Από το Αλλενάκι Ο στόχος είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνικές ιδιωτικές μικροϊδιοκτησίες και μεσαίες ιδιοκτησίες.
Ο Έλληνας δεν υπήρξε ανέστιος λαός. Δεν υπήρξε περιπλανώμενος. Είναι ΟΔΥΣΣΕΑΣ!
Η βαθιά σχέση του Έλληνα με την Ιερή Πατρώα Γή αποτυπώθηκε στο 80% της σημερινής ιδιοκατοίκησης.
Αυτό ΔΕΝ το θέλουν τα ΔΙΕΘΝΗ ΚΕΦΑΛΑΙΑ που έχουν υποδουλώσει την πατρίδα. Θέλουν να το σπάσουν.
Θέλουν να καταστήσουν τον Έλληνα ανέστιο! Αρα δούλο.
Πρέπει λοιπόν να καταστήσουμε κατανοητό και στην τελευταία γιαγιά στο χωριό ότι ΔΕΝ θα στοχεύσουν στη ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΑΡΧΙΚΑ.
ΠΡΩΤΑ θα στοχεύσουν στις ιδιωτικές μικροϊδιοκτησίες και έχουν αρχίσει από τώρα να προετοιμάζουν τον κόσμο για ΞΕΝΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ-ΕΙΣΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΛΕΣΟΥΝ.
_________________________________________________________________________
γράφει ο Θραξ Αναρμόδιος
Το τελευταίο ταμπούρι του Έλληνα, το τελευταίο του όρυγμα, είναι το ιδιόκτητο σπιτάκι του. Είναι το τελευταίο οχυρό της ανεξαρτησίας, της αξιοπρέπειας και της ύπαρξής του.
[Ο μπαξές, ο λαχανόκηπος, είναι πρόσθετο αμυντικό μέτρο, αλλά πολύ ισχυρό, για μια σειρά από λόγους όχι μόνο οικονομικούς].
Η μικρές του αποταμιεύσεις είναι το μπαρούτι της αντίστασης.
Το βόλι. Το ΠΟΛΥΤΙΜΟ.
Αλλά το κρυφό μεγα-όπλο, η εφ’ όρου ζωής ασφαλιστική του εταιρεία, είναι η οικογένεια. Το σόϊ του δηλαδή, οι συγγενείς. Αλλά και οι φίλοι. Φίλοι. OI ΦΙΛΟΙ.
Αυτά τα “λίγα” προσπαθούν να μας πάρουν τόσα χρόνια.
Πατρίδα, έθνος, στρατός, γλώσσα, παράδοση και άλλα τέτοια ιερά, αυτά τα “λίγα” έχουν στον πυρήνα τους.
Αυτό είναι το σκληρό τους κουκούτσι.
Που έχουν λυσσάξει να το διαβρώσουν, να το σπάσουν.
Γι’ αυτό μάνιασαν να του υποθηκεύσουν το σπιτάκι του, να το εξανεμίσουν σε δυο γενιές με φόρους κληρονομιάς, αλλεπάλληλες αυξήσεις αντικειμενικών αξιών ΣΕ ΜΙΑ ΦΛΟΥΔΑ ΓΗΣ κι άλλα τερτίπια.
Γι’ αυτό ροκανίζουν τις λίγες καταθέσεις του με χρηματιστιριακές υποσχέσεις.
Γι’ αυτό διαβρώνουν την οικογένεια με εξοντωτικά ωράρια και βαμπίρ στην τηλεόραση.
Γι’ αυτό δεν έμεινε λαϊκός πολιτισμός, λαϊκή τέχνη και τραγούδι.
Κι είναι όλα μια ίδια αηδιαστική σούπα.
Το σπιτάκι, λίγα λεφτουδάκια στην άκρη, η οικογένεια, οι συγγενείς και οι φίλοι.
Αυτά τα “λίγα” είναι που έχουμε για να δώσουμε και την τελική μάχη που πλησιάζει.
Γι’ αυτό ενότητα. Οχι άλλη φαγωμάρα. Φτάνει πια με τα κομματικά.
Ξέρουμε όλοι ΠΟΙΟΙ ΦΤΑΙΝΕ.
Μην ξύνουμε τις πληγές των τάχαμου “πολιτικών μας αντιπάλων”.
Φτάνει πατριώτες. ΦΤΑΝΕΙ. Πολλές από αυτές τις πληγές είναι και δικές μας.
Είμαστε σε πόλεμο τώρα.
Θραξ Αναρμόδιος
ΥΓ. Οσο περισσότεροι αντέξουν, και όσοι λιγώτεροι πάνε στις Νομαρχίες για δελτία απορίας, που διαβάζω ότι αυξάνονται τελευταία, τόσο περισσότερο θα αντέξουμε.
Συνδέστε το επίσης: Το τέλος της αγροτικής κοινωνίας σήμανε και το τέλος των πολεμιστών;
σσΟ: Η έννοια “πολιτισμός” εκπορεύεται της Πόλεως. Η πόλις ξεκίνησε από την τέχνη των Γηγενών. Την Γεωργία δηλαδή.
Του Παναγιώτη Κλεοβούλου
Δικηγόρου και στελέχους Κινήματος Ελληνικής Αντίστασης
Ο πρωτόγονος άνθρωπος, αφ΄ ότου επεδόθη στη γεωργία, αναγκάσθηκε να κατασκευάσει μόνιμες κατοικίες στο χώρο τον οποίο επέλεξε. Ως εκ τούτου φυσικότατα επήγασε το συναίσθημα της αγάπης του προς το χώρο στον οποίο εμπιστεύθηκε την ύπαρξη του, την οικογένεια του, την περιουσία του. Στο χώρο αυτό είδαν το πρώτο φως του ήλιου τα παιδιά του, εκεί γαλουχήθησαν, εκεί έθαψε τους προσφιλείς νεκρούς του. Στην πατρώα γη δημιούργησε τα πρώτα ήθη και έθιμα, τα οποία αποτέλεσαν και τους πρώτους νόμους. Εκεί το γένος του λάτρευσε τους ίδιους θεούς. Ως ήτο επόμενο οι άνθρωποι ανέπτυξαν ιδιαίτερο ψυχικό δεσμό με το χώρο. Ο χώρος αυτός κατέστη η γη η αγαπημένη. Κάθε κομμάτι της γης, κάθε δέντρο, κάθε βράχος, συνδέθηκε άρρηκτα με τη ζωή των ανθρώπων και στο χώρο αυτό των πατέρων εδόθη το όνομα Πατρίς.
Η όμαιμη κοινωνία που ανεπτύχθη σ΄ αυτό το χώρο, είχε πλήρη συνείδηση του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Δημιούργησε δηλαδή εθνική συνείδηση και ήταν έτοιμη να υπερασπισθεί την αγαπημένη γη των πατέρων και των παιδιών της με πλήρη αυταπάρνηση. Η γη αυτή γεννούσε μαζί με τη φύση και ανθρώπινα λιοντάρια, αγρίμια, που με πλήρη επίγνωση της ιστορικής τους καταγωγής και σε πλήρη ταύτιση με τη γη που τους γέννησε, τους έτρεφε, τους έδινε ζωή και έφερε στα σπλάχνα της τα οστά των πατέρων τους, ήσαν πανέτοιμοι να την υπερασπιστούν, μαζί μ’ αυτή και την τιμή του Έθνους, άχρι θανάτου!
Μέχρι τις περασμένες δεκαετίες διατηρήθηκε αυτός ο κώδικας τιμής και αυτή η κοσμοαντίληψη στην Ελληνική ύπαιθρο όπου το Έθνος διατηρούσε την αυθυπαρξία του δια των κοινοτήτων. Η αγροτιά, ιδιαίτερα η ορεινή ήταν η κοινωνία που τροφοδότησε όλους τους εθνικούς αγώνες μέχρι την ΕΟΚΑ και ακόμη μέχρι τις μάχες της Μασούρας.
Όμως η άλλοτε ακμάζουσα και θάλλουσα από Ελληνικότητα Κυπριακή ύπαιθρος των παππούδων μας εξέλειπε πλέον και τούτο οφείλεται στην έλευση της αστικής τάξης. Η αστική τάξη ως καθαρά παρασιτική τάξη, παράλληλα με την οικονομική της δραστηριότητα στους τομείς εισαγωγών, τραπεζικών εργασιών, τοκογλυφίας και της κερδοσκοπίας δια της αγοραπωλησίας γης, νομισμάτων, πολύτιμων μετάλλων ή μετοχών ανέπτυξε και ανάλογη «κουλτούρα». Μια κουλτούρα παρασιτική και επιζήμια για το Έθνος.
Η επέλαση της επέβαλε και τις σαθρές της αξίες, εις βάρος της αγροτικής κοινωνίας και κατακρήμνισε το παραδοσιακό οικοδόμημα και τις αξίες του. Και έχει κάθε λόγο να κατακρημνίσει και να υπονομεύσει την έννοια της πατρίδας, αφού η παρασιτική λειτουργία και η εμπορική δραστηριότητα (της αστικής τάξης) αποβαίνει επιβλαβής για την εγχώρια παραγωγή. Κάθε μέτρο προστασίας της εθνικής οικονομίας ανακόπτει τις δικές της δραστηριότητες. Έτσι μπαίνει σε λειτουργία το ανίερο έργο. Κρημνίζεται και λοιδορείται πλέον το ηρωικό ιδεώδες, η πολεμική αρετή, τα θρησκευτικά ιδεώδη. Κρημνίζονται και υπονομεύονται επίσης τα δύο κύρια ιδεώδη της παραδοσιακής αγροτικής κοινωνίας. Το ιδεώδες της αρρήκτου συνδέσεως με τον τόπο, (δηλαδή η έννοια της πατρίδος) και το συνδεδεμένο με το πρώτο, ιδεώδες της φυλετικής καθαρότητας, της έννοιας δηλαδή ότι αυτή η φυλή είναι αυτόχθων και από αρχαιοτάτων χρόνων κατέχει αυτή τη γη ως δικαίωμα βιολογικής διαδοχής.
Οι αξίες του αστικού πολιτισμού διαπλάθουν ένα χαρακτήρα άκρως αντίθετο του γεωργικού ιδεώδους της συνδέσεως προς τη φύση και προς το ρυθμό του Κόσμου και της υπομονετικής προσαρμογής στις εποχές, στις καιρικές συνθήκες και στη θεία πρόνοια.
Πλάθεται έτσι ο νέος άνθρωπος του αστικού πολιτισμού ο οποίος μισεί τους ποιητές, τους θεματοφύλακες της παράδοσης, τους ασχολούμενους με τις πνευματικές αξίες, τους δημιουργούς, τους πολεμιστές, τους ήρωες, όσους δεν θέλουν να καταναλώσουν τα εισαγόμενα προϊόντα, όσους δεν θέλουν να δανεισθούν. Ο αστός όντας ο ίδιος κοσμοπολίτης καθίσταται δεινός πολέμιος των εθνικών παραδόσεων, της εθνικής γλώσσας, των εθνικών συνόρων, της θρησκείας. Οι αστοί κοσμοπολίτες είναι έτοιμοι να υποστηρίξουν οιανδήποτε κοσμοπολίτικη οργάνωση υποσχεθεί ισοπέδωση της εθνικής γλώσσας, των εθνικών παραδόσεων, των εθνικών συνόρων.
Όλη αυτή η θεωρία επαληθεύεται βεβαίως, σε Ελλάδα και Κύπρο και μας παραπέμπει στα φαινόμενα της νεόπλουτης αστικής τάξης, η οποία πίεσε για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, επεδίωξε την καθιέρωση της Αγγλικής γλώσσας στο Πανεπιστήμιο, μεθόδευσε την κατάργηση της εθνικής ιδιομορφίας και των εθνικών συνόρων και επέβαλε την επέλαση των λαθρομεταναστών.
Η αστική δραστηριότητα δημιουργεί παράλληλα άλλα δύο φθοροποιά στοιχεία: την αστυφιλία και τη μεγαλούπολη. Η μεγαλούπολη από τη φύση της δημιουργεί διαλυτικά της κοινωνίας στοιχεία. Δημιουργεί τις στρατιές των ανέργων, απαραίτητο στοιχείο του καπιταλιστικού συστήματος για να κρατούνται τα ημερομίσθια σε χαμηλά επίπεδα. Από τη δεξαμενή των ανέργων εκτρέφεται σαν μινώταυρος η καπιταλιστική οικονομία και ο υπόκοσμος.
Όλη αυτή η μάζα που συνέρευσε από την ύπαιθρο στην πόλη διέκοψε απότομα την παραδοσιακή της ζωή. Εξέλειπε πλέον ο σύνδεσμος με τις παραδόσεις και τη φυσική ζωή, η δε νεώτερες γενεές δεν γνωρίζουν τίποτε για τη ζωή, για τη φύση, για τις εποχές, δεν έχουν οιανδήποτε σύνδεση ούτε με την ζωή των ζώων ούτε με την ανθρώπινη κοινότητα. Αυτό τους καθιστά επιρρεπείς σε οιανδήποτε βαρβαρότητα καθώς και σε οιανδήποτε αντιφυσική διδασκαλία, κυρίως όμως έχει εγκατασταθεί στην ψυχή τους η αποξένωση και η αλλοτρίωση. Αυτοί δεν απολαμβάνουν κανένα από τα αγαθά της μεγαλουπόλεως, δεν αισθάνονται πολίτες της, η ζωή σε αυτήν είναι ανιαρή, όπως και η εργασία τους, που δεν είναι πλέον δημιουργική. Από δημιουργικοί άνθρωποι συνδεδεμένοι με τον ρυθμό του Κόσμου κατέστησαν ασήμαντα πιόνια μιας οικονομικής μηχανής. Ζουν σε μια κοινωνία που δεν την εννοούν και ούτε τους εκφράζει, είναι λοιπόν έτοιμοι να τείνουν ευήκοον στους διαβόλους των κοσμοπολίτικων οργανώσεων που θα εμφανισθούν στην φτωχογειτονιά τους ή στην πλούσια συνοικία τους και θα ευαγγελίζονται την ισοπέδωση των πάντων.
Στην μεγαλούπολη υπάρχει επίσης και μια άλλη ομάδα ατόμων, που αποτελεί μάλιστα και την αριθμητική πλειοψηφία. Πρόκειται για τους αλλοδαπούς που συρρέουν από το περιθώριο του κόσμου. Οι αλλοεθνείς αυτοί δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τις ιδέες του ιθαγενούς πολιτισμού. Οι ιδέες αυτές, τους είναι απολύτως ξένες, επομένως εδώ δεν έχουμε απλώς πλήρη αποξένωση αλλά έχουμε ακόμη θετικό μίσος, αβυσσαλέο, θέληση ισοπεδώσεως. Σε αυτή την περίπτωση δεν έχει καμία σημασία το εάν ο αλλοδαπός είναι ανέστιος εργάτης ή υπέρπλουτος αστός. Το μίσος είναι το ίδιο.
Ένα ακόμη σημαντικό συστατικό αναπτύσσεται στην μεγαλούπολη. Αφορά τους «ανθρώπους του πνεύματος», τους «λογοτέχνες», τα στελέχη των μέσων μαζικής ενημέρωσης, οι οποίοι είτε κινούνται από μίσος διότι η κοινωνία αυτή δεν ανεγνώρισε το ταλέντο τους, είτε είναι μίσθαρνα όργανα της οργανωμένης κοσμοπολίτικης οργανώσεως. Οι μισθοφόροι αυτοί έχουν μια συνεχή παραγωγή έργων με σημαντική προπαγανδιστική εμβέλεια. Το έργο τους είναι αρνητικής υφής, βλέπει μόνον τα κακά της κοινωνίας και μεγαλοποιεί συνήθεις περιθωριακές κοινωνικές καταστάσεις.
Η αστική επανάσταση έχει διαβρώσει όλες τις κοινωνικές αξίες. Τα αξιώματα αγοράζονται και πωλούνται. Οι αστοί δεν συμπαθούν τους ισχυρούς κυβερνήτες, ισχυρούς υπό την έννοια της διαθέσεως ισχυρής θελήσεως που στηρίζεται στην γνώση των κοινωνικών φαινομένων. Αυτοί προτιμούν ανδρείκελα που τα προωθούν οι ίδιοι με τα χρήματα τους και τα οποία για να κυβερνήσουν στηρίζονται σε ασταθείς πολιτικές συμμαχίες.
Μέσα στην σύγχυση του μεγαλοπολιτικού περιβάλλοντος είναι φυσικό πολλές ομάδες συμφερόντων να διαγωνίζονται για την κατάλυση του κράτους και για την κατάληψη της εξουσίας. Εμπρός τους ανοίγονται δύο δρόμοι, είτε να διατηρήσουν τους θεσμούς ως φαντάσματα και να διοικούν εκ των παρασκηνίων, είτε να ισοπεδώσουν τον πολιτισμό και να τοποθετήσουν στην θέση του μια κοσμοπολίτικη προπαγάνδα που θα προσελκύει τις προαναφερθείσες ομάδες.
Η δεύτερη λύση φαίνεται προτιμητέα διότι καταστρέφοντας, μετατρέποντας σε αδίκημα και ύβρη τον Ελληνικό πολιτισμό, εξαφανίζεται η αντίδραση και μένει κυρίαρχος ο νέος κοσμοπολίτικος εκφασισμός. Καταστρεφομένης της κύριας φυλής στο μελλοντικό κοσμοπολίτικο κράτος θα κυριαρχήσει απολύτως και χωρίς αντίπαλο η πολιτική συνωμοσία που το κατέλαβε.
Εθνικές μειονότητες εγκατεσπαρμένες σε όλες τις μεγαλουπόλεις του Κράτους βρίσκονται σε πολύ πλεονεκτική θέση εφόσον αποφασίσουν να επέμβουν για την κατάκτηση της εξουσίας. Οι μειονότητες αυτές μπορούν ευχερώς να χρηματοδοτήσουν, να οργανώσουν, να υποστηρίξουν, να προστατεύσουν μια πολιτική οργάνωση, δεν μπορούν όμως να προσηλυτίσουν επιτυχώς στα δικά τους εθνικά ιδεώδη, πρέπει να καλύψουν την πολιτική οργάνωση τους με ένα προσηλυτιστικό προπαγανδιστικό μανδύα κοσμοπολίτικου τύπου. ΠΗΓΗ:olympia.gr
Ο Έλληνας δεν υπήρξε ανέστιος λαός. Δεν υπήρξε περιπλανώμενος. Είναι ΟΔΥΣΣΕΑΣ!
Η βαθιά σχέση του Έλληνα με την Ιερή Πατρώα Γή αποτυπώθηκε στο 80% της σημερινής ιδιοκατοίκησης.
Αυτό ΔΕΝ το θέλουν τα ΔΙΕΘΝΗ ΚΕΦΑΛΑΙΑ που έχουν υποδουλώσει την πατρίδα. Θέλουν να το σπάσουν.
Θέλουν να καταστήσουν τον Έλληνα ανέστιο! Αρα δούλο.
Πρέπει λοιπόν να καταστήσουμε κατανοητό και στην τελευταία γιαγιά στο χωριό ότι ΔΕΝ θα στοχεύσουν στη ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΑΡΧΙΚΑ.
ΠΡΩΤΑ θα στοχεύσουν στις ιδιωτικές μικροϊδιοκτησίες και έχουν αρχίσει από τώρα να προετοιμάζουν τον κόσμο για ΞΕΝΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ-ΕΙΣΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΛΕΣΟΥΝ.
_________________________________________________________________________
γράφει ο Θραξ Αναρμόδιος
Το τελευταίο ταμπούρι του Έλληνα, το τελευταίο του όρυγμα, είναι το ιδιόκτητο σπιτάκι του. Είναι το τελευταίο οχυρό της ανεξαρτησίας, της αξιοπρέπειας και της ύπαρξής του.
[Ο μπαξές, ο λαχανόκηπος, είναι πρόσθετο αμυντικό μέτρο, αλλά πολύ ισχυρό, για μια σειρά από λόγους όχι μόνο οικονομικούς].
Η μικρές του αποταμιεύσεις είναι το μπαρούτι της αντίστασης.
Το βόλι. Το ΠΟΛΥΤΙΜΟ.
Αλλά το κρυφό μεγα-όπλο, η εφ’ όρου ζωής ασφαλιστική του εταιρεία, είναι η οικογένεια. Το σόϊ του δηλαδή, οι συγγενείς. Αλλά και οι φίλοι. Φίλοι. OI ΦΙΛΟΙ.
Αυτά τα “λίγα” προσπαθούν να μας πάρουν τόσα χρόνια.
Πατρίδα, έθνος, στρατός, γλώσσα, παράδοση και άλλα τέτοια ιερά, αυτά τα “λίγα” έχουν στον πυρήνα τους.
Αυτό είναι το σκληρό τους κουκούτσι.
Που έχουν λυσσάξει να το διαβρώσουν, να το σπάσουν.
Γι’ αυτό μάνιασαν να του υποθηκεύσουν το σπιτάκι του, να το εξανεμίσουν σε δυο γενιές με φόρους κληρονομιάς, αλλεπάλληλες αυξήσεις αντικειμενικών αξιών ΣΕ ΜΙΑ ΦΛΟΥΔΑ ΓΗΣ κι άλλα τερτίπια.
Γι’ αυτό ροκανίζουν τις λίγες καταθέσεις του με χρηματιστιριακές υποσχέσεις.
Γι’ αυτό διαβρώνουν την οικογένεια με εξοντωτικά ωράρια και βαμπίρ στην τηλεόραση.
Γι’ αυτό δεν έμεινε λαϊκός πολιτισμός, λαϊκή τέχνη και τραγούδι.
Κι είναι όλα μια ίδια αηδιαστική σούπα.
Το σπιτάκι, λίγα λεφτουδάκια στην άκρη, η οικογένεια, οι συγγενείς και οι φίλοι.
Αυτά τα “λίγα” είναι που έχουμε για να δώσουμε και την τελική μάχη που πλησιάζει.
Γι’ αυτό ενότητα. Οχι άλλη φαγωμάρα. Φτάνει πια με τα κομματικά.
Ξέρουμε όλοι ΠΟΙΟΙ ΦΤΑΙΝΕ.
Μην ξύνουμε τις πληγές των τάχαμου “πολιτικών μας αντιπάλων”.
Φτάνει πατριώτες. ΦΤΑΝΕΙ. Πολλές από αυτές τις πληγές είναι και δικές μας.
Είμαστε σε πόλεμο τώρα.
Θραξ Αναρμόδιος
ΥΓ. Οσο περισσότεροι αντέξουν, και όσοι λιγώτεροι πάνε στις Νομαρχίες για δελτία απορίας, που διαβάζω ότι αυξάνονται τελευταία, τόσο περισσότερο θα αντέξουμε.
Συνδέστε το επίσης: Το τέλος της αγροτικής κοινωνίας σήμανε και το τέλος των πολεμιστών;
σσΟ: Η έννοια “πολιτισμός” εκπορεύεται της Πόλεως. Η πόλις ξεκίνησε από την τέχνη των Γηγενών. Την Γεωργία δηλαδή.
Του Παναγιώτη Κλεοβούλου
Δικηγόρου και στελέχους Κινήματος Ελληνικής Αντίστασης
Ο πρωτόγονος άνθρωπος, αφ΄ ότου επεδόθη στη γεωργία, αναγκάσθηκε να κατασκευάσει μόνιμες κατοικίες στο χώρο τον οποίο επέλεξε. Ως εκ τούτου φυσικότατα επήγασε το συναίσθημα της αγάπης του προς το χώρο στον οποίο εμπιστεύθηκε την ύπαρξη του, την οικογένεια του, την περιουσία του. Στο χώρο αυτό είδαν το πρώτο φως του ήλιου τα παιδιά του, εκεί γαλουχήθησαν, εκεί έθαψε τους προσφιλείς νεκρούς του. Στην πατρώα γη δημιούργησε τα πρώτα ήθη και έθιμα, τα οποία αποτέλεσαν και τους πρώτους νόμους. Εκεί το γένος του λάτρευσε τους ίδιους θεούς. Ως ήτο επόμενο οι άνθρωποι ανέπτυξαν ιδιαίτερο ψυχικό δεσμό με το χώρο. Ο χώρος αυτός κατέστη η γη η αγαπημένη. Κάθε κομμάτι της γης, κάθε δέντρο, κάθε βράχος, συνδέθηκε άρρηκτα με τη ζωή των ανθρώπων και στο χώρο αυτό των πατέρων εδόθη το όνομα Πατρίς.
Η όμαιμη κοινωνία που ανεπτύχθη σ΄ αυτό το χώρο, είχε πλήρη συνείδηση του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Δημιούργησε δηλαδή εθνική συνείδηση και ήταν έτοιμη να υπερασπισθεί την αγαπημένη γη των πατέρων και των παιδιών της με πλήρη αυταπάρνηση. Η γη αυτή γεννούσε μαζί με τη φύση και ανθρώπινα λιοντάρια, αγρίμια, που με πλήρη επίγνωση της ιστορικής τους καταγωγής και σε πλήρη ταύτιση με τη γη που τους γέννησε, τους έτρεφε, τους έδινε ζωή και έφερε στα σπλάχνα της τα οστά των πατέρων τους, ήσαν πανέτοιμοι να την υπερασπιστούν, μαζί μ’ αυτή και την τιμή του Έθνους, άχρι θανάτου!
Μέχρι τις περασμένες δεκαετίες διατηρήθηκε αυτός ο κώδικας τιμής και αυτή η κοσμοαντίληψη στην Ελληνική ύπαιθρο όπου το Έθνος διατηρούσε την αυθυπαρξία του δια των κοινοτήτων. Η αγροτιά, ιδιαίτερα η ορεινή ήταν η κοινωνία που τροφοδότησε όλους τους εθνικούς αγώνες μέχρι την ΕΟΚΑ και ακόμη μέχρι τις μάχες της Μασούρας.
Όμως η άλλοτε ακμάζουσα και θάλλουσα από Ελληνικότητα Κυπριακή ύπαιθρος των παππούδων μας εξέλειπε πλέον και τούτο οφείλεται στην έλευση της αστικής τάξης. Η αστική τάξη ως καθαρά παρασιτική τάξη, παράλληλα με την οικονομική της δραστηριότητα στους τομείς εισαγωγών, τραπεζικών εργασιών, τοκογλυφίας και της κερδοσκοπίας δια της αγοραπωλησίας γης, νομισμάτων, πολύτιμων μετάλλων ή μετοχών ανέπτυξε και ανάλογη «κουλτούρα». Μια κουλτούρα παρασιτική και επιζήμια για το Έθνος.
Η επέλαση της επέβαλε και τις σαθρές της αξίες, εις βάρος της αγροτικής κοινωνίας και κατακρήμνισε το παραδοσιακό οικοδόμημα και τις αξίες του. Και έχει κάθε λόγο να κατακρημνίσει και να υπονομεύσει την έννοια της πατρίδας, αφού η παρασιτική λειτουργία και η εμπορική δραστηριότητα (της αστικής τάξης) αποβαίνει επιβλαβής για την εγχώρια παραγωγή. Κάθε μέτρο προστασίας της εθνικής οικονομίας ανακόπτει τις δικές της δραστηριότητες. Έτσι μπαίνει σε λειτουργία το ανίερο έργο. Κρημνίζεται και λοιδορείται πλέον το ηρωικό ιδεώδες, η πολεμική αρετή, τα θρησκευτικά ιδεώδη. Κρημνίζονται και υπονομεύονται επίσης τα δύο κύρια ιδεώδη της παραδοσιακής αγροτικής κοινωνίας. Το ιδεώδες της αρρήκτου συνδέσεως με τον τόπο, (δηλαδή η έννοια της πατρίδος) και το συνδεδεμένο με το πρώτο, ιδεώδες της φυλετικής καθαρότητας, της έννοιας δηλαδή ότι αυτή η φυλή είναι αυτόχθων και από αρχαιοτάτων χρόνων κατέχει αυτή τη γη ως δικαίωμα βιολογικής διαδοχής.
Οι αξίες του αστικού πολιτισμού διαπλάθουν ένα χαρακτήρα άκρως αντίθετο του γεωργικού ιδεώδους της συνδέσεως προς τη φύση και προς το ρυθμό του Κόσμου και της υπομονετικής προσαρμογής στις εποχές, στις καιρικές συνθήκες και στη θεία πρόνοια.
Πλάθεται έτσι ο νέος άνθρωπος του αστικού πολιτισμού ο οποίος μισεί τους ποιητές, τους θεματοφύλακες της παράδοσης, τους ασχολούμενους με τις πνευματικές αξίες, τους δημιουργούς, τους πολεμιστές, τους ήρωες, όσους δεν θέλουν να καταναλώσουν τα εισαγόμενα προϊόντα, όσους δεν θέλουν να δανεισθούν. Ο αστός όντας ο ίδιος κοσμοπολίτης καθίσταται δεινός πολέμιος των εθνικών παραδόσεων, της εθνικής γλώσσας, των εθνικών συνόρων, της θρησκείας. Οι αστοί κοσμοπολίτες είναι έτοιμοι να υποστηρίξουν οιανδήποτε κοσμοπολίτικη οργάνωση υποσχεθεί ισοπέδωση της εθνικής γλώσσας, των εθνικών παραδόσεων, των εθνικών συνόρων.
Όλη αυτή η θεωρία επαληθεύεται βεβαίως, σε Ελλάδα και Κύπρο και μας παραπέμπει στα φαινόμενα της νεόπλουτης αστικής τάξης, η οποία πίεσε για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, επεδίωξε την καθιέρωση της Αγγλικής γλώσσας στο Πανεπιστήμιο, μεθόδευσε την κατάργηση της εθνικής ιδιομορφίας και των εθνικών συνόρων και επέβαλε την επέλαση των λαθρομεταναστών.
Η αστική δραστηριότητα δημιουργεί παράλληλα άλλα δύο φθοροποιά στοιχεία: την αστυφιλία και τη μεγαλούπολη. Η μεγαλούπολη από τη φύση της δημιουργεί διαλυτικά της κοινωνίας στοιχεία. Δημιουργεί τις στρατιές των ανέργων, απαραίτητο στοιχείο του καπιταλιστικού συστήματος για να κρατούνται τα ημερομίσθια σε χαμηλά επίπεδα. Από τη δεξαμενή των ανέργων εκτρέφεται σαν μινώταυρος η καπιταλιστική οικονομία και ο υπόκοσμος.
Όλη αυτή η μάζα που συνέρευσε από την ύπαιθρο στην πόλη διέκοψε απότομα την παραδοσιακή της ζωή. Εξέλειπε πλέον ο σύνδεσμος με τις παραδόσεις και τη φυσική ζωή, η δε νεώτερες γενεές δεν γνωρίζουν τίποτε για τη ζωή, για τη φύση, για τις εποχές, δεν έχουν οιανδήποτε σύνδεση ούτε με την ζωή των ζώων ούτε με την ανθρώπινη κοινότητα. Αυτό τους καθιστά επιρρεπείς σε οιανδήποτε βαρβαρότητα καθώς και σε οιανδήποτε αντιφυσική διδασκαλία, κυρίως όμως έχει εγκατασταθεί στην ψυχή τους η αποξένωση και η αλλοτρίωση. Αυτοί δεν απολαμβάνουν κανένα από τα αγαθά της μεγαλουπόλεως, δεν αισθάνονται πολίτες της, η ζωή σε αυτήν είναι ανιαρή, όπως και η εργασία τους, που δεν είναι πλέον δημιουργική. Από δημιουργικοί άνθρωποι συνδεδεμένοι με τον ρυθμό του Κόσμου κατέστησαν ασήμαντα πιόνια μιας οικονομικής μηχανής. Ζουν σε μια κοινωνία που δεν την εννοούν και ούτε τους εκφράζει, είναι λοιπόν έτοιμοι να τείνουν ευήκοον στους διαβόλους των κοσμοπολίτικων οργανώσεων που θα εμφανισθούν στην φτωχογειτονιά τους ή στην πλούσια συνοικία τους και θα ευαγγελίζονται την ισοπέδωση των πάντων.
Στην μεγαλούπολη υπάρχει επίσης και μια άλλη ομάδα ατόμων, που αποτελεί μάλιστα και την αριθμητική πλειοψηφία. Πρόκειται για τους αλλοδαπούς που συρρέουν από το περιθώριο του κόσμου. Οι αλλοεθνείς αυτοί δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τις ιδέες του ιθαγενούς πολιτισμού. Οι ιδέες αυτές, τους είναι απολύτως ξένες, επομένως εδώ δεν έχουμε απλώς πλήρη αποξένωση αλλά έχουμε ακόμη θετικό μίσος, αβυσσαλέο, θέληση ισοπεδώσεως. Σε αυτή την περίπτωση δεν έχει καμία σημασία το εάν ο αλλοδαπός είναι ανέστιος εργάτης ή υπέρπλουτος αστός. Το μίσος είναι το ίδιο.
Ένα ακόμη σημαντικό συστατικό αναπτύσσεται στην μεγαλούπολη. Αφορά τους «ανθρώπους του πνεύματος», τους «λογοτέχνες», τα στελέχη των μέσων μαζικής ενημέρωσης, οι οποίοι είτε κινούνται από μίσος διότι η κοινωνία αυτή δεν ανεγνώρισε το ταλέντο τους, είτε είναι μίσθαρνα όργανα της οργανωμένης κοσμοπολίτικης οργανώσεως. Οι μισθοφόροι αυτοί έχουν μια συνεχή παραγωγή έργων με σημαντική προπαγανδιστική εμβέλεια. Το έργο τους είναι αρνητικής υφής, βλέπει μόνον τα κακά της κοινωνίας και μεγαλοποιεί συνήθεις περιθωριακές κοινωνικές καταστάσεις.
Η αστική επανάσταση έχει διαβρώσει όλες τις κοινωνικές αξίες. Τα αξιώματα αγοράζονται και πωλούνται. Οι αστοί δεν συμπαθούν τους ισχυρούς κυβερνήτες, ισχυρούς υπό την έννοια της διαθέσεως ισχυρής θελήσεως που στηρίζεται στην γνώση των κοινωνικών φαινομένων. Αυτοί προτιμούν ανδρείκελα που τα προωθούν οι ίδιοι με τα χρήματα τους και τα οποία για να κυβερνήσουν στηρίζονται σε ασταθείς πολιτικές συμμαχίες.
Μέσα στην σύγχυση του μεγαλοπολιτικού περιβάλλοντος είναι φυσικό πολλές ομάδες συμφερόντων να διαγωνίζονται για την κατάλυση του κράτους και για την κατάληψη της εξουσίας. Εμπρός τους ανοίγονται δύο δρόμοι, είτε να διατηρήσουν τους θεσμούς ως φαντάσματα και να διοικούν εκ των παρασκηνίων, είτε να ισοπεδώσουν τον πολιτισμό και να τοποθετήσουν στην θέση του μια κοσμοπολίτικη προπαγάνδα που θα προσελκύει τις προαναφερθείσες ομάδες.
Η δεύτερη λύση φαίνεται προτιμητέα διότι καταστρέφοντας, μετατρέποντας σε αδίκημα και ύβρη τον Ελληνικό πολιτισμό, εξαφανίζεται η αντίδραση και μένει κυρίαρχος ο νέος κοσμοπολίτικος εκφασισμός. Καταστρεφομένης της κύριας φυλής στο μελλοντικό κοσμοπολίτικο κράτος θα κυριαρχήσει απολύτως και χωρίς αντίπαλο η πολιτική συνωμοσία που το κατέλαβε.
Εθνικές μειονότητες εγκατεσπαρμένες σε όλες τις μεγαλουπόλεις του Κράτους βρίσκονται σε πολύ πλεονεκτική θέση εφόσον αποφασίσουν να επέμβουν για την κατάκτηση της εξουσίας. Οι μειονότητες αυτές μπορούν ευχερώς να χρηματοδοτήσουν, να οργανώσουν, να υποστηρίξουν, να προστατεύσουν μια πολιτική οργάνωση, δεν μπορούν όμως να προσηλυτίσουν επιτυχώς στα δικά τους εθνικά ιδεώδη, πρέπει να καλύψουν την πολιτική οργάνωση τους με ένα προσηλυτιστικό προπαγανδιστικό μανδύα κοσμοπολίτικου τύπου. ΠΗΓΗ:olympia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου