Του Θύμιου Παπανικολάου
Είναι γνωστό ότι οι αφηρημένες καταγγελίες εμπεριέχουν δόλο και πολιτική ιδιοτέλεια. Επικαλύπτουν το αληθινό πολιτικό σου πρόσωπο και αποτελούν βασικό στοιχείο στο μηχανισμό της ταξικής εξαπάτησης.
Πάρτε για παράδειγμα τους δημοκράτες της φράσης, τους άθλιους αυτούς φρασεοκόπους που ωρύονται περί «δημοκρατίας», «λαϊκής κυριαρχίας» και τα λοιπά. Είναι αυτοί που προωθούν στην πράξη τα «φράγματα» και τα «φίμωτρα» στη λαϊκή έκφραση. Και όσο πιο δυνατά φωνάζουν για «δημοκρατία» τόσο και πιο φανατικά τη δολοφονούν. Η ίδια αναλογία έντασης στα λόγια και στην πράξη, σε αντίστροφη βεβαίως κατεύθυνση…
Η ηγεσία του ΚΚΕ καταναλώνει άφθονη αντικαπιταλιστική ρητορεία: Μια ξύλινη φλυαρία καταγγελιών εναντίον των καπιταλιστικών συμφορών, κούφιες φράσεις υπέρ των εργαζομένων και των δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαού.
Τα κενά δοχεία κάνουν πολύ θόρυβο. Θορυβεί «ταξικά» το ΚΚΕ, για να καλύψει το ουσιώδες: ότι κανέναν, απολύτως κανέναν, αγώνα δεν κάνει, ούτε μπορεί να κάνει, για τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων, τη διαφύλαξη των λαϊκών κατακτήσεων και των δημοκρατικών ελευθεριών. Όχι μόνο δεν προωθεί, ούτε μπορεί να προωθήσει την ανάπτυξη εργατικών και λαϊκών κινημάτων, όχι μόνο δεν μπορεί να αγωνιστεί για την επέκταση και αυτών ακόμα των αστικών ελευθεριών, αλλά συμβάλει και στην εξαφάνιση των κοινωνικών κεκτημένων και υπολειμμάτων των δημοκρατικών ελευθεριών.
Αυτή την δραματική του ανικανότητα και πολιτική αποστέωση προσπαθεί απεγνωσμένα να καλύψει με παχιά, φλύαρα κούφια λόγια, με ταξικές ρητορείες, με έναν καταγγελτικό ξύλινο αντικαπιταλιστικό λόγο και με γιορτινές, κομματικές παρελάσεις τις οποίες βαπτίζει εργατικό και λαϊκό κίνημα.
Σε όλα τα λεκτικά κατασκευάσματα της ηγεσίας του ΚΚΕ δεν απουσιάζει μονάχα η διαλεκτική, αλλά ακόμα και αυτή η τυπική λογική. Θα το αναπτύξουμε παρακάτω.
Γιατί, όμως το ΚΚΕ έχει μεταβληθεί σε μούμια Αιγυπτιακή και δεν μπορεί, αλλά ούτε και θέλει να πράξη ως ένα πραγματικό αριστερό κόμμα;
Απλούστατα η ηγεσία αυτού του κόμματος δεν έχει, εδώ και πολλά χρόνια, καμία σχέση με την Αριστερά και τα επαναστατικά κινήματα. Απλώς σφετερίζεται τα σύμβολα και τις αγωνιστικές παραδόσεις, μια απλή, νεκρή «αριστερή» φόρμα είναι: Ηχηρά ταξικά λόγια, κόκκινα χρώματα και θορυβώδεις κομμουνιστικούς ήχους…
Την Εργατική τάξη και τις λαϊκές μάζες γενικότερα τις αντιμετωπίζει σαν «υλικό» διαπραγμάτευσης με το καπιταλιστικό καθεστώς και όχι σαν υποκείμενα του αγώνα, με αυτενέργεια και αυτό-οργάνωση…
ΠΟΤΕ, η ηγεσία του ΚΚΕ, δε ενδιαφέρθηκε για την προώθηση, ανάπτυξη και αυτό-οργάνωση των λαϊκών κινημάτων. Πάντα ο λαός και τα κινήματα ήταν το αντικείμενο των διαπραγματευτικών πολιτικών παιχνιδιών της κομματικής γραφειοκρατίας του κόμματος: Η πεμπτουσία του σταλινισμού…
Αυτή η «σχέση» του με το λαό και το εργατικό κίνημα το οδήγησε στην πιο απαίσια αντιδημοκρατική και τελεσιγραφική συμπεριφορά.
Αυτή η σταλινική του φύση και λειτουργία δεν άφηνε κανένα περιθώριο δημοκρατίας στο λαό (και στο κόμμα), δεν άφηνε το ΚΚΕ να αγωνιστεί ούτε για τα στοιχειωδέστατα δημοκρατικά δικαιώματα. Τις δημοκρατικές ελευθερίες απλώς τις χρησιμοποιούσε ως δημαγωγικό λόγο και ποτέ ως πράξη.
Γι’ αυτό ανάλογα με τη συγκυρία και τα κομματικά του συμφέροντα φωνασκούσε για δημοψηφίσματα και «αστικές ελευθερίες». Σήμερα που υπονομεύεται η ίδια η πολιτική του υπόσταση από ένα δημοψήφισμα για την ιθαγένεια ουρλιάζει υστερικά εναντίον του: Τώρα αποκαλύπτει ανενδοίαστα το αποκρουστικό αντιδημοκρατικό του πρόσωπο…
Όταν φυσικά το κέντρο της πολιτικής σου είναι να διαπραγματεύεσαι με το καπιταλιστικό καθεστώς το λαό-αντικείμενο, το εργατικό κίνημα-αντικείμενο, μοιραία ενσωματώνεσαι στο καθεστώς και μοιραία συντρίβεις το εργατικό και λαϊκό κίνημα.
Μοιραία, επίσης θα φτάσει η μέρα που δεν θα έχεις τίποτα να διαπραγματευτείς, ακριβώς γιατί δεν θα έχεις αφήσει τίποτα όρθιο, κανένα κίνημα να διαπραγματευτείς και καμία δυνατότητα να συμβάλεις σε λαϊκές κινητοποιήσεις.
Αυτό το τραγικό τέλος ζει σήμερα το ΚΚΕ.
Και αυτή η παγερή πνοή του θανάτου του, το ενσωματώσει πιο βαθιά στην ιμπεριαλιστική πλανητική βαρβαρότητα: Τη Νέα Τάξη.
Για να καλύψει αυτήν την ολοκληρωτική του υποταγή στις στρατηγικές της Νέας Τάξης, υψώνει πιο υστερικά τις αντικαπιταλιστικές φλυαρίες.
Έχει αποδεχθεί το στρατηγικό στόχο της πλανητικής εξουσίας, τα «ανοικτά σύνορα», έχει δώσει το ιδεολογικό άλλοθι στην οργανωμένη εισβολή των λαθρομεταναστών, και το χειρότερο έχει μπει στην πρωτοπορία της κατοχής της Ελλάδας από τις αγέλες των ξένων, αποτελεί τον «ταξικό» κήρυκα των νεοταξικών ιδεολογημάτων και μετά από όλα αυτά τα τρομερά που δεν έχουν αφήσει ΤΙΠΟΤΑ όρθιο, εκτοξεύει άσφαιρα αντικαπιταλιστικά πυρά: ταξικές κορώνες και ξύλινες αντικαθεστωτικές ρητορείες.
Μιλάει για «ανυπακοή»: εκλογική απάτη που στερείται από κάθε διαλεκτική, αλλά και τυπική σκέψη.
Η ανυπακοή προϋποθέτει κίνημα και οργάνωση, εργατική πρωτοπορία, λαϊκούς πυρήνες αγώνα και συνδικάτα πραγματικά. Υπάρχει τίποτα από όλα αυτά;
Δεν έχουν αλωθεί όλα αυτά και πρωταρχικά η ταξική συνείδηση από τη λαίλαπα της αλλοδαπής εισβολής και κατοχής; Από τα καθυστερημένα στίφη των ξένων που απέσυραν και αντικατέστησαν την ελληνική πρωτοπορία της εργατικής τάξης και επέβαλαν τους χειρότερος όρους διάλυσης όλων των κεκτημένων: κοινωνικών, πολιτικών, συνδικαλιστικών;
Πώς μπορεί, συνεπώς να υπάρξει «ανυπακοή» χωρίς τους ανάλογους πολιτικούς και οργανωτικούς όρους;
Ή μήπως είναι «ανυπακοή» να πετύχει το ΚΚΕ κάποια εκλογικά ποσοστά μεγαλύτερα;
Και γιατί το ίδιο το ΚΚΕ είναι ανίκανο να κάνει «ανυπακοή»: Να οργανώσει δυναμικούς αγώνες και συγκρούσεις με το καθεστώς πάνω στον εφιάλτη που ζει η ελληνική κοινωνία σε κάθε τομέα…
Και μια τυπική «ανυπακοή» που είναι να ερωτηθεί ο ελληνικός λαός για την παροχή ψήφο στους «εισβολής», η ηγεσία του ΚΚΕ μάχεται απεγνωσμένα στο πλευρό της κυβέρνησης να ακυρωθεί κάθε δυνατότητα για «ανυπακοή» του ελληνικού λαού…
Στα λόγια «ανυπακοή» και στην πράξη ΥΠΑΚΟΗ!!!
Οι ίδιες κούφιες φλυαρίες, στερημένες δραματικά και από την τυπική λογική, είναι τα ποικίλα « ταξικά» τεχνάσματα εναντίον των κυβερνητικών μέτρων.
Με διαλυμένο τον ελληνικό λαό και την εργατική τάξη, με διογκωμένες στρατιές δούλων και ανέργων, με αγέλες ατόμων, με ισοπεδωμένους τους πολιτικούς και οργανωτικούς ιστούς της ελληνικής κοινωνίας και με την καταλυτική επέλαση του κεφαλαίου εναντίον και της ίδιας της εθνικής μας υπόστασης, κανένα αίτημα εργατικό και λαϊκό δεν μπορεί να προωθηθεί.
ΧΩΡΙΣ αγώνες τίποτα δεν γίνεται.
Και οι αγώνες προϋποθέτουν εθνική υπόσταση, πολιτικά και οργανωτικά οστά: Μια σπονδυλική στήλη, σώμα και νεύρα…
Η ηγεσία του ΚΚΕ έχει καταστρέψει τα πάντα, πρωτοστατεί στην ολοκληρωτική ισοπέδωση και μιλάει για ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στον εφιάλτη.
Μιλάει για αντίσταση στον ιμπεριαλισμό και ευλογεί το εφιαλτικό εργαλείο του ιμπεριαλισμού: Τη λαθρομετανάστευση!!!!
Τέτοια απάτη!!!
Μια απάτη που παίρνει διαστάσεις παράκρουσης με το να απαιτεί, η ηγεσία του ΚΚΕ, να δοθεί ψήφος στο «εφιαλτικό» ιμπεριαλιστικό εργαλείο…
Και να οργίζεται με το δημοκρατικό δικαίωμα να εκφράσει τη βούληση του ο ελληνικός λαός!!!
Τέτοια «αγάπη» εκδηλώνει η ηγεσία του ΚΚΕ προς το λαό και τα δημοκρατικά του δικαιώματα…
Είναι γνωστό ότι οι αφηρημένες καταγγελίες εμπεριέχουν δόλο και πολιτική ιδιοτέλεια. Επικαλύπτουν το αληθινό πολιτικό σου πρόσωπο και αποτελούν βασικό στοιχείο στο μηχανισμό της ταξικής εξαπάτησης.
Πάρτε για παράδειγμα τους δημοκράτες της φράσης, τους άθλιους αυτούς φρασεοκόπους που ωρύονται περί «δημοκρατίας», «λαϊκής κυριαρχίας» και τα λοιπά. Είναι αυτοί που προωθούν στην πράξη τα «φράγματα» και τα «φίμωτρα» στη λαϊκή έκφραση. Και όσο πιο δυνατά φωνάζουν για «δημοκρατία» τόσο και πιο φανατικά τη δολοφονούν. Η ίδια αναλογία έντασης στα λόγια και στην πράξη, σε αντίστροφη βεβαίως κατεύθυνση…
Η ηγεσία του ΚΚΕ καταναλώνει άφθονη αντικαπιταλιστική ρητορεία: Μια ξύλινη φλυαρία καταγγελιών εναντίον των καπιταλιστικών συμφορών, κούφιες φράσεις υπέρ των εργαζομένων και των δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαού.
Τα κενά δοχεία κάνουν πολύ θόρυβο. Θορυβεί «ταξικά» το ΚΚΕ, για να καλύψει το ουσιώδες: ότι κανέναν, απολύτως κανέναν, αγώνα δεν κάνει, ούτε μπορεί να κάνει, για τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων, τη διαφύλαξη των λαϊκών κατακτήσεων και των δημοκρατικών ελευθεριών. Όχι μόνο δεν προωθεί, ούτε μπορεί να προωθήσει την ανάπτυξη εργατικών και λαϊκών κινημάτων, όχι μόνο δεν μπορεί να αγωνιστεί για την επέκταση και αυτών ακόμα των αστικών ελευθεριών, αλλά συμβάλει και στην εξαφάνιση των κοινωνικών κεκτημένων και υπολειμμάτων των δημοκρατικών ελευθεριών.
Αυτή την δραματική του ανικανότητα και πολιτική αποστέωση προσπαθεί απεγνωσμένα να καλύψει με παχιά, φλύαρα κούφια λόγια, με ταξικές ρητορείες, με έναν καταγγελτικό ξύλινο αντικαπιταλιστικό λόγο και με γιορτινές, κομματικές παρελάσεις τις οποίες βαπτίζει εργατικό και λαϊκό κίνημα.
Σε όλα τα λεκτικά κατασκευάσματα της ηγεσίας του ΚΚΕ δεν απουσιάζει μονάχα η διαλεκτική, αλλά ακόμα και αυτή η τυπική λογική. Θα το αναπτύξουμε παρακάτω.
Γιατί, όμως το ΚΚΕ έχει μεταβληθεί σε μούμια Αιγυπτιακή και δεν μπορεί, αλλά ούτε και θέλει να πράξη ως ένα πραγματικό αριστερό κόμμα;
Απλούστατα η ηγεσία αυτού του κόμματος δεν έχει, εδώ και πολλά χρόνια, καμία σχέση με την Αριστερά και τα επαναστατικά κινήματα. Απλώς σφετερίζεται τα σύμβολα και τις αγωνιστικές παραδόσεις, μια απλή, νεκρή «αριστερή» φόρμα είναι: Ηχηρά ταξικά λόγια, κόκκινα χρώματα και θορυβώδεις κομμουνιστικούς ήχους…
Την Εργατική τάξη και τις λαϊκές μάζες γενικότερα τις αντιμετωπίζει σαν «υλικό» διαπραγμάτευσης με το καπιταλιστικό καθεστώς και όχι σαν υποκείμενα του αγώνα, με αυτενέργεια και αυτό-οργάνωση…
ΠΟΤΕ, η ηγεσία του ΚΚΕ, δε ενδιαφέρθηκε για την προώθηση, ανάπτυξη και αυτό-οργάνωση των λαϊκών κινημάτων. Πάντα ο λαός και τα κινήματα ήταν το αντικείμενο των διαπραγματευτικών πολιτικών παιχνιδιών της κομματικής γραφειοκρατίας του κόμματος: Η πεμπτουσία του σταλινισμού…
Αυτή η «σχέση» του με το λαό και το εργατικό κίνημα το οδήγησε στην πιο απαίσια αντιδημοκρατική και τελεσιγραφική συμπεριφορά.
Αυτή η σταλινική του φύση και λειτουργία δεν άφηνε κανένα περιθώριο δημοκρατίας στο λαό (και στο κόμμα), δεν άφηνε το ΚΚΕ να αγωνιστεί ούτε για τα στοιχειωδέστατα δημοκρατικά δικαιώματα. Τις δημοκρατικές ελευθερίες απλώς τις χρησιμοποιούσε ως δημαγωγικό λόγο και ποτέ ως πράξη.
Γι’ αυτό ανάλογα με τη συγκυρία και τα κομματικά του συμφέροντα φωνασκούσε για δημοψηφίσματα και «αστικές ελευθερίες». Σήμερα που υπονομεύεται η ίδια η πολιτική του υπόσταση από ένα δημοψήφισμα για την ιθαγένεια ουρλιάζει υστερικά εναντίον του: Τώρα αποκαλύπτει ανενδοίαστα το αποκρουστικό αντιδημοκρατικό του πρόσωπο…
Όταν φυσικά το κέντρο της πολιτικής σου είναι να διαπραγματεύεσαι με το καπιταλιστικό καθεστώς το λαό-αντικείμενο, το εργατικό κίνημα-αντικείμενο, μοιραία ενσωματώνεσαι στο καθεστώς και μοιραία συντρίβεις το εργατικό και λαϊκό κίνημα.
Μοιραία, επίσης θα φτάσει η μέρα που δεν θα έχεις τίποτα να διαπραγματευτείς, ακριβώς γιατί δεν θα έχεις αφήσει τίποτα όρθιο, κανένα κίνημα να διαπραγματευτείς και καμία δυνατότητα να συμβάλεις σε λαϊκές κινητοποιήσεις.
Αυτό το τραγικό τέλος ζει σήμερα το ΚΚΕ.
Και αυτή η παγερή πνοή του θανάτου του, το ενσωματώσει πιο βαθιά στην ιμπεριαλιστική πλανητική βαρβαρότητα: Τη Νέα Τάξη.
Για να καλύψει αυτήν την ολοκληρωτική του υποταγή στις στρατηγικές της Νέας Τάξης, υψώνει πιο υστερικά τις αντικαπιταλιστικές φλυαρίες.
Έχει αποδεχθεί το στρατηγικό στόχο της πλανητικής εξουσίας, τα «ανοικτά σύνορα», έχει δώσει το ιδεολογικό άλλοθι στην οργανωμένη εισβολή των λαθρομεταναστών, και το χειρότερο έχει μπει στην πρωτοπορία της κατοχής της Ελλάδας από τις αγέλες των ξένων, αποτελεί τον «ταξικό» κήρυκα των νεοταξικών ιδεολογημάτων και μετά από όλα αυτά τα τρομερά που δεν έχουν αφήσει ΤΙΠΟΤΑ όρθιο, εκτοξεύει άσφαιρα αντικαπιταλιστικά πυρά: ταξικές κορώνες και ξύλινες αντικαθεστωτικές ρητορείες.
Μιλάει για «ανυπακοή»: εκλογική απάτη που στερείται από κάθε διαλεκτική, αλλά και τυπική σκέψη.
Η ανυπακοή προϋποθέτει κίνημα και οργάνωση, εργατική πρωτοπορία, λαϊκούς πυρήνες αγώνα και συνδικάτα πραγματικά. Υπάρχει τίποτα από όλα αυτά;
Δεν έχουν αλωθεί όλα αυτά και πρωταρχικά η ταξική συνείδηση από τη λαίλαπα της αλλοδαπής εισβολής και κατοχής; Από τα καθυστερημένα στίφη των ξένων που απέσυραν και αντικατέστησαν την ελληνική πρωτοπορία της εργατικής τάξης και επέβαλαν τους χειρότερος όρους διάλυσης όλων των κεκτημένων: κοινωνικών, πολιτικών, συνδικαλιστικών;
Πώς μπορεί, συνεπώς να υπάρξει «ανυπακοή» χωρίς τους ανάλογους πολιτικούς και οργανωτικούς όρους;
Ή μήπως είναι «ανυπακοή» να πετύχει το ΚΚΕ κάποια εκλογικά ποσοστά μεγαλύτερα;
Και γιατί το ίδιο το ΚΚΕ είναι ανίκανο να κάνει «ανυπακοή»: Να οργανώσει δυναμικούς αγώνες και συγκρούσεις με το καθεστώς πάνω στον εφιάλτη που ζει η ελληνική κοινωνία σε κάθε τομέα…
Και μια τυπική «ανυπακοή» που είναι να ερωτηθεί ο ελληνικός λαός για την παροχή ψήφο στους «εισβολής», η ηγεσία του ΚΚΕ μάχεται απεγνωσμένα στο πλευρό της κυβέρνησης να ακυρωθεί κάθε δυνατότητα για «ανυπακοή» του ελληνικού λαού…
Στα λόγια «ανυπακοή» και στην πράξη ΥΠΑΚΟΗ!!!
Οι ίδιες κούφιες φλυαρίες, στερημένες δραματικά και από την τυπική λογική, είναι τα ποικίλα « ταξικά» τεχνάσματα εναντίον των κυβερνητικών μέτρων.
Με διαλυμένο τον ελληνικό λαό και την εργατική τάξη, με διογκωμένες στρατιές δούλων και ανέργων, με αγέλες ατόμων, με ισοπεδωμένους τους πολιτικούς και οργανωτικούς ιστούς της ελληνικής κοινωνίας και με την καταλυτική επέλαση του κεφαλαίου εναντίον και της ίδιας της εθνικής μας υπόστασης, κανένα αίτημα εργατικό και λαϊκό δεν μπορεί να προωθηθεί.
ΧΩΡΙΣ αγώνες τίποτα δεν γίνεται.
Και οι αγώνες προϋποθέτουν εθνική υπόσταση, πολιτικά και οργανωτικά οστά: Μια σπονδυλική στήλη, σώμα και νεύρα…
Η ηγεσία του ΚΚΕ έχει καταστρέψει τα πάντα, πρωτοστατεί στην ολοκληρωτική ισοπέδωση και μιλάει για ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στον εφιάλτη.
Μιλάει για αντίσταση στον ιμπεριαλισμό και ευλογεί το εφιαλτικό εργαλείο του ιμπεριαλισμού: Τη λαθρομετανάστευση!!!!
Τέτοια απάτη!!!
Μια απάτη που παίρνει διαστάσεις παράκρουσης με το να απαιτεί, η ηγεσία του ΚΚΕ, να δοθεί ψήφος στο «εφιαλτικό» ιμπεριαλιστικό εργαλείο…
Και να οργίζεται με το δημοκρατικό δικαίωμα να εκφράσει τη βούληση του ο ελληνικός λαός!!!
Τέτοια «αγάπη» εκδηλώνει η ηγεσία του ΚΚΕ προς το λαό και τα δημοκρατικά του δικαιώματα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου