Ανατροπές στην Διεθνή Σκηνή. Η Εποχή της Αντεπίθεσης.

Γιώργος Σιδηρούντιος
Κάποτε κλήθηκε ο πατέρας του Γρηγόρη Αυξεντίου να αναγνωρίσει το καμένο πτώμα του γιου του. Κατα την διάρκεια της αναγνώρισης οι Άγγλοι παρευρισκόμενοι εξεπλάγησαν. Ο πατέρας του Αυξεντίου ήταν χαρούμενος. “Ε όχι και να με δουν να κλαίω,” είπε σε φίλο του όταν απομακρύνθηκε. Οι ‘παντοδύναμοι’ δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τέτοιους ανθρώπους. Αναγνώρισαν την ανωτερότητα των Κυπρίων, ανάλυσαν την κατάσταση, διαπίστωσαν ότι μόνοι τους δεν ήταν δυνατόν να κερδίσουν, και έψαξαν να βρουν συμμάχους.

Πρόσφοροι οι Τούρκοι, είχαν επιδείξει το τι μπορούσαν να προσφέρουν στους Άγγλους με το πογκρόμ στην Κων/πολη το 1955 εναντίον αμάχων. Έπειτα, έκαναν και την εισβολή. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι Αμερικανικά πλοία και αεροσκάφη σταμάτησαν τα δικά μας που πήγαιναν να πολεμήσουν στην Κύπρο.

Οι πιλότοι εκείνων των Ελληνικών αεροσκαφών ζουν ακόμα. Πρέπει επίσης να γωρίζουμε ότι Άγγλοι στρατιωτικοί καθοδηγούσαν με πληροφορίες την εισβολή του Τουρκικού στρατού. Τι κατάφεραν τελικά οι Άγγλοι στην περιοχή αθετώντας την υπόσχεσή που έδωσαν κατα τη διάρκεια του Β πολέμου για ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα; Τι κατάφεραν; Την παραμονή των βάσεών τους; Μα αυτές τους τις έδιναν οι Κύπριοι έτσι και αλλιώς. Ούτε η Αθήνα είχε αντίρρηση για τις βάσεις, ούτε κανείς. Κέρδισαν την συμμαχία της Τουρκίας; Μα αυτή έγινε αδελφή της Περσίας. Τι κατάφεραν οι Αμερικάνοι; Την ενίσχυση του Ισραήλ; Μα αυτό αν συνεχίσει όπως πάει δεν έχει σωτηρία. Τι κατάφεραν; Την συμμαχία της Τουρκίας; Μα αυτή είναι στην ουσία αντιαμερικανική Ισλαμική χώρα.

Όταν λοιπόν μας πιάνει το σύνδρομο των αδυνάτων και κατατρεγμένων, που για όλα μας φταίνε οι ξένοι και οι ανίκανοι πολιτικοί μας, να παρατηρούμε κιόλας ότι πολλοί μεγάλοι διαμορφωτές της διεθνούς σκηνής δεν είναι άξιοι ούτε να προγραμματίσουν, ούτε να προβλέψουν το μέλλον. Αντίθετα, με την ανικανότητά τους αποδεικνύονται οι μεγαλύτεροι εχθροί των ίδιων τους των εαυτών. Οι ίδιοι, με της λανθασμένες στρατηγικές τους, αυτοκαταστρέφονται. Οι πράξεις τους μαρτυρούν ότι διακατέχονται από το σύνδρομο της υπεροψίας, της υπερεκτίμησης του εαυτού τους, και της επιφανειακής μελέτης της ιστορίας. Δηλαδή έχουν ουσιαστική έλλειψη αυτογνωσίας και κοσμογνωσίας. Όλα δείχνουν ότι η λεγόμενη Δύση δεν έμαθε τι θα πει Ισλαμικός επεκτατισμός, παρά τις αλλεπάλληλες αιώνιες Ισλαμικές επιθέσεις εναντίον της. Ο ίδιος ο φιλειρηνικός και πολιτισμένος Πάπας έσπευσε να ζητήσει συγνώμη από τους μουσουλμάνους για τα εγκλήματα των σταυροφόρων, χωρίς να διευκρινίσει ότι οι σταυροφορίες ήταν στην ουσία η απάντηση στις μακραίωνες επιθέσεις των μουσουλμάνων εναντίον των Χριστιανών της Ευρώπης, οι οποίοι μάλιστα είχαν καταλάβει και την Κρήτη, την Σικελία και την Νότια Ισπανία.

Οι Ευρωπαίοι αμύνονταν για εκατονταετίες, και τελικά αποφάσισαν να κάνουν και αυτοί αντεπιθέσεις. Καθαρά λοιπόν, πρώτα το Ισλάμ άρχισε την επίθεση ενάντια στην Ευρώπη. Για σειρά αιώνων με ιερούς πολέμους ρημάχτηκαν όλα τα παράλια της Μεσογείου, και μετά ακολούθησαν ως απάντηση οι σταυροφορίες. Αντί λοιπόν να ζητήσουν πρώτοι αυτοί συγνώμη, ζήτησε ο Πάπας. Τόσο τεράστια είναι η άγνοια στην Δύση για το Ισλάμ, που ακόμα και ο ίδιος ο Ομπάμα στο Κάϊρο παίνεσε τους Άραβες για τους αριθμούς που εφεύραν, την στιγμή που κάθε Ινδός και ο κάθε σοβαρός ιστορικός γνωρίζει ότι είναι Ινδικοί, και ότι από την Ινδία τους πήραν οι Άραβες. Το χαρτί επίσης που μας λένε αραβικό, το πήραν από την Κίνα.

Η μοναδική σοβαρή πολιτιστική συνεισφορά μερικών Μουσουλμάνων, είναι το ότι διέσωσαν ορισμένα επιστημονικά έργα Αρχαίων Ελλήνων, τα οποία μετέδωσαν στην Δύση. Κληρονόμησαν έτοιμο υλικό από τον Ελληνικό, Αιγυπτιακό και Περσικό πολιτισμό, το περισσότερο από το οποίο κατέστρεψαν. Μόνο τους πρώτους αιώνες εξάπλωσης του, το Ισλάμ είχε πολιτιστική παρουσία, και αυτό επειδή η διαδικασία του εξισλαμισμού δεν είχε καταπνίξει προηγούμενα ρεύματα της διανόησης τα οποία είχαν προ-ισλαμικές ρίζες. Σταδιακά το Ισλάμ έπεσε σε τέλμα και είχε οπισθοδρόμηση και παρακμή. ‘Ετσι δημιουργήθηκε μία τεράστια διαφορά μεταξύ Ευρώπης και Ισλαμικού κόσμου στον πολιτιστικό και άλλους τομείς. Η αυθεντική συνεισφορά του Ισλαμικού στοιχείου στον παγκόσμιο πολιτισμό είναι ελάχιστη σε σύγκριση με τους Αρχαίους Έλληνες, τους Αιγύπτιους, τον Ελληνισμό του Βυζαντίου, τους Κινέζους, τους Πέρσες, τους Ινδούς, τους Ρωμαίους, κι άλλους. Η αφέλεια λοιπόν, και η ανιστορικότητα Χριστιανών και αθέων Ευρωπαίων και Αμερικανών, επιτρέπουν στους μουσουλμάνους να προσηλυτίζουν στις χώρες τους, την στιγμή που το Ισλάμ απαγορεύει δια ροπάλου τόσο σε Χριστιανούς όσο και σε δυτικά ρεύματα διανόησης να αναπτυχθούν μέσα στα σύνορά του.

Με την αφέλεια και άγνοια αυτή πήγαν οι Αμερικάνοι, οι Ευρωπαίοι, οι Ρώσοι οι Εβραίοι, οι Αρμένιοι οι Έλληνες, οι Ινδοί και άλλοι στον πόλεμο εναντίον των Μουσουλμάνων, και χάνουν. Αυτό δείχνει η ιστορία των τελευταίων δεκαετιών. Ας μην εκπλαγούμε λοιπόν μία μέρα εάν δούμε τους Μουσουλμάνους να πετυχαίνουν και άλλες μεγάλες νίκες. Αυτοί που τους πολεμούν δεν τους γνωρίζουν ποιοι πραγματικά είναι, και δεν ξέρουν πως θα τους νικήσουν.Εάν αφεθεί λοιπόν να δράσει παρεταίρω το Ισλαμικό στοιχείο, τι πρόκειται να γίνει; Η Ρωσία πως μόνη της θα κρατήσει τους μεγάλους Ισλαμικούς πληθυσμούς μακριά από τον νότο της; Εδώ τον Καύκασο δεν μπορεί να ελέγξει ακόμα. Η Κίνα έχει τεράστιο πρόβλημα με τους Τουρκογενείς Ουιγκούρους Μουσουλμάνους, οι οποίοι έχουν φτιάξει και αντάρτικο μέσα στην Κίνα και αριθμούν πολλά εκατομμύρια. Η Δύση όχι μόνο θα χάσει τα πετρέλαια, αλλά και εδάφη στα Βαλκάνια, στα οποία το Ισλαμικό στοιχείο είναι ήδη πλειοψηφία (χωρίς τον υπολογισμό του πληθυσμού της Ρουμανίας). Για να αναλογιστούμε τι μπορεί συμβεί στα Βαλκάνια, ας κοιτάξουμε την ιστορία του Κοσσόβου. Πριν εκατό χρόνια την συντριπτική πλειοψηφία εκεί την είχαν οι Χριστιανοί Σέρβοι. Σήμερα την έχουν οι Μουσουλμάνοι.

Η πορεία των Βαλκανίων θα γίνει και το μέλλον της Γερμανίας και της Γαλλίας, χώρες οι οποίες με την παράλογη εσωτερική πολιτιστική στρατηγική τους έχουν ευνουχίσει τους γηγενείς πληθυσμούς τους, όπως και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, και δεν κάνουν παιδιά. Κάθε μελετητής της σημερινής κατάστασης διαπιστώνει ότι η ανάπτυξη του φαινομένου της διασποράς του Ισλάμ ενώνει σχεδόν τους πάντες μη Μουσουλμάνους εναντίον του, ανεξάρτητα από εθνική ή πολιτική καταγωγή. Ειδικότερα στην Ευρώπη οι πληθυσμοί δείχνουν ιδιαίτερη ευαισθησία, εν μέρει επειδή ένα μεγάλο μέρος του Ευρωπαϊκού πληθυσμού είναι απόγονοι Χριστιανών προσφύγων από χώρες τις οποίες κατέλαβε το Ισλάμ ανά τους αιώνες, και από τις περιοχές εκείνες της Ευρώπης οι οποίες για αιώνες υπέφεραν από τις Ισλαμικές εισβολές (Ισπανία, Ρωσία, Νότια Ιταλία, παράλια Ιταλίας, Γαλλίας, Αυστρία, Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική, Μικρά Ασία, και φυσικά τα Βαλκάνια και άλλες περιοχές). Όλοι φαίνεται ότι ξεχνάμε πως το Ισλάμ από την στιγμή της γέννησής του τον 7ο αιώνα κάνει πολέμους. Όταν έχανε έδαφος στην Ευρώπη, κέρδιζε σταδιακά πολλαπλάσιο στην Ασία, και σήμερα είναι ισχυρό όπως είπαμε ακόμα και μέσα στην Κίνα.

Μπορεί οι Ευρωπαϊκοί πληθυσμοί να έχουν χάσει την ιστορική μνήμη των διωγμών που υπέστησαν, όμως έχουν διατηρήσει την Ισλαμοφοβία τους, διότι οι σφαγές όπως φαίνεται αφήνουν βαθιές μνήμες στο υποσυνείδητο λαών. Ο σημερινός πληθυσμός της Ελλάδας είναι κατα συντριπτική πλειοψηφία άνθρωποι οι οποίοι υπέφεραν από τον Ισλαμικό ζυγό και τους επεκτατικούς Ισλαμικούς πολέμους εδώ και δεκατρείς συνεχόμενους αιώνες. Το τελευταίο μεγάλο κύμα προσφύγων το ζήσαμε από το 1914 μέχρι το 1974. Τέτοια κύματα προσφύγων έχουν ξαναέρθει παλαιότερα στον Ευρωπαϊκό χώρο από τόπους της Χριστιανικής Ανατολής. Ας μην ξεχνάμε τους Έλληνες που ήρθαν από τη Αίγυπτο,την Συρία, την Παλαιστίνη και αλλού. Βέβαια, θα πει κανείς, εδώ έχουμε ξεχάσει το 1974, αυτά τα μακρινά θα θυμόμαστε; Αυτό που στην ουσία δίνει ιδεολογική δύναμη στους Τούρκους και άλλους Μουσουλμάνους για να κατέχουν γη την οποία άρπαξαν, είναι η θρησκεία τους, η οποία θεωρεί επιβαλλόμενο ο Μουσουλμάνος να αρπάζει από τον άπιστο. Έτσι άρπαξαν σιγά σιγά την γη, τις γυναίκες και τα παιδιά πολλών απίστων. Αυτά έκαναν οι Τούρκοι για αιώνες στην Μικρά Ασία, υπάρχουν πλήθος σχετικών συγγραμμάτων και είναι πασίγνωστα σε κάθε άνθρωπο που έχει στοιχειώδη παιδεία.

Στο θέμα μας λοιπόν, ιδιαίτερη ανησυχία παρουσιάζει το γεγονός της ραγδαίας αύξησης των Ισλαμικών πληθυσμών. Για παράδειγμα, ποτέ άλλοτε τους τελευταίους αιώνες οι Ρώσοι ή εμείς δεν είμασταν τόσο λίγοι σε σχέση με τους Μουσουλμάνους γείτονές μας. Εξαιτίας γεωπολιτισμικών εξελίξεων, ο Ισλαμικός χώρος αναδεικνύεται και πάλι σαν μία σοβαρή απειλή για τον μη Μουσουλμανικό κόσμο γενικότερα, έπειτα από πολλά χρόνια εδαφικής επέκτασής του περισσότερο προς την μακρινή Άπω Ανατολή, και αφότου εκκαθάρισε σε μεγάλο βαθμό όλα αυτά τα χρόνια πολλούς Χριστιανικούς, Βουδιστικούς, Ζωροαστρικούς και άλλους μη μουσουλμανικούς πληθυσμούς που έζησαν μέσα σε εδάφη στα οποία αναπτύχθηκε.

Τι λοιπόν θα είναι αυτό που τελικά θα σταματήσει το Ισλαμικό στοιχείο, και θα αρχίσει την αντίστροφη μέτρηση ενάντιά του; Η τεκνοποιία σαν μέσω αντιμετώπισής του φυσικά και δεν συζητείται από κανέναν. Τι άλλο υπάρχει σαν ουσιαστική λύση, αν όχι η περιόριση των συνόρων του και ο προσηλυτισμός Ισλαμικών πληθυσμών από άλλες θρησκείες ή και μη θρησκευτικές ιδεολογίες; Το δίλημμα προσηλυτισμός ή θάνατος το έθεσαν πολλές φορές οι Μουσουλμάνοι σε λαούς που κατέλαβαν, και είναι μία πρακτική την οποία έχει να εφαρμόσει ο Χριστιανισμός εδώ και πολλούς αιώνες. Είναι μία σκληρή πρακτική, αλλά απέδωσε όπως φαίνεται. Το θέμα είναι εάν ο κόσμος με το οποίο έχει διαφορές το Ισλαμικό στοιχείο, αποφασίσει να εφαρμόσει κάποτε τις ίδιες βίαιες τακτικές με αυτές που χρησιμοποίησε το ίδιο το Ισλάμ για την εξάπλωσή του. Το Ισλαμικό στοιχείο ταπεινώνει την Δύση στο Αφγανιστάν, συνεχίζει τον πόλεμο στον Καύκασο, συνεχίσει την διείσδυση στα Βαλκάνια, και κατά συνέπεια γιατί να μην δούμε μία μέρα την Ευρώπη, Ανατολική και Δυτική, να συνασπίζεται και να εισβάλει από κοινού ενάντια σε Ισλαμικό χώρο, με εξαιρετικά βίαιο τρόπο, και να επιβάλει θρησκευτικές και πολιτισμικές αλλαγές, παραμερίζοντας όλον αυτό τον παθητικό ψεθδοανθρωπισμό που οδηγεί την Ευρώπη στην σταδιακή εξισλαμοποίησή και μεσαιωνοποίησή της; Τέτοιου είδους βίαιες αλλαγές συχνά μάλιστα εκλαμβάνονται από θρησκευόμενους σαν θέλημα Θεού.

Η δύναμη του Θεού είναι αυτή που αναγνωρίζει ο Μουσουλμάνος, και ταυτίζει τον Θεό με την δύναμη, ενώ ο Χριστιανός επικεντρώνετε στην αγάπη του Θεού, και ταυτίζει τον Θεό με την αγάπη. Ο χρόνος, με τις ραγδαίες πληθυσμιακές αλλαγές υπέρ του Ισλαμικού στοιχείου, δεν είναι υπέρ των μη Μουσουλμάνων. Εάν δεν γίνει κάτι δυναμικό σχετικά σύντομα, το Ισλαμικό στοιχείο θα συνεχίσει την επέκτασή του ακόμα και με ειρηνικό τρόπο, και θα επιβληθεί μακροπρόθεσμα με την πληθυσμιακή παρουσία του στην Ευρώπη, με τραγικά αποτελέσματα για την εξέλιξη του Ευρωπαϊκού και παγκόσμιου πολιτισμού. Όπως φαίνετε από την πραγματικότητα, μόνο ένας πόλεμος θα κλείσει τα σύνορα της μαζικής Ισλαμικής μετανάστευσης στην Ευρώπη, και τίποτα άλλο. Φυσικά και πρόκειται για μία οδυνηρότατη λύση, ιδιαίτερα σκληρή, η οποία με τα σημερινά δεδομένα των κινημάτων υπεράσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, φαντάζει αδύνατη. Ο Ψευδοανθρωπισμός και ο Ισλαμισμός λοιπόν, προς το παρόν είναι σύμμαχοι. Να δούμε όμως τι κρύβει το μέλλον, και μέχρι πόσο θα επικρατήσουν η άγνοια και η παθητικότητα. Η ιδέα της αντεπίθεσης αντί της παθητικής στάσης αναμονής κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος σε Ανατολική και Δυτική Ευρώπη, και μάλλον πρόκειται για μία περιπέτεια η οποία θα αλλάξει την παγκόσμια σκηνή, και θα ενώσει την ανθρωπότητα ενάντια στην Ισλαμική απειλή. Η Ευρωπαϊκή κοινή γνώμη κινείται όλο και ποιο κοντά στην αναζήτηση μίας δυναμικής λύσης, η οποία μάλλον είναι αναπόφευκτη. Το θέμα είναι να μην αργήσει να δωθεί, διότι τα ενδοευρωπαϊκά πληθυσμιακά δεδομένα αλλάζουν, και κατα συνέπεια μία σύρραξη όσο αναβάλετε τόσο μεγαλύτερο εσωτερικό κόστος ασφάλειας θα έχει στο μέλλον. Η Ευρώπη έχει να επιλέξει μεταξύ δύο διλημμάτων: δυναμική λύση ή σταδιακή εξισλαμοποίησή της. Οτιδήποτε άλλο πλην της δυναμικής λύσης έχει δοκιμαστεί για αιώνες, και έχει αποτύχει. Όλα δείχνουν ότι η εντύπωσης πως το Ισλαμικό στοιχείο θα μετεξελιχθεί από μόνο του προς θετική εξέλιξη, είναι απατηλή.

Δυστυχώς, μόνο με την χρήση βίας το Ισλάμ σταμάτησε την κατάληψη της Ευρώπης αρκετές φορές στο παρελθόν, και τίποτα δεν δείχνει ότι η Ευρώπη δεν θα εκμεταλλευθεί την σημερινή υπεροπλία της, πριν ο αιώνιος αντίπαλος βρεθεί σε πλεονεκτική τεχνολογική θέση, όσον αφορά τους εξοπλισμούς του. Η πρόσφατη παρουσία των Ευρωπαίων στο Αιγαίο, για την διαδικασία φύλαξής του, έχει καταγράψει την επιθετική πολιτική της γειτονικής Ισλαμικής χώρας. Ας μην είμαστε αφελής, σχεδόν κανείς λογικός πλέον δεν επιθυμεί μία Τουρκία να γίνει ισχυρότερη από ότι είναι. Το αντίθετο μάλιστα, όλο και περισσότεροι επιθυμούν την ταπείνωσή της. Με τις ήττες των Αμερικανών, ανοίγει μία καινούργια εποχή για την δημιουργία καινούργιων διεθνών συσχετισμών και συμμαχιών. Μέσα σε αυτή την καινούργια κατάσταση η Ελλάδα βρίσκεται σαφώς σε καλύτερη στρατηγική θέση από αυτή που ήταν μέχρι πρόσφατα. Το ζήτημα είναι να αντιληφθεί ο μη Ισλαμικός κόσμος ότι εάν δεν προχωρήσει σε μαζική αποισλαμοποίηση περιοχών που τώρα κατέχει το Ισλαμικό στοιχείο, δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ ειρήνη, μέχρι που να επικρατήσει ολοκληρωτικά το Ισλαμικό στοιχείο μέσα από το πέρασμα του χρόνου. Για όσους αναρωτιούνται πως είναι δυνατόν να επιτευχθεί η αποισλαμοποίηση, ας έχουν υπόψη τους ό,τι η σκληρή στρατιωτική επιβολή σε συνδυασμό με την επιστήμη της πλύσης εγκεφάλου μπορούν να φέρουν αποτελέσματα. Έτσι ακριβώς εξαπλώθηκε το Ισλαμικό στοιχείο, και μόνο έτσι ακριβώς θα καταπολεμηθεί, με δυναμική επιβολή και με πλύση εγκεφάλου.

Η τεράστια υπεροπλία που διαθέτει ο μή μουσουλμανικός κόσμος δεν χρησιμοποιείτε εναντίον του Ισλαμικού στοιχείου προς το παρόν, για ανθρωπιστικούς λόγους. Αυτοί οι ανθρωπιστικοί λόγοι όμως, κατα πόσο υπηρετούν την θετική εξέλιξη της ανθρωπότητας; Θ αφήσουμε το Ισλαμικό στοιχείο να επικτρατήσει, ή θα αφήσουμε τον ψευδοανθρωπισμό μας κατα μέρος και θα το πολεμήσουμε με τον βίαιο προσηλυτισμό του; Ποια άλλη λύση υπάρχει για να σταματήσει; Τι μας διδάσκει η ιστορία; Ας μην είμαστε σίγουροι λοιπόν ότι ο μη Ισλαμικός κόσμος θα παραμείνει το ίδιο παθητικός για πολύ ακόμα. Ο λογικός χώρος από όπου θα αρχίσει ο Ευρωπαϊκός κόσμος (Δυτική και Ανατολική Ευρώπη μαζί) την αντεπίθεση του είναι η Μικρά Ασία.