ΟΙ ΥΠΟΝΟΜΟΙ ΞΕΧΕΙΛΗΣΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΛΥΜΑΤΑ ΚΑΤΕΚΛΥΣΑΝ ΤΗΝ ΠΟΛΗ.

"Για να σωθεί η Ελλάδα στους καιρούς τους ύστατους
βρείτε κάπου έναν καιάδα και γκρεμοτσακίστε τους" (Νίκος Γκάτσος)

Η απάντηση του Καθηγητή Γ. Κοντογιώργη στον Βουλευτή Αργ. Ντινόπουλο και στους εκπροσώπους του πολιτικού συστήματος,

        Παραδίδεται ότι λίγο πριν αλωθεί η Τραπεζούντα, οι υπόνομοι ξεχείλισαν και τα λύματα κατέκλυσαν την πόλη. Οι αρουραίοι τότε έγιναν δίποδα, απέκτησαν λόγο και αξίωσαν να ελέγξουν τις ψυχές των ανθρώπων. Ένα απέραντο στρώμα τοξικών αποβλήτων κάλυψε την ατμόσφαιρα, ακυρώνοντας την ίδια την φύση της ανθρώπινης λογικής. Η ύβρις κατέβαλε τη θεά Δίκη και έσπειρε τους κατοίκους της πόλης στους τρεις ανέμους. Αυτό το κλίμα κατακυριεύει εδώ και χρόνια την ψυχή της ελληνικής κοινωνίας, όπου η ύβρις -η “Ελλάδα” της ασχήμιας- μίσγεται αναφανδόν και αυθαδιάζει πάνω στο πτώμα της Ελλάδας του πολιτισμού και της δημιουργίας.    

          Η μικρή μου ιστορία στα δημόσια πράγματα δεν έχει λόγους να απολογηθεί στους αυθέντες ή στους αυλικούς της κομματοκρατίας. Υπήρξε κατά γενική ομολογία παραδειγματική και διάφανη. Θα μπορούσα επομένως να παραδώσω τον συκοφάντη μου στον αρχηγό του, που τον επέλεξε, ανάμεσα στα εκατομμύρια των Ελλήνων, για να ασκήσει το ύψιστο λειτούργημα του νομοθέτη και του “εκπροσώπου” της κοινωνίας, σε μια χώρα όπου το λειτούργημα αυτό άσκησαν Δράκοντες, Σόλωνες, Εφιάλτες, Περικλήδες και μυριάδες άλλοι στους ελληνιστικούς, στους βυζαντινούς χρόνους, αλλά και σ’εκείνους της δουλείας, όπως ο Ρήγας και ο Καποδίστριας. Θα μπορούσα να τον παραδώσω, ίσως, στην καταισχύνη της αφάνειας και της χλεύης, έχοντας επίγνωση ότι προφανώς τα μηδενικά δεν αθροίζονται για να γίνουν συνομιλητές του υπέρτατου θεσμού, του πολίτη της πολιτείας. Διότι, σε τελική ανάλυση, ο ρυπαρός λόγος απαξιώνει πρώτα αυτόν που τον εκφέρει, για να μην πω ότι η αξίωση, αυτή καθεαυτή, των “αρουραίων”  να εξουσιάζουν, μολύνει ανίατα το “κοινωνικό ιερό”.

          Επειδή όμως, μια τέτοια αντιμετώπιση θα εκλαμβανόταν, ενδεχομένως, ως αδυναμία ή ως φόβος απέναντι στις ολιγαρχικές συμμορίες, που λυμαίνονται συστηματικά τον τόπο και δυναστεύουν της κοινωνία, αισθάνομαι ότι δεν δικαιούμαι να ολιγωρήσω. Πολλώ μάλλον, αφού δεν θα έδινα το μήνυμα ότι δεν προσφέρομαι για επιμερισμό ευθυνών ούτε σε συμψηφισμούς, πολύ δε περισσότερο, σε εξισώσεις, σαν αυτές που προκαλεί ο φόβος ή που αποδέχονται όσοι έχουν κρυμμένους “σκελετούς” στα σεντούκια της ιστορίας τους. Όπως θα έλεγε ο συντοπίτης μου Λευκάδιος Χερν, “έχω μέσα μου ψυχή που δεν χρωστά στην υποτέλεια“!… Διδάσκω ανέκαθεν…

την ελευθερία και τη δημοκρατία, χρωστώ μόνο στη χώρα μου και στους ανθρώπους που πάσχουν γιατί δυναστεύονται από τα “καθιζήματα” του κομματικού βόρβορου και των συγκατανευσιφάγων της εξουσίας. Δεν έχω, πέραν αυτών, καμία μα καμία πολιτική φιλοδοξία.

          Ο συκοφάντης μου ήρθε προετοιμασμένος να ρυπάνει το πρόσωπό μου, ώστε να με εξισώσει με τον εαυτό του και τους ομοίους του. Διέπραξε όμως το σφάλμα να ομολογήσει την αιτία: ότι ο λόγος μου ενοχλεί σφόδρα τις δυνάμεις της κομματοκρατίας. Ανέμενα, όντως, μια ενορχηστρωμένη επίθεση από τις δυνάμεις αυτές ή, ενδεχομένως, από τους αυλικούς τους, με ρυπαντικό περιεχόμενο. Ωστόσο, με εξέπληξε το “φθηνό” και ανόητο του πράγματος. Η επιλογή του συγκεκριμένου υβριστή, συνομολογεί ότι η “φαρέτρα” τους είναι κενή. Είναι ήδη γνωστό ότι, το τρίτο κόμμα που επείσθη από τα άλλα δύο να αναλάβει τις “ευθύνες” του, πριν καταλήξει στον ενλόγω υβριστή, αναζήτησε άλλους πιο “αξιόπιστους” να με επιπλήξουν “που εμφανίζομαι ως τιμητής των πάντων, ενώ είμαι ένας από αυτούς“. Όλοι όμως αρνήθηκαν να τα βάλουν μαζί μου. Για το πόσο στημένο ήταν το εγχείρημα της ρύπανσής μου, αρκεί να δει κανείς πώς έγινε η διαχείριση του θέματος από τα διατεταγμένα ιστολόγια, που κινούνται στους υπονόμους της κομματοκρατίας. Πριν ακόμη τελειώσει η εκπομπή είχαν αναρτήσει, πανηγυρικώ τω τρόπω, το ρυπαντικό απόσπασμα του υβριστή μου, χωρίς ωστόσο την σύντομη απάντηση που του έδωσα. Οι τίτλοι είναι χαρακτηριστικοί:  ["O βουλευτής της ΝΔ έστρεψε τα βέλη του κατά του καθηγητή πολιτικών επιστημών, κατηγορώντας τον ότι στη θητεία του στην ΕΡΤ «μοίραζε εξωτερικές παραγωγές και παραδάκι» και ότι συμμετείχε στο"πάρτυ της ΕΡΤ". "Για να μην πω και για το πάρτι στα πανεπιστήμια και στην Πάντειο"....] ή ["Καβγάς Ντινόπουλου - Κοντογιώργη: Σε θυμάμαι στην ΕΡΤ που μοίραζες παραδάκι"]και άλλοι με συναφές στιγματιστικό περιεχόμενο.Όλα αυτά τα στρατευμένα υποζύγια της λεηλατικής κομματοκρατίας, τα ορίζει προφανώς η γνωστή παροιμία, που εξηγεί γιατί “η χαρά του ρόλου τους δεν τα αφήνει να κρυφτούν”, να τηρήσουν έστω τα προσχήματα!…

Συνάγεται τελικά ότι η αλαζονεία και η ιδιοτέλεια δεν επέτρεψε στα πολιτικά απόβλητα να πληροφορηθούν ότι πριν από αυτούς άλλοι, έσκαψαν βαθιά στο παρελθόν μου και δεν βρήκαν ψήγματα μομφής.

          Με άλλα λόγια, θα αναφέρω ορισμένα πράγματα από τη θητεία μου στα θέματα που επικαλέσθηκε το ανθρωπάκι της εξουσίας -στην ΕΡΤ και στο Πάντειο-, όχι για να απολογηθώ, αλλά: πρώτον, για να φανερώσω στην κοινωνία τα μέσα που μετέρχονται ενγένει οι ολιγαρχικές συμμορίες, προκειμένου να κλείσουν στόματα που εκφέρουν τον λόγο της ελευθερίας, με επίκεντρο το κοινό συμφέρον, έτσι ώστε διασώσουν τα προνόμιά τους, τη δυναστική κατοχή της πολιτείας. Δεύτερον, για να καταδείξω στον “κοινό λαό” ότι οι δυνάμεις της κομματοκρατίας δεν προτίθενται να αλλάξουν στο παραμικρό, να προσφέρουν έστω ψήγματα μετάνοιας και ένα παράθυρο ελπίδας στη χώρα. Ότι, δηλαδή, το καθόλα αναντίστοιχο με τον τόπο, πολιτικό σύστημα, παράγει “πολιτικά σκουπίδια”, λάτρεις συμπεριφορών καταγωγίων και όχι φιλοδοξία πολιτισμού που να συναντάται με το κοινό συμφέρον. Τρίτον, τέλος, ως προειδοποίηση σ’αυτούς, που ίσως αισθανθούν ότι ο λόγος μου υπερέβη τα “εσκαμμένα” και τις ανοχές τους, πως δεν προτίθεμαι να σιωπήσω. Μάλιστα, η αντίδρασή μου στο μέλλον δεν θα είναι η ίδια.

          Η μια μομφή αφορά στο Πάντειο. Ο συκοφάντης μου, ως ρεπόρτερ, γνωριζε ασφαλώς ότι με αφετηρία την τότε Πάντειο, πραγματοποίησα τη μεγάλη μεταρρύθμιση που οδήγησε στη δημιουργία πέντε νέων συνεκτικών πανεπιστημίων και σε μια σημαίνουσα ανάπτυξη της ελληνικής επιστήμης, η οποία ξεπέρασε τα όρια της χώρας. Η μεταρρύθμιση αυτή, δημιούργησε αίσθηση, ώστε να μην μπορεί να περάσει απαρατήρητη από ένα μικρό έστω δημοσιογράφο!…

          Είναι εξίσου πασίγνωστο ότι το μέγα σκάνδαλο του Παντείου άνοιξε και διατηρήθηκε στην επιφάνεια, από την ταπεινότητά μου, επί οκτώ ολόκληρα χρόνια, με τεράστιο προσωπικό κόστος, έως ότου το 1998 η τότε πρυτανική αρχή διενήργησε έλεγχο και το έστειλε στη δικαιοσύνη. Χρειάσθηκε αγώνας ετών για να μην παραγραφεί και να οδηγηθούν οι πρωταίτιοι στη φυλακή. Να υπενθυμίσω ότι παρέλασαν ως μάρτυρες υπεράσπισης στη δίκη ή ως συμπάσχοντες στα “παράθυρα”, μεγάλος αριθμός επωνύμων πολιτικών και διανοουμένων; Και τα μικρά παιδιά του δημοτικού γνωρίζουν τα ανωτέρω, όπως και τον ρόλο ολίγων άλλων συναδέλφων, που δεν ενέδωσαν στις εξαγορές και στους εκφοβισμούς.     

          Η άλλη μομφή αφορά στην ΕΡΤ. Στους τέσσερις και κάτι μήνες που έμεινα τότε στην κρατική ρ/τ, έγιναν τόσες δομικές παρεμβάσεις και οικονομίες κλίμακας, ώστε για πρώτη φορά και, εάν δεν λαθεύω, για τελευταία, δημοσιεύθηκε πλεονασματικός προϋπολογισμός για ολόκληρο το έτος. Αυτό έγινε, συγκεκριμένα, εφικτό, παρόλον ότι πολλαπλασιάσθηκε ο χρόνος του προγράμματος. Έγινε 24ωρος, με την προσθήκη μιας τρίωρης πρωινής και μιας δίωρης μεσημβρινής παραγωγής.

          Όλες οι παραγωγές ήταν εσωτερικές: η πρωινή, η μεσημβρινή, το θέατρο της Δευτέρας, που επανήλθε από τη Διοίκησή μου, οι εβδομαδιαίες με διεθνή θέματα, οι αθλητικές κλπ. Με άλλα λόγια, ο πολλαπλασιασμός του χρόνου μετάδοσης τηλεοπτικού σήματος, δεν επέφερε την αύξηση των εσωτερικών παραγωγών. Αντιθέτως. Οι εξωτερικές παραγωγές που διατηρήθηκαν, κάλυπταν μόλις 3 έως 3,5 ώρες την εβδομάδα, στο σύνολο του 24ώρου ημερησίου προγράμματος. Επρόκειτο, ουσιαστικά, για παραγωγές με μεγάλη ιστορία και συμβολή όπως το 15ήμερο Παρασκήνιο και το Μονόγραμμα. Οι τότε εσωτερικές παραγωγές είναι 4 έως 5 φορές περισσότερες, συγκρινόμενες με τις σημερινές, παρόλες τις σαφώς περιορισμένες τεχνικές δυνατότητες της τότε ΕΡΤ.

          Στις ανωτέρω παραγωγές πρέπει να προσθέσουμε τιςειδησεογραφικές και τις ενημερωτικές, που ήσαν όλες εσωτερικές. Οι παραγωγές αυτές πολλαπλασιάσθηκαν επίσης για δυο λόγους: πρώτον, επειδή η διάρκεια της θητείας μου συνέπεσε με πολλές εκλογές, τις οποίες η ΕΡΤ οφειλε να καλύψει ως έχουσα το ρ/τ μονοπώλιο. Δεύτερον, και κυρίως, διότι απελευθέρωσα την ΕΡΤ από την χειραγώγηση της κομματοκρατίας. Έθεσα εκτός τη διακομματική επιτροπή, που λυμαίνονταν τον Οργανισμό και απαγόρευσα ρητώς τημετάδοση των προεκλογικών συγκεντρώσεων. Αντ’αυτών, επέβαλα τις συζητήσεις των πολιτικών αρχηγών με δημοσιογράφους και τα θεματικά “πάνελ” πολιτικών στελεχών και διανοουμένων.

          Ήταν τόσο διάχυτη η βεβαιότητα ότι η ΕΡΤ ήταν κομματικό φέουδο, που ο Πρόεδρος της Πολιτείας, αξίωσε να απολύσω τον Διευθυντή Ειδήσεων επειδή δεν υπέκυψε στις αξιώσεις του. Από την πλευρά μου, κήρυξα τον Πρόεδρο έκνομο, καθώς εκινείτο εκτός συνταγματικής νομιμότητας, και απαγόρευσα τη μετάδοση “της εικόνας και του λόγου του”, έως ότου αποκαταστήσει (Βλέπε μέρος της σχετικής αλληλογραφίας με την κυβέρνηση στο Ρ.Σωμερίτης, Ο Ξενόφερτος, Εστία, Αθήνα, 1990).

          Στο ζήτημα της κάθαρσης: έστειλα περισσότερους από δέκα φακέλους διαφθοράς στη δικαιοσύνη (κλοπές υλικού, χρημάτων, δωροδοκίες, παράνομοι διορισμοί κλπ), ενώ αρνήθηκα να υπογράψω το διορισμό 2157 παρανόμων/προεκλογικών προσλήψεων, που είχε καθ’υπόδειξη της κυβέρνησης, αποφασίσει η προηγούμενη Διοίκηση.

          Προκειμένου να μπει σε υγιείς βάσεις το νέο ρ/τ τοπίο, που έμελε να δημιουργηθεί μετά την εισαγωγή της ιδιωτικής ρ/τ, επεξεργάσθηκα σχέδιο δημιουργίας ενός ανεξάρτητου ΕΣΡ, το οποίο υιοθέτησαν οι τότε πολιτικές δυνάμεις, πλην όμως στέγασαν σ’αυτό τη διακομματική επιτροπή, την οποία απέβαλα από την ΕΡΤ!… Συγχρόνως, συνέταξα τον “συνταγματικό” χάρτη, που αφορούσε στους κανόνες διαχείρισης της πολιτικής δυναμικής από την ΕΡΤ, ο οποίος μάλιστα υπεγράφη και από την ΕΣΗΕΑ.

          Η σύντομη θητεία μου στην ΕΡΤ, το 1989, έμεινε γνωστή ως “Δημοκρατική Άνοιξη“, η οποία συμπλήρωσε το εγχείρημα του (1,5 μηνός) του 1985.

          Τέλος, κατέλειπα ως καταπίστευμα ένα υπόμνημα/μελέτη για τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που έπρεπε κατ’εμέ να πραγματοποιηθούν από τους διαδόχους μου, ώστε η κρατική ρ/τ να ελευθερωθεί από τον κλοιό της κομματοκρατίας και να ανταπεξέλθει με επάρκεια στη νέα εποχή όπου έμελε να συναντηθεί με την ιδιωτική ρ/τ και τις νέες τεχνολογίες. Μεγάλο μέρος του υπομνήματος αυτού δημοσιεύθηκε, μετά την αποχώρησή μου, στον Οικονομικό Ταχυδρόμο.

          Περιττεύει να πω ότι ο υβριστής μου όχι μόνο ήταν, όπως άλλωστε ομολογεί, ρεπόρτερ στον κρατικό ρ/τ φορέα, αλλά και μετά βεβαιότητας γνώριζε. Μεριμνούσε επίσης αυτοκλήτως για την προβολή της μεταρρύθμισης και δεν παρέλειπε, στο μέτρο των δυνατοτήτων του, να εγκωμιάζει τους συντελεστές της.

          Τα ανωτέρω συνομολογούν ότι ο ενλόγω συκοφάντης, επιχείρησε στο πρόσωπό μου να σιγήσει τον αντίλογο, που προσιδιάζει στον έλλογο πολίτη, μόνο και μόνο επειδή ενοχλεί το σύστημα. Ως πυγμαίος τω πνεύμα, ελευθέρωσε με τον λόγο του τα λύματα της φαυλότητας, τα οποία ήδη πνίγουν την Ελλάδα του πολιτισμού και της δημιουργίας. Υπό την έννοια αυτή, η μαρτυρία μου, αποτελεί μιαν ασφαλή επιβεβαίωση -αλλ’όχι εξήγηση- της άποψης ότι δεν μπορεί κανείς να περιμένει μια διαφορετική διαχείριση του ελληνικού προβλήματος από την παρούσα πολιτική τάξη.

          Κατά τούτο, γίνεται νομίζω επίκαιρος ο λογισμός ότι είναι καιρός, όπως θα έλεγε και ο Νίκος Γκάτσος, “όλοι μαζί να διώξουμε τα σκουπίδια αυτά από τη χώρα“.

ΠΗΓΗ