ΠΕΡΙ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ

Πιστεύω πως είναι πια καιρός να μιλήσουμε για όλους τους νεομάρτυρες του παρόντος αιώνος. Για όλους εκείνους που στα χρόνια της δοκιμασίας και των παθών επέλεξαν να ομολογήσουν και να υπερασπιστούν τον έρωτα της πατρίδας και τη βαθύτατη πίστη τους στον εσταυρωμένο Χριστό. Είμαστε ένας λαός των παθών. Αλλά και του πάθους. Του φυλετικού σπαραγμού. Όμως, τους δύσκολους καιρούς, την κρίσιμη στιγμή της οριακής αναμέτρησής μας με τα πεπρωμένα μας, με τη μοίρα μας και με την Ιστορία μας, επιλέγουμε, ως Ελληνισμός, το δρόμο της Θυσίας και της Τιμής.

Αυτή την οδό της Θυσίας και της Τιμής, της ομολογίας και του μαρτυρίου επέλεξαν στην ακριτική Κύπρο οι ήρωες του ‘55-59.Αλλά και όσοι μαρτύρησαν το 1963 – 64 ή στις μέρες της εισβολής του ‘74 . Γι` αυτό και πιστεύω, πως είναι καιρός να μνημονεύσουμε όλους τους μάρτυρες του Ελληνισμού στην Κύπρο, που ακολουθώντας την οδό της τιμής και της ομολογίας, υπερασπίστηκαν με το αίμα τους αυτά που αγάπησαν, φτάνοντας στον τόπο της οσιότητας και της αγιότητας.

Αυτή την οδό επέλεξε ο Γρηγόρης Αυξεντίου και ο Μάτσης. Και ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης. Και ο Καραολής. Αυτή την οδό ακολούθησαν τις μέρες της εισβολής στις ακτές της Κερύνειας, στον Πενταδάκτυλο και στον κάμπο της Μεσαορίας οι αθώοι που μαρτύρησαν στα χέρια των νεοβαρβάρων.

Περί νεομαρτύρων σήμερα ο λόγος. Μια ατέλειωτη στρατιά Ελλήνων τους τελευταίους αιώνες πήρε τον δρόμο της αγιότητας και της οσιότητας, μαρτυρώντας για την πίστη του Χριστού την Αγία και για την Πατρίδα. Και δε συνιστά άγονο συντηρητισμό η αναφορά στον έρωτα της πατρίδας, όπως συχνά διατείνονται οι ανιστόρητοι προοδευτικοί. Ούτε και η διάσταση της Ορθοδοξίας, που άγιασε τους αγώνες και τις θυσίες μας ως λαού. Γι’ αυτό και υποκλινόμαστε με σεβασμό, τους προσκυνάμε, όλους όσους θυσιάστηκαν και μαρτύρησαν γι` αυτό τον τόπο, γι΄ αυτή την ιδέα της Ελλάδας, "ποτέ από το χρέος μη κινούντες"...

Η ΙΕΡΑ ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

ΟΥΤΕ ο ίδιος ο Διονύσιος Σολωμός μπορούσε, υποθέτω, να προβλέψει πόσο ιεροί, ιερότατοι θα γινόντουσαν, μετά από εκατόν τριάντα τρία χρόνια, οι δικοί του στίχοι, τις στιγμές που τους τραγουδούσαν ανεβαίνοντας στην Αγχόνη οι Έλληνες Κύπριοι αγωνιστές της ΕΟΚΑ. Τις στιγμές που η θηλιά των Εγγλέζων τους έσφιγγε το λαιμό και ο δολοφονικός γδούπος της καταπακτής έκοβε την επανάληψη τού «και σαν πρώτα ανδρειωμένη» από το «χαίρε ώ χαίρε ελευθεριά»...

ΓΗ των Φυλακισμένων Μνημάτων: Έκλεισε στην αγκαλιά της το γήθεν διαπλασθέν σώμα των δεκατριών ενδόξων και πανευφήμων αρχαγγέλων της λευτεριάς. Τις στιγμές που παρασχόταν στις δεκατρείς ψυχές η ποθεινή πατρίδα, «παραδείσου πάλιν ποιών πολίτην με»: Το δεκατριλαμπές της μιάς θεότητος: Της λευτεριάς: Των Εννέα απαγχονισθέντων και των Τεσσάρων ηρωικώς πεσόντων αγωνιστών της ΕΟΚΑ.

1. Μιχαλάκης Καραολής

2. Ανδρέας Δημητρίου

3. Ανδρέας Ζάκος

4. Ιάκωβος Πατάτσος

5. Χαρίλαος Μιχαήλ

6. Μιχάλης Κουτσόφτας

7. Ανδρέας Παναγίδης

8. Στέλιος Μαυρομμάτης

9. Μάρκος Δράκος

10. Γρηγόρης Αυξεντίου

11. Ευαγόρας Παλληκαρίδης

12. Στυλιανός Λένας

13. Κυριάκος Μάτσης

Η ΓΗ των Φυλακισμένων Μνημάτων: Χους εκ χοός ευλογηθέντος. Σε ιεροτελεστία υψίστου μαρτυρίου, υπερύμνητου και πανάγιου γαλανόλευκου κάλλους, υποδέχθηκε και, εν σπλάχνοις έκτοτε, θερμαίνει των δεκατριών ενδόξων και πανευφήμων Ελλήνων τα κόκαλα τα ιερά. Και για το λόγο αυτό κατέστη από 10ης Μαΐου 1956 μέχρι 19ης Νοεμβρίου 1958 και εσαεί, Κιβωτός με τα άγια των αγίων του Ελληνισμού στην Κύπρο.

ΕΛΛΗΝΟΨΥΧΟΣ ΝΕΟΣ                                                                                                                      ΠΗΓΗ:www.apoellas.com