Αθήνα 1833
Α ν τ ί π ρ ο λ ό γ ο υ
| «Χρειάζεται νέον Εικοσιένα, εσωτερικόν Εικοσιένα, το οποίον να αναπετάση την σημαίαν της Επαναστάσεως, την σημαίαν της Ανεξαρτησίας από της Εμπορικής αυτής Εταιρίας, την οποίαν διαδοχικώς διευθύνει ένας αρχηγός». Β. Γαβριηλίδης 1883 |
Ενώ η Ιστορία επαναλαμβάνεται, οι Επαναστάσεις ποτέ δεν είναι πανομοιότυπες. Κάθε μια έχει την ιστορική σφραγίδα της εποχής της και ξεχωριστά κίνητρα. Εθνικά, πολιτικά, οικονομικά, θρησκευτικά, κοινωνικά ή συνδυασμό περισσότερων.
Η ειδοποιός διαφορά τους είναι πως μερικές γίνονται για να αποτινάξουν οι λαοί τον εξωτερικό δυνάστη ενώ άλλες στρέφονται ενάντια στους εσωτερικούς δυνάστες.
Η Ελληνική Επανάσταση του 1821, για παράδειγμα, ήταν ένας αιματοβαμμένος απελευθερωτικός αγώνας για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού.
Ενώ η Γαλλική Επανάσταση, μία εσωτερική λαϊκή εξέγερση, με κεντρικό σύνθημα «Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη» ενέπνευσε τους λαούς της Ευρώπης ενάντια στην εκμετάλλευση και έριξε τη «Βαστίλη» της μοναρχίας και της απολυταρχίας.
Πέρα από την αποτίναξη της δουλείας, κοινός παρονομαστής, θρυαλλίδα και φιτίλι εμποτισμένο στο εύφλεκτο υγρό των λαϊκών εξεγέρσεων είναι η φτώχια, η ανέχεια και η πείνα των λαών.
Και ένα θλιβερό ιστορικό συμπέρασμα, που πρέπει να εκλείψει στις ειρηνικές κοινωνίες του μέλλοντος, είναι πως κάθε επανάσταση συνοδεύεται από απώλειες ανθρωπίνων ζωών. Συνεπώς, η προστασία της ανθρώπινης ζωής πρέπει να απασχολήσει σοβαρά τους πάντες, από δω και πέρα, υπεύθυνους και μη, όπως δεν τους έχει απασχολήσει ποτέ μέχρι σήμερα.
Η ειδοποιός διαφορά τους είναι πως μερικές γίνονται για να αποτινάξουν οι λαοί τον εξωτερικό δυνάστη ενώ άλλες στρέφονται ενάντια στους εσωτερικούς δυνάστες.
Η Ελληνική Επανάσταση του 1821, για παράδειγμα, ήταν ένας αιματοβαμμένος απελευθερωτικός αγώνας για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού.
Ενώ η Γαλλική Επανάσταση, μία εσωτερική λαϊκή εξέγερση, με κεντρικό σύνθημα «Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη» ενέπνευσε τους λαούς της Ευρώπης ενάντια στην εκμετάλλευση και έριξε τη «Βαστίλη» της μοναρχίας και της απολυταρχίας.
Πέρα από την αποτίναξη της δουλείας, κοινός παρονομαστής, θρυαλλίδα και φιτίλι εμποτισμένο στο εύφλεκτο υγρό των λαϊκών εξεγέρσεων είναι η φτώχια, η ανέχεια και η πείνα των λαών.
Και ένα θλιβερό ιστορικό συμπέρασμα, που πρέπει να εκλείψει στις ειρηνικές κοινωνίες του μέλλοντος, είναι πως κάθε επανάσταση συνοδεύεται από απώλειες ανθρωπίνων ζωών. Συνεπώς, η προστασία της ανθρώπινης ζωής πρέπει να απασχολήσει σοβαρά τους πάντες, από δω και πέρα, υπεύθυνους και μη, όπως δεν τους έχει απασχολήσει ποτέ μέχρι σήμερα.
1 7 0 0 ε κ α το μ μ ύ ρ ι α
Ενεοί και εμβρόντητοι μένουμε, σα να ανακαλύπτουμε την Αμερική εκ νέου, σαν άλλοι Κολόμβοι, όσο συνειδητοποιούμε το μέγεθος της ελληνικής δημοσιονομικής και κοινωνικής παθογένειας σε ιστορικό βάθος χρόνου.
Οδηγούμαστε, κατόπιν εορτής, οι περισσότεροι στην οικτρή διαπίστωση πως το πρόβλημα της σημερινής χρεοκοπίας του κράτους - οικονομικής και ηθικής - δεν προέκυψε ακραιφνώς ως αποκύημα παρθενογένεσης στις αρχές της τρίτης χιλιετίας αλλά βρίσκεται βαθιά ριζωμένο στις απαρχές της δημιουργίας του Νεοελληνικού κράτους.
Πέρασαν 127 χρόνια από τότε που ο εκδότης Βλάσσης Γαβριηλίδης μιλούσε, grosso modo, για πόλεμο μεταξύ κράτους και έθνους.
Ενεοί και εμβρόντητοι μένουμε, σα να ανακαλύπτουμε την Αμερική εκ νέου, σαν άλλοι Κολόμβοι, όσο συνειδητοποιούμε το μέγεθος της ελληνικής δημοσιονομικής και κοινωνικής παθογένειας σε ιστορικό βάθος χρόνου.
Οδηγούμαστε, κατόπιν εορτής, οι περισσότεροι στην οικτρή διαπίστωση πως το πρόβλημα της σημερινής χρεοκοπίας του κράτους - οικονομικής και ηθικής - δεν προέκυψε ακραιφνώς ως αποκύημα παρθενογένεσης στις αρχές της τρίτης χιλιετίας αλλά βρίσκεται βαθιά ριζωμένο στις απαρχές της δημιουργίας του Νεοελληνικού κράτους.
Πέρασαν 127 χρόνια από τότε που ο εκδότης Βλάσσης Γαβριηλίδης μιλούσε, grosso modo, για πόλεμο μεταξύ κράτους και έθνους.
Σελ. 1 από 4 Επόμενη σελίδα ΠΗΓΗ:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου