ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ

ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ

Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2010

Νέα Κυκλοφορία: Όψεις εθνοαποδόμησης


taxopoulos.jpg
Ημερομηνία: 
17/12/2009 14:36
Συγγραφέας, Γιάννης Ταχόπουλος

48. Μα­κε­δο­νι­κό.
Aνα­φο­ρι­κά, πά­λι, πρός τίς ­γρι­ό­τη­τες κα­τά τόν Μα­κε­δο­νι­κό ­γώ­να, ο «ν­τι­ε­θνι­κι­στές» τίς πα­ρου­σιά­ζουν λί­γο πο­λύ ς σφα­γή ντό­πι­ων[1] Μα­κε­δό­νων δι­α­δο­χι­κά ­πό Βούλ­γα­ρους καί λ­λη­νες ν­τάρ­τες. Καί στήν πε­ρί­πτω­ση α­τή δέν ­να­γνω­ρί­ζουν ο «ν­τι­ε­θνι­κι­στές» τά α­τια γιά τήν ­ναρ­ξη το Μα­κε­δο­νι­κο ­γώ­να, ­ν πά­λι θε­ω­ρον τούς ν­τί­πα­λους ­σά­ξιους σέ ­γρι­ό­τη­τα. ­στο­ρι­κή ­λή­θεια ε­ναι πώς λ­λη­νι­κά ν­τάρ­τι­κα σώ­μα­τα στάλ­θη­καν στή Μα­κε­δο­νί­α ­φό­του ε­χαν κα­τέλ­θει ­πό τή Βουλ­γα­ρί­α βουλ­γα­ρι­κά ν­τάρ­τι­κα σώ­μα­τα, τά ­πο­α προ­σπα­θο­σαν νά ­πι­βά­λουν διά τς βί­ας τήν προ­σχώ­ρη­ση τν κα­τοί­κων στή Βουλ­γα­ρι­κή κ­κλη­σί­α.
Γιά τούς «ν­τι­ε­θνι­κι­στές» φυ­σι­κά δέν ­χει ση­μα­σί­α ποι­ός ξε­κί­νη­σε, ποι­ός ­ταν ­μυ­νό­με­νος καί ποι­ός ­πι­τι­θέ­με­νος[2]. Ση­μα­σί­α ­χει μό­νο νά κα­τα­φέ­ρουν νά πα­ρου­σια­στον ς ­σό­πο­σα καί ­σης ποι­ό­τη­τας τά γ­κλή­μα­τα τν δύ­ο πλευ­ρν καί μά­λι­στα μέ τέ­τοι­ον τρό­πο, ­στε νά φαί­νε­ται πώς ο ντό­πιοι κά­τοι­κοι ­ταν μέ­λη τς μα­κε­δο­νι­κς ­θνό­τη­τας. Πράγ­μα­τι, ­ταν λ.χ. ­πο­στη­ρί­ζε­ται ­πό τούς «ν­τι­ε­θνι­κι­στές» ­τι μα­κε­δο­νο­μά­χος Κα­πε­τάν Κώτ­τας ε­πε: «­μες ο Μα­κε­δό­νες διά ν’ ­πο­κτή­σω­μεν ­λευ­θε­ρί­αν ­χο­μεν δύ­ο δρό­μους ν’ ­κο­λου­θή­σω­μεν. ­νας πη­γαί­νει ες τήν Βουλ­γα­ρί­αν, λ­λος πη­γαί­νει ες τήν λ­λά­δα», ­ν ­χει πε: «­μες ο Μα­κε­δό­νες, διά ν’ ­πο­κτή­σω­μεν ­λευ­θε­ρί­αν, ­χο­μεν δύ­ο δρό­μους ν’ ­κο­λου­θή­σω­μεν. ­κλέ­ξα­τε σες ποι­όν θέ­λε­τε. ­νας πη­γαί­νει ες τήν Βουλ­γα­ρί­αν. Ε­ναι δρό­μος πού βα­στ τριά­ντα ­μέ­ρας καί ε­ναι γε­μά­τος γ­κά­θια, πού θά μς γδά­ρουν ς πού νά φθά­σω­μεν ­κε. λ­λος πη­γαί­νει ες τήν λ­λά­δα ες τρες ­μέ­ρας καί ε­ναι ­ρα­ος καί κα­θα­ρός»[3], τέ­τοι­ου ε­δους ­πο­στή­ρι­ξη στόν ­θνι­κι­σμό τς λ­λης πλευ­ρς μό­νο ν­τι­ε­θνι­κι­σμό δέν δεί­χνει.
­ός (23-10-2005) δέν πα­ρα­θέ­τει ­λα τά λε­γό­με­να το Κώτ­τα. τε­λευ­τα­ος ρη­το­ρι­κά μό­νο ­θε­τε τό ζή­τη­μα τς ­θνι­κς ταυ­τό­τη­τας τν Μα­κε­δό­νων. ­λες, λ­λω­στε, ο ­να­φο­ρές λ­λή­νων (κρά­τους καί πα­τρι­ω­τν) κα­τά τόν 19ο α. καί στίς ρ­χές το 20ο σέ «Μα­κε­δό­νες», ο ­πο­ες ­νί­ο­τε πα­ρου­σι­ά­ζον­ται κ μέ­ρους τν «ν­τι­ε­θνι­κι­στν» ς ­πό­δει­ξη ­τι ο το­τι­νοί λ­λη­νες ­πο­δέ­χον­ταν τήν ­παρ­ξη μα­κε­δο­νι­κο ­θνους, γί­νον­ται κα­τα­νο­η­τές ς ­ξς: ο λ­λη­νες προ­σπα­θών­τας νά ­ξου­δε­τε­ρώ­σουν τήν βουλ­γα­ρι­κή ­πιρ­ρο­ή ­πί τν σλα­βό­φω­νων χω­ρι­κν τς Μα­κε­δο­νί­ας, ­λε­γαν στούς τε­λευ­ταί­ους ­σχυ­ρί­ζον­ταν ­τι ο τε­λευ­τα­οι ε­ναι Μα­κε­δό­νες, δη­λα­δή ­πό­γο­νοι τν ρ­χαί­ων Μα­κε­δό­νων, δη­λα­δή σέ τε­λι­κή ­νά­λυ­ση λ­λη­νες καί ­χι Βούλ­γα­ροι.
Συ­νε­πς προσ­δι­ο­ρι­σμός «Μα­κε­δό­νες» κ μέ­ρους τν το­τι­νν λ­λή­νων, κρά­τους καί πα­τρι­ω­τν, δέ ση­μαί­νει μιά πα­λαι­ό­τα­τη πα­ρα­δο­χή κ μέ­ρους τς λ­λά­δας γιά ­παρ­ξη μα­κε­δο­νι­κο ­θνους, λ­λά ­ναν ­λιγ­μό τν λ­λή­νων πα­τρι­ω­τν το 19ου καί ρ­χν το 20ο α., ­στε νά πά­ρουν μέ τό μέ­ρος ­κεί­νους τούς σλα­βό­φω­νους κα­τοί­κους τς Μα­κε­δο­νί­ας πού μ­φι­τα­λαν­τεύ­ον­ταν με­τα­ξύ βουλ­γα­ρι­σμο καί λ­λη­νι­σμο. ­κό­μη καί τό Macedonian Slavs δέν συ­νε­πά­γε­ται μα­κε­δο­νι­κό ­θνος, λ­λά «σλα­βο­μα­κε­δο­νι­κό», ­κτός κι ν ε­χε γε­ω­γρα­φι­κή ση­μα­σί­α καί ­ταν προ­σπά­θεια τή­ρη­σης ο­δε­τε­ρό­τη­τας ς πρός τίς βουλ­γα­ρι­κές καί σερ­βι­κές ν­τι­λή­ψεις: ο σλα­βό­φω­νοι[4] κά­τοι­κοι τς Μα­κε­δο­νί­ας, δί­χως ­θνι­κό χα­ρα­κτη­ρι­σμό.
Τό δι­α­σκε­δα­στι­κό ε­ναι ­τι ­ός ­χει πα­ρα­θέ­σει ­πό­ψεις λ­λή­νων τν ρ­χν το 20ο α. ο ­πο­οι μι­λ­νε γιά «Μα­κε­δό­νες» ς δι­α­φο­ρε­τι­κή τς βουλ­γα­ρι­κς ­θνό­τη­τα γιά νά πεί­σει μέ βά­ση τήν γνω­στή ­πο­προ­σα­να­το­λι­στι­κή με­θο­δο­λο­γί­α του: «­φο πα­λιά τό ­πο­δε­χό­μα­σταν κι ­μες, τώ­ρα ­χου­με ­δι­κο ρ­νού­με­νοί το»· καί ε­ναι δι­α­σκε­δα­στι­κό, για­τί καί ο «πα­τέ­ρες» το «Μα­κε­δο­νι­σμο» κά­νουν ­κρι­βς τό ­διο μέ τόν ­ό, βά­ζουν τούς λ­λη­νες ς κρι­τές τς ­παρ­ξης λ­λων ­θνν, προ­κει­μέ­νου ­μως νά ­πο­δεί­ξουν τό ­κρι­βς ν­τί­θε­το ­πό α­τά πού ­σχυ­ρί­ζε­ται ­ός, να πεί­σουν δη­λα­δή γιά τήν βουλ­γα­ρι­κό­τη­τα τν Σλά­βων τς Μα­κε­δο­νί­ας. Μι­σίρ­κωφ στά 1924 σέ ρ­θρο του (φ. “Mir”, Σό­φια, 30-4-1924) γρά­φει:
«Αν τό ζή­τη­μα τς φυ­λε­τι­κς ­μοι­ό­τη­τας καί δι­α­φο­ρς με­τα­ξύ Βουλ­γά­ρων καί Μα­κε­δό­νων ­πι­λύ­ε­ται βά­σει τς ­θνι­κς ­νο­μα­σί­ας, γλώσ­σας καί ­στο­ρί­ας, δέν ­πάρ­χει μ­φι­βο­λί­α ­τι πρέ­πει νά τό ­πι­λύ­σου­με ­πως κά­ποι­ος λ­λη­νας ­ε­ρέ­ας στά 1804· συγ­γρα­φέ­ας ­νός τε­τρά­γλωσ­σου λε­ξι­κο, λ­λη­νι­κο, Βουλ­γα­ρι­κο, Ρου­μα­νι­κο καί λ­βα­νι­κο, καί ­πο­ος θε­ω­ρο­σε ς βουλ­γα­ρι­κή τήν δυ­τι­κή μα­κε­δο­νι­κή δι­ά­λε­κτο. Γι’ α­τό, ­ταν στήν Μα­κε­δο­νί­α καί τή Βουλ­γα­ρί­α δέν ­να­φε­ρό­ταν Βουλ­γα­ρι­κή ­ξαρ­χί­α, ο λ­λη­νες, προ­φα­νς κα­λά ­νη­με­ρω­μέ­νοι γιά τίς ­θνό­τη­τες τν Βαλ­κα­νί­ων, δέν κά­νουν καμ­μί­α δι­ά­κρι­ση ­νά­με­σα σέ Βούλ­γα­ρο, σέ Μα­κε­δό­να καί σέ Μα­κε­δό­να Σλά­βο. ­μες, ο Μα­κε­δό­νες, δέν γί­νε­ται, καί δέν ­χου­με κα­νέ­να λό­γο νά ­γνο­ή­σου­με α­τό καί λ­λα πα­ρό­μοι­α δε­δο­μέ­να, τά ­πο­α ε­ναι ­κα­τον­τά­δες. Δέν μπο­ρο­με νά τά ­γνο­ή­σου­με, για­τί ν τά ­γνο­ού­σα­με θά δι­α­στρε­βλώ­να­με τήν ­στο­ρί­α μας, θά κρύ­βα­με τήν ­λή­θεια καί θά α­τε­ξα­πα­τώ­μα­σταν». Α­τά ­λα, βέ­βαι­α, ε­ναι ψι­λά γράμ­μα­τα γιά τούς «ν­τι­ε­θνι­κι­στές».
­πως τό ­τι Μι­σίρ­κωφ στό ρ­θρο « ­θνι­κή ταυ­τό­τη­τα τν Μα­κε­δό­νων» (11-5-1924) γρά­φει τά ­ξς δι­α­φω­τι­στι­κά: «­νε­ξάρ­τη­τα ­πό τό ν α­το­α­πο­κα­λού­μα­στε Βούλ­γα­ροι Μα­κε­δό­νες, πάν­το­τε θά νοι­ώ­θου­με ς μιά ­θνό­τη­τα μέ βουλ­γα­ρι­κή ­θνι­κή συ­νεί­δη­ση».
­ός ­να­φέ­ρε­ται[5] ­πι­πλέ­ον στήν ­θνο­λο­γι­κή τα­ξι­νό­μη­ση κά­ποι­ων με­τα­να­στν ς Μα­κε­δό­νων κα­τά τήν ε­σο­δό τους στό νη­σί ­λις στίς ΗΠΑ τν ρ­χν το 20ο α. ς ­πό­δει­ξη γιά τήν ­παρ­ξη το μα­κε­δο­νι­κο ­θνους πού τό­σο ρ­νον­ται ο λ­λη­νες. ­σως ­μως θά ­πρε­πε νά μπε στόν κό­πο καί νά ψά­ξει γιά ποι­ό λό­γο ­πό τούς προ­ερ­χό­με­νους ­πό τήν πό­λη τν Σκο­πί­ων με­τα­νά­στες δή­λω­ναν τό 51% Βούλ­γα­ροι καί μό­λις τό 10% Μα­κε­δό­νες. ­ός (.π., «μύ­θος 1ος») γρά­φει: «Κα­τά τήν ε­σο­δό τους στίς ΗΠΑ, τήν πρώ­τη δε­κα­ε­τί­α το 20ο α., πολ­λοί σλα­βό­φω­νοι με­τα­νά­στες ­παν­τον στό ­ρώ­τη­μα ποι­ά ε­ναι “φυ­λή” “λα­ός” τους μέ τή λέ­ξη “Μα­κε­δό­νας”. Ο σχε­τι­κές κα­τα­χω­ρή­σεις ε­ναι ­λε­κτρο­νι­κά προ­σπε­λά­σι­μες, στήν πρω­τό­τυ­πη μορ­φή τους, στήν ­στο­σε­λί­δα το ­λις ­ϊ­λαντ», λ­λά δέν ­να­φέ­ρει ­τι στήν σε­λί­δα το νη­σιο ­λις (http://www.ellisislandrecords.org/search/search_new.asp) με­τα­ξύ τν κα­τά ­ό «φυ­λν» «λα­ν» (ρ­θό­τε­ρα ethnicities = ­θνό­τη­τες) τν νε­ο­ει­σερ­χό­με­νων με­τα­να­στν ­να­φέ­ρον­ται καί τά ­φρι­κα­νός, ­φρι­κα­νός (μα­ρος), λ­σα­τός, ­σιά­της, Βαυα­ρός, Βεσ­σα­ρα­βός, Μα­ρος (Black), Καυ­κά­σιος, Κύ­πριος, Γι­βραλ­τά­ριος, Βο­ρει­ο­α­με­ρι­κά­νος, Ζω­ρο­α­στρι­στής, Λευ­κός, Πρσ­σος κ.. ­ταν τό­τε ο «Κύ­πριοι» ­θνος;
Τό Macedonian δέν ­να­φέ­ρε­ται ­πωσ­δή­πο­τε σέ μα­κε­δο­νι­κό ­θνος, ­πως ­ός θέ­λει νά συμ­πε­ρά­νει. ­πα­να­λαμ­βά­νει μά­λι­στα τήν ­δια θέ­ση: «­πως μπο­ρε νά δι­α­πι­στώ­σει ­πι­σκε­πτό­με­νος τήν ­στο­σε­λί­δα το μου­σεί­ου το ­λις ι­λαντ καί “ξε­φυλ­λί­ζον­τας” τίς σχε­τι­κές κα­τα­στά­σεις τς ­με­ρι­κα­νι­κς ­πη­ρε­σί­ας με­τα­νά­στευ­σης (www.-ellisisland.org). Μέ­σα στίς πρ­τες 100 ­μέ­ρες το 1904, π.χ., 323 νε­ο­α­φι­χθέν­τες με­τα­νά­στες στό ­ρώ­τη­μα “φυ­λή λα­ός” ­πάν­τη­σαν “Μα­κε­δό­νας”» (.π., 4-12-2005).
Τά ν­τί­στοι­χα ι­σχύ­ουν γιά τόν Μι­σίρ­κωφ (.π., 23-10-2005, «μύ­θος 1ος»: « πρώ­τη πα­νη­γυ­ρι­κή δι­α­τύ­πω­ση τς συγ­κρό­τη­σης ­νός σύγ­χρο­νου, σλα­βι­κο “μα­κε­δο­νι­κο ­θνους” γί­νε­ται τό 1903 ­πό τόν (γεν­νη­μέ­νο στήν Πέλ­λα τν Γι­αν­νι­τσν) Κάρ­στε Μι­σίρ­κωφ», γιά τόν ­πο­ον δέν ­να­φέ­ρει ­τι στά 1907 (ρ­θρο, στό περ. Blgarska zbirka, «Ση­μει­ώ­σεις στήν νο­τι­οσ­λα­βι­κή φι­λο­λο­γί­α καί ­στο­ρί­α») ­να­θε­ώ­ρη­σε τίς ­πό­ψεις πού ­ξέ­φρα­σε στίς Μα­κε­δο­νι­κές ­πο­θέ­σεις («σέ α­τές ­σφα­λα ς πο­λι­τι­κός πού α­το­σχε­διά­ζει..τά ­πι­χει­ρή­μα­τα σέ α­τές ­ταν πρό­χει­ρα», ­γρα­ψε τό­τε). λ­λω­στε, στίς Μα­κε­δο­νι­κές ­πο­θέ­σεις δέν ­να­φέ­ρε­ται σέ μα­κε­δο­νι­κό ­θνος ς ­παρ­κτό (ο πα­τέ­ρες μας, γρά­φει κά­που, μό­νο Βούλ­γα­ροι ­ξε­ραν ­τι ε­ναι) λ­λά ς πο­λι­τι­κή δυ­να­τό­τη­τα καί δέ­ον.
Μι­σίρ­κωφ σέ ­πι­στο­λή του (­δησ­σός, 6-8-1908) γρά­φει « ­ξέ­γερ­ση το ­λιν­τεν στά 1903 ε­χε μιά κ­δη­λη ­πί­δρα­ση πά­νω μου καί μέ ­δή­γη­σε νά κά­νω κά­ποι­α λά­θη». Στά 1914, ν­τας στήν Ρωσ­σί­α, σέ γράμ­μα πρός τόν Ρσ­σο π.ξ. α­το­προσ­δι­ο­ρί­ζε­ται ς «Μα­κε­δό­νας Βούλ­γα­ρος», κά­νει λό­γο γιά «τόν ­ναν­τίρ­ρη­τα βουλ­γα­ρι­κό πλη­θυ­σμό τς Μα­κε­δο­νί­ας»· σέ λ­λο του γράμ­μα, στά 1914, γρά­φει «Μα­κε­δό­νες ση­μαί­νει μό­νο Μα­κε­δό­νες Βούλ­γα­ροι». Στό προ­σω­πι­κό ­με­ρο­λό­γιό του (γραμ­μέ­νο κα­τά τό 1913) δή­λω­νε Βούλ­γα­ρος, καί στό ρ­θρο του « ­θνι­κή ταυ­τό­τη­τα τν Μα­κε­δό­νων» (φ. «20 ­ού­λη», Σό­φια, 11-5-1924) ­γρα­φε «..λ­λά τώ­ρα ο ο­μω­γές ­πό τούς Μα­κε­δό­νες μπο­ρον ν’ ­κου­στον: “ε­μα­στε Βούλ­γα­ροι, ε­μα­στε πε­ρισ­σό­τε­ρο Βούλ­γα­ροι ­πό τούς ­διους τούς Βουλ­γά­ρους”». Κα­τά τόν ­ό[6] Μι­σίρ­κωφ «θά κα­τα­λή­ξει με­τά τήν κα­τα­στο­λή τς ­ξέ­γερ­σης το ­λιν­τεν στήν προ­πα­γάν­δι­ση τς σλα­βο­μα­κε­δο­νι­κς ­θνι­κς ­δι­α­τε­ρό­τη­τας». ­κρι­βς τό ν­τί­θε­το ­κα­νε τε­λευ­τα­ος: σέ ρ­θρο του (φ. Mir, Σό­φια, 30-4-1924) ­πα­να­λαμ­βά­νει γιά μιά ­κό­μη φο­ρά τήν ταύ­τι­ση «Μα­κε­δό­νων» μέ τό βουλ­γα­ρι­κό ­θνος. Τέ­λος, στά δύ­ο τε­λευ­τα­α ρ­θρα πού ­γρα­ψε πρίν τό θά­να­τό του ­πί­σης θε­ω­ρε δε­δο­μέ­νο ­τι ε­ναι Βούλ­γα­ρος: «­μες ο Βούλ­γα­ροι..» («Σχο­λε­ο καί σο­σι­α­λι­σμός», φ. Mir, 26-5-1925)· «..γιά τή Μα­κε­δο­νί­α καί τίς λ­λες σκλα­βω­μέ­νες βουλ­γα­ρι­κές πε­ρι­ο­χές» («κ­κλη­σί­α καί σχο­λε­ο», Mir, 13-8-1925). ­πι­μο­νή μας μέ τόν Μι­σίρ­κωφ ο­τε τυ­χαί­α ε­ναι ο­τε ­φεί­λε­ται βα­σι­κά στό ­τι ­ός ­κα­νε λό­γο γι’ α­τόν. ς φαν­τα­στο­με νά ­μο­λο­γο­σε «πα­τέ­ρας» το νε­ο­ελ­λη­νι­κο ­θνους, Κο­ρα­ής, στά ρ­γα τς ­ρι­μό­τη­τάς του καί ς τό τέ­λος τς ζω­ς του, ­τι δέν ε­ναι λ­λη­νας, ­τι λά­θε­ψε κι ­τι «δη­μι­ούρ­γη­σε θό­ρυ­βο» πε­ρί Γραι­κν γιά πο­λι­τι­κούς μό­νο λό­γους. ­κρι­βς α­τό ­κα­νε Μι­σίρ­κωφ, «πα­τέ­ρας το Μα­κε­δο­νι­σμο» μέ τό «μα­κε­δο­νι­κό ­θνος».
Τό προ­βλη­μα­τι­κό σέ ­λα α­τά γ­κει­ται στό ­τι ­ός ­νέ­φε­ρε τά πε­ρί Μι­σίρ­κωφ στά 2005 καί 2004, ­ν ο ­πο­κα­λύ­ψεις γιά τήν βουλ­γα­ρι­κή συ­νεί­δη­σή του ε­χαν ­δη γί­νει στά 2003 (27-29/11), σέ συ­νέ­δριο γιά τό ρ­γο το Μι­σίρ­κωφ, στά Σκό­πια. «Σέ ­πι­στο­λή του μέ ­με­ρο­μη­νί­α 1 Μα­ΐ­ου 1899 πρός τόν φί­λο του Κό­λιο Μα­λε­σέβ­σκι (Nikola Maleshevski), Γκό­τσε Ντέλ­τσε­φ  ­μο­λο­γο­σε ­τι πο­τέ δέν ­πα­ψε νά α­σθά­νε­ται Βούλ­γα­ρος»[7]. δι­α­κή­ρυ­ξη ­νός σέ ­θνι­κή σύγ­χυ­ση λο­γί­ου στά 1903 γιά μα­κε­δο­νι­κό ­θνος συ­νε­πά­γε­ται τήν ­παρ­ξή του, ­ν ο δε­κά­δες δι­α­κη­ρύ­ξεις λο­γί­ων κα­τά τόν Με­σαί­ω­να γιά λ­λη­νι­κό ­θνος δέν συ­νε­πά­γον­ται τήν ­παρ­ξή του. «Τά ­θνη ε­ναι κα­τα­σκευ­ές», α­τό ­μως δέν μ­πο­δί­ζει τόν ­ό βα­σι­ζό­με­νο στά δι­φο­ρού­με­να ρ­χε­α τν ΗΠΑ νά τε­κμη­ρι­ώ­νει τήν ν­τι­κει­με­νι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα το μα­κε­δο­νι­κο ­θνους. Καί τί νά πε κα­νείς γιά τήν ­πό­δει­ξη ­πό τόν ­ό τς ­παρ­ξης ­θνι­κά Μα­κε­δό­νων ­ποί­α βα­σί­ζε­ται σέ μυ­θι­στο­ρή­μα­τα; Τό ­τι ­ρι­σμέ­νοι μπο­ρε νά ­πη­ρε­ά­στη­καν ­πό τόν «σο­σι­α­λι­στι­κό» δι­ε­θνι­στι­κό μα­κε­δο­νι­σμό το ­λιν­τεν δέν συ­νε­πά­γε­ται ­τι δή­λω­ναν ­θνι­κά Μα­κε­δό­νες. Ο το­τι­νές δι­α­κη­ρύ­ξεις γιά ­παρ­ξη «Μα­κε­δό­νων» καί ­ναι­ρέ­σεις τν πα­ρα­πά­νω δι­α­κη­ρύ­ξε­ων γιά ­θνι­κά Μα­κε­δό­νες δεί­χνουν ­τι δέν μπο­ρε μέ τά το­τι­νά δε­δο­μέ­να νά τε­κμη­ρι­ω­θε ­παρ­ξη μα­κε­δο­νι­κο ­θνους στίς ρ­χές το 20ο α.
­ός προ­σπερ­ν[8] τό «ν­τως λε­πτό καί δι­φο­ρού­με­νο ζή­τη­μα το α­το­προσ­δι­ο­ρι­σμο τν Σλα­βο­μα­κε­δό­νων» (τό πε­ρί­ερ­γο ε­ναι ­τι τούς βα­πτί­ζει Σλα­βο­μα­κε­δό­νες μή ­πο­δε­χό­με­νος τόν α­το­προσ­δι­ο­ρι­σμό τους ς Μα­κε­δό­νων, τόν ­πο­ο κα­τά τά λ­λα δέ­χε­ται ς πραγ­μα­τι­κό ­δη ­πό τίς ρ­χές το 20ο α.), δι­ό­τι τό γρα­φε­ο με­τα­νά­στευ­σης τν ΗΠΑ ­κεί­νη τήν ­πο­χή ­ρι­ζε «Macedonian: see Bulgarian» καί ­με­ρι­κα­νός ­θνο­λό­γος P. Roberts στό βι­βλί­ο του Immigrant races in North America (1910) κά­νει λό­γο γιά Macedonians Macedonian Slavs, λ­λά τούς θε­ω­ρε Bulgarians – γι’ α­τό ­ός ­πι­κεν­τρώ­νε­ται στήν ­να­γνώ­ρι­ση στά 1920 ­πό τίς ΗΠΑ τς γλώσ­σας ς Macedonian (.π., 4-12-2005), ­πο­στη­ρί­ζον­τας μ­μέ­σως πλήν σα­φς τήν ­βά­σι­μη θέ­ση ­τι γλώσ­σα α­τή συ­νε­πά­γε­ται α­το­μά­τως καί ­παρ­ξη μα­κε­δο­νι­κο ­θνους (­πως Κυ­πρια­κό ­θνος, Βλα­χι­κό ­θνος κ.λπ.).
­ός θε­ω­ρε ­τι ο λ­λη­νι­κές, σερ­βι­κές, βουλ­γα­ρι­κές στα­τι­στι­κές ε­ναι (.π., 4-12-2005) «προ­πα­γαν­δι­στι­κές» ( προ­πα­γάν­δα τν στα­τι­στι­κν α­τν δέν γ­κει­ται στήν τρι­ε­θν συν­δυ­α­σμέ­νη –τί συ­νω­μο­σι­ο­λο­γι­κό, πιά– ­πό­κρυ­ψη ­παρ­ξης το μα­κε­δο­νι­κο ­θνους, λ­λά στούς ­ριθ­μούς πού κά­θε μιά δί­νει γιά τό κά­θε ­θνος). Πέ­ρα, ­μως, ­πό τήν «προ­πα­γάν­δα» τν Σέρ­βων, λ­λή­νων καί Βουλ­γά­ρων, πραγ­μα­τι­κό­τη­τα τς κ­παί­δευ­σης στήν Μα­κε­δο­νί­α πρίν τό 1912 δεί­χνει –­φο τά ­θνη ­να­δύ­ον­ται μέ τήν μ­φά­νι­ση τς τυ­πο­γρα­φί­ας καί τς κ­παί­δευ­σης, δηλ. κα­τά τήν Νε­ω­τε­ρι­κό­τη­τα, σύμ­φω­να μέ ­θνο­α­πο­δο­μι­στι­κή ­πτι­κή– ­τι δέν ­πρ­χε μα­κε­δο­νι­κό ­θνος. Δέν πα­ρου­σι­ά­στη­καν τό­τε κά­ποι­οι ο ­πο­οι ­θε­λαν νά ε­ναι μό­νο «Μα­κε­δό­νες» καί ο ­πο­οι ­δρυ­σαν «μα­κε­δο­νι­κά» σχο­λε­α ­παί­τη­σαν νά ­δρυ­θον τέ­τοι­α, ­πως λ.χ. ο λ­λη­νες στήν Τουρ­κο­κρα­τί­α. Γρά­φον­τας (.π., 4-12-2005) «Ο ­πί­ση­μες ­θω­μα­νι­κές ­πο­γρα­φές, πά­λι, κα­τέ­γρα­φαν ­χι “­θνη” λ­λά “μι­λέ­τια” -­πί­ση­μα ­να­γνω­ρι­σμέ­νες δη­λα­δή θρη­σκευ­τι­κές κοι­νό­τη­τες, βά­σει τν ­ποί­ων ρ­γα­νω­νό­ταν ­πα­γω­γή τν κα­τοί­κων τς Α­το­κρα­το­ρί­ας στήν κρα­τι­κή ­ξου­σί­α. Βουλ­γα­ρι­κό μι­λέ­τι δέν ­πρ­χε πρίν ­πό τό 1870, ο­τε σερ­βι­κό πρίν ­πό τό 1903. “Μα­κε­δο­νι­κό” μι­λέ­τι ο­δέ­πο­τε ­να­γνω­ρί­στη­κε ­πό τήν ­ψη­λή Πύ­λη καί, κα­τ’ ­πέ­κτα­ση, ο­δέ­πο­τε κα­τα­γρά­φη­κε» δέν ­να­φέ­ρει τό προ­φα­νές: ­τι ο ­σμα­νοί, ­χον­τας μό­νο συμ­φέ­ρον ν α­ξαι­ναν τόν ­ριθ­μό τν χρι­στι­α­νι­κν μι­λέτ κα­τά ­να (τό μα­κε­δο­νι­κό) καί ν ­πέ­τει­ναν τή δι­αί­ρε­ση με­τα­ξύ τν χρι­στια­νν ­πη­κό­ων τους, δέν ­κου­σαν τίς ­πε­γνω­σμέ­νες κραυ­γές τν κα­τά τόν ­ό ­παρ­κτν ­θνι­κά Μα­κε­δό­νων (πού ­θε­λαν νά ε­ναι «Μα­κεν­τόν ρ­τον­τόξ») καί, ­τσι, δέν ­δέ­η­σαν νά φτιά­ξουν ­κό­μη ­να μι­λέτ, για­τί ­πλς δέν ­πρ­χαν «Μα­κε­δό­νες».
Τά ­πι­χει­ρή­μα­τα ­νά­λο­γου ­πι­πέ­δου κ μέ­ρους το ­ο συ­νε­χί­ζον­ται, ­ταν ­πο­στη­ρί­ζε­ται πά­νω-κά­τω ­τι ­φο ο το­τι­νοί λ­λη­νες πα­τρι­­τες/­πί­ση­μη λ­λά­δα κα­λο­σαν Μα­κε­δό­νες τούς σλα­βό­φω­νους τς Μα­κε­δο­νί­ας, δέν ­φί­στα­ται πρό­βλη­μα ν σή­με­ρα ο σλα­βό­φω­νοι τς ΠΓΔΜ δη­λώ­νουν (μή λ­λη­νες) Μα­κε­δό­νες, ­σάν α­τά τά δύ­ο (« κα­τα­γω­γή ­πό τούς ρ­χαί­ους Μα­κε­δό­νες συ­νε­πά­γε­ται λ­λη­νι­κό­τη­τα» τν λ­λή­νων το 19ου α. καί « κα­τα­γω­γή ­πό τούς ρ­χαί­ους Μα­κε­δό­νες δέν συ­νε­πά­γε­ται λ­λη­νι­κό­τη­τα» τς ΠΓΔΜ) νά συ­νε­πά­γον­ταν, ς θέ­σεις, τό ­διο πράγ­μα, καί σάν νά ­ταν ­στο­ρι­κς ­ξί­σου ρ­θά.
Γρά­φει ­ός (.π., 23-10-2005, «μύ­θος 5ος»): «Πα­ρά τήν ­φθαλ­μο­φα­ν α­θαι­ρε­σί­α του, τό ­λο “γε­νε­α­λο­γι­κό” σχ­μα ­χει συ­νε­πς τή δι­κή του προ­ϊ­στο­ρί­α. Στό κά­τω κά­τω, τί φτα­νε α­τοί [σήμ.: ο «Σλα­βο­μα­κε­δό­νες»] ν π­ραν τος με­τρη­τος ­σα τούς κα­νο­ναρ­χο­σαν ο “δι­κοί μας” φω­στ­ρες;». ­μως, μέ τό «τος με­τρη­τος» τρο­πο­ποι­ε ο­σι­ω­δς τή θέ­ση τν λ­λή­νων πα­τρι­ω­τν/λ­λη­νι­κο κρά­τους το 19ουρ­χν 20ο α., ­φο ­πο­στη­ρί­ζει (μέ τό «τος με­τρη­τος») ­τι ο πα­ρα­πά­νω ­λε­γαν στούς σλα­βό­φω­νους τς Μα­κε­δο­νί­ας πώς ο δεύ­τε­ροι «κα­τά­γον­ται ­πό τούς ρ­χαί­ους Μα­κε­δό­νες λ­λά/καί γι’ α­τό δέν ε­ναι λ­λη­νες». Τήν ­δια ε­φυ­ με­θο­δο­λο­γί­α πα­ρά­καμ­ψης το πραγ­μα­τι­κο ­στο­ρι­κο/πο­λι­τι­κο προ­βλή­μα­τος μέ τήν ­γνό­η­σή του ς ­ξς: «­φο πα­λι­ό­τε­ρα ο λ­λη­νες ­πο­στή­ρι­ζαν τήν χ ­πο­ψη, τώ­ρα δέν ­χει νό­η­μα δι­α­μαρ­τυ­ρί­α γιά τήν χ θέ­ση τς ΠΓΔΜ» ­κο­λου­θε καί γιά τήν πα­ρου­σί­α­ση κ μέ­ρους τς ΠΓΔΜ τν βουλ­γά­ρων με­σαι­ω­νι­κν ­γε­μό­νων ς ­θνι­κά Μα­κε­δό­νων (.π., 4-12-2005). Πάν­τως, ­φο θε­ω­ρε ς «­φθαλ­μο­φα­ν α­θαι­ρε­σί­α» τό σχ­μα «­πό­γο­νοι ρ­χαι­ο­μα­κε­δό­νων, ­ρα μή λ­λη­νες», δηλ. δέ­χε­ται ­τι ο ρ­χα­οι Μα­κε­δό­νες ­ταν λ­λη­νες, θά ­πρε­πε κι α­τός νά ζη­τή­σει τήν ­πό­συρ­σή του ­πό τήν ­θνο­κρα­τι­κή ­δε­ο­λο­γί­α τς ΠΓΔΜ. Στή βά­ση το ­τι ο λ­λη­νες ­πο­κα­λο­σαν Μα­κε­δό­νες=λ­λη­νες τούς σλα­βό­φω­νους τς Μα­κε­δο­νί­ας δέν θε­ω­ρε ­παρ­κς προ­βλη­μα­τι­κή τήν κα­πη­λεί­α ­πό Βουλ­γά­ρους καί Βουλ­γα­ρο­μα­κε­δό­νες τν ρ­χν το 20ο α. το Μ. ­λέ­ξαν­δρου, πα­ρά τή θε­ω­ρε ς ­πι­πλέ­ον ­πό­δει­ξη ­τι ­πό τό­τε πί­στευ­αν ο ν­θρω­ποι ­κε­νοι πώς ­ταν ­θνι­κά Μα­κε­δό­νες.
­στό­σο, τό μό­νο πού ­πο­δει­κνύ­ε­ται ε­ναι πα­ρα­χά­ρα­ξη τς ­στο­ρί­ας καί ­χι ­τι ο το ΒΜΡΟ, α­το­νο­μι­στές καί μή, ε­χαν δί­και­ο, ­κτός πιά κι ν ­ός θε­ω­ρε ­πό βι­ο­λο­γι­κή-φυ­λε­τι­κή σκο­πιά τό ζή­τη­μα, ­πό­τε πρέ­πει κα­θέ­νας νά πα­ρα­δε­χτε ­τι καί ο τς ΠΓΔΜ ε­ναι ν μέ­ρει φυ­λε­τι­κά ­πό­γο­νοι καί τν ρ­χαι­ο­μα­κε­δό­νων (καί τν λ­λύ­ρι­ων καί τν Δαρ­δα­νν κ.ο.κ.). ­πο­μέ­νει, βέ­βαι­α, τό ­ρώ­τη­μα ν, τε­λι­κά, γιά τόν ­ό, Σλα­βο­μα­κε­δό­νας καί Μα­κε­δό­νας ε­ναι τό ­διο, ­πό­τε ­πο­δέ­χε­ται τή θε­ω­ρί­α ­τι ο ρ­χα­οι –λ­λη­νες– Μα­κε­δό­νες ­να­μί­χτη­καν μέ τούς Σλά­βους καί δη­μι­ούρ­γη­σαν τό μα­κε­δο­νι­κό ­θνος καί ο δεύ­τε­ροι δέν ­ξελ­λη­νί­στη­καν μέ α­τήν τήν ­νά­μι­ξη λ­λά ­ποσ­λα­βί­στη­καν (βλ. δι­α­μαρ­τυ­ρί­ες τν «Μα­κε­δό­νων» ­ταν τούς ­πο­κα­λον Σλά­βους). Τό­τε, ­μως, ­πα­νερ­χό­μα­στε στήν πα­ρα­τή­ρη­ση γιά τήν ταυ­τό­τη­τα τν ­πό­ψε­ων με­τα­ξύ ­κρο­δε­ξι­ν καί «ν­τι­ε­θνι­κι­στν» ­σον ­φο­ρ στό ­θνι­κό φαι­νό­με­νο.
 


[1] Ἡ ἐ­πί­μο­νη χρή­ση τοῦ ὅ­ρου ντό­πιοι γιά νά ὑ­πο­δη­λω­θοῦν μό­νο οἱ σλα­βό­φω­νοι Μα­κε­δό­νες πού δέν ἔ­χουν ἑλ­λη­νι­κή συ­νεί­δη­ση, ἀλ­λά ὄ­χι οἱ ἑλ­λη­νι­κῆς συ­νεί­δη­σης σλα­βό­φω­νοι Μα­κε­δό­νες οὔ­τε οἱ Βλά­χοι ἤ οἱ ἑλ­λη­νό­φω­νοι ἑλ­λη­νι­κῆς συ­νεί­δη­σης Μα­κε­δό­νες, δεί­χνει ὅ­τι τά πε­ρί κα­πη­λεί­ας τῆς ἱ­στο­ρί­ας καί τοῦ ὀ­νό­μα­τος Μα­κε­δο­νί­α δέν ἔ­χουν μό­νον «φι­λο­λο­γι­κό» χα­ρα­κτή­ρα. Δέν ἰ­σχύ­ει, λοι­πόν, τό ἐ­πι­χεί­ρη­μα τοῦ Ἰ­οῦ (ἐφ. Ἐ­λευ­θε­ρο­τυ­πί­α, 23-10-2005, «Οἱ δέ­κα μύ­θοι τοῦ “Σκο­πια­νοῦ”», «μύ­θος 4ος») πε­ρί Δαρ­δα­νῶν: «Ἀ­κό­μη κι ἄν ἡ ΠΓΔΜ με­το­νο­μα­ζό­ταν “Δαρ­δα­νί­α”, αὐ­τό δέν θά ἐ­ξα­φά­νι­ζε τίς ἀ­να­φο­ρές τῶν ἐ­κεῖ ἐ­θνι­κι­στῶν σέ “ἀ­λύ­τρω­τους Δαρ­δα­νούς” τῆς Β. Ἑλ­λά­δας. Στή δέ χώ­ρα μας, θά γι­νό­μα­σταν ἁ­πλῶς μάρ­τυ­ρες τῆς με­τάλ­λα­ξης τῶν “σλα­βό­φω­νων Ἑλ­λή­νων” σέ “δαρ­δα­νό­φω­νους”». Ὁ ἀ­λυ­τρω­τι­σμός ὁ ὁ­ποῖ­ος δι­α­τεί­νε­ται (καί βα­σί­ζε­ται στό) ὅ­τι οἱ μή «ἐ­θνι­κά Μα­κε­δό­νες» γη­γε­νεῖς Μα­κε­δό­νες (δηλ. μή «ντό­πιοι» γη­γε­νεῖς τῆς ἑλ­λη­νι­κῆς Μα­κε­δο­νί­ας) εἶ­ναι ἔ­ποι­κοι ἤ ἐ­πή­λυ­δες (ἕ­να εἶ­δος ἄ­τυ­που ἑλ­λη­νι­κοῦ στρα­τοῦ κα­το­χῆς) εἶ­ναι πο­λύ πε­ρισ­σό­τε­ρο ἀ­λυ­τρω­τι­κός/ἐ­πι­θε­τι­κός ἀ­πό ὅ,τι ὁ «ἁ­πλός» ἀ­λυ­τρω­τι­σμός πού βα­σί­ζε­ται στήν ὕ­παρ­ξη ἀλ­λο­γε­νοῦς μει­ο­νό­τη­τας σέ ἐ­δά­φη γει­το­νι­κοῦ κρά­τους. Οἱ ἀ­λυ­τρω­τι­κές δι­εκ­δι­κή­σεις βα­σι­σμέ­νες στά ἱ­στο­ρι­κά δί­και­α μπο­ρεῖ νά ὑ­πάρ­ξουν μα­ζί μέ ἐ­κεῖ­νες πού βα­σί­ζον­ται σέ πλη­θυ­σμια­κά με­γέ­θη ἤ ἀ­νε­ξάρ­τη­τα ἀ­πό αὐ­τές, ὡ­στό­σο πάν­το­τε φάν­τα­ζαν καί ἦ­ταν πο­λύ πιό ἰ­σχυ­ρές ἀ­πό τίς δεύ­τε­ρες (π.χ. ὁ ἑλ­λη­νι­κός ἀ­λυ­τρω­τι­σμός γιά τήν Μ. Ἀ­σί­α). Θά ἦ­ταν ἄλ­λο πράγ­μα, π.χ. ἄν ὑ­πῆρ­χε μιά ἑλ­λη­νι­κή μει­ο­νό­τη­τα στήν Οὐγ­γα­ρί­α καί ἡ Ἑλ­λά­δα ἀ­παι­τοῦ­σε τμῆ­μα τῆς Οὐγ­γα­ρί­ας καί ἄλ­λο ἄν ὑ­πῆρ­χε μιά ἑλ­λη­νι­κή μει­ο­νό­τη­τα καί ἡ Ἑλ­λά­δα ἀ­παι­τοῦ­σε τήν Οὐγ­γα­ρί­α ἤ τμῆ­μα της μέ τήν αἰ­τι­ο­λο­γί­α ὅ­τι οἱ Ἕλ­λη­νες καί ἐ­κεῖ εἶ­ναι οἱ «πραγ­μα­τι­κοί γη­γε­νεῖς». Ἡ ἀ­πα­ξί­ω­ση τῆς δι­α­μά­χης γιά ἕ­να ὄ­νο­μα δέν τε­κμη­ρι­ώ­νε­ται πο­λι­τι­κά· γι’ αὐ­τό ἡ ὀ­νο­μα­σί­α «δη­μο­κρα­τί­α τῆς Γερ­μα­νι­κῆς Αὐ­στρί­ας» δέν ἔ­γι­νε ἀ­πο­δε­κτή με­τά τόν Α΄ Π.Π. Μπο­ρεῖ ἡ ἀ­πει­λή ἀ­πό τήν ΠΓΔΜ νά εἶ­ναι πρα­κτι­κά μι­κρή, ὡ­στό­σο κα­νείς δέν ἔ­χει τό δι­καί­ω­μα νά ἀ­πει­λεῖ ἤ νά ὑ­πο­νο­εῖ ὅ­τι θά μπο­ροῦ­σε νά ἀ­πει­λή­σει, ἄν τοῦ δι­νό­ταν ἡ εὐ­και­ρί­α.
[2] Οὐ­δε­τε­ρό­τη­τα ἔ­ναν­τι τῆς βί­ας. Αὐ­τό, σω­στό ἤ λά­θος, δέν τη­ρεῖ­ται ἀ­πό τούς ἴ­διους σέ ὅ­λα τά ζη­τή­μα­τα.
[3] Ἐπιστ. Παύλου Μελᾶ στίς 16-3-1904.
[4] Δέν εἶναι σπάνιο φαινόμενο ἀρκετοί σημερινοί «ἀντιεθνικιστές» μαζί μέ «Μακεδονιστές» νά κάνουν λόγο γιά 10% μόνο τοῦ τοτινοῦ μακεδονικοῦ πληθυσμοῦ ὡς Ἕλληνες ταυτίζοντας, ἐν ἔτει 2009, ἀφελῶς ἤ κουτοπόνηρα τή γλώσσα μέ τό ἔθνος. Οἱ «μακεδονιστές» θεωροῦν τούς Γραικομάνους «προδότες τοῦ μακεδονικοῦ ἔθνους» τήν ἴδια στιγμή κατά τήν ὁποία οἱ Βούλγαροι θεωροῦν προδότες τοῦ βουλγαρικοῦ ἔθνους τούς «μακεδονιστές».
[5] ἐφ. Ἐ­λευ­θε­ρο­τυ­πί­α, 23-10-2005.
[6] «Ὁ Μα­κε­δο­νι­κός Ἀ­γώ­νας με­τά τά συλ­λα­λη­τή­ρια», ἐφ. Ἐ­λευ­θε­ρο­τυ­πί­α, 5-11-2004.
[7] Δημ. Εὐ­αγ­γε­λί­δης, «Μιά ἐ­θνο­γλωσ­σο­λο­γι­κή προ­σέγ­γι­ση», περ. Ἄρ­δην τχ. 73.              
[8] ἐφ. Ἐ­λευ­θε­ρο­τυ­πί­α, 4-12-2005.

Δεν υπάρχουν σχόλια: