Μηδενική ανοχή στη πράσινη λαίλαπα

Κάποτε γράψαμε εδώ μέσα για τη περίφημη πολιτική «μηδενικής ανοχής» του τότε δημάρχου της Νέας Υόρκης Ρούντολφ  Τζουλιάνι, με την οποία μπόρεσε μέσα σε λίγα χρόνια να κάνει τη πόλη του ασφαλή, από εκεί που ήταν η βασίλισσα της εγκληματικότητας.
Μετά κι από τις τελευταίες εξελίξεις στη χώρα μας, ήρθε νομίζω η ώρα να κηρύξουμε και εμείς τη δική μας πολιτική «μηδενική ανοχή».
Να ξεκινήσουμε από τον μικρόκοσμό μας, από το γραφείο, από το καφενείο, από τη γειτονιά, κι απ το μπαράκι. Όπου βρεθούμε κι όπου σταθούμε, «μηδενική ανοχή» απέναντι στα πράσινα τρωκτικά και στους θλιβερούς απολογητές τους.
Ξεμπρόστιασμα στις αδιάβλητες προαγωγές προϊσταμένων με κομματικά κριτήρια, και φτύσιμο στους  πράσινους κομματάρχες και πολιτικάντηδες, που μας δουλεύουν κανονικά, θεωρώντας μας κορόιδα..
Αντιπαραθέσεις με επιχειρήματα απέναντι στους (αδαείς-αγαθούς) πράσινους ψηφοφόρους, που έτσι έμαθαν έτσι ψηφίζουν, νομίζοντας ακόμη πως ψηφίζοντας Πασόκ, ψηφίζουν για την… αλλαγή.
Κόντρα στους βαλτούς προβοκάτορες που μας θέλουν να τα «έχουμε φάει μαζί», και άρα καλά πάμε ως χώρα.
Καταγγελία στα ΜΜΕ, και στα ηλεκτρονικά μέσα, κάθε πράσινης παρασπονδίας (και είναι πάμπολλες).
Απαξίωση στα πράσινα διαπλεκόμενα παπαγαλάκια και στους αργυρώνητους opinion makers (τρομάρα τους) μεγαλοδημοσιογράφους ,που νομίζουν πως επειδή κρατάνε το μαρκούτσι δικαιούνται και «δια να  ομιλούν».
Μη αποδοχή των μειώσεων σε μισθούς, σε κοινωνικές παροχές, και πάνω απ όλα σε προσωπική αλλά και σε εθνική αξιοπρέπεια.
Επιστροφή στα μούτρα τους κάθε χαρακτηρισμού περί αντιπαραγωγικών, συνένοχων, κλπ κλπ.
Δεν χρειάζεται να βγούμε στους δρόμους και να τα κάψουμε όλα, ούτε να γίνουμε Τυνησία. Δεν πρέπει όμως και να μετατραπούμε σε Ελβετία, όσον αφορά στο πολιτικό μας κλίμα. Συναίνεση; Τι είναι αυτό;
Ποιος τους όρισε «ελέω Θεού βασιλείς», που όλα τα σφάζουν και όλα τα μαχαιρώνουν, χωρίς να δίνουν λόγο πουθενά;
Που το γράφει ότι μπορούν να βάλουν ενέχυρο τη δημόσια περιουσία, για να ξεπληρώσουν τα γραμμάτια των τραπεζικών αφεντικών τους;
Ποιος πέθανε και τους όρισε Πάπες, που λένε και οι Αμερικανοί σύμμαχοί μας;
Ποιοι νομίζουν ότι είναι;
Φτύστε τους όπου τους βρείτε. Απαξιώστε τους σε όλα τα επίπεδα. Από τον τελευταίο κομματάρχη ως τον «διανοούμενο» και «γυμνασμένο» ηγέτη μας.
Δεν υπάρχουν άλλα χρονικά περιθώρια. Ότι προλάβουμε να σώσουμε. Το φαγοπότι που γίνεται αυτό το καιρό, μέσω ιδιωτικοποιήσεων, αποκρατικοποιήσεων, κλπ. είναι άνευ προηγουμένου. Και εμείς κοιτάμε το δάχτυλο, αντί για το φεγγάρι.
Πρέπει επιτέλους να ξυπνήσουμε και να αντιδράσουμε. Όμορφα και πολιτισμένα. Μπήκαν στη πόλη οι οχτροί. Μεταμφιεσμένοι σε Έλληνες.
Και μπορεί να μη σφάζουν και να μη φυλακίζουν, αλλά πουλάνε τα οικογενειακά μας κειμήλια, τουλάχιστον να προλάβουμε, μπας και σώσουμε κανένα ασημικό.
Strange Attractor                                                                                                                                   ΠΗΓΗ:www.antinews.gr           

Η Κερατέα δείχνει ότι ο Έλληνας γίνεται εύκολα street fighter….

Ενώ όλοι διαισθανόμαστε ότι έτσι όπως πάνε τα πράγματα στην Κερατέα, κάτι κακό θα συμβεί, εντούτοις φαίνεται να μην αντιδρά κανείς. Φαίνεται σαν να εκβιάζεται ένα προαναγγελθέν γεγονός. Ήδη, σύμφωνα με αυτά που έχουμε πληροφορηθεί, χάθηκε ένα έμβρυο, πράγμα το οποίο εξόργισε πιο πολύ τους κατοίκους της Κερατέας.

Η κυβέρνηση προσπαθεί, με τον τεράστιο μηχανισμό προπαγάνδας του Συστήματος ΠΑΣΟΚ που διαθέτει, να παρουσιάσει τον λαϊκό ξεσηκωμό των κατοίκων της Κερατέας ως έργο μεταφερόμενων μπαχαλάκιδων και μελών του ΣΥΡΙΖΑ. Με την προπαγάνδα αυτή κατάφερε η κυβέρνηση να απομονώσει τη λαϊκή εξέγερση της Κερατέας από τον υπόλοιπο ελληνικό λαό, ο οποίος θεωρεί ότι η όλη υπόθεση δεν τον αφορά, καθόσον η προπαγάνδα τον έχει πείσει ότι είναι απλά ένας από τους συνηθισμένους κλεφτοπόλεμους των γνωστών αγνώστων με τα ΜΑΤ.

Τα κανάλια του καθεστώτος δείχνουν πλάνα μόνο από μακριά των συγκρούσεων και ειδικότερα την ώρα που πέφτουν οι βόμβες μολότοφ και έτσι στη συνείδηση του Έλληνα τηλεθεατή η όλη εικόνα τον παραπέμπει σε…. αντίστοιχα επεισόδια που συμβαίνουν συχνά στο κέντρο της Αθήνας.

Χθες το βράδυ όμως, όσοι τηλεθεατές έτυχε να δούν τον τηλεοπτικό σταθμό KONTRA CHANNEL, είδαν τον γνωστό δημοσιογράφο κ. Κουϊκ, ο οποίος πήγε μέσα στην Κερατέα και μίλησε με τους ίδιους τους κατοίκους. Εκεί καταλάβαμε όλοι ότι είναι οι ίδιοι οι κάτοικοι της Κερατέας αυτοί που συγκρούονται καθημερινώς με τα ΜΑΤ και μάλιστα όλοι αντιληφθήκαμε ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι αποφασισμένοι να φτάσουν τα πράγματα στα άκρα.

Γι’ αυτό λέμε ότι η κατάσταση δεν θα εξελιχθεί καλά στην Κερατέα. Αναρωτιόμαστε: τι θα συμβεί αν πέσει νεκρός ένας κάτοικος της Κερατέας ή ένας αστυνομικός;;

Πάντως, η αντίσταση αυτή των κατοίκων κόντρα στις κυβερνητικές και στις δικαστικές αποφάσεις και οι καθημερινές μάχες που δίνει ο ντόπιος λαός με τα σώματα ασφαλείας, θα πρέπει να προβληματίσει πολύ το πολιτικό σύστημα.

Μπορεί το πολιτικό σύστημα να ποντάρει πολλά στην αδιαφορία της ελληνικής κοινωνίας και στη δύναμη της προπαγάνδας του, αλλά υπάρχουν και κάποια όρια που αν τα φτάσει, τότε και ο Έλληνας γίνεται απότομα και ξαφνικά street fighter.
Οι κάτοικοι της Κερατέας δείχνουν το δρόμο.                                                                                     ΠΗΓΗ:olympia.gr

1η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1955 Η παλλαϊκή συμμετοχή των Ελλήνων της Κύπρου στον αντιαποικιακό αγώνα της ΕΟΚΑ

Την νύχτα της 31ης Μαρτίου προς 1η Απριλίου 1955 ισχυρές εκρήξεις ξέσπασαν στην Λευκωσία. Την ευθύνη για τις βομβιστικές αυτές ενέργειες ανέλαβε η πρωτοεμφανιζόμενη οργάνωση ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών") ενώ ο αρχηγός της υπέγραφε την προκήρυξη ως "Διγενής" που δεν ήταν άλλος από τον παλαιό αρχηγό της αντιστασιακής αντικομμουνιστικής οργάνωσης "Χ" Γεώργιο Γρίβα. Το πολιτικό σκέλος της οργάνωσης αντιπροσώπευε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος. Το βασικό αίτημα που προέταξε η ΕΟΚΑ έναντι της Αγγλίας, δεν ήταν η αυτοδιάθεση η οτιδήποτε άλλο παρά μόνο η χωρίς αναβολές άμεση Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.Ο τρόπος δράσης της ΕΟΚΑ βασιζόταν σε μικρές ένοπλες ευέλικτες ομάδες που διεξήγαγαν μια σειρά από αιματηρά σκληρά χτυπήματα (δολιοφθορές, δολοφονίες, ανατινάξεις) σε όλο το Νησί. Μετά τον πρώτο χρόνο τα χτυπήματα της ΕΟΚΑ κατευθύνθηκαν προς την τουρκοκυπριακή κοινότητα που συντάχθηκε ολόψυχα με τους άγγλους, αλλά και προς πολλά στελέχη του ΑΚΕΛ που τήρησε εχθρική στάση απέναντι στην ΕΟΚΑ.

Ο Αγώνας της ΕΟΚΑ δεν θα είχε την παραμικρή πιθανότητα ελπίδας χωρίς την ενεργό συμμετοχή του συνόλου του Ελληνοκυπριακού πληθυσμού του Νησιού. Το σύνολο των κατοίκων ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας και οικονομικής κατάστασης βοήθησαν ενεργά να διατηρηθεί άσβεστη η φλόγα της ανταρσίας. Η κινητοποίηση αυτή έγινε προοδευτικά, και δυνάμωνε από τα σκληρά κατασταλτικά μέτρα των Βρετανών (φρικτά βασανιστήρια, κατ΄οίκον περιορισμοί σε υπόπτους, εκτελέσεις αγωνιστών) που φανάτιζε τους Κυπρίους, αλλά και την ενεργή στράτευση της Τουρκοκυπριακής κοινότητας στο πλευρό των αποικιοκρατών. Ο ίδιος ο Γρίβας αναφέρει πως δεν έκανε καμία διάκριση κοινωνικής τάξεως (αστοί, αγρότες, εργάτες) στην στρατολόγηση μελών της οργάνωσης του και μάλιστα θεώρησε προυπόθεση επιτυχίας την διαταξική συμμετοχή και την ομοψυχία του αγωνιζόμενου Κυπριακού λαού.

Μεγάλη συμμετοχή στην ΕΟΚΑ είχε η νεολαία της Κύπρου. Σύμφωνα με τον Γρίβα δεν υπήρξε νέος Κύπριος άνω των 12 ετών που να μην είχε μια οιανδήποτε αποστολή για λογαριασμό της οργάνωσης. Οι νέοι Κύπριοι διοργάνωσαν δεκάδες μαχητικές διαδηλώσεις σε όλες τις πόλεις της Κύπρου, οι οποίες ξεκινούσαν από τα σχολεία τους και διαλύονταν μόνο με την επέμβαση του στρατού. Οι βρετανικές αρχές αναγκάζονταν να κλείνουν τα σχολεία για πολλές μέρες εν είδει τιμωρίας, αλλά ουσιαστικά για να εμποδίζουν την συνάθροιση της νεολαίας της Κύπρου. Επίσης οι βρετανικές αρχές είχαν απαγορεύσει αυστηρά την ανάρτηση ελληνικών σημαιών στα σχολεία, κάτι που εξόργιζε τους Κύπριους μαθητές, οι οποίοι αψηφούσαν με τόλμη την απαγόρευση.

 Ο κόσμος της υπαίθρου λαμβάνοντας μεγάλο κίνδυνο συνέδραμε αποφασιστικά τις αντάρτικες ομάδες της ΕΟΚΑ, παρέχοντας αφειδώς κρησφύγετα, ένδυση, τροφή αλλά κυρίως πολύτιμες πληροφορίες για τις κινήσεις των Βρετανών. Επίσης σημαντική βοήθεια στους αντάρτες πρόσφεραν και τα μοναστήρια της υπαίθρου που δεν φρουρούνταν ικανοποιητικά από τους Άγγλους.

Ο πληθυσμός των πόλεων κινητοποιήθηκε ομοίως με συνεχείς διαδηλώσεις, διοργανώσεις μαχητικών ομιλιών, αναγραφή συνθημάτων, διανομή φυλλαδίων, αλλά και με την παθητική αντίσταση του κατά των Άγγλων. Η εντυπωσιακότερη μορφή της παθητικής αυτής αντίστασης ήταν όταν Βρετανοί αξιωματικοί (στρατιωτικοί, πράκτορες Ιντέλιτζενς Σέρβις, βασανιστές Ελλήνων κρατουμένων) εκτελούνταν από την ΕΟΚΑ σε πολυσύχναστα σημεία των πόλεων μέρα μεσημέρι μπροστά σε εκατοντάδες μάρτυρες. Παρά τις συνεχείς και βίαιες ανακρίσεις των βρετανικών αρχών, πολύ λίγες πληροφορίες κατάφερναν να συλλέξουν για τους εκτελεστές. Η στράτευση του Κυπριακού λαού ήταν απόλυτη και με λίγες εξαιρέσεις (ηγεσία ΑΚΕΛ). Όταν ο Άγγλος κυβερνήτης Χάρντινγκ ζήτησε από τον δήμαρχο Λευκωσίας Δέρβη να κινητοποιήσει τους κατοίκους για να συλληφθούν τα μέλη της ΕΟΚΑ, αυτός απάντησε αφοπλιστικά: " μα όλοι είμαστε μέλη της ΕΟΚΑ!!!"  

Είναι προφανές ότι στα χρόνια του αγώνα για την πολυπόθητη Ένωση με την Ελλάδα, ο Κυπριακός λαός επωμίστηκε βαρύτατες θυσίες, τόσο υλικές όσο και αίματος, ακόμα και από παράπλευρες απώλειες από την δράση της ίδιας της ΕΟΚΑ. Σε καμία όμως περίπτωση δεν λύγισε, αλλά συνέχισε να πιστεύει στον σκοπό. Η ολόπλευρη ενεργητική θαρραλέα συμμετοχή των Ελλήνων της Κύπρου στον αγώνα της ΕΟΚΑ ήταν ο βασικότερος συντελεστής της επιτυχίας του. Η πίστη στο Δίκαιο του σκοπού, η θέληση για ελευθερία ήταν αυτά που χαλύβδωσαν τον Κυπριακό λαό και ταπείνωσαν μια Αυτοκρατορία σύροντας την στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και τελικά στην παροχή ανεξαρτησίας στην Κύπρο.


Ι. Β. Δ.

Πηγές

Γεώργιος Γρίβας, Αγών ΕΟΚΑ και ανταρτοπόλεμος

Πρωτοπαπάς Βασίλης, η περίοδος της Αγγλοκρατίας (από το συλλογικό έργο "Ιστορία των Ελλήνων"), εκδόσεις Δομή

Κώστας Χατζηαντωνίου, Κύπρος 1954-1974 (από το έπος στην τραγωδία), εκδόσεις Ιωλκός

ΠΗΓΗ:www.istorikathemata.com

ΠρωτΑπριλιάτικο ΣΟσιαλιστικό Κίνημα

Ίσως ποτέ άλλοτε μια κυβέρνηση δεν είπε τόσα πολλά ψέματα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Όχι ότι οι άλλοι πολιτικοί δεν λένε κατά καιρούς ψέματα, δεν τάζουν και δεν υλοποιούν ποτέ. Αλλά αυτό που γίνεται κάθε μέρα με το ΠΑΣΟΚ δεν έχει προηγούμενο. Γι’ αυτό και νομίζουμε ότι η 1^η του Απρίλη θα πρέπει να βαφτεί πράσινη και να κηρυχθεί ημέρα του ΠΑΣΟΚ.
Ξεκίνησε ο κ. Παπανδρέου από τα λεφτά που υπάρχουν αλλά μόλις έγινε κυβέρνηση τα λεφτά εξαφανίστηκαν. Οι συνταξιούχοι και φτωχοί ακόμη περιμένουν τη δεύτερη δόση του έκτακτου επιδόματος αλληλεγγύης.
Συνέχισε με τις υποσχέσεις ότι η Ελλάδα δεν θα πάει ποτέ στο ΔΝΤ, αλλά την ίδια ώρα συζητούσε με τον Στρος Καν για να έλθει το ΔΝΤ στην Ελλάδα. Μέχρι την τελευταία στιγμή διαβεβαίωναν ότι η οικονομία πάει καλά, και λίγο μετά έκανε το σόου στο νησί και ανακοίνωσε την ένταξη στο Μηχανισμό στήριξης.
Υποσχέθηκε ότι το Μνημόνιο θα βγάλει τη χώρα από την κρίση και δεν θα χρειαστούν άλλα μέτρα εκτός από εκείνα που ελήφθησαν πέρυσι το Μάιο. Από τότε το Μνημόνιο έχει αναθεωρηθεί δύο και τρεις φορές, έχουν ληφθεί κι άλλα σκληρά μέτρα ενώ έρχεται και νέα καταιγίδα.
Θα μειωθεί το έλλειμμα κάτω από 8% το 2010, έλεγαν αλλά το έλλειμμα είναι δύο μονάδες παραπάνω.
Θα δώσουμε πίσω, όταν βγούμε από την κρίση τους κομμένους μισθούς και τις συντάξεις, έλεγαν, αλλά πλέον μοιάζει με ανέκδοτο.
Σήμερα, διαβεβαιώνουν ότι η οικονομία πάει καλά, ότι θα βγούμε σύντομα από την κρίση, αλλά κάθε μέρα οι αριθμοί τους διαψεύδουν και παρουσιάζουν τν πραγματική εικόνα της οικονομίας.
Υπόσχονται ότι θα βγούμε δυνατοί από την κρίση, αλλά ο κόσμος στενάζει και γίνεται όλο και πιο φτωχός.
Ατελείωτος ο αριθμός των υποσχέσεων που αποδείχθηκαν ψέματα.
Επομένως, υπάρχει καλύτερη μέρα από το να γιορτάζει το ΠΑΣΟΚ; Μήπως να μεταφέρουν την 3^η του Σεπτέμβρη στην 1^η Απρίλη;

… Μέρα που είναι!
«Λεφτά υπάρχουν».
«Δεν γνώριζα το ύψος του ελλείμματος».
«Τα χειρότερα πέρασαν».
«Έχουμε ήδη πραγματοποιήσει το 90% όσων έπρεπε να κάνουμε».
«Δε θα επιβληθεί κανένας νέος φόρος».
«Δε θα γίνουν επιπλέον περικοπές σε μισθούς και συντάξεις».
«Δε θα ξεπουλήσουμε την περιουσία της χώρας».
«Δεν αλλάζει ο κανόνας της μίας πρόσληψης για κάθε πέντε συνταξιοδοτήσεις».
«Ανάπτυξη από το δεύτερο εξάμηνο του 2011».
«Το 2012 θα δανειστούμε και πάλι από τις αγορές».
Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας
Καλή πρωταπριλιά.                                                                                                                                    ΠΗΓΗ:www.antinews.gr

Κλειστή είναι και πάλι η λεωφόρος Λαυρίου. Γιατί βρε δεν ακούτε το ον που λέγετε Τζάκρη; Θα σας κάνει ντα. Το έργο θα γίνει θέλετε δεν θέλετε αφού το λέει το εξωγήινο…

Κλειστή είναι και πάλι η λεωφόρος Λαυρίου. [Οι δηλώσεις του απροσάρμοστου εδώ]

Σε πολλά σημεία υπάρχουν μεγάλες πέτρες στο οδόστρωμα με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατή η διέλευση του δρόμου.

Κατά τη διάρκεια της νύχτας σημειώθηκε ένταση και επεισόδια μικρής έκτασης από κατοίκους που αντιδρούν στην δημιουργία ΧΥΤΑ στην Κερατέα.

Την ίδια ώρα, με επιστολή του προς τον πρωθυπουργό και τους συναρμόδιους υπουργούς, ο δήμαρχος Φυλής Δημήτριος Μπουραΐμης ζητά να προχωρήσει άμεσα σχεδιασμός της διαχείρισης των απορριμμάτων στην Αττική με δεδομένο ότι ο ΧΥΤΑ της περιοχής αδυνατεί πλέον να εξυπηρετήσει ολόκληρο το Λεκανοπέδιο.

Στην επιστολή του, στην οποία προτείνει σειρά κινήσεων για την περίπτωση της Φυλής, ο δήμαρχος της περιοχής επισημαίνει ότι ενώ με το νόμο 3164/2003 χωροθετήθηκαν συγκεκριμένες τοποθεσίες στην Αττική για τη δημιουργία Ολοκληρωμένων Εγκαταστάσεων Διαχείρισης Αποβλήτων, μετά από 7 χρόνια η μόνη εγκατάσταση που λειτουργεί βρίσκεται στην Φυλή.                                                                                                                                             ΠΗΓΗ:pontikopagida.blogspot.com

Όπου κι αν πάνε οι βρωμεροί υπουργοί του γιου της αμερικάνας, τους γιουχάρουν.

«Θερμή» ήταν η υποδοχή που επιφύλαξαν μέλη της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου στην υπουργό Εργασίας Λούκα Κατσέλη, η οποία επισκέφθηκε το Επιμελητήριο της πόλης.

Σύμφωνα με τα Μέσα Ενημέρωσης της Κρήτης, μέλη του ΕΚΗ προσπάθησαν να εισέλθουν στην αίθουσα, ωστόσο, οι αστυνομικοί τούς απαγόρευσαν την είσοδο με αποτέλεσμα να επικρατήσει ένταση.

Έξω από το κτίριο είχε αναρτηθεί πανό με σύνθημα «Ανεπιθύμητη η υπουργός, 30.000 Ηρακλειώτες άνεργοι».

Η κ. Κατσέλη, συνοδευόμενη από τον υφυπουργό, Βασίλη Κεγκέρογλου, ενημέρωσε τους παραγωγικούς φορείς για τα προγράμματα ενίσχυσης της απασχόλησης του ΟΑΕΔ.

Τελικά, αντιπροσωπεία του Εργατικού Κέντρου εισήλθε στο κτίριο και συναντήθηκε με την υπουργό.                                                                                                                                            ΠΗΓΗ:pontikopagida.blogspot.com

ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ : ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ 29.03.2011

ΠΗΓΗ:www.youtube.com/user/Evonymos

ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟ:Αυτό είναι ωρέ Έλληνες το Καστελλόριζο - Το ομορφότερο στολίδι τού Αιγαίου Πελάγους - Οι 300 προδότες τής βουλής, το αφήνουν στα νύχια τής Τουρκίας - Η κατάρα τού Έθνους επάνω τους !

Καστελλοριζο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 36°08′31″N 29°34′57″E / 36.1419, 29.5825

Καστελόριζο
Καστελόριζο: Άποψη
Γεωγραφία
Αρχιπέλαγος	Αιγαίο Πέλαγος
Σύμπλεγμα	Δωδεκάνησα
Έκταση	8,9 τ.χλμ
Χώρες
	Ελλάδα
Περιφέρεια	Νοτίου Αιγαίου
Νομός	Δωδεκανήσου
Πρωτεύουσα	Καστελόριζο
Δημογραφικά Χαρακτηριστικά
Πληθυσμός	406 (απογραφής 2001)
Ιστότοπος
www.megisti.gr

Μόλις 1,25 ναυτικά μίλια από τις νοτιοδυτικές τουρκικές ακτές και 72 ν.μ. ανατολικά της Ρόδου βρίσκεται η νήσος Καστελόριζο ή Μεγίστη, το ανατολικότερο άκρο της Ελλάδας. Έχει έκταση 8,9 τ.χλμ., μήκος ακτών 19,5 χλμ. και πληθυσμό 430 ατόμων, κατά την επίσημη απογραφή του 2001, που συγκροτούν τον Δήμο Μεγίστης.
Από τον Πειραιά απέχει 328 ν.μ. και 150 ν.μ. από την Κύπρο. Είναι η μεγαλύτερη (εξ ού και Μεγίστη) νήσος μικρού αρχιπελάγους που συμπεριλαμβάνει τα βραχονήσια Άγιο Γεώργιο, Αγριέλαια, Μαύρο Ποινή, Πολύφαδο, Ρω, Στρογγυλή, Ψωμί, Ψωραδιά και μερικά ακόμη νησιά (δες Κατάλογος νησιών περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου).
Το νησί συνοδεύεται από μια μεγάλη ναυτική παράδοση, με έντονα τα σημάδια της ναυτικής και εμπορικής ανάπτυξης που κάποτε γνώρισε. Απέκτησε παγκόσμια προβολή το 1991, όταν γυρίστηκε εκεί η βραβευμένη με Oscar ταινία «Mediterraneo». Στο γραφικό λιμάνι του Καστελόριζου έλαβε συμβολικά χώρα η σύνοδος των Υπουργών Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης επί ελληνικής προεδρίας, την άνοιξη του 2003 και πιο πρόσφατα, στις 22 Απριλίου του 2010, το διάγγελμα του Πρωθυπουργού Γ.Παπανδρέου για την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ.

Πρόσβαση

Το Καστελόριζο συνδέεται ακτοπλοϊκώς (5 ώρες) και αεροπορικώς (25 λεπτά) με τη Ρόδο. Το μικροσκοπικό αεροδρόμιο βρίσκεται 4 χλμ. από το λιμάνι, με το οποίο το συνδέει ο μοναδικός ασφαλτοστρωμένος δρόμος του νησιού. Η δημόσια συγκοινωνία διεξάγεται με ένα ταξί και ένα μικρό λεωφορείο, που εκτελούν το δρομολόγιο για το αεροδρόμιο. Το υπόλοιπο νησί εξερευνάται με τα πόδια, μέσω ενός δικτύου φυσικών μονοπατιών. Για τα σκάφη, λειτουργεί σταθμός ανεφοδιασμού στο λιμάνι του Καστελόριζου. Υπάρχουν ακόμα Ταχυδρομείο, Τράπεζα, Ιατρείο και διάφορα μικρά καταστήματα για τις βασικές ανάγκες.

Αρχιτεκτονική

Το Καστέλο Ρόσο, οχυρό-τοπωνύμιο του νησιού

Ο μοναδικός οικισμός του νησιού, το ομώνυμο Καστελόριζο, βρίσκεται γύρω από το φυσικό λιμάνι και αποτελείται από τις συνοικίες Πηγάδια, Χωράφια και το Μανδράκι. Στον οικισμό υπάρχουν πολλά παλιά αρχοντικά, τα περισσότερα από τα οποία έχουν ερημώσει, αφού οι περισσότεροι κάτοικοι έχουν μεταναστεύσει εδώ και χρόνια στην Αυστραλία.
Τα σπίτια που έχουν αναστηλωθεί σήμερα αποτελούν αυθεντικά δείγματα παραδοσιακής δωδεκανησιακής αρχιτεκτονικής: αμφιθεατρικά κτισμένα γύρω από τη θάλασσα, προκαλούν εντύπωση με την ομοιομορφία τους, που οφείλεται στα κοινά υλικά, όπως ντόπια πέτρα, ξύλο από τη Μικρά Ασία, σιδεριές, κεραμίδια από την Αττάλεια και τη Μασσαλία.
Εντυπωσιακά βαμμένα, δίπατα ή τρίπατα, τα αρχοντικά βρίσκονται κατά μήκος της ακτογραμμής, μπροστά από έναν επιβλητικό κόκκινο βράχο. Στην κορυφή, το ερειπωμένο πια μεσαιωνικό κάστρο, χτισμένο πάνω στα αρχαία ελληνιστικά κρηπιδώματα της εποχής του Σωσικλή Νικαγόρα, είναι αυτό που έδωσε και το όνομά του στο νησί (Castello Rosso, δηλ. το Κόκκινο Κάστρο). Ο παραδοσιακός οικισμός του Καστελόριζου έχει χαρακτηριστεί διατηρητέος.

Ιστορία

Αν και μικρό σαν νησί, το Καστελόριζο έχει μεγάλη ιστορία, αφού είχε κατοικηθεί ήδη από τη νεολιθική εποχή, ενώ στη συνέχεια αποικίστηκε από τους Δωριείς, όπως και όλα τα Δωδεκάνησα. Αυτοί έδωσαν στο νησί και το όνομα Μεγίστη, όπως ακόμα ονομάζεται επίσημα ο Δήμος. Ένας θρύλος αποδίδει τη βάπτιση στον πρώτο οικιστή που λεγόταν Μεγιστέας, όμως μάλλον οφείλεται στο ότι ξεχωρίζει σε μέγεθος από τις γύρω βραχονησίδες. Ο Στέφανος ο Βυζάντιος την αναφέρει "Πολυΐστωρ", ενώ ο Στράβων παραθέτει παρά την ονομασία Μεγίστη το όνομα "Κισθήνη" που πιθανόν να ήταν όνομα αρχαίας πόλης επί της νήσου. Οι Άραβες την ονόμαζαν "Μαγιάς" και οι οθωμανοί "Μεΐς".
Την ονομασία Καστελόριζο έλαβε περί το τέλος του 14ου αιώνα, από τους Ιωαννίτες Ιππότες, επί του 8ου Μαγίστρου του Τάγματος, όταν έκτισαν επί του κοκκινωπού βράχου παρά την είσοδο του λιμένα, κάστρο υπό του οποίου αναπτύχθηκε η πόλη (στου Καστελίου τη ρίζα) .
Το νησί φέρεται να είχε ανεπτυγμένο πολιτισμό, από την προϊστορική περίοδο αν κρίνει κανείς από τα αρχαία ευρήματα, προϊατορικούς πελέκεις, που οι ντόπιοι αποκαλούν "αστροπελέκια", επιγραφές, μυκηναϊκούς τάφους, τα πολυγωνικά, ισοδομικά και κυκλώπεια τείχη, αλλά και τα ερείπια του ναού του "Τριοπίου Απόλλωνα", παρά τη "Τριόπια άκρα, σημερινό "κάβο Κριός", ή Απόλλωνος Μεγιστέως, η λατρεία του οποίου ήταν διαδεδομένη στο νησί, καθώς και στα μικρασιατικά παράλια, όπως στα Πάταρα της Λυκίας.
Σημειώνεται ότι το 1913, σε έναν από τους αρχαίους τάφους στο οροπέδιο του Αγίου Γεωργίου αποκαλύφθηκε μαρμάρινη σαρκοφάγος εντός της οποίας φερονταν μεταξύ άλλων και χρυσός στέφανος μυκηναϊκής εποχής, τον οποίο δώρησε η κοινότητα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών

Ροδιακή ακμή, ελληνιστικοί και ρωμαϊκοί χρόνοι

Πρώτοι κάτοικοι της Μεγίστης που έλαβε και μέρος στην εκστρατεία της Τροίας μαζί με τ’ άλλα Δωδεκάνησα ήταν οι Δωριείς που είχαν κατοικίσει στη Ρόδο με την οποία συνδέονταν πολιτικά και δοικητικά, και αργότερα υποχρεώθηκε εκ του κινδύνου κατάληψής της να "συμμαχίσει" με τους Αθηναίους, προκειμένου να τους βοηθήσει στους αγώνες εναντίον των Περσών. Στα χρόνια της ροδιακής ακμής, από τα μέσα του 4ου αι. π.Χ., οι Μεγιστείς τέθηκαν υπό τον έλεγχο των Ροδίων. Το νησί διακυβερνήθηκε από ενάρετους και δραστήριους Ρόδιους διοικητές, τους λεγόμενους «Επιστάτες», (αντίστοιχοι με τους αρχαίους Σπαρτιάτες "Αρμοστές".
Λαμβάνοντας όμως υπόψη ότι από το 333 π.Χ. μέχρι το 304 π.Χ. η Μεγίστη έκοβε δικά της νομίσματα, τούτο σημαίνει ότι την περίοδο αυτή ήταν τουλάχιστον αυτόνομη. Πάντως επί Δημητρίου του Πολιορκητού η Μεγίστη επανήλθε στη πλήρη εξάρτηση της Ρόδου ακολουθώντας τη τύχη αυτής.
Τη Ροδιακή εξουσία καταλύει στη συνεχεία ο τύραννος Ιδριεύς της Αλικαρνασσού και τη δική του οι στόλαρχοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, μετά το θάνατο του οποίου όλα τα νησιά του Αιγαίου περιέρχονται στη δικαιοδοσία του Πτολεμαίου Α' και κατόπιν καταλαμβάνονται από τους Ρωμαίους.
Ο Λογγίνος Κάσσιος κατέστησε τη Μεγίστη ορμητήριο Ρωμαϊκού στόλου εναντίον των Καρών και Κιλίκων πειρατών, χωρίς να υποψιάζεται πως το διθάλαμο ενάλιο «γαλάζιο σπήλαιο» ήταν χώρος απόκρυψης της πειρατικής λείας. Η Μεγίστη απέκτησε μερική αυτονομία, που καταργήθηκε το 38 π.Χ. από τον Αυτοκράτορα Βεσπασιανό και μετά τη διαίρεση του Ρωμαϊκού κράτους, περιήλθε στο Βυζαντινή Αυτοκρατορία.

Βυζαντινοί χρόνοι και ξένοι κατακτητές

Κατά τους βυζαντινούς χρόνους, το νησί περιλαμβάνεται στο «Θέμα των Κυβυραιωτών», όπως και η Ρόδος. Το 1306 καταλαμβάνεται από τους Ιωαννίτες Ιππότες της Ρόδου, από το Μέγα Μάγιστρο Φουλκ ντε Βιλλαρέ. Την περίοδο αυτή, οι ιππότες εξόριζαν στο Καστελόριζο τους ανεπιθύμητους και γενικότερα όλους εκείνους που ήθελαν να τιμωρήσουν. Ανοικοδόμησαν γι' αυτό το ψηλό κάστρο του νησιού με τα υπερύψηλα διπλά του τείχη και τις πολεμίστρες, κάνοντάς το ένα από τα δυνατότερα οχυρά του Αιγαίου πελάγους. Από την εποχή αυτή η Μεγίστη αλλάζει το όνομά της με την ξενική λέξη Καστελλόριζο, προερχόμενη, όπως προαναφέρθηκε, από παραφθορά του Καστέλ-Ρόσο, επειδή οι ψηλοί βράχοι που ορθώνεται το κάστρο είναι κατακόκκινοι.
Το 1440 καταλαμβάνεται από τον Αιγυπτιακό Στόλο του Τζελάλ ελ Ντιν, που ερείπωσε την πόλη και μετέφερε τους κατοίκους αιχμάλωτους στην Ανατολή. Το 1461 περιέρχεται στην κατοχή των Καταλανών και το 1470 περνά στο βασιλιά της Νεάπολης. Το 1480, το νησί ερημώνεται και πάλι από τους Τούρκους, ενώ το 1498 το ανακαταλαμβάνει ο βασιλιάς της Νεάπολης. Το 1512, το καταλαμβάνουν οι Ισπανοί και το 1523 ο σουλτάνος Σουλεϊμάν Α΄ ο Μεγαλοπρεπής. Από το 1570 μέχρι το 1659 κυριαρχούν οι Ενετοί και μετά από αυτούς οι Οθωμανοί Τούρκοι υπό το σουλτάνο Σουλεϊμάν Β΄.

Τουρκοκρατία, Ελληνική Επανάσταση και νεότερη ιστορία

To γραφικό λιμάνι

Η Μεγίστη υποτάσσεται δίχως αντίσταση στον Τουρκικό ζυγό, πληρώνοντας μόνο έναν ετήσιο φόρο (μακτού) και κατορθώνει να διατηρήσει τα προνόμια της θρησκείας, της γλώσσας και τις εθνικές της παραδόσεις, ενώ ο εμπορικός στόλος της παίρνει περίβλεπτη θέση ανάμεσα στην εμπορική Δωδεκανησιακή ναυτιλία. Κατά την περίοδο αυτή παρουσιάστηκε η ακμή της ναυτιλίας και της οικονομίας γενικότερα. Οι κάτοικοι του νησιού δημιούργησαν αποικίες στα παράλια της Μικράς Ασίας: Καλαμάκι, Αντίφυλλο, Τρίστομη, Κάκαβα, Μύρα, Λιβίσι, Φοίνικα. Οι κάτοικοι του νησιού με ένα στόλο από 500 ιστιοφόρα επιδόθηκαν στο εμπόριο της ξυλείας, του κάρβουνου, των χαλιών και άλλων ειδών, τα οποία αγόραζαν από την Ανατολή και τα πουλούσαν στην Αίγυπτο, στην Παλαιστίνη, στην Κύπρο, στα νησιά του Αιγαίου, ακόμα και στην Ιταλία.
Νέα επιδρομή όμως πάλι ανακόπτει την πρόοδο, καθώς το 1659 κυριεύουν το νησί οι Βενετοί, το ξαναπαίρνουν όμως πάλι πίσω οι Τούρκοι. Τον Ιούλιο του 1788, ο Λάμπρος Κατσώνης με τους άνδρες του πολιόρκησε το νησί. Ύστερα από διήμερη προσπάθεια, οι πολιορκημένοι ύψωσαν λευκή σημαία και παραδόθηκαν, υπό τον όρο να μεταβούν με ασφάλεια στην απέναντι ασιατική ακτή, για να επιστρέψουν πάλι μόλις αποχώρησε ο Κατσώνης.
Όταν κηρύχτηκε η επανάσταση του 1821, οι κάτοικοι του Καστελόριζου συμμετείχαν στον αγώνα προσφέροντας τα πλοία τους ενάντια στον τουρκικό στόλο, κατορθώνοντας σημαντικές επιτυχίες και αποκτώντας λάφυρα. Τα γυναικόπαιδα του νησιού είχαν φυγαδευτεί στην Κάρπαθο, την Κάσο και την Αμοργό.
Μετά από την επιτυχή απελευθέρωση της Ελλάδας, το πρωτόκολλο του Λονδίνου το 1830 όριζε στα Δωδεκάνησα να ξαναγυρίσουν υπό την Τουρκική κυριαρχία, ωστόσο το Καστελόριζο δεν έχασε τη ναυτιλιακή του ζωτικότητα. Το 1841, ο Άγγλος περιηγητής Φέλοους, έγραφε χαρακτηριστικά:

    Βάρκες και πλοία γεμίζουν το λιμάνι. Φτιάχνουν καράβια, χτίζουν σπίτια, οι άνθρωποι εδώ είναι πολύ δραστήριοι και σφύζουν από εμπορικό πνεύμα»    

Οι ναυτικοί του νησιού δεν δίστασαν να ριχτούν σε ριψοκίνδυνες μα κερδοφόρες επιχειρήσεις: κατάφεραν να σπάσουν τον αποκλεισμό της Γαλλίας από τον Αγγλικό στόλο, εφοδιάζοντας τους Γάλλους με τροφές και πολεμικό υλικό. Οι Γάλλοι τους ονόμαζαν «Σαν-ντραπό» (γαλλικά: sans-drapeau), δηλαδή χωρίς σημαία.
Οι κάτοικοι του νησιού επέδειξαν ιδιαίτερη μέριμνα και για την πνευματική εκπαίδευση: ιδρύθηκαν σχολεία, όπως η Σαντράπεια Σχολή το 1903 (δαπάνη των ευεργετών Λουκά και Αναστασίας Σαντραπέ), που μαζί με το Παρθεναγωγείο συγκέντρωνε 1000 μαθητές. Χτίστηκαν επίσης εκκλησίες και τέμπλα, όπως ο Μητροπολιτικός Ναός Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, του Αγ. Γεωργίου του Λουκά, Αγ. Γεωργίου Πηγαδιώτου και άλλες μικρότερες, ως πολλά μοναστήρια και εξωκλήσια.

20ός αιώνας

Γραμματόσημα αρχών του 20ου αιώνα από το Καστελόριζο (Ελληνικής, Γαλλικής και Ιταλικής διακυβέρνησης).

Στο διάστημα αυτό, ο ναυτικός εμπορικός στόλος του Καστελόριζου βρισκόταν στη μεγάλη του άνθηση και το μικρό νησί από τις αρχές του 20ου αιώνα στη μεγαλύτερή του ακμή. Το Καστελόριζο αριθμούσε τότε περί τους 12-14 χιλιάδες κατοίκους.
Το 1904-1905, με την επικείμενη στρατολόγηση νέων από την Τουρκία, αρχίζει η μετανάστευση από το νησί. Το Μάρτη του 1913, με τη βοήθεια σώματος Κρητών, οι κάτοικοι του Καστελόριζου επαναστατούν, διώχνουν τους ελάχιστους Τούρκους και ζητούν ένωση με την Ελλάδα, κάτι που δεν πραγματοποιήθηκε.
Με την έναρξη του Α΄ Παγκόσμιου Πόλεμου, η Γαλλία, επιδιώκοντας να καταστήσει το νησί ναυτική βάση, το κατέλαβε με δόλο στις 28 Δεκεμβρίου 1915. Τότε ο οικισμός άρχισε να πλήττεται με οβίδες μεγάλου διαμετρήματος, που εκτινάσσονταν από γερμανική πυροβολαρχία εγκατεστημένη στις απέναντι τουρκικές ακτές. Οι Γάλλοι, υποβοηθούμενοι από τον πληθυσμό, αντιμετώπισαν αποτελεσματικά την εχθρική δραστηριότητα με τέσσερα τηλεβόλα των 120mm. Για την πάνδημη αυτή συμβολή του, η Γαλλική Δημοκρατία απένειμε στο Καστελόριζο στις 23 Οκτωβρίου 1920 το παράσημο ανδρείας και τιμητικό δίπλωμα^{[εκκρεμεί παραπομπή]}.
Την 1η Μαρτίου 1921 ωστόσο, η Γαλλία παραχώρησε το νησί στην Ιταλία έναντι αδράς αμοιβής. Η ναυτιλία, το εμπόριο και τα γράμματα πέφτουν σε μαρασμό, ενώ οι κάτοικοί του νησιού, μην αντέχοντας τον ιταλικό ζυγό και τις συνέπειες της Μικρασιατικής Καταστροφής, αρχίζουν να εκπατρίζονται προς την Αυστραλία, Αίγυπτο, Αθήνα, Ρόδο και αλλού, με αποτέλεσμα ο πληθυσμός να περιοριστεί σε 2 χιλιάδες. Οι Ιταλοί χρησιμοποιούσαν το νησί ως σταθμό επιβατηγών υδροπλάνων. Το 1926, ισχυρός σεισμός μεγέθους 8 Ρίχτερ κατάστρεψε πάρα πολλά σπίτια.
Ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος βρίσκει το Καστελόριζο με αισθητά μειωμένο πληθυσμό, ο οποίος υποδέχθηκε ενθουσιωδώς Άγγλους κομάντος που αποβιβάσθηκαν στο νησί την αυγή της 24ης Φεβρουαρίου 1941. Από τον Οκτώβριο και το Νοέμβριο του 1943, γερμανικά στούκας αρχίζουν αερομαχίες με τους Συμμάχους, γκρεμίζοντας όσα σπίτια είχανε μείνει όρθια και αναγκάζοντας τους λιγοστούς κατοίκους να εγκαταλείψουν το νησί και να βρεθούν πρόσφυγες άλλοι στις τουρκικές ακτές και άλλοι στο προσφυγικό στρατόπεδο Νουζεϊράτ στη Γάζα της Παλαιστίνης. Μόνο η «Κυρά της Ρω», Δέσποινα Αχλαδιώτη, παρέμεινε στην ομώνυμη βραχονησίδα της για να υψώνει κάθε πρωί την ελληνική σημαία, όπως επί σαράντα χρόνια συνήθιζε να κάνει.
Μετά την απελευθέρωση στο ακατοίκητο νησί έφτασαν εκατοντάδες στρατιώτες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, που μόλις διαπίστωσαν ότι τα σπίτια ήταν αφύλακτα προχώρησαν σε λεηλασίες. Όταν οι παλαιοί κάτοικοι ζήτησαν να επιστρέψουν η πιο εύπορη περιοχή του νησιού πυρπολήθηκε από τους Συμμάχους προκειμένου να καλυφθούν οι λεηλασίες. Στην πυρκαγιά καταστράφηκαν 1.400 σπίτια. ^[1]
Το 1945, οι Καστελλοριζιοί επιστρέφουν στην πατρίδα τους σε τρεις αποστολές. Η τελευταία είχε σοβαρές απώλειες, αφού άρπαξε πυρκαγιά το πλοίο στο οποίο επέβαιναν, με αποτέλεσμα να πνιγούν 33 άνθρωποι και να καούν αρκετοί. Τα ονόματα των απολεσθέντων ατόμων είναι γραμμένα σε ειδικό πίνακα, που βρίσκεται στον καθεδρικό ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης.
Το νησί πολλές φορές βομβαρδίστηκε, κάηκε, λεηλατήθηκε και γενικά καταστράφηκε εντελώς. Έμεινε υπό τη διακυβέρνηση των Άγγλων, όπως και τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα, μέχρι τις 7 Μαρτίου του 1947, οπότε ενώθηκε επισήμως με την Ελλάδα.
Με την εφαρμογή της νέας διοικητικής διαίρεσης της χώρας κατά το Πρόγραμμα Καλλικράτης το 2011, ουδεμία μεταβολή επήλθε στο Δήμο Καστελόριζου, σύμφωνα με το άρθρο 1,§ 2.10.Γ. αυτού.

Αξιοθέατα

Ο οικισμός του Καστελόριζου, στο βάθος τα μικρασιατικά παράλια

Η βάρκα αποτελεί το μοναδικό μέσο μετακίνησης προς δυσπρόσιτες ακτές και σπηλιές, αλλά και για τα γειτονικά νησάκια Ρω, Άγιος Γεώργιο και Στρογγυλή. Την αρχαία Αντίφελλο, το σημερινό Κας της τουρκικής ακτής, το αγναντεύει κανείς καθαρά από το λιμάνι, ενώ καθημερινά υπάρχουν σκάφη που μεταφέρουν τουρίστες εκατέρωθεν.
Πέρα από το ιστορικό παρελθόν του, το νησί έχει να επιδείξει αρκετά αξιοθέατα, όπως:

Το κάστρο των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη

Χτίστηκε τον 14ο αιώνα και σήμερα σώζονται μόνο τα ερείπια του κτίσματος, τα οποία βρίσκονται πάνω στο Καστέλο Ρόσο, τον κόκκινο βράχο απ’ όπου προέρχεται και η ονομασία του νησιού.

Παλαιόκαστρο

Στη δυτική πλευρά του Καστελόριζου βρίσκεται το σημαντικότερο και αρχαιότερο μνημείο του νησιού, το Παλαιόκαστρο. Πρόκειται για αρχαίο οικισμό με πολλά κτίσματα και δεξαμενές. Στη δωρική ακρόπολη του 3ου αιώνα π.Χ. σώζεται μια επιγραφή που περιλαμβάνει τον όρο Μεγίστη. Στην περιοχή, στη θέση Λιμενάρι, υπάρχουν και τα Κυκλώπεια Τείχη.

Άγιος Γεώργιος του Βουνιού

Από το λιμάνι, 401 σκαλιά οδηγούν στον Άγιο Γεώργιο του Βουνού (ή Βουνιού). Βρίσκεται στην περιοχή του Παλαιόκαστρου και περιστοιχίζεται από τεράστιες φυσικές πλάκες. Μέσα στο μοναστήρι υπάρχει μια κατακόμβη, ο Άγιος Χαράλαμπος.

Λυκιακός Τάφος

Πρόκειται για τάφο του 4ου αιώνα π.Χ., λαξευμένο στους πρόποδες του Κάστρου. Αξίζει να σημειωθεί ότι Λύκιοι ονομάζονταν οι κάτοικοι της περιοχής της Μικράς Ασίας, γιατί ο θεός τους, ο Λύκιος Απόλλωνας, λατρευόταν ως λύκος.

Πανοραμική άποψη του οικισμού

Αρχαιολογικό και Λαογραφικό Μουσείο

Το Μουσείο στεγάζεται στο λευκό ιστορικό κτίριο πάνω από το αναπαλαιωμένο Τζαμί, κοντά στα ερείπια του Κάστρου. Στην εποχή της Φραγκοκρατίας, αποτελούσε τον εξωτερικό προμαχώνα του Καστέλο Ρόσο. Τα εκθέματά του περιλαμβάνουν αρχαιολογικά ευρήματα εκθέματα ανεκτίμητης αξίας από διάφορες περιόδους της αρχαιότητας, τοιχογραφίες του 17ου αιώνα, παραδοσιακές στολές, καθώς και αντικείμενα λαϊκής τέχνης.

Γαλάζια Σπηλιά

Λίγα λεπτά με το καΐκι από το λιμάνι βρίσκεται η Γαλάζια Σπηλιά του Καστελόριζου. Γνωστότερη με τ’ όνομα «Σπηλιά του Παραστά» ή «Φώκιαλη», από τις φώκιες που κατοικούν μέσα, είναι το μεγαλύτερο από τα ενάλια σπήλαια της Ελλάδας και ένα από τα γνωστά παγκοσμίως για τον πλούσιο σταλακτιτικό στολισμό που διαθέτει. Βρίσκεται στο νότιο σημείο του νησιού και έχει μήκος 75m και ύψος 35m. Η είσοδος είναι συγκριτικά χαμηλή, στο ύψος μικρού καϊκιού.

Μητρόπολη Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης

Στην πλέον περίοπτη θέση του νησιού, πάνω από το Μανδράκι, δεσπόζει ο μητροπολιτικός Ναός των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, συνυφασμένος με την κοινωνική και πολιτιστική ζωή του Καστελόριζου από την ίδρυσή του (περί τα 1835) μέχρι και σήμερα. Ο ναός είναι χτισμένος σε ρυθμό τρίκλιτης θολωτής βασιλικής με πλούσια εικονογράφηση, μαρμάρινα τέμπλα και πανύψηλο μαρμάρινο καμπαναριό. Η στέγη της Μητρόπολης αυτής στηρίζεται σε δώδεκα μονολιθικούς γρανιτένιους κίονες, που μεταφέρθηκαν από το ναό του Απόλλωνα στα Πάταρα της Λυκίας, στην απέναντι Μικρασιατική ακτή.

Νησάκι της Ρω

Στα νοτιοδυτικά του νησιού στέκει το μικρό νησάκι Ρω, που μπορεί κανείς να επισκεφτεί με ναυλωμένο καΐκι, γνωστό για την «Κυρά της Ρω», Δέσποινα Αχλαδιώτου (1898-1982), τη μοναδική του κάτοικο, που για δεκαετίες κάθε πρωί ύψωνε την ελληνική σημαία.

Σημειώσεις

• Λεπτομερείς ναυτιλιακές πληροφορίες για τη νήσο Καστελόριζο παρέχει ο Ελληνικός Πλοηγός 4ος τόμος, επίσης ο χάρτης ελληνικής έκδοσης: ΧΕΕ-452, που καλύπτει όλη τη θαλάσσια περιοχή από Ρόδο μέχρι Καστελόριζο και τις έναντι ακτές της Τουρκίας, και ειδικότερα ο ΧΕΕ-452/1 που είναι και ο λιμενοδείκτης του.

Βιβλιογραφία

• "Καστελόριζο: Το μεγαλείο του μικρού". Ειδικό αφιέρωμα περιοδικού Γεωτρόπιο τεύχος 13, σ. 84-95 (Ιουλ. 2000)
• Bertarelli, L.V. (1929). Guida d'Italia, Vol. XVII. Consociazione Turistica Italiana, Milano.
• Pappas, NG, Castellorizo: An Illustrated History of the Island and its Conquerors, 1994, Halstead Press, Sydney.
• Report of SELAS Caving Club expedition to Kastelorizo.
• Pappas, Nicholas, Near Eastern Dreams: The French Occupation of Castellorizo 1915–1921. Sydney: NSW: Halstead Press. 2002.

Παραπομπές

1. ↑ Περιοδικό Στρατιωτική Ιστορία, Τεύχος 131, Ειδήσεις:"Συμμαχικό έγκλημα στο Καστελόριζο"

Εξωτερικές συνδέσεις

• Ντοκιμαντέρ: Καστελλόριζο, ο ακρίτας του νότου (προβολή) (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
• Ντοκιμαντέρ: Ο φάρος στην άκρη της Ελλάδας (προβολή) (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
• Ντοκιμαντέρ: Ταξιδεύοντας στην Ελλάδα: Καστελόριζο (προβολή) (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)

ΠΗΓΗ:esxatianasxesi.blogspot.com

ΤΟ ΤΟΛΜΗΣΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟ: ΣΚΥΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ... ΣΥΛΛΗΒΔΗΝ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΣΕ ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ "ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΙΚΑ"!!!

Εν δυνάμει δότες οργάνων θα είναι οι πάντες, εκτός αν επιλέξουν να εξαιρεθούν (!!!)

Όλοι οι Έλληνες θα είναι στο εξής εν δυνάμει δότες οργάνων για να χρησιμοποιηθούν σε μεταμόσχευση, σύμφωνα με όσα προβλέπει το νέο προσχέδιο νόμου για τις μεταμοσχεύσεις που δόθηκε στη δημοσιότητα. Στο ίδιο νομοσχέδιο ρυθμίζονται και οι προϋποθέσεις μεταμόσχευσης οργάνων από ζώντα πρόσωπα όπως και οι τράπεζες βλαστοκυττάρων.

Συγκεκριμένα...
το προσχέδιο νόμου αναφέρει ότι η αφαίρεση ενός ή περισσοτέρων οργάνων από ενήλικο θανών πρόσωπο, πραγματοποιείται εφόσον δεν είχε εκφράσει την αντίθεσή του (εικαζόμενη συναίνεση) με δήλωση στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων.

Όπως αναφέρεται στο προσχέδιο κάθε πολίτης που έχει ενηλικιωθεί, μπορεί να δηλώνει την αντίθεσή του στην μετά θάνατον αφαίρεση οργάνων του, σε ειδικό αρχείο που θα τηρείται στον ΕΟΜ. Η σχετική δήλωσή του θα πρέπει να φέρει βεβαιωμένο το γνήσιο της υπογραφής.

Επίσης, το νέο προσχέδιο αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο να γίνονται κατά περίπτωση μεταμοσχεύσεις και από ιδιωτικά νοσοκομεία. Η δυνατότητα για χειρουργική αφαίρεση οργάνων ή μεταμόσχευση δίνεται πλέον σε νοσηλευτικά ιδρύματα - νομικά πρόσωπα ιδιωτικού και δημοσίου δικαίου κοινωφελούς και μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα αλλά και ιδιωτικές κλινικές.

Επίσης, από το προσχέδιο προσδιορίζονται με σαφήνεια οι περιπτώσεις στις οποίες θα πρέπει να γίνεται αφαίρεση οργάνων από ζωντανό δότη.

Το ζήτημα αυτό που αφορά κυρίως τους νεφρούς, μέρος του ήπατος και άλλα όργανα, επιτρέπει τη μεταμόσχευση από ζώντα δότη μόνο στον ή στη σύζυγό του, σε ασθενή με τον οποίο υπάρχει σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, σε συγγενή μέχρι και 4ο βαθμό εξ αίματος και 2ο βαθμό εξ αγχιστείας και σε πρόσωπο που υπάρχει άμεση προσωπική και συναισθηματική σχέση.

Στην τελευταία περίπτωση θα πρέπει να δίνεται ειδική άδεια με δικαστική απόφαση αφού ελεγχθούν όλες οι προϋποθέσεις αφαίρεσης οργάνων από ζώντα δότη αλλά και η κατάσταση της ψυχικής του υγείας, της ουσιαστικής σχέσης και του συναισθηματικού δεσμού που έχει ο δότης με τον λήπτη.

Σε ό,τι αφορά τις τράπεζες βλαστοκυττάρων θα ιδρύονται στο εξής με απόφαση του υπουργού Υγείας και σύμφωνη γνώμη του ΕΟΜ και θα λειτουργούν αποκλειστικά μόνο σε νοσηλευτικά ιδρύματα, στον Δημόκριτο και στο Ίδρυμα Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών.

Στο προσχέδιο προβλέπονται ποινές για όσους με τη δική τους συναίνεση δίνουν όργανά τους προς μεταμόσχευση και πολύ αυστηρότερες ρυθμίσεις του προβλέπουν ακόμη και κάθειρξη δέκα ετών και πρόστιμο 290.000 ευρώ για οργανωμένες ομάδες που συμμετέχουν στη διακίνηση και εμπορία οργάνων

ΠΗΓΗ:peripatris.blogspot.com