-Καί εκεί πού όλα ήσαν εντελώς φυσιολογικά και φυσικά και καθημερινά συμβαίνοντα, στην άκρη του δάσους σε ένα ξέφωτο, νάτος περνά βιαστικός καί τρεχάτος μπροστά από τον Λιόνταρο, ένας στρομπουλός παχουλούλης αγκαθιάρης σκαντζόχοιρος!
Πήγαινε στην φωλιά του, εκεί στην τρύπα του κάτω από τα ξηρά ζεστά φυλλώματα, πού ετοίμασε πριν από τα πρώτα κρύα χιόνια, για να ξεχειμωνιάσει. Τι τό ‘θελε όμως, ο δόλιος, να σπάσει άθελα τη ρουτίνα και την απόλαυση του Λιόνταρου του βασιλιά, πού ρέμβαζε ραχατλής και ξαπλαρωμένος το χουζούρεμά του στον προσήλιο, ύστερα από ένα γευστικότατο χορταστικό γεύμα!. Μαζί με την φαμίλια του κατασπάραξαν πριν κάμποση ώρα, μια γριά αντιλόπη, μια ανήμπορη, κουτσή και στραβοκάνα πού δεν μπόρεσε τούτη τη φορά να ξεφύγει με τό τρέξιμό της, όπως όλη η αγέλη της, από τα σκληρά , γαμψά νύχια και τα πεινασμένα σαγόνια των λιονταρών!.
Έτσι, η άτυχη χόρτασε πρώτα την πείνα του Λιόνταρου πού λιάζονταν τώρα αμέριμνος, και την πείνα της λέαινας ύστερα με τα μικρά της πού τα μάθαινε - λίγο πιο πέρα - πώς να ξεσκίζουν σάρκες, πώς να τίς να καταπίνουν και να σπάνε κόκαλα, ενώ ένα λιγοστό σμήνος από γύπες, έφερνε κύκλους ψηλά στον Ουρανό ακριβώς από πάνω…Και καθώς ό Ηλιάτορας έγερνε σιγα- σιγά στην απεραντοσύνη της Δύσης του, τότε έγινε και τό συναπάντημα του φιλαράκου μας, του σκαντζόχοιρου με τον αντρειωμένο ακαμάτη, πλέον, και χορτάτο Λιόνταρο βασιλιά τού δάσους!
-Γιατί ρε περνάς από
μπροστά μου! του είπε ορθά κοφτά.
-Μα!!!.. Μεγαλειότατε…εγώ δεν.. καί τού κόπηκε η βηματησιά και η ανάσα αφθορί.
- Ετοιμάσου ρέ! τώρα, ναί τώρα ρέ, αμέσως, να σε βαρέσω! γιατί έτσι μ΄ αρέσει, έτσι γουστάρω ρέ! τον ξαναείπε επιτακτικά και με τρομερό βρυχηθμό, πού να σου κόβονται τα ύπατα και τα γόνατα από τό σβέρκο.
Κουλουριάστηκε αίφνης στο άκουσμα αυτό ο σκαντζόχοιρος, με την καρδούλα του να τρέμει και να φτερουγίζει, και άντε τώρα όλοι εμείς να βρούμε πού είναι τα ποδαράκια του, πού τό στήθος του, πού η Ψυχή του. Και πριν προλάβει καλά – καλά να τυλιχτεί σε αγκαθωτή μπάλα του μαραντόνα καμιά τρία κιλά βάρος όλο κι όλο, γκντάπ!!! τρώει μια ξερή ξαφνική γροθιά με την μπροστινή αριστερή ποδάρα του λιόνταρου. Και με την δεξιά τό ίδιο θα ‘τανε, αλλά.. λέμε τώρα…
Σύμφωνα με τους νόμους των φυσικών, μαθηματικών, επιστημόνων, τεχνοκρατών, πτυχιούχων και περισπούσδαστων σπουδαρχήδηδων επαϊόντων και των δεδομένων μάζα, όγκος, βάρος, δύναμη κρούσης, δράσης, αντίδρασης, θερμοκρασία, πνοή και κατεύθυνση ανέμου, χαμηλά βαρομετρικά, μήκος αγκαθιών, χαίτης και νυχοποδαριών, και άλλα τέτοια ξιππασμένα! και σπουδαγμένα, ο σκαντζόχοιρος έπρεπε να πεταχτεί μακριά, πολύ μακριά 17,68 όλάκερα μέτρα, αλλά έκαμε μόνον 6,55 μέτρα ακριβώς ! Τα υπόλοιπα τα έκαμε και τα κάμνει ακόμα περισσότερα τρέχοντας και γρυλίζοντας ενδόμυχα και εκδηκητικά ο Λιόνταρος, ο δυνατός ο βασηλιάς, κούτσα – κούτσα..παλιμπυγηδόν!!!
Τελικό γενικό συμπέρασμα: όπου οι Νόμοι της Φύσης λειτουργούν, οι όποιοι αφύσικοι καί ανήθικοι Νόμοι της σοφίας και αφασίας των μυαλών των ανθρώπων, αυτοκαταργούνται.-
Αρτάνη ΠΗΓΗ:visaltis.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου