Του Θύμιου Παπανικολάου
Τα εθνικά ζητήματα δεν μπορεί να τα αποσπάσεις και να τα αυτονομήσεις από την κοινωνία. Αποτελούν έκφραση και διάσταση της συγκεκριμένης ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ συγκρότησης.
«Κοινωνικό» και «εθνικό» είναι έννοιες αλληλένδετες, δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Συνεπώς τα εθνικά ζητήματα είναι άρρηκτα δεμένα με τα κοινωνικά ζητήματα. Δεν μπορεί να «απελευθερωθείς» από την «εθνική σκλαβιά», αν δεν απελευθερώσεις από τα δεσμά της συγκεκριμένης ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ που υποδουλώνουν την πατρίδα και την καταλύουν.
Η πατρίδα δεν βρίσκεται έξω από την κοινωνία. Συνεπώς κάθε αγώνας για την πατρίδα είναι και κοινωνικός αγώνας. Κοινωνική απελευθέρωση και εθνική απελευθέρωση είναι έννοιες ταυτόσημες…
Οι πατριδοκάπηλοι, σε όλες τις ποικιλίες τους, διασπούν αυτή τη ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ενότητα «εθνικού»-«κοινωνικού», και διαχωρίζουν το «εθνικό» από το «κοινωνικό». Μιλάνε αφηρημένα για «έθνος» και «πατρίδα», ακριβώς γιατί κινούνται μέσα στα πλαίσια της κοινωνίας, της καπιταλιστικής, που σήμερα ΚΑΤΑΡΓΕΙ τα έθνη και τις πατρίδες.
Δεν μας λένε όμως τούτο το ουσιαστικό: Πώς θα απελευθερωθεί το έθνος και πώς θα επιλυθούν τα εθνικά ζητήματα μέσα σε ένα συγκεκριμένο κοινωνικό καθεστώς (πλανητική ιμπεριαλιστική Νέα Τάξη) το οποίο έχει σαν στρατηγική συνιστώσα την άλωση κάθε έθνους.
Γι’ αυτό ο αφηρημένος «πατριωτισμός» είναι ο «πατριωτισμός» του καθεστώτος. Οι «υπερπατριώτες» κάθε απόχρωσης απλώς εμπορεύονται τα «εθνικά ζητήματα», τα οποία σήμερα, έχουν αποκτήσει αιχμηρή πολιτική διάσταση.
Γι’ αυτό όλοι αυτοί οι υστερικοί κήρυκες του αφηρημένου «πατριωτισμού» προέρχονται από τις καθεστωτικές «ιδεολογίες» της «Δεξιάς» και «ακροδεξιάς».
Γι’ αυτό όλοι αυτοί της υπερπατριωτικής υστερίας πνίγουν κάθε κοινωνικό ζήτημα και το χειρότερο: Είναι και οι πλέον υστερικοί εχθροί των κοινωνικών διεκδικήσεων και κινημάτων.
ΟΛΟΙ βρίσκονται εχθρικά ΑΠΕΝΑΝΤΙ από τους εργαζόμενους και τις λαϊκές κινητοποιήσεις.
ΟΛΟΙ είναι ΥΠΕΡ των καθεστωτικών μέτρων εναντίον του λαού, ΥΠΕΡ της διάσωσης του κεφαλαίου και των κερδών του. ΥΠΕΡ εκείνων που δεν έχουν πατρίδα και καταλύουν την πατρίδα. Και όλα αυτά επενδυμένα με την απάτη: «Να σωθεί η Ελλάδα»!!!!!!
Γι’ αυτό και τα «πατριωτικά» ιστολόγια δεν καταπιάνονται ΠΟΤΕ με την κοινωνική μας γενοκτονία. Φλυαρούν αφηρημένα για τα «εθνικά», αποσπασμένα και αποξηραμένα από τους κοινωνικούς χυμούς τους…
Ο αφηρημένος «πατριωτισμός» των ποικίλων πατριδοκάπηλων (συνειδητών ή αφελών) είναι μια απάτη: Είναι η καπηλεία των οξύτατων «εθνικών» προβλημάτων.
Δεν έχουμε, όμως, μόνο αυτή την καπηλεία. Έχουμε και την «αριστερή» καπηλεία: Αυτή αποσπά το «κοινωνικό» από το «εθνικό», το ανεξαρτοποιεί και το καπηλεύεται.
Ζούμε ανάμεσα στις μυλόμετρες δύο καπηλειών: την κοινωνικό-καπηλεία της καθεστωτικής «αριστεράς» και την πατριδοκαπηλία της ιστορικής δεξιάς.
Οι μεταλλαγμένοι «αριστεροί» σφετερίζονται το κύρος των κοινωνικών αγώνων και το καπηλεύονται. Φετιχοποιούν τις άμεσες κοινωνικές διεκδικήσεις, τις ξεχωρίζουν από το «εθνικό» και ζητούν και αυτοί, εντός του υπάρχοντος πλαισίου της κοινωνικής συγκρότησης, τις λύσεις. Μια πολιτική που οδηγεί στην ήττα, στην αποσάθρωση των κοινωνικών σπονδύλων και στη νίκη των νεοταξικών σχεδίων.
Ακόμα χειρότερα: Αντιπαραθέτουν και αυτοί, όπως και οι καθεστωτικοί της ιστορικής «δεξιάς», το «κοινωνικό» με το «εθνικό». Σφετερίζονται και καπηλεύονται το «κοινωνικό» και με την ίδια καπηλεία από την ανάποδη, συκοφαντούν τα «εθνικά ζητήματα» και τα αφορίζουν με τα σύγχρονα ιδεολογήματα του κεφαλαίου: «εθνικισμός», «ρατσισμός», κ.λπ…
Ουσιαστικά η καθεστωτική λογική και εδώ είναι ενιαία στη βάση της. Είναι η λογική του τεμαχισμού της διαλεκτικής «κοινωνικού»-εθνικού», η οποία εκφράζεται ενιαία στο επίπεδο των πολιτικών υποκειμένων της μεταλλαγμένης «αριστεράς» και της ιστορικής «δεξιάς». Και τα δύο αυτά φαινομενικά αντίθετα σκέλη αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: τις όψεις της λογικής του συστήματος με ηγεμονικό πόλο τη μεταλλαγμένη «αριστερά»…
Δεν μπορεί κανένας αγώνας να πάει μπροστά δίχως την ΕΝΟΤΗΤΑ του «κοινωνικού» με το «εθνικό». Δίχως να υπονομευτούν και να γκρεμιστούν και τα δύο αυτά είδη καπηλειών…
Γι’ αυτό όσο ολέθριο είναι να «συνυπάρχεις» με τους μεταλλαγμένους «αριστερούς» καπήλους, άλλα τόσο ολέθριο είναι να «συνυπάρχεις» και με τους πατριδοκάπηλους και με όλων των ειδών τα «ακροδεξιά» φυράματα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου