Ο Χ.ΠΑΠΠΑΣ ΣΤΕΛΝΕΙ ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ "ΓΝΩΣΤΟ" ΠΑΣΧΟ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗ

Κύριε Πάσχο Μανδραβέλη,

Στην αρθρογραφία σας παγίως και διαχρονικώς αναπαράγετε την ιδεολογική ατζέντα των αμερικανικών πανεπιστημίων και των μη-κυβερνητικών Think Tank στα οποία έχετε γαλουχηθεί. Την εφαρμογή, δηλαδή, της στυγνής και απάνθρωπης καπιταλιστικής κυριαρχίας με όχημα τη μαρξιστική σκέψη. Με αυτήν την θολή , δήθεν αντικειμενική τακτική, επιχειρείτε εσείς και άλλοι διαθέτοντες δημόσιο βήμα σχολιαστές, να προωθήσετε τις πολιτικές που στηρίζετε και σας στηρίζουν. Και λέω «δήθεν» γιατί η δήθεν δημοσιογραφική αντικειμενικότητά σας εξαντλείται όταν αναφέρεστε στην Χρυσή Αυγή. Θα περίμενε κανείς- και μόνο λόγω της εμπειρίας σας- να ήσασταν όχι βέβαια αντικειμενικός αλλά τουλάχιστον πιο προσεκτικός όταν μέσω της στήλης σας σχολιάζετε «ειδήσεις» με τρόπο διαστρεβλωμένο και συκοφαντικό τις οποίες μάλιστα «χρεώνετε» σε συγκεκριμένο πρόσωπο, το δικό μου. 

Αναφέρομαι κατά πρώτον στην διαστρεβλωμένη «καταγραφή» της «είδησης» που περιέχεται στο κείμενό σας με τίτλο «Τα άκρα και οι συμψηφισμοί» της 14/10/2012 στην Καθημερινή της Κυριακής, «είδηση» την οποία δεν μπήκατε βεβαίως στον κόπο να διασταυρώσετε, και η οποία με παρουσιάζει να «ορμάω» στην αστυνομική κλούβα και να «απελευθερώνω έναν προσαχθέντα» , και κατά δεύτερον στον ανεδαφικό και άνευ ερείσματος σχολιασμό που με θέλει «ταυτοχρόνως αστυνομικό και δικαστή». Σχολιάζετε επίσης «το θράσος» και «η αντιδημοκρατική συμπεριφορά του βουλευτή».  Οι αφορισμοί σας αν και αναληθείς, δεν με εκπλήσσουν. Η λασπολογία εναντίον του κινήματός μας είναι συνήθης πρακτική του σιναφιού που έχει καταλάβει την ενημέρωση, και έχει μετατρέψει την επίκληση της δημοκρατίας σε μιαν εύκολη γαρνιτούρα για κάθε επιχείρημα και κάθε ιδεολόγημα. Είναι δε τέτοιο το θράσος που διακρίνει τις απονενοημένες αυτές απόπειρες εναντίον μας, που παραβλέπει την ύπαρξη οπτικού υλικού όπου καταγράφεται πλήρως η πραγματικότητα η οποία καταφανώς απέχει παρασάγγας από τα γραφόμενα.

Ο συμψηφισμός που εσχάτως επιχειρείται από το σύστημα που εκπροσωπείτε- και  προς απόδειξιν της αληθείας του ισχυρισμού το πράττετε στο ίδιο το άρθρο – δηλαδή η εξίσωση της διαπιστωμένης και αποδεδειγμένης βίας της αριστεράς με τις ενέργειες που τείνουν στην εφαρμογή της νομιμότητας, δεν ξεγελά πλέον, ευτυχώς, τον ειρωνικά αποκαλούμενο από τα μέσα «σας», κυρίαρχο λαό. Γιατί τώρα γνωρίζει τις μεθοδεύσεις σας και το πού αποσκοπείτε και κυρίως γνωρίζει πού έχει οδηγήσει τη χώρα αυτή η απαράδεκτη αμνήστευση των κοινωνικών εγκλημάτων της αριστεράς στο όνομα της «δημοκρατίας».

Οι αφορισμοί σας που αναφέρονται σε «διογκούμενη» «ανομία» της Χρυσής Αυγής είναι τουλάχιστον αναληθείς και αήθεις. Αναφέρετε ακόμη ότι «σε λίγο καιρό η αριστερή ανομία θα μοιάζει με πλημμέλημα». Κύριε Πάσχο Μανδραβέλη, ο ελληνικός λαός και ιδιαίτερα οι κάτοικοι των Αθηνών έχουν γευθεί την αριστερή βία, έχουν δει τις περιουσίες τους να λεηλατούνται και να πυρπολούνται, έχουν θρηνήσει πρόσφατα θύματα τόσο μεταξύ ανυποψίαστων πολιτών όπως στη Marfin όσο και μεταξύ των Αστυνομικών και που έχουν πέσει θύματά της.

Η εξίσωση της αριστερής τρομοκρατίας με τον πολιτικό ακτιβισμό της Χρυσής Αυγής είναι απολύτως ανιστόρητη και επιεικώς παραπλανητική της κοινής γνώμης και των αναγνωστών σας. Δεν γνωρίζω αν με τη φράση σας αυτή προαναγγέλλετε προβοκάτσιες που ενδεχομένως σχεδιάζουν τα αμερικανικά και άλλα φόρα στα οποία κινείστε. Σας γνωρίζω όμως ότι οι βουλευτές όπως και όλοι οι αγωνιστές της Χρυσής Αυγής θα προασπίσουμε τους αγώνες και τις προσδοκίες του λαού που μας τίμησε με την ψήφο του.

Δεδομένου ότι η στήλη σας δεν είναι αμιγώς ειδησεογραφική, αποφάσισα να μην στραφώ εναντίον σας δικαστικά. Σε καμία περίπτωση όμως δεν αποδέχομαι να διαχέονται στην κοινωνία «ειδήσεις» ή  κατασκευασμένα «περιστατικά» που αποβλέπουν στην παραπληροφόρηση ή τη δυσφήμηση της προσωπικότητάς μου και της εθνικής προσπάθειάς μας που έχει επανειλημμένως τιμηθεί από τον ελληνικό λαό.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΠΑΣ

Το άρθρο

Hμερομηνία δημοσίευσης: 14-10-12
Τα άκρα και οι συμψηφισμοί
Tου Πασχου Mανδραβελη

Εγινε «κράτος εν κράτει» η Χρυσή Αυγή, όπως ισχυρίζονται πολλοί; Η ενέργεια του βουλευτή της κ. Χρήστου Παππά, ο οποίος όρμησε σε αστυνομική κλούβα και «απελευθέρωσε» έναν προσαχθέντα, αυτό δείχνει. Ενα μέλος του κοινοβουλίου έγινε ταυτοχρόνως αστυνομικός και δικαστής και «απελευθέρωσε» κάποιον ο οποίος πιθανώς να διέπραξε κάποια αδικήματα. Μόνο που το θράσος και η αντιδημοκρατική συμπεριφορά αυτού του βουλευτή δεν είναι καινοφανή. Το ’χει κάνει ο κ. Τάσος Κουράκης τον Δεκέμβριο του 2009 στη Θεσσαλονίκη, διότι ως αστυνομικός και δικαστής ταυτοχρόνως έκρινε ότι «οι συγκεκριμένες συλλήψεις έγιναν “στο σωρό” και χωρίς καμία συμμετοχή σε πράξεις βίας ή καταστροφής» (ανακοίνωση 11.12.2009)• το διέπραξαν και οι «χρήσιμοι παριστάμενοι» ΣΥΡΙΖΑ τον Οκτώβριο του 2009 στο Φλοράλ των Εξαρχείων, όταν παρέταξαν τα στήθη τους για να μη συλλάβει η αστυνομία έναν νεαρό που καταδίωκε. Πιθανώς, λοιπόν, ο κ. Χρήστος Παππάς να είχε πολύ καλούς δασκάλους στην αντιμετώπιση της «κρατικής καταστολής».

Θα συμφωνήσουμε ότι άλλα είναι τα κίνητρα της ανομίας της Χρυσής Αυγής και άλλα των «δημοκρατικών» συντρόφων. Θα συμφωνήσουμε επίσης ότι η ανομία της Χρυσής Αυγής βαίνει διογκούμενη και μέλη της οργάνωσης γίνονται όλο και πιο βίαια, σε σημείο μάλιστα ώστε σε λίγο καιρό η αριστερή ανομία θα μοιάζει με πλημμέλημα.

Κυκλοφορεί μια επικίνδυνη σοφιστεία ότι δεν πρέπει κάποιος να αναφέρεται στην ανομία των άκρων, διότι έτσι συμψηφίζει και συνεπώς δίνει συγχωροχάρτι στο φασιστικό. Δεν ξέρουμε αν αυτό παράγεται από την έννοια του «δημοκρατικού συγκεντρωτισμού», σύμφωνα με την οποία -όπως έγραφε για μια άλλη περίσταση γνωστός αριστερός καθηγητής- «...την ώρα που κρινόταν ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, κανενός, πέρα από ελάχιστους δοσίλογους, δεν του πέρασε από το μυαλό να κάνει λόγο για τις δίκες της Μόσχας...». Το πρόβλημα του διαχωρισμού της ανομίας αναλόγως με τα κίνητρα είναι πως αποδεικνύεται πολιτικά αντιπαραγωγικό. Από τη στιγμή που οι πολίτες πεισθούν ότι ο νόμος είναι κάτι σχετικό με τις προθέσεις κάποιου, πιο εύκολα θα ενταχθούν στη Χρυσή Αυγή παρά σε γκρουπούσκουλο των Εξαρχείων, το οποίο -στο κάτω κάτω της γραφής- δεν καταλαβαίνουν και τι λέει: «Τι προτσές του καπιταλισμού και απότοκο της παγκοσμιοποίησης μου κοπανάς; Τον μαύρο που ουρεί απέναντι δεν τον βλέπεις;» είναι η κλασική απάντηση.

Αυτό που δεν διδάχθηκε ο ελληνικός λαός, ούτε από το σχολείο, ούτε από τα ΜΜΕ, ούτε από τα κόμματα, είναι η αξία της δημοκρατίας. Δεν έμαθε ότι οι κανόνες συμβίωσης που έχουμε μπορεί να μην είναι τέλειοι, αλλά στη δημοκρατία ο αγώνας επιτρέπεται και συνεχίζεται. Οτι η ανομία, ανεξαρτήτως κινήτρων, καταλήγει πάντα στη φαλκίδευση των δικαιωμάτων των αδύναμων. Οτι οι κακοί νόμοι δεν καταργούνται με την παράβασή τους, αλλά με την παραγωγή καλύτερων νόμων. Οτι ο λόγος -ακόμη και ο προσβλητικός για κάποιους- δεν μπορεί να θεωρείται παραβατικός, αλλά κάθε παράβαση στην πράξη πρέπει να δικάζεται και να τιμωρείται. Οτι η ανοχή στη μικρή παραβατικότητα οδηγεί στη μεγαλύτερη, για να καταλήξουμε σε πογκρόμ ανθρώπων. Είναι δύσκολο να πεισθούν οι άνθρωποι ότι η αργόσυρτη και γεμάτη δικλίδες ασφαλείας δημοκρατική διαδικασία είναι μακροπρόθεσμα η πιο παραγωγική για τη λύση των προβλημάτων. Αποδείχθηκε όμως στις πρόσφατες εκλογές πως ούτε ο πολιτικός στραβισμός πείθει.                                                                  ΠΗΓΗ