M.V. LLOSA El Pais: «Η Ελλάδα είναι το σύμβολο της Ευρώπης» EL PAIS Mario Vargas Llosa Pourquoi la Grèce?

«Η Ελλάδα, λέει, δεν μπορεί να πάψει να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Ευρώπης, χωρίς η τελευταία να μετατραπεί σε μια γκροτέσκα καρικατούρα του εαυτού της, καταδικασμένη στην πιο παταγώδη αποτυχία. Η Ελλάδα είναι το σύμβολο της Ευρώπης».
Και το νήμα της αφήγησης ξετυλίγεται:
«Σε εκείνο το δείπνο, πριν από μερικά χρόνια, κάθισα δίπλα σε μια ηλικιωμένη κυρία που κάλυπτε τα μάτια της με μεγάλα σκούρα γυαλιά. Ήταν συμπαθητική, κομψή, μιλούσε εξαίσια γαλλικά και, παρόλο που κατέβαλλε μεγάλες προσπάθειες για να το κρύψει, σε ό,τι έλεγε και σκεφτόταν έλαμπε ένας τεράστιος πολιτισμός. Μόνο στα μισά του δείπνου αντιλήφθηκα, από την ιδιαίτερη προσοχή με την οποία χειριζόταν τα μαχαιροπήρουνα, πως ήταν τυφλή ή, τουλάχιστον, ότι η όρασή της ήταν πολύ περιορισμένη. Μόνο όταν χωρίσαμε μετά το δείπνο, ανακάλυψα ότι η Ζακλίν ντε Ρομιγί ήταν μια μεγάλη ελληνίστρια, καθηγήτρια Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας στην Ecole Normale και στη Σορβόννη, η πρώτη γυναίκα καθηγήτρια του Κολεγίου της Γαλλίας και μία από τις λίγες εκπροσώπους του γυναικείου φύλου στη Γαλλική Ακαδημία. Το πρώτο βιβλίο της που διάβασα, το «Γιατί η Ελλάδα»;, με εντυπωσίασε όσο και η ίδια.
Παρά το γεγονός ότι αυτά που γράφει έχουν συμβεί πριν από είκοσι πέντε αιώνες, είναι εξαιρετικά επίκαιρα και η ανάγνωσή τους θα έπρεπε να είναι υποχρεωτική για τους Ευρωπαίους τούτες τις μέρες που, τρομοκρατημένοι από αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, το ιλιγγιώδες χρέος της, την πολιτική αναρχία, τη φοβερή φτώχεια και την άνοδο του φασιστικού και κομμουνιστικού εξτρεμισμού στις τελευταίες εκλογές, πιστεύουν ότι η έξοδος της χώρας από το ενιαίο νόμισμα, και ακόμη και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι αναπόφευκτη έως και αναγκαία.
Το βιβλίο εξηγεί πώς η νεαρή Ζακλίν διάβασε στα σχολικά της χρόνια Θουκυδίδη και πώς η εντύπωση που της προκάλεσε ο ένας από τους δύο πατέρες της Ιστορίας (μαζί με τον Ηρόδοτο) κατεύθυνε την κλίση της στη μελέτη της κλασικής Ελλάδας, στην οποία θα αφιέρωνε τη ζωή της. Το δοκίμιο κάνει έναν απολογισμό, με τρόπο σαφή, ψυχαγωγικό και βαθύ, σπάνιος συνδυασμός για ειδικό, εκείνου του θαυμαστού 5ου αιώνα προ Κοινής Εποχής στον οποίο ιστορία, φιλοσοφία, τραγωδία, πολιτική,
ρητορική, ιατρική, γλυπτική έφτασαν στο απόγειό τους στην Ελλάδα, και έθεσαν τα θεμέλια γι’ αυτό που τελικά θα ονομαζόταν δυτικός πολιτισμός. Ο Όμηρος και ο Ησίοδος είναι σημαντικά προγενέστεροι του 5ου αιώνα, φυσικά, ενώ υπάρχουν καλλιτέχνες, διανοητές και κωμωδιογράφοι και μετά την εν λόγω ιστορική περίοδο.
Το βιβλίο δεν διστάζει να υποχωρεί ή να προχωρεί στον χρόνο, ώστε να τους εντάξει όλους στην ελληνική κληρονομιά, παρόλο που το μεγαλύτερο μέρος αυτού που αποκαλεί «μια ξενάγηση μέσα από τα κείμενα» επικεντρώνεται σε εκείνο το μικρό χρονικό διάστημα των 100 χρόνων, όπου στον περιορισμένο χώρο του ελληνικού κόσμου υπάρχει μια ορμητική έκρηξη, μια φρενήρης δημιουργικότητα σε όλους τους τομείς του πνεύματος, με ιδέες, αισθητικά πρότυπα, πνευματικά μοντέλα, εφευρέσεις και ανακαλύψεις, χάρη στις οποίες ο πολιτισμός του λόγου θα έπαιρνε μια κρίσιμη απόσταση από όλους τους άλλους πολιτισμούς του παρελθόντος και της εποχής του, και, χωρίς να το επιδιώκει ή να το γνωρίζει, θα άλλαζε για πάντα την παγκόσμια ιστορία.
Η Ζακλίν ντε Ρομιγί καταδεικνύει ότι στην Ελλάδα γεννήθηκαν, ή απέκτησαν μια πραγματική υπόσταση και έναν δυναμισμό που ποτέ πριν δεν είχαν υπάρξει στην κοινωνική ζωή κανενός λαού, οι καθοριστικοί παράγοντες της ανθρώπινης προόδου, όπως η δημοκρατία, η ελευθερία, το δίκαιο, η τέχνη και ο λόγος χωρίς τα δεσμά της θρησκείας, οι έννοιες της ισότητας, της υπεροχής του ατόμου, του πολίτη, και ένας μοναδικός, νέος τρόπος σύνδεσης του ανθρώπου με τη μετά θάνατον ζωή και τους θεούς, και, φυσικά, οι ιδέες της ομορφιάς και της ασχήμιας, του καλού και του κακού, της ευτυχίας και της δυστυχίας που, αν και με τις αναπόφευκτες αποχρώσεις και προσαρμογές που έχει επιβάλει η ιστορία, παραμένουν εν ισχύι.
Προκαλεί τον θαυμασμό το ότι ένας λαός τόσο μικρός και τόσο ελάχιστα συνεκτικός πολιτικά, φτιαγμένος από λίγες πόλεις και αποικίες απλωμένες σε όλη την Ευρώπη και τη Μικρά Ασία, οι οποίες διατηρούσαν μεγάλο βαθμό ανεξαρτησίας μεταξύ τους, ένας λαός ενστικτωδώς απρόθυμος να δημιουργήσει μια αυτοκρατορία, να ασκήσειαυτοκρατορική εξουσία και να υποστεί την κυριαρχία ενός τυράννου (όπως έκαναν
όλοι οι άλλοι) ήταν σε θέση να αφήσει στην ιστορία της ανθρωπότητας ένα ίχνος τόσο βαθύ, τόσο παρόν τόσους πολλούς αιώνες αργότερα, όταν σχεδόν όλες οι άλλες μεγάλες αυτοκρατορίες ή πολιτισμοί, οι Πέρσες και οι Αιγύπτιοι, για παράδειγμα, αποτελούν σήμερα ως επί το πλείστον, χωρίς να ξεχνάμε κανένα από τα θαύματά τους, μουσειακά κομμάτια.
Δεν ήταν ατύχημα ούτε έργο της τύχης, υπήρχαν λόγοι γι' αυτό και στο βιβλίο της Ζακλίν ντε Ρομιγί παρελαύνουν μπροστά στα μάτια μας με το ίδιο παράστημα, την ομορφιά και την κομψότητα που με μάγεψαν εκείνο το βράδυ στη συνομιλία μας. Οι σωκρατικοί και πλατωνικοί διάλογοι, εκτός του ότι ήταν ένας τρόπος φιλοσοφικής διδασκαλίας, μας εξηγεί η συγγραφέας, έμαθαν στους ανθρώπους ότι η συνομιλία, η συζήτηση σε ομάδες, είναι ένας πιο πολιτισμένος και ηθικός τρόπος συνύπαρξης απ’ ό,τι οι διαταγές ή η υπακοή, είναι μια μορφή επικοινωνίας που αναγνωρίζει ή καθιερώνει εξαρχής μια βασική ισοτιμία, μία αμοιβαιότητα δικαιωμάτων μεταξύ των συνομιλητών. Έτσι αναδύθηκε η ελευθερία, έπαψε ο άνθρωπος να είναι ζώο, γεννήθηκε αληθινά η ανθρωπιά του ανθρώπου.
Αυτή η παρουσίαση στο Γιατί η Ελλάδα; δεν εμφανίζεται ως μια αφηρημένη συζήτηση, αλλά μέσα από σχόλια και λογοτεχνικά αποσπάσματα, γιατί, όπως η συγγραφέας ποτέ δεν κουράζεται να επαναλαμβάνει, ό,τι αποτελεί έναν πολιτισμό εκπροσωπείται κατ' ουσίαν στα λογοτεχνικά του έργα, και η πραγματική κριτική είναι αυτή που ερευνά την ποίηση, την πεζογραφία, το θέατρο, το δοκίμιο που παράγει μια κοινωνία καθώς αναζητά τις κρυμμένες αλήθειες που τροφοδοτούν τη φαντασία της και διαπερνούν τις περιπέτειες και τους ήρωες στους οποίους οι καλλιτέχνες έδωσαν ζωή για να κατευνάσουν τη δίψα των ανθρώπων της για το απόλυτο, τη δίψα τους να ζήσουν άλλες ζωές.
«Χωρίς να το ξέρουμε, αναπνέουμε τον αέρα της Ελλάδας κάθε στιγμή», γράφει σε μια από τις σελίδες του. Ένα από τα μεγάλα παράδοξα είναι ότι οι Έλληνες, οι οποίοι ποτέ δεν κατέκτησαν κανέναν λαό και πολέμησαν μόνο για την υπεράσπιση της ελευθερίας τους, αργότερα κυριάρχησαν διακριτικά σε όλο τον κόσμο, αρχίζοντας από τη Ρώμη, της οποίας οι λεγεώνες πίστεψαν ότι κατέλαβαν άκοπα την Ελλάδα, όταν στην πραγματικότητα θα ήταν οι ηττημένοι που θα κατόρθωναν να διεισδύσουν στον νου, στο πνεύμα και ακόμη και στη γλώσσα του κατακτητή. (Το δοκίμιο αποκαλύπτει ότι επί πολλά χρόνια εθεωρείτο εκλεπτυσμένο για τις ρωμαϊκές οικογένειες των συγχρόνων του Κικέρωνα και του Βιργιλίου να μιλούν ελληνικά.)
Είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα του σήμερα είναι πολύ διαφορετική από εκείνη που έκτισε τον Παρθενώνα, από εκείνη στην οποία φιλοτέχνησε τα γλυπτά του ο Φειδίας και αγόρευσε ο Σόλωνας. Στους είκοσι πέντε αιώνες που μεσολάβησαν ο λαός της έχει βιώσει ίσως πιο πολλές συμφορές και καταστροφές από τους περισσότερους άλλους: εξωτερικούς και εμφυλίους πολέμους, κατοχές που επί αιώνες κατέστρεψαν την ελευθερία της, τυραννίες και απομόνωση που αρκετές φορές απείλησαν να τη διαλύσουν. Σήμερα το πρωί διάβασα στην International Herald Tribune μια τρομακτική περιγραφή της κατάστασης της οικονομίας της, για τα τερατώδη προνόμια που απολάμβαναν όλα αυτά τα χρόνια οι εφοπλιστές, ο τραπεζίτες και οι πιο πλούσιοι επιχειρηματίες, απαλλασσόμενοι από την καταβολή φόρων, και για τις περιουσίες που έχουν διαφύγει και εξακολουθούν να διαφεύγουν από τη χώρα προς την Ελβετία και τους ασφαλέστερους φορολογικούς παραδείσους ανά τον κόσμο, ενώ οι Έλληνες εξακολουθούν να γίνονται φτωχότεροι, να βλέπουν τους μισθούς τους να συρρικνώνονται ή να περνούν στην ανεργία, στην επαιτεία και την πείνα.
Στο πλαίσιο αυτό, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι πολλοί Έλληνες ψήφισαν στις πρόσφατες εκλογές ναζί και εξτρεμιστές της αριστεράς, αλλά το ότι εξακολουθούν να υπάρχουν πολλοί Έλληνες που πιστεύουν στη δημοκρατία, και ότι οι δημοσκοπήσεις για τις επόμενες εκλογές δείχνουν πως τα κόμματα της κεντροδεξιάς, του κέντρου και της κεντροαριστεράς που υπερασπίζονται την ευρωπαϊκή επιλογή και αποδέχονται τους όρους που έχουν επιβάλει οι Βρυξέλλες για τη σωτηρία της Ελλάδας, θα μπορούσαν να έχουν την πλειοψηφία και να σχηματίσουν κυβέρνηση.
Η ελπίδα μου είναι ότι αυτό θα συμβεί επειδή, απλά, η Ελλάδα δεν μπορεί να πάψει να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Ευρώπης, χωρίς η τελευταία να γίνει μια γκροτέσκα καρικατούρα του εαυτού της, καταδικασμένη στην πιο παταγώδη αποτυχία. Η Ευρώπη γεννήθηκε εκεί, στους πρόποδες της Ακρόπολης, είκοσι πέντε αιώνες
πριν, και ό,τι καλύτερο έχει, ό,τι αποδέχεται και θαυμάζει περισσότερο στον εαυτό της, συμπεριλαμβανομένης της χριστιανικής θρησκείας, μία από τις πιο όμορφες σελίδες του δοκιμίου της Ζακλίν ντε Ρομιγί εξηγεί γιατί τα περισσότερα Ευαγγέλια γράφτηκαν στα ελληνικά, καθώς και των δημοκρατικών θεσμών, της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έχει τις μακρινές ρίζες του σε αυτή τη μικρή γωνιά της γηραιάς ηπείρου, στις ακτές του Αιγαίου, όπου το φως του ήλιου είναι πιο δυνατό και η θάλασσα πιο γαλάζια. Η Ελλάδα είναι το σύμβολο της Ευρώπης και τα σύμβολα δεν μπορούν να καταλυθούν χωρίς αυτό που ενσαρκώνουν να καταρρεύσει και να αποσυντεθεί σε εκείνη τη βάρβαρη σύγχυση του παραλογισμού και της βίας από την οποία μας έβγαλε ο ελληνικός πολιτισμός».             ¿Por qué Grecia?

PIEDRA DE TOQUE: Grecia no puede dejar de formar parte integral de Europa sin que ésta se vuelva una caricatura grotesca de sí misma, condenada al más estrepitoso fracaso. Ella es el símbolo de Europa

Mario Vargas Llosa 3 JUN 2012 

En aquella cena, hace ya varios años, me sentaron junto a una señora de edad que cubría sus ojos con unos grandes anteojos oscuros. Era amable, elegante, hablaba un francés exquisito y, pese a que hacía grandes esfuerzos por disimularlo, en todo lo que decía y opinaba se traslucía una enorme cultura. Sólo a media cena advertí, por las grandes precauciones con que manejaba los cubiertos, que era ciega o, cuando menos, que su visión era mínima. Sólo después de despedirnos, averigüé que Jacqueline de Romilly era una gran helenista, catedrática de griego clásico en la École Normale y en la Sorbona, la primera mujer en ser elegida miembro del Colegio de Francia y una de las pocas representantes del género femenino en la Academia Francesa.
El primer libro suyo que leí, Pourquoi la Grèce?, me deslumbró tanto como su persona. Aunque lo que dice y cuenta en él ocurrió hace 25 siglos, es de una extraordinaria actualidad y su lectura debería ser obligatoria en estos días para aquellos europeos que, espantados con lo que está ocurriendo en Grecia, su deuda vertiginosa, su anarquía política, su empobrecimiento pavoroso y la ascensión de los extremismos fascista y comunista en sus últimas elecciones, creen que la salida de ese país de la moneda única, e incluso de la Unión Europea, es inevitable y hasta necesaria.
El libro cuenta cómo la joven Jacqueline leyó en sus años escolares a Tucídides y cómo la impresión que hizo en ella uno de los dos fundadores de la disciplina histórica (con Heródoto) orientó su vocación a los estudios de la Grecia clásica, a la que dedicaría su vida. El ensayo pasa revista, de manera clara, entretenida y profunda —rara alianza para una especialista— a ese milagroso siglo V antes de nuestra era en el que la historia, la filosofía, la tragedia, la política, la retórica, la medicina, la escultura alcanzan en Grecia su apogeo y sientan las bases de lo que con el tiempo se llamaría la cultura occidental. Homero y Hesíodo son bastante anteriores al siglo V, desde luego, y hay artistas, pensadores y comediógrafos posteriores a ese marco temporal. El ensayo no vacila en retroceder o avanzar para incluirlos en el legado griego, aunque el grueso de lo que llama “una visita guiada a través de los textos” se concentra en ese pequeño período de 100 años en que en el reducido espacio del mundo heleno hay como una eclosión frenética, enloquecida, de creatividad en todos los dominios del espíritu, con ideas, modelos estéticos, patrones intelectuales, inventos y descubrimientos, gracias a los cuales la civilización del logos tomaría una distancia decisiva respecto a todas las otras culturas del pasado y de su tiempo y, sin pretenderlo ni saberlo, cambiaría para siempre la historia del mundo.
Jacqueline de Romilly muestra que en Grecia nacieron, o cobraron una realidad y dinamismo que nunca tuvieron antes en la vida social de pueblo alguno, los factores determinantes del progreso humano, como la democracia, la libertad, el derecho, la razón y el arte emancipados de la religión, las nociones de igualdad, de soberanía individual, de ciudadanía, y una manera absolutamente nueva de relacionarse el hombre con el más allá y con los dioses, además, por supuesto, de una idea de la belleza y de la fealdad, de la bondad y la maldad, de la felicidad y la desdicha, que, aunque con los inevitables matices y adaptaciones que ha ido imponiéndoles la historia, siguen vigentes.

Los diálogos socráticos y platónicos enseñaron que conversar es una manera más civilizada de convivir

Maravilla que un pueblo tan pequeño y tan poco cohesionado políticamente, hecho de unas cuantas ciudades y colonias repartidas por Europa y el Asia Menor, que conservaban un enorme margen de autonomía entre ellas, un pueblo tan instintivamente reticente a conformar un imperio, a practicar el imperialismo y a someterse a la prepotencia de un tirano (como hicieron todos los otros) haya sido capaz de dejar en la historia de la humanidad una huella tan honda, tan presente todavía tantos siglos después, en tanto que casi todos los otros grandes imperios o civilizaciones —los persas y los egipcios, por ejemplo— sean ahora sobre todo, sin olvidar ninguna de sus maravillas, piezas de museo.
No fue un accidente, ni obra del azar, hubo razones para ello y el libro de Jacqueline de Romilly las hace desfilar ante nuestros ojos con la misma desenvoltura, belleza y elegancia con que su conversación me hechizó a mí aquella noche. Los diálogos socráticos y platónicos, además de una manera de filosofar, nos explica, enseñaron a los seres humanos que conversar, hablar en grupo, es una manera más civilizada y ética de convivir que dando órdenes u obedeciéndolas, una forma de la comunicación que reconoce o establece de entrada una igualdad de base, una reciprocidad de derechos, entre los interlocutores. Así fue surgiendo la libertad, desanimalizándose el hombre, naciendo de verdad la humanidad del ser humano.
Esta demostración en Pourquoi la Grèce? no aparece como un discurso abstracto, sino a través de comentarios y de citas literarias, porque, como su autora no se cansa de repetirlo, todo aquello que constituye una cultura está esencialmente representado en sus obras literarias, y la verdadera crítica es aquella que escudriña la poesía, la narrativa, el drama, los ensayos que una sociedad produce en busca de esas verdades recónditas que alimentan su imaginación e impregnan las aventuras y los personajes a que sus artistas dieron vida para aplacar la sed de absoluto, de vivir otras vidas, de sus gentes.
“Sin saberlo, respiramos el aire de Grecia a cada instante”, dice en una de sus páginas. No es la menor de las paradojas que los griegos, que nunca conquistaron a pueblo alguno y sólo combatieron en defensa de su libertad, hayan dominado luego discretamente al mundo entero, empezando por Roma, cuyas legiones creyeron apoderarse de Grecia sin esfuerzo, cuando, en verdad, sería el pueblo vencido el que terminaría por infiltrarse en la mente, el espíritu y hasta la lengua del conquistador. (El ensayo revela que, durante buen tiempo, fue de buen gusto entre las familias romanas contemporáneas de Cicerón y de Virgilio hablar en lengua griega).

Lo sorprendente es que haya todavía tantos griegos que sigan creyendo en la democracia

Es verdad que la Grecia de nuestros días es muy distinta de aquella donde se construyó el Partenón, en la que peroraba Solón y esculpía Fidias sus estatuas. En los 25 siglos intermedios su pueblo ha experimentado acaso más infortunios y catástrofes que la mayoría de los otros: guerras externas e internas, ocupaciones que por siglos acabaron con su libertad, tiranías y segregaciones que varias veces amenazaron con desintegrarla. Esta mañana leo en el International Herald Tribune una espeluznante descripción del estado de su economía, los grotescos privilegios de que han gozado en todos estos años sus armadores, banqueros y empresarios más prósperos, exonerados de pagar impuestos, y las fortunas que han fugado y siguen fugando del país hacia Suiza y los paraísos fiscales más seguros del planeta, en tanto que el pueblo griego se sigue empobreciendo, viendo encogerse sus salarios o pasando al paro, a la mendicidad y al hambre.
Ante este panorama, lo que debería sorprender no es que muchos griegos hayan votado en las últimas elecciones por nazis y extremistas de izquierda; sino, más bien, que haya todavía tantos griegos que sigan creyendo en la democracia, y que las encuestas para la próxima elección señalen que los partidos de centro izquierda, centro y centro derecha, que defienden la opción europea y aceptan las condiciones que ha impuesto Bruselas para el rescate griego, podrían obtener la mayoría y formar gobierno.
Mi esperanza es que así sea porque, simplemente, Grecia no puede dejar de formar parte integral de Europa sin que ésta se vuelva una caricatura grotesca de sí misma, condenada al más estrepitoso fracaso. Europa nació allá, al pie de la Acrópolis, hace 25 siglos, y todo lo mejor que hay en ella, lo que más aprecia y admira de sí misma, incluyendo la religión de Cristo —una de las páginas más hermosas del ensayo de Jacqueline de Romilly explica por qué buena parte de los Evangelios se escribieron en lengua griega—, así como las instituciones democráticas, la libertad y los derechos humanos tienen su lejana raíz en ese pequeño rincón del viejo continente, a orillas del Egeo, donde la luz del sol es más potente y el mar es más azul. Grecia es el símbolo de Europa y los símbolos no pueden desaparecer sin que lo que ellos encarnan se desmorone y deshaga en esa confusión bárbara de irracionalidad y violencia de la que la civilización griega nos sacó.                                                                                                                                                    ΠΗΓΗ:elpais.com

Βία δεν είναι ....τα χαστούκια,τα γιαούρτια και οι αποδοκιμασίες στους πολιτικούς

Βία είναι…. να γεμίζεις τα βρωμοκαναλα με μαγειρικές ..τροπικών και άλλων πανάκριβων φαγητών, την στιγμή που πολλοί πολίτες δεν έχουν να φάνε.
Βία είναι να βάζεις νέους φόρους σε ανθρώπους που δεν έχουν να αγοράσουν τα΄΄απαραιτητα δια την αξιοπρεπή διαβίωση τους..................


Βία είναι να ακούν οι πολίτες για τα δισεκατομμύρια που έκλεψες και να μην μπαίνει ένας φυλακή για αυτό, και απεναντίας να διώκεις τον κάθε κακομοίρη που χρωστά μερικές εκατοντάδες ευρώ.

Βία είναι να ξεπουλάς την πατρίδα σου και να ζητάς την έγκριση των πολιτών για αυτό.

Βία είναι να δημιουργείς γκρίζες ζώνες, και για ανταμοιβή να γίνεσαι υψηλόβαθμο στέλεχος στην κυβέρνηση .

Βία είναι να έχουμε κάθε μέρα νέα λουκέτα συμπλήρωμα στα χιλιάδες άλλα, και εσύ να θες να αυξηθούν τα κρατικά ..έσοδα.

Βία είναι να επιτρέπεις την είσοδο κατόπιν εντολών σε εκατομμύρια λαθρομετανάστες στην χώρα και μετά να λες ότι, θα επιβάλω την τάξη και την ασφάλεια.

Βία είναι να βλέπεις χιλιάδες γεροντάκια να μην έχουν τα φάρμακα τους, και να μαζεύουν σκουπίδια από την λαϊκή για να φάνε , και εσύ να λες, θα πάρουμε μέτρα.

Βία είναι να έχεις χιλιάδες άστεγους έλληνες, και εσύ να σφυρίζεις αδιάφορα συναγελαζόμενος με τους πάσης φύσεως λαμόγια επιχειρηματίες.

Βία είναι να επιβάλεις με την άφρονα πολιτική σου σε χιλιάδες έλληνες νεολαίους να μεταναστεύσουν, διαλύοντας ισόποσες οικογένειες.

Βία είναι να ξεπουλάς την εθνική περιουσία που δημιούργησαν με πολύ αίμα εκατομμύρια πολίτες σε βάθος χρόνου, για να αυξήσεις τις καταθέσεις σου στην Ελβετία και αλλού.

Βία είναι να υφαρπάζεις τα λεφτά των ταμείων που δεν είναι δικά σου αλλά των ελλήνων πολιτών ,και να τα βάζεις στο..καλάθι των τοκογλύφων.

Βία είναι να επιτρέπεις στους αισχρούς τραπεζίτες να παραχωρούν τα δικαιώματα των ελληνικών υποθηκών σε ξένους τοκογλύφους.

Βία είναι που κατάντησες στους έλληνες να δουλεύουν σε τρεις δίωρες δουλειές ανασφάλιστοι για πεντακόσια ευρώ τον μήνα.

Βία είναι να κάνεις τους πολίτες να φοβούνται να κοιμηθούν το βράδυ στο σπίτι τους εάν δεν έχουν στο κομοδίνο την καραμπίνα.

Βία είναι η πρωτοφανής αύξηση αυτοκτονούντων λόγω οικονομικής της… απελπισίας που δημιούργησες και να βάζεις 23% ΦΠΑ στα… φέρετρα τους.

Βία είναι να αφήνεις χωρίς φάρμακα τους καρκινοπαθείς, και χωρίς φαγητό τα άσυλα και νοσοκομεία

Τέλος βία είναι να καταντήσεις τα γεροντάκια που δούλευαν μια ζωή, να μην έχουν να πάρουν μια …σοκολάτα στα εγγόνια τους.  ΠΗΓΗ:www.gkourou.com

Όχι ρε ΗΛΙΘΙΕ, δεν έχεις δικαίωμα να αμυνθείς!

γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

- «Ανθρωποκτονία από πρόθεση εν βρασμώ ψυχής»…

 

- Μα…

 

- Τράβα σπίτι σου και θα δίνεις το παρόν στο αστυνομικό τμήμα μια φορά το μήνα…

 

- Μα….

 

- Δεν έχει μα και ξεμα…πήρες την καραμπίνα και βγήκες έξω να καταδιώξεις τους ληστές.

 

- Μα μπήκαν στο σπίτι μου, έβαλαν το μαχαίρι στο λαιμό της μητέρας μου…μπήκαν και σε άλλα σπίτια…ξαναγύρισαν στο σπίτι μου…ποιός μου λέει ότι δεν θα ξαναγύριζαν ή δεν θα κινδύνευε και κάποιος άλλος γείτονας εάν δεν τους καταδίωκα;

 

- Ο Νόμος είναι νόμος…έπρεπε ν’ απευθυνθείς στις Αρχές…

 

- Μα πως θα γίνει αυτό; Θα τους πω, «συγγνώμη κύριοι κλέφτες, μην κόψετε το λαιμό της μητέρας μου μέχρι να πάρω τηλέφωνο την αστυνομία και μέχρι να έρθουν εδώ»;

 

- Ο Νόμος είναι νόμος κατηγορούμενε….

 

- Τους πήραμε, ήρθαν κι έφυγαν…

 

- Δεν είχες δικαίωμα…ο Νόμος είναι Νόμος…

 

- Κι αν μπροστά μου κλέβουν το αυτοκίνητό μου ή το αυτοκίνητο άλλου πολίτη;

 

- Δεν έχεις δικαίωμα να τους πυροβολήσεις αν δεν τραβήξουν όπλο κι αν δεν σου ρίξουν πρώτοι….Κάλεσε τις Αρχές…

 

- Μα θα το έχουν κλέψει μέχρι να έρθουν…έτσι σκότωσαν τα αδέρφια στην Καισαριανή…επειδή κατέβηκαν άοπλοι και δεν έριξαν πρώτοι…κι από κοντά πέθανε και η μάνα τους….

 

- Ο Νόμος είναι Νόμος…

 

- Τρεις χαμένες ζωές Ελλήνων συμπολιτών σας είναι αυτές!

 

- Ο Νόμος είναι Νόμος….

 

- Μα αν ρίξουν πρώτοι, το πιο πιθανό είναι πως δεν θα προλάβω να του ρίξω εγώ…

 

- Ο Νόμος είναι Νόμος…

 

- Ακόμη κι αν εισβάλλουν στο μαγαζί μου ή άλλου πολίτη για ληστεία; -

 

- Δεν έχεις δικαίωμα….κάλεσε τις Αρχές..

 

- Μα…μπροστά τους; Κι αυτοί θα με…αφήσουν να πάρω τηλέφωνο;

 

- Ο Νόμος είναι Νόμος…

 

- Ακόμη κι αν με ξυλοκοπούν, εμένα, την γυναίκα μου, το παιδί μου, τους γέροντες γονείς μου ή άλλους πολίτες;

 

- Κάλεσε τις Αρχές…

 

- Μα…

 

- Δεν έχεις δικαίωμα….

 

- Μα κινδυνεύουμε να μας σκοτώσουν αν δεν χρησιμοποιήσω όπλο…

 

- Ο Νόμος είναι Νόμος…

 

- Μα κύριε, ακόμη κι αν μέσα στην νυχτερινή ησυχία του σπιτιού μου και με τα παιδιά μου να κοιμούνται στο διπλανό δωμάτιο, αν δω στο σκοτάδι τους κλέφτες πάνω από το κεφάλι μου;

 

- Κατηγορούμενε δεν έχεις δικαίωμα να τους πυροβολήσεις…διότι πρέπει να σου ρίξουν αυτοί πρώτα…δεν θεωρείται φονική ενέργεια η πράξη τους…συνεπώς, η δική σου «ένοπλη αντίδραση» δεν θεωρείται «ισοδύναμη αντίδραση» για να θεωρηθεί «αυτοάμυνα»….

 

- Μα πως θα γίνει αυτό; Και θα ζω εγώ μετά για να τους ρίξω αν δεν τους ρίξω πρώτος;

 

- Ο Νόμος είναι Νόμος…

 

- Ακόμη κι αν τη γυναίκα μου ή όποια άλλη γυναίκα τη βιάζουν μπροστά μου;

 

- Δεν έχεις δικαίωμα να βγάλεις το όπλο και να τους ρίξεις…διότι πρέπει να σου ρίξουν πρώτοι…δεν θεωρείται φονική ενέργεια η πράξη τους…

 

- Μα, αιμορραγεί! Βασανίζεται σωματικά και ψυχικά. Μπορεί να πεθάνει πάνω στην πράξη ή ύστερα εξ’ αιτίας αυτής…αυτό δεν είναι «φονική δράση» εκ μέρους τους προς την γυναίκα;

 

- Αφού δεν χρησιμοποιούν πυροβόλο όπλο δεν έχεις ούτε κι εσύ δικαίωμα να χρησιμοποιήσεις όπλο….κάλεσε τις Αρχές…

 

- Κι αν δεν μπορεί να γίνει αυτό; Ή, τέλος πάντων, η γυναίκα κινδυνεύει να πεθάνει προτού έρθει η αστυνομία!

 

- Ο Νόμος είναι Νόμος…

 

- Ακόμη κι αν μπροστά στα μάτια μου βιάζουν το παιδί μου ή άλλο παιδί;

 

- Δεν έχεις δικαίωμα να τους πυροβολήσεις…πρέπει να σου ρίξουν πρώτοι…δεν θεωρείται φονική ενέργεια η πράξη τους…

 

- Μα…

 

- Κάλεσε τις Αρχές…

 

- Μα..το παιδί πεθαίνει από αιμορραγία εκείνη την ώρα ή από σοκ!

 

- Ο Νόμος είναι Νόμος…

 

- Ακόμη κι αν απαγάγουν μπροστά στα μάτια μου το παιδί μου ή ένα άλλο παιδί;

 

- Δεν έχεις δικαίωμα….κάλεσε τις Αρχές…

 

- Μα θα έχει χαθεί ως τότε το παιδάκι…

 

- Ο Νόμος είναι Νόμος…

 

- Ακόμη κι αν εισβάλλουν στα σπίτια των συμπολιτών μου σκορπώντας τρόμο, πόνο και θάνατο;

 

- Δεν έχεις δικαίωμα….κάλεσε τις Αρχές…

 

- Μα θα έχει γίνει το κακό μέχρι να’ ρθουν….

 

- Ο Νόμος είναι Νόμος…

 

- Και τώρα τι θα γίνει μ’ εμένα;

 

- Στην χειρότερη περίπτωση θα φας ισόβια…Στην καλύτερη θα φας δύο χρόνια με αναστολή….

 

- Άρα, θα λερωθεί το ποινικό μου μητρώο…

 

……

 

- Άρα, δεν θα έχω ξανά ποτέ στη ζωή μου το δικαίωμα να υπερασπιστώ τον εαυτό μου, την οικογένειά μου και τους συμπολίτες μου γιατί ο επόμενος αστυνομικός ή δικαστής που θα δει το ποινικό μου μητρώο, θα με «καταστρέψει» στην δεύτερη «προσαγωγή και δίκη» μου θεωρώντας πως έχει μπροστά του ένα «κατακάθι, έναν αλήτη που ήδη έχει σκοτώσει άνθρωπο»….

 

- Ο Νόμος είναι Νόμος…

 

- Κι επειδή είναι Νόμος είναι και Ηθικός, ε;

 

- Δεν το κρίνω εγώ αυτό…εγώ απλά εφαρμόζω τον Νόμο….

 

- Και η γιαγιά στην Πάτρα προχτές που την σκότωσαν με δεκαπέντε μαχαιριές για να τη ληστέψουν; Ακόμη κι ένα κοτόπουλο, φροντίζεις να του κόψεις το λαιμό με μια γρήγορη κίνηση για να μην υποφέρει…Ποιός ο λόγος να της το κάνουν αυτό εαν δεν είναι «εσκεμμένη επίθεση» εναντίον του Λαού μας με σκοπό να του προκαλέσουν πόνο, φόβο, τρόμο;

 

- Αυτά είναι Πολιτική κατηγορούμενε. Κι εμένα μ’ ενδιαφέρει μόνο ο Νόμος….κι ο Νόμος είναι Νόμος…

 

- Μα..

 

- Διέπραξες «δολοφονία» κατηγορούμενε…

 

- Η λέξη «δολοφονία» περιέχει τη λέξη «δόλος»…και δεν υπήρχε «δόλος» στην ενέργειά μου.

 

- Αυτή την λέξη χρησιμοποιεί η Νομική Ορολογία.

 

- Όχι κύριε…σε συνθήκες «εισβολής» η αντίστοιχη στρατιωτική ορολογία είναι «απώθηση/εκκαθάριση εισβολέως»….και ο Λαός μας δέχεται «εισβολή»….πεθαίνουν συμπολίτες μας κάθε μέρα…

 

- Ο Νόμος είναι Νόμος…

 

- Υποθέτω πως θα πρέπει να σας ευχαριστήσω για το «…εν βρασμώ ψυχής…».

 

- Η θέσπιση των Νόμων είναι δουλειά του Νομοθέτη…δική μου δουλειά είναι η εφαρμογή/επιβολή του Νόμου…

 

- Αύριο βράδυ, ίσως στη θέση της μητέρας μου και των κατοίκων της γειτονιάς μου να βρίσκεται η δική σας μητέρα, η δική σας οικογένεια…

 

- Ο Νόμος είναι Νόμος…

 

- Κατάλαβα….ευχαριστώ…ο Νόμος δεν είναι στο πλευρό του Πολίτη…αλλά στο πλευρό του εισβολέως….παίζουμε από χέρι χαμένοι λοιπόν….

 

Το πρωί συνέβη το γνωστό γεγονός στην Παιανία. Το ίδιο βράδυ (07/06/12), στο νυχτερινό δελτίο ειδήσεων του Σκάι, ο «κος» Προτοσάλτε ολοφύρονταν για το «πόσες πολλές καραμπίνες έχει επιτρέψει η Πολιτεία να κυκλοφορούν νόμιμα»….

 

Προετοιμάζεται προφανώς το έδαφος για να «μαζέψουν κάποιοι» ακόμη κι αυτά τα όπλα από τον Ελληνικό Λαό….

 

Λίγο πριν, το ίδιο είχε ζητήσει και κάποιος «πολιτευτής” του ΣΥΡΙΖΑ….

 

Σε μια άλλη εκπομπή, ένας Αλβανός (δημοσιογράφος στα Ελληνικά ΜΜΕ και υπό απέλαση) εξήγγειλε με στόμφο: «…του ληστή να του κοπεί το χέρι…αλλά να κοπεί και το χέρι αυτού που τον σκότωσε….»!!!

 

Μην σκας Έλληνα…θα γίνουν όλα μόνα τους….γύρνα από το άλλο πλευρό…ησύχασε…δεν θα καταλάβεις τίποτα….απ’ το ένα όνειρο στο άλλο θα περάσεις…

 

Κι άσε τους «αφελείς» και τους «γραφικούς» να φωνάζουν για την ανάγκη «αυτενέργειας»….

 

Που να μπλέκεις τώρα….

 

Γιώργος Ανεστόπουλος / γεράκι του Αιγαίου

ΠΗΓΗ:freepen.gr

ΥΠΕΡ ΤΗΣ... ΤΕΚΝΟΘΕΣΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥΣ ΤΑΣΣΟΝΤΑΙ ΠΑΛΙ ΟΙ ΠΟΥΡΝΑΡΟΚΑΛΛΙΕΡΓΗΤΕΣ!

"Οι Οικολόγοι Πράσινοι για μια ακόμη χρονιά στηρίζουμε και συμμετέχουμε στις εκδηλώσεις του Athens Pride, μια γιορτή για την ελευθερία, την πολυμορφία και το σεβασμό στην προσωπική ζωή,  του σεξουαλικού προσανατολισμού και της ταυτότητας κοινωνικού φύλου όλων. Μια γιορτή για την εξάλειψη της ομοφοβίας, της λεσβιοφοβίας της τρανσφοβίας και των κοινωνικών προκαταλήψεων.

Το Σάββατο 9 Ιουνίου από τις 11.00 το πρωί θα βρισκόμαστε στην Πλατεία Κλαυθμώνος όπου θα πραγματοποιηθεί η κεντρική εκδήλωση του φεστιβάλ ενώ  στις 18.00 θα λάβουμε μέρος στην καθιερωμένη παρέλαση.

Τα ανθρώπινα δικαιώματα βρίσκονται στον πυρήνα της οικολογικής σκέψης. Για τους Οικολόγους Πράσινους Η κατάργηση των διακρίσεων και η οικοδόμηση ισότιμων ανθρώπινων σχέσεων μας αφορά όλους και όλες. Θέλουμε μια ανοιχτή κοινωνία που αγαπά την πολυχρωμία και τη διαφορετικότητα και είναι περήφανη γιατί όλα τα μέλη της είναι διαφορετικά αλλά ίσα. Πιστεύουμε πως οι διακρίσεις, οι προκαταλήψεις, ο στιγματισμός και τα στερεότυπα, γεννούν  τη βία μέσα στην οικογένεια και την κοινωνία.

Για τους λόγους αυτούς ζητάμε:

• Νομοθετική κατοχύρωση για την εφαρμογή του πολιτικού γάμου καθώς και την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ζευγάρια του ίδιου φύλου, με ίσα δικαιώματα με τα ετερόφυλα ζευγάρια, όπως συμβαίνει ήδη σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες. 

• Εξάλειψη νομοθετικών ρυθμίσεων, συμπεριφορών και κοινωνικών προτύπων που οδηγούν σε διακρίσεις με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή/και την ταυτότητα κοινωνικού φύλου των ατόμων: ίδια ηλικία σεξουαλικής συναίνεσης για όλους τους πολίτες, μέτρα κατά της βίας στις συμβιώσεις, απαγόρευση της θεώρησης της ομοφυλοφιλίας και αμφιφυλοφιλίας ως μη συμβατής συμπεριφοράς στο στρατό και τα σχολεία. 

• Το σχεδιασμό και την άμεση εφαρμογή προγραμμάτων που καταπολεμούν τις διακρίσεις και διαμορφώνουν συνθήκες ίσων ευκαιριών πρόσβασης στην απασχόληση, υγειονομική περίθαλψη, εκπαίδευση και παροχή αγαθών και υπηρεσιών, ανεξάρτητα από τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα κοινωνικού φύλου των συμπολιτών μας 

• Μέτρα που αντιμάχονται τη ρητορική και τα εγκλήματα μίσους, όπως και κάθε είδους μισαλλοδοξία.

• Τη χορήγηση ασύλου σε πρόσφυγες από χώρες όπου διώκεται ο  σεξουαλικός προσανατολισμός και η ταυτότητα κοινωνικού φύλου. Κανένας και καμία δεν πρέπει να εξαναγκάζεται να επιστρέψει σε μία χώρα όπου ενδέχεται να απειληθεί -άμεσα ή έμμεσα- η ζωή, η σωματική ακεραιότητα και η αξιοπρέπειά του, λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού ή ταυτότητας κοινωνικού φύλου.

• Χρηματοδότηση έρευνας στα ακαδημαϊκά και ερευνητικά ιδρύματα και ενθάρρυνση του επιστημονικού –ακαδημαϊκού και εκλαϊκευμένου διαλόγου καθώς και ενισχυτικά μέτρα για την εμπέδωση μιας συμπεριφοράς χωρίς διακρίσεις μέσα στην κοινωνία, με επιστημονικά έγκυρη ενημέρωση στα σχολεία, το στρατό και τα ΜΜΕ. 

• Δικαίωμα στη γονεϊκότητα και την τεκνοθεσία για όλες και για όλους. Για τους Οικολόγους Πράσινους οικογένεια είναι μια ομάδα ανθρώπων που ως πρωταρχικό σκοπό της έχει την προστασία, την ευημερία και την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη όλων των μελών της. Εάν ο σκοπός αυτός δεν επιτυγχάνεται, δεν υπάρχει οικογένεια. Ακόμη, το κράτος πρόνοιας οφείλει να δημιουργήσει τις κατάλληλες υποδομές έτσι ώστε να βοηθά κάθε είδους οικογένεια (συμπεριλαμβανομένων αυτών των μονογονεϊκών και των ομοερωτικών ζευγαριών) στην επίτευξη των παραπάνω στόχων της. Πολλές σύγχρονες έρευνες έχουν αποδείξει ότι τα παιδιά των ζευγαριών του ίδιου φύλου δεν διαφέρουν σε τίποτα από τα παιδιά των άλλων οικογενειών. Ταυτόχρονα οι θέσεις μας αλλά και οι δράσεις μας για την ισότητα όλων, μας οδηγούν να υποστηρίζουμε πως ο σεξουαλικός προσανατολισμός των μελλοντικών γονέων δεν θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη στις τεκνοθεσίες.

Οι Οικολόγοι πράσινοι είναι χορηγοί της  Εικαστικής έκθεσης και σιωπηλής δημοπρασίας Hardcore 4 που πραγματοποιείται στο Booze Cooperativa, Κολοκοτρώνη 57 3-10 Ιουνίου, 12.00-18.00  για την οικονομική ενίσχυση του  ATHENS PRIDE"                                                                                          ΠΗΓΗ:www.stoxos.gr

Max Keiser: Η Ελλάδα είναι θύμα μιάς αισχρής μεθοδευμένης ληστείας

Αυτό τo ωστικό κύμα, που κάνει το γύρο του κόσμου, κάπου θα οδηγήσει...

Ο ανταποκριτής του διαδικτυακού καναλιού Infowars, Patrick Henningsen, συνάντησε στο Λονδίνο τον κορυφαίο οικονομικό αναλυτή, Max Keiser, και συζήτησε μαζί του, με αφορμή την φετινή σύνοδο της Λέσχης Βilderberg, τους παράγοντες που εμπλέκονται στην κρίση χρέους της ευρωζώνης, τη θέση της Ελλάδας και τη σημερινή απειλή μιας παγκόσμιας οικονομικής ανάφλεξης.

Διαδικτυακό κανάλι Ιnfowars

9 Ιουνίου 2012

Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Patrick Henningsen (Infowars): Κυκλοφορεί η φήμη ότι η Bilderberg είναι ήδη σε πανικό για το ενδεχόμενο της εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη, με το σκεπτικό ότι μια τέτοια κίνηση θα εμπνεύσει και άλλες προβληματικές οικονομίες, όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, για παράδειγμα, να κάνουν το ίδιο. Από την άλλη πλευρά, έχουμε το παράδειγμα της Ισλανδίας, η οποία έχει σημειώσει ανάκαμψη μερικά μόλις χρόνια μετά από μια μεγάλη κρίση χρέους, που την βύθισε σε τέλμα.

Μax Keiser: Δεν νομίζω ότι η Ελλάδα θα βγει από την ευρωζώνη. Η Γερμανία δεν το επιθυμεί αυτό, και επιπλέον υπάρχει το γεγονός ότι η Ελλάδα υπέγραψε αυτά τα μνημόνια στα οποία έχουμε πολλές φορές αναφερθεί, με την "τρόικα", όπως την λένε οι Έλληνες, με αποτέλεσμα να έχουν οι πολιτικοί εκχωρήσει την εθνική κυριαρχία της χώρας σε αυτές τις εξωτερικές δυνάμεις. Όλα, επομένως, εξαρτώνται από τη Γερμανία και η Γερμανία δεν επιθυμεί την έξοδο της Ελλάδας. Δεν εξαρτάται από τον ελληνικό λαό αυτή τη στιγμή. Οι Έλληνες έχουν χάσει την εθνική κυριαρχία τους. Δεν είναι στα χέρια τους η υπόθεση, αφού τους έχει αφαιρεθεί το δικαίωμα του λόγου.

Η Γερμανία, από την άλλη πλευρά, θέλει την Ελλάδα μέσα στο ευρώ, αφού έτσι διατηρείται το ευρώ σχετικά "φθηνό". Αν στην ευρωζώνη υπήρχαν μόνο η Γαλλία και η Γερμανία, το ευρώ θα ήταν 20-30% ακριβότερο και το μοντέλο εξαγωγών αυτών των δύο χωρών θα κατέρρεε. Επομένως, οι Γερμανοί παίζουν ένα υποκριτικό παιχνίδι και το παίζουν θαυμάσια, η οικονομία τους αναπτύσσεται, τα ποσοστά απασχόλησής τους αυξάνονται, τα προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας έχουν πλεόνασμα, και απλά κάνουν πλιάτσικο στους υπόλοιπους.

Αν δούμε λίγο την ιστορία, πώς έγινε η επανένωση των δύο Γερμανιών, αυτό απαγορευόταν κανονικά μετά από τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά στην Γερμανία επετράπηκε να το κάνει λόγω του όλου σεναρίου με την ίδρυση της ευρωζώνης. Με την επανένωση αυτή, η Γερμανία έχει αναχθεί στην υπερδύναμη της Ευρώπης. Αυτό είναι ενδιαφέρον, το λιγότερο, καθώς βλέπουμε το κινέζικο σενάριο να περνάει στο περιθώριο, το αμερικάνικο σενάριο να περνάει στο περιθώριο, το βρετανικό σενάριο να περνάει στο περιθώριο, αλλά το γερμανικό σενάριο γίνεται όλο και πιο κεντρικό. Τέλειο σενάριο για τη Γερμανία.

Η θέση της Ελλάδας σε αυτό το "Matrix" είναι εξαιρετικά επισφαλής. Πρόκειται για μια μικρή οικονομία, της οποίας όλα τα "ασημικά" αγοράζονται από ξένους. Είναι κρίμα γιατί η Ελλάδα διαθέτει πολύτιμα και πολύ προσοδοφόρα "ασημικά": ισχυρή εμπορική ναυτιλία, τουριστική βιομηχανία…

Patrick Henningsen (Infowars): …και χρυσό. Τα χρυσωρυχεία της ιδιωτικοποιήθηκαν και ξεπουλιούνται.

Μax Keiser: Ακριβώς. Η ανακοίνωση μιλάει για 111 τόνους χρυσού. Και όλα αυτά έχουν δοθεί σαν ενέχυρο στην "τρόικα" μέσω των μνημονίων. Οι Έλληνες διαθέτουν σημαντικούς και προσοδοφόρους πόρους, αλλά θα περάσουν στην κατοχή ξένων.

Αυτό το κατάφεραν οι δανειστές επειδή η Ελλάδα είναι σχετικά μικρή χώρα. Το μοντέλο είναι το γνωστό μοντέλο εξαγοράς της Wall Street. To ίδιο το ΔΤΝ έχει χρεοκοπήσει. Υποτίθεται ότι διαθέτει τα κεφάλαια και δανείζει ποσά σε διάφορες χώρες, αλλά πρέπει πρώτα να τα δανειστεί από τις αγορές και στη συνέχεια να τα δανείσει σε χώρες όπως η Ελλάδα. Το ΔΝΤ ήταν στο χείλος της χρεοκοπίας, δεν είχε λόγο ύπαρξης, αλλά τώρα με αυτή την ευρωπαϊκή "ιστορία" βρήκαν την αφορμή να πάνε και να δανειστούν τρισεκατομμύρια και στη συνέχεια να τα δανείσουν σε διάφορες χώρες, με σκοπό να τις γονατίσουν σε τέτοιο σημείο που να αναγκαστούν να ξεπουλούν ό,τι πολυτιμότερο διαθέτουν για να αποπληρώσουν το "χρέος", για το οποίο ούτε καν είναι υπεύθυνες. Τα πολύτιμα "ασημικά" καταλήγουν στα χέρια του ΔΝΤ, που τα πασάρει στους δανειστές. Την Christine Lagarde και τους υπόλοιπους του ΔΝΤ τους ενδιαφέρει το ρευστό.

Μιλάμε, λοιπόν, για λεηλασία. Και η Ελλάδα έχει στρατηγική σημασία γιατί αυτή τη στιγμή λειτουργεί σαν επενδυτικός όμιλος. Είναι σαν τις μικρές εταιρείες που είναι εξαιρετικά κερδοφόρες και τις λιμπίζονται άτομα όπως ο Mitt Romney στα νιάτα του, όταν ήταν επενδυτής και έμαθε πώς να κάνει επιθετικές εξαγορές, να χωρίζει μετά την κάθε εταιρεία σε κομμάτια…

Patrick Henningsen (Infowars): …όπως ο James Goldsmith, για παράδειγμα.

Μax Keiser: Όπως ο Goldsmith στην δεκαετία του '80 και άλλοι τέτοιοι. Έγιναν άσοι στην "τέχνη". Η διαφορά με τη σημερινή πραγματικότητα είναι ότι σήμερα εξαγοράζουν το δημόσιο των χωρών και την εθνική κυριαρχία τους. Έχουμε, λοιπόν, από τη μια πολιτικούς που βάζουν υποθήκη τα "ασημικά" της χώρας τους για να εξασφαλίσουν ένα δάνειο, μέσω του οποίου η χώρα παραδίδεται στα χέρια ξένων. Ξεπουλιούνται τα "ασημικά" φθηνά, πουλιούνται σε άλλους ακριβά και βγαίνει μεγάλο κέρδος. Αλλά ο λαός έχει χάσει την εθνική κυριαρχία της χώρας του και έχει χάσει τη δουλειά του. Είναι το ίδιο ακριβώς που συμβαίνει με κάθε ξεπούλημα εταιρείας: ο κόσμος απολύεται. Ο δείκτης ανεργίας στην Ελλάδα έχει αγγίξει τραγικά επίπεδα.

Ο ρόλος που παίζει η σύνοδος της Bilderberg είναι σημαντικός, αφού προσφέρει την ευκαιρία σε διάφορους "παίκτες" να συγκεντρωθούν σε ένα χώρο και να συζητήσουν, με άκρα μυστικότητα, πώς ακριβώς θα γίνουν όλα αυτά τα πράγματα.

Kαι δεν το θεωρώ τυχαίο ότι αυτή η κρίση πήγε από την Ιρλανδία στην Ελλάδα και έπειτα στην Πορτογαλία και την Ισπανία. Αυτή είναι ακριβώς η φάση κατά την οποία επεκτείνουν τα θησαυροφυλάκιά τους και δεν έχει να κάνει, φερ' ειπείν, με το γεγονός ότι κάτι σοβαρό έτρεχε σε αυτές τις χώρες. Δεν άρχισε ξαφνικά να βαράει κάποιος συναγερμός στην οικονομία της Ισπανίας και μετά μπήκε η χώρα σε κρίση και μετά μια μικρότερη οικονομία άρχισε να παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα, βάσει της λογικής των περιφερειακών οικονομιών. Οι συγκεκριμένες χώρες επιλέχθηκαν κατά σειρά με κριτήριο το πόσο ευάλωτες ήταν.

Patrick Henningsen (Infowars): …όπως σε μια σχεδιασμένη επίθεση κυνηγού εναντίον ενός θηράματος…

Μax Keiser: Σαν μια κυνηγετική επίθεση, ακριβώς. Έχουμε λοιπόν την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία. Είναι όλες τους χώρες της περιφέρειας της ΕΕ. Τις έβαλαν όλες στο τραίνο του χρέους και όσο αυξάνεται το χρέος τους, τις βλέπουμε να αυξάνουν και το ποσό των δανείων τους. Μιλάμε για ένα τρισεκατομμύριο ή δύο τρισεκατομμύρια σήμερα, στην περίπτωση της Ισπανίας.

Το θέμα είναι τι θα κάνουν στην επόμενη φάση. Ποιά χώρα θα χτυπήσουν; Τη Γαλλία; Είναι μια πιθανότητα. Και η Βρετανία είναι ενδιαφέρουσα επιλογή για το ίδιο είδος "δραστηριότητας".

Patrick Henningsen (Infowars): Τι συμβαίνει λοιπόν; Αν δούμε τις παλιότερες δραστηριότητες του ΔΝΤ, στις δεκαετίες '60, '70 και '80 έτρωγαν ζωντανή την Αφρική. Μετά έφαγαν τη Λατινική Αμερική και στη συνέχεια τη νοτιοανατολική Ασία. Τι γίνεται λοιπόν; Έφαγαν όλους που μπορούσαν να φάνε και τώρα επιστρέφει το τραπεζικό καρτέλ και προσπαθεί να φάει και από τον βιομηχανοποιημένο κόσμο, την Ευρώπη και μετά τις ΗΠΑ και τον Καναδά; Αυτό βλέπουμε να γίνεται τώρα;

Μax Keiser: Είναι μεγάλο θέμα αυτό. Η Νότια και Κεντρική Αμερική άρχισαν να τρώγονται ζωντανές καθώς οι επεκτατιστές εισέβαλαν στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Και οι δημοκρατίες που αναδύθηκαν στην περιοχή συνέπεσαν με την εμμονή των ΗΠΑ με το Ιράκ και το Αφγανιστάν.

Στην Αφρική τους προέκυψε ξαφνικά ένας μεγάλος ανταγωνιστής στην περιοχή: η Κίνα, μια χώρα που μπήκε στο παιχνίδι με ένα εντελώς διαφορετικό μοντέλο. Δεν βομβάρδιζε τους λαούς για να τους αρπάξει τα "ασημικά". Οι Κινέζοι ξοδεύουν πολύ χρήμα για να αναπτύξουν μια περιοχή. Η Κίνα, λοιπόν, αναπτύσσεται σε αυτές τις περιοχές και οι ΗΠΑ δεν μπορούν να εμπλακούν εκεί και να της κόψουν τη φόρα, αφού η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος δανειστής τους. Οι ΗΠΑ χρωστούν τρισεκατομμύρια δολάρια στην Κίνα. Δεν τους έμεινε άλλη επιλογή, λοιπόν, εκτός από τους λαούς της Ευρώπης και τον ίδιο τον αμερικανικό λαό.

Αυτά τα αιμοβόρα κυκλώματα καταστρέφουν τις ίδιες τις ΗΠΑ, καταστρέφοντας την οικονομία της. Πιστεύω ότι ο αμερικανικός λαός δεν έχει πλήρως αντιληφθεί το γεγονός ότι ο ίδιος έχει γίνει θύμα αυτού του ληστρικού μοντέλου των τραπεζών. Το βλέπουμε αυτό σε διάφορους τομείς της οικονομίας. Φυσικά, έχει δημιουργηθεί το κίνημα "Occupy Wall Street", αλλά είναι ανεπαίσθητη και ακίνδυνη η αντίδραση αυτή. Είναι σαν να πηγαίνει κάποιος με ένα μαχαίρι να αντιμετωπίσει σε μια μονομαχία έναν αντίπαλο που είναι οπλισμένος σαν αστακός.

Patrick Henningsen (Infowars): Ας πούμε τώρα ότι εσύ είσαι η Γερμανία κι εγώ είμαι η Ελλάδα…. (προς τον οπερατέρ) Την κάμερα εδώ αν μπορείς. Κάνε μας ένα πλάνο να φαίνεται το τραπέζι γιατί θα το πούμε παραστατικά αυτό… Εσύ, λοιπόν, είσαι η ΕΚΤ κι εγώ η Ελλάδα. Θα μου δώσεις δωρεάν εγγυήσεις και θα σου τις επιστρέψω με έντοκες δόσεις; Πώς γίνεται η όλη δουλειά; Μοιάζει με επικίνδυνο παιχνίδι.

Μax Keiser: Τα ποσά δεν πηγαίνουν στην Ελλάδα. Κάνουν κύκλο και καταλήγουν πάλι στην ΕΚΤ και τους δανειστές. Δέκα λεπτά μόνο από κάθε ευρώ καταλήγουν στην Ελλάδα.

Patrick Henningsen (Infowars): Εσύ λοιπόν θα μου δώσεις ένα από αυτά τα πορτοκάλια, που είναι ένα δάνειο 100 δισ. ευρώ. Εγώ είμαι η Ελλάδα και σ' ευχαριστώ θερμά για το πακέτο διάσωσης και για το κούρεμα, αλλά προτού το καταλάβω, το πορτοκάλι γυρνάει σ' εσένα.

Μax Keiser: Για να καταλάβουμε το συγκεκριμένο λογιστικό μοντέλο, θα σκεφτούμε μια χολλυγουντιανή ταινία. Οι παραγωγοί πληρώνονται βάσει του μεγέθους του προϋπολογισμού και όχι βάσει του πόσα εισιτήρια θα κόψει στα ταμεία η ταινία. Η τάση, λοιπόν, είναι να κάνουν τους προϋπολογισμούς όλο και μεγαλύτερους. Από τα 100 εκατομμύρια που στοίχιζε μια ακριβή ταινία, πήγαμε στα 200, μετά στα 250. Προσλαμβάνουν τους μεγαλύτερους σταρς, τους πληρώνουν όλο και περισσότερα, και το μπορούν αυτό, αφού πληρώνονται ανάλογα με τον προϋπολογισμό της ταινίας. Αφού γυριστεί η ταινία και αρχίσει να προβάλλεται στους κινηματογράφους, και πατάτα να είναι δεν τους νοιάζει αφού ήδη πληρώθηκαν τα λεφτά. Αλλά στο "θέατρο" της παγκόσμιας οικονομίας, όταν ο μεγάλος χάνει, αυτός που την πληρώνει είναι ο ανυπεράσπιστος λαός, μέσω των μέτρων λιτότητας. Το αποτέλεσμα είναι παρανοϊκές καταστάσεις που δεν φανταζόμασταν ούτε κατά διάνοια πριν.

Τον 18ο αιώνα στη Γαλλία έκλεβε το κράτος την περιουσία της Εκκλησίας, γίνονταν καπνός τα χρήματα από τους επιτήδειους, ενώ οι φτωχοί πεινούσαν μέχρι που ξαφνικά ξέσπασε η Επανάσταση.

Σήμερα, όμως, δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Οι αναταράξεις είναι παγκόσμιες. Όταν μια οικονομία σωριάζεται, όπως είδαμε να συμβαίνει στην Αίγυπτο, αλλά και στην Τυνησία, προκαλείται ένα ωστικό κύμα που κάνει τον γύρο του κόσμου. Και στην περίπτωση της Ευρώπης, δεν έχει σημασία αν θα είναι η Ελλάδα πρώτη ή η Ιρλανδία. Έχουμε απλά μια διαίσθηση ότι αυτό που επιδιώκεται τελικά είναι η αλλαγή καθεστώτος.

Patrick Henningsen (Infowars): Τώρα έτσι που μας το έθεσες, … "αλλαγή καθεστώτος"…

Μax Keiser: Αλλαγή καθεστώτος, ναι.

Patrick Henningsen (Infowars): …σε αυτό εμπλέκονται και άλλα ιδρύματα και οργανισμοί, όχι μόνο τραπεζοπιστωτικοί, αλλά και πολιτικοί. Σ' ευχαριστώ πολύ, Μαξ Κάιζερ.

Μax Keiser: (σηκώνοντας ένα πορτοκάλι) Την Ισπανία μπορώ να την πάρω μαζί μου;

Patrick Henningsen (Infowars): Και την Ισπανία μπορείς να πάρεις και το Λιχτενστάιν και το Λουξεμβούργο.

Μax Keiser: (ζυγίζοντας το μεγαλύτερο πορτοκάλι στα χέρια του) Να και η Γερμανία. Μόνο που μυρίζει απαίσια.

Patrick Henningsen (Infowars): Είδες τι κάνει η λιτότητα; Σου 'χα πει ότι θα σε κερνούσα μεσημεριανό και ήρθα με πορτοκάλια.

Μax Keiser: Να 'σαι καλά.

Patrick Henningsen (Infowars): Σ' ευχαριστώ κι εγώ.                                                                            

                                     ΠΗΓΗ:kostasxan.blogspot.gr

Το νου σας, λίγο πριν το πρώτο φως είναι το απόλυτο σκοτάδι

Και να που οι σωτήρες μας συρρικνώνονται, μαζεύονται και γίνονται ένα... Να, που τα βρίσκουν αυτοί που μέχρι τα χθες ήταν απέναντι και αλληλοκατηγοριόντουσαν, ενώ στην πραγματικότητα δεν είχαν τίποτε μεταξύ τους να χωρίσουν. Και να από κοντά και οι ορντινάντσες των ξεπουληταριών, τα μεγαλο-μικροκάναλα να διατυμπανίζουν την πραμάτεια τους σε ένα θέατρο του παραλόγου.

«Χάνεται η χώρα αν δεν μας προτιμήσετε, θα χάσετε τα παιδιά σας, θα χάσετε τα σπίτια σας, θα χάσετε το φαγητό σας, θα χάσετε την υγεία σας… Θα τα χάσετε όλα αν δεν μας προτιμήσετε», σκούζουν οι πρωταίτιοι του σημερινού και αυριανού χάους, απαιτώντας να τους δείξουμε εμπιστοσύνη, ένα βήμα πριν την αγχόνη που στήσανε για εμάς...

Κι αν τόσα πολλά δεινά μας περιμένουν, κι αν η πείνα είναι έξω από την πόρτα μας, ετούτες οι μαριονέτες τι διάολο έκαναν για να διώξουν τα δεινά, τι διάολο έκαναν για να ετοιμάσουν την χώρα εάν κάτι πάει στραβά;

Ως συνήθως, δεν έχουν κάνει τίποτε. Ποτέ δεν έκαναν τίποτε, αφού γεννήθηκαν, μεγάλωσαν και πήραν εξουσίες χωρίς να κάνουν τίποτε... Και συνέχισαν στο ίδιο βιολί, χωρίς να κάνουν τίποτε, πέρα από το να παίρνουν όσα δεν τους ανήκαν...

Μήτε οι αποθήκες τροφίμων είναι γεμάτες, ούτε όμως και φάρμακα στην άκρη έχουνε βάλει. Δεν πάει να έχει γεμίσει ο ουρανός από τους διαόλους και τους τριβόλους που είναι έτοιμοι να ορμήξουν και να γεμίσουν δεινά για μία ακόμη φορά ετούτη την μικρή και βασανισμένη χώρα! Καρφάκι δεν τους καίγεται τους ταγούς, αφού το σχέδιο λέει πως μεταξύ τους θα τα βρούνε –όπως πάντα- θα κάνουν μιά οικουμενική και αν τα πράγματα πάνε πολύ άσχημα και κινδυνέψει και το κεφαλάκι τους, τότε θα ανέβουν σε ένα αεροπλάνο μία νύχτα και η επόμενη μέρα θα βρει την χώρα ακυβέρνητη… Όχι ότι κυβερνιέται σήμερα, αλλά ούτε για το τυπικό...!

Και τότε θα ορμήξουν οι πεινασμένοι, τότε θα βρούνε ευκαιρία οι οργανωμένοι στο έγκλημα και θα χιμήξουν στους δρόμους. Και ό,ποιον πάρει ο χάρος, χωρίς φάρμακα, με άδεια τα ράφια στα μαγαζιά κι ετούτοι θα πίνουν τον καφέ τους στα Παρίσια και στα Λονδίνα. Κι εδώ θα τρέχει ο κόσμος να γλιτώσει από τα κακά που του φόρτωσαν οι σωτήρες του… Χωρίς ελπίδα θα περνάνε οι μέρες, χωρίς τελειωμό θα είναι οι νύχτες…

Τον σταυρό μας να κάνουμε πατριώτες. Να είμαστε ενωμένοι, αδελφωμένοι και η μπόρα θα περάσει. Όλες οι μπόρες περνούν, όλες οι νύχτες τελειώνουν. Σήμερα είμαστε μόνοι –για μία ακόμη φορά- απέναντι στην μοίρα που εμείς φτιάξαμε. Σήμερα είμαστε στη σκοτάδι που εμείς επιλέξαμε. Κι αν το σκοτάδι τώρα είναι πυκνό, πιστέψτε με, θα έρθει χειρότερο, μα θα κρατήσει λίγο. Η νύχτα θα φύγει και θα έρθει το φως. Και σαν θα φύγει η νύχτα, θα πάει σε εκείνους που μας θέλησαν σκλάβους τους, σε εκείνους που μετράνε την ανθρωπιά με το βάρος των νομισμάτων τους, σε εκείνους που νόμισαν πως τα σχέδιά τους μετράνε πιότερο από τις ψυχές των ανθρώπων, από τα δάκρυα των παιδιών, από το βουβό κλάμα της μάνας που δεν έχει να δώσει στο παιδί τα γάλα…

Ξέρω… Δεν με πιστεύετε, αλλά ακούστε με και βάλτε κάτι φαγώσιμο στην άκρη. Κάντε τα κουμάντα σας για μερικούς μήνες. Κι αν βγω ψεύτης, μικρό το κακό, χαρίστε τα. Αν όμως όχι…; Σε μια νύχτα θα αποφασίσουν τον θάνατό μας. Και τότε θα ζήσουμε όλα όσα μας ετοίμασαν χρόνια πολλά τώρα… Μας φέρανε την σύγχυση, χτίσανε αδιέξοδα και μας βάλανε μέσα σε αυτά. Τον λάκκο τους σκάβουν όμως. Η αλήθεια είναι πως δεν μας φοβούνται… αλλά μέσα τους τρέμουν. Ξέρουν πως δεν είμαστε μόνοι, δεν είμαστε του πεταμού. Ετούτος ο λαός κράτησε χιλιάδες χρόνια και θα κρατήσει και τώρα. Κάντε τον σταυρό σας, προσευχηθείτε... και το σκοτάδι θα έρθει, θα περάσει κι ύστερα θε νάρθει το φως, η αλήθεια και το δίκαιο.                                                                                                                   ΠΗΓΗ:kostasxan.blogspot.gr

Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΚΑΣΙΔΙΑΡΗ

Τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν το πρωί της περασμένης Πέμπτης στον ΑΝΤ1 είχαν σκηνοθετηθεί με μοναδικό στόχο την πρόκληση μίας ακραίας εκ μέρους μου αντίδρασης. Λυπούμαι προσωπικώς που - χωρίς τη θέλησή μου - ενεπλάκην σε μία υπόθεση αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης, που βασικό σκοπό είχε να πλήξει πολιτικά την Χρυσή Αυγή.

Με εξέπληξε η άμεση ευαισθητοποίηση συγκεκριμένων δικαστικών λειτουργών σε τηλεοπτικό χρόνο, αλλά και η μαζική κινητοποίηση των αστυνομικών αρχών, την πολυτέλεια παρέμβασης των οποίων καθημερινώς στερούνται οι Έλληνες πολίτες.

Δεν με εξέπληξε η προκλητική συμπεριφορά συγκεκριμένων μεγαλοδημοσιογράφων και εκδοτών, οι οποίοι δε δίστασαν να απαιτήσουν και να προαναγγείλουν την όποια δίωξή μου, πριν ακόμα αυτή αποφασισθεί από τα αρμόδια όργανα.

Η Δικαιοσύνη πρέπει και οφείλει να παραμένει νηφάλια, μακριά από εντολείς και εντολοδόχους, ξένη από συμφέροντα και πολιτικές σκοπιμότητες.

Επέλεξα να παραμείνω σιωπηρός για 48 ώρες, καθώς δεν ήθελα να δώσω την ευχαρίστηση στα κανάλια να με διαπομπεύσουν εκ νέου, παρουσιάζοντας την εικόνα της μεταφοράς μου, με χειροπέδες, στον Εισαγγελέα. Θα μεταβώ άμεσα στην Εισαγγελία αυτοπροσώπως, για να μηνύσω τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς όσων παρανόμων πράξεων τελέστηκαν εις βάρος μου το τελευταίο διήμερο.

Υπεράνω όλων όμως επαφίεμαι στην αδιάψευστη κρίση του Ελληνικού Λαού. Ενός λαού, που αδιαφορώντας για τη βρόμικη προπαγάνδα ολόκληρου του Συστήματος, στέκεται πλέον ακόμα πιο μαζικά στο πλευρό των Ελλήνων Εθνικιστών της Χρυσής Αυγής.


Ηλίας Κασιδιάρης

Ο Aλβανός N. AGO που εκρεμεί η απέλαση του ζήτησε την τιμωρία του 23χρόνου στο ...STAR

Θυμάστε τον ΑΛβανό Niko Ago που είναι να απελαθεί; Χθες βγήκε στην Τατιάνα του STAR (φώτο δεξιά με την μπούργκα) και ζήτησε την παραδειγματική τιμωρία του 23χρονου! που εκτέλεσε τον Αλβανό !
Χθες στην εκπομπή της ...
Τατιάνας (την γνωστή βρε...δεν το έχει η γυναίκα ) ήταν καλεσμένος ο Niko Ago οπου πήγε να ζητήσει την παραδειγματική τιμωρία του 23χρονου που οι Αλβανοί ληστές

έβαλαν το μαχαίρι στο λαιμό της μητέρας του!
Αυτό είναι κράτος: Ένας παράνομος που εκκρεμεί η απέλαση του, βγαίνει ανενόχλητος στα κανάλια και κάνει υποδείξεις στην δικαιοσύνη, απαιτώντας καταδίκες νόμιμων κατοίκων της χώρας που δέχτηκαν εισβολή μέσα στο σπίτι τους!!!
Που γίνονται αυτά στο Star και στην εκπομπή της Τατιάνας αφού η γυναίκα δεν το έχει ,δεν το κατέχει τι το θές βρε κορίτσι μου αντε να τράβα να δείς στην Χαλκίδα να κουνιέται το νερό και να λές άνοιξε το φράγμα !                                                                                                                                               ΠΗΓΗ:anti-ntp.blogspot.com

ΓΙ΄ ΑΥΤΟ ΘΑ ΨΗΦΙΣΩ ΤΟΝ ΑΝΤΩΝΑΚΗ...

ΠΟΛΩΝΙΑ-ΕΛΛΑΔΑ:1-1 ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ...

Η Ελλάδα που αντιστέκεται και... νικά! Κι ας μην... κερδίζει «τρίποντο» εξαιτίας ενός διαιτητή, ενός κακού πέναλτι και ενός αμφισβητούμενου ακυρωμένου γκολ. 1-1 και πάμε για τα καλύτερα!                                                                                                                       

Ποντάροντας στη ταχύτητα
Μπροστά στο κοινό της, η Πολωνία, ήθελε φυσικά ένα ξεκίνημα με το δεξί στην διοργάνωση. Ο ομοσπονδιακός τεχνικός των οικοδεσποτών, Φράνσιζεκ Σμούντα, παρέθεσε ότι καλύτερο έχει στη διάθεση του, ένα φουλ επιθετικό σχήμα με «σφαίρες» στην επίθεση.
Κάτω από τα δοκάρια ξεκίνησε ο Σέζνι. Αριστερό μπακ Μπένις, δεξί ο Πίτσεκ και ο Πέρκις με τον Βασιλέφκσι δίδυμο στα στόπερ. Μουράφκσι και Πολάνσκι τα αμυντικά χαφ, αριστερό εξτρέμ ο Ρίμπους, δεξί ο Μπλαζικόφσκι, ο Ομπράνιακ σε ρόλο επιτελικού και στην κορυφή το μεγάλο αστέρι της Πολωνίας, ο Λεβαντόφκσι σε σχηματισμό 4-2-3-1.
Η κλασσική συνταγή
Χωρίς έκπληξη η ενδεκάδα του Φέρναντο Σάντος, ο οποίος προτίμησε την αγαπημένη του συνταγή, το 4-3-3 ρίχνοντας στη «φωτιά» του κέντρου τις παλιοσειρές του 2004, Γιώργο Καραγκούνη και Κώστα Κατσουράνη μαζί με το... νέο αίμα, Γιάννη Μανιάτη.
Ο Χαλκιάς ξεκίνησε στη γαλανόλευκη εστία, έχοντας στα αριστερά της άμυνας τον Χολέμπας, δεξιά τον Τοροσίδη και τους Παπασταθόπουλο-Αβράαμ Παπαδόπουλο κεντρικό αμυντικό δίδυμο. Ο Μανιάτης σε ρόλο «κόφτη», έχοντας μπροστά του Καραγκούνη και Κατσουράνη. Στο αριστερό «φτερό» ο Σαμαράς, στο δεξί ο Νίνης και στη κορυφή του 4-3-3 ο Γκέκας.
Κατηφόρα και ανεπανάληπτη ΚΛΟΠΗ!
Ναι, οι Πολωνοί ήταν ανώτεροι στο πρώτο ημίωρο. Μια ομάδα που ήξερε τι έψαχνε μέσα στο γήπεδο και είχε τρόπο να το διεκδικήσει. Είχαν πλάνο, δυνάμεις, διάθεση και ποδοσφαιριστές που έκαναν διαφορά. Εκμεταλλεύθηκαν την ανυπαρξία του Χολέμπας στο αριστερό άκρο της άμυνας, ο Μπλαζικόφκσι μαζί με τον Πίτσεκ έκαναν πάρτι από εκεί και ο Λεβαντόφκσι στο 17' έγραψε το 1-0 που ήταν... δώρο και του Χαλκιά, ο οποίος έκανε τραγική έξοδο.
Ναι, είχε κατηφόρα μέχρι το 30', με την Εθνική να μην μπορεί να κρατήσει την μπάλα στον άξονα(άφαντος ο Κατσουράνης), να κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο στην άμυνα και να μην έχει μισή αξιόλογη φάση εκτός από μια κεφαλιά του Γκέκα, καθώς οι ακραίοι Σαμαράς και Νίνης εγκλωβίστηκαν στη πολύ καλή αμυντική λειτουργία των γηπεδούχων.
Μέχρι εκεί καλά που λέει ο λόγος, γιατί όσα ακολούθησαν καμία σχέση δεν έχουν με το ποδόσφαιρο! Μόλις η Εθνική πήρε μέτρα και άρχιζε δειλά-δειλά να κυκλοφορεί την μπάλα και έστω με ανορθόδοξο τρόπο(με... γιουρούσια) να πιέζει, ανέλαβε δράση ο διαιτήτης Καρμπάγιο!
Ο Ισπανός... χειρούργος έκανε το άσπρο-μαύρο, απέβαλλε με δύο κίτρινες τον Παπασταθόπουλο(44'), όπου όχι μόνο κίτρινες δεν ήταν αλλά ούτε φάουλ! Σαν να μην έφτανε η «πέτσινη» αποβολή, ο Καρμπάγιο αρνήθηκε πεντακάθαρο πέναλτι στο 45', όταν ο Πέρκις έκοψε σέντρα με το χέρι! Έτσι ολοκλήρωσε το έγκλημα του πρώτου μέρους ο Ισπανός ενώ ο Σάντος είχε να πονοκεφαλιάζει και για τον τραυματισμό του Αβραάμ, τον οποίο αντικατέστησε ο Κυριάκος Παπαδόπουλος στο 37'.
«Μίλησε» η ελληνική ψυχή!
Τι και αν έπαιζε με δέκα, τι και αν είχε να αντιμετωπίσει ένα σούπερ εχθρικό περιβάλλον, από τις κερκίδες μέχρι και τον αδίστακτο Ισπανό διαιτητή. Η Εθνική έκανε κατάθεση ψυχής, έβγαλε ελληνικό εγωισμό και σε συνδυασμό με την απίστευτη εμφάνιση του Δημήτρη Σαλπιγγίδη και το κοουτσάρισμα του Σάντος έφερε το ματς πάνω-κάτω!
Η είσοδος του «Σάλπι» αντί του Νίνη αναστάτωσε την άμυνα των Πολωνών και ο άσος του ΠΑΟΚ σαν... κόμπρα χτύπησε στο 52' φέρνοντας το ματς στα ίσια! Η Ελλάδα έδειχνε σφυγμό, βελτιώθηκε στον άξονα με την άνοδο του Καραγκούνη και του Μανιάτη και η είσοδος του Φορτούνη έφερε την αριθμητική ισορροπία(αποβολή Σέζνι) και την μεγάλη ευκαιρία για την απόλυτη ανατροπή στο 70'!
Ο Καραγκούνης, όμως, νικήθηκε από τον Τίτον και έτσι χάθηκε μια τεράστια ευκαιρία για να... αλωθεί με το καλημέρα η Βαρσοβία! Στη συνέχεια Πολωνοί και Έλληνας κατέβασαν ρυθμό, η ομάδα του Σάντος απείλησε με ένα σουτ του Σαμαρά αλλά το 1-1 έμεινε μέχρι το τέλος και αφήνει σίγουρα μια... γλυκόπικρη γεύση! Ακόμη και με το χαμένο πέναλτι, το 2-1 θα μπορούσε να γίνει με τον Σαλπιγγίδη στο 77' αν ο επόπτης δεν έδειχνε οφ-σάιντ στον Φορτούνη που έκανε την σέντρα.

szólj hozzá: Poland Greece 1:1 SalpingidisMAN OF THE MATCH: Θέλει και ερώτημα; Κάνει το παιχνίδι της ζωής του με την φανέλα της Εθνικής απόψε κόντρα στην Πολωνία ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης. Ο διεθνής επιθετικός μπήκε στο 46' και έκανε... παπάδες! Έδωσε στην Εθνική αυτό που της έλειπε επιθετικά, αναστάτωσε τους πάντες και τα πάντα και έκανε τους γηπεδούχους να βλέπουν εφιάλτες! Στο 52' βρίσκεται στη κατάλληλη θέση την κατάλληλη στιγμή και στέλνει την μπάλα στο πλεκτό ενώ στο 70' κερδίζει το πέναλτι και την αποβολή του Σέζνι «τσιμπώντας» όμορφα την μπάλα και αφού πρώτα στο όριο του οφ-σάιντ έχει βγει στη πλάτη της πολωνικής άμυνας.
ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΟΥ: Ο Φερνάντο Σάντος. Ο Πορτογάλος τεχνικός μπορεί να σήκωσε μεγάλη συζήτηση με την επιλογή του Κώστα Χαλκιά, ο οποίος δεν τον δικαίωσε στην πρεμιέρα, αλλά έχει κάνει τεράστιο κοουτσάρισμα απόψε. Ένα ματς που του στράβωσε από πολύ νωρίς, εξαιτίας του τραυματισμού του Αβραάμ και της κόκκινης του Παπασταθόπουλου.
Εκείνος, όμως, είχε τις απαντήσεις, ότι και αν έκανε του βγήκε και έχει μεγάλη συμβολή στην αλλαγή της εικόνας του παιχνιδιού. Βάζει τον Σαλπιγγίδη στο 46', παίρνει το 1-1, αποβολή και πέναλτι από τον παίκτη του ΠΑΟΚ. Βάζει τον Φορτούνη, κερδίζει την εξαιρετική μπαλιά στη φάση του πέναλτι. Παρά το αρχικό αριθμητικό μειονέκτημα έστησε εξαιρετικά την Εθνική και κατάφερε να αλλάξει τα πάντα. Αν έβαζε το πέναλτι ο Καραγκούνης, τότε θα είχε πετύχει από τον πάγκο μια επική ανατροπή!
Για τους γηπεδούχους ο Λεβαντόφσκι επιβεβαίωσε γιατί θεωρείται ότι καλύτερο διαθέτει αυτή η ομάδα. Εκτός από το εξαιρετικό τελείωμα στη φάση του γκολ, ήταν συνέχεια μέσα στις φάσεις και προκαλούσε πανικό στην ελληνική άμυνα.
ΑΔΥΝΑΜΟΣ ΚΡΙΚΟΣ: Ο Χοσέ Χολέβας. Τραγικός στο πρώτο ημίχρονο, μαύρη... τρύπα για τα μετόπισθεν της Εθνικής, τον έκαναν ότι ήθελαν οι Πολωνοί αν και δεν είχε τις απαιτούμενες βοήθειες που θα έπρεπε από τον Σαμαρά. Από δική του γκάφα ξεκινά το γκολ των γηπεδούχων, δεν βοήθησε καθόλου δημιουργικά ενώ ακόμη και στο καλό δεύτερο μέρος της Ελλάδας ήταν κακός.
Η ΓΚΑΦΑ: Από... μισή σε Χαλκιά και Καραγκούνη. Ο Έλληνας πορτιέρο κάνει λανθασμένη έξοδο στη φάση του γκολ της Πολωνίας και δίνει «πιάτο» την εστία στον Λεβαντόφσκι που κάτι τέτοια δεν τα συγχωρεί.
Από την άλλη, ο αρχηγός της Εθνικής αν και έκανε μεγάλο παιχνίδι, καταθέτοντας μεγάλο πάθος και καρδιά, δεν είχε την σωστή επιλογή στην εκτέλεση του πέναλτι και στέρησε από την «γαλανόλευκη» την ολική ανατροπή!
ΤΟ ΣΤΡΑΓΑΛΙ: Μιλάμε για τεράστιο «χειρουργείο» εις βάρος της Ελλάδας. Ο Καρμπάγιο είναι επικίνδυνος για παιχνίδια αυτού του επιπέδου και το απέδειξε. Ανύπαρκτη αποβολή στον Παπασταθόπουλο, «έπνιξε» πέναλτι σε χέρι του Περκίας. Στο δεύτερο μέρος έβγαλε τις τσίμπλες από τα μάτια και είδε την ανατροπή του Σαλπιγγίδη από τον Σέζνι, αποβάλλοντας τον πορτιέρο της Άρσεναλ. Ο επόπτης ακυρώνει γκολ του «Σάλπι» στην συνέχεια(77'), ως οφ-σάιντ στην αρχή της φάσης αλλά δεν υπάρχει ξεκάθαρη εικόνα.
ΤΟ ΤΑΜΕΙΟ ΤΟΥ GAZZETTA.GR: Κόντρα σε όλους και σε όλα και απέναντι σε έναν διαιτητή που προφανώς ήταν σε αποστολή, η Εθνική στάθηκε όρθια και θα μπορούσε να κάνει μια απίστευτη ανατροπή! Το 1-1 αφήνει γλυκόπικρη γεύση, καθώς ο «τυπάρας» έχασε το πέναλτι για το 2-1,  αλλά η ψυχή που έβγαλε η ομάδα στο δεύτερο ημίχρονο είναι ένα ξεκάθαρο... μήνυμα για τι μπορεί να κάνει στη συνέχεια.

ΠΟΛΩΝΙΑ: Σέζνι, Μπένις, Βασιλέφσκι, Περκίς, Πίστσεκ, Μουράφσκι, Πολάνσκι, Μπλαστσικόφσκι, Ρίμπους (70' Τίτον), Ομπράνιακ, Λεβαντόφσκι.
ΕΛΛΑΔΑ: Χαλκιάς, Τοροσίδης, Χολέμπας, Α. Παπαδόπουλος (36' λ.τρ. Κ. Παπαδόπουλος), Παπασταθόπουλος, Κατσουράνης, Μανιάτης, Καραγκούνης, Σαμαράς, Νίνης (46' Σαλπιγγίδης), Γκέκας (68' Φορτούνης).                                                                                                                       ΠΗΓΗ:www.gazzetta.gr

Για το αύριο

Ζούμε το χειρότερο, αυτό μην το ξεχνάς. Κάθε μέρα που περνά γινόμαστε μάρτυρες αφόρητης κατάθλιψης, κάθε μέρα αποχαιρετάμε κι έναν Έλληνα που δεν αντέχει να ζήσει το παρακάτω, κάθε λεπτό αγωνιούμε για τους οικείους μας αν θα είναι υγιείς, κάθε στιγμή παρακολουθούμε τις ειδήσεις σαν να διαβάζουμε μια λίστα που θα έχει το δικό μας όνομα ως μελλοντικού καταδικασμένου, κάθε μέρα ζούμε το αφόρητο. Όλα μας φαίνονται ένας ανήφορος που δεν σταματά πουθενά. Κι όμως, επιβιώνουμε μέσα σε αυτό που μέχρι πριν δύο χρόνια το απευχόμασταν. Ο καθένας από μονάχος του βλέπει τον τοίχο να ορθώνεται μπροστά του και είναι εκατομμύρια οι στιγμές που δεν έχεις τα κουράγια πλέον να σκαρφαλώσεις ούτε ένα χιλιοστό πάνω από το έδαφος. Είναι στιγμές που θέλεις το έδαφος να καταρρεύσει , να τελειώνει αυτή η ιστορία, αυτός ο εφιάλτης που σε έβαλαν να διανύσεις.

Σε γεμίζουν με ελπίδες όντα που διαχειρίζονται την ζωή σου αλλά και τον δρόμο που θα πάρει ο εφιάλτης σου και είναι τόσο μεγάλη η καταπόνησή σου που θέλεις να πιστέψεις ότι κάποιος από αυτούς θα σε βγάλει από το τέλμα. Είναι φυσικό να θέλεις να πιστέψεις κάπου γιατί το ξέρουμε όλοι μας πια ότι οι ανθρώπινες αντοχές είναι τεράστιες και εσύ δεν θέλεις να δεις που φθάνουν οι δικές σου. Δεν θέλεις να δεις τι μπορεί να αντέξουν ακόμα τα μάτια σου και η καρδιά σου. Ζήσε λοιπόν και την διορισμένη ελπίδα. Είναι και αυτό κομμάτι του παζλ. Είναι και αυτό ένα μέρος του σήριαλ που πρέπει να δούμε, θέλουμε δεν θέλουμε. Αλλά να μην ξεχνάς ότι ζεις το χειρότερο. Και το ζεις μόνο εσύ και κανένας σωτήρας σου. Κάθε μέρα που ξυπνάς να γνωρίζεις ότι ο ανήφορος είναι δικός σου και μόνο δικός σου. Η πολιτική ποτέ δεν είχε ανήφορο. Μόνο ευθείες και όταν ξεπηδούσε κάποια λακκούβα αμέσως έφτιαχνε παράδρομους για να συνεχίσει την πορεία της. Έτσι κάνει και τώρα που εσύ είσαι η λακκούβα της. Δεν θα σκοντάψει πάνω σου, θα σε προσπεράσει αδιαφορώντας αν εσύ έζησες το χειρότερο.

Αύριο λοιπόν, που θα ξυπνήσεις και πάλι μέσα στο χειρότερο να μην ξεχάσεις αυτά που έζησες μέχρι σήμερα. Να μην ξεχάσεις τους Έλληνες που δεν άντεξαν να δουν το παρακάτω, τους μελλοθάνατους που τους κόβουν μέρες από τις ήδη κομμένες μέρες τους, τους ασθενείς που μετράνε τα φάρμακα αγωνιώντας τι θα γίνει όταν τελειώσει και αυτή η καρτέλα, τα παιδιά που τα συμβουλεύουμε να μην κάνουν μεγάλα όνειρα γιατί εμείς σταθήκαμε πολύ μικροί για τα δικά μας, να μην ξεχάσεις τον εαυτό σου όταν γονάτισες από απελπισία, να μην ξεχάσεις τα ουρλιαχτά απόγνωσης συμπατριωτών σου, να μην ξεχάσεις ότι η εκ γενετής περηφάνια σου έγινε με μιας προσβολή, να μην ξεχάσεις ότι έζησες το αδιανόητο. Να μην ξεχάσεις ότι επέζησες μέσα σε ένα βομβαρδισμένο τοπίο χωρίς όπλα, χωρίς συμμάχους, χωρίς υποστήριξη. Να μην ξεχάσεις ότι σε ξέχασαν όλοι. Και στο χειρότερο που θα ζήσεις το νου σου μη και ξεχάσεις  ότι είσαι Έλληνας.                 ΠΗΓΗ:simplemangreek.blogspot.gr

ΑΝ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟΥΝ...

ΑΝ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟΥΝ..ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΙ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΣΤΟ ΦΩΣ.
ΑΝ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟΥΝ..ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΚΑΘΑΡΟΣ.
ΑΝ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟΥΝ..ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΗΡΕΣ ΜΙΖΕΣ.
ΑΝ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟΥΝ..ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙΣ ΣΤΟ ΣΑΠΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΥΣ.
ΑΝ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟΥΝ..ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΛΕΥΚΗ ΚΑΙ Η ΨΥΧΗ ΣΟΥ ΓΑΛΑΖΙΑ.
ΑΝ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟΥΝ..ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΙ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΣΤΟ ΕΘΝΟΣ ΣΟΥ.
ΑΝ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟΥΝ..ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΙ ΑΓΑΠΑΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΟΥ.
ΑΝ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟΥΝ..ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΠΡΟΔΟΤΗΣ.
ΑΝ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟΥΝ..ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΦΟΒΑΣΕ.
ΑΝ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟΥΝ..ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΟΧΩΡΕΙΣ.
ΑΝ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟΥΝ..ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙΣ ΠΙΣΤΗ ΣΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΣΟΥ.
ΑΝ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟΥΝ..ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΠΕΡΙΦΑΝΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ!
ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑΝ ΚΑΣΙΔΙΑΡΗ.ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΜΑΖΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΕΝΑΝ ΑΠΟ ΕΜΑΣ.

Οι συνδικαλιστές του Δημοσίου ...μετακομίζουν στο ΣΥΡΙΖΑ.

 

Φωτόπουλος(ΔΕΗ),Ορφανός (διυλιστήρια),Κούκης,Γαζής(Μετρό,ΗΣΑΠ) και πολλοί ακόμα 
-κλασσικά κρατικοδίαιτοι "συνδικαλιστές"-
βρίσκουν πλέον καταφύγιο και ελπίδα για συνέχιση της μέχρι τώρα κατάστασης που μας έφερε ως εδώ ...στο ΣΥΡΙΖΑ και τις εξαγγελίες του κ.Τσίπρα.




 Στροφή προς το ΣΥΡΙΖΑ έκαναν πριν από τις εκλογές εκατοντάδες συνδικαλιστές που γαλουχήθηκαν και ανδρώθηκαν στους κόλπους της ΠΑΣΚΕ, έπαιξαν παιχνίδια εξουσίας, πολλές φορές συνδιοίκησαν και στο φινάλε βρέθηκαν...   απομονωμένοι, χωρίς ακροατήριο, στήριξη και μέλλον.
Απ' τα ψηλά στα χαμηλά, στρατηγοί χωρίς στρατιώτες, οι πάλαι κραταιοί Πασκίτες έκαναν «κωλοτούμπα» ζητώντας θαλπωρή στη ροζ αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ.

Ως πρώτο βήμα, δήλωσαν ανοιχτά ότι ψήφισαν και θα ξαναψηφίσουν στις 17 Ιουνίου τον Αλέξη Τσίπρα, απογοητευμένοι από τους μνημονιακούς ηγέτες που ευθύνονται για την ελεύθερη πτώση του ΠΑΣΟΚ.
Αρκετοί που είχαν και στο παρελθόν καλή επικοινωνία με τους ροζ συνδικαλιστές, στηρίζουν πλέον ανοιχτά τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ στις γενικές συνελεύσεις και κατεβαίνουν με κοινές απόψεις σε κρίσιμα θέματα. Πολλοί τηρούν σχέση αναμονής και περιμένουν το αποτέλεσμα των εκλογών ώστε να αποφασίσουν στη συνέχεια αν θα ενταχθούν και οργανωτικά στο νέο ρεύμα.

Στο νέο πολιτικο- συνδικαλιστικό τοπίο που διαμορφώνεται, ο πιο γνωστός «πράσινος» που δήλωσε ότι εγκατέλειψε το ΠΑΣΟΚ και ψηφίζει πλέον «δαγκωτό» αριστερό κόμμα, χωρίς να ενταχθεί προς το παρόν σε οργανωτικό σχήμα είναι ο Νίκος Φωτόπουλος της ΓΕΝΟΠ- ΔΕΗ.

Αν και τελευταία «τσαλακώθηκε» από την αποκάλυψη της προκλητικής διασπάθισης δημοσίου χρήματος στην ομοσπονδία και τις κόντρες με το αδελφό σωματείο εργαζομένων στα ορυχεία της ΔΕΗ, ο πράσινος αγωνιστής δεν ξέχασε το τροτσκιστικό παρελθόν του.
Ενιωσε προδομένος από το ΠΑΣΟΚ και θυμωμένος με τους μνημονιακούς υπουργούς « Επί 34 χρόνια ήμουν πιο ΠΑΣΟΚ από ΠΑΣΟΚ – εξηγεί- Θλίβομαι και υποφέρω. Η κυβέρνηση εκτέλεσε 2 εκατομμύρια εργαζόμενους. Από το κόμμα που μας έκανε να ονειρευτούμε έχει μείνει μόνο η ταμπέλα».

Ο πρώτος πράσινος συνδικαλιστής που άλλαξε ανοιχτά στρατόπεδο ήταν ο Γιάννης Σταθάς, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λειβαδειάς που εξελέγη και βουλευτής Βοιωτίας με το ΣΥΡΙΖΑ.
Ακολούθησαν ο Γιώργος Βαμβακάς, πρόεδρος της ομοσπονδίας θυρωρών που συμπεριλήφθηκε στο ψηφοδέλτιο της Β 'Αθηνών
και ο δυναμικός συνδικαλιστής των διυλιστηρίων Νίκος Ορφανός ενώ
μαζική συμμετοχή δήλωσαν οι μεταφορές σταθερής τροχιάς, Μετρό, τραμ, ΗΣΑΠ, όπου οι επικεφαλής δυναμικών ομοσπονδιών και σωματείων όπως, ο Χρήστος Κούκης, ο Μιχάλης Γαζής και ο Κώστας Δήμου βρέθηκαν στο στρατόπεδο Τσίπρα.


Ποιοι στράφηκαν σε άλλες παρατάξεις
Στην παράταξη της Λούκας Κατσέλη «Κοινωνική Συμφωνία» έχει προσχωρήσει ο παλαιός συνδικαλιστής Ανδρέας Κολλάς ενώ αποστάσεις από το ΠΑΣΟΚ κρατάει εδώ και καιρό και η πρόεδρος του ΕΚΑ Στάβη Σαλουφάκου. Οι αλλαγές αν σταθεροποιηθούν – κάτι που θα κριθεί εν πολλοίς από το αποτέλεσμα των εκλογών- θα αποτυπωθούν οργανωτικά στο επόμενο συνέδριο της ΓΣΕΕ, τον Μάρτιο του 2013.
Κινητικότητα υπήρξε και στο Δημόσιο Τομέα. Συνοδοιπόροι του Αλέξη δήλωσαν πολλοί στα Υπουργεία, τα νοσοκομεία και το ΙΚΑ. Οπως πάντα όμως, βασικό κίνητρο αλλαγής στρατοπέδου στο δημόσιο τομέα είναι η διατήρηση της θέσης εργασίας (της… θεσούλας) που θα εξασφαλίσει αραλίκι και πρόσβαση στα κέντρα εξουσίας. Συνδικαλιστές που ήταν παρόντες στις «ζυμώσεις» έκαναν λόγο για κτυπήματα κάτω από τη μέση και θέατρο εντυπώσεων. Η πρώτη ομάδα μετανιωμένων πασόκων κατηγορούσε τη δεύτερη ομάδα για τυχοδιωκτισμό και έλλειψη σοβαρότητας και ζητούσε από τους αρχισυνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ να μην δώσουν την «ευλογία» τους.

ΠΗΓΗ:greece-salonika.blogspot.gr

Νέα άγρια δολοφονία στη Πάτρα! - "Μάνα θα βρω τους δολοφόνους σου και θα τους σκοτώσω"!

Όρκος εκδίκησης από τον γιο και την κόρη της 80χρονης που βρέθηκε νεκρή, μέσα στο σπίτι της - Την κατακρεούργησαν ληστές με 15 μαχαιριές

Άγρια δολοφονία με κίνητρο τη ληστεία, σημειώθηκε στο σπίτι που ζούσε η άτυχη ηλικιωμένη, στη συμβολή των οδών...
Καποδιστρίου 114 και Ζαλόγγου στην Πάτρα. Την 80χρονη γυναίκα αντίκρισε μέσα σε μια λίμνη αίματος η κόρη της, γύρω στις 22.00 το βράδυ της Πέμπτης (07-06-2012). Είχε προσπαθήσει να επικοινωνήσει μαζί της μέσω τηλεφώνου, όμως η ηλικιωμένη δεν απαντούσε και έτσι πήγε στο σπίτι να δει τι είχε συμβεί.

Οι ενδείξεις σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει συλλέξει μέχρι στιγμής η Ασφάλεια Πατρών, οδηγούν στο συμπέρασμα πως το κίνητρο της άγριας δολοφονίας ήταν η ληστεία, καθώς το εσωτερικό του σπιτιού στον πρώτο όροφο της μονοκατοικίας που διέμενε μόνη η άτυχη 80χρονη, ήταν άνω-κάτω.

Το ερώτημα όμως αυτή τη στιγμή στο οποίο οι αστυνομικοί καλούνται να δώσουν μία απάντηση είναι το πώς μπήκαν ο δράστης ή οι δράστες στο εσωτερικό καθώς από την πρώτη έρευνα της αστυνομίας, διαπιστώθηκε πως δεν υπήρξε παραβίαση είτε της πόρτας είτε κάποιου παραθύρου.

Αυτό που εκτιμούν οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. είναι πως ο δολοφόνος πιθανόν να μπήκε στο εσωτερικό είτε με κάποιο αντικλείδι, σενάριο το οποίο δεν φαίνεται να επιβεβαιώνεται μέχρις στιγμής, είτε του άνοιξε η άτυχη Ρεγγίνα Παπανδρέου δίχως ασφαλώς να αντιλαμβάνεται τι ακριβώς θα ακολουθούσε.

Πάντως γείτονες που είχαν συγκεντρωθεί γύρω από το χώρο του εγκλήματος έλεγαν πως τις τελευταίες ημέρες στο σπίτι γίνονταν κάποιες εργασίες συντήρησης και πιθανόν να έχει κάποια σχέση και αυτό. Το όπλο πάντως της δολοφονίας της γυναίκας μέχρι και αργά το βράδυ δεν είχε βρεθεί.


Την κατακρεούργησαν με 15 μαχαιριές
Στο σημείο βρέθηκε και η ιατροδικαστής Πατρών Αγγελική Τσιόλα η οποία έκανε μία πρώτη εκτίμηση για το χρόνο αλλά και τον τρόπο που έγινε το αποτρόπαιο αυτό έγκλημα. Σύμφωνα με πληροφορίες η άτυχη γυναίκα φέρει σε όλο της το σώμα αλλά και στον λαιμό πάνω από δεκαπέντε μαχαιριές, όμως ακόμα δεν μπορεί να εξακριβωθεί αν ήταν πάνω από ένας οι δράστες που την μαχαίρωσαν.

Παράλληλα αυτό που προέκυψε από την πρώτη εξέταση που έκανε η ιατροδικαστής στη σορό, είναι πως το περιστατικό έγινε πριν από αρκετές ώρες, πιθανόν γύρω στις 08.00 με 10.00 το πρωί της Πέμπτης.


"Θα βρούμε τους δολοφόνους και θα τους σκοτώσουμε"
Σε κατάσταση σοκ ο γιος και η κόρη της άτυχης Ρεγγίνας Παπανδρέου δεν μπορούσαν να πιστέψουν αυτό που είχε συμβεί στην μητέρα τους. Με δάκρυα στα μάτια και ουρλιάζοντας από οργή έδιναν όρκο στην μάνα τους πως θα βρουν το δολοφόνο ή τους δολοφόνους και θα τους τιμωρήσουν με τον ίδιο τρόπο.

Είναι χαρακτηριστικές οι φράσεις (δείτε στο βίντεο) που έλεγαν ιδίως την ώρα που άνδρες του γραφείου τελετών έβγαζαν από το σπίτι τη σορό της άτυχης 80χρονης. Ο γιος της φώναζε μεταξύ άλλων «θα τον βρω και θα τον σκοτώσω», «εμένα θα μου τον δώσουν για να δει πως γίνεται» και «την μάνα μου βρήκε;».                                                                                                                             ΠΗΓΗ:tro-ma-ktiko.blogspot.com