Η... αποκαθήλωση ενός "Εθνάρχη"!

Εξοντωτικό, κυριολεκτικώς, για την υστεροφημία του… «Εθνάρχου» Κωνσταντίνου Καραμανλή το άρτι κυκλοφορήσαν βιβλίο του Νικολάου Ι. Μακαρέζου, ενός εκ των τριών ισχυροτέρων ανδρών της Επταετίας (Παπαδόπουλος, Μακαρέζος, Παττακός) με τίτλο «Πώς καταλήξαμε στην Μεταπολίτευση», όπου ιστορούνται ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΡΑΤΑ αναφορικώς με τα γεγονότα που μεσολάβησαν στην περίοδο Νοέμβριος 1973 – Ιούλιος 1974.

Μεταξύ αυτών αποκαλύπτεται – και δημοσιεύεται η αντίστοιχη επιστολή Καραμανλή προς Μακαρέζο – ότι ο τιτλοφορηθείς όψιμα από κάποιους «Εθνάρχης» είχε στείλει επιστολή από το Παρίσι στον Μακαρέζο όπου αναφέρεται το εξής ΑΝΗΚΟΥΣΤΟ: «…Πρόεδρος της Δημοκρατίας εγώ, Πρωθυπουργός εσύ» ενώ τίθεται (από τον «εθνάρχη»!..) και η προϋπόθεσις «…εκτός πάσης αναμείξεως ο Γεώργιος Παπαδόπουλος… σε αυτό μπορεί να βοηθήσει και ο Δ. Ιωαννίδης»!!!
Προστίθενται δε και άλλες τερατώδεις προϋποθέσεις στην επιστολή: α) «Αποκλειστικά ο Στρατός να καταστείλη τις ταραχές στο Πολυτεχνείο», «φέρουν ευθύνες για το Πολυτεχνείο οι παρηκμασμένοι πολιτικοί» ενώ οι ύμνοι (του Κ. Καραμανλή) για τον Μακαρέζο δίνουν και παίρνουν.

Κατά τον Ν. Μακαρέζο, γενικώς, στο συγκεκριμένο πόνημά του: Η προσπάθεια μεταπτώσεως από το Επαναστατικό καθεστώς στον Κοινοβουλευτισμό, με την λύσι του Σπ. Μαρκεζίνη, τορπιλίζεται και ναυαγεί και ενώ η εξέγερσις του Πολυτεχνείου ξεσπά, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής διατυπώνει προτάσεις πολιτικής  συνεργασίας στον Νικόλαο Μακαρέζο, για την άρση του αδιεξόδου, που φθάνουν όμως στον προορισμό τους πολύ αργά. Την ημέρα, δηλαδή, της ανατροπής του Γεωργίου Παπαδοπούλου.
Μετά την ανατροπή της λύσεως Σπ. Μαρκεζίνη εμφανίζεται ο προσανατολισμός προς την λύσι Καραμανλή που εμφανίζεται, πλέον, ως ο «από μηχανής Θεός» και προκύπτει το αναπάντεχο δίλημμα και η επιλογή του… «εφικτού».
Ας σημειωθεί ότι, σύμφωνα με τις σημειώσεις του Ν. Μακαρέζου, οι πληροφορίες οι σχετικές με την άρνησι του Ταξιάρχου (τότε) Δ. Ιωαννίδη και της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων να δεχθούν την.. «λύσι Καραμανλή» έφθαναν με κάθε λεπτομέρεια στον ίδιο (τον Κ. Καραμανλή) και τον απογοήτευαν, τον εξόργιζαν, του γιγάντωναν την εκδικητική του μανία.
Στην συνέχεια, όμως, η ακόρεστη επιθυμία του να εκπληρώσει τις επιθυμίες του τον οδήγησαν στο σημείο να προτείνει στον Δ. Ιωαννίδη α) να του αναθέσει το (τότε) Καθεστώς το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, β) να ορκισθεί ως πρωθυπουργός ο Φ. Γκιζίκης και γ) να αναλάβει ο Δ. Ιωαννίδης την αρχηγία των Ενόπλων Δυνάμεων. Ο Δ. Ιωαννίδης απέρριψε την πρόταση.                   ΠΗΓΗ:www.elora.gr