ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙ' ΑΥΤΟ

Έτος 1997, μακριά από την κρίση, εποχή πιο ανέμελη και σίγουρα λιγότερο τρελή. Ο Σφακιανάκης μεσουρανεί. Η συνεργασία με τον Χρυσοβέργη αλλά πολύ περισσότερο με τον Μουκίδη, έχει απογειώσει την καριέρα ενός τραγουδιστή,ενός καλλιτέχνη που από την αρχή φάνηκε ότι είναι «άλλο» ανέκδοτο.

Από το 1991 τολμά και βγάζει δίσκους με τραγούδια που όλοι οι άλλοι ή τα είχαν ξεχάσει ή τα αγνοούσαν και σίγουρα θεωρούσαν ότι δεν θα τους προσφέρουν τίποτα στην ματαιοδοξία για μια μεγάλη καριέρα. Ακούγεται εκείνη τη χρονιά σε δίσκο το «σιγανά και ταπεινά».

Το μεγάλο όμως βήμα, η μεγάλη πρόκληση πραγματοποιείται το 1997. Μετά από ένα πετυχημένο cd single τολμάει και βγάζει έναν δίσκο που έσπασε το κατεστημένο. Ανάμεσα σε μπουζουκοτράγουδα, αγαπούλες και λοιπά βγαίνει στην κυκλοφορία το «εμπειριών συλλέκτης». Τραγούδια που μέχρι τότε ήταν ανάμνηση από μπουάτ και άλλα περιθωριακά μέρη διασκέδασης μπαίνουν στα μπουζούκια. Βιτάλη, Μικρούτσικος, Σαββόπουλος μέχρι και blackmore ακούγονται σε mainstream δίσκους. Το κοινό σαν σφουγγάρι τα ρουφάει.

Φτάσαμε στο 1999, το Rex έχει μόνο του όσο κόσμο έχουν όλα τα υπόλοιπα μαγαζιά της νύχτας. Καλλίγραμμες κοπέλες και νεαροί το γεμίζουν για να ακούσουν τον καλλιτέχνη που κρατάει όλο το πρόγραμμα μόνος του. Που δεν είναι ντίβα να βγει στις 02:00, αλλά ανοίγει και κλείνει το πρόγραμμα. Τα τραγούδια έχουν γίνει μετάγγιση. Εκτός από τα δικά του, εκτός από αυτά που αναπαράγει μέσα από το «εμπειριών συλλέκτης» , τολμάει και πάει παρακάτω. Καζαντζίδης, Διονυσίου, Καλδάρας, Ξαρχάκος, Βαμβακάρης, Τσιτσάνης μέχρι και Ξυλούρης δίνουν άλλη διάσταση στην διασκέδαση.

Το μαγαζί όλο όρθιο, γεμάτο. Έγινε ο μύθος. Μέχρι και ο «βαρύς» και βαρύς ηχολήπτης κουνιέται πάνω ψηλά στην εξέδρα. Μυθικά τραγούδια χρησιμοποιούνται και γίνονται μέρος μιας διασκέδασης που μέχρι τότε ερχόταν λίγο πιο ανάλαφρα.

Προχωρά σε αυτό το ρυθμό. Η ξεχωριστή επιτυχία ή ο χαρακτήρας τον κρατούν σε αυτό το στυλ. Το star system υποκλίνεται, κανάλια, δημοσιογράφοι και μαϊντανοί έχουν βρει καινούργιο ξενιστή για να παρασιτούν. Ακόμα και δημοσιογράφοι σαν τον Αθανασίου στο mega ζητούν και έχουν συνέντευξη. Ακούγονται παράξενα πράγματα, εκτός εποχής. Μέχρι και για τον πατέρα του που πήγε στην Μακρόνησο. Το ηφαίστειο βρυχάται και που και που ρίχνει προειδοποιητικές βολές. Τραγούδια σαν το «Η πιο γλυκιά πατρίδα», ή ακόμα χειρότερα σαν το «Πρόβατα» δείχνουν ότι έχει ψωμί η υπόθεση.

Το 2009 τολμάει και «βγάζει» τραγούδι για τον δολοφονημένο Σολωμό Σολωμού. Εκτός εποχής και εντελώς political incorrect. Εκτός κλίματος που επιτάσσει την Ελληνοτουρκική φιλία, τις κουμπαριές του Καραμανλή με τον Ερντογάν  και τα ζειμπέκικα του Γιώργου Παπανδρέου στη Σάμο με τους Τούρκους φίλους του. Η κατάσταση πια έχει ξεφύγει, έγινε ανεπιθύμητος. Δεν μπορείς να μιλάς για δολοφονίες ή να κάνεις κριτική. Δεν μπορείς να τραγουδάς μέσα σε «μπουζούκια» το μπήκαν στην πόλη οι εχθροί, πόσο μάλλον να έχεις οθόνη μέσα σε μπουζούκια και να δείχνεις στιγμές από τον Αττίλα.

Απλά δεν γίνεται.

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ!!!

Από το 2009 και μετά αρχίζει η παρακμή, δεν είναι πια πρώτο όνομα και ψωμί ή καλύτερα αίμα ως ξενιστής στα παράσιτα δίνει μόνο μέσα από δηλώσεις.

Αποκορύφωμα οι τελευταίες που χάλασαν και την συνεργασία με το υπόδειγμα συνετής ζωής και δημοκρατικών φρονημάτων, την κυρία Βανδή.

Οι δημοσιογράφοι κάνουν κέντα, αναμειγνύοντας τις αιρετικές δηλώσεις του με την υπερευαισθησία των δημοκρατών στο θέμα της Χρυσής Αυγής. Το κόλπο γνωστό, θα απομονώσουμε ότι πουλάει και το υπόλοιπο θα το κόψει ο Προκρούστης του μοντάζ. Είπε λοιπόν, άστοχα, ότι υποστηρίζει την Χρυσή Αυγή. Είπε και άλλα όμως. Που είναι αυτά;

Είπε και άλλα, είπε και άλλα, είπε και άλλα

Είπε «Δεν είναι οι δηλώσεις μου αυτό στο οποίο θα έπρεπε να εστιάσει ο κόσμος, αλλά αυτά που συμβαίνουν! Τα συμβάντα είναι συνταραχτικά. Η δικτατορία που αυτή τη στιγμή ζούμε, που φυλακίζει ανθρώπους όπως και αν λέγονται, από όπου και αν προέρχονται, είναι υπαρκτή. Αύριο θα σου χτυπήσουν τη δική σου πόρτα, τη δική μου... κατάλαβες; Ο Νότης Σφακιανάκης είμαι, Έλληνας και μόνο. Αυτό είμαι. Πες τους να πάνε να γ*μ*θούν* από όπου και αν προέρχονται. Εγώ δεν έχω ιδιοτέλεια, εσένα σκέφτομαι που αύριο, δεν θα έχεις δουλειά. Εγώ είμαι ταχτοποιημένος, εσένα σκέφτομαι που αύριο θα σε τυραννήσουν, θα σε κλείσουν φυλακή, επειδή θα πεις τη γνώμη σου...».

Και πολλά άλλα.

Αλλά αυτά δεν συμφέρουν να αναπαράγονται. Και μένουμε βέβαια στην Χρυσή Αυγή.

Το κακό όμως είναι ότι με αυτόν τον τρόπο μένουν και όσοι τον ακούν σε αυτό. Και φτάνουμε μέχρι και σε σημείο να κάνει συγκεντρώσεις η Χρυσή Αυγή και να παίζει Σφακιανάκη. Σε λίγο θα δούμε σε συγκέντρωση του κόμματος να παίζεται και το «Μπήκαν στην πόλη οι εχθροί»

Τι άλλο θα δούμε!

Παρόλα αυτά……..

Πρεμιέρα, το κέντρο γεμάτο!!! Ασφυκτικά.

Και η μοίρα παίρνει την εκδίκησή της, οι Goin’ Through μαζί του!!! Σε λίγο δυστυχώς θα μας πούνε ότι και ο Βουρλιώτης είναι φασίστας. Μήπως ήταν και οι Peloma Bokiou?

Η Ελληνική πολιτική που προσπαθώντας να αντιμετωπίσει τον φασισμό με φασισμό, η Ελληνική πολιτική που λειτουργεί αφοριστικά και τιμωριτικά, στο τέλος δεν θα έχει ποιόν να αφορίσει. Διότι απλά δεν έχει την παιδεία και τις δημοκρατικές αξίες να ανακαλέσει όλους αυτούς στα δημοκρατικά ιδεώδη. Έτσι απλά τους πετάει σε έναν Καιάδα από τον οποίο στο τέλος κανείς δεν θα γλιτώσει.

Δεν μπορεί η Ελληνική πολιτική να δώσει το παράδειγμα των δημοκρατικών αντιλήψεων, για αυτόν τον λόγο, διώκει. Δεν αναρωτιέται τι μπορεί να οδήγησε ανθρώπους στην αγκαλιά της Χρυσής Αυγής πολύ απλά γιατί δεν έχει την ικανότητα αλλά και την εντιμότητα να το κάνει.

Οι Έλληνες πολιτικοί είναι υπεύθυνοι για πολλές δολοφονίες. Είναι καταρχήν για αυτές που συντελούνται τώρα. Είναι όμως υπεύθυνοι και για τις μελλοντικές. Για αυτές που  θα κάνει ο μεσσίας που θα έρθει «για να ξεβρομίσει ο τόπος» Είναι υπεύθυνοι για την επόμενη χούντα. Και για τα θύματα που αυτή θα έχει.

Αυτοί δεν πάθουν τίποτα. Θα φύγουν για το Παρίσι ή θα «αυτοεξοριστούν» και θα ανεβάζουν παραστάσεις σε κανένα καλό θέατρο ή θα διοργανώνουν κανένα «γκαλά» για την σωτηρία της Ελλάδας. Η το πολύ πολύ θα εξαργυρώσουν κανένα «εδώ Πολυτεχνείο» για να αποκτήσουν δικαιώματα στην κληρονομικότητα της επόμενης πολιτικής ημέρας.

Αλίμονο από αυτούς που θα είναι στην μέση όμως. Όπως πάντα, ή όπως είπε και στις δηλώσεις του ο Σφακιανάκης,

 «Εγώ είμαι ταχτοποιημένος, εσένα σκέφτομαι που αύριο θα σε τυραννήσουν»

ΠΗΓΗ