Ο Σεπτέμβριος που έρχεται θα είναι μάλλον ο πιο δύσκολος της τελευταίας πεντηκονταετίας για τους κατοίκους του ελληνικού κράτους. Όταν θα αρχίσουν να φαίνονται τα αποτελέσματα των ..."μέτρων" που πήρε η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, αλλά και τα αποτελέσματα της στάσης ορισμένων που θα έχουν χαντακώσει τον τουρισμό.
Κούτσα-κούτσα, το καλοκαίρι θα το βγάλουμε. Λίγο τα μπάνια, λίγο η ραστώνη εξ' αιτίας του καύσωνα, ο λαός θα κάνει υπομονή. Οι άνεργοι θα ελπίζουν για το φθινόπωρο και οι επιταγές-βόμβες θα έχουν φυτίλι μέχρι τότε.
Τον Σεπτέμβριο όμως, τα ψέματα θα τελειώσουν.
Όσα τώρα συζητάμε "φιλολογικά", η ύφεση, την οποία τώρα προσπαθούμε να προσδιορίσουμε με βάση τις ποσοστιαίες μονάδες, θα γίνουν πραγματικότητα. Τα νούμερα και οι στατιστικές θα γίνουν οι γείτονες, οι συγγενείς ή ακόμη και εμείς οι ίδιοι, που θα είμαστε άνεργοι, θα δούμε τα πράγματα αλλιώς. Θα κοιτάξουμε στα μάτια τα αποτελέσματα του ..."μεταπολιτευτικού κράτους". Μιας τριακονταπενταετίας, κατά την διάρκεια της οποίας η πορεία της χώρας μας προσδιορίστηκε από έναν βλάχο-νέο-πολιτισμό, όπως αυτός εκφράστηκε μέσω του ευνοιοκρατικού συστήματος που χτίσαμε. Ενός συστήματος, που όχι απλά ανέθρεψε γενιές απατεώνων και προέβαλλε ως πρότυπα τεμπέληδες και τσούλες, αλλά περιθωριοποίησε και απομάκρυνε οποιονδήποτε είχε την διάθεση να σταθεί στα δικά του πόδια.
Δεν ξέρω και αν όλα αυτά θα τελειώσουν μαζί με την περίοδο του καλοκαιριού, όσα κι αν λένε οι κυβερνώντες. Δεν υπάρχει κάτι που να τα επιβεβαιώνει. Κατά πάσα πιθανότητα, ο λιγότερος πλούτος, απλά θα μοιράζεται μεταξύ λιγότερων ανθρώπων. Η μέθοδος η ίδια και απαράλλακτη, απλά σε μικρότερη κλίμακα.
Για εμάς τους υπολοίπους;
Όχι, δεν θα πεθάνουμε, απλά κάποια πράγματα που τα θεωρούσαμε "κεκτημένα" και δεδομένα, θα τα έχουμε πια ως ..."επιθυμίες".
Την ίδια στιγμή, όμως, ο Σεπτέμβρης θα αποτελέσει ένα σταυροδρόμι για την κοινωνία, που θα κληθεί να επιλέξει τον δρόμο για το μέλλον. Θα κληθεί να επιλέξει αν θα σκύψει το κεφάλι και θα ακολουθήσει τις διαταγές των ΜΜΕ και του ΔΝΤ ή θα βυθιστεί στο χάος, μέσω της ενδυνάμωσης των "αυτοκαταστροφικών" δυνάμεων της αριστεράς που δρουν αυτή τη στιγμή ως ..."προστάτες" εντός των υγιών και των καρκινικών κυττάρων του συστήματος, σε έναν άκρως συντηρητικό ρόλο.
Υπάρχει τρίτος δρόμος;
Υπάρχει κάτι άλλο που μπορούμε να κάνουμε, πέραν αυτών των δύο; Αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται κάτι. Κι αυτό, γιατί ανάμεσα στον λαό μας δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή ένα ισχυρό κίνημα σκαπανέων, που θα σηκώσουν τα μανίκια και θα σκάψουν έναν νέο δρόμο, που θα μας περάσει με ασφάλεια από τις παγίδες που υπάρχουν στους άλλους δρόμους. Κάποια σημάδια αυτού του δρόμου υπάρχουν. Βρίσκονται στις προσπάθειες και τις κινήσεις πολιτών, όχι μόνο στις γειτονιές της Αθήνας αλλά και της επαρχίας, που δημιουργούν τις δικές τους "επιτροπές πολιτών". Τις δικές τους αχειραγώγητες ομάδες που αγωνίζονται για το συνολικό καλό, απορρίπτοντας τόσο την διαφθορά όσο και την κηδεμονία που η αριστερά προσπαθεί να τους επιβάλει. Βρίσκονται ακόμη και στο διαδίκτυο, εκεί όπου χιλιάδες νέοι εκφράζουν την αγανάκτησή τους. Αλλά βρίσκονται τα σημάδια ακόμη και στους μηχανισμούς των κομμάτων, εκεί όπου οι προστριβές και η σαστιμάρα αποτελούν πλέον τον κανόνα.
Ως Έλληνες πατριώτες, οφείλουμε μία επιτέλους φορά να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Και να βοηθήσουμε τον λαό μας να μεταστρέψει την οργή και την δυσφορία του σε δημιουργική κατεύθυνση. Κι αυτό δεν θα το καταφέρουμε με γκρίνιες, με διαμαρτυρίες και δείχνοντας με το δάκτυλο. Ας το αφήσουμε αυτό για άλλους. Εμείς ας μετατραπούμε στη "νεότητα" αυτού του λαού, επιλέγοντας ένα νέο δρόμο.
Ας βγούμε από τα διαμερίσματα και τις δουλειές μας, ας γνωρίσουμε τον διπλανό μας, ας συζητήσουμε μαζί του, επιδιώκοντας λύσεις σε τοπικό επίπεδο και οργανώνοντας δίκτυα αλληλεγγύης, πριν προσπαθήσουμε να αναλύσουμε την "διεθνή σκηνή".
Δεν είναι εύκολο. Σημαίνει όμως πολλά. Από αυτό θα εξαρτηθεί το μέλλον της πατρίδος μας.
Όταν όλα γύρω μας καταρρέουν, κάποιοι θα πρέπει να σταθούμε όρθιοι και να δώσουμε το χέρι μας και στους άλλους. ΠΗΓΗ:gianniotis.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου