Μια μικρή περιήγηση στο διαδίκυο, στα κανάλια και γενικά όπου ακούγεται "η φωνή του λαού", φτάνει για να ...
μπουχτίσει κανείς από δηλώσεις όπως "δεν πάει άλλο", "να βγούμε στους δρόμους", "θα χύθεί αίμα", "να μην παραδοθούμε στο ΔΝΤ" κι άλλα ηχηρά.
Από τον καναπέ.
Παρά την ομοβροντία μέτρων όμως, οι "νέοι", αυτοί που πέρυσι έβλεπαν "αδιέξοδο" και "στέρηση της ελπίδας" και ήταν όλη μέρα στο δρόμο, τώρα είναι όλη μέρα στο FACEBOOK.
Δηλαδή ρε αλάνια, πέρυσι βλέπατε σκοτάδι μπροστά σας και τώρα είδατε φώς;
Αλλά ας αφήσουμε τα παιδιά.
Ο μέσος Έλληνας σχολιαστής, γράφει 10 σχόλια την ημέρα, που καλούν για εξέγερση.
Ας μην πάμε στην "εξέγερση" και στους δρόμους, κι ας πάρουμε το απλούστερο:
Πόσοι από σας που είστε διάπυροι υπερασπιστές της μαζικής αντίδρασης και καλείτε τους άλλους σε δραστικές ενέργειες, θα πάτε στην Εργατική πρωτομαγιά κι όχι στις εξοχές, παρέα με κοψίδια και μπύρες ; Πόση από σας θα "θυσιάσετε" μια φορά την εκδρομούλα, για μια συγκέντρωση;
Πόσοι από τα 6-7 εκατομμύρια Ελλήνων που γκρινιάζουν θα πάνε σε εργατικές συγκεντρώσεις κι όχι στα κοψίδια; Πόσοι δημόσιοι υπάλληλοι θα αφήσετε την ηδονή της εκδρομής στην εξοχούλα με το φρεσκοπλυμένο Anvensis ή Astra ή Laguna σας και θα πάτε σε συγκέντρωση συνδικάτων;
Τι είστε επιτέλους διατεθιμένοι να θυσιάσετε από τα "γούστα" ;
Κι αφήστε το παραμύθι, ότι "εκεί πάνε οι κομμουνιστές" και εσάς σας χαλάει. Άμα σας χαλάει μαζευτείτε 1.000.000 πασόκοι και νδίτες για να μη σας χαλάει άλλο.
Right?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου