Ζώντας μιὰ ἀπὸ τὶς δυσκολότερες περιόδους τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας, ἡ σκέψη τοῦ καθενός μας περιστρέφεται γύρω ἀπὸ τὸ τί θὰ γίνει ἢ μπορεῖ νὰ γίνει σὲ αὐτὴ τὴν χώρα ποὺ λέγεται Ἑλλάς. Τὸ «μεῖγμα» ἀναμφίβολα εἶναι ἐκρηκτικό. Οἰκονομικὴ καταστροφὴ τῆς Ἑλλάδος, ἀλλὰ καὶ τῶν Ἑλλήνων, ἄτακτες ὑποχωρήσεις σὲ ὅλα τὰ ἐθνικὰ θέματα, ἐπικίνδυνη παρουσία καὶ νομιμοποίηση μυριάδων εἰσβολέων – λαθρομεταναστῶν, ἐντεινόμενο κλίμα ἀνασφάλειας καὶ συνάμα τραγικὴ ἠθικὴ κατάπτωση. Μὲ τέτοιες συνθῆκες ποιὸς μπορεῖ νὰ ἀμφιβάλλει ὅτι ἔρχονται ἐπικίνδυνες ἐξελίξεις;
Τέτοιες συνθῆκες δὲν εἶναι πρωτοφανεῖς στὴν παγκόσμια ἱστορία καὶ δὴ στὴν ἑλληνική. Ἃς θυμηθοῦμε τὴν ἀρχαία Σπάρτη, ὅπου στὰ μέσα του 3ου αἰώνα π.Χ., ὁ στρατὸς τῆς ἦταν σχεδὸν διαλυμένος, οἱ περισσότεροι πολίτες ἦταν χρεωμένοι, ὁ πλοῦτος ἦταν συγκεντρωμένος στὰ χέρια τῶν ὀλίγων καὶ ἡ ἠθικὴ κατάπτωση ἦταν τεράστια. Ἡ ἀνάγκη μεταρρύθμισης μέσω ἐπανάστασης, ὁδήγησε τοὺς βασιλεῖς Ἄγη καὶ κυρίως τὸν Κλεομένη, σὲ μεγάλες ἀλλαγές, ὄχι δίχως τὴν χρήση βίας. Ἔτσι ἡ μισοπεθαμένη Σπάρτη, ἔζησε ἔστω καὶ γιὰ λίγο τὸ παλαιό της μεγαλεῖο, προτοῦ αὐτὴ καὶ ὁ ὑπόλοιπος ἑλληνικὸς κόσμος περάσει ὑπὸ τὸν ρωμαϊκὸ ζυγό.
Ἄλλο παράδειγμα ἀποτελεῖ ἡ Ἑλλὰς πρὸ ἐνὸς αἰώνα περίπου, ὅταν στὰ τέλη τοῦ 19ου αἰώνα κήρυξε πτώχευση καὶ σχεδὸν ταυτόχρονα ἡττήθηκε στὸν ἑλληνοτουρκικὸ πόλεμο τοῦ 1897, ἐνῶ στὶς ἀρχὲς τοῦ 20ου αἰώνα ὁ Μακεδονικὸς Ἀγώνας
(1904 – 1908) καὶ ἡ ἀνάγκη προστασίας τῶν ἑλληνικῶν πληθυσμῶν ἐκτὸς συνόρων ἦταν κάτι παραπάνω ἀπὸ ἐμφανής. Ἔτσι ὁδηγηθήκαμε πρὸς τὴν ἐπανάσταση τοῦ 1909 στὸ Γουδί, ὅπου κατέρρευσε τὸ παλαιοκομματικὸ κατεστημένο.
Τὸ 1936 ὁ Μεταξὰς «ἔθαψε» τὸ νέο πολιτικὸ δυναμικό της περιόδου 1910 – 1936, ὀδηγώντας τὴν Ἑλλάδα στὴν δόξα τοῦ ΄40 - ΄41. Μετὰ τὴν γερμανικὴ κατοχή, ἡ φτώχεια, ἡ πείνα ἀλλὰ καὶ ἡ ἀνυπαρξία τοῦ ἀστικοῦ κοινοβουλευτισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἦταν ἀνύπαρκτος μετὰ τὸ 1936, ὁδήγησαν στὴν κομμουνιστοσυμμοριτικὴ περιπέτεια τοῦ 1944 – 1949. Ἔκτοτε, μὲ μόνη ἐξαίρεση καὶ παρένθεση τὴν περίοδο 1967 – 1974, τὸ ἴδιο περίπου πολιτικοοικονομικὸ κατεστημένο κυβερνᾶ, ἀνεπιτυχῶς ὅπως φαίνεται, τὴν δύσμοιρη Ἑλλάδα.
Ἡ οἰκονομικὴ χρεοκοπία τῆς χώρας καὶ τῶν πολιτῶν της, ἡ φαυλότητα τοῦ πολιτικοῦ της δυναμικοῦ καὶ οἱ δυσμενεῖς κοινωνικὲς συνθῆκες (διαλυτικὴ προπαγάνδα τῆς ἀριστερᾶς καὶ τῆς φιλελεύθερης πλουτοδημοκρατικῆς «ἐλίτ», λαθρομετανάστες, ἠθικὴ σήψη κλπ.), δὲν ἀφήνουν καμιὰ ἐλπίδα γιὰ δημοκρατικές, κοινοβουλευτικὲς λύσεις. Ὅσοι πιστεύουν σὲ αὐτό, προφανῶς ζοῦν σὲ ἄλλη χώρα καὶ ἔχουν πλήρη ἄγνοια τῶν δεδομένων πού μας προσφέρει τὸ ἱστορικό μας – καὶ ὄχι μόνον – παρελθόν. Εἶναι βέβαιον ὅτι ὁδηγούμαστε μὲ μαθηματικὴ ἀκρίβεια πρὸς μία σύγκρουση, ὑπὸ τὴν μορφὴ ἐπανάστασης. Τὸ θέμα εἶναι τί χρῶμα καὶ ποιὰ ἰδεολογικὴ κατεύθυνση θὰ ἔχει αὐτὴ ἡ ἐπανάσταση.
Σὲ αὐτὴ τὴν σύγκρουση, οὐδεὶς μπορεῖ νὰ παραμείνει ἀμέτοχος, οὐδέτερος. Τὴν λύση δὲν θὰ τὴν δώσουν ἄλλοι γιὰ ἐμᾶς, ἀλλὰ ἐμεῖς. Καὶ ἐπειδὴ τὸ ἀντίπαλο στρατόπεδο εἶναι ἕτοιμο (ἀριστερά, λαθρομετανάστες) ἢ σχεδὸν ἕτοιμο (ἡ καθεστωτική, δημοσιοϋπαλληλικὴ ἀστυνομία καὶ δυστυχῶς καὶ ὁ στρατός, στοὺς ὁποίους ἀναμένεται καὶ ἡ συμμετοχὴ ἀλλοδαπῶν, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ χάσουν τὴν ἐθνική τους ὑπόσταση), κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ τρέφει αὐταπάτες σὲ τί θὰ ὁδηγηθοῦμε ἂν δὲν εἴμαστε προετοιμασμένοι νὰ ἀντιμετωπίσουμε τοὺς ἐχθρούς του ἔθνους, οἱ ὁποῖοι εἶναι καὶ αὐτὴ τὴν φορὰ ἐσωτερικοὶ ἢ ἔστω συνεπικουρούμενοι ἀπὸ λαθραίους εἰσβολεῖς.
Οἱ πρῶτες «ἁψιμαχίες» ἔχουν ἤδη ξεκινήσει. Ἡ στοχοποίηση τοῦ πατριωτισμοῦ καὶ τοῦ ἐθνικισμοῦ ἀπὸ τοὺς γνωστοὺς μισότρελους δημοσιογράφους (Τριανταφυλλόπουλος, Κούλογλου κ.ἅ.) ἢ διασκεδαστὲς (Λαζόπουλος), ὁδήγησε στὴν σύλληψη τοῦ πατριώτη δημοσιογράφου Παπαγεωργίου, στὶς καταδρομικὲς ἐπιχειρήσεις τῆς ἀστυνομίας ἐναντίον πατριωτικῶν ἐκδηλώσεων - διαδηλώσεων, στὴν ἐπὶ τῆς οὐσίας ἀπαγόρευση ὁποιασδήποτε διαμαρτυρίας ἐναντίον τῆς ξενοκίνητης καὶ ἐπάρατης κυβέρνησης τοῦ «Ἕλληνα» Γιώργου Παπανδρέου καὶ τοῦ «κοινωνικὰ εὐαίσθητου» ΠΑΣΟΚ. Μὴν ξεχάσουμε καὶ τὶς «ὑποψίες» ποὺ διαρρέονται περὶ «ἀκροδεξιᾶς τρομοκρατίας», μὲ ἀφορμὴ τὴν βόμβα ποὺ σκότωσε τὸν Ἀφγανὸ ἔφηβο λαθρομετανάστη.
Ὅλα αὐτὰ εἶναι οἱ πρῶτες ἐνδείξεις σὲ μία σύγκρουση ποὺ ἔρχεται ὁλοταχῶς. Μπορεῖ νὰ ἀντιμετωπιστεῖ μὲ «ψυχραιμία» καὶ ὄχι μὲ «ἐξαλλοσύνες»; Πολύ, μὰ πολὺ δύσκολα. Ὅταν οἱ ἄλλοι εἶναι ὁπλισμένοι μὲ ἰδεολογικὲς ἢ πραγματικὲς βόμβες, τότε ἀναγκαστικὰ σὲ ὁδηγοῦν στὰ ἄκρα, εἴτε σου ἀρέσει εἴτε ὄχι.
Σὲ κάθε περίπτωση γιὰ αὐτὸ ποὺ ἔρχεται, ἡ παρακάτω φράση εἶναι πιὸ ἐπίκαιρη ἀπὸ ποτὲ :
Κρύψου ἢ πολέμα!Ἀλλιῶς θὰ εἶσαι ἕνας ἔντιμος, μὰ χρήσιμα ἠλίθιος νεκρός(εἴτε φυσικὰ εἴτε πνευματικά). ΠΗΓΗ:dorieus.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου