ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΖΩΕΣ ή ΕΠΙΤΟΚΙΑ???
Ανατριχίλα προκαλούν οι αριθμοί που ανακοίνωσε η ισπανική κυβέρνηση για την οικονομική και κυρίως την κοινωνική κατάσταση της χώρας: στα τέλη Δεκεμβρίου του 2009, οι άνεργοι στην Ισπανία ανήλθαν στο εφιαλτικό ύψος των 4.326.500 ατόμων! Το 18,8% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της Ισπανίας είναι πλέον άνεργοι. Μόνο μέσα στον προηγούμενο χρόνο οι άνεργοι στην Ισπανία αυξήθηκαν κατά 1.211.000 άτομα.
του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ
Συγκλονιστικό είναι ένα ακόμη στοιχείο το οποίο έδωσε η αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομίας Ελένα Σαλγάδο: στη χώρα υπάρχουν 1.220.000 νοικοκυριά όπου είναι άνεργοι και ο άντρας και η γυναίκα και όσα τυχόν παιδιά έχουν που βρίσκονται σε ηλικία απασχόλησης! Η απόλυτη οικογενειακή δυστυχία...
Τραγική είναι η κατάσταση για την ισπανική νεολαία, όπου το 39% των νέων ηλικίας κάτω των 25 ετών είναι άνεργοι. Μάλιστα, το ποσοστό αυτό κατά την ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία, τη Γιούροστατ, η οποία μετρά με διαφορετικό τρόπο, ανέρχεται στο 44,5%. Ξεπέρασαν τις 816.000 οι άνεργοι Ισπανοί κάτω των 25 ετών.
Δραματικά μειώνονται οι ελπίδες να βρουν δουλειά και οι μακροχρόνια άνεργοι. Σημείωσε έκρηξη ο αριθμός των ατόμων που είναι άνεργοι πάνω από έναν χρόνο. Ηταν 790.000 στα τέλη του 2008, αυξήθηκαν κατά 690.000 μέσα στο 2009 και έτσι στα τέλη της χρονιάς έφτασαν το 1.480.000 άτομα - σχεδόν διπλασιάστηκαν μέσα σε έναν και μόνο χρόνο! Οι μακροχρόνια άνεργοι έγιναν τώρα σχεδόν το ένα τρίτο των άνεργων Ισπανών!
Οπως εύκολα μπορεί κανείς να υποθέσει, και στην Ισπανία πρώτο θύμα της οικονομικής κρίσης είναι οι μετανάστες. Στους ντόπιους η ανεργία βρίσκεται στο 16,8%, αλλά στους μετανάστες έχει ήδη εκτοξευθεί στο 29,7%. Καθώς μάλιστα η πρόβλεψη είναι πως μέσα στο 2010 η κατάσταση θα συνεχίσει να χειροτερεύει και η ανεργία θα ξεπεράσει πιθανότατα το 20%, αντιλαμβάνεται κανείς τις κοινωνικές συνέπειες αυτών των εξελίξεων: τρομακτικές πιέσεις στα ασφαλιστικά ταμεία, εκτόξευση του συνολικού κόστους των επιδομάτων ανεργίας και κάθε είδους επιδομάτων κοινωνικής αλληλεγγύης, επιπτώσεις στην εγκληματικότητα κ.λπ.
Ας μη νομιστεί, δε, ότι το μοναδικό πρόβλημα της Ισπανίας είναι η ανεργία και κατά τα άλλα έχει τακτοποιημένα τα δημοσιονομικά της. Κάθε άλλο. Το έλλειμμα που τελικά ανακοίνωσε η Μαδρίτη για το 2009 ανέρχεται στο 11,4% του ΑΕΠ της - δηλαδή μόλις μία εκατοστιαία μονάδα και κάτι μικρότερο από το ελληνικό έλλειμμα του 12,7% που έχει δώσει την αφορμή για την εξαπόλυση όλης αυτής της πρωτοφανούς έντασης και διάρκειας επίθεσης εναντίον της χώρας μας!
Αναφερόμαστε, δε, σε μια οικονομία υπερτετραπλάσιου μεγέθους από εκείνου της Ελλάδας. Ενώ η χώρα μας έχει κάτι λιγότερο από το 3% του συνολικού ΑΕΠ της ευρωζώνης, η Ισπανία έχει περίπου το 11,5%. Ποσοστό αξιόλογο, το οποίο οδήγησε τον γνωστό καταστροφολόγο Αμερικανό καθηγητή Νουριέλ Ρουμπινί να πει στο Φόρουμ του Νταβός: "Αν η Ελλάδα βουλιάξει, αυτό είναι πρόβλημα για την ευρωζώνη. Αν όμως βουλιάξει η Ισπανία, αυτό είναι καταστροφή".
Η κυβέρνηση Θαπατέρο το πρώτο μέτρο που βρήκε να προτείνει για να βελτιωθεί η κατάσταση ήταν να πάει στα 67 η ηλικία συνταξιοδότησης και να αυξηθεί η χρονική περίοδος υπολογισμού της σύνταξης, η οποία ήδη τώρα στην Ισπανία βρίσκεται στα 15 (!) τελευταία χρόνια, έτσι ώστε να μειωθούν οι συντάξεις αναφορικά με το ύψος τους.
Οι εκπρόσωποι των συνδικάτων και των κομμάτων απέρριψαν, φυσικά, την κυβερνητική πρόταση για μείωση των συντάξεων και δεν αποκλείεται καθόλου η χώρα να οδηγηθεί σε κοινωνική αναταραχή τους αμέσως επόμενους μήνες. "Στην αρχή θα ζητήσουμε επανεξέταση της κυβερνητικής πρότασης. Αν δεν γίνει, θα έχουμε πολεμοχαρή διάθεση", δήλωσε χαρακτηριστικά ο Ιγνάθιο Φερνάντεθ Τόσο, γενικός γραμματέας του αριστερού συνδικάτου Κομισιόνες Οβρέρας (Εργατικές Επιτροπές). "Δεν συμμεριζόμαστε την πρόταση, βρίσκεται σε αντίθεση με τη χώρα", υπογράμμισε και ο Κάντιδο Μέντεθ, γ.γ. του σοσιαλιστικού συνδικάτου UGT.
Η ΕΠΙΛΟΓΗ
Ζωές ανθρώπων ή... επιτόκια;
Μεγαλύτερη αξία για την ΕΕ έχουν, άραγε, οι άνθρωποι και η δυστυχία τους ή τα... επιτόκια και τα "σπρεντ" των κρατικών ομολόγων; Το φαινομενικά παράλογο αυτό ερώτημα τίθεται εξ αντικειμένου σοβαρά στο τραπέζι των συζητήσεων, όταν συγκρίνει κανείς τη στάση των οργάνων της ΕΕ, των ηγετών της, των Ευρωπαίων πολιτικών και οικονομολόγων και των ευρωπαϊκών εντύπων απέναντι στην Ελλάδα και την Ισπανία. Πώς είναι δυνατόν να υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα απειλείται με χρεοκοπία λόγω των επιτοκίων δανεισμού της ή επειδή έχει 1% παραπάνω έλλειμμα από την Ισπανία και να μην ανησυχούν για την "κοινωνική χρεοκοπία" των 4,3 εκατομμυρίων ανέργων; Αλλες αρχές, άλλες αξίες.
Συγκλονιστικό είναι ένα ακόμη στοιχείο το οποίο έδωσε η αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομίας Ελένα Σαλγάδο: στη χώρα υπάρχουν 1.220.000 νοικοκυριά όπου είναι άνεργοι και ο άντρας και η γυναίκα και όσα τυχόν παιδιά έχουν που βρίσκονται σε ηλικία απασχόλησης! Η απόλυτη οικογενειακή δυστυχία...
Τραγική είναι η κατάσταση για την ισπανική νεολαία, όπου το 39% των νέων ηλικίας κάτω των 25 ετών είναι άνεργοι. Μάλιστα, το ποσοστό αυτό κατά την ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία, τη Γιούροστατ, η οποία μετρά με διαφορετικό τρόπο, ανέρχεται στο 44,5%. Ξεπέρασαν τις 816.000 οι άνεργοι Ισπανοί κάτω των 25 ετών.
Δραματικά μειώνονται οι ελπίδες να βρουν δουλειά και οι μακροχρόνια άνεργοι. Σημείωσε έκρηξη ο αριθμός των ατόμων που είναι άνεργοι πάνω από έναν χρόνο. Ηταν 790.000 στα τέλη του 2008, αυξήθηκαν κατά 690.000 μέσα στο 2009 και έτσι στα τέλη της χρονιάς έφτασαν το 1.480.000 άτομα - σχεδόν διπλασιάστηκαν μέσα σε έναν και μόνο χρόνο! Οι μακροχρόνια άνεργοι έγιναν τώρα σχεδόν το ένα τρίτο των άνεργων Ισπανών!
Οπως εύκολα μπορεί κανείς να υποθέσει, και στην Ισπανία πρώτο θύμα της οικονομικής κρίσης είναι οι μετανάστες. Στους ντόπιους η ανεργία βρίσκεται στο 16,8%, αλλά στους μετανάστες έχει ήδη εκτοξευθεί στο 29,7%. Καθώς μάλιστα η πρόβλεψη είναι πως μέσα στο 2010 η κατάσταση θα συνεχίσει να χειροτερεύει και η ανεργία θα ξεπεράσει πιθανότατα το 20%, αντιλαμβάνεται κανείς τις κοινωνικές συνέπειες αυτών των εξελίξεων: τρομακτικές πιέσεις στα ασφαλιστικά ταμεία, εκτόξευση του συνολικού κόστους των επιδομάτων ανεργίας και κάθε είδους επιδομάτων κοινωνικής αλληλεγγύης, επιπτώσεις στην εγκληματικότητα κ.λπ.
Ας μη νομιστεί, δε, ότι το μοναδικό πρόβλημα της Ισπανίας είναι η ανεργία και κατά τα άλλα έχει τακτοποιημένα τα δημοσιονομικά της. Κάθε άλλο. Το έλλειμμα που τελικά ανακοίνωσε η Μαδρίτη για το 2009 ανέρχεται στο 11,4% του ΑΕΠ της - δηλαδή μόλις μία εκατοστιαία μονάδα και κάτι μικρότερο από το ελληνικό έλλειμμα του 12,7% που έχει δώσει την αφορμή για την εξαπόλυση όλης αυτής της πρωτοφανούς έντασης και διάρκειας επίθεσης εναντίον της χώρας μας!
Αναφερόμαστε, δε, σε μια οικονομία υπερτετραπλάσιου μεγέθους από εκείνου της Ελλάδας. Ενώ η χώρα μας έχει κάτι λιγότερο από το 3% του συνολικού ΑΕΠ της ευρωζώνης, η Ισπανία έχει περίπου το 11,5%. Ποσοστό αξιόλογο, το οποίο οδήγησε τον γνωστό καταστροφολόγο Αμερικανό καθηγητή Νουριέλ Ρουμπινί να πει στο Φόρουμ του Νταβός: "Αν η Ελλάδα βουλιάξει, αυτό είναι πρόβλημα για την ευρωζώνη. Αν όμως βουλιάξει η Ισπανία, αυτό είναι καταστροφή".
Η κυβέρνηση Θαπατέρο το πρώτο μέτρο που βρήκε να προτείνει για να βελτιωθεί η κατάσταση ήταν να πάει στα 67 η ηλικία συνταξιοδότησης και να αυξηθεί η χρονική περίοδος υπολογισμού της σύνταξης, η οποία ήδη τώρα στην Ισπανία βρίσκεται στα 15 (!) τελευταία χρόνια, έτσι ώστε να μειωθούν οι συντάξεις αναφορικά με το ύψος τους.
Οι εκπρόσωποι των συνδικάτων και των κομμάτων απέρριψαν, φυσικά, την κυβερνητική πρόταση για μείωση των συντάξεων και δεν αποκλείεται καθόλου η χώρα να οδηγηθεί σε κοινωνική αναταραχή τους αμέσως επόμενους μήνες. "Στην αρχή θα ζητήσουμε επανεξέταση της κυβερνητικής πρότασης. Αν δεν γίνει, θα έχουμε πολεμοχαρή διάθεση", δήλωσε χαρακτηριστικά ο Ιγνάθιο Φερνάντεθ Τόσο, γενικός γραμματέας του αριστερού συνδικάτου Κομισιόνες Οβρέρας (Εργατικές Επιτροπές). "Δεν συμμεριζόμαστε την πρόταση, βρίσκεται σε αντίθεση με τη χώρα", υπογράμμισε και ο Κάντιδο Μέντεθ, γ.γ. του σοσιαλιστικού συνδικάτου UGT.
Η ΕΠΙΛΟΓΗ
Ζωές ανθρώπων ή... επιτόκια;
Μεγαλύτερη αξία για την ΕΕ έχουν, άραγε, οι άνθρωποι και η δυστυχία τους ή τα... επιτόκια και τα "σπρεντ" των κρατικών ομολόγων; Το φαινομενικά παράλογο αυτό ερώτημα τίθεται εξ αντικειμένου σοβαρά στο τραπέζι των συζητήσεων, όταν συγκρίνει κανείς τη στάση των οργάνων της ΕΕ, των ηγετών της, των Ευρωπαίων πολιτικών και οικονομολόγων και των ευρωπαϊκών εντύπων απέναντι στην Ελλάδα και την Ισπανία. Πώς είναι δυνατόν να υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα απειλείται με χρεοκοπία λόγω των επιτοκίων δανεισμού της ή επειδή έχει 1% παραπάνω έλλειμμα από την Ισπανία και να μην ανησυχούν για την "κοινωνική χρεοκοπία" των 4,3 εκατομμυρίων ανέργων; Αλλες αρχές, άλλες αξίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου