ΕΛΛΑΔΑ, ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ

Σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται. – Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα, – Ραγιάδες έχεις, μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι, – κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα, – των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι… - Κωστής Παλαμάς

Το κεντρικό σύνθημα που υπήρχε πάντοτε πάνω από τον τίτλο αυτής της εφημερίδας και υπάρχει σήμερα στην τελευταία σελίδα της εκδόσεώς μας ήταν και είναι: «Για μια μεγάλη Ελλάδα σε μια ελεύθερη Ευρώπη». Δεν ήσαν λίγοι αυτοί που αντιμετώπισαν με ειρωνεία τις λέξεις «σε μια ελεύθερη Ευρώπη». Το πόσο ελεύθερη είναι η Ευρώπη απεδείχθη από την συνεχιζόμενη κρίση στην Μέση Ανατολή και την αμερικανική εισβολή παρά την θέλησή της και ενάντια στα συμφέροντά της, που απέδειξε ότι η Ευρώπη είναι ένας παρίας της διεθνούς πολιτικής. Αυτό είναι από κάθε πλευρά παράδοξο, αφού και την δημογραφική ισχύ έχει και την οικονομική ώστε να είναι μία μεγάλη δύναμη.
Από την άλλη πλευρά επίσης παράλογο και ρομαντικό θεώρησαν και θεωρούν κάποιοι το σύνθημα «για μια μεγάλη Ελλάδα» και όμως μιλάμε για μεγάλη Ελλάδα γιατί μόνο μια μεγάλη Ελλάδα μπορεί να είναι ελεύθερη. Μια μικρή Ελλάδα πολύ απλά δεν είναι Ελλάδα, αλλά ένα άθλιο προτεκτοράτο. Όπως είναι σήμερα η χώρα μας, υποδουλωμένη κυριολεκτικά στο διεθνές τραπεζικό και χρηματιστηριακό κεφάλαιο, με μία οικονομία άμεσα εξαρτώμενη από ξένα κέντρα αποφάσεων. Με μία κοινωνία σε βαθύτατη κρίση, που ανάμεσά της ζουν τρία εκατομμύρια λαθρομετανάστες, που έχουν διαλύσει κυριολεκτικά τον κοινωνικό ιστό και δημιουργούν άμεσο πρόβλημα εσωτερικής ασφαλείας.
Απέναντι σε αυτά τα κρίσιμα προβλήματα οι κατεστημένες πολιτικές δυνάμεις του τόπου παραμένουν αγκυλωμένες στο μικροπολιτικό τους όνειρο, που είναι όνειρο γι’ αυτούς και για τον λαό εφιάλτης. Άλλος θέλει τον «εκσυγχρονισμό», άλλος την αλλαγή της αλλαγής και άλλος νοσταλγεί ακόμη τα… σοβιέτ! Και όλοι μαζί είναι αδύναμοι να χαράξουν μια ενιαία εθνική στρατηγική.
Ποιος θα μπορούσε να μας βοηθήσει από τους ξένους σε αυτήν την δύσκολη κατάσταση, που βρισκόμαστε σαν έθνος; Κατηγορηματικά θα πω ΚΑΝΕΝΑΣ! Κανένας δεν είναι διατεθειμένος να μας βοηθήσει, εάν εμείς πρώτα δεν βοηθήσουμε τον εαυτό μας. Η Ευρώπη που γνωρίζουμε εάν και εφ’ όσον δεν μετατραπεί σε μία στρατιωτική συμμαχία (εξαιρουμένης φυσικά της Αγγλίας…), δεν μπορεί να μας προσφέρει τίποτε. Στην Ρωσσία γυρνάμε την πλάτη. Οι αμερικάνοι θέτουν πλέον ανοικτά στους λαούς το θέμα ως εξής: Πόλεμος ή υποταγή! Όσοι διαλέγουν την υποταγή φυσικά και δεν έχουν να φοβηθούν τίποτε στον νέο κόσμο της pax americana. Όσοι όμως διαλέγουν τον δρόμο της ελευθερίας ας προετοιμάζονται για πόλεμο.
Η πολιτική των κανονιοφόρων δυστυχώς ή ευτυχώς δεν παρήλθε. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο και επιβάλλεται σήμερα προπαντός μία ενιαία εθνική στρατηγική πέραν των κομμάτων, μια εθνική στρατηγική επιτέλους εναρμονισμένη με το γεγονός ότι μόνο με τα όπλα μπορείς να υπερασπιστείς την πατρίδα σου. «Περισσότερα κανόνια και λιγότερο βούτυρο». Αυτό απαιτεί ο καιρός εάν έχουμε το θάρρος να δούμε την αλήθεια κατάματα.                                                          ΠΗΓΗ:xryshaygh.wordpress.com