Αγαπημένε μου υιέ!
΄Ήθελα πολύ καιρό τώρα να σου μιλήσω, μα δεν εύρισκα το κουράγιο.
Ξέρω ότι θα δυσκολευτείς να καταλάβεις τα γραφόμενά μου αφού και εγώ κοντεύω να ξεχάσω τη γλώσσα μας!
Δεν αντέχω όμως άλλο να βλέπω τον κατήφορο τον δικό σου και των συνομήλικών σου. Μία κατρακύλα που οφείλεται στην ανυπαρξία στόχων, πρότυπων, ιδανικών κάτι τέλος πάντων, που να σε κάνει να νοιώθεις ότι έχεις ρίζες από ό,που αντλείς δύναμη για το μέλλον.
Σου ζητώ συγγνώμη γιατί άφησα τόσων γενεών ιστορία να πεθάνει μαζί μου, δε σου δίδαξα τίποτα αλλά και ούτε έκανα κάτι για να σε διδάξουν για εμάς.
Ήρθαν στην αρχή και μίλαγαν για συναδέλφωση των λαών, για ισότητα, καλύτερο μέλλον μέσα από μία, τί ειρωνεία, πολυπολιτισμικότητα, ειρηνική διαβίωση και ανταλλαγή ιδεών.
Δεν είδα όμως ότι αυτό που εννοούσαν ήταν η ολική ισοπέδωση, η αλλοίωση της εθνικής μας ταυτότητας, την εξαφάνιση της γλώσσας μας, των ίδιων των εαυτών μας!
Ποίος ξέρει πλέον τι νόημα έχει το: νυν υπέρ πάντων ο άγών; Το ούκ ελλάτω παραδώσω την πατρίδα; Τι νόημα έχει για εσάς τους νέους πολίτες της παγκοσμιοποίησης οι στίχοι: είτε παίδες Ελλήνων, ελευθερούτε πατρίδα;
Ο πολιτισμός σας σταματάει στην άχρωμη, απρόσωπη, καθημερινότητα των σκουπιδιών της τηλοψίας- άραγε καταλαβαίνεις τί γράφω;
Αλίμονο όμως και για αυτούς που ήρθαν στη χώρα μας για ένα καλύτερο μέλλον!
Νόμιζαν ότι τους δίνεται μία ευκαιρία, θύματα και αυτοί άθελά τους των ίδιων ισοπεδωτικών μηχανισμών.
Πανηγύριζαν γιατί θα τους δινόταν η ιθαγένεια, που θα τους έδινε μία "καλύτερη" θέση στην κοινωνία και ενδεχομένως και να εκδικηθούν τη χώρα που εισέβαλαν!
Τους έδωσαν δηλαδή το ίδιο δικαίωμα στη φτώχεια, στην αποχαύνωση, στον πλήρη εξευτυλισμό τους, μέσω της ανεργίας, αφού ο αριθμός τους έγινε τόσο μεγάλος που ο μισθός τους έφθασε να είναι όσο και πρίν φύγουν απ΄τις πατρίδες τους, τις οποίες τώρα κατέχουν αυτοί που τους έδιωξαν από εκεί, όπου ήταν υπερήφανοι άνθρωποι στον τόπο τους!
Είμαι ένοχος! Ναι υιέ μου είμαι ένοχος που δεν αντέδρασα, δεν ήθελα να με αποκαλέσουν φασίστα! Προτίμησα να σε καταδικάσω στην ανωνυμία της παγκοσμιοποίησης, βορά στη μηχανή τους που παράγει κιμά, που τον πλάθουν όπως θέλουν προς βρώση και τέρψη τους!
Σε έκανα ένα φυτό χωρίς ρίζες, χωρίς δυνατότητα να υψώσεις το ανάστημά σου, αντί για κυπαρίσσι έμεινες θάμνος.
Δε θα ξαναγεννηθούν αντάξιοι ενός Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Πλήθωνα, Σεφέρη, Ελύτη, Καβάφη, αγωνιστές να προστατεύσουν τις Θερμοπύλες, να ζωντανέψουν το ΄21, να αντιταχθούν στο φασισμό στη Πίνδο, να αναβιώσουν την ΕΟΚΑ, να θυσιαστούν όπως ο Ισαάκ και Σολωμού!
Συγχώραμε υιέ μου! Ήμουν ανάξιος! Κρίμα που δεν καταλαβαίνεις την λαλιά μας, παρά μόνο την βλάσφημη για άνθρωπο και βάρβαρη γλώσσα των υπανθρώπων!
Τέλος ως ύστατη συμβουλή από έναν ανάξιο πατέρα, ώς κληρονομιά σου αφήνω ότι πολυτιμότερο έχω, τα εξής:
"Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική" Οδυσσέας Ελύτης.
Έπου Θεώ! Θνήσκε υπέρ πατρίδος! Μανθάνων μη κάμνε! Υιούς παίδευε! Ύβριν μισέ! Ίδια φύλαττε!
Δελφικά Παραγγέλματα. Με αγάπη ένας Έλλην πατέρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου