Ορθιοι Γάλλοι, σκυφτοί Αγγλοι

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Απολαυστική ήταν η γελοιογραφία της βρετανικής εφημερίδας «Ιντιπέντεντ» την επομένη της ανακοίνωσης των μέτρων εξοντωτικής λιτότητας στη Βρετανία. Το σκίτσο ήταν χωρισμένο στη μέση. Εδειχνε δύο άντρες στην κουζίνα, έναν Αγγλο και έναν Γάλλο. Ενα ραδιόφωνο σε κάθε τμήμα του σκίτσου ανήγγειλε την ίδια είδηση: «Ανακοινώθηκαν αυστηρές περικοπές». Οι αντιδράσεις ήταν χαρακτηριστικές της ψυχοσύνθεσης των δύο λαών. «Ωρα για ένα φλιτζάνι τσάι!» έλεγε ο Αγγλος συνοφρυωμένος και έριχνε καυτό νερό στην τσαγιέρα. «Ωρα για ένα κοκτέιλ Μολότοφ» έλεγε ο Γάλλος και έχυνε βενζίνη στο μπουκάλι.

Ο συμβολισμός του σκιτσογράφου αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Στη Γαλλία, ο νόμος του Σαρκοζί για αύξηση της κατώτατης ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 60 στα 62 χρόνια έβγαλε εκατομμύρια Γάλλους στους δρόμους. Προκάλεσε έξι γενικές απεργίες σε ενάμιση μήνα, εκατοντάδες διαδηλώσεις σε εκατοντάδες γαλλικές πόλεις και παρέλυσε ουσιαστικά τη ζωή της χώρας επί δύο μήνες.
Επιπροσθέτως, η οριστική ψήφιση του νόμου για τις συντάξεις και από τη Γερουσία την περασμένη Παρασκευή δεν απέτρεψε το γεγονός της κήρυξης νέας απεργίας για μεθαύριο και πανεθνικών κινητοποιήσεων το Σάββατο, 6 Νοεμβρίου, με αίτημα την απόσυρση του μόλις ψηφισθέντος νόμου.
Δεν είναι μόνο αυτό. Σχεδόν όλοι οι αναλυτές συμφωνούν ότι η έκταση των αντιδράσεων του γαλλικού πληθυσμού στον ασφαλιστικό νόμο του Σαρκοζί σφράγισε ήδη από τώρα την πολιτική του καταδίκη και ήττα στις προεδρικές εκλογές που θα γίνουν μετά από ενάμιση χρόνο, τον Μάιο του 2012!
Στη Βρετανία, αντιθέτως, η κεντροδεξιά κυβέρνηση Συντηρητικών - Φιλελεύθερων ανακοίνωσε απίστευτα βάρβαρα μέτρα λιτότητας, τα οποία συμπεριλαμβάνουν την απόλυση 500.000 δημοσίων υπαλλήλων, τη δραστική συρρίκνωση επιδομάτων που δίνονταν στις φτωχότερες οικογένειες, τη δραστική περικοπή των κονδυλίων για τη στέγαση, την τοπική αυτοδιοίκηση, τον πολιτισμό.
Υπολογίζεται ότι περίπου 200.000 φτωχοί Λονδρέζοι θα υποχρεωθούν να φύγουν από τη βρετανική πρωτεύουσα, γιατί δεν θα μπορούν να πληρώνουν ούτε καν το νοίκι τους μετά την περικοπή του επιδόματος στέγασης! Θα προσπαθήσουν να επιβιώσουν ως εργάτες γης σε συνθήκες... «δουλοπαροίκων» του 21ου αιώνα.
Για όλα αυτά, τα βρετανικά συνδικάτα ανακοίνωσαν ότι θα κάνουν «την πιο μεγαλειώδη και τολμηρότερη διαδήλωσή τους», όπως τα ίδια τη χαρακτήρισαν, στις 26... Μαρτίου 2011!!! Οχι, δεν πρόκειται για τυπογραφικό λάθος, θα κάνουν συλλαλητήριο όντως στις 26 Μαρτίου, μετά από πέντε μήνες! Οι συνδικαλιστές ηγέτες αποκρούουν δε κατηγορηματικά το ενδεχόμενο κήρυξης απεργίας έστω και για μία ημέρα, ενώ ούτε λόγος να γίνεται για κοινωνική αναταραχή που να θυμίζει κάτι από Γαλλία.
Παρότι το 77% των Βρετανών πιστεύει ότι η κατάστασή τους θα χειροτερέψει, μόλις ανακοινώθηκαν τα εξοντωτικά μέτρα λιτότητας μόνο λίγες εκατοντάδες Λονδρέζοι μαζεύτηκαν αυθόρμητα στη Ντάουνινγκ Στριτ, έξω από την πρωθυπουργική κατοικία, για να εκφράσουν την αποδοκιμασία τους.
Είναι αλήθεια βεβαίως ότι το δικαίωμα της απεργίας είναι στραγγαλιστικά περιορισμένο στη Βρετανία, όπου η Μάργκαρετ Θάτσερ ψήφισε από το 1979 ως το 1990 πέντε (!) διαδοχικούς νόμους που περιόριζαν το απεργιακό δικαίωμα, ενώ ο επίσης Συντηρητικός διάδοχός της Τζον Μέιτζορ πρόσθεσε δύο ακόμη αντιαπεργιακούς νόμους για να καταστήσει ακόμη πιο δύσκολη την κήρυξη απεργιών.
Η ουσία της σχεδόν εθελόδουλης στάσης των Βρετανών εργαζομένων όμως δεν βρίσκεται στο απεργιακό θεσμικό πλαίσιο, αλλά στην ίδια τη νοοτροπία τους που τους ωθεί να σκύβουν υποτακτικά το κεφάλι στην εξουσία.
«Πρέπει να πούμε ότι εδώ στο Ηνωμένο Βασίλειο το γαλλικό κοινωνικό κίνημα έχει κάτι το... εξωγήινο!» έγραφε η ανταποκρίτρια της γαλλικής «Μοντ» στο Λονδίνο. «Πόσω μάλλον που το αντικείμενό του, η μεταρρύθμιση των συντάξεων, δεν αποτέλεσε ποτέ αντικείμενο πολεμικής στη Βρετανία» προσθέτει η Γαλλίδα ανταποκρίτρια. «Και αυτό παρόλο που τα τελευταία είκοσι χρόνια οι Βρετανοί έχουν χάσει κάθε είδος εγγυήσεων για το πόση σύνταξη θα πάρουν» δηλώνει ο Ανταμ Μάρσαλ του Βρετανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου. Αξιοι της μοίρας τους...
ΓΕΡΜΑΝΟΙ
«Το αίνιγμα των Γάλλων»
ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ είναι φυσικό αυτό που συμβαίνει στη Γαλλία για τους Γερμανούς. Οι Τεύτονες δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν πώς είναι δυνατόν οι Γάλλοι να ζητούν να μην αυξηθεί η ηλικία συνταξιοδότησής τους, αφού στη Γερμανία έχει ήδη αποφασιστεί η σταδιακή αύξησή της από τα 65 στα 67. «Οι Γάλλοι πολίτες επαναστατούν για να μην αλλάξει τίποτα. Είναι ταυτόχρονα επαναστάτες και συντηρητικοί. Είναι αυτό το διπλό χαρακτηριστικό που κάνει μερικές φορές τους Γάλλους αινιγματικούς» γράφει απορώντας η «Ζίντοϊτσε Τσαΐτουνγκ», η οποία πρόσκειται στους Σοσιαλδημοκράτες. Για τη συντηρητική «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» το ζήτημα είναι ότι... «το κίνημα διαμαρτυρίας δεν έχει αρχηγό που να τον σέβονται όλοι»!                                                                  ΠΗΓΗ:www.ethnos.gr