Κανένα όπλο δεν είναι τόσο δυνατό όσο η μνήμη

Η ΜΝΗΜΗ

«Μόνο για τον άνθρωπο που έχει μέσα του το πάθος για το μέλλον,
η ιδέα του παρελθόντος αποκτά περιεχόμενο και αξία»
Πολ Βαλερί




Η δημιουργική δραστηριότητα του ιστορικού ανθρώπου, γενικά μιλώντας, είναι κληρονομική. Κάθε τι το καινούργιο στηρίζεται στο παλιό. Το παρόν και το μέλλον συνδέονται και στηρίζονται στο παρελθόν. Γι αυτό, όπως πολύ ορθά επισημαίνει ο Γκράμσι, «αποδοκιμάζει κανείς το παρελθόν για να μην υπολογίσει το καθήκον του παρόντος».

Βεβαίως αυτή η διαδοχή από το παρελθόν στο παρόν και το μέλλον, από το παλαιό στο καινούργιο είναι διαλεκτική, δηλαδή αποκαλύπτεται διαμέσου εσωτερικών απώσεων και ρήξεων.

Για όσους λοιπόν αγωνίζονται να αλλάξουν τον κόσμο, όσοι έχουν «μέσα τους το πάθος για το μέλλον» η Ιστορία, οι παραδόσεις και οι μνήμες αποκτούν «περιεχόμενο και αξία».

Αυτοί που θέλουν να σβήσουν την Ιστορία, να σιδερώσουν τις μνήμες και να «τσαλακώσουν» τις παραδόσεις είναι οι κήρυκες και οι απολογητές του «υπάρχοντος ύπνου».

Κάθε εξουσία αγωνίζεται για την αποκοπή του κοινωνικού και ιστορικού κυκλώματος και την επιβολή μιας πάγιας κατάστασης: τη διαιώνιση του υπάρχοντος.

Η πλανητική εξουσία, σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε, δεν θέλει καμιά ταυτότητα συλλογικότητας, καμιά ταυτότητα εθνική ή θρησκευτική, καμιά ταυτότητα ιστορικής μνήμης. Γι αυτό η Νέα Τάξη επιχειρεί να «καταργήσει» την Ιστορία, να αποσπάσει τον άνθρωπο από την ιστορικότητά του (το παρελθόν του).

Η Ιστορία είναι επικίνδυνη για τους δυνάστες του κόσμου. Και είναι επικίνδυνη γιατί προϋποθέτει βίωμα και πραγμάτωση της συνοχής του γίγνεσθαι. Είναι δηλαδή συλλογική διαδικασία. Αυτός που «έχει μια ιστορία» έχει σχέση με το γίγνεσθαι, που σημαίνει ότι είναι και ικανός να δημιουργήσει ιστορία, δηλαδή να αλλάξει τον κόσμο.

Η κοσμοπολίτικη αριστερά αποτελεί τον ιδεολογικό κριό της πλανητικής εξουσίας. Αγωνίζεται μανιακά ( με τρομοκρατικά λάβαρα τον «αντιεθνικισμό», τον «αντιρατσισμό» και εκείνο το νόθο τέκνο τα «ατομικά δικαιώματα») να αποσαθρώσει τον ιστορικό μας ιστό και να αφανίσει την ιστορική μας ταυτότητα: το παρελθόν.

Απουσιάζει παντελώς από αυτήν «το πάθος για το μέλλον».