ΠΛΗΡΩΜΕΝΑ ΛΟΓΙΑ

Αν θέλεις να δεις τι καπνό φουμάρει ο λαός κοίτα την διανόηση που τον εκπροσωπεί. Δεν είναι δυνατόν να έχεις γράψει “ το σεργιάνι μας στον κόσμο ήταν δυο μέτρα γης” και να προλογίζεις την ποιητική συλλογή ενός από τους διαχειριστές της κοινής γνώμης ενός πουλημένου καθεστωτικού ΜΜΕ. Δεν γίνεται!
Δεν γίνεται να έχεις κοιτάξει τον ουρανό και να γράφεις την “Κώμη της Βερενίκης” και να στριμώχνεσαι ανάμεσα σε Πρωτόπαπα και Μπίστη παλαμακίζοντας τον Κώστα Σημίτη σε εκδήλωση της “Ελιάς”. Δεν γίνεται!
Δεν γίνεται να έχεις φθάσει 80 χρονών με κοινωνικούς αγώνες στην πλάτη σου, με θεατρικές δουλειές κόντρα σε καιρούς δύσκολους και να αποθεώνεις το παιδί του μακελάρη των Ες Ες για την αυριανή Ευρώπη των Νέων.
Δεν γίνεται την στιγμή που οι τραπεζίτες είναι έτοιμοι να πετάξουν από τα σπίτια τους ολόκληρες οικογένειες, εσύ που έγραψες “διατίθεται απόγνωσις εις άριστην κατάστασιν και ευρύχωρο αδιέξοδο, σε τιμές ευκαιρίας” να δέχεσαι το βραβείο αυτών που πωλούν τις ζωές σε τιμές ευκαιρίας.
Ο λεγόμενος αφρός του λαού, αυτός που σκοπό έχει να σηκώνει την κρυμμένη ακατέργαστη ηθική του αδικημένου πολίτη είναι τελικά το κατακάθι του πικρού καφέ που μάς προσφέρει η εξουσία δίχως το παξιμάδι της παρηγοριάς. Πέρασε πάνδεινα τούτος ο λαός μέσα σε λιγότερο από 200 χρόνια, μα όταν τα πόδια λύγιζαν και τα κεφάλια ήταν έτοιμα να σκύψουν αποδεχόμενα την ήττα, ένα τραγούδι, ένα ποίημα, ένας θούριος, ένα γραπτό, μία μουσική, ένας πίνακας, ένα βιβλίο τον έκαναν να ξαναπαίρνει ανάσα, να πεισμώνει και να παλεύει.
Η ζώσα διανόηση της χώρας με τα στερνά της καμώματα και τις κολιγιές που κάνει με τους καταπιεστές, με τους προύχοντες και τους άκαπνους σωτήρες μάς αποδεικνύει ότι μάς δούλευε χοντρά εδώ και τουλάχιστον 30 χρόνια. Μαγαζάκι γωνία είχαν βρει με το συναίσθημα να πωλείται στον πάγκο μέσα από βιβλία, από ποιήματα και δίσκους τραγουδιών. Κονόμησαν από το συναίσθημα, έγιναν καθεστώς από το συναίσθημα με κέρδος τεράστιο εφόσον το συναίσθημα ήταν του λαού και αυτός πάντα το έδινε σε όλες τις εκφάνσεις του απλόχερα.
Η διαφορά με τις προηγούμενες γενιές διανοουμένων είναι ότι εκείνοι έσπρωχναν ενθαρρύνοντας τον λαό με το έργο τους σε πράξεις αντίστασης, ενώ τούτοι εδώ συναγελάζονται με ονόματα που ούτε στο χαρτί δεν μπορείς να γράψεις γιατί θα το λερώσεις επειδή έχουν μετατραπεί σε μικροαστούληδες νοικοκυραίους που δεν θέλουν να χάσουν την κερδισμένη και κερδοφόρα δόξα τους. Η ένδεια των καιρών και η έλλειψη πραγματικής διανόησης τους κάνει να συγκρίνουν τους εαυτούς τους με όσους πραγματικά τίμησαν την Ελλάδα με τον τρόπο ζωής τους και με το έργο τους.
Η ζώσα διανόηση δεν έχει ως μούσα το ιδανικό, την αξιοπρέπεια, την ελευθερία, την πραγματική ζωή, αλλά την ίδια την εξουσία που είναι κόντρα σε όλα αυτά που θα έπρεπε να εκπροσωπεί η διανόηση. Ο σημερινός διανοητής δεν ποιεί έργο από το συναίσθημα, κατασκευάζει τέχνη πλυντηρίου για τα λερωμένα κι άπλυτα της εξουσίας εκμεταλλευόμενος την αποθέωση που είχε το έργο του από το λαό τα προηγούμενα χρόνια. Στα φώτα της δημοσιότητας όλοι τους ξεβράζοντας την από χρόνια κρυμμένη αλαζονεία τους προχωρούν στα φανερά. Κόντρα στους ήρωες που περπατούν στα σκοτεινά μέσα από τους στίχους του Σεφέρη ξερνώντας το κόμπλεξ τους επειδή δεν άγγιξαν ούτε με το δάχτυλο το μέγεθος της πραγματικής διανόησης.
Δεν είναι απλά η ξεφτίλα που σου μένει τούτη τη στιγμή που πέφτουν οι μάσκες όλων αυτών που κάποτε νόμιζες ότι σε ανυψώνουν ηθικά και πνευματικά. Είναι που σου μένει εκείνο το ερωτηματικό αν όλα αυτά που εσύ είχες ενσωματώσει στην συνείδηση και στην καρδιά σου ως προσωπικά εμβατήρια στον πόλεμο για την ζωή δεν ήταν τίποτε άλλο από μία πληρωμένη παραγγελιά της εξουσίας προς τους διανοούμενους με μόνο σκοπό να γράφουν λόγια που θα σε έκαναν να νιώθεις ξεχωριστός στο σεργιάνι σου στο κόσμο που ήταν μόνο 2 μέτρα γης.
Σου μένει το ερωτηματικό αν το δικό σου παράπονο δεν ήταν τίποτε άλλο παρά καλοπληρωμένα λόγια που είχαν τα τραγούδια τους.-
ΠΗΓΗ