Παρακολουθών αρκετό καιρό τώρα την εκφραζομένη αγωνία πολλών ειδημόνων και μη στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο για την λεγομένη οικονομική κρίση που μαστίζει τον πλανήτη και απειλεί και τη χώρα μας καθώς και τα κυβερνητικά σενάρια αντιμετώπισης της οικονομικής ασφυξίας και τις αναλύσεις των κομμάτων της αντιπολιτεύσεως, σαν ένας απλός πολίτης αυτής της χώρας καταθέτω δημόσια κάποιες σκέψεις μου που ασφαλώς δεν διεκδικούν το αλάθητο, αλλά που πιστεύω ότι εκφράζουν και την συλλογιστική και άλλων:[...]Ο πολιτικός λόγος [...] είναι προκατασκευασμένος για την προώθηση του «προϊόντος» που δεν είναι άλλο από την επανεκλογή του κόμματος. Σήμερα αν θέλεις να κατοχυρώσεις το εγώ σου, χρειάζεται να κάνεις ότι είσαι φαινομενικά αριστερός γιατί αλλιώς κινδυνεύεις να χαρακτηρισθείς αναχρονιστικός, συντηρητικός, πατριδοκάπηλος, ξενοφοβικός, αποστεωμένος, γραφικός και άλλα τέτοια βαρύγδουπα.
Η κακοδαιμονία του ελληνικού γίγνεσθαι αποδίδεται ανεπηρέαστα από τους πληρωμένους και στρατευμένους κονδυλοφόρους στο υπερτροφικό κράτος που όμως βάσει των επισήμων στοιχείων της Ευρωπαϊκής Ενώσεως στοιχίζει στην Ελλάδα μόνο 11% του Α.Ε.Π. ενώ το ίδιο κράτος στη Γαλλία στοιχίζει 25% και συγκριτικά με τα λοιπά κράτη της Ε.Ε. είναι το φθηνότερο, ενώ την ίδια στιγμή κανείς δεν διαμαρτύρεται όσο θα έπρεπε για την φορολογική ατέλεια των υψηλών εισοδημάτων και των πάντοτε κερδοφόρων τραπεζιτικών δήθεν ιδρυμάτων.
Θεσμοθετημένα με αισχρούς νόμους προάγεται ο γκαγκστερισμός των μεγάλων εισοδημάτων που τους παρέχεται η δυνατότητα μέσα από υπεράκτιες (off shore) εταιρίες για ξέπλυμα χρήματος και τοποθέτηση των κεφαλαίων τους στο εξωτερικό.
Προωθείται και μένει ατιμώρητο το έγκλημα του «λευκού κολλάρου», ενώ την ίδια στιγμή φυλακίζονται άνθρωποι για χρέη ολίγων ευρώ. Αγοράζουν οι μεγαλοκαρχαρίες του συστήματος το πετρέλαιο 70 δολλάρια το βαρέλι, το πωλούν διπλάσια και κάνουν δωρεές με ψιχία των κλοπιμαίων που εκπίπτουν από την φορολογική τους δήλωση και ανακηρύσσονται και εθνικοί ευεργέτες.
Όλες οι πολιτικές παρατάξεις καταγγέλλουν τον επαίσχυντο και αντιδημοκρατικό νόμο «περί ευθύνης υπουργών» που παραγράφει κακουργήματα εν ριπή οφθαλμού και υπό το καθεστώς αφόρητης πολιτικής σκοπιμότητας και ιδιοτέλειας, κανείς όμως δεν τον καταργεί τουλάχιστον μέχρι αυτή τη στιγμή.
Δισεκατομμύρια άλλαξαν χέρια επί «βαναύσω ζημία» της Ελληνικής Πολιτείας με τα από όλους ομολογημένα σκάνδαλα του Χρηματιστηρίου, της Siemens, του C4I, των δομημένων ομολόγων, των Ολυμπιακών έργων που κόστισαν πενταπλάσια από την πραγματική τους αξία αλλά κανείς δεν οδηγήθηκε στην φυλακή και το κυριότερο κανενός η αισχροκερδής περιουσία δεν αποδόθηκε στο νόμιμο δικαιούχο της που είναι το Ελληνικό δημόσιο.
Γιατί δεν υπάρχει ανάστημα στον πολιτικό κόσμο της πατρίδας μας να γκρεμίσει την αισχροκέρδεια και το έγκλημα του «λευκού κολάρου».
Οι πολιτικοί μας το μόνο που τους νοιάζει είναι η επανεκλογή τους. Κατεβαίνουν στο εκλογικό σώμα με τους νόμους της αγοράς: τι θέλει ο πολίτης να ακούσει αυτό του λένε.
Δεν υπάρχουν θεσμοί για την δημοκρατική οργάνωση των κομμάτων και οι βουλευταί αναγκάζονται για να επιβιώσουν να γίνονται κόλακες του εκάστοτε αρχηγού και υποχείρια της νομενκλατούρας και ολιγαρχίας που κυβερνά το κάθε κόμμα. Όλα τα κόμματα έχουν αφόρητη και εξουσιαστική δομή και ιεραρχία με μία απόλυτη αυθαίρετη κορυφή και αυθεντία, που δεν ανέχεται την άλλη φωνή και την κριτική.
Το κάθε κόμμα μικρό η μεγάλο αποβαίνει «σουλτανάτο» με αποτέλεσμα να έχει απόλυτο δίκιο ο πολύς Μουζέλης που είπε: «Το πολίτευμα της Ελλάδος είναι κομματοκρατία».
Η κατ' επίφασιν δημοκρατία μας ουσιαστικά είναι η απολυταρχία του ενός ανδρός, του εκάστοτε αρχηγού του κυβερνώντος κόμματος, που επιβάλλει μια δικτατορία με κοινοβουλευτικό μανδύα, εφ' όσον διορίζει και απολύει αυθαίρετα και κατά βούλησιν τα μέλη της Κυβερνήσεως, της εκτελεστικής εξουσίας, θέτει εκτός κοινοβουλευτικής ομάδος με απλή δήλωσή του τον εκλεγμένο αντιπρόσωπο του θεατού ελληνικού λαού και επιλέγει την κομματικά προσκείμενη διοίκηση της Δικαιοσύνης, που με την σειρά της δια του ανωτάτου Δικαστικού Συμβουλίου διοικεί τη δικαστική λειτουργία με προαγωγές και μεταθέσεις, με προφανές αποτέλεσμα η περίφημος διάκρισις των εξουσιών του Μοντεσκιέ να μένει μόνο προς ακαδημαϊκή ενθύμηση.
Σε αυτή την τραγικότητα δεν υπάρχει ούτε αριστερή αντιπρόταση ούτε κοινωνικοκεντρική προοπτική και πολιτική πρόταση. Το βασικό κόμμα της αριστεράς έφθασε να δικαιώσει τον αιμοσταγή δικτάτορα Ιωσήφ Στάλιν και θέτοντας στα προς κατεδάφισιν μόνιμα και σταθερά την αλήθεια του Θεού, αυτοδιαλύει τις θαυμάσιες έννοιες της ισότητος, της αλληλεγγύης της κοινοκτημοσύνης, του ανθρωπισμού εφ' όσον τους στερεί την μεταφυσική αναγωγή και δικαίωσή τους και θέλει να αγνοεί τον άτεγκτο παγκόσμιο νόμο: «χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται» και γιατί όχι[...];
Φυσικά δεν ασχολούμεθα με τα δήθεν αριστερής υφής μορφώματα, προϊόντα του μάρκετινγκ της καπιταλιστικής μηχανής που στοχεύουν στην προαγωγή της ομογενοποίησης και του συγκρητιστικού αχταρμά προωθώντας τα σχέδια του Σιωνιστικού τέρατος για αποδόμηση της ιδιοπροσωπίας του λαού μας.
Καλούνται λοιπόν τα κόμματα καθώς και όλοι οι πολίτες να επαναστατήσωμε ειρηνικά, αλλά σε αυτήν την κατάντια αλλάζοντας ο καθένας μας τον εαυτόν του, να κατασφαλίσουμε θεσμικά την λειτουργικότητα της αξιοκρατίας, να υποβάλλουμε κοινωνιοκεντρικές προτάσεις πολιτικής, να προωθήσουμε την κοινωνία των σχέσεων των ανθρώπων που δίνει χαρά ζωής, να περιστείλουμε την συνεχή επιθετικότητα για την διασφάλιση του εγώ που φέρνει μοναξιά και ερημιά, να αναβιώσουμε στην ελληνική μας γλώσσα το ήθος που στον Όμηρο σήμαινε ενδιαίτημα, κατοικία, τρόπο υπερβάσεως του ατομισμού.
Να αλλάξουμε με ριζοσπαστικές δομές τους θεσμούς και επί τέλους να πιέσωμε να αντιμετωπιστεί το σύμφωνο της δήθεν σταθερότητας που είναι όλο λανθασμένο και που πρέπει να ανατρέψει η χώρα μας μαζί με τις άλλες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να μπορέσουμε να υπερβούμε την λαίλαπα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που ενορχηστρώνει μαζί με όλες τις παραπάνω παραμέτρους το «εμφολεύον» στην μεγάλη υπερατλαντική χώρα Σιωνιστικό τέρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου