Η κατάργηση των συντάξεων και του κράτους πρόνοιας στην Ελλάδα
Κριτήριο για τον πολιτισμό μιας κοινωνίας, ενός ανθρώπου, μιας χώρας είναι ο τρόπος που μεταχειρίζονται τον ηλικιωμένο, τον ανήμπορο, τον άρρωστο, τον αδύναμο. «Πάντων μέτρον άνθρωπος», δίδασκε ο Πρωταγόρας, ηγέτης των Σοφιστών, θεωρητικών και ιδεολόγων της αρχαίας Δημοκρατίας.
Τo πρόγραμμα περικοπής μέχρι ουσιαστικής κατάργησης των συντάξεων οδηγεί σε γενοκτονία συνταξιούχων, ηλικιωμένων, ασθενών. Χιλιάδες συμπολίτες μας θα δυστυχήσουν, θα αρρωστήσουν και θα πεθάνουν εξαιτίας του. Οι συνέπειες στον κοινωνικό ιστό θα πολλαπλασιαστούν από οικονομικές πολιτικές που οδηγούν σε εκτόξευση την ανεργία, περιορίζοντας τις αποζημιώσεις απολύσεων. Η ελληνική οικονομία οδηγείται σε κραχ, ο κοινωνικός ιστός σε διάρρηξη και, μαζί, απειλούνται τα θεμέλια της δημοκρατίας και η εθνική ασφάλεια. Η ηθική ζημία στην ελληνική κοινωνία θα είναι απροσμέτρητη.
Στη συλλογική μνήμη του ελληνικού λαού η επικείμενη ημικατάργηση του κράτους πρόνοιας θα καταγραφεί ως κοινωνική και εθνική καταστροφή. Ένα «σύνδρομο Μαρίας Αντουανέτας» μοιάζει όμως να εμποδίζει την κυβέρνηση να το αντιληφθεί. Απορεί κανείς με την ακατάσχετη τηλεοπτική πολυλογία και ενίοτε ψευδολογία των αρμοδίων, που αλλάζουν μάλιστα κάθε δεύτερη ημέρα αυτά που λένε. Δεν καταλαβαίνουν ότι τρομοκρατούν και εξαγριώνουν τους πολίτες; Σε άλλο πλανήτη κατοικούν; Οι σημερινοί συνταξιούχοι είναι ανήμποροι να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, οι αυριανοί πολύ συγχυσμένοι για να υπερασπιστούν το μέλλον τους. Οι διαδρομές όμως του δίκιου και του άδικου είναι παράξενες. Το ανάθεμα του γέροντα, που του κόβουν τα 500 ευρώ της σύνταξης, γιατί δεν έχουν τα κότσια ούτε καν να διαπραγματευτούν με ΔΝΤ και Κομισιόν, θα βρει δικό του τρόπο να εκδικηθεί. Ο Απόστολος Κακλαμάνης διαπίστωσε πικρά πως το κύμα της οργής δεν κάνει πολλές διακρίσεις. Κινδυνεύει να αποδειχτεί εξίσου ισοπεδωτικό με τη βαρβαρότητα που δέχεται η κοινωνία. Oι βουλευτές που απαιτούν σεβασμό σεβάστηκαν την εντολή των ψηφοφόρων; Σεβάστηκαν το πνεύμα, αν όχι το γράμμα του Συντάγματος, εκχωρώντας εθνική κυριαρχία στο ΔΝΤ, στην ΕΚΤ και την Κομισιόν ή περιβάλλοντας τον κ. Παπακωνσταντίνου με εξουσίες «ύπατου αρμοστή»;
Υποστηρίζονται όλα αυτά ως απαραίτητα. Αν το πίστευαν οι πολιτικοί μας ταγοί, ας έβρισκαν το θάρρος να ξαναγυρίσουν στον ελληνικό λαό, εν ονόματι του οποίου κυβερνούν, ζητώντας νέα, διαφορετική εντολή. Τι συζητάμε όμως; Από τον Αύγουστο του 2009 τουλάχιστον, ο κ. Προβόπουλος ενημέρωσε για το έλλειμμα. Κατά τον κ. Σαχινίδη, το ΔΝΤ ήταν παρών από τις 5 Οκτωβρίου! Μπορεί να θεμελιωθεί το νέο κράτος που χρειαζόμαστε, το νέο κοινωνικό συμβόλαιο που έχουμε απελπιστικά ανάγκη, πάνω σε απάτες προεκλογικών μπαλκονιών, διακηρύξεις που αλλάζουν κάθε εβδομάδα, στημένα γκάλοπ, δίκυκλα ΜΑΤ ή τις επικίνδυνες προβοκάτσιες που –ελπίζουμε ότι δεν θα– μπορούσαν να σκαρφιστούν οι υπηρεσίες του ελληνικού βαθέος κράτους, εκ γενετής συνδεδεμένες με Λονδίνο και Ουάσιγκτον;
Μεταρρυθμίσεις και ΔΝΤ
Δεν θα επανέλθουμε στο δήθεν αναπόφευκτο της προσφυγής στο ΔΝΤ, για το οποίο πολύ μελάνι χύθηκε στις στήλες των «Επικαίρων». Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση δεν έκανε περίπου τίποτα για να αποτρέψει το ενδεχόμενο. Άλλωστε, το ΠΑΣΟΚ δεν περίμενε τις αγορές για να μάθει το νεοφιλελευθερισμό. Δεν το υποχρέωσαν οι αγορές να βάλει το 2004 στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας τους ηγέτες του ελληνικού νεοφιλελευθερισμού – ατλαντισμού Στέφανο Μάνο και Ανδρέα Ανδριανόπουλο. Αργότερα, ο κ. Παπανδρέου φλέρταρε με τον σοσιαλδημοκρατικό κεϋνσιανισμό τύπου Στίγκλιτζ ή Κρούγκμαν και ένας Θεός ξέρει πού είναι πραγματικά η καρδιά του. Σημασία έχει η πράξη και η πολιτική. Ο γράφων ουδέποτε υποστήριξε την άποψη ότι υπάρχουν λεφτά. Δεν υπήρχαν περιθώρια κεϋνσιανής διόρθωσης τον Οκτώβριο του 2009. Θα έπρεπε ίσως να γίνει εσωτερική υποτίμηση. Μπορούσε να γίνει με ένα σοβαρό πρόγραμμα ριζοσπαστικής μεταρρύθμισης, που θα χτυπούσε την απέραντη λεηλασία του ελληνικού κράτους μέσω της διαφθοράς, θα περιόριζε τα εισοδήματα της μεσαίας και ανώτερης τάξης και τη φοροδιαφυγή, θα χρησιμοποιούσε το γεωπολιτικό χαρτί της χώρας. Μπορούσε να γίνει με μικροχειρουργική, όχι με το τσεκούρι του ΔΝΤ. Ένα τέτοιο πρόγραμμα θα συνιστούσε ενδεχομένως και απαραίτητο στοιχείο νέας αναπτυξιακής προσπάθειας και προσπάθειας εθνικής αναγέννησης. Αντ’ αυτού καταλήξαμε σε ένα πρόγραμμα αυτοκαταστροφής της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας, καθώς και του κράτους. Την κεντρική ιδέα του προγράμματος διατύπωσε ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου: «Ο δημόσιος τομέας είναι βαρίδι για την οικονομία, δεν την αφήνει να ανθήσει». Τη δήλωση δεν την έκανε προεκλογικά στον ελληνικό λαό, αλλά πρόσφατα στους Financial Times (5/5/2010), όργανο του City και των διεθνών τραπεζών που τίναξαν στον αέρα το ελληνικό χρέος. Tο αστείο –αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τέτοια λέξη για μια τραγωδία– είναι ότι, λέγοντας αυτά, ο κ. Παπακωνσταντίνου, που επιδιώκει να κερδίσει την εμπιστοσύνη των διεθνών τραπεζιτών, περιορίζει, χωρίς να το καταλαβαίνει, τη χρησιμότητά του γι’ αυτούς. Το City και ο Σόρος θέλουν να κλέψουν την Ελλάδα και να τη σταθεροποιήσουν ίσως πολύ μετά και ως κάτι πολύ διαφορετικό. Όταν ο κ. Παπακωνσταντίνου τούς δώσει αυτό που τώρα θέλουν, το Ελληνικό Δημόσιο, θα παύσουν να τον έχουν ανάγκη. Ήδη καλλιεργούν παρασκηνιακά τις φιλοδοξίες του κ. Χρυσοχοΐδη για να κάμψουν ενδεχόμενες αναστολές του στη δυναμική στήριξη του προγράμματος. Κι αυτός, όμως, μεταβατικός θα αποδειχτεί. Θα χρειαστούν άλλες ιδεολογίες και δυνάμεις για να «πολτοποιηθεί» η Ελλάδα.
Σενάρια χρεοκοπίας
Ξέρουν ότι το πρόγραμμά τους δεν είναι εφαρμόσιμο. Γράφουν και ξαναγράφουν στις εφημερίδες τους ότι θα χρεοκοπήσουμε. Σχεδιάζουν πώς θα εκμεταλλευτούν μια χρεοκοπία και πώς θα αναδιαρθρώσουν το χρέος προς όφελός τους, κατά το μοντέλο Γέλτσιν, με πλήρη δηλαδή λεηλασία της δημόσιας περιουσίας και της ελληνικής κοινωνίας. Το δυσθεώρητο ελληνικό χρέος είναι το μεγάλο τους όπλο. Ακόμα μεγαλύτερο όπλο είναι όμως γι’ αυτούς η διακηρυγμένη στρατηγική επιδίωξη της κυβέρνησης να ανακτήσει την «αξιοπιστία στις αγορές». Τα διεθνή κέντρα που οργάνωσαν την επίθεση κατά της Ελλάδας σκέφτονται από τώρα ποιον θα ήθελαν για διάδοχο και του κ. Παπακωνσταντίνου και ολόκληρης της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ! Θα υποστηρίξουν άλλες λύσεις, αφού ξεζουμίσουν όλο το κεφάλαιο του ονόματος Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ. Μακάρι να μπορούσε η κυβέρνηση, μία στιγμή μονάχα, να διερωτηθεί γιατί προκαλεί τόσο ενθουσιασμό σε Μητσοτάκη, Καρατζαφέρη, Δασκαλόπουλο! Η δήλωση του υπουργού Οικονομικών δείχνει άγνοια της παγκόσμιας και ελληνικής οικονομικής ιστορίας και της συγκυρίας. Αν ο κ. Παπακωνσταντίνου έλεγε ότι «αυτός» ο Δημόσιος Τομέας είναι βαρίδι και χρειάζεται να τον αλλάξουμε, θα τον χειροκροτούσαμε. Όμως πουθενά στον κόσμο δεν υπήρξε ανάπτυξη χωρίς στρατηγική εμπλοκή του κράτους, από την Κορέα και την Ιαπωνία έως τις υπερφιλελεύθερες ΗΠΑ, όπου ο όγκος της έρευνας, της τεχνολογίας, της αντικυκλικής παρέμβασης έγινε μέσω των δημόσιων στρατιωτικών δαπανών. Δεν θα λύσουμε το πρόβλημα του κράτους καταργώντας το, όπως δεν συνιστά θεραπεία ο θάνατος του ασθενούς. Ο κ. Παπακωνσταντίνου δεν είναι υπουργός σε χώρα που διαθέτει Siemens, ΙΒΜ ή Dassault. Οι ξένοι που θα αγοράσουν έναντι πινακίου φακής τη δημόσια περιουσία δεν ενδιαφέρονται για ανάπτυξη. Με μικρότερο Δημόσιο Τομέα, η ανάπτυξη πάει περίπατο. Πόσο μάλλον που το Δημόσιο που θα αφήσει πίσω της η κυβέρνηση θα είναι πολύ χειρότερο από το υπάρχον. Αυτό θα συμβεί γιατί κλονίστηκε συθέμελα ό,τι απέμενε από την εμπιστοσύνη του πολίτη και του δημόσιου λειτουργού στο κράτος και στην πολιτική ηγεσία, κλονίστηκε η αυτοπεποίθηση του ελληνικού λαού, η εμπιστοσύνη στη χώρα του, αποσυντίθεται το όποιο, περιορισμένο κοινωνικό κεφάλαιο και εθνικό σχέδιο διέθετε η χώρα. Δεν μπορεί η ανόρθωση της χώρας να στηριχτεί σε ψέματα και αδικίες. Ανακοινώνοντας τελείως διαφορετικά μέτρα κάθε εβδομάδα και καταστροφολογώντας επί μήνες εν πανικώ, η κυβέρνηση τσάκισε την ελληνική αυτοπεποίθηση. Μόνο άνθη του κακού, φοβερές καταστροφές μπορούν να φυτρώσουν και να ανθίσουν στο έδαφος που έτσι σπέρνουν. (Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε, δυστυχώς, ότι σε αυτή την καμπάνια ψυχολογικού πολέμου, που θυμίζει τον τρόπο απότομης καταστροφής της ΕΣΣΔ, δεν συνέβαλαν ξένες υπηρεσίες.)
Επαναστάσεις και «επαναστάσεις»
Η Θάτσερ δεν κρύφτηκε για να περάσει τα μέτρα της, δεν ισχυρίστηκε ότι είναι σοσιαλίστρια! Βγήκε θαρραλέα μπροστά, τα πρότεινε στο έθνος της και πήρε την εντολή του. Επαναστάσεις ή αντεπαναστάσεις στη ζωή των λαών δεν γίνονται με κολπάκια. Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσαμε να σκεφτούμε κάτι τέτοιο – ή να το κάνουμε γιατί δεν σκεφτόμαστε. Καμιά ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει, ιδίως στην Ελλάδα, χωρίς στιβαρό, αλλά και πολύ διαφορετικό, πολύ πιο σύγχρονο και εκπαιδευμένο, με αίσθηση αποστολής Δημόσιο Τομέα. Η συκοφαντική καμπάνια εναντίον των δημόσιων υπαλλήλων έχει αρκετή πέραση, γιατί στηρίζεται στην καθημερινή εμπειρία της συναλλαγής με το Δημόσιο. Αλλά το Δημόσιο Τομέα δεν τον έφτιαξαν οι υπάλληλοι, τους υπαλλήλους έφτιαξαν τα αφεντικά του Δημόσιου Τομέα. Θα μπορούσαν τα ιδιωτικά συμφέροντα να λεηλατούν το Ελληνικό Δημόσιο, αν δούλευε στοιχειωδώς; Κάποιος φρόντισε να μην προσληφθούν χειρουργοί στον Ευαγγελισμό για να πηγαίνουν οι ασθενείς στα ιδιωτικά νοσοκομεία. Ίσως ο ίδιος που φρόντισε να προσλάβει το νοσοκομείο δεκάδες κηπουρούς ή ηλεκτρολόγους που δεν χρειάζεται. Η λύση στο πρόβλημα, λοιπόν, είναι να προσλάβουμε τους χειρουργούς που λείπουν και να στείλουμε τους κηπουρούς στους κήπους. Δεν είναι λύση ούτε να συνεχίσουμε την πρόσληψη κηπουρών ούτε να διακόψουμε κάθε πρόσληψη! Για να μην βρούμε ποτέ τα πρόσωπα που οργάνωσαν την καταστροφική κατάσταση του Δημοσίου, μας έβαλαν τώρα όλους μαζί να ασχολούμεθα με τα επιδόματα των υπαλλήλων, να αντιπαραθέτουν ιδιωτικούς με δημόσιους υπαλλήλους, εργαζόμενους με συνταξιούχους, εργαζόμενους με ανέργους, επιταχύνοντας τη βύθιση του σκάφους. Όπως οι Γερμανοί έβαλαν όλη την Ευρώπη να ασχολείται με τους Έλληνες, για να μην διερωτηθεί για τη νομισματική πολιτική της ΕΕ ή τις συνέπειες της εξωφρενικής απελευθέρωσης, επί δεκαετίες, του χρηματιστικού κεφαλαίου. Είναι δυνατό να θεωρηθούν τα επιδόματα των Ελλήνων δημόσιων υπαλλήλων υπεύθυνα για τη μεγαλύτερη κρίση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του παγκόσμιου καπιταλισμού; Λησμονούμε ότι ο ελληνικός Δημόσιος Τομέας λειτουργεί και ως κράτος πρόνοιας, κακό, οθωμανικό, πελατειακό βέβαια. Δεν έχουμε επιδόματα ανεργίας, κατώτερο εισόδημα επιβίωσης, κοινωνικές υπηρεσίες της προκοπής, πρέπει να λαδώνουμε για τα νοσοκομεία και να πληρώνουμε για φροντιστήρια. Θα μας κόψουν τώρα κι αυτές τις μίζερες συντάξεις. Ακόμα κι αν θεωρήσουμε επίδομα τις αμοιβές τμήματος των υπαλλήλων, αυτό το επίδομα επιτρέπει στην ελληνική οικογένεια να επιβιώνει, παίζει τον ίδιο ρόλο που κάποτε έπαιζε το κτηματάκι στο χωριό. Το σύστημα έπρεπε προ πολλού να αλλάξει, να ορθολογικοποιηθεί, δεν είναι όμως λύση να πεθάνουμε τους Έλληνες.
Η απότομη, βάρβαρη εισαγωγή της ελληνικής εκδοχής νεοφιλελευθερισμού, υπό τον άμεσο έλεγχο διεθνών τραπεζών και κρατών με μοναδικό συμφέρον να διατηρήσουν τον ελληνικό λαό σε κατάσταση πνιγμένου στα χρέη δουλοπάροικου, αντανακλά στην πραγματικότητα τον βαθύτερα υποτελή χαρακτήρα της ελληνικής άρχουσας τάξης, μόνιμη σταθερά της νεότερης ιστορίας μας. Σηματοδοτεί όμως και την είσοδο σε μια ιδιαίτερα οξεία φάση της κρίσης του μεταπολιτευτικού καθεστώτος. Θα προκαλέσει αναπόφευκτα κοινωνικές αντιδράσεις, τις μόνες άλλωστε ικανές να ανακόψουν κάπως το πρόγραμμα καταστροφής του κράτους και της ελληνικής κοινωνίας, θα απειλήσει την εθνική ασφάλεια και τη δημοκρατία. Διατρέχουμε τον κίνδυνο, αφού χρησιμοποιηθήκαμε ως πειραματόζωο για να φέρουμε στην Ευρώπη το ΔΝΤ και να αρχίσουμε από δω τη λατινοαμερικανοποίηση της ηπείρου, να γίνουμε πειραματόζωο και για την κατάργηση της ευρωπαϊκής δημοκρατίας, για να φέρουμε κι εδώ καμιά χούντα σαν αυτές που ευδοκίμησαν αλλού ως αποτέλεσμα εφαρμογής των ίδιων συνταγών. Μήπως ήταν πολύ βολικός, για να ήταν τυχαίος, ο εμπρησμός της Marfin με τους υπαλλήλους μέσα; Ο ελληνικός νεοφιλελευθερισμός είναι δείγμα καθυστέρησης. Αν είχε κάποιο οικονομικό πλεονέκτημα, ήταν στην αρχή του φιλελεύθερου κύκλου (1970-1980). H εφαρμογή της μεθόδου στην πρώτη μεγάλη ρωγμή του κύκλου, όταν οι πάντες ξαναγυρνάνε στο κράτος για σωτηρία και η παγκοσμιοποίηση δείχνει σοβαρές ενδείξεις μη βιωσιμότητας, θα αποβεί καταστροφική για μια Ελλάδα με ήδη αδύναμες κρατικές δομές, χωρίς αξιόλογο Ιδιωτικό Τομέα και υπό εθνική απειλή.
Το πρόγραμμα, εφαρμοζόμενο μέχρι τέλους, θα οδηγήσει στη μετατροπή της Ελλάδας από χώρα σε χώρο, θλιβερή μισοαποικία. Όσοι Έλληνες μπορούν θα μεταναστεύσουν, νέες μάζες εξαθλιωμένων Ασιατών και Αφρικανών θα εποικίσουν το χώρο. Θα γίνουμε μια αποθήκη σύγχρονων δούλων που θα δουλεύουν για κινέζικα μεροκάματα, χρησιμοποιούμενοι ως πολιορκητικός κριός για την κατεδάφιση του ευρωπαϊκού κράτους πρόνοιας, της δημοκρατίας και του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Θα γίνουμε μείζων μοχλός αμερικανικής επιρροής στην Ευρώπη και γενικό δοκιμαστήριο μιας γιγαντιαίας επίθεσης της παγκόσμιας Αυτοκρατορίας του Χρήματος εναντίον των ευρωπαϊκών λαών. Δυστυχώς, όχι μόνο οι οικονομικές επιλογές της κυβέρνησης, αλλά και μια σειρά άλλων επιλογών εξωτερικής και εσωτερικής πολιτικής τείνουν να ενισχύσουν την επίθεση αυτή εναντίον του ελληνικού έθνους-κράτους. ΠΗΓΗ:ellinikoforum.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου