Ποιός ηγέτης, ποιά πατρίδα, ποιά σημαία;

Πόσα είναι αυτά που εξευτελίστηκαν μέσα σε τόσα λίγα χρόνια!Ποια θεία δίκη και θεία κωμωδία μπορεί να συγκριθεί με τα όσα βλέπουν τα μάτια μου όλα αυτά τα τελευταία χρόνια;
Ποιό Έθνος που έχει απωλέσει το ήθος του, το έθος του, που φόρεσε τα φράγκικα παντελόνια και φράγκικες φούστες στην ψυχή του και την έντυσε έτσι σαν καρνάβαλος και άσκησε την τέχνη της μίμησης με τον ποιό άριστο τρόπο, τον τρόπο της απόλυτης βλακείας και ανοησίας μπορεί να σώσει τον εαυτό του, να σηκωθεί στα πόδια του, να φωνάξει "Υπάρχω, Ζω, Αναπνέω, Δημιουργώ, Έχω Μέλλον" όταν κυλιέται στην λάσπη της ηλιθιότητας και χασκογελάει με την κουτοπονηριά του;
Όταν οι γονείς πάψαν να είναι γονείς στον καθημερινό μόχθο της αντιγραφής, του νεοπλουτισμού, της αφομίωσης των Τσιάο, Μαο, των μεσημεριανών εκπομπών, του τρύπιου πολιτισμού μας που μοιάζει σαν χεσμένη βράκα και τα παιδιά πάψαν να είναι παιδιά ενηλικιώμενα απο τα 12 και τα 13 τους βαμένα με καραμπογιές, αγόρια και κορίτσια στα facebook και hi5 και myspace σε έναν ατελείωτο σεξισμό διαφθορά τα άμοιρα που τους σπρώχνουμε εμείς οι μεγάλοι είτε με την ανηθικότητα μας είτε με την αδιαφορία μας είτε με την αλλοτρίωση μας.
Τι τα νοιάζει, τι τους νοιάζει, τι μας νοιάζει αν πουληθεί η Κέρκυρα, η Ακρόπολη, τα νησιά; Πόσοι Αθηναίοι έχουν ανέβει στον Ιερό Βράχο;
Πόσοι Αθηναίοι εγκατέλειψαν τα νησιά τους, για να έρθουν στην Αθήνα και να χαθούν στο χωνευτήρι της αποχαύνωσης της;
Ποιοί ήταν αυτοί που ανέχθηκαν την ερήμωση της υπαίθρου μας ψηφίζοντας ξανά και ξανά τα ίδια κόμματα εξουσίας και παραεξουσίας, κομπίνας και εξαγοράς 30 χρόνια τώρα;
Εμείς! Εγώ, Εσύ, Αυτός.
Άκριτα, απερίσκεπτοι, παραπλανημένοι, και με κατακερματισμένο τον κοινωνικό ιστό μας, με ανύπαρκτους λεηλατημένους ιδιοποιηθέντες απο της κομματικές γραφειοκρατίες κοινωνικους θεσμούς, πολιτικές οργανώσεις και κινήματα.
Βουβοί σαν σε εφιάλτη, που το κακό γίνεται εμπρός σου και δε μπορείς να το αποφύγεις. Στομωμένοι και ξεχασμένη μια γλώσσα οπως η δική μας που κατέληξε σε 3 λέξεις: Αει Γαμήσου Μαλάκα. Στις ξενόφερτες πινακίδες, διαφημιστικά σλόγκαν, που για να διαβάσεις κάτι από αυτά πρέπει να γνωρίζεις Αγγλικά.
Πως θα βγει απο τον λήθαργο αυτός ο λαός να πάρει τα πάνω του και τις πέτρες και σαν σφύρα να λιανίσει τους απατεώνες πάνω στον άκμωνα της δικαιοσύνης;
Ποιάς δικαιοσύνης αλήθεια, που έμεινε να ναι στίχος και τραγούδι στο "της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ" και τίποτα άλλο πέρα από παραδικαστικά κυκλώματα και παρακράτος;
Ποιός θα του δώσει τον μπάτσο για τις αβλεψείες του για τις ανομίες του για τον Συβαριτισμό του;
Ο Γερμανός που θα πάρει την Κέρκυρα, η Κόκα Κόλα που θα πάρει την Ακρόπολη, ο Τούρκος που θα πάρει το νησί του, ο Σκοπιανός που θα πάρει τον Μέγαλέξανδρο του;
Κάποιος θα του δώσει του ασεβή το χαστούκι να κοκκινίσει και μπας και βρει το φιλότιμο και βγει απο τα καπνισμένα σωθικά του η οργή και η ορμή και να σκεπάσει όλο τον τόπο και στήσει εκτελεστικά αποσπάσματα για κάθε ένα που τόσα χρόνια γεμίζει την σαπιοκοιλιά του και τις τσέπες του, πουλώντας, εμένα, εσένα, το μέλλον των παιδιών σου, ανερυθρίαστα, αυτούς όλους του Ελληνόφονες και φονιάδες του τόπου μου.
Στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, οι άνθρωποι νιώσανε τον κίνδυνο βλέποντας εμάς...
Εμείς όμως, αλίμονο, κοιτάζουμε με μάτια θολωμένα στην τιβί και ψάχνουμε να δούμε τι ακριβώς έκανε ένα τσουλί...
Οι έλληνες, κοιμώμενοι βαδίζουν στον χαμό χωρίς να έχουν καν την θέληση να φύγουν από τον δρόμο που οι επιτήδιοι τους βάλανε...