ΑΡΕΤΗ - ΗΘΙΚΗ

Μπροστά στην αρετή, οι αθάνατοι θεοί έβαλαν τον ιδρώτα. Ο δε δρόμος προς αυτήν είναι μακρύς και ανηφορικός και στην αρχή κακοτράχαλος. Όταν πλησιάζεις όμως προς το τέλος, από κει πια γίνεται εύκολος
Ησίοδος ( Έργα και Ημ. 289-292)

Αφαίρεσε την αρετή από κάποιον, και τότε σε όλα του θα είναι ασήμαντος. Στα δώρα από ιδιοτέλεια, στους κόπους από μαλθακότητα, στους θεούς από δεισιδαιμονία, στους αρίστους από φθόνο, στους άνδρες από φόβο, στις γυναίκες από φιληδονία.
Πλούταρχος ( Ηθικά, 337 C )

Μια μόνο μορφή της αρετής υπάρχει, άπειρες όμως της κακίας
Πλάτων ( Πολιτεία 445 C )

Η αρετή είναι κάτι που εξαρτάται από την δική μας θέληση… το ίδιο και η κακία
Αριστοτέλης ( Ηθ. Νικομ. 1113, b, 6-7)

Να ξέρεις πως για την απόκτηση της αρετής, πιο πολύ βοηθούν τα κοπιαστικά παρά τα ευχάριστα
Πυθαγόρας ( Ανθ. Στοβ. Α, 26)

Μην κάνετε στους άλλους εκείνα τα οποία εσείς θυμώνετε όταν σας τα κάνουν άλλοι
Ισοκράτης (Νικοκλής , 6)

Να προτιμάς να είσαι φτωχός και δίκαιος παρά πλούσιος και άδικος
Ισοκράτης (Προς Δημόνικο, 38)

Να μην ζηλεύεις κανέναν από εκείνους που πλουτίζουν άδικα, αλλά να αναγνωρίζεις εκείνους που ζημιώθηκαν από το πάθος τους για την δικαιοσύνη
Ισοκράτης (Προς Δημόνικο, 39)

Να προτιμάς την ζημιά παρά το αισχρό κέρδος
Χίλων (ένας από τους 7 σοφούς της αρχαιότητας) Διογ. Λαετριος, Βίοι φιλοσόφων, Ι , 70)

Να ασκείς την δικαιοσύνη και με έργα και με λόγια
Πυθαγόρας (Χρυσά έπη, 1-5, Diehl)

Να είσαι φιλόπονος και στα έργα, όχι μόνο στα λόγια
Μένανδρος (Γν. μον. 177)

Όταν ευτυχείς να μην υπερηφανεύεσαι και όταν βρίσκεσαι σε δυσκολία να μην ταπεινώνεσαι
Κλεόβουλος (Διογ. Λαέρτιος, Βίοι Φιλοσόφων, Ι , 93)

Δεν πρέπει να φροντίζουμε να ζούμε μόνο, αλλά και να ζούμε έντιμα
Πλάτων (Κρίτων, 48 Β)

Από αυτά που σου έδωσε ο Θεός, απ αυτά δώσε και σε αυτούς που έχουν ανάγκη
Φωκυλίδης (Γνώμαι, 29, Diehl)

Να συμπεριφέρεσαι στους γονείς σου με τον ίδιο τρόπο που θα ήθελες να συμπεριφέρονται σε σένα τα παιδιά σου
Ισοκράτης (Προς Δημόνικο, 14)

Όταν ευεργετηθείς να το φυλάς στην μνήμη σου, όταν ευεργετείς να το λησμονείς
Μένανδρος (Γν. μον. 700)

Κάποιος ρώτησε τον Σωκράτη ποιο επάγγελμα νομίζει ότι είναι το καλύτερο, και εκείνος απάντησε « αυτό που πράττει το καλό για το σύνολο»
Ξενοφώντας (Απομν. Γ, ΙΧ, 14)

Ο έρωτας της ψυχής είναι κατά πολύ ανώτερος του σώματος
Ξενοφώντας (Συμπόσιο, VIII, 12)

Να ντρέπεσαι τον εαυτό σου και τότε δεν θα ντραπείς άλλον
Θεόφραστός ( Ανθ. Στοβ. ΛΑ, 10)

Κανέναν θησαυρό δεν θα αφήσεις στα παιδιά σου καλύτερο από την ντροπή, η οποία ακολουθεί τους έντιμους ανθρώπους
Θεογνίς (Ελεγ. 1161, West)

Εκείνοι που φθονούν είναι πιο δυστυχισμένοι από τους υπόλοιπους, γιατί εκτός από τις δικές τους συμφορές λυπούνται και για τα καλά των άλλων
Θεόφραστος (Ανθ. Στοβ. ΛΗ, 43)

Ο φθονερός γίνεται εχθρός του εαυτού του, διότι διακατέχεται από λύπες που προκαλεί από μόνος του
Μένανδρος (Αβ. Απόσπ. 70, Meineke)

Δεν πρέπει να νοιαζόμαστε τόσο πολύ για το τι θα πει ο κόσμος για εμάς, αλλά εκείνος που έχει καλή γνώση για τα δίκαια και τα άδικα
Πλάτων (Κρίτων, 48 Α)

Προτιμώ να ενεργώ τίμια (και ας αποτυγχάνω) παρά να επιτυγχάνω δόλια
Σοφοκλής (Φιλοκτήτης 94-95)

Ο Έμπιστος άνθρωπος είναι αντάξιος χρυσού και αργύρου
Θεογνίς (Ελεγεία 77-78, West)