθεί,
ή, μια που ήρθε στο φως,
να γυρνά κείθ’ όπου ήρθε μια ώρα πιο μπρος)

[Σοφοκλέους, Οιδίπους επί Κολωνώι, 1224. Μετάφρ. Γ. Γρυπάρη]. Εκτός από το Σοφοκλή είναι και πολλοί άλλοι έλληνες που μιλάνε με την ίδια πεσιμιστική σφοδρότητα. Ο Πλάτων λ.χ., ο Ευριπίδης, ο Βακχυλίδης, ο Θέογνις).

Το συμπέρασμα είναι πως από όλη ετούτη την κοιλάδα των κλαυθμών οι δάσκαλοι και οι διδακτικοί δεν μας έδειξαν φύλλο. Αντίθετα, μας είπαν τα αντίθετα. Μιλούν για ήλιο τα μεσάνυχτα και για πανη­γύρια στο καταχείμωνο.

Η Ελλάδα, μας λένε, σημαίνει την ηρεμία, το ρυθμό, τη γαλήνη. Ελλάδα είναι ο λογισμός, η αγνή απλότητα, η ευδαιμονία, το μέτρο. Προπάντων το μέτρο.

Όλα της Ελλάδας τα χωρεί ο Ζυγός στον ουρανό των ζωδίων. Και τα εννιά ξανθά κορίτσια της Αρμονίας τρέχουν με μικρές φωνές στα ειρηνικά πλατάνια του ποταμού. Ασπροεντυμένες και γάργαρες, σαν τη Ναυσικά και τις άλλες λουίζες, παίζουν τον κλήδονα και τη σφαίρα. Αλλά «quid πλατανών opacissimus» [Σεφέρη Γ., Ποιήματα, Ίκαρος 1979, σ. 60], που έλεγε ο Πλίνιος Νεότερος, και ο Σεφέρης. Γιατί helas θα πει αλίμονο, λέει ο Σεφέρης πάλι [Σεφέρη Γ., Έξι νύχτες στην Ακρόπολη. Εκδ. Ερμής, Αθήνα 1974, σ. 47], και όλοι οι γαλλόφωνοι [Η λέξη helas στα γαλλικά σημαίνει αλλίμονο].

Το δεύτερο σημείο της άγνοιας και της πλάνης είναι η λάθος εικόνα που μας δώσανε για την ελληνική τέχνη.

Πώς στέκεται ο σύγχρονος έλληνας απέναντι στην κλασική τέχνη; Οι μισοί κάτοικοι της Αθήνας δεν ανέβηκαν ποτέ στην Ακρόπολη. Και οι άλλοι μισοί ανέβηκαν για να ιδούν το Λυκαβηττό και τα ελενίτ στις στέγες του Ταύρου.

Τα καλοκαίρια ταξιδεύουμε στους Φιλίππους και στη Δωδώνη, να ιδούμε αρχαία τραγωδία, κι έχουμε το τέμπο των γιουρούκηδων, όταν εισβάλλουν στα γήπεδα.

Τι Μητρόπουλος, τι Μητροπάνος! άκου­σα κάποτε να λένε δυο νέοι μπροστά στην προτομή του Μητρόπουλου στην Επίδαυρο.

Στην πραγματικότητα, η τέχνη των Ελλήνων καθρεφτίζει τον αγώνα τους να νικήσουν τον πεσσιμισμό τους.

Η ελληνική τέχνη είναι το γέννημα του αδυσώπητου αλλά και του εξαίσιου κόπου να μετουσιώσει το βάρος του κόσμου σε ελαφράδα ζωής. Η θλίψη που γέννησε στον Έλληνα η γνωριμία του με το κακό του κόσμου, με το malum physicum καθώς το λεν, παραχώρησε τη θέση της σε μία πικρή αποδοχή, σε μία συναίνεση ανάγκης με τις σκληρές δομές της φύσης. Και το πράγμα έγινε μ’ έναν τρόπο, ώστε την εγγενή συφορά του ανθρώπου να μην τη νοθέψει η δειλία και ο δόλος. Να μην κουκουλωθεί το κακό δηλαδή με την αυταπάτη και το ψέμα.

Πολύ περισσότερο, από αυτή την αισχρή παραποίηση να μην προκύψει στο τέλος παρηγοριά και συμφέρο. Γιατί όταν η συμφορά συμ­φέρει, να τη λογαριάζεις για πόρνη, λέει ο Ελύτης. Αυτό το τελευταίο σημείο είναι ανάγκη να κατανοηθεί ως την ά­κρη του. Αλλιώτικα, η εικόνα μας για τους Έλληνες και την τέχνη τους θα σωριαστεί συγκορμοδεντρόριζη.

Το παράδειγμα που φέρνω, για να δείξω ότι οι Έλληνες δε νοθέψανε τη γνώση τους για τη σκληρότητα και την απανθρωπιά της φύ­σης, είναι ότι μπροστά στον τρόμο του θανάτου αρνήθηκαν να παρηγορήσουν με την ψευτιά για μια ζωή μετά θάνατο.

Θάνατος για τους Έλληνες δεν εσήμαινε το σταθμό που αλλάζω τραίνο. Από Γευγελή δηλαδή τραβάω για Λουμπλιάνα, και πάει λέ­γοντας.

Θάνατος για τους Έλληνες εσήμαινε ανυπαρξία ατελεύτητη, και σκοτάδι για πάντα. Αυτή την οδηγία τους έδωκε η γλώσσα και η σοφία της φύσης. Όλα τα άλλα είναι γεννήματα του φόβου μπροστά στο θάνατο, και δουλειά της φαντασίας. Είναι το τι δεν αντέχουμε, το τι δε θα θέλαμε, είναι πλύση εγκεφάλου από την παράδοση και τη συνήθεια, και δόλος αβυσσαλέος.

Ξέρεις πόση απόσταση υπάρχει ανάμεσα σ’ εκείνον που τιμά τη φυσική γνώση πως όταν πεθάνει θα χαθεί, όπως χάνεται το φύλλο του δέντρου, που λέει ο Όμηρος, και ανάμεσα σ’ εκείνον που τον έμαθαν να πιστεύει πως όταν πεθάνει, θα μεταναστέψει σε κάποια υπερουράνια Αμερική;


Δημήτρης Λιαντίνης

Σάλπισμα Πολεμιστήριον - Αδαμάντιος Κοραής


Αδαμάντιος Κοραής

Σάλπισμα Πολεμιστήριον

Αδελφοί, φίλοι και Συμπατριώται, Απόγονοι των Ελλήνων, και γενναίοι της ελευθερίας του ελληνικού γένους υπέρμαχοι, οι κατά την Αίγυπτον ευρισκόμενοι Γραικοί, και όσοι άλλοι εις την Ελλάδα ή και αλλαχού διατρίβετε, προσμένοντες τον αρμόδιον καιρόν της κοινής του γένους ελευθερίας, Αξιωματικοί τε και στρατιώται πάσης τάξεως και παντός βαθμού, χαίρετε, επειδή η χαρά σας είναι κοινή χαρά όλων των Γραικών· υγιαίνετε, επειδή η υγεία σας είναι κοινή σωτηρία της Ελλάδος.

Όσα, φίλοι και αδελφοί, αναγνώσετε εις την παρούσαν εγκύκλιον επιστολήν, μη τα νομίσετε συμβουλάς ιδικάς μου, αλλ' ελεεινολογίας και παράπονα της Ελλάδος, της οποίας την εικόνα βλέπετε· διότι άλλα δεν γράφω πλην όσα ήθελε σας ειπεί η κοινή μήτηρ ημών και πατρίς, η δυστυχής Ελλάς, αν ελάμβανε φωνήν και γλώσσαν. Φαντάσθητε λοιπόν, ότι έχετε προ οφθαλμών την ημετέραν μητέρα την παλαιάν εκείνην και περίφημον εις όλα τα έθνη και εις όλους τους αιώνας Ελλάδα, η οποία με μαύρα και εξεσχισμένα φορέματα, εις όλα τα μέλη του σώματος πληγωμένη από τους βαρβάρους τυράννους, με λυτούς της κεφαλής τους πλοκάμους, ανυπόδητος και σχεδόν γυμνή, οδυρομένη και κλαίουσα την αθλίαν κατάστασιν εις την οποίαν την έρριψεν η θηριότητης των Τούρκων, τρέχει προς ημάς τα τέκνα της, μας δείχνει τα κατεσχισμένα της φορέματα, μίαν προς μίαν μάς ανακαλύπτει τας πληγάς της, μας βάφει με τα αίματά της, μας βρέχει με τα δάκρυά της, εναγκαλίζεται και ασπάζεται έκαστον από ημάς κατ' ιδίαν, και ζητεί από όλους κοινώς εκδίκησιν με τούτα τα λόγια:

«Τέκνα μου αγαπητά, όσοι ονομάζεσθε Γραικοί, εις κανένα αιώνα, εις κανένα του κόσμου τόπον, απ' εμέ την μητέρα σας μήτε πλέον ευτυχής, μήτε πλέον λαμπρά άλλη καμμία δεν εφάνη. Τα πρώτα μου τέκνα, οι πρόγονοί σας, ήσαν οι πλέον φωτισμένοι, οι πλέον ανδρείοι άνθρωποι της Οικουμένης. Της ελευθερίας το γλυκύτατον όνομα απ' εκείνους ευρέθη, εις εκείνους πρώτους ηκούσθη, απ' εκείνων τα στόματα πρώτον εξεφωνήθη. Αυτοί πρώτοι εύρηκαν και αύξησαν τας τέχνας και τας επιστήμας, ως μέχρι του νυν μαρτυρούσι και τα βιβλία, όσα εγράφησαν απ' αυτούς, και των χειρών αυτών τα δημιουργήματα, έργα θαυμαστά της Αρχιτεκτονικής και Ανδριαντοποιητικής τέχνης. Εις εμέ την Ελλάδα πρώτην εγεννήθησαν ποιηταί, ρήτορες, φιλόσοφοι, τεχνίται, στρατηγοί, παντός είδους και πάσης τάξεως άνθρωποι, τόσον μεγάλοι, τόσον παράδοξοι, ώστε όσα λέγονται περί αυτών, ήθελαν αναμφιβόλως νομισθή μύθοι, αν δεν είχομεν την απόδειξιν από τα λείψανα της μεγαλουργίας των. Αυτοί, ολίγοι τον αριθμόν, και νόμους εύρηκαν, και πολιτείας συνέστησαν, και την ελευθερίαν των με μεγαλοψυχίαν απίστευτον υπεράσπισαν εναντίον εις κραταιούς και μεγάλους βασιλείς, εις έθνη και απ' αυτήν της θαλάσσης την άμμον πολυαριθμότερα. Αυτοί με στρατιώτας πολλά ολίγους, αλλά γέμοντας από τον άγιον της ελευθερίας ενθουσιασμόν, αντεστάθησαν εις τα αναρίθμητα της Περσίας στρατεύματα, η οποία τότε ήτον η πλατυτέρα, η κραταιοτέρα και φοβερωτέρα βασιλεία της οικουμένης· και εις ολίγου καιρού διάστημα, δια ξηράς και θαλάσσης και τους βαρβάρους κατετρόπωσαν, και τον υπερήφανον Αυτοκράτορα των βαρβάρων εις μικρόν πλοιάριον να φύγη με μεγάλην του καταισχύνην ηνάγκασαν, δια να μη ζωγρηθή από τους προγόνους σας, τους οποίους πρότερον τόσον ουτιδανούς ενόμιζεν, ώστε με μόνην του την παρουσίαν ήλπιζε να τους ροφήση χωρίς πόλεμον, καθώς ο λέων καταπίνει το ασθενές και ανίσχυρον αρνίον.

Αλλά, τέλος πάντων, οι πρόγονοί σας, ω τέκνα μου αγαπητά, όντες άνθρωποι έπταισαν και αυτοί ως άνθρωποι. Μη συλλογισθέντες ότι τα παράδοξα και σχεδόν απίστευτα ανδραγαθήματα, όσα κατώρθωσαν, ήσαν αποτέλεσμα της κοινής πάντων των Ελλήνων ομονοίας, άρχησαν να ζηλοτυπούν και να φθονώσι αλλήλους, να κατατρέχωσιν είς τον άλλον, να σπείρωσι κατά πάσαν πόλιν και χώραν της διχονοίας τα ζιζάνια. Και τι συνέβη εκ τούτου; Ω τέκνα μου, ω τέκνα μου, αφήσατέ με προς ολίγον να σφογγίσω τα δάκρυά μου, δια να σας διηγηθώ τα φαρμακερά της διχονοίας αποτελέσματα.Η διχόνοια ολίγον κατ' ολίγον έκαμε μικροψύχους τους μεγαλοψύχους Έλληνας, κατέστησε τους σοφούς, άφρονας, εδίωξεν από τας καρδίας των την αγάπην της πατρίδος, και έθηκεν εις αυτής τον τόπον την δίψαν των ηδονών και του πλούτου, εφυγάδευσε τον ενθουσιασμόν της ελευθερίας, και έφερεν αντ' αυτού την μικροπρέπειαν, την κολακείαν, το ψεύδος, την απάτην, και της απάτης όλα τα βδελυρά παρακολουθήματα. Και με τοιαύτα αγεννή και δυστυχέστατα φρονήματα, πώς ήτον πλέον δυνατόν να μείνωσιν οι πρόγονοί σας ελεύθεροι; Η ελευθερία, τέκνα μου, δεν αγαπά να κατοική εις τόπους όπου δεν βασιλεύει η αρετή και η χρηστοήθεια. Όθεν οι θαυμαστοί εκείνοι και περίφημοι Έλληνες υπετάχθησαν πρώτον εις τους διαδόχους του Αλεξάνδρου. Και τούτο δεν ήτον έτι τόσον δεινόν, επειδή οι διάδοχοι του Αλεξάνδρου ήσαν καν και αυτοί Έλληνες. Έπεσαν μετά ταύτα υποκάτω εις τον ζυγόν των Ρωμαίων, ζυγόν αισχρότερον από τον πρώτον, αλλ' όχι ακόμη τόσον ελεεινόν· διότι οι τότε Ρωμαίοι ήσαν έθνος γενναίον, και αντί του να βαρύνωσι τον ζυγόν εις των Ελλήνων τους αυχένας, τους ετίμησαν ως σοφωτέρους των, αντί δούλων τους κατέστησαν διδασκάλους των, και λαβόντες επιστήμας και τέχνας παρ' αυτών ηξιώθησαν να ονομασθώσι και αυτοί το δεύτερον σοφόν έθνος της οικουμένης μετά τους Έλληνας.

Αλλ' έπταισαν τέλος πάντων και οι Ρωμαίοι, πταίσμα τόσον βαρύτερον του ελληνικού πταίσματος, όσον έπρεπε να ήναι προσεκτικώτεροι, έχοντες προ οφθαλμών της ελληνικής δυστυχίας το παράδειγμα. Εδιχονόησαν και αυτοί μη συλλογισθέντες όσα κακά είχε προξενήσει εις τους Έλληνας η διχόνοια· και χάσαντες την αυτονομίαν, έγιναν σύνδουλοι των Ελλήνων, και εκυβερνώντο εντάμα από την αυτοδέσποτον θέλησιν των Καισάρων της Ρώμης. Ο ζυγός ούτος ήτον βέβαια αισχρότερος εις τους Έλληνας, αλλ' είχε μ' όλον τούτο κάν ποιαν παρηγορίαν· διότι και τα φώτα της Ελλάδος δεν είχον ακόμη παντάπασιν αποσβεσθή, και εσώζετο και εις αυτούς ακόμη τους δεσπότας κάν ποια αιδώς, ήτις τους ηνάγκαζε να μετριάζωσι τον ζυγόν. Αλλ' οι δεσπόται της Ρώμης επολλαπλασιάζοντο καθ' ημέραν, όχι πλέον εκλεγόμενοι από την θέλησιν των πολιτών, ή διαδεχόμενοι την ηγεμονίαν παις παρά πατρός, αλλ' αναγορευόμενοι από την θορυβώδη των στρατευμάτων επανάστασιν. Αυτοί μετακομίσαντες έπειτα τον αυτοκρατορικόν θρόνον εις το Βυζάντιον, έδωκαν και εις εσάς, ω τέκνα μου, τους Γραικούς, των παλαιών Ελλήνων τους απογόνους, το όνομα των Ρωμαίων, όνομα το οποίον μήτε εις αυτούς πλέον δεν ήρμοζεν, επειδή τα στρατεύματα, αντί γνησίων Ρωμαίων ανεβίβαζον πολλάκις εις τον αυτοκρατορικόν θρόνον Θράκας, Βουλγάρους, Ιλλυριούς, Τριβαλλούς, Αρμενίους, και άλλους τοιούτους τρισβαρβάρους δεσπότας· των οποίων ο ζυγός έγινε τόσον βαρύτερος, όσον και τα φώτα της Ελλάδος ηφανίζοντο έν μετά το άλλο, και οι ταλαίπωροι Έλληνες έχασαν έως και το προγονικόν αυτών όνομα, αντί Γραικών ονομασθέντες Ρωμαίοι: και μ' όλον τούτο ο ζυγός ούτος ο τόσον βαρύς ήτον ακόμην υποφερτός, διότι οι βαστάζοντες αυτόν άθλιοι Γραικοί είχον καν την άδειαν να θρηνώσι τας συμφοράς των, ήτον εις αυτούς συγχωρημένον να πλησιάζωσι καν τους τυράννους των, και να ζητώσιν εκδίκησιν παρ' αυτών δι' όσα έπασχον από των τυράννων τους υπηρέτας. Ήσαν βέβαια σκληροί του καιρού εκείνου οι τύραννοι, αλλ' όντες ομόθρησκοι και ομόγλωσσοι των Γραικών, υπεκρίνοντο κάν ποιαν συνείδησιν, κάν τινα θεού φόβον. Και αν η καρδία των έγεμεν από φαρμάκιον, εις τα χείλη ηναγκάζοντο να κρατώσι το μέλι. Δια ταύτας λοιπόν τας αιτίας, τέκνα μου ηγαπημένα, ονομάζω και τον ζυγόν των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων υποφερτόν, παραβαλλόμενον με την σημερινήν παναθλίαν κατάστασιν των Γραικών, την οποίαν να περιγράψω μήτε φωνή πλέον μ' έμεινε μήτε δύναμις.

Ουαί, ουαί! τέκνα μου αγαπητά, δυστυχείς απόγονοι των Ελλήνων. Εσυντρίφθη, τέλος πάντων, και ο Ρωμαϊκός ζυγός, και οι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες εκρημνίσθησαν από του Βυζαντίου τον θρόνον. Αλλά τους εκρήμνισαν τίνες; Τύραννοι ασυγκρίτως και βαρβαρότεροι και σκληρότεροι απ' εκείνους: και οι ταλαίπωροι Γραικοί, αντί του να αναψύξωσιν, έκλιναν ελεεινώς τον αυχένα υποκάτω εις ζυγόν τόσον βαρύν, τόσον απάνθρωπον, ώστε να ποθήσουν τον ρωμαϊκόν ζυγόν. Έθνος τρισβάρβαρον, έθνος μιαρόν, έθνος διαφόρου γλώσσης και διαφόρου θρησκείας, εις ολίγα λόγια, έθνος τούρκικον, έπεσε, τέκνα μου, επάνω εις εμέ την δυστυχεστάτην μητέρα σας, την Ελλάδα, ως ένας σφοδρός ανεμοστρόβιλος, και κατέσβεσε τα μικρά και ασθενή φώτα, όσα των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων η τυραννία δεν είχεν ακόμη δυνηθή να σβέση· εσκόρπισε τα ολίγα εκείνα μου τέκνα, τους αδελφούς σας, όσοι ολίγον σοφώτεροι παρά τους άλλους κατέφυγον άλλος αλλαχού, φέροντες μεθ' εαυτών της προγονικής αυτών σοφίας τα λείψανα. Έπεσεν επάνω μου το απάνθρωπον γένος των Μουσουλμάνων, ως άγριος λύκος· και ίδετε, τέκνα μου, εις ποίον ελεεινόν τρόπον με κατεσπάραξε, πώς κατέσχισε τα λαμπρά μου φορέματα, πώς αιμάτωσε και κατεπλήγωσε τας τρυφεράς μου σάρκας. Ίδετε πώς εξήρανε τους μαστούς μου, ώστε μήτε σταλαγμός γάλακτος δεν έμεινε πλέον εις αυτούς δια να σας θρέψω. Ίδετε πώς από τους παντοτινούς στεναγμούς και τα καθημερινά δάκρυα εβραγχίασε και αυτός μου ο λάρυγξ, ώστε δεν έμεινε πλέον εις εμέ μήτε φωνή δια να σας παρηγορήσω.

Ερωτώ σας λοιπόν την σήμερον, τέκνα μου αγαπητά, η δυστυχεστάτη σας μήτηρ, υποφέρετε να αφήσετε τόσα κακά ανεκδίκητα; Υποφέρετε να ακούετε τους στεναγμούς, να θεωρείτε τα δάκρυά μου, να με βλέπετε σπαραττομένην, και δεν φοβείσθε μήπως η τυραννία μού αφαιρέση τέλος πάντων και την ζωήν; Μέχρι της σήμερον, τέκνα μου, δεν σας ενώχλησα με τα παραπονέματά μου, διότι η τυραννία δεν σας αφήκε κανένα τρόπον του να εκδικήσετε την μητέρα σας. Αλλά τώρα, ο καιρός της εκδικήσεως έφθασε, και από τούτον καιρόν άλλον αρμοδιώτερον ποτέ δεν θέλετε επιτύχει. Έν έθνος μέγα, λαμπρόν, γενναίον και φωτισμένον, οι ενδοξότατοι και εις όλην την οικουμένην περιβόητοι Γάλλοι, ευτυχείς ζηλωταί της ανδρείας και της σοφίας των προγόνων σας, με στρατεύματα συνθεμένα, καθώς εκείνα του Μαραθώνος, των Θερμοπυλών, της Σαλαμίνος, από Ήρωας, αφ' ού έδειξαν εις όλην την Ευρώπην τι δύναται να κάμη της ελευθερίας ο έρως οδηγούμενος από την σοφίαν, ήλθον και εις του τυράννου της Ελλάδος την επικράτειαν, και του απέσπασαν από τας αιμοβόρους χείρας την Αίγυπτον. Έπεσαν επάνω εις ταύτην την μακαρίαν γην, την οποίαν εφώτισαν εις των Πτολεμαίων τον καιρόν οι πρόγονοί σας, και εσκότισαν πάλιν οι τρισβάρβαροι Μουσουλμάνοι, έπεσαν λέγω επάνω εις την γην της Αιγύπτου, όχι ως Τούρκοι, όχι ως κεραυνός εξολοθρεύων, αλλ' ως δρόσος απ' ουρανού, φέροντες εις τους Αιγυπτίους τα φώτα και την ελευθερίαν.

Η Αίγυπτος, όταν φωτισθή, θέλει βέβαια εκδικήσει και τα ιδικά μου αίματα. M' όλον τούτο, εις τας χείρας σας είναι, τέκνα μου, να επιταχύνετε την εκδίκησιν ταύτην· εις τας χείρας σας είναι να ιατρεύσετε το γρηγορώτερον τας πληγάς μου, να με εκδύσετε χωρίς αργοπορίαν από τα σχισμένα τούτα και μεμολυσμένα ράκια, και να με στολίσετε πάλιν με την αρχαίαν μου δόξαν. Τι λέγετε; κινούσιν εις έλεον τας ακοάς σας οι στεναγμοί και τα δάκρυα της ελεεινής μητρός σας, τους οφθαλμούς σας, αι πληγαί και τα αίματα εις τα οποία με εβάπτισεν η τουρκική απανθρωπία; ή δεν έμεινε πλέον εις τας καρδίας σας ουδέ παραμικρός σπινθήρ αγάπης προς εμέ την αθλίαν μητέρα σας;»

Και ταύτα μεν λέγει προς ημάς όλους τους Γραικούς κλαίουσα και οδυρομένη η κοινή των Γραικών μήτηρ και πατρίς, η δυστυχής Ελλάς. Αλλ' ημείς τι έχομεν να αποκριθώμεν προς αυτήν; Θέλομεν άρα φράξει τας ακοάς εις τους στεναγμούς της, και σφαλίσει τους οφθαλμούς δια να μη βλέπωμεν τας αιματωμένας αυτής πληγάς; Μη γένοιτο! φίλοι και συμπατριώται. Όστις εξ ημών έχει τοιαύτην άσπλαγχνον ψυχήν, εκείνος απόγονος των παλαιών Ελλήνων γνήσιος δεν είναι, μήτε πρέπει εις αυτόν το να ονομάζεται Γραικός. Εκείνος είναι άνανδρον και ευτελές ανδράποδον, άξιος να ραπίζεται και να ξυλοκοπήται ως άλογον κτήνος από τους σκληρούς Μουσουλμάνους. Δια τους οικτιρμούς του Θεού, Έλληνες, τοιούτον επιτήδειον καιρόν μην αμελήσωμεν, αν δεν θέλωμεν να μείνωμεν αιωνίως δούλοι. Τίς εξ ημών δεν εδοκίμασε την απάνθρωπον αγριότητα και ασπλαγχνίαν της διεστραμμένης των Οσμανλίδων γενεάς; Αυτοί έδραμον από την Σκυθίαν εις την Ελλάδα ως κλέπται και λησταί, και μας εγύμνωσαν από την προγονικήν ημών δόξαν. Αυτοί μας μεταχειρίζονται ως άλογα κτήνη, μας καταβαρύνουσι με φόρους ανυποφόρους, τους κόπους των χειρών ημών και τους ιδρώτας του προσώπου κατατρώγουσιν αναισχύντως. Ημείς ποιμαίνομεν, και αυτοί σφάζουσι τα πρόβατα των ποιμνίων ημών· ημείς σπείρομεν, και αυτοί τρυγώσι, μην αφίνοντες εις ημάς μήτε όσον αρκεί εις το να θεραπεύσωμεν την πείναν ημών· ημείς ποτίζομεν, και αυτοί μας στερούσι και όσον χρειάζεται δια να σβέσωμεν την δίψαν ημών. Αυτοί μας εγγίζουσι καθ' ημέραν την τιμήν, μας ενοχλούσι και εις αυτήν ημών την σεβάσμιον θρησκείαν. Τους ιερούς ημών ναούς μετέβαλον εις τζαμία, και μη αρκούμενοι εις το να μας στερούσι τα αναγκαία μέσα του να συστήσωμεν σχολεία εις ανατροφήν και φωτισμόν των ημετέρων τέκνων, μας αρπάζουσιν από τους πατρικούς κόλπους και αυτά τα τέκνα, δια να τα κατηχώσιν εις την θρησκείαν του Μωάμεθ, ή να τα μεταχειρίζωνται ..... ω Γραικοί, και πώς να προφέρη το στόμα μου τοιαύτην των Γραικών καταισχύνην; δια να τα μεταχειρίζωνται εις τας ασελγείς και παρανόμους αυτών ηδονάς. Μας κρίνουσιν αδίκως, και μας στερούσι την ζωήν χωρίς έλεον ή κρίσιν.

Εις τας κεφαλάς των δυστυχών Γραικών έπεσαν σήμερον όλαι αι φρικταί εκείναι κατάραι, με τας οποίας ο Θεός εφοβέριζε πάλαι τους Ιουδαίους. Παραβάλετε, φίλοι και αδελφοί, με την παρούσαν των Γραικών κατάστασιν όσα προς εκείνους έλεγεν ο Θεός δια του Μωυσέως: «Και λατρεύσεις τοις εχθροίς σου, ους εξαποστελεί κύριος επί σε εν δίψει και εν γυμνότητι, και εν εκλείψει πάντων. Και επιθήσει κλοιόν σιδηρούν επί τον τράχηλόν σου, έως αν εξολοθρεύση σε. Επάξει επί σε Κύριος έθνος μακρόθεν απ' εσχάτου της γης, ωσεί όρμημα αετού, έθνος, ού ουκ αν ακούση της φωνής αυτού, έθνος αναιδές προσώπω, όστις ου θαυμάσει πρόσωπον πρεσβύτου, και νέον ουκ ελεήσει. Και κατέδεται τα έκγονα των κτηνών σου, και τα γεννήματα της γης σου, ώστε μη καταλιπείν σοι σίτον, οίνον, έλαιον, τα βουκόλια των βοών σου, και τα ποίμνια των προβάτων σου, έως αν απολέση σε και εκτρίψη σε εν ταις πόλεσί σου*». Εξ αιτίας των Τούρκων η κοινή πατρίς ημών, η πατρίς των τεχνών και των επιστημών, η πατρίς των φιλοσόφων και των ηρώων, έγινε σήμερον κατοικητήριον της αμαθίας και βαρβαρότητος, αληθές σπήλαιον ληστών, των και απ' αυτούς τους ληστάς αναιδεστέρων Οσμανλίδων. Δια τους Τούρκους ονειδιζόμεθα και καταφρονούμεθα από τους Ευρωπαίους, οι οποίοι χωρίς τα φώτα της Ελλάδος ήθελον ίσως ακόμη κοιμάσθαι εις τον σκότον της προγονικής αυτών βαρβαρότητος. Τοιαύτα και τοσαύτα, φίλοι και αδελφοί, επάθομεν από το απάνθρωπον γένος των Μουσουλμάνων.

Αλλ' είναι ασυγκρίτως δεινότερα όσα κινδυνεύομεν έτι να πάθωμεν απ' αυτούς. Οι Τούρκοι σήμερον είναι πληροφορημένοι ότι αισθανόμεθα πλέον παρά ποτέ του τυραννικού αυτών ζυγού το βάρος. Εξεύρουσι καλώτατα ότι τους μισούμεν και απ' αυτόν τον θάνατον περισσότερον. Τους εδίδαξεν η πείρα, ότι οι εχθροί των είναι φίλοι, και οι φίλοι των εχθροί ημέτεροι. Ανοίξατε τους οφθαλμούς, Γραικοί, και κατανοήσατε εις ποίον φοβερώτατον κίνδυνον ευρίσκεται το ταλαίπωρον ημών γένος. Ο καιρός ίσως δεν είναι μακράν, οπόταν ένας αιμοβόρος Σουλτάνος, δια να ελευθερωθή από πάσαν υποψίαν, θέλει, ως άλλος Ηρώδης, αποφασίσει την φονοκτονίαν όλων ομού των Γραικών. Το άσπλαγχνον γένος των Μουσουλμάνων είναι μαθημένον να τρέφεται με αίματα, να κυλίεται εις τα αίματα. Αίματα, και πάλιν αίματα χρειάζονται δια να σβέσουν την δίψαν των αγριοτέρων και παρά τους λύκους Αγαρηνών.

Δια τους οικτιρμούς του Θεού, Γραικοί, μην αφήσωμεν να μας φύγη από τας χείρας ο αρμόδιος ούτος καιρός, τον οποίον προσφέρει εις των Γραικών το γένος, η άλωσις της Αιγύπτου. Όσοι ευρίσκεσθε εις Αίγυπτον μιμήθητε τας ανδραγαθίας των Γάλλων, οι οποίοι, δια το να εμιμήθησαν τους προγόνους ημών, έφθασαν εις της δόξης τον ανώτατον βαθμόν. Όσοι είσθε την ηλικίαν νεώτεροι, προθυμήθητε να μάθετε από τους σοφούς Γάλλους την Τακτικήν, ήγουν την επιστήμην του πολέμου, επιστήμην η οποία πολλαπλασιάζει την φυσικήν δύναμιν, αυξάνει το θάρσος και την ανδρείαν, επιστήμην, εις ολίγα λόγια, αναγκαιοτάτην εις εκείνους, όσοι θέλουσι να ζώσιν ελεύθεροι. Ευταξία, ομόνοια, σύμπνοια μετ' αλλήλων, ζήλος ελευθερίας θερμότατος, υποταγή εις τους νόμους, αγάπη θερμή και φιλία άδολος προς τους Γάλλους, ειρήνη μετά των κατοίκων της Αιγύπτου, τους οποίους, επειδή υπετάχθησαν και αυτοί εις τους νόμους, εκδυθέντες την τουρκικήν αγριότητα, ως Τούρκους πλέον να στοχάζεσθε δεν είναι δίκαιον: ταύτα χρειάζονται, φίλοι και αδελφοί, δια να αυξήση η δύναμις και το κράτος σας, δια να βρέξη επάνω εις τα όπλα σας όλας τας ευλογίας του ουρανού ο θεός των δυνάμεων, και να σας καταστήση ήρωας ανικήτους, καθώς ήσαν οι πρόγονοί σας εν όσω εκυβερνώντο από νόμους καλούς, εν όσω ήσαν στολισμένοι με ήθη χρηστά.

Όσοι δε ευρίσκεσθε διασκορπισμένοι εις την Ελλάδα, μέρος μεν δράμετε με προθυμίαν και γρηγορότητα εις την Αίγυπτον, δια να αυξήσετε τον αριθμόν των αδελφών σας. Υπηρετήσατε τους Γάλλους με προθυμίαν, προσφέρετε εις αυτούς τα προς ζωήν αναγκαία. Βοηθήσατε με τα καράβια, με τας χείρας, με τας καρδίας, και με την ζωήν σας αυτήν, αν η χρεία το καλέση, τους φίλους του Ελληνικού γένους, εις την παντελή της Αιγύπτου κατάσχεσιν, της οποίας η ελευθερία είναι της Ελλάδος όλης κοινή σωτηρία. Εις την Αίγυπτον, αφ' ού ημαυρώθη των Αθηνών η δόξα, κατέφυγον αι τέχναι και επιστήμαι, και ανέζησαν πάλιν το δεύτερον οι Γραικοί, συστήσαντες ακαδημίας, συναθροίσαντες βιβλιοθήκας θαυμαστάς, τας οποίας έπειτα κατέκαυσαν οι εχθροί του Ελληνικού γένους, οι σημερινοί τύραννοι της Ελλάδος· Από την Αίγυπτον και πάλιν ας αναφθώσι τα φώτα, τα οποία έχουσι να φωτίσουν και τρίτον τους Γραικούς. Το δε λοιπόν μέρος μείνατε εις την Ελλάδα εξωπλισμένοι, και έτοιμοι να δεχθήτε τους ελευθερωτάς της Ελλάδος τους Γάλλους, και τους φίλους των Γάλλων και συμμάχους, τους στρατιώτας του κραταιού Αυτοκράτορος της Ρωσίας, κληρονόμου της δόξης και της αρετής των αειμνήστων αυτού προπατόρων. Οι Ηπειρώται ενθυμήθητε τα κατορθώματα των προγόνων σας. Εσείς και παλαιά εφάνητε ανδρείοι, και σήμερον ακόμην εδείξατε με τας κατά των αγρίων Πασάδων νίκας, ότι δεν εχάσατε την προγονικήν σας μεγαλοψυχίαν. Οι Θεσσαλοί και οι Μακεδόνες ενθυμήθητε ότι οι πρόγονοί σας κατετρόπωσαν τον Δαρείον, όστις ήτον ασυγκρίτως φοβερώτερος βασιλεύς από τον σημερινόν άνανδρον και γυναικώδη τύραννον της Ελλάδος.

Οι Πελοποννήσιοι και οι λοιποί Έλληνες μη λησμονήσετε τα τρόπαια, όσα κατά των βαρβάρων ανέστησαν οι προπάτορές σας· και σεις ανεξαιρέτως οι Μαϊνώται συλλογίσθητε ότι είσθε αίμα Σπαρτιατών· Όλοι ομού, όσοι με το λαμπρόν όνομα των Γραικών δοξάζεσθε, βάλετε καλά εις τον νου σας ότι αφ' όσας δυστυχίας δύναται να πάθη ο άνθρωπος η πλέον απαρηγόρητος είναι η δουλεία· ότι ο δούλος μήτ' αρετήν, μήτε τιμήν ουδεμίαν δύναται να αποκτήση· ότι σιμά εις τάλλα κακά όσα καθ' εκάστην πάσχει από τον τύραννον, υποφέρει ακόμη και την καταφρόνησιν όλων των άλλων εθνών, την φοβεράν καταισχύνην του να λογίζεται κτήνος άλογον, και όχι άνθρωπος. Φίλοι και αδελφοί, μη φοβήθητε παντάπασι τους Τούρκους. Αυτοί δεν είναι πλέον ό,τι ήσαν προ τριακοσίων χρόνων. Αυτοί εξεύρουν να φονεύωσιν εις τας πόλεις, εις τας αγοράς, ανθρώπους ειρηνικούς και αόπλους· αλλ' εις την στρατιάν, κατά πρόσωπον του εχθρού, γίνονται και απ' αυτάς τας γυναίκας ανανδρότεροι, καθώς η πείρα σάς επληροφόρησε περί τούτου, καθώς πολλάκις τους ίδετε φεύγοντας ως λαγωούς από προσώπου των Γραικών.

Πολεμήσατε λοιπόν, ω μεγαλόψυχα και γενναία τέκνα των Παλαιών Ελλήνων, όλοι ομού ενωμένοι τους βαρβάρους της Ελλάδος τυράννους. Ο κόπος είναι μικρός παραβαλλόμενος με την δόξαν, η οποία θέλει σάς εξισώσει με τους Ήρωας του Μαραθώνος, της Σαλαμίνος, των Πλαταιών, των Θερμοπυλών, τους ακαταμαχήτους προγόνους σας. Αλλά τι λέγω θ έ λ ε ι σ ά ς ε ξ ι σ ώ σ ε ι ; Των Τούρκων ο διωγμός από την Ελλάδα θέλει σάς καταστήσει ενδοξοτέρους και απ' αυτούς τους Μιλτιάδας, τους Θεμιστοκλέας, τους Λεωνίδας· επειδή ευκολώτερον είναι να εμποδίση τις την αρχήν τον εχθρόν να εισέλθη εις την κατοικίαν του, παρά το να τον διώξη αφ' ού χρόνους πολλούς ριζωθή εις αυτήν.
Πολεμήσατε, φίλοι και αδελφοί, τους απανθρώπους και σκληρούς Τούρκους· όχι όμως ως Τούρκους, όχι ως φονείς, αλλ' ως γενναίοι της ελευθερίας στρατιώται, ως υπερασπισταί της ιεράς ημών θρησκείας και της πατρίδος. Χύσατε χωρίς έλεον το αίμα των εχθρών, όσους εύρετε εξωπλισμένους κατά της ελευθερίας, και ετοίμους να σας στερήσωσι την ζωήν. Ας αποθάνη όστις τυραννικώς σφίγγει των Γραικών τας αλύσεις, και τους εμποδίζει να ρήξωσι τα δεσμά των. Αλλά σπλαγχνίσθητε τον ήσυχον Τούρκον, όστις ζητεί την σωτηρίαν του με την φυγήν, ή ευαρεστείται να μείνη εις την Ελλάδα, υποτασσόμενος εις νόμους δικαίους, και γευόμενος και αυτός τους καρπούς της ελευθερίας, καθώς οι Γραικοί, καθώς και αυτοί της Αιγύπτου οι Τούρκοι. Ας ήναι η εκδίκησις ημών φοβερά, αλλ' ας γένη με δικαιοσύνην. Ας δείξωμεν εις το άγριον των Μουσουλμάνων γένος, ότι μόνη της ελευθερίας η επιθυμία, και όχι η δίψα του φόνου και της αρπαγής μάς εξώπλισε τας χείρας. Ας μάθωσιν οι απάνθρωποι Τούρκοι από την ημετέραν φιλανθρωπίαν, ότι δια να παύσωμεν τας καθημερινάς αδικίας, την καθημερινήν έκχυσιν του Ελληνικού αίματος, αναγκαζόμεθα προς καιρόν να χύσωμεν ολίγον τουρκικόν αίμα.

Ναι, φίλοι και συμπατριώται, ολίγον αίμα τουρκικόν θέλει ρεύσει, διότι ολίγοι Τούρκοι θέλουσι τολμήσει να αντισταθούν εις των Γραικών την ευψυχίαν. Αυτοί, όχι μόνον έχασαν την παλαιάν αυτών ανδρείαν, αλλ' έχουσιν ακόμη νεαρά προ οφθαλμών τα παραδείγματα τοσούτων Ηγεμονιών της Ευρώπης, τας οποίας η ευμετάβολος τύχη ή παντελώς ανέτρεψεν, ή σφοδρώς εκλόνησεν. Αυτός ο κοινός των Τούρκων λαός, βεβαρυμένοι από τον ανυπόφορον της δουλείας ζυγόν, ολίγον θέλουσι φροντίσει δια τον κρημνισμόν του τυράννου. Τέλος πάντων και αυτοί της ανατολικής και δυτικής Τουρκίας σατράπαι, οι οποίοι και τώρα άρχησαν να καταφρονώσι τας προσταγάς του Σουλτάνου, θέλουν επιταχύνει την πτώσιν του. Όλα ταύτα συντρέχουσι με την ευψυχίαν των Γραικών εις το να καταπλήξωσι τον άνανδρον τύραννον της Ελλάδος, ο οποίος αδίκως κατέχει ξένον θρόνον, περικυκλωμένος, ως άλλος Σαρδανάπαλος, από γυναίκας και ευνούχους, ο οποίος εξησθενημένος και την ψυχήν και το σώμα, από των ηδονών την κατάχρησιν, δεν τολμά μήτε την θύραν του παλατίου του να εξέλθη, δια να δείξη καν εικόνα στρατηγού κατά των εχθρών του. Ο καιρός, φίλοι και συμπατριώται, της καταστροφής του τυράννου είναι τόσον αρμόδιος, ώστε θέλει πληρωθή εις ημάς το προφητικόν λόγιον, ε ί ς δ ι ώ ξ ε τ α ι χ ι λ ί ο υ ς.

Επικαλεσάμενοι λοιπόν την εξ ουρανού βοήθειαν, και ασπασάμενοι είς τον άλλον με τα δάκρυα της ελπίδος και της χαράς, οι νέοι με τα όπλα, οι γέροντες με τας ευχάς και τας παραινέσεις, οι ιερείς με τας ευλογίας και τας προς θεόν δεήσεις, όλοι ομού ενωμένοι, γενναίοι του ελληνικού ονόματος κληρονόμοι, πολεμήσατε γενναίως περί πίστεως, περί πατρίδος, περί γυναικών, περί τέκνων, περί πάσης της παρούσης και της επερχομένης γενεάς των Γραικών, τον τρισβάρβαρον, τον άσπλαγχνον τύραννον της Ελλάδος, αν θέλετε να φανήτε άξιοι των παλαιών Ελλήνων απόγονοι, αν θέλετε να αφήσετε, ως εκείνοι, το όνομά σας αείμνηστον εις τους αιώνας των αιώνων. Γένοιτο!

Ατρόμητος
ο εκ Μαραθώνος


* Δευτερονομ. Κεφ. KH, στίχ.48-52.

Ο Πάπας της Ρώμης. Δούλος του Θεού ή υπάλληλος τραπεζιτών;

Ο Πάπας Της Ρώμης ευθύνεται για τη σημερινή παρακμή του χριστιανικού κόσμου.
Βλάκας ή προδότης;
Δούλος του Θεού ή υπάλληλος τραπεζιτών;
Για να καταλογίσεις σε κάποιον την κατηγορία της παράβασης του καθήκοντος, θα πρέπει πρώτα απ' όλα να γνωρίζεις ένα πολύ βασικό πράγμα ...Να γνωρίζεις τα καθήκοντά του. Εάν δεν γνωρίζεις ποια είναι αυτά τα καθήκοντα, για ποια παράβαση μπορείς να μιλήσεις;
Έχει αναρωτηθεί ποτέ ο αναγνώστης ποια είναι τα καθήκοντα ενός Πάπα; Τον βλέπουμε όλοι να χαιρετά τα πλήθη από το γνωστό μπαλκόνι του Βατικανού ή να κάνει βόλτες με το αυτοκίνητο-"ενυδρείο", αλλά γνωρίζουμε ακριβώς ποιος είναι ο ρόλος του; Γιατί απολαμβάνει τέτοιου μεγέθους και έντασης ασφάλεια; ...Ασφάλεια, η οποία κάνει την αντίστοιχη του Πλανητάρχη να μοιάζει σαν ανοργάνωτος περίπατος με φίλους και γνωστούς.
Όλα αυτά αν μη τι άλλο είναι περίεργα. Περίεργα για κάποιον, ο οποίος δεν έχει γνώσεις και βλέπει τον Πάπα σαν έναν ακόμα ιερέα ...Έναν παπά πολυτελείας ...Ένα απομεινάρι του παρελθόντος, το οποίο ζει απομονωμένο σε μια "γυάλα" και μακριά από τις εξελίξεις του σύγχρονου κόσμου ...Έναν "δεινόσαυρο", ο οποίος "λιβανίζει" όλη την ημέρα τον Κύριο και που κατά πάσα πιθανότητα δεν γνωρίζει τι είναι τα CDS ή τα περίφημα Swaps.
Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Τι ακριβώς είναι ο Πάπας σε σχέση με τον χριστιανισμό, τα δόγματά του και τα εθνικά κράτη; Πόση δυνατότητα παρέμβασης έχει και σε ποιους τομείς; Πόσο μπορεί να παρέμβει στην οικονομική λειτουργία του Δυτικού Κόσμου; Υπάρχει αντικειμενικά σοβαρός λόγος, που απολαμβάνει τόση μεγάλη και επιμελή προσωπική προστασία;
Αντιλαμβανόμαστε πως όλα αυτά πρέπει να τα γνωρίζει κάποιος, προκειμένου να αντιληφθεί τα καθήκοντά του ...Προκειμένου να του αποδώσει ευθύνες για τα όσα γίνονται εις βάρος του χριστιανικού κόσμου σήμερα ...Ενός κόσμου, ο οποίος έχει βυθιστεί στη δίνη των τραπεζικών χρεών και καθημερινά έρχεται αντιμέτωπος με τις συνέπειες των αφελών επιλογών του ...Ενός κόσμου, όπου το ένα κράτος μετά το άλλο υιοθετεί σκληρά δημοσιονομικά μέτρα και απειλείται να μπει σε μια πρωτοφανή κατάσταση φτώχειας ...Σε μια κατάσταση επικίνδυνη, γιατί βλέπουμε αυτήν τη φτώχεια να μετατρέπεται σταδιακά σε μια κατάσταση αδυναμίας. Να ξεκινάει σαν οικονομικό πρόβλημα και σταδιακά να μετατρέπεται σε ψυχολογικό. Αυτό είναι και το επικίνδυνο της σημερινής κατάστασης ...Η φτώχεια των χριστιανικών λαών απειλεί να τους μετατρέψει σε αδύναμα υποχείρια κάποιων επικίνδυνων παράκεντρων της παγκόσμιας εξουσίας.
Η φτώχεια, δηλαδή, δεν είναι επικίνδυνη ως φτώχεια. Η φτώχεια δεν είναι απαραίτητα αδυναμία. Άλλωστε η ανθρωπότητα φτώχειες πέρασε πολλές. Ακόμα και στις μεγάλες της "στιγμές" η φτώχεια την συντρόφευε. Η σημερινή φτώχεια είναι επικίνδυνη, γιατί ασκείται σε απογοητευμένους ανθρώπους ...ως τιμωρία. Αυτή η φτώχεια έχει την τάση να μεταλλαχθεί σε αδυναμία ...Μια αδυναμία, η οποία θα καθηλώσει τους λαούς στην απόλυτη υποταγή τους ...Μια αδυναμία, η οποία όλο και πιο πολύ μας θυμίζει την εποχή των δουλοπάροικων της φεουδαρχίας. Αυτή η τελευταία διαπίστωση δεν γίνεται ποιητική αδεία. Ο χριστιανισμός κινδυνεύει να βυθιστεί σε μια κατάσταση νεοφεουδαρχίας.
Αυτός ο νεολογισμός δεν είναι τυχαίος. Η νεοφεουδαρχία χαρακτηρίζει τον χριστιανισμό σε όλα τα επίπεδα και όχι μόνο στο οικονομικό. Ο φεουδαλισμός επιστρέφει σε όλα τα επίπεδα και αφορά όλους τους εμπλεκόμενους σ' αυτόν ...Ο φεουδαλισμός, ο οποίος ήδη χρησιμοποιεί την απειλή της φτώχειας σαν ένα "μαστίγιο", που θα υποτάσσει τους λαούς στην εξουσία των εκλεκτών του. Το κεφάλαιο ήδη στον χριστιανικό κόσμο το διατηρεί στα χέρια της μια πολύ περιορισμένη μειοψηφία ανθρώπων. Μερικές χιλιάδες ανθρώπων ελέγχουν τα πάντα μέσα σ' αυτόν τον πάλαι ποτέ τεράστιο κόσμο ...Όταν λέμε τα πάντα, εννοούμε ...τα πάντα.
Από τον κύριο όγκο των παραγωγικών επιχειρήσεων και τις τεράστιες γεωργικές εκτάσεις μέχρι και τις κυβερνήσεις των χριστιανικών κρατών τα πάντα είτε ανήκουν είτε ελέγχονται ως ιδιοκτησία από μια πολύ μικρή μειοψηφία ανθρώπων. Λίγοι ιδιοκτήτες, οι οποίοι κρύβονται πίσω από διάσημα ονόματα πολυεθνικών εταιρειών, εδώ και μερικές δεκαετίες "σαρώνουν" τα πάντα. Εξαγοράζουν ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει, δημιουργώντας μονοπώλια, που κάνουν τον Μεσαίωνα να φαντάζει σαν μια ασήμαντη παιδική χαρά.
Μέσω περίεργων και πρωτοφανών χρηματοπιστωτικών παιχνιδιών κάποιοι πολύ συγκεκριμένοι άνθρωποι έχουν αποκτήσει μια συντριπτική υπεροχή έναντι του επιχειρηματικού και παραγωγικού κόσμου και τον συνθλίβουν. Αρπάζουν τα πάντα και τα διαχειρίζονται με βάση τα προσωπικά τους συμφέροντά τους και όχι τα συμφέροντα της κοινωνίας. Αρπάζουν τα παραγωγικά μέσα από τους ίδιους τους δημιουργούς τους και τους αλλάζουν "προσανατολισμό". Καθημερινά παραγωγικές επιχειρήσεις μετατρέπονται σε εμπορικού τύπου "παράγκες". Καθημερινά μπαίνουν λουκέτα σε εργοστάσια, βυθίζοντας στην άβυσσο της ανεργίας εκατομμύρια ανθρώπους. Όλα αυτά συμβαίνουν, γιατί κάποιοι "χτίζουν" τα νέα "φέουδα" της νέας εποχής ...Τα "φέουδα" της αγοράς, τα οποία —δυστυχώς για τους λαούς— δεν έχουν το αντίστοιχο παραγωγικό τους "πρόσωπο".
Τουλάχιστον οι φεουδάρχες του Μεσαίωνα δεν αποσπούσαν τα φέουδα από τους λαούς, για να τα στείλουν στην Κίνα και να τα δουλεύουν φτηνοί Κινέζοι. Κατείχαν τα φέουδα, αλλά η απασχόληση μοιραζόταν εντός της ίδιας κοινωνικής ομάδας. Υπήρχαν, έστω και σε ένα στοιχειώδες επίπεδο, συμπλέοντα συμφέροντα μεταξύ παραγωγών και εργαζομένων. Σήμερα κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Οι χριστιανικές κοινωνίες δεν έχουν πλέον αυτού του είδους τις συμπλεύσεις. Οι μέχρι τώρα υπάρχοντες διαχωρισμοί της συμβατικής οικονομίας, οι οποίοι διαχώριζαν τα μέλη των κοινωνιών μεταξύ τους, σήμερα δεν υπάρχουν. Δεν υπάρχουν πλέον μέσα σε αυτές τις κοινωνίες κεφαλαιοκράτες και εργαζόμενοι. Σήμερα μέσα στις κοινωνίες υπάρχουν μόνο επιχειρηματίες και πελάτες ...Οι "πωλώντες" και οι "αγοράζοντες".
Όμως, αυτό είναι επικίνδυνο για την ίδια την επιβίωση των κοινωνιών. Γιατί; Γιατί ο τόπος, που σε θρέφει, είναι πατρίδα. Η γη, που "ταΐζει" τα παιδιά σου, είναι πατρίδα. Το εργοστάσιο, που τα "ταΐζει" ακόμα πιο καλά, είναι επίσης πατρίδα. Το σπίτι, που στεγάζεις την οικογένειά σου, είναι πατρίδα. Σήμερα όλα αυτά δεν υπάρχουν. Δεν υπάρχει παραγωγή και άρα οι λαοί βρίσκονται στον "αέρα". Δεν έχουν "ρίζες" στους χώρους όπου γεννήθηκαν. Περαστικοί "πελάτες" είναι από αυτούς τους χώρους. Ακόμα και τα σπίτια τα οποία κατοικούν ανήκουν στις τράπεζες και άρα σε άλλους. Δεν έχουν τη δυνατότητα να "ταυτιστούν" με το υλικό μέρος αυτού, του οποίου αντιλαμβάνονται ως πατρίδα. Αν δεν μπορούν να καταναλώσουν τα προϊόντα, τα οποία "μυστηριωδώς" φτάνουν μπροστά τους, θα πρέπει να μετακινηθούν σε κάποιο άλλο μέρος, προκειμένου ν' αποκτήσουν αυτήν τη δυνατότητα.
Κάποτε έπρεπε να απειλείς με πραγματικό θάνατο έναν άνθρωπο, προκειμένου να τον διώξεις από την πατρίδα του και σήμερα δεν μπορείς να τον σταματήσεις ούτε με όπλο, προκειμένου να μην την εγκαταλείψει. Όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Δεν άλλαξε ο άνθρωπος τα χαρακτηριστικά του. Δεν έγινε ξαφνικά "νομάδας". Το DNA του παραμένει σταθερό. Απλά άλλαξε ο κόσμος γύρω του. Έγινε ο κόσμος "μεταβλητός" και ο άνθρωπος "γλιστράει" πάνω σ' αυτόν. Σταματάει όπου μπορεί να επιβιώσει. Αν δεν έχει ένα χωράφι ή μια θέση εργασίας στην πατρίδα που τον γέννησε, θα "γλιστρήσει", μέχρι να βρει κάπου να "πιαστεί" ...Να "πιαστεί", για να μπορεί να θρέψει τα παιδιά του. Αυτό το επικίνδυνα "επικλινές" και "γλιστερό" περιβάλλον οφείλεται στα καρτέλ, τα οποία σάρωσαν τη χριστιανική οικονομία και έδιωξαν την παραγωγή μακριά από αυτήν.
Αυτό το καρτέλ ιδιωτικών συμφερόντων σαρώνει στην κυριολεξία τα πάντα και όχι μόνον στην οικονομία. Εξαιτίας των συμφερόντων του —και αναζητώντας την οικονομικότερη δυνατή παραγωγική λειτουργία— προκάλεσε κοινωνικά προβλήματα με ασύλληπτες συνέπειες. Μετακινώντας την παραγωγή σε τριτοκοσμικές "Μπανανίες" προκάλεσε μια πρωτοφανή ανεργία και αυτό είχε ως συνέπεια να απειληθεί το μέγα επίτευγμα των λαών του χριστιανισμού και το οποίο ήταν το οργανωμένο κοινωνικό κράτος ...Το κράτος, που μεριμνούσε για τους πολίτες του ...Το κράτος, το οποίο επέβαλε τη θέληση αυτών των πολιτών ακόμα και πάνω στους πιο ισχυρούς οικονομικούς και πολιτικούς του παράγοντες ...Το κράτος, το οποίο έδινε σάρκα και οστά στην έννοια της Δημοκρατίας. Τα επιτεύγματα αυτού του κράτους και της Δημοκρατίας αμφισβητούνται πλέον από τις νεοφεουδαρχικές εξουσίες. Ήδη έχουν ψηφιστεί στα κράτη νόμοι πρωτοφανείς για τον νομικό μας πολιτισμό.
Μιλάμε για πραγματικό Μεσαίωνα. Δεν ισχύει ούτε καν το Habeas Corpus. Συνάνθρωποί μας συλλαμβάνονται, βασανίζονται και πιθανότατα κάποιοι από αυτούς πεθαίνουν, χωρίς να απολαύσουν το στοιχειώδες δικαίωμα της Δίκης. Αυτό, δηλαδή, το οποίο ήταν εξασφαλισμένο από τον 12ο αιώνα, τίθεται υπό αμφισβήτηση τον 21ο αιώνα. Με ποια δικαιολογία; Την τρομοκρατία ...Τους "δαίμονες", οι οποίοι απειλούν την κοινωνική μας "λειτουργία" ...Τους "δαίμονες", οι οποίοι δεν διαφέρουν και πολύ από εκείνους που "κυνηγούσε" η Ιερά Εξέταση. Άγνωστοι, σκοτεινοί και επικίνδυνοι ήταν κι εκείνοι. Μπορούσαν να καταλάβουν "κορμιά" ανύποπτων πολιτών και άρα καθιστούσαν ύποπτη ολόκληρη την κοινωνία. Όπως ακριβώς συμβαίνει σήμερα. Κάποτε αυτούς τους "δαίμονες" τους "ανακάλυπταν" και τους έκαιγαν στην πυρά, ενώ σήμερα πάλι τους ανακαλύπτουν και τους "καίνε" στο "Γκουαντάναμο". Κατά σύμπτωση οι ίδιες εξουσίες είναι αυτές, οι οποίες πάλι ταλαιπωρούν την ανθρωπότητα, προκειμένου να τη "σώσουν".
Η "ειρωνεία" είναι ότι η επανεμφάνιση της "Ιεράς Εξέτασης" γίνεται κατά τη διάρκεια της θητείας ενός Πάπα, ο οποίος, πριν γίνει τέτοιος, ήταν υπεύθυνος δόγματος της Καθολικής Εκκλησίας ...Ήταν υπεύθυνος της επιτροπής εκείνης, η οποία κάποτε ονομαζόταν η "Ιερά Εξέταση".
Τι συμβαίνει όμως; Πώς φτάσαμε σ' αυτήν την κατάσταση; Τι άλλαξε και σε ποιους τομείς σ' ό,τι αφορά την κοινωνική και οικονομική λειτουργία; Θα μπορούσε ο Πάπας —και άρα ο πιο ισχυρός παράγοντας του χριστιανισμού— να σταματήσει αυτήν τη "λαίλαπα", η οποία ισοπεδώνει τα πάντα στο πέρασμά της;
 Βεβαίως και θα μπορούσε να τη σταματήσει. Έπρεπε να τη σταματήσει, για να προστατεύσει τη δύναμη τής χριστιανικής αυτοκρατορίας ...Να προστατεύσει το κεφάλαιο της χριστιανικής αυτοκρατορίας, που, εκτός από το βιομηχανικό κεφάλαιο, ήταν και η πανάκριβη εξειδικευμένη εργατική της τάξη ...Να προστατεύσει την κοινωνική ευημερία και κατά συνέπεια την κοινωνική ειρήνη, η οποία διασφαλίζεται από την οικονομική ανάπτυξη και από την εργασία. Όμως, για να δούμε πώς θα μπορούσαν να γίνουν αυτά, θα πρέπει να γνωρίζουμε για ποιους λόγους φτάσαμε στο σημείο αυτό και πότε έπρεπε να υπάρξει δράση, η οποία δεν υπήρξε.
Το κύριο αίτιο, που φτάσαμε στο σημείο αυτό, είναι η ανεξέλεγκτη τραπεζική λειτουργία. Αυτή είναι που απειλεί τον χριστιανισμό. Όμως, το ίδιο ανεξέλεγκτο είναι και το εμπόριο ...Η "αδελφή" δραστηριότητα της τραπεζικής λειτουργίας ...Το "καύσιμο", που οδηγεί στην ανεξέλεγκτη τραπεζική λειτουργία ...Το εμπόριο, το οποίο επί αιώνες ελεγχόταν με τους πιο αυστηρούς νόμους ...Το εμπόριο, το οποίο, αν δεν ελεγχθεί εγκαίρως, εύκολα "προδίδει" μια εθνική οικονομία. Γιατί; Γιατί το εμπόριο δεν έχει ηθική. Το εμπόριο δεν έχει εργοστάσια ή γη και άρα δεν έχει πατρίδα. Το εμπόριο έχει έναν στόχο. Το κέρδος. Δεν έχει το "όραμα", που πολλές φορές έχει η παραγωγή.
Το "όραμα" ενός παραγωγού δεν είναι απαραίτητα το κέρδος —...Είναι και το κέρδος, αλλά όχι μόνον αυτό—. Το "όραμά" ενός βιομηχάνου μπορεί να είναι να φτιάξει, για παράδειγμα, το καλύτερο αυτοκίνητο στον κόσμο. Το "όραμα" ενός γεωργού μπορεί να είναι να παράγει τα καλύτερα βιολογικά φρούτα της αγοράς. Όλοι αυτοί οι παραγωγοί βάζουν κόπο και μεράκι, για να παράγουν κάτι στο επίπεδο που εκφράζει τους ίδιους ως προσωπικότητες. Αντίθετα το "όραμα" του εμπόρου δεν εμπεριέχει μέσα του κάποιου είδους μεράκι. Ο έμπορος έχει μόνον έναν στόχο. Το κέρδος ...Έμπορος είναι, όχι δημιουργός ...Ενδιάμεσος είναι και όχι παραγωγός. Είτε πουλάει όπλα είτε φάρμακα, είναι το ίδιο, εφόσον την ίδια δουλειά κάνει. Είτε πουλάει αυτοκίνητα είτε ναρκωτικά, το ίδιο πράγμα αναζητά ...Το κέρδος ...Δεν έχει άλλο στόχο.
Το εμπόριο είναι τόσο ανήθικο από τη φύση του, που το απόλυτο "όραμά" του είναι η απόλυτη "εξαπάτηση". Ο "τέλειος" έμπορος δεν είναι αυτός, ο οποίος θα πουλήσει το καλύτερο προϊόν σε μια λογική τιμή. Αυτός, που θα το κάνει αυτό, είναι άσχετος και άρα κακός έμπορος. Ο "τέλειος" έμπορος είναι αυτός, ο οποίος θα καταφέρει να βγάλει το μέγιστο κέρδος από το τίποτε ...Αυτός, ο οποίος θα πουλήσει πανάκριβα το σκουπίδι. Όταν αυτό είναι το απόλυτο "όριο" μιας δραστηριότητας, αντιλαμβανόμαστε τα χαρακτηριστικά της ίδιας της δραστηριότητας.
Αυτή η δραστηριότητα είναι που οδήγησε τη χριστιανική κοινωνία στη λογική των εμπόρων ...Στη λογική της υιοθέτησης των εμπορικών προτύπων ...Των προτύπων των πορνών και των παρασίτων ...Των υπερκατανωλωτικών προτύπων, που, μέσω της κατανάλωσης, προσπαθούν να "γυαλίσουν" την ανύπαρκτη αξία τους. Σε αυτήν τη λογική μάς έριξαν οι τραπεζίτες και για να το καταφέρουν αυτό χρησιμοποίησαν το "καύσιμο" του εμπορίου. Το εμπόριο τούς ήταν χρήσιμο, γιατί μέσω αυτού θα μπορούσαν να αλλοιώσουν την κοινωνική λειτουργία στη βάση της. Από τη στιγμή που κατόρθωσαν και έβαλαν τη λογική των εμπόρων στην πλατιά κοινωνική βάση, όλα ήταν θέμα χρόνου να συμβούν. Η κοινωνία είχε "αρρωστήσει" και απλά περίμενε το τέλος της.
Πώς είναι δυνατόν να υπάρξει ελπίδα κοινωνικής επιβίωσης στη χριστιανική Δύση, όταν ένα φωτομοντέλο, όπως η Σισέλ, με μόνο εφόδιο τον κώλο της γίνεται δισεκατομμυριούχος, τη στιγμή που εκατομμύρια συνάνθρωποί μας δεν μπορούν να επιβιώσουν; Πώς είναι δυνατόν να υπάρξει κοινωνική δικαιοσύνη στη χριστιανική Δύση, όταν ένας ποδοσφαιριστής, όπως ο Ρονάλντο, και με μόνο εφόδιο δύο γερά πόδια, βγάζει ανά έτος περισσότερο κέρδος από μια μεγάλη βιομηχανία; Πώς είναι δυνατόν να υπάρξει εργασιακή "ασφάλεια", όταν ένας νεκρός Τζάκσον βγάζει περισσότερο κέρδος από τους μισθούς εκείνους, τους οποίους θα εισπράξουν χιλιάδες ζωντανοί εργαζόμενοι στο σύνολο της παραγωγικής τους ζωής;
Όλα αυτά δημιουργούν συνθήκες κοινωνικής παρακμής. Αλλάζουν τα πρότυπα. Κάποιοι, για να πουλήσουν περισσότερα βρακιά, προσπαθούν να εμφανίσουν την ανηθικότητα σαν "μαγκιά". Κάποιοι, για να πουλήσουν περισσότερα μπουκάλια με αλκοόλ, παρασέρνουν τους νέους στην ακολασία, στο ξενύχτι και βέβαια μακριά από την εργασία, η οποία δεν εξασφαλίζει τίποτε από τα προαπαιτούμενα και βέβαια δεν αντέχει το ξενύχτι. Κάποιοι, για να πουλήσουν περισσότερα πτυχία, έβαλαν άντρες και γυναίκες σε ένα "κυνήγι" καριέρας, που τους κατέστρεψε μαζικά. Κάποιοι, για να πουλήσουν περισσότερα εισιτήρια στα θεάματα, "έβγαλαν" τις μανάδες από τα σπίτια τους και παρέδωσαν τα παιδιά τους σε έμμισθες μπέιμπισίτερ.
Όλα αυτά, αν τα συνδυάσει κάποιος, μπορεί να εξηγήσει τα αίτια της σημερινής κατάστασης. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς μάγος, για να εξηγήσει το πώς φτάσαμε εδώ όπου φτάσαμε. Όταν μετατρέπεις τα παράσιτα σε κοινωνικά πρότυπα, παρασέρνεις την κοινωνία πίσω τους. Με πρότυπα μοντέλα, τραγουδιστές και ποδοσφαιριστές, δεν φτιάχνεις παραγωγική κοινωνία ...Φτιάχνεις "πασαρέλα" αθλιότητας. Με τέτοια πρότυπα κανένας δεν θέλει να εργαστεί και άρα κανένας δεν θα προστατεύσει ένα εργοστάσιο, το οποίο κινδυνεύει με λουκέτο. Με πρότυπα ανθρώπους, οι οποίοι κοιμούνται φτωχοί και ξυπνάνε βαθύπλουτοι, όλοι ελπίζουν να τους μιμηθούν. Όταν ελπίζεις με την αφέλειά σου να γίνεις πλούσιος μέσα σε μια στιγμή, αλλάζει ο τρόπος σκέψης σου. Η αφέλεια βέβαια δεν είναι αλά καρτ. Δεν είσαι αφελής μόνον σε συγκεκριμένα πράγματα. Είσαι αφελής γενικά. Η αφέλεια, αν σε "πιάσει", δεν σε εγκαταλείπει.
Εφόσον "ονειρεύεσαι" μια μεγάλη "ζωή" και δεν ζεις αυτή που σου διατίθεται, γιατί να μην δανείζεσαι από τις τράπεζες αυτά, τα οποία σου πλασάρουν οι πονηροί έμποροι και νομίζεις ότι σου λείπουν; Γιατί να μην πάρεις μια "προκαταβολή" μιας "μεγάλης" ζωής, που έτσι κι αλλιώς θεωρείς ότι κάποτε θ' αποκτήσεις; Γιατί να μην ξεπουλήσεις τα πάντα, εφόσον θεωρείς ότι θα γίνεις κάποτε αρκετά πλούσιος, για να τα αναπληρώσεις; Όταν δεν νοιάζεται για το σπίτι ή το χωράφι, που σου άφησε ο πατέρας σου, ο οποίος εργαζόταν μια ζωή για να τ' αποκτήσει, γιατί να νοιαστείς και για την πατρίδα; Όταν το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι να "ζήσεις" την "ονειρεμένη" ζωή των μοντέλων και των ποδοσφαιριστών, δεν ενδιαφέρεσαι για οικογένεια και δεν κάνεις παιδιά. Τα παιδιά σε "περιορίζουν" στο σπίτι και σου βάζουν κιλά, "απομακρύνοντάς" σε από τα πρότυπά σου. Δεν έχεις χρόνο και είσαι "χοντρή", για να ζήσεις το "όνειρο".
Όταν κάποιος μπαίνει σ' αυτήν την αντίληψη των πραγμάτων, αρχίζει και αποκτά τάσεις "αυτοκτονίας", εφόσον η ζωή του θνητού είναι μικρή και οι ευκαιρίες όλων να τα πετύχουν όλα σχεδόν ανύπαρκτες. Όταν πολλά μέλη της κοινωνίας μοιράζονται αυτήν την ίδια αντίληψη, οδηγούν την ίδια την κοινωνία στην "αυτοκτονία. Όταν οι άνθρωποι δεν νοιάζονται για τις ατομικές τους κληρονομιές και τις "υποθηκεύουν", για να πάρουν ένα διακοποδάνειο, γιατί να ελέγξουν κυβερνήσεις, οι οποίες "υποθηκεύουν" πατρίδες ολόκληρες; Όταν οι άνθρωποι ονειρεύονται "αρπαχτές", πώς θα ελέγξουν κυβερνήσεις που διαφθείρονται; Όλα δηλαδή έχουν την εξήγησή τους. Δεν υπάρχει μυστήριο για το πώς έφτασαν τα πράγματα στο σημείο αυτό. Δεν υπάρχει μυστήριο για το πώς βυθίστηκε ο χριστιανισμός στη σημερινή κατάσταση της φτώχειας, που τον οδηγεί στην απόλυτη σήψη και την παρακμή.
Ο αναγνώστης, έχοντας υπόψη του την παραπάνω "διαδρομή", εύκολα πλέον μπορεί να καταλάβει και ποια είναι τα καθήκοντα του Πάπα ...Τα καθήκοντα —απέναντι στο σύνολο του χριστιανικού κόσμου— του Πρώτου τη Τάξη χριστιανού, λόγω ισχύος και βέβαια διαδοχής του Πέτρου ...Τα καθήκοντα του Πρώτου τη Τάξη Καθολικού, εφόσον είναι ο φυσικός ηγέτης του Καθολικισμού. Τα καθήκοντά του είναι τα καθήκοντα του "ποιμένα". Τα καθήκοντα του "ποιμένα" είναι να μην φτάσει μια κοινωνία στο σημείο όπου έχει φτάσει σήμερα η χριστιανική κοινωνία και άρα στην παρακμή. Τα καθήκοντα του ποιμένα είναι να προστατεύει τα συμφέροντα του ποιμνίου του ...Όλα τα συμφέροντα ...Από τα πιο "ταπεινά" έως τα πιο "υψηλά" ...Από το ψωμί που θα φάει ο πιστός μέχρι την εξασφάλιση ενός υγιούς τρόπου ζωής ...Από το δίκιο του να κρατήσει την ιδιοκτησία του χωραφιού του μέχρι το δίκιο του να υπερασπίζεται την άποψή του.
Εδώ θα αναρωτηθεί κάποιος εάν αυτά που λέμε αφορούν πραγματικά τον Πάπα. Αν από τα θεωρητικά του καθήκοντα προκύπτει κάτι το πρακτικό ...Τι να σου κάνει ένας ιερέας; ...Ένας παπάς πολυτελείας είναι και ο Πάπας ...Με τι δυνατότητες παρέμβασης μπορεί να επέμβει; ...Με τι γνώσεις μπορεί να καταλάβει τα προβλήματα της κοινωνίας ένας ιερέας, ο οποίος θεωρητικά ολόκληρη την ημέρα του την περνάει είτε προσευχόμενος είτε μελετώντας τη Βίβλο;
Όλα αυτά είναι λάθος. Ο Πάπας δεν είναι ένας απλός ιερέας. Είναι ο πλέον ισχυρός από τους ηγέτες του χριστιανισμού. Εξαιτίας των αναγκών αυτού του ρόλου είναι εκπαιδευμένος να διαχειριστεί τη χριστιανική αυτοκρατορία. Είναι εκπαιδευμένος ως αυτοκράτορας. Γνωρίζει —ή τουλάχιστον είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει— πώς να τον προστατεύει, εφόσον γνωρίζει τι τον απειλεί. Έχει συσσωρευμένη γνώση η Ρώμη και με αυτήν εκπαιδεύει τους αυτοκράτορές της ...Γνώση όλων των τύπων και άρα και γνώση που αφορά την οικονομική λειτουργία της αυτοκρατορίας.
Για παράδειγμα, η σημερινή τραπεζική υπερλειτουργία, η οποία κατέστρεψε τη χριστιανική παραγωγή και το χριστιανικό παραγωγικό κεφάλαιο, δεν είναι μια άγνωστη κατάσταση για τον προκαθήμενο της Ρώμης. Ο Πάπας γνωρίζει, τόσο ως μορφωμένο άτομο όσο και ως εκπαιδευμένος ιερέας, τις ιδιομορφίες της τραπεζικής λειτουργίας. Ως μορφωμένο άτομο τη γνωρίζει άριστα, γιατί η Ρώμη είναι κατά παράδοση "Αριστοτελική". Ο Αριστοτέλης ήταν από τους μεγαλύτερους πολέμιους της τοκογλυφίας. Ο ισχυρός αυτός "καθοδηγητής" τής ρωμαϊκής ηγεσίας ήταν εκείνος, ο οποίος ισχυριζόταν πως, όταν το χρήμα ξεφύγει από τον ρόλο του —που έχει σχέση με την αγορά προϊόντων— και μεταλλαχθεί το ίδιο σε προϊόν, θα καταστραφεί η οικονομία. Από τη στιγμή που δεν νοείται Πάπας, που να μην γνωρίζει τον Αριστοτέλη, ευνόητο είναι ότι και ο σημερινός γνωρίζει τις διδαχές του.
Όμως, ακόμα κι αν ήταν ένας αμόρφωτος φανατικός και δεν γνώριζε τις διδαχές κάποιου επιφανούς "ειδωλολάτρη", ήταν υποχρεωμένος να γνωρίζει τις θέσεις των προκατόχων του πάνω στο θέμα αυτό. Δικός του προκάτοχος ήταν εκείνος, ο οποίος "απέβαλε" την τραπεζική τοκογλυφική λειτουργία από τη "χρηστή" χριστιανική οικονομική λειτουργία. Πάπας της Ρώμης απαγόρευσε στους πιστούς τού χριστιανισμού να ασκούν το τραπεζικό "λειτούργημα" ως "κακό" και "αμαρτωλό". Πάπας της Ρώμης ήταν εκείνος, ο οποίος "φόρτωσε" αυτήν την "αμαρτία" στους "βρόμικους" Εβραίους. Άρα; Άρα ο Πάπας γνώριζε εξ’ αρχής πόσο ανεπιθύμητη, παρασιτική και επικίνδυνη για την αυτοκρατορία του ήταν η ανεξέλεγκτη τραπεζική λειτουργία, αλλά πρωτίστως γνώριζε και ποιοι ήταν οι πρωταγωνιστές της. Γνώριζε δηλαδή εκ των προτέρων πού θα οδηγούσε τον χριστιανισμό η ανεξέλεγκτη τοκογλυφία των τραπεζιτών ...και γνώριζε επίσης τι καταγωγής ήταν κάτι τύποι σαν τον Ρότσιλντ ή τον Ροκφέλερ, οι οποίοι πρωταγωνιστούσαν σ' αυτήν.
Την ίδια γνώση είχε και για το εμπόριο. Ως αριστοτελικός και ως ιερέας του χριστιανισμού γνώριζε τις παρενέργειες του εμπορίου. Γνώριζε τον λόγο, για παράδειγμα, που έπρεπε αυτό να ελέγχεται στενά, προκειμένου να μην προκαλεί κοινωνικά προβλήματα. Γνώριζε τον λόγο που τα χριστιανικά έθνη ήταν εκείνα, τα οποία είχαν εφεύρει τον προστατευτισμό ...Τα χριστιανικά έθνη και κανένας άλλος. Κάποια συμφέροντα εξυπηρετούσαν όλες εκείνες οι περιοριστικές πολιτικές. Συμφέροντα εθνικά, τα οποία —ως σύνολο— γίνονταν συμφέροντα της χριστιανικής αυτοκρατορίας. Άλλωστε η παντοκρατορία του χριστιανισμού ένα άθροισμα αυτών των εθνικών συμφερόντων ήταν. Αυτά τα συμφέροντα τα γνωρίζει απόλυτα κάποιος, ο οποίος αναλαμβάνει τις τύχες του χριστιανισμού. Είναι υποχρεωμένος να τα γνωρίζει ως "ευαγγέλιο" και να τα υπηρετεί ως δόγμα ...Ειδικά όταν αυτός ο κάποιος είναι εξοικειωμένος καί με το ένα καί με το άλλο.
Από τη στιγμή λοιπόν που εύκολα μπορούμε να καταλάβουμε τι ακριβώς γνώριζε ο Πάπας, μπορούμε να καταλάβουμε και ποια ήταν τα καθήκοντά του ...Τα καθήκοντα του πιο ισχυρού παράγοντα του χριστιανισμού —και ως εκ τούτου του βασικότερου προστάτη του— και τα καθήκοντά του ως επικεφαλής του Καθολικισμού. Ο Πάπας, δηλαδή, ως χριστιανός και ως καθολικός, είχε υποχρεώσεις τόσο απέναντι στους χριστιανούς γενικά όσο και απέναντι στους καθολικούς ειδικότερα. Αυτός λοιπόν ο Πάπας θα έπρεπε με την εξουσία του να περιορίζει όποιον απειλεί την ισχύ, αλλά και τη λειτουργία της χριστιανικής κοινωνίας ...ανεξαρτήτως δόγματος ...Ειδικά όταν ο κίνδυνος εκδηλώνεται από αλλόθρησκους και απειλεί τον ίδιο τον χριστιανισμό. Το ίδιο πρωταγωνιστικός θα έπρεπε να είναι ο ρόλος του και όταν απειλούνταν το καθολικό ποίμνιό του, είτε από αλλόθρησκους είτε από χριστιανούς διαφορετικού δόγματος.
Ως Πάπας λοιπόν την Ρώμης —και ισχυρότερος των χριστιανών— θα έπρεπε να φροντίζει για την αύξηση της ισχύος της αυτοκρατορίας. Αν δεν υπήρχε θέμα αύξησης αυτής της ισχύος, θα έπρεπε να εμποδίζει οποιαδήποτε αλλαγή, η οποία θα οδηγούσε σε εξασθένηση της αυτοκρατορίας. Πώς εξασθενεί μια αυτοκρατορία; Τι δίνει δύναμη και ισχύ σε μια αυτοκρατορία; Το κεφάλαιό της. Η τεχνογνωσία της. Η "ποιότητα" των πληθυσμών της. Η σημερινή χριστιανική αυτοκρατορία είναι "σκιά" του εαυτού της. Είναι εξασθενημένη οριακά. Γιατί; Γιατί έχει πρόβλημα με το κεφάλαιό της και αυτό αλλοίωσε την κοινωνική της λειτουργία.
Κεφάλαιο της χριστιανικής αυτοκρατορίας δεν ήταν μόνον τα εργοστάσιά της. Ήταν και η τεχνογνωσία των επιστημόνων της, οι οποίοι διατηρούσαν αυτά τα εργοστάσια ασυναγώνιστα. Ήταν και η εξειδίκευση της εργατικής τάξης, που μπορούσε στα εργοστάσια των χριστιανών βιομηχάνων να μετατρέψει τα σχέδια των χριστιανών επιστημόνων σε χριστιανικά προϊόντα ...Τα πιο καλά και ασυναγώνιστα προϊόντα του Πλανήτη ...Τα προϊόντα εκείνα, τα οποία καθιστούσαν τον χριστιανισμό ως την πιο ισχυρή αυτοκρατορία του Πλανήτη ...Την πιο ισχυρή αυτοκρατορία, που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα.
Απλά πράγματα. Ο χριστιανισμός ήταν ασυναγώνιστος και γι' αυτόν τον λόγο έλεγχε με ευκολία το σύνολο του Πλανήτη. Ήταν πυρηνική δύναμη, όταν οι υπόλοιποι λαοί ήταν καθηλωμένοι στην εποχή της —επίσης χριστιανικής— πυρίτιδας. Οι χριστιανοί καλλιεργούσαν τα χωράφια τους με τρακτέρ, όταν οι υπόλοιποι έτρεχαν πίσω από ζεμένα βόδια. Οι χριστιανοί έκαναν βάρδιες σε οργανωμένα εργοστάσια, όταν οι υπόλοιποι σφυρηλατούσαν μπακίρια στο πίσω μέρος της αυλής τους. Οι χριστιανοί είχαν οργανωμένα νοσοκομεία, όταν οι υπόλοιποι έτρεχαν σε "μάγους" και έβραζαν "μαντζούνια". Οι χριστιανοί είχαν οργανωμένα συστήματα εκπαίδευσης, όταν οι υπόλοιποι έτρεχαν στους μεντρεσέδες ή γίνονταν μοναχοί του Δαλάι για να μορφωθούν. Οι χριστιανοί είχαν θεσμοθετημένα και άρα τακτοποιημένα όλα τους τα πολιτικά, επαγγελματικά και εργατικά δικαιώματα, όταν οι υπόλοιποι προσέτρεχαν στις "διαιτησίες" των σοφών, των μάγων και των πρεσβυτέρων του χωριού.
Αυτά όλα δεν προέκυψαν από κάποια μυστηριώδη "ανωτερότητα" των χριστιανών. Προέκυψαν από τις ιδιομορφίες του χριστιανικού συστήματος σε θέματα που αφορούν τη διαχείριση της γνώσης ...Θέματα που αφορούν τη δημιουργία, την κατοχή και τη χρήση της γνώσης. Αυτή η χριστιανική ιδιαιτερότητα, η οποία είχε σχέση με την αντιμετώπιση της γνώσης ως περιουσιακό "στοιχείο", είναι εκείνη που  έβαλε τους χριστιανούς πιο γρήγορα, πιο οργανωμένα και πιο απόλυτα στη βιομηχανική περίοδο. Σε αυτήν την περίοδο η νοοτροπία των χριστιανών να μην μοιράζονται τίποτε και με κανέναν τούς έκανε πανίσχυρους. Αυτή η ισχύς τούς έδωσε τεράστια ανάπτυξη στην οικονομία και από αυτήν την ανάπτυξη προέκυψαν τα παραπάνω που περιγράψαμε ...Κανένα μυστήριο δηλαδή.
Αυτήν την οργανωμένη και πανίσχυρη αυτοκρατορία "κληρονόμησε" ο σημερινός Πάπας από τον προκάτοχό του. Κληρονόμησε μια παραγωγική "μηχανή" με τεράστιο ιδιόκτητο κεφάλαιο ...Μια αυτοκρατορία, η οποία έλεγχε τον Πλανήτη και καθιστούσε τους πιστούς της "προνομιούχους" σε σχέση με τους υπόλοιπους. Ήταν "τυχερός" όποιος γεννιόταν στον χριστιανικό κόσμο, γιατί είχε καλύτερη "μοίρα" από τους υπόλοιπους. Δεν μιλάμε θεολογικά ή θεωρητικά. Μιλάμε καθαρά οικονομικά. Υπήρχαν θέσεις εργασίας στη χριστιανική αυτοκρατορία. Υπήρχαν οργανωμένες οικονομίες μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονταν και οι πιο ισχυρές εθνικές οικονομίες του κόσμου.
Ο χριστιανικός κόσμος απολάμβανε την υπεροχή του σε όλα τα επίπεδα. Ακόμα και οι κοινοί εργαζόμενοι χριστιανοί απολάμβαναν πρωτοφανή για την κοινωνική τους τάξη προνόμια. Απολάμβαναν συγκεκριμένο και αρκετά περιορισμένο ωράριο εργασίας. Πλήρη ασφάλεια. Συντάξεις, οι οποίες εξασφάλιζαν καλό επίπεδο ζωής. Πληρωμένες καλοκαιρινές —και όχι μόνον— άδειες. Ζούσαν σε σπίτια υπερεξοπλισμένα, όταν τα αντίστοιχης κοινωνικής τάξης μέλη των άλλων αυτοκρατοριών μοιράζονταν τρώγλες. Μετακινούνταν με ιδιόκτητα αυτοκίνητα, όταν οι "όμοιοί" τους έτρεχαν πίσω από αραμπάδες. Γι' αυτόν τον λόγο ο χριστιανισμός —και ειδικά οι ανεπτυγμένες βιομηχανικά χώρες— ήταν "προορισμός" για πολλούς φτωχούς ανθρώπους, οι οποίοι δεν άντεχαν τη φτώχεια των δικών τους κοινωνιών και ήθελαν να πάρουν ένα μερίδιο από τη χριστιανική ανάπτυξη και παντοδυναμία.
Ο συγκεκριμένος Πάπας μάλιστα αυτόν τον κόσμο τον "κληρονόμησε" και στην εποχή της απόλυτης δόξας του. Ελάχιστο χρόνο πριν αναλάβει ο ίδιος την ηγεσία του, είχε "καταρρεύσει" ο βασικός του αντίπαλος στο οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Είχε καταρρεύσει ο κομμουνιστικός γίγαντας και ο χριστιανικός καπιταλισμός έδειχνε να είναι ο αδιαφιλονίκητος νικητής του κόσμου ...Και όμως, αυτός ο νικητής του κόσμου μέσα σε δύο σχεδόν δεκαετίες "κατέρρευσε". Γιατί; Γιατί ό,τι τον χαρακτήριζε και τον έκανε αξιοζήλευτο από τους υπόλοιπους λαούς, το έχασε. Έχασε το κεφάλαιό του. Έχασε το υλικό μέρος του κεφαλαίου του ...Το μέρος εκείνο, το οποίο συνδεόταν με την παραγωγή.
Η ανεργία πλέον τον πλήττει σε βαθμό καταστροφής. Η ανασφάλεια των εργαζομένων έχει φτάσει στα ανώτατα επίπεδα. Κεκτημένα δικαιώματα δεκαετιών έχουν εξανεμιστεί. Από τη σταθερή θέση εργασίας περάσαμε στην ελαστική απασχόληση. Οι συντάξεις έχουν αρχίσει να γίνονται συντάξεις πείνας. Σ' ό,τι αφορά τους ίδιους τους χριστιανούς, στην κυριολεξία δεν τους ανήκει τίποτε ...Δεν τους ανήκουν ούτε αυτά, τα οποία τους ανήκαν ακόμα και στις εποχές της μεγάλης φτώχειας ...Δεν τους ανήκουν ούτε αυτά, τα οποία κατείχαν ακόμα και οι δουλοπάροικοι. Δεν τους ανήκουν ούτε τα σπίτια τους ...Τα χρωστάνε κι αυτά στις τράπεζες.
Για τι από όλα αυτά ευθύνεται ο Πάπας; ...Για όλα ...Στην κυριολεξία για όλα. Κατ’ αρχήν, ως αυτοκράτορας του χριστιανισμού, έπρεπε να γνωρίζει πότε εξασθενεί η αυτοκρατορία του. Πότε εξασθενεί; Όταν μοιράζεται το κεφάλαιό της. Όταν είδε ότι οι τραπεζίτες "σαρώνουν" την οικονομία, έπρεπε να μπορεί να προβλέψει ποιες θα ήταν οι συνέπειες αυτής της "σάρωσης". Ως Πάπας είχε την πληροφόρηση, για να γνωρίζει ποιοι είναι αυτοί, οι οποίοι με τις πράξεις τους "σπρώχνουν" χριστιανική τεχνογνωσία εκτός της χριστιανικής επικράτειας. Με χριστιανική τεχνογνωσία έγιναν όλοι μεγαλοπαράγοντες της παγκόσμιας οικονομίας. Με χριστιανική τεχνογνωσία έγινε η σιντοϊστική Ιαπωνία μία από τις μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου. Με χριστιανική τεχνογνωσία έγινε η ινδουϊστική Ινδία μια ανερχόμενη δύναμη.
Ο Πάπας όλα αυτά τα γνώριζε. Γνώριζε ότι γινόταν παράνομη "μετάγγιση" κεφαλαίου, η οποία εξασθενούσε την αυτοκρατορία. Στη δική του "βασιλεία" ισχυροποιήθηκε η Κίνα. Χάρη στη δική του ανοχή πραγματοποιήθηκε αυτή η "μετάγγιση", με αποτέλεσμα να εμφανίζεται σήμερα η Κίνα ως ισχυρή. Χωρίς τη χριστιανική τεχνογνωσία η Κίνα ακόμα θα κυνηγούσε τα σπουργίτια του Μάο και ακόμα θα προσπαθούσε να εφεύρει τη βιομηχανική "επανάσταση". Πώς όμως έγινε αυτή η "μετάγγιση"; Ήρθαν οι Κινέζοι και έκλεψαν την τεχνογνωσία; Έστειλαν πράκτορές τους και την άρπαξαν; Τα προϊόντα αυτής της τεχνογνωσίας πού τα διοχετεύουν; Στην εσωτερική αγορά ή στην ίδια τη χριστιανική αυτοκρατορία;
Η μετάγγιση αυτή δεν έγινε ως δια μαγείας. Εξαιτίας των τραπεζιτών του χριστιανισμού η παραγωγή έφυγε εκτός χριστιανισμού και τον εξασθένισε. Αυτοί πίεσαν τους παραγωγούς, ενισχύοντας τους εμπόρους. Αυτοί, αναζητώντας το μέγιστο κέρδος, μετέτρεψαν την παραγωγή σε "ιππόδρομο", ποντάροντας στα "άλογα" του εμπορίου. Το αποτέλεσμα ήταν το αναμενόμενο. Τα εργοστάσια "μετακινήθηκαν" εκεί όπου υπήρχε φτηνό εργατικό δυναμικό και άρα εκτός χριστιανισμού. Αυτή η αναπάντεχη απώλεια τεχνογνωσίας του χριστιανισμού ήταν φυσικό να τον εξασθενίσει. Όταν υπερέχεις, επειδή κατασκευάζεις ηλεκτρονικούς υπολογιστές και αυτοκίνητα και ξαφνικά εκπαιδεύεις κι άλλους να παράγουν τα ίδια, εξασθενείς.
Ο αυτοκράτορας της Ρώμης —κατά τα φαινόμενα— δεν κατάλαβε ούτε τι έκαναν οι τραπεζίτες ούτε τι έκαναν οι έμποροι εις βάρος των βιομηχάνων και των εργαζομένων. Δεν κατάλαβε ότι η αυτοκρατορία του μοιραζόταν πλέον το κεφάλαιό της με νέους συνεταίρους ...Αλλόθρησκους συνεταίρους ...ολόκληρους ωκεανούς μακριά. Η γνώση του χριστιανισμού έφευγε από την επικράτειά του με τρομακτικούς ρυθμούς. Κρατούσαν οι τραπεζίτες κάποια "χαρτιά" της πλάκας, τα οποία διασφάλιζαν τα πνευματικά δικαιώματα της ιδιοκτησίας της τεχνογνωσίας, αλλά αυτά ήταν αστεία, εφόσον ήδη αυτή η ιδιοκτησία είχε πλέον "μεταφερθεί".
Με χρήματα των τραπεζιτών έφευγε η τεχνογνωσία από τον χριστιανισμό και με τα χρήματα των ίδιων τραπεζιτών χτίζονταν τα εργοστάσια στην Κίνα. Αυτή η δραστηριότητα των τραπεζιτών ήταν που έκανε τεράστια ζημιά στον χριστιανισμό. Όταν μαθαίνεις στον άλλο να κατασκευάζει υπολογιστές, θα συνεχίσει να τους κατασκευάζει ακόμα κι αν του πάρεις τα δικαιώματα ...Ακόμα κι αν του απαγορεύσεις να τους κατασκευάζει με τον τρόπο που επιβάλει η τεχνογνωσία σου. Γιατί; Γιατί απλούστατα γνωρίζει πλέον να φτιάχνει υπολογιστές ...Θα φτιάξει τη δική του εκδοχή. Το θέμα είναι να μην τον πάρεις από τα χωράφια, για να τον εκπαιδεύσεις. Αν το κάνεις, θα χάσεις τη μάχη της ιδιοκτησίας.
Αυτό έπαθε ο χριστιανισμός και ο αυτοκράτοράς του φαινομενικά δεν "κατάλαβε" τι έγινε, ώστε να αμυνθεί. Δεν το "κατάλαβε" στο ανώτατο επίπεδο, αλλά δεν το "κατάλαβε" και στο κατώτατο. Δεν έβλεπε ο αυτοκράτορας ότι τα εργοστάσια κλείνουν το ένα μετά το άλλο; Δεν κατάλαβε ότι το ανθρώπινο δυναμικό της αυτοκρατορίας του όχι μόνον χάνει την απασχόλησή του, αλλά χάνει και το "πλεονέκτημά" του έναντι των υπολοίπων λαών; Οι χριστιανικοί λαοί, εξαιτίας της εξειδίκευσής τους και της παραγωγικότητάς τους, ήταν ένα μεγάλο "κεφάλαιο" της αυτοκρατορίας. Η ανεργία τούς εξουδετέρωνε. Δεν είναι ότι τους εξαθλίωνε, βυθίζοντάς τους στη φτώχεια. Τους έβγαζε από το "παιχνίδι" της εξέλιξης, εφόσον τους καθιστούσε άχρηστους. Τους καθιστούσε ανεκπαίδευτους και μέσα στον χρόνο μη ανταγωνιστικούς ...Ούτε αυτό το είδε ο "αυτοκράτορας";
Το τι συνέβαινε μέσα στην κοινωνία το είδε; Δεν έβλεπε ο Πάπας ότι ολόκληρες οι χριστιανικές κοινωνίες έπεφταν θύματα της τοκογλυφίας; Μέχρι τις ημέρες του ποτέ και για κανέναν λόγο δεν επέτρεπαν οι εξουσίες στους ιδιώτες τραπεζίτες να χρηματοδοτούν την αγορά στέγης. Γιατί; Για να μην δημιουργηθεί "φούσκα" στα ακίνητα. Για να μην πέσουν οι άνθρωποι θύματα μιας από τις βασικότερες τους ανάγκες. Για να μην πέσουν θύματα της ανάγκης τους να στεγάσουν τις οικογένειές τους και το μέλλον τους. Ξαφνικά ολόκληρη η χριστιανική αυτοκρατορία "μέθυσε" από τη χρηματοδότηση των ακινήτων. Κανένας δεν σταμάτησε τους τοκογλύφους, όταν αυτοί ανέβασαν τις αξίες των σπιτιών σε "ύψη" πρωτοφανή κι απίστευτα.
Αφελείς άνθρωποι νόμιζαν ότι ανακάλυψαν την νέα οικονομία. Νόμισαν ότι με ένα σπιτάκι, που κληρονόμησαν, έγιναν επιχειρηματίες. Το ακριβοπούλησαν και νόμισαν ότι ανακάλυψαν την οικονομία του μέλλοντος. Ευγνωμονούσαν τις τράπεζες, οι οποίες έδιναν τα δάνεια στους ομοίους τους αφελείς ν' αγοράζουν τα σπίτια τους. Μέσα σε λίγα χρόνια οι άνθρωποι "χρωστούσαν" άπειρα χρήματα. Επειδή μιλάμε για εργαζόμενους, μιλάμε ότι χρωστούσαν το σύνολο της "εργατικής" τους "ζωής". Μιας "ζωής", όμως, η οποία δεν ήταν απλά υπερχρεωμένη, αλλά —εξαιτίας των ίδιων τοκογλύφων— και βουτηγμένη στην ανεργία. Οι χριστιανοί, δηλαδή, αγόρασαν πανάκριβα σπίτια, "υποθηκεύοντας" την εργασία τους την εποχή που θα έχαναν και την εργασία τους.
Όμως, δεν ήταν μόνον τα σπίτια. Καθημερινά οι λαοί έπεφταν θύματα της τραπεζικής προπαγάνδας ..."Δώσε αύξηση στον εαυτό σου" ..."Ζήσε σαν πλούσιος" ..."Πραγματοποίησε μια ευχή" ...Κάνε αυτό και κάνε και το άλλο ..."Μην είσαι κορόιδο, λεφτά υπάρχουν". Μέρα-νύκτα λειτουργούσαν τα πλυντήρια της προπαγάνδας. Μέρα-νύχτα έπαιρναν οι τραπεζικοί υπάλληλοι τηλέφωνα στα σπίτια, για να πείσουν τους ανθρώπους να δανειστούν ...Να τους πείσουν να μην είναι "κορόιδα", που χάνουν ευκαιρίες. Εκατομμύρια δανείων και πιστωτικών καρτών δόθηκαν σε ανθρώπους, οι οποίοι δεν τα χρειάζονταν ή δεν γνώριζαν πώς να τα διαχειριστούν. Η κοινωνία παντελώς απροστάτευτη σε αυτήν την πρωτοφανούς μεγέθους και έντασης πολεμική επίθεση των τραπεζιτών.
Ήταν βλάκες οι τραπεζίτες που τους χρηματοδότησαν όλους αυτούς, όταν γνώριζαν ότι σε κάποια στιγμή δεν θα μπορούσαν να τους αποπληρώσουν τα δάνεια; Όχι βέβαια. Οι τραπεζίτες δεν είναι βλάκες. Οι χριστιανοί ήταν απλά απροστάτευτοι από τις "ύαινες" της τοκογλυφίας. Οι τραπεζίτες χρηματοδοτούσαν αυτήν την "παράνοια" με έναν και μόνον στόχο. Να φτάσουν οι ιδιώτες σε αδυναμία να αποπληρώσουν τις τράπεζες και αυτές —εξαιτίας των επίσης ιδιωτικών καταθέσεων— να βρουν το "άλλοθι" να ζητήσουν τη βοήθεια των κρατών.
Αυτό ήταν το ζητούμενο. Αυτό ήταν το μέγα ζητούμενο. Γιατί; Για να μετατραπεί το αφελές και παράνομο ιδιωτικό χρέος σε νόμιμο δημόσιο χρέος. Οι τραπεζίτες είχαν βάλει στο "μάτι" τα ίδια τα κράτη και όχι μόνον κάποια χωράφια και κάποια διαμερίσματα ιδιωτών. Αυτό είχαν ως στόχο τους. Να "φάνε" —εκτός από τις ιδιωτικές περιουσίες, οι οποίες έτσι κι αλλιώς είναι "υποθηκευμένες" στις δικές τους τράπεζες— και τις δημόσιες περιουσίες των κρατών. Με αυτόν τον απλό τρόπο έβαλαν τον χριστιανικό κόσμο σε μια κινούμενη "άμμο" χρεών και τον λεηλατούν. Η πάλαι ποτέ πιο πλούσια αυτοκρατορία στον κόσμο αυτήν τη στιγμή χρωστάει στους τραπεζίτες πάνω από 35 τρις δολάρια. Όχι μόνον τους "έφαγαν" ό,τι είχαν αποταμιεύσει όλο το προηγούμενο διάστημα της ακμής, αλλά τους φόρτωσαν και χρέη. Με αυτό το ποσό τώρα θέλουν οι τραπεζίτες να αγοράσουν τον ίδιο τον χριστιανισμό.
Για να επιτύχουν ακόμα πιο εύκολα τους στόχους τους, οι τραπεζίτες επένδυσαν και στα ΜΜΕ. Γιατί; Για να παρακάμψουν τα κοινωνικά πρότυπα, τα οποία μέχρι εκείνη τη στιγμή πρόβαλαν στα μέλη τους οι παραγωγικές κοινωνίες. Οι τραπεζίτες και οι έμποροι συνεργάτες τους δεν ήθελαν τα υγιή κοινωνικά πρότυπα. Δεν ήθελαν τον φιλόπονο επιστήμονα, ο οποίος εργάζεται μέρα και νύχτα, εξαιτίας της δίψας του για δόξα. Δεν ήθελαν τον φιλόπονο εργάτη, ο οποίος εργάζεται ευσυνείδητα στο εργοστάσιο, για να συντηρήσει την οικογένειά του. Αυτοί ήθελαν "επιστήμονες" αδίστακτους, οι οποίοι, μιμούμενοι τον Μέγκελε, θα έκαναν ακόμα και εγκλήματα για να γίνουν πλούσιοι. Αυτοί ήθελαν τεμπέληδες "καταναλωτές", οι οποίοι θα υποθήκευαν τα πάντα για ν' αγοράσουν ρούχα και αυτοκίνητα και θα μισούσαν τα εργοστάσια.
Όλα αυτά όμως προϋπέθεταν ν' αλλάξουν τα κοινωνικά πρότυπα. Μέχρι τότε ποιος έδινε τα πρότυπα στον χριστιανισμό; Ποιος έδινε τα παραγωγικά πρότυπα στον παραγωγικό χριστιανισμό; Η εκκλησία —η οποία ταύτιζε τα συμφέροντά της με την ισχύ της αυτοκρατορίας και άρα με την παραγωγικότητά της— δεν ήταν "παραγωγός" όλων των νόμιμων προτύπων; Ακόμα δηλαδή κι αν υποθέσουμε ότι ο αυτοκράτορας της Ρώμης ήταν ένας άσχετος ιερέας, δεν έβλεπε ως ιερέας ότι απειλούνταν η "δουλειά" του; Δεν έβλεπε ότι οι πιστοί δεν τον άκουγαν αυτόν, αλλά μιμούνταν κάποιον διάσημο "καραγκιόζη" των ΜΜΕ και του Χόλυγουντ;
Ακόμα δηλαδή κι αν ήταν εντελώς βλάκας, έπρεπε να βλέπει ότι κάποιοι πονηροί έμποροι και τραπεζίτες έχουν κάνει κοινωνικά πρότυπα τους δικούς τους "εκλεκτούς" ...Τις πόρνες, τους τεμπέληδες και τους άχρηστους ...Τους άθεους, τους πολυπολιτισμικούς, τους αυθαίρετους, τους καραγκιόζηδες ...Όλους όσους κουβαλούσαν μια "πραμάτεια" πάνω τους και ήθελαν να την πουλήσουν ...Όλους όσους δεν ήθελαν να εργαστούν πραγματικά, αλλά να φερθούν σαν "επιχειρηματίες" με επιχείρηση, που ξεκινούσε από τον κώλο τους και δεν έφτανε πιο πέρα από τα πόδια τους ή το λαρύγγι τους.
Όλα αυτά αλλοίωσαν όχι μόνον τη λειτουργία του χριστιανικού κόσμου, αλλά και την ίδια τη βιολογία του. Οι χριστιανοί έπαψαν να ενδιαφέρονται να κάνουν οικογένειες. Ενδιαφέρονταν για τη μεγάλη "ζωή", την οποία υπόσχονταν οι τραπεζίτες. Ενδιαφέρονταν για μεγάλες "καριέρες", οι οποίες θα τους έδιναν μερίσματα, βίλες και γιότ. Σταδιακά, δηλαδή, ο χριστιανισμός δεν έκανε αυτά, τα οποία έκανε επί αιώνες ως πληθυσμός υγιών ανθρώπων και άρχισε να μπαίνει σε φάση υπογεννητικότητας. Άρχισε να μπαίνει σε φάση πληθυσμιακής παρακμής και αλλοίωσης της δυναμικότητάς του.
Πάνω ακριβώς σε αυτό το πρόβλημα ήρθε και προστέθηκε το χειρότερο που θα μπορούσε να προστεθεί και αυτό δεν ήταν τυχαίο. Ο πληθυσμός, ο οποίος είχε αρχίσει να υποβαθμίζεται, αναγκάστηκε να δεχθεί άλλους πληθυσμούς με τα ακριβώς αντίθετα χαρακτηριστικά. Ο χριστιανικός κόσμος, ο οποίος γερνούσε τεμπελιάζοντας και ονειρευόμενος τη "μεγάλη" ζωή, άρχισε να "πλημμυρίζει" από αλλόθρησκους πληθυσμούς, νεανικούς, εργατικούς, φιλόδοξους και βέβαια "καρπερούς".
Ο Πάπας και πάλι "κοιμόταν". Ο υπερασπιστής των συμφερόντων του ποιμνίου του δεν είδε ότι αυτά τα συμφέροντα απειλούνται. Δεν είδε ότι με την εγκληματική φιλομεταναστευτική πολιτική, την οποία ακολούθησαν οι ηγεσίες των χριστιανικών κρατών, στην πραγματικότητα "αλλοίωσαν" σε μεγάλο βαθμό τη θρησκευτική "ομοιογένεια" και βέβαια τη δογματική "καθαρότητα" της επικράτειάς του ...Μιλάμε για δεκάδες εκατομμύρια αλλόθρησκων μέσα στην ίδια την Ευρώπη ...Μιλάμε για πραγματικό εποικισμό της από πληθυσμούς με "ακμάζοντα" χαρακτηριστικά" ...Για πληθυσμούς, ο οποίοι δεν "ενσωματώνονται" στις τοπικές κοινωνίες και οι οποίοι διαρκώς ζητούν και παίρνουν δικαιώματα εις βάρος των χριστιανών.
...Μιλάμε για ένα πρόβλημα, το οποίο παλαιότερα θα αποτελούσε αίτιο πολέμου για την Αγία Έδρα. Ποτέ στην ιστορία δεν επέτρεψε καμία θρησκεία τη μετακίνηση τόσων πολλών αλλόθρησκων εντός της επικράτειάς της ...Αλλόθρησκων, οι οποίοι όχι απλά δεν ενσωματώνονται στις κοινωνίες στις οποίες εισάγονται, αλλά ενθαρρύνονται και πολλές φορές χρηματοδοτούνται για να μην ενσωματωθούν ...Αλλόθρησκων, οι οποίοι τυγχάνουν ειδικής "υποδοχής" οργανώσεων, οι οποίες χρηματοδοτούνται από τους τραπεζίτες και οι οποίες τούς κατευθύνουν με ασφάλεια στα όποια αντιχριστιανικά τους αιτήματα. Ποτέ άλλοτε ο ανθρωπισμός και ο πολιτισμός δεν αποτέλεσαν τόσο ισχυρά εργαλεία, για να αδικηθούν άνθρωποι μέσα στις ίδιες τους τις πατρίδες.
Εντός του χριστιανισμού —και χωρίς την αντίδραση της ηγεσίας του— έχουμε δει απερίγραπτα πράγματα. Βλέπει κανείς, για παράδειγμα, φανατικούς Ισλαμιστές, να ζούνε στην κυριολεξία πλούσια, κάνοντας "μεροκάματο" την καταγγελία του χριστιανικού φανατισμού. Βλέπουμε Πακιστανούς —που, εξαιτίας του φανατισμού τους, καίνε ζωντανούς Ινδούς, επειδή δεν θέλουν τη συνύπαρξη με αυτούς στην πατρίδα τους— να είναι υπερασπιστές της πολυπολιτισμικότητας στη χριστιανική Δύση. Οι φανατικοί της μονοπολιτισμικότητας στην πατρίδα τους γίνονται φανατικοί οπαδοί της πολυπολιτισμικότητας στη Δύση.
Αυτοί, οι οποίοι μπήκαν λαθραία στην Ευρώπη, για να φάνε ένα κομμάτι ψωμί, μόλις χορτάσουν την πείνα τους, θέλουν να περιφέρονται με μπούργκα μπροστά στον Πύργο του Άιφελ. Αυτοί, οι οποίοι δεν ενσωματώνονται στις κοινωνίες της Δύσης, λόγω του φανατισμού τους, υπερασπίζονται το δικαίωμά του φανατισμού τους, καταγγέλλοντας τον φανατισμό των άλλων. Εξυπηρετούν δηλαδή τον δικό τους φανατισμό, κατηγορώντας τον φανατισμό των χριστιανών και μάλιστα χρησιμοποιώντας χριστιανική επιχειρηματολογία ...Καταγγέλλουν τον φανατισμό των άλλων, που δεν διαφέρουν από τους ίδιους ...Χρησιμοποιούν ό,τι έχει "εφεύρει" ή "επινοήσει" η χριστιανική κοινωνία —για να βελτιώσει τη ζωή της— εναντίον της.
Εδώ ίσως κάποιος να μας χαρακτηρίσει άδικους γι' αυτούς τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς. Μόνον αυτοί είναι φανατικοί; Μα δεν είναι αυτό το θέμα μας. Δεν συγκρίνουμε φανατισμούς. Να δεχθούμε ότι οι χριστιανοί είναι ακόμα χειρότεροι ...Οι χειρότεροι του κόσμου, να πούμε; Δεν υπάρχει πρόβλημα. Το θέμα είναι ότι οι χριστιανοί βρίσκονται στις εστίες τους. Δεν είναι το πρόβλημα οι χριστιανοί. Θα ήταν πρόβλημα, αν πήγαιναν ως φανατικοί μετανάστες στη Βαγδάτη ή το Ριάντ και είχαν την απαίτηση, ως οπαδοί της πολυπολιτισμικότητας, να υπερασπιστούν το δικαίωμα των προγαμιαίων σχέσεων. Θα ήταν πρόβλημα, αν πήγαιναν ως μετανάστες στη Σαουδική Αραβία και έβαζαν τις κόρες τους να φοράνε μίνι, να πίνουν βότκα και να οδηγούν αυτοκίνητα.
 Τότε θα ήταν πρόβλημα αυτοί οι φανατικοί χριστιανοί, γιατί με τον φανατισμό τους θα "αναστάτωναν" αυτούς, οι οποίοι τους φιλοξενούσαν. Στην περίπτωσή μας είναι πρόβλημα αυτοί, οι οποίοι θέλουν να κυκλοφορούν με τη μπούργκα στο Παρίσι ή το Λονδίνο. Στην περίπτωσή μας είναι αυτοί, οι οποίοι "εισβάλουν" εντός του χριστιανισμού, όχι ως άνθρωποι που θέλουν να φάνε ένα κομμάτι ψωμί, αλλά ως πιστοί κάποιας άλλης θρησκείας έτοιμοι να δώσουν εκτός "έδρας" ματς. Είναι πρόβλημα όχι γι' αυτά που πιστεύουν, αλλά για τις συνέπειες να υπερασπίζονται αυτά τα οποία πιστεύουν σε χώρους που δεν τους ανήκουν. Δικαίωμα και ύψιστη Υποχρέωση του ανθρώπου είναι να λατρεύει τον Θεό του και να υπερασπίζεται την πίστη του. Υποχρέωσή του όμως είναι να γνωρίζει πού μπορεί να το κάνει αυτό και μέχρι πού φτάνουν τα προσωπικά του δικαιώματα.
Απλά πράγματα. Δεν μπορείς να μπαίνεις σε ένα ξένο σπίτι ως ικέτης και μόλις φας λίγο ψωμί και στανιάρεις να ανεβαίνεις με τα παπούτσια στο τραπέζι και να λες "ξέρεις ποιος είμαι εγώ"; Όποιος κι αν είσαι, κατεβαίνεις από το τραπέζι, για να μην σε πάρει ο διάολος. Αν θέλεις να δείξεις σε κάποιους το ποιος είσαι, τους καλείς στο σπίτι σου και δεν πηγαίνεις στο δικό τους. Με αυτόν τον τρόπο της αχαριστίας όχι τον Θεό σου δεν υπερασπίζεσαι, αλλά Τον προσβάλεις θανάσιμα. Κανένας Θεός δεν θέλει πιστούς, που να Τον κάνουν ρεζίλι με την αχαριστία τους. Ειδικά ο αυστηρός και απόλυτα τυπικός Αλλάχ.
...Ο Αλλάχ, που, μέσω του Προφήτη, έχει γνωστοποιήσει στους πιστούς του τις απαιτήσεις Του τόσο από την πλευρά των ανθρώπων, οι οποίοι θα βρεθούν με την ιδιότητα του Οικοδεσπότη όσο και αυτών, οι οποίοι θα βρεθούν φιλοξενούμενοι. Μωαμεθανοί μετανάστες, οι οποίοι δανείζονται τη γνωστή αστική και εβραϊκή επιχειρηματολογία και μεταμορφώνονται σε αχάριστους και θρασείς φιλοξενούμενους, όχι μόνον δεν Τον τιμούν αλλά Τον προσβάλουν. Όχι μόνον δεν υπερασπίζονται την πίστη τους, αλλά την καταστρέφουν. Ειδικά όταν το κάνουν μπροστά σε ένα κοινό απίστων, που από τη συμπεριφορά τους κρίνει τον Θεό τους. Αυτό ισχύει για όλους τους πιστούς όλων των θρησκειών, οι οποίοι θα τύχει να βρεθούν κάπου ως φιλοξενούμενοι ...Πολύ περισσότερο αν βρεθούν κάπου φιλοξενούμενοι λόγω ανάγκης
Όλα αυτά είναι πρωτοφανή. Δεν γίνονταν ποτέ άλλοτε στη χριστιανική Δύση. Δεν γίνονταν, γιατί απλούστατα δεν υπήρχε περίπτωση να δεχθεί η Δύση τέτοιους αλλόθρησκους πληθυσμούς. Δεν γίνονταν, όπως δεν έγιναν και εντός των άλλων θρησκειών. Ποτέ και καμία θρησκεία δεν αντιμετώπισε τέτοιου είδους προβλήματα, γιατί ποτέ δεν θα αφήνονταν τα πράγματα να εξελιχθούν σε προβλήματα. Αυτά, δηλαδή, τα οποία συμβαίνουν σήμερα εντός του χριστιανισμού, είναι πρωτοφανή. Είναι πρωτοφανή, γιατί είναι πρωτοφανές το φαινόμενο να αναμιγνύονται τόσο εύκολα πιστοί διαφορετικών θρησκειών. Αυτή είναι η διαφορά με το παρελθόν. Αναμιγνύονται πληθυσμοί με διαφορετικές θρησκείες και μεταφέρονται οι συμπεριφορές τους σε νέους χώρους. Αλλάζουν τα συμφέροντα και αυτά επηρεάζουν τις συμπεριφορές.
Ενώ οι θρησκείες παραμένουν οι ίδιες, δεν συμπεριφέρονται τα μέλη τους ανάλογα. Κάποιοι πιστοί, εξαιτίας των συμφερόντων τους, μετακινούνται και συμπεριφέρονται ανάλογα με τον τόπο όπου βρίσκονται. Διαφορετικά συμπεριφέρονται εκεί όπου είναι ισχυροί και διαφορετικά συμπεριφέρονται εκεί όπου είναι αδύναμοι. Διαφορετικά συμπεριφέρονται όταν είναι να δώσουν δικαιώματα και διαφορετικά όταν είναι να διεκδικήσουν. Διαφορετικά βλέπουν τον κόσμο όταν είναι οικοδεσπότες και διαφορετικά όταν είναι φιλοξενούμενοι. Αυτό τους κάνει άδικους και η αδικία είναι το "καύσιμο" των κοινωνικών προβλημάτων.
Για παράδειγμα, εντός του χριστιανισμού έχουν αρχίσει οι μουσουλμάνοι να απαιτούν να μην αναφέρεται στα σχολεία το όνομα του Χριστού, για να μην αισθάνονται μειονεκτικά οι ισλαμόπαιδες. Φαντάζεται κάποιος να μην αναφέρεται το όνομα του Προφήτη στη Μέση Ανατολή, για να μην αισθάνονται μειονεκτικά τα παιδιά των χριστιανών, που βρίσκονται σ' αυτήν; Στο όνομα μιας γελοίας politically correct συμπεριφοράς οι Εβραίοι των ΗΠΑ θέλουν να καταργηθούν οι χριστουγεννιάτικες γιορτές, για να μην αισθάνονται άβολα τα Εβραιόπουλα. Φαντάζεται κάποιος να καταργηθεί η Χανουκά στο Ισραήλ, για να μην αισθάνονται άβολα τα παιδιά της Παλαιστίνης;
Όλα αυτά είναι πρωτοφανή πράγματα, που με τον χρόνο εξελίχθηκαν σε πραγματικά μεγάλα προβλήματα. Τίποτε από όλα αυτά δεν θα γίνονταν, αν είχε ο χριστιανισμός μια στοιχειωδώς φιλοχριστιανική ηγεσία ...Αν είχε μια τίμια ηγεσία, όπως έχουν όλες οι άλλες θρησκείες, οι οποίες υπερασπίζονται τους πιστούς τους ...Μια ηγεσία, η οποία θα έκανε το στοιχειώδες και αυτό θα ήταν να ελέγχει την "πόρτα" στον Οίκο της. Ο χριστιανισμός αφέθηκε στο έλεος των εμπόρων και των δουλεμπόρων. Κανένας δεν έλεγχε τίποτε. Μέσα από μια "ομιχλώδη" και υποκριτική δήθεν ανθρωπιστική επιχειρηματολογία καταλύθηκαν όλες οι άμυνές του. Άνοιξαν τα σύνορά του ανεξέλεγκτα και ακολούθησε το χάος.
Όλα αυτά έγιναν μέσα στα τελευταία χρόνια ...Στα χρόνια της παντοδυναμίας των τραπεζιτών και των εμπόρων ...Στα χρόνια αυτών, που δρομολόγησαν την παρακμή του χριστιανισμού, για να τον εκμεταλλευτούν ...Στα χρόνια αυτών, που, αφού μέθυσαν τους χριστιανούς με δάνεια, υπερκατανάλωση και ψέματα, τώρα τον βυθίζουν στη φτώχεια ...Στη φτώχεια όμως εκείνη που τους βολεύει και τη μετατρέπουν σε αδυναμία, γιατί θέλουν να λεηλατήσουν τους αφελείς. Αυτοί, δηλαδή, οι οποίοι έβαλαν σε περιπέτειες τον χριστιανισμό, θέλουν τώρα να τον αποτελειώσουν και να τον λεηλατήσουν.
Στην ανάγκη αυτής της φιλοδοξίας πρέπει ν' αναζητήσει κάποιος τα "μυστικά" της μεγάλης λαθρομετάστευσης των αλλόθρησκων. Φυσικό είναι αυτό. Οι τραπεζίτες είναι Εβραίοι και τα θύματά τους είναι χριστιανοί. Οι εγκληματίες είναι λίγοι και τα θύματά τους πολλά. Άρα έχουν ανάγκη να εξασφαλίσουν συνενόχους στον τόπο του εγκλήματός τους. Για να καταφέρουν να λεηλατήσουν ολόκληρους λαούς, απαιτείται η εξασφάλιση μιας μαζικής συμμαχίας ...Συμμαχία εναντίον των λαών μέσα στα ίδια τους τα κράτη. Αυτήν τη συμμαχία τούς προσφέρουν οι αλλόθρησκοι εντός του χριστιανισμού —και άρα κυρίως οι Μωαμεθανοί—.
Δυστυχώς φτωχοί άνθρωποι, οι οποίοι εκτός από την πίστη τους δεν διαθέτουν τίποτε άλλο, γίνονται συνένοχοι εγκληματιών. Άνθρωποι, οι οποίοι εγκατέλειψαν τις πατρίδες τους από τη φτώχεια, γίνονται το αίτιο της δυστυχίας άλλων ανθρώπων μέσα στις δικές τους πατρίδες. Γιατί; Γιατί αυτό βολεύει τους τραπεζίτες. Γιατί, προκειμένου να λεηλατήσουν την παρηκμασμένη και εξαιτίας τους ηλικιωμένη Ευρώπη, μετέφεραν με δικά τους έξοδα θρησκευτικούς "εποίκους".
Διαφορετικά πώς θα έρχονταν όλοι αυτοί στην Ευρώπη; Αν αυτοί οι φτωχοί Πακιστανοί και Αφγανοί είχαν τα χιλιάδες ευρώ, που απαιτεί η μετακίνησή τους —με τους θανάσιμους κινδύνους που αυτή επιφυλάσσει—, δεν θα μετακινούνταν καν ...Επιχειρηματίες θα γίνονταν στις πατρίδες τους. Όταν μια οικογένεια Αφγανών θέλει είκοσι και τριάντα χιλιάδες ευρώ, για να φτάσει μέχρι την Ευρώπη, ευνόητα είναι μερικά πράγματα. Άρα αυτά τα χρήματα ούτε τα είχαν ποτέ ούτε τα κράτησαν ποτέ στα χέρια τους. Αυτά ήταν χρήματα, τα οποία διέθεσαν οι τραπεζίτες για τη μετακίνησή τους και τα έδωσαν απευθείας στους δουλέμπορους.
Το τραγικό είναι ότι χρησιμοποιούνται από τους Εβραίους οι μωαμεθανοί. Οι άχρηστοι και άθλιοι φιλοξενούμενοι του χριστιανισμού προσπαθούν να μεταφέρουν τα χαρακτηριστικά τους σε ανθρώπους, οι οποίοι απλά βρέθηκαν στην ανάγκη και έχουν ενεργοποιημένα τα ένστικτα της επιβίωσης. Αυτό συμβαίνει. Τους μωαμεθανούς τους χρησιμοποιούν αυτοί, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για τη φτώχεια του Ισλάμ ...Αυτοί, οι οποίοι χρηματοδοτούν όλα τα φασιστικά καθεστώτα της Ανατολής ...Αυτοί, οι οποίοι αποφάσισαν να "μεταγγίσουν" την τεχνογνωσία του χριστιανισμού και άρα τα μεροκάματά του στην Κίνα και την Ινδία και όχι στο γειτονικό και εξίσου διψασμένο για απασχόληση Ισλάμ. Τους βόλευε η φτώχεια τού Ισλάμ, γιατί τους έδινε το ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο θα τους εξυπηρετούσε. Η φτώχεια του Ισλάμ "κινεί" τους πληθυσμούς του προς την Ευρώπη. 
Τίποτε από όλα αυτά δεν "είδε" ο "αυτοκράτορας" της Ρώμης; Εδώ θα μπορούσε κάποιος εύλογα ν' αναρωτηθεί για το τι θα μπορούσε αυτός να κάνει ...ακόμα κι αν "έβλεπε". Believe you me —όπως θα έλεγε και ο αστείος πρωθυπουργός της Βρετανίας— ...μπορούσε να κάνει τα πάντα. Κατ’ αρχήν θα μπορούσε να περιορίσει εξ’ αρχής τους πολιτικούς και τα κόμματα, που είχαν "εξαγοράσει" οι τραπεζίτες, για να κάνουν τη δουλειά τους. Δεν υπάρχει κόμμα κάποιου δυτικού κράτους, που να μην φοβάται τη σύγκρουσή του τον Πάπα. Δεν μιλάμε για αφορισμούς και άλλα ακραία. Αρκεί μια άσχημη "άποψη" του Πάπα για τον οποιονδήποτε Δυτικό πολιτικό και αυτός "τελειώνει" με συνοπτικές διαδικασίες.
Ο Πάπας μπορούσε να σταματήσει όλες τις αρνητικές εξελίξεις εντός του χριστιανισμού. Μπορούσε να σταματήσει κατ’ αρχήν τη λαθρομετανάστευση. Μπορούσε να απειλήσει τις κυβερνήσεις. Μπορούσε να απειλήσει τα ΜΜΕ, αν δεν σταματούσαν την αντιπαραγωγική και εξόχως αντιχριστιανική προπαγάνδα τους. Μπορούσε να ξεσηκώσει τους χριστιανικούς πληθυσμούς εναντίον όποιου αλλοίωνε τα χαρακτηριστικά της χριστιανικής κοινωνίας. Τίποτε από όλα αυτά δεν έκανε. Γι' αυτόν τον λόγο η μεγάλη πληρωμένη "μετανάστευση" έγινε στα χρόνια του. Μέχρι τη δική του θητεία οι μόνοι αλλόθρησκοι πληθυσμοί, που "κυκλοφορούσαν" στη χριστιανική Δύση, ήταν οι Εβραίοι ...και αυτοί κατά καιρούς πλήρωναν το "ενοίκιό" τους στον "οικοδεσπότη".
Γιατί αναφερόμαστε στους Εβραίους; Γιατί απλούστατα με αυτούς κλείνει ο "κύκλος", που αφορά τη γνώση του Πάπα. Ο Πάπας γνώριζε ότι δεν τον συνέφερε ως αυτοκράτορα των Χριστιανών να εξάγεται κεφάλαιο εκτός αυτοκρατορίας και ότι δεν τον συνέφερε να εισάγονται πληθυσμοί εντός αυτής. Γνώριζε ότι η τραπεζική λειτουργία τα προκαλούσε όλα αυτά, όπως γνώριζε ότι οι ΕΒΡΑΙΟΙ ήταν αυτοί, οι οποίοι έλεγχαν απόλυτα αυτήν τη λειτουργία. Πώς το γνώριζε; Οι προκάτοχοί του ήταν αυτοί, οι οποίοι έδωσαν το τοκογλυφικό "δικαίωμα" στους Εβραίους. Μπορούσε ανά πάσα στιγμή να τα σταματήσει όλα. Αρκούσε να απειλήσει τους ΕΒΡΑΙΟΥΣ με νέες διώξεις και όλα θα σταματούσαν, γιατί όλα ξεκινούσαν από αυτούς. Αρκούσε να τους υποδείξει ως εχθρούς των χριστιανών και θα τους ξανάστελνε στους βόθρους απ' όπου ξεκίνησαν. Κανένα κύμα μεταναστών δεν θα έφτανε στην Ευρώπη, γιατί απλούστατα δεν θα υπήρχε κανένας να το χρηματοδοτήσει.
Ο Πάπας, λοιπόν, ως χριστιανός, πρόδωσε τη χριστιανική αυτοκρατορία στο σύνολό της. Ως ο απόλυτος ισχυρός άνδρας της αυτοκρατορίας, δεν εξυπηρέτησε τα συμφέροντά της. Δεν την προστάτευσε από την "άλωσή" της ...Την "άλωσή" της από αλλόθρησκους. Αλλόθρησκοι είναι οι ΕΒΡΑΙΟΙ, οι οποίοι την έχουν απορυθμίσει οικονομικά και την έχουν εξουθενώσει παραγωγικά. Αλλόθρησκοι είναι και οι μουσουλμάνοι, οι οποίοι έρχονται κατά κύματα, επειδή αυτό βολεύει τους Εβραίους, οι οποίοι αναζητούν μαζική "ασπίδα" προστασίας και μοχλό πίεσης και εκβιασμού των χριστιανικών πληθυσμών. Η ηγεσία του χριστιανισμού δεν σταμάτησε αυτήν την ανόσια συνεργασία, που οδήγησε στην καταστροφική εξέλιξη. Εξαιτίας του Πάπα είχαν ζημιά όλα τα χριστιανικά δόγματα, εφόσον τα ίδια έγιναν στο σύνολο της χριστιανικής επικράτειας. Τα ίδια έγιναν καί στους χώρους της Καθολικής Εκκλησίας καί της Ορθόδοξης καί της Προτεσταντικής.
Ο Πάπας, όμως, δεν είναι μόνον ο ισχυρότερος χριστιανός. Είναι και ο ηγέτης των καθολικών. Εδώ θα μπορούσε κάποιος να πει ότι μπορεί να τα έκανε όλα αυτά εκ του πονηρού. Μπορεί να "συνεργάστηκε" με αλλόθρησκους, όπως είναι οι Εβραίοι ή οι μουσουλμάνοι, για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του καθολικισμού εναντίον των άλλων χριστιανικών δογμάτων. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι ο αρχηγός των καθολικών συνεργάστηκε με όλους αυτούς, για να κάνει ζημιά στην ορθοδοξία, για παράδειγμα. Γιατί να μην κάνει ζημιά στην ορθόδοξη Ελλάδα, αν την αντιλαμβάνεται ως εχθρό του; Γιατί να μην επιτρέψει στους Εβραίους τραπεζίτες να λεηλατήσουν την ορθόδοξη Ρωσία, αν την αντιλαμβάνεται ως εχθρό του; Τέτοιες αθλιότητες έχουν γίνει και στο παρελθόν από τους αρχηγούς όλων των δογμάτων. Γιατί λοιπόν να μην υποθέσουμε ότι επέλεξε να φερθεί ως αρχηγός των καθολικών και να κάνει ζημιά στους υπόλοιπους, ώστε να εξυπηρετήσει τους καθολικούς;
Τους εξυπηρετεί όμως πραγματικά τους Καθολικούς; Τους προστάτευσε από κανέναν κίνδυνο, στον οποίο άφησε όλους τους υπόλοιπους χριστιανούς να εκτεθούν; Υποφέρουν, για παράδειγμα, οι καθολικοί από τον υπερδανεισμό που προκάλεσαν οι τραπεζίτες; Υποφέρουν οι καθολικές κοινωνίες από τον εκφυλισμό των προτύπων, που προκάλεσαν οι έμποροι; Υποφέρουν τα καθολικά κράτη από την αλλοίωση των πληθυσμών, εξαιτίας της παράνομης μετανάστευσης; Αν δεν υποφέρουν από όλα όσα βασανίζουν τους υπόλοιπους χριστιανούς, τότε ο Πάπας πραγματικά έκανε το καθήκον του ως ηγέτης τους.
Συμβαίνουν όμως όλα αυτά; Σήμερα, που έχει ξεκινήσει η μεγάλη λεηλασία των τραπεζιτών, δεν βλέπουμε να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Είναι γεγονός ότι η λεηλασία ξεκινάει και εξελίσσεται εις βάρος των αδυνάτων. Ποιοι είναι όμως οι αδύναμοι; Εκτός από την Ελλάδα, που είναι "ξένη" για τον Πάπα, όλα τα υπόλοιπα "Pigs" είναι καθολικά κράτη ...Ο βασικός κορμός του καθολικισμού στην Ευρώπη ...Η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία. Αυτοί, δηλαδή, οι οποίοι λεηλατούνται σήμερα από τους Εβραίους τραπεζίτες, είναι αυτοί, οι οποίοι φυσιολογικά θα έπρεπε να είναι οι πιο ισχυροί παράγοντες του χριστιανισμού ...Αυτοί, που έχουν τον Πάπα "δικό" τους. Αυτοί, όμως, όχι απλά δεν είναι από τους ευνοημένους της Νέας Τάξης, αλλά καθημερινά αναδεικνύονται ως τα πιο επιφανή θύματά της.
Τα χρέη των καθολικών είναι τεράστια. Αφέθηκαν να κατασπαραχθούν από τους τοκογλύφους τραπεζίτες. Η "φούσκα" των ακινήτων, η οποία διέλυσε τις οικονομίες των χριστιανών, είχε ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα και στα καθολικά κράτη. Ο φυσικός θρησκευτικός τους ηγέτης δεν τους προστάτευσε από τους τοκογλύφους. Ό,τι είχαν σχεδιάσει οι τοκογλύφοι εις βάρος των λαών και των κρατών τους, εφαρμόστηκε πρώτα στα κράτη αυτά.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει την περίπτωση της φανατικά καθολικής Ιρλανδίας; Η "φούσκα" των ακινήτων κατέστρεψε την οικονομία της. Αυτήν τη "φούσκα" τη μετέτρεψαν στη συνέχεια σε χρέος του κράτους και το παρέδωσαν στους τοκογλύφους του ΔΝΤ. 70 δις ευρώ φόρτωσαν στους ώμους του μικρού λαού της ...Του φανατικά καθολικού λαού της ...Του λαού, ο οποίος αγωνιζόταν επί αιώνες για την πατρίδα του και την έχασε σε μερικές δεκαετίες ...Το λαού, ο οποίος έχυσε το αίμα του, για να κερδίσει την πατρίδα του από τους Βρετανούς στρατοκράτες και την έχασε μέσα σε σαμπάνιες από τους Εβραίους τραπεζίτες ...Του ταλαιπωρημένου εκείνου λαού, ο οποίος έπρεπε να τύχει της προστασίας τού ηγέτη του καθολικισμού και δεν έτυχε.
 Ταυτόχρονα όλα αυτά τα καθολικά κράτη δεν απαλλάχτηκαν και από το φοβερό βάρος της λαθρομετανάστευσης. Τουναντίον μάλιστα. Τα καθολικά κράτη είναι από τους μεγάλους χαμένους της λαθρομετανάστευσης. Γιατί; Γιατί τα καθολικά κράτη βρίσκονται στο σύνολό τους στο "τόξο" επαφής του χριστιανισμού με το Ισλάμ. Τα κράτη όπως η Ιταλία, η Ισπανία ή η Πορτογαλία "εφάπτονται" με τον χώρο που δημιουργεί πρόβλημα. Και πάλι δεν τους προστάτευσε ο ηγέτης τους. Όχι μόνον δεν τους προστάτευσε, αλλά, επιτρέποντάς τους να υπογράψουν τη συνθήκη του Δουβλίνου, στην ουσία τα "καταδίκασε" να πάρουν πάνω τους το κύριο "βάρος" αυτής της αθλιότητας. Προστατεύτηκαν τα κράτη της "εσωτερικής" Ευρώπης, τα οποία δεν είναι καθολικά, εις βάρος των "εξωτερικών" κρατών, τα οποία είναι καθολικά.  
Τι συμβαίνει λοιπόν; Πώς είναι δυνατόν στον χριστιανισμό του πιο ισχυρού παράγοντά του να λεηλατούνται οι οπαδοί του από τους αλλόθρησκους Εβραίους τραπεζίτες; Πώς είναι δυνατόν στον χριστιανισμό —όπου δεσπόζει το καθολικό δόγμα— να αλλοιώνονται με αλλόθρησκους οι κοινωνικές συνθέσεις των καθολικών κρατών; Πώς είναι δυνατόν να λεηλατούνται τα πιο πιστά καθολικά κράτη από μια "προτεσταντική" Γερμανία; Ο Πάπας, δηλαδή, γνωρίζει όλο το παράνομο παιχνίδι των Εβραίων τραπεζιτών και αφήνει τη Γερμανία, η οποία συνεργάζεται μ' αυτούς, να επωφεληθεί; Ο άρχοντας της Ρώμης αφήνει τους Γερμανούς να απειλούν ακόμα και την ίδια την Ιταλία;
Τι είδους Πάπας είναι αυτός; Πώς μπορεί να εξηγηθεί αυτή η συμπεριφορά του; Τι καταγωγής είναι ο Πάπας; Μήπως κατά σύμπτωση είναι ομοεθνής αυτών, οι οποίοι λεηλατούν την Ευρώπη; Μήπως είναι Γερμανός; Εδώ, δηλαδή, υπάρχει αυτό, το οποίο ονομάζουμε "αποχρώσα" ένδειξη, πως κάτι δεν πάει καλά με αυτόν. Όχι μόνον δεν κάνει το καθήκον του, όπως επιβάλει η θέση του και το αξίωμά του, αλλά το κέρδος από αυτήν την ολιγωρία του πηγαίνει απευθείας σε ομοεθνείς του. Όχι μόνον δεν προστατεύει τους καθολικούς, αλλά αυτοί, οι οποίοι επωφελούνται, κατά "σύμπτωση" είναι οι πατριώτες του ...Οι πατριώτες του είναι αυτοί, οι οποίοι λεηλατούν τους καθολικούς.
Όλα αυτά όμως δεν μπορούν να γίνουν τυχαία. Για να φτάσουμε μέχρι το σημείο αυτό, πρέπει να υπάρχει σχεδιασμός. Δεν μπορεί ξαφνικά να γίνει Πάπας ένας Γερμανός ιερέας —και άρα χωρίς σημαντικά "ερείσματα" στον καθολικό κόσμο—. Για τη θέση του Πάπα ερίζουν όλα τα καθολικά κράτη και τα πιο ισχυρά από αυτά είναι εκείνα, τα οποία μονοπωλούν τη θέση. Πώς είναι δυνατόν ένας Γερμανός μιας προτεσταντικής Γερμανίας —και άρα χωρίς κρατική υποστήριξη— να κατακτήσει αυτό το αξίωμα; ...Ένας Γερμανός, ο οποίος δεν είναι και ό,τι πιο "προικισμένο" διαθέτει η φύση ...Ένας άσχημος και παντελώς ατάλαντος θηλυκός Μέρκελ είναι. Ποιος τον "διόρισε" Πάπα; ...γιατί είναι προφανές ότι κάποιος τον "διόρισε". Επίσης δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι λίγο μετά την εκλογή του αρχίζει η λεηλασία τού καθολικού κόσμου από τους Γερμανούς. Άρα αναζητούμε τον σχεδιασμό, γιατί η "τύχη" δεν εξηγεί τίποτε απολύτως.
Θεωρούμε λοιπόν ότι υπήρχε ένας σχεδιασμός. Υπήρχε ένας σχεδιασμός, όπου συμμετείχαν αυτοί οι οποίοι επωφελούνται εις βάρος αυτών που αδικούνται. Οι Εβραίοι τραπεζίτες δεν ήταν μόνοι τους στον σχεδιασμό για τη λεηλασία του χριστιανικού κόσμου. Τους βοήθησαν και κάποιοι άλλοι. Ποιοι άλλοι; Ποιοι πρωταγωνιστούν στην Νέα Τάξη; Οι περισσότεροι από αυτούς δεν ανήκουν στον Προτεσταντικό Κόσμο; Από τις ΗΠΑ, οι οποίες άλλαξαν τον αρχικό χριστιανικό σχεδιασμό, μέχρι τη Γερμανία, η οποία σήμερα επωφελείται από αυτήν την αλλαγή, οι πάντες ανήκουν στον Προτεσταντικό Κόσμο. Αυτή είναι η βάση του προβληματισμού μας. Αν αυτοί οι προτεστάντες Γερμανοί λεηλατούν τον Καθολικό Κόσμο με την ανοχή του Πάπα, πόσο "τυχαίο" είναι το ότι ο Πάπας είναι συμπατριώτης τους;
Αυτά όλα θα προσπαθήσουμε να τα βάλουμε σε μια τάξη, για να μπορέσει ο αναγνώστης να καταλάβει τι συμβαίνει. Η σημερινή παντοδυναμία των Εβραίων τραπεζιτών δεν προέκυψε ως δια μαγείας. Δεν "χάζεψαν" ξαφνικά οι χριστιανοί βιομήχανοι, ώστε να τους ξεγελάσουν οι Εβραίοι τραπεζίτες. Χριστιανοί παγίδεψαν χριστιανούς, συνεργαζόμενοι με τους Εβραίους τραπεζίτες. Χωρίς ισχυρή χριστιανική υποστήριξη δεν μπορούσαν να ισχυροποιηθούν από μόνοι τους οι Εβραίοι τραπεζίτες. Πολλοί ισχυροί παράγοντες γνώριζαν την επικινδυνότητά τους και δεν θα τους επέτρεπαν να ισχυροποιηθούν με αυτόν τον τυχαίο τρόπο.
Οι Εβραίοι τραπεζίτες, δηλαδή, είναι βέβαιο ότι "έχτισαν" τον σχεδιασμό τους και μέσα σε αυτόν τον σχεδιασμό θα αποδείξουμε ότι ανήκει και ο σημερινός Πάπας ...Ο προδότης Πάπας ...Ο προδότης τόσο των χριστιανών γενικά όσο και των καθολικών ειδικά. Αυτόν τον σχεδιασμό θα δούμε πρώτα πώς μεθοδεύτηκε και κατόπιν θα προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε ύποπτα στοιχεία, που να καθιστούν τον Πάπα "ύποπτο" συνεργασίας με καταστάσεις εξόχως αντιχριστιανικές.
Ποιος ήταν ο σχεδιασμός των τραπεζιτών σε γενικές γραμμές; Να εκμεταλλευτούν τις ενδοχριστιανικές έριδες και συγκρούσεις και να επωφεληθούν οι ίδιοι. Να επωφεληθούν οι ίδιοι από τους εσωτερικούς τους ανταγωνισμούς ...Από τους ανταγωνισμούς των ισχυρότερων, οι οποίοι τους τελευταίους αιώνες είναι οι καθολικοί και οι προτεστάντες. Αυτό έκαναν. Προσεταιρίστηκαν τους προτεστάντες και κατέστρεψαν όλους τους υπόλοιπους, μέχρι να καταστρέψουν και τους ίδιους τους συνεταίρους τους ...Συνέταιρος με τους Εβραίους δεν πας μακριά ...Κάπου στον δρόμο θα σε "φάνε".
Τα πάντα ξεκινάνε από τη εβραϊκή χρηματοδότηση των Γερμανών, για να ξεκινήσει ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ...Κατ’ ευφημισμόν παγκόσμιος, εφόσον στην ουσία επρόκειτο περί χριστιανικού εμφυλίου ...Εβραίοι χρηματοδότησαν τους χριστιανούς να σφαχτούν μεταξύ τους. Σε αυτό το σημείο είχαν την υποστήριξη δύο πολύ ισχυρών χριστιανικών παραγόντων συγκεκριμένου δόγματος ...Την υποστήριξη των Αμερικανών και των Γερμανών. Οι Αμερικανοί έδωσαν τα εβραϊκά χρήματα στους Γερμανούς, για να ισοπεδώσουν τον χριστιανισμό. Οι Αμερικανοί και οι Γερμανοί έκαναν "πλάτες" στους Εβραίους. Γιατί; Γιατί νόμιζαν ότι με τη βοήθειά τους θα "κατακτήσουν" τον χριστιανικό κόσμο και όχι μόνον.
Αυτός ο πόλεμος ήταν το πρώτο βήμα γι' αυτήν την κατάκτηση. Γιατί το έκαναν αυτό το βήμα; Για να αλλάξουν υπέρ των συμφερόντων τους την οικονομία μέσα στον χριστιανικό κόσμο. Την οικονομία, η οποία θα προέκυπτε μετά από τον πόλεμο ...Για να την κάνουν "ευάλωτη" στις επεμβάσεις τους. Οι Εβραίοι τραπεζίτες —με τις "πλάτες" των Αμερικανών— συνεργάστηκαν με τον Χίτλερ και τους Ναζί, για ν' "ανοίξουν" την εθνική Ευρώπη. Τον χρηματοδότησαν, για να κάνει έναν πόλεμο, ο οποίος ως μοναδικό του στόχο είχε τη γενική ισοπέδωση της Ευρώπης. Αυτό ήταν το ζητούμενο αυτού του πολέμου για τους εμπνευστές και χρηματοδότες του. Ποιοι ήταν αυτοί; Οι πλέον ισχυροί τραπεζίτες του κόσμου ...Οι Εβραίοι ...Οι Ρότσιλντ, οι Ροκφέλερ, οι Γκόλντμαν, οι Λέμαν, οι Λαζάρντ κλπ.. Αυτοί επένδυσαν στον Χίτλερ και στη Γερμανία. Χρηματοδότησαν τη Γερμανία, για να ξεκινήσει η μεθόδευσή τους.
Με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο άνοιξαν την Ευρώπη "διάπλατα". Μπήκαν ως τραπεζίτες, που θα τη βοηθούσαν στην ανοικοδόμησή της. Μπήκαν όμως ως τραπεζίτες και εκβιαστές της. Αυτοί θα αποφάσιζαν ποιοι Ευρωπαίοι και ποιου δόγματος θα χρηματοδοτηθούν ευνοϊκά, ώστε ν' αναπτυχθούν γρήγορα. Αυτοί θα αποφάσιζαν ποιοι θα γίνονταν βιομήχανοι με τα δικά τους χρήματα και άρα υποχείριά τους. Τότε αποφάσισαν ποια κράτη θα "προηγηθούν" έναντι κάποιων άλλων. Τότε αποφάσισαν να δώσουν μεγαλύτερη "ώθηση" στους "χαλαρούς" και "πολυπολιτισμικούς" χριστιανούς. Κατά "σύμπτωση" στην Ευρώπη ενισχύθηκαν μεταπολεμικά οι κατ’ εξοχήν "χαμένοι" του πολέμου, που ήταν οι Γερμανοί. Με εβραϊκά χρήματα ξεκίνησε ο Χίτλερ τον πόλεμο, αλλά με τα ίδια χρήματα έγινε και το γερμανικό "θαύμα". 
Τότε δημιούργησαν και τον Σοβιετικό Γίγαντα, για να μην "κλείσει" αυτή η Ευρώπη. Πλήρωσαν δηλαδή τους Ναζί, για ν' "ανοίξουν" την Ευρώπη και πλήρωσαν και τους σταλινικούς, για να διατηρούν αυτήν την Ευρώπη "ανοικτή". Με φόβητρο τη δική τους Σοβιετική Ένωση μπορούσαν να εκβιάζουν και να απειλούν ολόκληρη την Ευρώπη. Από εκεί και πέρα, ελέγχοντας τον τραπεζικό τομέα αυτής της τρομοκρατημένης Ευρώπης, μπορούσαν να ελέγχουν τα πάντα. Με κέντρο "επιχειρήσεών" τους τη Γερμανία, μπορούσαν να περάσουν στην επόμενη φάση του σχεδιασμού τους. Μετά τον έλεγχο της Ευρώπης θα επιχειρούσαν την "εξαγορά" της.
Γύρω από τη Γερμανία και τις "σκοτεινές" συνεργασίες τους έχτισαν τη σημερινή Νέα Τάξη ...Την Παγκόσμια Διακυβέρνηση ...Την απόλυτη κυριαρχία των τραπεζών. Ο αναγνώστης εύκολα μπορεί ν' αντιληφθεί με ποια "υλικά" χτίζουν τον "κόσμο" τους. Έχοντας ισοπεδώσει το ευρωπαϊκό "οικόπεδο" με τη Γερμανία του Χίτλερ, έρχονται τώρα να χτίσουν τη νέα Ευρώπη εβραϊκής ιδιοκτησίας και πάλι με μέσον τη Γερμανία ...Τη Γερμανία της Μέρκελ..
Ο έλεγχος της Γερμανίας είναι εύκολος γι' αυτούς, γιατί στην πραγματικότητα την έχουν κατακτήσει από το 1945. Η Γερμανία από τότε μέχρι σήμερα δεν ανήκει στους Γερμανούς, αλλά στις εβραϊκές τράπεζες και άρα τους Εβραίους. Αυτοί οι Εβραίοι, χρηματοδοτώντας σήμερα τη Γερμανία, τη στρέφουν και πάλι εναντίον ολόκληρης της Ευρώπης ...Τη Γερμανία, που, χάρη στα εβραϊκά "αναβολικά" είναι ασυναγώνιστη ...Τη Γερμανία, που σήμερα "πουλάει" εξυπνάδα, ενώ στην πραγματικότητα είναι ένα άσχετο ντοπαρισμένο "κτήνος", το οποίο το ελέγχουν απόλυτα οι Εβραίοι. Οι Γερμανοί, οι οποίοι νομίζουν πως είναι "ικανοί" και "έξυπνοι" σε έναν κόσμο με "τεμπέλικα" Pigs, απλά δεν ξέρουν τι τους γίνεται ...Τζάμπα νερό κουβαλάνε, επειδή αυτό βολεύει τους Εβραίους.
Από εκεί και πέρα οι Εβραίοι χρησιμοποιούν για τον σχεδιασμό τους όλα τα παλαιά "υλικά" ...Τα δικά τους "υλικά". Οι Εβραίοι τραπεζίτες δάνεισαν στους λαούς και οι Γερμανοί βγαίνουν να κάνουν τις "εισπράξεις". Οι Εβραίοι τραπεζίτες διέφθειραν τις ηγεσίες, για να τους επιτρέψουν να παρασύρουν τα κράτη και τους λαούς στον υπερδανεισμό και από πίσω ακολουθούν οι γερμανικές εταιρείες σαν "σκούπες", που "μαζεύουν" τα πάντα ...Οι κατ’ όνομα μόνον γερμανικές εταιρείες, οι οποίες εξαγοράζουν τα πάντα, εφόσον πίσω τους κρύβονται οι εβραϊκές τράπεζες. Πίσω από τις γερμανικές εταιρείες, που διαφθείρουν τους πάντες, κρύβονται οι ίδιοι Εβραίοι που χρηματοδότησαν και τον Χίτλερ ...Οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι συνεργάζονταν με τους Ναζί του Χίτλερ είναι οι ίδιοι, που συνεργάζονται με τους ΝΑsiemens της Μέρκελ ...Τίποτε δεν άλλαξε. Ούτε καν τα ονόματα των προσώπων που πρωταγωνιστούν.
Τα κράτη και οι λαοί έπεσαν θύματα εξουσιαστών, που ήταν οι παλαιοί δωσίλογοι των Ναζί. Χρησιμοποιούν εκ νέου όλους τους παλαιούς συνεργάτες τους από την κατακτημένη Ευρώπη του 40 ...Όλους τους παλαιούς δωσίλογους των Ναζί. Δεν είναι τυχαίο που στην νέα εποχή της Ελλάδας "πρωταγωνιστές" είναι τα φυσικά παιδιά των παλαιών δωσίλογων ...Ο Λαμπράκης, ο Λάτσης, ο Πάγκαλος ή ο διαβόητος Χριστοφοράκος. Οι Ναζί διαφθείρουν στην Νέα Εποχή και οι παλαιοί δωσίλογοι διαφθείρονται, χωρίς να φοβούνται τιμωρία. Αυτοί οι δεύτεροι άφησαν απροστάτευτους τους λαούς τους και τώρα τα ιδιωτικά τους χρέη γίνονται ιδιοκτησίες των Ναζί. Τα ιδιωτικά χρέη των Ελλήνων παραδίδουν την Ελλάδα στους Ναζί. Τα ιδιωτικά χρέη των Ιρλανδών παραδίδουν την Ιρλανδία στους Ναζί. Το ίδιο γίνεται και στην Ιταλία ή την Ισπανία.
Οι Εβραίοι, ελέγχοντας όλο το "κύκλωμα" των Ναζί και των σταλινικών, παίζουν με τα "πιόνια" που θα τους εξυπηρετήσουν. Λογικό είναι αυτό, εφόσον οι ίδιοι είναι εκείνοι, που χρηματοδότησαν τόσο τον ναζισμό όσο και τον κομμουνισμό. Ναζιστές και σταλινικοί είναι μια τεράστια "δεξαμενή", που τους προσφέρει άπειρο και ασφαλές στελεχιακό δυναμικό. Μόνον στη Γερμανία οι Εβραίοι έπρεπε να είναι προσεκτικοί με τους Ναζί, για να μην χαλάσουν τη "βιτρίνα" τους. Εκεί προσέχουν μην "εκτεθούν" και προκληθούν ανεπιθύμητες αποκαλύψεις. Πρόβλημα όμως δεν υπάρχει, γιατί, όπως είπαμε, έχουν κι άλλη "τσέπη", για να βγάζουν στελέχη. Εκεί έχουν καλά "υποκατάστατα" της ίδιας ποιότητας ...Εκεί χρησιμοποιούν αποκλειστικά τους σταλινικούς. Σταλινική είναι η Μέρκελ και κάνει άριστα τη δουλειά της για τα "αφεντικά" της.
Τι σχέση μπορεί να έχει ο Πάπας με όλα αυτά; Πολύ μεγάλη. Πιο μεγάλη από αυτήν που φαντάζεται κάποιος. Γιατί; Γιατί ο Πάπας δεν είναι μόνον Γερμανός, αλλά "τυγχάνει" να είναι και παλαιός ναζιστής. Επιλέγηκε, παρότι ήταν ναζιστής και άρα "επικίνδυνος" για αποκαλύψεις, γιατί απλούστατα δεν μπορούσε να είναι καί Γερμανός καί σταλινικός σαν τη Μέρκελ. Πού να έβρισκαν σταλινικό, ο οποίος να ήταν ταυτόχρονα και καθολικός ιερέας; Αναγκαστικά —έστω και με ρίσκο— τον επέλεξαν, παρά το φανερό ναζιστικό παρελθόν του. Ο Πάπας, δηλαδή, έχει καί τις δύο ιδιότητες αυτών, οι οποίοι ενισχύθηκαν από τους Εβραίους εις βάρος των χριστιανών ...Είναι Γερμανός και πρώην ναζιστής. Ήταν, δηλαδή, από αυτούς, οι οποίοι είχαν "αφεντικά" τους Εβραίους πριν γίνει "αφεντικό" και ο ίδιος. Μόνον με αυτές του τις ιδιότητες αντιλαμβάνεται κάποιος ότι υπάρχει πρόβλημα "συμβατότητας".
Υπάρχει ασυμβίβαστο, όταν ο "Πρώτος" των καθολικών ανήκει στο έθνος εκείνο, το οποίο μίσησε όσο κανείς άλλος αυτήν την Αγία Έδρα και ίδρυσε τον προτεσταντισμό. Οι Βρετανοί, για παράδειγμα, είναι "προτεστάντες" της πλάκας και πάντα παρέμεναν πιστοί στην Αγία Έδρα. Είναι "διαμαρτυρόμενοι", εξαιτίας ενός διαζυγίου, το οποίο δεν δόθηκε. Δεν είχαν ποτέ πρόβλημα ούτε με το δόγμα της Καθολικής Εκκλησίας ούτε με τον Προκαθήμενό της. Αντίθετα με αυτούς οι Γερμανοί είναι φανατικοί αντικαθολικοί ...Μέχρι θανάτου αντικαθολικοί. Έχουν άλλο δόγμα. Αμφισβητούν την πρωτοκαθεδρία του Πάπα. Αμφισβητούν τα Μυστήρια της Καθολικής Εκκλησίας. Είναι δύσκολο, δηλαδή, να βρεθεί Γερμανός, ο οποίος να μην είναι διαποτισμένος με μια βαθιά "αμφισβήτηση" για τον Προκαθήμενο της Ρώμης. Οι Γερμανοί, ως χριστιανοί, είναι αντιρωμαίοι και φανατικά προτεστάντες.
Όμως, το ακόμα χειρότερο "ασυμβίβαστο", που υπάρχει γι' αυτόν τον Πάπα, είναι πως ήταν ναζιστής. Ναζιστής σημαίνει φανατικός Γερμανός σε σημείο ρατσισμού και σχεδόν άθεος. Τους άθεους Ναζί τούς διέκρινε ένας επίσης έντονος αντικαθολικισμός, εφόσον είχαν ταυτίσει τον καθολικισμό με τη Ρώμη και η Ρώμη ήταν η μεγάλη εχθρός του γερμανικού έθνους. Φανατικός Γερμανός, που να μην μισεί τη Ρώμη για λόγους εθνικούς, δεν υπάρχει. Αυτοί λοιπόν οι φανατικοί Γερμανοί —και σχεδόν άθεοι άνθρωποι— είχαν επινοήσει τον ναζισμό σαν μια ιδιαίτερη "φιλοσοφία", η οποία θα αναδείκνυε το εθνικό τους "μεγαλείο" ..."Επινοήσει", τρόπος του λέγειν, γιατί ήταν πολύ άσχετοι και εντελώς αγράμματοι, για να επινοήσουν μόνοι τους το οτιδήποτε.
Στην πραγματικότητα "δανείζονταν" ό,τι τους "γυάλιζε" ...Σαν τα κοράκια, που μαζεύουν στις φωλιές τους γυαλιστερά κουμπιά, χωρίς να γνωρίζουν τι είναι. Αναζητούσαν δήθεν το "πνεύμα" του αρχαιοελληνικού μεγαλείου, παντρεύοντάς το με στοιχεία έντονου τευτονικού παγανισμού ...Η χαρά των απολίτιστων και των αγράμματων, οι οποίοι δεν κατάλαβαν ποτέ τι είναι ελληνικό πνεύμα ...Η χαρά των βάρβαρων, που νόμιζαν ότι τη "λάμψη" του ελληνικού πνεύματος την εξασφαλίζεις με μερικές ασκήσεις κοιλιακών και ένα καλό σαπούνι ...Συνδυασμός, δηλαδή, Δία και Θωρ ...και όποιον πάρει ο Χάρος ...Είτε με "κεραυνούς" είτε με "σφυριά", ήθελαν να κατακτήσουν τον κόσμο.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Ο Πρώτος των χριστιανών είναι επικίνδυνος, γιατί ήταν πρώην Ναζί και ως τέτοιος ήταν εκβιάσιμος από τους Εβραίους τραπεζίτες. Ο Πρώτος των καθολικών είναι επικίνδυνος, γιατί ήταν Γερμανός ρατσιστής και ως τέτοιος ήταν συμμέτοχος στα γερμανικά εθνικά οράματα. Ο σημερινός Πάπας, δηλαδή, έχει ακριβώς τα προσόντα εκείνα, τα οποία θα χρειάζονταν κάποιοι να έχει ο Πάπας, προκειμένου να μπορούν να λεηλατήσουν το καθολικό ποίμνιό του. Ένας Πάπας, ο οποίος θα είχε συμφέρον να έχει τα "μάτια" του κλειστά στην Αγία Έδρα. Αυτός ο Πάπας είναι ο Γερμανός πρώην ναζιστής που "λάτρευε" τον Χίτλερ...Ο άθεος Πάπας, ο οποίος εκλέχθηκε στην εποχή της παντοδυναμίας εκείνων, οι οποίοι σχεδίαζαν τον κόσμο και ήταν τα πραγματικά αφεντικά του.
Γι' αυτόν τον λόγο στον τίτλο του κειμένου αναρωτιόμαστε αν είναι δούλος του Χριστού ή απλός υπάλληλος των Εβραίων τραπεζιτών. Όμως, μετά από την όλη "πορεία" του κειμένου είμαστε πλέον βέβαιοι ότι η σταλινική Μέρκελ και ο ναζιστής Πάπας ανήκουν στην ίδια συμμορία ...Στην ίδια άθεη γερμανική συμμορία, που χρησιμοποιούν οι Εβραίοι τραπεζίτες, για να αλώσουν τον χριστιανισμό και κατ’ επέκταση τον παγκόσμιο χώρο. Μιλάμε για την απόλυτη συνεργασία. Οι άθεοι ναζιστές και σταλινικοί Γερμανοί σε απόλυτη συνεργασία με τους θεομπαίχτες Εβραίους για έναν κοινό σκοπό. Αυτοί οι συνεργάτες θέλουν να κατακτήσουν τον χριστιανισμό και από εκεί ολόκληρο τον κόσμο.
Λογική είναι η φιλοδοξία τους, αν καταφέρουν και "αλώσουν" στον χριστιανισμό. Όποιος "αλώσει" το ισχυρότερο σύστημα του πλανήτη, "κληρονομεί" και τις δυνάμεις του πάνω στα υπόλοιπα. Όποιος αποκτήσει την "ιδιοκτησία" του χριστιανισμού, ελέγχει ολόκληρο τον Πλανήτη ...Μια ιδιοκτησία, την οποία τη διεκδικούν άμεσα οι Εβραίοι, αν σκεφτεί κάποιος αυτό, το οποίο είπαμε πιο πάνω. Με την ανοχή του Πάπα έχουν "φορτώσει" στους χριστιανούς με χρέη πάνω από 35 τρις δολάρια. Όχι απλά τις πατρίδες και τα σπίτια θα τους πάρουν, αλλά και τα παπούτσια που φοράνε.
Τώρα λοιπόν, που οι καθολικοί έχουν μπει στη δίνη της Νέας Τάξης και βυθίζονται στη φτώχεια, πρέπει να γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν και πώς να αμυνθούν. Πρέπει να γνωρίζουν ότι πολύ πριν να τους προδώσουν οι νεοταξίτικες ηγεσίες τους τούς πρόδωσε ο ποιμένας τους. Πριν τους προδώσουν οι Μπερλουσκόνι ή οι Θαπατέρο, τους είχε προδώσει ο άθεος Πάπας ...Ο "λαθρεπιβάτης" του Βατικανού ...Ο Πάπας της Siemens και του Ράιχ ...Ο υπάλληλος των τραπεζιτών, που βύθισαν τον χριστιανισμό στα χρέη ...Των Εβραίων τραπεζιτών, οι οποίοι κατόρθωσαν και διέλυσαν την πιο παραγωγική "μηχανή" του κόσμου ...Που μετέτρεψαν την πιο παραγωγική οικονομία του κόσμου σε μια παρασιτική "λάσπη" παροχής υπηρεσιών.
Τίποτε από όλα αυτά δεν θα κατάφερναν, αν δεν είχαν "αλώσει" το Βατικανό ...Αν δεν είχαν τοποθετήσει τον άθεο ναζιστή στην Αγία Έδρα ...Αυτόν, ο οποίος πρόδωσε τον χριστιανισμό και τους χριστιανούς ...Τον ηγέτη των καθολικών, ο οποίος πρόδωσε καί τους καθολικούς. Το χειρότερο όμως όλων γι' αυτόν τον ίδιο είναι ότι είναι προδότης του Κυρίου του. Η προδοσία του, δηλαδή, δεν αφορά μόνον ανθρώπους, αλλά και τον Ίδιο τον Θεό. Γιατί; Για έναν πολύ απλό λόγο, που, για να γίνει κατανοητός, απαιτεί μια ελάχιστη θεολογική γνώση. Υπάρχει μια ειδική σχέση, που συνδέει τον Κύριο, τον Πάπα και τους Εβραίους τραπεζίτες μεταξύ τους ...Τον Κύριο, που, όταν είχε εμφανιστεί την τελευταία φορά, δεν παρέλειψε να πλακώσει στα κλωτσίδια τους τραπεζίτες της εποχής του ...Τον Κύριο, που είχε δείξει εξ’ αρχής την "αγάπη" Του για τις «Αγορές» της εποχής Του.
Αυτός λοιπόν ο Κύριος του χριστιανισμού και "αφεντικό" του Πάπα έχει μια πολύ συγκεκριμένη ιστορία. Είναι "αδερφός" των Εβραίων. Ο Χριστός δεν γεννήθηκε με τυχαία ιδιότητα σε ένα τυχαίο σημείο του κόσμου. Γεννήθηκε ως Εβραίος Υιός του Θεού των Εβραίων μέσα στον εβραϊκό κόσμο και άρα μέσα στον Οίκο του Θεού των Εβραίων. Αυτόν τον Οίκο διεκδίκησε ως Κληρονόμος. Αντί όμως οι Εβραίοι αδερφοί Του να Του παραδώσουν τον Οίκο, Τον σταύρωσαν. Δεν τον "θανάτωσαν", γιατί οι "αθάνατοι" δεν "πεθαίνουν". Τον "απέβαλαν" από τον κόσμο τους και άρα από τον Οίκο που είχε κληρονομήσει. Οικειοποιήθηκαν τον Οίκο του Κληρονόμου και προφανώς "συγχωρέθηκαν" για αυτήν τους την επιλογή, αν σκεφτούμε την επιβίωσή τους ως επιβεβαίωση αυτής της συγχώρεσης.
Αυτός ο "απόβλητος" Εβραίος αποδέχθηκε αυτήν την επιλογή των Εβραίων και τους εγκατέλειψε. Απαλλαγμένος πλέον από την εβραϊκή Του κληρονομιά, "έχτισε" μέσα στον Κόσμο τον δικό Του Οίκο ...Τον προσωπικό Του Οίκο ...Τον Οίκο εκείνο, ο οποίος προέρχεται από τη δική Του Γνώση ...Τον Οίκο εκείνο, που θα στέγαζε τα δικά Του τα "παιδιά". Δικός Του Οίκος είναι ο χριστιανικός Οίκος και "παιδιά" του οι Χριστιανοί. Διαχειριστή αυτού του Οίκου άφησε τον Πέτρο και "έφυγε" από τον Κόσμο. Ο Πάπας είναι διάδοχος του Πέτρου και αρχιδιαχειριστής του Οίκου του Χριστού.
Τι συμβαίνει, όμως, όταν αυτός ο διαχειριστής συνεργάζεται με αυτούς που δεν πρέπει εις βάρος των παιδιών του Κυρίου του; Πόσο άθλιος μπορεί να είναι ο δούλος ενός Κυρίου, ο οποίος συνεργάζεται εις βάρος των παιδιών Του με αυτούς που αδίκησαν τον Ίδιο τον Κύριο; Πόσο άθλιοι, όμως, μπορεί να είναι και οι ίδιοι οι Εβραίοι, που, όχι μόνον δεν παρέδωσαν τον Οίκο του Θεού τους στον Υιό Του, αλλά είχαν το θράσος να Τον "ακολουθήσουν" και να Τον αδικήσουν ξανά; ...Να εκμεταλλευτούν την απουσία Του και να μπουν στον Οίκο Του και να βιάσουν στην κυριολεξία τα παιδιά Του; Πόσο άθλιο μπορεί να είναι το έθνος του Στρος Καν, που κλέβει και βιάζει με το ίδιο πάθος;
Ο αναγνώστης αρχίζει κι αντιλαμβάνεται πώς περίπου λειτουργούν μερικά πράγματα ...Αρχίζει κι αντιλαμβάνεται ότι μερικές βιβλικές περιγραφές δεν είναι και τόσο μεταφυσικές όσο τις φανταζόταν σε άλλους καιρούς, όταν τα πράγματα δεν είχαν την ίδια σαφήνεια ...Αρχίζει κι αντιλαμβάνεται ότι είναι πραγματικά επικίνδυνα τα πράγματα, όταν υπάρχουν αναπάντεχες "επιστροφές". Η ανθρώπινη ιστορία φτάνει σε "στενωπό" και σε τέτοιες "στενωπούς" έχουμε απρόβλεπτες εξελίξεις, Στις "στενωπούς" έχουμε "ενέδρες" ...Έχουμε αιφνιδιαστικές επιστροφές και βίαιες τιμωρίες. Ας προσέχει ο ναζιστής της Ρώμης, γιατί οι καιροί είναι επικίνδυνοι και οι άπιστοι "Μελάνθιοι" κλαίνε με λυγμούς, όταν επιστρέφουν εκείνοι, που τους έχουν για "πεθαμένους".
Μαζί με αυτόν ας προσέχουν και οι Εβραίοι ...Οι άθλιοι, που μπήκαν σε έναν ξένο Οίκο με στόχο όχι απλά να τον λεηλατήσουν εις βάρος των κληρονόμων του, αλλά να τον οικειοποιηθούν εις βάρος του Ίδιου του Ιδιοκτήτη του. Ας προσέχουν, γιατί ακόμα και οι πιο ισχυροί Μνηστήρες κινδυνεύουν από αυτού του είδους τις "επιστροφές" ...Οι αφελείς, παρανοϊκοί και "Αντίνοοι" Μνηστήρες. Ασφαλείς Εβραίοι είναι μόνον οι Εβραίοι εκείνοι, που βρίσκονται στο Ισραήλ ...Μόνον αυτοί, οι οποίοι κάθονται φρόνιμα στον εβραϊκό Οίκο. Όλοι οι υπόλοιποι, οι οποίοι περιφέρονται εντός του Οίκου του Χριστού, δεν θα έχουν καλά ξεμπερδέματα ...Καθόλου καλά.                                                                                                        ΠΗΓΗ:eamb-ydrohoos.blogspot.com