Μεταξάς - Γκαίμπελς |
Ο προσανατολισμός της Ελλάδας υπέρ της Αγγλίας ήταν αποτέλεσμα των απόψεων του Βασιλιά Γεώργιου Β΄, ο οποίος είχε περάσει τα χρόνια του ως έκπτωτος στην Αγγλία και είχε ισχυρότατους δεσμούς με την εκεί πολιτική και πολιτειακή ανώτατη ηγεσία. Ο Ιωάννης Μεταξάς γνώριζε τους δεσμούς αυτούς, ενώ από εγγραφές στο ημερολόγιο του φαίνεται πως είχε καταλάβει ότι για την σταθεροποίηση του στην εξουσία, είχε ανάγκη την στήριξη του Αγγλικού παράγοντα. Ταυτόχρονα ο Μεταξάς παρά την ιδεολογική του συγγένεια με τα
Μεταξάς, Γεώργιος και Παπάγος με Βρετανούς αξιωματούχους |
Η θέση της Ελλάδας έγινε πολύ δύσκολη όταν η Ιταλία κήρυξε τον πόλεμο στην Αγγλία και στην Γαλλία στις 10 Ιουνίου του 1940 καταλαμβάνοντας χωρίς μάχη την Αλβανία και ξεκινώντας μια σειρά ασήμαντων μεθοριακών επεισοδίων σκοπίμως σκηνοθετημένων (επεισόδιο Νταούτ Χότζα) που δυναμίτιζε το κλίμα ανάμεσα στις δύο χώρες. Τα επεισόδια αυτά σε συνδυασμό με την συνεχή ενίσχυση των Ιταλικών δυνάμεων στην Αλβανία ανησύχησαν τους Γερμανούς που όπως φαίνεται δεν επιθυμούσαν σε καμία περίπτωση πολεμική εμπλοκή στα Βαλκάνια. Η "φιλλεληνική" αυτή πολιτική του Χίτλερ δεν υπαγορευόταν από τον
Ρίμπεντροπ - Χίτλερ |
Είναι επίσης σίγουρο πως οι Γερμανοί ιθύνοντες δεν έτρεφαν αυταπάτες για τους προσανατολισμούς της Ελλάδας την οποία κατέτασσαν στις "εχθρικά διακείμενες χώρες". Έτσι σε ένα μεταπολεμικό Γερμανικό σχεδιασμό της νέας τάξης πραγμάτων, η Μεσόγειος θεωρούταν ως περιοχή αποκλειστικής Ιταλικής επιρροής. Εκείνη την στιγμή πάντως επεδίωκαν την αποφυγή εμπλοκής στα Βαλκάνια. Έτσι όταν στις 9 Αυγούστου οι Ιταλοί ξεκίνησαν να σχεδιάζουν την επίθεση κατά της Ελλάδας και ζήτησαν την βοήθεια Γερμανών στρατιωτικών, ο Χίτλερ απαγόρευσε την συνεργασία των δύο επιτελείων. Μετά τον προκλητικό και άνανδρο τορπιλισμό της "Έλλης", ο υπουργός εξωτερικών της Γερμανίας Ρίμπεντροπ επανέλαβε σε διάβημα του προς τους Ιταλούς (Αλφιέρι) στις 19 Αυγούστου, πως πρέπει να διατηρηθεί η ειρήνη στα Βαλκάνια πάση θυσία κάτι που επανέλαβε και ο υφυπουργός του Βέρμαν στις 24 Αυγούστου στον Ιταλό επιτετραμένο στο Βερολίνο Τζαμπόνι.
Στους δύο μήνες που ακολούθησαν (Σεπτέμβριος - Οκτώβριος) , οι Ιταλοί προσπαθούσαν εμμέσως να αποσπάσουν μια Γερμανική συγκατάθεση για ελεύθερη δράση στα Βαλκάνια, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Από την άλλη πλευρά, οι Γερμανοί λάμβαναν συνεχώς ενδείξεις για την επικείμενη Ιταλική επίθεση, αλλά εκτός από χλιαρές φραστικές παραστάσεις δεν λάμβαναν κάποια
Χίτλερ Μουσολίνι το 1943 |
Το νέο του Ιταλικής επίθεσης κατά της Ελλάδας έφτασε στον Χίτλερ όταν βρισκόταν κοντά στην Μπολόνια καθ΄οδόν προς την Φλωρεντία. Η Ιταλική πρωτοβουλία εξαγρίωσε τον Χίτλερ ο οποίος αφού είπε πως οι καιρικές συνθήκες θα αποτελούσαν μεγάλο εμπόδιο για την Ιταλική επίθεση, καταφέρθηκε κατά των Γερμανών αξιωματούχων στην Ιταλία κατηγορώντας τους ότι "ενώ ήξεραν τα καλύτερα εστιατόρια της Ρώμης, ήταν οι χειρότεροι κατάσκοποι". Μετά κατηγόρησε τους Ιταλούς για διπλοπροσωπία φωνάζοντας "κάθε δεύτερος Ιταλός είναι είτε προδότης είτε χαφιές".
Η αμαξοστοιχία του Χίτλερ έφτασε στις 10 το πρωί στην σημαιοστολισμένη Φλωρεντία. Ο Μουσολίνι υποδέχθηκε τον Χίτλερ θριαμβολογώντας για την "επιτυχία" του. Ο Χίτλερ συγκρατήθηκε και τον συνεχάρη, αλλά στο ταξίδι της επιστροφής μιλώντας προς τους επιτελείς του χαρακτήρισε την ιταλική εισβολή ως "επικίνδυνο εγχείρημα που θα κατέληγε σε σίγουρη πανωλεθρία".
I. B. Δ.
Πηγές
Αννίβας Βελιάδης, Μεταξάς - Χίτλερ (ελληνογερμανικές σχέσεις στην μεταξική δικτατορία 1936-1941), εκδόσεις Ενάλιος
Ιωάννης Μεταξάς, Ημερολόγιο
Ιωάννης Κολιόπουλος, η δικτατορία του Ιωάννη Μεταξά και ο πόλεμος του ΄40, εκδόσεις Βάνιας ΠΗΓΗ:www.istorikathemata.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου