Γιατί με σκοτώνεις, σύντροφε;

Το κάπνισμα στους χώρους εργασίας και οι ευθύνες των συνδικάτων

Γράφει ο Θεόδωρος Κουτρούκης

Καθώς περιττεύει η παράθεση ερευνητικών αποδείξεων για τις βλαπτικές επιδράσεις του καπνίσματος στο χώρο εργασίας ΚΧΕ, είναι κρίσιμο να υπογραμμιστεί ο κρίσιμος ρόλος των εργατικών συνδικάτων για την προάσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων, από έναν πολυσήμαντο κίνδυνο που απειλεί δραστικά την υγειά τους. Ορισμένες ενδεδειγμένες δράσεις των εργατικών οργανώσεων θα ήταν οι ακόλουθες: α) η νομοθεσία για την απαγόρευση του καπνίσματος στους χώρους εργασίας πρέπει να θεωρείται και εργατική νομοθεσία, και κάθε παραβίαση της θα πρέπει να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά από τα συνδικάτα β) το συνδικαλιστικό κίνημα θα πρέπει να εγκαινιάσει τη δική του αντικαπνιστική εκστρατεία για να προστατεύσει τα μέλη του από τις συνέπειες του καπνού γ) η ΓΣΕΕ, οι κλαδικές ομοσπονδίες και τα πρωτοβάθμια σωματεία θα μπορούσαν διαμέσου του μηχανισμού των συλλογικών διαπραγματεύσεων να ενισχύσουν το αντικαπνιστικό θεσμικό οπλοστάσιο δ) θα μπορούσε να οριστεί ένας συνδικαλιστικός εκπρόσωπος στους χώρους εργασίας, που θα συλλέγει τις καταγγελίες των εργαζομένων για..........
σχετικές παραβιάσεις και θα τις κοινοποιεί στην Επιθεώρηση Εργασίας, ώστε να αποφεύγεται η στοχοποίηση μεμονωμένων εργαζόμενων που καταγγέλλουν πιθανές παραβιάσεις του εργοδότη, ε) θα μπορούσαν όλα τα εργατικά κέντρα της χώρας να καθιερώσουν τηλεφωνικές γραμμές διαμέσου των οποίων θα συλλέγουν καταγγελίες –και θα τις μεταβιβάζουν στο Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας ή Υγείας- για χώρους εργασίας όπου παραβιάζεται η σχετική νομοθεσία στ) για τις περιπτώσεις των χώρων εργασίας όπου θα επιτρέπεται το κάπνισμα (καταστήματα και λέσχες καπνιστών ή χώροι καπνιστών στα μεγάλα νυκτερινά κέντρα), το συνδικαλιστικό κίνημα θα μπορούσε να διεκδικήσει τα ένσημα των εν λόγω εργαζομένων να χαρακτηρίζονται ανθυγιεινά, ώστε να υπάρξει κι ένα αντικίνητρο για τις επιχειρήσεις να καθιερώσουν αυτές τις «νησίδες καπνίσματος» μέχρι την καθολική απαγόρευση. Τα εργατικά συνδικάτα δεν μπορούν παρά να είναι στην εμπροσθοφυλακή του αντικαπνιστικού αγώνα για την προστασία της υγείας των εργαζομένων. Συγκεφαλαιώνοντας, αν θέσουμε ως υπόθεση εργασίας, ότι ένας από τους στόχους του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος είναι το «τέλος του καπιταλισμού», έχω τη εντύπωση ότι αν συνεχιστεί το ΚΧΕ (το οποίο ευνοούν οι ωφελούμενες καπνοβιομηχανίες και οι αυτόκλητοι υποστηρικτές τους), φοβούμαι πώς το «τέλος» πολυάριθμων εργαζομένων εξαιτίας των ποικίλων παρενεργειών του ΚΧΕ θα προηγηθεί. Επομένως, ο εργαζόμενος, που είναι παθητικός καπνιστής, θα μπορούσε να φωνάξει με αγωνία στον καπνιστή συνάδερφο του: γιατί με σκοτώνεις σύντροφε;

Επικ. Καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου