ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΝΤΟΜΙΝΟ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΝΤΟΜΙΝΟ ΞΕΣΗΚΩΜΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΩΝ.
Σ αυτή την πορεία καταστροφής που επέλεξε η κυβέρνηση, υπάρχουν χαμένοι και κερδισμένοι.
Υπάρχουν σύμμαχοι τους οποίους αξιοποιεί, και αντίπαλοι τους οποίους δαιμονοποιεί και φοβάται.
Πάνω απ όλα όμως, αυτή η εξέλιξη, που δεν ήταν παρά μια αναπόφευκτη εκδήλωση της κρίσης ενός συστήματος που στηρίζεται σε αξιακά πρότυπα κανιβαλισμού, δεν αποτέλεσε μόνο έναυσμα, αλλά και «πρόκληση» και ευκαιρία για το κατευθυνόμενο ξεδίπλωμα ενός σχεδίου εκτεταμένων αναδιαρθρώσεων, με στόχο την πολιτική και οικονομική του ανασύνταξη.
Δύσκολο να πει με βεβαιότητα κανείς αν η Ελλάδα απετέλεσε αντικειμενικά τον αδύναμο κρίκο του ή αν χρησιμοποιήθηκε ως ένα θέατρο ευρύτατων κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών πειραματισμών, με προφανή στόχο την εφαρμογή μεθόδων που αποσκοπούν στην αποτελεσματική - για τους κυρίαρχους - αναδιάρθρωσή του.
Αυτό που είναι σίγουρο, είναι πως η Ελλάδα παραδόθηκε.
Παραδόθηκε από τους κουκουλοφόρους της πολιτικής της ηγεσίας.
Παραδόθηκε από το σαπισμένο της πολιτικό σύστημα.
Εκχωρήθηκε από τον πολιτικό δωσιλογισμό, που αναδεικνύεται σε κυρίαρχη πολιτική πρακτική από τις μαύρες μέρες του ΄96 και συνεχίζει ως σήμερα.
Οι ισχυροί της Ευρώπης αξιοποίησαν απλώς μια κυβέρνηση που δήλωνε πρόθυμη σε όλους τους τόνους να ενδώσει.
Αξιοποίησαν ένα πολιτικό προσωπικό πρόθυμο να τσαλακώσει αξίες και ιδανικά που απλώς χρησιμοποίησε αφού ποτέ του δεν πίστεψε σ αυτά.
Αξιοποίησαν τον αιφνιδιασμό ενός λαού απατημένου, προδομένου από τους ίδιους τους ηγέτες του, εγκλωβισμένου στα επίχειρα της εκλογικής του επιλογής.
Οι ισχυροί της γης δε θα άφηναν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να πάει χαμένη.
Και όταν ο γενιτσαρισμός κατακτά και ταυτίζεται με την πολιτική εξουσία, αυτό αποτελεί μια ευκαιρία που τα όρνια των λαών δε θα την άφηναν ποτέ αναξιοποίητη.
Σ αυτές τις συνθήκες, υποχρέωση και καθήκον μας είναι να μην αρκεστούμε σε μίζερες διαπιστώσεις, σε αγανάκτηση και περιγραφές για όσα συμβαίνουν γύρω μας.
Αυτοί που ξεπουλούν τον τόπο και υποθηκεύουν τη ζωή μας, δεν αισθάνονται να κινδυνεύουν τα σχέδια που επεξεργάστηκαν όσο όλοι εμείς εξαντλούμαστε σε καυστικές περιγραφές της αδιαμφισβήτητης αλήθειας.
Αυτό που τρέμουν, είναι την πιθανότητα ν αποφασίσει αυτός ο λαός να σηκωθεί όρθιος και ν αποφασίσει να συγκρουστεί με το ολέθριο τερατούργημά τους.
Οφείλουμε λοιπόν να ατενίσουμε το μέλλον μας με αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση. Και πάνω απ όλα με πίστη στην ακαταμάχητη δύναμή μας.
Οι λαοί της Ευρώπης προσβλέπουν σε μας.
Όχι γιατί μας αγάπησαν. Αλλά γιατί ξέρουν καλά πως αν το πείραμα σε βάρος του Ελληνισμού επιτύχει, τότε οσονούπω έρχεται και η δική τους σειρά.
Έχουμε χρέος να μη διαψεύσουμε αυτή την προσδοκία.
Έχουμε υποχρέωση να τιμήσουμε την ιστορία και τις αξίες αυτού του λαού. Του δικού μας λαού. Των πατεράδων και των παππούδων μας.
Έχουμε καθήκον να μη διαψεύσουμε την προσδοκία των παιδιών μας.
Έχουμε υποχρέωση να μην παραδώσουμε την ψυχή μας βορά στα σχέδια των κουκουλοφόρων της πολιτικής εξουσίας.
Το Κίνημα Εθνικής Σωτηρίας, οφείλει να γίνει τιμωρός και ανελέητος εκδικητής του πολιτικού γενιτσαρισμού.
Οφείλει να πάρει στα χέρια του το μέλλον του τόπου.
Έχει υποχρέωση να συνειδητοποιήσει πως μόνο ο εξεγερμένος λαός μπορεί να ανακόψει την πορεία προς την καταστροφή.
Και μόνο αν το συνειδητοποιήσει αυτό θα μπορέσει να εμπνεύσει τους αγώνες και την πολιτική του αντίσταση. Να οργανώσει αποτελεσματικά την εξέγερσή του.
Έχει υποχρέωση να στηρίξει τους μικρούς και μεγάλους καθημερινούς του αγώνες, το εργατικό κίνημα και τις άλλες κοινωνικές του αντιστάσεις.
Ο αντίπαλος του Κινήματος Εθνικής Σωτηρίας, είναι ο πολιτικός δωσιλογισμός και όχι το εργατικό κίνημα. Όσοι δεν κατανοούν αυτή την απλή και αυτονόητη αλήθεια, αντικειμενικά συμπαρατάσσονται με τον πολιτικό δωσιλογισμό, στοχοποιώντας τον πιο επικίνδυνο αντίπαλό του.
Ο ύπουλος εχθρός του Κινήματος Εθνικής Σωτηρίας, είναι οι αναποφάσιστοι φαφλατάδες που λειτουργούν ως κυματοθραύστες της λαϊκής αγανάκτησης και οργής, και όχι οι αγωνιζόμενοι πολίτες που διψούν για όραμα, για στόχους και για σωστά στοχευμένη πολιτική καθοδήγηση των αγώνων τους.
Ο εν δυνάμει σύμμαχος του πολιτικού δωσιλογισμού είναι ο καναπές. Ο αγωνιζόμενος λαός ακόμα και αν παραμένει εγκλωβισμένος σε συντεχνιακά αιτήματα, παραμένει πάντα ο απρόβλεπτος εχθρός που απειλεί τον πολιτικό δωσιλογισμό.
Όσο οφείλει το εργατικό κίνημα να πολιτικοποιήσει περαιτέρω τα αιτήματά του…
Όσο αυτονόητη είναι πλέον η υποχρέωσή του να θέσει στόχους πολιτικής ανατροπής μέσα από τον καθολικό ξεσηκωμό που θα εμπνεύσει τις μάζες και τον αγώνα τους…
Όσο απαραίτητο είναι να ωριμάζει καθημερινά στη συνείδηση των εργαζομένων η ιδέα του ανελέητου πολιτικού εκδικητή απέναντι στους αδίστακτους κουκουλοφόρους της εξουσίας, προκειμένου αυτό το κίνημα να αποκτήσει πολιτικό όραμα, στόχους και επιτέλους ελπιδοφόρα προοπτική συναισθανόμενο την ιστορική αποστολή του…
Όσο επείγον είναι να συνειδητοποιηθεί πως η «επαναστατική γυμναστική» δεν οδηγεί πουθενά αν δεν απειληθούν πολιτικές ανατροπές που θα τονώσουν την αυτοπεποίθηση και θα αναβαθμίσουν την πολιτική δράση…
Άλλο τόσο απαραίτητο είναι αυτό το Κίνημα Εθνικής Σωτηρίας να κλείσει τα αυτιά του απέναντι στους φαφλατάδες του καναπέ που δε διστάζουν να έχουν γνώμη και άποψη επί παντός επιστητού, αλλά προσπερνούν αδιάφοροι την υποχρέωσή τους να πρωτοπορήσουν στη δράση.
Οι μέρες είναι γκαστρωμένες. Κι αυτό που τρέμουν είναι ο λαϊκός ξεσηκωμός.
Ας συναισθανθεί επιτέλους το συνδικαλιστικό κίνημα τη μεγάλη του ευθύνη αλλά και όλοι εμείς, ας μην ξεχνάμε πως τα παπαγαλάκια της απαξίωσης θα έχουν την τιμητική τους την επόμενη περίοδο.
Οι αβανταδόροι του πολιτικού συστήματος, καθίστανται περισσότερο αποτελεσματικοί στο έργο τους όταν μασκαρεύονται σε υποτιθέμενους φίλους του λαού.
Γρηγορείτε... ΠΗΓΗ:ellinikoforum.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου