Μια κατάθεση Γνώσης για τους αναγνώστες του Ολυμπία.
Γράφει ο Ε. Βαρελίδης
Ήταν το 1970 όταν για πρώτη φορά αγόρασα τα Άπαντα του Πλάτωνος και έπεσα με τα μούτρα στο διάβασμα αγνοώντας τις συνέπειες. Δυστυχώς πολύ γρήγορα και από τις πρώτες σελίδες, κατάλαβα ότι κάτι βρόμικο και απεχθές κρύβετε στο Βασίλειο του πολιτισμού μας και όχι μόνο. Πολύ σύντομα κατάλαβα ότι η απόσταση του τότε με το σήμερα είναι τεράστια, αγεφύρωτη και δυστυχώς απελπιστικά απροσέγγιστη. Ήταν μια θαυμάσια εποχή ανακάλυψης του Φωτός και τότε, έκανα μια σπουδαία ανακάλυψη που με συντάραξε και έκτοτε την προβάλω και την προωθώ όπου και όπως μπορώ. Αφορά τα παιδικά παιγνίδια και πως αυτά μπορούν να καταστρέψουν και να διαμορφώσουν πολιτισμούς. Αυτά το 1970 και στην συνέχεια, δεν θυμάμαι πότε, διάβασα μια αινιγματική δήλωση του Γουώλτ Ντίσνεη, ο οποίος σε μια συνέντευξη τύπου για την τότε Σοβιετική Ένωση είπε.( Εγώ με τα Καρτούνς μπορώ να γκρεμίσω την Σοβιετική Ένωση πιο φτηνά και πιο αποτελεσματικά από τις πολυέξοδες πυρηνικές βόμβες που η Κυβέρνηση κατασκευάζει). Πέρασαν χρόνια, κι’ εγώ, πιστός στην διανομή αυτού του εγγράφου που σε λίγο θα διαβάσετε, βρέθηκα το καλοκαίρι του 2008 στην Γερμανία, σε έναν καταυλισμό νεαρών εθελοντών από την Ρωσία.
Εκεί, κατάπληκτος, είδα τους νεαρούς Ρωσόπαιδες να είναι Αμερικανικότεροι των Αμερικανών και τότε Δικαίωσα τον Πλάτωνα, αλλά και την δική μου εμμονή στην διάδοση αυτού του Πλατωνικού αποσπάσματος, στο οποίο ο Πλάτων συζητά με κάποιον Κλεινία για τα παιδικά παιγνίδια.
Άπαντα Πλάτωνος, Εταιρεία Ελληνικών Εκδόσεων, τόμος 14, βιβλίο έβδομο, κεφ.8 σελ.192. Α Ν Τ Ι Γ Ρ Α Φ Ο.
Η Σ Τ Α Θ Ε Ρ Ο Τ Η Τ Α Τ Ω Ν Π Α Ι Γ Ν Ι Δ Ι Ω Ν
Κλεινίας: Τι έχεις να μας πεις ξένε πάνω σ’ αυτό;
Πλάτων: Ακούστε, η αλήθεια είναι παράξενη και ασυνήθιστη και πρέπει να προσέχει κι’ εκείνος που μιλάει, αλλά και αυτός που ακούει, όπως συμβαίνει τώρα. Θα σας πω δηλαδή κάτι, που δεν είναι καθόλου ακίνδυνο, όμως θα κάνω κουράγιο και δεν θα υποχωρήσω. Υποστηρίζω ότι σ’ όλες τις πόλεις, οι Νομοθέτες, δεν καταλαβαίνουν πως τα παιδικά παιγνίδια αποτελούν το κυριότερο θεμέλιο για την σταθερότητα και σεβασμό των Νόμων, των Ηθών και των Εθίμων.
Γιατί όταν τα παιγνίδια καθιερώνονται έτσι, ώστε ‘όλοι οι συνομήλικοι να παίζουν πάντα τα ίδια παιγνίδια, με τους ίδιους όρους και με τον ίδιο τρόπο, και να βρίσκουν ευχαρίστηση στις ίδιες διασκεδάσεις, τότε αφήνουν και τα έθιμα που ρυθμίζουν σοβαρά Ζητήματα να μένουν ήσυχα.
Αν όμως δείχνουν αστάθεια και έλλειψη εμπιστοσύνης στα δικά τους ήθη και δέχονται συχνά νεωτερισμούς και άλλες μεταβολές, κι’ αν εκτιμούν ιδιαίτερα αυτόν που νεοτερίζει κι’ επιβάλει κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα, στα σχήματα, τα χρώματα, τη μουσική, το τραγούδι, τον Έρωτα και τις ιδέες, τότε θα μπορούσαμε πολύ σωστά να πούμε, πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη καταστροφή για την πόλη. Επειδή οι νεοτερισμοί μεταβάλουν, χωρίς να γίνεται αισθητό, τα ήθη των νέων και τους κάνει να περιφρονούν το παλιό και να εκτιμούν το καινούργιο. Από τούτο το Λόγο κι απ’ αυτή τη γνώμη δεν υπάρχει το ξαναλέω, μεγαλύτερη καταστροφή για τις Πόλεις. ΚΛ. Μήπως θέλεις να πεις πως οι κάτοικοι των πόλεων κατακρίνουν και απορρίπτουν ότι είναι Αρχαίο και παλιό. ΠΛ. Βέβαια, αυτό. ΚΛ. Σε μια τέτοια συζήτηση σίγουρα δεν θα είμαστε αδιάφοροι ακροατές, σ’ ακούμε. ΠΛ. Αν αναζητήσουμε προσεκτικά τις αιτίες των φαινομένων, θα βρούμε αληθινά πως τίποτα πιό επικίνδυνο δεν υπάρχει από τις μεταβολές που γίνονται, στις εποχές, τους ανέμους, τις δίαιτες, τις ψυχικές καταστάσεις, τις Ερωτικές συμπεριφορές, τα ήθη και τα έθιμα. Το ίδιο επικίνδυνο θα παραδεχθούμε νομίζω, πως γίνεται με τις διανοητικές ικανότητες του ανθρώπου καθώς και με την φύση της ψυχής του. Με όποιους Νόμους και ήθη ένας άνθρωπος μεγαλώσει αυτό και θα είναι.
Εγώ λοιπόν βρίσκω τούτο. Πρέπει κάθε Νομοθέτης να βρει έναν τρόπο ώστε να αποφεύγονται οι μεταβολές που γίνονται στα παιγνίδια των νέων, όπως λέγαμε πριν. Γιατί, επειδή τα θεωρούν όλοι παιγνίδια, δεν καταλαβαίνουν πως απ’ αυτές τις αλλαγές προέρχονται μεγάλα κακά. Και αντί να τις εμποδίζουν, τις αφήνουν να γίνονται ελεύθερα και να τις ακολουθούν. Και οι μεγάλοι δεν σκέφτονται κάτι σοβαρό. Ότι αυτά τα παιδιά που νεοτερίζουν στα παιγνίδια, μοιραία θα γίνουν διαφορετικοί άνδρες από τους παλιούς. Και αφού γίνουν διαφορετικοί, θα θέλουν να ζήσουν διαφορετικά. Και αφού πετύχουν και τούτο, θα επιθυμήσουν άλλα έθιμα και αξίες. Κατά τα άλλα, οι μεταβολές που γίνονται στις αξίες, τα ήθη, τα έθιμα, τον Έρωτα και τα σεβάσματα, χρειάζονται την μεγαλύτερη προσοχή. ΚΛ. Χωρίς αμφιβολία είναι πολύ σωστά όλα αυτά που μας λες.
ΠΛ. Τότε δεν παραδεχόμαστε πως πρέπει να μεταχειρισθούμε κάθε μέσο, ώστε να εμποδίσουμε τα παιδιά μας να δοκιμάσουν στους χορούς, τις μελωδίες και τα παιγνίδια τους άλλες μιμήσεις, αλλά και να μην είναι δυνατόν σε κανέναν να τα πείσει να δεχθούν κάθε λογής απόλαυση που τους προσφέρει…..
Αυτά από το 370 περίπου π.χ.
www.varelidis.gr
Γράφει ο Ε. Βαρελίδης
Ήταν το 1970 όταν για πρώτη φορά αγόρασα τα Άπαντα του Πλάτωνος και έπεσα με τα μούτρα στο διάβασμα αγνοώντας τις συνέπειες. Δυστυχώς πολύ γρήγορα και από τις πρώτες σελίδες, κατάλαβα ότι κάτι βρόμικο και απεχθές κρύβετε στο Βασίλειο του πολιτισμού μας και όχι μόνο. Πολύ σύντομα κατάλαβα ότι η απόσταση του τότε με το σήμερα είναι τεράστια, αγεφύρωτη και δυστυχώς απελπιστικά απροσέγγιστη. Ήταν μια θαυμάσια εποχή ανακάλυψης του Φωτός και τότε, έκανα μια σπουδαία ανακάλυψη που με συντάραξε και έκτοτε την προβάλω και την προωθώ όπου και όπως μπορώ. Αφορά τα παιδικά παιγνίδια και πως αυτά μπορούν να καταστρέψουν και να διαμορφώσουν πολιτισμούς. Αυτά το 1970 και στην συνέχεια, δεν θυμάμαι πότε, διάβασα μια αινιγματική δήλωση του Γουώλτ Ντίσνεη, ο οποίος σε μια συνέντευξη τύπου για την τότε Σοβιετική Ένωση είπε.( Εγώ με τα Καρτούνς μπορώ να γκρεμίσω την Σοβιετική Ένωση πιο φτηνά και πιο αποτελεσματικά από τις πολυέξοδες πυρηνικές βόμβες που η Κυβέρνηση κατασκευάζει). Πέρασαν χρόνια, κι’ εγώ, πιστός στην διανομή αυτού του εγγράφου που σε λίγο θα διαβάσετε, βρέθηκα το καλοκαίρι του 2008 στην Γερμανία, σε έναν καταυλισμό νεαρών εθελοντών από την Ρωσία.
Εκεί, κατάπληκτος, είδα τους νεαρούς Ρωσόπαιδες να είναι Αμερικανικότεροι των Αμερικανών και τότε Δικαίωσα τον Πλάτωνα, αλλά και την δική μου εμμονή στην διάδοση αυτού του Πλατωνικού αποσπάσματος, στο οποίο ο Πλάτων συζητά με κάποιον Κλεινία για τα παιδικά παιγνίδια.
Άπαντα Πλάτωνος, Εταιρεία Ελληνικών Εκδόσεων, τόμος 14, βιβλίο έβδομο, κεφ.8 σελ.192. Α Ν Τ Ι Γ Ρ Α Φ Ο.
Η Σ Τ Α Θ Ε Ρ Ο Τ Η Τ Α Τ Ω Ν Π Α Ι Γ Ν Ι Δ Ι Ω Ν
Κλεινίας: Τι έχεις να μας πεις ξένε πάνω σ’ αυτό;
Πλάτων: Ακούστε, η αλήθεια είναι παράξενη και ασυνήθιστη και πρέπει να προσέχει κι’ εκείνος που μιλάει, αλλά και αυτός που ακούει, όπως συμβαίνει τώρα. Θα σας πω δηλαδή κάτι, που δεν είναι καθόλου ακίνδυνο, όμως θα κάνω κουράγιο και δεν θα υποχωρήσω. Υποστηρίζω ότι σ’ όλες τις πόλεις, οι Νομοθέτες, δεν καταλαβαίνουν πως τα παιδικά παιγνίδια αποτελούν το κυριότερο θεμέλιο για την σταθερότητα και σεβασμό των Νόμων, των Ηθών και των Εθίμων.
Γιατί όταν τα παιγνίδια καθιερώνονται έτσι, ώστε ‘όλοι οι συνομήλικοι να παίζουν πάντα τα ίδια παιγνίδια, με τους ίδιους όρους και με τον ίδιο τρόπο, και να βρίσκουν ευχαρίστηση στις ίδιες διασκεδάσεις, τότε αφήνουν και τα έθιμα που ρυθμίζουν σοβαρά Ζητήματα να μένουν ήσυχα.
Αν όμως δείχνουν αστάθεια και έλλειψη εμπιστοσύνης στα δικά τους ήθη και δέχονται συχνά νεωτερισμούς και άλλες μεταβολές, κι’ αν εκτιμούν ιδιαίτερα αυτόν που νεοτερίζει κι’ επιβάλει κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα, στα σχήματα, τα χρώματα, τη μουσική, το τραγούδι, τον Έρωτα και τις ιδέες, τότε θα μπορούσαμε πολύ σωστά να πούμε, πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη καταστροφή για την πόλη. Επειδή οι νεοτερισμοί μεταβάλουν, χωρίς να γίνεται αισθητό, τα ήθη των νέων και τους κάνει να περιφρονούν το παλιό και να εκτιμούν το καινούργιο. Από τούτο το Λόγο κι απ’ αυτή τη γνώμη δεν υπάρχει το ξαναλέω, μεγαλύτερη καταστροφή για τις Πόλεις. ΚΛ. Μήπως θέλεις να πεις πως οι κάτοικοι των πόλεων κατακρίνουν και απορρίπτουν ότι είναι Αρχαίο και παλιό. ΠΛ. Βέβαια, αυτό. ΚΛ. Σε μια τέτοια συζήτηση σίγουρα δεν θα είμαστε αδιάφοροι ακροατές, σ’ ακούμε. ΠΛ. Αν αναζητήσουμε προσεκτικά τις αιτίες των φαινομένων, θα βρούμε αληθινά πως τίποτα πιό επικίνδυνο δεν υπάρχει από τις μεταβολές που γίνονται, στις εποχές, τους ανέμους, τις δίαιτες, τις ψυχικές καταστάσεις, τις Ερωτικές συμπεριφορές, τα ήθη και τα έθιμα. Το ίδιο επικίνδυνο θα παραδεχθούμε νομίζω, πως γίνεται με τις διανοητικές ικανότητες του ανθρώπου καθώς και με την φύση της ψυχής του. Με όποιους Νόμους και ήθη ένας άνθρωπος μεγαλώσει αυτό και θα είναι.
Εγώ λοιπόν βρίσκω τούτο. Πρέπει κάθε Νομοθέτης να βρει έναν τρόπο ώστε να αποφεύγονται οι μεταβολές που γίνονται στα παιγνίδια των νέων, όπως λέγαμε πριν. Γιατί, επειδή τα θεωρούν όλοι παιγνίδια, δεν καταλαβαίνουν πως απ’ αυτές τις αλλαγές προέρχονται μεγάλα κακά. Και αντί να τις εμποδίζουν, τις αφήνουν να γίνονται ελεύθερα και να τις ακολουθούν. Και οι μεγάλοι δεν σκέφτονται κάτι σοβαρό. Ότι αυτά τα παιδιά που νεοτερίζουν στα παιγνίδια, μοιραία θα γίνουν διαφορετικοί άνδρες από τους παλιούς. Και αφού γίνουν διαφορετικοί, θα θέλουν να ζήσουν διαφορετικά. Και αφού πετύχουν και τούτο, θα επιθυμήσουν άλλα έθιμα και αξίες. Κατά τα άλλα, οι μεταβολές που γίνονται στις αξίες, τα ήθη, τα έθιμα, τον Έρωτα και τα σεβάσματα, χρειάζονται την μεγαλύτερη προσοχή. ΚΛ. Χωρίς αμφιβολία είναι πολύ σωστά όλα αυτά που μας λες.
ΠΛ. Τότε δεν παραδεχόμαστε πως πρέπει να μεταχειρισθούμε κάθε μέσο, ώστε να εμποδίσουμε τα παιδιά μας να δοκιμάσουν στους χορούς, τις μελωδίες και τα παιγνίδια τους άλλες μιμήσεις, αλλά και να μην είναι δυνατόν σε κανέναν να τα πείσει να δεχθούν κάθε λογής απόλαυση που τους προσφέρει…..
Αυτά από το 370 περίπου π.χ.
www.varelidis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου