Γιατί το εσωτερικό μέτωπο έγινε σμπαράλια; Γιατί παρατηρείται αυτή η αντιπαράθεση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων; Γιατί σημειώνονται αυτές οι σκληρές συγκρούσεις; Είναι μερικά εύλογα ερωτήματα, που κάθε σκεπτόμενος πολίτης θέτει για προβληματισμό και απαιτεί απαντήσεις από τους ηγέτες του τόπου. Δεν νομίζουμε ότι θα πάρει απαντήσεις, επειδή Κυβέρνηση και κόμματα, Πρόεδρος της Δημοκρατίας και πολιτικοί επιδίδονται σε καθημερινές πλέον αναμετρήσεις και αλληλοκατηγορίες. Το εσωτερικό μέτωπο είναι διάτρητο εξαιτίας πολλών παραγόντων, που οι πολίτες βλέπουν ή ψηλαφούν. Ας πάρουμε την πλευρά της Κυβέρνησης και του Προέδρου. Ίσως εξαιτίας ιδεολογικών, κομματικών ή και διεθνιστικών προτύπων και νοοτροπίας, το ΑΚΕΛ και οι αξιωματούχοι του δίνουν την εικόνα ανθρώπων, που δεν δέχονται ή δεν ανέχονται κριτική ή σκληρή επίκριση. Και αυτή δεν είναι διαπίστωση ενός πολιτικού κόμματος ή πολιτικού αρχηγού, είναι γενική διαπίστωση. Η Κυβέρνηση και το ΑΚΕΛ δικαιολογούνται υποστηρίζοντας ότι δεν θα σιωπούν όταν υφίστανται κριτική.
Ασφαλώς και δικαιούνται να αμύνονται, όμως η εικόνα που εκπέμπουν είναι εκείνη ανθρώπων που δεν συνήθισαν ή δεν έμαθαν να αντέχουν σε κριτική, επίκριση ή ακόμα και σε οξείες επιθέσεις. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ως εκ της θέσεως, του ρόλου και της αποστολής του θεωρείται ότι πρέπει να είναι ο υπέρμαχος και ο προασπιστής της σύμπνοιας και της ενότητας λαού και πολιτικών δυνάμεων. Δυστυχώς, δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Η πολιτική που ακολουθεί στο Κυπριακό, στην οικονομία, στην παιδεία, στην άμυνα, ακόμα και στο θέμα της ΕΟΚΑ, προκαλεί, ενοχλεί και εξάπτει τα πάθη και επισύρει αντιδράσεις. Αυτήν τη χρονική περίοδο, περισσότερο από προηγουμένως, η πολιτική Χριστόφια ειδικά στο Κυπριακό και στην οικονομία βάλλεται ομαδικά και σκληρά από όλες τις πολιτικές δυνάμεις πλην του ΑΚΕΛ. Όλα τα κόμματα, πλην ΑΚΕΛ διαφωνούν με τις γενναίες παραχωρήσεις του στους Τούρκους, άνευ ανταλλαγμάτων. Και όλα επικρίνουν την ερασιτεχνική πολιτική του στην οικονομία που επέτεινε τις επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Ο Πρόεδρος εξελέγη στη βάση ενός προγράμματος και αυτός είναι υπεύθυνος για την υλοποίησή του. Δεν ποδηγετείται και δεν είναι υποχρεωμένος να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Όμως, το προεδρικό σύστημα στην Κύπρο επιβάλλει συνεργασίες και συναντιλήψεις. Ο Πρόεδρος άλλοτε τις επικαλείται και άλλοτε τις αποποιείται. Συνήθως, ενεργεί και δρα και εκ των υστέρων ενημερώνει τα κόμματα. Αυτά με τη σειρά τους, αισθάνονται ότι παραγνωρίζονται και ότι ο Πρόεδρος τα θέλει απλώς για να συναινούν και να χειροκροτούν προειλημμένες αποφάσεις. Πράγμα που ενοχλεί και προκαλεί συγκρούσεις και επικρίσεις, απορρίψεις και αναμετρήσεις. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας λέγει ότι θέλει ενότητα για να πάμε μπροστά και για να αντιμετωπίσουμε την τουρκική αδιστακτότητα. Ο διάλογος, όμως, υπονομεύεται εκ προοιμίου είτε με χειρισμούς του ιδίου είτε με αντιδράσεις και πρακτικές του ΑΚΕΛ, που κατηγορείται καθημερινά για αλαζονεία, επέλαση και άλωση του κρατικού μηχανισμού, για ευνοιοκρατία και ΑΚΕΛοποίηση των πάντων.
Δύο είναι τα θέματα αντιπαράθεσης: Το Κυπριακό και η οικονομία. Και εξ αυτών πηγάζουν όλες οι αναμετρήσεις και οι συγκρούσεις. Ο Δ. Χριστόφιας κατηγορείται για ολέθριους χειρισμούς στο Κυπριακό, για υποτίμηση της ευρωπαϊκής δυναμικής μας και για ερασιτεχνισμούς στην οικονομία. Δεν είναι ανεκτό, δηλαδή, ενώ όλες σχεδόν οι χώρες της Ε.Ε. βρίσκονται στην αρχή ανάκαμψης από την κρίση, επειδή έλαβαν έγκαιρα δραστικά μέτρα αντιμετώπισής της, η Κύπρος ακόμα να οριστικοποιήσει και να εφαρμόσει το Πρόγραμμα Σταθερότητας. Όπως δεν είναι νοητό ο Πρόεδρος να προβαίνει σε μονομερείς και καταστροφικές υποχωρήσεις στους Τούρκους, να μη εισπράττει ούτε καν ένα γλίσχρο… αντίδωρο και να επιμένει να μη αποσύρει τις προτάσεις του. Δεν μπορεί η πλειοψηφία του λαού να αποδοκιμάζει ως ολέθρια την πολιτική του και αυτός να κάνει πως δεν καταλαβαίνει. Δεν είναι δυνατό, κόμματα να εισηγούνται αναπροσαρμογή ή αναθεώρηση τακτικής και ο Πρόεδρος να κωφεύει. Υπό αυτές τις τραγικές συνθήκες, πώς μπορεί να διεξαχθεί διάλογος για τα καίρια; Πώς μπορεί να εμπεδωθεί ενότητα αφού αυτή πυροβολείται και έχει κατακομματιαστεί, με πρώτο υπεύθυνο τον Πρόεδρο; Και πότε συμβαίνουν όλα αυτά τα θλιβερά και ανησυχητικά; Την ώρα που έρχεται στην Κύπρο ο πρωθυπουργός της Ελλάδας για να συνεννοηθεί, υποτίθεται, με μια πολυδιασπασμένη κυπριακή πολιτική ηγεσία και Κυβέρνηση.
ΠΗΓΗ:www.sigmalive.com
Ασφαλώς και δικαιούνται να αμύνονται, όμως η εικόνα που εκπέμπουν είναι εκείνη ανθρώπων που δεν συνήθισαν ή δεν έμαθαν να αντέχουν σε κριτική, επίκριση ή ακόμα και σε οξείες επιθέσεις. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ως εκ της θέσεως, του ρόλου και της αποστολής του θεωρείται ότι πρέπει να είναι ο υπέρμαχος και ο προασπιστής της σύμπνοιας και της ενότητας λαού και πολιτικών δυνάμεων. Δυστυχώς, δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Η πολιτική που ακολουθεί στο Κυπριακό, στην οικονομία, στην παιδεία, στην άμυνα, ακόμα και στο θέμα της ΕΟΚΑ, προκαλεί, ενοχλεί και εξάπτει τα πάθη και επισύρει αντιδράσεις. Αυτήν τη χρονική περίοδο, περισσότερο από προηγουμένως, η πολιτική Χριστόφια ειδικά στο Κυπριακό και στην οικονομία βάλλεται ομαδικά και σκληρά από όλες τις πολιτικές δυνάμεις πλην του ΑΚΕΛ. Όλα τα κόμματα, πλην ΑΚΕΛ διαφωνούν με τις γενναίες παραχωρήσεις του στους Τούρκους, άνευ ανταλλαγμάτων. Και όλα επικρίνουν την ερασιτεχνική πολιτική του στην οικονομία που επέτεινε τις επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Ο Πρόεδρος εξελέγη στη βάση ενός προγράμματος και αυτός είναι υπεύθυνος για την υλοποίησή του. Δεν ποδηγετείται και δεν είναι υποχρεωμένος να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Όμως, το προεδρικό σύστημα στην Κύπρο επιβάλλει συνεργασίες και συναντιλήψεις. Ο Πρόεδρος άλλοτε τις επικαλείται και άλλοτε τις αποποιείται. Συνήθως, ενεργεί και δρα και εκ των υστέρων ενημερώνει τα κόμματα. Αυτά με τη σειρά τους, αισθάνονται ότι παραγνωρίζονται και ότι ο Πρόεδρος τα θέλει απλώς για να συναινούν και να χειροκροτούν προειλημμένες αποφάσεις. Πράγμα που ενοχλεί και προκαλεί συγκρούσεις και επικρίσεις, απορρίψεις και αναμετρήσεις. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας λέγει ότι θέλει ενότητα για να πάμε μπροστά και για να αντιμετωπίσουμε την τουρκική αδιστακτότητα. Ο διάλογος, όμως, υπονομεύεται εκ προοιμίου είτε με χειρισμούς του ιδίου είτε με αντιδράσεις και πρακτικές του ΑΚΕΛ, που κατηγορείται καθημερινά για αλαζονεία, επέλαση και άλωση του κρατικού μηχανισμού, για ευνοιοκρατία και ΑΚΕΛοποίηση των πάντων.
Δύο είναι τα θέματα αντιπαράθεσης: Το Κυπριακό και η οικονομία. Και εξ αυτών πηγάζουν όλες οι αναμετρήσεις και οι συγκρούσεις. Ο Δ. Χριστόφιας κατηγορείται για ολέθριους χειρισμούς στο Κυπριακό, για υποτίμηση της ευρωπαϊκής δυναμικής μας και για ερασιτεχνισμούς στην οικονομία. Δεν είναι ανεκτό, δηλαδή, ενώ όλες σχεδόν οι χώρες της Ε.Ε. βρίσκονται στην αρχή ανάκαμψης από την κρίση, επειδή έλαβαν έγκαιρα δραστικά μέτρα αντιμετώπισής της, η Κύπρος ακόμα να οριστικοποιήσει και να εφαρμόσει το Πρόγραμμα Σταθερότητας. Όπως δεν είναι νοητό ο Πρόεδρος να προβαίνει σε μονομερείς και καταστροφικές υποχωρήσεις στους Τούρκους, να μη εισπράττει ούτε καν ένα γλίσχρο… αντίδωρο και να επιμένει να μη αποσύρει τις προτάσεις του. Δεν μπορεί η πλειοψηφία του λαού να αποδοκιμάζει ως ολέθρια την πολιτική του και αυτός να κάνει πως δεν καταλαβαίνει. Δεν είναι δυνατό, κόμματα να εισηγούνται αναπροσαρμογή ή αναθεώρηση τακτικής και ο Πρόεδρος να κωφεύει. Υπό αυτές τις τραγικές συνθήκες, πώς μπορεί να διεξαχθεί διάλογος για τα καίρια; Πώς μπορεί να εμπεδωθεί ενότητα αφού αυτή πυροβολείται και έχει κατακομματιαστεί, με πρώτο υπεύθυνο τον Πρόεδρο; Και πότε συμβαίνουν όλα αυτά τα θλιβερά και ανησυχητικά; Την ώρα που έρχεται στην Κύπρο ο πρωθυπουργός της Ελλάδας για να συνεννοηθεί, υποτίθεται, με μια πολυδιασπασμένη κυπριακή πολιτική ηγεσία και Κυβέρνηση.
ΠΗΓΗ:www.sigmalive.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου