Εδώ
και πέντε ημέρες παρακολουθώ τα αναγραφόμενα σε διάφορες εφημερίδες και
ιστοσελίδες, σχετικά με το θέμα της Σχολής Ευελπίδων, που έφερε στη
δημοσιότητα το «Κυριακάτικο Βήμα» της 27/11/11, με την περισσή
δημοκρατική του ευαισθησία.
Δεν θα αναφερθώ στο επεισόδιο, που
έλαβε χώρα στις 17/11/11 καθ’ όσον με εντολή του κ. ΥΕΘΑ έχουν
κινητοποιηθεί οι θεσμικές διαδικασίες για τον πειθαρχικό του έλεγχο.
Ούτε είναι της παρούσης να α-ναλύσω γιατί δέχεται επίθεση η οικογένειά
μου, ο πατέρας μου, ο αδελφός μου και τα δυο μου ανίψια. Ο κό-σμος έχει
καταλάβει τι πραγματικά συμβαίνει και τα εκατοντάδες τηλεφωνήματα
συμπαράστασης, όπως και τα ευνοϊκά σχόλια της πλειοψηφίας αγνώστων σε
μένα συμπατριωτών μας, αποδεικνύουν ότι ο λαός πλέον δεν πέφτει θύμα
παραπληροφόρησης.
Επειδή όμως κάποια βδελυρά δημοσιεύματα είδαν
το φώς της δημοσιότητας αποφάσισα να πω μερικά πράγματα για την
αποκατάσταση της αλήθειας. Αναφέρομαι στα τέσσερα άρθρα
«Σόι πάει το βασίλειο» (http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=425340&cid=4) ,
«Να τον χαίρεστε» (http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=425576&cid=4) και
«Η χούντα της ευελπίδων» (http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=426189&cid=4)
«Η απόρρητη έκθεση του Α2 για τα σταγονίδια στο στρατό»
(http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=63571793)
Θα μιλήσω πρώτα ως γιός του Χρίστου Φαραντάτου, αποστράτου αξιωματικού.
Ο πατέρας μου είναι τάξεως 1955, 79 ετών και όταν έγινε το πραξικόπημα
υπηρετούσε στην Κύπρο από το καλοκαίρι του 1966. Ουδεμία συμμετοχή είχε
ποτέ στη χούντα. Απέχει από την ενεργό υπηρεσία από το Μάρτιο του 1983,
όταν από τους τότε υπερδημοκράτες σοσιαλιστές καρατομήθηκε, ενώ
ευρισκόταν σε εκπαιδευτικό ταξίδι με τη Σχολή Εθνικής Άμυνας, όπου
υπηρετούσε ως σπουδαστής, αφού ήταν απαίτηση της τότε πολιτικής ηγεσίας,
λόγω επεισοδίου που είχε λάβει χώρα στη Σχολή Ευελπίδων και είχε
εμπλακεί το όνομα του τότε Αρχηγού Σχολής και αδελφού μου Παναγιώτη. Για
όσους γνωρίζουν-γιατί οι δημοσιογράφοι του βήματος, έθνους, on-alert
και zouglas δεν είναι ενημερωμένοι (είναι και παραείναι αλλά
εκστασιάζονται με τη διαστρέβλωση των γεγονότων)- ο πατέρας μου έφυγε
«τσιμπητός», όπως λέμε στη γλώσσα των κρίσεων. Το αν ήταν καλός
α-ξιωματικός ας ρωτήσουν οι δημοσιογράφοι αυτοί, τους συμμαθητές του,
τους εν ζωή προϊσταμένους του, αλ-λά κυρίως τους αξιωματικούς που είχε
διοικήσει και πρωτίστως τους στρατιώτες του. Εγώ θα πω ότι είναι άριστος
πατέρας, φίλος, συμπαραστάτης, ψυχούλα.
Θα μιλήσω στη συνέχεια
ως αδελφός του Παναγιώτη Φαραντάτου, που έχει την τιμή να διοικεί μια
από τις ισχυρότερες ταξιαρχίες του Ελληνικού Στρατού, επί του ποτ. Έβρου
(εκτιμώ ότι μόνο σε βιβλία γεω-γραφίας την έχουν δει την περιοχή οι
συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι ή ίσως να την έχουν ακούσει σε κανένα
τραγούδι τύπου «Διδυμότειχο μπλουζ»). Για ενημέρωσή τους λοιπόν τους
λέγω ότι στο επεισόδιο του 1982, στο οποίο αναφέρθηκαν με τόση
προκλητική λασπολογία, ακολούθησε πειθαρχικό συμβούλιο με το ερώτημα της
αποπομπής του, στο οποίο ο παθών πρωτοετής εύελπις είχε καταθέσει ότι
«ο Αρχηγός Εύελπις IV τάξεως δεν τον είχε αγγίξει ποτέ». Άρα αυτά που
γράφονται περί χαστουκιού, μείωσης συναδέλφου, βασανιστών κλπ κλπ είναι
ανοησίες κάποιων ευφάνταστων κουραμπιέδων. Και επειδή θα θεωρηθεί ότι
μεροληπτώ δεν θα μι-λήσω για τις ικανότητές του ως αξιωματικού. Ας
ανατρέξουν στις επιδόσεις του στα διάφορα σχολεία του ό-πλου του, σχολές
πολέμου, εθνικής άμυνας, σχολεία εξωτερικού κλπ. Ας ρωτήσουν και γι’
αυτόν τους συμ-μαθητές του, τους προϊσταμένους του, τους υφισταμένους
του αξιωματικούς και φυσικά τους στρατιώτες που υπηρέτησαν υπό τις
διαταγές του. Ως αδελφός όμως θα έδινα και τη ζωή μου γι’ αυτόν.
Τέλος θα μιλήσω για τα ανίψια μου.
Πρώτα να ξεκαθαρίσω ότι ασχέτως ακαδημαϊκής επίδοσης, όπου αναγκαστικά
θα υπάρχουν πρώτοι, καλοί, χειρότεροι, μέτριοι, τελευταίοι, όλοι
ανεξαιρέτως οι ευέλπιδες και ανεξαρτήτως σειράς είναι άριστοι, είναι
στρατευμένοι στην ιδέα της πατρίδας και της φυλής, είναι αυτοί που θα
δώσουν χωρίς δεύτερη σκέψη τη ζωή τους για την ελευθερία, όπως θα κάνουν
πρόθυμα και όλοι οι Έλληνες πατριώτες. Είναι οι θεματοφύ-λακες των
δημοκρατικών ελευθεριών μας από κάθε ξένο επιβουλέα.
Αναγκαστικά
μέσα στη σχολή υπάρχει μια επετηρίδα. Δεν σημαίνει ότι ο πρώτος είναι
καλύτερος από τον δεύτερο ή από τον εκατοστό τρίτο. Σημαίνει ότι απλά
πέτυχε υψηλότερο σύνολο στην επίδοσή του που είναι συνισταμένη της
ακαδημαϊκής επίδοσης, των αθλητικών και στρατιωτικών προσόντων κλπ. Οι
ευέλπι-δες από τον πρώτο έως τον τελευταίο είναι της ίδιας αξίας, είναι
παραστάτες, είναι αδέλφια, είναι μια ψυχή.
Ο ανιψιός μου λοιπόν ο
Χρίστος πέρασε στη Σχολή Ευελπίδων το 2008 με πανελλήνιες με 19.360
μό-ρια και για όσους έχουν ελάχιστη γνώση αυτών των θεμάτων, αυτό
σημαίνει ότι μπορούσε να μπει σε όποια σχολή ήθελε. Παρά τις παραινέσεις
μου να ακολουθήσει άλλο κλάδο, λόγω των δυσχερειών του στρατιωτι-κού
επαγγέλματος, αυτός ήταν ανένδοτος και ήθελε να ακολουθήσει τη
στρατιωτική περιπέτεια με πίστη και αφοσίωση στη μεγάλη του λατρεία, που
ήταν, είναι και θα είναι η πατρίδα και ο στρατός. Για την ποιότητά του
και τις επιδόσεις του ας ερωτηθούν οι αξιωματικοί του αλλά κυρίως οι
ευέλπιδες και οι συμμαθητές του. Το να λέει ένας κομπλεξικός ότι «Ο
νεαρός Εύελπις ήταν Αρχηγός της Σχολής, αν και υπήρχε καλύτερος σε
ε-πιδόσεις Εύελπις ο οποίος όμως δεν ήταν των Όπλων αλλά των Σωμάτων και
σ’ αυτές τις περιπτώσεις επιλέγε-ται ο Αρχηγός από τα πρώτα» είναι
τουλάχιστον βλακώδες διότι διαψεύδεται από τα γεγονότα, αφού ο περσι-νός
αρχηγός ήταν των Σωμάτων. Τους προτρέπω λοιπόν να ζητήσουν από κάποιο
εύελπι τον προσωπικό κω-δικό του (password) και ας ρίξουν μια ματιά στις
βαθμολογίες όλων των ακαδημαϊκών περιόδων όλων των τελευταίων ετών, που
δημοσιεύει, για λόγους διαφάνειας, η Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων στο
moodle.sse.gr . Μπορούν αν θέλουν να ρωτήσουν και τους καθηγητές του στη
ΣΣΕ, αν τολμούν φυσικά.
Ο άλλος μου ανιψιός Κωνσταντίνος πέρασε
φέτος στη Σχολή με 19.600 μόρια, γράφοντας πέντε ολο-στρόγγυλα
εικοσάρια στις πανελλήνιες. Είναι και αυτός σαν τον πατέρα του και τον
αδελφό του, από ανοξεί-δωτο ατσάλι και μάλιστα προηγμένης τεχνολογίας.
Για το ήθος και τον χαρακτήρα των δυο ανιψιών μου ευελπίδων, ας
ρωτήσουν οι κύριοι κιτρινιστές τους καθηγητές και τους συμμαθητές τους
στο 3ο Λύκειο Αγίας Παρασκευής. όπου ήταν και οι δυο σημαιο-φόροι. Το
είχαν κάνει και πριν 29 χρόνια κάποιοι άλλοι δημοσιογράφοι, που ρωτούσαν
στο Ζ’ Αρρένων Πα-γκρατίου για μένα και τον αδελφό μου και έφαγαν
«πόρτα» και μάλιστα περισσότερο από εκείνους τους κα-θηγητές μας, που
ήταν αριστερών πεποιθήσεων. Και αυτό γιατί υπήρχε μεταξύ μας αγάπη και
σεβασμός.
Μάλλον θα φαντάζονται αυτοί οι καχεκτικοί
δημοσιογράφοι ότι ίσως να πρόκειται για τίποτε πλαδα-ρούς σπασίκλες ή
κακομαθημένους μαμμόθρεφτους. Τους συνιστώ να μην τους πλησιάσουν ποτέ
γιατί ένα απλό φτέρνισμα τους είναι ικανό να τους στείλει στο νοσοκομείο
με βαρείας μορφής πνευμονία.
Καλό λοιπόν είναι αυτοί οι
δημοσιογράφοι, πριν δημοσιεύσουν τα γεμάτα μίσος δημοσιεύματά τους, να
μη ρωτούν μόνο τους χαφιέδες τους, που εξυπηρετούν άλλες ανάγκες, αλλά
και άλλους και κυρίως τα παι-διά του λαού που υπηρέτησαν υπό τις
διαταγές μας. Αυτοί είναι οι αδέκαστοι κριτές μας και οι αιώνιοι
αδελ-φοί μας.
Η αμεροληψία και αντικειμενικότητα των εν λόγω βεβαιωμένων ψευτών φαίνεται άλλωστε και από τα παρακάτω στοιχεία:
1. Γράφουν για τον μεν πρωτοετή εύελπι του επεισοδίου του 1982 ότι
«Λόγω του συμβάντος ο κ. Πα-παϊορδανίδης εγκατέλειψε το στρατό δίνοντας
πρόωρο τέλος στην στρατιωτική του καριέρα» ενώ για τον νυν τεταρτοετή
αρχηγό γράφουν «Ο 22χρονος Εύελπις έδωσε τη δική του εκδοχή των
γεγονότων, τα οποία όπως και να παρουσιαστούν, όσο κι αν “στρογγυλέψουν”
δεν τον απαλλάσσουν από τις ευθύνες του και το κόστος που καλείται να
πληρώσει με την αποπομπή του από τη Σχολή Ευελπίδων». Δηλαδή προδικάζουν
και προδιαθέτουν τους αναγνώστες ότι ο τεταρτοετής αριστούχος των 1100
ημερών φοίτησης πρέπει να αποπεμφθεί, ως να μην έχει μπροστά του
καριέρα, ενώ ο τότε πρωτοετής των 40 ημερών έχασε άδικα τη στρατιωτική
του καριέρα.
2. Αν δείτε το δημοσίευμα της κυρίας ζούγκλας,
αναφέρει ότι «Εξ αιτίας του επεισοδίου παρενέβη δυ-ναμικά στην υπόθεση
το στέλεχος του Κ.Κ.Ε. ο αείμνηστος Κώστας Κάππος, απαιτώντας την
παραδειγματική τιμωρία των δραστών». Όμως στο ηχητικό
ντοκουμέντο/συνέντευξη του Παπαϊορδανίδη στην κυρία ζούγκλα θα ακούσετε
ξεκάθαρα ότι ο ίδιος αρνείται κάτι τέτοιο λέγοντας μάλιστα ότι ο
«πατέρας του που τον συνόδευ-σε στη σχολή έμοιαζε με τον βουλευτή του
ΚΚΕ Κάππο και έτσι θεωρήθηκε ότι παρενέβη ο Κάππος»
(http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=425576&cid=4)
Όσο για το άρθρο κάποιου δημοσιοπλάνου ότι ανήκαμε σε μυστικές
οργανώσεις με οπλοστάσια κλπ, δεν θα πω κάτι, αφού αυτό πλέον είναι
καθαρά θέμα της ψυχιατρικής επιστήμης, η οποία στην περίπτωσή του, εξ’
όσων έχω αντιληφθεί, έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά. Ως εναλλακτική μέθοδο
ψυχοθεραπείας οι για-τροί του έχουν συστήσει να ακολουθεί ειδική
πρωτοποριακή αγωγή που περιλαμβάνει παρακολούθηση ται-νιών δράσης και
ίντριγκας. Είναι ένα κατάλοιπο της παιδικής του ηλικίας, που όταν τον
ρωτούσαν «τι θα γί-νεις αγοράκι μου όταν μεγαλώσεις;» εκείνος απαντούσε
«θα γίνω εύελπις», αλλά τελικά κατέληξε να γίνει «κυνηγός χουντικών
φαντασμάτων».
Τελειώνοντας απευθύνω σε όλους αυτούς τους μπούληδες δημοσιογράφους ένα ερώτημα:
Γιατί
ασχολούνται τόσο πολύ οι συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι με μια οικογένεια
δυο συνταξιούχων, δυο σπουδαστών και ενός δημοσίου υπαλλήλου;
Ίσως να διακατέχονται από μια μορφή λαγνείας προς το ε-πώνυμό μας…. Ποιος ξέρει;
Προς τους λοιπούς αναγνώστες:
Τι υποκρύπτεται πίσω από αυτή την ενορχηστρωμένη επίθεση;
Ποιοι είναι οι πραγματικοί σκοποί που υπηρετούν τα συγκεκριμένα δημοσιεύματα;
Αναστάσιος Φαραντάτος
Σχης εαΥΓ.
Ζητώ συγγνώμη από τους συγκεκριμένους δημοσιογράφους για τα κοσμητικά
επίθετα «ευφάνταστοι κουραμπιέδες», «κομπλεξικοί», «λασπολόγοι»,
«κιτρινιστές», «καχεκτικοί», «δημοσιοπλάνοι», «μπούληδες», αλλά αν όντως
ενοχλήθηκαν, τότε βεβαίως τα ανταλλάσσω με τον χαρακτηρισμό
«χουντικός».
ΠΗΓΗ:kostasxan.blogspot.com
